عادات افراد موفق

عادات افراد موفق، ۱۰ کاری که افراد موفق هرگز دوبار انجام نمی دهند

افراد موفق عادت ها و سبک زندگی خاص خودشان را دارند در واقع همین مسئله باعث پیشرفت و موفقیت آن ها می شود، آن ها عادت های خاصی دارند که در زیر برخی از آن ها را بیان می کنیم:

  • یکی از عادت های افراد موفق، هدایت و پیشروی آن ها در جهت رشد و پیشرفت شان می باشد، آن ها سعی می کنند برای رسیدن به هدف شان تلاش کنند.
  • افرادی که موفق هستند هوشمندی خاصی دارند و در صورتی که تجربه ناموفقی داشته باشند و با شکست رو به رو شوند از تلاش شان دست بر نمی دارند و ناامید نمی شوند. این افراد همیشه به دنبال راهی برای رسیدن به اهداف شان هستند.
  • یکی از رمزهای موفقیت این افراد این است که از اشتباهاتشان درس می گیرند و سعی می کنند از تجربه ای که در این زمینه کسب کرده اند در جهت موفقیت در زندگی، کسب و کار یا روابط خود استفاده کنند.

در صورتی که از عادت های افراد موفق آگاه باشید می توانید با الگو برداری از آن ها سبک زندگی خودتان را تغییر دهید و در جهت پیشرفت و موفقیتتان گام بردارید.

افراد موفق چه عاداتی دارند؟

برخاستن بعد از شکست اگر چه سخت است اما امکان پذیر می باشد به همین دلیل تا جایی که امکان دارد برای رسیدن به اهداف تان باید تلاش کنید و از رو به رو شدن با موانع هراسی نداشته باشید.

برای رسیدن به اهداف و رویاهایتان باید انعطاف پذیر باشید و اگر اتفاق ها مطابق میل شما نبود مسیرتان را تغییر دهید و از این تغییر هیچ ترسی نداشته باشید.

سعی کنید موقعیت و شرایط خودتان را مورد بررسی قرار دهید تا اشتباهات گذشته برای شما تکرار نشود هم چنین نگران تاخیر و وقفه ای که در کارتان به وجود آمده است نباشید زیرا پذیرفتن شکست ودرس گرفتن از اشتباهات مانند سکوی پرشی به سمت موفقیت و پیشرفت می باشد.

۱۰ کاری که افراد موفق هرگز دوبار انجام نمی دهند

در ادامه این مقاله ۱۰ کاری که افراد موفق سعی می کنند آن را انجام ندهند را مورد بررسی قرار می دهیم:

۱٫ عادات افراد موفق، تکرار اشتباهات گذشته و گیر افتادن در تله های قدیمی

افراد موفق زمانی که با شکست در زمینه شغلی، عشقی و یا غیره رو به رو می شوند، موقعیت خود را به طور دقیق بررسی می کنند. تا بتوانند عواملی که منجر به عدم موفقیت و شکست آن ها شده است را مورد بررسی قرار دهند، از اشتباهاتشان درس بگیرند و سعی کنند آن اشتباهات را دوباره تکرار نکنند.

آن ها بعد از تغییر شرایط وبه دست آوردن آمادگی لازم، دوباره وارد عمل می شوند تا برای رسیدن به اهداف شان تلاش کنند.

۲٫ شروع به کار یا فعالیت قبل از اطمینان یافتن از صلاحیت خود

آدم های موفق اگر چه برای رسیدن به اهدافشان تلاش می کنند و به دنبال رویاهاشان می روند تا به شادکامی درونی برسند اما آن ها قبل از آن که وارد عمل شوند اطلاعات و آگاهی خود را در آن زمینه افزایش می دهند تا با آگاهی و اراده کافی برای رسیدن به موفقیت تلاش نماید.

آن ها قبل از شروع انجام کاری سوالات زیر را از خودشان می پرسند و در صورتی که به جواب قانع کننده برای سوالاتشان برسند، اقداماتی را انجام می دهند در غیر این صورت تا ریشه مشکلات را پیدا نکنند و آن را رفع نکنند هیچ اقدامی برای شروع کار صورت نمی گیرد.

  • چرا این کار را انجام می دهم؟
  • آیا شرایط و موقعیت فعلی من برای شروع این کار مناسب می باشد؟
  • آیا برای شروع این کار آگاهی و اطلاعات کافی دارم؟

۳٫ تلاش در جهت تغییر دیگران

اصراری به تغییر دیگران نداشته باشید زیرا دیر یا زود خودتان متوجه این قضیه می شوید که نمی توانید کسی را به زور تغییر دهید و یا او را مجبور به انجام کاری کنید. باید به دیگران فرصت دهید خودشان برای زندگی شان تصمیم بگیرند و با عواقبت و نتایج کارشان رو به رو شوند.

در صورتی که به این آگاهی برسید که نمی توانید دیگران را تغییر دهید، خواهید توانست بر روی رفتار خودتان کار کنید و در جهت تغییر در رفتار خود تلاش نمایید در این شرایط شاهد رشد چشم گیر در شیوه های تبادلی دیگران با خودتان خواهید بود و روز به روز به اهداف تان نزدیک تر خواهید شد.

توجه داشته باشید یکی از عادت های افراد موفق، ارتباط برقرار کردن با دیگران و داشتن ارتباط موثر با آن ها می باشد.

۴٫ عادات افراد موفق، تلاش برای راضی نگه داشتن همه

در صورتی که بخواهید همه افراد را از خودتان راضی نگه دارید خسته خواهید شد، شما نباید برای راضی کردن دیگران وقت زیادی بگذارید، بلکه باید به آن ها فرصت دهید تا به مرور زمان با مسائل آشنا شوند و شما را همان طور که هستید بشناسند.

شما بر روی اهداف تان تمرکز کنید و سعی کنید در جهت رسیدن به اهدافتان قدم بردارید، تا با رسیدن به اهدافتان موجب خشنودی دیگران شوید. در این بین باید رضایت و خشنودی افراد مهم زندگی تان در اولویت باشد.

۵٫ ترجیح دادن راحتی های کوتاه مدت بر منافع بلند مدت

افراد موفق می دانند برای این که به اهدافشان برسند باید سختی ها و شرایط سختی را تحمل کنند و آن ها ترجیح می دهند برای این که به منافع بلندمدتی برسند، این سختی ها را تحمل کرده و راحتی کوتاه مدتی داشته باشند.

به همین دلیل تسلیم شرایط سخت نمی شوند و می دانند که برای رسیدن به هدف نیاز است تا از منطقه امن و زندگی راحت شان مقداری دور شوند. این افراد قدرت ریسک پذیری زیادی دارند و از انجام کارهای جدید نمی ترسند.

۶٫ اعتماد کردن بی چون و چرا به عالی رتبه ها

انسان ها به طور طبیعی به دنبال رشد و تعالی و رسیدن به موفقیت هستند و سعی می کنند ویژگی ها و خصوصیات مثبت شان را تقویت نمایند به همین دلیل در بسیاری از مواقع جذب افراد یا چیزهایی می شوند که از نظر آن ها بی عیب و نقص هستند و باورنکردنی و استثنایی به نظر می رسند.

آن ها تمایل دارند با افرادی کار کنند که عملکرد عالی دارند و از نظر آن ها شخصیتی موفق و بلندمرتبه هستند و با این افراد رابطه دوستی برقرار می کنند.

اما توجه داشته باشید که همه افراد کامل نیستند و هر کس عیب و نقص خاص خودش را دارد .

یکی از عادت های افراد موفق این است که به خوبی با این مسئله آشنا هستند و می دانند که هر انسانی دارای عیب و نقص است و این عیب و نقص ذات وجودی جهانیان می باشد، به همین دلیل آن ها چشم بسته به کسی اعتماد نمی کنند و ابتدا سعی می کنند به طور کامل طرف را بشناسند و بعد به او اعتماد کنند.

۷٫ عادات افراد موفق، فاجعه نمایی شکست ها و تعمیم آن به کل زندگی

شکست به معنی تباه شدن زندگی نمی باشد، افرادی که در زندگی شان موفق هستند از شکست نمی ترسند زیرا آن ها شکست را مقدمه ای برای موفقیت می دانند و برای آن ها جزئی از زندگی است و آن را به تمام موقعیت های زندگی تعمیم نمی دهند.

آن ها در این زمینه آگاهی لازم را دارند و می دانند در مسیر اهدافشان با مشکلاتی رو به رو خواهند شد ولی با وجود این مشکلات و شکست ها باز هم بر روی موفقیت شان باید تمرکز داشته باشند و به دنبال علل عدم موفقیت هستند.

۸٫ ناامید شدن و دست برداشتن از تلاش و کوشش

افراد موفق زمانی که با شکست و ناکامی ها رو به رو می شوند باز هم به تلاش شان ادامه می دهند و به این راحتی ناامید نمی شوند، زیرا آن ها به هدف شان باور دارند و می توانند به خوبی با تمام سختی ها و ناملایمتی هایی که در مسیر هدف برای آن ها پیش آمده است مقابله کنند و سرانجام به هدفی که می خواهند برسند.

آن ها سعی می کنند در این مسیر، اراده قوی و انگیزه کافی داشته باشند و خستگی ناپذیر به کار خود ادامه دهند، هم چنین آن ها ناامیدی و بی انگیزگی در برابر سختی ها را دشمن اصلی در راه کسب موفقیت و رسیدن به اهداف شان می دانند.

۹٫ عادات افراد موفق، ترس از شکست و تحمل نکردن شرایط بحرانی

یکی از مهم ترین تفاوت هایی که افراد موفق با دیگران دارند این است که در تمامی مسائل زندگی شان از جمله شغل، زندگی، عشق و روابط یا هر چیز دیگری در زندگی شان به بررسی و نقش و عمل خود در آن کار توجه می کنند و سعی می کنند کسی را در زندگی شان مقصر ندانند.

حتی زمانی که با شکست رو به رو می شوند و یا مشکلاتی در زندگی آن ها به وجود می آید، آن ها سعی می کنند تا علت شکست را پیدا کنند و برای حل آن اقداماتی را انجام دهند. به همین دلیل شکست برای آن ها هراس انگیز نمی باشد بلکه آن را پلی برای موفقیت می دانند.

۱۰٫ فراموش کردن ارتباط بین موفقیت بیرونی با هیجانات و باور درونی

افراد موفق شاد هستند و احساس شادی و خوشبختی درونی دارند.

اگر آن ها در زندگی شان با مشکلاتی رو به رو شوند باز هم سعی می کنند روحیات خوب شان را حفظ کنند آن ها می دانند که حالت روحی و طرز فکر آن ها مانند خودباوری، موفقیت بیرونی شان را شکل می دهد و باعث می شود تا از شرایط بد زندگی بیرون کشیده شوند و شرایط خوبی برای آن ها محیا گردد.

عادت های روزانه افراد موفق

افراد موفق عادت دارند تا به طور روتین کارهایی را در طول روز انجام دهند که برخی از آن ها به شرح زیر می باشد:

  • شب ها به موقع می خوابند تا صبح زود شاد و سرحال بیدار شوند.
  • کارهای روزانه را در ذهن شان مرور می کنند و آن ها را منظم کرده و سعی می کنند اتفاقات آن روز را به بهترین شکل ممکن در ذهن شان تصور کنند.
  • صبحانه شان به صورت کامل می خورند و از مواد سالم و مفید در هنگام صبحانه استفاده می کنند.
  • به ورزش صبحگاهی می روند تا خلق و روحیه شان شاد شود و انرژی کافی در طول روز داشته باشند.
  • کاری که به نظر آن ها سخت است را ترجیح می دهند در همان ابتدای روز انجام دهند تا در کل روز برای آن نگران نباشند و ذهن شان درگیر آن کار نشود.
  • افراد موفق در لحظه زندگی می کنند و به اتفاقاتی که در گذشته افتاده است توجه نمی کنند و سعی می کنند اطلاعات و افکار گذشته را دور بریزند.
  • برای کارهایی که می خواهند انجام دهند برنامه ریزی دقیقی دارند و برای روز و حتی هفته خود برنامه ریزی می کنند تا کارهای خود را به طور مشخص و دقیق انجام دهند.
  • کارهای خود را نیمه تمام رها نمی کنند بلکه کارهایی که شروع کرده اند را به پایان می رساند و بعد سراغ کار بعدی می روند.
  • وقت شان برای آن ها با ارزش است به همین دلیل سعی می کنند از تمام دقایق به خوبی استفاده کنند و کار بیهوده انجام ندهند.
  • عادت های روزانه خود را به طور منظم انجام می دهند و سعی می کنند این روتین را حفظ کنند و آن را بر هم نزنند.

عادت غذایی افراد موفق

تغذیه و عادت غذایی از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا انرژی لازم را به افراد می بخشد و باعث می شود افراد در طول روز کارکرد و عملکرد مفیدی داشته باشند.

بسیاری از افراد موفق در سطح جهانی، نقش تغذیه را بسیار مهم و حیاتی می دانند و آن را از رازهای موفقیت شان می دانند. به طور مثال خوردن قهوه، پرهیز از خوردن غذاهای سنگین ومصرف میوه و سبزیجات انرژی لازم در طول روز را فراهم می کند تا بتوانید کارهای خود را به درستی انجام دهید.

نویسنده معروف به نام ست گودین در این خصوص بیان کرده است که هر روز صبح یک اسموتی با موز یخ زده، آلو، گردو، شاهدانه و شیر بادام مصرف می کند او به صبحانه اش بسیار اهمیت می دهد و از مواد مفید و مغذی استفاده می کند و تاکید دارد که هیچ گاه آن را فراموش نکنید.

کمک گرفتن از روانشناس

تغییر سبک زندگی بعد از چند سال عادت کار آسانی نمی باشد برای این که بتوانید سبک زندگی سالم و خاصی برای خود ایجاد کنید این کار به تنهایی سخت بوده و فشار روانی بسیاری بر روی شما وارد می کند که ممکن است نتیجه عکس داشته باشد.

در این شرایط کمک گرفتن از روانشناس ضروری می باشد. روانشناس به شما کمک می کند تا به خودشناسی برسید و با انگیزه زیاد بتوانید تغییراتی در سبک زندگی تان ایجاد کنید در این حالت احتمال موفقیت شما افزایش می یابد و می توانید زندگی شاد و خوبی را برای خود رقم بزنید.

منبع : عادات افراد موفق

بی خوابی در کودکان

بی خوابی در کودکان و مشکلات خواب آن ها

آیا کودک شما مشکلات خواب را تجربه می کند؟ بی خوابی، ترس از خواب، ترس شبانه و شب ادراری از مشکلات رایج خواب در کودکان می باشد. در این مقاله نکاتی ذکر شده است که کمک می کند کودک شما خواب کافی را تجربه کند.

درک مشکلات خواب و بی خوابی در کودکان

مشکلات خواب در میان کودکان به خصوص در سنین پایین امری رایج می باشد. بی خوابی، ترس قبل از خواب، وحشت شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری می تواند الگوی طبیعی خواب کودک شما را مختل کنند.

برخی از کودکان ممکن است در زمان خواب احساس خستگی نکنند، در به خواب رفتن بدون حضور والدین مشکل داشته باشند، در نیمه شب از خواب بیدار می شوند، می چرخند، در خواب احساس سقوط دارند و نمی توانند خواب با کیفیتی را تجربه کنند.

این روند می تواند برای والدین نیز خسته کننده باشد زیرا بیدار شدن کودکان خواب والدین را نیز مختل می کند، صبح ها باید عجله کنند چون فرزندان دیر بیدار می شوند یا مجبور هستند با کودک بداخلاق که کم خواب است کنار بیایند.

بسیاری از مشکلات خواب در دوران کودکی با رفتارهای روزانه و عادات قبل از خواب مرتبط است که با کمک نکاتی که در این مقاله ذکر شده است می توانید بر آن غلبه کنید. با کمی صبر و انضباط می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر مشکلات خواب خود غلبه کند.

کودکان چقدر به خواب نیاز دارند؟

برای عملکرد بهتر، کودکان و نوجوانان معمولاً به خواب بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارند. نمودار زیر ساعاتی که کودکان در حال رشد باید در خواب بگذرانند را نشان می دهد.

بچه ها به چند ساعت خواب نیاز دارند؟

نوزادان (۴ تا ۱۲ ماه) ۱۲ تا ۱۶ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان نوپا (۱ تا ۲ سال)       ۱۱ تا ۱۴ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۳ تا ۵ سال) ۱۰ تا ۱۳ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۶ تا ۱۲ سال)          ۹ تا ۱۲ ساعت

نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ سال)        ۸ تا ۱۲ ساعت

کمبود کدام ویتامین باعث بی خوابی در کودکان میشود ؟

کمبود ویتامین D در کودکان با کاهش طول مدت خواب و بازده خواب ضعیف‌تر همراه بود. علاوه بر این، کمبود ویتامین D با تاخیر در زمان خواب همراه بود، که نشان می دهد ویتامین D و ریتم شبانه روزی می توانند مرتبط باشند. مطالعات آینده نگر در کودکان برای یادگیری اینکه آیا کمبود ویتامین D منجر به اختلال خواب می شود یا بالعکس مفید خواهد بود.

علائمی که نشان می دهد کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد

کودکان، درست مانند بزرگسالان، در هنگام کم خوابی در کنترل خلق و خوی خود مشکل دارند. کمبود خواب بر رفتار و وضعیت ذهنی کودک تأثیر می گذارد. در برخی موارد، علائم خواب ناکافی حتی می تواند شبیه علائم ADHD باشد.

اگر کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد، ممکن است:

اغلب بداخلاق، تحریک پذیر یا بیش از حد احساسی به نظر برسد.

عدم تمرکز در مدرسه

خوابیدن هنگام سوار شدن به ماشین

در بیدار شدن مشکل دارد یا بعد از اینکه آن ها را بیدار کردید دوباره به خواب می روند.

اغلب خیلی زودتر از زمان خواب خواب آلود می شوند.

اگر کودک شما اغلب در شب از خواب بیدار می شود ممکن است درگیر بی خوابی شده باشد که یکی از بزرگ ترین مشکلات در کودکان می باشد.

بی خوابی در کودکان

بی خوابی عبارت است از ناتوانی در به خواب رفتن یا خواب ماندن در شب که منجر به خواب بی کیفیت می شود. البته در اغلب اوقات این موضوع به مرور زمان حل می شود.

اما اگر فرزند شما بیش از سه بار در هفته برای چند ماه مشکل خوابیدن داشته و به طور قابل توجهی عملکرد روزانه او را مختل شود، ممکن است به بی خوابی یا اختلال خواب متفاوتی دچار شده باشد.

علل بی خوابی در کودکان

برای بسیاری از کودکان، مشکلات آن ها در به خواب رفتن ناشی از عادات روزانه یا نحوه گذراندن وقت قبل از خواب می باشد.

به عنوان مثال، خوردن بیش از حد غذاهای شیرین در طول روز یا تماشای تلویزیون درست قبل از خواب می تواند برای اختلال در خواب کودک شما کافی باشد.

البته کودکان کوچکتر در ایجاد ارتباط میان عادات و کیفیت خواب با مشکل مواجه خواهند شد، بنابراین شما باید به این امر نظارت کافی را داشته باشید.

دلایل دیگر برای اختلال خواب

استرس

بله، آن ها کم سن هستند، اما آن ها همانند بزرگسالان می توانند استرس و فشار را احساس کنند، که اغلب به دلیل مسائل مدرسه یا خانه ایجاد می شود. آن ها ممکن است در کلاس افت درسی را تجربه کنند، با دوستان خود مشکلاتی داشته باشند یا حتی مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.

در خانه، استرس می تواند ناشی از مشکلات زناشویی والدین یا به دنیا آمدن فرزند جدید باشد.

کافئین

بسیاری از نوشیدنی ها و نوشابه های انرژی زا که حاوی کافئین هستند می توانند بچه ها را در شب بیدار نگه دارند، بنابراین سعی کنید مصرف کودک را محدود کنید. بهتر است سعی کنید تا  حد امکان این نوع نوشیدنی ها را از خانه خود حذف کنید.

عوارض جانبی داروها

برخی از داروها، مانند داروهایی که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و افسردگی استفاده می شوند، نیز می توانند باعث بی خوابی در کودکان شوند.

سایر مسائل پزشکی

مشکلات سلامتی می‌تواند باعث اختلال خواب شود، مانند  آپنه خواب، سندرم پای بی‌قرار، گرفتگی بینی، آلرژی، درد ناشی از رشد یا خارش پوست ناشی از اگزما. معاینات پزشکی می‌تواند به شناسایی مشکلاتی که می‌تواند خواب فرزند شما را مختل کند کمک کند.

گذراندن زمان زیادی در رختخواب

برای پیدا کردن یک زمان خواب ایده آل، توجه کنید که چه زمانی کودک شما خواب آلود می شود. این زمانی است که آن ها باید به رختخواب بروند، بنابراین برنامه خواب را حدود ۴۵ دقیقه زودتر شروع کنید. اگر کودکتان مدت زمان طولانی تری بیدار باشند، ممکن است کنترل او دشوارتر شود.

مقابله با بی خوابی در کودکان

ایجاد عادات خوب در سبک زندگی می تواند باعث یک خواب راحت و آسوده برای کودکان شود. توجه داشته باشید که خواب باکیفیت برای فرزندتان به ویژه کودکان بزرگتر و نوجوانان مهم است.

مطمئن شوید که فرزندتان از تخت فقط برای خواب استفاده می کند

در صورت امکان، آن ها را تشویق کنید که از رختخواب فقط برای خواب و فعالیت قبل از خواب مثل کتاب خواندن استفاده می کند و به او یاد آوری کنید که تخت مکان مناسبی برای انجام تکالیف نیست. در غیر این صورت، آن ها به جای استراحت و آرامش، تخت را با فعالیت های دیگر مرتبط می دانند.

اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب او راحت است

اکثر بچه ها خواب مناسب را در اتاقی کمی خنک (حدود ۶۵ درجه) تجربه می کنند. اگر صدایی از بیرون وجود دارد که خواب کودک را آشفته می کند، سعی کنید منبع این صدا را برطرف کنید.

مطمئن شوید که تخت کودک شما مملو از اسباب‌بازی‌ها نیست، زیرا شلوغی هنگام خواب باعث پرت شدن حواس او می شود.

سعی کنید برنامه خواب یکسانی داشته باشید، حتی در تعطیلات

این کار باعث می شود کودک شما راحت تر از خواب بیدار شود و به طور طبیعی به خواب برود. نوجوانان نباید بیش از یک ساعت از زمان معمول بیداری خود در تعطیلات آخر هفته بخوابند. اگر این کار را انجام دهند، احتمالا در طول هفته خواب کافی را دریافت نمی کنند.

کودک خود را پیش از خواب خیلی گرسنه یا سیر نگه ندارید.

یک میان وعده سبک (مانند شیر گرم و یک موز) قبل از خواب می تواند ایده خوبی باشد. با این حال، وعده های غذایی سنگین یک یا دو ساعت پیش از خواب ممکن است کودک را بیدار نگه دارد.

سبک زندگی فعال

ورزش منظم از بی قراری و بی خوابی در طول شب جلوگیری می کند. یک ساعت در روز را به ورزش یا پیاده روی بپردازید. با این حال، از فعالیت های سنگین سه ساعت قبل از خواب دوری کنید.

قرار گرفتن در معرض نور طبیعی

باز کردن پرده به کودک شما کمک می کند تا از خواب بیدار شود و روز جدیدی را آغاز کند.

به چرت زدن توجه کنید

کودکان معمولاً حداقل به چهار ساعت بین دوره های خواب نیاز دارند تا به اندازه کافی خسته شوند و چرت بزنند. اگرچه زمان چرت زدن می تواند متفاوت باشد، اما مطمئن شوید که کودک شما برای مدت طولانی یا خیلی نزدیک به زمان خواب چرت نمی زند .

محدودیت در استفاده از وسایل الکترونیک

نور آبی ساطع شده از تلویزیون، تلفن، تبلت و بازی های ویدیویی می تواند چرخه خواب/بیداری بدن را مختل کند و خواب را سخت تر کند. این وسایل را حداقل یک ساعت قبل از خواب خاموش کنید و در ساعات خواب بیرون از اتاق خواب فرزندتان نگهداری کنید.

زمان با کیفیتی را با کنارهم بگذرانید

برخی از بچه ها می خواهند بیش تر بیدار بمانند، زیرا نیاز به توجه بیشتر والدین دارند. اگر هر دو والد در طول روز کار می کنند، عصرها تنها زمانی است که کودک آن ها را می بیند.

سعی کنید به کودک خود توجه کنید و در مورد روزش از او سوال بپرسید در برخورد با نوزادان هم می توانید برای آن ها شعر بخوانید و با آن ها ارتباط چشمی برقرار کنید.

مقابله با سایر مشکلات خواب دوران کودکی

علاوه بر عادات روزانه و روتین های قبل از خواب، بچه ها اغلب موانع دیگری را نیز برای داشتن خواب خوب شبانه تجربه می کنند.

ترس از تاریکی، رویاهای ترسناک، ترس های شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری از دیگر مشکلات خواب هستند که اغلب کودکان با آن ها دست و پنجه نرم می کنند.

بیش تر این مشکلات در روند رشد برطرف می شوند اما راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید مشکلات خواب فرزندتان را برطرف کنید و اطمینان حاصل کنید که خواب کافی و باکیفیت را تجربه می کند.

ترس های قبل از خواب و اضطراب خواب

در مقطعی از دوران کودکی، اکثر کودکان ترس از تاریکی یا خوابیدن در شب را تجربه می کنند. بسیاری از کودکان نمی توانند فاصله میان تخیل و واقعیت را درک کنند، بنابراین از هیولای زیرتخت، تاریکی درون کمد و موارد دیگر که به نظر ما مسخره است می ترسند.

نباید ترس های فرزند خود را مسخره کنید تا کودکتان احساس شرمساری پیدا کند از طرف دیگر نباید ترس های او را تشویق و حمایت کنید.

به طور مثال به جای اینکه از داستان های خرافی استفاده کنید بهتر است به کودک خود توضیح دهید که چگونه تخیل او می‌تواند او را فریب دهد تا چیزهای عادی مانند سایه را با اشیا اشتباه بگیرد.

علاوه بر موارد ذکر شده می توانید با استفاده از نکات زیر به کودک خود کمک کنید:

  • ترس آن ها را درک کنید، قبل از اینکه به او اطمینان دهید که ترس های او واقعیت ندارد و هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد، ترس های او را بپذیرید و با او همدلی کنید.
  • از چراغ شب استفاده کنید تا کودکتان در شب امنیت بیشتری در رختخوابش داشته باشد، البته نباید به اندازه ای روشن باشد که خواب او را مختل کند.
  • اجازه دهید فرزندتان در شب یک وسیله آرامش بخش مانند پ اسباب بازی یا پتوی مخصوصش همراه خود داشته باشد. همراه داشتن حیوان خانگی در اتاق نیز می تواند به رفع ترس او کمک کند، البته تا زمانی که خواب او را مختل نکند.
  • به کودک خود کمک کنید ترس های خود را در طول روز قبل از خواب کشف کند. از آن ها بخواهید که زیر تخت را چک کنند تا ببینند، مثلاً چیزی زیر آن نیست. صحبت در مورد ترس در طول روز به جای قبل از خواب نیز می تواند به تقویت اعتماد به نفس آن ها کمک کند تا در شب کمتر مضطرب شوند.
  • از خواندن کتاب و دیدن فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی ترسناک حتی در طول روز خودداری کنید. این برنامه ها فقط تخیل کودک شما را تقویت می کند و به ترس او در شب می افزاید.
  • فرزندتان را تشویق کنید که حتی اگر بیدار شد در رختخواب بماند. شما می خواهید فرزندتان یاد بگیرد که تخت او مکانی امن است، بنابراین بهتر است به جای اینکه او از اتاق بیرون بیاید، کنار او بنشینید تا به خواب برود.

کابوس ها

وقتی کودکان به سن پیش‌دبستانی می‌رسند و ترس از تاریکی به سراغشان می‌آید، بیشتر مستعد کابوس‌های شبانه می‌شوند. مشکلات و استرس های آن ها در طول روز، می‌تواند خود را در خواب‌های آزاردهنده در شب نشان دهد.

علاوه بر صحبت در مورد ترس ها و اضطراب ها در طول روز، مهم است که با فرزند خود در مورد تغییراتی که در زندگی خود تجربه می کند صحبت کنید.

نقل مکان به خانه یا مدرسه، جدایی والدین، یا اضافه شدن یک خواهر یا برادر جدید به خانواده، همگی می توانند به عدم اطمینان در زندگی کودک دامن بزنند و باعث کابوس های شبانه شوند.

سن و شرایط فرزندتان هر چه که باشد، هر روز زمانی را برای ارتباط با او اختصاص دهید و در جریان اتفاقات زندگی او و هر مشکلی که ممکن است در مدرسه یا با دوستانش داشته باشد، قرار بگیرید.

اگر فرزندتان بعد از یک کابوس شما را از خواب بیدار کرد، به او اطمینان دهید که واقعی نیست اما زیاد روی محتوای خواب ترسناک تمرکز نکنید. در عوض، روی آماده کردن دوباره آن ها برای خواب متمرکز شوید.

وحشت های شبانه

وحشت های شبانه شامل جیغ زدن، لرزیدن و ترس شدید در خواب می باشد. مشاهده ترس شبانه فرزندتان می تواند آزاردهنده باشد، اما معمولاً جایی برای نگرانی نیست.

این علائم اغلب محصول جانبی استرس، کمبود خواب، داروهای جدید یا تغییرات در محیط خواب هستند و بیشتر بچه ها در سنین نوجوانی آن ها را پشت سر می گذارند.

علائم وحشت شبانه

  • لگد زدن
  • فریاد زدن و پریشانی.
  • نفس سنگین و ضربان قلب بالا.
  • تعریق.
  • روی تخت نشستن.
  • حرکت در خانه

مقابله با وحشت شبانه

هیچ درمان قطعی برای ترس های شبانه وجود ندارد اما شما می توانید اقدامات پیشگیرانه ای را برای ایمن کودک خود انجام دهید.

اگر هنگام وحشت شبانه حرکت می کند، مطمئن شوید که درهای خانه قفل هستند، ایمنی راه پله ها را رعایت کنید و هر گونه اشیاء خطرناک یا شکستنی را از دسترس او خارج کنید.

راه رفتن در خواب

راه رفتن در خواب فقط شامل بلند شدن از رختخواب نیست. بسیاری از خوابگردها صحبت نیز می کنند، در رختخواب می نشینند، یا حرکات تکراری مانند مالیدن چشمان خود انجام می دهند.

اگرچه چشمان کودک شما باز است، اما از آنجایی که هنوز خواب است، مانند زمانی که بیدار است نمی بیند. در حالی که رفتار آنها ممکن است شما را نگران کند، فرزند شما از کاری که انجام می دهد آگاه نیست و به احتمال زیاد صبح روز بعد آن را به خاطر نخواهد آورد.

علل راه رفتن در خواب

برخی از عوامل موثر در راه رفتن در خواب عبارتند از کمبود خواب، برنامه خواب نامنظم، بیماری، استرس یا مصرف برخی داروها. معمولاً نیازی به مراجعه به پزشک نیست، مگر  کودک رفتارهای پرخطر داشته باشد یا منجر به احساس خواب آلودگی کودک شما در روز بعد شود.

به برنامه خواب منظم و اطمینان از اینکه کودک شما به اندازه کافی استراحت می کند اغلب برای حل مشکل راه رفتن در خواب کافی است.

شما همچنین می توانید با درگیر کردن کودک خود در فعالیت های آرامش بخش قبل از خواب به کاهش سطح استرس کمک کنید. کودک خود را تشویق کنید قبل از خواب به دستشویی برود، زیرا مثانه پر می تواند باعث راه رفتن در خواب شود.

راه رفتن در خواب و ایمنی

سعی نکنید فرد خوابگرد را بیدار کنید، زیرا ممکن است باعث ترس او شود. در عوض، به آرامی آن ها را به تخت خود هدایت کنید.

اطمینان حاصل کنید که پنجره‌ها و درها قفل هستند و در نظر بگیرید که یک دروازه ایمنی در خارج از اتاق خواب فرزندتان یا بالای پله‌ها نصب کنید. اشیای تیز یا شکستنی را از اطراف تخت خود بردارید و هر گونه اسباب بازی را که ممکن است در شب به آن دست بزنند مرتب کنید.

اگر فرزندتان با خواهر یا برادرش در اتاق مشترکی قرار دارد، اجازه ندهید که در بالای تختخواب دو طبقه بخوابد. اگرچه راه رفتن در خواب معمولاً در سنین نوجوانی متوقف می شود اما کلید ماشین را از دسترس بچه هایی که به اندازه کافی برای رانندگی سن دارند دور نگه دارید.

شب ادراری

اگرچه برخی از کودکان خردسال می توانند در طول روز به درستی از دستشویی استفاده کنند، ممکن است در شب با مشکلات کنترل مثانه دست و پنجه نرم کنند که استرس زا باشد.

شب ادراری معمولاً در کودکان دو تا چهار ساله رخ می دهد. با این حال، می تواند در مورد کودکان در سن مدرسه نیز ادامه یابد. اگر پدر و مادر هر دو در جوانی رختخواب را خیس کنند، به احتمال زیاد فرزندشان نیز این کار را تکرار خواهد کرد.

سایر علل احتمالی شب ادراری عبارتند از:

  • مثانه کودک شما به اندازه کافی رشد نکرده است که بتواند ادرار را برای یک شب کامل نگه دارد یا ارتباط بین مغز و مثانه آنها ممکن است به طور کامل شکل نگیرد.
  • استرس، تغییرات در خانه، یک بیماری جزئی یا خستگی
  • کودک شما خواب عمیقی دارد و مثانه پر نمی تواند او را بیدار کند.
  • کودک یبوست دارد. پر بودن روده به مثانه فشار وارد می کند.
  • بدن کودک در شب ادرار زیادی تولید می کند.

کمک به فرزندتان

حتی اگر کودک شما می داند که مقصر نیست، ادرار شبانه اغلب باعث می شود که او احساس خجالت و گناه پیدا کند. برای مثال آن ها ممکن است در مورد خوابیدن در خانه دوست یا رفتن به مهمانی احساس بی میلی داشته باشند.

یک پوشش پلاستیکی روی تشک قرار دهید.

اجازه دهید فرزندتان در تعویض ملحفه ها کمک کند. توضیح دهید که این یک مجازات نیست بلکه به آموزش مسئولیت کمک می کند.

سیستم پاداش تنظیم کنید. برچسب‌هایی برای شب های بدون ادرار با یک جایزه کوچک به فرزندتان بدهید.

قبل از خواب از مصرف مایعات زیاد خودداری کنید. به کودک خود یادآوری کنید که قبل از خواب دوباره از دستشویی استفاده کند.

زنگ شب ادراری تنظیم کنید. اگر مشکل ادامه داشت، از پزشک کودک خود در مورد زنگ هشدار سوال کنید. این دستگاه  رطوبت را تشخیص می دهند و کودک را برای استفاده از توالت بیدار می کنند. این دستگاه می تواند برای افرادی که خواب عمیقی دارند نیز مفید باشد.

چه زمانی باید در مورد شب ادراری به پزشک مراجعه کنیم

اگر کودک شما حداقل شش ماه به طور کامل در مورد توالت رفتن آموزش دیده و بازهم درگیر شب ادراری باشد باید به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر این در صورت مشاهده موارد زیر نیز باید به دکتر متخصص مراجعه کنید:

درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن.

لکه های خونی یا صورتی روی لباس زیر.

خیس کردن شلوار در طول روز.

تورم پا یا مچ پا

خیس کردن تخت در سن هفت سالگی یا بیشتر.

تداوم خیس کردن در رختخواب، به خصوص اگر کودک هفت سال سن یا بیش تر داشته باشد ممکن است نشانه سوء استفاده جنسی باشد.

منبع : بی خوابی در کودکان

صمیمیت با فرزندان | راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

صمیمیت با فرزندان، راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

صمیمیت با فرزندان یعنی این که توانایی حس نزدیکی و رابطه عمیقی با آن ها داشته باشید.

برخی والدین تصور می کنند که فرزندان باید بزرگ شوند تا با آن ها ارتباط نزدیکی برقرار کنند اما همدلی باید از کودکی شروع شود تا فرزندان با مهارت های دوست داشتن و صمیمی شدن از همان کودکی آشنا شوند و آن را یاد بگیرند.

در خانواده سالم همه اعضای آن با یکدیگر احساس نزدیکی می کنند و خود را جزئی از کل می دانند، زمانی که با مشکلات رو به رو شوند و در شرایط سخت به حمایت یکدیگر می پردازند و اجازه نمی دهند عضوی از این خانواده در هر موقعیتی که باشند به سختی بیفتد.

اگر نمی توانید با فرزندان و اعضای خانواده رابطه صمیمانه و دوستی برقرار کنید زمان آن رسیده است تا از مشاور کمک بگیرید که در این زمینه شما را راهنمایی کنند و راهکارهای لازم را در اختیار شما قرار دهند.

راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

برای این که رابطه صمیمانه با فرزندان خود داشته باشید باید با مراحل رشد و توانایی های کودک خود در سنین مختلف آشنا شوید و در صورتی که بتوانید فرزندان خود را درک کنید راحت تر خواهید توانست با آن ها رابطه برقرار کنید. صمیمیت در خانواده لازمه رشد و پیشرفت اعضای خانواده می باشد.

برخی از راه هایی که باعث افزایش صمیمیت با فرزندان می شود عبارت اند از:

  1. احترام گذاشتن به فرزندان و گوش دادن به صحبت های آن ها، باعث می شود تا فرزندان احساس ارزشمندی در وجودشان حس کنند و احساس تعلق پذیری و مسئولیت پذیری در آن ها به وجود آید.
  2. با محبت کردن به فرزندان، به آن ها احساس آرامش و اطمینان دهید و هم چنین در تصمیم گیری های خود از آن ها مشورت بخواهید و در کارها آن ها را مشارکت دهید در این صورت اعتماد به نفس در نوجوانان افزایش می یابد و باعث استقلال در آن ها می شود.
  3. با فرزندان خود صحبت کنید و از آن ها در مورد دغدغه ها و مشکلاتشان بپرسید و سعی کنید حامی فرزندان خود باشید و برای مشکلاتشان راه حلی پیدا کنید.
  4. به عهدهایی که با فرزندان خود می بندید پایبند باشید و به آن ها عمل کنید، هم چنین رازهای فرزندتان را نگه دارید تا بتوانید اعتماد آن ها را جلب کنید.
  5. برای ایجاد صمیمیت با فرزندان، انتظارات و خواسته های خود را از آن ها مشخص کنید و با آن ها حرف زده و خواسته ها را مطرح نمایید تا بتوانند به خوبی شما را درک کنند.
  6. به جای فرزندانتان تصمیم نگیرید و به آن ها حق انتخاب دهید تا آن چه را که دوست دارند بتوانند انجام دهند.
  7. در صورتی که با اشتباهات نوجوان خود رو به رو شدید سعی کنید آن را مسئله را با صحبت کردن حل نمایید و در تصمیم گیری ها به نوجوان تان حق انتخاب بدهید، خودخواه نباشید.
  8. فرزندان خود را همانطور که هستند بپذیرید و او را با دیگران مقایسه نکنید و بین فرزندان خود فرق نگذارید، فقط سعی کنید زمینه رشد و پیشرفت آن ها را فراهم نمایید.

صمیمیت با فرزندان نه رفاقت با آن ها

معنای صمیمیت با رفیق بودن فرق دارد، در سبک فرزند پروری ایده آل باید با قاطعیت با فرزند خود رفتار کنید  و مرزها را به درستی مشخص کنید تا رابطه پدر و مادری حفظ شود.

فرزند خود را به درستی تربیت کنید و دائما به دنبال حل مشکلات و چالش های آن ها نباشید ولی در حل مشکلات به آن ها کمک کنید.

سعی کنید رفتاری متناسب با علایق، شخصیت و سن فرزند خود داشته باشید و در عین حال با فرزندان خود رابطه دوستانه برقرار کنید. والدین باید از ثبات روانی برخوردار باشند تا بتوانند فرزندان خود را به خوبی تربیت کنند و یک خانواده سالم تشکیل دهند.

چرا باید با فرزندان خود صمیمی باشیم؟

فرزندان شما نیاز دارند تا در مورد مسائل شان با کسی صحبت کنند، شما باید فضای صمیمی، محبت آمیزی و ایمن برای آن ها آماده کنید و این فرصت را به فرزندان خود بدهید تا درباره مسائلی که ذهنش درگیر کرده با شما صحبت نمایند.

حتی در مورد مسائل جنسی می توانید به صورت مستقیم و غیر مستقیم با آن ها صحبت کنید. رفتار صحیح والدین با فرزندان در سن بلوغ از اهمیت بسیاری برخوردار است، چون که مسائل جنسی نیز به دیگر مسائل اضافه می شود.

در صورتی که با فرزندان خود صمیمی باشید و نقش حامی برای آن ها داشته باشید اعتماد به نفس بالاتری پیدا خواهند کرد و مسئولیت های خود را با دلگرمی بیشتری انجام می دهند.

یکی از مشکلاتی که بسیاری از خانواده با فرزندان نوجوان خود تجربه می کنند مخفی کاری و پنهان کاری نوجوان می باشد، البته توجه داشته باشید که این مسئله امری شایع است و به خاطر تغییرات فیزیکی و روانی ایجاد می شود.

در این سنین نوجوانان کمی منزوی شده و تمایلی به ارتباط برقرار کردن به اطرافیانش ندارند، در صورتی که این رفتار بیش از حد باشد نمایانگر عدم صمیمت و ارتباط صحیح اعضای خانواده با یکدیگر می باشد.

کارهایی که باعث عدم صمیمیت با فرزندان می شود

برخی از اوقات والدین رفتارهایی انجام می دهند که باعث رنجیده شدن فرزندان می شود و صمیمیت بین آن ها را کاهش می دهد، والدین اگر رفتار خوبی با فرزندانشان داشته باشند می توانند رابطه نزدیکی با آن ها برقرار کنند.

اما اشتباهات تربیتی والدین می تواند این صمیمیت را از بین ببرد، که در ادامه این مقاله به برخی از این رفتارها اشاره می کنیم:

  1. در صورتی که فرزندانتان را سرزنش کنید به خصوص زمانی که کار اشتباهی انجام می دهند، این رفتار باعث می شود تا اعتماد به نفس آن ها کاهش یافته و بیشتر نگران و مضطرب شوند.
  2. مسخره کردن و تحقیر نوجوانان باعث می شود تا احساس بی ارزشی کنند و منزوی و گوشه گیر شوند، یکی از مهم ترین موانع در صمیمیت با فرزندان، مسخره کردن و تحقیر آن ها می باشد.
  3. در صورتی که به علایق فرزندان بی توجهی شود، به جای آن ها تصمیم گرفته شود و در مورد بسیاری از مسائل با آن ها به مخالفت بپردازید، فرزندتان در آینده قدرت تصمیم گیری و انتخاب نخواهد داشت و همیشه نیاز دارد تا شما برای او تصمیم بگیرید.
  4. از بحث کردن و مشاجره زیاد با فرزندتان بپرهیزید و خودتان را کنترل کنید، زیرا با داد و فریاد خود را ضعیف نشان می دهید. هم چنین باید در خانه فضایی ایجاد کنید که فرزندان بدون ترس با شما صحبت کنند. برای ایجاد انگیزه در نوجوانان بگذارید تا در مسیر زندگی کوشش و خطا کنند تا درس بگیرند.
  5. در جمع از فرزندتان بد گویی نکنید و او را دعوا نکنید زیرا با این کار به غرور او لطمه زده و آن جریحه دار می کنید و این رفتار تاثیرات مخربی بر روی ذهن شان می گذارد.
  6. توجه داشته باشید که در آخر شما الگوی رفتاری فرزندتان هستید و شاید رفتارهای بد را از خودتان یاد گرفته باشد بنابراین به جای سرزنش کردن او سعی کنید خودتان را اصلاح کنید.

تاثیر خدمات روانشناسی بر صمیمیت با فرزندان

یکی از اصول مهم تربیت فرزند، ارتباط خوب و صمیمی با آن ها می باشد که باعث می شود فرزندانی سالم و موفقی تربیت کنید.

در این شرایط روانشناس به شما کمک می کند تا فرزند خود را بهتر بشناسید و با آگاهی در مورد تفاوت های خود و آن ها، درک و همدلی بیشتری با فرزندان خود داشته باشید.

منبع : صمیمیت با فرزندان | راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

گاهی رفتار نامناسب کودکان برای والدین غیرقابل تحمل شده و باعث می شود والدین واکنش نامناسبی با کودکان خود داشته باشند که می تواند آثار بدی بر رشد آن ها بگذارد. والدین بهتر است که دلیل بدرفتاری کودک خود را پیدا کرده و روش مناسبی برای حل آن به کار گیرند.

دلایل رفتار نامناسب کودکان

این که والدین از رفتار نامناسب کودکان خود احساس خوشایندی داشته باشند، امری کاملا بعید است، در نتیجه آن ها در جست وجوی روشی هستند که بتوانند رفتار و عادات بد و ناخوشایند فرزندشان را اصلاح کنند.

فاکتورهای زیادی می تواند در ایجاد رفتار نامناسب کودکان موثر باشند که برخی از آن ها هم نامعلوم است، اما در این مقاله می خواهیم ۱۰ فاکتور احتمالی که می تواند سبب بروز این عادات در کودکان شود را معرفی کنیم و در هر مورد راه کار برخورد با آن را نیز بیان خواهیم کرد.

۱- حس کنجکاوی

تمایل کودکان به شناختن دنیای اطرافشان، می تواند احساس عجیب و غریبی در آن ها به وجود آورد. آن ها به چیزهای غیرمعمولی مثل ” اگر قفسه کتاب ها به زمین بیوفتد، چه می شود ؟” یا “ترکیب کردن ماست و نوشابه چه می شود؟” فکر می کنند.

سوالات و فکرهایی که کودکان به آن علاقه مندند و روی ذهن آن ها تاثیر گذار خواهد بود. این سوالات برای کودکان سوالت بزرگ علمی هستند حتی اگر از نظر شما خنده دار و ساده باشند. رفتار نامناسب کودکان در مواجهه با این افکار و سوالات می تواند باعث ایجاد خشم در آن ها شود.

راه کار

برای جواب دادن به سوالات غیرمعمولی ذهن کودکتان، با آن ها آزمایش کنید و به او اجازه دهید تحت نظارت شما آزمایش های خاصش را انجام دهد.

۲- مشکلات ارتباطی

در سنین ۱ تا ۲ سالگی، کودکان عموما حرف های بی معنی می زنند، در نتیجه برقراری ارتباط زبانی با اطرافیانشان کار بسیار سختی برای آن ها خواهد بود.

زمانی را تصور کنید که کودک شما ببیند که فردی عروسکش را برداشته است، او نمی تواند با گفتار خود آن فرد را متوجه کند که نباید به عروسکش نزدیک شود، پس کودک گریه می کند یا حتی خشمگین می شود؛

در این حالت نباید این کار کودک را پرخاشگری حساب کرد، زیرا کودک در این حالت فقط می خواهد به فرد مقابلش بگوید که این عروسک متعلق به او است و کسی اجازه دست زدن به آن را ندارد.

راه کار

در این مواقع بهتر است با کودک خود با آرامی و مهربانی صحبت کنید و همه چیز را برایش توضیح دهید. این کار باعث می شود که کودک توانایی برقراری ارتباط با شما را بدست آورد. اطمینان داشته باشید که فرزند شما در طی فرایند رشد خود، قوانین لازم را می آموزد.

۳- عدم تکامل سیستم عصبی

کودکان ۳ تا ۴ سال هنوز بر رفتار خود کنترل کاملی ندارند پس قوانین خانواده را نادیده می گیرند تا کارهایی که دلخواهشان است را انجام دهند. حتما کودکی را دیده اید که برای رفتن به بیرون در فصل تابستان، دوست دارد چکمه های زمستانی خود را به پا کند و با اصرار و پافشاری زیاد نیز موفق به انجام آن شده است.

همچنین کودکان تجربه های احساسی کمی دارند، پس کوچک ترین و پیش پا افتاده ترین اتفاقات می تواند، آن ها را به گریه بیندازند. برای مثال خراب شدن یک اسباب بازی هم باعث ناراحتی و رنجیده خاطر شدنش می شود.

راه کار

باید در حین این که کارهای خود را انجام می دهید به کارهای کودک خود هم نظارت کنید، طوری که ناراحت یا آزرده نشوند.

۴- تمایل به مستقل شدن و ساخت شخصیت مورد نظر

فرزند شما با اینکه سن کمی دارد اما دیدن کارتون های مختلف، می تواند موجب شکل گیری شخصیت و حتی ایجاد تفکر مستقل درباره زندگی در او شود.

اگر علایق و سلایق کودک نادیده گرفته شوند می تواند باعث ایجاد آسیب و ضربه روحی در کودک شود و هم چنین در صورت بی توجهی والدین به کودکان، ممکن است کودک به دروغ گفتن تمایل پیدا کند.

راه کار

زمانی را برای گوش دادن به حرف های کودکتان در نظر بگیرید، حرف های او را بشنوید و آن ها را جدی بگیرید، این کار باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکتان می شود.

۵- تغییرات زندگی

کودک با تغییرات زندگی، تغییر پیدا می کنند در نتیجه برای داشتن رشد خوب و هماهنگ، نیازمند ثبات است. هرگونه تغییری در زندگی چه مثبت و چه منفی می تواند منجر به تغییر در رفتار در کودکان شود، پس زمانی که کودک بعد از تغییراتی که در زندگیش به وجود آمده است، بدرفتار و پرخاشگر شود، امری عادی است.

این تغییرات می تواند طلاق والدین، جابجا شدن مدرسه به خاطر تغییر محل زندگی، رفتن به مدرسه و یا تولد فرزند جدید و… باشد.

راه کار

به کودک خود اجازه دهید با دوستانش ارتباط برقرار کرده و با آن ها بازی کند، در عین حال یک محیط پرثبات و امن را برای او فراهم کنید. این کار باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک خواهد شد.

۶- غذاهایی با قند بالا

از آن جا که والدین گزارش می کنند که کودکشان با استفاده از مواد غذایی شیرین، تغییرات نامطلوب و رفتارهای نامناسب بروز داده اند، بررسی تاثیر مصرف مواد غذایی شیرین بر رفتار کودک، به بحث داغی بین متخصصان اطفال تبدیل شده است.

مطالعات نیز نشان می دهد که مصرف شیرینی بیش از حد باعث بیش فعال در کودکان می شود.

راه کار

فقط نوشابه و شکلات نیست که میزان قندی بسیار بالایی دارد، برخی مواد غذایی دیگر مثل ماست های طعم دار، بستنی، موزلی که ترکیب میوه های خشک که کودکان با شیر می خورند نیز سطح قند خون را بالا می برند.

در نتیجه باید این مواد غذایی را شناسیایی کرده و میزان استفاده از این مواد غذایی در برنامه کودک را به حداقل رساند.

۷- ارثی بودن

گاهی اوقات رفتار نامناسب کودکان زمینه ارثی دارد و از پدر و مادر به کودکان به ارث می رسد و باعث ایجاد بیش فعالی در کودک می گردد. اما این بدان معنا نیست باید والدین را سرزنش کرد.

گاهی اوقات این والدین به قدری مورد سرزنش و اتهام دیگران قرار می گیرند که دچار آسیب روحی می شوند، در نتیجه هم والدین و هم کودک روحیه بسیار بدی پیدا می کنند.

راه کار

بیش فعالی نوعی اختلال عصبی- رفتاری است. برای تشخیص این نوع اختلال باید به پزشک متخصص مراجعه کرد تا آن ها بتوانند در زمان کمی بیش فعالی کودک را درمان یا کنترل کنند.

۸- اوقات فراغت بسیار کم

کودکان در زندگی مدرن امروز بسیار مشغول و درگیر هستند، زیرا زمان زیادی را در مدرسه، کلاس های آموزشی فوق برنامه، کلاس های ورزشی، کلاس های هنری و… می گذرانند و تقریبا ۹۰ درصد روز خود را بیرون از منزل سپری می کنند.

یکی از نیازهای ضروری کودکان در سنین کم، بازی کردن با دوستان هم سنشان است که به خاطر شرکت در کلاس های مختلف نه تنها از نیاز محروم می شوند، بلکه حتی فرصت زیادی برای استراحت کردن هم نخواهند.

زمانی که کودک با این مشکل مواجه می شود، فقدان بسیار سختی را تجربه می کند که می تواند باعث ایجاد خشونت در آن ها شود.

راه کار

نباید زمان کودک را آنقدر از کلاس های آموزشی پر کنید که کودک فرصت استراحت کردن هم نداشته باشد. هیچ اشکالی ندارد اگر شما دوست دارید، فرزند خود را در کلاسی ثبت نام کنید، اما باید این نکته را هم در نظر بگیرید که زمانی را برای بازی کردن آن ها با دوستانشان باقی بگذارید تا آن ها سرگرم شوند.

کودکان حین بازی کردن و تعامل با دوستان هم سن خود، روش های برقراری ارتباط را یاد می گیرند که باعث می شود در آینده نیز ارتباط بهتر و مطلوب تری با دیگران برقرار کنند.

۹- خودمختاری کودکان

روانشناسان معتقدند که کودکان در زمان خردسالی، نوعی احساس خودمختاری را تجربه می کنند که نمی توان آن ها را به سادگی برای انجام دادن کاری قانع کرد. کودکان به انجام کارهایی تمایل نشان می دهند که خودشان دوست دارند.

اگر گفت و گوی کودک خود را زیر نظر بگیرید و به حرف های آن ها دقت کنید، متوجه خواهید شد که آن ها فقط حرف و نظر خود را قبول دارند و نظرات دوستانشان را قبول نمی کنند، دلیل این نوع رفتار احساس خودمختاری در سنین پایین می باشد.

راه کار

تنها راه کار برای رفع این مشکل صبر کردن است. شما باید تا ۴ سالگی کودکتان صبر کنید، زیرا آن ها در این سن، به تدریج متوجه می شوند که در دنیای اطرافشان چه اتفاقاتی می افتد و همچنین نحوه ی صحیح ارتباط برقرار کردن، بازی با هم سن هایشان و به اشتراک گذاشتن وسایل بازیشان با دوستان خود را یاد می گیرند.

۱۰- افسردگی

یکی از حالات ذهنی نامطلوبی که انسان را از انجام کارهایش باز می دارد، افسردگی است. زمانی که والدین از فرزند خود چیزی می خواهند و پاسخ منفی می گیرند، ممکن است ناراحت و عصبانی شوند و در نتیجه واکنش تند و با عصبانیت نسبت به فرزند خود نشان دهند.

این رفتار نامطلوب می تواند باعث ایجاد خشونت، استرس و افسردگی در کودک شود.

راه کار

باید شرایط و دلایلی که می تواند منجر به افسردگی و ایجاد تنش در فرزندتان شود را شناسایی کنید و مانع ایجاد چنین شرایطی برای کودک شوید.

نباید زمانی که فرزندانتان حالت روحی مناسبی ندارند، از آن

ها چیزی در خواست کنید زیرا این مساله می تواند باعث بروز آسیب هایی در آن ها شود که در آینده نیز مشکلات جدی برای زندگیشان به وجود می آورد.

منبع : ۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

علائم والدین مضطرب

علائم والدین مضطرب

برخی از والدین بدون اینکه متوجه باشند، رفتارهای نادرستی انجام می دهند که باعث ایجاد اضطراب در فرزندشان می شود؛ میزان بالای اضطراب و استرس اثرات منفی و مخربی در آینده کودکان می گذارد.

این والدین معمولا به دنبال این هستند که فرزندشان هیچ کمبودی احساس نکند و نگرانند که مبادا مشکلی برای آن ها پیش بیاید، این والدین حتی با تغییرات آب و هوا هم نگران می شوند، زیرا می ترسند که فرزندشان بیمار شود یا آسیبی ببیند.

در این قسمت از مشاورانه قصد داریم علائمی که نشان دهنده والدین دلواپس و نگران است را بیان کنیم.

والدین مضطرب – والدینی که مدام با نگرانی با فرزندشان صحبت می کنند.

والدین مضطرب به طور مداوم در مورد احتمال آسیب دیدن و با ابراز نگرانی با کودک خود صحبت می کنند. برای مثال دائما به کودک می گویند، مراقب باش زمین نخوری، با احتیاط حرکت کن و از این دست جملات. ترس های زیاد آن ها در مورد فرزندشان به یک فوبیا تبدیل شده است.

اگر شما از این دست والدین هستید بای بدانید که، انجام این کار و تکرار این رفتارها باعث ایجاد اضطراب در فرزند شما می شود، شما باید خود را کنترل کنید و بهتر است به جای تذکر دادن و ابراز نگرانی، راه کارهایی که باعث جلوگیری از آسیب خوردنش می شود را به او یاد بدهید.

چیزهای مختلفی را از دسترس کودک خارج می کنند.

والدینی که چیزهای خاصی را از دسترس کودک خود خارج می کنند نیز والدینی مضطرب هستند. گاهی اوقات ترس های ما بی جا و احمقانه است. کودک شما نباید با ترس های شما بزرگ شود، زیرا این باعث ایجاد استرس و اضطراب زیاد در او خواهد شد.

شما باید دلیل و منشا ترس های خودتان را شناسایی کنید و هر نوع محرکی که باعث افزایش این ترس می شود را از محیط حذف کنید. اگر نتوانید با این کار، ترس خود را کنترل کنید باید حتما از مشاور کمک بگیرید.

کودک خود را ۲۴ ساعت زیر نظر دارند.

والدین مضطرب عموما دچار وسواس هستند و هر ثانیه کودک خود را تحت نظر دارند و حواسشان به او است و حتی کوچک ترین اشتباه فرزندشان را به او گوشزد می کنند؛ این رفتار والدین، کودک را کلافه می کند.

شما باید این را بدانید که کنترل همه چیز در دست شما نخواهد بود. شما باید فقط روی بخشی از کارها و رفتارهای کودک تمرکز داشته باشید و بهتر است که او را به حال خودش بگذارید.

همه خواسته های کودکشان را برآورده می کنند.

والدینی که همه درخواست های فرزند خود را برآورده می کنند تا مبادا ناراحت شود یا غر بزند و همچنین والدینی که به طور مدام دنبال راضی کردن فرزند خود هستند، جز والدین مضطرب و همیشه نگران دسته بندی می شوند.

گاهی لازم است که خواسته های کودک را نادیده بگیرید و به دنبال برآوده کردن همه خواسته فرزند خود نباشید.

مدام از فرزندشان سوال می پرسند.

از آن جا که والدین مضطرب، همیشه نگران و دلواپس هستند، دوست دارد از کوچک ترین جزئیات همه چیز مطلع باشند. به همین خاطر مدام از فرزند خود سوال می پرسند تا جزئیات کارها و اتفاقات آن ها را بفهمند و اگر فرزندشان اشتباهی کرده باشد، با اغراق و بزرگنمایی با آن موضوع برخورد می کنند.

تمرکز بیش از حد روی رفتار فرزند و جزئیات کارهایش، قطعا والدین و فرزند را دچار دردسر خواهد کرد.

بهتر است خونسردی خود را حفظ کنید و سعی کنید افکار منفی را از ذهن خود دور کنید، زیرا در غیر این صورت شرایط بدتر و پیچیده تر خواهد شد. این را بدانید که نگرانی هایی که اکثر اوقات به سراغ شما می آید، بی اساس بوده و هیچ گاه به واقعیت نمی پیوندند.

اجازه نمی دهند که فرزندشان رازی داشته باشد.

والدین مضطرب می خواهند از همه چیز سر در بیاورند، پس اگر بفهمند که فرزندشان چیزی را پنهان می کنند، از دستش ناراحت می شوند. شما قرار نیست فرزند خود را برای گفتن هر چیزی تحت فشار قرار دهید و او را مجبور به گفتن مسائل خصوصیش کنید، شما با این رفتار فقط به او آسیب می زنید و در تربیت او مشکل ایجاد خواهید کرد.

شما باید این مساله را بپذیرید که فرزند شما هم به عنوان فردی مستقل می تواند برای خودش رازی داشته باشد که شاید گفتن آن ها باعث خجالت زدگی و شرمندگی او می شود. پس بهتر است فاصله خود را با فرزندتان حفظ کنید و به حریم شخصی او احترام بگذارید.

اجازه نمی دهند که فرزندشان به تنهایی کاری انجام دهد.

والدین مضطرب علاوه بر اینکه به دیگران اعتماد ندارند، به اینکه فرزندشان کاری را به تنهایی و بدون دخالت آن ها انجام دهد هم اعتماد ندارند و با همین رفتار مانع رشد و پیشرفت فرزندشان می شوند. والدین باید به فرزند خود فضا بدهند تا آن ها بتوانند مستقل شوند و مستقل عمل کنند.

شما نباید مدام فرزند خود را کنترل کنید و در انجام هر کاری دخالت کنید. تمرکز خود را فرزندتان و کارهایش بردارید و فقط سعی کنید که برای رشد و پرورش او، محیطی امن بسازید. این را بپذیرید که حتی اگر فرزندتان مرتکب اشتباهی شود، در نهایت از آن تجربه ای کسب می کند که می تواند در آینده از آن استفاده کند.

منبع : علائم والدین مضطرب

صمیمیت بین خواهر و برادر | راه های بهبود رابطه خواهر و برادر

صمیمیت بین خواهر و برادر، راه های بهبود رابطه خواهر و برادر

صمیمیت خواهر و برادر در بسیاری از خانواده ها مورد توجه بوده و برای این که این صمیمیت در میان آن ها نقش بندد باید هر کدام از اعضای خانواده تلاش کنند.

روابط خواهر و برادر  نقش مهمی در رفتارهای ضد اجتماعی و اجتماع پسند کودکان و برخی ابعاد شخصیت، هوش و پیشرفت آن ها دارد. سازگاری خواهر و برادرها و کنار آمدن با یکدیگر باعث می شود تا احساس امنیت به دیگران انتقال داده شود.

کودکان در روابط تنگاتنگ و صمیمی خود با خواهر و برادرشان مهارت های اجتماعی و شناختی را کسب می کنند، بسیار مهم است تا بین آن ها روابط صمیمانه وجود داشته باشد.

در ادامه این مقاله عوامل موثر بر صمیمیت بین خواهران و برادران، نقش والدین در ایجاد صمیمیت و راه های افزایش صمیمیت بین فرزندان را بیان می کنیم، هم چنین در این خصوص می توانید از مشاوره تخصصی کمک بگیرید تا به کاهش های تنش ها میان فرزندان خود کمک کنید.

صمیمیت بین خواهر و برادر –  چرا خواهر برادرها با هم دعوا می کنند؟

برخی از عوامل بر روی روابط صمیمانه خواهر و برادر تاثیر می گذارد و آن ها را بهتر می کند، به طور مثال اگر فاصله سنی میان فرزندان بیش از چهار سال باشد احتمال صمیمیت در میان آن ها بیشتر است. هم چنین روابط دو خواهر و یا دو برادر دارای صمیمیت بیشتری نسبت به روابط خواهر برادری است.

برخی از عوامل باعث به وجود آمدن نقش مثبت و نقش منفی در کیفیت روابط خواهر و برادر دارند، که در ادامه این مقاله پررنگ ترین عوامل تاثیرگذار بر صمیمیت خواهر برادر را مورد بررسی قرار می دهیم:

  1. برخورد متفاوت والدین با هر یک از فرزندان

اکثر پدر و مادرها اعتقاد دارند که با فرزندانشان، رفتارهای یکسانی دارند، اما در حقیقت به دلیل تفاوت هایی که کودکان با یکدیگر دارند ( سن، جنسیت، خلق و غیره) والدین رفتار یکسانی با فرزندانشان ندارند.

در صورتی که والدین دو فرزند هم سن داشته باشند ممکن است تا حد زیادی رفتارهای آن ها یکسان باشد در غیر این صورت احتمال یکسان بودن رفتارهای والدین کاهش می یابد.

برای مثال مادری که با فرزند کوچکتر خود مهربان تر است و بر روی رفتار و اعمال او کنترل بیشتری دارد، در این صورت خواهر و برادرهای بزرگتر حساس می شوند و احساس بی ارزشی می کنند.

زمانی که کودک برخورد متفاوت والدین و فرق گذاشتن بین فرزندان را به دلیل بی توجهی والدین و دوست داشتنی نبودن خودش بداند در این حالت اختلاف در میان خواهر و برادر بیشتر می شود، در حالی که پدر و مادر ها اگر با همه بچه های خود مهربان باشند و به آن ها رسیدگی کنند اختلاف میان خواهر و برادر به شدت کاهش می یابد.

  1. خواهر برادر، خلق و خوی بچه ها

هر کودکی خلق و خوی منحصر به فرد خودش را دارد، کودکانی که رفتارهای هیجانی دارند و میزان تحرک و رفتارهای تکانشی آن ها بالا است روابط منفی تری با خواهر و برادرشان خواهند داشت.

بر اساس مشاهدات انجام شده، خصوصیات فرزند اول تعیین کننده حال و هوای روابط دیگر خواهر و برادران خواهد بود. خلق و خوی بد فرزند اول بر روی فرزندان دیگر اثر می گذارد بدون آن که به خلق و خوی فرزندان کوچک تر توجه شود که چگونه بوده است.

  1. کیفیت رابطه زن و مرد

میان مشکلات روابط زناشویی و افزایش اختلافات خواهر و برادرها رابطه ای وجود دارد.

زمانی که والدین با یکدیگر دعوا می کنند باعث به وجود آمدن اضطراب در میان فرزندان شده و برخورد و تنش ارتباطی میان فرزندان بیشتر می شود. در صورتی که صمیمیت در میان زوجین وجود داشته باشد تضمینی بر وجود صمیمیت در میان اعضای خانواده و فرزندان می باشد.

  1. وسایل و مکان مشترک

در صورتی که خواهر و برادر اتاق و وسایل های مشترکی داشته باشند باعث دعوا و جر و بحث در میان فرزندان می شود و زمانی که هر دو آن ها بخواهند از یک وسیله در یک زمان استفاده کنند، دعوا و جر و بحث شروع می شود.

اگر به هر دلیل آن وسیله خراب شد دعوای بزرگی در میان آن ها به وجود می آید. هم چنین بچه ها سعی دارند تا برای خودشان حریم شخصی و مستقلی داشته باشند و اگر به صورت طولانی اتاق مشترکی داشته باشند باعث جنگ و دعوا در میان آن ها می شود.

  1. خواهر برادر، تفاوت سنی

در صورتی که تفاوت سنی فرزندان بسیار زیاد باشد به دلیل تفاوت در آزادی فرزندان در خانواده و محدودیت هایشان با چالش ها و مشکلاتی مواجه می شوند.

به طور مثال فرزند بزرگ شما می تواند به تنهایی از خانه بیرون برود و با دوستانش بازی کند اما فرزند کوچک تان این اجازه را ندارد و این محدودیت ها را نمی تواند به درستی درک کند در نتیجه این مسئله باعث وجود اختلاف و جر و بحث در میان خواهر و برادر می شود.

  1. رقابت طلبی

توجه و تحسین والدین یک وسیله بسیار خوشایند برای فرزندان می باشد اما در برخی از مواقع همین تشویق کودکان باعث اختلاف فرزندان می شود.

فرزندان برای این که به والدین شان ثابت کنند که باهوش تر و باارزش تر از دیگری هستند با یکدیگر به جر و بحث و دعوا می پردازند به همین دلیل والدین باید نسبت به تعریف و تمجید فرزندشان مراقب باشند و سعی کنند به یک اندازه از فرزندشان تعریف کنند.

نقش والدین در ایجاد صمیمیت بین خواهر و برادر

  1. والدین باید کودکان را تشویق کنند تا به خواهر و برادر خود احترام بگذارند، نباید بی احترامی و رفتارهای آسیب زای بین فرزندان را تحمل کنند، باید به فرزندشان احترام بگذارند تا این طریق احترام گذاری را به آن ها یاد دهند و این نگرش را به آن ها انتقال دهند.
  2. برای هر کدام از فرزندان وقت کافی بگذرانید و سعی کنید به فعالیت های مورد علاقه آن ها بپردازید، با این کار نه تنها صمیمیت با فرزندان را تقویت می کنید بلکه رقابت میان خواهر و برادران را از بین می برید. هم چنین توجه داشته باشید که تبعیض میان فرزندان عامل دشمنی در میان آن ها می شود. والدین باید سعی کنند برای هر کدام از آن ها به طور جداگانه وقت بگذرانند تا احساس مورد توجه و مهم بودن را به تک تک فرزندان خود بدهند.
  3. آزادی در خانواده باعث می شود تا کودکان در خانه فرصت اظهارنظر داشته باشند شما باید به کودکتان فرصت بدهید تا بتواند آزادانه حرف هایش را بزند و به او اجازه دهید تا نظراتش را هر چند پیش پا افتاده بیان کند، بدون آن که نگران قضاوت شدن باشد.
  4. به فرزندان تان یاد بدهید که اختلاف نظر طبیعی می باشد و برای این که با یکدیگر به نتیجه برسند نیاز به مذاکره دارند . اگر میان فرزندان دعوایی پیش آمد باید وقفه ای بیندازید و از خواهر و برادر بخواهید تا نفس عمیقی بکشند و مدتی از یکدیگر فاصله بگیرند. هم چنین از آن ها بخواهید تا خواسته هایشان را بیان کنند و سعی کنند اختلاف نظرشان را با آرامش حل نمایند.
  5. سعی کنید از قبل برای مسائل قابل پیش بینی قوانینی را در نظر بگیرید و در زمانی که میان فرزندان جر و بحث و کشمکش به وجود آمد قوانین را به آن ها یادآوری کنید و از آن ها بخواهید تا نسبت به این قوانین پایبند باشند و به آن احترام بگذارند.

راه های افزایش صمیمیت بین خواهر و برادر

اگر رابطه خودتان با خواهر و برادرتان صمیمی باشد می توانید الگوی خوبی برای فرزندان خود باشید، در این صورت علاوه بر داشتن یک حامی، راه را برای داشتن یک خانواده سالم هموارتر کرده اید. به نکات زیر توجه کنید:

  1. هرگز پشت سر اعضای خانواده تان بدگویی نکنید به خصوص زمانی که با دوستانتان هستید نسبت به اعضای خانواده و خواهر و برادر بزرگترتان بد نگویید.
  2. اگر ازدواج کرده اید و یا جدا از یکدیگر زندگی می کنید سعی کنید با یکدیگر صمیمی برخورد کنید و روابط رسمی را کنار بگذارید.
  3. خوب صحبت کردن را یاد بگیرید و سعی کنید با زبان مناسب و لحن خوب از یکدیگر انتقاد کنید. اما در مورد انتقادات به خصوص در ارتباط با خواهر و برادر بزرگتر سعی کنید انعطاف پذیری بالاتری داشته باشید و او را مورد سرزنش و نصیحت قرار ندهید.
  4. تفاوت عقیده در هر خانواده ای وجود دارد و این امر در میان اعضای خانواده بسیار طبیعی می باشد در صورتی که شما با خواهر و برادرتان تفاوت دیدگاه دارید سعی کنید با آن ها بحث نکنید و احترام یکدیگر را نگه دارید.
  5. با انجام کارهایی هر چند کوچک یکدیگر را خوشحال کنید و به بهانه های مختلف برای شاد کردن یکدیگر به هم هدیه دهید. دادن هدیه یا صرف غذا در کنار هم بیرون از خانه می تواند روابط شما را صمیمانه تر کند. هم چنین به خواهر و برادر خود نشان دهید از خوشحالی آن ها خوشحال هستید و از ناراحتی آن ها غمگین می شوید.
  6. با خواهر و برادرتان صادقانه برخورد کنید و سعی کنید با آن ها رابطه واقعی و حقیقی داشته باشید و نشان دهید از دیدنشان خوشحال می شوید و چقدر برای شما ارزشمند هستند و دوستشان دارید. در صورتی که با خواهر و برادر خود روابط صمیمانه ای داشته باشید می توانید روابط میان فرزندانتان را بهبود بخشید و خانواده سالمی را برای خود تشکیل دهید. این امور باعث ایجاد صمیمیت در خانواده می شود و خشونت و اختلاف میان اعضای خانواده را به شدت کاهش می دهد.

سن جدا کردن خواهر برادر و تاثیر آن بر صمیمیت فرزندان

خواهر و برادر به دلیل تفاوت های جنسی که دارند باید در سنین مشخصی از یکدیگر جدا شوند، از سنین ابتدایی به بعد بچه ها راجع به تفاوت و هویت جنسی آگاهی دارند و در این شرایط حمام رفتن و هم اتاقی بودن کار چندان درستی نمی باشد.

ممکن است والدین در این شرایط نگران ناراحتی فرزندان  و از بین رفتن صمیمیتشان باشند در حالی که اگر برخورد صحیحی با بچه ها داشته باشید این اتفاق نمی افتد.

در این شرایط سعی کنید وسایل اتاق بچه ها را مشابه انتخاب کنید تا نسبت به این موضوع دچار مشکل نشوند هم چنین با هر کدام از آن ها به صورت جداگانه و به  اندازه فهمشان در مورد تفاوت های جنسی توضیحاتی بدهید تا علت این کار را متوجه شوند.

توجه داشته باشید که صحبت کردن در مورد تفاوت های جنسی و تربیت جنسیتی کودکان مسئله بسیار مهمی می باشد به همین دلیل باید قبل از هر گونه صحبتی ابتدا با روانشناس مشورت کنید و آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهید تا بتوانید به راحتی و به صورت صحیح اطلاعات لازم را در اختیار فرزندتان قرار دهید.

نکاتی جالب علمی در مورد خواهر برادرها

  1. خواهر و برادرها بخش عظیمی از زندگی شان را با یکدیگر می گذارند پس دعوا و جر و بحث میان آن ها یک امر طبیعی می باشد.
  2. خواهر برادرهایی با جنس مخالف، روابط عاطفی عمیق تری را تجربه می کنند و نسبت به تفاوت های جنسیتی و هویتی آگاهی بیشتری را به دست می آورند.
  3. بر اساس تحقیقات انجام شده، نشان داده شده است که افرادی که خواهر و برادر دارند به احتمال کمتری با خطر چاقی مواجه هستند البته توجه کنید این مسئله کاملا قطعی نمی باشد بلکه تنها آمار موجود در جامعه است.
  4. خواهر برادرها بر روی یکدیگر اثر می گذارند و می توانند بر روی عادت های خوب و بد یکدیگر تاثیر بگذارند و آن ها تقویت کنند.
  5. بر اساس تحقیقات انجام شده فرزندان بزرگ تر باهوش تر از سایر فرزندان هستند و فرزندان کوچک تر سرکش تر هستند.

در صورتی که فرزندان با یکدیگر سازگار باشند حس خوشایند و آرامش بخشی را برای والدین به وجود می آورند البته توجه داشته باشید علاوه بر خصوصیات رفتاری و شخصیتی هر یک از بچه ها، نحوه برخورد والدین در ایجاد رابطه دوستانه بین فرزندان نقش بسیار موثری خواهد داشت.

سخن آخر

صمیمیت میان خواهر برادرها بسیار مهم می باشد زیرا اگر جنگ و دعوایی میان فرزندان باشد آرامش خانه را از بین می برد و برعکس صمیمیت میان فرزندان باعث سلامت اعضای خانواده می شود.

البته با وجود نکات بیان شده ممکن است میان فرزندان مشکلاتی به وجود آید در این صورت باید حتما از روانشناس کمک بگیرید تا شرایط و مشکلات فرزندان را ریشه یابی کند و برای بهبود روابط راهکارهای لازم را ارائه نماید.

در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان خدماتی را به صورت حضوری و تلفنی ارائه می دهند تا بتوانند در این زمینه شما را یاری کند.

منبع : صمیمیت بین خواهر و برادر | راه های بهبود رابطه خواهر و برادر

میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

میزان خواب کودکان، کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

خواب کودکان بسیار مهم است و بر روی رشد و سلامت آن ها تاثیر می گذارد، و به اندازه غذا خوردن و تغذیه ضروری می باشد. در صورتی که کودکتان خواب کافی نداشته باشد بر روی هوش، عملکرد روزانه و خلق و خوی او اثر منفی می گذارد.

کودکان نیاز خوابشان متفاوت است و همین مسئله بر روی برنامه خواب والدین تاثیر می گذارد و خوابشان را دچار تغییراتی می کند.

این تفاوت ها باعث دشواری در داشتن یک برنامه منظم و متداول برای خواب کودک می شود اما به دلیل این که میزان خواب کودکان بسیار مهم است و حساسیت خاصی در میزان خواب آن ها وجود دارد بسیاری از والدین برنامه های زندگی شان را بر اساس نیازهای فرزندشان می چینند.

در ادامه مقاله برای این که برنامه ریزی بهتری برای ساعات خواب کودکتان داشته باشید میزان خواب کودکان، فواید و روش های خواب کافی در کودکان را بیان می کنیم هم چنین در این خصوص می توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید تا در این زمینه اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهند و به شما کمک کنند.

میزان خواب کودکان  – فواید خواب کافی برای کودکان

خواب کافی بر روی کارایی ذهنی و جسمی افراد تاثیر مستقیم می گذارد، کودکانی که در ساعت منظمی می خوابند  نسبت به کودکانی که خواب کافی و منظمی ندارند دارای هوش و سرعت یادگیری بالاتری هستند، هم چنین خواب کافی در کودکان فواید دیگری دارد که برخی از آن ها به شرح زیر است:

  • تقویت سیستم ایمنی
  • افزایش قدرت یادگیری در طول روز
  • رشد طبیعی و مناسب
  • خلق و خوی خوب در طول روز

توجه کنید خواب کودکان بسیار مهم می باشد و از جمله نیازهای اساسی و اولیه کودکان است که به طور مستقیم بر روی مغز آن ها اثر می گذارد، در صورتی که فرزندتان در سنین کودکی به دلایل مختلفی خواب کافی و با کیفیتی نداشته باشد در آینده با مشکلات بسیاری رو به رو خواهد شد.

میزان خواب مناسب در سنین مختلف کودکان

نیازهای انسان در طول مراحل رشد در حال تغییر می باشد و به همین دلیل میزان خواب مورد نیاز کودکان در سنین مختلف متفاوت می باشد و والدین باید بر اساس این تفاوت ها برنامه ریزی داشته باشند.

در ادامه این مقاله خواب هر کدام از سنین را مورد بررسی قرار می دهیم. این برنامه خواب به طور کلی برای کودکان ثابت است ولی هر کودکی ویژگی منحصر به فرد خودش را دارد و ممکن است به خواب کمتر یا بیشتری نیاز داشته باشد.

میزان خواب نوزاد

خواب نوزاد به طور کلی ۱۶ تا ۲۰ ساعت می باشد و هر چه به یک سالگی نزدیک می شود میزان خواب او کمتر شده و به ۱۰ تا ۱۳ ساعت می رسد، نوزاد خواب پیوسته و مشخصی ندارد.

هر وقت گرسنه شود از خواب بیدار می شود و شیر می خورد و دوباره به خواب می رود. این چرخه به علت وزن گیری نوزاد می باشد.

نوزاد معمولا به طور پیوسته ۴ تا ۵ ساعت می خوابد، برای این که کودکان در شب خواب خوبی داشته باشد بهتر است قبل از خواب شب او را به حمام ببرید و در هنگام بیداری کودک را در معرض نور خورشید قرار دهید و با او بازی کنید.

میزان خواب در دو سالگی

در دو سالگی معمولا کودک به ۱۰ الی ۱۲ ساعت خواب در طول شب و تقریبا ۱ الی ۳ ساعت در طول روز نیاز دارد، معمولا کودکانی که بازیگوش هستند نسبت به خوابیدن تقلا می کنند و والدین باید سعی کنند با روش های مختلف آن ها را بخوابانند.

والدین باید توجه داشته باشند که زمانی که کودک یاد می گیرد از گهواره بیرون آید تمایل دارد تا روی تخت و در کنار والدینش بخوابد، از همان ابتدا باید به این موضوع توجه داشته کنند زیرا کودک به خوابیدن در کنار والدینش عادت می کند و جدا خوابیدن برای کودک بسیار سخت می شود و به راحتی از والدین جدا نخواهد شد.

میزان خواب در سه سالگی

در سه سالگی کودک ۹ الی ۱۱ ساعت در طول شب و ۱ الی ۳ ساعت در طول روز می خوابد و به مرور زمان نیاز به خواب کودک کم می شود به طوری که در ۴ سالگی ۱ الی ۲ ساعت در طول روز و در پنج سالگی بسیار کمتر از قبل یا اصلا نمی خوابد و تا پایان ۵ سالگی نیاز خواب او به ۸ الی ۱۱ ساعت می رسد.

میزان خواب از شش سالگی تا نه سالگی کودکان

در سنین ۶ تا ۹ سالگی کودک در طول شب بین ۱۰ الی ۱۱ ساعت می خوابد و به طور معمول در طول روز به خواب نمی رود، در این شرایط والدین باید انجام تکالیف و برنامه های تلویزیونی را را به گونه ای برای کودکشان برنامه ریزی کنند که با خواب فرزندشان تداخلی نداشته باشد.

نکته: برخی از کودکان کم خواب هستند، اگر چه آن ها در طول شب به میزان کافی نمی خوابند اما هیچ مشکل و کسالتی ندارند در مورد کم خوابی این کودکان جای نگرانی نیست و نباید آن ها را به زور مجبور به خواب زیاد کرد. البته باید میزان کم خوابی کودکان توسط متخصص مورد بررسی قرار گیرد و علت آن مشخص شود.

چگونگی خواب کودکان بهتر خواهد بود؟

گاهی اوقات والدین از نخوابیدن کودکشان شکایت دارند هر چند کودک را به موقع می خوابانند اما کودکشان در طول روز کسل و بدخلق است.

به طور معمول کودکانی که کیفیت خواب خوبی ندارند، نمی توانند از فواید خواب بهره ببرند و دچار نشانه های بی خوابی می شوند. در این شرایط باید در برخورد و رفتار خود با کودک تان تجدیدنظر کنید و از روش هایی استفاده کنید تا کودکتان به راحتی بخوابد.

  1. خسته کردن

سعی کنید کودکتان را خسته کنید در طول روز کودکتان را به پارک ببرید تا حسابی بازی کند و خسته شود تا شب خواب راحتی داشته باشد چون یکی از مهم ترین دلایلی که کودکان دیر می خوابند نداشتن فعالیت در طول روز است هم چنین خوابیدن زیاد در طول روز باعث می شود تا شب نیاز به خواب نداشته باشد.

تنظیم برنامه خواب مشخص برای کودک بسیار ضروری می باشد و این مسئله در صورتی که کودکتان بیش فعال است و در طول روز جنب و جوش بیشتری دارد از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد.

  1. آرامش دادن به کودک

ممکن است کودک به خاطر دلایلی مانند ترس از تاریکی به سختی به خواب برود در این حالت باید قبل از خواب به او سر بزنید و آرامش کنید و برخی از کودکان از تاریکی می ترسند و این ترس آن قدر شدید است که نیاز به مداخله دارد.

اگر نمی توانید در این شرایط او را آرام کنید حتما برای درمان ترس از تاریکی کودک خود به مشاور کودک مراجعه نمایید.

  1. اتاق خواب را محل تنبیه نکنید

از خواب و اتاق خواب برای تنبیه استفاده نکنید زیرا خوابیدن و محل خواب باید برای کودکان یک نقطه امنی باشد که با آرامش و رضایت به خواب بروند.

در زمان تشویق و تنبیه باید جوانب مختلف را بسنجید زیرا تنبیه باعث افزایش ترس کودک می شود اگر چه تنبیه در کوتاه مدت جوابگو است اما در بلند مدت آثار جانبی بدی به همراه خواهد داشت.

  1. قصه خواندن

یکی از روش های موثر برای خوابیدن تشویق کودکان به خواب با استفاده از قصه و لالایی می باشد در این صورت برای کودک یک جذابیت ایجاد می شود و او راحت تر به سمت اتاق خواب کشیده می شود، هم چنین ماندن شما در اتاق و قصه گویی برای کودک باعث آرامش کودک قبل از خواب می شود.

علاوه بر این که قصه خواندن به خوابیدن کودک کمک می کند باعث می شود تا اطلاعات کودک با شنیدن داستان با موضوعات مختلف افزایش یابد و او پندها و حکایت های مختلفی را یاد بگیرد.

نکته: توجه داشته باشید که هر کودکی روش خاصی برای خوابیدن دارد و این راهکارهای بیان شده می تواند در تسهیل فرایند خواب کمک کننده باشد.

در صورتی که با وجود استفاده از روش ها موفق به خوابیدن کودکتان نشدید باید به یک مشاور و روانشناس مراجعه کنید تا در این خصوص شما را راهنمایی کنند، در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان خدماتی را به صورت حضوری و تلفنی ارائه می دهد.

منبع : میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

مدیریت دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان

چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان را مدیریت کنیم؟

بعضی از بچه ها علاقه ای به اشتراک گذاشتن اسباب بازی خود با بچه های دیگر ندارند و یا حتی اسباب بازی آن ها را به زور می گیرند. گاهی هم بر سر وسایل بازی در مهدکودک یا خانه بازی دعوا و کتک کاری می کنند.

فرض کنید در حالی که کودکتان با دوستش درحال بازی است، شما متوجه می شوید که دوستش، ماشین اسباب بازی مورد علاقه کودکتان را از او گرفته و دارد بازی می کند، کودکتان که از این مساله خوشحال نیست، ماشین را از او می گیرد و دعوا و جیغ شروع می شود. رفتار شما در برخورد با این اتفاق چیست؟

اسباب بازی را از کودکتان گرفته به دوستش می دهید؟ وارد دعوای آن ها نمی شوید و منتظر می مانید خودشان این مساله را حل کنند؟ کودک خود را خسیس خطاب می کنید و سرزنشش می کنید؟

بنظرتان چه رفتار و واکنشی در مواقع دعوای کودکان درست است؟ اگر واکنش مناسبی در این شرایط نداشته باشید، ممکن است با رفتار خود به کودکتان آسیب وارد کنید و یا رفتاری داشته باشید که تبدیل به یک عادت شده و کودکتان برای رسیدن به خواسته هایش از آن استفاده خواهد کرد.

اگر شما هم در این شرایط آشفته می شوید و نمی دانید واکنش درست چیست، این بخش از مشاورانه به شما کمک خواهد کرد.

واکنش درست والدین هنگام دعوای کودکان سر وسایل

والدین در برخورد با این شرایط، واکنش های متفاوتی دارند. برخی از والدین نگران قضاوت دیگران در مورد روش تربیت شان می شوند، در نتیجه از این اتفاق بسیار ناراحت و آشفته می شوند و کودک خود را سرزنش می کنند. گروهی دیگر از والدین کاملا بی تفاوت برخورد می کنند و وارد دعوا کودک نمی شوند.

برخی از والدین نیز در مواقعی که کودک بر سر وسایل خود دعوا می کند، خوشحال می شوند چون تصور می کنند این رفتار به این معناست که کودکشان می تواند از پس حق خود دفاع کنند و گلیمش را از آب بکشد. در ادامه نکاتی را آورده ایم که کمک می کند بهترین رفتار را در این مواقع داشته باشید.

اسباب بازی او را به زور از دستش نگیرید.

در این مواقع باید اول از همه به سن کودک توجه کنید.

مثلا نباید انتظار نداشته باشید که کودک دو ساله ی شما معنای بخشش را درک کند.

اگر زودتر از زمان مناسب کودک را مجبور به کنار گذاشتن خودخواهی کنید و یا او را مجبور کنید که وسایلش را به کودک دیگری بدهد یا به زور وسایلش را گرفته و به کودک دیگری بدهید، باعث ایجاد احساس عدم امنیت در کودک خود می شوید.

کودکتان همواره ترس و نگرانی دارد که وسایلش را باید به کودک دیگری بدهد، در نتیجه از بازی با دیگر بچه ها خودداری می کند و وقتی بازی می کند، با نزدیک شدن هر کودکی به وسایلش دچار ترس و وحشت شده و او را پس می زند.

بگذارید او با کودکی کمی بزرگتر از خود بازی کند

کودک دو ساله مفهوم رعایت حق دیگران را نمی داند، پس اگر او وسایل بچه های دیگر را می گیرد، زورگو نیست. بهتر است بگذارید کودکتان با بچه های کمی بزرگتر از خود، که می توانند در مقابل این رفتار کودکتان مقاومت کرده و از حق خود دفاع کنند، بازی کند.

هیچ گاه فرزندتان را سرزنش نکنید

اگر کودکی دارید که همواره اسباب بازی بچه های دیگر را می گیرد و مهاجمی رفتار می کند نباید او را سرزنش کنید، زیرا سرزنش کردن او را بیشتر تهاجمی کرده و هم باعث ایجاد حس تنهایی در او می شود.

توجه آن ها را به وسیله یا موضوع دیگری جلب کنید

اگر فرزندتان رفتار تهاجمی دارد و با بچه دیگری مدام در حال دعوا و جدل است، بهتر است برای مدتی آن ها را جدا کرده و توجه کودکتان را به وسایل یا موضوعات دیگری جلب کنید.

 اسباب بازی دیگری به آن ها بدهید

زمانی که دو کودک بر سر یک وسیله بازی دعوا می کنند باید حواسشان را پرت کنید، می توانید با یک اسباب بازی دیگر شوق کودک را برای بازی کردن برانگیخته کنید.

از یک اسباب بازی چند تا تهیه کنید

برای جلوگیری از دعوا بر سر اسباب بازی ها، بهتر است قبل از اینکه دو کودک بازی خود را شروع کنند، اسباب بازی یک شکل به هر دو بدهید. این گونه احتمال دعوا کردن آن ها بسیار کم خواهد شد.

واکنش مثبت نشان ندهید

زمانی که بچه ها بر سر وسیله بازی دعوا می کنند، نباید هیچ واکنش مثبتی در برابر کودکی که وسیله دیگری را به زور گرفته، نشان دهید. از کودک بخواهید که وسیله را به دوستش پس دهد و از دوستش محترمانه بخواهد که وسیله بازی خود را به او بدهد.

هرگز کودکتان را مجبور به کاری نکنید

اگر کودکتان به هیچ وجه قصد ندارد که اسباب بازی خود را به اشتراک بگذارد و یا به دوستش بدهد، باید به تصمیمش احترام بگذارید و به هیچ وجه او را مجبور به انجام کاری که دوست ندارد، نکنید. کودک را با اجبار و اکراه به تقسیم وسایلش با کودک دیگر وادار نکنید.

به سخاوتمند شدن کودک اصرار نورزید

وقت کودک شما هنوز معنای سخاوت و بخشش را درک نمی کند، نباید با اعمال فشار و سخت گیری بیجا، سعی کنید آن ها سخاوتمند کنید. این رفتار فقط رشد نرمال کودک را به تاخیر می اندازد.

اسباب بازی را از هر دو بگیرید

وقتی کودکان بر سر یک وسیله دعوا می کنند و هیچ یک نیز کوتاه نمی آیند و دعوا تمام نمی شود، به جای این که اسباب بازی را به زور از یکی گرفته و به دیگری بدهید، بهتر است وسیله را از هر دوی آن ها بگیرید و آن ها را سرگرم بازی دیگری کنید.

تا جایی که می شود، مداخله نکنید

بهتر است زمانی که کودکان برای تملک وسیله ای دعوا می کنند تا جایی که ممکن است، مداخله نکنید و چیزی نگویید و اجازه دهید این مشکل را خودشان حل کنند.

از مشاور کمک بگیرید

اگر کودک شما همیشه حالتی مهاجم و پرخاشگر دارد و نمی تواند با کودکان دیگر بدون دعوا بازی کند، بهتر است با یک روانشناس کودک صحبت کرده و با کمک از مشاوره این رفتار را در او اصلاح کنید.

در چه رده سنی  می شود با کودکان در مورد بخشش صحبت کرد؟

در سنین پایین زمانی که کودک در مراحل ابتدایی رشد است، اول با مفهوم کلمه ی «مال من» آشنا می شود ، این باعث ایجاد حس استقلال در او شده و اعتماد به نفسش را بالا می برد.

پس می توان گفت خودخواهی در کودکان یک امر نرمال و طبیعی است. اما در طول فرایند رشدی کودک می فهمد که بعضی از وسایل متعلق به نیست و با مفاهیم «مال من» و «مال تو» یا «مال او» نیز آشنا می شود.

رفتار کودک دو ساله ای که وسایلش را به دیگران نمی دهد، کاملا طبیعی و به اقتضای سن او است. پس اگر او را مجبور به تقسیم یا به اشتراک گذاشتن وسایلش با کودک دیگری کنید او را حریص تر می کنید.

زمانی که کودک به سه سالگی می رسد، آمادگی شرکت در بازی های جمعی را پیدا می کند اما هنوز خیلی از مفاهیم را درک نمی کند.

رفته رفته کودک با مفاهیم مثل قرض دادن و قرض گرفتن، با هم استفاده کردن، بخشش و مال من و تو را آشنا می شود. اگر کودک در این سن اسباب بازی کودک دیگری را برداشت نیز امری طبیعی است و نباید آن را دزدی تلقی کرد.

در سن سه تا چهار سالگی، کودک علاقه مند به بازی گروهی و معاشرت با دیگران است ولی هنوز نمی تواند اسباب بازی مورد علاقه اش را به کودکی دیگری بدهد تا با آن بازی کند ولی وسایل دیگری که فعلا با آن ها بازی نمی کند را در اختیار بقیه می گذارد.

کودک پنج ساله به بازی های گروهی و فعالیت های جمعی علاقه پیدا می کند و در این سن مفهوم «مال من» و «مال تو» یا «مال او» را درک کرده و به چیزی که مال دیگری است احترام می گذارد و دیگر به زور وسایل بقیه را از دستشان نمی گیرد.

زمانی که کودم به مدرسه می رود، مراقب از وسایل و حس تملک را نیز می آموزد. در این سن است که والدین می توانند با کودک خود در مرد مفاهیم بخشش و سخاوتمندی صحبت کنند، اما والدین نباید بدون اجازه ی او به وسایلش دست بزنند و یا آن ها به خواهر و برادر کوچک ترش ببخشند.

منبع : چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان را مدیریت کنیم؟

بد غذایی کودکان | دلیل و درمان بد غذایی کودک

بد غذایی کودکان، دلیل و درمان بد غذایی کودک

یکی از مسائلی که ذهن والدین را درگیر خودش دارد، موضوع بد غذایی کودکان می باشد، برخی از کودکان دچار بی اشتهایی می باشند و هر گونه غذایی را نمی خورند و بیشتر به غذاهای مخصوص مانند شیرینی جات و یا آب میوه ها تمایل دارند و تمایلی به خوردن سبزیجات و گوشت نشان نمی دهند.

در صورتی که کودک از مواد مغذی و مفید استفاده نکند رشد طبیعی نخواهد داشت او باید در سن رشد از مواد غذایی تغذیه کند تا انرژی لازم برای فعالیت ها و سوخت و ساز بدن به دست آورد و رشد و وزن مناسب را داشته باشد، از طرف دیگر اگر والدین برخورد نامناسبی با کودک شان نداشته باشند و او را به اجبار و زور به غذا خوردن وادار کنند موجب لجبازی و تنفر آن ها از غذا خواهد شد.

البته قبل از هر چیزی برای تغذیه مناسب باید دید که کودک در چه مرحله رشدی قرار دارد، بعد از آن راهکارهای مناسبی را برای رفع بد غذایی کودک در نظر بگیرید و برای بد غذایی او اقداماتی را انجام دهید.

دلیل بد غذایی کودکان

برای این که بد غذایی کودکتان را درمان کنید باید ابتدا منشا آن را بیابید به طور معمول دلیلی که باعث بد غذایی کودکان می شود شیوه فرزند پروری می باشد.

یکی از دلایل بدغذایی کودکان، شیوه نادرستی است که والدین برای غذا دادن به کودک شان به کار می برند، به طور مثال برخی از والدین از غذا به عنوان تنبیه کودک استفاده می کنند و زمانی که کودک کار اشتباهی می کند او را مجبور می کنند تا غذایی که دوست ندارد را بخورد، در حالی برای تنبیه کودک باید از روش های سالم استفاده کرد و این روش مناسب تنبیه کودک نمی باشد.

در صورتی که ساعت دقیق غذا خوردن کودک رعایت نشود و کودک برنامه غذایی درستی نداشته باشد، کودک تمایلی به خوردن غذا نخواهد داشت و از اهمیت غذا خوردن برای کودک کم می شود، اگر در محیط های شلوغ و پر تنش کودک را مجبور به غذا خوردن کنید کودک آرامش کافی نخواهد داشت و اشتهای خود را از دست می دهد.

هم چنین بسیاری از مادران با ظرف غذا دنبال کودک شان می دوند توجه داشته باشید که اصرار بیش از حد، کودک را کلافه می کند و کودک دیگر اشتیاقی به غذا خوردن نخواهد داشت. از دیگر دلایلی که باعث بدغذایی کودک می شود می توان به استقلال طلبی کودک اشاره نمود زیرا بسیاری از آن ها دوست دارند قاشق را در دست بگیرند و خودشان به طور مستقل غذا بخورند.

برای این که روش های غذا خوردن کودک تان را اصلاح کنید باید از مشاوره کودک کمک بگیرید تا با استفاده از راهکارهای مناسب به شما کمک کند و تغییرات کاربردی ایجاد نماید.

توجه داشته باشید در برخی از موارد ممکن است کودک به دلیل اسهال، ورم گلو، عفونت ادراری و بی اشتهایی عصبی دچار بد غذایی شود که در این صورت باید به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات لازم را انجام دهد.

انواع بد غذایی در کودکان

ممکن است کودکتان به برخی از غذاها علاقه داشته باشد و با میل و اشتیاق بخورد اما برخی دیگر را دوست نداشته باشد و تمایلی به خوردن آن نشان ندهد.

در این مواقع با او به جر وبحث و جنگ نپردازید بلکه اگر به تغذیه کودک تان اهمیت می دهید غذاهای مختلفی را به او پیشنهاد دهید و توجه داشته باشید که تغذیه کودک بسیار مهم می باشد و از نیازهای اساسی و اولیه کودکان است.

در ادامه این مقاله به برخی از غذاهای مفیدی که کودکان تمایلی به آن ندارند را بیان می کنیم و بیان راهکارهای مناسبی برای خوردن آن ها توسط کودک می پردازیم.

نخوردن سبزیجات از انواع بد غذایی کودک

بسیاری از کودک در حالی که مزه سبزیجات را نچشیده اند و آن را امتحان نکرده اند به خاطر بوی بدشان آن ها را دوست ندارند و ممکن است آن ها را بخورند و تف کنند، در این شرایط والدین باید مواظب واکنش شان باشند و واکنش تندی نداشته باشند بلکه در روز دیگر به کودک تان پیشنهاد بدهید تا سبزیجات بخورد.

همیشه سعی کنید به کودکتان حق انتخاب بدهید و در مورد انتخاب سبزیجات با کودکتان مشورت کنید و نظر او را بپرسید، ممکن است کودکتان سبزیجات سبز را دوست نداشته باشد اما از سبزیجات نارنجی و قرمز در سالادها خوشش بیاید و بتواند به صورت خام از آن ها استفاده کند.

کودکی که تنها آب میوه می خورد

بسیاری از کودکان در طول روز غذا نمی خورند و تنها به مصرف آب میوه، شیر یا نوشابه می پردازند، این شرایط می تواند بسیار آسیب زا باشد، برای کودکان تا ۶ سالگی مصرف ۱۷۵ گرم نوشیدنی کافی است، نوشیدنی های صنعتی که به آن ها شکر اضافه می شود برای کودکان مضر می باشد.

به همین دلیل لازم است که نوشابه را از دسترس کودکان دور کنید هم چنین به مرور هر روز میزان آب را بیشتر کنید.

کودکی که تنها به شیرینی جات تمایل دارد

برخی از کودکان به خوردن غذاهای شیرین علاقه بسیاری دارند و بیشتر تمایل دارند تا شیرینی جات و شکلات بخورند، مواظب میزان شیرینی جاتی که مصرف می کنند باشید زیرا منجر به چاقی در کودک می شود، سعی کنید برای میان وعده ها از غذاهایی که به طور طبیعی شیرین هستند مانند ماست کم چرب، میوه، موز منجمد یا انگور، برش های سیب با کره بادوم زمینی استفاده کنید.

در صورتی که سلامتی کودکتان برای شما مهم می باشد که شیرینی جات در خانه نگه ندارید و سعی کنید از دسترس کودکتان دور باشد.

بد غذایی کودک هایی که فقط به تنقلات مضر اشتیاق دارد

کودکانی که به طور مداوم از چیپس و پفک استفاده می کنند دیگر جایی برای خوردن غذاهای اصلی ندارند و دچار بی اشتهایی می شوند، .

نهار و شام خود را به طور کامل بخورد و از مصرف هله هوله دور شود و در صورتی که برای هله هوله بهانه گیری کرد بر روی برنامه غذایی خود پایبند باشید و تا می توانید از میوه، سبزیجات و خوراکی های مفید تر به او بدهید.

 توجه داشته باشید خوردن خوراکی هایی مانند پفک و چیپس یک بار در ماه اشکالی ندارد و نباید مصرف آن به طور کلی برای کودکان منع شود.

نکاتی برای درمان بد غذایی کودک

  • سعی کنید غذا خوردن را برای کودکتان سرگرم کننده کنید و غذای او را با قالب های مختلف برش بزنید و هم چنین از رنگ های متنوعی در غذا استفاده کنید تا کودک جذب آن ها شود.
  • زمانی که به کودکتان غذاهای جدید پیشنهاد می دهید، مایوس نشوید زیرا بسیاری از کودکان پس از ۱۰ الی ۱۵ بار بالاخره غذای جدید را امتحان می کنند، زمانی که غذاهای جدیدی را پیشنهاد می دهید ابتدا با لقمه های کوچک شروع کنید و سپس غذاهایی که به آن علاقه دارد را برای او بپزید.
  • سعی کنید غذاهایی که تمام اعضای خانواده می خورند به او بدهید، و آن عضوی از خانواده که با اشتیاق غذا می خورد را در کنار کودک بد غذا بنشانید تا برای خوردن غذا وسوسه شود.
  • کودکانی که در پختن و آماده سازی غذا به شما کمک می کنند تمایل بیشتری دارند تا آن غذا را بخورند به همین دلیل به کودکتان اجازه دهید تا وارد آشپزخانه شود و با نظارت و حفظ امنیت به شما کمک کند، به طور مثال کارهایی مانند پوست کندن نخود فرنگی، پهن کردن خمیر، شستن کاهو یا کارهای آسان آشپرخانه را به او بدهید.
  • در امر غذا دادن به کودک بیش از اندازه اصرار نکنید، غذا را جلوی او قرار دهید و به او بگویید که فعلا همین غذا برای او آماده کرده اید و اگر آن را نخورد گرسنه می ماند و غذای دیگری هم فعلا آماده نیست تا او بخورد. بعد کودکتان را به حال خودش رها کنید تا مراحل گرسنگی را بگذراند بعد از چند دفعه او مجبور می شود غذا را بخورد.

نکات مهم در درمان بد غذایی کودک

گاهی اوقات کودک بسیار بدغذا است و با راهکارهایی که بیان کردیم بد غذایی او درمان نمی شود، این مسئله برای والدین به یک دغدغه تبدیل شده است در این شرایط باید از مشاورین و روانشناسان تخصصی کمک بگیرید.

روانشناس با بررسی همه جانبه، به درمان و علت یابی آن می پردازند، موضوع تغذیه در رشد کودک اهمیت بسیاری دارد زیرا تغذیه ی مناسب یکی از نیازهای اساسی کودکان است در این شرایط باید هر چه زودتر برای رفع بدغذایی کودک اقداماتی صورت گیرد تا کودک بتواند رشد لازم را داشته باشد.

منبع : بد غذایی کودکان | دلیل و درمان بد غذایی کودک

نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

نوروفیدبک یک روش درمانی جدید در روانشناسی می باشد و طرفداران بسیاری دارد و در درمان اختلالات عصبی رشدی از جمله بیش فعالی و اختلالات طیف اوتیسم بسیار کمک کننده می باشد.

در این روش با استفاده از کامپیوتر، امواج مغزی کودک بر روی صفحه نمایش داده می شود و سپس به کودک آموزش داده می شود که این امواج را به شکل مورد نظر کنترل کند.

در واقع هدف کلی از نوروفیدبک در کودکان، آموزش خود تنظیمی به آن ها می باشد، پزشکان این روش را توصیه می کنند زیرا این روش غیرتهاجمی و بدون دارو می باشد و هیچ عوارضی برای کودک ندارد.

زمانی که در این شرایط قرار گرفتید قبل از انجام نوروفیدبک از مشاوره کودک کمک بگیرید تا با اطمینان خاطر بیشتری بتوانید از این روش استفاده کنید.

نوروفیدبک در کودکان چیست؟

نوروفیدبک یک روش درمانی جدید و غیرتهاجمی می باشد و به کودکان کمک می کند تا با اصلاح و تعادل امواج مغزشان آرام شود و در مدرسه بتوانند تمرکز بیشتری داشته باشند و در این صورت شب ها سریع تر و راحت تر می خوابند.

نوروفیدبک به معنی آموزش مغز توسط خود مغز می باشد و روش ایمن برای تنظیم و بهینه سازی امواج مغزی به حساب می آید، انسان در حالت عادی نسبت به امواج مغزی اش آگاهی ندارد و نمی تواند آن را کنترل کند.

اما در طی جلسات درمانی نوروفیدبک فرد یاد می گیرد که چطور این امواج را در بهینه ترین حالت ممکن تنظیم و مدیریت نماید، به زبان ساده تر نوروفیدبک فرد را قادر به دیدن دنیای درون مغزش می کند.

جلسات نوروفیدبک چطور برگزار می شوند؟

در جلسه نوروفیدبک در ابتدا شرح حال مراجعه پرسیده می شود و بعد کودک بر روی صندلی مخصوص نوروفیدبک می نشیند و متخصص سنسورهایی را بر روی نقاط مختلف سر او قرار می دهد.

وظیفه این سنسورها این است که فعالیت های الکتریکی و امواج مغز را ثبت می کند در این حالت کودک باید آرام باشد و به صفحه نمایشی که رو به رویش قرار دارد توجه نماید.

در صفحه نمایش کامپیوتر به طور معمول از فیلم، تصویر یا بازی های رایانه ای مخصوص استفاده می شود و کودک باید بدون دخالت دست و با استفاده از امواج مغزی اش بازی را هدایت کند.

این مسئله باعث می شود تا کودک به روش نوروفیدبک علاقه نشان دهد و آن را دنبال کند با توجه به بازخوردهایی که کودک دریافت می کند به مرور زمان یاد می گیرد که امواج مغزی اش را کنترل کند  و بهترین عملکرد را از خود نشان دهد.

نکته ای که باید به آن توجه کرد تعداد جلسات درمانی می باشد برای این که جلسات اثربخش و مفید باشند پیشنهاد می شود که به طور معمول ۲ یا ۳ بار در هفته و به مدت ۲ تا ۳ ماه کودک تحت درمان قرار گیرد.

کاربردهای نوروفیدبک در کودکان

نوروفیدبک یک روش غیرتهاجمی و بدون دارو می باشد و کودک را آماده می کند تا در آینده موفقیت تحصیلی داشته باشد، هم چنین مشکلات رفتای او کاهش می یابد و مدت زمان و کیفیت خواب او افزایش می یابد.

نکته ای که باید در ارتباط با روش نوروفیدبک به آن توجه کرد برای درمان اختلالات کودکان نظیر بیش فعالی و اوتیسم و هم چنین برای مشکلات رفتاری کودکان مانند پرخاشگری و لجبازی موثر می باشد و مورد استفاده قرار می گیرد.

به طور تخصصی در بسیاری از موارد متخصصین جهت درمان و کاهش علائم کودکان که با اختلالات کمبود توجه و بیش فعالی رو به رو هستند از روش نوروفیدبک استفاده می کنند، هم چنین در موارد دیگری هم از نورفیدبک استفاده می کنند که شامل موارد زیر می شود:

  • مشکلات توجه در کودکان
  • اضطراب( اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی، اضطراب فراگیر و …)
  • آسیب مغزی
  • درد مزمن و سردرد
  • افسردگی
  • مشکلات خواب
  • مشکل تمرکز در کلاس و هنگام مطالعه
  • پرخاشگری کودک
  • اختلالات یادگیری

نکته ای که روش نوروفیدبک باید به آن توجه شود این است که این روش درمانی در کودکان محدودیت هایی دارد و به نوعی دوای درد هر نوع بیماری محسوب نمی شود.

بازگشت علائم بیماری

یکی از سوالاتی که معمولا در مورد روش های نوروفیدبک برای کودکان مطرح می شود این است که آیا این روش درمانی اثر قطعی دارد  و یا پس از مدتی علائم بیماری مجددا باز خواهد گشت؟

زمانی که از روش درمانی نوروفیدبک استفاده می شود کودک یک مهارت جدید را آموزش می بیند و تا زمانی که کودک از این تکنیک ها استفاده می کند می تواند از بازگشت علائم بیماری جلوگیری کند اما زمانی که جلسات درمان به درستی انجام نشود و به طور کامل طی نشود و یا مهارت هایی که به دست آورده است را استفاده نکند.

احتمال بازگشت علائم بسیار زیاد می باشد و این اتفاق مخصوصا در کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی بیش تر رخ می دهد.

عوارض نوروفیدبک در کودکان

با توجه به تحقیقاتی که در سال های گذشته در ایران و در کشور های جهان در مورد عوارض نوروفیدبک بیان شده است خوشبختانه عوارض جانبی خاصی برای این روش درمانی وجود ندارد این مسئله نشان دهنده این است که درمان نوروفیدبک می تواند یک روش موثر و کم خطر برای کودکان باشد.

برای این که بتوانیم از روش نوروفیدبک در درمان بیماری های خود استفاده کنیم علاوه بر کم خطر یا بی خطر بودن، موفقیت این روش درمانی توسط تحقیقات علمی معتبر بسیار شناخته شده است.

منبع : نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان