اعتیاد به مواد افیونی

/0 دیدگاه /در /توسط

اعتیاد به مواد افیونی چیست؟

مواد افیونی یا اُپیوئید داروهایی هستند که توسط متخصصان پزشکی برای تسکین یا مدیریت درد به افراد تجویز می شوند. با این حال، این مسکن‌های با قدرت بالا بسیار اعتیادآور هستند و بیماران می‌توانند به احساس سرخوشی که ایجاد می‌کند وابسته شوند.

اپیوئیدها معمولاً در صورت مصرف کوتاه مدت و پیروی از توصیه های پزشکی بی خطر هستند. با این حال، بیماران می توانند به دارو وابستگی پیدا کنند که می تواند منجر به استفاده نادرست و از دست دادن کنترل بر مصرف شود.

علل اعتیاد به مواد افیونی چیست؟

اعتیاد به مواد افیونی زمانی اتفاق می‌افتد که فرد درگیر «احساس خوب» ناشی از این دارو شود. هنگامی که فرد مصرف دارو را متوقف می کند یا به پایان نسخه خود می رسد، ممکن است این حس را از دست بدهد یا احساس کند که نمی تواند بدون آن زندگی کند.

کسانی که در خطر اعتیاد به مواد افیونی دارند به دنبال دریافت مواد افیونی بیشتری خواهند بود. کسانی که هنوز دوره مصرف مواد افیونی را می گذرانند ممکن است بخواهند دوز مصرفی خود را افزایش دهند یا بیشتر مصرف کنند. این به این دلیل اتفاق می‌افتد که آن ها برای رسیدن به همان مقدار باید دوز بالاتری مصرف کنند.

تعدادی از عوامل شناخته شده برای افزایش خطر اعتیاد به مواد افیونی وجود دارد. آن ها عبارتند از:

  • فقر
  • سابقه شخصی یا خانوادگی سوء مصرف مواد
  • فشار
  • اضطراب
  • افسردگی
  • بیکاری

رایج ترین انواع مواد مخدر چیست؟

مواد افیونی با تعامل با گیرنده های اپیوئیدی در سیستم عصبی مرکزی بدن، حواس را آرام کرده و درد را تسکین می دهند. مواد افیونی، نوعی داروی افیونی بوده که از گیاه خشخاش به دست می آید. انواع مواد افیونی شامل کدئین، مورفین و تریاک می باشد.

انواع دیگر مواد افیونی عبارتند از:

  • مواد افیونی طبیعی
  • مواد نیمه مصنوعی مانند هروئین، اکسی کدون، هیدروکودون و هیدرومورفون
  • مواد مصنوعی، مانند فنتانیل و متادون

چگونه تشخیص می دهید که فردی اعتیاد به مواد افیونی دارد؟

اگر فردی اعتیاد به مواد افیونی داشته باشد، ممکن است علائم و رفتارهای زیر را نشان دهد:

  • مصرف دارو بیشتر از مقدار تجویز شده
  • اتمام زودهنگام نسخه
  • درخواست دوز بالاتر
  • مصرف دارو برای مدت طولانی تر از حد نیاز
  • مراجعه به چندین پزشک
  • اختلال در الگوی غذا خوردن و خوابیدن
  • نوسانات خلقی
  • منزوی شدن از نظر اجتماعی

آیا اعتیاد به مواد افیونی در صورت عدم درمان می تواند خطرناک باشد؟ 

این نوع اعتیاد در صورت عدم درمان می‌تواند خطرناک باشد و با تعداد زیادی عوارض جانبی منفی فیزیکی و فیزیولوژیکی ناشی از سوء مصرف طولانی‌مدت همراه است. این عوارض عبارتند از:

  • تمرکز ضعیف
  • از دست دادن حافظه
  • تهوع و استفراغ
  • کاهش سطح تستوسترون (منجر به ناباروری و کاهش میل جنسی)
  • مشکلات تنفسی
  • یبوست
  • افزایش خطر سقط جنین

افراد همچنین ممکن است در مصرف بیش از حد مواد افیونی علائم زیر را نشان دهند:

گیجی

تنگ شدن مردمک ها

خستگی

تنگی نفس

تهوع و استفراغ

بی هوشی

مصرف بیش از حد مواد افیونی می تواند با داروی نالوکسان در صورت تجویز معکوس شود.

درمان اعتیاد به مواد افیونی

اعتیاد به مواد افیونی را می توان با درمان دارویی درمان کرد که هدف آن سم زدایی از بدن، حذف هر گونه اثری از دارو و کاهش علائم ترک است. داروها برای درمان اعتیاد به مواد افیونی عبارتند از:

  • متادون – به عنوان یک درمان طولانی مدت برای کاهش هوس و جلوگیری از اثرات هر گونه مواد افیونی مورد استفاده می شود. حس خوبی را به مصرف کنندگان نمی دهد، اما به آن ها کمک می کند عادی رفتار کنند.
  • نالترکسون – به طور کامل هرگونه مواد افیونی مصرف شده را مسدود می کند و اطمینان حاصل می کند که فرد هیچ اثری را احساس نمی کند. می تواند احتمال عود مجدد فرد را کاهش دهد.
  • سوباکسون – ترکیبی از بوپرنورفین (یک مخدر ضعیف) و نالوکسان، یک مسدود کننده مواد افیونی است که میل مصرف کننده را تضعیف می کند.

به معتادان به مواد افیونی توصیه می شود که در درمان فردی و مشاوره خانواده شرکت کنند تا به آن ها کمک کند به سمت پاک بودن و ترک مواد مخدر بروند.

منبع : اعتیاد به مواد افیونی

تفاوت بین روانشناس، روانپزشک و روانکاو چیست؟

/0 دیدگاه /در , , /توسط

روانکاوی مؤثرتر از روانشناسی است؟ روانکاوی چیست؟ در این مقاله به تفاوت روانکاو و روانشناس به طور کامل پرداخته شده است.

روانپزشک کیست؟

روانپزشک دارای مدرک پزشکی می باشد که به آن ها اجازه می دهد نه تنها بیماری های روانی را تشخیص دهند بلکه دارو نیز تجویز کنند. روانپزشک علاوه بر تشخیص در درمان و پیشگیری از اختلالات سلامت روان، از جمله افسردگی، اضطراب، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)، اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، اختلالات خواب، اختلالات خوردن و سوء مصرف مواد نیز تمرکز دارد.

روانپزشکان از چندین روش درمانی از جمله روان درمانی (گفتار درمانی) و داروها مانند داروهای ضد افسردگی، آرام بخش، ضد اضطراب، ضد روان پریشی، خواب آور، تثبیت کننده های خلق و خو و محرک ها استفاده می کنند.

آیا روانپزشک درمانگر است؟

اکثر روانپزشکان دارو درمانی و سایر درمان های پزشکی را مدیریت می کنند و گفتار درمانی ارائه نمی دهند. بیماران اغلب با درمانگر و روانپزشک به طور همزمان کار می کنند تا اختلالات سلامت روان خود را به بهترین نحو درمان کنند. با این حال، برخی از روانپزشکان گفتگو درمانی و سایر درمان های بالینی را به بیماران پیشنهاد می کنند.

7 نکته که نشان می دهد باید به روانپزشک مراجعه کنید:

  • وقتی افکاری وجود دارد که به شما صدمه می زند.
  • وقتی درگیر خشم و خشونت شدید هستید.
  • توهم دارید (فکر کردن به چیزهای غیر منطقی، دیدن یا شنیدن چیزها یا صداهایی که توهم هستند).
  • هنگامی که نوسانات زیادی در خلق و خوی وجود دارد (همیشه همراه با روان درمانی توصیه می شود).
  • هنگامی که اختلال شناختی همراه با کاهش عملکرد وجود دارد ( همراه با عصب روان درمانی).
  • زمانی که روان درمانی یا مشاوره جواب نمی دهد.

پیش روانشناس برم یا روانپزشک

اینکه به مشاور یا روانپزشک مراجعه کنید به مشکلات و اهداف شما بستگی دارد. اگر در مواجهه با استرس، مشکلات خانوادگی، ازدواج، مدرسه، محل کار یا موقعیت های اجتماعی مشکل دارید، گفتگو درمانی با یک مشاور یا روانشناس می تواند مفید باشد.

 با این حال، اگر علائم شدیدتر یا آزاردهنده‌تری را تجربه می‌کنید، مانند شنیدن یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند، داشتن افکار خشونت آمیز نسبت به دیگران، افکار آسیب رساندن به خود یا خودکشی، ممکن است به روانپزشک مراجعه کنید. 

درمانگر، بسته به آموزش و مجوز خود، از گفتار درمانی استفاده می کند، که یک تاکتیک رایج است تا شما را تشویق کند تا به پاسخ ها و نتیجه گیری های منطقی در مورد مشکلات برسید. درمانگران می توانند استراتژی های مقابله ای را به شما ارائه دهند و به شما در تغییر الگوهای تفکر منفی و مدیریت استرس کمک کنند.

روان‌شناسانی که با کودکان کار می‌کنند ممکن است مهارت‌های تفکر و توانایی‌های تحصیلی آن‌ها را ارزیابی کنند و رویکردهایی را که برای کودکان مناسب است، مانند بازی‌درمانی ارائه می دهند.

روانپزشکان ممکن است برای درمان اختلالات زیر تجویز کنند:

  • اختلالات اضطرابی
  • اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
  • اختلال دو قطبی
  • افسردگی شدید
  • اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
  • روان‌گسیختگی
  • اختلالات مصرف مواد

روانکاوی چیست؟

رویکردی که روانکاو انجام می دهد، تحلیل است. یکی از تفاوت‌های اصلی با سایر رویکردهای روان‌شناختی این است که روانکاوی با ناخودآگاه سر و کار دارد: یعنی فرض می‌کند که ما کنترل داوطلبانه یا آگاهانه بر روند زندگی خود نداریم، بنابراین تحلیل عمیق ناخودآگاه ضروری است. درمان روانکاوی بررسی می کند که چگونه این عوامل ناخودآگاه بر روابط فعلی و الگوهای فکر، عواطف و رفتار تأثیر می گذارند.

روانکاوی برای چه کسانی مفید است| هزینه روانکاو خوب در تهران

به زبان ساده می توان گفت که روانکاوی برای کسانی مناسب است که دردهای عاطفی عمیق را تجربه می کنند. این درمان به افراد کمک می کند که با مشکلات خود کنار بیایند. 

روانکاوی به افراد کمک می کند تا با اختلالات روانی و درگیری های درونی مقابله کنند و همچنین درک خود و آزادی را افزایش دهند. مراجعه به روانکاو زمانی توصیه می شود که در فرد تمایل به بررسی دقیق و عمیق وضعیت ناراحتی فعلی وجود داشته باشد.

در اینجا برخی از دلایلی است که ممکن است به روانکاو مراجعه کنید:

  • اگر می خواهید درک بیشتری از خودتان و مشکلاتی که بر سر راهتان قرار می گیرد ایجاد کنید.
  • اگر می خواهید بدانید که هم گذشته، هم حال و هم زندگی درونی و بیرونی با هم هماهنگ می شوند.
  • اگر می خواهید تجربیات خود را درک کنید و درک کنید که چه اتفاقی برای شما و روابطتان افتاده است.
  • اگر در مورد نحوه عملکرد ذهن کنجکاو هستید و می خواهید با مشکلات ریشه ای مقابله کنید.
  • اگر می خواهید آرامش پیدا کنید و می خواهید این تغییرات پایدار باشد.

روان درمانی چیست؟

روان درمانی  یکی از  راه هایی است که به ما کمک می کند تا با مشکلات زندگی خود کنار بیاییم. روان درمانی باعث می شود که از چیزهای جدید آگاه شویم، به گونه ای متفاوت با مشکلات خود برخورد کنیم و در نهایت پاسخ ها و راه حل های مطلوبی را پیدا کنیم که باعث می شود در مورد خود و در زندگی خود احساس خوبی داشته باشیم. 

روان درمانی برای رهایی ما از رنج های غیرضروری که بر زندگی ما سنگینی می کند، بازیابی اعتماد به نفس و امنیت که  از دست داده ایم مفید بوده و همچنین به ما کمک می کند تا نه تنها به دیگران بلکه به توانایی های خود نیز اعتماد کنیم.

روان درمانی چگونه کار می کند؟

روان درمانی مبتنی بر تبادل فرد به فرد است که طی آن روانشناس به ما کمک می کند که با خودمان رو در رو شویم. این منجر به تغییر دیدگاه می‌شود، که در آن می‌توانیم احساس راحتی می‌کنیم، در واقع تغییر برای ما ناخوشایند است. 

مدت زمان فرآیند روان درمانی چقدر است؟

درمان چقدر طول می کشد؟ کی میفهمم حالم خوب شده؟ آیا درمانگر به من می گوید یا خودم آن را متوجه می شوم؟ این سوالات در توسعه یک فرآیند درمانی ایجاد می شوند.

 اول از همه، زمان تخمین فرآیند درمانی بسته به پیچیدگی دلیل مشاوره و نوع درمان مورد استفاده متفاوت است، به همین دلیل زمان آن بسیار متغیر است. اگرچه درمان به طور میانگین بین 12 تا 15 جلسه طول می کشد، گاهی اوقات دوره درمان می تواند تا چندین سال نیز ادامه یابد. به این ترتیب، مدت زمان درمان بستگی به نیازها، انگیزه ها، اهداف، مشکل، ساختار شخصیت، روش و رویکرد مورد استفاده، تعهد، صداقت، ریتم جلسات و مسائل دیگر متفاوت می باشد.

منبع : تفاوت بین روانشناس، روانپزشک و روانکاو چیست؟ 

اختلال شخصیت نمایشی شما را به قعر چاه تنهایی می برد

/0 دیدگاه /در , /توسط

اختلال شخصیت نمایشی یکی از ده اختلال شخصیت می باشدکه  با واکنش بیش از حد عاطفی، رفتار اغواگرانه و توجه طلبی مداوم مشخص می شود.

اختلال شخصیت نمایشی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی تمایل دارند بیش از حد به مسائل واکنش نشان دهند یا موقعیت های خاصی را بیش از حد نمایش دهند که اغلب منجر به افسردگی و اختلال شدید در روابطشان می شود.

مطالعات نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  (HPD) اغلب تشخیص داده نمی شوند و درمان نمی شوند زیرا علائم این اختلال با سایر اختلالات شخصیت از جمله اختلال شخصیته خودشیفته و مرزی همپوشانی دارد.

افراد مبتلا به HPD به شدت تحت تاثیر بوده و مستعد ابتلا به بسیاری از عوامل خارجی هستند.

تعریف اختلال شخصیت نمایشی

موارد زیر ویژگی های خاصی را نشان می دهد که با اختلال شخصیت نمایشی مرتبط است:

  • نمایشی بودن
  • دمدمی مزاج
  • احساسات بیش از حد

ویژگی های اختلال شخصیت نمایشی

اگر مشکوک هستید که یکی از عزیزان و اطرافیان شما درگیر اختلال شخصیت نمایشی است به موارد زیر دقت کنید.

ابتدا دقت کنید که آیا فرد اغلب رفتارهای توجه جویانه، خلق و خوی متغیر و احساسات سطحی از خود نشان می دهد؟

با این حال، چنین ویژگی هایی ممکن است نشان دهنده اختلال دیگری باشد یا بخشی از خلق و خوی طبیعی فرد باشد.

آمار

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  اغلب زمانی که در مرکز توجه نیستند احساس ناراحتی می کنند.

به طور کلی، اختلال شخصیت نمایشی حدود   ۲-۳٪ از کل جمعیت و تقریباً ۹٪ از آمریکایی ها را تحت تأثیر قرار می دهد.

اختلالات شخصیت نمایشی و فرهنگ

در سال‌های اخیر، بسیاری از اختلالات شخصیت، مانند خودشیفتگی و نمایشی، تا حدودی توسط رسانه‌ها نشان داده شده‌اند.

علاوه بر این، اختلال شخصیت خودشیفته یکی دیگر از شرایطی است که در دهه‌های اخیر مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است، به ویژه در جوامع آنلاین خاص و پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی در مورد آن بسیار صحبت شده است.

علائم و نشانه ها

تشخیص اختلال شخصیت نمایشی از سایر اختلالات شخصیت می تواند چالش برانگیز باشد.

علاوه بر این، افرادی که دارای اختلال شخصیت نمایشی هستند ممکن است بر این باور باشند که افکار، احساسات و رفتارهای آن ها طبیعی است و به ندرت به دنبال کمک حرفه ای بروند.

با این حال، ویژگی های خاصی برای تشخیص این اختلال وجود دارد که می تواند به تشخیص دقیق کمک کند و به افراد مبتلا به این اختلال اجازه می دهد حمایت و درمان مناسب را دریافت کنند.

علائم شخصیت نمایشی

علائم این اختلال عبارتند از:

  • تغییرات سریع در خلق و خو، باورها و عقاید. افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی نیز به شدت تحت تأثیر نظرات دیگران هستند.
  • نیاز به مخاطب. افراد مبتلا به HPD تمایل دارند از نمایش‌های دراماتیک یا احساسی برای جلب اعتبار یا توجه دیگران لذت ببرند.
  • نشان دادن احساسات بیش از حد، هرچند سطحی و با رفتارهای توجه جویانه
  • اغراق در علائم فیزیکی بیماری یا ضعف بدن و استفاده از تهدید به خودکشی برای ایجاد نگرانی یا دستکاری احساسات افراد دیگر.

تعریف شخصیت

یک تعریف مفید از شخصیت این است که چگونه شخصیت انسان الگوهای رفتاری عمیقاً ذاتی را منعکس می کند، مانند نحوه ارتباط شما با دیگران، خود و جهان.

با این حال، برخی از تیپ های شخصیتی ممکن است باعث اختلال یا مسائل شخصی شوند.

به عنوان مثال، اختلالات شخصیتی می تواند شامل انعطاف ناپذیری یا خشکی و رفتارها، افکار و احساسات ناسازگار باشد. موارد فوق ممکن است باعث اختلال در عملکرد و ناراحتی عمیق برای فرد شود.

اختلال شخصیت نمایشی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی اغلب زمانی که در مرکز توجه نیستند احساس نادیده گرفته شدن و قدردانی نمی کنند.

بنابراین، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی تمایل دارند رفتارهای خاصی را برای جلب توجه مورد نظر خود انجام دهند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • نشان دادن احساسات بیش از حد
  • خود نمایشی
  • مدام به دنبال جلب توجه یا تایید دیگران هستند.

موقعیت های اجتماعی

افراد مبتلا به شخصیت نمایشی می‌توانند افرادی برون‌گرا، پرانرژی و سرزنده باشند که از مرکز توجه بودن در موقعیت‌های اجتماعی لذت می‌برند.

مانند افراد خودشیفته، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی نیز ممکن است هنگام ملاقات با افراد جدید جذاب، دوست داشتنی و مشتاق به نظر برسند.

با این حال، به دلیل نوسانات عاطفی که نشانه این بیماری است، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی می تواند احساسات مختلفی را تجربه کند.

عوامل خطرناک

مطالعه ای در مورد اختلال شخصیت نمایشی گزارش داده است که افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی  حدود ۱٫۸۴ درصد  در معرض خطر اختلال مصرف مواد قرار دارند.

مطالعات دیگر در این مورد نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلالات نمایشی ممکن است در معرض خطر بیشتری برای افکار خودکشی قرار داشته باشند.

اختلال شخصیت نمایشی  و اختلال شخصیت مرزی

بحث های زیادی در جامعه سلامت روان در مورد اینکه آیا شخصیت نمایشی  و اختلال شخصیت مرزی به دلیل همپوشانی علائم، اختلال های متفاوتی هستند، وجود دارد.

همپوشانی علائم شخصیت نمایشی  و شخصیت مرزی

برخی از کارشناسان معتقدند که شخصیت نمایشی و اختلال شخصیت مرزی ممکن است علائم متفاوتی نداشته باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد که شخصیت نمایشی و شخصیت مرزی علائم مشابهی مانند تغییرات سریع در احساسات، توجه‌جویی و احساسات شدید دیگری را نشان می دهد.

علائم مشترک 

با این حال، اختلالات شخصیت مرزی و نمایشی علائم مشابهی دارد. مانند:

  • ابراز قوی احساسات
  • رفتار تکانشی
  • احساسات به سرعت در حال تغییر

کارشناسان می گویند که اگرچه چنین اختلالاتی علائم مشترکی دارند، اما کیفیت و عمق علائم شرایط را از هم متمایز می کند.

برای مثال، اینکه چگونه فردی مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی تغییر سریع احساسات را تجربه می کند، ممکن است به اندازه آنچه در بیماران اختلال شخصیت مرزی مشاهده می شود، عمیق یا شدید نباشد.

علل اختلال شخصیت نمایشی

کارشناسان هنوز علت دقیق ابتلا به شخصیت نمایشی را نمی دانند.

با این حال، مانند سایر اختلالات سلامت روان، تصور می شود که این بیماری ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد شود.

این امکان وجود دارد که تأثیرات ژنتیکی شما را در معرض خطر ابتلا به اختلال شخصیت قرار دهد و یک تجربه آسیب زا یا رویداد نامطلوب زندگی ممکن است باعث ایجاد این بیماری شود.

عوامل دیگر 

عوامل دیگری که ممکن است خطر ابتلا به اختلال شخصیت نمایشی  را افزایش دهند عبارتند از:

  • ترومای دوران کودکی
  • والدین یا مراقبانی که رفتارهای نمایشی از خود نشان می دهند.
  • سابقه خانوادگی بیماری روانی یا سوء مصرف مواد

درمان اختلال شخصیت نمایشی

گزینه های درمانی اختلال شخصیت نمایشی معمولاً شامل درمان فردی، روان درمانی و دارودرمانی است.

درمان اختلال شخصیت نمایشی می تواند چالش برانگیز باشد زیرا بسیاری از افراد هنگامی به دنبال درمان می روند که بیماری شدت پیدا کرده است.

روان درمانی

روان درمانی نوعی گفتگو درمانی است که به افزایش عزت نفس فرد کمک می کند و می تواند ناراحتی ناشی از علائم اختلال شخصیت نمایشی را کاهش دهد.

روان درمانی همچنین یک درمان موثر برای شخصیت نمایشی است.

کارشناسان می گویند که روان درمانی بهترین گزینه درمانی برای شخصیت نمایشی است زیرا این رویکرد بر ایجاد مهارت های مقابله ای، افزایش عزت نفس و کاهش پریشانی عاطفی تمرکز دارد.

اختلالات همزمان

این اختلال همچنین می‌تواند در کنار سایر اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت خودشیفته، اختلال شخصیت مرزی، اختلال شخصیت وابسته و علائم جسمی رخ دهد.

منبع : اختلال شخصیت نمایشی شما را به قعر چاه تنهایی می برد

سفر درمانی

/0 دیدگاه /در /توسط

سفر درمانی به افراد در طول درمان کمک می‌کند تا خاطرات یا احساسات از دست رفته را دوباره کشف، تجربه و درک کنند. طرفداران این رویکرد بر این باورند که خاطرات سرکوب شده تأثیر منفی بر سلامت جسمی و عاطفی داشته و بنابراین مسئول هر گونه نگرانی یا مسائلی می باشند که فرد تجربه می کند.

افرادی که به دنبال درمان برای طیف وسیعی از اختلالات سلامت روان و حتی مسائل فیزیکی هستند سفردرمانی را روشی مفید می دانند. این درمان می‌تواند به آن ها کمک کند تا چالش‌های مرتبط با خاطرات و نگرانی‌های عاطفی حل‌نشده را حل کنند و به  رفاه و چشم‌اندازی بهتر دست یابند.

توسعه

سفر درمانی رویکردی برای درمان است که توسط متخصص و نویسنده شفابخش ذهن و بدن، براندون بیز، پایه گذاری شده است. پس از تشخیص توموری بزرگ در سال 1992، بیز تصمیم گرفت که تومور را با یک رویکرد درمانی طبیعی و جامع درمان کند که مجموعه ای از دانش او را در زمینه تغذیه، حرکت شناسی، مدیتیشن، گیاه شناسی و عصب شناسی بود.

بیز از تمام مداخلات پزشکی دیگر مانند دارودرمانی و جراحی امتناع کرد و طبق گزارشات رژیم درمانی او باعث شد که تومور پس از شش و نیم هفته به طور کامل بهبود یابد.

پس از بهبودی، او تجربیات و اکتشافات شخصی خود را در قالب رویکردی که اکنون به عنوان سفر درمانی شناخته می شود، ادامه داد تا به دیگران کمک کند به نگرانی ها و شرایط سلامت روانی و جسمی خود، مانند مسائل عاطفی، تعارضات رابطه، و افسردگی رسیدگی کنند.

او از تجربیات و اکتشافات شخصی خود برای اصلاح درمان روانشناختی و جسمانی استفاده کرد که در اختلالات جسمانی، عاطفی و افسردگی قابل استفاده است.

تئوری

سفر درمانی بر اساس این مفهوم که ذهن و بدن یک موجودیت واحد و مرتبط هستند شکل گرفته که می توانند بر یکدیگر تأثیر بگذارند. این درمان با استفاده این ارتباط، سرکوب خاطرات و احساسات را ریشه یابی کرده و به افراد کمک می کند تا احساسات منفی را  رها کنند.

سفر درمانی تجت تاثیر ارتباط ذهن و بدن نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و توسط تحقیقات نوظهور در مورد سرکوب احساسات حمایت می شود.

سفردرمانی باعث می شود احساسات و خاطرات سرکوب شده ریشه یابی و درمان شوند و همچنین افراد ممکن است بتوانند روند بیماری یا نگرانی خود را تغییر دهند و شروع به درمان خود کنند. بر اساس نظریه سفر درمانی، احساسات مضر زمانی متولد می شوند که خاطرات منفی ایجاد و ذخیره شوند. با این حال، در طول جلسات درمانی، احساسات را می توان جدا کرد و هر مانعی را در برابر بهبودی از بین برد.

فرآیند سفر درمانی

برخلاف جلسات درمانی سنتی، جلسات سفر درمانی معمولاً به محدودیت‌های زمانی پایبند نیستند و ممکن است دو ساعت یا بیشتر ادامه داشته باشند. به گفته بیز و سایر درمانگران، فضای آرامش بخش و مهارت‌های درمانگر با تجربه برای یک جلسه ایده‌آل مورد نیاز است، زیرا بسیاری از جلسات منجر به احساسات و خاطرات قدرتمند و شدید می‌شوند.

پزشکان آموزش‌دیده بهتر می‌توانند به فرد بیمار کمک کنند تا این احساسات را مدیریت کند.

مرحله اولیه فرآیند درمان شامل بررسی و ادغام احساساتی است که سرکوب شده اند. در مرحله بعدی، استخراج خاطره، درمانگر به درمانجو کمک می‌کنند تا خاطرات یا تجربیات سرکوب‌شده را بیابد. برنامه ریزی مجدد حافظه، که مرحله بعدی است، شامل کشف منابع و ویژگی هایی است که در گذشته به فرد کمک می کرده، پس از آن درمانگر سعی می کند با استفاده از آن ها خاطرات جدید ایجاد کند.

پس از جلسه درمانی، به طور کلی توصیه می شود که فرد تحت درمان، زمان کافی را برای جذب و در نظر گرفتن خاطرات و احساسات آشکار شده اختصاص دهد، به گفته درمانگران سفر درمانی، آزاد شدن احساسات سرکوب شده به ذهن و بدن اجازه می دهد تا خاطرات جدیدی بسازد.

سفر درمانی چگونه می تواند کمک کند؟

طرفداران سفر درمانی به افراد توصیه می کنند که برای حل مشکلات جسمی یا عاطفی زیر می تواند مفید باشد:

  • مسائل خانوادگی
  • کاری
  • استرس عمومی
  • فقدان هدف یا انگیزه
  • بی حوصلگی
  • اضطراب یا ترس

سفردرمانی همچنین برای بهبود اختلالات فیزیکی مانند آلرژی، درد و اختلال عملکرد جنسی نیز مفید می باشد.

افراد با هر سن، جنس ، مذهب یا پیشینه فرهنگی ممکن است از سفر درمانی بهره ببرند، اما افرادی که مشکلات جدی سلامت روان را تجربه می کنند ممکن است به درمان های جدی تری نیاز داشته باشند.

محدودیت ها

سفر درمانی به‌طور گسترده برای هر مشکلی قابل استفاده است، و به همین دلیل نیز به‌عنوان یک رویکرد غیر اختصاصی « مناسب برای همه» و فاقد تمرکز، مورد انتقاد قرار گرفته است.

شواهد به دست آمده سفر درمانی را یک رویکرد مؤثر و سودمند برای درمان اختلالات می داند، این روش به طور گسترده مورد تحقیق قرار نگرفته است اما نتایج درخشنده ای را به دنبال داشته است.

منبع : سفر درمانی

مشاوره تلفنی لس انجلس

/0 دیدگاه /در /توسط

مشاوره تلفنی لس آنجلس با برترین مراکز مشاوره در ایران به صورت تلفنی و آنلاین با هزینه های مناسب و خدمات تخصص را تجربه کنید. این مراکز مورد تایید کانون مشاوران ایران می باشند. برای رزرو وقت مشاوره به واتساپ شماره +989031236446 ویا +989020099024 و یا +989035673050 پیام دهید و یا تماس بگیرید.

مشاوره تلفنی لس آنجلس

برخی افتخارات مرکز مشاوره تلفنی ایرانیان در آمریکا شامل:

به نقل از دبیرخانه پنجمین اجلاس سراسری نقش مدیران اقتصادی در پیشبرد اقتصاد مقاومتی و جهش تولید با رویکرد رضایتمندی مشتری و با محوریت افزایش سطح رضایت مندی و رسیدن به وفادار مشتریان ۱۸ اسفند ماه با حضور اساتید دانشگاه تهران، شهید بهشتی و نمایندگان مجلس در سالن همایش‌های بین المللی دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد. در این همایش مرکز مشاوره ستاره ایرانیان توانستند مجددا به عنوان مرکز مشاوره مراجع محور در کیفیت خدمات روانشناسی و مشاوره ای و پاسخگویی برگزیده شود.

مرکز ستاره ایرانیان برگزیده جشواره 100واحد مراجع مدار 1398

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان به دلیل کیفیت خدمات و رضایت مراجعان و سیستم خدمات برخط توانسته است جزء موسسات برتر ایران قرار گیرد.

مشاوره تلفنی لس آنجلس با بهترین ها

گواهینامه ها و و دوره های تخصصی مرکز مشاوره ما برای شما قرار داده شده است:

خدمات مشاوره ای شامل:

  • رابطه درمانی بعد از خیانت
  • پیشگیری از خیانت همسر
  • بهبود راطه زناشویی
  • کمک به زوجین برای حل مشکلات
  • بهبود راطه با خانواده همسر
  • کمک به درک همسر
  • درمان اختلالات همسر شامل افسردگی، اضطراب و پرخاشگری
  • بهبود رابطه فرزند و والدین
  • سوگ عزیزان
  • مهارت های جنسی
  • مهارت های زندگی

برای مشاوره تلفنی لس آنجلس با واتساپ شماره +989031236446 ویا +989020099024 و یا +989035673050 تماس حاصل نمایید.

ما به خانواده ها و افرادی که در حال تجربه گذارهایی مانند طلاق، تک فرزندی، ازدواج مجدد، مشکلات غم و اندوه، افسردگی و غیره هستند، درمان ارائه می دهیم.

مرکز مشاوره خانواده یک مرکز روانشناسی خصوصی با خدمات کامل است که مشاوره برای افراد و خانواده ها، درمان کودک و نوجوان، مربیگری حرفه ای و طیف گسترده ای از ارزیابی ها روانشناختی ارائه می دهد. نوبت دهی به صورت تلفنی و آنلاین امکان پذیر است. برای اطلاعات بیشتر یا تعیین وقت با ما تماس +989031236446 بگیرید.

جامعه ایرانیان در منطقه لس آنجلس در ابتدا در محله وست‌وود در غرب لس‌آنجلس، به‌ویژه بلوار وست‌وود بین بلوار پیکو و محوطه دانشگاه UCLA ، که اغلب به‌عنوان لیتل پرشیا یا تپه‌های ایرانی/میدان ایرانی شناخته می‌شود، متمرکز بود. بین بورلی هیلز و غرب لس آنجلس است.

افسردگی اساسی چیست؟ + درمان قطعی افسردگی در خانه

/0 دیدگاه /در /توسط

افسردگی اساسی چیست؟ افسردگی اساسی (Major Depressive Disorder) که معمولا به عنوان افسردگی یا افسردگی بالینی شناخته می شود، در اثر عدم تعادل شیمیایی در مغز ایجاد شده و باعث می شود احساس ضعف داشته یا علاقه خود را نسبت به چیزهایی که زمانی از آن ها لذت می بردید از دست بدهید.

اگر افسردگی دارید تنها نیستید بلکه افسردگی از هر شش نفر یک فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و از شناخته ترین اختلالات محسوب می شود.

علائم اختلال افسردگی اساسی

افسردگی اساسی علائم زیادی دارد که از فردی به فرد دیگر متفاوت می باشد، برخی از علائم اختلال افسردگی اساسی عبارتند از:

  •  احساس ضعف
  • تحریک پذیری
  •  اضطراب یا بی قراری
  •  بی ارزشی
  • گناه، درماندگی یا ناامیدی
  • خستگی و بی انرژی بودن
  • اجتناب از فعالیت ها و مسئولیت ها
  • مشکل در تمرکز و تصمیم گیری
  • کاهش سرعت فعالیت بدنی
  • مشکل در به خواب رفتن یا خواب زیاد
  • تغییر در اشتها، که می تواند منجر به افزایش یا کاهش وزن شود.
  •  دردهای فیزیکی غیرقابل توضیح
  • صحبت یا فکر کردن در مورد مرگ یا خودکشی

اگر به خودکشی فکر می کنید، حتما با مشاور تماس بگیرید و از او کمک بگیرید.

تجربه افسردگی

توجه به این نکته مهم است که هرکسی شرایط سلامت روانی مانند اختلال افسردگی اساسی را به صورت کاما متفاوتی تجربه می کند. در حالی که برخی از افراد ممکن است بسیاری از علائم افسردگی را داشته باشند، برخی دیگر ممکن است تنها علائم کمی را تجربه کنند.

علائم اختلال افسردگی اساسی نیز بسته به سن و جنسیت فرد می تواند متفاوت باشد. در ادامه برخی از علائمی که افراد ممکن است با توجه به سن خود تجربه کنند ذکر شده است:

افسردگی اساسی در کودکان

افسردگی در کودکان متفاوت می باشد، کودکان احساسات خود را به صورت متفاوتی نشان می دهند و همین باعث می شود که تشخیص افسردگی آن ها دشوار باشد، علائم زیر نشان دهنده افسردگی در کودکان باشد:

  • بدخلقی یا تحریک پذیری
  • تغییر در عادات غذایی
  • کاهش انرژی
  • از دست دادن علاقه یا لذت به فعالیت هایی که قبلاً از آن ها لذت می بردند.
  • چسبیدن به والدین
  • امتناع از رفتن به مدرسه
  • مشکلات جسمی که دلیلی ندارد.
  • صحبت در مورد مرگ و مردن.

افسردگی اساسی در نوجوانان و جوانان

افسردگی در  نوجوانان نیز متفاوت می باشد، نوجوان ها تمایلی ندارند که احساسات خود را بیان کنند و همین باعث می شود که بیش تر درگیر افسردگی باقی بمانند:

  •  تحریک پذیری
  • احساس غم و اندوه
  • بی قراری و ناامیدی
  • ناامیدی و داشتن دیدگاه منفی نسبت به زندگی
  • عزت نفس پایین و بی ارزشی
  • خواب بیش از حد یا بی خوابی
  • انتقاد از خود
  • مشکل در تفکر، تمرکز یا تصمیم گیری
  • تغییرات در اشتها
  • افزایش وزن
  •  بدن درد یا سردرد
  • از دست دادن علاقه یا لذت به فعالیت های معمولی
  • عملکرد ضعیف و نامناسب در مدرسه
  • غیبت مکرر از مدرسه
  • توجه کمتر به بهداشت که ممکن است باعث بیماری شود.
  • رفتار مخاطره آمیز یا رفتارهای کنشگرانه که باعث آسیب به خود و دیگران می شود.
  • برنامه ریزی برای خودکشی و حرف زدن در مورد آن

افسردگی اساسی در بزرگسالان و میانسال

در ادامه برخی ازز علائم افسردگی اساسی در بزرگسالان ذکر شده است:

  • اپیزودهای افسردگی مکرر
  • کاهش میل جنسی
  • کاهش یا افزایش خواب
  • مشکلات گوارشی مانند یبوست و اسهال
  • دلتنگی و اندوه
  • از دست دادن علاقه به تمام فعالیت های معمول
  • مراقبت نکردن از خود
  • بدتر شدن عملکرد
  • کاهش یا افزایش اشتها
  • پرخاشگری و تحریک پذیری
  • افزایش ریسک پذیری

افسردگی در بزرگسالان مسن تر

در ادامه برخی از علائم افسردگی که افراد مسن تر تجربه می کنند ذکر شده است:

  •  بی حسی
  • دردهای غیر قابل توضیح یا تشدید شده
  • از دست دادن علاقه یا لذت به فعالیت ها
  • کناره گیری از تعاملات اجتماعی و فعالیت های بدنی
  • مشکلات حافظه و عملکردهای شناختی

اگر احساس ضعف می کنید و فکر می کنید ممکن است اختلال افسردگی اساسی داشته باشید، با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان تماس بگیرید.

تشخیص اختلال افسردگی اساسی| تست اختلال افسردگی اساسی

فرآیند تشخیصی اختلال افسردگی اساسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تاریخچه پزشکی شخصی
  • داشتن حداقل پنج علامت افسردگی که در بالا ذکر شد.
  • هر روز بیشتر علائم را تجربه می کنید.
  • تجربه علائم حداقل به مدت دو هفته طول کشیده است.
  • به دلیل علائم، نمی توانید مانند قبل عمل کنید.

عوارض و بیماری های همراه افسردگی اساسی

اختلال افسردگی اساسی ممکن است همراه با بیماری های جسمی و روانی زیر رخ دهد:

  • بیماری آلزایمر
  • اختلالات اضطرابی
  • آرتروز
  • اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
  • سرطان
  • درد مزمن
  • دیابت
  • اختلالات اشتها
  • صرع
  • مشکلات گوارشی
  • بیماری قلبی
  • ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
  • سردردهای میگرنی
  • اسکلروز چندگانه
  • چاقی
  • اختلال وسواس اجباری (OCD)
  • اختلال هراس
  • بیماری پارکینسون
  • اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
  • اختلالات خواب
  • سکته
  • مصرف مواد

اختلال افسردگی اساسی می تواند بیماری ها را بدتر کند، افرادی که افسرده هستند علائم شدیدتری را تجربه کنند و کمتر درمان را دنبال می کنند. بنابراین باید علائم افسردگی را بشناسید و در اولین فرصت آن را درمان کنید.

درمان اختلال افسردگی اساسی

گزینه های درمانی زیادی وجود دارد که پزشک ممکن است بسته به فرد و شدت علائم آن را توصیه کند.

با درمان شناختی رفتاری درمانگر می تواند به شما کمک کند تا افکار و باورهای اساسی را که به افسردگی شما منجر شده است، رسیدگی کرده و آن ها را اصلاح کنید.

دارو درمانی

داروی ضد افسردگی مانند یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) دسته رایجی از داروهای ضد افسردگی هستند که با افزایش میزان سروتونین در مغز کار می کنند (سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که خلق و خو را تنظیم می کند).

داروهای ضد افسردگی ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد تا خلق و خو را بهبود بخشد، بنابراین باید به دارو زمان بدهید تا اثر کند.

علل اختلال افسردگی اساسی

برخی عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، روانی و محیطی شانس ابتلا به افسردگی را افزایش می دهند. این علل شامل موارد زیر می باشد:

  • بیوشیمی
  • ژنتیک: ژن ها می توانند در افسردگی نقش داشته باشند.
  • سابقه پزشکی
  • جنسیت: احتمال ابتلای زنان به افسردگی دو برابر بیشتر از مردان است.
  • رویدادهای زندگی
  • استرس: استرس می تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد.
  • انزوا: عدم حمایت و انزوای اجتماعی می تواند شانس ابتلا به افسردگی را افزایش دهد.
  • شرایط پزشکی
  • دارو: برخی داروها می توانند به عنوان عارضه جانبی باعث افسردگی شوند.
  • مواد: موادی مانند الکل یا مواد مخدر می توانند باعث ایجاد یا تشدید افسردگی شوند.
  • شخصیت افراد

مقابله با اختلال افسردگی اساسی در خانه

در ادامه نکاتی ذکر شده است که می تواند به شما در مقابله با افسردگی کمک کند :

  • احساسات خود را با دوستان نزدیک و اعضای خانواده در میان بگذارید.
  • بهبودی ممکن است تدریجی باشد، بنابراین اهداف واقع بینانه برای خود تعیین کنید.
  • به طور منظم ورزش کنید.
  • حفظ روال ثابت
  • به اندازه کافی خوابیدن
  • از رژیم غذایی متعادل و مغذی استفاده کنید.
  • از مصرف الکل، نیکوتین و داروهایی که برای شما تجویز نشده است خودداری کنید.

منبع : افسردگی اساسی چیست؟ + درمان قطعی افسردگی در خانه 

باور های غیر عادی و ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD)

/0 دیدگاه /در /توسط

اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD)

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب باورهای غیرعادی (مانند تله پاتی، روشن بینی و تفکر جادویی) را تا حدی که فراتر از هنجارهای فرهنگی و خرده فرهنگی است، می پذیرند. از نظر اجتماعی، آن ها ناراحت محسوب می شوند. سبک لباس آن ها ممکن است نامناسب و عجیب به نظر برسد.

گفتار آن ها اغلب مبهم، انحرافی یا به طور نامناسب انتزاعی است و ممکن است در جمع با خود صحبت کنند. محتوای  سخنان آن ها همچنین منعکس کننده ایده ها، توهمات و پارانویا آن ها می باشد.

تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپی با معیارهای بالینی صورت گرفته و درمان آن با داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد افسردگی و درمان شناختی-رفتاری می باشد.

در اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، تجارب شناختی نشان دهنده انحراف از واقعیت و بی نظمی در تفکر و گفتار نسبت به سایر اختلالات شخصیتی است.

شیوع اختلال شخصیت اسکیزوتایپی متفاوت است، اما تخمین زده شده است که حدود ۳٫۹٪ از جمعیت عمومی ایالات متحده درگیر آن می باشند، این اختلال ممکن است کمی بیشتر در بین مردان دیده شود.

اختلال های متفاوتی همراه با شخصیت اسکیزوتایپی دیده می شود به طور مثال بیش از نیمی از بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی بیش از ۱ اختلال افسردگی اساسی را داشته اند و ۳۰ تا ۵۰ درصد از آن ها در صورت تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، به اختلال افسردگی اساسی مبتلا هستند. این بیماران اغلب دارای اختلال مصرف مواد نیز می باشند .

علل اختلال شخصیت اسکیزوتایپی

علت اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اساساً بیولوژیکی است زیرا در بسیاری از ناهنجاری های مغزی مشخصه اسکیزوفرنی در میان بستگان مشترک است. این بیماری در میان بستگان درجه یک افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روان پریشی شایع تر است.

علائم و نشانه های شخصیت اسکیزوتایپی

بیماران مبتلا به شخصیت اسکیزوتایپی، به جز بستگان درجه یک، دوستان صمیمی یا نزدیکی ندارند، آن ها در رابطه با افراد بسیار ناراحت هستند. ترجیح می دهند این کار را نکنند زیرا احساس می کنند متفاوت هستند و به دیگران تعلق ندارند.

با این حال، آن ها ممکن است بگویند عدم روابط متفاوت آن ها را ناراضی می کند. آن ها در موقعیت های اجتماعی، به ویژه در موقعیت های ناآشنا، بسیار مضطرب هستند. صرف زمان بیشتر در موقعیت نیز اضطراب آن ها را کاهش نمی دهد.

این بیماران اغلب وقایع معمولی را به معنی خاصی تعبیر می کنند. آن ها ممکن است خرافاتی باشند یا فکر کنند که دارای قدرت های ماوراء الطبیعه خاصی هستند که به آن ها امکان می دهد رویدادها را قبل از وقوع حس کنند یا ذهن دیگران را بخوانند.

آن ها همچنین ممکن است فکر کنند که کنترل جادویی بر دیگران دارند و فکر می کنند که دیگران را وادار به انجام کارهای معمولی می کنند، یا با انجام روند خاصی می تواند از آسیب جلوگیری کند به طور مثال با شستن مرتب دست هایش از تصادف جلوگیری می کند.

گفتار آن ها ممکن است عجیب و غریب بوده یا حاوی عبارات عجیب و غریب باشد. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب لباس های عجیب و غریب یا نامرتب می پوشند (مانند پوشیدن لباس های نامرتب یا کثیف) و رفتارهای عجیب و غریب دارند.

آن ها ممکن است قراردادهای اجتماعی معمولی را نادیده بگیرند (مثلاً تماس چشمی برقرار نکنند)، و چون نشانه های اجتماعی معمولی را درک نمی کنند، ممکن است به طور نامناسب یا سخت با دیگران تعامل داشته باشند.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب مشکوک هستند و ممکن است فکر کنند که دیگران برای آن ها نقشه کشیده اند.

تشخیص شخصیت اسکیزوتایپی

  • معیارهای بالینی ( بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم [DSM-5])

برای تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، بیماران باید شرایط زیر را داشته باشند:

  • یک الگوی مداوم از ناراحتی شدید
  • کاهش روابط نزدیک
  • تحریفات شناختی یا ادراکی و غیرعادی بودن رفتار
  • باورهای عجیب و غریب و اعتقاد های ماورایی م
  • تجارب ادراکی غیرمعمول (مثلاً شنیدن صدایی که نام آن ها را زمزمه می کند یا با آن ها صحبت می کند)
  • فکر و گفتار عجیب و غریب (مثلاً مبهم، استعاری، بیش از حد مفصل یا کلیشه ای)
  • سوء ظن یا افکار پارانوئید
  • رفتار و ظاهر عجیب و غریب
  • فقدان دوستان نزدیک یا افراد مورد اعتماد، به جز اقوام درجه یک
  • اضطراب اجتماعی مفرط که با آشنایی کاهش نمی یابد و عمدتاً به ترس های پارانوئید مربوط می شود

همچنین، علائم باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد.

تشخیص اختلالات مرتبط

در چالش تشخیصی اولیه باعث اختلالات مرتبط با شخصیت اسکیزوتایپی شناسایی شوند:

  • اختلالات فکری عمده:این اختلال (مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، یا اختلال افسردگی با ویژگی های روان پریشی) معمولاً ظاهر شدیدتری دارند و با هذیان و توهم همراه هستند.
  • اختلال شخصیت پارانوئید واختلال شخصیت اسکیزوئید :اختلال شخصیت اسکیزوتایپی را می توان از اختلالات شخصیت پارانوئید و اسکیزوئید متمایز کرد زیرا بیماران مبتلا به این اختلالات افکار و رفتارهای عجیب و غریب و نامرتب را تجربه نمی کنند.
  • درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپی
  • داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی
  • درمان شناختی- رفتاری

درمان عمومی اختلال شخصیت اسکیزوتایپی مانند درمان همه اختلالات شخصیت است.

اختلالات شخصیت اسکیزوتایپی معمولاً با دارو درمان می شود. داروهای ضد روان پریشی، اضطراب و علائم شبه روان پریشی را کاهش می دهند. داروهای ضد افسردگی همچنین ممکن است به کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی کمک کنند.

البته دارو درمانی باید زیر نظر پزشک متخصص انجام شود، دوز دارو باید توسط دکتر تعیین شود و در صورتی که فرد بخواهد مصرف دارو را متوقف کند باید با دکتر مشورت کند.

درمان شناختی-رفتاری بر کسب مهارت های اجتماعی و مدیریت اضطراب تمرکز دارد و می تواند به کنترل اضطراب فرد کمک کند. چنین درمانی همچنین می تواند آگاهی بیماران را از نحوه رفتار آن ها افزایش دهد.

روان درمانی نیز مفید بوده و هدف آن ایجاد یک رابطه عاطفی، تشویقی و حمایتی با بیمار و کمک به بیمار در ایجاد مکانیسم های دفاعی سالم، به ویژه در روابط بین فردی است.

منبع : باور های غیر عادی و ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD)

فوبیا باد😱 ترس از باد تشخیص تا درمان قطعی

/0 دیدگاه /در /توسط

ترس از باد (Anemophobia) نوعی اصطلاح فراگیر است که طیف گسترده ای از فوبیاهای مرتبط با هوا را در بر می گیرد. برخی از مردم از بادهای تند و برخی دیگر از بلعیدن هوا می ترسند (آئروفاژی). فوبیا ممکن است خفیف یا شدید باشد و اغلب زندگی را محدود می کند.

ترس از باد اغلب با گذشت زمان بدتر می‌شود و اگر درمان نشود، می‌تواند به طور قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. در واقع، می‌تواند بسیاری از فعالیت‌های عادی را که اکثر مردم بدیهی می‌دانند، به شدت محدود کند.

علائم ترس از باد

هرکس علائم متفاوتی را در واکنش به فوبیا نشان می دهد اما به طور کلی می توان گفت که علائم این فوبیا مشابه علائم سایر اختلالات اضطرابی است، که شامل موارد زیر می باشد:

  •  افزایش یا نامنظم شدن ضربان قلب
  • تنفس سریع و تنگی نفس
  • تعریق یا لرز
  • خشکی دهان
  • سرگیجه
  • لرزش دست
  • اضطراب هنگام فکر کردن به باد
  • پرهیز مداوم از باد
  • تنش عضلانی، لرزش و تعریق
  • تهوع
  • خشک شدن
  • نیاز به فرار
  • از دست دادن کنترل

در افراد مبتلا به ترس از باد شدید، اضطراب می‌تواند به راحتی به وحشت تبدیل شود و در نتیجه باعث ایجاد چیزی شود که معمولاً به آن «حمله پانیک» می‌گویند.

علل بادهراسی| چرا از باد میترسم

هیچکس با ترس به دنیا نمی آید و ترس چیزی اکتسابی است.

بادهراسی تقریباً همیشه ناشی از یک تجربه منفی در گذشته فرد می باشد که ممکن است توسط ضمیر خودآگاه یادآوری شود یا به عبارت دیگر می توان گفت در ضمیر ناخودآگاه “حک شده” است.

معمولاً فردی که این اختلال اضطرابی را تجربه می‌کند به خوبی می‌داند که ترس غیرمنطقی دارد، اما باور او کمک چندانی به بهبود فوبیا ندارد. روانشناسان در موارد شدید اغلب تجویز داروهای ضد اضطراب یا در موارد کمتر توصیه یک دوره درمان شناختی رفتاری را تجویز می کنند. 

چون این ترس از ضمیر ناخودآگاه سرچشمه می گیرد، باید با کمک روانشناس ترس را ریشه یابی کنیم. یکی از درمان های موثر در این راه هیپنوتیزم درمانیاست که می تواند کمک فوق العاده ای به شما بکند. 

اگرچه ما دلایل دقیق آنکروفوبیا را نمی دانیم، اما اتفاق نظر بین اکثر متخصصان سلامت روان این است که هم ژنتیک و هم عوامل محیطی نقش بسیار مهمی در ایجاد هر اختلال روانی ایفا می کنند. 

از دست دادن

برخی از افراد مبتلا به بادهراسی ممکن است نگران باشند که باد شدید اقلام با ارزش یا احساسات آن ها را از بین می برد. برخی دیگر احتمالاً نگران هستند که باد شدیدی خانه آن ها را از هم بپاشد.

این نوع بادهراسی ها اغلب ریشه در ترس از دست دادن هویت دارد و ممکن است در کسانی که از گردباد، طوفان یا برخی بلایای شدید آب و هوایی جان سالم به در برده‌اند، شایع‌تر باشد. 

از دست دادن کنترل

مانند ترس از دست دادن هویت شخصی، ترس از دست دادن کنترل ممکن است دلیل اصلی فوبیاهای مربوط به هوا باشد. مانند همه پدیده های آب و هوایی، باد خارج از کنترل ما است.

کسانی که می ترسند کنترل زندگی و محیط اطراف خود را از دست بدهند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای فوبیاهای مربوط به هوا قرار دارند.

هیپنوتراپی| درمان موثر بادهراسی

از طریق هیپنوتیزم مدرن که به درستی اعمال می شود، می توانیم به ضمیر ناخودآگاه دست پیدا کنیم و باورهایی را که این ترس را ایجاد و حفظ می کنند، کشف کنیم .

پس از انجام این کار، آن باورها را می‌توان تصحیح کرد و با واقعیت تطبیق داد، با این کار شما آزاد می شوید که زندگی خود را به شیوه‌ای عادی و طبیعی از سر بگیرید و اضطراب خود را فراموش کنید. هیپنوتراپی مدرن می تواند به شما کمک کند ترس خود را سریعتر از آنچه فکر می کنید پایان دهید.

فوبیاهای مشابه

  • نفوفوبیا (ترس از ابر)
  • هومیکلوفوبیا (ترس از مه)
  • کرایوفوبیا (ترس از یخبندان یا روزهای سرد)
  • ترموفوبیا (ترس از روزهای گرم)
  • هلیوفوبیا (ترس از خورشید)

ترس از باد در کودکان

مانند بسیاری از فوبیاها، بادهراسی، به ویژه ترس از طوفان‌های شدید، در کودکان خردسال نیز نسبتاً رایج است. کودکان همیشه قادر به درک دنیای اطراف خود نیستند و اتفاقات نادر ممکن است برای آن ها حیرت آور یا به شدت ترسناک باشند. در نتیجه، فوبیا معمولاً در کودکان تشخیص داده نمی شود مگر اینکه حداقل برای شش ماه ادامه داشته باشد.

اگر کودک شما ترس خفیفی از باد دارد، سعی کنید بر روی فعالیت هایی تمرکز کنید که از باد در راه های مثبت استفاده می کنند. بادبادک بازی کرده و یا با قایق های بادبانی بازی کنید. بیرون بروید و در مورد لذت بردن از حرکت باد در موهایتان صحبت کنید. اگر کودکتان در مورد تمام این فعالیت ها مقاومت نشان می دهد باید از مشاور کمک بگیرید.

در کودکان بزرگتر و بزرگسالان، ترس از باد کم تر دیده می شود. اما اگر ترس شما از باد باعث شده از فعالیت های روزانه لذت نبرید به مشاور مراجعه کنید.

درمان فوبیا باد

 اشکال مختلفی از درمان وجود دارد که می تواند به بهبود قابل توجه بسیاری از علائم فوبیا باد کمک کند. برخی از این درمان‌ها شامل مواجهه درمانی، درمان شناختی رفتاری (CBT) و دارو درمانی و غیره می باشد.

مواجهه درمانی

 یکی از رایج ترین اشکال درمان برای افرادی است که از فوبیا رنج می برند. مواجهه درمانی به این صورت عمل می کند که درمانگر به تدریج بیمار را در یک دوره زمانی معین در معرض ترس خود قرار دهد. از نظر تئوری، هر چه کسی بیشتر در معرض چیزی باشد که از آن می ترسد، به مرور زمان کمتر او را آزار خواهد داد البته این درمان باید زیر نظر مشاور انجام شود تا فرد دچار حملات پانیک نشود.

درمان شناختی رفتاری

شکل بسیار رایج دیگری از درمان است که اغلب برای کمک به افرادی که از اختلال اضطراب فراگیر ( GAD ) و اختلال وسواس فکری اجباری ( OCD ) رنج می‌برند، استفاده می‌شود. علاوه بر این، ممکن است در کمک به درمان افرادی که از فوبیایی مانند آنکرشوفوبیا رنج می برند نیز موثر باشد. 

فرد مبتلا به بادهراسی در طول درمان می آموزد که چرا در مورد ترس خود فکر می‌کند. درک این امور ممکن است به افراد مبتلا به بادهراسی کمک کند تا هنگام فکر کردن به ترس خود از باد رویکرد منطقی تری داشته باشند.

منبع : فوبیا باد😱 ترس از باد تشخیص تا درمان قطعی 

اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) مرگبار است

/0 دیدگاه /در /توسط

اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD)

. اختلال شخصیت ضد اجتماعی با بی توجهی به عواقب و حقوق دیگران مشخص می شود، تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی با معیارهای بالینی می باشد. درمان آن نیز ممکن است شامل درمان شناختی-رفتاری، داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی باشد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی برای سود یا لذت شخصی و بدون عذاب وجدان مرتکب اعمال غیرقانونی، فریبکارانه، استثمارگرانه و بی پروا می شوند. آن ها ممکن است کارهای زیر را انجام دهند:

  • رفتار خود را توجیه یا منطقی می دانند.
  • قربانی را به خاطر احمق بودن یا درماندگی سرزنش کنید.
  • نسبت به آثار اعمال خود بر دیگران بی تفاوت هستند.

بر اساس معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری قدیمی تر اختلالات روانی [DSM]) بین ۰٫۲ تا ۳٫۳ افراد این اختلال را تجربه می کنند و در میان مردان شایع‌تر از زنان است.

یک مؤلفه وراثتی قوی نیز در ایجاد این اختلال وجود دارد و شیوع با افزایش سن کاهش می یابد، که نشان می دهد بیماران می توانند در طول زمان یاد بگیرند که رفتار ناسازگار خود را تغییر دهند.

بیشتر افراد درگیر اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارای اختلال مصرف مواد هستند (و حدود نیمی از مبتلایان به اختلال مصرف مواد معیارهای اختلال شخصیت ضد اجتماعی را دارند). بیماران مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب دارای اختلال کمبود توجه، بیش فعالی یا اختلال شخصیت مرزی هستند .

علت اختلال شخصیت ضد اجتماعی

هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی (به عنوان مثال، سوء استفاده در دوران کودکی ) در ایجاد اختلال شخصیت ضد اجتماعی نقش دارند. پرخاشگری این افراد به عملکرد غیر طبیعی ناقل سروتونین مربوط می شود. بی توجهی به درد دیگران در اوایل کودکی با رفتارهای ضد اجتماعی در اواخر نوجوانی مرتبط است.

اختلال شخصیت ضداجتماعی در میان بستگان درجه یک بیماران مبتلا به این اختلال بیشتر از جمعیت عمومی است.

اگر اختلال سلوک همراه با اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی قبل از ۱۰ سالگی باشد، خطر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی در بزرگسالی افزایش می یابد. خطر تبدیل شدن اختلال سلوک به اختلال شخصیت ضداجتماعی زمانی افزایش می یابد که والدین از کودک سوء استفاده کنند یا از او غافل شوند

علائم و نشانه های اختلال شخصیت ضد اجتماعی

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی ممکن است با تخریب اموال، آزار و اذیت دیگران یا دزدی، بی توجهی خود را نسبت به دیگران و قانون ابراز کنند. آن ها ممکن است مردم را فریب دهند، استثمار کنند، کلاهبرداری کنند، یا دروغ بگویند تا به آنچه می خواهند (مثلاً پول یا قدرت) برسند.

این بیماران تکانشی هستند، از قبل برنامه ریزی نمی کنند و عواقب یا ایمنی خود یا دیگران را در نظر نمی گیرند. در نتیجه، ممکن است ناگهان شغل، خانه یا روابط خود را تغییر دهند.

آن ها همچنین ممکن است هنگام رانندگی سرعت بگیرند، در حالت مستی رانندگی کنند که گاهی منجر به تصادف می شود، بیش از حد الکل مصرف کنند یا داروهای غیرقانونی مصرف کنند که ممکن است اثرات مضری داشته باشد.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی از نظر اجتماعی و مالی غیرمسئول هستند. آن ها ممکن است بدون برنامه ای برای گرفتن شغل دیگری تغییر شغل دهند، صورتحساب های خود را پرداخت نکنند، وام ها را پرداخت نکنند.

این بیماران اغلب به راحتی تحریک می شوند و از نظر فیزیکی پرخاشگر هستند. آن ها ممکن است شروع به دعوا کرده یا حتی از همسر یا شریک زندگی خود سوء استفاده کنند. در روابط جنسی، آن ها غیرمسئول هستند، شریک زندگی خود را استثمار می کنند و نمی توانند تک همسر بمانند.

پشیمانی از اعمال برای آن ها وجود ندارد. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی ممکن است با سرزنش کسانی که به آن ها صدمه زده اند یا شیوه زندگی خود اعمال شان را منطقی کنند. آن ها مصمم هستند که تحت فشار قرار نگیرند و به هر قیمتی آنچه را که فکر می کنند برای خودشان کاری که بهترین است را انجام می دهند.

این بیماران نسبت به دیگران احساس همدلی ندارند و ممکن است نسبت به احساسات، حقوق و رنج دیگران بی تفاوت باشند.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی معمولاً نظر بالایی نسبت به خود دارند و ممکن است بسیار متفکر، خودباور یا متکبر باشند، علاوه بر این برای رسیدن به خواسته خود هرکاری می کنند.

تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی

  • معیارهای بالینی ( براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم [DSM-5])

برای تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی، بیماران باید نشانه های زیر را داشته باشند:

  • بی توجهی مداوم به حقوق دیگران
  • بی توجهی به قانون
  • فریبکار بودن
  •  دروغ گفتن مکرر، استفاده از نام مستعار، یا فریب دادن دیگران برای نفع شخصی یا لذت
  • به صورت تکانشی عمل کردن
  • عمل بدون برنامه ریزی
  • به راحتی تحریک شدن یا پرخاشگری کردن، که با دعوای فیزیکی مداوم یا حمله به دیگران نشان داده می شود.
  • بی احتیاطی ایمنی خود را نادیده می گیرند.
  • رفتار غیرمسئولانه، مانند ترک شغل بدون برنامه‌ای برای پیدا کردن کار یا پرداخت نکردن صورت‌حساب
  • عدم احساس پشیمانی نیز نشان دهنده بی تفاوتی آن ها می باشد.

همچنین، بیماران باید شواهدی مبنی بر وجود اختلال سلوک قبل از ۱۵ سالگی داشته باشند. اختلال شخصیت ضد اجتماعی فقط در افراد بالای ۱۸ سال تشخیص داده می شود.

اختلال های مشابه

اختلال شخصیت ضد اجتماعی را باید از موارد زیر متمایز کرد:

  • اختلال مصرف مواد :تعیین اینکه تکانشگری و بی مسئولیتی ناشی از اختلال مصرف مواد است یا از اختلال شخصیت ضداجتماعی می‌تواند دشوار باشد، اما بر اساس بررسی تاریخچه بیمار، از جمله شرح حال اولیه، اختلال شخصیت ضداجتماعی پس از درمان اختلال مصرف مواد به راحتی قابل تشخیص است، اما اختلالات شخصیت ضداجتماعی حتی در صورت وجود اختلال مصرف مواد قابل تشخیص است.
  • اختلال سلوک :اختلال سلوک الگوی مشابهی در نقض هنجارها و قوانین اجتماعی دارد، اما باید قبل از ۱۵ سالگی وجود داشته باشد.
  • اختلال شخصیت خودشیفته:بیماران خوشیفته به طور مشابه استثمارگر و فاقد همدلی هستند، اما مانند اختلال شخصیت ضداجتماعی، تمایل به پرخاشگری و فریبکاری ندارند.
  • اختلال شخصیت مرزی:بیماران به طور مشابه فریبکاری می‌کنند، اما این کار را برای به دست آوردن آنچه می‌خواهند انجام نمی دهند(مثلاً پول، قدرت).

درمان

در درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی در برخی موارد، درمان شناختی- رفتاری و گاهی دارودرمانی استفاده می شود.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه درمان خاصی منجر به بهبود طولانی مدت این اختلال شود وجود ندارد. بنابراین هدف درمان رسیدن به هدف کوتاه مدت دیگری مانند اجتناب از عواقب قانونی است تا تغییر بیمار.

بیماران پرخاشگر با تکانشگری ممکن است از درمان شناختی-رفتاری یا داروها (به عنوان مثال، لیتیوم و والپروات، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین ) سود ببرند. داروهای ضد روان پریشی غیر معمول می توانند به درمان کمک کنند، اما شواهد کمتری برای استفاده از آن ها وجود دارد.

منبع : اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) مرگبار است

چگونه حافظه قوی داشته باشیم + تقویت ذهن

/0 دیدگاه /در /توسط

چگونه حافظه قوی داشته باشیم؟ فرض کنید در حال گپ زدن با یک دوست هستید و می خواهید کتاب خوبی را که به تازگی تمام کرده اید، یا فیلمی را که بالاخره دیدید، به او معرفی کنید. یکدفعه، عنوان کتاب یا فیلم را به خاطر نمی آورید! هر چه بیش تر تلاش کنید که به یاد آورید، بیشتر از شما فرار می کند. 

11 روش برای تقویت حافظه

خوشبختانه، گزینه‌های زیادی برای تقویت حافظه کوتاه‌مدت، بلندمدت و فریب دادن ذهن برای به خاطر سپردن جزئیات مهم وجود دارد. در اینجا 13 ترفند وجود دارد که می توانید از آن ها برای بهبود حافظه خود استفاده کنید.

1. نوروفیدبک و TDCS

یکی از جدیدترین روش های درمانی به منظور بهبود حافظه و عملکرد های مغز می باشد که مرکز مشاوره ستاره ایرانیان اولین مرکز مشاوره ای در ایران می باشد که با بهره گیری از آخرین متدهای روز دنیا و تجهیزات جدید به بهبود حافظه افراد طی سال های گذشته کمک شایانی کرده است. 

این روش هیچ گونه عوارض جانبی به همراه نداشته و در آمریکا و اروپا به عنوان یک روش پیشتاز تنها در مراکز نوین و برتر استفاده می شود.

2. اطلاعات مهم را با صدای بلند تکرار کنید

آدرس ها، شماره تلفن یا تاریخ های مهم را بارها و بارها بگویید تا آن را به حافظه بسپارید. این یک راه حل بسیار ساده است، اما می تواند کمک زیادی به شما بکند. 

وقتی چیزی را با صدای بلند تکرار می کنید، از نظر فنی آن را حفظ نمی کنید، در واقع شما یک الگو صدا ایجاد می کنید که یادآوری اطلاعات را در آینده آسان تر می کند. 

3. تداعی های قابل توجهی ایجاد کنید

یک تصویر در ذهن خود داشته باشید تا نام ها، تاریخ ها و اشیاء را راحت تر به خاطر بسپارید. به طور مثال اسم کتاب را با کمک موضوع آن به خاطر بسپارید یا میان اسم خیابانی که در آن ماشین را پارک کرده اید با موضوعی ارتباط ایجاد کنید. انجام این کار در ذهن شما می تواند به طور چشمگیری توانایی شما را برای به خاطر آوردن اطلاعات خاص بهبود بخشد، و همچنین می تواند یک تمرین سرگرم کننده باشد.

4. روی یک موضوع تمرکز کنید

هنگام مطالعه تلویزیون را خاموش کنید و در حین رانندگی گوشی خود را کنار بگذارید. هنگامی که چندین فعالیت را انجام می دهید، توجه شما تقسیم می شود، که پردازش اطلاعات لازم را برای یادآوری کاری که انجام می دهید را دشوار می کند. اگر می خواهید چیزها را واضح تر به خاطر بسپارید، هر بار روی یک کار تمرکز کنید. تلفن خود را دور از دسترس نگه دارید، هدفون خود را بردارید و بر روی هدف خود تمرکز کنید.

تحقیقات نشان می دهد که افرادی که زیاد چند کار را انجام می‌دهند، بیشتر از دیگران با حواس‌پرتی دست و پنجه نرم می‌کنند.

5. یادداشت بردارید و مطالب را یادداشت کنید

اگر می خواهید در آینده چیزی را به خاطر بسپارید، یادداشت کنید. یادداشت برداری به شما کمک می کند تا اطلاعات را حفظ کنید، حتی اگر هرگز به یادداشت های خود نگاه نکنید. در حالی که حفظ کردن به طور کامل در مغز انجام می شود، نوشتن یک عمل فیزیکی است. ترکیب حفظ کردن با عمل نوشتن، به مغز شما کمک می کند تا اطلاعات را بهتر به حافظه بسپارید. 

6. کمی پیاده روی کنید

شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد پیاده روی حافظه را تضعیف می کند. اگر می‌خواهید چیزی را به خاطر بسپارید، چند دقیقه در محله خود قدم بزنید تا ببینید که آیا این کار به شما کمک می‌کند یا خیر. 

تحقیقات نشان می دهد چند دقیقه پیاده روی می تواند به شما کمک کند تا جزئیات خاصی را به خاطر بیاورید. پیاده روی منظم ممکن است به حافظه کلی شما نیز کمک کند. پیاده روی چند بار در هفته می تواند به معنای واقعی اندازه هیپوکامپ شما را کهمسئول حافظه است، افزایش دهد.

7. مقداری قهوه یا چای بنوشید

سعی کنید کمی چای سبز دم کنید یا یک قهوه بنوشید تا حافظه خود را آرام کنید. کافئین شما را از خواب بیدار کرده و مغز شما را تقویت می کند. این می تواند به شما کمک کند اطلاعات خاص را راحت تر بخاطر بسپارید.

کافئین به شما کمک می کند چیزهای گذشته خود را به خاطر بسپارید، اما به شما کمکی نمی کند تا خاطرات جدیدی را شکل دهید. 

8. مصرف شیرینی را کم کنید

خوردن قند برای حافظه بلندمدت شما مضر است، بنابراین برای روشن نگه داشتن ذهن خود از مصرف شکر اجتناب کنید. قهوه خود را با خامه بخورید و شکر را حذف کنید. سعی کنید خوراکی های ناسالم را به طور کامل حذف کنید. نه تنها سالم و شادتر خواهید بود، بلکه در به یاد آوردن خاطرات راحت تر خواهید بود.

9. بازی برای تقویت حافظه

بازی شطرنج یا سودوکو انجام دهید. انجام این کارها به وضوح به حافظه شما کمک نمی کند، اما مغز شما را روی فعال نگه می دارد. بازی هایی که نیاز به تفکر زیاد دارند، به نوعی مانند وزنه زدن برای مغزتان است. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد بازی های استراتژیک و مغزی عملکرد شناختی شما را بهبود می بخشد و می تواند به یادآوری حافظه کمک کند.

علاوه بر این، تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد بازی های ویدیویی نیز می تواند به حافظه شما کمک کند. فقط سعی کنید بازی‌هایی که نیاز به تفکر پیچیده‌ دارند را انجام دهید.

10. چند بار در هفته مدیتیشن کنید.

اگر می خواهید حافظه خود را در طول زمان بهبود ببخشید، مرتب مدیتیشن کنید. مدیتیشن به مدت 20 تا 30 دقیقه در روز ممکن است حافظه شما را در کمتر از یک ماه بهبود بخشد. بنابراین یک مکان آرام و خوب برای استراحت پیدا کنید و با مدیتیشن و ریلکسیشن حافظه خود را بهبود ببخشید.

11. بیشتر ورزش کنید.

چند بار در هفته بدوید، با دوچرخه به محل کار بروید یا وزنه بردارید. ورزش کردن باعث پمپاژ خون در بدن شما می شود که جریان خون به مغز را افزایش می دهد. راه های سرگرم کننده ای برای ورزش پیدا کنید تا احتمال اینکه به آن پایبند باشید، بیشتر شود. برای مثال، اگر وزنه‌برداری موردعلاقه شما نیست، می‌توانید چند بار در هفته بسکتبال بازی کنید یا شنا را امتحان کنید.

12. هر شب به اندازه کافی بخوابید

8 ساعت در شبانه روز بخوابید. اگر برای یک امتحان درس می خوانید، احتمالاً با خواب کافی نمره خوبی می گیرید بنابراین لازم نیست تمام شب بیدار بمانید. خوابیدن به شما کمک می کند تا حجم زیادی از اطلاعات را پردازش کنید، بنابراین اگر می خواهید چیزها را به وضوح به خاطر بسپارید، هر شب حداقل 8 ساعت استراحت کنید.


چه چیزی باعث کندی ذهن میشود

1. افزایش سن

این که سرعت پردازش با افزایش سن کاهش می‌یابد برای اکثر افراد امری قابل مشاهده است است. بسیاری از افراد مسن به مرور متوجه می شوند که حل مشکلات یا تصمیم گیری برای آن ها دشوار تر شده است. با این حال، دلایل این کاهش سرعت مربوط به سن در پردازش اطلاعات به طور کامل شناخته نشده است و ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. 

برخی شواهد نشان می دهد که چنین کاهشی منعکس کننده ساییدگی و پارگی ماده سفید در مغز می باشد که از  آکسون هایی تشکیل شده است که یک قسمت از مغز را به قسمت دیگر متصل می کند. کندی انتقال اطلاعات در امتداد آکسون ها ممکن است سرعت پردازش را مختل کند. اما چه چیزی باعث می شود که این ارتباط آکسونی کند شود؟

2.دیابت، سیگار کشیدن، فشار خون بالا

در برخی افراد، دیابت، سیگار کشیدن و فشار خون بالا  می‌توانند رگ‌های خونی تغذیه‌کننده ماده سفید مغز را از بین ببرند. برخی از افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای فرسایش ماده سفید با افزایش سن داشته باشند. در سایر افراد، کاهش سرعت پردازش می‌تواند اولین علامت بیماری عصبی مانند بیماری آلزایمر باشد. 

3. ضربه به سر

 ضربه مغزی نیز ممکن است در کاهش توانایی مغز نقش داشته باشد. 

چه بخوریم تا حافظه قوی داشته باشیم

 1. ماهی سالمون

ماهی های چرب منبع اسیدهای چرب امگا 3 هستند که در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر پلاک ایجاد کند. خوردن ماهی دو بار در هفته بهترین گزینه است، ماهی قزل آلا یک گزینه عالی می باشد زیرا سرشار از امگا 3 است و همچنین فاقد جیوه می باشد.

اگر غذاهای دریایی را دوست ندارید می توانید مکمل امگا 3 مشتق شده از جلبک ها را در نظر بگیرید.

2. توت ها

توت ها عملکرد شناختی را بهبود می بخشند و پیری مغز را به طور قابل توجهی کاهش می دهند.

3. قهوه

کافئین مانند یک محرک روانی عمل می کند، به این معنی که پردازش اطلاعات را سرعت می بخشد. علاوه بر افزایش موقت تمرکز، کافئین ممکن است در واقع به مغز کمک کند تا خاطرات جدید را تقویت کند.

4. چای سبز

مصرف طولانی‌مدت چای سبز با بهبود حافظه، عملکرد اجرایی و سرعت پردازش مرتبط می باشد.

5. شکلات تلخ

شکلات تلخ سرشار از فلاونوئیدها است که آنتی اکسیدان های قوی و ترکیبات ضد التهابی می باشند.

6. آب

آیا می‌دانستید مغز شما از حدود 75 درصد آب تشکیل شده است؟ به همین دلیل جای تعجب نیست که کم‌آبی بدن حافظه کوتاه‌مدت، توجه و تصمیم‌گیری را مختل می‌کند.

منبع : چگونه حافظه قوی داشته باشیم + تقویت ذهن