بایگانی دسته ی مشاوره کودک

سبک های فرزندپروری را بررسی کنید این کار می تواند به شما در تصمیم گیری در مورد مراقبت و پرورش از کودک شما کمک کند. برای یافتن روشی که مناسب شما باشد می توانید باید تحقیق کنید.

سبک‌های فرزندپروری برجسته‌ای که وجود دارد مانند هم نیستند ولی بسیاری از آن ها با هم همپوشانی دارند. با این حال روش های دیگر کاملا متفاوت هستند. ما چهار مورد از سبک‌های رایج‌تر را انتخاب کرده‌ایم و آن ها را با جزئیات بررسی کرده‌ایم.

تعریف سبک فرزند پروری

سبک‌های فرزندپروری به شیوه‌ای اطلاق می‌شود که والدین فرزندان خود را تربیت می‌کنند. این می تواند به سطح انتظارات والدین،  توجه به قوانین و غیره و همچنین سبک نظم و انضباط والدین برای اعمال انتظارات خود اشاره داشته باشد.

فروید باور داشت که رابطه اولیه مادر و کودک نمونه اولیه همه روابط کودک در آینده است. به عنوان مثال، در نظریه رشد روانی-جنسی، فروید بر روابط والدین و بعدها آسیب شناسی روانی تأکید ویژه ای داشت و همه این ها نشان دهنده اهمیت سبک های فرزند پروری می باشد. بنابراین حتما با توجه به این مقاله در مورد سبک های فرزندپروری خود تصمیم بگیرید.

نظریه سبک های فرزندپروری

با کاوش در مقالات ما می توانید کشف کنید که چه چیزی برای شما مفید و مهم است. به احتمال زیاد، پس از بررسی نظریه سبک های فرزندپروری، متوجه خواهید شد که برخی از آن ها با سبک تفکر شما سازش بیش تری دارند.

هر نوزادی متفاوت است، بنابراین آنچه برای یک نوزاد مفید می باشد ممکن است برای دیگری جواب ندهد و همانطور که آن ها و شما رشد می کنید و یاد می گیرید، ممکن است متوجه شوید که ایده ها و تئوری هایی که داشتید تغییر می کند. بنابراین به سبک‌های فرزندپروری نگاه منعطفی داشته باشید.

۱.الگوی رهبری کودکان

در الگوی تعلق والدینی (attachment parenting) رویکرد فرزندپروری کاملاً تحت رهبری کودک قرار دارد و به طور کلی شامل تغذیه در صورت نیاز، پاسخگویی به موقع به گریه های او و یک جا خوابیدن با او در شب است. ایده اصلی این روش این بود که دلبستگی ایمن میان والد-کودک راه را برای استقلال و روابط امن آن ها در بزرگسالی هموار می کند.

نوزادان زمانی بهترین رشد را دارند که احساسات آن ها جدی گرفته شده و به آن ها پاسخ داده شود. اما ممکن است والدین در این کار زیاده‌روی کرده و هر درخواست کودک را برآورده کنند، که می‌تواند طاقت‌فرسا بوده و نتایج متفاوتی را به دنبال داشته باشد.

یکی از مهم ترین یافته ها این بود که دلبستگی ایمن در اوایل زندگی منجر به استقلال بیشتر در آینده شود، در حالی که دلبستگی ناایمن باعث می شود که کودکان در مراحل بعدی زندگی بیشتر وابسته شوند و استقلال شخصیتی که لازمه حضور در جامعه و ارتباط با دیگران می باشد را پیدا نکنند.

۲. رویکرد رهبری والدین

در انتهای دیگر طیف فرزندپروری، رویکرد رهبری والدین قرار دارد، که در آن کودک باید با زندگی اطراف خود سازگار شود. رهبری والدین زمانی با موفقیت همراه می شود که والدین و کودکان، مشارکت‌های مؤثری را ایجاد کنند.

۳. فرزندپروری مثبت | سبک های فرزند پروری

فرزندپروری مثبت می تواند یک رویکرد قدرتمند باشد. ایده اصلی این روش این است که به جای تلاش برای اصلاح نقاط ضعف فرزندتان، روی نقاط قوت او تمرکز کنید. به همین دلیل است که برخی از افراد آن را فرزندپروری مبتنی بر قدرت می نامند.

رویکرد فرزندپروری مثبت می تواند کمی متفاوت باشد، اما تمرکز اصلی آن تاکید بر تعاملات مثبت است. در این روش والدین رفتارها و انگیزه های مثبت را تشخیص داده، پاداش می دهید و تقویت می کنید. شما همچنین محیطی ایجاد می کنید تا رفتار مشارکتی و سازنده را برای فرزندتان آسان تر کنید.

۴. والدین مقتدر |بهترین سبک فرزند پروری

والدین مقتدر کسانی هستند که موفق می شوند تعادل کاملی بین انضباط و تحقیر ایجاد کنند. آن ها با فرزندان خود گرم و مهربان هستند و به شخصیت و فردیت خود و والدینشان احترام می گذارند. هدف نهایی این روش تولید افراد کاملاً مستقل و شادی است که افراد مثبتی برای جامعه می باشند

تفاوت میان والدین مقتدر و سخت گیر:

والدین مقتدر سختگیر و خونگرم هستند در حالی که والدین مستبد سختگیر و سرد هستند. والدین مقتدر در مورد قوانین بحث می کنند و برای فرزندانشان توضیح می دهند. آن ها هنگام بحث منطقی هستند و در صورت لزوم قوانین را اصلاح می کنند، این دسته از والدین به کودکان آموزش می دهند که به طور انتقادی در مورد دلایل پشت هر قانون فکر کنند.

۵. رویکرد فرزندپروری آگاهانه

فرزندپروری آگاهانه به این معنا نیست که باید مدیتیشن کرده، همیشه کامل باشید یا هرگز از فرزندان خود ناامید نشوید. مانند بسیاری از رویکردهای دیگر این یک تمرین است، بنابراین هیچ درست یا غلطی وجود ندارد. در این روش شما از این که در کجای دنیا هستید، فکر و احساسات خود آگاه هستید.

هدف از ذهن آگاهی در فرزندپروری این است که سعی می کنید خودتان و فرزندتان را همان طور که هستید بشناسید و درک کنید.

۶. والدین مسالمت آمیز

برای والدین مسالمت آمیز تمرکز بر توجه آگاهی است. ادر این روش والدین سهل گیر آرام و ملایم هستند و قوانین خانه بسیار محدود می باشد. این والدین کاملاً برعکس والدین سختگیر هستند. این روش باعث ایجاد ویژگی های زیر در آینده فرزند می شود:

• فقدان مسئولیت
• عدم حمایت از تصمیم گیری
• بچه ها ممکن است در آینده تکانشی و پرخاشگر شوند.
• بچه ها ممکن است استقلال و مسئولیت شخصی نداشته باشند.
• کودکان ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را نشان دهند.

۷. فرزندپروری مسالمت آمیز (peaceful parenting)

هدف این روش بهبود رفتار از درون و ایجاد پیوند قوی میان والدین و فرزند است. یکی دیگر از اهداف این روش این است که ابزارهایی را در اختیار کودکان قرار دهند که برای تشخیص احساسات خود نیاز دارند. هیچ مدرکی مبنی بر برتری این روش سبک های فرزندپروری نسبت به دیگران وجود ندارد اما فواید زیر را به همراه دارد:

• کودکان شما ممکن است در کل شادتر و سازگارتر باشند.
• ممکن است خیلی کمتر فریاد بزنید و از کودکان خود عصبانی شوید.
• فرزندان شما ممکن است به بزرگسالانی با هوش عاطفی بالا تبدیل شوند.

۸. فرزندپروری موازی (Parallel Parenting)

طلاق یا جدایی یکی از راه های پایان رابطه سمی و منفی است. اما جدایی همیشه رابطه را قطع نمی کند مخصوصا اگر بچه داشته باشند البته این دسته از والدین باید بیش تر در مورد سبک های فرزندپروری تحقیق کنند.

کودک به رابطه با هردو والد خود نیاز دارد و یکی از آن ها کافی نمی باشند، بنابراین در صورت طلاق نیز باید رابطه خود را باهم حفظ کنند. رابطه موازی میزان دعوا بین شما و سابقتان را به حداقل می رساند و با تعامل آرام تر، کمتر احتمال دارد که والدین اعصاب یکدیگر را به هم ریخته و در حضور فرزندانتان دعوا کنند.

۹. فرزندپروری آزاد (Free‑range parenting)

سبک های فرزندپروری آزاد شامل آموزش مهارت‌ها به کودک و عمل به عنوان راهنما در صورت اشتباه کردن کودک است. والدین در این شرایط نباید حتی از زمین خوردن بچه هایشان بترسند.

کودکان بدون نظارت مستمر با خطرات بیشتری روبرو هستند و همین باعث نگرانی بسیاری از والدین می شود. اگر مشکلی پیش بیاید، والدین ممکن است از حمایت اجتماعی که در دهه های گذشته داشتند برخوردار نباشند و مورد اتهام قرار بگیرند که مواظب نبوده اند.

۱۰. والدین دلواپس

این روش به سبک های فرزندپروری اشاره دارد که در آن والدین «بیش از حد بر فرزندان خود متمرکز هستند» در این روش والدین معمولاً مسئولیت بیش از حدی را مربوط به خود می دانند و خودشان را دلیل موفقیت‌ها یا شکست‌های فرزندانشان می بینند.

با وجود بسیاری از سبک های فرزندپروری کدام یک را باید دنبال کنید؟ بهترین روش این است که به غرایز خود اعتماد کنید و به خاطر داشته باشید که پیش از اینکه به او اجازه دهید بدون نظارت مستقیم فعالیت کند، نقاط قوت و چالش های فرزندتان را در ذهن داشته باشید و از مشاور متخصص کمک بگیرید تا بهترین سبک های فرزند پروری را انتخاب کنید.

۱۱. بهترین سبک فرزند پروری ، والدین مشکل حل کن

همه ما می‌خواهیم فرزندانمان شاد و موفق بوده و فرصت‌هایی برای موفقیت در زندگی خود داشته باشند.

والدین مشکل حل کن با کنار زدن همه موانعی است که می تواند فرزندشان را ناراضی، مضطرب، نگران یا ترسان کند سعی می کنند راه را برای فرزندان خود هموار کنند. والدین مشکل حل کن نمی خواهند فرزندانشان با مشکلات دست و پنجه نرم کنند. آن‌ها تمام تلاش خود را می‌کنند تا چیزهایی را که سر راه فرزندانشان مانع می‌شود حذف کنند.

بهترین سبک فرزند پروری چیست

تاکنون به بررسی بسیاری از سبک های فرزندپروری پرداختیم حال وقت این است که بهترین سبک فرزند پروری را بررسی کنیم. کارشناسان معتقدند فرزندپروری مقتدرانه مؤثرترین سبک های فرزندپروری است. مطالعات نشان داده‌اند که والدین مقتدر احتمال بیشتری دارد که فرزندانی با اعتماد به نفس تربیت کنند که به موفقیت تحصیلی دست می‌یابند، کودکانی که به این روش تربیت می شوند مهارت‌های اجتماعی بهتری دارند و در حل مسئله توانایی بیشتری دارند.

انواع سبک های فرزندپروری بامریند

سبک های فرزندپروری (سهل‌گیرانه، مقتدرانه، غفلت‌آمیز و مستبدانه) که امروزه در روان‌شناسی کودک مورد استفاده قرار می‌گیرد، بر اساس کار دیانا بامریند، روان‌شناس رشد، و النور مککوبی و جان مارتین، محققین دانشگاه استنفورد می باشد که اساسی ترین سبک های فرزندپروری می باشد و در ابتدای مقاله به طور کامل به آن ها پرداخته و بررسی شد.

منبع : ۱۱ سبک های فرزندپروری | بهترین سبک فرزند پروری چیست

روش هایی برای کنترل کودک لجباز در این مقاله فراهم شده است که کمک زیادی به والدین می کند. بسیاری از والدین با این سوال که با کودک لجباز چگونه باید رفتار کنند دست و پنجه نرم می کنند. لجبازی در کودک یک مشکل متداول است، مخصوصا در کودکان سه تا پنج ساله و نوجوانان. این مسئله قسمت طبیعی از رشد کودک است و در رفتارهایی مثل نافرمانی از والدین، معلمان و دیگر بزرگترها نمود پیدا می کند.

در دوره دبستان، آن هایی که لجباز هستن بیشتر بهانه گیری می کنند و هر چه شما می خواهند انجام نمی دهند (یا بسیار کند انجام می دهند)، تا اینکه از کوره در بروند، که ویژگی بچه های کوچکتر است.

کودک ممکن است سعی داشته باشد کنترل خود را روی موقعیت نشان دهد یا استقلال خود را اعلام کند. شاید او در حال تست کردن محدودیت هایش و اقتدار شماست. یا شاید می خواهد آنچه را دوست ندارد ابراز کند، مخصوصا وقتی شما به او می گویید مثلا اسباب بازی ها را جمع کن یا کارهایت را انجام بده.

چگونگی مدیریت لجبازی در کودکان

در این قسمت برخی نکات کاربردی و روش هایی برای کنترل کودک لجباز ارائه شده است:

۱. به دنبال دلائل ایجاد این رفتار بگردید

به دنبال دلائل و راه اندازهای رفتار کودک بگردید، و سعی کنید رفتار لجبازی وی را زیر نظر بگیرید. آیا الگویی وجود دارد؟ آیا چیزهای خاصی هستند که دوست ندارد یا نمی خواهد انجام دهد؟ آیا او زمانی که کودک لجباز می شود که مسائل گیج کننده هستند  یا زمانی که عجله دارد؟

هم چنین، سعی کنید در مورد قوانین و تکالیف منزل صریح باشید، تا کودک بتواند آنها را دنبال کند. برای مثال، در کودکان پنج تا شش ساله تمیز کردن کل اتاق کمی زیاد است، و اگر همین کار را به صورت تکالیف خردتر دربیاورید شاید بهتر بتواند انجام دهد.

مثلا برداشتن اسباب بازی ها از روی زمین، یا کمک به شما در انجام آنها. زمانی که دلیل را پیدا می کنید، می توانید قدم های لازم برای انطباق با موقعیت را بردارید و با مخالفت کمتری مواجه شوید. این کار یکی از روش هایی برای کنترل کودک لجباز می باشد که بسیار موثر می باشد.

۲. فرزند خود را برای انجام کارهای خوب آماده کنید

سعی کنید از موقعیت هایی که کودک در آنها لجبازی نشان می دهد یا رفتار بد دارد دوری کنید. برای مثال، اگر برنامه زمانی کودک بیش از حد پر باشد کودک باشد بداخلاق می شود، سعی کنید از برنامه ریزی برای کارهای زیاد بعد از مدرسه یا برای آخر هفته بپرهیزید. اگر کودک شما از تغییر ناگهانی متنفر است، سعی کنید بین فعالیت های یک وقت اضافی را منظور کنید.

۳. طوری با کودک رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود

دقیقا مانند بزرگسالان، کودک شما که با او به خوبی رفتار کرده اید می تواند آرام باشد.

ممکن است عصبی باشد یا احساس بی حوصلگی کند و نیاز به ساعاتی آرامش داشته باشد. در مورد آنچه کودک باید انجام دهد محکم باشید اما با روشی نرم و دوستانه با او صحبت کنید.

زمانی که الگوی خوبی از چگونگی ابراز یک عقیده یا مخالفت به روش محترمانه و عاشقانه هستید، کودک شما نیز پیروی می کند.

۴. از مزایای مهارت کلامی کودک خود بهره بگیرید

والدین کودکان دبستانی یک مزیت را نسبت به والدین کودکان کم سن تر دارا هستند مخصوصا در مورد رفتارهایی مثل لجبازی: آنها می توانند با کودک خود صحبت کنند. به آرامی با کودک خود صحبت کنید و روی یک راه حل برای هر دو طرف کار کنید. برای این کار می توانید از مشاور کمک بگیرید تا روش هایی برای کنترل کودک لجباز به شما بیاموزد و مهارت های کلامی لازم را به شما آموزش دهد.

۵. قوانین پایه را مشخص کنید، روش هایی برای کنترل کودک لجباز

اطمینان حاصل کنید که کودک دقیقا می داند که چه کاری را باید و چه کاری را نباید انجام دهد.

برای مثال، اگر بد صحبت کردن با شما هنگام مشاجره یک تخطی قانونی در خانه شما محسوب می شود، برای کودک مشخص کنید که اگر این کار را انجام دهد عواقب بدی در پی خواهد داشت، و شانس دومی وجود ندارد. پیامد را آن چیزی انتخاب کنید که می خواهید روی دهد، مثلا عدم مشاهده تلویزیون در باقی روز یا انجام وظایفش در خانه.

بدین ترتیب او یاد می گیرد که خواسته های شما را نادیده نگیرد و اقتدار شما را دست کم نگیرد.

۶. زمانی که می توانید، سازش کنید

آیا دخترتان اصرار دارد که دامن کوتاه تابستانی خود را در هوای سرد بپوشد؟ به جای اینکه درگیر دعوا با او شوید، بهتر است که با او سازش کنید، مثل اینکه از او بخواهید یک جوراب شلواری گرم زیر دامن بپوشد یا دامن زمستانی را به تن کند.

به صورت کلی، صحبت کردن هنگامی که کودک سعی در ابراز کنترل بر یک مسئله دارد ایده خوبی است، بنابراین در مسائل بزرگتر می توانید محکم رفتار کنید و کنترل را بدست بگیرید.

۷. در مورد گزینه ها بحث کنید، روانشناس کودک لجباز

گاهی اوقات، ممکن است کودک رفتار نافرمانی و لجبازی را نشان دهد، زیرا می خواهد حرف بیشتری برای گفتن داشته باشد.

یک روش برای اینکه کودک احساس کنترل بیشتر کند اینست که به او حق انتخاب بیشتری دهید. برای مثال برای جمع کردن وسایل و اسباب بازی ها به کودک خود بگویید، اسباب بازی ها باید جمع شوند، یا تکالیف باید تمام شوند.

یا می توانید به کودک خود بگویید اسباب بازی ها را می توان تا زمان خواب جمع کرد، یا می تواند بعد از انجام تکالیف سی دقیقه بازی آزاد انجام شوند.

روانشناس کودک لجباز

۸.  گوش دهید، روش هایی برای کنترل کودک لجباز

یکی از دلایلی که باعث می شود کودک بر لجبازی خود پافشاری کند این است که احساس می کند احساسات او را متوجه نمی شوید و حرف های او شنیده نمی شود. به طور مثال اگر کودک شما نمی خواهد غذا بخورد او را مجبور نکنید بلکه از او بپرسید که چرا غذا نمی خورد؟ با این کار کودک شما احساس می کند که شنیده می شود و می تواند منطقی تر تصمیم بگیرد.

۹. آن ها را مجبور نکنید، روانشناس کودک لجباز

اگر کودک خود را مجبور کنید لجبازی بیش تری نشان می دهد بنابراین بهترین راه این است که از در منطق وارد شوید سپس اگر جواب نداد سعی کنید به آن ها نشان دهید که نظرات آن ها را بهتر درک می کنید.

۱۰. آرامش خود را حفظ کنید

بر سر کودک خود فریاد نزنید، خشم شما باعث عصبانیت بیش تر کودک شما می شود. مدیتیشن، ورزش، موسیقی آرام بخش، کتاب خواندن، ماساژ و هرکاری که می دانید به بهبود روحیه شما کمک می کند انجام دهید. می توانید از یکی از نزدیکان خود بخواهید تا مدتی کودک را نگه دارد و در آن زمان کارهایی برای آرامش خود انجام دهید.

۱۱. به او احترام بگذارید

قوانین ثابتی داشته باشید و به او برای پایبندی به آن قواعد احترام بگذارید. با آن ها به گونه ای رفتار کنید که احساس کند او را درک می کنید.

۱۲. محیطی مناسب در خانه ایجاد کنید

اگر در خانه والدین با یکدیگر درگیر باشند کودک نیز یاد می گیرد تا این رفتار را تکرار کند. تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد که محیط نامناسب در لجبازی و پرخاشگری کودک نقش زیادی دارد، بنابراین بهترین کار این است که ابتدا محیطی آرام در خانه خود ایجاد کنید.

علائم لجبازی کودکان

• طغیان های شدید و خشمگین بودن.
• اینکه کودکان قوانین خودشان را می سازند از علائم لجبازی کودکان  می باشد.
• آن ها دوست دارند که همه چیز را مدیریت کنند.
• لجبازی در کودکان می تواند ژنتیکی یا یک رفتار اکتسابی ناشی از تأثیرات محیطی باشد.
• نیاز شدیدی به تایید و شنیده شدن دارند. بنابراین  اغلب توجه شما را جلب می کنند.
• دوست دارند رئیس و رهبر باشند.

علت لجبازی کودکان

۱. ارتباط نادرست میان کودک و والدین

تنش میان والدین معمولا به دلیل ارتباط نادرست است و همین ارتباط نادرست باعث می شود که کودک نیز نتواند ارتباط صحیح را یاد بگیرد. برای جلوگیری از این مشکل سعی کنید همیشه بحث های منطقی با همسر خود داشته باشید و بی دلیل کسی را مقصر ندارید. با کودک خود نیز در مورد منطق کار خود صحبت کنید تا به مرور یاد بگیرد که نباید از روی لجبازی تصمیم بگیرد.

۲. علاقه به آزادی

بسیاری از کودکان علاقه دارند که خودشان در مورد کارهایی که می خواهند انجام دهند تصمیم بگیرند و آزادی عمل داشته باشند. در این شرایط اگر والدین سعی کنند مانع آن ها شوند کودکان بیش تر لجبازی می کنند و حتی ممکن است باعث پرخاشگری و عصبانیت آن ها نیز بشود.

۳. مقایسه با بچه های دیگر

اگر کودک با دیگران مقایسه شود لجباز تر می شود، در این شرایط مقایسه کودک با بچه های دیگر بسیار اشتباه بوده و باعث می شود که کودک در امری که مقایسه شده بیش تر لجبازی کند.

۴. حفظ هویت، علت لجبازی کودکان

کودکانی که درباره هویت و احساسات خود علاقه زیادی دارند برای حفظ آن ها تلاش زیادی می کنند و اگر والدین تلاش کنند در برابر آن مقاومت کنند کودک لجبازی می کند و با پرخاشگری و عصبانیت احساسات خود را بروز می دهد.

منبع : روش هایی برای کنترل کودک لجباز | ۱۲ درمان معجزه آسا

آموزش مهارت دوست یابی به کودکان یکی از تلاش های اصلی والدین و معلم ها می باشد. در این مقاله بازی هایی برای آموزش این مهارت ها فراهم شده است که می تواند کمک زیادی به معلم ها و والدین برای آموزش مهارت دوست یابی به کودکان بکند.

بازی درمانی برای دوست یابی به شما کمک می کند تا با بازی های سرگرم کننده به کودکان یاد دهید که چگونه دوست های جدیدی پیدا کرده و با آن ها ارتباط سالم و مفید برقرار کنند.

مهارت دوست یابی و حفظ دوستان خوب

۱.داستان اسم من

اهداف:

• تقویت هویت شخصی
• یادگیری اسامی
• داستان گویی
• یافتن دوست
• آموزش مهارت دوست یابی به کودکان
• معرفی خود
• معرفی اشخاص دیگر
• تقویت حافظه

روش بازی: هر بازیکن نام خود را گفته و داستانی در مورد آن نقل می کند:

مثال: نام من اردوان است و در مدرسه قبلی که میرفتم به من اردوان خوب می گفتند زیرا یک اردوان دیگر هم در کلاس بود که با دیگران بدرفتاری می کرد بنابراین من اردوان خوب شناخته شده بودم.

پیشنهاد: هر بازیکن شریکی انتخاب کرده و داستان اسم خود را برای او بگوید سپس شریک هر فرد داستان دوست خود را تعریف کرده و او را به جمع معرفی کند.

ارزیابی:

• آیا اسم خودت را دوست داری؟
• چه اسم دیگری را برای خودت می پسندی؟
• چه اسمی را دوست نداری؟
• چه داستانی را در مورد اسامی بیش تر دوست داشتید چرا؟

انواع بازی برای آموزش مهارت دوست یابی به کودکان

۲.اسم من چیست؟

اهداف:

• آشنایی با دیگران
• معرفی خود
• آموزش حافظه بصری
• آموزش مهارت دوست یابی به کودکان
• کاهش موانع از طریق حرکت
• تقویت حافظه

روش بازی:

این بازی  برای کودکانی مناسب می باشد که یکدیگر را به خوبی نمی شناسند، کودکان با توجه به سن و حافظه  به گروه های هفت تا ده نفره تقسیم می شود. سپس بازیکنان به شکل دایره می ایستند و همزمان با معرفی اسم حرکتی انجام می دهند  و همه آن را تکرار می کنند.

پس از این که همه این کار را کردند  به هر نفر نوبت داده می شود که  از دیگران اسم خود را بپرسند و هرکس که به خاطر دارد باید اسم او را همراه با حرکت او تکرار کند، هرکس درست جواب دهد نوبت اوست که اسم خود را از گروه بپرسد با این کار می توانید آموزش مهارت دوست یابی به دانش آموزان را ایجاد کنید.

نکته: پس از یک دور بازیکنان دوباره گروه بندی می شوند تا با هم آشنا گردند.

بازیکنان می توانند ژست هایی مانند پریدن، چرخیدن، دست زدن و دست به سینه شدن را امتحان کنند.

ارزیابی:

• آیا حرکت کمک می کند تا نام شخص را به خاطر بسپارید؟
• نام هایی بودند که به خاطر حرکتشان آن را بهتر به یاد آورید؟
• آیا می توانید بین نام ها و حرکات ارتباط برقرار کنید؟

۳. چیستان های اسم

وسایل مورد نیاز: کارت های سفید و خودکار

اهداف:

• یادگیری اسامی
• آموزش درک بصری
• تحریک خلاقیت
• آموزش مهارت دوست یابی به کودکان
• تقویت حافظه

روش بازی:

بازیکنان باید به صورت دایره بشینند و هرکدام نامشان را در کارت با ارتفاع ۵ سانتی متری نوشته و آن را مقابل خود می گذارند به طوری که دیگران بتوانند آن را بخوانند سپس بازیکنان وقت دارند تا روش های مختلف نوشتن اسامی مختلف را تعریف کنند. وقتی همه برای مدت کافی به عکس ها نگاه کردند کارت ها را از وسط جمع می کنیم و گروه درباره آن چیستان می سازند و بقیه سعی می کنند کارت اسم مربوط به اول را حدس بزنند

مثال: اسمی که فقط سه حرف دارد « جواب رضا یا سما»

مثال: « اسمی که با «س» شروع می شود و چهار حرف دارد.»

نکته: باتوجه به سن کودک می توانید چیستان ها را پیچیده تر کنید ولی حتما به سن کودکان توجه داشته باشید تا بازی برای آن ها خسته کننده نشود.

ارزیابی:

• آیا توانستید کارت ها را به خاطر بسپارید؟
• چه رمز هایی به شما کمک کرد راحت تر اسامی را پیدا کنید؟

4بازی درمانی برای دوست یابی

۴. اسم ها به ترتیب | آموزش مهارت دوست یابی به کودکان

وسایل مورد نیاز: چند عدد صندلی

اهداف:

• آغاز تماس اول
• یادگیری نام ها
• دستگرمی
• آموزش مهارت دوست یابی به دانش آموزان
• باملاحظه بودن
• تقویت حافظه

روش بازی:

یک بازیکن وسط دایره صندلی ها می ایستد و وقتی  گفت « زیپ» بازیکن ها باید اسم نفر سمت راست خود و وقتی گفت « زاپ» اسم بازیکن سمت چپ خود را بگویند و اگر بگوید «زیپ-زاپ» بازیگن ها صندلی خود را عوض می کنند و بازیکنی که وسط ایستاده است باید سعی کند صندلی جدیدی برای خود پیدا کند.  یک بازیکن که بی صندلی می ماند باید وسط بایستد و زیپ و زاپ بگوید.

نکته: این بازی برای به حرکت در آوردن و تقویت حافظه عالی است و به کودکان کمک می کند که همزمان با فعالیت جسمانی از حافظه خود نیز کمک بگیرند.

۵. سلام، خداحافظ

وسایل مورد نیاز: کاغذ و قلم، یک جعبه برای جمع کردن کاغذها

اهداف:

• آغاز تماس اول
• حفظ وقار هنگامی که مورد توجه قرار می گیرد
• آغاز ارتباط
• آموزش مهارت دوست یابی به کودکان

روش بازی: 

بازیکنان روی یک تکه کاغذ می نویسند که چگونه دوست دارند با دیگران سلام و علیک و خداحافظی کنند و نام خود را روی آن می نویسند سپس برگه ها را در یک ظرف قاطی می کنند و یک کاغذ انتخاب می شوند و آن فرد از کلاس بیرون می رود و هنگامی که به کلاس برگشت  بچه ها طوری که دوست داشته با او سلام و خداحافظی می کنند، با این کار آموزش مهارت دوست یابی به کودکان انجام شده و کودک می تواند افرادی که مانند خودشان هستند را پیدا کنند.

مثال:

• « اسمم ساراست و دوست دارم وقتی سلام می کنم دیگران من را بغل کنند.»
• « اسم من تارا است و دوست دارم وقتی وارد جمعی می شوم همه به من توجه کنند و به من سلام کنند.»
• « اسم من کیان است و وقتی وارد جمعی می شوم دوست دارم همه برای بلند شوند و دست بزنند.»
• « من محسن هستم و دوست دارم هنگام خداحافظی با کسی حرف نزنم.»

ارزیابی:

• آیا همان طور که دوست داشتید شد؟ اگر بازی تکرار شود باز هم همین را می نویسید؟
• چرا در زندگی واقعی به این روش سلام و احوال پرسی نمی کنید؟
• آیا سلام و خداحافظی را ترجیح می دهید؟
• کدام روش سلام و خداحافظی را دوست نداشتید چرا؟

۶. وسط راه میبینمت

وسایل مورد نیاز: خودکار و یک کاغذ بزرگ

اهداف:

• تقویت روحیه گروهی
• اشنا شدن
• آموزش مهارت دوست یابی به کودکان
• کشف اشتراکات

روش بازی: 

بازیکنان دو به دو تقسیم شده و هرکدام یک کاغذ برداشته و در میان آن  مدرسه خود را می کشند و در کنار آن نقاشی از خانه خود می کشند و سعی می کنند مسیر را رسم کنند.  سپس نفر دوم مسیر خود را رسم می کنند و هردو سعی می کنند وسط راه همدیگر را ملاقات کنند البته در وسط کاغذ! این کار به حافظه تصویری کودکان کمک می کند، اگر کودک در به تصویر کشیدن مسیر مشکل دارد می توانید به او کمک کنید. در ابتدا خودتان مسیر را ترسیم کنید تا کودکان این کار را از شما یاد بگیرند.

۷. مصاحبه دو طرفه برای آموزش مهارت دوست یابی به کودکان

وسایل مورد نیاز: خودکار و تکه های کاغذ

اهداف:

• داشتن یک گفت و گو
• شناخت پیدا کردن از یکدیگر
• آموزش مهارت دوست یابی به کودکان
• تمرین صداقت
• دست یافتن به نزدیکی در گفت و گو

روش بازی:

هر بازیکن پنج سوالی را که دوست دارد از دیگری بپرسد را روی برگه ای کاغذ می نویسد سپس بازیکنان دو به دو شده و از یکدیگر سوال می پرسند.

در نهایت تمام بازیکنان روی صندلی نشسته و از هرکدام در مورد شریکشان سوال پرسیده می شود مانند این که « اسم دوستت چیست؟»، « اسم خواهر او چیست؟»، « چه غذایی را بیش تر دوست دارد؟»، « چه غذایی را کم تر دوست دارد؟» یا « به چه درسی علاقه بیش تری دارد؟» سوالات به مرور جزئی تر می شود.

پیشنهاد: پس از مصاحبه دو طرفه هربازیکن شریک جدیدی پیدا می کند و مکالمه جدیدی را شکل می دهد و دوباره همان سوالات را مطرح می کند.

ارزیابی:

• آیا برایتان تفاوت دارد که کسی با شما مصاحبه کند یا در مقابل کل گروه صحبت کنید؟
• اگر کسی مقابل خودتان در مورد شما صحبت کند چه احساسی پیدا می کنید؟
• سوالاتی بود که از پرسیدنشان بترسید؟

۸. رازهای فاش شدنی| بازی درمانی برای دوست یابی

اهداف:

• آشنایی با دیگران
• اعتماد کردن
• حفظ اسرار
• آموزش مهارت دوست یابی به دانش آموزان
• درک روحیه گروه

روش بازی:

رهبر گروه از بازیکنان می خواهد دور اتاق راه رفته و به هرکس رسیدند رازی را در گوش او زمزمه می کنند. به طور مثال زمزمه می کنند «آخر هفته قرار است به شمال بروم.» و به مرور رازهای جدیدی را آشکار می کند.

نکته: باید قبل از بازی توضیح دهید که  قوانین به بازیکنان اجازه می دهد رازهای خود را بگویند اما بعد از بازی نباید آن ها را فاش کنند.

ارزیابی:

• گفتن راز چه احساسی دارد؟ به کدام یک از دوستانتان می توانید اعتماد کنید؟
• آیا کسی تا به حال به اعتماد شما خیانت کرده است؟
• ایا نگران فاش شدن راز ها هستید؟
• هنگامی که رازی را کشف کردید آیا راز واقعی یا تنها حقیقتی بی ضرر؟

منبع : ۸ بازی آموزش مهارت دوست یابی به کودکان

بازی احساسات برای کودکان با آموزش کنترل احساسات به کودکان به شما کمک می کند تا مهارت همدلی، درک متقابل و بیان احساسات را به کودک خود آموزش دهید بنابراین از آن ها غافل نشوید.

بازی برای بیان احساسات در کودکان| آموزش کنترل احساسات به کودکان

۱. چه احساسی دارم؟

وسایل مورد نیاز: کارت هایی که تصاویر مختلف روی آن چسبیده است.

اهداف

• بیان حالات و احساسات 
• شناخت یکدیگر
• غلبه بر خجالت کودکان

روش بازی: چند کارت را وسط یک دایره بگذارید، دو کارت برای هر بازیکن. هرکسی یکی از تصاویر را انتخاب می کند که احساس می کند آن را بیش تر دوست دارد یا حالت او را بیان می کند سپس به دیگران توضیح می دهد که چرا آن کارت را انتخاب کرده است.

مثال:

من تصویر یک صندلی انتخاب کردم زیرا خسته هستم و آرزو دارم که کاش یک صندلی خوب و مناسب برای نشستن پیدا می کردم.

نکته ها

همه بازیکنان نمی دانند که در حال حاضر چه احساسی دارند بنابراین به آن ها بگویید که لازم نیست حتما احساسات حال حاضر خود را بیان کنند بلکه می توانند براساس حالاتی که به تازگی داشته اند صحبت و انتخاب کنند.

ارزیابی:

• آگاهی از احساسات خود چه منافعی دارد؟
• در چه شرایطی حال یکسانی را تجربه می کنیم؟
• بیش تر تحت تاثیر احساسات کوتاه مدت هستید یا بلند مدت؟
• چه چیزی در تغییر حالت فعلی شما می تواند کمک کند؟

۲. بازی چراغ قوه| بازی احساسات برای کودکان

اهداف

• بیان احساسات در کودکان
• معرفی خود و آشنایی با یکدیگر
• غلبه بر خجالت

روش بازی: ابتدا موضوع خاصی را انتخاب کرده و سپس سعی می کنند احساسات خود را با توجه به موضوعی که انتخاب کرده اند بیان کنند. این کار باعث بیان احساسات کودک می شود.

مثال:

فرض کنید موضوع آب و هوا را انتخاب کرده اید، می توانید بیان کنید که « احساس می کنم درونم طوفان شده است.» اگر موضوع درخت است « احساس می کنم مانند درختی خشک و بی روح هستم.»

نکته:

اگر با کودکانی کار می کنید که مشکلات گفتاری را تجربه می کنند بهتراست از بازی احساسات برای کودکان استفاده کنید که نیازی به ارتباط کلامی ندارند.

ارزیابی:

• دوست دارید که احساسات خود را با دیگران به اشتراک بگذارید؟
• آیا در میان دوستان خود کسی را مشاهده کردید که احساس یکسانی مانند شما داشته باشد؟

۳. زبان بدن

اهداف:

• بیان احساسات در کودکان
• بهبود ارتباط
• افزایش آگاهی بدن
• افزایش آگاهی اجتماعی کودکان

روش بازی: به ترتیب هر کسی  با زبان بدن احساسات خود را بیان می کند و آن را به جمع نشان می دهد. در یک جمله تلاش کنید تا احساس خود را بیان کنید.

به یاد داشته باشید که ممکن است این کار سخت باشد اما  بدن یکی از صادقانه ترین ابزار بیان می باشد زیرا دروغ نمی گوید و می توان به آن اعتماد کرد.

ارزیابی:

ترجیح می دهید چگونه احساسات خود را بیان کنید؟ کلمات یا زبان بدن؟ چرا از هردو استفاده نمی کنید؟

جالب کردن بازی:

برای بهبود بازی می توانید «مجرم کیست» را بازی کنید. پنج بازیکن در یک ردیف نشسته و در بین خود انتخاب می کنند که یک نفر مجرم است سپس  یکی از بچه ها که بازپرس می باشد می آید و همه انکار می کنند که جرمی ارتکاب شده اند ولی مجرم  با زبان بدن سعی دارد که خود را لو دهد، بازپرس باید متوجه شود که زبان بدن مجرم چگونه می باشد.

۴. طراحی حالت

وسایل مورد نیاز: قلم و کاغذ

اهداف:

• بیان حالات
• کاهش پرخاشگری کودکان
• بررسی احساسات
• پیدا کردن نمادهایی برای بروز احساسات

روش بازی: هر بازیکن خودکار و کاغذی دارد که احساساتش را روی آن به تصویر در می آورد  ممکن است احساسات از روی تصویر غیرقابل تشخیص باشد اما معمولا مشخص و قابل حدس است که فرد در حال کشیدن نقاشی شاد و سرحال بوده یا غمگین می باشد. کودکان می توانند نقاشی ها را به یکدیگر نشان داده و از یکدیگر بخواهند که آن ها را حدس بزنند.

پیشنهاد:

• می توانید به کودکان الگو بدهید مثلا « احساس شادی را به تصویر بکشید.»
• بازیکنان دو گروه شده و سعی می کنند احساسات بازیکنان تیم مقابل را حدس بزنند.
• ابتدا بیان احساسات کودک شکل می گیرد سپس بازیکن ها می توانند نقاشی های مرتبط با احساسات خود را انتخاب کنند.

نکته:

• از بچه های پرخاشگر بخواهید خشم خود را به صورت نقاشی به شما نشان دهند.
• اگر حادثه یا مشکلی در کلاس وجود دارد از کودکان بخواهید تا آن را به تصویر بکشند.

ارزیابی

• آیا طراحی باعث تحکیم تا ضعیف احساسات شما شده اند؟
• تفاوت تصاویر هنگام شادی و خشم چگونه است؟
• آیا تمام طرح های شاد شبیه به یکدیگر می باشند؟

۵. ساختمان های حالات

وسایل مورد نیاز: چند  بلوک برای ساختمان

اهداف:

• بیان احساسات در کودکان
• تشخیص اثرات محیط بر ما
• بهبود بصری و لمسی

روش بازی: به هر بازیکن چند بلوک برای ایجاد ساختمانی بدهید که حالت روحی او را نشان می دهد و به او وقت کافی را بدهید تا ساختمان یا مجسمه ای بسازد که احساساتش را نشان می دهد.

پیشنهاد:

از وسایلی مانند دستمال، مهره تسبیح، خمیربازی، خانه عروسک، بشقاب کوچک و صندلی کوچک نیز می توانید استفاده کنید که قابلیت فرم و شکل دادن داشته باشد.

ارزیابی:

• کدام وسیله جذابیت بیش تری برای شما دارند؟ آیا می توانید به راحتی احساسات خود را با اشیا به تصویر بکشید؟
• آیا با نگاه کردن به ساختمان دیگران می توانید احساسات آن ها را متوجه شوید؟
• خانه افراد چه چیزی در مورد آن ها به شما نشان می دهد؟ محیط زندگی چه تاثیری در حال افراد دارد؟
• در مورد وسایلی که بقیه کودکان ساخته اند از آن ها سوال بپرسید، چه احساسی در مورد آن ها دارند؟

۶. نامه حال و احوال| بازی هایی برای آموزش همدلی به کودکان

وسایل مورد نیاز: کاغذ و قلم به تعداد مناسب برای همه

اهداف تقویت مهارت همدلی در کودکان :

• بیان احساسات در کودکان
• آگاهی از حال دیگر افراد گروه
• بیان نظرات افراد

روش بازی: بازیکنان به صورت دایره نشسته و احساسات خود را روی کاغذ بدون ذکر نامشان بنویسند سپس تمام نامه ها دست به دست شوند تا زمانی که نامه هرکسی به دست خودش برسد.  به این شکل همه اعضای گروه از احساسات یکدیگر باخبر می شوند. این بار هرکسی درباره درکی که از حالات و احساسات دیگران دارد بنویسید و دوباره دست به دست شود.

نکته:

سعی کنید برگه ها را جمع کرده و در اوقات فراغت آن ها را مطالعه کنید. کودکان نیز به این روش می توانند از روحیه و حال دیگران آگاه شوند، به یاد داشته باشید که بیان احساسات  در کودکان سخت می باشد بنابراین به صبر و حوصله زیادی نیاز دارید.

۷. موسیقی احساسات |بازی برای درک احساسات دیگران

وسایل مورد نیاز: ابزارآلات موسیقی مثل دایره زنگی، طبل، بانگو، بلز و هر سازی که در دسترس است.

اهداف:

• بیان احساسات در کودکان
• کاهش پرخاشگری
• بهبود حس شنوایی
• همکاری بهتر
• حساسیت به لحن صدا

روش بازی: در این بازی احساسات برای کودکان، با نواختن سازها یا آهنگ زدن با دهان یا کف زدن کودکان می توانند به نوبت احساسات خود را نشان دهند.

پیشنهاد:

• یک نفر جملات عصبی کننده بگوید و دیگران با صدای ساز نشان دهند که چه احساسی نسبت به آن صدا دارند.
• بازیکنان نسبت به احساس جمله ای که می خواهند بیان کنند صدای خود را تغییر دهند و از دیگران بخواهند احساسات آن ها را حدس بزنند.

ارزیابی:

• سرو صدا و اصوات چه تاثیری در روحیه و حالات شما دارند؟
• آهنگ هایی نام ببرید که نشان دهنده عشق، غم، هرج و مرج و خشم می باشند؟
• شرایطی را نام ببرید که در طول روز احساسات شما تحت تاثیر صداها می باشند.

۸. فرار از حالت|تقویت مهارت همدلی در کودکان

وسایل مورد نیاز: کاغذ و قلم، تخته وایت برد یا تخته سیاه و گچ

اهداف:

• بیان احساسات در کودکان
• آشنایی با دیگران و احساسات آن ها

روش بازی: کاغذ سفیدی به هرکدام از کودکان داده و همزمان با تعریف کردن داستان روی تخته صحنه ها را به تصویر بکشید، تخته را به شکلی قرار دهید که بچه های دیگر نیز نقاشی را دیده و سعی کنند آن را بکشند، این بازی بازی برای درک احساسات دیگران بسیار موثر می باشد.

می توانید فقط داستان را تعریف کنید و فتوکپی از تصاویر را به آن ها ارائه دهید. از آن ها بخواهید شخصیت های داستان را بکشند و حالات آن ها را نیز به تصویر بکشند از شخصیت ها خطی به یکدیگر رسم کنید تا خط زمانی داستان را رسم کنید.

۹. تاس حالت

وسایل مورد نیاز: تاس حالت ( می توانید به روشی که در ادامه گفته شده است آن را درست کنید.)

اهداف:

• بیان احساسات
• درک احساسات دیگران
• تقویت مهارت همدلی در کودکان

روش بازی:

هر بازیکن تاس را تا زمانی که حالتی که خودش احساس می کند پیدا شود می اندازد.

تاس شش حالت دارد: ۱. فردی بسیار خوشحال ۲. فرد کله شق به دنبال اتفاق های عجیب و شگفت انگیز ۳. فرد خوشبین که می داند اتفاقات خوبی در راه است. ۴. فردی بدبین که فکر می کند اتفاقات بدی در راه است. ۵.  فردی دودل که نمی داند چه احساسی دارد. ۶.  فردی عصبانی و خشمگین

پیشنهاد:

• هر بازیکن تاس میریزد و حالت تاس را به یکی از بازیکنان مرتبط می کند و سپس بازیکنی که مورد خطاب قرار گرفته است تاس میریزد.
• وضعیتی را به تصویر بکشید سپس هرکدام از کودکان باید آنقدر تاس بیندازند تا به حالتی برسند که در آن شرایط دارند.
• یکی از بازیکنان سه بار تاس انداخته و سپس داستانی درباره سه حالت قبلی تاس بسازد.

منبع : ۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

به احتمال زیاد کودک مضطرب در اطرافیان خود می شناسید که به دلایل مختلف اضطراب دارد و نیاز دارد که در مورد آن باکسی صحبت کند.

لزوماً لازم نیست فرزند شما ارتباط با شخصی درگیر اضطراب داشته باشد تا بتواند در مورد آن سؤالاتی داشته باشد. این عارضه اغلب در تلویزیون و فیلم‌ها ظاهر می‌شود و ممکن است از دیگران در مورد آن بشنوند.

کمک به کودک مضطرب

برای کودکان بزرگ‌تر، می‌توانید در مورد اینکه چگونه بر ذهن و بدن تأثیر می‌گذارد و برخی از علائمی که آن ها یا عزیزانشان ممکن است در نتیجه اضطراب تجربه کنند، صحبت کنید. همچنین می توانید درباره انواع مختلف اضطراب مربوط به مدرسه، آینده یا چیزهای دیگر صحبت کنید.

علاوه بر این مهم است که با فرزندان خود در مورد مدیریت اضطراب صحبت کنید و به آن ها اطلاع دهید که در مواقعی که احساس اضطراب می کنند به اشتراک گذاشتن احساسات خود می توانند حمایت مورد نیاز خود را دریافت کنند.

برای بچه‌های کوچک‌تر، ممکن است بخواهید بگویید: «گاهی اوقات نگرانی‌ها یا ترس‌ها آنقدر بزرگ می‌شوند که به سختی می‌توانیم به تنهایی با آنها کنار بیاییم. هر اضطراب و استرسی که زندگی را برای شما واقعاً سخت کرده است لازم است با درمانگر یا مادر و پدر خود درجریان بگذارید.»

 سوالاتی که ممکن است فرزندتان از شما بپرسند

صرف نظر از سن فرزندتان، احتمالاً وقتی موضوع اضطراب مطرح می شود، سؤالاتی برای او پیش می آید. در اینجا چند مورد رایج وجود دارد که ممکن است بخواهید خود را برای آن ها آماده کنید:

اگر مغز من اشکال داشته باشد چی؟

برای کودکی که خودش اضطراب را تجربه می کند، نگرانی هایی که دارد بسیار واقعی است. مهم است که این نگرانی ها را با کنار زدن آن ها حل نکنید.

در عوض، به آن‌ها اطلاع دهید که ترس‌ها و نگرانی‌هایی که دارند از مکان‌های واقعی سرچشمه می‌گیرند و معتبر هستند. اما میزانی که این ترس‌ها و نگرانی‌ها بر افکار آن‌ها تاثیر می گذارند بیش از اندازه می باشد و باید آن را کنترل کنند.

یکی از راه‌های مفید برای انجام این کار این است که با آن‌ها درباره ترس‌هایشان صحبت کنید و راه‌حل‌ها یا راه‌های ممکن برای حل این ترس‌ها را مشخص کنید.

کودکانی که اضطراب مداوم را تجربه می کنند ممکن است در عزت نفس و اعتماد به نفس نیز دچار مشکل شوند. آن ها ممکن است تصور کنند که در هر موقعیتی کار اشتباهی انجام می دهند که باعث اضطراب آن ها می شود.

مهم است که به بچه ها یادآوری کنیم که هیچ مشکلی برای آن ها یا هرکسی که اضطراب دارد وجود ندارد.

به فرزندان خود یادآوری کنید که شکسته یا معیوب نیستند. همچنین می‌توانید توضیح دهید که برخی رویدادها مانند ضربه، استرس یا ناملایمات ممکن است باعث ایجاد شرایط سلامت روان شوند.

سعی کنید به آن ها بفهمانید که داشتن اضطراب تقصیرشان نیست و می توانند برای آن کمک بگیرند.

درمان اضطراب چگونه است؟

هنگام صحبت در مورد کمک گرفتن برای اضطراب، کودکان ممکن است بخواهند بدانند که چگونه باید آن را از بین ببرد. بسته به شدت اضطراب آن ها، شناسایی مشکل اغلب اولین قدم در درمان است. تحقیقات نشان داده است که درمان به تنهایی اغلب می تواند بسیار مفید باشد.

همچنین می توانید با کودک مضطرب خود در مورد داروهایی که ممکن است علاوه بر درمان در دسترس هستند صحبت کنید و به او بگویید که درست مانند مصرف آنتی بیوتیک برای بیماری بدن، داروهای ضد اضطراب نیز می تواند به علائم اضطراب کمک کند.

برخی تحقیقات مورد اعتمادنشان داده است که ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی برای برخی افراد موثر است البته دارو درمانی و مصرف هرگونه دارو باید زیر نظر روانشناس انجام شود.

آیا من همیشه این احساس را خواهم داشت؟

برای کودک مضطرب ترس از آینده می تواند بخش بزرگی از احساسات آن ها باشد. منطقی است که کودک مضطرب نگران باشد که همیشه آن علائم را داشته باشد.

اکنون ممکن است زمان مناسبی باشد تا به کودک خود یادآوری کنید که درمان در دسترس است و برای کمک به اضطراب بسیار مؤثر است.

شما می توانید به فرزندان خود بگویید که بسیاری از افراد برای شرایط سلامت روان تحت درمان قرار می گیرند و جای خجالت ندارد. اگر خودتان درمان را تجربه کرده اید می‌توانید با آن‌ها در میان بگذارید که این تجربه برای شما چگونه بوده و چگونه به شما کمک کرده است.

همچنین می توانید تمرینات تنفس عمیق را با آن ها انجام دهید و از آن ها بخواهید به احساس خود قبل و بعد از اتمام آن تمرینات توجه کنند. به احتمال زیاد، بعد از آن احساس بسیار بهتری خواهند داشت. با این حال، اگر احساس می‌کنند تمرین‌ها کمکی نمی‌کنند، بهترین کار این است که از مشاور کودک کمک بگیرید.

کمک به کودک مضطرب

تفاوت بین افکار و احساسات

مهم است که به بچه‌های کوچک‌تر کمک کنید افکار و احساسات را تشخیص دهند. یک مکان راحت برای نشستن با فرزندتان پیدا کنید و در مورد تفاوت افکار و احساس برای آن ها صحبت کنید.

سعی کنید به آن ها کمک کنید  افکارشان را فقط چیزهایی ببینند که در ذهنشان می گذرد و بدانند که واقعیت نیستند و برای مغز طبیعی است که به چیزهای زیادی فکر کند این بدین معنی نمی باشد که این امور واقعیت دارند.

با آن ها وقت بگذرانید

این کار را هر روز انجام دهید، حتی اگر فقط چند دقیقه باشد. کارهایی را با هم انجام دهید که هر دو از آن ها لذت می برید. به پیاده روی بروید، آشپزی کنید، غذا بخورید، بازی کنید یا فقط با هم وقت بگذارید. راه هایی برای لبخند زدن و خندیدن با هم پیدا کنید.

این پیوند بین شما را قوی و مثبت نگه می دارد و باعث می شود متوجه دلیل اضطراب کودک خود شوید.

بپرسید در ذهنشان چه می گذرد

به بچه ها کمک کنید تا به آنچه فکر می کنند و احساس می کنند برچسب بزنند. ممکن است همیشه حرف های زیادی برای گفتن نداشته باشند. اما اجازه دهید بچه‌ها بدانند که در هر زمان آماده گوش دادن و صحبت کردن با آن ها هستید و صحبت های آن ها را جدی میگیرید.

با حوصله گوش کنید

وقتی بچه ها و نوجوانان می خواهند صحبت کنند، با تمام توجه گوش کنید. به آن ها زمان بدهید تا افکار و احساسات خود را در قالب کلمات بیان کنند، برای درک بهتر موضوع سوال بپرسید، برای مشاوره دادن خیلی عجله نکنید و با آرامش به آنچه می گویند گوش دهید.

به بچه ها کمک کنید فکر کنند چگونه با مسائل برخورد کنند

به آن ها کمک کنید احساس توانایی و اعتماد به نفس پیدا کنند، برای حل مسائل عجله نکنید. در عوض، کودکان و نوجوانان را دعوت کنید تا به کارهایی که می توانند انجام دهند فکر کنند و از ایده های خوب آن ها حمایت کنید. با هم صحبت کنید تا زمان هایی را به آن ها یادآوری کنید که چیز جدیدی را امتحان کردند و به خوبی پیش رفته است.

آرامش و راحتی

گاهی اوقات، کودکان و نوجوانان ممکن است غرق در نگرانی شوند. در آن لحظات، تلاش برای صحبت کردن در مورد آن احتمالا کمکی نخواهد کرد. در این شرایط به آن ها یادآوری کنید که برای کمک به آن ها آماده هستید و محیط خانه را برای آرامش آن ها آماده کنید.

منبع : چگونه با کودک مضطرب خود صحبت کنیم؟