نکات خواب برای افراد مسن

نکات خواب برای افراد مسن که آن ها را آزار می دهد آیا با بالا رفتن سن بدخوابی را تجربه می کنید؟ نکات زیر می تواند به شما در مقابله با بی خوابی، غلبه بر مشکلات خواب مرتبط با سن و داشتن خواب شبانه خوب کمک کند.

خواب و پیری

با افزایش سن، اغلب تغییرات طبیعی در الگوی خواب خود را تجربه می کنیم، مانند خواب آلودگی، زودتر بیدار شدن یا تجربه خواب عمیق کمتر. با این حال، اختلال در خواب، بیدار شدن با خستگی هر روز و سایر علائم بی خوابی جزء طبیعی پیری نیستند. خواب به اندازه دوران جوانی برای سلامت جسمی و روحی شما مهم است.

خواب خوب شبانه به بهبود تمرکز و شکل گیری حافظه کمک می کند، به بدن شما اجازه می دهد هر گونه آسیب سلولی را که در طول روز رخ داده است ترمیم کند و سیستم ایمنی بدن شما را تازه می کند، که به نوبه خود به جلوگیری از بیماری کمک می کند.

افراد مسن‌تری که خوب نمی‌خوابند، بیشتر از افسردگی، مشکلات توجه و حافظه، خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز رنج می برند. خواب ناکافی همچنین می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی از جمله افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، دیابت، مشکلات وزن و سرطان سینه در زنان شود.

برای بهبود کیفیت خواب، مهم است که دلایل اصلی مشکلات خواب خود را درک کنید. نکات زیر می تواند به شما در شناسایی و غلبه بر مشکلات خواب مرتبط با سن، استراحت شبانه خوب و بهبود کیفیت بیداری کمک کند.

نکات خواب برای افراد مسن

سالمندان چقدر به خواب نیاز دارند؟

در حالی که نیاز به خواب از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اکثر بزرگسالان سالم به هفت تا نه ساعت خواب در شب نیاز دارند. با این حال، احساس شما در صبح مهمتر از تعداد ساعات مشخص خواب است. بیدار شدن مکرر با احساس خستگی در طول روز بهترین نشانه این است که شما به اندازه کافی نمی خوابید.

بی خوابی و پیری

نکته ۱: بدانید که چگونه خواب با افزایش سن تغییر می کند

با افزایش سن، بدن شما سطوح پایین‌تری از هورمون رشد تولید می‌کند. وقتی این اتفاق می افتد، ملاتونین کمتری تولید می کنید، به این معنی که اغلب خواب پراکنده تری را تجربه کرده و در طول شب بیشتر از خواب بیدار می شوید. به همین دلیل است که بسیاری از ما با بالا رفتن سن خواب خود را سبک تر تصور می کنیم. به طور مثال ممکن است:

می خواهید عصرها زودتر بخوابید و صبح زودتر از خواب بیدار شوید.

برای اینکه ساعات خواب مورد نیاز خود را داشته باشید، باید شب ها مدت بیشتری را در رختخواب بگذرانید یا با چرت زدن در روز کمبود را جبران کنید.

در بیشتر موارد، چنین تغییراتی در خواب طبیعی است و نشان دهنده مشکل خواب نیست.

مشکلات خواب که به سن مربوط نمی شود

در هر سنی، تجربه گاه به گاه مشکلات خواب معمول است. با این حال، اگر هر یک از علائم زیر را به طور منظم تجربه می کنید، ممکن است با اختلال خواب مواجه باشید :

  • با وجود اینکه احساس خستگی می کنید در به خواب رفتن مشکل دارید.
  • وقتی بیدار می شوید در به خواب رفتن مشکل دارید.
  • بعد از یک خواب شبانه احساس شادابی نکنید.
  • در طول روز احساس تحریک پذیری یا خواب آلودگی می کنید.
  • در بیدار ماندن در هنگام نشستن، تماشای تلویزیون یا رانندگی مشکل دارید.
  • در طول روز در تمرکز مشکل دارند.
  • برای به خواب رفتن به قرص های خواب یا الکل اعتماد کنید.
  • در کنترل احساسات خود مشکل دارید.

نکته ۲: علل زمینه ای بی خوابی خود را شناسایی کنید

بسیاری از موارد بی خوابی یا مشکلات خواب ناشی از علل زمینه ای اما قابل درمان است. با شناسایی همه علل احتمالی، می توانید درمان را متناسب با آن انجام دهید.

  • آیا تحت استرس زیادی هستید؟
  • آیا افسرده هستید؟ آیا از نظر عاطفی احساس خستگی یا ناامیدی می کنید؟
  • آیا با اضطراب یا نگرانی مزمن مبارزه می کنید؟
  • آیا اخیراً یک تجربه آسیب زا را پشت سر گذاشته اید؟
  • آیا از داروهایی استفاده می کنید که ممکن است بر خواب شما تأثیر بگذارد؟
  • آیا مشکلات سلامتی دارید که خواب را مختل کند؟

علل شایع بی خوابی و مشکلات خواب در افراد مسن

عادات خواب بد و محیط خواب

عادات خواب بد شامل ساعات خواب نامنظم، مصرف الکل قبل از خواب و به خواب رفتن با تلویزیون روشن است. اطمینان حاصل کنید که اتاق شما راحت، تاریک و ساکت است و مراحل قبل از خواب شما برای خواب مفید است.

درد یا شرایط پزشکی

شرایط بهداشتی مانند نیاز مکرر به ادرار، درد، آرتریت، آسم، دیابت، پوکی استخوان، سوزش سر دل شبانه و بیماری آلزایمر می‌توانند خواب را مختل کنند. برای رفع هر گونه مشکلی با پزشک خود صحبت کنید.

یائسگی

در طول یائسگی، بسیاری از زنان متوجه می شوند که گرگرفتگی و تعریق شبانه می تواند خواب را مختل کند. حتی پس از یائسگی، مشکلات خواب ممکن است ادامه یابد. بهبود عادات روزانه، به ویژه رژیم غذایی و ورزش، می تواند کمک کننده باشد.

داروها

افراد مسن بیشتر از افراد جوان بیشتر از داروها استفاده می کنند و ترکیب داروها و همچنین عوارض جانبی آن ها می تواند خواب را مختل کند. پزشک شما ممکن است بتواند برای بهبود خواب تغییراتی در داروهای شما ایجاد کند.

عدم ورزش

اگر بیش از حد بی تحرک هستید، ممکن است هنگام خواب احساس خواب آلودگی نکنید. ورزش هوازی منظم در طول روز می تواند خواب خوب را تقویت کند.

فشار

تغییرات مهم زندگی مانند بازنشستگی، مرگ یکی از عزیزان یا جابجایی خانه می تواند باعث استرس شود. هیچ چیز بهتر از پیدا کردن کسی که بتوانید رو در رو با او صحبت کنید، خلق و خوی شما را بهتر نمی کند.

عدم مشارکت اجتماعی فعالیت های اجتماعی

خانواده و کار می تواند سطح فعالیت شما را بالا نگه دارد و بدن شما را برای یک خواب خوب آماده کند. اگر بازنشسته هستید،  می توانید در کلاس هایی که برای بزرگسالان برگذار می شود شرکت کرده یا کارهای داوطلبانه را انتخاب کنید.

اختلالات خواب

 سندرم پاهای بیقرار (RLS) و اختلال تنفس ( مانند خروپف و آپنه خواب ) بیشتر در افراد مسن رخ می دهد.

کمبود نور خورشید

نور شدید خورشید به تنظیم ملاتونین و چرخه خواب و بیداری شما کمک می کند. سعی کنید حداقل دو ساعت در روز نور خورشید را دریافت کنید. پنجره ها را در طول روز باز نگه دارید یا برای قدم زدن بیرون بروید

نکته ۳: عادات خواب را بهبود ببخشید

در بسیاری از موارد، می توانید با پرداختن به مسائل عاطفی، بهبود محیط خواب و انتخاب عادات سالم تر در طول روز، خواب خود را بهبود ببخشید . با این حال، از آنجایی که افراد متفاوت هستند، ممکن است برای یافتن تغییراتی که خواب شما را بهبود می بخشد، کمی آزمایش لازم باشد.

تشویق به خواب بهتر در شب

به طور طبیعی سطح ملاتونین خود را افزایش دهید. نورهای مصنوعی در شب می توانند تولید ملاتونین را در بدن سرکوب کنند، بنابراین از لامپ های کم مصرف در جاهایی که ایمن هستند استفاده کنید و تلویزیون و کامپیوتر را حداقل یک ساعت قبل از خواب خاموش کنید.

اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب شما ساکت، تاریک و خنک بوده و تخت شما راحت است. ما اغلب با افزایش سن به سر و صدا حساس می شویم و نور و گرما نیز می توانند باعث مشکلات خواب شوند. استفاده از دستگاه صدا، گوش گیر یا چشم بند می تواند کمک کننده باشد.

از اتاق خواب خود فقط برای خواب و رابطه جنسی استفاده کنید. با کار نکردن، تماشای تلویزیون یا استفاده از رایانه در رختخواب، مغز شما اتاق خواب را فقط با خواب و رابطه جنسی مرتبط می کند.

ساعت های اتاق خواب را از دید خارج کنید. نور می‌تواند خواب شما را مختل کند و تماشای گذشت دقیقه‌ها باعث اضطراب شما برای بی خوابی می شود.

برای خواب بهتر، برنامه منظمی داشته باشید

برنامه خواب ثابتی داشته باشید. به رختخواب بروید و هر روز در ساعات مشخصی از خواب بیدار شوید، حتی آخر هفته ها.

جلوی خروپف را بگیرید اگر خروپف شما را بیدار نگه می دارد، گوش گیرامتحان کرده یا اتاق خواب های جداگانه را امتحان کنید.

زودتر به رختخواب رفتن. زمان خواب خود را طوری تنظیم کنید که با زمانی که می خواهید به رختخواب بروید، مطابقت داشته باشد.

راه های آرامش بخش قبل از خواب را امتحان کنید. حمام کردن، نواختن موسیقی، یا تمرین تکنیک‌های آرام‌سازی مانند آرام‌سازی پیشرونده عضلانی ، مدیتیشن ذهن‌آگاهی یا تنفس عمیق می‌تواند به شما کمک کند قبل از خواب آرام شوید.

مصرف داروهای خواب آور و قرص های خواب آور را محدود کنید. بسیاری از داروهای خواب دارای عوارض جانبی هستند و برای استفاده طولانی مدت در نظر گرفته نشده اند. قرص های خواب آور علل بی خوابی را برطرف نمی کنند و حتی می توانند در درازمدت آن را بدتر کنند.

رابطه جنسی و خواب را با هم ترکیب کنید. رابطه جنسی و صمیمیت فیزیکی، مانند در آغوش گرفتن، می تواند منجر به خوابی آرام شود.

چگونه چرت بزنیم

اگر در طول روز کاملاً هوشیار نیستید، یک چرت کوتاه ممکن است انرژی لازم برای انجام کامل کار در بقیه روز را فراهم کند.

چند نکته برای چرت زدن:

کوتاه باشد. چرت زدن به مدت پنج دقیقه می تواند هوشیاری و برخی فرآیندهای حافظه را بهبود می بخشد. ممکن است بعد از یک چرت طولانی‌تر احساس بی‌حالی کنید و نتوانید تمرکز کنید.

زود چرت بزنید. چرت زدن خیلی دیر در روز ممکن است خواب شبانه شما را مختل کند.

راحت باش.  سعی کنید در محیطی راحت و ترجیحاً با نور و سر و صدای محدود چرت بزنید.

نکته ۴: از رژیم غذایی و ورزش برای بهبود خواب استفاده کنید

دو عادات روزانه که بیشتر بر خواب تأثیر می گذارد رژیم غذایی و ورزش است. علاوه بر داشتن یک رژیم غذایی مناسب برای خواب در طول روز، بسیار مهم است که مراقب آنچه در بدن خود در ساعات قبل از خواب وارد می کنید باشید.

نکات رژیم غذایی برای بهبود خواب

کافئین را در اواخر روز محدود کنید. از مصرف قهوه، چای، نوشابه و شکلات در اواخر روز خودداری کنید.

قبل از خواب از مصرف الکل خودداری کنید. ممکن است به نظر برسد که الکل باعث خواب آلودگی شما می شود، اما در واقع خواب شما را مختل می کند.

قبل از خواب گرسنگی خود را برطرف کنید. یک میان وعده سبک مانند غلات کم قند، ماست یا شیر گرم بخورید.

مصرف غذاهای شیرین را کاهش دهید. یک رژیم غذایی سرشار از  قند و کربوهیدرات های تصفیه شده مانند نان سفید، برنج سفید، ماکارونی و سیب زمینی سرخ کرده می تواند باعث بیداری در شب شود و شما را از مراحل عمیق و ترمیم کننده خواب خارج کند.

از خوردن وعده‌های غذایی پرچرب یا غذاهای تند درست قبل از خواب خودداری کنید. وعده های غذایی سنگین یا تند ممکن است منجر به سوء هاضمه یا ناراحتی شود. سعی کنید حداقل ۳ ساعت قبل از خواب شامی با حجم متوسط ​​میل کنید.

مصرف مایعات را قبل از خواب به حداقل برسانید. مقدار آبی را که یک ساعت و نیم قبل از خواب می نوشید محدود کنید تا تعداد دفعات بیدار شدن از خواب برای استفاده از دستشویی در شب را محدود کنید.

ورزش برای غلبه بر مشکلات خواب در افراد مسن

ورزش( به ویژه فعالیت هوازی) مواد شیمیایی را در بدن شما آزاد کرده و به شما کمک می کند که خواب آرام تری را تقویت می کند. حتی اگر  مشکلات حرکتی دارید ، فعالیت‌های بی‌شماری وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا خود را برای یک خواب خوب آماده کنید. اما همیشه قبل از شروع هر برنامه جدید با پزشک خود مشورت کنید.

فعالیت های جسمانی

تمرین شنا. شنا روشی ملایم برای افزایش تناسب اندام است و برای مفاصل دردناک یا عضلات ضعیف عالی است. بسیاری از استخرها دارای برنامه های شنا فقط برای بزرگسالان مسن تر و همچنین کلاس های ورزشی مبتنی بر آب هستند.

قصیدن

اگر طرفدار موسیقی هستید، در یک کلاس رقص شرکت کنید. کلاس های رقص راهی عالی برای گسترش شبکه اجتماعی شماست.

دوچرخه سواری یا دویدن

اگر مشکل جسمانی ندارید، می توانید تا اواخر عمر بدوید و دوچرخه سواری کنید. هر دو را می توان در فضای باز یا با دوچرخه ثابت یا تردمیل انجام داد.

ورزش هوازی به خواب بهتر سالمندان کمک می کند

مطالعه‌ای در دانشگاه نورث وسترن نشان داد که ورزش هوازی منجر به بهبود چشمگیر کیفیت خواب، از جمله مدت زمان خواب، برای افراد میانسال و مسن‌تر ب

نکته ۵: استرس روانی را کاهش دهید

استرس و اضطراب ایجاد شده در طول روز نیز می تواند با خواب شبانه تداخل کند. این مهم است که یاد بگیرید چگونه افکار و نگرانی ها را در زمان خواب رها کنید.

برای ثبت نگرانی ها قبل از خواب یک دفتر خاطرات داشته باشید.

در لیست کارهایتان، وظایف تکمیل شده را بررسی کنید و اهداف فردا را فهرست کنید.

به موسیقی آرامش بخش گوش دهید.

کتابی بخوانید که به شما احساس آرامش بدهد.

برای آماده سازی بدن خود برای خواب، از  تکنیک ریلکسیشن استفاده کنید.

در طول روز به دنبال فرصت هایی باشید تا رودررو با یک دوست در مورد آنچه که شما را آزار می دهد صحبت کنید.

برگشتن به خواب شبانه

با افزایش سن، احتمال بیدار شدن در طول شب بیش تر است. با این حال، اگر برای  دوباره به خواب رفتن مشکل دارید، نکات زیر ممکن است به شما کمک کند:

استرس نداشته باش تاکید بر این واقعیت که نمی توانید دوباره بخوابید، فقط بدنتان را تشویق می کند که بیدار بماند. سعی کنید این فکر را از ذهن خود دوری کنید و به جای آن بر احساسات بدن خود تمرکز کنید.

