فحاشی کودک

فحاشی کودک یکی از رفتارهای ناپسند و زشت است که می‌تواند در هر سنی رخ دهد. این رفتار در کودکان می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد و پیامدهای منفی زیادی را برای کودک و اطرافیانش به دنبال داشته باشد. در این مقاله به بررسی علل، پیامدها و راهکارهای مقابله با فحاشی کودک می‌پردازیم.

کودکان در طول رشد خود ممکن است رفتارهای بی‌ادبانه‌ای از خود نشان دهند. این رفتارها می‌تواند شامل بی‌توجهی به بزرگ‌ترها، حرف‌شنو نبودن، داد زدن، بددهنی کردن، و توهین به دیگران باشد. دلایل مختلفی برای این رفتارها وجود دارد، از جمله:

  • عدم آگاهی از انتظارات اجتماعی: کودکان ممکن است هنوز یاد نگرفته باشند که چگونه در موقعیت‌های مختلف رفتار کنند.
  • احساسات منفی: کودکان ممکن است به دلیل عصبانیت، ناامیدی، یا حسادت، رفتارهای بی‌ادبانه از خود نشان دهند.
  • تقلید از رفتار دیگران: کودکان ممکن است از رفتارهای نامناسب دیگران تقلید کنند.

فهرست مطالب

علل فحاشی کودک

عوامل مختلفی می‌توانند باعث فحاشی کودک شوند. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • تقلید از اطرافیان: کودکان به‌طور طبیعی از اطرافیان خود تقلید می‌کنند. اگر کودک در محیطی قرار داشته باشد که در آن فحاشی می‌شود، احتمال اینکه او نیز این رفتار را از دیگران یاد بگیرد، بیشتر است.
  • عدم آموزش مهارت‌های ارتباطی: کودکان باید یاد بگیرند که چگونه به‌طور موثر و محترمانه با دیگران ارتباط برقرار کنند. اگر کودک این مهارت‌ها را یاد نگیرد، ممکن است برای بیان احساسات خود از فحاشی استفاده کند.
  • اضطراب، خشم و ناامیدی: کودکان ممکن است در شرایطی مانند اضطراب، خشم و ناامیدی، به فحاشی متوسل شوند. این رفتار می‌تواند راهی برای تخلیه هیجانات منفی کودک باشد.
  • اختلالات روانی: اختلالاتی مانند اختلال بیش‌فعالی با کمبود توجه (ADHD)، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال افسردگی اساسی (MDD)، می‌توانند باعث فحاشی کودک شوند.
    پیامدهای فحاشی کودک

فحاشی کودک می‌تواند پیامدهای منفی زیادی را برای کودک و اطرافیانش به دنبال داشته باشد. برخی از این پیامدها عبارتند از:

  • مشکل در برقراری روابط اجتماعی: فحاشی می‌تواند باعث ایجاد مشکل در برقراری روابط اجتماعی کودک شود. کودکانی که فحش می‌گویند، ممکن است از سوی سایر کودکان طرد شوند و در برقراری روابط دوستانه با دیگران مشکل داشته باشند.
  • افزایش خطر ابتلا به اختلالات روانی: تحقیقات نشان می‌دهد که کودکانی که فحش می‌گویند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات روانی مانند اختلال بیش‌فعالی با کمبود توجه (ADHD)، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال افسردگی اساسی (MDD) قرار دارند.
  • افزایش خطر ابتلا به خشونت: فحاشی می‌تواند باعث افزایش خشونت در کودک شود. کودکانی که فحش می‌گویند، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به رفتارهای خشونت‌آمیز مانند پرخاشگری، دعوا و نزاع قرار داشته باشند.
  • افزایش خطر ابتلا به مشکلات تحصیلی: فحاشی می‌تواند باعث ایجاد مشکل در عملکرد تحصیلی کودک شود. کودکانی که فحش می‌گویند، ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند و نتوانند به‌طور کامل از عهده وظایف خود برآیند.

راهکارهای مقابله با فحاشی کودک

برای درمان این مشکل که پسرم خیلی حرف زشت میزنه نی نی سایت، والدین و معلمان باید اقدامات زیر را انجام دهند:

  • فرزند خود را به‌طور صحیح تربیت کنید: والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که چگونه به‌طور موثر و محترمانه با دیگران ارتباط برقرار کنند. این آموزش باید از سنین پایین آغاز شود.
  • از کودک خود انتظار داشته باشید که رفتار مناسبی داشته باشد: والدین باید به فرزندان خود بیاموزند که فحاشی رفتاری نامناسب و ناپسند است.
  • در صورت مشاهده فحاشی از سوی کودک، با او صحبت کنید: والدین باید در صورت مشاهده فحاشی از سوی کودک، با او صحبت کنند و به او توضیح دهند که چرا این رفتار درست نیست.
  • از تنبیه بدنی یا پرخاشگری برای مقابله با فحاشی کودک خودداری کنید: تنبیه بدنی یا پرخاشگری می‌تواند باعث تشدید رفتار نامناسب کودک شود.
  •  از کمک متخصص استفاده کنید: در صورت شدید بودن مشکل، والدین می‌توانند از کمک متخصص مانند روانشناس کودک استفاده کنند. مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان به کودک شما کمک می کند تا در کم ترین زمان رفتار نامناسب کودک را از بین ببرید. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

پیشنهاد مشاور: ۴ راز پرورش کودک با ادب که کسی به شما نمی گوید

درمان فحاشی کودکان

حرف زشت زدن کودک نی نی سایت یک مشکل شایع است که می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. والدین و معلمان می‌توانند با انجام اقدامات زیر به درمان فحاشی کودکان کمک کنند:

  • آموزش مهارت‌های ارتباطی: والدین و معلمان باید به کودکان بیاموزند که چگونه به‌طور موثر و محترمانه با دیگران ارتباط برقرار کنند. این آموزش باید از سنین پایین آغاز شود.
  • ایجاد محیطی مثبت: والدین و معلمان باید محیطی مثبت و حمایت‌کننده برای کودکان ایجاد کنند. این محیط می‌تواند به کودکان کمک کند تا احساس آرامش و امنیت کنند و نیازی به استفاده از فحاشی برای بیان احساسات خود نداشته باشند.
  • تعیین قوانین و انتظارات واضح: والدین و معلمان باید قوانین و انتظارات واضحی را برای کودکان تعیین کنند. این قوانین باید به کودکان کمک کند تا بدانند که چه رفتاری مناسب و چه رفتاری نامناسب است.
  • مقابله با فحاشی به‌طور موثر: والدین و معلمان باید در صورت مشاهده فحاشی از سوی کودک، با او صحبت کنند و به او توضیح دهند که چرا این رفتار درست نیست. این صحبت باید به‌طور آرام و محترمانه انجام شود.
  • اگر کودک شما به بزرگ‌ترها بی‌توجهی می‌کند، به او یادآوری کنید که باید به بزرگ‌ترها احترام بگذارد. می‌توانید بگویید: “من دوست دارم وقتی به من صحبت می‌کنی، به من نگاه کنی.”
  • اگر کودک شما حرف‌شنو نیست، قوانین و مقررات واضحی برای او تعیین کنید. به او توضیح دهید که اگر از قوانین پیروی نکند، چه عواقبی خواهد داشت.
  • اگر کودک شما داد می‌زند، به او بگویید که صدایش را پایین بیاورد. می‌توانید بگویید: “وقتی داد می‌زنی، من نمی‌توانم به حرف‌هایت گوش کنم.”
حرف زشت زدن کودک سه ساله

در اینجا چند نکته خاص برای مقابله با حرف زشت زدن کودکان سه ساله آورده شده است:

  • اگر کودک شما حرف زشتی زد، به او توجه نکنید. توجه کردن به حرف زشت کودک، باعث می‌شود که او این رفتار را تکرار کند.
  • به کودک خود بگویید که حرف زشتی زده است و چرا این رفتار درست نیست. این کار را به‌طور آرام و محترمانه انجام دهید.
  • به کودک خود راه‌های جایگزینی برای بیان احساسات خود بیاموزید. برای مثال، می‌توانید به او بگویید که اگر عصبانی است، می‌تواند بگوید “من عصبانی هستم” یا “من ناراحت هستم”.
  • اگر کودک شما در حال تقلید از کسی است که حرف زشت می‌زند، به او بگویید که این رفتار درست نیست و از او بخواهید که این رفتار را تکرار نکند.
  • صبر و شکیبایی داشته باشید. تغییر رفتارهای کودک زمان می‌برد.
  • به کودک خود عشق و محبت نشان دهید. کودکانی که احساس می‌کنند دوست داشته می‌شوند، کمتر رفتارهای بی‌ادبانه از خود نشان می‌دهند.
  • به کودک خود فرصت دهید تا اشتباه کند. همه ما اشتباه می‌کنیم. مهم است که به کودک خود اجازه دهید از اشتباهات خود درس بگیرد.

با انجام اقدامات ذکرشده، والدین و معلمان می‌توانند به کاهش حرف زشت زدن کودکان سه ساله کمک کنند و از پیامدهای منفی این رفتار جلوگیری کنند.

قصه بچه ای که حرف بد میزنه

روزی روزگاری، پسر بچه ای به نام علی بود که حرف بد می زد. او در خانه، مدرسه و هر جا که می رفت، حرف بد می زد. والدین و معلمان علی از این رفتار او ناراحت بودند و به او می گفتند که حرف بد زدن رفتاری نامناسب است. اما علی گوش نمی کرد و به حرف زدن ادامه می داد.

یک روز، علی در حال بازی با دوستش بود که با هم دعوا کردند. علی عصبانی شد و شروع به حرف بد زدن کرد. دوست علی از حرف زدن علی ناراحت شد و با او قهر کرد. علی از این کار خود پشیمان شد و به دوستش گفت که دیگر حرف بد نمی زند.

علی تصمیم گرفت که حرف بد زدن را ترک کند. او به والدین و معلمانش قول داد که دیگر حرف بد نمی زند. علی تلاش کرد که راه های جایگزینی برای بیان احساسات خود پیدا کند. او یاد گرفت که اگر عصبانی است، می تواند به جای حرف بد زدن، به طور مستقیم احساس خود را بیان کند.

علی با تلاش و پشتکار، توانست حرف بد زدن را ترک کند. او دیگر حرف بد نمی زد و با همه به احترام رفتار می کرد.

حرف بد زدن رفتاری نامناسب است که می تواند باعث ناراحتی دیگران شود. کودکان باید از سنین پایین یاد بگیرند که حرف بد زدن رفتاری نادرست است. والدین و معلمان می توانند با آموزش مهارت های ارتباطی به کودکان، به آنها کمک کنند تا از حرف بد زدن پرهیز کنند.

نتیجه‌گیری

کودکان از طریق مشاهده و تقلید از رفتار بزرگسالان، یاد می‌گیرند. بنابراین، اولین و مهم‌ترین کاری که می‌توانید برای تربیت کودکی با ادب انجام دهید، این است که خودتان مودب باشید. در مقابل کودک خود، با دیگران با احترام رفتار کنید و از کلمات و جملات محبت‌آمیز استفاده کنید:

  • از کلمات “لطفاً” و “متشکرم” استفاده کنید.
  • به دیگران احترام بگذارید، حتی اگر با آنها موافق نیستید.
  • نوبت خود را رعایت کنید.
  • برای کمک به دیگران داوطلب شوید.
  • از دیگران عذرخواهی کنید وقتی اشتباه می‌کنید.

فحاشی کودک رفتاری ناپسند و زشت است که می‌تواند پیامدهای منفی زیادی را برای کودک و اطرافیانش به دنبال داشته باشد. والدین و معلمان باید اقدامات لازم را برای مقابله با این رفتار انجام دهند.

منبع : فحاشی کودک

حواس پرتی در کودکان | علل، علائم و راهکارهای مقابله

حواس پرتی در کودکان یک مشکل شایع است که می تواند تأثیر منفی بر یادگیری، رفتار و روابط آنها داشته باشد. حواس پرتی می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله مسائل پزشکی، مشکلات رشدی و عوامل محیطی.

حواس پرتی در کودکان تا حدی ضروری است. کودکان در حال رشد هستند و مغز آن‌ها هنوز در حال توسعه است. در این دوره، کودکان به‌طور طبیعی کنجکاو و فعال هستند و دوست دارند دنیای اطراف خود را کشف کنند. این کنجکاوی و فعالیت می‌تواند منجر به حواس پرتی شود.

درمان تخصصی حواس پرتی در کودکان با روش های نوین به صورت تخصصی و تضمینی در مرکز ستاره ایرانیان با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ انجام می شود.

فهرست مطالب

حواس پرتی در کودکان

حواس پرتی در کودکان به معنای برهم‌خوردن مکرر تمرکز در حین انجام فعالیت‌های درسی، وظایف خانوادگی و خلاصه هر کار تمرکزی است. مسئله کودکان در حواس پرتی، بی‌انگیزگی، نخواستن یا نتوانستن نیست بلکه مشکل‌شان در حفظ و تداوم تمرکز تا اتمام کار است. به‌عبارت‌ دیگر، آن‌ها شروع به انجام فعالیت می‌کنند، اما آن را به‌پایان نمی‌رسانند!

از سوی دیگر، حواس پرتی بیش از حد می‌تواند برای کودکان مشکل‌ساز باشد. این مشکل می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی کودکان داشته باشد. کودکانی که حواس پرتی بیش از حد دارند، ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند و نتوانند به‌طور کامل از عهده وظایف خود برآیند. همچنین، این کودکان ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد روابط اجتماعی مشکل داشته باشند.

بنابراین، حواس پرتی در کودکان تا حدی ضروری است، اما حواس پرتی بیش از حد می‌تواند برای کودکان مشکل‌ساز باشد. والدین و معلمان باید به علائم حواس پرتی در کودکان توجه داشته باشند و در صورت لزوم، اقدامات لازم را برای کمک به کودکان انجام دهند.

علل بی دقتی و حواس پرتی

عوامل مختلفی می توانند باعث حواس پرتی در کودکان شوند، از جمله:

مسائل پزشکی: برخی از بیماری ها و اختلالات پزشکی می توانند باعث حواس پرتی در کودکان شوند، از جمله:

مشکلات رشدی: برخی از مشکلات رشدی می توانند باعث حواس پرتی در کودکان شوند، از جمله:

  • تأخیر رشد
  • تأخیر زبانی
  • اختلالات اضطرابی
  • اختلالات خلقی

عوامل محیطی: برخی از عوامل محیطی می توانند باعث حواس پرتی در کودکان شوند، از جمله:

  • سر و صدا و شلوغی
  • کمبود خواب
  • تغذیه نامناسب
  • استرس

علائم حواس پرتی در کودکان

علائم حواس پرتی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • عدم توانایی تمرکز بر یک کار
  • دشوار بودن دنبال کردن دستورالعمل ها
  • آسان فراموش کردن کارها
  • مشکل در نشستن و آرام ماندن
  • تغییر مکرر فعالیت ها
  • رفتار تکانشی
  • بی توجهی به اطرافیان

راهکارهای مقابله با حواس پرتی در کودکان

اگر نگران حواس پرتی فرزند خود هستید، مهم است که با پزشک یا متخصص اطفال مشورت کنید تا علت اصلی مشکل را شناسایی کرده و بهترین راهکارهای درمانی را دریافت کنید. در اینجا چند راهکار کلی برای مقابله با حواس پرتی در کودکان آورده شده است:

  • محیط مناسب را فراهم کنید: محیطی آرام و کم سر و صدا برای کودک ایجاد کنید تا بتواند بر روی کار خود تمرکز کند. همچنین، از عوامل حواس پرتی مانند تلویزیون، تلفن و بازی های ویدئویی دوری کنید.
  • روش های آموزشی مناسب را انتخاب کنید: از روش های آموزشی متنوع و جذاب برای آموزش به کودک استفاده کنید تا توجه او را جلب کنید. همچنین، از تکالیف کوتاه و ساده استفاده کنید تا کودک خسته نشود.
  • به کودک کمک کنید تا تکالیف خود را سازماندهی کند: به کودک کمک کنید تا تکالیف خود را در یک مکان مشخص قرار دهد و یک برنامه منظم برای انجام آنها داشته باشد.
  • به کودک انگیزه دهید: به کودک خود کمک کنید تا به یاد بیاورد که چرا انجام تکالیف مهم است. همچنین، به او پاداش های کوچکی برای انجام تکالیف خود بدهید.
  • با کودک خود صبور باشید: حواس پرتی در کودکان یک مشکل طبیعی است. با کودک خود صبور باشید و به او کمک کنید تا مهارت های تمرکز خود را بهبود بخشد.

روش های دیگر برخورد با این رفتار عبارت است:

  • ایجاد محیطی مناسب برای تمرکز: محیطی آرام و بدون حواس‌پرتی را برای کودک فراهم کنید.
  • آموزش مهارت‌های تمرکز: به کودک کمک کنید تا مهارت‌های تمرکز خود را توسعه دهد.
  • کاهش استرس کودک: استرس می‌تواند باعث حواس پرتی شود. بنابراین، سعی کنید استرس کودک را کاهش دهید.
  • مراجعه به متخصص: در صورت نیاز، به متخصص مراجعه کنید تا علت حواس پرتی کودک مشخص شود و درمان مناسب انجام شود. درمان تخصصی بی حواسی کودک با روش های نوین به صورت تخصصی و تضمینی در مرکز ستاره ایرانیان با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ انجام می شود.

پیشنهاد مشاور: کودکان و اختلال کمبود توجه و تمرکز

حواس پرتی در کودکان نشانه چیست

حواس پرتی در کودکان می تواند نشانه های مختلفی داشته باشد که ممکن است با هم یا به صورت جداگانه بروز کنند. برخی از شایع ترین نشانه های حواس پرتی در کودکان عبارتند از:

  • عدم توانایی تمرکز بر یک کار
  • دشوار بودن دنبال کردن دستورالعمل ها
  • آسان فراموش کردن کارها
  • مشکل در نشستن و آرام ماندن
  • تغییر مکرر فعالیت ها
  • رفتار تکانشی
  • بی توجهی به اطرافیان

اگر کودک شما برخی از این نشانه ها را نشان می دهد، مهم است که با پزشک یا متخصص اطفال مشورت کنید تا علت اصلی حواس پرتی را شناسایی کنید.

در اینجا برخی از دلایل احتمالی حواس پرتی در کودکان آورده شده است:

  • اختلال کم توجهی-بیش فعالی (ADHD): ADHD یک اختلال رشدی است که باعث مشکلات تمرکز، بیش فعالی و رفتار تکانشی می شود.
  • اختلالات یادگیری: اختلالات یادگیری می توانند باعث مشکلات در درک و پردازش اطلاعات شوند که می تواند منجر به حواس پرتی شود.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند سر و صدا، شلوغی و استرس می توانند باعث حواس پرتی شوند.
  • مسائل پزشکی: برخی از بیماری ها و اختلالات پزشکی می توانند باعث حواس پرتی شوند.

درمان

درمان حواس پرتی نی نی سایت به شما کمک می کند تا در کم ترین زمان تمرکز کافی را کسب کنید.

  • محیط مناسب را فراهم کنید: محیطی آرام و کم سر و صدا برای کودک ایجاد کنید تا بتواند بر روی کار خود تمرکز کند. همچنین، از عوامل حواس پرتی مانند تلویزیون، تلفن و بازی های ویدئویی دوری کنید.
  • روش های آموزشی مناسب را انتخاب کنید: از روش های آموزشی متنوع و جذاب برای آموزش به کودک استفاده کنید تا توجه او را جلب کنید. همچنین، از تکالیف کوتاه و ساده استفاده کنید تا کودک خسته نشود.
  • به کودک کمک کنید تا تکالیف خود را سازماندهی کند: به کودک کمک کنید تا تکالیف خود را در یک مکان مشخص قرار دهد و یک برنامه منظم برای انجام آنها داشته باشد.
  • به کودک انگیزه دهید: به کودک خود کمک کنید تا به یاد بیاورد که انجام تکالیف مهم است. همچنین، به او پاداش های کوچکی برای انجام تکالیف خود بدهید.
  • با کودک خود صبور باشید: حواس پرتی در کودکان یک مشکل طبیعی است. با کودک خود صبور باشید و به او کمک کنید تا مهارت های تمرکز خود را بهبود بخشد.
  • به خودتان استراحت دهید: هر چند وقت یکبار به خودتان استراحت دهید تا ذهن و بدن شما شاداب شود.
  • خودتان را به چالش بکشید: کارهای جدید و چالش برانگیز را امتحان کنید تا ذهن شما فعال بماند.
  • به خودتان پاداش دهید: وقتی کاری را به پایان رساندید، به خودتان پاداش دهید تا انگیزه خود را حفظ کن

ویژگی دانش آموزان حواس پرت

دانش آموزان حواس پرت دارای ویژگی های زیر هستند:

  • عدم توانایی تمرکز بر یک کار: دانش آموزان حواس پرت اغلب در طول یک فعالیت، توجه خود را از دست می دهند و به چیزهای دیگر فکر می کنند.
  • دشوار بودن دنبال کردن دستورالعمل ها: دانش آموزان حواس پرت اغلب در پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند و ممکن است به اشتباه آنها را بفهمند یا انجام دهند.
  • آسان فراموش کردن کارها: دانش آموزان حواس پرت اغلب کارهای خود را فراموش می کنند، چه در مدرسه و چه در خانه.
  • مشکل در نشستن و آرام ماندن: دانش آموزان حواس پرت اغلب در نشستن و آرام ماندن در یک مکان مشکل دارند.
  • تغییر مکرر فعالیت ها: دانش آموزان حواس پرت اغلب علاقه خود را به فعالیت ها به سرعت از دست می دهند و به دنبال چیز جدیدی برای انجام دادن هستند.
  • رفتار تکانشی: دانش آموزان حواس پرت اغلب رفتارهای تکانشی دارند، مانند صحبت کردن بدون فکر کردن یا قطع کردن دیگران.
  • بی توجهی به اطرافیان: دانش آموزان حواس پرت اغلب به اطرافیان خود توجه نمی کنند و ممکن است به آنها بی احترامی کنند.

