درمان آلزایمر در سالمندان، معجزه درمان آلزایمر، درمان خانگی آلزایمر باعث می شوند که دیگر از آلزایمر رنج نبرید.

بیماری آلزایمر و زوال ترکیبی از عواملی مانند سن، ژنتیک، شرایط پزشکی و محیط می باشد. در حالی که نمی توانید برخی از عوامل را تغییر دهید، می توانید عوامل دیگر را کنترل کرده و خطر را کاهش دهید. غذایی که می خورید یکی از چیزهایی است که می توانید کنترل کنید.

درمان خانگی آلزایمر

ممکن است در مورد رژیم غذایی DASH یا رژیم مدیترانه ای شنیده باشید که بر غذاهای سالم برای قلب تاکید دارند و برای کاهش فشار خون، کاهش وزن، سلامت قلب و عروق عالی هستند و در درمان آلزایمر نیز نقش زیادی دارند.

رژیم MIND ترکیبی از این دو است، با تمرکز بر مواد غذایی «سالم برای مغز» که می تواند به کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کمک کند این رژیم بر ده ماده غذایی اساسی متکی است:

• سبزیجات برگ سبز
• همه سبزیجات دیگر
• آجیل
• توت ها
• لوبیا
• غلات کامل
• ماهی
• طیور
• روغن زیتون
• شراب

این رژیم به پیروان توصیه می کند از مصرف گوشت قرمز، کره، پنیر، شیرینی و غذاهای سرخ شده یا فست فودها خودداری کنند.

رژیم غذایی 

تغییرات در مغز می تواند سال ها قبل از ظهور اولین علائم آلزایمر رخ دهد. این تغییرات اولیه مغز فرصتی برای پیشگیری یا به تاخیر انداختن علائم زوال عقل می دهند.

دانشمندان در حال بررسی بسیاری از راه های ممکن برای انجام این کار هستند و راه های مختلفی را از جمله دارو، تغییرات سبک زندگی و ترکیبی از این مداخلات آزمایش کرده اند.

بر خلاف سایر عوامل آلزایمر که ما نمی توانیم آن ها را تغییر دهیم، مانند سن و ژنتیک، افراد می توانند انتخاب های سبک زندگی مانند رژیم غذایی، ورزش و تمرینات شناختی را بهبود دهند.

داروی قوی برای الزایمر

یک رژیم غذایی خاص بر مکانیسم های بیولوژیکی مانند استرس و التهاب که زمینه ساز آلزایمر هستند، تأثیر می گذارد. یا شاید به طور غیرمستقیم با تأثیر بر سایر عوامل آلزایمر مانند دیابت، چاقی و بیماری قلبی نیز عمل کند.

برای درمان آلزایمر چه بخوریم

مطالعات بالینی بسیاری از ویتامین ها و مکمل های غذایی بدون نسخه از جمله ویتامین های B و E را برای جلوگیری و درمان بیماری آلزایمر یا زوال شناختی مورد بررسی قرار داده اند. در این تحقیقات به این پرداخته می شود که این افزودنی‌های رژیمی ممکن است از سلول‌های عصبی محافظت کنند یا بر سایر فرآیندهای بیولوژیکی درگیر در آلزایمر تأثیر بگذارد.

علیرغم یافته‌های اولیه در مورد فواید احتمالی برای سلامت مغز، هیچ ویتامین یا مکملی در افراد تشخیص داده نشد که در کند شدن آلزایمر نقش داشته باشد.

افزایش فعالیت بدنی|معجزه درمان آلزایمر

فعالیت بدنی فواید زیادی برای سلامتی دارد، مانند کاهش زمین خوردن، حفظ تحرک و استقلال و کاهش خطر بیماری های مزمن مانند افسردگی، دیابت و فشار خون بالا.

بر اساس تحقیقات تا به امروز، شواهد کافی برای توصیه به ورزش به عنوان راهی برای پیشگیری از زوال عقل آلزایمر یا اختلال شناختی خفیف (MCI) شناخته می شود و تاحدودی می تواند روند آلزایمر را به تاخیر بیندازد.

مطالعات مشاهده ای روی حیوانات و انسان ها فواید احتمالی ورزش را برای مغز نشان می دهد. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که ورزش می‌کنند در مقایسه با افرادی که ورزش نمی‌کنند کمتر در معرض خطر زوال شناختی هستند. ورزش همچنین با عملکرد بهتر در برخی تست‌های شناختی مرتبط است.

آیا کنترل فشار خون می تواند از ابتلا به آلزایمر جلوگیری کند؟

کنترل فشار خون بالا برای کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی و سکته مغزی موثر است. مدیریت فشار خون مخصوصا در زمانی که فشار خون بالا است، به ویژه برای افراد میانسال، ممکن است به پیشگیری یا به تاخیر انداختن آلزایمر کمک کند.

بسیاری از انواع مطالعات ارتباط بین فشار خون بالا، بیماری عروق مغزی و زوال عقل را نشان می دهند. به عنوان مثال، مطالعات کالبد شکافی نشان می دهد که برای افراد مبتلا به آلزایمر، نشانه هایی از آسیب عروقی در مغز نیز دیده می شود. علاوه بر این، مطالعات مشاهده ای نشان داده است که فشار خون بالا در میانسالی، همراه با سایر عوامل خطر عروق مغزی مانند دیابت و سیگار، خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می دهد.

در حالی که تحقیقات ادامه دارد، کارشناسان توصیه می کنند که افراد فشار خون بالا را کنترل کنند تا خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی، از جمله بیماری قلبی و سکته مغزی را کاهش دهند.

منبع : درمان آلزایمر معجزه آسا با تغییر تغذیه و سبک زندگی

گریه نوزاد راهی برای برقراری ارتباط با شما است که به چیزی نیاز دارد، گرسنگی شایع ترین علت گریه در نوزادان است.

بنابراین غذا دادن به آن ها باعث جلوگیری از گریه شدید نوزاد می شود. نحوه واکنش شما به گریه کودک مهم است. اگر با آرامش پاسخ دهید، به آن ها کمک می کنید تا پریشانی خود را مدیریت کنند و احساس امنیت کنند.

چگونه علت گریه نوزاد را بفهمیم

۱. گرسنه یا تشنه است، آرام کردن گریه نوزاد

کودک شما ممکن است سعی کند سینه شما را پیدا کرده یا با دهان خود حرکت مکیدنی انجام دهد. این بهترین زمان برای غذا دادن به کودک است.

۲. نیاز به تعویض پوشک دارد، علت گریه و نق نق نوزاد

برخی از نوزادان احساس خیس بودن یا کثیف بودن را دوست ندارند. بررسی کنید که آیا کودک شما نیاز به تعویض پوشک خود دارد یا خیر.

۳. باد معده، قولنج یا ریفلاکس 

اگر کودک شما ناآرام به نظر می رسد، او را به حالت عمودی نگه دارید و به آرامی پشت او را مالش دهید یا نوازش کنید.

۴. خستگی بیش از حد

حتی چیزهای ساده مانند چهره های جدید و نورهای روشن می تواند برای نوزادان طاقت فرسا باشد. در صورت گریه آن ها را به یک اتاق تاریک که ساکت و آرام است ببرید، در این حال صداهای آرام بخش ایجاد کنید یا موسیقی ملایم پخش کنید. از علائم خواب کودک خود آگاه باشید.

۵. ناراحتی

نوزادان از سردی یا گرمای بیش از حد خوششان نمی آید. آن ها دوست دارند احساس راحتی و گرمای مطلوبی داشته باشند، اما مراقب باشید که کودک خود را در چند لایه لباس نپوشانید.

بررسی کنید که بدن کودک شما خیلی گرم یا سرد نباشد. طبیعی است که دست و پای نوزاد کمی خنک باشد، اما شکم او باید کمی گرم باشد.

بررسی کنید که هیچ بر چسبی از لباس‌هایش در پوست آن ها فرو نرفته باشد و مویی دور دست یا پاهایشان نپیچیده باشد. اگر صدای گریه شدید نوزاد شما با حالت عادی متفاوت است، می تواند نشانه ای از ناخوشی یا دندان درآوردن باشد.

۶. ممکن است لازم باشد کودک نزدیک شما باشد

نوزادان باید به والدین خود نزدیک باشند، صدای آن ها را گوش داده و به ضربان قلب آن ها گوش دهند، علاوه بر این می توانید کارهای آرامش بخشی را برای بهبود حال آن ها انجام دهید:

• کودک را نزدیک نگه دارید
• آواز خواندن یا صحبت کردن با آن ها
• بغل کردن کودک

۷. آرام کردن گریه نوزاد

گاهی اوقات به نظر می رسد هیچ کاری که انجام می دهید جواب نمی دهد در این شرایط می توانید موارد  زیرا را امتحان کنید:

• با کودک در کالسکه به پیاده روی بروید.
• پوشک کودکتان را کنار بگذارید و به او اجازه دهید پاهایش را آزادانه حرکت دهد.
• حمام کردن نوزاد
• درخواست کمک از دکتر یا اطرافیان

۸. ممکن است حوصله اش سر رفته باشد.

اگر او به دلیل بی حوصلگی گریه می کند، آواز خواندن، زمزمه کردن، قدم زدن و حرف زدن با او می تواند به شما کمک کند.

۹. کولیک| علت گریه نوزاد

کولیک باعث گریه شدید در چهار هفتگی می شود و گاهی اوقات تا سه یا حتی چهار ماهگی نیز ادامه پیدا می کند. دلیل کولینک هنوز برای دکترها مشخص نیست اما می تواند به دلیل گوارش یا حساسیت به غذا یا عوامل محیطی باشد.

کولیک در اکثر مواقع حدود ۲ تا ۵ هفتگی شروع شده و تا ۳ تا ۴ ماهگی ادامه پیدا می کند، متاسفانه قانون مشخصی برای آن وجود ندارد و هرنوزادی ممکن است آن را تجربه کند. کولیک باعث گریه شدید نوزاد می شود که توسط والدین قابل کنترل نیست.

در طی کولیک کودک به خوبی غذا می‌خورد و رشد می‌کنند اما در برخی از ساعات روز شروع به گریه می کند. در ادامه ویژگی های کولیک و تفاوت آن از گریه معمولی ذکر شده است با توجه به آن ها می توانید کودک خود را آرام کنید:

• گریه شدید نوزاد یا جیغ بسیار بلند که باعث نگرانی والدین می شود.
• بسیار سخت آرام می شود یا اصلا آرام نمی شود.
• صورت قرمز یا رنگ پریده در اطراف دهان.
• مشت های گره کرده 
• بیش از ۳ ساعت در روز دوام دارد و بیش از ۳ روز در هفته اتفاق می افتد.
• به طور ناگهانی، با گریه بلند و بی وقفه شروع می گردد.
• شکم سفت
• جمع کردن پاها به سمت شکم هنگام گریه شدید نوزاد

نوزاد کولیکی برای والدین بسیار استرس زا می باشد و  باعث می شود احساس خستگی، گناه و حتی افسردگی داشته باشید. خوشبختانه این بیماری به خودی خود از بین می رود تنها کافی است به حرف پزشک گوش بدهید و دستورالعمل های آن ها را دنبال کنید.