آرامش را هدف خود قرار دهید نه خواب. یک تکنیک آرامش بخش مانند تنفس عمیق یا مدیتیشن را بعد از بلند شدن از رختخواب امتحان کنید. اگرچه آرامش جایگزینی برای خواب نیست، اما همچنان می تواند به بدن شما کمک کند.

یک فعالیت آرام و غیر محرک انجام دهید. اگر بیش از ۲۰ دقیقه بیدار بوده اید، از رختخواب بلند شوید و یک فعالیت غیر محرک مانند خواندن کتاب انجام دهید. اما نورها را کم نگه دارید و از نمایشگرها اجتناب کنید.

نگرانی را به تعویق بیندازید اگر در طول شب از خواب بیدار می شوید و در مورد چیزی مضطرب هستید، آن را به طور مختصر روی کاغذ یادداشت کنید و نگرانی در مورد آن را به روز بعد موکول کنید، زمانی که حل آن آسان تر است.

چه زمانی در مورد مشکلات خواب با پزشک صحبت کنیم؟

اگر تلاش های شما برای حل مشکلات خواب ناموفق بود، یک  دفترچه خاطرات خواب داشته باشید  و آن را نزد پزشک ببرید. زمان مصرف کافئین و نیکوتین را یادداشت کنید و داروها، ورزش، تغییرات سبک زندگی و استرس های اخیر را یادداشت کنید.

در صورت نیاز پزشک شما را برای درمان بیشتر به یک متخصص خواب یا درمانگر شناختی رفتاری ارجاع دهد، به خصوص اگر بی خوابی تاثیر زیادی بر خلق و خو و سلامت شما داشته باشد.

درمان در مقابل قرص های خواب برای بی خوابی در سالمندان

در حالی که قرص‌های خواب‌آور می‌توانند زمانی که برای موقعیت‌های کوتاه‌مدت، مانند بهبودی پس از یک عمل پزشکی به مقدار کم مؤثر باشند، اما بی‌خوابی شما را درمان نمی‌کنند. در واقع، آن ها واقعاً می توانند بی خوابی را در دراز مدت بدتر کنند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)  نوعی روان درمانی است که مشکلات خواب را با پرداختن به افکار منفی، نگرانی ها و رفتاری که مانع از خواب راحت شما در شب می شود، درمان می کند.

مطالعه‌ای در دانشکده پزشکی هاروارد نشان داد که CBT در درمان بی‌خوابی مزمن مؤثرتر از داروهای خواب تجویزی است که بدون خطرات یا عوارض جانبی می باشد. CBT می تواند به صورت فردی، گروهی یا حتی آنلاین انجام شود.

تمرین تنفس عمیق برای کمک به خواب

نفس کشیدن از شکم به جای قفسه سینه می تواند پاسخ آرامش را فعال کند و ضربان قلب، فشار خون و سطح استرس را کاهش دهد و به شما کمک کند به خواب بروید. مراحل زیر در این راه به شما کمک می کنند:

  • در رختخواب دراز بکشید و چشمان خود را ببندید.
  • یک دست را روی سینه و دست دیگر را روی شکم خود قرار دهید.
  • از طریق بینی نفس بکشید به طوری که دست روی شکم باید بالا بیاید اما دست روی سینه باید خیلی کم حرکت کند.
  • بازدم را از طریق دهان انجام دهید، در حالی که عضلات شکم خود را منقبض می کنید، تا جایی که می توانید هوا را بیرون دهید. دست روی شکم شما باید هنگام بازدم به سمت داخل حرکت کند، اما دست دیگر شما باید خیلی کم حرکت کند.
  • به تنفس از طریق بینی ادامه دهید. هنگام بازدم به آرامی بشمارید.

ورزش بدن برای کمک به خواب

با متمرکز کردن توجه خود بر روی قسمت های مختلف بدن، می توانید تشخیص دهید که در کجا استرس یا تنش دارید و آن را رها کنید.

به پشت دراز بکشید، پاها را روی هم نگذارید، دست‌ها را به پهلو شل کنید، چشم‌ها را بسته. حدود دو دقیقه روی تنفس خود تمرکز کنید تا زمانی که احساس آرامش کنید.

تمرکز خود را به انگشتان پای راست خود معطوف کنید. به هر گونه تنش توجه کنید در حالی که همچنان بر تنفس خود تمرکز می کنید. تصور کنید که هر نفس عمیق به سمت انگشتان پا جریان دارد. حداقل سه تا پنج ثانیه روی این ناحیه متمرکز بمانید.

تمرکز خود را به کف پای راست خود ببرید. با هر احساسی که در آن قسمت از بدن خود احساس می کنید هماهنگ شوید و هر نفسی را که از کف پایتان جاری می شود تصور کنید. سپس تمرکز خود را روی مچ پای راست خود ببرید و تکرار کنید.

به سمت ساق پا، زانو، ران، لگن حرکت کنید و سپس این ترتیب را برای پای چپ خود تکرار کنید. سپس نیم تنه خود را از طریق کمر و شکم، قسمت بالایی پشت و سینه و شانه های خود به سمت بالا حرکت دهید. به هر ناحیه ای از بدن که احساس تنش می کند، به دقت توجه کنید.

پس از اسکن بدن، استراحت کنید و به احساس خود توجه کنید. شما باید آنقدر احساس آرامش کنید که بتوانید به راحتی بخوابید.

محیط خواب خود را بهبود ببخشید

یک روتین آرام قبل از خواب، سیگنال قدرتمندی به مغز شما می فرستد که زمان آن فرا رسیده است که استرس های روز را رها کنید. گاهی اوقات حتی تغییرات کوچک در محیط می تواند تفاوت زیادی در کیفیت خواب شما ایجاد کند.

اتاق خود را تاریک، خنک و ساکت نگه دارید

سر و صدا را پایین نگه دارید اگر نمی‌توانید از سر و صدای همسایه‌ها، ترافیک یا سایر افراد خانواده خودداری یا آن را حذف کنید، سعی کنید جلوی پنجره را بپوشانید، گوش گیر نیز ممکن است کمک کند.

اتاق خود را خنک نگه دارید. بیشتر مردم بهترین خواب را در یک اتاق کمی خنک (حدود ۶۵ درجه فارنهایت یا ۱۸ درجه سانتیگراد) با تهویه مناسب دارند. اتاق خوابی که خیلی گرم یا خیلی سرد است می تواند کیفیت خواب را مختل کند.

مطمئن شوید که تخت شما راحت است. روکش‌های تخت شما باید فضای کافی برای کشش و چرخش راحت بدون گره خوردن به شما بدهد. اگر اغلب با کمردرد یا گردن درد از خواب بیدار می‌شوید، ممکن است نیاز داشته باشید سطوح مختلفی از استحکام تشک، روکش‌های فوم و بالش‌های مختلف را امتحان کنید.

نکته ۷: راه هایی برای دوباره به خواب رفتن بیاموزید

بیدار شدن کوتاه مدت در طول شب طبیعی است، اما اگر در  به خواب رفتن مجدد مشکل دارید ، این نکات ممکن است به شما کمک کند:

تمرینات تنفسی را تمرین کنید. نفس بکشید، سپس به آرامی نفس خود را بیرون دهید

تکنیک آرام سازی مانند تجسم، آرام سازی پیشرونده عضلانی یا مدیتیشن را امتحان کنید.

منبع : نکات خواب برای افراد مسن

بهترین سایت مشاوره ازدواج ایران با خدمات تخصصی+ پیش مشاوره رایگان

عاشق شدن و ازدواج دو تصمیم استرس زا در زندگی می باشند از طرفی حفظ ازدواج می تواند دشوار باشد. بزرگ کردن فرزندان، مسائل مالی، کار طولانی، مواجهه با مشکلات شخصی می تواند بر هر رابطه ای تأثیر بگذارد. سایت مشاوره ازدواج به شما کمک می کند تا بهترین مشاور را برای مشکل خود پیدا کنید.

آمار نشان می دهد که بیش از 40 درصد ازدواج ها به طلاق ختم می شود. در حالی که بسیاری از ازدواج‌ها به این دلیل پایان می‌یابد که زوج‌ها ابزاری برای مدیریت مشکلات خود ندارند.

مشاوره ازدواج چیست؟

مشاوره ازدواج یا زوج درمانی، نوعی مشاوره است که به طور خاص بر ازدواج و روابط متمرکز می باشد. مشاوران ازدواج، به طور خاص برای کمک به زوج ها در تشخیص مشکلات خود و کار بر روی راه حل ها آموزش دیده اند. مشاوره ازدواج مکانی امن برای زوج‌ها است تا مسائل را  بیان کرده و در مورد آنچه واقعاً در ذهنشان است صحبت کنند.

در حل مشکلات ازدواج، ارتباط موثر راه حل کلیدی است و مشاوره ازدواج یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود مهارت‌های ارتباطی، دستیابی به درک متقابل و ریشه یابی مشکلات می باشد.

چه کسانی باید به دنبال سایت مشاوره ازدواج باشند؟|

یکی از باورهای غلط در مورد مشاوره ازدواج این است که بسیاری از مردم فکر می کنند تنها زوج هایی که در شرف طلاق یا جدایی هستند باید به مشاوره ازدواج مراجعه می کنند. اما حقیقت این است که همه ازدواج ها مشکلات خود را دارند بنابراین اکثر زوج ها می توانند از سایت مشاوره ازدواج بهره مند شوند.

هیچ محدودیتی در مورد اینکه چرا باید مشاوره رایگان تلفنیرا در نظر بگیرید، وجود ندارد. هر مشکلی که فکر می کنید به تنهایی نمی توانید آن را حل کنید، باعث درگیری میان شما شده یا صمیمت رابطه شما را کم رنگ کرده است ارزش مراجعه به مشاور را دارد.

با این حال، برخی مسائل خاص وجود دارد که معمولاً زوج‌ها را وادار می‌کند تا به دنبال مشاوره باشند، از این مشکلات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • زوج‌هایی که  بارها و بارها با هم دعوا می‌کنند و به سختی می‌توانند راه‌حلی برای مشکل خود پیدا کنند.
  • زوج هایی که در مورد شیوه های فرزندپروری، مالی یا زندگی اختلاف نظر دارند.
  • زوج‌هایی که احساس می‌کنند مسئولیت‌های خانه نابرابر تقسیم شده است و نمی‌توانند برای این مشکل راه حل پیدا کنند.
  • زوج هایی که احساس می کنند صمیمیت رابطه را از دست داده اند.
  • زوج هایی که احساس می کنند شنیده نمی شوند یا احساس می کنند که شریک زندگی آن ها از نظر عاطفی در دسترس نیست .
  • زوج هایی که با سوء مصرف مواد، خیانت یا مسائل مربوط به سلامت روان سروکار دارند.

در سایت مشاوره ازدواج چه اتفاقی می افتد؟

مشاوران ازدواج هر دو طرف را تشویق می کنند که در جلسات مشاوره حضور داشته باشند. این مؤثرترین راه برای بهبود رابطه زوجین می باشد، زیرا مشاور می‌خواهد نحوه برقراری ارتباط شما را ببیند و  ابزار لازم را برای بهبودی ارتباطات به شما ارائه دهد. با این حال، اگر شریک زندگی شما تمایلی به آمدن ندارد، یا به دلایلی قادر به آمدن نیست، می توانید به تنهایی در مشاوره ازدواج شرکت کنید. جلسات فردی نیز می تواند مزایایی برای شما داشته باشد به طور مثال می توانید در مورد خودتان و احساسی که در مورد رابطه خود دارید یاد بگیرید.

مشاوره ازدواج مکانی امن برای شماست تا برخی از احساسات تان را که همیشه آشکار نیستند و برای شما و شریک زندگیتان دشوار می باشد به اشتراک بگذارید. مشاوره ازدواج معمولا شامل احساسات شدید، گریه و حتی دعوا و سر و صدا می باشد، بنابراین در این مورد نگران نباشید.

اکثر مشاوره های ازدواج کوتاه مدت هستند، زیرا زوج ها معمولاً با مشکل خاصی که به دنبال حل آن هستند روبرو می شوند. 

آیا مشاوره ازدواج موثر است؟| سایت مشاوره ازدواج

آمارهای مربوط به مشاوره ازدواج بسیار امیدوارکننده است. طبق تحقیقات انجمن ازدواج و خانواده درمانی آمریکا (AAMFT)، 98 درصد از زوج‌هایی که مشاوره ازدواج را امتحان می‌کنند، گزارش می‌دهند که درمانگران آن ها “عالی” یا “خوب” هستند. از زوج هایی که مشاوره ازدواج را امتحان می کنند، 90 درصد احساس می کنند که سلامت عاطفی آن ها بهبود می یابد و دو سوم از آن ها در سلامت جسمانی خود بهبود را احساس می کنند.

و شاید مهم ترین آمار  این باشد که تا سه چهارم زوج ها بعد از مشاوره ازدواج شاهد بهبود در روابط خود هستند.

ازدواج نیز مانند هر چیز دیگری نیازمند کار و نگهداری است. برای بسیاری از زوج‌ها، مشاوره ازدواج تنها چیزی است که به آن ها کمک می‌کند تا مشکلات خود را پشت سر بگذارند و به عنوان یک زوج دوام بیاورند. مشاوره ازدواج ممکن است آسان نباشد، اما ازدواج شما ارزش تلاش را دارد.

سوالات مشاوره ازدواج

برخی از افراد در مورد سوالاتی که در مشاوره ازدواج مطرح می شوند نگران هستند، سوالات ازدواجی که توسط مشاور مطرح می شود به طور در سایر مقالات سایت مطرح شده است اما در ادامه به برخی از این سوالات می پردازیم. 

علاوه بر سوالاتی که بیان می شود، تست شخصیت، تست اختلالات و صمیمیت زوجین گرفته می شود که باعث می شود زوجین نسبت به یکدیگر شناخت بهتری پیدا کنند.

  • معرفی کامل. ( تحصیلات، سن، تعداد خواهر و برادر، کار و…)
  • در تصمیم گیری های خود مشورت می کنید؟ با چه شخصی؟ 
  • آیا تمایل به تغییر محل زندگی خود دارید؟
  • آیا به شغل خود علاقه دارید یا تمایل دارید آن را تغییر دهید؟
  • چه حجابی را برای همسر آینده خود مناسب می دانید؟
  • نظرتان در مورد کار زنان چیست؟
  • چه شیوه تربیتی را برای فرزند خود ترجیح می دهید؟

سایت مشاوره ازدواج آنلاین | مشاوره رایگان تلفنی

درمان آنلاین یا از راه دور، شامل جلسات درمانی از راه دور است که از طریق تماس های ویدیویی، اتاق های گفتگو، چت یا مشاوره رایگان تلفنی انجام می شود. 

بسیاری از مردم مشاوره آنلاین (مشاوره رایگان تلفنی) را ترجیح می دهند زیرا اغلب راحت تر، خصوصی تر و مقرون به صرفه تر از جلسات حضوری است. روش های آنلاین همچنین کمک می‌کنند تا درمان برای افرادی که محدودیت زمانی دارند، باید در خانه بمانند یا در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند، قابل دسترس‌تر شود.

مشاوره آنلاین در موارد زیر کاربرد دارد: 

  • اضطراب
  • افسردگی
  • ازدواج
  • فرزندپروری
  • اعتیاد
  • غم و اندوه
  • اختلالات اشتها

نکات مثبت سایت مشاوره ازدواج

  • در وقت صرفه جویی می شود.
  • برای کسانی که از جلسات حضوری و بیان احساسات خود به صورت رو در رو می ترسند مفید می باشد.
  • از نظر مالی به صرفه تر می باشد.

نکات منفی مشاوره آنلاین

  • درمانگران نمی توانند شرایط را تشخیص دهند یا دارو تجویز کنند.
  • درمانگر نمی تواند ارتباط خوب و کافی با مراجع برقرار کند.
  • احتمال ارتباط نادرست بین مراجع و درمانگر بیشتر است. 
  • این سرویس برای استفاده در شرایط بحرانی مناسب نمی باشد.

سایت مشاوره ازدواج انلاین رایگان | مشاوره رایگان تلفنی

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان در برخی از ایام امکان مشاوره رایگان تلفنی را برای استفاده کنندگان فراهم نموده است که برای اطلاعات بیش تر می توانید با شماره های مرکز تماس حاصل فرمایید.