معایب حواس پرتی در کودکان

حواس پرتی در کودکان می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و حتی عاطفی آن‌ها داشته باشد. برخی از معایب حواس پرتی در کودکان عبارتند از:

  • کاهش عملکرد تحصیلی: کودکانی که حواس پرتی بیش از حد دارند، ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند و نتوانند به‌طور کامل از عهده وظایف خود برآیند. این کودکان ممکن است نمرات پایینی بگیرند و در آزمون‌ها مردود شوند.
  • مشکل در برقراری ارتباط با دیگران: کودکانی که حواس پرتی بیش از حد دارند، ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد روابط اجتماعی مشکل داشته باشند. این کودکان ممکن است در گوش دادن به دیگران، پیروی از دستورالعمل‌ها و مشارکت در فعالیت‌های گروهی مشکل داشته باشند.
  • افزایش استرس و اضطراب: حواس پرتی می‌تواند باعث افزایش استرس و اضطراب در کودکان شود. این کودکان ممکن است احساس ناامیدی، گناه و بی‌کفایت بودن کنند.
  • افزایش خطر ابتلا به اختلالات روانی: حواس پرتی می‌تواند یکی از علائم اختلالات روانی مانند اختلال بیش‌فعالی با کمبود توجه (ADHD)، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال افسردگی اساسی (MDD) باشد.

نتیجه گیری

حواس پرتی در کودکان یک مشکل شایع است که می تواند تأثیر منفی بر زندگی آنها داشته باشد. با شناسایی علت اصلی حواس پرتی و اتخاذ راهکارهای مناسب می توان به کودک کمک کرد تا این مشکل را برطرف کند و به موفقیت تحصیلی و اجتماعی دست یابد.

منبع : حواس پرتی در کودکان | علل، علائم و راهکارهای مقابله

درمان کودکان دیرآموز | تمام نکات روانشناسی

درمان کودکان دیرآموز، کودکان دیر آموز ابتدایی، علت، افزایش اعتماد به نفس و تمام نکات درمان کودکان دیرآموز در این مقاله آمده است. با توجه به راهکارهای زیر ، والدین و معلمان می‌توانند به کودکان دیرآموز کمک کنند تا به موفقیت دست یابند.

فهرست مطالب

درمان کودکان دیرآموز

دیرآموزی یک اختلال قابل درمان است. با تشخیص و درمان زودهنگام، کودکان دیرآموز می‌توانند به موفقیت در مدرسه و زندگی دست یابند.

درمان کودکان دیرآموز شامل موارد زیر است:

  • آموزش ویژه: کودکان دیرآموز ممکن است به آموزش ویژه برای یادگیری مطالب در مدرسه نیاز داشته باشند. این آموزش می‌تواند به کودک کمک کند تا در مدرسه موفق شود و احساس موفقیت کند.
  • دارو درمانی: در برخی موارد، دارو درمانی نیز می‌تواند به بهبود توانایی‌های یادگیری کودک کمک کند.
  • درمان روانشناختی: درمان روانشناختی می‌تواند به کودک کمک کند تا با چالش‌های عاطفی و اجتماعی ناشی از دیر آموزی مقابله کند. در این زمینه می توانید با متخصصان حرفه ای ما در مرکز ستاره ایرانیان تماس بگیرید.

مهارت‌های مهم برای کودکان دیرآموز

مهارت‌های مهم برای کودکان دیرآموز در ادامه مطلب به صورت کامل آمده است. این مهارت‌ها شامل موارد زیر است:

  • مهارت‌های زبانی: این مهارت‌ها شامل خواندن، نوشتن، صحبت کردن و گوش دادن می‌شوند. کودکان دیرآموز ممکن است در یادگیری این مهارت‌ها با مشکل مواجه شوند. برای کمک به این کودکان، می‌توانید از روش‌های آموزش مشارکتی، استفاده از تصاویر و ارائه بازخورد مثبت استفاده کنید.
  • مهارت‌های ریاضی: این مهارت‌ها شامل شمارش، اندازه‌گیری، حل مسئله و تفکر منطقی می‌شوند. کودکان دیرآموز ممکن است در یادگیری این مهارت‌ها با مشکل مواجه شوند. برای کمک به این کودکان، می‌توانید از روش‌های آموزش عملی و استفاده از مثال‌های واقعی استفاده کنید.
  • مهارت‌های حرکتی: این مهارت‌ها شامل هماهنگی چشم و دست، حرکت و کنترل بدن می‌شوند. کودکان دیرآموز ممکن است در یادگیری این مهارت‌ها با مشکل مواجه شوند. برای کمک به این کودکان، می‌توانید از فعالیت‌های بدنی، بازی‌ها و تمرین‌های تکراری استفاده کنید.
  • مهارت‌های اجتماعی و عاطفی: این مهارت‌ها شامل تعامل با دیگران، حل تعارض و مدیریت احساسات می‌شوند. کودکان دیرآموز ممکن است در یادگیری این مهارت‌ها با مشکل مواجه شوند. برای کمک به این کودکان، می‌توانید از موقعیت‌های یادگیری اجتماعی، آموزش مهارت‌های زندگی و ارائه حمایت عاطفی استفاده کنید.
  • علاوه بر مهارت‌های ذکر شده در تصویر، کودکان دیرآموز ممکن است در یادگیری سایر مهارت‌ها نیز با مشکل مواجه شوند. برای شناسایی این مهارت‌ها، می‌توانید از یک متخصص کمک بگیرید.

در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان دیرآموز در یادگیری مهارت‌های جدید آورده شده است:

  • صبر داشته باشید. یادگیری برای کودکان دیرآموز ممکن است زمان بیشتری ببرد.
  • از روش‌های آموزشی متنوع استفاده کنید. کودکان دیرآموز ممکن است از روش‌های آموزشی سنتی بهره‌مند نشوند.
  • از بازخورد مثبت استفاده کنید. بازخورد مثبت به کودکان دیرآموز کمک می‌کند تا احساس اعتماد به نفس کنند.
  • از حمایت دیگران استفاده کنید. کودکان دیرآموز ممکن است به حمایت خانواده، دوستان و معلمان نیاز داشته باشند.
  • با کمک و حمایت مناسب، کودکان دیرآموز می‌توانند مهارت‌های لازم برای موفقیت در مدرسه و زندگی را یاد بگیرند.

دانش آموز دیرآموز کیست

کودکی که در یادگیری و پیشرفت تحصیلی نسبت به همسالان خود با تأخیر مواجه است، اما دارای بهره هوشی طبیعی یا بالاتر از طبیعی است.

این تعریف جدید بر دو نکته مهم تأکید دارد:

  • اول، تأکید بر این نکته است که کودکان دیرآموز دارای بهره هوشی طبیعی یا بالاتر از طبیعی هستند. این بدان معناست که این کودکان توانایی یادگیری و پیشرفت تحصیلی را دارند، اما به زمان و حمایت بیشتری نیاز دارند.
  • دوم، تأکید بر این نکته است که تأخیر در یادگیری می تواند در زمینه های مختلف تحصیلی، مانند خواندن، نوشتن، ریاضیات، یا مهارت های اجتماعی و عاطفی رخ دهد. این بدان معناست که کودکان دیرآموز ممکن است در یک یا چند زمینه تحصیلی با مشکل مواجه باشند.

آینده کودکان دیرآموز

آینده کودکان دیرآموز به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

  • شدت دیرآموزی: کودکانی که دیرآموزی شدید دارند ممکن است نیاز به حمایت بیشتری در مدرسه و زندگی داشته باشند.
  • عوامل زمینه‌ای: کودکانی که دیرآموزی ناشی از عوامل زمینه‌ای مانند بیماری یا آسیب دارند ممکن است نیاز به درمان یا مراقبت‌های ویژه داشته باشند.
  • حمایت خانواده و جامعه: حمایت خانواده، دوستان و جامعه می‌تواند به کودکان دیرآموز کمک کند تا به موفقیت برسند.

با این حال، به طور کلی، آینده کودکان دیرآموز مثبت است. با کمک و حمایت مناسب، این کودکان می‌توانند مهارت‌های لازم برای موفقیت در مدرسه و زندگی را یاد بگیرند.

در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان دیرآموز برای داشتن آینده موفق آورده شده است:

  • کودک خود را به عنوان یک فرد منحصر به فرد بپذیرید. کودکان دیرآموز ممکن است نیاز به یادگیری به روشی متفاوت داشته باشند.
  • برای کمک به کودک خود از متخصصان کمک بگیرید. یک متخصص می‌تواند به شما کمک کند تا نیازهای کودک خود را درک کنید و حمایت مناسب را برای او فراهم کنید.
  • به کودک خود کمک کنید تا اعتماد به نفس خود را تقویت کند. کودکان دیرآموز ممکن است در مورد توانایی‌های خود احساس ناامیدی کنند.
  • کودک خود را تشویق کنید تا به دنبال رویاهای خود باشد. کودکان دیرآموز می‌توانند در هر زمینه‌ای به موفقیت برسند.

کودکان دیر آموز ابتدایی

کودکان دیرآموز ابتدایی، کودکانی هستند که در مقایسه با همسالان خود در یادگیری و رشد تحصیلی دچار تأخیر هستند. این تأخیر می‌تواند در یک یا چند حوزه تحصیلی، مانند خواندن، نوشتن، ریاضی، مهارت‌های حرکتی یا مهارت‌های اجتماعی و عاطفی، رخ دهد.

علل دیرآموزی در کودکان ابتدایی هنوز به‌طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل مختلفی در بروز آن نقش دارند، از جمله:

  • عوامل ژنتیکی: دیرآموزی می‌تواند در خانواده‌ها ارثی باشد.
  • عوامل محیطی: عواملی مانند آسیب مغزی، سوءتغذیه، بیماری‌های مادرزادی و قرار گرفتن در معرض سموم می‌توانند خطر دیرآموزی را افزایش دهند.
  • عوامل روان‌شناختی: برخی از کودکان ممکن است به دلیل مشکلات عاطفی یا اجتماعی، در یادگیری دچار تأخیر شوند.

چگونه کودکان دیرآموز را شناسایی کنیم؟

کودکان دیرآموز ابتدایی ممکن است علائم مختلفی را نشان دهند، از جمله:

  • مشکل در یادگیری مفاهیم جدید
  • مشکل در درک مفاهیم انتزاعی
  • مشکل در استدلال و حل مسئله
  • مشکل در تمرکز و توجه
  • مشکل در پیروی از دستورالعمل‌ها
  • دیرتر از همسالان خود به مهارت‌های حرکتی دست پیدا می‌کنند
  • در تعاملات اجتماعی مشکل دارند

تشخیص دیرآموزی در کودکان ابتدایی معمولاً توسط یک متخصص انجام می‌شود. این متخصص با انجام ارزیابی‌های مختلف، می‌تواند تأخیر در یادگیری کودک را شناسایی کند.

کودکان دیرآموز ابتدایی ممکن است به حمایت‌های آموزشی ویژه‌ای نیاز داشته باشند. این حمایت‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • آموزش فردی یا گروهی
  • استفاده از روش‌های آموزشی متنوع
  • تقسیم‌بندی مطالب آموزشی به بخش‌های کوچک‌تر
  • ارائه بازخورد مثبت و مداوم

با حمایت مناسب، کودکان دیرآموز ابتدایی می‌توانند مهارت‌های لازم برای موفقیت در مدرسه و زندگی را یاد بگیرند و درمان کودکان دیرآموز را تجربه کنند.

مدارس کودکان دیر آموز

مدارس کودکان دیر آموز مدارسی هستند که برای کودکانی که در یادگیری و رشد تحصیلی دچار تأخیر هستند، طراحی شده اند. این مدارس برنامه های آموزشی و حمایتی ویژه ای را برای کمک به کودکان دیرآموز در یادگیری و پیشرفت ارائه می دهند.

مدارس کودکان دیر آموز می توانند به صورت عمومی یا خصوصی باشند. مدارس عمومی توسط دولت اداره می شوند و مدارس خصوصی توسط افراد یا سازمان های خصوصی اداره می شوند.

برنامه های آموزشی در مدارس کودکان دیر آموز معمولاً بر روی مهارت های اساسی تمرکز دارند، مانند خواندن، نوشتن و ریاضی. این برنامه ها همچنین بر روی مهارت های اجتماعی و عاطفی کودکان دیرآموز نیز تمرکز دارند.

مشکلات دانش آموزان دیر آموز

دانش آموزان دیرآموز در زندگی روزمره خود با چالش های مختلفی مواجه هستند. این چالش ها می تواند در زمینه های تحصیلی، اجتماعی، و عاطفی باشد. در زمینه تحصیلی، دانش آموزان دیرآموز ممکن است با مشکلات زیر مواجه باشند:

  • یادگیری مهارت های جدید برای آن ها سخت بوده و نیاز به تمرین زیاد دارد.
  •  تکمیل تکالیف برای آن ها همراه با تلاش و کمک زیاد است.
  • مشکلات در تمرکز و توجه داشته و اغلب نمی توانند بر یک موضوع مشخص متمرکز شوند.
  • مشکلات در حافظه
  • مشکلات در درک مطالب
  • مشکلات در حل مسائل

این مشکلات می تواند باعث شود که دانش آموزان دیرآموز در مدرسه احساس عقب ماندگی کنند و اعتماد به نفس خود را از دست بدهند. در زمینه اجتماعی، دانش آموزان دیرآموز ممکن است با مشکلات زیر مواجه باشند:

  • مشکلات در برقراری ارتباط
  • مشکلات در فهم و پاسخ به شوخی ها و کنایه ها
  • مشکلات در درک و پیروی از قوانین و دستورالعمل ها
  • مشکلات در سازگاری با تغییرات

علت دیر آموز بودن کودک

علت دیرآموزی کودکان هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عوامل مختلفی می توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند. این عوامل عبارتند از:

  • عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان داده است که دیرآموزی می تواند تا حدی ارثی باشد. اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر کودک دیرآموز باشد، احتمال ابتلای کودک به این اختلال بیشتر است.
  • عوامل محیطی: برخی از عوامل محیطی مانند سوء تغذیه، کمبود اکسیژن در دوران بارداری، یا آسیب مغزی در دوران کودکی می تواند باعث دیرآموزی شود.
  • عوامل پزشکی: برخی از بیماری ها و اختلالات پزشکی مانند کم شنوایی، اختلالات بینایی، یا اختلالات رشدی می تواند منجر به دیرآموزی شود.

کودکان دیرآموز و چالش‌های اجتماعی

کودکان دیرآموز ممکن است در زمینه‌های اجتماعی با چالش‌هایی مواجه شوند. این چالش‌ها می‌توانند بر روابط کودک با همسالان، خانواده و سایر بزرگسالان تأثیر بگذارند. برخی از چالش‌های اجتماعی که کودکان دیرآموز ممکن است با آن‌ها مواجه شوند عبارتند از:

  • کمبود اعتماد به نفس
  • مشکلات در برقراری ارتباط: این امر می‌تواند باعث شود که آن‌ها در مدرسه و سایر محیط‌های اجتماعی دچار مشکل شوند.
  • مشکلات در سازگاری با تغییرات: کودکان دیرآموز ممکن است در سازگاری با تغییرات مشکل داشته باشند. این امر می‌تواند بر روابط کودک با دیگران تأثیر بگذارد و باعث شود که او در محیط‌های جدید دچار مشکل شود.

راهکارهای افزایش عزت نفس کودکان دیرآموز

کودکان دیرآموز ممکن است به دلیل مشکلات تحصیلی خود، دچار کمبود اعتماد به نفس شوند. این امر می‌تواند بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و سلامت روان کودک تأثیر منفی بگذارد. راهکارهای زیر می‌توانند به افزایش عزت نفس کودکان دیرآموز و درمان کودکان دیرآموز کمک کنند:

  • تمرکز بر نقاط قوت کودک: والدین و معلمان باید به نقاط قوت کودک توجه کنند و آن ها را تقویت کنند. این امر می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس ارزشمندی کند و عزت نفس خود را افزایش دهد.
  • آموزش مهارت‌های تحصیلی: کودکان دیرآموز ممکن است به آموزش ویژه برای یادگیری مطالب در مدرسه نیاز داشته باشند. این آموزش می‌تواند به کودک کمک کند تا در مدرسه موفق شود و احساس موفقیت کند.
  • تشویق و حمایت کودک: والدین و معلمان باید کودک را برای تلاش‌هایش تشویق کنند و به او احساس حمایت دهند. این امر می‌تواند به کودک کمک کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهد و به موفقیت دست یابد.
  • مقایسه نکردن کودک با دیگران: والدین و معلمان باید از مقایسه کودک با دیگران خودداری کنند. این امر می‌تواند به کودک احساس ناامنی و بی‌ارزشی دهد.
  • ایجاد محیطی مثبت و حمایت‌کننده: والدین و معلمان باید محیطی مثبت و حمایت‌کننده برای کودک ایجاد کنند. این امر می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس امنیت کند و عزت نفس خود را افزایش دهد.

اثرات دیرآموزی بر پیشرفت تحصیلی

دیرآموزی می‌تواند تأثیرات منفی بر پیشرفت تحصیلی کودکان داشته باشد. کودکان دیرآموز ممکن است در یادگیری مفاهیم جدید، به خاطر سپردن مطالب، و تکمیل تکالیف تحصیلی مشکل داشته باشند. این امر می‌تواند منجر به افت تحصیلی، کاهش انگیزه، و افزایش استرس شود. برخی از اثرات دیرآموزی بر پیشرفت تحصیلی عبارتند از:

  • افت تحصیلی: کودکان دیرآموز ممکن است نتوانند با همسالان خود در زمینه‌های تحصیلی همگام شوند. این امر می‌تواند منجر به افت تحصیلی و احساس ناامیدی در کودک شود.
  • کاهش انگیزه: کودکان دیرآموز ممکن است به دلیل مشکلات تحصیلی خود، انگیزه خود را برای یادگیری از دست بدهند. این امر می‌تواند منجر به کاهش تلاش کودک و افت تحصیلی بیشتر شود.
  • افزایش استرس: کودکان دیرآموز ممکن است به دلیل مشکلات تحصیلی خود، دچار استرس شوند. این استرس کودک می‌تواند بر عملکرد تحصیلی، سلامت روان، و روابط اجتماعی کودک تأثیر منفی بگذارد.

منبع : درمان کودکان دیرآموز | تمام نکات روانشناسی

پرورش کودک مستقل

پرورش کودک مستقل، خصوصیات کودک مستقل، سن مستقل شدن کودک. کودک مستقل کودکی است که می‌تواند به طور مستقل تصمیم بگیرد، عمل کند و مشکلات خود را حل کند. این کودکان به والدین خود وابسته نیستند و می‌توانند به طور موثر در دنیای اطراف خود عمل کنند.

استقلال چیزی نیست که کودک شما خودش آن را به دست بیاورد. آن ها نه دیدگاهی در مورد استقلال دارند، نه تجربه ای و نه مهارتی برای پرورش استقلال بدون شما دارند. استقلال هدیه ای است که شما به کودک خود می دهید و آن ها نیز این هدیه را گرامی داشته و در سراسر عمر خود از آن بهره می برند.

بیشتر بخوانید: تفاوت کودک مستقل با وابسته

بسیاری از والدین نگران دلبستگی در کودکان هستند. شما با فراهم کردن چند عنصر اساسی می توانید به کودک خود در کسب استقلال کمک کنید:

  • به فرزند خود عشق و احترام را ارزانی دارید.
  • اعتماد خود را نسبت به توانایی های کودک نشان دهید.
  • به آن ها بیاموزید که می توانند بر زندگی خود کنترل داشته باشند.
  • آن ها را راهنمایی کنید و به آن ها آزادی دهید تا بتوانند تصمیمات را خود به تنهایی بگیرند.

سن مستقل شدن کودک

استقلال کودکان را می‌توان به چهار مرحله تقسیم کرد:

  • مرحله اولیه (نوزادی تا دو سالگی): در این مرحله، کودکان شروع به یادگیری تفاوت بین خود و والدین خود می‌کنند. آن ها همچنین شروع به توسعه مهارت‌های حرکتی و شناختی می‌کنند که به آنها کمک می‌کند تا به طور مستقل عمل کنند.
  • مرحله میانی (دو تا هفت سالگی): در این مرحله، کودکان شروع به کسب استقلال بیشتر می‌کنند. آنها شروع به انجام کارهایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و مسواک زدن می‌کنند. آنها همچنین شروع به تصمیم‌گیری در مورد چیزهای کوچک مانند لباس پوشیدن و وعده غذایی خود می‌کنند.
  • مرحله پیشرفته (هفت تا سیزده سالگی): در این مرحله، کودکان شروع به کسب استقلال بیشتر در زمینه‌های مختلف زندگی خود می‌کنند. آن ها شروع به انجام کارهایی مانند انجام تکالیف مدرسه، شرکت در فعالیت‌های فوق برنامه و مدیریت پول خود می‌کنند. آن ها همچنین شروع به شکل دادن به هویت خود و ایجاد روابط مستقل می‌کنند.
  • مرحله نهایی (سیزده سالگی به بالا): در این مرحله ما شاهد استقلال نوجوانان هستیم. آن ها می‌توانند تصمیمات مهم زندگی خود را بگیرند و مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرند.

خصوصیات کودک مستقل

کودکان مستقل دارای ویژگی‌های زیر هستند:

  • اعتماد به نفس: کودکان مستقل به توانایی‌های خود اعتماد دارند و می‌دانند که می‌توانند کارها را به تنهایی انجام دهند.
  • مسئولیت‌پذیری: کودکان مستقل مسئولیت کارهای خود را بر عهده می‌گیرند و به تعهدات خود عمل می‌کنند.
  • مدیریت زمان: کودکان مستقل می‌توانند زمان خود را به طور موثر مدیریت کنند و به کارهای خود برسند.
  • حل مسئله: کودکان مستقل می‌توانند به طور مستقل مشکلات خود را حل کنند و راه‌حل‌های خلاقانه پیدا کنند.

عوامل موثر در استقلال کودکان

عوامل مختلفی در استقلال کودکان موثر هستند، از جمله:

  • ژنتیک: ژنتیک نقشی در تعیین میزان استقلال کودکان دارد.
  • محیط خانوادگی: محیط خانوادگی که کودک در آن رشد می‌کند، تأثیر زیادی بر استقلال او دارد. والدینی که به کودکان خود آزادی عمل می‌دهند و به آن ها مسئولیت می‌دهند، به پرورش کودک مستقل کمک می کند.
  • تجربه‌های شخصی: تجربیاتی که کودک در طول زندگی خود کسب می‌کند، به او کمک می‌کند تا مهارت‌های لازم برای استقلال را توسعه دهد.

پرورش کودک مستقل

چگونه فرزندی قوی تربیت کنیم؟ برای تربیت کودک مستقل می توانید از راه های زیر کمک بگیرید. علاوه بر این کمک از مشاوران و دکتران متخصص ما کمک می کنند تا کودک شما به بهترین شکل روند رشد به صورت آینده ای درخشان و مستقل را طی کند.

۱.مسئولیت پذیری را آموزش دهید.

یکی از وظایف شما به عنوان والدین اینست که مسئولیت پذیری را به فرزندان خود بیاموزید. یکی از راه هایی که مطمئن شوید فرزندتان مسئولیت درست را پذیرفته است اینست که هر کدام از شما والدین نیز بدانید مسئولیت های خود شما کدامند؟

اگر شما و فرزندتان هر کدام مسئولیت های خود را بشناسید، سپس پذیرش مسئولیت های مشخص و محدود شده راحت تر است. فهرستی تهیه کنید از کارهایی که شما به عنوان والدین می توانید برای موفقیت فرزند خود انجام دهید.

سپس فهرست دیگری نیز تهید کنید از انچه باید مسئولیت فرزندتان باشد. در مرحله بعد، مسئولیت افرادی را که در موفقیت فرزند شما ممکن است سهمی داشته باشند مشخص کنید، از جمله معلمین، مربیان و دیگر افرادی که مسئول آموزش و هدایت کودک هستند.

هم چنین، باید برای به انجام رساندن مسئولیت ها پیامدهایی در نظر گرفته شوند. بهترین پیامدها آن هایی هستند که چیزی را حذف می کنند که برای کودک مهمند مثلا حذف کردن عصرانه به دلیل اینکه کودک کاری را انجام نداده است، این نوع پیامد به کودک حس کنترل می دهد و می گوید که اگر درست عمل کند می تواند آن را بدست آورد.  این فرآیند انضباط بسیاری را برای شما و فرزندتان فراهم می آورد و مشخص می کند که وظیف هر کدام چیست. این کار هم چنین هر گونه سردرگمی را در مراحل بعدی از بین می برد که می تواند ناشی از پذیرش مسئولیت دیگران یا انکار وظایف خود باشد.

۲. پاسخ گویی به نیازها

بسیاری از بخش های فرهنگ ما این پیام را به کودک منتقل می کنند که هیچ چیز تقصیر آنان نیست. کودکان به طور مداوم سعی دارند تا از زیر بار قبول مسئولیت شانه خالی کنند و این کار را یا با دلیل تراشی برای رفتار بد انجام می دهند و یا با مقصر دانستن دیگران برای اشتباهات خود. در عین حال، توانایی کودک در پاسخگویی در قبال اعمالش قسمت مهمی از پرورش کودک مستقل است.

مقاومت کودک در برابر پذیرش مسئولیت اعمالش بر اساس تمایل وی به حفاظت خود در برابر شکست است. با سرزنش کردن فاکتورهای بیرونی، از جمله دیگر افراد، یا نسبت دادن عملش به بد شانسی و بی عدالتی، کودک از ایگوی خود در برابر آُسیب محافظت می کند. با این حال مسئولیت روی دیگر سکه است. کودک شما، نمی تواند مسئولیت موفقیت ها و کامیابی های خود را بر عهده بگیرد مگر آنگه مسئولیت شکست ها و اشتباهات خود را نیز بپذیرد.

۳. اکتشاف را تشویق کنید.

در ابتدای زندگی کودکتان، شما مجبورید وی را طوری پشتیبانی و مراقبت کنید که از امنیت وی مطمئن باشید. این مراقبت از کودک، به وی احساسی از امنیت می دهند و این کار را از طریق نشان دادن اینکه محیطی ایمن دارد که رد صورت بیش از حد دور شدن می تواند به آن باز گردد و شما آنجا هستید که هر وقت کودک نیاز داشت از او محافظت کنید.

با این وجود مرز ظریفی بین احساس امنیت و وابستگی وجود دارد. زمانی که فرزند شما احساس امنیت و ثبات را در خود بنا نهاد، باید وی را تشویق کنید تا جهان را فراتر از آشیانه ای که برایش ساخته اید کنکاش کند. این بیرون راندن از آشیانه به کودک فرصتی می دهد تا توانانمندی خود را در جهان واقعی آزمون کند و احساس شایستگی، امنیت و استقلال را در این میان بیابد.

۴. مهارت‌های لازم را بیاموزید

بسیاری از والدین بیان می کنند که چکار کنم دخترم مستقل بشه در جواب باید گفت که باید به آن ها مهارت های لازم را یاد دهید. برای اینکه کودکان بتوانند مستقل باشند، باید مهارت‌های لازم را داشته باشند. به آن ها مهارت‌های حل مسئله، تصمیم‌گیری و مدیریت زمان را بیاموزید. برای مثال، به آن ها نشان دهید که چگونه مشکلات را حل کنند، چگونه تصمیمات درست بگیرند، و چگونه زمان خود را مدیریت کنند.

۵.الگوی خوبی باشید

کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. اگر می‌خواهید کودکان شما مستقل باشند، خودتان نیز باید مستقل باشید. در تصمیم‌گیری‌های خود مستقل باشید و مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرید.

نکاتی برای ایجاد استقلال کودکان

نکات زیر کمک می کند تا مراحل پرورش کودک مستقل را درک کنید.

  • از دخالت بیش از حد در زندگی کودکان خود خودداری کنید. اجازه دهید تا آن ها خودشان تجربه کنند و یاد بگیرند.
  • به کودکان خود فرصت دهید تا اشتباه کنند. اشتباه بخشی از یادگیری است.
  • به کودکان خود بازخورد مثبت دهید. به آن ها نشان دهید که از تلاش‌های آن ها قدردانی می‌کنید.

فواید تربیت کودک مستقل

تربیت کودک مستقل مزایای زیادی دارد، از جمله:

  • کودکان مستقل اعتماد به نفس بیشتری دارند.
  • کودکان مستقل مسئولیت‌پذیرتر هستند.
  • کودکان مستقل می‌توانند به طور موثر در دنیای اطراف خود عمل کنند.
  • کودکان مستقل در آینده موفق‌تر خواهند بود.

تربیت دختر مستقل

چکار کنم دخترم مستقل بشه؟ چگونه می توان دختری مستقل داشت؟ تربیت دختر مستقل فرآیندی است که از همان سنین پایین آغاز می‌شود و در طول زندگی ادامه می‌یابد. والدین می‌توانند با انجام کارهای زیر به تربیت دختر مستقل کمک کنند:

  • به دختر خود نشان دهید که او ارزشمند و توانمند است. به او بگویید که شما به او ایمان دارید و می‌دانید که می‌تواند هر کاری را که می‌خواهد انجام دهد.
  • به دختر خود فرصت دهید تا مهارت‌های جدید را یاد بگیرد تا در فعالیت‌های مختلف شرکت کند و چیزهای جدیدی را تجربه کند.
  • به دختر خود اجازه دهید تا انتخاب‌های خود را داشته باشد. به او کمک کنید تا بر اساس ارزش‌های خود تصمیم بگیرد.
  • به دختر خود بیاموزید که چگونه از خودش دفاع کند و به او نشان دهید که چگونه به صورت سالم با چالش‌ها و مشکلات برخورد کند.
  • به دختر خود بیاموزید که چگونه با دیگران احترام آمیز رفتار کند و به حقوق دیگران احترام بگذارد.

نتیجه‌گیری

استقلال یک مهارت مهم است که به کودکان کمک می‌کند تا در زندگی موفق شوند. والدین می‌توانند با انجام کارهای مناسب، به پرورش کودک مستقل خود کمک کنند، مشاور کودک در این زمینه کمک می کند که کودک علاوه بر اعتماد به نفس کافی به این توانایی برسد که استقلال شخصیت خود را شروع کند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان برترین مرکز در زمینه تخصصی کودک بوده و با مشاوره کودک به شما و کودکتان کمک می کند تا آینده ای درخشان را پیش رو داشته باشد.

منبع : پرورش کودک مستقل

انتقال اضطراب از والدین به فرزندان

چگونه والدین به فرزندان خود یاد می دهند که مضطرب شوند؟

اضطراب در خانواده گاها به دلیل عوامل ژنتیک بروز می‌کند. اما عامل ژنتیکی تمام داستان نیست. بدون تشخیص اضطراب، والدین می‌توانند با الگو سازی رفتار های مضطرب، اضطراب را به کودکان خود انتقال داده و به کودکان خود یاد دهند تا از دنیای اطراف خود بترسند.

اخیرآ یک گروه از روانشناسان کودک از هلند، یک گزارش در مورد آنچه که پژوهش می تواند به ما در رابطه با نحوه آموزش اضطراب توسط والدین به کودکان بگوید، منتشر کردند. این گزارش بر اختلال اضطراب فراگیر تمرکز داشت که با نگرانی بیش از حد شناخته می شود.

برای مطالعه بیشتر:

اضطراب کودک:تغییر افکار آشفته به افکار متعادل

محققان کشف کردند که چگونه رفتارهای کلامی و غیرکلامی والدین می تواند فرزندان را تحت تاثیر قرار دهد. محققان به مطالعات متعددی اشاره کردند که نشان می‌دهد، زمانی که نوزادان شرایط جدیدی را تجربه می‌کنند، اینکه والدین به این شرایط با شور و اشتیاق واکنش نشان می دهند یا با بدرفتاری، می تواند تاثیر قابل توجهی بر روی نحوه نگرش فرزندان به همان شرایط داشته باشد.

در طول دوران کودکی، اطلاعات کلامی به طور فزاینده ای مهم تلقی می‌شود. زمانی که والدین از واژگان برای جلب توجه فرزندان به ابعاد تهدید کننده شرایط استفاده می‌کنند، کودکان به طور طبیعی این شرایط را تهدید آمیز تر می بینند. با این حال مدل سازی رفتار مضطرب به صورت غیر کلامی و ابراز افکار مضطرب به صورت کلامی تنها راه های انتقال اضطراب از والدین به کودکان نیست.

در این بررسی محققان همچنین یک بعد از تحقیق را بیان می‌کنند که نشان می‌دهد به علت اینکه والدین مضطرب کمتر به تحمل شرایط مبهم تمایل دارند، ممکن است که محیط کودکان خود را بیشتر کنترل کرده و به عنوان والدین محافظه گر عمل کنند. به نوبه خود، این امر به کودکان آنها فرصت کمتری برای درگیر شدن با شرایط مبهم و اضطراب آور می دهد و به کودکان این تصور را می‌دهد که بایستی از اینگونه شرایط اجتناب کرد.

به طور کلی، محققان بیان می‌کنند که والدین با اختلال اضطراب فراگیر برای انتقال  این پیام که جهان امن نیست، که عدم قطعیت غیر قابل تحمل است، که از احساسات قوی باید اجتناب کرد و این که نگرانی به ما کمک می کند تا با عدم اطمینان کنار بیاییم،  مستعد تر هستند.

هنگامی که کودکان این پیام را درونی سازی می‌کنند، در معرض خطر بالاتری از اختلال اضطراب فراگیر  قرار می گیرند. بنابراین زمانی که خود در آینده نقش والدین می گیرند، شاید خیلی تعجب آور نباشد که  به نوبه خود همان سبک اضطراب والدین را دارا باشند و کودکان آنها این اضطراب انتقالی را افزایش می دهند.

منبع : انتقال اضطراب از والدین به فرزندان

راه کنترل و مدیریت دعوای خواهر و برادر

دعوای خواهر و برادر یک برادر با خواهر یک امر طبیعی است.

خوب است که احساسات، کلمات و اعمال قوی بین خواهر و برادر وجود داشته باشد.

مبارزه و استدلال بین خواهر و برادر طبیعی است و نیاز به مدیریت دارد.

چگونگی یادگیری کودکان برای حل مشکلات و توسعه استراتژی هایی که می توانند در دیگر شرایط درگیری استفاده کنند.

دعوا با خواهر و برادر نیز بخشی از این است که چگونه فرزندان خود را در خانواده کار می کنند.

تمایل و شخصیت تأثیر زیادی بر توانایی کودک برای مدیریت احساسات خود، به ویژه احساس خشم و ناامیدی دارد.

بعضی از کودکان با کنترل خشم خود مبارزه می کنند و می توانند یک واکنش دیگر در خواهر و برادر ایجاد کنند.

مبارزه با کودکان جوان معمولا با افزایش سن آنها بیشتر می شود و زبان، تساهل و مهارت های اجتماعی بیشتر می شود. برخی از خواهران و برادران در طول زندگی خود با یکدیگر زندگی می کنند و بعضی سالها طول خواهد کشید تا سالها نتوانند زندگی کنند.

با این حال، برخی از خواهر و برادر با شخصیت های مختلف، خلق و خو و مسائل دیگر بین آنها ممکن است هرگز واقعا دوست یکدیگر و یا قادر به گرفتن.

تحقیقات درمورد دعوای خواهر و برادر

رقیب همبستگی در میان فرزندان با همان جنس و همسایگی در سن، بیشتر رایج است.

نرخ دعوای برادر زاده در خانواده هایی پایین تر است که در آن کودکان احساس می کنند که والدینشان به همان اندازه تحت تأثیر قرار می گیرند و جایی که آنها در خانواده احترام و ارزشمند هستند.

تحقیقات استرالیا نشان می دهد که والدین کیفیت روابط برادر و خواهر را براساس میزان شیوع فرزندان خود متفاوت می دانند. به طور کلی، نظر یک کودک نسبت به رابطه آنها با یک خواهر، نسبت به دیدگاه والدین نسبت به رابطه بیشتر خوش بینانه است.

روش ایجاد صمیمیت بین خواهر و برادر را بیاموزید.

دعوا بین دوقلوها

مسابقه در مورد دوقلوهای یکسان افزایش یافته است. به نظر می رسد با مقایسه و مقایسه با یکدیگر رقابت و دعوا را تشویق کند.

اعتماد به نفس پایین، افسردگی و حسادت بیشتر احتمال دارد که یک فرزند به نوعی توسط برادر یا خواهر انجام شود. مطالعات نشان داده است که یک دوقلو خارج از فعالیت، احتمالا فعالیت را به طور کامل رها می کند تا از دعوا مستقیم جلوگیری کند، حتی اگر خودشان بالقوه بالایی نشان دهند.

آماده شدن فرزندتان برای یک خواهر و برادر جدید

ورود یک خواهر جدید زمانی است که احساسات حسادت و جابجایی در یک کودک بزرگتر ممکن است رخ دهد. طبیعی است که آنها ممکن است تهدید و حسادت کنند.

توجه پدر و مادر که قبلا آنها بوده است، اکنون با دیگران به اشتراک گذاشته شده است.

یک کودک مسن تر برای مقابله با زمانی که یک نوزاد جدید وجود دارد. گاهی اوقات کودک از زیر دست و دیگر تجهیزات خود استفاده می کند و حتی لباس های کودک کودک بزرگتر را نیز می گیرد.

کودک مسن تر می تواند از طریق رفتار خود احساسات خود را بیان کند. والدین باید سعی کنند با احساس همدردی به احساسات کودک، نه رفتار رفتار کنند. کودک برای اطمینان و پشتیبانی از این زمان چالش انگیز نیاز به اطمینان دارد.

تهیه کودکان زیر ۱۸ سال برای یک خواهر تازه کار دشوار است، زیرا واژگان و درک آنها محدود است.

کودکان بالای دو سال می توانند درباره نوزاد تازه متولد شده در دوران بارداری و اطمینان از محل مهم خود در خانواده مطلع شوند.

راه کنترل و مدیریت دعوا و رقابت فرزندان

سعی کنید برای پیشبرد زمان مناسب کودک ترتیب دهید، به طوری که کودک نوپا شما به تغییرات زمانی که خواهر و برادر جدید خود می رسد، مورد استفاده قرار می گیرد.

پیشنهادات عبارتند از:

اگر برای تربیت فرزندتان هنوز از کمربند استفاده می کند، راه دیگری برای جلوگیری از دعوای خواهر و برادر در نظر بگیرید.

اگر تا زمانی که نوزاد متولد شود منتظر بمانید، کودک نو پا ممکن است نوزاد جدید خود را برای سرقت نوزادان خود تحریک کند.

برای بعضی از مادران، کودک بزرگتر و نوزاد تازه متولد شیرخواری طبیعی و راحت است، و ممکن است احساس کنند نیازی به نابینایی نوزاد نیست.

با این حال مهم است که ابتدا نوزاد جدید شیردهی کنید.

اگر شما ازدواج زایمان یا استخدام یک پرستار بچه را شروع می کنید، سعی کنید این ترتیبات را چند هفته قبل از تولد نوزاد شروع کنید.

این زمان برای کودک نوپا تنظیم می شود.

اطمینان حاصل کنید که کودک نو پا شما فعالیت های مداوم در خارج از خانه است.

برای مثال، در نظر بگیرید که آنها را در گروه بازی یا فعالیت مشابهی وارد کنید.

کودک نو پا خود را قبل از تولد وارد کنید برای مثال، درباره نامهای نوزاد صحبت کنید، آنها عکس های خود را به عنوان نوزادان نشان دهید و توضیح دهید که چگونه کودک نیاز زیادی به کمک دارد.

کودک نوپا حسود

کودک نوپا ممکن است نوزاد جدیدی را برای گرفتن زمان بسیار از وقت خود و برای اینکه به اندازه کافی بزرگ نباشد، بازی کند.

اگر با توجه به این فرصت، برخی از کودکان نوپا ممکن است با برادر یا خواهر جدید خود خشن باشند. پیشنهادات برای جلوگیری از این موارد عبارتند از:

  1. به رسمیت شناختن این که برای کودکان دشوار است و نیاز به والدینی دارند که درک، دوست داشتن و پرورش دارند.
  2. به خاطر داشته باشید که کودک از طریق رفتار خود احساسات خود را به نمایش می گذارد و به خانواده اش نیاز دارد تا این را درک کند و حمایت کند.
  3. تشخیص احساسات کودک و دادن آنها به مقدار زیادی از عشق، آغوش، حمایت و تشویق است.
  4. ستایش رفتاری ملایم بین کودک و کودک شما.
  5. کودک خود را نشان دهید که چگونه می خواهید رفتار کنید. بودن یک مدل نقش
  6. تصور می کنید که رفتار کودک نو پا شما مدتی است که با وضعیت جدید خود و احساساتی که با آن روبرو می شوند، به رفتار کودکانه بازگردد.
  7. از طریق این رفتار آنها ممکن است سعی کنند تا زمانیکه آنها تنها کودک بودند و احساس خاصی می کردند، بازسازی شوند.

ستایش رفتار خوب

ترویج مثبت هایی که دیگر کودک نباشد – قادر به انجام کارها برای خود، انتخاب و کارهایی که کودک نمی تواند انجام دهد.

ارائه فرزند شما به پاداش های خاص و یا سفر، بنابراین آنها متوجه هستند که برخی از مزایای داشتن قدیمی ترین کودک وجود دارد.

خشونت خواهر

در موارد نادر، دعوا با خواهر و برادر می تواند خشونت آمیز باشد، زیرا رفتار فیزیکی یک کودک به طور منظم به دیگران آسیب می رساند.

کودکی که در رفتارهای مضر فیزیکی مشغول به کار است، عموما خواهر و برادر است که دارای قدرت یا وضعیت بیشتری است؛ برای مثال، بزرگتر یا بزرگتر شده است.

یک خانواده که در معرض خشونت خواهر و برادر قرار دارد، باید به دنبال کمک حرفه ای فوری باشد.

از کجا سوال بپرسیم

برای مشاوره کودک و نوجوان و مشاوره روانشناسی تخصصی با برطرین مراکز به صورت حضوزی ، مشاوره تلفنی و آنلاین با شماره های زیر تماس حاصل نمایید.

شماره های تماس

۰۲۱۸۸۴۱۹۸۳۲

۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰

۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲

تلفن همراه

۰۹۰۳۱۲۳۶۴۴۶۰

۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰

۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷

منبع : راه کنترل و مدیریت دعوای خواهر و برادر

شباهت دو اختلال بیش فعالی با دوقطبی

تفاوت بین اختلال دوقطبی و بیش فعالی در کودکان و نوجوانان چیست؟

خیلی از اوقات والدین با شرایطی مواجه می شوند که کودک آنها از نوعی دغدغه سلامت روانی رنج می برد. این اختلال ممکن است توسط معلم، مشاور مدرسه یا حتی دیگر اعضای خانواده یا پزشک خانوادگی کودک به آنها گفته شده باشد.

یکی از متداول ترین بیماری های تهدید کننده سلامت روان کودک اختلال نقص توجه یا در اصطلاح عام ADD  یا ADHD است. ملاک تشخیصی اختلال نقص توجه داشتن شش معیار یا بیشتر  از هجده (حداقل شش ملاک طبقه نخست یا حداقل شش ملاک طبقه دوم) ملاک زیر است:

علائم بی توجهی

  • اغلب قادر به تخصیص توجه دقیق به جزئیات نیست یا دچار اشتباهات بی دقتی در کارهای درسی، کار یا دیگر فعالیت ها می شود.
  • غالبا نمی تواند توجه مداوم به تکالیف یا انجام فعالیت ها را حفظ کند.
  • اغلب به سخنان واضح گوش نمی دهد.
  • اغلب اوقات نمی تواند آموزش ها را پیگیری کند و تکالیف، کارهای روزمره یا وظایف محول شده کاری در محل کار را به پایان برساند (به دلیل رفتار مقابله ای یا ناتوانی در درک آموزش ها نیست).
  • اغلب در سازمان دهی تکالیف یا فعالیت ها مشکل دارد
  • غالبا نسبت به درگیری در تکالیف نیازمند تلاش ذهنی مداوم اجتناب، بیزار یا بی میل است (مانند کارهای درسی یا تکالیف)
  • اغلب چیزهای ضروری برای تکالیف یا فعالیت ها را فراموش می کند (از قبیل اسباب بازی ها، تکالیف مدرسه، مداد، کتاب یا مداد تراش).
  • اغلب به راحتی با یک محرک بیرونی دچار حواسپرتی می شود
  • اغلب در فعالیت های روزمره فراموشکار است

بیشتر بخوانید:

درمان بیش فعالی و نقص توجه در نوجوانان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی در نوجوانان

علائم بیش فعالی و تکانشگری

  • اغلب با دست و پاهای خود ور می رود یا سرجای خود وول می خورد
  • غالبا جای خود در کلاس یا موقعیت های دیگر مستلزم نشستن را ترک می کند.
  • غالب اوقات به طور افراطی در موقعیت های نامناسب می دود یا بالا می رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممکن است مستعد احساسات ذهنی یا بیقراری شود)
  • غالبا در بازی کردن یا درگیری در فعالیت های بی صدا مشکل دارد
  • اغلب یا در حرکت است یا اغلب طوری رفتار می کند مثل اینکه تحت یک نیروی محرکه حرکت می کند
  • اغلب تندتند صحبت می کند.
  • غالبا جواب ها را بدون تأمل قبل از کامل شدن سؤال پیش گویی می کند.
  • اغلب نمی تواند منتظر نوبت بماند
  • اغلب اوقات وسط مکالمات یا بازی های دیگران می پرند

این علائم باید حتماً طی شرایطی به مدت شش ماه یا بیشتر در مدرسه و خانه، بازی و تحصیل و امثالهم تداوم داشته باشند. اگر این علائم کمتر از شش ماه بروز یایند یا اینکه ملاک ها در تنها یک شرایط (مثلاً فقط درمدرسه) نمایان شوند آنگاه نباید تشخیص ADHD داده شود.

اما گاهی اوقات کودکان هنگامی که با طبقه تشخیصی دیگری سازگارتر هستند به اشتباه به عنوان ADHDتشخیص داده می شود. والدین و مراقبان سلامت تمایل دارند بی توجهی یا ناتوانی کودک بر تمرکز بر تکالیف را اغلب همبود با بیش فعالیو به طورخودبخود” “ADHD” فرض کنند. برخی متخصصان معتقدند که برخی از کودکان با تشخیص ADHD تحت عنوان اختلال دوقطبی بهترتشخیص و درمان می شوند.

ADHD و دوقطبی چه تفاوتی با هم دارند؟

در حالی که ویژگی تشخیصی ADHD بی توجهی و اکثر اوقات بیش فعالی است، اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی بین انرژی و فعالیت زیاد (به اصطلاح مانیا یاجنون/شیدایی خفیف)و احساسات غمگینی یا ناراحتی (به اصطلاح افسردگی) مشخص می شود. در حالی که گاهی اوقات کودکان با ADHD ممکن است بدون هیچ دلیلی احساس غمگینی کنند کودکان با اختلال دوقطبی ممکن است هفته های متوالی بدون هیچ علت تشخیص پذیری احساس غمگینی کنند. هر دوی احساسات مانیک و احساسات افسرده گر در کودک منجر به مشکلات چشمگیری برای او در تماماً هر جنبه از زندگی های آنها؛ مدرسه، بازی، دوستان، خانه و غیره شود. خلق دوقطبی یک کودک فراگیر و  به سختی تغییرپذیر است در حالی که خلق ADHD کودک ممکن است به صورت دوره ای و گذرا ظاهر شوند اما در کل آنها افسردگی یا مانیای محض نباشند.

یک کودک در دوران اختلال افسردگی دوقطبی ممکن است به خاطر از دست دادن همه تمایلات و مداومت در تحقق آنها بی توجه باشند. یک کودک با ADHD به دلیل صرفاً عدم توانایی تمرکز بر هر چیزی در طی یک دوره زمانی از خود بی توجهی نشان دهند.

یک کودک با ADHD معمولاً به شکل نرمال و قابل انتظاری به رویدادهای زندگی خود واکنش نشان می دهند. واکنش های یک کودک دوقطبی به رویدادهای زندگی اغلب چیزی بیشتر از طولانی نبودن و بزرگ جلوه دادن رویداد خواهد بود.

یک کودک با ADHD در کل  هنگام قشقرق و بدخلقی از کارهایی که انجام می دهد آگاه است که طی یک دوره زمانی کوتاه و بدون آسیب رساندن به اموال رخ می دهد. یک کودک دوقطبی ممکن است هنگام اوقات تلخی و قشقرق ارتباط خود را با واقعیت از دست دهد و دست به تخریب اموال بزند و خود قشقرق به پا کردن ساعت ها طول بکشد.

راه دیگر تفاوت بین این دو نوع تشخیص در فرآیند درمان باشد. وقتی به یک کودک دوقطبی افسرده داروهای ضدافسردگی داده می شود به طور کلی خلق آنها پس از چند هفته بهبود می یابد و توجه و انرژی آنها دوباره جان تازه ای می گیرد. اگر  یک کودک دوقطبی رویداد مانیک را تجربه می کند نوعی داروی ضد روانپریشی ممکن است تجویز شود که در نهایت به کمترکردن سطوح انرژی کمک خواهد کرد. در مقابل؛ به کودک مواد محرک زا داده می شود درمانی که معمولاً بسیار سریع تأثیرمی گذارد تا داروهای ضدروانپریش یا ضدافسردگی. ظرف چندهفته یک کودک معمولاً می تواند به تمرکز حواس بهتر و پایین ترآمدن سطوح انرژی دست یابد مثل اینکه یک کلید را خاموش کرده اند.

درست انجامش دهید

بهترین کار برای دقیق ترین تشخیص ملاقات با متخصص سلامت روان مانند روانشناس کودک متخصص ADHD و اختلال دوقطبی است. چنین متخصصانی در تشخیص گذاری بین این دو اختلال  باتجربه و کاردان هستند و به درستی وجود اختلال دقیق کودک شما را شناسایی می کنند.

منبع : شباهت دو اختلال بیش فعالی با دوقطبی

حمایت از کودکان و تقویت استقلال آنها

حمایت از کودکان در طول تغییرات دوره های آموزشی می تواند به سلامتی و عزت نفس آنها کمک کند.

طبق مطالعات جدید محققان در دانشگاه فنلاند، وقتی پدر و مادر ها از استقلال فرزندانشان در گذارهای آموزشی حمایت می کنند، باعث ایجاد سلامت و عزت نفس بیشتری می شوند و احتمال افسردگی را کاهش می دهند.

این یافته ها به همه ی گذار های آموزشی بالاترِ دانش آموزان مربوط می شود: از دبستان تا دوره ی راهنمایی، از راهنمایی تا دبیرستان و از دبیرستان تا دانشگاه. تاثیرات مثبت آن با افزایش سن کودک افزایش می یابد.

پدر و مادر ها می توانند با دادن انتخاب های بیشتر مطابق اهداف آموزشی آنها، فراهم کردن انعطاف پذیری در محیط ساختار یافته و با مهیا کردن محیط آنها  برای موفقیت، استقلال کودک را برانگیزانند. همچون تشویق کردن کودکان برای خوانا، آراسته و مرتب نوشتن تکالیفشان.

مطالب مرتبط را در همین سایت بخوانید:

راهنمای مادران در افزایش استقلال کودک

استقلال طلبی در نوجوانان

محققان تاکیید کردند که حمایت از استقلال، که پدر و مادر ها آن را فراهم می کنند، در طول هر سه ی این گذار ها از افسردگی جلوگیری می کند و عزت نفس نوجوانان را در دو مرحله ی گذارِ آخر (دبیرستان) افزایش می دهد.

یافته ی مهم این است که تاثیرات مثبتِ حمایت از استقلال، همچنان که کودک بزرگتر می شود افزایش خواهند یافت.دکتر کاتارینا سالملا آرو گفت: «در گذشته تصور می شد که پدر و مادر ها فقط در دوران کودکی نقش مهمی دارند، اما این تحقیق اهمیت آنها را در طول نوجوانی و حتی بزرگسالی بیان می کند.»

برای مدت زیادی، اهمیت خود تنظیمی فقط در ارتباط با سلامت و موفقیت در زندگی مورد تاکیید قرار می گرفت. با این وجود، یافته های جدید حاکی از این است که پدر و مادر ها و کودکان همچنان تاثیر قوی، متقابل و منظمی بر سلامت یکدیگر دارند.

برای مثال فرزند پروری بر سلامت فرزندان تاثیر می گذارد، و سلامت فرزندان همچنین بر پدر و مادر تاثیر می گذارد. در حقیقت نسبت به نگرش قبل، فرزندان نقش موثرتری در تاثیر حمایت والدین برای استقلالشان ایفا می کنند: زمانی که فرزندان کمتر خوب عمل می کنند، پدر و مادر ها مایلند مداخله بیجا کنند و کنترل را بدست گیرند، درواقع از استقلال فرزندانشان کمتر حمایت می کنند.

سالملا آرو گفت: «با این وجود، از دیدگاه سلامت جوانان، برای پدر و مادر ها مهم خواهد بود که در این مواقع بیشتر از آنها حمایت کنند، چرا که ثابت شده حمایت از استقلال فرد افسردگی را کاهش می دهد.»

این تحقیق شامل ۲۰۰۰ فارغ التحصیل جوان می شود که محققان مسیر تحصیلی و سلامتشان را در طول همه ی گذار های تحصیلی پیگیری کرده اند.

این پژوهش با کمک  پروژه ی LEAD و تحت نظارت برنامه های زیر انجام شده است:

Future of Learning, Knowledge and SkillsAcademy

مطالعه ی میان رشته ای Mind the Gap تحت نظارت برنامه ی Human Mind Academy

منبع : حمایت از کودکان و تقویت استقلال آنها

با کودک حواس پرت و فراموش کار چگونه برخورد کنیم؟

حواس پرتی کودک و فراموش کاری کودک گاه به گاه امری طبیعی است که ممکن است برای هر کسی پیش بیاید اما اگر فرزندتان دایما وسیله ای را فراموش کند، کتابش را در خانه جا بگذارد و یا با تلفن های مکرر از جانب مدرسه، از شما درخواست کند تا وسایلش را به مدرسه ببرید چه؟

اگر فرزندی دارید که سال های اولیه ی ورود به مدرسه را پشت سر می گذارد، ممکن است این مساله بیشتر نیز باشد و شما را خسته و کلافه کند.

علاوه بر این، فراموش کاری کودکان، برای والدین هزینه های زیاد دیگری نیز دارد و غالبا بسیار گران تمام می شود. ممکن است مجبور شوید در یک روز کاری شلوغ، مرخصی بگیرید تا کفش ورزشی فرزندتان را به او برسانید و بسیاری نمونه های دیگر.

به عنوان اولین گام لازم است بدانید که به خاطر آوردن و برنامه ریزی کردن، مهارت هایی هستند که نیازمند پرورش اند.

در ادامه با نکاتی آشنا خواهید شد تا از فراموش کاری های بعدی جلوگیری کنید.

آیا فراموش کاری کودکان طبیعی است؟

فراموش کاری و حواس پرتی مداوم و افراطی می تواند نشانه ای از اختلال نقص توجه باشد.

بنابراین در صورتی که فرزندتان الگوی مداومی از فراموش کردن و یا بی توجهی نشان می دهد، لازم است تا با یک مشاور حوزه ی نقص توجه در ارتباط باشید.

استرس و اضطراب نیز می توانند از علایم تشدید کننده ی حواس پرتی در کودکان باشند.

در صورتی که فرزندتان با مسایل آزاردهنده ای در خانه و یا مدرسه درگیر باشد، ممکن است آن را در غالب حواس پرتی بروز دهد.

در موارد دیگر، فراموش کاری کودک می تواند صرفا نشانه ای از فراموش کاری باشد که از طریق آموزش و نکات زیر قابل حل است.

۱.یک الگوی سازنده و برنامه ای عملیاتی ترتیب دهید که روند استقلال و مسئولیت‌پذیری را پرورش دهد.

در صورتی که خدو شما فردی فراموشکار و بی برنامه باشید، فرزندتان برنامه ریزی و تمرکز حواس را از چه منبعی یاد خواهد گرفت؟

اولین گام برای پیشگیری از فراموش کاری کودکان آن است که خودتان الگویی سازنده باشید.

فرزندتان نیازمند آن است که روال برنامه ریزی روزانه ی شما را ببیند تا ضرورت آن را بهتر درک کند.

علاوه برآن، لازم است تا برنامه ای عملیاتی ترتیب دهید تا مسئولیت پذیری افزایش یابد.

به عنوان مثال بجای آنکه هر شب از فرزندتان بپرسید ” کتابت را برداشتی، دفترت چی ؟ و…” به او کمک کنید تا هر شب، قبل از خواب، لیستی از وسایل ضروری روز بعد تهیه کند و در کنار آن ها علامت تیک بزند.

به مرور کودک تان نه تنها فراموش کاری نمی کند بلکه مسئولیت شخصی خود در قبال امور روزانه اش را نیز خواهد پذیرفت.

  1. به کودک حواس پرت جای مشخصی برای نگهداری اشیائش بدهید.

اطمینان حاصل کنید که کودک جالباسی اختصاصی و جای به‌خصوص برای اسباب‌بازی‌ها و کتاب‌هایش دارد.

می توانید به این جاهای اختصاصی برچسب بزنید و از همان ابتدا از آن‌ها به ‌طور مداوم استفاده کنید.

کودک از شما تقلید خواهد کرد و درنتیجه، مهارت‌های سازمان‌دهی‌اش رشد خواهند کرد.

  1. تشویق کردن را فراموش نکنید.

وقتی که کودک حواس پرت به دنبال چیزی می‌گردد و آن را در جای مخصوصش پیدا می‌کند، او را برای قرار دادن شیء در جای مناسب تشویق کنید.

برای افزایش اثربخشی، می توانید هنگامی‌که فرزندتان لباسش را به جالباسی آویزان می‌کند و یا یک اسباب‌بازی را در جای خودش قرار می‌دهد، نکاتی را دربارۀ بازدهی کارش و اینکه دفعۀ بعد چقدر راحتتر به اسباب بازی اش دسترسی خواهد داشت ذکر کنید.

  1. اجازه دهید تا فرزندتان پیامدهای طبیعی فراموش کردن را تجربه کند.

درست است که جاگذاشتن برخی وسایل می تواند برای شما هم ناراحت کننده باشد اما بخاطر داشته باشید که مسئولیت فراموشی وسایل کودک تان به عهده ی خودش است.

اگر دایما این مسئولیت را بپذیرید که وسایل فراموش شده را به او برسانید، احتمالا دلیلی برای برنامه ریزی نمی بیند و به روال قبلی اش ادامه می دهد.

در مواردی، از انجام این کار جلوگیری کنید و سپس با فرزندتان گفت و گو کنید تا روشی برای جلوگیری از فراموشی های مکرر را بیاموزد.

  1. برای درمان کودک حواس پرت از مشاور کمک بگیرید.

در صورتی که علی رغم استفاده از روش های ذکر شده، فراموش کاری کودک همچنان ادامه دارد بهتر است از یک مشاور کمک بگیرید تا سایر دلایل احتمالی مورد بررسی قرار گیرد.

در نظر داشته باشید که فراموش کاری نیز مانند بسیاری از مشکلات رفتاری دیگر، یک مساله ی نیازمند حل و فصل است و سرزنش، تحقیر و یا توبیخ فرزندتان آن را برطرف نخواهد کرد.

منبع : با کودک حواس پرت و فراموش کار چگونه برخورد کنیم؟

مسئله کلاس های صبح زود در کودکان دبستانی

آیا کودکان دبستانی به اندازه نوجوانان محرومیت از خواب دارند؟

در این صورت، آیا آنها باز هم باید زودتر شروع به تحصیل کنند؟

توصیه های موجود در مورد میزان خواب کودکان سنین مختلف باید براساس اتفاق نظر حکم های متخصصان باشد. گروهبندی های سنی اساساً مطلق هستند و برای هر گروه سنی دامنه های سنی پیشنهاد می شود که حاکی از تفاوت های فردی در نیاز به خواب است. غیر از دانستن آنکه کودکان سنین بالاتر به طور متوسط ساعات خواب کمتری در مقایسه با خردسالان دارند، فقط تقریب های حدودی معطوف به نیاز به خواب شده است. من به تازگی نتایجی از مطالعات فراتحلیلی را خلاصه وار تلخیص کردم، یافته های این مطالعه که از ابزارهای سنجش عینی استفاده کرده بود نشان داد که میانگین محرومیت از خواب برای تمام رده های سنی نشان از سیر نزولی کمتر از اتمام بازه های سنی توصیه شده داشت (گلند و همکاران،۲۰۱۸).

برای مطالعه بیشتر:

تنظیم خواب نیمروز کودکان

چگونگی برخورد با رفتارهای کودک در هنگام خواب

در مطالعه ای جدید گروبر و همکارانش(۲۰۱۸) ذکر کردند که توصیه های خواب توسط مؤسسه ملی خواب(NSF) برای کودکان دبستانی و متوسطه یک طور است؛ ۹تا۱۱ساعت. اما وقتی آنها خواب کودکان سنین ۶تا۱۱سال را به طور عینی در هفت شبانه روز پی در پی هفتگی در طی سال تحصیلی اندازه گرفتند دریافتند که کودکان سنین بالاتر درطیف سنی مذکور محرومیت از خواب کمتری داشتند. برای مثال؛ تنها۳/۵۱درصد از کودکان سنین ۱۰و۱۱سال نه تا ده ساعت را در تختخواب سپری کردند.  سنجش های اکتی گرافیک “خواب واقعی” نشان داد حتی کودکان سنین پایین تر در هر طیف سنی ساعات خواب توصیه شده را می خوابند.

حال این سؤال باقی می ماند: کودکان بزرگتر خوابی کمتر از توصیه های صاحبنظران دارند یا اینکه خیل عظیمی از کودکان دبستانی به اندازه کافی نمی خوابند؟ واقعاً هیچ جواب قطعی برای این سؤال وجود ندارد اما نظر من روی تفسیر بعدی است. من شیفته نظر ایرادشده زیر توسط گروبر و همکارانش شدم:

“جمعاً یافته ها نشان می دهد که تغییرات از قبل مفروض ایجاد شده در نوجوانی با شروع دوران بلوغ در عوض می تواند در کوچکترها یعنی کودکان مدرسه رو نیز دیده شود. خواب کودکان پایه سوم و چهارم در مقایسه با همتایان کوچکتر خود دچار تأخیر زودهنگام و تغییرات فشرده تری است و این وضع در بین کودکان پایه های پنجم و ششم حد افراطی تری به خود می گیرد “. از زمان مطالعات ره گشای دکتر ماری کراسکادون در دهه ۱۹۸۰ که واقعاً به صورت یک قاعده کلی و علمی برای خواب درآمده است از این جهت که نوجوانان رسیده به سن بلوغ فاز تأخیری و دشواری در به خواب رفتن را تجربه می کنند. به دلیل آنکه مدارس متوسطه صبح خیلی زود شروع می شوند، فرض بر این است که نوجوانان دچار محرومیت از خواب مزمن شوند.

این مفروضات یک مؤسسه علمی برجسته برای جنبش سریع در به عقب انداختن زمان شروع مدارس متوسطه است. همانطور که قبلاً نیز مستند کرده ام، نواحی تحصیلی سیاستگذار در امر آغاز به کار دیرتر مدارس متوسطه تلنگری زده اند بر برنامه های ایاب و ذهاب دبستان آنچنان که مدارس ابتدایی زودتر شروع شوند. تحقیقات خیلی کمی در اثربخشی یا عدم اثربخشی شروع زودهنگام مدارس ابتدایی و در نتیجه کمتر خوابیدن و نیز تحقیقات کمی در تعیین اینکه عملکرد تحصیلی ضعیف ناشی از بیخوابی است یا خیر، صورت گرفته است.

اما نتایج گروبر و همکارانش و این نتیجه گیری ها باید دست کم فرصتی برای تعمق ما باشد. اگر کودکان کمتر از سن تعیین شده در بازه ۶تا۱۱سال می خوابند احتمال دارد که آنها با این حال نیز ساعاتی ناکافی می خوابند در صورتی که اکثر قریب به اتفاق کودکان ۱۰و ۱۱ساله در فاز پیش از بلوغ قرار دارند. گروبر و همکاران اشاره ای به زمانی به عنوان الگوی همگانی شروع  مدارس نکردند اما آنها بیدارشدن بین ساعات۶:۱۸ و ۶:۳۰ صبح را خاطر نشان ساختند. با شروع مدارس قبل از۷:۳۰دقیقه صبح کودکان مجبورند برای لباس پوشیدن، صبحانه خوردن و رفتن به مدرسه خیلی زودتر از خواب بیدار شوند. ضمن آنکه توصیه آکادمی پزشکی اطفال آمریکا در خصوص اینکه مدارس نباید زودتر از ۸:۳۰ صبح شروع شود قابل فهم است، اما آیا هیچ گونه توجیهی برای تعمیم بیشتر  این توصیه ها به مدارس ابتدایی وجود ندارد؟

منبع : مسئله کلاس های صبح زود در کودکان دبستانی