بایگانی دسته ی کودک

کف خانه پرورش و تربیت، عشق (میان پدر و مادر) و محبت (در محیط خانه) و نوازش (بین همه) باشد.

سقف خانه نظم و انضباط و آرامش داشته باشد. انضباط یعنی هر چیزی سر جای خودش باشد.

مفهوم برای انضباط قائل هستند که مهم ترینش: – به تأخیر انداختن لذت و پاداش

پذیرش مسئولیت

میل به رشد و کمال – و آزادی است. در مورد آرامش بچه باید فکر کند که اینجا تنها جایی است که وقتی می دود یا خسته می شود می تواند در آنجا راحت بخوابد. یعنی خانه باید گرم (محبت) و آرام باشد و با بکن و نکن روبرو نباشد.

چهار دیواری خانه آموزش است. یعنی وظیفه والدین این است که به فرزندان راست گفتن، خوب و مهربان بودن را در عمل و نظر یاد بدهند. در غیر این صورت، اگر والدین در بالا بایستند و فرمان بدهند (والدینی که حتی فرمان خودشان را هم نمی برند) و انتظار داشته باشند که کودکان آنها را اجرا کنند! کودکانی که آن فرمانها را نمی فهمند و نمی توانند بپذیرند و نمی پسندند، اگر آنها را اجرا کنند دچار درگیری و وارد فاز اضطراب و نگرانی می شوند و مسائل زندگی برایشان بسیار سخت و مشکل می شود.فرزندان و تربیت دردنیای امروز

بنابراین پرورش، مواظبت و مراقبت از زندگی در حال رشد است. در حالیکه تعلیم آموختن علم و فن و هنر و مهارت به کودکان است. تربیت هم گرایش به سمت ارزش های مطلق اخلاقی است. با رعایت اینها فرزندان از رضایت و امنیت و آرامش برخوردار خواهند شد. پدری و مادری دو تا گوش شنوا می خواهد نه زبان گویا. هر پدر و مادری که حرف می زند بچه اش را از پای می اندازد. قاعده تربیتی ده به یک است. به این صورت که ده تا جمله بچه می گوید؛ یک جمله پدر و مادر. وقتی بچه نوجوان می شود و با مسائل پیچیده روبرو می شود این قاعده بیست به یک می شود. یعنی روزی که شما به عنوان پدر و مادر وقتی یک جمله حرف می زنید تا نوجوان شما بیست جمله نگفته است شما حق ندارید جمله دوم را مطرح کنید. پدر و مادرهایی که اول حرف می زنند بچه ها را اول کر می کنند و بعد لال. به همین جهت است که نوجوانان با دوستانشان ده ساعت حرف برای گفتن دارند ولی با پدر و مادرشان ده ثانیه هم حرف نمی زنند چرا که این نوع بچه ها توسط پدر و مادرشان از کار افتاده اند. هیچ بچه ای نیست که نخواهد با پدر و مادرش حرف نزند و تمام وقت پدر و مادرش را نگیرد.

بنابراین وقتی بچه ها در را باز ببینند و اشتیاقی از والدینشان ببینند خوب معلوم است که ارتباطی هم برقرار می شود و گرنه راه های ارتباطی بسته می شود. بنابراین بیشتر از آنی که پدر و مادر حرف بزنند باید آنها را بشنوند تا متوجه بشوند که چه خبر است. (ای بسا با گوش کردن به صحبت های آنها پدر و مادر متوجه بشوند که چه خطراتی در سرراه آنها قرار گرفته است.) از طرف دیگر با گوش کردن به آنها کمک می شود که مشکل به وجود آمده برای خود فرزند و در ذهن خود فرزند حل بشود. ترساندن و تنبیه هرگز هرگز هرگز از کودکانمون انسان بهتری نخواهد ساخت. تنبیه تنها باعث افزایش اضطراب در کودکان است. وظیفه والدین اموختن کار خوب به کودکان است نه بازداشتن انها از کار بد.

 منبع : فرزندان و تربیت دردنیای امروز

درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای یک مشکل و اختلال سلامت روان واقعی است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و بیش ترین افرا معتاد به آن نوجوان و کودکان در سن رشد هستند و همین والدین آن ها را بسیار نگران می سازد.

سازمان بهداشت جهانی این بیماری را به‌عنوان «اختلال بازی» نام گذاری کرده است این اختلال به حدی شدید می باشد که زندگی فرد را به طور کامل تحت تاثیر قرار می دهد و باعث می شود که فرد از خواسته ها و اتفاقات زندگی خود غافل شود.

اگرچه میلیاردها نفر به بازی های ویدیویی می پردازند، اما اکثریت آن ها اعتیادی به بازی ندارند. سازمان بهداشت جهانی تعداد افراد مبتلا به اعتیاد را ۳ تا ۴ درصد تخمین زده است. تفاوت بین یک سرگرمی سالم و اعتیاد در تأثیر منفی بازی در زندگی شما است.

معمولاً فرد معتاد به بازی، نقص قابل توجه در عملکرد شخصی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی، شغلی یا سایر زمینه های مهم را تجربه می کند.

اعتیاد به بازی های رایانه ای چیست؟

اعتیاد به بازی یک اعتیاد رفتاری است که به الگویی از بازی های مکرر و مداوم اشاره دارد، علیرغم پیامدهای منفی که این امر ایجاد می کند، از جمله مشکلات روابط، مالی یا کاری این رفتار ادامه پیدا می کند و جنبه های مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.

اعتیاد به بازی را می توان به دو نوع مجزا تقسیم کرد که شامل موارد زیر می باشد:

• اعتیاد به بازی های ویدیویی تک نفره. این نوع بازی ها فقط یک بازیکن را شامل می شوند و تمایل دارند مجموعه ای از ماموریت ها را تکمیل کنند.
• اعتیاد به بازی های ویدیویی چند نفره. بازی های چند نفره آنلاین بازی های ویدئویی هستند که با افراد دیگر در مکان های مختلف در سراسر جهان از طریق اتصال به اینترنت بازی می شوند. این بازی‌ها به دلیل نداشتن پایان رسمی مانند بازی‌های تک‌نفره، بیشتر باعث اعتیاد می شوند.

چه چیزی باعث اعتیاد به بازی های آنلاین می شود؟

بازی‌های رایانه ای به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با استفاده از روان‌شناسی رفتاری پیشرفته، اعتیادآور باشند تا شما را درگیر خود نگه دارند. بازی‌ها تجربیاتی هستند که مقدار زیادی دوپامین در اختیار شما قرار می‌دهند و قرار گرفتن بیش از حد در معرض این سطح از تحریک می‌تواند باعث تغییرات ساختاری در مغز شما شود.

بازی‌ها به قدری شما را درگیر می کنند که می‌توان ساعت‌ها بدون اینکه حتی یک دقیقه از آن گذشت، بازی کرد.

علائم اعتیاد به بازی های رایانه ای

انجمن روانپزشکی آمریکا ۹ علامت هشدار دهنده را شناسایی کرده است که هنگام تشخیص اختلال بازی باید آن ها را بررسی کنید ولی برای درمان قطعی بهترین کار این است که از مشاور یا روانشناس کمک بگیرید.

• اشتغال ذهنی به بازی های ویدیویی.
• علائم ترک در هنگام حذف بازی. این علائم معمولاً به عنوان تحریک پذیری، اضطراب، بی حوصلگی، هوس یا غم توصیف می شوند.
• تلاش های ناموفق برای کنترل مشارکت در بازی های ویدیویی.
• از دست دادن علاقه به سرگرمی ها و سرگرمی های قبلی در نتیجه و به استثنای بازی های ویدیویی.
• ادامه استفاده بیش از حد از بازی ها علیرغم آگاهی از مشکلات روانی اجتماعی.
• اعضای خانواده، درمانگران یا دیگران را در مورد بازی خود فریب می دهد.
• استفاده از بازی های ویدئویی برای فرار یا تسکین خلق و خوی منفی (مانند احساس درماندگی، گناه، اضطراب).
• به دلیل اعتیاد به بازی های رایانه ای، رابطه، شغل، فرصت تحصیلی یا شغلی قابل توجه را به خطر انداخته یا از دست می دهد.