منبع : بهترین سایت مشاوره ازدواج ایران با خدمات تخصصی+ پیش مشاوره رایگان 

علل پزشکی مشکلات خواب

آیا شب ها مشکلات خواب را تجربه میکنید؟ آیا پس از بیدار شدن احساس خستگی دارید؟

افرادی که احساس می کنند خواب خوبی ندارند ممکن است به دلیل انواع بیماری های زمینه ای پزشکی، از خواب آلودگی بیش از حد در روز رنج ببرند. اختلال خواب ممکن است نشانه ای از یک مشکل سلامتی یا اثر نامطلوب درمان برای درمان مشکل باشد.

استرس ناشی از بیماری مزمن همچنین می تواند باعث بی خوابی و خواب آلودگی در طول روز شود. شرایط رایجی که اغلب با مشکلات خواب مرتبط هستند عبارتند از: سوزش سر دل، دیابت، بیماری های قلبی عروقی، اختلالات اسکلتی عضلانی، بیماری کلیوی، مشکلات سلامت روان، اختلالات عصبی، مشکلات تنفسی و بیماری تیروئید.

علاوه بر این، برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه که برای درمان این مشکلات و سایر مشکلات سلامتی استفاده می‌شوند، می‌توانند کیفیت و کمیت خواب را مختل کنند.

علل پزشکی مشکلات خواب 

سوزش سردل

دراز کشیدن در رختخواب اغلب سوزش سر دل را تشدید می کند که به دلیل ذخیره اسید معده در مری ایجاد می شود. ممکن است بتوانید با پرهیز از غذاهای سنگین یا چرب (همچنین قهوه و الکل) در عصر از این مشکل جلوگیری کنید.

همچنین می توانید با بالا بردن قسمت بالایی بدن خود از جاذبه به نفع خود استفاده کنید. داروهای بدون نسخه و تجویزی که ترشح اسید معده را سرکوب می کنند نیز می توانند کمک کنند اما در این مورد باید با دکتر متخصص مراجعه کنید.

دیابت

دیابت یک اختلال شایع و مزمن است که با افزایش سطح گلوکز یا قند خون مشخص می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های شما به انسولین (هورمونی که از لوزالمعده ترشح می‌شود) واکنش مناسبی نشان نمی‌دهند و زمانی که لوزالمعده نتواند در پاسخ انسولین بیشتری تولید کند. افراد مبتلا به دیابت که سطح قند خون آن ها به خوبی کنترل نشده است ممکن است به دلایل زیر مشکلات خواب را تجربه کنند:

  • تعریق شبانه
  • نیاز مکرر به ادرار
  • علائم هیپوگلیسمی (قند خون پایین)
  • اگر دیابت به اعصاب پاها آسیب رسانده باشد، حرکات شبانه یا درد نیز ممکن است خواب را مختل کند.

نارسایی قلبی

نارسایی قلبی وضعیتی است که با کاهش تدریجی توانایی قلب برای “پمپ کردن” یا گردش خون مشخص می شود. نارسایی قلبی می تواند باعث تجمع مایع در ریه ها و بافت ها شود.

بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است در طول شب با احساس تنگی نفس از خواب بیدار شوند زیرا وقتی دراز می کشند مایع اضافی بدن در اطراف ریه های آن ها جمع می شود. استفاده از بالش برای بالا بردن بالاتنه ممکن است به این مشکل کمک کند.

داروهای خواب‌آور بنزودیازپین به برخی افراد کمک می‌کنند تا علی‌رغم این اختلال تنفسی بخوابند، اما برخی از افراد ممکن است نیاز به استفاده از اکسیژن مکمل یا دستگاهی داشته باشند که فشار را در راه هوایی فوقانی و حفره قفسه سینه افزایش می‌دهد تا به تنفس و خواب طبیعی‌تر کمک کند.

مردان مبتلا به نارسایی قلبی اغلب دچار آپنه انسدادی خواب می‌شوند( یک اختلال تنفسی که با بیداری‌های متعدد شبانه مشخص می‌شود) که می‌تواند خواب را مختل کند، باعث خواب‌آلودگی در طول روز و بدتر شدن نارسایی قلبی شود. در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، نوسانات طبیعی در ریتم شبانه روزی ممکن است باعث آنژین (درد قفسه سینه)، آریتمی (ضربان قلب نامنظم)، یا حتی حمله قلبی در هنگام خواب شود.

اختلالات اسکلتی عضلانی

درد التهاب مفصل می‌تواند باعث شود افراد به هنگام تغییر وضعیت به خواب رفته و به حالت اولیه بروند. علاوه بر این، درمان با استروئیدها اغلب باعث بی خوابی می شود البته ممکن است مصرف آسپرین یا یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) درست قبل از خواب برای تسکین درد و تورم مفاصل در طول شب مفید باشد.

افراد مبتلا به فیبرومیالژیا (وضعیتی که با رباط‌ها و تاندون‌های دردناک مشخص می‌شود) احتمالاً صبح ها از خواب بیدار می‌شوند و مانند افراد مبتلا به درد التهاب مفصل احساس خستگی و سفت و درد دارند. محققانی که خواب مبتلایان به فیبرومیالژیا را تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که حداقل نیمی از آن ها خواب عمیق غیرطبیعی دارند.

بیماری کلیوی

افراد مبتلا به بیماری کلیوی دارای کلیه‌هایی هستند که به حدی آسیب دیده‌اند که دیگر نمی‌توانند مایعات را فیلتر کنند، مواد زائد را حذف کنند و الکترولیت‌ها را به همان اندازه که سالم هستند در تعادل نگه دارند. بیماری کلیوی می تواند باعث تجمع مواد زائد در خون شود و منجر به بی خوابی یا علائم سندرم پای بیقرار شود. اگرچه محققان مطمئن نیستند که چرا ولی دیالیز یا پیوند کلیه همیشه خواب را به حالت عادی باز نمی‌گرداند.

شب ادراری

شب ادراری نیاز به بیدار شدن مکرر برای ادرار کردن در طول شب دارد. این یکی از دلایل شایع کم خوابی به خصوص در میان افراد مسن است. شب ادراری حتی در موارد خفیف باعث می شود که فرد حداقل دو بار در طول شب از خواب بیدار شود. در موارد شدید، فرد ممکن است پنج یا شش بار از خواب برخیزد.

شب ادراری ممکن است ناشی از افزایش سن باشد، اما علل دیگر عبارتند از برخی شرایط پزشکی (نارسایی قلبی، دیابت، عفونت ادراری، بزرگ شدن پروستات، نارسایی کبد، ام اس، آپنه خواب)، مصرف برخی از داروها (به ویژه دیورتیک ها) و مصرف بیش از حد مایعات پس از شام باشد.

درمان های شب ادراری به سه دسته تقسیم می شوند:

  • درمان هایی برای اصلاح علل پزشکی
  • مداخلات رفتاری
  • دارو درمانی

اولین قدم، تلاش برای شناسایی علت و اصلاح آن است. اگر در این کار ناموفق بودید، رویکردهای رفتاری مانند کاهش میزان نوشیدنی دو ساعت قبل از خواب، به ویژه کافئین و الکل را امتحان کنید. اگر شب ادراری ادامه یابد، پزشک ممکن است یکی از داروهایی که برای درمان مثانه تایید شده اند را تجویز کند.

بیماری تیرویید

پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید) می تواند باعث مشکلات خواب شود. این اختلال سیستم عصبی را بیش از حد تحریک می کند، به خواب رفتن سخت می شود و ممکن است باعث تعریق شبانه شود که منجر به برانگیختگی شبانه شود. احساس سرما و خواب‌آلودگی یکی از نشانه‌های تیروئید کم‌کار (کم‌کاری تیروئید) است.

از آنجایی که عملکرد تیروئید بر هر اندام و سیستم بدن تأثیر می گذارد، علائم می تواند گسترده باشد و گاهی اوقات رمزگشایی آن ها دشوار می باشد. بررسی عملکرد تیروئید فقط به یک آزمایش خون ساده نیاز دارد، بنابراین اگر متوجه انواع علائم غیر قابل توضیح شدید، از پزشک خود بخواهید مشکلات تیروئید شما را بررسی کند.

مشکلات تنفسی

تغییرات مربوط به شبانه روزی در ماهیچه های اطراف راه های هوایی می تواند باعث انقباض راه های هوایی در طول شب شده و احتمال حملات آسم شبانه را افزایش دهد که خواب را مختل می کند.

مشکلات تنفسی یا ترس از حملات شبانه ممکن است خوابیدن را سخت‌تر کند. از طرف دیگر افرادی که آمفیزم یا برونشیت دارند نیز ممکن است به دلیل تولید بیش از حد خلط، تنگی نفس و سرفه در به خواب رفتن مشکل داشته باشند.

داروها

داروهایی که ممکن است بر خواب تأثیر بگذارند، شامل موارد زیر می باشند:

اختلالات سلامت روان

تقریباً همه افراد مبتلا به اضطراب یا افسردگی در به خواب رفتن و به خواب ماندن مشکل دارند. ناتوانی در به خواب رفتن ممکن است به کانون ترس و تنش مداوم برای برخی از مبتلایان تبدیل شود و باعث کاهش بیشتر خواب شود.

اضطراب عمومی

اضطراب شدید که به عنوان اختلال اضطراب فراگیر نیز شناخته می شود، با احساس نگرانی، دلهره یا ناراحتی مداوم و آزاردهنده مشخص می شود. این احساسات یا به طور غیرعادی شدید هستند یا با مشکلات و خطرات واقعی زندگی روزمره فرد تناسبی ندارند.

افراد مبتلا به اضطراب عمومی معمولاً هر روز به مدت شش ماه یا بیشتر، نگرانی بیش از حد و مداوم را تجربه می کنند. علائم رایج این اختلال عبارتند از مشکل در به خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن و استراحت پس از خواب.

فوبیا و حملات پانیک

فوبیاها، که ترس های شدید مربوط به یک شی یا موقعیت خاص هستند، به ندرت باعث مشکلات خواب می شوند، مگر اینکه فوبیا مربوط به خواب باشد (مانند ترس از کابوس، ترس از اتاق خواب یا ترس از تاریکی). از طرف دیگر حملات پانیک اغلب در شب رخ می دهد.

حملات پانیک مربوط به خواب در طول رویا دیدن رخ نمی دهد، بلکه در مرحله N2 (خواب سبک) و مرحله N3 (خواب عمیق) رخ می دهد که عاری از محرک های روانی هستند. در بسیاری از انواع فوبیا و اختلالات هراس، شناخت و درمان مشکل اساسی (اغلب با داروهای ضد اضطراب ) ممکن است اختلال خواب را حل کند.

افسردگی

از آنجایی که تقریبا ۹۰ درصد از افراد مبتلا به افسردگی جدی بی خوابی را تجربه می کنند، پزشکی که فرد مبتلا به بی خوابی را ارزیابی می کند، افسردگی را به عنوان یک علت احتمالی در نظر می گیرد. صبح زود بیدار شدن از نشانه های افسردگی می باشد، علاوه بر این برخی از افراد افسرده در طول شب به سختی به خواب می روند.

در افسردگی مزمن و خفیف، بی خوابی یا خواب آلودگی ممکن است برجسته ترین علامت باشد.

اختلال دوقطبی

خواب آشفته یکی از ویژگی های بارز اختلال دوقطبی (که به عنوان بیماری شیدایی- افسردگی شناخته می شود) می باشد. کم خوابی ممکن است علائم شیدایی را تشدید یا القا کند یا به طور موقت افسردگی را کاهش دهد. در طول دوره شیدایی، فرد ممکن است برای چند روز اصلا نخوابد.

اسکیزوفرنی

برخی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مراحل اولیه و شدیدترین مرحله یک دوره بسیار کم می خوابند. بین دوره‌ها، احتمالاً الگوی خواب آن‌ها بهبود می‌یابد، اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به ندرت خواب عمیق عادی دارند.

اختلالات عصبی

برخی از اختلالات مغزی و عصبی نیز می تواند باعث بی خوابی شود، که شامل موارد زیر می باشد:

زوال عقل

بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل ممکن است تنظیم خواب و سایر عملکردهای مغز را مختل کند. سرگردانی و آشفتگی در طول شب در بیماران آلزایمری در حدی است که می‌تواند نیاز به نظارت دائمی داشته باشد و استرس زیادی را بر مراقبین وارد می کند. در چنین مواردی، دوزهای کوچک داروهای ضد روان پریشی بیشتر از داروهای بنزودیازپین مفید تر می باشد اما باید زیر نظر دکتر متخصص مصرف شود.

صرع

افراد مبتلا به صرع (وضعیتی که در آن فرد مستعد تشنج است) دو برابر بیشتر از دیگران در معرض خطر بی خوابی قرار دارند. اختلالات امواج مغزی که باعث تشنج می شود نیز می تواند باعث نقص در خواب REM شود. داروهای ضد تشنج در ابتدا می توانند تغییرات مشابهی ایجاد کنند، اما در صورت استفاده طولانی مدت، اختلالات خواب را اصلاح می کنند.

از هر چهار نفر مبتلا به صرع، یک نفر تشنج هایی دارد که عمدتاً در شب اتفاق می افتد و باعث اختلال در خواب و خواب آلودگی در طول روز می شود. کمبود خواب همچنین می‌تواند باعث تشنج شود.

سردرد، سکته مغزی و تومور

افرادی که مستعد سردرد هستند باید سعی کنند از کم خوابی خودداری کنند، زیرا کمبود خواب می تواند باعث ایجاد سردرد شود. هم سردردهای خوشه ای و هم میگرنی ممکن است به تغییرات در اندازه رگ های خونی منتهی به قشر مغز مرتبط باشند. درد زمانی رخ می دهد که دیواره رگ های خونی گشاد شوند.

سردردهایی که افراد را بیدار می کنند اغلب میگرن هستند، اما برخی از میگرن ها را می توان با خواب تسکین داد. خواب آلودگی همراه با سرگیجه، ضعف، سردرد یا مشکلات بینایی ممکن است نشانه یک مشکل جدی مانند تومور مغزی یا سکته باشد که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند.

بیماری پارکینسون

تقریباً همه افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بی خوابی را تجربه می کنند. فقط داخل و خارج شدن از رختخواب می تواند مشکل باشد، این بیماری اغلب خواب را مختل می کند. برخی از برانگیختگی ها ناشی از لرزش و حرکات ناشی از این اختلال است و برخی دیگر به نظر می رسد ناشی از خود این اختلال باشد. در نتیجه، خواب آلودگی در طول روز شایع است.

درمان با قرص های خواب ممکن است دشوار باشد زیرا برخی داروها می توانند علائم پارکینسون را بدتر کنند. برخی از بیمارانی که داروهای مورد استفاده برای درمان پارکینسون مصرف می کنند ممکن است دچار کابوس های شدید شوند. با این حال، استفاده از این داروها در شب برای حفظ تحرک لازم برای تغییر وضعیت در رختخواب مهم است.

منبع : علل پزشکی مشکلات خواب

پیدا کردن درمانگر خوب که به بهبود شما کمک می کند

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند

چگونه درمانگر مناسب را انتخاب کنیم؟ چگونه از جلسات درمانی یا مشاوره خود بیشترین بهره را برده و پیشرفت درمان خود را ارزیابی کنیم؟

درمانگر و مشاوره چگونه می تواند کمک کند

درمان می تواند یک راه‌حل مؤثر برای بسیاری از مشکلات روحی و روانی باشد. صحبت کردن در مورد افکار و احساسات خود با یک فرد حامی اغلب می تواند احساس بهتری در شما ایجاد کند.

بیان نگرانی های خود یا صحبت در مورد چیزی که بر دلتان سنگینی می کند، به خودی خود می تواند بسیار شفابخش باشد. شما از اینکه کسی به حرف هایتان گوش کند، احساس خوبی خواهید داشت زیرا می‌فهمید که شخص دیگری هست که به شما اهمیت می دهد و می خواهد کمکتان کند.

اگرچه صحبت کردن در مورد مشکلات با دوستان نزدیک و اعضای خانواده می تواند بسیار مفید باشد، اما گاهی اوقات به کمکی نیاز دارید که اطرافیان شما قادر به ارائه آن نیستند. هنگامی که به حمایت بیشتر، دیدگاه بیرونی یا برخی راهنمایی های تخصصی نیاز دارید، صحبت با درمانگر یا مشاور می تواند کمک کننده باشد.

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند

حمایت دوستان و خانواده اهمیت بسیاری دارد اما با درمان متفاوت است. درمانگران شنوندگان حرفه ایِ آموزش دیده ای هستند که می توانند به شما کمک کنند تا ریشه مشکلات خود را پیدا کرده، در چالش های عاطفی موفق شوید و تغییرات مثبتی در زندگی خود ایجاد کنید.

برای بهره مندی از درمان، حتما لازم نیست مشکل روانی برای شما تشخیص داده شود. بسیاری از افراد برای درمان نگرانی های روزمره به دنبال کمک هستند: مثلاً مشکلات روابط، استرس شغلی یا عدم اعتماد به نفس. دیگران در مواقع سختی، مانند طلاق به درمان روی می آورند.

اما برای بهره‌مندی از مزایای مشاوره، مهم است که درمانگر مناسب را انتخاب کنید، کسی که به او اعتماد دارید، احساس می‌کنید از شما مراقبت می‌کند و سابقۀ کمک به شما برای ایجاد تغییرات برای بهتر شدن در زندگی‌تان را دارد. یک درمانگر خوب به شما کمک می کند قوی تر و خودآگاه تر شوید.

چرا درمان و نه دارو؟

فکر اینکه بتوانید مشکلات خود را با مصرف روزانه یک قرص حل کنید می تواند جذاب به نظر برسد، اما کاش به همین راحتی بود! مشکلات روحی و روانی دلایل متعددی دارند و فقط دارو درمانی مشکلی را حل نمی‌کند.

دارو ممکن است به کاهش علائم خاص کمک کند، اما عوارض جانبی دارد. علاوه بر این، نمی تواند مشکلات  بزرگ را حل کند. دارو روابط شما را اصلاح نمی کند، به شما نمی‌گوید که با زندگی خود چه کار کنید یا به شما نمی گوید چرا به انتخاب های ناسالم خود ادامه می دهید.

درمان می تواند زمان بر و چالش برانگیز باشد، زیرا احساسات و افکار ناراحت کننده اغلب به عنوان بخشی از روند درمان ظهور می‌یابند. با این حال، درمان مزایای طولانی‌مدتی فراتر از تسکین علائم دارد.

درمان ابزارهایی را در اختیار شما می‌گذارد تا زندگی‌تان را متحول کنید، ارتباط بهتری با دیگران برقرار کنید، زندگی‌ای را که می‌خواهید بسازید و با هر مانعی که بر سر راهتان قرار می‌گیرد، کنار بیایید.

باورهای غلط درباره درمان

باور غلط: من نیازی به درمانگر ندارم. من آنقدر باهوش هستم که مشکلاتم را خودم حل کنم.

واقعیت: همه ما نقاط کور خود را داریم که هیچ ربطی به هوش ندارد. یک درمانگر خوب به شما نمی گوید که چه کاری انجام دهید یا چگونه زندگی کنید. او به شما یک دیدگاه بیرونی می دهد و به شما کمک می کند تا بینش به دست آورید و بتوانید انتخاب های بهتری داشته باشید.

باور غلط: درمان برای دیوانه‌هاست

واقعیت: درمان برای افرادی است که در خودآگاهی کافی برای درک نیاز خود به کمک دارند و می خواهند ابزارها و تکنیک هایی را بیاموزند تا اعتماد به نفس و تعادل عاطفی بیشتری داشته باشند.

باور غلط: تنها چیزی که درمانگران می خواهند در مورد آن صحبت کنند، پدر و مادر من هستند.

واقعیت: اگرچه که کاوش در روابط خانوادگی گاهی اوقات ریشۀ افکار و رفتارهای بعدی را در زندگی تشکیل می‌دهد، اما درمان تنها روی آن متمرکز نیست. تمرکز اصلی بر چیزی است که شما باید تغییر دهید: الگوها و علائم ناسالم در زندگی. درمان به این معنا نیست که والدین خود را سرزنش یا به گذشته فکر کنید.

باور غلط: درمان هرگز بهبود کامل را به دنبال ندارد.

واقعیت: درمان کار سختی است. فقط شکایت کردن مشکلی را حل نمی‌کند. بهبود در درمان از نگاه دقیق به خود و زندگی‌تان و بر عهده گرفتن مسئولیت اعمالتان ناشی می‌شود. پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند درمانگر به شما کمک خواهد کرد، اما در نهایت شما هستید که باید کار را انجام دهید.

کمک یافتن درمانگر مناسب

پیدا کردن درمانگر مناسب احتمالاً زمان و کار خواهد برد، پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند اما ارزش تلاش را دارد. ضروری است که بتوانید ارتباط خوبی با درمانگرتان برقرار کنید. شما به کسی نیاز دارید که بتوانید به او اعتماد کنید، دربارۀ موضوعات دشوار و رازهای مگو با او صحبت کنید و در طول روند بهبودی از او کمک بگیرید.

اگر این ارتباط نزدیک را نداشته باشید درمان مؤثر نخواهد بود، بنابراین در آغاز کار کمی وقت بگذارید تا فرد مناسب را پیدا کنید. هنگام مصاحبه با درمانگرانِ پیشنهادی، کنجکاوی کردن و پرسیدن سؤالات اشکالی ندارد.

تجربه مهم است

یکی از دلایل اصلی مراجعه به درمانگر، به جای صحبت ساده، تجربه است. به دنبال درمانگری باشید که در درمان مشکلاتی که دارید با تجربه باشد. اغلب، درمانگران بر یک حوزۀ ویژه‌ تمرکز می‌کنند، مانند افسردگی یا اختلالات خوردن.

درمانگران باتجربه بارها و بارها مشکلاتی را که شما با آن روبرو هستید دیده اند، از این رو دیدگاه آن ها گسترده تر و بینششان وسیع تر است. برای برخی از مشکلات، مانند حوادث آسیب زا یا PTSD، مراجعه به متخصص کاملاً ضروری است.

با رویکردهای مختلف درمانی آشنا شوید.

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند بسیاری از درمانگران ترکیبی از رویکردها را به کار می گیرند، با این حال، ایده خوبی است که در مورد انواع مختلف درمان مطالعه کنید، زیرا این امر می تواند بر نحوه ارتباط با درمانگر و مدت زمان پیشنهادی درمان تأثیر بگذارد.

به احساس خود اعتماد کنید

حتی اگر درمانگر شما روی کاغذ عالی به نظر می‌رسد، اگر نتوانسته‌اید ارتباط خوبی با او قرار کنید یا به او اعتماد ندارید و احساس می‌کنید واقعاً به شما اهمیت نمی‌دهد، شخص دیگری را انتخاب کنید. یک درمانگر خوب به انتخاب شما احترام می گذارد و هرگز نباید به شما فشار بیاورد یا باعث احساس گناه شما شود.

سوالاتی که باید هنگام انتخاب درمانگر از خود بپرسید

آنچه در انتخاب درمان یا مشاوره مهم است احساس ارتباط، ایمنی و حمایت است. سوالات زیر را از خود بپرسید:

  • آیا درمانگر واقعاً به شما و مشکلات شما اهمیت می دهد؟
  • آیا احساس می کنید که مشاور شما را درک می کند؟
  • آیا درمانگر شما را همان گونه که هستید می پذیرد؟
  • آیا می توانید به راحتی اطلاعات خصوصی خود را برای او افشا کنید؟
  • آیا می‌توانید با او صادق و راحت برخورد کنید؟ و مجبور نیستید پنهان‌کاری کنید یا وانمود کنید کس دیگری هستید؟
  • آیا درمانگر شنونده خوبی است؟ بدون قطع صحبت، انتقاد یا قضاوت گوش می دهد؟ احساسات شما و آنچه واقعاً می گویید را درک می‌کند؟ و باعث می شود احساس کنید که شنیده می شوید؟

انواع درمان و درمانگر

انواع متعددی از درمان ها و درمانگران وجود دارد، برای همین در شروع کار ممکن است گیج کننده به نظر برسد، اما فقط به یاد داشته باشید که هیچ نوع درمانی بهترین نیست. تمام اینها به ترجیح و نیازهای فردی شما بستگی دارد.

درست است که برخی از تکنیک‌ها در برخورد با انواع خاصی از مشکلات (مثلاً فوبیا) مفیدتر از سایر تکنیک‌ها هستند، اما به طور کلی، اگر دربارۀ همۀ انواع درمان‌ها مطالعه کنید، همیشه به یک نتیجه می رسید:

فلسفه پشت درمان، در مقایسه با رابطه بین شما و درمانگرتان اهمیت بسیار کمتری دارد.

اگر در رابطۀ خود احساس راحتی می‌کنید و به فرد درمانگر اعتماد دارید، مدل درمان، فقط وسیله‌ای است که به شما کمک می‌کند تا به سمت زندگی رضایت‌بخش‌تر حرکت کنید. این موضوع فارغ از شرایطی که شما را به درمان کشانده است، اتفاق می افتد.

انواع درمان های متداول

اکثر درمانگران خود را به یک نوع خاص از درمان محدود نمی کنند. در عوض، آن ها سبک های مختلف را با هم ترکیب می کنند تا بهترین تناسب را با وضعیت موجود داشته باشند. این رویکرد ابزارهای قدرتمند بسیاری را به درمانگر می دهد. با این حال، آن ها اغلب یک رویکرد کلی دارند که آن ها را راهنمایی می کند.

درمان فردی.

درمان فردی، افکار و احساسات منفی و همچنین رفتارهای مضر یا خود تخریبی را که همراه با آنهاست بررسی می کند. درمان فردی علل اساسی مشکلات فعلی (مانند الگوهای روابط ناسالم یا تجربه‌ای آسیب‌زا در گذشته) را بررسی می‌کند، اما تمرکز اصلی آن بر ایجاد تغییرات مثبت در زمان حال است.

خانواده درمانی

خانواده درمانی به معنای درمان بیش از یک عضو خانواده به طور همزمان برای کمک به خانواده برای حل تعارضات و بهبود تعامل است. این درمان اغلب بر این فرض استوار است که خانواده یک سیستم است. اگر یک نقش در خانواده تغییر کند، همه تحت تأثیر قرار می گیرند و باید رفتارهای خود را تغییر دهند.

گروه درمانی

در گروه‌درمانی، گروهی از همسالان روی مشکل مشابهی کار می کنند و توسط یک درمانگر حرفه ای هدایت می‌شوند. این درمان شامل اختلالاتی مثل اضطراب، افسردگی یا سوء مصرف مواد است. گروه درمانی مکانی ارزشمند برای تمرین فعالیت‌های اجتماعی در یک محیط امن و الهام و ایده گرفتن از همسالانی است که با مسائل مشابه دست و پنجه نرم می کنند.

زوج درمانی (مشاوره ازدواج).

زوج درمانی به بهبود ارتباط دو نفر در یک رابطه متعهدانه می‌پردازد. افراد به زوج درمانی مراجعه می کنند تا یاد بگیرند که چگونه با تفاوت های خود سازگار شوند، ارتباط بهتری داشته باشند و چالش های موجود در رابطه را حل کنند.

درمان آنلاین در مقابل حضوری

درمان آنلاین به شما امکان می دهد از هر جایی که اتصال اینترنتی مناسب دارید به کمک حرفه ای دسترسی داشته باشید. در حالی که این یک شکل از درمان نسبتاً جدید است، شواهد نشان می دهد که برای بسیاری از افراد به اندازه درمان سنتی و حضوری مؤثر است.

صحبت کردن با یک ارائه دهنده خدمات سلامت روان

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند یک کارشناس با استفاده از چت ویدیویی زنده، از خانه خود می تواند به شما کمک کند و از هزینه و زمان رفت و آمد و سایر مشکلات ملاقات حضوری در مطب درمانگر دور بمانید. قرار داشتن در یک محیط راحت و آشنا حتی می‌تواند به شما (چه به صورت فردی، چه به عنوان یک زوج یا خانواده) این امکان را بدهد که صریح‌تر در مورد مسائل خود صحبت کنید.

اگرچه درمان آنلاین اشکالاتی دارد و برای همه مناسب نیست، اما اگر دردسرهایی مانند هزینه، مرخصی گرفتن از محل کار، رفت و آمد به مطب، ترافیک، انتظار کشیدن پشتِ درِ اتاق درمانگر یا گرفتن پرستار برای کودکتان، مانع می‌شود که بتوانید درمان حضوری انجام دهید، درمان آنلاین راه حل مفیدی است.

با این حال، به خاطر داشته باشید که حتی مشاوران غیرمتخصص (مانند روحانیان، مربیان زندگی و …) نیز ممکن است بتوانند گوش شنوا و حمایت کننده را برای شما فراهم کنند و همیشه مدرک تحصیلی کیفیت درمان را تعیین نمی‌کند ولی به طور کلی کمک گرفتن از متخصص بیش تری فراهم می کند.

انواع متداول متخصصان سلامت روان:

روانشناس

روانشناسان دارای مدرک دکترا در روانشناسی (Ph.D. یا Psy.D.) و دارای مدرک روانشناسی بالینی هستند.

مددکار اجتماعی

مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSW) دارای مدرک کارشناسی ارشد در مددکاری اجتماعی یا (MSW) مددکاری اجتماعی به علاوۀ آموزش بالینی هستند.

درمانگر ازدواج و خانواده

درمانگران ازدواج و خانواده (MFT) دارای مدرک کارشناسی ارشد و تجربۀ بالینی در زمینه ازدواج و خانواده درمانی هستند.

روانپزشک

روانپزشک یک پزشک (MD یا DO) است که در زمینه سلامت روان تخصص دارد و از آنجا که پزشک است، می تواند دارو تجویز کند.

در درمان یا مشاوره چه انتظاری باید داشت

اگرچه هر درمانگری متفاوت عمل می‌کند، اما معمولاً شباهت هایی در ساختار درمانی وجود دارد. به طور معمول، جلسات حدود یک ساعت طول می کشد و حدود یک بار در هفته برگزار می شود. اگرچه برای درمان فوری، ممکن است برنامه ریزی فشرده تری انجام شود. درمان معمولاً در مطب درمانگر انجام می‌شود، اما درمانگران در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان نیز کار می‌کنند و در برخی موارد ویزیت‌های خانگی انجام می‌دهند.

در درمان باید شما و درمانگرتان با هم تناسب داشته و ارتباط خوبی برقرار کنید.

اگر با درمانگرتان تناسب ندارید، لازم است یک یا چند درمانگر دیگر را هم امتحان کنید و زمانی درمان را شروع کنید که احساس کنید از طرف درمانگر، درک و پذیرفته شده اید.

درمان یک کار مشترک است

هم شما و هم درمانگرتان به روند بهبودی کمک می کنید. همان طور که از شما انتظار نمی رود که کار بهبودی را به تنهایی انجام دهید، درمانگر شما نیز نمی تواند این کار را برای شما انجام دهد. درمان باید مانند یک همکاری دوطرفه باشد.

درمان همیشه خوشایند نخواهد بود

ممکن است خاطرات دردناک، ناامیدی یا احساسات منفی در درمان ظاهر شود. این یک بخش طبیعی از آن است و درمانگر، شما را در این فرآیند راهنمایی می کند. حتماً در مورد احساس خود به درمانگر بگویید.

درمان باید در مکانی امن باشد

از آنجا که در فرایند درمان در مواقعی احساس چالش یا احساسات ناخوشایند می‌کند، همیشه باید احساس امنیت داشته باشید. اگر احساس خستگی می کنید یا از جلسات درمانی خود می ترسید، با درمانگر خود صحبت کنید.

اولین جلسات درمانی شما

یکی دو جلسه اول درمان زمانی است برای ارتباط متقابل و زمانی برای درمانگر تا با شما و مسائلتان آشنا شود. درمانگر ممکن است سابقه سلامت روانی و جسمی شما را بررسی کند.

همچنین خوب است که در جلسات اولیه با درمانگر در مورد آنچه که امیدوارید در درمان به دست آورید صحبت کنید. با هم، اهداف و معیارهایی را تعیین کنید که می توانید از آن ها برای اندازه گیری پیشرفت خود در طول مسیر استفاده کنید.

این جلسات همچنین فرصت مهمی برای ارزیابی ارتباط خود با درمانگر است. آیا احساس می کنید که درمانگر به وضعیت شما اهمیت می دهد و روی بهبودی شما سرمایه گذاری می کند؟ آیا از پرسیدن سؤال و به اشتراک گذاشتن اطلاعات حساس ترسی ندارید؟ به یاد داشته باشید که احساسات و افکار شما مهم هستند، بنابراین اگر احساس ناراحتی می کنید، در انتخاب یک درمانگر دیگر تردید نکنید.

درمان چقدر طول می کشد؟

درمان هر کس متفاوت است. مدت زمان درمان شما به عوامل زیادی بستگی دارد. ممکن است مسائل پیچیده ای داشته باشید یا مشکل نسبتاً ساده ای که می خواهید به آن رسیدگی کنید. برخی از انواع درمان کوتاه مدت هستند، در حالی که درمان برای برخی دیگر طولانی تر می باشد.

با این حال، گفت‌وگو در مورد طول درمان مهم است و بهتر است که در ابتدا این موضوع را با درمانگر خود مطرح کنید. این کار به شما دورنمایی از اهدافی که باید برای رسیدن به آن ها کار کنید و آنچه می خواهید به آن برسید، می دهد. از بازگشت مجدد به این موضوع در طول پیشرفت درمان نترسید، زیرا اهداف اغلب در طول درمان تغییر می کنند.

استفاده بهینه از درمان و مشاوره

برای استفاده حداکثری از درمان، باید آنچه را که در جلسات خود می آموزید در زندگی واقعی به کار ببرید. پنجاه دقیقه درمان در هفته شما را اصلاح نمی کند، بلکه استفاده از چیزهایی که در جلسه آموخته‌اید در زمان‌های دیگر، باعث تغییر شما می‌شود. چند نکته برای استفاده حداکثری از جلسات:

تغییراتی در سبک زندگی و سلامتی خود ایجاد کنید

کارهای زیادی وجود دارد که می توانید در زندگی روزمره خود برای بهبود خلق و خوی خود و سلامت عاطفی‌تان انجام دهید، برای حمایت، با دیگران تماس بگیرید، به اندازه کافی ورزش کنید و بخوابید، خوب بخورید، زمانی را برای استراحت و بازی اختصاص دهید و …

انتظار نداشته باشید که درمانگر به شما بگوید چه کاری انجام دهید

شما و درمانگرانتان هر دو در بهبودی شریک هستید. درمانگر شما می تواند به شما کمک کند و پیشنهاداتی برای درمان ارائه دهد، اما فقط شما می توانید تغییراتی را که برای حرکت به جلو نیاز دارید ایجاد کنید.

به درمان خود متعهد شوید

جلسات را لغو نکنید مگر اینکه واقعاً مجبور باشید. اگر درمانگرتان در بین جلسات به شما تکالیفی می دهد، حتما آن را انجام دهید. اگر متوجه شدید که جلسات را لغو می کنید یا تمایلی به رفتن ندارید، از خود بپرسید که چرا. آیا به خاطر دردناک بودن بحث ها از آن ها اجتناب می کنید؟ آیا آخرین جلسه به اعصاب شما آسیب رساند؟ در مورد بی میلی خود با درمانگر صحبت کنید.

آنچه را که احساس می کنید با درمانگر به اشتراک بگذارید

پیدا کردن درمانگری که می تواند به شما در بهبود کمک کند اگر با درمانگرتان در مورد احساسات خود صادق باشید، بیشترین بهره را از درمان خواهید برد. اگر احساس خجالت یا شرم می‌کنید یا صحبت کردن درباره موضوعی برایتان خیلی دردناک است، از گفتن این موضوعات به درمانگر خود نترسید. آهسته آهسته، می توانید برای حل مسائل با هم کار کنید.

آیا درمان موثر است؟

باید بتوانید ظرف یک یا دو جلسه بگویید که آیا شما و درمانگرتان متناسب هستید یا خیر. اما گاهی اوقات، ممکن است درمانگر خود را دوست داشته باشید، اما احساس کنید که پیشرفتی اتفاق نمی‌افتد. مهم است که پیشرفت خود را ارزیابی کنید تا مطمئن شوید آنچه را که از درمان انتظار دارید به دست می‌آوردید.

یک نکتۀ احتیاطی: هیچ راه هموار و سریعی برای بهبودی وجود ندارد. درمان فرآیندی است پر از پیچ و خم، چرخش و حتی گاه به گاه به سوی پسرفت. گاهی اوقات، چیزی که در ابتدا مشکلی ساده به نظر می رسید، به موضوع پیچیده تری تبدیل می شود. صبور باشید و به خاطر شکست های موقتی ناامید نشوید. شکستن الگوهای قدیمی و ریشه دار آسان نیست.

به یاد داشته باشید که رشد دشوار است و یک شبه فرد جدیدی نخواهید شد. اما باید متوجه تغییرات مثبت در زندگی خود بشوید. برای مثال، خلق و خوی کلی شما ممکن است در حال بهبود باشد. ممکن است احساس کنید بیشتر با خانواده و دوستان ارتباط دارید یا بحرانی که در گذشته شما را به شدت تحت الشعاع قرار می داد، این بار شما را به اندازۀ قبل متلاطم نمی کند.

نکاتی برای ارزیابی پیشرفت شما در درمان

  • آیا زندگی شما به سمت بهتر شدن متمایل شده است؟
  • آیا به اهدافی که خود و درمانگرتان تعیین کرده اید می رسید؟
  • آیا درمان شما را به چالش می کشد؟ آیا شما را فراتر از منطقه راحتی خود کشانده است؟
  • آیا احساس می کنید که شروع به درک بهتر خود کرده اید؟
  • آیا احساس اعتماد به نفس و قدرت بیشتری دارید؟
  • آیا روابط شما در حال بهبود است؟

درمانگر باید با شما همکاری کند و در صورت اهداف و پیشرفتتان را لزوم مورد ارزیابی مجدد قرار دهد. با این حال، به یاد داشته باشید که درمان، مسابقه نیست. اگر تعداد جلساتی که در ابتدا برنامه ریزی کرده بودید شما را به اهدافتان نرساند، شکست نخورده اید. در عوض می‌توانید بر پیشرفت کلی و آنچه در این مسیر آموخته اید تمرکز کنید.

چه زمانی باید درمان یا مشاوره را متوقف کرد

زمان توقف درمان به شما و وضعیت فردی شما بستگی دارد. در حالت ایده آل، زمانی که شما و درمانگرتان توافق کنید که به اهداف خود رسیده اید، درمان را متوقف خواهید کرد. با این حال، ممکن است زمانی احساس کنید که آنچه را که از درمان نیاز دارید به دست آورده اید، حتی اگر درمانگر شما متفاوت از این احساس کند.

ترک درمان می تواند دشوار باشد

به یاد داشته باشید که رابطه درمانی یک پیوند قوی است و پایان دادن به این رابطه ناراحت‌کننده است (حتی اگر درمان موفقیت آمیز باشد). در مورد این موضوع با درمانگر خود صحبت کنید. این احساسات طبیعی است. غیرمعمول نیست که افراد هر از چند گاهی در صورت بروز دوبارۀ نیاز، به صورت مقطعی به یک درمانگر مراجعه کنند.

تا زمانی که درمان باعث پیشرفت شما می‌شود، آن را ادامه دهید

برخی از افراد به طور مداوم به درمان ادامه می دهند. اشکالی ندارد، به خصوص اگر در زندگی خود، افراد دیگری را ندارید که از آن ها کمک بگیرید. در حالت ایده‌آل، درمانگر شما می‌تواند به شما در توسعه دادن روابط خارجی‌تان کمک کند، اما این کار همیشه ممکن نیست. اگر درمان یک نیاز مهم در زندگی شما را برآورده می کند و با هزینه آن هم مشکلی ندارید، ادامه دادن آن به طور نامحدود، اشکالی ندارد.

علائمی که نشان می دهد ممکن است نیاز به تغییر درمانگر داشته باشید:

  • شما نمی‌توانید به راحتی دربارۀ موضوعات صحبت کنید.
  • درمانگر شما مشکلات یا نگرانی های شما را نادیده می گیرد.
  • به نظر می رسد درمانگر شما یک برنامه شخصی دارد.
  • درمانگر شما بیشتر صحبت می کند و کمتر گوش می‌دهد.
  • درمانگر به شما می گوید که چه کاری انجام دهید و چگونه زندگی کنید.

منبع : پیدا کردن درمانگر خوب که به بهبود شما کمک می کند

چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم؟

چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم؟

چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم؟ این یکی از سوالاتی می باشد که افراد بعد از یک رابطه مکرر با آن رو به رو می شوند. در بسیاری از مواقع افراد به طور منطقی می دانند که این رابطه را باید پایان دهند و نمی توانند عشق سالمی را تجربه کنند اما با این وجود درگیر شریک احساسی خود می باشند و قادر نخواهند بود شریک عاطفی شان را فراموش کنند.

اگر شما هم در چنین شرایطی قرار گرفتید در ادامه این مقاله راهکارهایی را بیان می کنیم که می تواند برای شما مفید و سودمند باشد.

چگونه کسی را دوست داریم فراموش کنیم؟

فراموش کردن به معنی از یاد بردن کامل شاید هیچ موقع اتفاق نیفتد اما آن چه اهمیت دارد که زمانی که یک رابطه پایان می یابد فرد بتوانید این مسئله را راحت تر بپذیرید و دائما در فکر و خیال شخص قبلی نباشید، برای این امر رعایت نکات زیر می تواند برای شما کمک کننده باشد و اگر هیچ رابطه ای  با فرد محبوب و مورد علاقه خود نداشته اید برای فراموش کردن آن می توانند از روش های فراموشی عشق یک طرفه استفاده کنید.

در بسیاری از اوقات با از دست دادن رابطه عاطفی احساس می کنید که دیگر زندگی شما هیچ معنایی ندارد چون تمام معنا و هدف های زندگی خود را حول محور رابطه عاطفی در نظر گرفته اید، در این هنگامی پایان دادن رابطه می تواند احساس پوچی و سردرگمی برای شما ایجاد کند و شما دائما به روز های گذشته فکر می کنید و قادر نخواهید بود آینده خود را بدون شریک عاطفی سابق تصور کنید.

برای این که از این بحران زندگی رها شوید باید سعی کنید زندگی خود را از نو بیافرینید و تلاش کنید تا با خودآگاهی بیشتر علائق تان را پیدا کنید و فعالیت هایی که دوست دارید خودتان را درگیر کنید و مهارت هایی که علاقه دارید فرا بگیرید، از جمله این فعالیت ها می توان به فعالیت های هنری، ورزشی و اجتماعی اشاره کرد.

  1. چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم، از یک مشاور راهنمایی بگیرید

گاهی اوقات زخم های عاطفی عمیق تر از چیزی است که شما متصور می شوید و این زخم ها زمینه های فطری، تربیتی و شخصیتی هر فرد را در برابر تجربیات عاطفی آسیب پذیر می کند به طور مثال در هرحال خروج از رابطه و پایان دادن آن می باشید اما به تنهایی نمی توانید با فقدان آن رو به رو شوید به همین دلیل بهتر است این مسیر را تنهایی سپری نکنید.

از آن جا که تا مدتی قادر نخواهید بود روابط جدیدی را ایجاد کنید و آمادگی ذهنی و روانی نخواهید داشت در این هنگام بهتر است از روانشناس کمک بگیرید تا در این زمینه به شما کمک کند.

روانشناس بدون قضاوت به حرف های شما گوش می دهد و با بیان کردن روش های جدید شما را برای عبور از این مرحله آماده می کند، درمانگر نه تنها کمک می کند تا بحران فعلی را با موفقیت پشت سر بگذارید بلکه با ارائه آموزش های مناسب و دقیق در مورد عشق و روابط سالم به شما کمک می کند تا برای ساختن روابط عاطفی در آینده آماده شوید.

  1. روزانه احساسات و افکارتان را ثبت کنید

زمانی که رویداد های تلخی مانند پایان دادن یک رابطه عاطفی را تجربه می کنید افکار منفی بسیاری به سراغتان می آید که باعث می شود آشوب درونی شما چندین برابر شود،.

در این شرایط برای این که گرفتار نشخوار های ذهنی نشوید باید هیجانات و افکاری که در سرتان می گذارد را کنترل کنید و آن ها را در دفترچه ای بنویسید، زمانی که مسائل ذهنی را عینی کنید امکان رو به رو شدن و کنار آمدن با آن ها برای شما آسان تر و راحت تر خواهد بود.

  1. چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم، مسافرت بروید

زمانی که می خواهید فضای درون ذهنی خود را تغییر دهید می توانید از یک مکان به مکان دیگر جا به جا شوید و یا موقعیت های دیگری را تجربه کنید به عنوان مثال با تجربه کردن سفر نوعی تغییر برای خود به وجود آورید و از شرایط تلخ عبور کنید، پس حتما سفر را برای چند روز در برنامه خود بگذارید و لذت ببرید.

  1. با دوستانتان وقت بگذرانید

زمانی را به دوستانتان اختصاص دهید و با آن ها معاشرت کنید به خصوص دوستانی که با شما هم فکر بوده و شاد هستند آن ها می توانند شما را از افکار منفی تکرار شونده ذهنی دور کنند، از طرف دیگر هنگامی که مورد توجه و حمایت آن ها قرار می گیرید بخشی از نیاز ناکام مانده شما در رابطه تمام شده جبران می شود.

۶٫ در زمینه فقدان عاطفی کتاب بخوانید

هر کتابی مفهوم و منظر جدید برای زیستن دارد و فرد با خواندن آن تجربه های جدید کسب می کند و معنای جدیدی برای زندگی به دست می آورد، در زمینه فقدان عاطفی کتاب های بسیاری وجود دارد که به شما کمک می کند تا با جدایی عاطفی کنار بیایید.

۷٫ از فضاهای مجازی حذفش کنید

بسیاری از افراد از سر کنجکاوی و به دلیل این که نشان ندهند ضعیف هستند بعد از تمام شدن رابطه عاطفی فرد مورد نظر را از شبکه مجازی حذف نمی کنند، شاید این یک مکانیسم دفاعی برای تحمل فقدان باشد اما واقعیت این است که با دنبال کردن او در شبکه های مجازی به طور ناخودآگاه گرفتار وسواس ذهنی می شوید و برنامه ها و عملکرد فرد را در شبکه های مجازی چک می کنید که این امر باعث می شود تنش شما بیشتر شود.

۸٫ چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم، ببخشید، بپذیرید و رها کنید

بر اساس تحقیقات انجام شده توانایی بخشیدن باعث می شود تا فرد به آرامش روانی برسد و رویدادهای گذشته با بپذیرد، زیرا اگر فرد گرفتار احساسات منفی و کینه شود تا مدت زیادی در بند ذهنی همان رابطه قدیمی می ماند.

بخشیدن به معنی فراموش کردن و نادیده گرفتن صدمات روحی نمی باشد بلکه به معنی رها شدن از احساسات منفی و کینه ای است که بیش از هر کس خودتان را مورد آزار و اذیت قرار می دهد، هم چنین برای این که احساسات خود را ترمیم کنید این نکته را بپذیرید که هر رابطه ای به هر علتی می تواند به اتمام برسد و این به معنی تمام شدن زندگی شما نمی باشد و هنگامی که شما این مسئله را بپذیرید راحت تر خواهید توانست گذشته را فراموش کنید و به سمت آینده حرکت کنید.

مرکز مشاوره روانشناسی

همانطور که گفته شد شکست عشقی و فراموشی فرد مورد علاقه فشار های روانی بسیاری را بر روی فرد ایجاد می کند در این هنگام باید از فردی متخصص برای فراموشی عشق خود کمک بگیرید و هم چنین در این زمینه روانشناس به شما کمک می کند تا با آن غم کنار بیایید و شادی و نشاط را به دست آورید و دوباره احساس عشق را تجربه کنید.

 منبع : چگونه کسی را که دوست داریم فراموش کنیم؟

اختلال پرخوری

آبا پرخوری مبارزه می کنید؟ در این مقاله با علائم پرخوری بی اختیار و اقداماتی که می توانید برای جلوگیری از آن انجام دهید آشنا می‌شوید.

اختلال پرخوری چیست؟

همه ما هر از گاهی زیاد غذا می خوریم. اما اگر به طور مرتب پرخوری کنید کنترل خود را از دست می دهید و نمی توانید آن را متوقف کنید در این حالت ممکن است از اختلال پرخوری رنج ببرید.

اختلال پرخوری یک اختلال رایج در خوردن است که در آن شما مکرراً مقادیر زیادی غذا می خورید در حالی که از توقف آن احساس ناتوانی می‌کنید و در حین یا بعد از غذا خوردن احساس ناراحتی شدید دارید.

ممکن است تا زمانی که احساس ناراحتی کنید به خوردن ادامه دهید و سپس دچار احساس گناه، شرم یا افسردگی شوید، به دلیل عدم کنترل خود، خود را شماتت کنید، یا نگران باشید که غذا خوردن بی اختیار با بدن شما چه می کند.

اختلال پرخوری معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی و اغلب پس از یک رژیم غذایی اساسی شروع می شود. در طول پرخوری، حتی زمانی که گرسنه نیستید، ممکن است غذا بخورید و حتی مدت ها پس از سیر شدن به خوردن ادامه دهید.

همچنین ممکن است آنقدر سریع بخورید که چیزی را که می‌خورید یا می‌چشید حس نکنید. با این حال، در این عارضه بر خلاف پرخوری عصبی، هیچ تلاش متقابلی برای جبران پرخوری، از طریق استفراغ، امساک یا ورزش بیش از حد وجود ندارد.

ممکن است متوجه شوید که پرخوری برای لحظه ای کوتاه آرامش بخش است و به کاهش احساسات ناخوشایند یا احساسات استرس، افسردگی یا اضطراب کمک می کند. اما پس از آن واقعیت دوباره نمایان می‌شود و شما مملو از احساس پشیمانی و نفرت از خود می شوید.

پرخوری اغلب منجر به افزایش وزن و چاقی می شود که این نیز باعث تقویت خوردن بی‌اختیار می شود. هر چه نسبت به خود و ظاهرتان احساس بدی داشته باشید، بیشتر از غذا برای مقابله با آن استفاده می کنید که به این شکل یک چرخه معیوب ایجاد می شود.

خوردن برای احساس بهتر، احساس بدتر، و سپس بازگشت به غذا برای تسکین. اگرچه ممکن است در مورد اختلال خوردن احساس ناتوانی کنید، باید بدانید اختلال پرخوری قابل درمان است.

می توانید یاد بگیرید که چرخه پرخوری را بشکنید، احساسات خود را بهتر مدیریت کنید، رابطه سالم تری با غذا ایجاد کنید، و کنترل غذا و سلامت خود را دوباره به دست آورید.

علائم و نشانه ها

اگر به اختلال پرخوری مبتلا هستید، ممکن است از عادت های غذایی خود احساس خجالت و شرمندگی کنید و سعی کنید علائم خود را با خوردن مخفیانه پنهان کنید.

علائم رفتاری پرخوری و پرخوری بی‌اختیار شامل موارد زیر می باشد:

  • ناتوانی در توقف یا کنترل غذا خوردن
  • خوردن سریع مقادیر زیادی غذا
  • خوردن حتی زمانی که سیر هستید
  • مخفی کردن یا ذخیره کردن غذا برای خوردن مخفیانه در آینده
  • در کنار دیگران به طور معمول غذا می خورید، اما زمانی که تنها هستید، پرخوری می‌کنید
  • خوردن مداوم در طول روز، بدون برنامه ریزی برای وعده های غذایی

علائم عاطفی اختلال پرخوری

  • احساس استرس یا تنش که تنها با خوردن غذا از بین می رود.
  • خجالت از این که چقدر می خورید.
  • احساس بی حسی در حین پرخوری، انگار واقعاً خودتان نیستید یا در حالت اتوماتیک هستید.
  • هرچقدر هم که غذا بخورید احساس سیری نمی‌کنید.
  • احساس گناه، انزجار یا افسردگی پس از پرخوری.
  • ناامیدی برای کنترل وزن و عادات غذایی.

تست اختلال پرخوری

در ادامه متن سوال هایی پرسیده شده است که با پاسخ به آن ها می توانید متوجه شوید آیا مبتلا به اختلال پرخوری هستید یا خیر.

  • آیا اختلال پرخوری دارید؟
  • آیا هنگام غذا خوردن احساس می کنید کنترل خودتان را از دست می دهید؟
  • آیا همیشه به غذا فکر می کنید؟
  • مخفیانه غذا می خورید؟
  • آیا تا زمانی که احساس ناراحتی نکنید غذا می خورید؟
  • آیا برای فرار از نگرانی، رهایی از استرس یا آرامش خود بیش تر غذا می خورید؟
  • آیا بعد از غذا خوردن احساس انزجار یا شرم دارید؟
  • آیا هنگام ترک خوردن احساس ناتوانی می کنید ؟

هرچه پاسخ‌های «بله» بیشتر باشد، احتمال ابتلا به اختلال پرخوری بیشتر است. اما نگران نباشید همان طور که بیان شد این اختلال قابل درمان و کنترل می باشد.

علل و عوارض

به طور کلی، برای ایجاد اختلال پرخوری به ترکیبی از چیزها نیاز است، از جمله ژن ها، احساسات و تجربیات.

عوامل اجتماعی و فرهنگی و فشار اجتماعی برای لاغر شدن می تواند به احساس شما بیفزاید و به غذا خوردن عاطفی شما دامن بزند. برخی از والدین ناخواسته با استفاده از غذا برای آرام کردن یا پاداش دادن به فرزندان خود زمینه را برای پرخوری فراهم می کنند.

کودکانی که در معرض انتقادات مکرر در مورد بدن و اضافه وزن خود هستند نیز آسیب پذیر هستند، همین‌طور کسانی که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته اند.

عوامل روانی افسردگی و پرخوری به شدت با هم مرتبط هستند. بسیاری از افراد پرخور افسرده هستند یا قبلاً بوده اند.

بعضی دیگر ممکن است در کنترل تکانه، مدیریت و بیان احساسات خود مشکل داشته باشند. اعتماد به نفس پایین، تنهایی و نارضایتی از بدن نیز ممکن است در پرخوری نقش داشته باشد.

عوامل بیولوژیکی

ناهنجاری های بیولوژیکی می تواند به پرخوری کمک کند. برای مثال، هیپوتالاموس (بخشی از مغز که اشتها را کنترل می‌کند) ممکن است پیام‌های درستی درباره گرسنگی و سیری ارسال نکند.

محققان همچنین یک جهش ژنتیکی پیدا کرده اند که به نظر می رسد باعث اعتیاد به غذا می شود. در نهایت، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد سطوح پایین سروتونین شیمیایی مغز در خوردن بی‌اختیار نقش دارد.

همچنین ممکن است دچار افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد و نیز افزایش وزن قابل توجه نیز بشوید.

با این حال، هر چقدر هم که سخت و بعید به نظر برسد، بسیاری از افراد می‌توانند از اختلال پرخوری بهبود یافته و اثرات ناسالم آن را معکوس کنند. اولین قدم این است که رابطه خود با غذا را دوباره ارزیابی کنید.

نکته ۱ بهبود پرخوری: رابطه سالم تری با غذا ایجاد کنید

بهبودی از هر اعتیادی چالش برانگیز است، اما غلبه بر پرخوری و اعتیاد به غذا می تواند به طور ویژه دشوار باشد. برخلاف سایر اعتیادها، «مخدر» شما برای بقا ضروری است، بنابراین گزینه اجتناب یا جایگزینی آن را ندارید.

درعوض، باید رابطه سالم تری با غذا ایجاد کنید. رابطه ای که مبتنی بر برآوردن نیازهای تغذیه ای شما باشد نه نیازهای احساسی شما. برای انجام این کار، باید چرخه پرخوری را با موارد زیر بشکنید:

دوری از وسوسه.

اگر غذاهای ناسالم، دسرها و تنقلات ناسالم در خانه داشته باشید، احتمال پرخوری بسیار بیشتر است. با پاک کردن یخچال و کمد خود از غذاهای مورد علاقه وسوسه را از بین ببرید.

گوش دادن به بدن.

یاد بگیرید که بین گرسنگی و گرسنگی عاطفی تفاوت قائل شوید. اگر اخیراً غذا خورده اید و معده ی شما پیام گرسنگی ارسال نمی‌کند، احتمالاً واقعاً گرسنه نیستید. پس به گرسنگی خود زمان بدهید تا بگذرد.

غذا خوردن منظم.

منتظر نمانید تا از گرسنگی بمیرید. این فقط منجر به پرخوری می شود! به وعده های غذایی برنامه ریزی شده پایبند باشید، زیرا حذف وعده های غذایی اغلب منجر به پرخوری در اواخر روز می شود.

عدم اجتناب از چربی.

برخلاف آنچه ممکن است فکر کنید، چربی های رژیمی در واقع می توانند از پرخوری و افزایش وزن شما جلوگیری کنند. سعی کنید در هر وعده غذایی از چربی سالم استفاده کنید تا احساس سیری داشته باشید.

مبارزه با کسالت.

در هنگام بی حوصلگی به جای خوردن تنقلات، حواس خود را پرت کنید. پیاده روی کنید، با یک دوست تماس بگیرید، مطالعه کنید یا به سرگرمی هایی مانند نقاشی یا باغبانی بپردازید.

تمرکز روی چیزی که می خورید.

احتمالا بارها در حالتی تقریباً خلسه‌وار پرخوری کرده اید حتی ممکن است از چیزی که می‌خورید لذت نبرده‌ باشید. به جای اینکه بی فکر غذا بخورید آگاه باشید.

سرعت خوردن را کم کنید و از بافت ها و طعم ها لذت ببرید. در این صورت نه تنها کمتر می خورید، بلکه لذت بیشتری هم خواهید برد.

اهمیت تصمیم گیری برای عدم رژیم غذایی

پس از پرخوری، طبیعی است که برای جبران پرخوری و بازگشت به مسیر سلامت خود نیاز به رژیم غذایی داشته باشید. اما رژیم معمولا نتیجه معکوس دارد. محرومیت و گرسنگی ناشی از رژیم های سخت باعث میل به غذا و پرخوری می شود.

به جای رژیم گرفتن، روی خوردن متعادل تمرکز کنید.

غذاهای مغذی‌یی را پیدا کنید که از آن ها لذت می برید و فقط تا زمانی که احساس رضایت کنید بخورید، نه به شکل ناراحت کننده. از ممنوع کردن یا محدود کردن برخی غذاها خودداری کنید، زیرا این امر می‌تواند باعث شود که شما حتی بیشتر وسوسه شوید.

به جای گفتن «من هرگز نباید بستنی بخورم»، بگویید «به‌عنوان یک خوراکی گهگاهی بستنی می‌خورم».

نکته ۲: راه های بهتری برای غلبه بر احساسات خود بیابید

یکی از رایج ترین دلایل پرخوری، تلاش برای مدیریت احساسات ناخوشایند مانند استرس، افسردگی، تنهایی، ترس و اضطراب است. وقتی روز بدی دارید، به نظر می رسد که غذا تنها دوست شماست.

پرخوری می تواند به طور موقت احساساتی مانند استرس، غم و اندوه، اضطراب، افسردگی و کسالت را کنار بزند. اما تسکین بسیار زودگذر است.

محرک های خود را با یک دفتر یادداشت غذاها و خلق و خو شناسایی کنید

یکی از بهترین راه‌ها برای شناسایی الگوهای پرخوری این است که با یک دفتر یادداشت، برنامه غذایی و خلق و خوی خود را ثبت کنید.

هر بار که بیش از حد غذا می خورید یا احساس می کنید مجبور به استفاده از نسخه‌ی غذادرمانی هستید، لحظه ای مکث کنید تا بفهمید چه چیزی باعث این میل می شود.

اگر به عقب برگردید، معمولاً با یک رویداد ناراحت‌کننده مواجه می‌شوید که شما را به سمت پرخوری سوق داده است.

همه اینها را در دفتر خاطرات غذا و خلق و خوی خود بنویسید: چه چیزی خوردید (یا می خواستید بخورید)، چه اتفاقی افتاد که شما را ناراحت کرد، قبل از غذا خوردن چه احساسی داشتید، در حین غذا خوردن چه احساسی داشتید. با گذشت زمان، متوجه یک الگو خواهید شد.

یاد بگیرید که احساساتی را که باعث پرخوری شما می شود تحمل کنید

دفعه بعد که میل به پرخوری کردید، به جای تسلیم شدن، لحظه ای توقف کنید و آنچه را در درونتان می گذرد تحلیل کنید.

احساسات خود را شناسایی کنید

تمام تلاش خود را بکنید تا آنچه را که احساس می کنید با یک کلمه بیان کنید: اضطراب ؟ شرم؟ ناامیدی؟ عصبانیت؟ تنهایی؟ ترس؟ پوچی؟

تجربه ای را که دارید بپذیرید

اجتناب و مقاومت فقط احساسات منفی را قوی تر می کند. در عوض، سعی کنید آنچه را که احساس می‌کنید بدون قضاوت در مورد آن یا خودتان بپذیرید.

عمیق تر درون خود را بکاوید

کاوش کنید که درونتان چه خبر است. در کجای بدن خود احساسی دارید؟ چه نوع افکاری در سر شما می گذرد؟

از خود فاصله بگیرید

درک کنید که شما احساساتی که تجربه می کنی نیستید. احساسات رویدادهای گذرا هستند، مانند ابرهایی که در آسمان حرکت می کنند. آن ها تعیین نمی کنند که شما کی هستید.

رودررو شدن با احساسات خود ممکن است در ابتدا بسیار ناراحت کننده یا حتی غیرممکن باشد. اما همانطور که در برابر میل به پرخوری مقاومت می کنید، متوجه می شوید که مجبور به تسلیم نیستید. راه های دیگری نیز برای مقابله وجود دارد.

نکته ۳: کنترل هوس را دوباره به دست بگیرید

گاهی اوقات ممکن است که میل به پرخوری بدون هشدار قبلی به شما حمله ‌کند. اما حتی زمانی که احساس می کنید نمی توانید خود را در برابر هوس کنترل کنید، کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به خودتان کمک کنید که کنترل خود را حفظ کنید.

هوس را بپذیرید و به جای تلاش برای مبارزه با آن، آن را کنار بگذارید

این کار به عنوان «موج سواری» شناخته می شود.

میل به پرخوری را مانند یک موج اقیانوس در نظر بگیرید که به زودی اوج می گیرد، می شکند و از بین می رود. وقتی میل را از خود دور می کنید، بدون اینکه بخواهید با آن بجنگید، قضاوتش کنید، یا نادیده‌اش بگیرید، خواهید دید که سریعتر از آنچه فکر می کنید می گذرد.

حواس خود را پرت کنید

هر چیزی که توجه شما را به خود جلب کند مؤثر خواهد بود: پیاده روی، تماس با یک دوست، تماشای یک چیز خنده دار آنلاین و غیره. هنگامی که جذبِ چیز دیگری شدید، میل به پرخوری ممکن است از بین برود.

با کسی صحبت کنید.

هنگامی که متوجه میل به پرخوری شدید، به یکی از دوستان یا اعضای خانواده مورد اعتماد خود مراجعه کنید. صحبت کردن با دیگران دربارۀ آنچه از سر می گذرانید می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید و میل به پرخوری را از بین ببرید.

تأخیر، تأخیر، تأخیر.

حتی اگر مطمئن نیستید که می‌توانید با میل به پرخوری مبارزه کنید، سعی کنید آن را به تأخیر بیندازید. حتی سعی کنید ۱ دقیقه نگهش دارید. اگر موفق شوید.

سعی کنید آن را تا ۵ دقیقه برسانید. اگر به اندازه کافی بتوانید آن را به تأخیر بیندازید، ممکن است بتوانید از پرخوری جلوگیری کنید.

نکته ۴: با عادات سبک زندگی سالم از خود حمایت کنید

وقتی از نظر بدنی قوی بوده و به خوبی استراحت کرده اید، بهتر می‌توانید مشکلاتی را که زندگی ناخواسته سر راهتان قرار می‌دهد کنترل کنید. اما زمانی که از قبل خسته و کوفته هستید، هر تنش کوچکی این پتانسیل را دارد که شما را از ریل خارج کرده و مستقیماً به سمت یخچال بفرستد.

ورزش، خواب و سایر عادات سبک زندگی سالم به شما کمک می‌کند تا بدون پرخوری از دوره‌های سخت عبور کنید.

برای ورزش منظم وقت بگذارید.

فعالیت بدنی برای خلق و خو و سطح انرژی شما معجزه کرده و یک کاهش دهنده استرس قوی به شمار می آید. اثرات طبیعی ورزش تقویت خلق و خو است که می‌تواند به توقف خوردن احساسی کمک کند.

هر شب به اندازه کافی بخوابید.

وقتی کمبود خواب دارید، بدن شما به غذاهای شیرین میل می کند که به سرعت انرژی شما را تقویت کند. کم خوابی حتی ممکن است باعث اعتیاد به غذا شود. استراحت زیاد به کنترل اشتها و کاهش وسوسه غذا کمک می کند و خلق و خوی شما را بهبود می‌بخشد.

با دیگران ارتباط برقرار کنید.

اهمیت روابط نزدیک و فعالیت های اجتماعی را دست کم نگیرید . اگر شبکه حمایتی محکمی ندارید، به احتمال زیاد تسلیم محرک های پرخوری می شوید. صحبت کردن، حتی با اشخاص غیرمتخصص نیز کمک‌کننده است.

استرس را مدیریت کنید.

یکی از مهمترین جنبه های کنترل پرخوری یافتن راه های جایگزین برای کنترل استرس و سایر احساسات طاقت فرسا بدون استفاده از غذا است. این راه‌ها می‌تواند شامل مدیتیشن، استفاده از راهکارهای آرامش احساسات و تمرینات تنفسی ساده باشد.

چگونه به فرد مبتلا به اختلال پرخوری کمک کنیم

از آنجایی که پرخور‌ها اغلب سعی می‌کنند علائم خود را پنهان کنند و مخفیانه غذا بخورند، تشخیص علائم هشداردهنده برای خانواده و دوستان دشوار است.

ظاهر پرخور ملاک کافی برای شناسایی او نیست؛ زیرا اگرچه برخی از آن ها اضافه وزن دارند یا چاق هستند اما برخی دیگر موفق به حفظ وزن طبیعی می شوند.

علائم هشداردهنده‌ای که می‌توانید مشاهده کنید عبارتند از: یافتن انبوهی از بسته‌های مواد غذایی خالی در کمدها و یخپال ها. اگر مشکوک هستید که عزیزتان به اختلال پرخوری مبتلا است، نگرانی های خود را مطرح کنید.

ممکن است شروع چنین مکالمه ظریفی دلهره آور به نظر برسد و شخص ممکن است پرخوری را انکار کند حتی عصبانی و تدافعی شود. اما این احتمال وجود دارد که او از این فرصت برای به اشتراک گذاشتن احساسات خود استقبال کند.

اگر آن شخص در ابتدا شما را طرد می‌کند، تسلیم نشوید. ممکن است مدتی طول بکشد تا کسی که دوستش دارید بپذیرد که مشکلی دارد، به یاد داشته باشید: اگرچه دانستن اینکه کسی که دوستش دارید ممکن است اختلال خوردن داشته باشد دشوار است.

اما نمی توانید او را مجبور به تغییر کنید. تصمیم برای بهبودی باید از سوی او گرفته شود. شما می توانید با ارائه شفقت، تشویق و حمایت خود در طول فرآیند درمان کمک کنید.

نکاتی برای کمک به افراد مبتلا به اختلال پرخوری

فرد مورد علاقه خود را تشویق کنید که به دنبال کمک باشد. هر چقدر اختلال خوردن تشخیص داده نشده و درمان نشده باقی بماند، غلبه بر آن دشوارتر خواهد بود، بنابراین از عزیزتان بخواهید که تحت درمان قرار بگیرند.

حامی باشید.

سعی کنید بدون قضاوت گوش دهید و مطمئن شوید که شخص می داند که شما به او اهمیت می دهید. اگر عزیزتان در مسیر بهبودی دچار لغزش شد، به او یادآوری کنید که به این معنی نیست که نمی تواند برای همیشه پرخوری را ترک کند.

از توهین، موعظه، یا ایجاد احساس گناه خودداری کنید.

پرخورها به اندازه کافی نسبت به خود و رفتارشان احساس بدی دارند. موعظه، ابراز ناراحتی، یا اولتیماتوم دادن به یک پرخور فقط باعث افزایش استرس و بدتر شدن وضعیت او می شود. در عوض، اعلام کنید که به سلامت و شادی آن شخص اهمیت می دهید و در کنار او خواهید ماند.

با تغذیه سالم، ورزش و مدیریت استرس بدون غذا الگوی خوبی برای او ایجاد کنید. در مورد بدن خود یا دیگران نظر منفی ندهید و قضاوت را کنار بگذارید.

طراح زندگی خود باشید | چگونه کنترل زندگی خود را به دست بگیریم؟

طراح زندگی خود باشید، چگونه کنترل زندگی خود را به دست بگیریم؟

زندگی شامل موقعیت ها و شرایط ثابت و متغیر می باشد که شما در طول زندگی و در هر شرایطی می توانید طراح زندگی خود باشید، برخی از آن موقعیت ها را نمی توانید تغییر دهید اما بعضی اوقات فرصت دارید تا از زنجیره محدود کننده خود خلاص شوید و زندگی تان را در جهتی که دوست دارید هدایت کنید و پیش ببرید.

طراحی زندگی یعنی عواملی که متغیر هستند را کنترل کنید و در جهت رسیدن به خواسته های خود آن ها را به کار بگیرید، همچنین طراحی زندگی شامل اصول و مراحلی می شود که با دانستن آن اصول می توانید طرحی خوب برای خود بسازید و از آن طریق مسیر آینده خود را مشخص کنید.

علاوه بر این ها طراحی سبک زندگی یکی از مهم ترین مهارت ها در زندگی می باشد که می توانید آن مهارت ها را از طریق مشاوره روانشناسی فرا بگیرید.

در ادامه این مقاله به بررسی کامل طراحی زندگی می پردازیم.

چرا لازم است تا طراح زندگی خود باشید؟

لحظات زندگی سرشار از اتفاقاتی می باشد که انسان نمی تواند آن ها را کنترل کند و هیچ تضمینی وجود ندارد که زندگی شما چطور پیش خواهد رفت و بسیاری از موقعیت ها و شرایط مانند خانواده، محل تولد و اتفاقات دوران کودکی را نمی توانید کنترل کنید و آینده قابل پیش بینی نمی باشد.

ولی می توانید تصمیم بگیرید از نقطه ای که اکنون قرار گرفته اید شروع به کنترل و طراحی زندگی خود کنید.

در واقع تنها عاملی که می توان آن را کنترل کرد طراحی شیوه و سبک زندگی امروز می باشد که می تواند مسیر زندگی آینده شما را مشخص کند.

به عنوان مثال اگر خانواده تان در شهر کوچکی زندگی می کنند دلیل نمی شود شما هم تا آخر عمر در آن شهر کوچک زندگی کنید و سبک زندگی والدین تان را در پیش گیرید، شما می توانید مکان زندگی و طراحی زندگی خود را تغییر دهید و در آن مسیری که دوست دارید پیش بروید.

با انجام مراحل زیر طراح زندگی خود باشید

برای آن که بتوانید زندگی خود را آن طور که دوست دارید و با قدرت طراحی کنید باید مراحل طراحی زندگی را به صورت گام به گام بشناسید و اصول اولیه آن را رعایت کنید، این مراحل به شرح زیر می باشند:

  1. طرح ریزی

همانطور که ساخت خانه نیاز به یک طرح اولیه دارد برای این که طراحی زندگی شما به درستی انجام شود نیاز به یک طرح مشخص می باشد.

شما باید در مرحله اول اهداف و خواسته های خود را مشخص کنید و آن ها را برای خود تعریف کنید و ببینید در کجا قرار دارید و به کجا می خواهید برسید و بعد از آن می توانید زندگی شخصی، روابط دوستانه و عاطفی و شغل و غیره را بر اساس اهداف خود مشخص کنید.

  1. تمرکز و اعتقاد

بعد از این که طرح خود را مشخص کردید باید افکار خود را به خوبی بشناسید و ذهنتان را متمرکز کنید و تلاش کنید تا ذهنیت مثبتی داشته باشید و آن را در جهت رسیدن به هدف حفظ کنید در این صورت با تمام قدرت طرح زندگی خود را پیش ببرید و شانس و موفقیت شما در زندگی افزایش می یابد.

شما باید به توانایی خود برای رسیدن به عمل مطمئن باشید و ذهن خود را برای رسیدن به عمل آماده کنید و بر روی آن چه که می خواهید متمرکز نمایید، زیرا آن چه که قبل از عمل کردن مهم می باشد تلاش ذهنی شماست.

در ابتدا باید ذهنتان را شرایط هدف قرار دهید و طوری وانمود کنید که کنترل و طراحی زندگی خود را به طور کامل در اختیار خودتان قرار دارد در این صورت اقدامات و فعالیت هایی که انجام می دهید نتیجه بخش خواهد بود.

  1. اقدام کردن

پس از این که طرح خود را مشخص کردید و ذهنتان متمرکز بر روی طرح شد شما آمادگی لازم برای اجرای طرح را دارید.

مثلا احتمال دارد با توجه به طرح، اولین اقدام شرکت در کلاس ها باشد تا سطح مهارت شما در آن حرفه مورد نظر افزایش یابد و هر اقدام دیگری که برای کامل کردن طرح زندگی انجام دهید گامی برای رسیدن به اهداف شما خواهد بود.

در این زمینه به دست آوردن اطلاعات و مطالعه مقالات مربوط کمک بزرگی به شما می کند.

  1. نظارت بر طرح و اصلاح مداوم آن

طرح اولیه شما باید متناسب با شرایط و موقعیت جدید باشد و در صورت نیاز می توانید آن را اصلاح کنید،  زمانی که به موفقیت های کوچکی می رسید که برای رسیدن به موفقیت های بزرگ تر طراح تان را اصلاح کنید.

به عنوان مثال احتمال دارد شما طرح تان را برای کارآموزی در یک کار آماده کرده باشید ولی الان زمان آن رسیده است که درخواست ارتقا بدهید، اصلاحاتی که بر روی طرح انجام می شود گام هایی است که در جهت کامل شدن طرح صورت می گیرد.

هم چنین اگر احساس می کنید که طرح اولیه دچار اشکالاتی می باشد و یا اشتباه است و باعث می شود شما از مسیر رسیدن به هدف تان دور کند آن را اصلاح کنید و تغییرات لازم را انجام دهید.

طراح زندگی خود باشید، نکات کلیدی

برای این که بتواند طرح خود را برای زندگی مشخص کنید و در این مسیر به خوبی پیش بروید لازم است به نکات زیر توجه کنید:

  • اهداف و خواسته های خود را به طور کامل مشخص کنید چرا که بدون هدف موفقیت چشم گیری برای شما ایجاد نخواهد شد.
  • برای این که به هدف تان برسید در بعضی مواقع لازم است ریسک کنید ولی در بدترین شرایط قبل از ریسک کردن یک ارزیابی کلی از موقعیت های پیش روی خود داشته باشید.
  • به زمان توجه کنید و به این نکته دقت کنید که عمر شما محدود است و فقط یک بار و در زمانی محدود زندگی می کنید، پس این که اشتباه کنید و بخواهید از اول کار خود را شروع کنید راحت نخواهد بود.
  • سعی کنید کنجکاو باشید و چیز های جدیدی را یاد بگیرید و از یاد گرفتن نترسید، کنجکاوی ذهن نقش بسیار مهمی در کامل شدن طرح زندگی و رسیدن به اهداف و خواسته های شما دارد.

مرکز مشاوره روانشناسی

برای طرح زندگی خود می توانید از روانشناس کمک بگیرید و او به شما کمک می کند تا نقاط ضعف و خواسته های زندگی خود را به درستی تشخیص دهید و بر این اساس به طراحی زندگی مورد علاقه و سالم خود بپردازید.

بسیاری از افراد به خاطر دلایل متعددی مانند کمبود وقت، مسائل مالی یا معذب بودن در حضور روانشناس از شرکت در جلسات حضوری خودداری می کنند، مرکز مشاوره این امکان را برای افراد مهیا کرده است تا به صورت تلفنی و اینترنتی با صرف وقت و هزینه کم تر از خدمات مشاوره بهره مند شوند.

منبع : طراح زندگی خود باشید | چگونه کنترل زندگی خود را به دست بگیریم؟

نحوه رفتار با افراد کینه ای | چگونه با این افراد سازگار شویم؟

نحوه رفتار با افراد کینه ای، چگونه با این افراد سازگار شویم؟

با افراد کینه ای چه رفتاری باید داشت؟ افراد کینه ای چه ویژگی هایی دارند؟

افراد کینه ای حافظه بسیار قوی دارند و اصولا رفتارها و گفتارهای دیگران را به خوبی در خاطرشان نگه می دارند. این افراد به شدت تمایل دارند تا دیگران به آن ها توجه کنند و مورد توجه آن ها قرار بگیرند و در بسیاری از موارد نمایشی و به شکل نامناسب رفتار می کنند تا توجه دیگران را به خودشان جلب کنند. در بسیاری از موارد این اختلال در دوران نوجوانی و یا اوایل بلوغ نشان داده می شود.

در ادامه این مقاله به بررسی این اختلال می پردازیم و رفتارهای افراد کینه ای را بررسی کرده و رفتار درست را بیان می کنیم.

اگر باعث ناراحتی فردی کینه ای شدید چه باید بکنید؟

نحوه رفتار با افراد کینه ای، معذرت خواهی کنید

در صورتی که کار اشتباهی انجام داده اید سعی کنید مسئولیت آن را بپذیرید و به اشتباه خود اعتراف کنید و برای این که اشتباه تان را جبران کنید از طرف مقابل معذرت خواهی کنید.

در صورتی که به نظر خودتان کار اشتباهی انجام نداده اید اما طرف مقابل تان فکر می کند که اشتباه کرده اید سعی کنید به نظرش احترام بگذارد و اجازه دهید بداند که متوجه دیدگاه متفاوتش هستید، البته به او بگویید که از عمد باعث ایجاد مشکل نشده اید.

اگر جه فکر می کنید خطایی از شما سر نزده است اما نسبت به وضعیت به وجود آمده متاسفید و سعی می کنید طرف مقابل را راضی نگه دارید.

از طرف مقابل در مورد کاری که باید برای جبران انجام دهید سوال کنید

گاهی اوقات همین که شما تصمیم به عذرخواهی می گیرد و نیت خوبی دارید برای عذرخواهی کافی می باشد، اما توجه داشته باشید برخی از افراد بعد از عذرخواهی شما از اشتباهات شما چشم پوشی نمی کنند و راهی را برای بدتر کردن اوضاع در نظر می گیرند.

در این شرایط شما باید از طرف مقابل تان بپرسید که برای بهتر شدن اوضاع چه کاری می توانید انجام دهید؟

نحوه رفتار با افراد کینه ای، بعد از عذرخواهی و دفاع از خودتان مسئله را رها کنید

به طور مداوم تلاش نکنید که دیدگاهتان در مورد آن مسئله مورد تایید دیگران قرار گیرد و فرد مبل را مجبور به پذیرش این مورد کنید زیرا این امر باعث می شود حس کینه در او تقویت شود، فرد کینه ای در بسیاری از موارد دست از کینه جویی بر می دارد.

گاهی اوقات شما با تغییر برخوردتان می توانید باعث شوید تا فرد کینه ای دست از این تغییر موضع بردارد، هم چنین سعی کنید وانمود کنید که از عصبانیت آن فرد اصلا نگران و ناراحت نیستید.

، درمانگران رفتاری شناختی اعتقاد دارند که گاهی اوقات با وانمود کردن چیزی به درستی می توانیم وضعیت را تغییر دهیم و به صورتی که دوست داریم پیش ببریم.

بدانید که کینه ای شدن طرف مقابلتان دلایل زیادی دارد

کینه ای شدن در افراد دلایل بسیاری دارد به عنوان مثال ممکن است اعضای خانواده اش همیشه او را مورد انتقاد قرار می داده اند و او سعی دارد در برابر آن ها از خودش دفاع کند و یا خواهر و برادر کوچکتر او هیچ گاه مورد سرزنش قرار نگرفته اند اما او به خاطر سرپیچی از هر موضوعی توسط خانواده اش مجازات شده است.

یا ممکن است با رفتارتان، او را به یاد خواهر و برادر کوچک ترش می اندازید و به خاطر این مسئله شما را مجازات کند، به همین دلیل توجه داشته باشید که دلایل بسیاری در کینه ای شدن فرد دخیل هستند که باید آن ها را شناسایی کنید و برای حل آن ها اقداماتی را انجام دهید.

نحوه رفتار با افراد کینه ای، از اطرافیانتان پشتیبانی مثبت دریافت کنید

این نکته را در نظر بگیرید که به خصوص در محل کار نسبت به رئیس یا همکارتان نباید شکایت کنید، اما ممکن است به صورت غیرمستقیم اطلاعات کسب کنید به طور مثال از همکار قدیمی تان بپرسید آیا تا به حال از دست کسی ناراحت و عصبانی شده است؟

اجازه ندهید گفت و گوی شما به بدگویی تبدیل شود فقط از او سوال کنید که آن فرد در مقابله با این وضعیت چه کاری انجام داده است، در این شرایط متوجه خواهید شد که تنها نیستید و ممکن است توصیه های مفیدی دریافت کنید و با گفتگو کردن با همکارتان به آرامش برسید.

همیشه امیدوار نباشید که اوضاع به بهترین حالت تغییر کند

در صورتی که مافوق شما شخصیت کینه ای دارد و در موقعیتی نیستید که بتوانید آن جا را ترک کنید ممکن است شرایط دشوارتر شود، اگر می توانید از حمایت همکاران تان استفاده کنید.

در صورت امکان باید این کار به صورت شکایت و بدگویی از رئیس تان انجام شود در غیر این صورت پاسخ عکس خواهد داشت و احتمال کینه جویی شما افزایش می یابد.

سعی کنید به خاطر داشته باشید حتی اگر کینه، امری شخصی به نظر برسد، تنها به شما مربوط نمی شود، چیزی که در ذهن طرف مقابل وجود دارد به شما مربوط نمی شود و شما اطلاعی از آن ندارید در این صورت کینه به مشکلات شخصی کینه ای بر می گردد، نه فردی که مورد کینه توزی قرار می گیرد.

در این حالت اوضاع ممکن است به بهترین حالت تغییر نکند و همیشه نمی توان به تغییر امیدوار بود.

نحوه رفتار با افراد کینه ای، سعی کنید فاصله خود را با افراد کینه ای حذف کنید

زمانی که متوجه شدید شخصی که با او ارتباط دارید کینه ای می باشد سعی کنید حدالامکان فاصله خود را با او حفظ کنید زیرا این افراد بسیار حساس هستند و رفتارهای کوچک و بدون غرض شما نیز موجب رنجش و ناراحتی آن ها می شود .

از طرف دیگر شخصی که کینه ای است ممکن است تصمیم به انتقام بگیرد و امنیت مالی، جانی و روانی کسی که او را آزرده است را تهدید کند، به همین دلیل باید سعی کنید مواظب ارتباط خود با این اشخاص باشید.

منبع : نحوه رفتار با افراد کینه ای | چگونه با این افراد سازگار شویم؟

آیا احساس تنهایی می کنید؟

احساس تنهایی یک واکنش هیجانی است. فردی که قادر نیست با دیگران ارتباط برقرار کند احساس می کند که از دیگران جدا شده است  و نمی تواند احساسات خوشایند، ناخوشایند، ترس ها و نگرانی های خود را با ما در میان بگذارید.

احساس تنهایی

احساس تنهایی همانند احساس کم رویی، ناتوانی اجتماعی محسوب می شود و هرکدام از ما در شرایطی احساس می کنیم که تنها هستیم. 

افرادی که درگیر این احساس می شوند کم کم متوجه می شوند که این احساس تمام جنبه های زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد و به تدریج از تمایلات اجتماعی و بین فردی آن ها می کاهد تا زمانی که تمایل به بودن کنار دیگران در فرد از بین می رود.

کم رویی، ناتوانی در برقراری ارتباط و تنهایی در اثر فقر ارتباطی است.

نکته قابل توجه در این مورد این است که احساس تنهایی همیشه به معنای کم رویی یا ناتوانی و معلولیت اجتماعی نیست. 

همان طور که احساس تنها بودن همیشه به معنای تنها بودن نیست.

ممکن است فردی در جمع آشنایان و دوستان خود احساس تنهایی کند ولی فرد دیگری می تواند در یک جمع کاملاً غریبه که واقعاً در آن تنها است، احساس تنهایی نکند.

به این نکته دقت کنید که به دلیل ویژگی های دوران نوجوانی احساس تنهایی معمولاً بیش تر در بین نوجوان ها رواج دارد.

احساس تنهایی ممکن است گذرا و موقت باشد و فرد به تدریج به روال عادی زندگی خود بازگردد. 

اما اگر این نگرانی ها، مشکلات، اضطراب شدید، فقر انگیزشی و فشار های اجتماعی ادامه پیدا کنند فرد عمیقاً احساس تنهایی می کند.

این احساس نه تنها باعث کم رویی می شود بلکه ممکن است باعث ایجاد اضطراب، افسردگی شدید، فرار از خانه، اعتیاد و حتی خودکشی شود. 

آیا احساس تنهایی باعث خودکشی فرد می شود؟

درصد بالایی از کسانی که خودکشی کرده اند یا اقدام به خودکشی می کنند تجربه تنهایی و رها شدن از سمت خانواده و دوستان خود را تجربه می کنند. بنابراین می بایست به طور جدی به این امر توجه کرد.

بدون شک در دنیای جدید مشکلات زیادی بر سر راه افراد قرار دارد. 

تحقیقات نشان می دهد که افراد معمولاً بیش تر از بیماری های روحی رنج می برند تا بیماریهای جسمی و این ناراحتی های روحی در طولانی مدت باعث ایجاد بیماری و آسیب های جسمانی می شود.

به طور مثال بیماری های قلبی معمولاً در نتیجه ی فشارهای عاطفی و روانی و روابط ناسالم بین افراد به وجود می آید.

شیوع کم رویی و احساس تنهایی

بحث در مورد کم رویی و درصد فراوانی آن با توجه به تعریف کم رویی و متفاوت بودن آن در جوامع مختلف، دشوار است.

اما می توان با یک آمارگیری ساده متوجه شد که پدیده ی کمرویی فوق العاده همه گیر است و می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که به آن ها هم خواهیم پرداخت.

کم رویی در کودکان و نوجوانان شیوع بیش تری نسبت به بزرگسالان دارد.

بسیاری از افرادی که بر اساس تعریف های ارائه شده کم رو تلقی می شوند. به شیوه ای این امر را پنهان می کنند و سعی می کنند در برابر افراد همسن خود کم رویی خود را بروز ندهند.

در هر حال بروز کم رویی با توجه به ساختار جامعه، خانواده، موقعیت شغلی و مالی افراد می تواند متفاوت باشد.

حداقل پدیدار شدن کم رویی زمانی رخ می دهد که فرد فقط با مخاطبان آشنا مانند خانواده و آشنایان نزدیک رابطه دارد و حداکثر تبلور آن زمانی است که فرد باید در حضور جمع  صحبت کند و یا بحث را اداره کند.

تحقیقاتمرکز مشاوره ستاره که در این زمینه شکل گرفته است نشان می دهد که تمام افراد کمرو به یک شکل نسبت به شرایط اجتماعی یکسان واکنش نشان نمی دهند و میزان درجات کمرویی برای آن ها متفاوت است. 

منبع : آیا احساس تنهایی می کنید؟ 

اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

اختلال اضطراب جدایی در کودکان چیست؟ به احتمال زیاد برای شما هم اتفاق افتاده است که خواسته اید بیرون بروید اما با گریه و کج خلقی کودکتان رو به رو شده اید. در این جا این سوال پیش می آید که آیا این اتفاق و وابستگی فرزندان به شما طبیعی می باشد؟ و باید در این موارد چطور با فرزندان برخورد شود؟ اضطراب جدایی در سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی طبیعی می باشد اما این اضطراب در کودکان سنین بالاتر به عنوان یک اختلال روانی شناخته شده و آن را تحت عنوان اختلال اضطراب جدایی می شناسند که نیاز به درمان دارد.

در ادامه این مقاله به بررسی کامل این موضوع پرداخته شده است تا جواب بسیاری از سوال های خود را در زمینه اختلال اضطراب جدایی در کودکان دریافت نمایید.

اختلال اضطراب جدایی چیست؟

کودک شما در سنین پایین تر وابستگی های زیادی به شما دارد و از این که شما او را ترک می کنید و تنهایش می گذارید می ترسد و گریه و بهانه گیری می کند، ممکن است در صورت جدایی از شما به مدت کوتاهی، گریه و بد خلقی کند اما باید توجه داشته باشید این واکنش ها در سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی طبیعی می باشد و با طی کردن روند رشد طبیعی کودک به تدریج اضطراب جدایی و وابستگی کودک از بین می رود.

اما در صورتی که در سنین بالاتر به ویژه در سن پیش دبستانی این واکنش ها در کودک مشاهده شد باید نگران شوید زیرا احتمال دارد کودک شما از اختلال اضطراب جدایی رنج ببرد، در واقع اختلال اضطراب جدایی یکی از اختلال های اضطرابی می باشد که کودک در هنگام جدایی از خانه یا مراقبان، دچار اضطراب شدید و نامناسبی می شود و واکنش هایی نشان می دهد که نسبت به سنش غیر طبیعی می باشد.

علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان

بر اساس مطالبی که بیان شد اختلال اضطراب جدایی در کودکان بیشتر در سال های پیش دبستانی دیده می شود به طوری که این کودکان حاضر نیستند در هنگام مدرسه رفتن یا بازی کردن از والدین شان جدا شوند و برای جدا نشدن از خانواده دلایل مختلفی مانند مریض شدن را بهانه می کنند، از جمله علائمی که اختلال اضطراب جدایی را نشان می دهد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. ترس از جدایی از خانواده:

کودکانی که دچار اختلال اضطراب جدایی می شوند به طور مداوم ترس از جدایی از والدین را دارند و همین مسئله باعث می شود تا اضطراب های پیاپی در آن ها به وجود آید، یکی از مهم ترین علائم اضطراب جدایی، ترس از جدایی کودکان از والدینشان می باشد.

۲٫ از دست دادن افراد وابسته:

نگرانی زیادی نسبت به افرادی که وابسته و دلبسته هستند دارند به طوری که همواره نگران از دست دادن آن ها می باشند و می ترسند بلایی سر این افراد بیاید.

۳٫ خارج نشدن از خانه:

کودک علاقه ای به بیرون رفتن ندارد و دوست ندارد از خانه خارج شود و به دیدار دوستان، اقوام و یا مدرسه و مکان های دیگر برود.

۴٫ بی خوابی یا کابوس دیدن:

دلش نمی خواهد شب ها در مکان دیگری جز خانه خود بخوابد. اضطراب جدایی در این کودکان باعث می شود که حتما در کنار فردی که به او وابسته است بخوابد و یا احتمال دارد کابوس هایی در مورد جدایی از والدین خود ببیند.

۵٫ علائم جسمانی:

در صورت جدایی از افرادی که به آن ها وابسته است دچار سردرد، حالت تهوع، استفراغ، دل درد و غیره می شود.

نکته: علائمی که بیان شد باید حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان ادامه داشته باشد و این اختلال ناراحتی قابل ملاحظه ای در عملکرد های اجتماعی، شغلی و تحصیلی و یا زمینه های دیگر ایجاد کند و با اختلال های روانی دیگر قابل توجیه نمی باشد.دلایل بروز اختلال اضطراب جدایی در کودکان

افرادی که دچار اختلال اضطراب جدایی می شوند ممکن است به خاطر احساس ناامنی در کودک باشد این ناامنی به دلایل بسیاری به وجود می آید که از جمله دلایل بروز اختلال اضطراب می توان به موارد زیر اشاره  نمود.

  1. ژنتیک:

بسیاری از کودکان به صورت ژنتیکی خلق و خوی حساسی دارند و احتمال این که به اضطراب دچار شوند بسیار زیاد است و به همین دلیل آمادگی آن ها برای ابتلا به اضطراب جدایی بیشتر می باشد.

۲٫ تغییر محیط:

تغییرات محیطی می تواند باعث به وجود آمدن این اختلالات شوند به عنوان مثال تغییر در مدرسه و محله زندگی تاثیر بسیاری در به وجود آمدن این اختلال دارد.

۳٫ از دست دادن والدین:

مرگ یکی از والدین یا عزیزان کودک و یا طلاق گرفتن تاثیر زیادی در به وجود آمدن اختلال اضطراب جدایی دارد.

۴٫ روش فرزند پروری:

روش هایی که والدین برای تربیت فرزندشان به کار می برند می تواند در ابتلا به این اختلال بسیار موثر باشد به عنوان مثال والدینی که در تربیت خود بسیار آسان گیر هستند و هر چیزی که کودک دوست دارد در اختیارش قرار می دهند و یا والدینی که بسیار سخت گیرانه برخورد می کنند به گونه ای که کودک برای رفتارهایش دچار اضطراب و استرس می شود می توانند زمینه ای برای ابتلا به اختلال جدایی را فراهم کنند.

۵٫ دلبستگی نا ایمن:

دلبستگی، ارتباطی است که میان کودک و مراقب او شکل می گیرد در صورتی که مراقب کودک در زمان نوزادی بیشتر در کنار او باشد و به نیازهای او پاسخ دهد وابستگی ایمن تری شکل خواهد گرفت، در مقابل وابستگی ایمن، وابستگی نا ایمن وجود دارد که یکی از عوامل اصلی برای شکل گیری اختلال اضطراب جدایی در کودکان می باشد.

نحوه برخورد صحیح با اختلال اضطراب جدایی کودکان

برای این که اختلال اضطراب جدایی کودکان را مدیریت کنید و برخورد صحیحی داشته باشید در ابتدا باید سعی کنید خودتان آرام و به دور از هر استرسی باشید و استرس تان را کنترل کنید، زیرا اضطراب و استرس شما به فرزندتان انتقال داده می شود هم چنین باید به احساسات کودکان احترام بگذارید و با زور، کودک را از خودتان جدا نکنید و سعی کنید فرزندتان در کارهای گروهی و بازی کردن با دوستان و هم سن و سالش شرکت کند و برای حضور در این گروه ها او را تشویق کنید تا به تدریج اضطراب جدایی کودک کاهش یابد و در کنار تشویق خود، از تلاش های او برای پیوستن به جمع دیگران تمجید کنید.

علاوه بر این سعی کنید هرگز به کودکتان دروغ نگویید به عنوان مثال وعده بازگشت یا عدم ترک محیط در صورتی که انجام نمی گیرد به او ندهید زیرا اضطراب او را بیشتر می کند، برای این که بتوانید جدایی را با کودک خود تمرین کنید باید از محیط خانه شروع کنید زیرا کودک نسبت به این محیط آشنایی بیشتری دارد، سپس با مدت زمان کوتاه و با فاصله زمانی مناسب این کار را انجام دهید و به مرور زمان سعی کنید آن را افزایش دهید.

در این خصوص می توانید از مشاور کمک بگیرید تا راهکارهایی لازم را در اختیارتان قرار دهد و به شما کمک کند تا برخورد صحیح با کودک داشته باشید.

درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان

در جلسه مشاوره کودک، در ابتدا درمانگر اطلاعاتی در مورد محیط خانه، مدرسه و هم چنین مراحل رشدی کودک کسب می کند، تا تشخیص دهد آیا کودک دچار اختلال اضطراب جدایی شده یا نه، بعد از بررسی به شما کمک می کند تا تدابیر لازم برای رو به رو شدن با اضطراب جدایی کودک را یاد بگیرید برای درمان اختلال روش های بسیاری وجود دارد که در زیر نمونه هایی از آن بیان شده است.

  1. درمان های متمرکز بر کودکان

برای کودکی که به اختلال اضطراب جدایی دچار شده است از روش های درمانی مانند بازی درمانی، گروه درمانی، درمان های شناختی- رفتاری و روان درمان استفاده می شود اصلی که در همه این روش ها مشترک است این است که کودک افکار و احساسات و نگرانی هایش را بیان می کند و در کنار آن مهارت های لازم برای برخورد صحیح با ترس های خود، بالا بودن اعتماد به نفس و نحوه کنار آمدن با نگرانی ها را یاد می گیرد.

  1. درمان های متمرکز بر والدین

در رویکرد درمانی متمرکز بر والدین سعی می شود در مرحله اول، والدین و مسائل و مشکلات روانشناختی احتمالی آن ها مورد هدف قرار بگیرد و بعد از آن نوع ارتباط والدین با کودک و سبک فرزند پروری آن ها مورد برررسی قرار گیرد ، والدین با توجه به آموزش هایی که از طرف متخصصین دریافت می کنند می توانند در روند درمان مشارکت لازم را داشته باشند و اختلال اضطرابی کودک را تعدیل ببخشند و به درمان او کمک کنند.

منبع : اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان