داستان درمانی چیست؟ ✔️ روشی موثر برای بهبود سلامت روان

داستان درمانی چیست؟ داستان درمانی یک روش درمانی مبتنی بر روایت است که از داستان برای کمک به افراد در بهبود سلامت روان خود استفاده می کند. این روش درمانی بر این باور است که داستان ها می توانند به افراد کمک کنند تا در مورد تجربیات خود معنا پیدا کنند، احساسات خود را پردازش کنند و روابط خود را بهبود بخشند.

فهرست مطالب

داستان درمانی چیست؟

داستان درمانی یک روش درمانی می باشد که به افراد کمک می کند تا به یک متخصص در مسائل مربوط به زندگی خودشان باشند – و این موضوع را بپذیرند. در داستان درمانی، بر روی داستان هایی که ما ایجاد می کنیم و در زندگیمان داریم تاکید می شود.

همزمان با اینکه ما اتفاقات و تعاملات جدیدی را تجربه می کنیم، این تجربیات را به موارد معناداری تبدیل می کنیم و در نهایت، این تجربات بر روی دیدگاه ما نسبت به خودمان و دنیا تاثیر می گذارند.

ما می توانیم داستانهای مختلفی را در گذشته داشته باشیم؛ برای مثال مواردی که مربوط به عزت نفس ما، توانایی های ما، روابط ما و کار ما می باشند.

مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان به کودک شما کمک می کند تا با به روز ترین روش های دنیا بدون هیچ عارضه جانبی روند سالم رشد خود را طی کند. متخصصان ما در زمینه کودک ابتدا با بهترین و سریع ترین روش ها اختلالات زمینه ای را شناسایی می کنند و درمان متناسب و تضمینی آن را ارائه می دهند. به منظور صحبت با متخصصان ما می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

تاریخچه

این رهیافت درمانی توسط دو درمانگر نیوزلندی به اسم های میشائیل وایت و دوید اپستون[۱] مطرح شد که معتقد بودند در نظر گرفتن افراد به عنوان عواملی مستقل از مشکلات خودشان اهمیت زیادی دارد.

داستان درمانی چیست؟ که در دهه ۱۹۸۰ مطرح شد، یک رهیافتی است که بیشتر بر روی مشورتی تاکید می کند که دارای ماهیت غیرسرزنش کننده و غیرآسیب شناختی باشد.

وایت و اپستون به این نتیجه رسیدند که برچسب نزدن به خودشان یا در نظر نگرفتن خودشان به عنوان “شکست خورده” یا “مشکل اصلی” یا عدم احساس ضعف در مورد شرایط و الگوهای رفتاری، اهمیت زیادی برای افراد دارد.

داستان درمانی می تواند فواید زیادی برای سلامت روان داشته باشد. این روش درمانی می تواند به افراد در موارد زیر کمک کند:

  • بهبود عزت نفس
  • کاهش استرس و اضطراب
  • بهبود مهارت های ارتباطی
  • حل مشکلات
  • پردازش تروما

داستان درمانی برای چه افرادی مناسب است؟

داستان درمانی برای افراد با طیف وسیعی از مشکلات سلامت روان مناسب است. این روش درمانی به ویژه برای افرادی که با موارد زیر دست و پنجه نرم می کنند، مفید است:

قصه درمانی برای پرخاشگری

در جنگلی بزرگ و سرسبز، اژدهایی به نام “آذر” زندگی می کرد. آذر اژدهای بسیار بزرگ و قدرتمندی بود، اما بسیار پرخاشگر و عصبانی بود. او همیشه از همه چیز عصبانی بود و به هر کسی که سر راهش قرار می گرفت، حمله می کرد.

یک روز، بچه خرس کوچولویی به نام “خرسه” در جنگل مشغول بازی بود که اژدها را دید. بچه خرسه از ترس فرار کرد، اما اژدها او را تعقیب کرد. اژدها به بچه خرسه رسید و او را گرفت. بچه خرسه خیلی ترسیده بود و شروع به گریه کرد. اژدها هم خیلی عصبانی بود و می خواست بچه خرسه را بخورد.

در همین لحظه، پیرزنی که در جنگل زندگی می کرد، از راه رسید. پیرزن با مهربانی به اژدها گفت: “چرا این بچه را می خواهی بخوری؟ او هیچ کاری با تو ندارد.”

اژدها با عصبانیت گفت: “من از همه چیز عصبانی هستم. من از همه متنفرم.”

پیرزن گفت: “اما عصبانیت و نفرت تو هیچ مشکلی را حل نمی کند. با این کار فقط خودت را اذیت می کنی.”

اژدها کمی فکر کرد و گفت: “شاید تو راست می گویی. من همیشه عصبانی هستم و از این وضعیت خسته شده ام.”

پیرزن گفت: “من می توانم به تو کمک کنم تا عصبانیت خود را کنترل کنی.”

اژدها با خوشحالی گفت: “لطفا به من کمک کن.”

پیرزن به اژدها گفت: “اول باید یاد بگیری که احساسات خود را بشناسی. وقتی عصبانی می شوی، باید بفهمی که چرا عصبانی شده ای. وقتی علت عصبانیت خود را فهمیدی، می توانی راه حلی برای آن پیدا کنی.”

اژدها به حرف های پیرزن گوش کرد و سعی کرد احساسات خود را بشناسد. او متوجه شد که گاهی اوقات از تنهایی عصبانی می شود و گاهی اوقات از اینکه نمی تواند کاری را که دوست دارد انجام دهد، عصبانی می شود.

پیرزن به اژدها گفت: “وقتی عصبانی می شوی، باید سعی کنی آرام شوی. می توانی چند نفس عمیق بکشی یا چند دقیقه در سکوت بنشینی. همچنین می توانی با کسی که دوستش داری صحبت کنی.”

اژدها تمرین کرد که وقتی عصبانی می شود، آرام شود. او متوجه شد که وقتی آرام است، بهتر می تواند فکر کند و راه حلی برای مشکل خود پیدا کند.

یک روز، اژدها و بچه خرسه دوباره همدیگر را دیدند. اژدها دیگر عصبانی نبود و با بچه خرسه مهربان بود. بچه خرسه از اینکه اژدها دیگر عصبانی نیست، خوشحال شد.

اژدها به بچه خرسه گفت: “از اینکه به من کمک کردی، متشکرم. حالا من می توانم عصبانیت خود را کنترل کنم و زندگی بهتری داشته باشم.”

بچه خرسه هم گفت: “خوشحالم که توانستم به تو کمک کنم.”

اژدها و بچه خرسه با هم دوست شدند و در جنگل با هم بازی می کردند. آنها یاد گرفته بودند که عصبانیت را با مهربانی و دوستی می توان حل کرد.

پیام قصه:

  • عصبانیت یک احساس طبیعی است، اما باید آن را کنترل کرد.
  • وقتی عصبانی می شویم، باید علت عصبانیت خود را بفهمیم.
  • راه های زیادی برای کنترل عصبانیت وجود دارد، مانند آرام کردن خود، صحبت با کسی که دوستش داریم، یا ورزش کردن.
  • مهربانی و دوستی می تواند به ما کمک کند تا عصبانیت خود را کنترل کنیم.

قصه در مورد بداخلاقی کودکان

در یک شهر کوچک، دختری به نام نگار زندگی می کرد. نگار دختری باهوش و مهربان بود، اما گاهی اوقات بداخلاقی می کرد. او وقتی چیزی را نمی خواست یا نمی توانست، بدخلق می شد و با دیگران قهر می کرد.

یک روز، نگار و مادرش برای خرید به شهر رفتند. وقتی به مغازه اسباب بازی فروشی رسیدند، نگار یک عروسک جدید دید که خیلی دوستش داشت. او از مادرش خواست که آن را برایش بخرد، اما مادرش گفت که پول کافی برای خرید آن عروسک ندارند.

نگار خیلی ناراحت شد. او شروع به گریه کرد و با مادرش قهر کرد. مادرش سعی کرد او را آرام کند، اما نگار قبول نکرد. او به مادرش گفت که او بدترین مادر دنیاست و او را دوست ندارد.

مادر نگار خیلی ناراحت شد. او می دانست که نگار عصبانی است، اما این حرف ها خیلی زشت بودند. او به نگار گفت که او را دوست دارد، اما رفتار او را دوست ندارد.

نگار بعد از مدتی آرام شد. او متوجه شد که حرف های زشتی به مادرش گفته است. او از مادرش عذرخواهی کرد و قول داد که دیگر بداخلاقی نکند.

مادر نگار هم به او قول داد که همیشه در کنارش باشد و کمکش کند تا رفتارش را بهتر کند.

از آن روز به بعد، نگار تلاش کرد تا رفتارش را تغییر دهد. او سعی کرد بیشتر صبر کند و با دیگران مهربان باشد. او همچنین یاد گرفت که وقتی عصبانی می شود، قبل از حرف زدن، چند دقیقه فکر کند.

نگار کم کم توانست رفتارش را بهتر کند. او دیگر بداخلاقی نمی کرد و با دیگران دوست بود. او خوشحال بود که یاد گرفته است چگونه رفتارش را کنترل کند.

نتیجه

بداخلاقی یک رفتار طبیعی در کودکان است. همه ی کودکان گاهی اوقات بداخلاقی می کنند. اما مهم است که والدین به کودکان خود کمک کنند تا رفتارشان را کنترل کنند. والدین می توانند با صبر و مهربانی، به کودکان خود کمک کنند تا یاد بگیرند چگونه با احساسات خود کنار بیایند و رفتار مناسبی داشته باشند.

پیشنهاد مشاور: قصه شب برای کودکان هشت ساله

قصه کودکانه در مورد دعوا نکردن

در جنگلی زیبا، دو دوست به نام‌های گلابی و سیب زندگی می‌کردند. آنها از بچگی با هم بزرگ شده بودند و همیشه با هم بازی می‌کردند. آنها هر دو دوست خوبی برای هم بودند و همیشه به هم کمک می‌کردند.

یک روز، گلابی و سیب در حال بازی در جنگل بودند که به یک درخت پر از میوه رسیدند. آنها هر دو میوه‌ها را دیدند و خیلی خوششان آمد. گلابی گفت: «وای چه میوه‌های خوشمزه‌ای! من خیلی دوست دارم یکی از آنها را بخورم.»

سیب هم گفت: «من هم همینطور. من خیلی گرسنه‌ام.»

گلابی و سیب شروع کردند به بالا رفتن از درخت تا میوه‌ها را بچینند. آنها هر دو می‌خواستند میوه‌های بالای درخت را بچینند، اما درخت خیلی بلند بود.

گلابی گفت: «من می‌روم بالا و میوه‌ها را می‌چینم.»

سیب گفت: «نه، من می‌روم بالا. من از تو بلندترم و می‌توانم راحت‌تر میوه‌ها را بچینم.»

گلابی و سیب شروع کردند به دعوا کردن. آنها هر دو می‌خواستند میوه‌ها را بچینند و حاضر نبودند که با هم تقسیم کنند.

در همین حین، یک پرنده از بالای درخت پرواز کرد و گفت: «چرا با هم دعوا می‌کنید؟ میوه‌ها برای همه هستند. شما می‌توانید با هم تقسیم کنید.»

گلابی و سیب از حرف پرنده خجالت کشیدند. آنها فهمیدند که دعوا کردن کار اشتباهی است.

گلابی گفت: «تو راست می‌گویی. ما می‌توانیم با هم تقسیم کنیم.»

سیب هم گفت: «بله، ما باید با هم دوست باشیم.»

گلابی و سیب با هم میوه‌ها را چیدند و با هم خوردند. آنها خیلی خوشحال بودند که با هم دوست شده‌اند و دیگر دعوا نمی‌کنند.

داستان کودکانه درباره خوب حرف زدن

در جنگل سرسبز و پر درختی، خرس کوچولوی مهربانی زندگی می کرد. خرس کوچولو خیلی دوست داشت با دوستانش بازی کند و با آنها حرف بزند. اما او خیلی خوب حرف نمی زد و گاهی اوقات حرف های بدی می زد.

یک روز، خرس کوچولو با کلاغ دوست شد. کلاغ خیلی خوش صحبت بود و خیلی خوب حرف می زد. خرس کوچولو خیلی از حرف های کلاغ خوشش می آمد و از او می خواست که به او کمک کند تا خوب حرف بزند.

کلاغ قبول کرد که به خرس کوچولو کمک کند. او هر روز با خرس کوچولو تمرین می کرد. آنها با هم داستان می خواندند، شعر می گفتند و با هم صحبت می کردند.

با گذشت زمان، خرس کوچولو بهتر و بهتر حرف زد. او دیگر حرف های بدی نمی زد و همیشه با دوستانش با احترام حرف می زد.

یک روز، خرس کوچولو و کلاغ در حال بازی بودند که یک گرگ بزرگ را دیدند. گرگ به سمت آنها آمد و گفت: «من شما را می خورم!»

خرس کوچولو خیلی ترسیده بود، اما او یاد گرفت که خوب حرف بزند. او با صدای بلند به گرگ گفت: «تو نمی توانی ما را بخوری! ما خیلی قوی هستیم.»

گرگ از حرف های خرس کوچولو ترسید و فرار کرد. خرس کوچولو و کلاغ از اینکه توانستند گرگ را فراری دهند، خیلی خوشحال بودند.

خرس کوچولو از کلاغ خیلی تشکر کرد. او گفت: «اگر تو به من کمک نمی کردی، نمی توانستم گرگ را فراری دهم.»

کلاغ گفت: «خوشحالم که توانستم به تو کمک کنم.»

خرس کوچولو و کلاغ با هم دوستی خود را ادامه دادند و همیشه با احترام با هم حرف می زدند.

منبع : داستان درمانی چیست؟ ✔️ روشی موثر برای بهبود سلامت روان

کشف استعداد و خلاقیت ✔️ برترین روش استعداد یابی کودکان

استعداد یابی کودکان کودکان موجوداتی کنجکاو و خلاق هستند. آنها دنیای اطراف خود را با چشمانی باز و ذهنی آماده برای یادگیری و تجربه می نگرند. این ویژگی ها فرصتی طلایی برای والدین فراهم می کند تا استعداد و خلاقیت فرزندان خود را کشف کنند و زمینه را برای شکوفایی آنها فراهم کنند.

فهرست مطالب

استعداد یابی کودکان

متسفانه در گذشته تنها شاخصه های ابتدایی همچون IQ (هوش عمومی) بررسی می شد و کودکانی که در زمینه های هنری، درک مطلب و غیره استعدادهای نهفته داشتند نادیده گرفته می شدند. اما امروزه در مرکز مشاوره تخصصی استعدادیابی کودک (مرکز مشاوره ستاره ایرانیان) با استفاده از جدیدترین روش های علمی دنیا به بررسی ابعاد استعدادی کودکان در زمینه های زیر پرداخته می شود:

  1. استعدادهای ذهنی
  2. استعدادهای روانی
  3. هوش هیجانی
  4. هوش عمومی
  5. ظرفیت های مغزی
  6. خلاقیت 
  7. ساختارهای مغزی 
  8. و غیره

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

اهمیت کشف استعداد و خلاقیت کودک

استعداد و خلاقیت دو ویژگی مهم در رشد و موفقیت کودکان هستند. استعداد به توانایی یادگیری و انجام یک کار با سرعت و دقت بیشتر از سایرین اشاره دارد. خلاقیت نیز توانایی تولید ایده‌های جدید و نوآورانه است.

استعداد یابی کودکان در سنین پایین بسیار مهم است، زیرا در این سنین مغز کودکان در حال رشد و تکامل است و استعدادهای آنها به راحتی شکوفا می‌شوند. اگر والدین و مربیان بتوانند استعدادهای کودکان را در این سنین شناسایی و پرورش دهند، می‌توانند به آنها کمک کنند تا در آینده به موفقیت‌های بزرگی دست یابند. این امر می تواند به کودک در موارد زیر کمک کند:

  • احساس رضایت و خوشبختی: کودکانی که استعداد و خلاقیت خود را کشف می کنند، احساس رضایت و خوشبختی بیشتری دارند. آنها می توانند از انجام فعالیت هایی که از آنها لذت می برند، لذت ببرند و احساس موفقیت کنند.
  • رشد و پیشرفت: استعداد و خلاقیت می تواند به کودکان کمک کند تا در زمینه های مختلف زندگی خود رشد و پیشرفت کنند. کودکان خلاق معمولاً یادگیرندگان بهتری هستند و می توانند مسائل را به روش های جدید و نوآورانه حل کنند.
  • موفقیت در آینده: استعداد و خلاقیت می تواند به کودکان کمک کند تا در آینده موفق شوند. کودکانی که استعداد و خلاقیت خود را پرورش می دهند، می توانند در زمینه های شغلی و تحصیلی خود به موفقیت دست یابند.
  • توسعه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی: فعالیت در زمینه‌های مختلف می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را توسعه دهند. این امر می‌تواند به آنها کمک کند تا در آینده در تعامل با دیگران موفق‌تر باشند.

پیشنهاد مشاور: کودک با استعداد کیست؟

راهکارهای کشف استعداد و خلاقیت کودک

برای کشف استعداد و خلاقیت کودک، والدین می توانند از روش های زیر استفاده کنند:

  • فرصت های مختلف را در اختیار کودک قرار دهید: به کودک اجازه دهید تا در فعالیت های مختلف شرکت کند و چیزهای جدید را تجربه کند. این کار به او کمک می کند تا استعدادها و علایق خود را کشف کند.
  • به علایق کودک توجه کنید: به علایق کودک خود توجه کنید و از او بپرسید که چه فعالیت هایی را دوست دارد. این کار به شما کمک می کند تا استعدادهای نهفته او را شناسایی کنید.
  • از کودک حمایت کنید: از کودک خود حمایت کنید و به او کمک کنید تا استعدادهای خود را پرورش دهد. این کار به او اعتماد به نفس می دهد و انگیزه او را برای ادامه تلاش افزایش می دهد.
  • پرورش هویت: تشویق و ستایش یک راه طولانی برای بسط و توسعه ی استعدادهای کشف شده ی فرزند شما خواهد بود. بگذارید کودک شما بداند که شما به توانایی های او افتخار می کنید و علاقه ی خود را به موضوعات مورد علاقه ی او، خواه خود شما به این موضوعات علاقه داشته باشید یا نه؛ نشان دهید.

برخی از فعالیت هایی که می توانند به کشف استعداد و خلاقیت کودک کمک کنند عبارتند از:

  • بازی های آزاد: بازی های آزاد مانند بازی با اسباب بازی ها، ساخت کاردستی و نقاشی کردن می توانند به کودکان کمک کنند تا خلاقیت خود را بروز دهند.
  • فعالیت های هنری و موسیقی: فعالیت های هنری مانند نقاشی، موسیقی، رقص و نمایش می توانند به کودکان کمک کنند تا استعدادهای هنری خود را کشف کنند.
  • فعالیت های علمی و ریاضی: فعالیت های علمی و ریاضی مانند حل معما، انجام آزمایشات و ساخت سازه ها می توانند به کودکان کمک کنند تا استعدادهای علمی و ریاضی خود را کشف کنند.
  • فعالیت های ورزشی: فعالیت های ورزشی مانند دویدن، پرش، شنا و رقص می توانند به کودکان کمک کنند تا استعدادهای ورزشی خود را کشف کنند.
  • همیشه در حال نظارت و جستجو باشید:  کودکان ممکن است معمولا استعدادهای خود را تشخیص ندهند، با این حال به صورت غریزی این استعدادها را دنبال می کنند، به عنوان مثال، چنانچه کودک شما علاقه ی خاصی به جعبه نقاشی دارد، این می تواند یک نشانه از این مطلب باشد که او یک هنرمند است- او ممکن است که هنوز کار زیادی با قلم موی خود انجام ندهد- اما صبر و شکیبایی شما با تکامل استعداد او ارزش پیدا خواهد کرد.
  • برای کودک خود فرصت ها را فراهم کنید: اگر هیچ فرصتی برای یک توانایی برای تغذیه آن وجود نداشته باشد، ممکن است این توانایی در کل سال های شکل گیری کودک سرکوب شود. به عنوان مثال، اگر کودک یک استعداد برای نواختن طبل و دنبک دارد، ممکن است تا زمانی که بر روی طبل ضربه نزند، این استعداد در او شکوفا نشود. مهم است که طیف وسیعی از فرصت ها را برای کودک خود فراهم کنید بطوری که هر استعداد پنهانی بتواند بروز یافته و شکوفا شود.

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

استعداد یابی کودکان از چه سنی

بهترین سن استعدادیابی کودکان ۳ تا ۶ سالگی است. در این سنین، کودکان در حال رشد و یادگیری هستند و توانایی‌های بالقوه خود را به نمایش می‌گذارند. همچنین، مغز کودکان در این سنین انعطاف‌پذیرتر است و استعدادها را به راحتی می‌پذیرد.

البته استعدادیابی کودکان را می‌توان از سنین پایین‌تر نیز انجام داد. برخی از متخصصان معتقدند که استعدادیابی کودکان از سنین ۲ تا ۳ سالگی نیز امکان‌پذیر است. اما در این سنین، تشخیص استعدادها دشوارتر است و ممکن است نتایج دقیقی حاصل نشود.

ه طور کلی، هر چه سن کودکان برای استعدادیابی پایین‌تر باشد، نتایج دقیق‌تر خواهد بود. بنابراین، والدین و مربیان باید از سنین پایین به کودکان توجه کنند و استعدادهای آنها را شناسایی کنند.

برای استعدادیابی کودکان، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

  • آزمون‌های استعدادیابی: این آزمون‌ها توسط متخصصان طراحی شده‌اند و توانایی‌های مختلف کودکان را در زمینه‌های مختلف مانند هوش، استعدادهای تحصیلی، استعدادهای هنری، استعدادهای ورزشی و … ارزیابی می‌کنند.
  • مشاهده رفتار کودکان: والدین و مربیان می‌توانند با مشاهده رفتار کودکان، استعدادهای آنها را شناسایی کنند. برای مثال، اگر کودکی به موسیقی علاقه زیادی دارد و در آن استعداد دارد، ممکن است در آینده یک نوازنده یا خواننده موفق شود.
  • مشاوره با متخصصان: والدین می‌توانند با مراجعه به متخصصان در زمینه استعدادیابی، از آنها کمک بگیرند. متخصصان با بررسی رفتار کودکان و انجام آزمون‌های مختلف، می‌توانند استعدادهای آنها را به طور دقیق‌تر شناسایی کنند.

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج است که در هر سنی می توانید از آن استفاده کنید، مشاوران با تجربه ما با توجه به نیاز شما کمک می کنند تا تست مناسب خود را انتخاب کنید.

مراکز استعدادیابی کودکان در تهران

انتخاب برترین مرکز استعدادیابی کودکان، به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • روش‌های استعدادیابی: مرکز استعدادیابی باید از روش‌های معتبر و علمی برای استعدادیابی کودکان استفاده کند. مرکز تخصصی ستاره برترین
    تست استعداد یابی، دستگاه ها و مشاوران را برای استعدادیابی کودک شما فراهم کرده و به کودک شما کمک می کند تا مسیر خود را در زندگی پیدا کند.
  • تجربه و دانش متخصصان: متخصصان مرکز استعدادیابی باید تجربه و دانش کافی در زمینه استعدادیابی کودکان داشته باشند. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با کادری متخصص، با تجربه و کمک اساتید دانشگاه آینده ای درخشان را برای کودک شما رقم می زنند.
  • خدمات پس از استعدادیابی: مرکز استعدادیابی باید خدمات پس از استعدادیابی را به کودکان و والدین آنها ارائه دهد. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با بهبود مهارت های ریاضی، کلامی، رفع عدم توجه و تمرکز با به روز ترین تکنیک ها و دستگاه های علمی به فرزند شما کمک می کند تا موفقیت خود را در آینده تضمین کند.

پیشنهاد مشاور: تشخیص تیزهوشی (استعداد) کودک

 

موسسه خلاقیت و استعدادیابی

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان یکی از مراکز تخصصی استعدادیابی کودکان در ایران است که از روش‌های علمی و نوین برای استعدادیابی کودکان استفاده می‌کند. این مرکز از متخصصان باتجربه و دانش کافی در زمینه استعدادیابی کودکان بهره می‌برد. همچنین، این مرکز خدمات پس از استعدادیابی را به کودکان و والدین آنها ارائه می‌دهد.

با توجه به عوامل گفته شده، می‌توان گفت که مرکز مشاوره ستاره ایرانیان یکی از مراکز معتبر و باسابقه در زمینه استعدادیابی کودکان است که می‌تواند گزینه مناسبی برای والدینی باشد که به دنبال شناسایی استعدادهای کودکان خود هستند.

چگونه استعداد خود را کشف کنیم

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج است که در هر سنی می توانید از آن استفاده کنید، مشاوران با تجربه ما با توجه به نیاز شما کمک می کنند تا تست مناسب خود را انتخاب کنید. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

اضطراب جدایی در مهد کودک ✔️۱۳ راهکارهای روانشناسی

اضطراب جدایی در مهد کودک مسئله ای است ک تمام کودکان هنگامی که اولین بار وارد مهد کودک می شود، آن را تجربه می کنند. رفتن به مهد کودک برای اولین بار در واقع یک چالش بی سابقه برای کودکان است، در این شرایط اولین کاری که باید انجام دهید این است که هنگام ورود به مهد کودک با اضطراب جدایی مقابله کنید و راهکارهای مقابله را یاد خود و کودکتان دهید.

اضطراب جدایی در مهد کودک یکی از مشکلات شایع در کودکان پیش دبستانی است. این اضطراب زمانی رخ می دهد که کودک از جدایی از والدین خود، خواهر و برادر خود یا سایر افراد مهم در زندگی خود احساس ناراحتی یا ترس می کند. اضطراب جدایی می تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در کودکان بین ۱۸ تا ۳۰ ماهگی مشاهده می شود.

علل اضطراب جدایی

علل اضطراب جدایی در مهد کودک متعدد است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • عوامل ژنتیکی: برخی از کودکان به طور ژنتیکی مستعد اضطراب هستند.
  • تجارب گذشته: کودکانی که در گذشته تجربه های اضطراب آور یا آسیب زا داشته اند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اضطراب جدایی باشند.
  • شرایط محیطی: شرایط محیطی مانند جدایی از والدین در سنین پایین یا تغییر مکان زندگی می تواند خطر ابتلا به اضطراب جدایی را افزایش دهد.

علائم اضطراب جدایی

علائم اضطراب جدایی در مهد کودک می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • گریه کردن، فریاد زدن یا جیغ زدن هنگام جدایی از والدین
  • اضطراب، بی قراری یا پرخاشگری
  • ترس از خوابیدن به تنهایی
  • کاهش اشتها یا وزن
  • اختلال در خواب یا کابوس

کاهش اضطراب جدایی در مهد کودک

اگر کودک شما از اضطراب جدایی رنج می برد، می توانید با انجام اقدامات زیر به او کمک کنید:

  • بگذارید بچه ها عشق و دلتنگی شما را احساس کنند. در واقع عشق و دلتنگی متقابل هستند، وقتی برای اولین بار فرزندانمان را ترک می کنیم تا به سر کار برویم، وقتی بچه هایمان برای اولین بار ما را ترک می کنند تا به مدرسه بروند. ما نیز مانند بچه ها دوران سخت از شیر گرفتن روانی را دوباره تجربه خواهیم کرد.
  • یکی از وسایل راحتی مورد علاقه فرزندتان را بیاورید. این می تواند یک اسباب بازی مورد علاقه یا پتویی باشد که او را در محیط جدیدش با حس خانه و خانواده راحت و گرم می کند.
  • بچه ها را با محیط آشنا کنید. اجازه دهید کودکان با محیط جدید و مراقبین آشنا شوند، با کودکان جدید آشنا شوند و بر ناآشنایی غلبه کنند.
  • رو در رو خداحافظی کنید، لبخند و تشویق را برای بچه ها بگذارید و در مورد زمان دقیق ملاقات مجدد توافق کنید. بدون خداحافظی او را ترک نکنید و غمگین و نگران رفتار نکنید و کودک را به اشتباه تصور کند که رها شده است یا شروع بدی است و غیره.
  • زمان توافق شده با فرزندان خود را حفظ کنید و شادی با هم بودن را دوباره تجربه کنید. نیاز فرزندتان به عشق را برآورده کنید، اجازه دهید احساساتی که برای یک روز سرکوب شده اند را کاملا رها کند و به او کمک کنید تا احساساتش را تنظیم کند تا بتواند عشق شما را تجربه کند.
  • از نکات بد اجتناب کنید. وقتی بچه شیطون یا نافرمان است، نگویید: اگر دوباره نافرمان شدی، تو را به مهد کودک می فرستم… این گونه حرف ها باعث می شود که کودک از مهد بترسد و اضطراب جدایی در هنگام ورود به مهد کودک تشدید شود.
  • کتاب های تصویری می توانند به شما و فرزندتان کمک کنند تا قبل از ورود به مهدکودک بر موانع روانی غلبه کنید

قصه در مورد ترس کودکان

  1. جغد کوچک، شودل
  2. بوسه جادویی، پین
  3. فراموش کردم بگویم دوستت دارم، ماس
  4. “من به مهد کودک نمی روم” استفانی بلک
  5. تام به مهد کودک می رود، ماری آلینا باروین

چند نکته مهم برای کاهش اضطراب جدایی در مهد کودک

  • به کودک خود اجازه دهید در مورد احساسات خود صحبت کند. به او بگویید که طبیعی است که گاهی اوقات احساس ترس یا ناراحتی کند.
  • به کودک خود کمک کنید تا مهارت های مقابله ای را بیاموزد. به او آموزش دهید که چگونه با احساسات منفی خود کنار بیاید.
  • از ایجاد انتظارات غیرواقعی خودداری کنید. انتظار نداشته باشید که کودک شما بلافاصله از اضطراب جدایی خلاص شود. به او زمان و حمایت لازم را بدهید.

با رعایت این نکات می توانید به کودک خود کمک کنید تا بر اضطراب جدایی خود غلبه کند و از تجربه مهد کودک لذت ببرد.

اضطراب جدایی در نوزادان

اضطراب جدایی در نوزادان، یک مرحله طبیعی از رشد عاطفی آنها است که معمولاً از ۶ ماهگی شروع می‌شود و در ۳ سالگی به اوج خود می‌رسد. در این مرحله، نوزادان شروع به درک مفهوم جدایی می‌کنند و از اینکه والدین خود را از دست دهند، می‌ترسند.

علائم اضطراب جدایی در نوزادان عبارتند از:

  • گریه کردن و ناآرامی هنگام جدا شدن از والدین
  • بهانه‌گیری و مقاومت در برابر رفتن به مهدکودک یا نزد مراقب دیگر
  • ترس از غریبه‌ها
  • دیدن کابوس‌های شبانه با مضمون جدایی
  • تکرر ادرار یا مدفوع
  • بی‌اشتهایی یا پراشتهایی

اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً با گذشت زمان و افزایش اعتماد به نفس آنها، کاهش می‌یابد. با این حال، اگر علائم اضطراب جدایی در نوزاد شما شدید باشد یا بیش از ۶ ماه طول بکشد، ممکن است نشانه‌ای از اختلال اضطراب جدایی باشد.