عوارض اعتیاد به بازیهای کامپیوتری

 اعتیاد به بازی های رایانه ای یک اختلال سلامت روان اجباری است که می تواند به زندگی فرد آسیب جدی وارد کند. معمولاً فرد معتاد به بازی‌های ویدیویی بیش از ۱۰ ساعت در روز را به بازی اختصاص می‌دهد. اعتیاد به بازی های رایانه ای باعث می شود که کودکان رژیم غذایی ضعیفی داشته باشندکه عمدتاً از نوشیدنی های انرژی زا پر از کافئین و شکر تشکیل شده است و بسیاری از آن ها دچار کم آبی و سوء تغذیه هستند.

آگورافوبیا

در موارد شدیدتر، معتادان به بازی، آگورافوبیا را تجربه می کنند (نوعی اختلال اضطرابی که در آن از ترک خانه و حضور در جامعه می‌ترسند ).

اعتیاد به بازی های رایانه ای معمولاً باعث می شود که فرد بدخلق، تحریک پذیر، افسرده و پرخاشگر هستند و به دلیل بازی کردن از رفتن به مدرسه یا کار خودداری می کنند. معتاد شدن به بازی به معنای تجربه اختلال عملکردی در چندین زمینه از زندگی است و اثرات طولانی مدت آن می تواند ویرانگر باشد. معتادان به بازی از دانشگاه رد می شوند، طلاق می گیرند و با بیکاری دست و پنجه نرم می کنند.

 بی تحرکی

به طور کلی می توان گفت که نوجوانان و کودکان مبتلا به این اعتیاد از تحرک و فعالیت جسمانی خیلی کمی برخوردار هستند در این شرایط افزایش وزن و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ به شدت افزایش می یابد بنابراین حتما دقت کافی را داشته باشید که کودکتان تحرک کافی را داشته باشد.

عدم مشارکت اجتماعی

یادگیری مهارت های اجتماعی یکی از نکاتی می باشد که اعتیاد به بازی های کامپیوتری آن را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و باعث کاهش آن می گردد. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان مهارت های اجتماعی لازم را یاد گرفته و در جمع می تواند با همسالان و بزرگسالان ارتباط کافی را برقرار کند.

مشکلات تمرکز 

توجه و تمرکز برای کودکان امر مهمی می باشد، کودکان باید بتوانند در انجام تکالیف و مسئولیت های خود تمرکز کنند اما بازی های کامپیوتری این توانایی را از کودکان می گیرند. به طور مثال کودکانی که به بازی های ویدیویی معتاد هستند به ندرت می توانند کتاب بخوانند و تمرکز خود را در طول داستان حفظ کنند.

افزایش پرخاشگری یا خشونت

بسیاری از بازی های ویدیویی حرکات پرخاشگرانه، مرگ دلخراش را نشان می دهند. متاسفانه در این سن کودک فرق میان واقعیت و بازی را متوجه نمی شود و همین باعث افزایش خشونت، پرخاشگری و حتی کابوس های طولانی مدت کودک می شود. به طور مثال کودک درک نمی کند که زامبی ها وجود ندارند و نباید بترسد.

به همین دلیل همیشه از والدین خواسته می شود تا نظارت کافی بر بازی های کودک را داشته باشند.

تشنج و آسیب های استرس مکرر

بچه ها و افرادی که صرع دارند ممکن است تحت تاثیر نمایشگر بازی یا اتفاقات بازی دچار حملات شوند. چراغ‌ها و رنگ‌های نمایشگر بازی‌های ویدیویی ممکن است باعث فعالیت تشنجی در برخی از بازیکنان شود. علاوه بر این بازی مکرر باعث درد در ناحیه کمر، دست، گردن و مچ می شود.

علائم و نشانه های هشدار دهنده اعتیاد به بازی های رایانه ای

• انجام بازی های رایانه ای به صورت مداوم یا اجباری
• انکار مشکل
• تلاش برای کاهش زمان بازی اغلب با شکست مواجه می شود.
• هنگام محدودیت تحریک پذیر و عصبانی می شود.
• هنگام استفاده از وسایل الکترونیکی، زمان را از دست می دهد.
• ترجیح می دهد به جای بازی فیزیکی، وقت خود را با وسایل الکترونیکی سپری کند.
• به دلیل گذراندن زمان زیاد با وسایل الکترونیکی، از انجام تکالیف و کارهای روزمره اجتناب می کند.
• دروغ به خود و دیگران در مورد زمان بازی کردن.
• فعالیت های دیگر فرد مختل می شود.
• ممکن است افسرده یا مضطرب شود.
• از بازی به عنوان راهی برای فرار از مشکلات استفاده می کند.

چه چیزی باعث اعتیاد به بازی های رایانه ای می شود؟

دو دلیل رایج برای اعتیاد به بازی تاکنون کشف شده است که شامل موارد زیر می باشد:

• تغییرات شیمیایی مغز. مانند سایر رفتارهای اجباری که می تواند منجر به اعتیاد شود، سطح ماده شیمیایی دوپامین که هنگام انجام بازی ویدیویی آزاد می شود نیز ممکن است باعث اعتیاد به بازی های رایانه ای شود.
• تأثیرات عاطفی. پیشرفت در بازی ها می تواند به شما کمک کنند تا احساس افزایش عزت نفس و رفاه داشته باشید که ممکن است در سایر جنبه‌های زندگی‌تان به سختی به آن دست پیدا کنید. با این حال، این احساسات ممکن است به محض اینکه بازی را متوقف کنید، از بین بروند.

روش درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای

درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای مشابه رویکردی است که برای درمان افراد مبتلا به سایر اعتیادها مانند مصرف اجباری الکل یا مواد مخدر با برنامه‌های اعتیاد خانگی، روزانه و سرپایی استفاده می‌شود.

از انواع مختلف درمان برای درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای استفاده می شود. این روند درمانی شامل موارد زیر می باشد:

1. درمان شناختی رفتاری (CBT). این روش یک درمان گفتاری است که اغلب برای درمان بسیاری از انواع اعتیاد استفاده می شود.
2. خانواده درمانی. خانواده درمانی برای درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای می تواند به ویژه برای رسیدگی به هر مشکلی در خانه که ممکن است باعث شود شما به بازی های ویدیویی روی آورید انجام می شود.
3. گروه درمانی. جلسات گروه درمانی می تواند به ویژه هنگام تلاش برای غلبه بر اعتیاد به بازی های رایانه ای مفید باشد. گروه درمانی به شما کمک می کند تا متوجه شوید که تنها نیستید.
4. شناسایی محرک. دقت کنید که در چه شرایطی فرزند شما بیش تر تمایل به استفاده و بازی های ویدیویی دارد و سعی کنید آن محرک ها را کاهش دهید.
5.  فرزند خود را ترغیب کنید تا بیش تر با دوستان خود وقت بگذراند.
6. محیط خانه را مناسبی و خالی از استرس کنید.
7. با کودک خود وقت گذاشته و بازی های فیزیکی انجام دهید تا از بیماری های جسمی و چاقی جلوگیری کنید.
8. فعالیت های مختلفی را به او پیشنهاد دهید به طور مثال ساعتی را باهم کتاب بخوانید یا روی مسئله خاصی تحقیق کنید.
9. برای درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای زمان خاصی برای خواب داشته باشید حتما پیش از ده استفاده از هرگونه وسیله الکتریکی را محدود کنید تا کودک یا خودتان خواب بهتری داشته باشید.
10. حتما از آن ها بخواهید تا قبل از بازی به وظایف خود عمل کنند و تکالیف یا مسئولیت هایی که دارند را کامل کنند.
11. دوستی را انتخاب کنید و سعی کنید روند ترک را در کنار هم انجام دهید در این صورت کودک بهتر می تواند عادت خود را ترک کند.
12. اگر به فعالیت هایی غیر از بازی با کامپیوتر می پردازد او را تشویق کنید.
13. کنترل کنید. اگر فرزند شما به حرف شما گوش نداد نباید از مواضع خود پایین بیایید.
14. سرزنش نکنید. با سرزنش کودک نمی توانید به او کمک کنید تا این وضعیت را ترک کند بلکه باعث می شوید فقط سرخورده شود و سعی کند پنهانی بازی کند.
15. به کودک خود یادآوری کنید که اعتیاد به بازی های رایانه ای چقدر ضرر دارد و این آسیب ها را در زندگی روزانه به آن ها نشان دهید.
16. سعی کنید بیش تر بیرون رفته یا در محیط هایی حضور داشته باشید که از بازی های کامپیوتری خبری نیست و کودک شما مجبور می شود در جمع حضور داشته باشد.
17. با کودک خود همراه باشید. اگر می خواهید کودکتان اعتیاد به بازیهای رایانه ای را ترک کند بهترین راه این است که به او کمک کنید و در این روند بهبودی با او همراه باشید.
18. درک کنید که کودکتان هنگام دوری از بازی کمی بداخلاق می شود بنابراین به او سخت نگیرید و این بداخلاقی او را تا جایی که می توانید تحمل کنید.

منبع : درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای | ۴۰ درمان قطعی

منظور از هویت جنسی (احساس درونی مرد بودن یا زن بودن) است. پسری که هویت مردانه دارد، لباس پسرانه می پوشد و رفتارهایش پسرانه و مردانه، است و دوست دارد با پسرها معاشرت و بازی کند و اگر او را به اسم دختر صدا کنند، شدیداً به او بر می خورد و ناراحت می شود و با عصبانیت می گوید: من پسرم نه دختر (امین زاده، ۱۳۸۹). دختری که هویت زنانه را پذیرفته است، لباس و ظاهر زنانه و دخترانه دارد، با دخترها معاشرت می کند و بازی های دخترانه انجام می دهد.

در اختلال هویت جنسی، احساس مردانگی در پسران و احساس زنانگی در دختران شکل نمی گیرد و کودکان به صورت مداوم و شدید، تمایل به اتخاذ وضعیت و نقش جنس مخالف را دارند. این کودکان شدیداً از جنسیت خود ناراضی اند و به صورت گفتاری و کلامی، اصرار و پافشاری می کنند که به جنس مخالف تعلق دارند و هم به صورت غیرکلامی و رفتاری، رفتارهای جنس مخالف را از خود نشان می دهند. این اختلال در پسرها بیش تر گزارش شده است. نسبت ابتلا پسران به دختران از ۶ به ۱ تا ۳۰ به ۱ گزارش شده است.

علل اختلال هویت جنسی چیست؟

علاوه بر تأثیر هورمون های جنسی مردانه (تستوسترون) و زنانه (استروژن و پروژسترون) بر هویت جنسی کودکان، مزاج کودک، نگرش ها و ویژگی های والدین نیز در آن مؤثر است. والدینی که در انتظار فرزند دختری بوده اند و به صورت ناخواسته صاحب فرزند پسر شده اند، ممکن است از نظر ذهنی و روانی نتوانند با این مسئله کنار بیایند و دانسته یا ندانسته، پسر خود را به سوی زنانگی سوق دهند. موی سر او را دخترانه آرایش کنند، لباس های دخترانه به او بپوشانند، عروسک و اسباب بازی های دخترانه برای او فراهم کنند.
قطعاً چنین پسری با شکل و شمایل دخترانه، مورد تمسخر پسرهای هم سن و سال خود قرار می گیرد و از جمع آن ها طرد می شود. در چنین وضعیتی، شخصیت و هویت مردانه، در ذهن این کودک تخریب و ویران می شود و به تدریج به سمت جنس مخالف گرایش پیدا می کند و احتمال تشکیل هویت زنانه در وجود او بیش تر می شود.

در مقابل والدینی که دوست داشته اند صاحب فرزند پسر شوند، ولی دختردار شده اند، ممکن است نتوانند این خواسته شان را فراموش کنند. آن ها دخترشان را به شکل پسر در می آورند. موهای او را پسرانه کوتاه می کنند، لباس های پسرانه به او می پوشانند، اسباب بازی های پسرانه برای او می خرند. این دختر، خواهی نخواهی وارد جمع های پسرانه می شود و بازی های خشن پسرانه مثل تفنگ بازی، دزد و پلیس و فوتبال انجام می دهد. مسئله، زمانی بغرنج تر می شود که رفتارهای پسرانه و مردانه ی این دختر مورد تأیید و تشویق والدین قرار می گیرد و او به این نتیجه می رسد که پسرها بیش تر مورد محبت، علاقه و توجه هستند و اگر او پسر می شد او را بیش تر دوست می داشتند و این مسئله، هویت زنانه را در ذهن او نابود می کند و او را به سمت هویت مردانه سوق می دهد  (امین زاده، ۱۳۸۹).

هم چنین، کیفیت روابط مادر و کودک در نخستین سال های زندگی، در برقراری هویت جنسی اهمیت فوق العاده ای دارد. در خلال این دوره مادرها به طور طبیعی کودکان خود را از هویت جنسی شان آگاه می کنند و همین سبب می شود که آن ها به جنسیت خود افتخار کنند. مشکلات هویت جنسی ممکن است بر اثر مرگ پدر یا مادر، غیبت طولانی مادر، سفرهای طولانی و شغلی پدر، طلاق و جدایی والدین، افسردگی یا بیماری های شدید روانی یکی از والدین که علی رغم حضور فیزکی، حضور عاطفی در خانواده ندارند، به وجود آید.

کودکانی که اختلال هویت جنسی دارند چه خصوصیاتی دارند؟

کودکانی که اختلال جنسی دارند، شدیداً از جنسیت خود ناراضی و ناراحت اند. این کودکان با جنس مقابل همانند سازی می کنند و ترجیح می دهند با جنس مقابل خود هم بازی شوند و بازی های جنس مقابل را انجام دهند. پسرها ترجیح می دهند لباس دخترانه بپوشند و ظاهر خود را دخترانه و موهای خود را بلند کنند. دخترها هم اصرار دارند که لباس پسرانه بپوشند و موهای خود را کوتاه کنند. این دخترها از لباس های زنانه بیزار و متنفرند. در موارد شدید اختلال هویت جنسی کودکان، پسرها طبق معیارهای فرهنگ خود از هر دختری زن صفت تر و دخترها از هر پسری مرد صفت تر هستند.

دختران مبتلا به این اختلال، معمولاً دوستان و هم بازی های پسر دارند و علاقه ی شدیدی به ورزش ها و بازی های خشن پسرانه مثل تفنگ بازی و بازی دزد و پلیس دارند. این دخترها علاقه ای به عروسک بازی یا خاله بازی ندارند ( مگر این که در آن نقش پدر یا فرد مذکر دیگری را به عهده بگیرند). آن ها ممکن است از ادرار کردن در وضعیت نشسته خودداری و ادعا کنند که آلت مردانه دارند یا در آینده پیدا خواهند کرد. این دختران علاقه ای به داشتن پستان و قاعده شدن (پریود) نشان نمی دهند و تأکید دارند که وقتی بزرگ شدند مرد خواهند شد (یعنی واقعاً به صورت یک مرد در خواهند آمد نه این که نقش یک مرد را داشته باشند).

پسران مبتلا به این اختلال، ترجیح می دهند لباس دخترانه یا زنانه بپوشند، میل شدیدی برای شرکت در بازی ها و تفریحات دخترانه دارند. اغلب اسباب بازی مورد علاقه ی آن ها عروسک است و معمولاً هم بازی هایشان را از میان دخترها انتخاب می کنند. در خاله بازی، این پسرها، نقش دختر را بازی می کنند. ادا و اطوار و اعمال آن ها اغلب زنانه تلقی می شود. معمولاً در بین پسران هم سن شان به عنوان «پسران دختر صفت» یا « اوایی خواهر» مورد اذیت و آزار قرار می گیرند یا طرد می شوند. این پدیده در مورد دختران پسر صفت تا سن بلوغ به ندرت صورت می گیرد. پسران مبتلا به این اختلال ممکن است ادعا کنند که وقتی بزرگ تر شدند مبدل به زن خواهند شد ( نه فقط از نظر نقش بلکه به صورت زن واقعی در خواهند آمد). آن ها ممکن است ادعا کنند که آلت جنسی یا بیضه های شان تنفر آور یا از بین خواهد رفت یا بهتر بود که آلت مردانه و بیضه نداشتند. برخی کودکان به دلیل تمسخر سایر بچه ها یا فشار مدرسه برای پوشیدن لباس های جنس تعیین شده ی آن ها، از رفتن به مدرسه خودداری می کنند ( چون این کودکان اصرار دارند حتی در مدرسه، لباس جنس مخالف را بپوشند).

منبع : اختلال هویت جنسی

ادرار شبانه در کودکان و بزرگسالان ریشه در مشکلات ذهنی و جسمی دارد که می تواند به سادگی با تداوم و تکرار درمان شود.

فرزند شما نباید تحقیر شود اگر از شرایط شب ادراری رنج می برد زیرا این اشتباه رفتاری ممکن است وضعیت را بدتر کند.

اگر فرزند شما شب ادراری هم داشته باشد، باید بدانید که این مشکل می تواند بسیاری از والدین را بیمار و خسته کند.

البته شما تنها والدینی نیستید که از این مشکل رنج می برید، اما فرزند شما نیز ممکن است به عنوان عجیب ترین تجربه زندگی اش از آن ها یاد کند.

البته، به یاد داشته باشید که اگر فرزند شما یک یا دو بار خود را خیس کند، نباید به او برچسب شب ادرار بزنید.

کارشناسان بر این باورند که این مورد برای تایید باید حداقل دو بار در هفته به مدت سه هفته اتفاق افتد، به طوری که تشخیص شب ادراری برای شان قطعی شود.

اگرچه هنوز علت قطعی بی اختیاری ادرار در کودکان وجود ندارد، لازم است بدانیم که گاهی اوقات برخی بیماری های جسمی می توانند باعث ایجاد شب ادراری شوند.

بنابراین، شما باید در مورد این مشکل با مشاور فرزندتان مشورت کنید.

کودک خود را به خاطر شب ادراری تنبیه نکنید- راه حل را به ما بسپارید…

علل شب ادراری

• ورود به شرایط جدید، مانند تولد فرزند دیگر، طلاق، و غیره می تواند فشار زیادی را برای کل خانواده ایجاد کند، مخصوصا برای کودکان در سنین کم.
• ورود به چنین شرایطی می تواند برای یک کودک در شب ترس ایجاد کند.
• این یک مشکل رفتاری کودک است.
• چنین مشکلی ریشه های ژنتیکی و ارثی دارد.
• این مشکل برای اکثر کودکان یک مشکل فیزیکی ساده است؛ عضلات مثانه آنها ضعیف یا کوچک هستند و نمی توانند حجم ادرار را که بدن آنها تولید می کند کنترل کند.
• اگر چه استرس ممکن است به طور غیرمستقیم روی این مشکل تاثیر بگذارد، اکثر کارشناسان بر این باورند که استرس نمی تواند دلیل شروع این حادثه باشد، زیرا بین اضطراب و ادرار شبانه ارتباط معنی داری وجود ندارد.
• فقط برخی از رفتارها، زمانی که کودک تحت استرس و فشار قرار دارد، شب ادراری را تشدید می کند. این رفتارها عبارتند از:
• خوردن غذاهای شور
• تخلیه نکردن کامل مثانه قبل از خواب

مایعات نوشیدن در زمان قبل خواب

خوردن نمک نیاز به بدن برای مایعات را افزایش می دهد و این موارد برای کودکان مبتلا به مثانه کوچک مشکل ساز خواهد بود.

استرس همچنین ممکن است باعث ادرار شبانه شود، زیرا شب ادراری اغلب در کسانی که خواب عمیق ندارند رخ می دهد.

کودک ممکن است احساس کند که او بیش از حد مشغول فعالیت بوده است، شاید توسط دیگران مورد آزار و اذیت قرار گیرد، یا از دست دادن شایستگی اش او را آزار دهد.

خوشبختانه بسیاری از چیزهایی که می توانید برای کمک به کودک خود انجام دهید در هر دو نوع فیزیکی و احساسی وجود دارد.

ترس، هیجان، افسردگی و تنش های روزانه، عوارض عاطفی شب ادراری است که اضطراب کودک را افزایش می دهد و بنابراین درمان او را به تاخیر می اندازد.

مراجعه کننده

من یک پسر ۷ ساله دارم که ادرار شبانه دارد، برای حل مشکلش باید کاری انجام دهم، لطفا مرا راهنمایی کنید.

مشاور کودک: ادرار شبانه کودکان می تواند دلایل زیادی داشته باشد، برخی از آنها به لحاظ جسمی و فیزیکی، و برخی روان شناختی هستند.

در اغلب موارد، کودک درگیر هر دو مسئله است.

شب ادراری می تواند از نوع اولیه باشد، که دارای یک قسمت ابتدایی یا ثانویه و موثر است، که پس از کنترل، دوباره به دلیل عوامل ترس و عاطفی شروع شده است.

گزینه های درمان:

• برای انجام معاینات فیزیکی و آزمایشات پزشکی (انگل، کلیه ها، اسفنکتر، مثانه، اوره و غیره) به اورولوژی مراجعه کنید.
• به روانپزشک کودک برای درمان دارویی مراجعه کنید.
• از تشک های مخصوص استفاده کنید. شما می توانید این تشک ها را از داروخانه دریافت کنید
• در طول روز مقدار زیادی مایعات مانند آب، چای، و … را برای افزایش حجم مثانه بنوشید.
• فاصله بین مراحل تخلیه: کودک بعد از استفاده از مایعات نباید تخلیه کند و هر بار باید این فاصله تمرینی افزایش یابد.
• الزامات خاص غذایی: کودک نباید از محرک های اضافی مانند ادویه، فلفل، سرکه، نوشابه های گازدار و مواد غذایی استفاده کند.
• آموزش رفتاری: در این زمینه، والدین پیش شرط لازم هستند و باید با روش های تنظیم رفتار و حساس سازی، با تشویق و تقویت این آموزش ها داده شود.
• تغییر در محیط و فضای توالت و حمام برای کاهش استرس کودکان که تمایلی به رفتن به حمام ندارند توصیه می شود.
• از تکنیک های انگیزشی در این زمینه استفاده کنید.
• ورزش سبب تحریک بیشتر و تقویت عضلات مثانه است.
• انواع مختلف ورزش پیشنهاد شده است:
• اگر از پد هشدار استفاده نکنید، بهتر است بگذارید نوزاد به حالت بیدار بماند، بسته به شناختی که از او در زمان تخلیه اش دارید.
• با مراجعه به مشاور کودک و نوجوان (روان درمانی) برای استفاده از تکنیک های رفتاری می توانید شب ادراری نوزاد را کاهش دهید.
• عوامل روانشناختی، اجتماعی و اضطراب می توانند نقش مهمی را در بروز این مشکل داشته باشند.
• این عوامل باید به حداقل برسد.
• برای این منظور، ترس های کودک را شناسایی کنید و با مشاور خود تماس بگیرید تا آنها را حل کنید.
• ایجاد آرامش برای کودک برای کاهش تنش و استرس یکی از گام های مثبت برای حل مشکل کودک است.
• داستان، صحبت کردن با بچه ها، بازی کردن با او، در اغوش گرفتن او و قرار دادن او در محیط های شاد، موجب آرامش در کودک می شود.
• خجالت، بی حوصلگی و افسردگی، عواقب عاطفی مشکل است که می تواند اضطراب کودک را افزایش دهد و بنابراین درمان او را به تاخیر می اندازد.
• سعی نکنید بر مشکل کودک غلبه کنید و مطمئن شوید مشکل او قابل درمان است.
• اجتناب از مجازات کودک و استفاده از روش های دقیق مهم است.
• توصیه می شود که بعد از ساعت هفت غروب مصرف مایعات را کاهش دهید.
• تخلیه ادرار قبل از خواب ضروری است.
• استفاده از قرصهای روغن ماهی (امگا ۳) و مصرف زعفران توصیه می شود.

منبع : کودک خود را به خاطر شب ادراری تنبیه نکنید- راه حل را به ما بسپارید…