در صورت امکان از یکی از نزدیکان خود درخواست کنید تا از کودکتان نگه داری کند تا مقداری استراحت کنید بخاطر داشته باشید که آرامش شما در برخورد با کودکتان اهمیت زیادی دارد بنابراین حتما باید به دنبال کمک باشید.

علت گریه و نق نق نوزاد| علت گریه شدید نوزاد در خواب

هر کودکی متفاوت است و برخی از نوزادان ممکن است سریع تر از دیگران بخوابند. هیچ کار خاصی برای سرعت بخشیدن به این فرآیند نمی توانید انجام دهید، اما می توانید با راحت نگه داشتن اتاق، ایجاد یک برنامه منظم، آرام بخش قبل از خواب و برنامه خواب این روند را بهبود ببخشید.

نوزادان اغلب شب ها بیشتر گریه می کنند، بنابراین لازم نیست که نگران شوید:

ابتدا نیازهای فیزیکی را بررسی کنید:

• آیا نوزاد گرسنه یا تشنه است؟
• آیا نیاز به آروغ زدن دارد؟
• خیلی گرم یا سرد است؟
• آیا پوشک آن ها کثیف است و نیاز به تعویض دارد؟
• از تغذیه بیش از حد کودک خودداری کنید زیرا ممکن است باعث ناراحتی او شود. سعی کنید حداقل ۲ تا ۲ و نیم ساعت از شروع یک تغذیه تا بعدی صبر کنید.
• اگر هنوز زمان شیر دادن به نوزاد نرسیده است، پستانک را به او بدهید.
• هر چرت روزانه را به کم تر از ۳ ساعت در روز محدود کنید.
• با صدایی آرام برای کودک آواز بخوانید یا با او صحبت کنید.
• کودک گریان خود را در آغوش خود بگیرید، او را به مدت پنج دقیقه در اطراف بچرخانید تا آرام شود.
• صدای بلند یا نور شدیدی که به صورت کودک می تابد ممکن است باعث ترس کودک شود.
• نوزادی که در یک اتاق تاریک تنها می ماند ممکن است گریه کند زیرا می ترسد و تنهاست.

۶ راهکار والدین برای آرام کردن گریه شدید نوزاد

در اینجا چند روش مقابله ای وجود دارد که به شما کمک کند هنگام گریه کودک آرام بمانید و آرامش خود را از دست ندهید:

• سعی کنید نفس عمیق بکشید و تا ۱۰ بشمارید
• اجازه دهید کودک به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه گریه کند
• سعی کنید به موسیقی آرامش بخش گوش دهید
• برای حمایت عاطفی با یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده تماس تلفنی بگیرید.
• کارهایی را در اطراف خانه انجام دهید تا حواس تان پرت شود.
• با خاموش کردن چراغ ها اتاق را تاریک کنید.
• چراغ شب را روشن کنید تا کمی نور برای آرام کردن کودک وجود داشته باشد.
• سعی کنید به او کمی غذا بدهید؛ اگر علاقه ای به غذا ندارد پس گرسنه نیست و اصرار زیادی نکنید.
• آغوش شما به آرام شدن کودک کمک می کند بنابراین حتما او را در آغوش کشیده و نوازش کنید، صدای مادر نیز باعث می شود که کودک آرام تر شود.
• سر و صدای ملایم  ممکن است با اختلال و حواس پرتی در کودک باعث ارامش او شود.
• برای کمک به خواب‌آلودگی کودک، صداهای آرام‌بخش مانند موسیقی ملایم پخش کنید.

کودک خود را تکان ندهید| آرام کردن گریه نوزاد

به یاد داشته باشید که مهم نیست چه شرایطی را تجربه می کنید، هرگز نباید کودک خود را تکان دهید. تکان دادن سر آن ها می تواند باعث آسیب مغزی شود، حتی می تواند باعث افزایش اضطراب و استرس او نیز بشود. تکان دادن بیش از حد نوزاد باعث موارد زیر می شود:

• آسیب دائمی مغز
• فلج (ناشی از آسیب به نخاع)
• کوری
• ناشنوایی
• تناسب (تشنج)
• استخوان های شکسته
• تاخیر در رشد طبیعی
• مرگ

آمار نشان داده است که در نوزادان مبتلا به سندرم تکان‌خوردگی، تقریباً ۲۰ درصد می‌میرند و ۳۰ تا ۶۰ درصد درگیر آسیب‌های متوسط ​​تا شدیدی می شوند که در بالا ذکر شده است.

سخن آخر

اگر می‌خواهید یاد بگیرید چگونه نوزاد را بخوابانید، بهترین توصیه این است که به این فرآیند زمان بدهید. پیروی از نکات و ترفندهای ما ممکن است به خوابیدن کودک شما و عادت کردن به روال خواب کمک کند اما به مرور متوجه می شوید که کودکان با یکدیگر متفاوت هستند و یک روند ثابت را نمی توان برای همه کودکان استفاده کرد

پیشنهاد مشاور: سلامت خواب نوزاد خود را تضمین کنید

مواردی مانند ایجاد یک برنامه خواب آرام بخش، تنظیم ساعت خواب، توجه و محبت زیاد به کودک را در هنگام بیداری در نظر بگیرید. گریه شدید نوزاد یک چالش رایج برای والدین می باشد که به مرور یاد می گیرند با آن کنار بیایند بنابراین نگران نباشید و به غریزه خود اعتماد کنید.

در صورت مشاهده موارد زیر حتما با پزشک تماس بگیرید:

• تشنج
• پوست آبی، خاکستری یا بسیار کم رنگ
•  مثل همیشه به راحتی بیدار نمی شود
•  به نظر می‌رسد که برای نفس کشیدن سختی می کشد
• به شدت بیمار است
• دمای بدن بالایی دارد، اما دست و پای او سرد است

منبع : گریه نوزاد + ۶ روش درمانی تضمینی

نشانه های کودک خجالتی به شما کمک می کند تا در موقعیت های جدید یا ناآشنا که سخت است به آن ها کمک کنید.کودک خجالتی و گوشه گیر اگر احساس کند که دیگران در حال نگاه به او هستند، مانند زمانی که با فرد جدیدی ملاقات می کند یا مجبور هستند در مقابل دیگران صحبت کند، به احتمال زیاد دچار نگرانی و اضطراب زیادی می شود که حتی ممکن است باعث می شود که کودک خجالتی و گوشه گیری شود.

بیشتر کودکان گاهی احساس خجالت می کنند، اما کودکانی که همیشه درگیر خجالت و شرم هستند زندگی خود را مختل می کنند. برخی از کودکان به مرور خجالت خود را کنار می گذارند اما اکثر آن ها این ویژگی را تا بزرگسالی حفظ می کنند.

علت خجالتی بودن کودکان

روانشناسان بر این باورند که هم ژنتیک و هم محیط در خجالتی بودن کودک نقش دارند. برخی از کودکان به سادگی با حساسیت شدید نسبت به تحریکات بیرونی متولد می شوند (تاثیر ژنتیک). گاهی اوقات خجالتی بودن کودک شما با تجربیات منفی مانند طعنه زدن یا طرد شدن توسط سایر کودکان، شرمساری یا عدم تایید توسط محیط، ترکیب می شود.

۶ نشانه های کودک خجالتی و گوشه گیر

۱. از بودن در مرکز توجه متنفرند

برخی از بچه ها اهمیتی نمی دهند که در کانون توجه قرار بگیرند یا حتی دوست دارند که توجه دیگران را جلب کنند. اما اگر کودک شما با اضطراب اجتماعی سروکار دارد از توجه دیگران دوری می کند، دور بودن از مرکز توجه یکی از بارز ترین نشانه های نشانه های کودک خجالتی می باشد.

۲.کودک خجالتی و گوشه گیر دوستان کمی دارند

کودکان خجالتی معمولا دوستان زیادی ندارند و محدوده دوستان خود را تا جایی که می توانند کوچک در نظر می گیرند. شاید آن ها فقط یک یا دو دوست خوب داشته باشند و تمایل دارند از معاشرت با گروه های بزرگتر اجتناب کنند.

پیشنهاد مشاور: کمک به کودک برای پیدا کردن دوست

۳. آن ها نمی خواهند با افراد جدید ملاقات کنند

یکی از دلایلی که کودک خجالتی مبتلا به اضطراب اجتماعی معمولاً دوستان زیادی ندارد این است که برای ملاقات با افراد جدید مشکل دارد.

اگر سعی کرده‌اید فرزندتان را برای فعالیت‌ها یا بازی های گروهی ثبت‌نام کنید و آن ها از آن ها ممانعت کرده و بازی های فردی را ترجیح داده اند احتمالا کودک شما خجالتی می باشند.

۴. کودک خجالتی و گوشه گیر بسیار ساکت هستند

بسیاری از اوقات، زمانی که کودکان به سنی می رسند که می توانند آزادانه با هم ارتباط برقرار کنند نمی توان آن ها را ساکت کرد.

اما وقتی فرزند شما با اختلال اضطراب اجتماعی سر و کار دارد، اغلب بسیار ساکت خواهد بود و هنگامی که آن ها تشویق به صحبت و برقراری ارتباط می شوند، حتی ممکن است گوشه گیرتر شوند که نشانه های کودک خجالتی می باشد.

۵. کودک خجالتی و گوشه گیر از تماس چشمی اجتناب می کنند

نشانه‌های غیر کلامی نیز می توانند نشان دهنده خجالت باشد، اگر هنگام صحبت کردن از تماس چشمی اجتناب کنند یا در حین صحبت کردن حالات چهره زیادی نداشته باشند، ممکن است با ترس زیادی سر و کله بزنند.

۶. در مورد خودشان صحبت نمی کنند از نشانه های کودک خجالتی و گوشه گیر

بسیاری از بچه ها دوست دارند در مورد خودشان صحبت کنند. آن ها دوست دارند به شما بگویند در مدرسه چه می کردند با دوستانشان چه می گذرد

اما کودک خجالتی و گوشه گیر، اغلب اوقات بسیار سختی دارند که در مورد خود صحبت کنند. حتی اگر سؤالات خاصی بپرسید یا سعی کنید آن ها را وادار به باز کردن صحبت کنید، ممکن است عصبی و ناراحت می شوند.

برخورد با کودک خجالتی و گوشه گیر

۱. در مورد موقعیت های جدید توضیح دهید

مکان ها، شرایط، افراد و موقعیت های جدید می تواند برای کودکان خجالتی سخت باشد، بنابراین بهتراست آن ها را درک کنید، بنابراین پیش از حضور در این مکان ها با آن ها در مورد شرایطی که قرار است تجربه کنند حرف بزنید، با این کار به کودک خجالتی و گوشه گیر کمک می کنید تا در این موقعیت ها راحت شود.

۲. فرصت کافی را برای بروز احساسات او فراهم کنید

درست مانند هر کسی، کودکانی که خجالتی و گوشه گیر هستند نیز می توانند با دشواری در مورد احساساتی که تجربه می کنند حرف بزنند. بنابراین به فرزند خود زمان لازم را بدهید تا در مورد احساساتی که تجربه می کند حرف بزند و احساسات خود را به شیوه ای که مناسب و درست است بروز دهد.

۳. به دیگران نگویید فرزندتان خجالتی است

برچسب زدن به کودک تان به این شکل می تواند باعث شود فرزند شما به این باور برسد که خجالتی است و کاری برای بهبود وضعیت نمی تواند انجام داد. او حتی ممکن است از آن به عنوان بهانه ای برای دنبال نکردن چیزی که باعث ایجاد احساس اضطراب در او می شود استفاده کند و با خود بگوید که خجالتی است و دیگر نمی تواند از شر آن خلاص شود.

۴. الگو باشید.

در ارتباط با فروشندگان، دوستان و معلمان مطمئن باشید، سوالات مناسب بپرسید و با غریبه ها ارتباط چشمی برقرار کنید تا به کودک خجالتی خود نشان دهید که چگونه باید با دیگران ارتباط برقرار کند.

آن ها را با فرزندان دیگر یا دوستانشان مقایسه نکنید، به یاد داشته باشید که هر کودکی متفاوت است. این که خجالتی هستند و از ارتباط اجتماعی فرار می کنند به این معنی نیست که عجیب یا غیرعادی هستند.

۵. گزینه ها را محدود نگه دارید، کودک خجالتی و گوشه گیر

یک فرصت نامحدود برای انجام هر کاری می تواند برای آن ها طاقت فرسا باشد، بنابراین با محدود کردن گزینه‌ها به چند انتخاب می توانید به او کمک کنید تا راحت تر تصمیم گیری کند و به مرور بتواند اضطراب خود را مدیریت کند.

۶. مهارت های اجتماعی| کمک به کودک خجالتی و گوشه گیر

شما می توانید بسیاری از مهارت های اجتماعی را به کودک خود بیاموزید که به او کمک می کند بر کمرویی غلبه کند. این مهارت ها شامل موارد زیر می باشد:

• ملاقات با افراد جدید
• به دیگران سلام کردن
• شروع مکالمات
• ارتباط چشمی برقرار کردن
• شنونده خوبی بودن

برای این کارها می توانید در خانه تمرین کنید تا در جمع مجبور نشوید به او بگویید سلام کن!

۷. کودک خجالتی و گوشه گیر، رفتار اجتماعی را پاداش دهید

مهارت های اجتماعی را که فرزندتان یاد می کند تقویت کنید. وقتی می بینید که سعی می کند بر کمرویی غلبه کند، او را با محبت فراوان تحسین کنید. اگر احتمال دارد که کودک خجالتی و گوشه گیر داشته باشید مراقبت کنید که این کار را در ملاعام انجام  ندهید.

کودک خجالتی در مدرسه

بچه های خجالتی ممکن است مدرسه را مانند همسالانشان تجربه نکنند. راهکارهای زیر به شما کمک می کند تا به کودک خجالتی در مدرسه کمک کنید:

با معلم حرف بزنید. با معلمان و کارکنان مدرسه صحبت کنید، به آن ها در مورد شرایط کودکتان توضیح داده و از او بخواهید که راهکارهایی را نیز در خانه به شما آموزش دهد.

علایق آن ها را به مدرسه بیاورید. از معلم کمک بخواهید و از او بپرسید که آیا می شود کارهایی و قعالیت هایی را که دوست دارد به مدرسه ببرید.

در خانه به آن ها کمک کنید. گاهی اوقات بچه‌ها در مدرسه خجالتی رفتار می‌کنند. با هم در خانه تمرین کنید. به فرزندتان فرصت پیشرفت بدهید، اما سعی کنید به او فشار نیاورید به یاد داشته باشید که هدف شما این است که اعتماد به نفس فرزندتان را تقویت کنید.

روی دستاوردهای آن ها تمرکز کنید. پیروزی های فرزندتان را در داخل و خارج از کلاس درس جشن بگیرید. ورزش، یادگیری ساز و حتی کمک در خانه می تواند به تقویت اعتماد به نفس فرزند شما در مدرسه کمک کند.

در جلسات شرکت کنید. جلساتی که معلم برای گفت و گو با والدین ترتیب می دهد اهمیت زیادی دارد بنابراین سعی کنید حداقل یکی از والدین در این جلسات حضور داشته باشد، در این جلسات مربیان در مورد نکاتی که باید بدانید یا در خانه رعایت کنید حرف می زنند و به همین دلیل اهمیت زیادی دارند.

پکودکان خجالتی در پیش دبستانی

آیا کودکان خجالتی در پیش دبستانی دارید که با کمرویی دست و پنجه نرم می کند؟ آموزش مهارت های اجتماعی می تواند به آن ها کمک کند:

آموزش مهارت های اجتماعی به بچه‌ها یاد می دهد که چگونه احساسات خود را به اشتراک بگذارند، درگیری‌ها را مدیریت کنند و دوستان خوبی پیدا کنند. این مهارت ها حتی به خوش اخلاق ترین کودکان نیز کمک می کند. وقتی صحبت از خجالتی بودن در کودکان پیش دبستانی می شود، این مهارت ها می تواند به کودک خجالتی و گوشه گیر راه های ملموس و عملی برای تعامل با همسالان خود بدهد.

به یاد داشته باشید که کودکان خجالتی در پیش دبستانی ممکن است در پیدا کردن دوست مشکل داشته باشد سعی کنید در این امر به او کمک کرده و راه هایی به او ارائه دهید تا بتواند دوست پیدا کند، گروه های دوستی در این سنین اهمیت زیادی دارند بنابراین حتما سعی کنید در این مورد به آن ها کمک کنید تا در پیش دبستانی احساس تنهایی نداشته باشند.

بازی برای کودک خجالتی برای کودک خجالتی و گوشه گیر

ایجاد مجلات خانوادگی 

والدین باید ضرورت و ارزش وحدت خانواده را به فرزندان خود یادآوری کنند.  گذراندن زمان بیشتر با کودک خجالتی و گوشه گیر موثرترین استراتژی برای اجرای فعالیت و کاهش خجالت آن ها است. بچه ها را تشویق کنید که یک دفترچه یادداشت نگه دارند، یادداشت های روزانه خانواده به عنوان یادآوری گذشته برای فرزندان خواهد بود. این امر باعث ایجاد اعتماد به نفس در کودکان می شود زیرا آن ها متوجه پیشرفت های چشمگیری می شوند که رخ داده است.

منبع : ۶ نشانه های کودک خجالتی + بازی درمانی

مثبت گرایی سمی چیست. اینترنت مملو از نقل قول‌ها و عبارات نشاط‌آور است که قرار است به شیوه‌ای مفید، مثبت‌اندیشی را القا کنند.

این کلمات ممکن است آرامش بخش باشند، اما همچنین جنبه ای از فرهنگ متحده را برجسته می کنند که می تواند بیش از آنکه مفید باشد مضر باشد و به آن مثبت گرایی سمی گفته می شود.

مثبت بودن سمی سطحی است. به عبارت دیگر یک اطمینان کاذب است، مانند کسی که می گوید “همه چیز به دلیلی اتفاق می افتد” یا “همه چیز درست می شود” در حالی که شما در بدترین وضعیت ممکن قرار دارید.

در اینجا چیزی است که باید در مورد تفاوت بین مثبت بودن واقعی و مثبت گرایی سمی بدانید و نحوه جلوگیری از آن ذکر شده است.

مثبت نگری سمی چیست

درک این نکته مفید است که مثبت بودن سمی دقیقاً چیست؟ زیرا همه مثبت اندیشی ها بد نیستند. مهم است که بدانیم مثبت اندیشی دو چیز متفاوت اما مرتبط است: احساسات درونی ما و احساساتی که به دیگران القا می کنیم.

مثبت گرایی سمی معمولاً به منظور ایجاد آسیب نیست و اغلب، در موقعیت‌هایی اتفاق می‌افتد که می‌خواهیم کمک کنیم، اما نمی‌دانیم چه بگوییم.

نشانه مثبت گرایی سمی

در زیر برخی از عبارات و تجربیات متداول مثبت گرایی سمی آورده شده است که به شما کمک می کند تشخیص دهید که چگونه در زندگی روزمره ظاهر می شوند:

• پنهان کردن احساسات واقعی خود
• احساس گناه برای آنچه احساس می کنید.
• شرمساری به دلیل ابراز ناامیدی یا هر چیزی غیر از مثبت بودن
• پاک کردن چیزهایی که شما را آزار می دهد
• استفاده از عبارت های «بهش فکر نکن، مثبت باش!»، « نگران نباش، خوشحال باش»، « شکست یک گزینه نیست»، « همه چیز در پایان درست خواهد شد»، « اگر من می توانم این کار را انجام دهم، شما هم می توانید» و « هر اتفاقی دلیلی دارد».

مثبت گرایی سمی چگونه بر روابط شما تأثیر می گذارد

بسیاری از ما نمی دانیم که چگونه در مورد موضوعات ناراحت کننده صحبت کنیم و در تلاش برای این کار ممکن است به رابطه خود آسیب وارد کنیم.

با مثبت گرایی سمی، می‌خواهیم احساس بهتری به دیگران بدهیم، اما معمولاً تأثیر مطلوب را ندارد.

برای مثال شاید دوست شما به شما بگوید که چقدر در مورد آینده ترسیده و نامطمئن است. شنیدن این موضوع سخت است، بنابراین به جای گوش دادن، سعی کنید به آن ها اطمینان دهید که همه چیز درست خواهد شد.

متوقف کردن یک نفر (چه عمدی یا غیر عمدی) زمانی که او می خواهد چیزی دشوار و مهم را با شما به اشتراک بگذارد، باعث قطع ارتباط می شود.

اگر بچه دار هستید، مثبت گرایی سمی می تواند بر رابطه شما با آن ها نیز تأثیر بگذارد.

در مورد بچه‌ها، مثبت گرایی سمی ممکن است این باشد که به آن ها بگوییم، “حالت خوب است”، “این چیز مهمی نیست” یا “گریه نکن، همه چیز خوب است.”

این به آن ها می‌آموزد که احساسات منفی آن ها خوب نیست و می‌تواند بر نحوه توسعه و پردازش مفاهیم در مورد احساسات آن ها تأثیرگذار باشد و یاد می‌گیرند که احساسات خود را سرکوب کنند.

مثبت گرایی سمی جنسیتی نیز هستند به طور مثال، پسرها تشویق نمی‌شوند که احساساتشان را بیان کنند، مگر آن‌هایی که قدرتشان را منعکس می‌کنند، مانند خشم، در حالی که دختران تشویق می‌شوند تا احساسات خود را ابراز کنند.

این تفاوت‌های جنسیتی در جامعه‌پذیری هیجانی می‌تواند مردان را به سرکوب احساسات خود سوق دهد و زنان را برای نشان دادن احساسات مثبتی که ممکن است غیرواقعی هستند، تحت فشار قرار دهد.

چگونه مثبت بودن سمی روی شما تأثیر می گذارد

طبیعی و قابل درک است که گاهی اوقات نمی خواهید با احساسات منفی خود کنار بیایید. اما اگر مرتباً  به اجبار دیدگاه مثبتی را به خود تحمیل می‌کنید، می‌تواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد.

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که افرادی که از احساسات منفی خود دوری می‌کنند، بعداً احساس بدتری پیدا می‌کنند و بالاخره مجبور خواهید شد تا با مشکلات اساسی خود مواجه شوید.

جایگزین مثبت گرایی سمی

شادی واقعی از سرکوب احساسات منفی و تبلیغ جملات احساس خوب ناشی نمی‌شود، بلکه بیشتر به آنچه در لحظه احساس می‌کنیم و پذیرش احساسات ما بستگی دارد.

برخی از مردم فکر می کنند شاد بودن به این معناست که احساس بدی ندارید، اما این احمقانه است زیرا همه ما در زندگی سختی هایی را تجربه می کنیم.

در اینجا چند راه برای پرورش مثبت اندیشی واقعی در زندگی وجود دارد که به ترتیب تاثیر گذاری نام برده شده است:

• ذهن آگاهی را تمرین کنید.
• اشتباهات بین فردی خود را بپذیرید.
• نیازهای خود را روشن کنید.
• تشخیص دهید که احساسات ابزار هستند.

اگر بچه دارید، به آن ها بیاموزید که چگونه احساسات خود را ابراز کنند

صحبت آشکار در مورد احساسات در اطراف کودکان مهم است تا اطمینان حاصل شود که به جای اجتناب از بروز آن  یاد می گیرند چگونه با احساسات خود کنار بیایند.

جوانان در مقطعی خشم، اندوه یا ناامیدی خود را بروز خواهند داد. هنگامی که آن ها این کار را انجام می دهند، به سادگی به آن ها بگویید که گریه یا فریاد زدن را متوقف کنند. در عوض، با آن ها در مورد اینکه چه احساسی دارند و چرا ممکن است چنین احساسی داشته باشند، صحبت کنید.

در مورد احساسات خود با آن ها نیز صادق باشید. مثلاً اگر از چیزی ناامید شده‌اید و صبر خود را از دست داده‌اید در مورد آن توضیح بدهید.

 به خودتان اجازه دهید احساس کنید

ما اغلب بهانه‌هایی برای درگیر نشدن با احساسات پیچیده‌مان داریم: ما آنقدر مشغول هستیم که نمی‌توانیم با آن ها کنار بیاییم، نمی‌خواهیم مضطرب شویم، نمی‌خواهیم دیگران را ناراحت کنیم و موارد دیگر.

اما به یاد داشته باشید که احساسات منفی شما از بین نمی روند مگر اینکه در نهایت با آن ها کنار بیایید. بنابراین سعی کنید بفهمید که آن ها از کجا می آیند و به این فکر کنید که برای رسیدگی به آن ها چه کاری می توانید انجام دهید.

مهم است که احساسات مثبت را بر احساسات منفی ترجیح ندهید. همه احساسات به شما اطلاعات مفیدی در مورد نحوه عملکرد شما در جهان ارائه می دهند و همه به یک اندازه معتبر هستند.

نتیجه

انسان سالم بودن مستلزم آگاهی از خود و نحوه حضور خود در جهان است. شما با اصرار بر استفاده از مثبت گرایی سمی به خود و افرادی که بیشتر از همه به آن ها اهمیت می دهید آسیب می زنید. به جای تمرین مثبت گرایی سمی، تعادل و پذیرش احساسات خوب و بد را هدف قرار دهید.

منبع : شناسایی مثبت گرایی سمی| پیشگیری، علل، علائم و درمان

نکات صحبت با فرد مضطرب یکی از مهم ترین نکات در ارتباط با فرد مضطرب می باشد بنابراین این مقاله را از دست ندهید.

اختلالات اضطرابی یکی از رایج‌ترین انواع بیماری‌های روانی است و بدلیل کورونا، در حال افزایش است. حدود ۱۹ درصد از جمعیت بزرگسال ایالات متحده هر سال تحت تأثیر اضطراب قرار می گیرند. به احتمال زیاد فردی را می شناسید که دارای اضطراب است.

بین اضطراب ناخوشایند اما منطقی که همه ما در موقعیت‌های استرس‌زا دچار می‌شویم و اضطراب ناتوان‌کننده و غیرمنطقی که افراد مضطرب در موقعیت‌هایی که واقعاً استرس‌زا یا تهدیدکننده نیستند احساس می کنند تفاوت وجود دارد.

افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نسبت در توانایی عملکرد و انجام کارهایی که از آن لذت می‌برند اختلال ایجاد می‌کند. بنابراین، تا زمانی که اختلال اضطراب قابل تشخیص نداشته باشید نباید اضطراب خود را با فرد دیگری مقایسه کنید.

چه چیزی باید بگوییم و چگونه به فرد مضطرب کمک کنیم. 

۱٫به آن ها اطمینان دهید که کنارشان هستید

شما مجبور نیستید بفهمید که دوستتان چه چیزی را تجربه می کند تا در کنار آن ها باشد و مجبور نیستید تجربیات خود را با تجربیات آن ها مقایسه کنید تا به آن ها نشان دهید که احساسشان را درک می کنید.

اگر نمی دانید افکار فرد مضطرب چگونه است، در مورد آن صادق باشید. اما همچنین به آن ها بگویید که می خواهید کنار آن ها باشید تا هر طور که می توانید حمایتشان کنید.

اگر دوست شما نسبت به اضطراب خود آگاه باشد یا در مورد آن صحبت کند، به شما اطمینان دارد. بنابراین نکات صحبت با فرد مضطرب را بیاموزید و بدون قضاوت به آنچه می گوید و تجربیاتش گوش دهید تا احساس کند که شنیده می شود و احساساتش مهم هستند.

۲٫اصراری برای روش درمانی نداشته باشید

مدیتیشن و یوگا و تنفس عمیق و همه تکنیک های ضد اضطرابی هستند که ممکن است برای برخی افراد مفید باشد، شاید حتی برای دوست شما نیز موفق باشند اما ممکن هم هست نباشند.

اضطراب شدید می تواند باعث ایجاد درد شود و حتی تنفس هم نتواند این ترس و اضطراب را کاهش دهد. اضطراب همچنین می‌تواند باعث شود که فرد آنقدر احساس بی‌قراری کند که ساکت نشستن تقریباً غیرممکن به نظر برسد.

فرد مضطرب، تکنیک‌ آرام‌سازی متفاوتی را تجربه می کند، برخی از افراد به جای نشستن و نفس کشیدن آرام ، باید کارهای فعالی انجام دهند، مانند دویدن. دیگران ممکن است نیاز به صحبت با درمانگر داشته باشند. تنها در صورتی تکنیک ارائه دهید که آموزش لازم را در این زمینه دیده باشید یا دوستتان از شما درخواست کند در غیر این صورت در صحبت با فرد مضطرب تنها لازم است که خوب به حرف های آن ها گوش دهید.

۳٫ از آن ها بپرسید، چه کاری می توانم برای کمک به شما انجام دهم؟

اگر دوست شما مدتی است که با اضطراب دست و پنجه نرم می کند، به احتمال زیاد می داند که چه چیزی به او کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشد و چه چیزی به او کمک نمی کند. از او بپرسید که چه نیازی دارند و سپس آن را انجام دهید، حتی اگر درخواست آن ها به نظر شما احمقانه باشد.

4. مدام حال او را نپرسید

درخواست مداوم از آن ها برای به‌روزرسانی وضعیتشان می‌تواند باعث شود که برای بهتر شدن احساس فشار کنند. وقتی کسی را می بینیم که رنج می کشد، غریزه ما اغلب این است که سعی کنیم آن را درست کنیم. اما برخی چیزها، از جمله اضطراب، توسط افراد خارجی قابل رفع نیستند.

5. از او نپرسید که چرا به مشاور مراجعه نمی کند

ایرادی ندارد که نسبت به دوست خود ابراز نگرانی کنید، اما مواظب باشید که متهم به نظر نرسد. پیشنهاد دادن به دوستتان برای انجام کاری می‌تواند باعث ایجاد حس شرم در او شود، یا باعث شود که احساس کند در حال قضاوت شدن است.

اگر آن ها نیاز به مراجعه به مشاور سلامت روان یا مصرف دارو داشته باشند، خودشان مراجعه می کنند و درمان لازم را دریافت می کنند.

6. به آن ها نشان دهید که اضطراب باعث کم شدن علاقه شما نمی شود

این یکی از قشنگ ترین نکات صحبت با فرد مضطرب است که می توانید برای اطرافیان خود انجام دهید، به آن ها نشان دهید که اختلالی که تجربه می کنند باعث نمی شود که دوستشان نداشته باشید یا برای آن ها وقت نگذارید. به آن ها نشان دهید که فراتر از بیماری شان هستند.

7. “من می دانم که نمی توانی آن را کنترل کنی”

هنوز این باور عمومی وجود دارد که می‌توان اضطراب و سایر بیماری‌های روانی را به‌طور مؤثر با اراده کنترل کرد. شنیدن اینکه عزیزانمان می‌گویند «می‌دانم که نمی‌توانی آن را کنترل کنی» یا «این تقصیر تو نیست» نوعی تأیید است.

این به ما اطلاع می دهد که جدی گرفته می شوند. در دنیایی که بیماری روانی اغلب نادیده گرفته می شود، این معنای زیادی دارد.

۸٫ “ترس ها و نگرانی های شما احمقانه نیستند”

اضطراب به دلایل مختلفی می تواند شرم آور باشد. یکی از این دلایل این است که «محرک‌های» فرد مبتلا به اضطراب (چیزها، افراد، موقعیت‌هایی که بیماری روانی فرد را تشدید می‌کنند) اغلب غیرعادی هستند. وقتی نگران هستید که مورد خندیدن قرار بگیرید یا تصور کنید مسخره می شوید، گفتن جزئیات به عزیزان سخت می شود.

اگر  فرد مبتلا به اضطراب که بداند ترس ها و نگرانی های او احمقانه نیستند امنیت بیشتری پیدا می کند.

9. “اگر نیاز به صحبت داشته باشید من همیشه اینجا هستم”

گاهی اوقات فرد مضطرب می خواهد در مورد چیزی که او را آزار می دهد صحبت کند، گاهی اوقات ترجیح می‌دهند برای مدتی تنها باشند تا بتواند آنچه را که در سرشان می‌گذرد مرتب کنند و سپس مواقعی پیش خواهد آمد که می خواهند تنها باشند، اما می خواهند بعداً درباره صحبت کنند.

به هر حال، بسیاری از افراد مبتلا به اضطراب نگران هستند که اگر مشکلات اضطرابی خود را با دوستان و خانواده خود به اشتراک بگذارند، دیگران را آزار می دهن. این که به فرد مبتلا به اضطراب در زندگی تان بفهمانید که همیشه برای صحبت کردن در آنجا هستید و با این کار شما را آزار نخواهند داد، بسیار ارامش بخش می باشد.

10. نگویید: “نگران نباش، هیچ اتفاق بدی قرار نیست بیفتد.”

افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی تمایل دارند روی بدترین سناریو تمرکز کنند. به جای آن بگویید: “هی، اگر اتفاق بدی بیفتد، می‌توانی از آن عبور کنی. و من تا پایان راه با تو خواهم بود.”

شما نمی توانید آینده ای درخشان را برای آن ها پیش بینی کنید، اما با لحنی حمایتی به آن ها یادآوری کنید که حتی اگر اتفاقی غیر ایده آل رخ دهد، این پایان دنیا نیست.

منبع : نکات صحبت با فرد مضطرب| به فرد مضطرب چه بگوییم و چه نگوییم