پسرم میره مهد گریه میکنه چیکار کنم

گریه کردن پسر شما در مهد کودک یک واکنش طبیعی است. بسیاری از کودکان در سنین پیش دبستانی از جدا شدن از والدین خود می ترسند. این ترس می تواند به دلایل مختلفی مانند اضطراب جدایی، عدم آشنایی با محیط مهد کودک یا نگرانی از اینکه والدینشان را دوست نداشته باشند، باشد.

در اینجا چند نکته وجود دارد که می توانید برای کمک به پسر خود برای سازگاری با مهد کودک انجام دهید:

  • از قبل با او در مورد مهد کودک صحبت کنید. به او بگویید که مهد کودک یک مکان امن و سرگرم کننده است که در آن می تواند با کودکان دیگر بازی کند، یاد بگیرد و دوستان جدید پیدا کند.
  • او را به مهد کودک ببرید تا قبل از شروع کلاس ها از محیط آن بازدید کند. آماده کردن کودک برای مهدکودک تا با مربیان و کودکان دیگر آشنا شود و احساس امنیت بیشتری کند.
  • در روزهای اول، او را به مهد کودک ببرید و در آنجا بمانید تا آرام شود. سپس، به تدریج زمان حضور خود را در مهد کودک کاهش دهید.
  • به او اطمینان دهید که هر روز به دنبال او می آیید. این به او کمک می کند تا احساس امنیت بیشتری کند.
  • اگر پسر شما گریه می کند، سعی کنید خونسرد باشید و آرامش خود را حفظ کنید. با او صحبت کنید و به او بگویید که می دانید احساس ناراحتی می کند. به او اطمینان دهید که به زودی آرام می شود.

در صورتی که گریه پسر شما شدید باشد یا بیش از چند روز ادامه داشته باشد، با پزشک یا یک متخصص کودک مشورت کنید. ممکن است مشکل دیگری وجود داشته باشد که نیاز به درمان داشته باشد.

در اینجا چند نکته اضافی وجود دارد که می توانید امتحان کنید:

  • یک عروسک یا اسباب بازی مورد علاقه او را در مهد کودک بگذارید تا احساس امنیت بیشتری کند.
  • با مربیان مهد کودک صحبت کنید و از آنها بخواهید که به پسر شما کمک کنند تا با محیط جدید سازگار شود.
  • اگر پسر شما نگران چیزی در مورد مهد کودک است، مانند اینکه آیا غذا دوست دارد یا نه، با مربیان صحبت کنید تا ببینید آیا می توانند در این زمینه به او کمک کنند.

پیشنهاد مشاور: ۵ نشانه که کودک شما اضطراب جدایی دارد

با بچه ای که مهد نمیره چه کنیم

بچه هایی که مهد نمی روند معمولاً از جدایی از والدین خود می ترسند. این ترس می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، مانند:

  • ترس از ناشناخته ها
  • ترس از اینکه تنها باشند
  • ترس از اینکه مورد آزار و اذیت قرار گیرند
  • ترس از اینکه والدینشان را از دست بدهند

برای کمک به بچه ای که مهد نمی رود، باید ابتدا علت ترس او را شناسایی کنید. سپس، می توانید با استفاده از راهکارهای زیر، به او کمک کنید تا بر ترس خود غلبه کند:

  • با کودک خود در مورد ترس هایش صحبت کنید. به او اطمینان دهید که ترس او طبیعی است و شما در کنار او هستید تا به او کمک کنید.
  • محیط مهد کودک را برای کودک خود آشنا کنید. قبل از اینکه او را به مهد کودک ببرید، چند بار با او به مهد کودک بروید و اجازه دهید محیط را ببیند و با مربیان آشنا شود.
  • از وسایل مورد علاقه کودک خود در مهد کودک استفاده کنید. این کار به کودک کمک می کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد.
  • در روزهای ابتدایی، در مهد کودک بمانید تا کودک شما به محیط عادت کند. سپس، به تدریج زمان حضور خود را در مهد کودک کاهش دهید.
  • به کودک خود قول دهید که هر روز به دنبالش خواهید آمد. این کار به او کمک می کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد.

اگر کودک شما با وجود تلاش های شما، همچنان از مهد کودک رفتن امتناع می کند، بهتر است با یک روانشناس کودک مشورت کنید. روانشناس می تواند به شما کمک کند تا علت ترس کودک خود را شناسایی کنید و راهکارهای موثرتری برای کمک به او پیدا کنید.

منبع : اضطراب جدایی در مهد کودک ✔️۱۳ راهکارهای روانشناسی

سوگ در کودکان✔️ علائم و درمان تخصصی روانشناس

سوگ در کودکان یک فرآیند طبیعی است که می تواند به روش های مختلفی بروز کند. مهم است که والدین و مراقبان بتوانند علائم سوگ در کودکان را تشخیص دهند و به آنها کمک کنند تا این فرآیند را به سلامت طی کنند.

همیشه مرگ در جامعه به عنوان یک موضوع  ناخوشایند برای بحث و گفت و گو بوده است. وقتی صحبت از مرگ و یا مردن پیش می آید، بیشتر بزرگ تر ها از آن طفره می روند و با گفتن این که؛ بحث درباره ی این مسئله با افراد جوان تر، صلاحیت ندارد، با یک معذرت خواهی خود را از آن جو کنار می کشند. به نظر می آید که صحبت در مورد مرگ، ناراحتی، استرس، پریشانی و رفتاری بازدارنده را در افراد بزرگتر برمی انگیزد.

به تازگی شاهد هستیم که همه ی افراد این موضوع را قبول دارند که ؛ بحث کردن درباره ی مرگ به افراد کمک می کند که آن را به عنوان بخشی از زندگی بپذیرند و تلاش کنند بر احساس هایی که در اثر تصور مرگ  در آن ها رسوخ می کند، مقابله کنند. 
برای مطالعه بیشتر: سوگ و کودکان

فهرست مطالب

علائم سوگ در کودکان

علائم سوگ در کودکان می تواند متفاوت باشد و بسته به سن، شخصیت و شرایط کودک متفاوت است. برخی از علائم رایج سوگ در کودکان عبارتند از:

  • گریه و زاری
  • عصبانیت و پرخاشگری
  • افسردگی و انزوا
  • مشکلات خواب و اشتها
  • مشکلات تحصیلی
  • رفتارهای نامناسب

اگر کودک شما علائم سوگ شدید یا طولانی مدت را نشان می دهد، مهم است که از یک متخصص کمک بگیرید. یک متخصص می تواند به شما کمک کند تا علائم سوگ کودک خود را درک کنید و راهکارهایی برای کمک به کودک خود ارائه دهد.

به این منظور می توانید با مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

 

عوامل سوگ و عزاداری در کودکان

کودکان در زندگی روزمره ی خود درجات متفاوتی از سوگ را تجربه می کنند . تنها سوگ یکی از اعضای خانواده یا اقوام نزدیک نیست که باعث می شود که کودکان با رویداد مرگ مواجه شوند . در صورتی که اتفاق های بی شمار دیگری نیز وجود دارند که با اینکه کوچک و بی اهمیت به نظر می رسند، ولی برای کودکان مهم و قابل توجه می باشند . به آن دلیل که امکان دارد، کودکان توانمندی کافی در بیان کردن هیجانات درونی خود را نداشته باشند ، چنین امری ؛ درک یک کودک عزادار و کمک به او از طریق بزرگسالان با مشکل مواجه می کند .

تعدادی از رویدادهایی که کودکان را با واکنش سوگ مواجه می کند ، عباررتند از ؛

  • مرگ والدین و اقوام
  • مرگ حیوانات خانگی
  • طلاق والدین
  • نبود یک یا هر دو والد به دلایلی غیر از طلاق
  • نقل مکان و مهاجرت
  • آزار جنسی
  • از دست دادن وسایل شخصی و اسباب بازی ها
  • از دست دادن یا نداشتن توانایی و مهارتی خاص
  • حوادث و بلایای طبیعی مثل سیل ، زلزله و از دست دادن خانه و مدرسه بر اثر آن
  • مجروح شدن والدین و بستری شدن طولانی مدت آن ها در بیمارستان

مراحل درمان سوگ 

  • شوک و انکار ( احساس کرختی ، بهت و گیجی ، ناباوری )
  • خشم ، اعتراض ، احساس آشفتگی ، دل خوری
  • نا امیدی و در هم ریختگی ( بی قراری ، گریه ، احساس گناه ، احساس تنهایی )
  • بهبودی و سازمان یابی مجدد

درمان سوگ حل نشده

درمان سوگ حل نشده کودکان می تواند به آنها کمک کند تا احساسات خود را پردازش کنند و به زندگی عادی خود بازگردند. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • مشاوره فردی یا خانوادگی: یک درمانگر می تواند به کودک کمک کند تا در مورد احساسات خود صحبت کند و راه های سالمی برای بیان آنها پیدا کند.
  • گروه های حمایتی: گروه های حمایتی می تواند به کودکان کمک کند تا با افرادی که تجربه های مشابهی دارند ارتباط برقرار کنند و احساس تنهایی نکنند.
  • درمان بازی: درمان بازی می تواند به کودکان کمک کند تا احساسات خود را به صورت نمادین بیان کنند.

توضیح مرگ برای کودکان

اولین قدم این است که خودتان آماده باشید. مرگ یک موضوع احساسی است، بنابراین مهم است که قبل از صحبت با کودک خود، احساسات خود را پردازش کنید. اگر خودتان هنوز با مرگ کنار نیامده‌اید، ممکن است نتوانید به کودک خود کمک کنید.

وقتی احساس آمادگی کردید، با کودک خود در یک مکان آرام و خصوصی صحبت کنید. به او بگویید که قرار است در مورد چیزی صحبت کنید که ممکن است برایش سخت باشد.

  1. از زبان ساده استفاده کنید: از زبانی ساده و قابل فهم برای کودک خود استفاده کنید. از اصطلاحات پیچیده یا استعاره‌ای استفاده نکنید.
  2. توضیحی متناسب با سن کودک ارائه دهید: کودکان در سنین مختلف، درک متفاوتی از مرگ دارند. کودکان خردسال ممکن است فکر کنند که مرگ یک خواب طولانی است. کودکان بزرگ‌تر ممکن است بفهمند که مرگ پایان زندگی است، اما ممکن است هنوز درک کاملی از آن نداشته باشند.
  3. به سوالات کودک پاسخ دهید: به سوالات کودک خود صریح و صادقانه پاسخ دهید. اگر نمی‌دانید پاسخ یک سوال را چه بگویید، به کودک خود بگویید که نمی‌دانید، اما قول دهید که بعداً به او پاسخ دهید.
  4. به کودک خود اطمینان دهید که او تنها نیست: به کودک خود اطمینان دهید که او تنها نیست و دیگران هم عزیزان خود را از دست داده‌اند. به او بگویید که شما همیشه در کنار او هستید و به او کمک می‌کنید تا با مرگ کنار بیاید.
  5. درک کنید که ممکن است کودک شما واکنش‌های مختلفی نشان دهد: کودکان ممکن است به مرگ به روش‌های مختلفی واکنش نشان دهند. برخی از کودکان ممکن است آرام باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است گریه کنند، عصبانی شوند یا رفتارهای غیرمنتظره‌ای از خود نشان دهند. این واکنش‌ها طبیعی هستند و به این معنا نیست که کودک شما مشکلی دارد.
  6. به کودک خود زمان بدهید:  درک مرگ و کنار آمدن با آن زمان می‌برد. به کودک خود زمان بدهید تا احساسات خود را پردازش کند.
  7. به کودک خود کمک کنید تا در مراسم یادبود یا خاکسپاری شرکت کند: اگر کودک شما مایل است، به او اجازه دهید در مراسم یادبود یا خاکسپاری شرکت کند. این کار می‌تواند به او کمک کند تا مرگ عزیزش را درک کند.
  8. اگر کودک شما به کمک بیشتری نیاز دارد: اگر کودک شما به کمک بیشتری برای کنار آمدن با مرگ نیاز دارد، از یک متخصص کمک بگیرید. یک متخصص می‌تواند به کودک شما کمک کند تا احساسات خود را پردازش کند و با مرگ عزیزش کنار بیاید. به این منظور می توانید با مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

برخورد با سوگ کودک

نکته هایی که پدر و مادر در برخورد با واکنش سوگ کودکانشان باید عمل کنند ؛

  • با کودک خود در مورد مرگ عزیز صحبت کنید. به کودک خود بگویید که چه اتفاقی افتاده است و آنچه را که احساس می کند، بپذیرید.
  • به کودک خود فرصت دهید تا احساسات خود را بیان کند. به کودک خود اجازه دهید تا گریه کند، عصبانی شود، یا هر احساس دیگری که دارد را بیان کند.
  • به کودک خود حمایت و عشق خود را نشان دهید. به کودک خود بگویید که او را دوست دارید و همیشه در کنار او هستید.
  • به کودک خود کمک کنید تا به یاد عزیز خود بماند. می توانید با صحبت در مورد عزیز، عکس ها و فیلم ها را به اشتراک گذاشتن، یا انجام فعالیت هایی که کودک با عزیز خود انجام می داد، به کودک خود کمک کنید تا به یاد عزیز خود بماند.
  • همان گونه که فرزندان شما دوره های رشد و بلوغ را طی می کنند ، به تناسب افزایش سن ، سوال هایی که پاسخ های پیچیده تری دارند را مطرح می کنند.
  • مناسب ترین راه برای آموزش بهداشت روحی در مقابله با مرگ عزیزان ، زمانی می باشد که رویدادی اتفاقی در ارتباط با مرگ یک موجود رخ می دهد. خواه این موجود زنده، حشره ای مانند مگس یا مورچه باش ، یا یک پرنده یا حیوانی دیگر باشد. همین اتفاق باعث می شود که فرزند شما، مردن موجود زنده را از نزدیک ببیند، تا وقتی که در زندگی خود با مرگ انسان ها، به خصوص مرگ عزیزان خود مواجه شد، آمادگی روحی و احساسی و عاطفی لازم را برای قبول داشتن این رویداد داشته باشد.
  • در این هنگام بهتر این است که بزرگتر ها، توجه کودک  را به خاطرات و وقایعی که از مردن حشرات و حیوان و پرندگان داشته است جلب کنند.

اثر سوگ در کودکان چیست

سوگ در کودکان می تواند تأثیرات عمیقی بر آنها داشته باشد، هم از نظر عاطفی، هم فکری، هم جسمی و هم اجتماعی.

  • از نظر عاطفی، کودکان ممکن است احساس غم، اندوه، خشم، گناه، ترس یا ناامیدی کنند. آنها ممکن است گریه کنند، عصبانی شوند، یا منزوی شوند. آنها ممکن است در خواب یا تمرکز مشکل داشته باشند.
  • از نظر فکری، کودکان ممکن است در درک مفهوم مرگ مشکل داشته باشند. آنها ممکن است فکر کنند که فرد فوت شده هنوز زنده است یا اینکه او را دوباره خواهند دید. آنها ممکن است سؤالات زیادی در مورد مرگ داشته باشند.
  • از نظر جسمی، کودکان ممکن است در اشتها، خواب، یا انرژی خود تغییر داشته باشند. آنها ممکن است دچار مشکلات گوارشی یا سردرد شوند.
  • از نظر اجتماعی، کودکان ممکن است از دوستان یا خانواده خود فاصله بگیرند. آنها ممکن است در مدرسه یا فعالیت های دیگر مشکل داشته باشند.

واکنش های کودکان به سوگ بسته به سن آنها متفاوت است. کودکان نوپا ممکن است گیج و سردرگم باشند. آنها ممکن است از دست دادن فرد عزیز خود را درک نکنند. کودکان پیش دبستانی ممکن است رفتارهای پس رونده مانند خیس کردن رختخواب یا مکیدن شست را نشان دهند. کودکان مدرسه ای ممکن است احساس غم، اندوه یا خشم کنند. نوجوانان ممکن است احساس گناه یا خشم شدید داشته باشند.

پیشنهاد مشاور: برخورد مناسب با سوگ در کودکان هنگام بلایا

همدردی و همراهی در احساسات کودکان

همانطور که ما بزرگسالان موقع اتفاق افتادن یک واقعه ی مصیبت بار به کسی نیاز داریم که با او همدردی کنیم و غم خود را به او بگوییم . کودکان نیز وقتی که استرس دارند ، تمایلی به بیان احساسات خود به دیگران ندارند. والدین بهتر است که شرایط و موقعیت هایی را فراهم کنند که کودکان بتوانند استرس ها، ناراحتی ها و درد و دل های خود را به آسانی بیرون بریزند.

به همین دلیل، نقش پدر و مادر در تلطیف و تعدیل احساسات کودک، بسیار حساس است . والدین نباید کودک را هنگام غم و اندوهشان تشویق و تثبیت کنند و همین طور نباید به احساست واقعی آن ها بی توجه باشند یا آن ها را مورد تمسخر گیرند ، بلکه باید نسبت شایسته ای بین هم دلی و هم حسی و خارج کردن کودک از این فضای اندوهگین برقرار سازند.

در این قسمت فهرستی از توصیه هایی که از روش های علمی کسب شده اند، به والدینی که کودکانشان با استرس فقدان مواجه شده اند بیان می شود . با استفاده و به کار گیری این توصیه ها ، می توان گام هایی در تأمین بهداشت روانی این گونه کودکان برداشت.

 

باید ها ( اقدامات تجویزی)
  • باید به کودکان با مشاهده ی روز مره ی آن ها با مردن گیاهان و حیوانات و … با توجه به قابلیت درک و فهمشان کمک کرد که به تدریج با مفاهیمی چون مرگ و مردن آشنا شوند .
  • هنگام مرگ ، باید بزرگسالان، کودکان را تشویق کنند که بتوانند احساس خود را نسبت به مرگ بیان کنند و بگویند چه فکری می کنند و چه می دانند .
  • هنگام برخورد با مرگ عزیزان ، باید به پرسش های کودکان مطابق با قدرت درک و فهمشان و به صورت واقع بینانه و توأم با آرامش و صادقانه و بدون احساسات افراطی پاسخ داد .
  • باید کودکان را از این جهت که مرگ ؛ تنبیهی در مقابل رفتار غلط آن ها نیست و رنج و مرگ را نباید با مجازات یا گناه و تنبیه الهی مرتبط ساخت ، اطمینان خاطر داد .
  • باید به کودکان اجازه دهید، احساسات خود را در مورد مرگ عزیزانشان به صورت آزادانه بیان کنند.
  • اگر کسی که فوت شده است را کودک بسیار دوست می داشته ، باید تلاش کرد که شرایط زیستی و محیطی سابق برای کودک مهیا شود، زیرا کودکان برای کنار آمدن با اتفاق های تنش زا به ثبات نیاز دارند .
  • توجیه و تفسیر مرگ عزیزان باید با سن، جنس، فرهنگ ، اعتقادات و تفاوت های فردی کودکان متناسب باشد .
  • باید در غم و اندوه خانواده ، کودکان را سهیم ساخت و صادقانه احساس غم و اندوه خود را به آن ها گفت .
  • باید به کودکان اجازه داد که غم و ناراحتی خود را به هر روشی که می خواهند مانند ؛ گریه، بازی، خشم، احساس گناه، ناامیدی، ابراز محبت و … بیرون بریزند. زیرا کودکانی که مدام « فقدان » را انکار می کنند و در نشان دادن علائم و تخلیه ی احساسات خود تلاشی ندارند ، امکان دارد که این فرایند را به تأخیر بیندازند که این مقاومت خود نیز آسیب زننده می باشد .
  • کودکان، مرحله های تحولی سوگواری و انبوه ( شوک ، خشم ، پر حرفی ، افسردگی و پذیرش ) را باید به سرعت و با روشی خاص طی کنند ( از طریق تخیل ، بازی ، تصورات جایگزینی ، رویاهای ساختگی ) .
  • در مواقع بحرانی مرگ و سوگواری ، باید انعطاف بیشتری نسب به خواسته های کودکان نشان داد.
  • کودک باید در گفتن تخیلات درونی خود، ترس هایش و احساسات خود آزاد باشد و از هر فرصتی بتواند برای درد و دل کردن و یاد آوری شخص فوت شده استفاده کند.

محافظت از کودکان در فضای مجازی ✔️ معایب، مزایا و درمان اعتیاد مجاز ی

محافظت از کودکان در فضای مجازی، در عصر حاضر، فضای مجازی بخش مهمی از زندگی کودکان و نوجوانان شده است. آنها از طریق اینترنت و شبکه های اجتماعی با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار می کنند، اطلاعات کسب می کنند و سرگرم می شوند. با این حال، فضای مجازی می تواند خطراتی نیز برای کودکان داشته باشد.

اینترنت بخشی از زندگی روزمره شده است و تصور کردن زندگی بدون آن برای کودکان بسیار سخت است. علاوه بر بازی کردن، کودکان برای درس و برقراری تماس با دوستان خود نیز به اینترنت متکی هستند. والدین ممکن است در آرزوی محدود کردن میزان استفاده از فضای مجازی برای اعضای کوچک خانواده باشند اما به یکباره محروم کردن آنها از دنیای اتصال و ارتباط نیز غیرعادلانه و غیرممکن است.

در صورتی که به دلایلی صحیح از اینترنت استفاده می شود پس دسترسی داشتن به آن ممکن است دارای فوایدی برای کودکان باشند. اما، خطراتی وجود دارد که والدین باید از آن آگاه باشند. همچنین، با وجود تهدید بدافزار و ویروس های کامپیوتری کودکان مستعد زورگویی (قلدری) های سایبری و مسائل غیراخلاقی خواهند بود.

مراحل زیر به شما اطمینان می دهد که اعضای کوچکتر خانواده عادات اینترنتی خوبی را ایجاد می کنند و در فضای مجازی ایمن می مانند.

محافظت از کودکان در فضای مجازی

برای محافظت از کودکان در فضای مجازی، والدین و مربیان می توانند اقدامات زیر را انجام دهند:

۱) درباره ریسک ها و خطرات گفتگو کنید.

اگر کودکان شما به اندازه کافی در استفاده از تکنولوژی و اینترنت کهنه کار هستند پس به قدر کافی بالغ هستند که  بتوان درباره خطرات رسانه ای با آنها گفتگو کرد. شما نه باید کودکان را بترسانید و نه خیلی رک باشید بلکه طوری صحبت کنید که آنها خطرات حتمی جرم سایبری و سوءاستفاده های غیراخلاقی درک کنند. ایجاد ارتباطی باز در زمینه اینترنت بدان معناست که همه اعضای خانواده لزوم ایجاد یک نگرشی سالم در استفاده از آن را درک کنند.

۲) محدودیت ها را وضع کنید.

وضع کردن محدودیت های استفاده از اینترنت و تکنولوژی دارای فواید زیادی برای کودکان و خانواده ها به منظور محافظت از کودکان در فضای مجازی است. در سنین خیلی پایین موانع باید شما اعمال محدودیت هایی در استفاده از هر گونه رسانه اجتماعی و ارتباط با دوستان باشد. همانطور که کودکان بزرگ می شوند باید به آنها آزادی بیشتری داده شود اما این ایده خوبی برای محدود کردن میزان زمانی است که آنها می توانند صرف فضای مجازی و سایت های قابل دسترسی کنند. محدودیت های سنی در بازی ها باید اعمال شود. ممنوعیت استفاده از گوشی های هوشمند، تبلت ها و دیگر تکنولوژی ها در موقع صرف غذا می تواند موجب تعامل خانواده با یکدیگر شود.

۳) نظارت های والدینی را تحمیل کنید.

عصر دیجیتال، دنیا را برای کودکان گسترش داده است، اما مواردی وجود دارد که آنها نباید ببینند. کنترل گری های والدینی باید در جهت شبکه های پهن باند و سیار موجود در دستگاه های شخصی یا موتورهای جستجو به کار برده شود. این کارها بایدبرای جلوگیری کردن ازدسترسی به محیط های نامناسب با سن کودکان،خریدن اپلیکیشن ها و تغییر پسوردها و شرایط خصوصی اعمال می شود. مطالعات اخیر نشان می دهند که شمار بالایی از کودکان فیلم های پورن و دیگر مضمون های بزرگسالی در فضای مجازی را پیش از رسیدن به سن دوازده سالگی دیده اند و کنترل گری های والدین ابزار مؤثری برای پیشگیری از بروز خطرات این موارد است.

۴) با یکدیگر در دنیای مجازی جستجو کنید.

اینترنت یک منبع خارق العاده و غنی برای آموزش است و کودکان باید در راستای استفاده از آن برای تحقیق ترغیب شوند. بازی های آموزشی و اپلیکیشن ها می توانند یادگیری را جالب سازند. گذران زمان در اینترنت با کودکان خود بدان معناست که آنها بتوانند پتانسیل آن را به روش هایی کنترل شده و امن کشف کنند. اعضای کوچکتر خانواده مهارت های اساسی فناوری اطلاعات را پرورش می دهند اگر آنها نحوه استفاده از کامپیوترها و دیگر دستگاههای شخصی برای دسترسی به راهنماها و اکانت های ایمیل را مشاهده کنند.

پیشنهاد مشاور: درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای

۵) آگاهی از زورگیری سایبری را بالا ببرید.

رسانه های اجتماعی و اینترنت روش تجربه کردن مزاحمت و زورگویی در کودکان را تغییر داده است اما آن هنوز هم می توانند اثری مخرب داشته باشد. زورگیری سایبری می تواند از طریق ایمیل، پایگاه های بازی، نوشته ها و در شبکه های اجتماعی اتفاق بیفتد.

این مسئله می تواند شامل اشکال زیادی از جمله آزار، تهدیدها و ارعاب و در معرض عام قرار دادن اطلاعات شخصی افراد دیگر باشد. اگر کودک شما یک قربانی است در مورد زورگیری سایبری مکالماتی آزاد و صریح با او داشته باشید و آنها را به گفتگو با خود شما ترغیب کنید. به اشتراک گذاشتن بسیار زیاد اطلاعات شخصی در فضای مجازی می تواند منجر به دستکاری و مبادرت دیگران به تجاوز به حریم خصوصی شود.

۶) خطرات دوست یابی در فضای مجازی را برجسته کنید.

از آنجایی که کودکان موجوداتی پاک هستند گمان می برند افرادی که با آنها در صفحات مجازی ملاقات می کنند همان افرادی هستند که در چت ها وانمود می کنند. چت روم ها وجمع های گفتگو می توانند جاهای خطرناکی باشند علاوه بر این که تحقیقات نشان می دهند که آنها عرصه های شکار توسط متجاوزان کودکان و افراد صدمه زننده به آنها است.

بعد، در موارد افراطی، کودکان توسط  افرادی که آنها را دعوت به ملاقات در خفا می کنند اغفال می شوند. برای کودکان برقراری ارتباط با دوستان مدرسه خود در فضای مجازی خوب و نوعی سرگرمی است اما به آنها خطرات بالقوه دوست شدن با غریبه ها در دنیای مجازی را هشدار دهید.

پیشرفت تکنولوژی بدان معناست که کودکان باید به زندگی در دنیای اتصال عادت کنند. اگر والدین در نحوه استفاده سالم و ایمن از اینترنت به آنها آموزش دهند جایی برای انکار نیاز دسترسی به آن باقی نمی ماند.

خطرات کودک و فضای مجازی

از جمله خطرات فضای مجازی برای کودکان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • آزار و اذیت جنسی: کودکان در فضای مجازی ممکن است مورد آزار و اذیت جنسی قرار گیرند. این آزار و اذیت می تواند از طریق چت، ارسال پیام خصوصی یا تماس تصویری انجام شود.
  • انتشار محتوای نامناسب: کودکان ممکن است در فضای مجازی در معرض محتوای نامناسب مانند خشونت، پورنوگرافی یا محتوای نفرت پراکنی قرار گیرند.
  • معامله مواد مخدر و سلاح: کودکان ممکن است در فضای مجازی با افراد سودجو آشنا شوند که آنها را به معامله مواد مخدر یا سلاح ترغیب می کنند.
  • سرقت اطلاعات شخصی: کودکان ممکن است در فضای مجازی اطلاعات شخصی خود مانند نام، آدرس، شماره تلفن یا اطلاعات کارت اعتباری خود را در اختیار دیگران قرار دهند که این اطلاعات می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد.

نکاتی برای والدین در مورد استفاده کودکان از فضای مجازی

در اینجا چند نکته برای والدین در مورد استفاده کودکان از فضای مجازی آورده شده است:

  • از کودکان خود بخواهید که هنگام استفاده از اینترنت، از یک اتاق عمومی استفاده کنند. این کار به شما کمک می کند تا فعالیت های آنها را زیر نظر داشته باشید.
  • با کودکان خود در مورد افرادی که با آنها در فضای مجازی آشنا می شوند، صحبت کنید. به آنها آموزش دهید که با افراد ناشناس صحبت نکنند و اطلاعات شخصی خود را با آنها به اشتراک نگذارند.
  • از کودکان خود بخواهید که هرگز اطلاعات شخصی خود مانند نام، آدرس، شماره تلفن یا اطلاعات کارت اعتباری خود را در فضای مجازی به اشتراک نگذارند.
  • با کودکان خود در مورد نحوه تشخیص محتوای نامناسب در فضای مجازی صحبت کنید. به آنها آموزش دهید که از پیوندهای مشکوک کلیک نکنند و از تماشای محتوای نامناسب خودداری کنند.

مزایا و معایب فضای مجازی

فضای مجازی، محیطی گسترده و متنوع است که می‌تواند فرصت‌ها و چالش‌های زیادی را برای کودکان به همراه داشته باشد. والدین و مربیان باید با آگاهی از مزایا و معایب فضای مجازی، نقش مهمی در هدایت کودکان به سمت استفاده سالم و مفید از آن ایفا کنند و در مسیر محافظت از کودکان در فضای مجازی گام بر می دارند.

مزایای فضای مجازی برای کودکان

  1. دسترسی به اطلاعات و منابع آموزشی: فضای مجازی می‌تواند منبعی غنی از اطلاعات و منابع آموزشی برای کودکان باشد. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، در مورد موضوعات مختلف، از جمله موضوعات درسی، یاد بگیرند و دانش خود را افزایش دهند.
  2. توسعه مهارت‌های ارتباطی: فضای مجازی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را توسعه دهند. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، با افراد مختلف در سراسر جهان ارتباط برقرار کنند و مهارت‌های خود را در زمینه‌های مختلف ارتباطی، مانند مکالمه، نوشتن و حل مسئله، تقویت کنند.
  3. فرصت یادگیری مهارت‌های جدید: فضای مجازی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های جدیدی را بیاموزند. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، در مورد موضوعات مختلف، از جمله موضوعات هنری، ورزشی، علمی و فنی، یاد بگیرند و مهارت‌های خود را در این زمینه‌ها ارتقا دهند.
  4. سرگرمی و تفریح: فضای مجازی می‌تواند منبعی از سرگرمی و تفریح برای کودکان باشد. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، بازی‌های آنلاین انجام دهند، فیلم و سریال ببینند، موسیقی گوش دهند و از محتوای سرگرم‌کننده دیگر لذت ببرند.

معایب فضای مجازی برای کودکان

  • وابستگی: فضای مجازی می‌تواند اعتیادآور باشد و کودکان را به وابستگی به آن سوق دهد. کودکانی که بیش از حد از فضای مجازی استفاده می‌کنند، ممکن است از فعالیت‌های واقعی و حضوری خود در زندگی دور شوند و دچار مشکلاتی در زمینه‌های تحصیلی، اجتماعی و روانی شوند.
  • آسیب‌های اجتماعی: فضای مجازی می‌تواند زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی برای کودکان باشد. کودکان ممکن است در فضای مجازی با محتوای نامناسب، مانند خشونت، پورنوگرافی و مواد مخدر، مواجه شوند. همچنین، کودکان ممکن است در فضای مجازی مورد آزار و اذیت قرار گیرند.
  • سرقت هویت: کودکان ممکن است در فضای مجازی قربانی سرقت هویت شوند. مجرمان ممکن است با استفاده از اطلاعات شخصی کودکان، اقدام به کلاهبرداری و سایر جرایم کنند.
  • تأثیر منفی بر سلامت جسمانی: استفاده بیش از حد از فضای مجازی می‌تواند تأثیر منفی بر سلامت جسمانی کودکان داشته باشد. کودکانی که بیش از حد از فضای مجازی استفاده می‌کنند، ممکن است دچار مشکلاتی در زمینه‌های بینایی، شنوایی، وضعیت بدنی و سلامت روان شوند.

منبع : محافظت از کودکان در فضای مجازی ✔️ معایب، مزایا و درمان اعتیاد مجاز ی

کودک لجباز ✔️ علل و راهکارهای روانشناسی

کودک لجباز، لجبازی یکی از رفتارهای شایع در کودکان است که اغلب والدین را به چالش می‌کشد. کودکان لجباز اغلب با خواسته‌های والدین مخالفت می‌کنند و به حرف آنها گوش نمی‌دهند. این رفتار می‌تواند در موقعیت‌های مختلف مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن، خوابیدن، انجام تکالیف مدرسه و… مشاهده شود.

آن ها ممکن است بر سر غذا خوردن، خوابیدن، بازی کردن و هر چیز ریز و درشتی لجباز شوند و شما را به ستوه آورند.

سوال اصلی آن است که چگونه می توان لجبازی کودکان را کاهش داد؟ آیا لجبازی ویژگی همه ی کودکان در این دوره ی سنی است و یا عده ای از آن ها؟ چرا برخی ازکودکان لجبازند و برخی نیستند؟

فهرست مطالب

روانشناس کودک لجباز

لجبازی در کودکان یکی از رفتارهای طبیعی در دوران رشد است. کودکان در این سنین هنوز در حال یادگیری مهارت‌های کنترل رفتار خود هستند و ممکن است در برخی مواقع، به دلیل عدم توانایی در بیان احساسات خود یا رسیدن به خواسته‌هایشان، لجبازی کنند.

با این حال، اگر لجبازی کودک بیش از حد باشد و در زندگی روزمره او اختلال ایجاد کند، ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل جدی‌تر باشد. در این صورت، مراجعه به روانشناس کودک می‌تواند کمک‌کننده باشد.

روانشناس کودک می‌تواند با بررسی علل لجبازی کودک، راهکارهای مناسبی برای کاهش و کنترل این رفتار ارائه دهد. برخی از روش‌هایی که روانشناس کودک ممکن است برای درمان لجبازی کودک استفاده کند عبارتند از:

  • آموزش مهارت‌های حل مسئله و بیان احساسات
  • کمک به کودک برای درک عواقب رفتار خود
  • تغییر الگوهای رفتاری والدین

در برخی موارد، ممکن است روانشناس کودک دارو درمانی را نیز برای درمان کودک لجباز توصیه کند. به این منظور می توانید با مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

پیشنهاد مشاور: نوجوان لجباز

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با مهم ترین دانستنی های کنترل لجبازی کودکان بیشتر آشنا کنیم.

  1. به فرزندتان گیر ندهید. گیردادن بی اندازه به کودکان می تواند یکی از مهم ترین دلایل تداوم لجبازی در آن ها باشد. فرقی نمی کند که شما بزرگسال هستید یاکودک. سعی در کنترل کردن و اعمال زور و اجبار، همواره باعث لجبازی خواهدشد.
  2. قوانین را مشخص کنید. ممکن است برای تان این سال ایجاد شود که اگر دستور ندهم پس چه؟ چگونه می توان بدون مشخص کردن باید و نباید ها، رفتار کودک را کنترل کرد؟ همه ی آنچه لازم است بدانید ان است که بجای گیر دادن، قوانین را مشخص کنید. به عنوان مثال ” اول باید اسباب بازی ها جمع شده باشند تا بعد از آن بتوانیم به پارک بریم. این یه قانونه”. در چنین شرایطی فرزندتان خواهد آموخت که رعایت قوانین، تنها راه رسین به نتیجه است و با گریه، ناراحتی، جیغ کشیدن و یا بداخلاقی نمی تواند به خواسته هایش برسد.
  3. به قوانین پای بند باشید. قبل از مجبور کردن کودکان به رعایت قوانین بهتر است به این سوال پاسخ دهید که خودتان چقدر به قوانین پای بند هستید؟ کودک تان بیش از هر چیز به رفتارهای شما توجه می کند و شما می توانید بهترین الگو در آموزش قانون مندی باشید.
  4. اقتدار را در برابر کودک لجباز فراموش نکنید. اگر قرار است قانونی وضع کنید، همه ی جوانب آن را بسنجید. لازم است قوانین به اندازه ی کافی واقعی و قابل انجام باشند و در اجرای آن ها مقتدر و جدی باشید.
  5. با دلسوزی افراطی خداحافظی کنید. اگرچه دلسوزی و مهربانی یکی از مهم ترین ویژگی های پدر و مادر موفق است اما افراط در آن می تواند کودکی لجباز، لوس، قانون شکن و وابسته را پرورش دهد. درست است که حاضر نشدن کودک بر سر میز غذامی تواند منجر به گرسنه ماندنش شود اما به او کمک می کند تا قانون حضور بر میز غذا را بیاموزد. بنابراین در چنین شرایطی، دلسوزی های افراطی را کنترل کنید و اجازه دهید تا فرزندتان با پیامدهای طبیعی رفتارهایش آشنا شود و دست به انتخاب بزند.

پیشنهاد مشاور: لجبازی کودک دو ساله

نحوه برخورد با کودک لجباز ۳ ساله

  1. در موقعیت مناسب با فرزندتان صحبت کنید. صحبت کردن در مورد قوانین نباید مداوم و در زمان های نامناسب باشد. به عنوان مثال کودکی که در حال بازی وشیطنت یا تماشای فیلم است به صحبت های شما گوش نخواهد داد. کودکان دامنه ی توجه کوتاه مدتی دارند و نمی توانند به صورت همزمان بر چند موضوع تمرکز کنند. بنابراین زمانی را انتخاب کنید که شما و فرزندتان کاملا آماده ی گوش دادن هستید.
  2. رفتارهای مثبت کودک تان را تشویق کنید. بهتر است بجای قرار دادن ذره بین بر لجبازی های کودک، نقاط مثبت رفتارهایش را بزرگ نمایی کنید. به عنوان مثال: بجای آنکه بگویید ” بازم که اتاقت کثیف و شلخته ست” بگویید ” پسرم امروز کیفش را سر جاش گذاشته”. در چنین شرایطی فرزندتان متوجه خواهد شد که شما به رفتارهای خوبش توجه دارید و برای دریافت نوازش و تشویق، آن ها را بیشتر انجام می دهد.
  3. قوانین و محدودیت‌های روشنی تعیین کنید. به کودک خود بیاموزید که چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی قابل قبول نیستند. سپس، عواقب واضحی برای رفتارهای نامناسب تعیین کنید.
  4. از تنبیه بدنی خودداری کنید. تنبیه بدنی فقط باعث می‌شود که کودک شما لجبازتر شود.
  5. به فرزندتان احترام بگذارید. احترام همواره فاکتوری دوجانبه است. نمی توانید انتظار داشته باشید فرزندتان به شما احترام بگذارد در حالی که شما به او بی احترامی کرده اید! در ادامه تکنیک های احترام به کودک آمده است:
  • با گوش دادن فعال به حرف های کودک،
  • برقراری تماس چشمی،
  • توجه به گفته‌های او بدون آنکه برای اتمام سخنانش بی‌صبری نشان دهید،
  • کمک کردن به کودک در یافتن کلمات مناسب برای توضیح دادن
  • به زبان آوردن هیجاناتش و قطع نکردن حرف های او

نحوه برخورد با کودک لجباز ۶ ساله

  1. استقلال کودک تان را به رسمیت بشناسید. کلماتی هستند که استقلال کودک را نادیده می گیرند و می توانند آغازگر چرخه ی لجبازی در او شوند. در این حالت فرزندتان احساس می کند شما او را قبول ندارید و احساس خشم و غم، جایگزین دوست داشتن و تعلق خاطر می شود. بهتر است در هر موقعیت، وظیفه ای را متناسب با سن کودک به او واگذار کنید.
  2. الگوی رفتاری خود به عنوان والدین را مورد بازنگری قرار دهید. کودکان در اکثر موارد، تقلید کننده ی انچه می بینند هستند. در صورتی که سبک غالب شما در ارتباط با همسرتان، لجبازی، گفت و گوی ناسالم و یا پرخاش باشد، کودک تان نیز به تکرار این آموخته ها می پردازد. بنابراین در صورتی که رفتارهای لجبازی در کودک تان زیاد و غیر قابل کنترل است.
  3. صبر و بردباری داشته باشید: لجبازی کودکان یک رفتار طبیعی است و با گذشت زمان برطرف می‌شود. بنابراین، والدین باید صبر و بردباری داشته باشند و از رفتارهای تند و خشونت آمیز خودداری کنند.
  4. علت لجبازی کودک را بیابید: قبل از مقابله با لجبازی کودک، سعی کنید علت آن را بیابید. اگر علت لجبازی کودک را بدانید، می‌توانید راهکارهای موثرتری برای مقابله با آن اتخاذ کنید.
  5. با کودک خود صحبت کنید: با کودک خود در مورد رفتارش صحبت کنید. به او توضیح دهید که چرا رفتارش درست نیست و چه عواقبی دارد.

برای درمان قطعی کودک لجباز می توانید با مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

لجبازی در کودکان ۷ ساله

برای مقابله با لجبازی در کودکان ۷ ساله، والدین می‌توانند از روش‌های زیر استفاده کنند:

  • با کودک خود صحبت کنید: در ابتدا، مهم است که با کودک خود صحبت کنید و بفهمید که چرا لجبازی می‌کند. سعی کنید با او ارتباط برقرار کنید و به احساسات او احترام بگذارید.
  • محدودیت‌های خود را مشخص کنید: به کودک خود توضیح دهید که چه کارهایی را می‌تواند انجام دهد و چه کارهایی را نمی‌تواند. در مورد محدودیت‌های خود قاطع باشید و از تسلیم شدن در برابر لجبازی کودک خود خودداری کنید.
  • به کودک خود انتخاب‌های محدود ارائه دهید: به کودک خود انتخاب‌های محدود ارائه دهید تا احساس کند که کنترل بیشتری بر شرایط دارد. به عنوان مثال، به جای اینکه به او بگویید “کفش‌هایت را بپوش”، به او بگویید “می‌خواهی کفش‌های کتانی بپوشی یا کفش‌های اسپورت؟”

علل لجبازی در کودکان

دلایل مختلفی برای لجبازی کودکان وجود دارد. برخی از این دلایل عبارتند از:

  • استقلال طلبی: کودکان در سنین ۲ تا ۳ سالگی شروع به استقلال طلبی می‌کنند. آنها می‌خواهند خودشان تصمیم بگیرند و می‌خواهند کنترل زندگی خود را در دست داشته باشند. این امر می‌تواند منجر به لجبازی در آنها شود.
  • عدم توانایی در بیان احساسات: کودکان گاهی اوقات نمی‌توانند احساسات خود را به درستی بیان کنند. آنها ممکن است از طریق لجبازی سعی کنند احساسات خود را به دیگران منتقل کنند.
  • تقلید از والدین: کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. اگر والدین رفتارهای لجبازانه داشته باشند، ممکن است کودک نیز این رفتارها را از آنها تقلید کند.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند خشونت، تنش و ناامنی نیز می‌توانند منجر به لجبازی در کودکان شوند.
  • فقدان مهارت های ارتباطی: کودکان ممکن است به دلیل عدم توانایی در بیان خواسته ها و نیازهای خود به روشی موثر، لجبازی کنند.
  • کمبود اعتماد به نفس: کودکانی که اعتماد به نفس پایینی دارند ممکن است از ترس شکست یا عدم پذیرش، لجبازی کنند.
  • نیاز به توجه: کودکان ممکن است برای جلب توجه والدین یا سایر بزرگسالان، لجبازی کنند.
  • اضطراب یا استرس: کودکانی که احساس اضطراب یا استرس می کنند ممکن است به عنوان یک مکانیسم مقابله، لجبازی کنند.
  • عدم انعطاف پذیری: برخی از کودکان به دلیل طبیعت انعطاف ناپذیر خود، در برابر تغییرات مقاومت می کنند و لجبازی می کنند.

منبع : کودک لجباز ✔️ علل و راهکارهای روانشناسی

اختلالات عادتی مانند انگشت مکیدن کدامند؟

اختلالات عادتی مانند انگشت مکیدن کدامند؟ شمار زیادی از کودکان در دوره ای از مراحل رشد و نمو خود حرکات تکراری مثل ناخن جویدن از خود بروز می دهند که از آنها به عنوان حرکات کلیشه ای[۱] یا عادتی[۲] یاد می شود. خوشبختانه بسیاری از این حرکات عادتی، عادات خوش خیمی هستند که به عنوان جزء طبیعی از مراحل تکامل کودک در نظر گرفته می شوند و زمانی جنبه اختلال پیدا می کنند که باعث ایجاد مشکلاتی در حرکات فیزیکی و رفتار اجتماعی کودک شوند (بوریس و دالتون[۳]، ۲۰۰۴).

اختلالات عادتی چیست؟

اختلال عادتی عبارت است از واکنش های مرضی زودگذر کودکان است به بعضی از موقعیت هایی که با آن مواجهند یا به تعارضات هیجانی درونی که با ان درگیر هستند. اختلالات عادتی از طریق فعالیت های تکراری ساده، از قبیل جویدن ناخن، مکیدن شست، شب ادراری، مشکلات غذا خوردن، اختلالات سخن گفتن، اختلالات حرکتی، اختلالات خواب مشخص می شوند.

اختلالات عادتی (OCD) نوعی اختلال اضطرابی است که با افکار، تصاویر یا امیال تکراری و ناخواسته (وسواس) و رفتارهای تکراری یا اجباری برای کاهش اضطراب ناشی از آنها مشخص می شود. وسواس ها افکار، تصاویر یا امیال تکراری هستند که ناخواسته و مزاحم هستند. آنها معمولاً غیرمعقول یا غیرمنطقی هستند، اما فرد مبتلا به آنها نمی تواند آنها را کنترل کند.

اجبارها رفتارهای تکراری یا اعمال ذهنی هستند که فرد مبتلا به OCD برای کاهش اضطراب ناشی از وسواس ها انجام می دهد. اجبارها اغلب غیرمنطقی یا غیرمتناسب با وسواس هستند. علائم اختلالات عادتی می تواند در هر سنی شروع شود، اما معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. علائم ممکن است خفیف یا شدید باشد و می تواند در طول زمان تغییر کند.

انواع رفتارهای عادتی

سه نوع رفتار عادتی(habit   behaviors)

  • عادت های عصبی(nervous habits  ):مثال:جویدن ناخن،دست کشیدن روی موها،ریش….
  • تیک های عضلانی(muscle  tics):مثال:حرکت سریع سر ،شانه،چشم…..
  • لکنت زبان

۱. عادت های عصبی(nervous habits)

ناخن جویدن ،یک نوع معمولی عادت عصبی است . دیگر مثال های عادت های عصبی عبارتند از : پیچاندن موها،زدن مداد روی میز،جویدن سر خودکار یا مداد ،مکیدن شست،صدای جرینگ جرینگ در آوردن پول ها …

عادت های عصبی،نوعاٌهیچ کنش اجتماعی برای فرد ایجاد نمی کنند . برای مثال،این عادت های عصبی را دیگران نمی توانند در زندگی فرد تقویت کنند . بعلاوه باور بر این است که  این عادت های عصبی برای کاهش تنش عصبی تجربه شده به وسیله فرد به کار می روند.

بیشتر عادت های عصبی هیچ مشکلی برای فرد به وجود نمی آورند.مگر اینکه فراوانی یا شدت رفتار افزایش یابد. مثال: اگر چه دست کشیدن و پیچاندن موها ،مشکل آفرین نیست ولی اگر منجر به کندن آنها شود مشکل آفرین است.

مثال: بعضی موقع ها جویدن سر خودکار و باز کردن گره کاغذ هیچ مشکلی را ایجاد نمی کند اما جویدن سر خودکار در سراسر روز و یا باز کردن صدها گره کاغذ در یک روز ،به علت فراوانی زیاد  رفتارمشکل زا است.

۲. تیک های عضلانی(muscle  tics)

تیک های عضلانی ، حرکت های تکرارشونده و سریع گروهی ماهیچه خاص در بدن است . این ماهیچه ها معمولاٌ شامل ماهیچه های گردن یا صورت است اما ممکن است شامل ماهیچه های شانه ها ، بازو ها ،پاها و بالا تنه ها هم باشند

عقیده بر این است که تیک های عضلانی با تنش های ماهیچه ای افزایش یافته، مرتبط اند.گاهی اوقات پیشرفت تیک ،مربوط به حادثه یا تصادفی است که باعث افزایش تنش در یک گروه ماهیچه ای خاص می شود . اما هنگامی که صدمه  یا حادثه اصلی برطرف شد ،حرکات تیک ادامه می یابد. علاوه بر تیک های عضلانی برخی از تیک های  صوتی از خود بروز می دهند (vocal  tics) مثل صاف کردن گلو، بدون دلیل و سرفه کردن هنگامی که شخص بیمار نیست.

اختلال تورت[۴] :

اختلال تورت یا سندرم تورت (TS) یک اختلال عصبی است که با تیک‌های حرکتی و صوتی مکرر و غیرقابل کنترل مشخص می‌شود. تیک‌ها حرکات یا صداهای ناگهانی، غیرارادی و تکرارشونده‌ای هستند که فرد نمی‌تواند آنها را کنترل کند. اختلال تورت معمولاً در دوران کودکی، بین سنین ۲ تا ۱۵ سالگی شروع می‌شود. علائم آن معمولاً در سن ۶ سالگی به اوج خود می‌رسد و سپس با افزایش سن کاهش می‌یابد.

تیک‌های حرکتی شایع‌ترین علامت اختلال تورت هستند. آن ها می‌توانند شامل حرکاتی مانند پلک زدن، تکان دادن سر، صاف کردن گلو، یا حرکات تکراری دست و پا باشند. تیک‌های صوتی نیز می‌توانند در اختلال تورت وجود داشته باشند. آنها می‌توانند شامل صداهایی مانند سرفه، صاف کردن گلو، یا کلمات یا عبارات تکراری باشند. در برخی موارد، اختلال تورت می‌تواند با سایر اختلالات همراه باشد، مانند:

  1. اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD)
  2. اختلال طیف اوتیسم (ASD)
  3. اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)
  4. افسردگی
  5. اضطراب

۳. لکنت زبان:

بعضی مواقع در کودکان و بزرگسالان، لکنت زمان با درجات متفاوتی از شدت باقی می ماند.

لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که در آن فرد هنگام صحبت کردن بی‌اختیار برخی از صداها، هجاها یا کلمات را تکرار یا بیان آن‌ها را قطع یا طولانی کند. در واقع وی می‌داند که چه می‌خواهد بگوید اما به‌سختی می‌تواند کلمات را بیان کند. ممکن است به نظر برسد که کلمات گیر کرده‌اند یا بارها و بارها تکرار شوند.

لکنت زبان تمام سنین را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما بیشتر در کودکان ۲ تا ۶ ساله دیده می‌شود. پسران بیشتر از دختران دچار این اختلال می‌شوند. همه اختلالات گفتاری در کودکان را نباید لکنت زبان دانست، چون کودکان در سن‌های اولیه حرف زدن به طور طبیعی دچار وقفه و یا تکرار کلمه می‌شوند پس والدین باید تا تکامل گفتاری کودک صبور باشند.

علائم لکنت زبان کلمات ، هجا ها یا صداهای مکرر همراه با اختلال در سرعت عادی گفتار ، لکنت زبان را مشخص می کند. تکرار ، طولانی شدن و توقف سه رفتار اصلی در لکنت زبان را تشکیل می دهند. علل لکنت زبان هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی ممکن است در آن نقش داشته باشند.

اختلالات عادتی مانند انگشت مکیدن کدامند؟

اختلالات عادتی مانند انگشت مکیدن کدامند؟

  • دندان قروچه. دندان قروچه یک اختلال عادتی است که در آن دندان ها به طور مکرر به هم می خورند. این می تواند در طول روز یا شب رخ دهد. دندان قروچه می تواند باعث درد فک، سردرد، و مشکلات دندانی شود.
  • ناخن جویدن. ناخن جویدن یک اختلال عادتی است که در آن فرد ناخن های خود را می جوید. این می تواند به ناخن ها آسیب برساند و باعث درد و عفونت شود.
  • خاراندن پوست. خاراندن پوست یک اختلال عادتی است که در آن فرد پوست خود را می خاراند. این می تواند باعث زخم، عفونت، و خارش شدید شود.
  • پوست کندن. پوست کندن یک اختلال عادتی است که در آن فرد پوست خود را می کند. این می تواند باعث زخم، عفونت، و خارش شدید شود.
  • مو کشیدن

اختلالات عادتی یا اختلالات کنترل تکانه (ICDs) معمولاً در دوران کودکی شروع می شوند، اما می توانند در هر سنی رخ دهند. دلایل دقیق اختلالات عادتی یا اختلالات کنترل تکانه (ICDs) مشخص نیست، اما عواملی مانند ژنتیک، محیط و استرس می تواند نقش داشته باشد.

اختلالات عادتی یا اختلالات کنترل تکانه اغلب با سایر اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) همراه هستند.

اختلالات عادتی یا اختلالات کنترل تکانه قابل درمان هستند. درمان معمولاً شامل ترکیبی از درمان های روانی و دارویی است. درمان های روانی می تواند شامل درمان شناختی رفتاری (CBT) یا درمان رفتاری دیالکتیک (DBT) باشد. داروها می توانند به کاهش علائم اختلالات عادتی یا اختلالات کنترل تکانه کمک کنند.

اگر فکر می کنید شما یا فرزندتان ممکن است دچار اختلالات عادتی یا اختلالات کنترل تکانه باشید، مهم است که با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از عوارض بلند مدت کمک کند. به این منظور می توانید با مرکز تخصصی ستاره ایرانیان با شماره های۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

رفتار های تکانشی چیست

رفتارهای تکانشی، رفتارهایی هستند که بدون تفکر و ارزیابی دقیق عواقب آن انجام می شوند. این رفتارها اغلب به دلیل احساسات شدید مانند خشم، ترس، یا هیجان ایجاد می شوند.

رفتارهای تکانشی می توانند در هر سنی رخ دهند، اما در کودکان و نوجوانان شایع تر هستند. برخی از نمونه های رفتارهای تکانشی عبارتند از:

  1. تصمیم گیری های عجولانه
  2. اقدام بدون فکر کردن
  3. عدم تحمل صبر
  4. تمایل به ریسک پذیری
  5. جستجوی هیجان

رفتارهای تکانشی می توانند عواقب منفی داشته باشند، مانند:

  • آسیب به خود یا دیگران
  • مشکلات مالی
  • مشکلات تحصیلی یا شغلی
  • مشکلات در روابط شخصی

در برخی موارد، رفتارهای تکانشی می توانند نشانه ای از یک اختلال روانی باشند، مانند اختلال کنترل تکانه یا اختلال شخصیت مرزی.

اگر فکر می کنید رفتارهای تکانشی شما مشکل ساز شده است، مهم است که با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید. درمان می تواند به شما کمک کند تا رفتارهای تکانشی خود را مدیریت کنید و عواقب آنها را کاهش دهید. به این منظور می توانید با مرکز تخصصی ستاره ایرانیان با شماره های۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

در اینجا چند نکته برای کمک به مدیریت رفتارهای تکانشی آورده شده است:

  1. زمانی را برای فکر کردن قبل از اقدام اختصاص دهید.
  2. راه های سالمی برای مدیریت احساسات خود پیدا کنید.
  3. از یادآوری عواقب احتمالی رفتارهای خود استفاده کنید.
  4. از دیگران کمک بگیرید.

منبع : اختلالات عادتی مانند انگشت مکیدن کدامند؟

کمک به کودک برای تنها خوابیدن ✔️ فواید و مضطرات جدا خوابیدن

کمک به کودک برای تنها خوابیدن چگونه است؟ آیا برای برای تنها خوابیدن کودک در اتاق خود مشکل دارید؟ آیا کودک به هر طریقی شب ها خودش را به شما نزدیک می کند و از تنها خوابیدن ترس دارد؟ پس حتما این مقاله را بخوانید :

بسیاری از کودکان و نوجوانان مضطرب وقتی در نزدیکی والدینشان می خوابند، احساس امنیت می کنند. به طور خاص، کودکان و نوجوانانی که دارای اضطراب جدایی هستند، به منظور خوابیدن در بستر شما ممکن است درخواست کنند، التماس کرده و یا کج خلقی کنند.

فهرست مطالب

کمک به کودک برای تنها خوابیدن

این مسئله نه تنها برای فرزند شما، بلکه برای خود شما نیز می تواند مشکل ساز باشد. هنگامی که کودکان و نوجوانان مضطرب در تخت خواب پدر و مادر خود می خوابند، آنها با ترس های خود روبرو نمی شوند و همچنان از تنها خوابیدن می ترسند. آنها یاد نمی گیرند که چگونه خود را آرام کنند و ببینند که همه چیز درست خواهد شد. خوابیدن با کودک برای والدین خواب راحت یا تنها بودن با همسر را دشوار می کند. اگرچه بیشتر والدین می دانند که برای فرزندشان ترس از تنها خوابیدن مناسب نیست، اما مردد هستند که چگونه این رفتار را تغییر دهند.

تنها خوابیدن کودک

خوابیدن تنها برای کودک می تواند تجربه ای چالش برانگیز باشد. ممکن است نگران باشند یا حتی از آن وحشت داشته باشند. با این حال، با کمک و حمایت والدین، اکثر کودکان می توانند یاد بگیرند که به تنهایی بخوابند.

مرحله ۱: آماده کردن فرزندتان

قبل از شروع هر برنامه جدید در خانه، مهم است که کودک شما آنچه را که می خواهد اتفاق بیفتد و چرایی آن را بفهمد. برای بچه های کوچک تر، ممکن است بخواهید کتاب هایی را در مورد هم خوابگی برای آن ها بخوانید و توضیح دهید که خوابیدن در بستر پدر یا مادر باعث می شود اضطراب بیشتر بشود (برای اطلاعات بیشتر در مورد آموزش فرزندتان در مورد اضطراب، نحوه صحبت کردن با کودکتان در مورد اضطراب را مطالعه کنید). برای نوجوانان توضیح دهید که تنها خوابیدن بخشی از  رشد عادی است و اگر چه به نظر می رسد ترسناک است، اما مهم است که به تدریج این ترس را برطرف کنیم.

مرحله ۲:  اتاق کودک خود را جذاب و سرگرم کننده کنید!

مهم این است که احتمال این تغییر جدید را برای فرزندتان آسانتر کنید. فرزندتان را در جذاب کردن اتاق خود درگیر کنید. خلاق باشید و فرزندتان را تشویق کنید که اتاق خود را با چیزهای لذت بخش و سرگرم کننده  تزئین کند (به عنوان مثال، تصاویر، پوسترها، شبرنگ ها، شیپورها، و یا یک روتختی با رنگ مورد علاقه اش!). تمرکز توجه کودک بر روی چیزهای مثبت باعث کاهش اضطراب او در اوایل تنها خوابیدن می شود.

هم چنین می توانید توجه کودک خود را به فواید خوابیدن در اتاقش متمرکز کنید:

  • برای کودکان کوچکتر: دختر بزرگ یا پسر بزرگی بودن و تنها خوابیدن
  • خوابیدن تو یه اتاقی که همش مال خودشه، اگر با خواهر و برادری ان اتاق را شریک است حواستان باشد فضای شخصی خودش را داشته باشد.
  • کودکان و نوجوانان ممکن است به این فکر کنند که روزی مجبور باشند زمانی در خانه دوستشان بخوابند یا در کمپ تفریحی بخوابند.

پیشنهاد مشاور: سلامت خواب نوزاد خود را تضمین کنید

مرحله ۳: یک عادت خواب روتین ایجاد کنید

به عنوان یک پدر و مادر، احتمالا همین الان هم با کودک خود یک روال یا عادت خواب دارید که ممکن است شامل خواندن داستان و بوسیدن و شب بخیر باشد. کل این روال باید در اتاق خواب کودک شما باشد. حتی اگر کودک شما هنوز آماده نیست که به تنهایی بخوابد، اگر فرزندتان در اتاق خودش برای خواب آماده شود، خیلی بهتر از این است که در اتاق شما آماده خواب شود.

مرحله ۴: روبرو شدن تدریجی  با ترس ها

ممکن است واقع بینانه نباشد که کودک شما بتواند بلافاصله تنها بخوابد. در عوض، شما می توانید یک نردبان ترس را با فرزند خود ایجاد کنید (نوشتن ترس ها و مراحل مقابله با ان به صورت پله به پله)، هدف این است که ” برای تمام شب در رختخواب خود بخوابم”. وقتی فرزند شما به تدریج با ترس خود مواجه می شود، مهم است که در سرعت فرزندتان پیشرفت ایجاد کنید. هر کودک و نوجوان متفاوت است و می تواند در یک گام دیگر شروع کند. برخی از پیشنهادات برای اولین گام عبارتند از:

  • کودک را در یک تختخواب بچگانه در اتاق خود بخوابانید.
  • کودک را در یک تختخواب بچه گانه یا کیسه خواب در کنار در اتاق تان بخوابانید.
  • کودک را در یک تختخواب بچه گانه در بیرون از  اتاق تان در حالی که دراتاق  را باز گذاشته اید، بخوابانید.
  • کودک را در اتاق خودش بخوابانید و تا هنگامی که به خواب می رود، در کنار او روی صندلی بنشینید (در اتاق کودک کنار او دراز نکشید).
  • کودک را در اتاق خودش بخوابانید و یک نور شب برای او روشن کنید و تا ۱۰ دقیقه کنار او در اتاق بمانید.

نکته مفید: آسان کردن انتقال

برای برخی از کودکان و نوجوانان، شروع به تنهایی خوابیدن به تدریج می تواند بسیار ترسناک باشد، بنابراین شما ممکن است نیاز به  برخی از مراحل اضافی  در نردبان ترس کودک خود داشته باشید، مانند: موافقت برای سرزدن به فرزند خودتان یک بار یا دو بار در طول شب (و یا بیشتر، در صورت لزوم، با برنامه ای برای کاهش این سرزدن ها در طول زمان). به کودک خود یک  رادیو برای استفاده در هنگام تنهایی در اتاقش بدهید.هر چیزی که کودک شما احساس می کند که می تواند انجام دهد تا خوابیدن او  در رختخواب شما را متوقف کند، یک گام در مسیر درست است!

گام ۵: تشویق، تشویق، تشویق!

مهم نیست که فرزند شما با چه ترسی مواجه است، به هر حال هر ترسی دشوار است. بنابراین، مهم است که فرزندان خود را بسیار تحسین و تشویق کنید و به آن ها پاداش بدهید! هر بار که کودک شما توانست بر روی نردبان ترس خود حرکت کند، حتما این موفقیت را تشویق کنید!

نکات مفید: یک پوستر با روزهای هفته ایجاد کنید و یک ستاره طلایی یا یک برچسب برای هر شب که فرزند شما می تواند به هدف خود درمورد نردبان ترس برسد، قرار دهید! آن را در جایی در خانه به نمایش بگذارید تا همه افراد خانواده بتوانند ببینند که فرزند شما به خوبی از عهده آن برمی آید. هرگز یک ستاره یا برچسب را برای رفتار بد از پوستر جدا نکنید. شما می خواهید این پاداش ها به عنوان یک انگیزه برای فرزندتان باشد نه مجازات.  بعضی از کودکان از کابوس شکایت دارند. فرزند شما ممکن است در اواسط شب برای راحتی به اتاق شما بیاید.

سن تنها خوابیدن کودک

سنی که کودک می تواند به تنهایی بخوابد متفاوت است و به عوامل مختلفی از جمله شخصیت کودک، عادات خواب، و محیط خواب بستگی دارد. به طور کلی، اکثر کارشناسان توصیه می کنند که کودکان تا سن ۱۸ ماهگی با والدین خود بخوابند. با این حال، برخی از کودکان ممکن است زودتر یا دیرتر برای خوابیدن آماده شوند.

اگر فکر می کنید کودک شما برای خوابیدن آماده است، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به او کمک کنید:

  • یک برنامه خواب منظم ایجاد کنید و به آن پایبند باشید.
  • یک محیط خواب آرام و تاریک ایجاد کنید.
  • کودک خود را قبل از خواب آرام کنید.
  • اگر کودک شما در طول شب بیدار شد، به آرامی او را آرام کنید و سعی کنید او را دوباره بخوابانید.

اگر کودک شما در خوابیدن مشکل دارد، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما در شناسایی هر گونه مشکل پزشکی یا رشدی کمک کنند که ممکن است باعث مشکل خواب کودک شما شود.

مضرات تنها خوابیدن

مضرات تنها خوابیدن کودک به سن کودک بستگی دارد. نوزادان و کودکان خردسال به طور طبیعی در نزدیکی والدین خود احساس امنیت می کنند. تنها خوابیدن در این سن می تواند باعث ایجاد احساس ترس و اضطراب در کودک شود. این امر می تواند منجر به مشکلات خواب، مانند بی خوابی و کابوس شود.

در کودکان بزرگتر، تنها خوابیدن می تواند منجر به مشکلاتی در روابط والدین و کودک شود. کودکان ممکن است احساس کنند که والدین آنها آنها را دوست ندارند یا به آنها اهمیت نمی دهند. این امر می تواند منجر به مشکلات عاطفی، مانند افسردگی و اضطراب شود.

در اینجا برخی از مضرات خاص تنها خوابیدن کودک آورده شده است:

  • افزایش خطر ابتلا به اختلالات خواب
  • افزایش خطر ابتلا به مشکلات عاطفی
  • مشکلات عاطفی در کودکان
  • افزایش خطر ابتلا به مشکلات رفتاری
  • مشکلات رفتاری در کودکان

در اینجا چند نکته برای کمک به کودک شما برای کنار آمدن با تنها خوابیدن آورده شده است:

  1. یک روال خواب منظم ایجاد کنید و به آن پایبند باشید.
  2. یک محیط خواب آرام و ایمن ایجاد کنید.
  3. قبل از خواب با کودک خود وقت بگذارید و به او آرامش دهید.
  4. اگر کودک شما در طول شب از خواب بیدار شد، به آرامی و بدون سر و صدا به او آرامش دهید.

با پیروی از این نکات، می توانید به کودک خود کمک کنید تا تنها خوابیدن را یاد بگیرد و از مزایای آن بهره مند شود، اگر احساس می کنید کودک شما دچار اضطراب شده است می توانید با با شماره های۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و از کمک متخصصان کودک در زمینه تنها خوابیدن کودک نی نی سایت

پاسخ کوتاه این است که هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد. بهترین سن برای جدا کردن اتاق کودک از والدین، زمانی است که کودک برای خوابیدن در اتاق خود آماده باشد. این امر معمولاً در سنین یک تا دو سالگی اتفاق می افتد.

البته، برخی از کودکان ممکن است زودتر یا دیرتر برای تنها خوابیدن آماده شوند. اگر کودک شما در سن یک سالگی هنوز برای تنها خوابیدن آماده نیست، نگران نباشید. می توانید سعی کنید او را تشویق کنید تا در اتاق خود بخوابد، اما نباید او را مجبور کنید.

استفاده کنید.

کودک سرسخت؛ چگونه با او رفتار کنیم؟

کودک سرسخت، کودکانی هستند که به سختی از خواسته های خود کوتاه می آیند و نسبت به دستورات و خواسته های والدین یا مربیان خود مقاومت می کنند. این کودکان ممکن است از انجام کارهایی که از آنها خواسته می شود خودداری کنند، یا حتی با والدین یا مربیان خود مخالفت کنند.

فهرست مطالب

تعریف کودک سرسخت

کودکان بدقلق، کودکانی هستند که رفتارهای ناسازگارانه و چالش برانگیز از خود نشان می دهند. این رفتارها می توانند شامل لجبازی، سرپیچی از دستورات، پرخاشگری و سایر رفتارهای نامناسب باشند. کودکان بدقلق می توانند برای والدین و مراقبان خود بسیار چالش برانگیز باشند.

دلایل کودکان بدقلق

رفتار سرسختانه در کودکان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از دلایل احتمالی عبارتند از:

  • فقدان اعتماد به نفس: کودکانی که اعتماد به نفس پایینی دارند ممکن است برای جلب توجه یا تأیید دیگران، رفتار سرسختانه ای از خود نشان دهند.
  • نیاز به کنترل: برخی از کودکان برای احساس کنترل بر زندگی خود، رفتار سرسختانه ای از خود نشان می دهند.
  • احساس ناامیدی یا عصبانیت: کودکانی که احساس ناامیدی یا عصبانیت می کنند ممکن است رفتار سرسختانه ای از خود نشان دهند.
  • تقلید از رفتار دیگران: کودکان ممکن است از رفتار دیگران، مانند والدین یا همسالان خود، تقلید کنند.

رفتار سرسختانه در کودکان می تواند برای والدین یا مربیان چالش برانگیز باشد. با این حال، با درک دلایل این رفتار و اتخاذ رویکردی مناسب، می توان به کودک کمک کرد تا رفتار خود را تغییر دهد. مشاوران مرکز ستاره ایرانیان با درمان های نوین و تضمینی به کودک شما کمک می کند تا در کم ترین زمان ممکن درمان مناسب و تضمینی را تجربه کند، به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

علل بدقلقی کودکان

عوامل مختلفی می توانند باعث بدقلقی کودکان شوند. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • عوامل ژنتیکی: برخی از کودکان به طور ژنتیکی مستعد ابتلا به بدقلقی هستند.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند سوء استفاده، طلاق و فقر، می توانند خطر ابتلا به بدقلقی را افزایش دهند.
  • عوامل روانی: مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب، می توانند باعث بدقلقی شوند.

علائم بدقلقی کودکان

علائم بدقلقی کودکان می تواند به صورت زیر باشد:

  • لجبازی: کودکان بدقلق معمولاً در انجام خواسته های والدین یا مراقبان خود مقاومت می کنند.
  • سرپیچی از دستورات: کودکان بدقلق معمولاً از انجام دستورات والدین یا مراقبان خود خودداری می کنند.
  • پرخاشگری: کودکان بدقلق ممکن است به دیگران یا به خود آسیب برسانند.
  • احساس ناامیدی یا عصبانیت: کودکان بدقلق ممکن است اغلب احساس ناامیدی یا عصبانیت کنند.
  • مشکلات خواب یا خوردن: کودکان بدقلق ممکن است دچار مشکلات خواب یا خوردن شوند.
  • مشکلات تحصیلی: کودکان بدقلق ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند.
عوارض بدقلقی کودکان

بدقلقی می تواند عوارض مختلفی در پی داشته باشد. برخی از عوارض این اختلال عبارتند از:

  • مشکلات تحصیلی: کودکان بدقلق ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند.
  • مشکلات اجتماعی: کودکان بدقلق ممکن است با همسالان خود دچار مشکل شوند.
  • مشکلات قانونی: کودکان بدقلق ممکن است مرتکب جرم شوند.
  • مشکلات سلامت روان: بدقلقی می تواند خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب را افزایش دهد.

رفتار با کودک سرسخت

در اینجا چند نکته برای برخورد با کودک سرسخت آورده شده است:

  • آرامش خود را حفظ کنید: مهم است که در هنگام مواجهه با رفتار سرسختانه کودک، آرامش خود را حفظ کنید. اگر عصبانی شوید، احتمال اینکه رفتاری پرخاشگرانه از خود نشان دهید بیشتر می شود.
  • علت رفتار کودک را درک کنید: سعی کنید علت رفتار کودک را درک کنید. آیا او احساس ناامیدی یا عصبانیت می کند؟ آیا نیاز به توجه یا تأیید دارد؟
  • به کودک خود آموزش دهید: به کودک خود یاد دهید که چگونه می تواند به طور محترمانه خواسته های خود را بیان کند. به او توضیح دهید که چرا مهم است که به دیگران احترام بگذارد.
  • به رفتارهای خوب کودک خود توجه کنید: وقتی کودک شما رفتار خوب انجام می دهد، او را تشویق کنید. این به او کمک می کند تا بداند که رفتار خوب ارزشمند است.
  • از تنبیه خودداری کنید: تنبیه ممکن است کودک شما را از انجام رفتارهای نامناسب باز دارد، اما به او نمی آموزد که چگونه رفتار خوب داشته باشد. در عوض، روی آموزش و تقویت رفتارهای خوب تمرکز کنید.

در اینجا چند نکته خاص برای برخورد با رفتارهای سرسختانه خاص آورده شده است:

  • اگر کودک شما از انجام کاری خودداری می کند، به او توضیح دهید که چرا انجام آن کار مهم است. اگر او همچنان از انجام آن کار خودداری می کند، ممکن است لازم باشد که پیامدهای منطقی را برای عدم پیروی از دستورات خود تعیین کنید.
  • اگر کودک شما با شما مخالفت می کند، سعی کنید به طور محترمانه نظر او را بشنوید. سپس، به او توضیح دهید که چرا نظر شما متفاوت است.
  • اگر کودک شما پرخاشگرانه رفتار می کند، مهم است که از خود و دیگران محافظت کنید. اگر نیاز است، از او فاصله بگیرید و به او بگویید که رفتارش قابل قبول نیست.
  • با آموزش و تشویق، می توانید به کودک خود کمک کنید تا رفتارهای سرسختانه خود را تغییر دهد و فردی با اعتماد به نفس و احترام به دیگران شود.

اختلالات رفتاری کودکان

اختلالات رفتاری کودکان، رفتارهایی هستند که خارج از محدوده طبیعی سن و رشد کودک هستند و باعث آسیب به خود، دیگران یا اموال می شوند. این اختلالات می توانند در هر سنی شروع شوند، اما بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی دیده می شوند.

انواع اختلالات رفتاری کودکان

اختلالات رفتاری کودکان نی نی سایت را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد:

  1. اختلالات رفتاری بدون نشانه های روانی: این اختلالات رفتاری، معمولاً ناشی از عوامل محیطی هستند و با علائم روانی همراه نیستند. برخی از انواع اختلالات رفتاری بدون نشانه های روانی عبارتند از:
  • اختلال سلوک: این اختلال رفتاری، شایع ترین اختلال رفتاری در کودکان است. کودکان مبتلا به این اختلال، رفتارهای پرخاشگرانه، مخرب و ناسازگارانه از خود نشان می دهند.
  • اختلال نافرمانی مقابله جویانه: این اختلال رفتاری، با رفتارهای لجبازی، سرپیچی از دستورات و مخالفت با دیگران مشخص می شود.
  • اختلال آتش افروزی: اختلال آتش افروزی در کودکان، یک اختلال رفتاری است که در آن کودک به طور مکرر و عمدی آتش روشن می کند. این اختلال می تواند خطرناک باشد و منجر به آسیب به افراد، اموال و محیط زیست شود.
  • اختلال دزدی: اختلال دزدی کودک، یک اختلال رفتاری است که در آن کودک به طور مکرر و عمدی اموال دیگران را می دزدد. این اختلال می تواند منجر به مشکلاتی در مدرسه، روابط اجتماعی و زندگی خانوادگی شود.

۲. اختلالات رفتاری با نشانه های روانی: این اختلالات رفتاری، معمولاً ناشی از عوامل ژنتیکی و محیطی هستند و با علائم روانی مانند افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی همراه هستند. برخی از انواع اختلالات رفتاری با نشانه های روانی عبارتند از:

  • اختلال طیف اوتیسم: این اختلال رشدی، با مشکلات ارتباطی و رفتاری مشخص می شود.
  • اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD): این اختلال، با مشکلات توجه، تمرکز و رفتارهای پرخاشگرانه مشخص می شود.
  • اختلال دوقطبی: این اختلال روانی، با تغییرات خلقی شدید مشخص می شود.
  • اختلال اسکیزوفرنی: این اختلال روانی، با توهمات، هذیان ها و اختلالات فکری مشخص می شود.

کودکی سخت نی نی سایت می تواند چالش برانگیز باشد، اما مهم است که به یاد داشته باشید که کودک شما به کمک شما نیاز دارد. با آرامش، صبر و کمی کوشش می توانید این مشکل را نیز پشت سر بگذارید. برای درمان تضمینی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

روانشناس و کودک سرسخت

کودک سرسخت، کودکانی هستند که رفتارهای ناسازگارانه و چالش برانگیز از خود نشان می دهند. این رفتارها می توانند شامل لجبازی، سرپیچی از دستورات، پرخاشگری و سایر رفتارهای نامناسب باشند. کودکان بدقلق می توانند برای والدین و مراقبان خود بسیار چالش برانگیز باشند.

اگر نگران بدقلقی فرزند خود هستید، می توانید از کمک یک مشاور بهره مند شوید. یک مشاور می تواند به شما کمک کند تا علت بدقلقی فرزند خود را تشخیص دهید و راهکارهای مناسبی برای برخورد با آن ارائه دهد.

مشاور می تواند به شما کمک کند تا:

  • علت بدقلقی فرزند خود را درک کنید.
  • راهکارهای مناسب برای برخورد با رفتارهای بدقلقانه فرزند خود را یاد بگیرید.
  • مهارت های فرزندپروری خود را بهبود ببخشید.
  • حمایت و راهنمایی لازم را در این زمینه به شما ارائه دهد.

مشاوره کودک، یک فرآیند مشارکتی است که شامل والدین، کودک و مشاور است. در طول مشاوره، مشاور با والدین و کودک کار می کند تا:

  • رابطه سالم بین والدین و کودک ایجاد شود.
  • مهارت های فرزندپروری والدین بهبود یابد.
  • کودک بیاموزد که چگونه رفتارهای خود را مدیریت کند.

مشاوره کودک می تواند یک راه موثر برای کمک به کودکان بدقلق و والدین آنها باشد. اگر نگران بدقلقی فرزند خود هستید، با مشاور کودک مشورت کنید. مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان به صورت تضمینی به درمان بدقلقی فرزند شما کمک می کند. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

کودکان بدقلق می توانند چالش برانگیز باشند، اما با کمک یک مشاور، می توانید به فرزند خود کمک کنید تا رفتارهای خود را مدیریت کند و زندگی سالم تری داشته باشد.

سوالات متداول

۱ – نشانه های کودک سخت چیست؟

اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) اختلال طیف اوتیسم (ASD) اختلالات یادگیری اختلالات خلقی اختلالات اضطرابی

۲ – کودک سرسخت به چه معنی است؟

کودک سرسخت به کودکی گفته می شود که رفتارهای مشکل ساز و چالش برانگیزی دارد. این رفتارها می تواند شامل موارد زیر باشد: ناتوانی در توجه و تمرکز پرتحرکی و بی قراری رفتارهای تکانشی مشکلات رفتاری مشکلات تحصیلی مشکلات در روابط اجتماعی

منبع : کودک سرسخت؛ چگونه با او رفتار کنیم؟

مشکلات حافظه در کودکان | چگونه حافظه کودک را تقویت کنیم؟

مشکلات حافظه در کودکان یکی از مهم‌ترین مهارت‌های شناختی است که به کودکان کمک می‌کند تا اطلاعات را بیاموزند، به خاطر بسپارند و از آن‌ها استفاده کنند. مشکلات حافظه در کودکان می‌تواند در یادگیری، انجام تکالیف و فعالیت‌های روزانه آن‌ها اختلال ایجاد کند. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان به صورت تخصصی به درمان اختلالات کودک و نوجوان با جدیدترین روش ها به صورت تضمینی می پردازد به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

فهرست مطالب

انواع مشکلات حافظه در کودکان

فراموشی در کودکان نی نی سایت ممکن است نگران کننده باشد. مشکلات حافظه در کودکان می‌تواند به شکل‌های مختلفی ظاهر شود. برخی از شایع‌ترین انواع مشکلات حافظه در کودکان عبارتند از:

  • حافظه کوتاه‌مدت ضعیف: کودکانی که حافظه کوتاه‌مدت ضعیفی دارند، ممکن است در به خاطر سپردن اطلاعات جدید برای مدت کوتاهی مشکل داشته باشند. به عنوان مثال، ممکن است نتوانند دستورالعمل‌های چند مرحله‌ای را به خاطر بسپارند یا اسم دوستان خود را فراموش کنند.
  • حافظه بلندمدت ضعیف: کودکانی که حافظه بلندمدت ضعیفی دارند، ممکن است در به خاطر سپردن اطلاعات برای مدت طولانی مشکل داشته باشند. به عنوان مثال، ممکن است نتوانند آنچه را در کلاس آموخته‌اند به خاطر بسپارند یا خاطرات خود را به یاد آورند.
  • حافظه کاری ضعیف: حافظه کاری به توانایی ذهن برای پردازش و نگهداری اطلاعات در کوتاه‌مدت اشاره دارد. کودکانی که حافظه کاری ضعیفی دارند، ممکن است در انجام چند کار به طور همزمان مشکل داشته باشند یا در دنبال کردن دستورالعمل‌های پیچیده مشکل داشته باشند.

علل مشکلات حافظه در کودکان

مشکلات حافظه در کودکان می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله:

  • اختلالات رشدی: اختلالاتی مانند اختلال یادگیری، اوتیسم و سندرم داون می‌تواند باعث مشکلات حافظه در کودکان شود.
  • اختلالات روانپزشکی: اختلالاتی مانند ADHD، اضطراب و افسردگی نیز می‌تواند باعث مشکلات حافظه در کودکان شود.
  • عوامل محیطی: عواملی مانند کمبود خواب، تغذیه نامناسب و سوء استفاده می‌تواند باعث مشکلات حافظه در کودکان شود.
    تشخیص مشکلات حافظه در کودکان

برای تشخیص مشکلات حافظه در کودکان، پزشک یا متخصص سلامت روان یک ارزیابی کامل انجام می‌دهد. این ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • آزمون‌های حافظه: این آزمون‌ها برای ارزیابی توانایی کودک در به خاطر سپردن اطلاعات جدید و حفظ آن‌ها برای مدت کوتاهی یا طولانی مدت طراحی شده‌اند.
  • آزمون‌های رشد شناختی: این آزمون‌ها برای ارزیابی توانایی‌های شناختی کلی کودک، از جمله حافظه، طراحی شده‌اند.
  • آزمون‌های روانپزشکی: این آزمون‌ها برای ارزیابی وجود اختلالات روانپزشکی که می‌تواند باعث مشکلات حافظه شود، طراحی شده‌اند.

درمان مشکلات حافظه در کودکان

درمان مشکلات حافظه در کودکان به علت این مشکلات بستگی دارد. در برخی موارد، ممکن است نیاز به درمان خاصی مانند دارو یا درمان‌های رفتاری باشد. در سایر موارد، ممکن است کودک فقط به کمک و حمایت اضافی برای یادگیری مهارت‌های حافظه نیاز داشته باشد.

راهکارهای کمک به کودکان با مشکلات حافظه

در اینجا چند راهکار برای کمک به کودکان با مشکلات حافظه آورده شده است:

  • از تکنیک‌های حافظه استفاده کنید: تکنیک‌های حافظه مانند تکرار، سازماندهی و تصویرسازی می‌تواند به کودکان کمک کند تا اطلاعات را بهتر به خاطر بسپارند.
  • به کودک کمک کنید تا محیط یادگیری خود را سازماندهی کند: محیط یادگیری سازمان‌یافته می‌تواند به کودکان کمک کند تا اطلاعات را راحت‌تر پیدا کنند.
  • به کودک کمک کنید تا تکالیف خود را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کند: تقسیم تکالیف به بخش‌های کوچک‌تر می‌تواند به کودکان کمک کند تا آن‌ها را بهتر مدیریت کنند.
  • به کودک کمک کنید تا از زمان خود به طور موثر استفاده کند: آموزش زمان‌بندی و مدیریت زمان می‌تواند به کودکان کمک کند تا کارها را به موقع انجام دهند.
  • به کودک انگیزه دهید: حمایت و انگیزه والدین می‌تواند به کودکان کمک کند تا با مشکلات حافظه خود کنار بیایند.

اگر نگران مشکلات حافظه کودک خود هستید، با پزشک یا متخصص سلامت روان صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا علت مشکلات حافظه کودک خود را تعیین کنید و بهترین راه درمان را برای او پیدا کنید.

انواع حافظه کودک

حافظه کودک را می‌توان به سه دسته کلی تقسیم کرد:

  • حافظه کوتاه‌مدت: حافظه کوتاه‌مدت به توانایی ذهن برای به خاطر سپردن اطلاعات برای مدت کوتاهی اشاره دارد. این نوع حافظه معمولاً برای چند ثانیه یا چند دقیقه ادامه دارد.
  • حافظه بلندمدت: حافظه بلندمدت به توانایی ذهن برای به خاطر سپردن اطلاعات برای مدت طولانی اشاره دارد. این نوع حافظه می‌تواند برای روزها، هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها ادامه داشته باشد.
  • حافظه کاری: حافظه کاری به توانایی ذهن برای پردازش و نگهداری اطلاعات در کوتاه‌مدت اشاره دارد. این نوع حافظه برای انجام کارهایی مانند انجام چند کار به طور همزمان یا دنبال کردن دستورالعمل‌های پیچیده ضروری است.

پیشنهاد مشاور: بازی تقویت حافظه

عوامل موثر بر حافظه کودک

عوامل مختلفی می‌توانند بر حافظه کودک تأثیر بگذارند، از جمله:

  • سن: حافظه کودک به مرور زمان و با رشد مغز بهبود می‌یابد.
  • رشد شناختی: رشد شناختی کودک نیز می‌تواند بر حافظه او تأثیر بگذارد.
  • تجربیات: تجربیات کودک نیز می‌تواند بر حافظه او تأثیر بگذارد.
  • سلامت جسمی و روانی: سلامت جسمی و روانی کودک نیز می‌تواند بر حافظه او تأثیر بگذارد.

تقویت حافظه کوتاه مدت در کودکان

حافظه کودک چهار ساله یکی از مهم‌ترین مهارت‌های شناختی است که به کودکان کمک می‌کند تا اطلاعات را بیاموزند، به خاطر بسپارند و از آن‌ها استفاده کنند. حافظه کودک به مرور زمان و با رشد مغز بهبود می‌یابد. با این حال، برخی از کودکان ممکن است در یادآوری اطلاعات یا به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشند. در این مقاله، به بررسی ۱۰ راهکار موثر برای رشد حافظه در کودکان می‌پردازیم.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان به صورت تخصصی به درمان اختلالات کودک و نوجوان با جدیدترین روش ها به صورت تضمینی می پردازد به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

۱. تکنیک‌های حافظه را به کودک آموزش دهید

تکنیک‌های حافظه مانند تکرار، سازماندهی و تصویرسازی می‌تواند به کودکان کمک کند تا اطلاعات را بهتر به خاطر بسپارند.

  • تکرار: تکرار یکی از ساده‌ترین و موثرترین راه‌ها برای تقویت حافظه است. هرچه بیشتر یک مطلب را تکرار کنید، احتمال اینکه آن را به خاطر بسپارید بیشتر می‌شود.
  • سازماندهی: سازماندهی اطلاعات می‌تواند به کودکان کمک کند تا آن‌ها را بهتر در حافظه خود ذخیره کنند. برای مثال، می‌توانید از روش‌هایی مانند دسته‌بندی، نمودار و فلش‌کارت برای سازماندهی اطلاعات استفاده کنید.
  • تصویرسازی: تصویرسازی اطلاعات می‌تواند به کودکان کمک کند تا آن‌ها را بهتر به خاطر بسپارند. برای مثال، می‌توانید از تصاویر، فیلم‌ها یا داستان‌ها برای تصویرسازی اطلاعات استفاده کنید.

۲. محیط یادگیری کودک را سازماندهی کنید

محیط یادگیری سازمان‌یافته می‌تواند به کودکان کمک کند تا اطلاعات را راحت‌تر پیدا کنند. برای مثال، می‌توانید از رنگ‌ها، برچسب‌ها یا نظم خاصی برای سازماندهی وسایل و اطلاعات استفاده کنید.

۳. تکالیف کودک را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید

تکالیف بزرگ و پیچیده می‌توانند برای کودکان گیج‌کننده و دشوار باشند. تقسیم تکالیف به بخش‌های کوچک‌تر می‌تواند به کودکان کمک کند تا آن‌ها را بهتر مدیریت کنند و از فراموش کردن اطلاعات جلوگیری کنند.

۴. به کودک کمک کنید تا از زمان خود به طور موثر استفاده کند

آموزش زمان‌بندی و مدیریت زمان می‌تواند به کودکان کمک کند تا کارها را به موقع انجام دهند و از فراموش کردن اطلاعات جلوگیری کنند. برای مثال، می‌توانید از ساعت یا تقویم برای کمک به کودک در مدیریت زمان استفاده کنید.

۵. به کودک انگیزه دهید

انگیزه می‌تواند نقش مهمی در یادگیری و حفظ اطلاعات داشته باشد. به کودک خود نشان دهید که به او افتخار می‌کنید و از تلاش‌های او قدردانی می‌کنید. این کار می‌تواند به او کمک کند تا با مشکلات حافظه خود کنار بیاید.

۶. یک رژیم غذایی سالم برای کودک فراهم کنید

یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به بهبود عملکرد مغز و حافظه کمک کند. برای مثال، غذاهای غنی از امگا ۳، ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری برای سلامت مغز هستند.

۷. به کودک خود اجازه دهید به اندازه کافی بخوابد

خواب کافی برای رشد و نمو مغز ضروری است. خواب کافی می‌تواند به بهبود حافظه و یادگیری کمک کند.

۸. از استفاده از الکل و مواد مخدر در دوران بارداری و کودکی خودداری کنید

الکل و مواد مخدر می‌توانند به مغز کودک آسیب برسانند و باعث مشکلات حافظه شوند.

۹. اگر کودک شما مشکلات حافظه دارد، با پزشک صحبت کنید

در برخی موارد، مشکلات حافظه می‌تواند نشانه یک بیماری زمینه‌ای باشد. اگر نگران مشکلات حافظه کودک خود هستید، با پزشک صحبت کنید.

۱۰. از بازی‌های آموزشی استفاده کنید

بازی‌های آموزشی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های حافظه خود را تقویت کنند. بسیاری از بازی‌های آموزشی برای کودکان در دسترس هستند.

با استفاده از این راهکارها می‌توانید به کودکان خود کمک کنید تا حافظه خود را تقویت کنند و در مدرسه و زندگی روزمره خود موفق شوند.

بازی برای تقویت حافظه کوتاه مدت کودکان

بازی‌ها می‌توانند روشی سرگرم‌کننده و موثر برای تقویت حافظه کوتاه مدت کودکان باشند. در اینجا چند بازی برای تقویت حافظه کوتاه مدت کودکان آورده شده است:

  • بازی “تغییر را پیدا کن”: در این بازی، یک شیء یا تصویر را به کودک نشان دهید و سپس آن را از دید او پنهان کنید. سپس، یک شیء یا تصویر را در آن ناحیه تغییر دهید و از کودک بخواهید تغییر را پیدا کند.
  • بازی “اسم‌ها”: در این بازی، به کودک یک لیست از نام‌ها را بگویید و از او بخواهید آن‌ها را به خاطر بسپارد. سپس، از او بخواهید نام‌ها را به ترتیب یا به صورت تصادفی تکرار کند.
  • بازی “فلش‌کارت”: فلش‌کارت‌ها می‌توانند برای تقویت حافظه کوتاه مدت کودکان در مورد کلمات، اعداد یا تصاویر استفاده شوند. به کودک فلش‌کارت‌ها را نشان دهید و از او بخواهید آن‌ها را به خاطر بسپارد. سپس، فلش‌کارت‌ها را بپوشانید و از کودک بخواهید آن‌ها را به شما نشان دهد.

تقویت حافظه کودکان دبستانی

  1. تکنیک‌های حافظه را به کودک آموزش دهید
  2. محیط یادگیری کودک را سازماندهی کنید
  3. تکالیف کودک را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید
  4. به کودک کمک کنید تا از زمان خود به طور موثر استفاده کند
  5. به کودک انگیزه دهید

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان به صورت تخصصی به درمان اختلالات کودک و نوجوان با جدیدترین روش ها به صورت تضمینی می پردازد به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

سوالات متداول

۱ – علت ضعف حافظه در کودکان چیست؟

ضعف حافظه در کودکان می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله: ۱. سن ۲. رشد شناختی ۳. تجربیات ۴. سلامت جسمی و روانی

۲ – آیا کودکان مشکل حافظه دارند؟

بله، کودکان ممکن است در یادآوری اطلاعات یا به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشند. اگر نگران مشکل حافظه کودک خود هستید، با پزشک یا متخصص سلامت روان صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا علت مشکل حافظه کودک خود را تعیین کنید و بهترین راه درمان را برای او پیدا کنید.

منبع : مشکلات حافظه در کودکان | چگونه حافظه کودک را تقویت کنیم؟