درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای | ۴۰ درمان قطعی

درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای یک مشکل و اختلال سلامت روان واقعی است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و بیش ترین افرا معتاد به آن نوجوان و کودکان در سن رشد هستند و همین والدین آن ها را بسیار نگران می سازد.

سازمان بهداشت جهانی این بیماری را به‌عنوان «اختلال بازی» نام گذاری کرده است این اختلال به حدی شدید می باشد که زندگی فرد را به طور کامل تحت تاثیر قرار می دهد و باعث می شود که فرد از خواسته ها و اتفاقات زندگی خود غافل شود.

اگرچه میلیاردها نفر به بازی های ویدیویی می پردازند، اما اکثریت آن ها اعتیادی به بازی ندارند. سازمان بهداشت جهانی تعداد افراد مبتلا به اعتیاد را ۳ تا ۴ درصد تخمین زده است. تفاوت بین یک سرگرمی سالم و اعتیاد در تأثیر منفی بازی در زندگی شما است.

معمولاً فرد معتاد به بازی، نقص قابل توجه در عملکرد شخصی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی، شغلی یا سایر زمینه های مهم را تجربه می کند.

اعتیاد به بازی های رایانه ای چیست؟

اعتیاد به بازی یک اعتیاد رفتاری است که به الگویی از بازی های مکرر و مداوم اشاره دارد، علیرغم پیامدهای منفی که این امر ایجاد می کند، از جمله مشکلات روابط، مالی یا کاری این رفتار ادامه پیدا می کند و جنبه های مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.

اعتیاد به بازی را می توان به دو نوع مجزا تقسیم کرد که شامل موارد زیر می باشد:

  • اعتیاد به بازی های ویدیویی تک نفره. این نوع بازی ها فقط یک بازیکن را شامل می شوند و تمایل دارند مجموعه ای از ماموریت ها را تکمیل کنند.
  • اعتیاد به بازی های ویدیویی چند نفره. بازی های چند نفره آنلاین بازی های ویدئویی هستند که با افراد دیگر در مکان های مختلف در سراسر جهان از طریق اتصال به اینترنت بازی می شوند. این بازی‌ها به دلیل نداشتن پایان رسمی مانند بازی‌های تک‌نفره، بیشتر باعث اعتیاد می شوند.

چه چیزی باعث اعتیاد به بازی های آنلاین می شود؟

بازی‌های رایانه ای به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با استفاده از روان‌شناسی رفتاری پیشرفته، اعتیادآور باشند تا شما را درگیر خود نگه دارند. بازی‌ها تجربیاتی هستند که مقدار زیادی دوپامین در اختیار شما قرار می‌دهند و قرار گرفتن بیش از حد در معرض این سطح از تحریک می‌تواند باعث تغییرات ساختاری در مغز شما شود.

بازی‌ها به قدری شما را درگیر می کنند که می‌توان ساعت‌ها بدون اینکه حتی یک دقیقه از آن گذشت، بازی کرد.

علائم اعتیاد به بازی های رایانه ای

انجمن روانپزشکی آمریکا ۹ علامت هشدار دهنده را شناسایی کرده است که هنگام تشخیص اختلال بازی باید آن ها را بررسی کنید ولی برای درمان قطعی بهترین کار این است که از مشاور یا روانشناس کمک بگیرید.

  • اشتغال ذهنی به بازی های ویدیویی.
  • علائم ترک در هنگام حذف بازی. این علائم معمولاً به عنوان تحریک پذیری، اضطراب، بی حوصلگی، هوس یا غم توصیف می شوند.
  • تلاش های ناموفق برای کنترل مشارکت در بازی های ویدیویی.
  • از دست دادن علاقه به سرگرمی ها و سرگرمی های قبلی در نتیجه و به استثنای بازی های ویدیویی.
  • ادامه استفاده بیش از حد از بازی ها علیرغم آگاهی از مشکلات روانی اجتماعی.
  • اعضای خانواده، درمانگران یا دیگران را در مورد بازی خود فریب می دهد.
  • استفاده از بازی های ویدئویی برای فرار یا تسکین خلق و خوی منفی (مانند احساس درماندگی، گناه، اضطراب).
  • به دلیل اعتیاد به بازی های رایانه ای، رابطه، شغل، فرصت تحصیلی یا شغلی قابل توجه را به خطر انداخته یا از دست می دهد.

عوارض اعتیاد به بازیهای کامپیوتری

 اعتیاد به بازی های رایانه ای یک اختلال سلامت روان اجباری است که می تواند به زندگی فرد آسیب جدی وارد کند. معمولاً فرد معتاد به بازی‌های ویدیویی بیش از ۱۰ ساعت در روز را به بازی اختصاص می‌دهد. اعتیاد به بازی های رایانه ای باعث می شود که کودکان رژیم غذایی ضعیفی داشته باشندکه عمدتاً از نوشیدنی های انرژی زا پر از کافئین و شکر تشکیل شده است و بسیاری از آن ها دچار کم آبی و سوء تغذیه هستند.

آگورافوبیا

در موارد شدیدتر، معتادان به بازی، آگورافوبیا را تجربه می کنند (نوعی اختلال اضطرابی که در آن از ترک خانه و حضور در جامعه می‌ترسند ).

اعتیاد به بازی های رایانه ای معمولاً باعث می شود که فرد بدخلق، تحریک پذیر، افسرده و پرخاشگر هستند و به دلیل بازی کردن از رفتن به مدرسه یا کار خودداری می کنند. معتاد شدن به بازی به معنای تجربه اختلال عملکردی در چندین زمینه از زندگی است و اثرات طولانی مدت آن می تواند ویرانگر باشد. معتادان به بازی از دانشگاه رد می شوند، طلاق می گیرند و با بیکاری دست و پنجه نرم می کنند.

 بی تحرکی

به طور کلی می توان گفت که نوجوانان و کودکان مبتلا به این اعتیاد از تحرک و فعالیت جسمانی خیلی کمی برخوردار هستند در این شرایط افزایش وزن و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ به شدت افزایش می یابد بنابراین حتما دقت کافی را داشته باشید که کودکتان تحرک کافی را داشته باشد.

عدم مشارکت اجتماعی

یادگیری مهارت های اجتماعی یکی از نکاتی می باشد که اعتیاد به بازی های کامپیوتری آن را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و باعث کاهش آن می گردد. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان مهارت های اجتماعی لازم را یاد گرفته و در جمع می تواند با همسالان و بزرگسالان ارتباط کافی را برقرار کند.

مشکلات تمرکز 

توجه و تمرکز برای کودکان امر مهمی می باشد، کودکان باید بتوانند در انجام تکالیف و مسئولیت های خود تمرکز کنند اما بازی های کامپیوتری این توانایی را از کودکان می گیرند. به طور مثال کودکانی که به بازی های ویدیویی معتاد هستند به ندرت می توانند کتاب بخوانند و تمرکز خود را در طول داستان حفظ کنند.

افزایش پرخاشگری یا خشونت

بسیاری از بازی های ویدیویی حرکات پرخاشگرانه، مرگ دلخراش را نشان می دهند. متاسفانه در این سن کودک فرق میان واقعیت و بازی را متوجه نمی شود و همین باعث افزایش خشونت، پرخاشگری و حتی کابوس های طولانی مدت کودک می شود. به طور مثال کودک درک نمی کند که زامبی ها وجود ندارند و نباید بترسد.

به همین دلیل همیشه از والدین خواسته می شود تا نظارت کافی بر بازی های کودک را داشته باشند.

تشنج و آسیب های استرس مکرر

بچه ها و افرادی که صرع دارند ممکن است تحت تاثیر نمایشگر بازی یا اتفاقات بازی دچار حملات شوند. چراغ‌ها و رنگ‌های نمایشگر بازی‌های ویدیویی ممکن است باعث فعالیت تشنجی در برخی از بازیکنان شود. علاوه بر این بازی مکرر باعث درد در ناحیه کمر، دست، گردن و مچ می شود.

علائم و نشانه های هشدار دهنده اعتیاد به بازی های رایانه ای

  • انجام بازی های رایانه ای به صورت مداوم یا اجباری
  • انکار مشکل
  • تلاش برای کاهش زمان بازی اغلب با شکست مواجه می شود.
  • هنگام محدودیت تحریک پذیر و عصبانی می شود.
  • هنگام استفاده از وسایل الکترونیکی، زمان را از دست می دهد.
  • ترجیح می دهد به جای بازی فیزیکی، وقت خود را با وسایل الکترونیکی سپری کند.
  • به دلیل گذراندن زمان زیاد با وسایل الکترونیکی، از انجام تکالیف و کارهای روزمره اجتناب می کند.
  • دروغ به خود و دیگران در مورد زمان بازی کردن.
  • فعالیت های دیگر فرد مختل می شود.
  • ممکن است افسرده یا مضطرب شود.
  • از بازی به عنوان راهی برای فرار از مشکلات استفاده می کند.

چه چیزی باعث اعتیاد به بازی های رایانه ای می شود؟

دو دلیل رایج برای اعتیاد به بازی تاکنون کشف شده است که شامل موارد زیر می باشد:

  • تغییرات شیمیایی مغز. مانند سایر رفتارهای اجباری که می تواند منجر به اعتیاد شود، سطح ماده شیمیایی دوپامین که هنگام انجام بازی ویدیویی آزاد می شود نیز ممکن است باعث اعتیاد به بازی های رایانه ای شود.
  • تأثیرات عاطفی. پیشرفت در بازی ها می تواند به شما کمک کنند تا احساس افزایش عزت نفس و رفاه داشته باشید که ممکن است در سایر جنبه‌های زندگی‌تان به سختی به آن دست پیدا کنید. با این حال، این احساسات ممکن است به محض اینکه بازی را متوقف کنید، از بین بروند.

روش درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای

درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای مشابه رویکردی است که برای درمان افراد مبتلا به سایر اعتیادها مانند مصرف اجباری الکل یا مواد مخدر با برنامه‌های اعتیاد خانگی، روزانه و سرپایی استفاده می‌شود.

از انواع مختلف درمان برای درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای استفاده می شود. این روند درمانی شامل موارد زیر می باشد:

  1. درمان شناختی رفتاری (CBT). این روش یک درمان گفتاری است که اغلب برای درمان بسیاری از انواع اعتیاد استفاده می شود.
  2. خانواده درمانی. خانواده درمانی برای درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای می تواند به ویژه برای رسیدگی به هر مشکلی در خانه که ممکن است باعث شود شما به بازی های ویدیویی روی آورید انجام می شود.
  3. گروه درمانی. جلسات گروه درمانی می تواند به ویژه هنگام تلاش برای غلبه بر اعتیاد به بازی های رایانه ای مفید باشد. گروه درمانی به شما کمک می کند تا متوجه شوید که تنها نیستید.
  4. شناسایی محرک. دقت کنید که در چه شرایطی فرزند شما بیش تر تمایل به استفاده و بازی های ویدیویی دارد و سعی کنید آن محرک ها را کاهش دهید.
  5.  فرزند خود را ترغیب کنید تا بیش تر با دوستان خود وقت بگذراند.
  6. محیط خانه را مناسبی و خالی از استرس کنید.
  7. با کودک خود وقت گذاشته و بازی های فیزیکی انجام دهید تا از بیماری های جسمی و چاقی جلوگیری کنید.
  8. فعالیت های مختلفی را به او پیشنهاد دهید به طور مثال ساعتی را باهم کتاب بخوانید یا روی مسئله خاصی تحقیق کنید.
  9. برای درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای زمان خاصی برای خواب داشته باشید حتما پیش از ده استفاده از هرگونه وسیله الکتریکی را محدود کنید تا کودک یا خودتان خواب بهتری داشته باشید.
  10. حتما از آن ها بخواهید تا قبل از بازی به وظایف خود عمل کنند و تکالیف یا مسئولیت هایی که دارند را کامل کنند.
  11. دوستی را انتخاب کنید و سعی کنید روند ترک را در کنار هم انجام دهید در این صورت کودک بهتر می تواند عادت خود را ترک کند.
  12. اگر به فعالیت هایی غیر از بازی با کامپیوتر می پردازد او را تشویق کنید.
  13. کنترل کنید. اگر فرزند شما به حرف شما گوش نداد نباید از مواضع خود پایین بیایید.
  14. سرزنش نکنید. با سرزنش کودک نمی توانید به او کمک کنید تا این وضعیت را ترک کند بلکه باعث می شوید فقط سرخورده شود و سعی کند پنهانی بازی کند.
  15. به کودک خود یادآوری کنید که اعتیاد به بازی های رایانه ای چقدر ضرر دارد و این آسیب ها را در زندگی روزانه به آن ها نشان دهید.
  16. سعی کنید بیش تر بیرون رفته یا در محیط هایی حضور داشته باشید که از بازی های کامپیوتری خبری نیست و کودک شما مجبور می شود در جمع حضور داشته باشد.
  17. با کودک خود همراه باشید. اگر می خواهید کودکتان اعتیاد به بازیهای رایانه ای را ترک کند بهترین راه این است که به او کمک کنید و در این روند بهبودی با او همراه باشید.
  18. درک کنید که کودکتان هنگام دوری از بازی کمی بداخلاق می شود بنابراین به او سخت نگیرید و این بداخلاقی او را تا جایی که می توانید تحمل کنید.

منبع : درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای | ۴۰ درمان قطعی

آیا تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی کشنده است؟

تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی امری ثابت شده است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد بیمارانی که از درد مزمن رنج می‌برند و برای شروع و حفظ خواب از گل ممکن است در نهایت خواب را مختل کند.

بسیاری از افراد تصور می کنند که ماری جوانا یا گل باعث خوابیدن می شود. حتی برخی از افراد دقیقاً از آن برای خواب سریع استفاده می کنند. با این حال، تحقیقات علمی شواهدی را نشان می دهد که خلاف آن را نشان می دهد.

در واقع، بر اساس تحقیقات انجام شده تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی خیلی مشهود است. استفاده و مصرف گل در دوران نوجوانی ممکن است منجر به بی خوابی می شود که می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

بنابراین، گل خواب را القا نمی کند، بلکه به مشکلات خواب کوتاه مدت و طولانی مدت کمک می کند، که می تواند برای سلامتی شما مضر باشد.

چگونگی تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی

مشکلات زیادی وجود دارد که مصرف گل برای خواب ایجاد می کند. از جمله این مشکلات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

اضطراب

ماری جوانا برای تسکین اضطراب شناخته شده است، اما با افزایش اضطراب، پارانویا، حملات پانیک و روان پریشی در حقیقت باعث کاهش خواب می شود.

بنابراین، اگر گل شما را مضطرب یا پارانوئید کند، احتمالاً این احساس نگرانی یا ترس باعث بی خوابی می شود.

کاهش حرکت سریع چشم (REM) در خواب

مطالعات نشان می دهد که ماری جوانا حرکات سریع چشم (REM) را در طول خواب کاهش می دهد. REM نشان دهنده عمیق ترین مرحله خواب در بدن شما بوده و زمانی است که شما شروع به رویاپردازی می کنید.

REM یک مرحله حیاتی برای رشد مغز و حافظه می باشد، زیرا مغز اطلاعات به دست آمده در طول روز را ذخیره می کند و در طول چرخه REM در حافظه طولانی مدت ذخیره می کند. اگر از ماری جوانا استفاده می کنید، این احتمال وجود دارد که فقط بخوابید و به این مرحله نرسید.

کاهش REM حتی می تواند مشکلات سلامتی بیشتری برای شما داشته باشد، که در ادامه به این موارد اشاره شده است:

افسردگی |تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی

کمبود REM احتمالاً در دراز مدت باعث افسردگی می شود و فرد کم کم روحیه خود را از دست می دهد و نمی تواند خواب کافی را دریافت کند.

مشکل حافظه از تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی

فرآیند حفظ و ثبت حافظه در خواب عمیق انجام می شود. وقتی ذهن شما از این خواب محروم شود، احتمالاً در به خاطر سپردن جزئیات یا رویدادها با مشکل مواجه خواهید شد. حافظه فضایی که مسئول یادگیری است نیز ممکن است تحت تأثیر این بی خوابی قرار گیرد.

چاقی 

زمانی که بدنتان از خواب REM محروم باشد در خطر چاقی هستید. بدن در این مرحله از خواب به دلیل افزایش فعالیت مغز در حالت خواب کالری زیادی می سوزاند. فقدان این فعالیت در خواب سبک ناشی از مصرف ماری جوانا به این معنی است که بدن کالری کمتری می سوزاند.

علائم ترک گل

این احتمال وجود دارد که پس از ترک ماری جوانا با مشکلاتی در به خواب رفتن مواجه شوید. اگر این اتفاق افتاد، باید بدانید که این یک علامت ترک است و نه مدرکی مبنی بر اینکه ماری جوانا به خواب شما کمک می کند، در این شرایط می توانید از مشاور کمک بگیرید

سایر علائم ترک مانند اضطراب، عصبی بودن و بی قراری نیز ممکن است پس از ترک پیش بیاید که همه از نشانه ها و علائم ترک گل می باشند.

اگر حتی پس از ترک ماری جوانا دچار کمبود خواب شدید، باید مداخلات زیر را برای خواب بهتر امتحان کنید :

زمان خواب ثابت را رعایت کنید

ساعات خواب منظمی داشته باشید. یک ساعت خواب ثابت به ذهن شما کمک می کند تا هر شب در زمان مشخصی استراحت کنید. همچنین از چرت زدن در طول روز خودداری کنید زیرا ممکن است در خواب شبانه مشکل ایجاد کند.

فقط زمانی به رختخواب بروید که احساس خواب آلودگی می کنید

دراز کشیدن در رختخواب در حالی که هنوز بیدار و پرانرژی هستید ممکن است منجر به محرومیت نسبی از خواب شود. علاوه بر عدم مصرف ماری جوانا، قبل از رفتن به رختخواب از مصرف مواد محرک مانند کافئین خودداری کنید زیرا مصرف کافئین می تواند شما را هوشیار نگه دارد.

محیطی مناسب برای خواب ایجاد کنید

با ساکت و تاریک نگه داشتن اتاق از داشتن محیطی آرام اطمینان حاصل کنید. داشتن تلویزیون در اتاق خواب یا صدای ساعت با صدای بلند ممکن است خواب شما را خراب کند.

آرام باشید

انجام فعالیت‌های مدیتیشن و آرامش عضلانی ممکن است اضطراب را کاهش دهد و به شما کمک کند آنقدر آرام بمانید تا بخوابید.

دیگر نگران نباشید

در نهایت، نگرانی از خواب نرفتن را کنار بگذارید و اجازه دهید همه چیز مسیر خود را طی کند. به احتمال زیاد در کمترین زمان به خواب خواهید رفت.

علائم تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی

تحریک پذیری

در حالی که ماری جوانا به دلیل اثرات مسالمت آمیز آن بر خلق و خوی مورد ستایش قرار می گیرد، مصرف کنندگان ممکن است در فاصله زمانی بین مصرف، تغییراتی در خلق و خوی خود ایجاد کنند.

این یکی از رایج ترین عوارض جانبی مصرف گل می باشد. بسیاری متوجه افزایش تحریک‌پذیری خود در حین مصرف دارو می‌شوند، بنابراین بیشتر مصرف می کنند.

کاهش انگیزه

 ماری جوانا میل به لذت بردن مصنوعی را به جای لذت های زندگی القا می کند. این کاهش انگیزه اغلب منجر به سبک زندگی نامناسب می شود. اگر می‌بینید که بیشتر از اینکه از نظر اجتماعی فعال باشید، آرزوی مصرف مواد دارید احتمالاً از این عارضه جانبی رنج می‌برید.

منبع : آیا تاثیر ماری جوانا بر بی خوابی کشنده است؟

بی خوابی از علائم تا درمان قطعی بدون عوارض

کم خوابی خلق و خو و حافظه ی شما را تحت تاثیر قراردهد و از سویی بی خوابی می تواند زندگی شما را نابود کرده و حتی در مواردی سبب کشته شدن فرد شود.

در جامعه ما، وسوسه و حتی فشار زیادی برای کم کردن خواب وجود دارد. در واقع، یک تصور غلط واقعی وجود دارد که محرومیت از خواب نوعی حرکت قهرمانانه محسوب می شود، نشانه ای از اینکه چقدر سخت کار می کنید، چقدر زود می توانید از خواب بیدار شوید، چقدر به خواب کی نیاز دارید، چقدر فعال، اجتماعی و پرمشغله هستید.اما خواب کافی فقط یک پاداش راحت پس از یک روز طولانی و مطمئناً نشانه تنبلی یا ضعف نیست. خواب کافی که برای بزرگسالان حداقل هفت ساعت تعریف می شود یک محرک برای سیستم فیزیولوژیکی بدن انسان است.

هنگامی که ما کم خواب می شویم (بیش از یک سوم بزرگسالان دچار کمبود خواب هستند) سلامت و تندرستی ما به روش های بی شماری از جهت ذهنی، جسمی و عاطفی آسیب می بیند.

برای اینکه از نظر فنی کم خواب در نظر گرفته شوید، نیازی نیست که تمام شب را بیدار باشید در واقع، ممکن است حتی متوجه نشوید که به اندازه کافی نمی خوابید، زیرا ممکن است احساس خستگی خاصی نداشته باشید.

علائم کم‌خوابی زیادی وجود دارد که فراتر از خمیازه کشیدن، تکان دادن سر پشت میز کار یا سختی در باز نگه داشتن چشم ها است.

نشانه های کم خوابی

بد خلق هستی

خواب و سلامت عاطفی عمیقاً به هم مرتبط هستند، بر اساس آمار دانشکده پزشکی هاروارد، بیماران مبتلا به اضطراب و افسردگی بیشتر احتمال دارد بی خوابی مزمن را تجربه کنند. حتی از دست دادن خواب کوتاه مدت و جزئی می تواند بر خلق و خو، دیدگاه و کیفیت مهم ترین روابط ما تأثیر منفی بگذارد.

اگر کم خواب هستید، در برابر بدخلقی، تحریک‌پذیری و چالش‌های مقابله با استرس آسیب‌پذیرتر هستید. کمبود خواب و استرس نیز می تواند یک چرخه بد ایجاد کند.

کاهش عملکرد

کمبود خواب مزمن می‌تواند بر شماتوانایی‌های ما برای استدلال، تمرکز، و حتی یافتن کلمات مناسب برای توصیف چیزهای ساده تأثیر منفی بگذارد. در واقع، تخمین زده می‌شود که بی‌خوابی به تنهایی سالانه ۴۱۱ میلیارد دلار برای اقتصاد آمریکا هزینه داشته باشد.

اغلب ما معتقدیم که تا دیروقت بیدار ماندن و پروژه های کاری را به پایان رساندن یا برای ارائه ها آماده شدن کاملا ضروری است. اما، به نظر می رسد، توقف کار به موقع برای پایان دادن به کار و داشتن یک خواب خوب، عموماً بهترین راه برای بهبود بهره وری و عملکرد کلی است.

کافئین قدرت شناختی را تا نیم ساعت افزایش می‌دهد، اما خواب اطلاعات اخیر بدردنخوری را که آموخته‌اید از بین می‌برد و آن ها را بایگانی می‌کند تا بتوانید به طور موثرتری اطلاعات جدید را دریافت کنید.

نوسان خلقی

در سال ۲۰۰۴، یک مطالعه طولانی مدت در ویسکانسین نشان داد که افرادی که کمتر از شش ساعت در شب می‌خوابند، بیشتر در معرض اضافه وزن هستند. این گروه کاهش سطح هورمون سرکوب کننده اشتها لپتین، همراه با افزایش سطح هورمون تحریک گرسنگی را نشان می دهد. زمانی که بیش از حد خسته هستیم، به سراغ میان وعده‌های بیشتری می‌رویم.اخیراً، محققان ارتباط قوی بین کمبود خواب و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را شناسایی کرده اند، یک اختلال متابولیک که اغلب با پرخوری و چاقی ایجاد می شود.

کدر شدن پوست

چشم‌های قرمز، پف‌کرده، حلقه‌های تیره زیر چشم و گوشه‌های رو به پایین دهان، همگی در افراد کم‌خواب به‌راحتی قابل شناسایی هستند. لورن هیل می‌گوید: «مردم معمولاً می‌توانند تشخیص دهند که شب سختی داشته‌اید یا خیر. حتی مقادیر کم کم خوابی بر ظاهر شما تأثیر می گذارد، خواب کافی و با کیفیت باید رکن هر روال مراقبت از پوست باشد.»

آسیب به عواطف و قضاوت ها

زمانی که افراد کم خواب هستند، ناحیه ای از مغز که با پردازش عاطفی درگیر است، یعنی قشر پیش پیشانی، اساساً به خواب می رود و شواهدی وجود دارد که خواب‌آلودگی باعث می‌شود افراد منطق خود را از دست بدهند.

در طول روز دچار خواب آلودگی می شوید. این یکی از نشانه‌های کمبود خواب است که ممکن است نسبتاً واضح به نظر برسد،علائم آن می تواند بیش تر از خمیازه کشیدن هر پنج دقیقه یا نیاز به قهوه خود باشد. بیش از ۳۰ درصد آمریکایی ها به طور مزمن دچار کم خوابی می شوند که با عواقب بالقوه کشنده ای همراه است.
۷٫ میل جنسی شما در حال کاهش است.
خستگی می تواند عامل مهمی در رابطه با عدم تمایل شما به رابطه جنسی باشد. طبق گفته کلینیک مایو، زنانی که درگیر مراقبت از کودکان و والدین سالخورده هستند، اغلب گزارش می‌دهند که در پایان روز بیش از حد خسته هستند و علاقه ای به رابطه جنسی ندارند.

اکثر بزرگسالان به هفت تا نه ساعت خواب نیاز دارند و به نظر می رسد استفاده از تبلت ها، تلفن ها و سایر صفحه های قبل از خواب به طور فزاینده ای عامل مهمی در افزایش ساعات خواب است.

دکتر دادخواه بیان کردند: استفاده از صفحه نمایش نه تنها افزایش طبیعی ملاتونین، هورمونی که مسئول تنظیم خواب است را سرکوب می کند، بلکه باعث می شود تا زمانی که در حال خواب می باشیم، ما را سرحال می کند، هوشیاری را افزایش داده و به خواب رفتن را سخت‌تر می‌کند.
کنترل احساسات خود را از دست می دهید. چه در حال دعوا با همکار باشید، چه با همسرتان وارد مشاجره شوید یا خونسردی خود را با فرزندانتان از دست بدهید، نخوابیدن این احتمال را افزایش می دهد که واکنش های عاطفی شما تکانشی تر و شدیدتر باشد.

با کم خوابی تمایل شما به واکنش شدید به موقعیت های منفی به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. وقتی متوجه شدید که کنترل احساسات خود را خیلی زیاد از دست می دهید، آن را نشانه ای از کمبود خواب در نظر بگیرید.

بدون اینکه متوجه بشی چرت میزنی

احساس خستگی در طول روز یکی از رایج ترین نشانه های کم خوابی است. اگر متوجه شدید که در حین کار چرت می‌زنید، چیزی را تجربه می‌کنید که کارشناسان خواب آن را خواب میکرو می‌نامند.

این می تواند از “چند تا چند ثانیه” طول بکشد و افرادی که آن را تجربه می کنند بدون اینکه متوجه شوند به خواب می روند. این کار می تواند خطرناک باشد، به خصوص اگر در حال رانندگی باشید.

نکات خواب برای افراد مسن

سالمندان چقدر به خواب نیاز دارند؟

در حالی که نیاز به خواب از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اکثر بزرگسالان سالم به هفت تا نه ساعت خواب در شب نیاز دارند. با این حال، احساس شما در صبح مهمتر از تعداد ساعات مشخص خواب است. بیدار شدن مکرر با احساس خستگی در طول روز بهترین نشانه این است که شما به اندازه کافی نمی خوابید.

بی خوابی و پیری

نکته ۱: بدانید که چگونه خواب با افزایش سن تغییر می کند

با افزایش سن، بدن شما سطوح پایین‌تری از هورمون رشد تولید می‌کند. وقتی این اتفاق می افتد، ملاتونین کمتری تولید می کنید، به این معنی که اغلب خواب پراکنده تری را تجربه کرده و در طول شب بیشتر از خواب بیدار می شوید. به همین دلیل است که بسیاری از ما با بالا رفتن سن خواب خود را سبک تر تصور می کنیم. به طور مثال ممکن است:

می خواهید عصرها زودتر بخوابید و صبح زودتر از خواب بیدار شوید.

برای اینکه ساعات خواب مورد نیاز خود را داشته باشید، باید شب ها مدت بیشتری را در رختخواب بگذرانید یا با چرت زدن در روز کمبود را جبران کنید.

در بیشتر موارد، چنین تغییراتی در خواب طبیعی است و نشان دهنده مشکل خواب نیست.

مشکلات خواب که به سن مربوط نمی شود

در هر سنی، تجربه گاه به گاه مشکلات خواب معمول است. با این حال، اگر هر یک از علائم زیر را به طور منظم تجربه می کنید، ممکن است با اختلال خواب مواجه باشید :

با وجود اینکه احساس خستگی می کنید در به خواب رفتن مشکل دارید.

وقتی بیدار می شوید در به خواب رفتن مشکل دارید.

بعد از یک خواب شبانه احساس شادابی نکنید.

در طول روز احساس تحریک پذیری یا خواب آلودگی می کنید.

در بیدار ماندن در هنگام نشستن، تماشای تلویزیون یا رانندگی مشکل دارید.

در طول روز در تمرکز مشکل دارند.

برای به خواب رفتن به قرص های خواب یا الکل اعتماد کنید.

در کنترل احساسات خود مشکل دارید.

نکته ۲: علل زمینه ای بی خوابی خود را شناسایی کنید

بسیاری از موارد بی خوابی یا مشکلات خواب ناشی از علل زمینه ای اما قابل درمان است. با شناسایی همه علل احتمالی، می توانید درمان را متناسب با آن انجام دهید.

آیا تحت استرس زیادی هستید؟

آیا افسرده هستید؟ آیا از نظر عاطفی احساس خستگی یا ناامیدی می کنید؟

آیا با اضطراب یا نگرانی مزمن مبارزه می کنید؟

آیا اخیراً یک تجربه آسیب زا را پشت سر گذاشته اید؟

آیا از داروهایی استفاده می کنید که ممکن است بر خواب شما تأثیر بگذارد؟

آیا مشکلات سلامتی دارید که خواب را مختل کند؟

علل شایع بی خوابی و مشکلات خواب در افراد مسن

عادات خواب بد و محیط خواب

عادات خواب بد شامل ساعات خواب نامنظم، مصرف الکل قبل از خواب و به خواب رفتن با تلویزیون روشن است. اطمینان حاصل کنید که اتاق شما راحت، تاریک و ساکت است و مراحل قبل از خواب شما برای خواب مفید است.

درد یا شرایط پزشکی

شرایط بهداشتی مانند نیاز مکرر به ادرار، درد، آرتریت، آسم، دیابت، پوکی استخوان، سوزش سر دل شبانه و بیماری آلزایمر می‌توانند خواب را مختل کنند. برای رفع هر گونه مشکلی با پزشک خود صحبت کنید.

یائسگی

در طول یائسگی، بسیاری از زنان متوجه می شوند که گرگرفتگی و تعریق شبانه می تواند خواب را مختل کند. حتی پس از یائسگی، مشکلات خواب ممکن است ادامه یابد. بهبود عادات روزانه، به ویژه رژیم غذایی و ورزش، می تواند کمک کننده باشد.

داروها

افراد مسن بیشتر از افراد جوان بیشتر از داروها استفاده می کنند و ترکیب داروها و همچنین عوارض جانبی آن ها می تواند خواب را مختل کند. پزشک شما ممکن است بتواند برای بهبود خواب تغییراتی در داروهای شما ایجاد کند.

عدم ورزش

اگر بیش از حد بی تحرک هستید، ممکن است هنگام خواب احساس خواب آلودگی نکنید. ورزش هوازی منظم در طول روز می تواند خواب خوب را تقویت کند.

فشار

تغییرات مهم زندگی مانند بازنشستگی، مرگ یکی از عزیزان یا جابجایی خانه می تواند باعث استرس شود. هیچ چیز بهتر از پیدا کردن کسی که بتوانید رو در رو با او صحبت کنید، خلق و خوی شما را بهتر نمی کند.

عدم مشارکت اجتماعی فعالیت های اجتماعی

خانواده و کار می تواند سطح فعالیت شما را بالا نگه دارد و بدن شما را برای یک خواب خوب آماده کند. اگر بازنشسته هستید، می توانید در کلاس هایی که برای بزرگسالان برگذار می شود شرکت کرده یا کارهای داوطلبانه را انتخاب کنید.

اختلالات خواب

سندرم پاهای بیقرار (RLS) و اختلال تنفس ( مانند خروپف و آپنه خواب ) بیشتر در افراد مسن رخ می دهد.

کمبود نور خورشید

نور شدید خورشید به تنظیم ملاتونین و چرخه خواب و بیداری شما کمک می کند. سعی کنید حداقل دو ساعت در روز نور خورشید را دریافت کنید. پنجره ها را در طول روز باز نگه دارید یا برای قدم زدن بیرون بروید

دلایل اختلالات خواب را بیشتر بشناسید

برای درمان مشکلات مربوط به خواب لازم است در ابتدا منشا بی خوابی و یا بدخوابی را به درستی کشف کنید.

۱٫ عوامل پزشکی برای درمان بی خوابی را بررسی کنید.

عوامل پزشکی بر هم زننده ی خواب معمولا افراد مسن را بیشتر از سایرین تحت تاثی قرار می دهد اما سایر افراد نیز ممکن است به دلیل تجربه ی مشکلاتی مانند درد مفاصل، دردهای بدنی، آپنه ی خواب، بارداری، فشار خون، مشکلات تنفسی و..

در طی شب به سختی به خواب روند و یا بارها بیدار شوند و برای بازگشت دوباره به خواب با مشکل روبه رو شوند.

در صورتی که علت اصلی بی خوابی تان موارد مربوط به سلامت جسمانی است، بهتر است نسبت به درمان مشکل جسمی با پزشک تان مشورت کنید.

۲٫ عوامل روانی را بررسی کنید.

بر اساس اصول روانشناسی، مشکل در خواب در اغلب موارد ناشی از وجود یک مشکل روانی قابل توجه است.

تچربه ی افسردگی، اضطراب، سوانح، آسیب های روحی، شکست عاطفی، از دست دادن عزیزان، احساس تنهایی و بسیاری از مشکلات روانی می تواند منجر به اختلال در خواب شود.

در این حالت مشکلات خواب می تواند خود را در قالب بی خوابی، بد خوابی، کابوس شبانه، خوابیدن افراطی و.. نشان دهد.

اگرچه تکنیک های به منظور کاهش آشفتگی روانی و رفع اورژانسی مشکلات مربوط به خواب وجود دارد، اما اولین توصیه مراجعه به روانشناس یا مشاور برای حل اساسی مساله ی روانی است.

• کابوس های تان را بنویسید و با جزییات تعریف کنید.

علی رغم باور سنتی که بیان خواب های بد را نامناسب می دانست، توضیح کابوس های شبانه با جزییات هرچه بیشتر تا حد زیادی منجر به رفع اختلالات خواب خواهد شد.

کابوس ها می توانند بیانگر اضطراب، افسردگی و ی استرس پس از سانحه ی درمان نشده باشند که عمیق ترین نگرانی های سرکوب شده را به زمان حال و سطح نیمه هوشیار فراخوانی می کنند.

از طریق بیان و نوشتن کابوس ها، فرد می تواند به مهم ترین نگرانی های کنونی اش آگاه شود و در گام بعدی برنامه ریزی برای حل آن ها در اولویت اول قرار خواهد داشت.

• قبل از خواب زمانی را به برنامه ریزی به منظور حل مشکلات تان اختصاص دهید.
در صورتی که به محض ورود به رختخواب، انبوهی از مشکلات و نگرانی ها به ذهن تان هجوم می آورد، بهتر است اتاق خواب تان را ترک کنید و زمانی را به نوشتن نگرانی های تان اختصاص دهید.

از این طریق ذهن تان آرام تر شده و برای خواب یاری تا ن خواهد کرد.

• در طی روز به اندازه ی کافی کار کنید.

افراد مضطرب، اهمالکار و یا افسرده ممکن است ساعات زیادی از روز را به بیکاری، فکر کردن در مود مشکلات و یا فعالیت های غیر مفید بگذرانند و در هنگام خواب با حجم وسیعی از کارهای انجام نشده ی اضطراب زا مواجه شوند.

به منظور حل این مشکل، بهتر است قبل از شروع هر روز، برنامه ای به منظور فعالیت مفید و موثر تنظیم کرده و بر اساس آن حرکت کنید تا بتوانید با آرامش خاطر بیشتری به خواب روید.

• از نخوابیدن نترسید.

ممکن است قبل از خواب با افکاری مانند ” می دونم که خوابم نمی بره، فردا حتما بازم کسل و بی حالم. اگر کم بخوابم و فردا سردرد بگیرم چی و..” رو به رو شوید.

نگرانی در مورد عدم خواب کافی، خود می تواند منجر به تجربه ی مشکلات بیشتر در زمینه ی خواب شود و شما را در چرخه ای معیوب گرفتار سازد.

واقعیت آن است که اگرچه بی خوابی می تواند بسیار مخرب باشد، اما تا به حال کسی به دلیل دیرتر خوابیدن نمرده است.

در صورتی که تجربه ی چنین افکاری بری شما نیز وجود دارد، می توانید از فن تناقضی “بیدار بمان” استفاده کنید.

تکنیک های درمان بی خوابی

دارو درمانی، درمان بی خوابی ناشی از افسردگی

استفاده از برخی داروها برای درمان بی خوابی می تواند در درمان انواع مختلفی از اختلالات خواب مفید باشد. افرادی که از اختلال خواب مانند آپنه خواب رنج می برند می توانند از داروهای خاصی بهره مند شوند که به آن ها کمک می کند به خواب بروند و بخوابند.

راه‌های زیادی برای درمان بی‌خوابی وجود دارد، از مکمل‌های گیاهی گرفته تا طب سوزنی و اشکال مختلف درمان همه تاثیرات خود را دارند. البته حتما پیش از استفاده از هر دارویی با پزشک خود مشورت کرده و از عوارض جانبی آن ها آگاهی کافی را کسب کنید.

حرکات یوگا برای بی خوابی

حرکات یوگا برای بی خوابی تاثیر زیادی دارد. مهم ترین حرکت یوگا برای بی خوابی شامل یک تمرین تنفس عمیق است که برای آرام کردن شما طراحی شده است تا بتوانید بخوابید و به آن «نیدرا» می گویند که به معنای نفس است.

بنابراین نیدرا برای آرام کردن بدن و ذهن شما استفاده می شود. این حرکت یوگا برای بی خوابی مفید می باشد زیرا به اختلالاتی می پردازد که باعث خواب آلودگی می شود و باعث کاهش تنش، اضطراب، عصبانیت، استرس، نگرانی، اضطراب، خستگی و موارد مشابه دیگر می شود.

تغذیه بی خوابی برای درمان قطعی بی خوابی
تغذیه ای که دریافت می کنید می تواند تفاوت بین خواب خوب یا نداشتن خواب شبانه را ایجاد کند. دریافت مواد مغذی مناسب برای کمک به درمان بی خوابی مفید می باشد.

فعالیت فیزیکی

سعی کنید در طول روز حداقل نیم ساعت ورزش کنید این باعث می شود که شب ها راحت تر به خواب بروید و خسته تر باشید البته حتما توجه داشته باشید که بلافاصله پیش از خواب نباید ورزش کنید.

چرت زدن را متوقف کنید

اگر عادت دارید که چند بار در طول روز چرت می زنید بهتراست که این عادت را ترک کنید زیرا باعث می شود که شب ها نتوانید خواب مناسب و کافی را داشته باشید.

قبل از خواب گوشی را دور کنید.

نه تنها گوشی بلکه تمام وسایل الکترونیکی را یک ساعت پیش از خواب از دسترس خود دور کنید می توانید کتاب بخوانید به موزیک آرامش بخش گوش دهید یا در سکوت با خودتان خلوت کنید اما به سمت گوشی یا تلویزیون نروید.

فاصله میان شام و خواب

حتما میان شام و خوابیدن حداقل ۳ ساعت فاصله بیندازید بسیاری از افراد بلافاصله پس از صرف شام می خوابند این باعث می شود که معده نتواند کار خود را به خوبی انجام دهد و فرد خواب کافی را نداشته باشید.

عادت خواب

هرکسی عادت خواب مشخصی دارد اگر دوست دارید اتاق را کامل تاریک کرده و از صداهای جانبی دوری کنید اما اگر عادت دارید می توانید از شب خواب نیز استفاده کنید تا کیفیت خواب خود را بهبود ببخشید.

ماساژ درمانی ،درمان خانگی بی خوابی

ماساژ باعث افزایش خون رسانی و بهبود خواب می شود علاوه بر این با افزایش آرامش و کاهش اضطراب و استرس می تواند روحیه فرد را بهبود ببخشد.

شناخت درمانی

شناخت درمانی کمک می کند تا باورهایی که باعث بی خوابی می شود را شناسایی و درمان کنید.

نگرانی های خود را رها کنید

برای درمان تضمینی بی خوابی افکار خود را روی کاغذ بنویسید و نگرانی های خود را پیش از خواب رها کنید این باعث می شود تا بتوانید راحت تر مشکلات روز خود را رها کرده و برای خواب آماده شوید.

درمان قطعی بی خوابی تضمینی بدون عوارض

درمان قطعی بی خوابی تضمینی بدون عوارض در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با دستگاه های نوین، جدید و تکنیک های روانشناسی. رزرو وقت با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

منبع : بی خوابی از علائم تا درمان قطعی بدون عوارض

۱۶ علائم فیزیکی و روانی استرس

علائم فیزیکی و روانی استرس می تواند اثرات جسمی و شناختی زیادی را به همراه داشته باشد. در اینجا ۱۵ نشانه و علائم فیزیکی و روانی استرس ذکر شده است که می تواند در تشخیص استرس به عنوان یک بیماری به شما کمک کند.

علائم فیزیکی و روانی استرس

۱٫سردرد زیاد

آیا تمام روز سردرد دارید؟ سردرد ممکن است ناشی از میگرن یا استرس باشد. استرس می تواند باعث درد بدن به شکل تنش عضلانی شود که منجر به سردرد و کمردرد می گردد.

از آنجایی که عضلات گردن و پوست سر در هنگام استرس منقبض می شوند، ممکن است دچار سردرد شوید. به همین دلیل است که استرس یکی از رایج ترین محرک های سردرد و میگرن است.

برای درمان سردرد بهتر است به یاد داشته باشید که به اندازه کافی آب مصرف کنید. نوشیدن آب کافی در مواقع استرس بسیار مهم است. کم آبی بدن نیز می‌تواند باعث سردرد شود، پس به خودتان لطف کنید آب کافی مصرف کنید.

۲٫مشکلات گوارشی

گوازش ممکن است یکی از اولین مکان هایی باشد که علائم استرس یا اضطراب را تجربه می کند. در طول دوره های استرس زا، بدن سیستم عصبی سمپاتیک را افزایش داده و همچنین سیستم گوارشی را کند می کند، بنابراین در این دوره از خون کافی برای هضم استفاده نمی کنید.

در عوض، بدن شما انرژی خود را به عضلات و قلب هدایت می کند تا پاسخ جنگ یا گریز (پاسخ به استرس) را ایجاد کند. کندتر بودن سیستم گوارشی ممکن است باعث مشکلات گوارشی مانند افزایش اسید معده شود که می تواند منجر به سوزش سر دل، حالت تهوع و نفخ شود.

۳٫کم خوابی

۴۳ درصد از بزرگسالان در آمریکا گزارش کرده اند که به دلیل استرس، خواب ضعیفی دارند. استرس بیش از حد می تواند کیفیت و برنامه خواب شما را خراب کند و چرخه خواب ناسالم را به حرکت درآورد.

خواب ضعیف می تواند منجر به مشکلات سلامت روانی و جسمی شود که به نوبه خود می تواند باعث استرس در زندگی روزمره و خواب ضعیف در شب شود.

دلیل اصلی کم خوابی مشکل این است که هورمون‌های مسئول استرس، هورمون‌های برانگیختگی هستند: این هورمون‌ها از نظر بیولوژیکی طراحی شده‌اند تا شما را بیدار نگه دارند و سیستم عصبی‌تان را در حالت جنگ یا گریز نگه دارند.

اگر سیستم عصبی شما قادر به آرام شدن نباشد و بدن و ذهن نتوانند به حالت استراحت برگردند، احتمالاً در خوابیدن با مشکل مواجه خواهید شد.

علاوه بر این، استرس در طول روز نیز ممکن است باعث رویاهای عجیب و غریب یا مضطرب شود. یکی از بهترین کارهایی که می توانید انجام دهید ایجاد عادات سالم برای بهداشت خواب داشته باشید.

۵٫ عرق کردن از علائم فیزیکی و روانی استرس

عرق کردن طبیعی و سالم است، به خصوص اگر تحت فشار هستید، اما تعریق بیش از حد استرس در مجموع جانور دیگری است.

هنگامی که انسان‌ها موقعیتی استرس‌زا را تجربه می‌کنند، مدولای آدرنال (ناحیه‌ای در مغز) هورمون آدرنالین ترشح می‌کند که بدن را برای واکنش پرواز یا مبارزه آماده می‌کند. این کار ضربان قلب، تعریق، فشار خون و تعداد تنفس را افزایش می دهد.

همانطور که بدن به احساساتی مانند اضطراب یا استرس واکنش نشان می دهد، عرق را از غدد آپوکرین واقع در زیر بغل، کشاله ران و روی پوست سر آزاد می کند.

خوشبختانه، این نوع عرق معمولاً بدون بو است، اگرچه هنوز هم می تواند ناراحت کننده باشد، راه حل واقعی این است که به ریشه مسئله (مانند منبع استرس خود) بپردازید و راه هایی برای کاهش سطح استرس خود پیدا کنید، خواه مدیتیشن باشد یا دعا، ورزش، درمان یا هر روشی که استرس شما را کاهش می دهد.

۶٫ ریزش مو از علائم فیزیکی و روانی استرس

وقتی سطح کورتیزول بالا می‌رود، هورمون‌های دیگر بدن مانند هورمون‌های تیروئید و تخمدان را نیز مهار می‌کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، سیگنال بدن شما برای رشد مو تحت تاثیر قرار می گیرد.

در حالی که ریزش ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو در روز برای انسان معمول است، اما هر چیزی فراتر از این می تواند به دلیل هورمون ها باشد. ریزش بیش از حد موی سرتان بیش از حد ممکن است نشان دهنده استرس شما باشد.

استرس همچنین می تواند باعث تریکوتیلومانیا شود ، وضعیتی که باعث می شود فرد میل شدیدی برای کندن مو از پوست سر، ابروها یا سایر نواحی بدن خود داشته باشد.

با این حال، ریزش مو همچنین می‌تواند به دلیل بیماری یا شرایط سلامت دیگری باشد، بنابراین اگر تکنیک‌های مدیریت استرس باعث کاهش ریزش مو نمی‌شوند، مهم است که به یک متخصص مراجعه کنید.

۷٫درد قفسه سینه | علائم فیزیکی و روانی استرس

استرس ممکن است مقصر واقعی درد در قفسه سینه باشد و خوشبختانه درد قفسه سینه ناشی از استرس، تهدید کننده زندگی نیست. یکی از علائم کمتر شناخته شده استرس، درد قفسه سینه است.

درد قفسه سینه و استرس نیز می تواند به یک چرخه معیوب تبدیل شود. در حالی که استرس می تواند منجر به درد قفسه سینه شود، ترسناک بودن درد قفسه سینه می تواند استرس را افزایش دهد. بنابراین، مدیریت استرس برای جلوگیری از گرفتار شدن در این چرخه ضروری می باشد.

۸٫ سرگیجه

استرس می تواند ضربان قلب شما را افزایش دهد و باعث تنفس سریع و کم عمق شود که می تواند باعث سرگیجه یا سبکی سر شود.

۹٫ فقدان میل جنسی

با گذشت زمان، استرس می تواند تعادل هورمونی بدن را مختل کند. همراه با کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ، سیکل های قاعدگی نامنظم و پریود نشدن نیز شایع است.

۱۰٫خشکی دهان و مشکل در بلع

استرس می تواند تولید بزاق را کند کند که می تواند باعث خشکی دهان شود و بلع را دشوار سازد.

۱۱٫ فراموشی

تحقیقات نشان می دهد که استرس می تواند به صورت شناختی از طریق حافظه ظاهر شود. استرس می تواند مغز شما را به گونه ای تحت تاثیر قرار دهد که باعث فراموشی بیشتر از حد معمول شود یا حتی باعث شود که چیزهایی را به اشتباه به خاطر بسپارید.

۱۳٫ مشکل در تمرکز | علائم فیزیکی و روانی استرس

افرادی که تحت استرس زیادی هستند معمولاً در تمرکز مشکل دارند. در حقیقت تمرکز روی هر چیز دیگری برایتان مشکل است.

۱۴٫ نگرانی دائمی

استرس همچنین بر تفکر شما تأثیر می گذارد و می تواند باعث شود که نگرانی ها دائمی داشته باشید. شما ممکن است حتی در مورد استرس‌ حتی زمانی که آنجا نیستید نگران باشید.

۱۵٫ قضاوت ضعیف

استرس می تواند باعث شود که تصمیمات ضعیفی بگیرید، حتی اگر معمولاً قضاوت خوبی داشته باشید. اثرات شناختی استرس می تواند باعث شود که شما بیش از حد معمول تکانشگر باشید یا به سادگی در تصمیم گیری ناکام بمانید.

مطالعات در سال ۲۰۱۲ نشان داد که شرکت کنندگان تحت استرس نسبت به گروه کنترل (که با هیچ عامل استرس زا مواجه نبودند) به طور قابل توجهی در قضاوت های حرفه ای خود دقت کمتری داشتند.

۱۶٫ استرس سیستم ایمنی 

تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که استرس سیستم ایمنی را کاهش می‌دهد و همین باعث می شود افراد در شرایط سخت دچار بیماری شوند و سیستم ایمنی آن ها آسیب ببیند.

برای درمان استرس و کاهش علائم آن در اولین فرصت با مراکز مشاوره ستاره ایرانیان تماس بگیرید و با کمک مشاوران استرس و اضطراب خود را پیش از آنکه شدید شوند مدیریت کنید.

منبع : ۱۶ علائم فیزیکی و روانی استرس

۷۰ علائم اوتیسم در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان

علائم اوتیسم در کودکان افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) متفاوت است. در حالی که اوتیسم هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم معمولا زمانی که کودک بین ۱۸ تا ۲۴ ماهه است قابل توجه است. اوتیسم یک اختلال رشدی در نظر گرفته می‌شود، زیرا اغلب در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود.

اگرچه، این بدان معنا نیست که در سال‌های نوجوانی یا حتی بزرگسالی نمی‌توان آن را تشخیص داد. اما به طور کلی علائم اوتیسم در کودکان از سنین پایین شروع می شود طیف گسترده ای از علائم اوتیسم در کودکان وجود دارد که هر یک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد، به همین دلیل است که هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است.

اختلال طیف اوتیسم

با توجه به تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تحقیقات گسترده نشان داده است که به نظر می رسد مغز افراد مبتلا به اوتیسم متفاوت از همسالان بدون اوتیسم رشد می کند. این تفاوت در رشد مغز مسئول چالش هایی است که افراد مبتلا به اوتیسم با آن روبرو هستند و همین آن ها را از کودکان دیگر متفاوت می سازد.

اختلال طیف اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر است. با این حال، این بدان معنا نیست که نمی توان زندگی کاملی داشته باشند.

اگر یک برنامه درمانی و مداخله توسط متخصصانی مانند تحلیلگر رفتار کاربردی یا پزشک وجود داشته باشد، می توان علائم را مدیریت کرد. ممکن است سوالاتی مانند ” آیا تکان دادن سر از علائم اوتیسم در کودکان است ؟” داشته باشید که در این مقاله به همه آن ها پاسخ داده خواهد شد.

علائم اوتیسم در کودکان چیست| علائم اوتیسم چیه نی نی سایت

۱۰ علائم اوتیسم در کودکان عبارتند از:

  • تاخیر در یادگیری رشدی
  • حساسیت بیش از حد یا کمتر به نور، صدا، لمس یا مزه
  • مشکل در برقراری ارتباط
  • حرکات و رفتارهای تکراری
  • دشواری در موقعیت های اجتماعی
  • دلبستگی غیرعادی
  • مشکلات حسی
  • مشکلات مکرر در خواب
  • عدم کنترل کافی تکانه ها

توجه به این نکته مهم است که علائم اوتیسم در بزرگسالان و کودکان تفاوت هایی وجود دارد و باید هرکدام را جداگانه بررسی کرد. علائم و نشانه های اوتیسم نیز می تواند با انتقال کودکان به دوران نوجوانی و سپس به بزرگسالی تغییر کند.

در ادامه به علائم گفته شده به طور کامل پرداخته می شوید:

۱. تأخیرهای رشدی

اوتیسم می تواند بر رشد کودک تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به برخی از انواع اوتیسم ممکن است دارای تأخیرهای رشدی مانند ناتوانی باشند یا ممکن است در نقاط عطف رشد عقب بمانند. برای مثال، شخصی ممکن است در زمینه مهارت های پیروی از دستورالعمل های ساده یک تا دو مرحله ای مشکل داشته باشد.

در هر مرحله از رشد کودک نشانه های خاصی وجود دارد که نشان از وجود مشکلی می باشد و والدین و پزشکان باید به این نشانه ها دقت زیادی داشته باشند.

 

در ادامه برخی از این نکات آمده است که نشان می دهد مشکلی وجود دارد. البته با توجه به سن کودک باید این موارد بررسی شود و در برخی از سنین این رفتارها عادی می باشد:

نمی‌تواند با اسباب‌بازی‌های ساده (مانند تخته‌های گیره‌های، پازل‌های ساده، دسته‌های چرخشی) کار کند.

با جملات صحبت نمی کند.

دستورهای ساده را نمی فهمد.

نمی خواهد بچه های دیگر با اسباب بازی های او بازی کنند.

تماس چشمی کافی را برقرار نمی کند.

۲. حساسیت بیش از حد زیاد یا کم به نور، صدا، لمس یا مزه

افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک های حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن یا لمس برخی از پارچه ها بیش از حد حساس هستند. مغز کودکان اوتیسمی برای پردازش محرک های دریافتی متفاوت از کودک بدون اوتیسم عمل می کند.

در نتیجه، افراد مبتلا به اوتیسم به راحتی تحت فشار قرار می گیرند. هجوم اطلاعاتی می تواند برای آن ها ترسناک یا گیج کننده باشد برای همین در این شرایط برخی از کودکان اوتیسمی سر خود را به جایی می کوبند تا درد خود را کمی تسکین دهند.

برخی دیگر از نمونه های علائم اوتیسم در کودکان ممکن است شامل ناتوانی در تحمل طعم تند غذا و تمایل به یک رژیم غذایی ملایم باشد. یا ممکن است به دلیل حساسیت پوست، تجربه لمس دیگران را نتواند تحمل کند.

در طرف دیگر این طیف، فردی که مبتلا به اوتیسم است ممکن است نسبت به محیط خود حساسیت کمتری داشته باشد. آن ها ممکن است قادر به پردازش محرک های مختلف نباشند و می توانند در برابر شرایطی که دیگران غیرقابل تحمل می یابند مصون به نظر برسند.

در این شرایط هم که محرک ها کم تر از حالت عادی می باشند بازهم ممکن است کودک سر خود را به اطراف بکوبد تا این حالت را تغییر دهد.

۳. مشکل در مهارت های ارتباطی

زمانی که کودک به ۱۲ تا ۱ ماهگی می رسد، باید به دستورات ساده مانند “بله” یا “نه” که یک سوال ساده پاسخ دهد. در این سن، کلماتی مانند «ماما» یا «بابا» را بیان کنند و حتی ممکن است شروع به تقلید کلمات کوچکی کند که می شنود.

کودکانی که علائم بیماری اوتیسم را نشان می دهند در مهارت های زبانی دچار اختلال می شوند. آن ها ممکن است اصلا صحبت نکنند یا شروع به سکوت طولانی تر کنند. آن ها ممکن است از تلاش برای برقراری ارتباط با دیگران، حتی کسانی که دوست دارند خودداری کنند.

ارتباط کلامی همه چیز نیست و نشانه های مشکل در مهارت های ارتباطی شامل خواندن حالات چهره و تماس چشمی، آگاهی از آهنگ ها و همچنین درک حرکات است. توانایی کلی برای برقراری ارتباط به شدت به رشد اجتماعی و فکری کودک بستگی دارد.

۴. حرکات و رفتارهای تکراری |علائم اوتیسم خفیف در کودکان

تکرار برخی حرکات و رفتارها، مانند تکان دادن عمدی سر، پا یا بازو، ایجاد حالات عمدی صورت، یا کشیدن مو ممکن است از علائم اوتیسم در کودکان باشد.  تکان دادن سر اوتیسم معمولاً با کوبیدن سر یا سایر رفتارهای تکراری همراه است.

والدین ممکن است بپرسند، ” آیا کشیدن مو نشانه اوتیسم است ؟” در حالی که کشیدن مو در کنار بقیه نشانه ها می تواند نشانه اوتیسم باشد، کشیدن مو به خودی خود نشان دهنده اوتیسم نیست.

رفتارهای تکراری به دو گروه دسته بندی می شود.

  • حرکاتی مانند دست زدن، بی‌قراری با اشیاء یا تکان دادن بدن و صداهایی مانند غرغر کردن یا تکرار عبارات خاص هستند.
  • رفتارهای تکراری شامل ویژگی‌های اوتیسم مانند اسرار بر یکسانی و علایق شدید .
۵. ناتوانی در برقراری ارتباط در موقعیت های اجتماعی

یکی از علائم اوتیسم که به راحتی قابل تشخیص است، ناتوانی در معاشرت با دیگران است. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال در اوتیسم که در یک محیط اجتماعی پر از محرک‌ قرار می‌گیرند، به خاموش شدن می‌رسند.

گاهی اوقات به اشتباه به آن ها برچسب “تنها” یا درونگرا زده می شود. افرادی که «تنهایی» را دوست دارند ترجیح می‌دهند زمانی را به تنهایی بگذرانند و از همراهی خود لذت ببرند تا با دیگران.

بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، یک فرد برای تشخیص اوتیسم باید نقایص مداوم را در این زمینه ها نشان دهد:

  • مشکلات در شروع رابطه اجتماعی و پاسخ به صحبت های دیگران
  • مشکلات غیرکلامی مانند تماس چشمی

این مشکلات مهارت های اجتماعی به دلیل موارد زیر ایجاد می شوند:

  • مشکل در کسب مهارت های زبان کلامی
  • ناتوانی در خواندن نشانه های ارتباط غیرکلامی
  • رفتارهای تکراری یا وسواسی و اسرار بر پایبندی به روال ثابت
  • ورودی های حسی بسیار زیاد

به همین دلیل است که آموزش مهارت های اجتماعی یک مداخله اصلی در درمان اوتیسم است.

۶. مشکل با انتقال

داشتن دستور مشخص در انجام کارهای روزمره به افراد مبتلا به اوتیسم آرامش می دهد. یک برنامه ثابت و خودتنظیمی به آرام کردن ذهن مضطرب کمک می کند. با این حال، زندگی به ندرت قابل پیش بینی است.

رویدادهای غیرمنتظره می تواند اتفاق بیفتند و روال عادی را از بین ببرند. تغییرات کوچکی از برنامه خارج می شود می تواند باعث ناراحتی شود. تغییرات بزرگ زندگی، مانند شروع مدرسه یا فارغ التحصیل از دانشگاه، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم را به دلیل احساس از دست دادن کنترل، دچار اضطراب می کند.

اگر به این فرد خودتنظیمی آموزش داده نشده باشد، ممکن است نتوانند شرایط را کنترل کنند و دچار حملات پنیک شوند.

این علائم اوتیسم در بزرگسالان را می توان به روشی مشابه مدیریت کرد. بزرگسالان در محل کار ممکن است به کمک در زمینه مدیریت زمان نیاز داشته باشند. یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند از تقسیم کردن روز به تکه های قابل پیش بینی سود ببرد.

۷. دلبستگی به علایق غیرمعمول |علایم واضح اوتیسم

یکی از ساده‌ترین علائم اوتیسم در کودکان و بزرگسالان، علاقه شدید به اشیاء یا موضوعات غیرعادی است که تقریباً تا حد زیادی وسواس گونه است. به عنوان مثال، یک فرد اوتیستیک ممکن است موارد زیر را دوست داشته باشد:

  • قطار
  • تمبر
  • قاشق

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می دانند که چه چیزی را دوست دارند و برایشان اهمیتی ندارد که به نظر “عجیب” باشد. آن ها همچنین می توانند آنقدر پرشور باشند که زمان زیادی را به علایق خود اختصاص دهند.

غالباً آن ها در موضوعاتی که از آن لذت می برند متخصص موضوع می شوند. این یکی از علائم اوتیسم در کودکان است.

یکی دیگر از علائم اوتیسم در کودکان این است که چه در نقاشی و چه در بازی های ویدیویی، انرژی بی پایانی را صرف انجام سرگرمی خود می کنند. اکثر کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ترجیح می دهند این کارها را به تنهایی انجام دهند.

۸. مشکل در درک احساسات

تصور غلطی که در مورد اوتیسم وجود دارد که یکی از علائم اوتیسم در کودکان بی احساسی آن ها می باشد. این کاملا نادرست است آن ها احساساتی مانند دیگران دارند. آن ها به سادگی با درک و تفسیر احساسات مبارزه می کنند.

ابتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند تشخیص احساسات از روی حالات چهره و زبان بدن را دشوار کند.

افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نشانه های اجتماعی عادی مانند ابروهای بالا یا بالا انداختن شانه را درک نکنند. آن ها در تشخیص احساسات یا طعنه به راحتی از لحن صدای یک فرد مشکل دارند.

احساسات کودک یکی از علائم اوتیسم در کودکان است بنابراین توجه به خشم، ترس، انزجار و تعجب چالش برانگیز است. به همین دلیل، معمولاً افراد مبتلا به اوتیسم موقعیت‌ها را اشتباه تصور می کنند و واکنش‌های نامناسبی نشان می‌دهند. اختلال طیف اوتیسم در بیان احساسات خود و تجربه همدلی با مشکل مواجه می شود.

والدین، معلمان و درمانگران باید رشد عاطفی را در کودکان خردسال مبتلا به اوتیسم تحریک کنند. بهتر است هر چه زودتر مداخله کنید.

کارهای زیر می تواند در فعال ساختن رشد عاطفی موثر باشد:

  • عواطف را در زمینه‌های طبیعی نشان دهید وقتی در حال خواندن کتاب، تماشای یک ویدیو یا ملاقات با دوستان با فرزندتان هستید، می‌توانید به این موضوع اشاره کنید مثلا به او بگویید « علی اخم کرده پس عصبی است» « سارا داره لبخند میزنه بنابراین خوشحال است»
  • پاسخگو باشید: به عواطف فرزندتان پاسخ دهید، مثلاً «تو لبخند می‌زنی بنابراین باید خوشحال باشی».
۹. مشکلات مکرر خواب

یکی از علائم اوتیسم در کودکان که بسیار قابل توجه می باشد مشکلات خواب است. نزدیک به ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای اختلال خواب مزمن همراه هستند و افراد مبتلا به اوتیسم دو برابر بیشتر در معرض بی خوابی منظم هستند.

آن ها به طور کلی با خوابیدن برای هشت ساعت توصیه شده هر شب مقابله می کنند. متأسفانه کمبود خواب کافی می تواند علائم اوتیسم در کودکان را بدتر کند. افراد کم خواب مبتلا به اوتیسم رفتارهای تکراری و تاخیر یادگیری بیشتری از خود نشان می دهند.

بر اساس گزارشات Spectrum News افراد مبتلا به اوتیسم حدود ۱۵ درصد از زمان خواب خود را در مرحله حرکت سریع چشم (REM) می گذرانند که برای مهم و خاطرات بسیار است. در مقابل، اکثر کودکان، حدود ۲۳ درصد از آرامش شبانه خود را در REM می گذرانند.

چه چیزی خواب را اینقدر سخت می کند؟ کودکان و بزرگسالان مبتلا به ASD حتی با سر و صدایی می توانند بیدار شوند. آن‌ها همچنین ممکن است ذهن‌های مضطرب و بیش فعالی داشته باشند که برای خوابیدن به چالش کشیده می‌شوند، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به ASD دارای بیش فعالی یا وسواس نیز هستند.

پزشکان افراد مبتلا به اوتیسم داروهای ملاتونین می دهند تا بهتر بخوابند. البته این دارو حتما زیر نظر پزشک متخصص مصرف می شود و نباید خودتان به مصرف آن اقدام کنید.

 

۱۰. عدم توانایی کنترل تکانه

کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به طور کلی فاقد مهارت‌هایی برای کنترل تکانه‌های خود هستند. افراد مبتلا به اوتیسم به دلیل نقص در عملکرد اجرایی، اغلب بدون فکر کردن به چیزها، بر اساس خواسته های خود عمل می کنند.

کارکرد اجرایی اصطلاحی روان‌شناختی است که به مجموعه مهارت‌های شناختی اطلاق می‌شود که تنظیم مهارت‌های را فراهم می‌کند، از جمله این فعالیت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • برنامه ریزی و سازماندهی
  • مدیریت زمان
  • بازداری رفتاری
  • انجام چند کار همزمان
  • استدلال و حل مسئله

نشانه های اوتیسم در نوجوانان

این نشانه ها عبارت هستند از:

  • وقتی به آن ها لبخند می زنید با لبخند به شما پاسخ نمی دهند.
  • کوبیدن سر به دیوار یا با دست به سر خود کوبیدن
  • اگر صدا، طعم، بو یا نور خاصی را دوست نداشته باشند به شدت ناراحت و عصبی می شوند.
  • عبارات یکسان را تکرار می کنند.
  • تمایل به تکرار عادات دارند.
  • احساسات دیگران را درک نمی کنند.
  • علاقه زیاد به داشتن یک روال مشخص در طول روز دارند و از بهم خوردن آن ناراحت می شوند.
  • معمولا تنها هستند و مهارت بسیار پایینی در دوست یابی دارند.
  • علاقه شدید به فعالیت های خاصی دارند.
  • تغییرات جزئی آن ها را ناراحت می کند.
  • علایق وسواسی از علائم اوتیسم در نوجوانان می باشد.
  • فقط دوست دارد در مورد چیزی که به آن علاقه دارد صحبت کند.
  • مشکل در خواندن نشانه های غیرکلامی مانند لحن صدا، حرکات و زبان بدن
  • ترجیح می دهد با افراد مسن تر از خود صحبت کند.
  • احتمال تشنج می تواند در دوران بلوغ افزایش یابد

احتمال اینکه نوجوان اوتیستیک شما در دوران بلوغ دچار تشنج شود چهار به یک است. علت مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که تغییرات هورمونی عامل اصلی این مسئله می باشند.

نشانه های اوتیسم در بزرگسالان

برخلاف باور بسیاری از افراد اوتیسم در بزرگسالی نیز رخ می دهد. در اینجا علائم لازم برای تشخیص اوتیسم در بزرگسالان آورده شده است و به شما کمک می کند تا این اختلال را راحت تر تشخیص دهید:

  • بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است در خواندن نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشید. این می تواند همه چیز را از حالات چهره شخص گرفته تا ژست یا لحن صدای آن ها را در بر گیرد.
  • حفظ یک برنامه منظم یا منظم نگه داشتن کارها به این افراد کمک می کند تا احساس کنند زندگی امن و قابل پیش بینی دارند و ممکن است زمانی که کارهای روزمره آن ها بهم می خورد احساس ناراحتی شدیدی پیدا کنند.

سخن آخر

جوانان اوتیستیک ممکن است برخلاف دستورات والدین یا مراقب خود عمل کنند و هر طور که می خواهند رفتار کنند. به عنوان مثال، آن ها ممکن است اقلامی را که دوست دارند در فروشگاه ها بردارند، مدرسه را ترک کنند تا کاری را که دوست دارند انجام دهند یا به احساسات دیگران بی توجهی کنند.

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم از اشتراک گذاری متنفرند و بلافاصله اشیاء را پس می گیرند. کنترل ضعیف تکانه قطعا یکی از علائم اوتیسم در کودکان است که باید با مداخله برطرف شود.

شناسایی زودهنگام این ۷۰ علائم اوتیسم در کودکان و ​​مداخله، کلید موفقیت در آینده است. انتظار و عقب انداختن مداخله می تواند به معنای افزایش موارد زیر باشد:

  • نقص های شناختی
  • اختلال در مهارت های عاطفی یا اجتماعی
  • چالش های رفتاری
  • مهارت های ارتباطی ضعیف یا تاخیر در گفتار

منبع : ۷۰ علائم اوتیسم در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان

کاهش اضطراب

در رفتار درمانی شناختی (CBT)، تمرکز توجه به ابعاد شناختی، رفتاری و جسمی و فیزیکی اضطراب است. بدین ترتیب، تلاش برای کنترل اضطراب می بایست معطوف به الف) باورهای ترس آور، ب) رفتارهای اجتنابی و پ) تنش در بدن باشد. به هر سه مورد بیشتر می پردازیم.

• باورهای ترسناک

این باورها و افکار شامل فکر کردن به موقعیتی است که چالش برانگیزتر از حالت واقعی آن است، تصور کردن این که آینده غیر قابل پیش بینی و غیر قابل کنترل است .

باور به اینکه شما قابلیت و توانایی برای مواجهه با این موقعیت های ترسناک را ندارید. این باورها زمانی که بخش احساسی اضطراب شدید است، تشخیصشان سخت است اما با تمرین می توانند شناسایی شده و تغییر داده شوند.

• رفتارهای اجتنابی

با اجتناب از موقعیت هایی که منجر به اضطراب می شود، ممکن است احساس بهتری داشته باشیم، حداقل برای مدتی.

اما اگر دفعه ی بعد ما در کنار افراد و یا موقعیت هایی باشیم که باعث بروز اضطراب می شوند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ احتمالات ممکن این است که ما از این موقعیت ها و افراد هم اجتناب خواهیم کرد.

این نشان دهنده ی این است که چگونه الگوهای اجتناب گسترش پیدا می کنند و چرا شکستن این الگوها سخت می شود.

اجتناب بایستی به مرور با رفتارهایی که عملکرد در موقعیت های چالش بر انگیز را بهبود می دهد، جایگزین شود.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که در این فرآیند عجله نداشته باشید، چرا که تنزل در این فرآیند ممکن است به اعتماد به نفس فرد آسیب برساند و اعتماد به نفس پایین به نوبه ی خود به پیشبرفت اضطراب کمک می کند.

• تنش در بدن

زمانی که اضطراب رخ می دهد، عضله ها منقبض شده، تنفس سطحی می شود و ضربان قلب افزایش می یابد.

این عکس العمل ها مشابه عکس العمل هایی هستند که ممکن است ما در حین تهدیدهای فیزیکی مانند افتادن از یک سقف یا زمانی که یک سگ عصبانی ما را دنبال می کند، داشته باشیم.

این بخش عادی از واکنش ترس است و اگر ما نیاز به دفاع از خودمان و یا فرار از خطر داشته باشیم، انطباق پذیر است. و به این دلیل است که آموزش ریلکسیشن فیزیکی یکی از مهم ترین بخش ها در مدیریت اضطراب است.

روش هایی برای کاهش اضطراب

توصیه های پیش رو می توانند برای کاهش باورهای ترسناک، رفتارهای اجتنابی و تنش در بدن به کار روند. تاثیر گذاری هر یک از این توصیه ها به نوع اضطرابی که شما تجربه می کنید و شدت مسائل بروز یافته بستگی خواهد داشت.

 اگر نگرانی شما شامل سوالاتی با مضمون ” اگر … شود چه اتفاقی می افتد؟” باشد، به این سوالات با نوشتن لیستی از رفتارهای قابل انجام و افکاری که می تواند مدیریت یک موقعیت را تسهیل کند، پاسخ دهید.

 افکار خود برای زمانهای آتی را به جای تکرار آنها در ذهنتان، بنویسید. به عنوان مثال، اگر شما در مورد به خواب رفتن بسیار نگران هستید، در رخخواب خود در یک نوتپد و یا دفترچه این نگرانی های خود را یادداشت کنید.

با این روش، همیشه می توانید این نگرانی ها را زمانی که آمادگی پرداختن به آنها را دارید، مرور کنید.
 سعی کردن برای نگران نبودن و یا گفتن اینکه همه چیز خوب پیش خواهد رفت می تواند تاثیرات غیر ارادی برای بروز نگرانی بیشتر داشته باشد.

زمانی که نگرانی تشدید می شود، یا اگر دغدغه های خاصی کنرل کردنشان سخت است، از خودتان یک سری سوال برای ارزیابی میزان مشابهت پیش بینی هایتان با رخدادهای پیش رو و اینکه چه میزان این پیش بینی ها تحقق خواهند یافت و اینکه شما چگونه با اینها مواجه خواهید شد، بپرسید.

اینجا مثال هایی آورده شده: “این اتفاق چگونه رخ خواهد داد؟ ” اگر اتفاق افتاد، بدترین خروجی آن چه خواهد بود؟” بهترین نتیجه چه خواهد بود؟ محتمل ترین نتیجه چه خواهد بود؟ من برای اینکه از بروز آن جلوگیری کنم چه کاری می توانم انجام دهم؟ برای مواجهه با آن چه کاری می توانم انجام دهم؟”.

یادگیری برای تحمل عدم قطعیت بخش مهمی از مدیریت اضطراب است. اهمیتی ندارد چه میزان شما برای آینده آمادگی دارید، همیشه اتفاقات غیر قابل پیش بینی و غیر قابل کنترل خواهند بود. هر چه بیشتر شما این عدم قطعیت را بپذیرید، مواجهه با این سورپرایزها برایتان آسان تر خواهد شد.

مواجهه ی مکرر با یک موقعیت دلهره آور یکی از بهترین روش ها برای کاهش رفتارهای اجتنابی است. به عنوان مثال، اگر شما در حال تجربه ی اضطراب اجتماعی پیرامون افراد نا آشنا هستید، فرصت های ملاقات با افراد جدید به خود بدهید و با این پروسه احساس راحتی بیشتری خواهید داشت.

به مردمی که نمی شناسید سلام بدهید و بپذیریدشان، با فردی که در صف خرید سوپر مارکت ایستاده مکالمه کنید، به مهمانی بروید، در کلاس های مختلف شرکت کنید و یا در یک گروه عضو شوید.

این فرآیند مواجهه در شروع کار ممکن است خیلی چندان هم راحت نباشد، اما با گذر زمان و مداومت در این کار، اضطراب رفع خواهد شد.

روند این اضطراب را پیگیری کنید.

رکورد کردن این روندها نظارت و کنترل تاثیرگذاری استراتژی های کاهش اضطراب را آسان تر می کند.

به این شیوه و با رکورد و نظارت و کنترل محرک ها، باورها، رفتارها، استراتژی های کاهش اضطراب و تغیرات در نشانه ها و علائم، شما خواهید دانست که کدام یک موثر بوده و کدام نبوده. از یک برگه ی توزیعی، نوت بوک و یا نرم افزار گوشی های همراه استفاده کنید.
ریلکس کردن مداوم عضلات و تمرینات مربوط به آن می تواند به شما کمک کند تا با ریلکسیشن های فیزیکی زمانی که تنش عضلانی بخاطر اضطراب به یک مشکل تبدیل می شود، آسان تر  شود.

تنفس عمیق و دیافراگمی یکی دیگر از استراتژی های فیزیکی است که می تواند برای ریلکس کردن در یک شرایط استرس زا بکار رود. سعی کنید زمانی که شانه هایتان پایین و در حالت آرامش قرار دارند تنفس شکمی داشته باشید. اجازه دهید به جای قفسه سینه، شکمتان منقبض و منبسط شود.

ورزش، به خصوص ورزش ایروبیک یا کاردیو اجرا شده تا ۲۰ دقیقه می تواند اضطراب را کاهش دهد. اما صبور باشید- ممکن است چند ماه طول بکشد تا اثر بخشی آن را ببینید.

یک کتاب یا مرجع خویار معتبر مانند کتاب کار اضطراب و راههای مقابله با آن تهیه کنید و یا با یک روان شناس که تمارین رفتارشناختی را پیگیری می کند، مشورت کنید. این به خصوص برای درمان اختلالات اضطراب شیوه ی موثری است.

منبع : کاهش اضطراب

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی یکی از نگرانی های اصلی این افراد می باشد. خوشبختانه افزایش امید به زندگی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با دسترسی بهتر به پزشکی و سایر خدمات بهداشت عمومی امکان‌پذیر است.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی می تواند موضوع پیچیده ای باشد که باعث نگرانی بسیاری از افراد شود. در حالی که اسکیزوفرنی به خودی خود لزوماً یک علت شایع مرگ نیست، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است به طور بالقوه امید به زندگی کمتری نسبت به افراد بدون این بیماری داشته باشند.

بر اساس گزارشات موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، میانگین طول عمر بیماران اسکیزوفرنی در ایالات متحده به ۲۸٫۵ سال کاهش یافته است که آمار قابل توجهی می باشد.

متاسفانه این آمار امید به زندگی ممکن است به شرایط سلامتی مرتبط باشد که معمولاً با این اختلال همراه است، این اختلالات شامل موارد زیر می باشد:

  • بیماری قلبی
  • دیابت
  • بیماری کبد

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب شانس بیشتری برای تجربه مرگ ناشی از خودکشی نسبت به افراد بدون اسکیزوفرنی دارند. موسسه ملی سلامت روان تخمین می زند که ۴٫۹٪ از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل خودکشی می میرند.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب ۳٫۵ برابر بیشتر از افرادی که درگیر این بیماری نیستند در سال جان خود را از دست می دهند. اسکیزوفرنی می تواند به طور متوسط ​​۱۴٫۵ سال از طول عمر یک فرد کم کند.

تحقیقات در سال ۲۰۲۰ نشان داد که درمان به موقع، مناسب و کمک خانواده می تواند طول عمر بیماران اسکیزوفرنی تا هفت سال افزایش دهد، علاوه بر این در کیفیت زندگی آن ها نیز تاثیر زیادی دارد.

مرگ بیماران اسکیزوفرنی

همان طور که گفته شد این بیماری با سایر اختلالات همراه می باشد که گاهی اوقات می تواند زندگی این افراد را به خطر بیاندازد:

  • بیولوژیکی: بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت، آنفولانزا، نقص های رشد عصبی
  • شخصی: تنهایی و انزوا، سبک زندگی ناسالم، سوء مصرف مواد
  • اجتماعی: مرگ تصادفی، خودکشی، استرس شدید، تروما، فقر به دلیل نرخ بیشتر بیکاری
خودکشی بیماران اسکیزوفرنی

تأثیر خودکشی را نمی توان در مورد کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی نادیده گرفت. یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان می دهد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی۴٫۵ برابر بیش تر احتمال دارد که خودکشی کنند.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با بیگانگی و طرد شدن از جامعه خود مواجه می‌شوند که احساس انزوا، ناتوانی و فقدان احساس تعلق را در آن ها دامن می‌زند.

افزایش امید به زندگی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

افزایش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی شامل مداخلات زیر می باشد:

  • افزایش دسترسی به مراقب
  • آموزش پزشکی
  • شناسایی و مدیریت خطر قلبی عروقی
  • کاهش مصرف دخانیات و سوء مصرف مواد
  • کاهش انزوا از طریق گروه های حمایتی
  • دسترسی به گزینه های سبک زندگی سالم
  • مداخله زودهنگام
  • درمان هدفمند
  • آموزش بهتر برای عموم
  • ارائه برنامه های قوی تر و هدفمندتر از خودکشی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

عاقبت بیماران اسکیزوفرنی

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب واقعیت تحریف شده را تجربه می کنند که بر روابط، عملکرد اجتماعی و سایر فعالیت های روزانه آن ها  تأثیر می گذارد. بر اساس تحقیقات موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، این تحریفات می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • توهمات
  • گفتار یا حرکات بی نظم
  • مشکل در تفکر و انگیزه

علاوه بر این، افراد مسن مبتلا به اسکیزوفرنی میزان بیشتری از عوارض جانبی ناشی از داروهای روانگردان را تجربه می کنند. برخی از افرادی که عوارض جانبی را تجربه می کنند، مصرف داروهای خود را متوقف می کنند که منجر به بدتر شدن شرایط می شود.

بیماران اسکیزوفرنی دو برابر بیشتر احتمال دارد که به زوال عقل مبتلا شوند.

نکاتی برای مدیریت اسکیزوفرنی با افزایش سن

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اسکیزوفرنی زندگی می‌کنید، راه‌هایی را برای مدیریت فراز و نشیب‌ها با گذشت زمان برای کیفیت کلی زندگی پیدا کنید. در اینجا چند نکته وجود دارد که می توان به شما در مدیریت علائم اسکیزوفرنی کمک کرد:

  • بدن و ذهن را فعال نگه دارید
  • ورزش مکر
  • در تعاملات اجتماعی منظم شرکت کنید
  • حفظ یک رژیم غذایی سالم

میانگین طول عمر بیماران اسکیزوفرنی چقدر است؟

داده های یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد که امید به زندگی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ۱۲ تا ۱۵ سال کمتر از افرادی است که با این بیماری زندگی نمی کنند.

دو علت بالقوه مرگ زودرس در این افراد عبارتند از بیماری تشخیص داده نشده و سرطان.

پزشکان همچنین دریافتند که فقدان درمان با مرگ و میر بیشتر به هر علت در این گروه مرتبط است.

آیا اسکیزوفرنی در صورت عدم درمان بدتر می شود؟

علائم اسکیزوفرنی به ندرت بدون درمان بهبود می یابند. بدون درمان مناسب، علائم ممکن است بیشتر رخ دهد و شدت آن افزایش یابد.

اسکیزوفرنی درمان نشده می تواند به سایر مشکلات سلامت روان یا افکار خودکشی منجر شود.

اضطراب و خودکشی اسکیزوفرنی

اضطراب می تواند آزاردهنده باشد. هزینه های درمان اسکیزوفرنی می تواند برای خانواده ها دشوار بوده و زندگی آن ها را سخت و پر از اضطراب سازد.

شاید بدترین جنبه بیماری همین اضطراب و استرس می باشد.

اضطراب می تواند آزاردهنده بوده و ممکن است شبیه از دست دادن هویت باشد.

توجه داشته باشید که اختلالات اسکیزوفرنی انواع مختلفی دارند. برخی از افراد مبتلا به این بیماری عملکرد بالایی دارند، اما در برخی از موارد افراد توانایی عملکرد نامناسبی دارند.

سبک زندگی 

ارتباط پیچیده بین ژنتیک، سبک زندگی و مصرف مواد مخدر دلیلی است که میزان مرگ و میر اختلالات اسکیزوفرنی بسیار بالا می باشد.

شیوع فوق العاده  بالایی در مصرف سیگار، سوء مصرف مواد و فعالیت بدنی کم در این گروه از بیماران وجود دارد. بسیاری از بیماران نیز از نظر اجتماعی در انزوا قرار دارند که به خودی خود باعث افزایش بروز و مرگ زودرس می شود.

متاسفانه این مشکلات سبک زندگی توسط سیستم مراقبت‌های بهداشتی تشخیص داده نمی‌شوند.

افراد مشهور به اسکیزوفرنی
  1. زلدا فیتزجرالد : زلدا به عنوان همسر اف. اسکات فیتزجرالد، نویسنده بزرگ گتسبی و نویسنده و هنرمندی با استعداد، بیشتر به خاطر سبک زندگی پر زرق و برق و پر زرق و برقش شناخته شده است. زلدا دچار اختلالات روانی متعددی شد و در سن ۳۰ سالگی، رسماً به اسکیزوفرنی مبتلا شد. او نزدیک به دو دهه از زندگی خود را قبل از مرگ در ۴۷ سالگی در بیمارستان های روانی گذراند.
  2. جان نش: او ریاضیدان برجسته و برنده جایزه نوبل است.
  3. ونسان ون گوگ: بسیاری از مورخان موافق هستند که ونسان ون گوگ هنرمند برجسته مبتلا به اسکیزوفرنی بود. او به خصوص در دو سال آخر عمرش مستعد اپیزودهای روان پریشی بود، اما حتی با تمام مشکلات شخصی اش، موفق شد ۲۱۰۰ اثر هنری فوق العاده زیبا، از جمله تابلوی نقاشی «شب پرستاره» که شهرت جهانی دارد، ایجاد کند.

منبع : طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

اختلال خواب

اختلال خواب

هر انسان یک سوم زندگی خود را در خواب است. وﻗﺘـﻲ اﻓﺮاد در ﺣﺎل ﺧﻮاب هستند، ﻣﻐﺰشان ﻓﻌﺎل اﺳـﺖ و ﻓﻌـﺎﻟﻴت مغز ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﻛﺎرﻛﺮدﻫﺎی ﺑﺪن لازم است.

خواب و خوب خوابیدن یک نیاز مهم و بسیار ضروری در زندگی است که سبب سلامت جسمی و روحی فرد می شود.

البته رابطه ی خواب خوب و سلامت جسمی و روحی یک رابطه ی دو سویه است.

یعنی همانطور که خواب کافی و مناسب سبب سلامت جسمی و روحی می شود، سلامت و یا مشکلات جسمی یا روحی نیز در کیفیت خواب تاثیر گذار است.

از جمله فواید خواب

  • تقویت حافظه
  • بهبود یادگیری
  • رشد شناختی (افزایش تمرکز)
  • سلامت روانی (کاهش استرس)
  • بهبود عملکرد سیستم ایمنی و رشد
  • ترمیم جسمانی (ثابت نگه داشتن وزن بدن)

پیامدهای اختلال خواب

  • ضعف حافظه
  • بی حوصلگی
  • کاهش کیفیت کارو…

از جمله تاثیرات مشکلات روحی بر کیفیت خواب نیز وجود اختلالات اضطرابی و افسردگی است که سبب اختلال در خواب می شوند.

برخی از مشکلات جسمی از قبیل آسم، پرکاری یا کم کاری تیروئید، بیماری‌های نورولوژیک همچون پارکینسون و آلزایمر، آرتروز و ضربان قلب هم در بروز اختلالات خواب تأثیر دارند.

وقتی فردی خواب طبیعی نداشته باشد می گوییم دچار اختلال خواب شده است.

اختلال خواب یکی از مشکلاتی است که معمولا افراد کم وبیش با آن مواجه هستند اما می توانیم با شناخت نشانه ها و علت های اختلال خواب تا حد زیادی آن را برطرف کنیم.

لازم است این را نیز بدانیم که توجه به این نشانه ها زمانی مهم است که مدت زمان قابل ملاحظه ای وجود داشته باشند و به دفعات نسبتا زیادی روی دهند و باعث شوند که فرد دچار ناراحتی و آشفتگی شود.

اختلالات خواب  به دو دسته ی کلی بد خوابی ها (دیس سومنیا) و کژ خوابی ها (پاراسومنیا) تقسیم می شوند.

افراد مبتلا به دیس سومنیا کمتراز حد لازم، بیشتراز حد لازم و یا در زمان نامناسب میخوابند اما خود خواب آنها نرمال است.

در پاراسومنیا  کمیت و کیفیت و زمان بندی خواب اساسا نرمال است.

اما در طول خود خواب یا در طول زمان هایی که فرد در حال به خواب رفتن یا بیدار شدن است رویدادهای غیر عادی حرکتی و شناختی رخ می دهد، مانند: کابوس و سندرم پاهای بی قرار.

انواع بدخوابی ها (دیس سومنیا)

اختلال بی خوابی (اینسومنیا)

از جمله نشانه های اختلال بی خوابی مشکل در آغاز و شروع خواب است.

یعنی فرد به سختی به خواب می رود و زمانی هم که به خواب می رود در حفظ خواب مشکل دارد و مدام در طول خواب بیدار می شود.

بیدار شدن صبح زود و مشکل در به خواب رفتن دوباره نیز از جمله نشانه های بی خوابی است.

اختلال پرخوابی (هایپرسومانیا)

فرد در طول روز چندین بار می خوابد یا چرت میزند و خواب اصلی فرد هرروز بیش از۹ ساعت طول میکشد اما خستگی اورا رفع نمی کند و بعد از بیدار شدن از خواب سرحال و هوشیار نیست.

به طور کلی خواب آلودگی وی باعث اختلال در عملکرد شغلی و اجتماعی فرد شده است.

حمله خواب (نارکولپسی)

به هجوم آوردن خواب حمله ی خواب می گویند.

این هجوم چنان شدید است که شخص در هر موقیعتی مانند راه رفتن، حرف زدن، رانندگی یا تدریس نمی تواند مقاومت کند و کنترل ماهیچه ها را از دست می دهد و به خواب می رود.

حمله ی خواب ممکن است چندبار در روز تکرار شود و از چند ثانیه تا ۳۰ دقیقه طول بکشد.

توهم ، خشکی زدگی (کاهش یا از دست دادن حرکت عضلانی) و فلج خواب (ناتوانی در حرف زدن و حرکت کردن و حتی نفس کشیدن) از جمله نشانه های همراه با حمله خواب است.

وقفه تنفسی در خواب (آپنه ی خواب)

قطع خواب که سبب خواب آلودگی زیاد و یا بی خوابی می شود و این خواب آلودگی از یک اختلال تنفسی ناشی می شود.

قطع و یا کاهش جریان هوا در ناحیه ی بینی و دهان که بیشتر از ۱۹ ثانیه طول می کشد.

این اتفاق در هر ساعت حداقل ۵ بار و در طول شب حداقل ۳۰ بار اتفاق می افتد.

اختلال خواب و بیداری ریتم شبانه روزی

مشخصه ی اصلی این اختلال مختل شدن دایمی و مکرر خواب است.

این اختلال بر اثر تغییر ریتم شبانه روزی و یا عدم هماهنگی بین ریتم های شبانه روزی و برنامه ی خواب_بیداری، که محیط فرد یا برنامه ی کاری یا اجتماعی ایجاب می کند، ایجاد می شود.

انواع کژخوابی ها (پاراسومنیا)

اختلال برانگیختگی خواب

بیدار شدن مکرر از خواب  همراه با خواب گردی.

این افراد در حین خوابگردی چهره ای فاقد احساس و چشمهایی خیره دارند  و به تلاش دیگران برای بیدار کردنش واکنشی نشان نمی دهند.

وحشت شبانه

فرد به طور ناگهانی و همراه با ترس شدید و تنفس سریع و تعرق زیاد از خواب بیدار می شود و به تلاش دیگران برای آرام کردنش پاسخی نمی دهد.

همچنین رویاها را به خاطر نمی آورد و نسبت به دوره ای که اتفاق افتاده دچار فراموشی می شود.

کابوس

دیدن رویاهای ترسناک و خطرناک در حین خواب ، بیدار شدن مکرر از خواب و یاد آوری دقیق رویاها.

بعضی تمام عمر دچار کابوس هستند و بعضی ها هنگام استرس و بیماری دچار کابوس می شوند.

هرچه استرس زندگی بیشتر باشد کابوس ها هم بیشتر می شوند.

سندروم پای بی قرار

میل شدید به حرکت دادن پاها همراه با احساس های ناراحت کننده و ناخوشایند در پاها.

این میل به تکان دادن پاها در طول دوره های استراحت شروع و بدتر می شود و توسط حرکت دادن پاها تا اندازه ای یا کاملا برطرف می شوند و هنگام بعد از ظهر و یا شب بدتر می شود.

درمان اختلال خواب

برای درمان اختلال خواب لازم است که ابتدا نوع آن و علت ایجاد آن مشخص شود.

همانطور که در ابتدای مقاله گفته شد مشکلات روحی و جسمی مختلفی می تواند سبب ایجاد مشکلات خواب شود و گاهی اختلال خواب نیست که مشکل ساز است بلکه وجود اختلال دیگری سبب ایجاد مشکل خواب شده است و با برطرف شدن آن مسئله، اختلال خواب فرد نیز حل می شود.

به عنوان مثال فردی که دچار اختلال افسردگی باشد با تشخیص افسردگی از طریق متخصص و درمان آن مشکل خواب فرد نیز بر طرف می شود.

پس در اینگونه موارد نیازمند مراجعه به متخصص و بررسی های بیشتر و در صورت لزوم دارو درمانی هستیم.

ولی گاهی مواقع خودمان  با یک برنامه ریزی و راهبرد مشخص می توانیم تا حدودی مشکل خواب خودمان را برطرف کنیم :

از جمله کارهایی که می توانیم در منزل انجام دهیم فعالیت بدنی و ورزش است که به بهبود خواب کمک می کند

  • ورزش کردن به خصوص در عصر
  • نظارت داشتن بر تغذیه: ۴تا۶ساعت قبل از خواب از مصرف خوراکی های کافئین دار مانند قهوه خودداری کنیم و نیز از مصرف غذاهای سنگین بپرهیزیم و سعی کنیم برای وعده ی شام خود از غذاهای سبک مانند انواع سالادها استفاده کنیم. همچنین از مصرف زیاد مایعات در شب خودداری کنیم.
  • از دیدن فیلم های ترسناک قبل از خواب پرهیز کنیم
  • محیط خواب خود را یک محیط خنک و تاریک و آرام با تهویه ی مناسب انتخاب کنیم .
  • از جمله کارهای مفید دیگر که میتوانیم انجام دهیم گرفتن دوش آب گرم قبل از خواب و آرام کردن ذهن خود از طریق گوش دادن به یک موسیقی ملایم و ارامبخش قبل از خواب است.

منبع : اختلال خواب

مصرف مواد مخدر در نوجوانان

اگر فرزند نوجوان داشته باشید، فکر این که او مواد مخدر مصرف کند، موجی از احساسات شدید و آزار دهنده را در وجود شما بر می انگیزد، خشم، ترس، ناامیدی، و احساس بی پناهی تنها برخی از این احساسات هستند.

مشکل اینجاست که، در موقعیتی با چنین آشوب روحی ناشی از کشف احتمال اینکه در حال زندگی با فردی معتاد هستید، باید بتوانید مشخص کنید که آیا واقعا نوجوان شما مواد مصرف می کند یا اینکه شما زیادی منفی باف هستید. بستن درها، تغییرات مداوم در روحیه، یا پنهان کاری می توانند صرفا رفتارهای معمول یک نوجوان برای دفاع از حریم خصوصی خود باشند، ولی همچنین می توانند نشانه هایی باشند از مسئله ای ناگوار. اما چگونه حقیقت را دریابیم؟

جواب ساده ای برای این سوال وجود ندارد، اما راه هایی وجود دارند تا بتوانید مشخص کنید که آیا فرزند شما مواد مصرف می کند.

باید از او بپرسید

مستقیم ترین راه برای خلاص شدن از نگرانی ها این است که از فرزند خود مستقیما بپرسید. این بهترین قدم ابتدایی است اگر نگران مصرف مواد مخدر توسط فرزند خود هستید. اما پیش از آنکه این کار را انجام دهید، باید به مسائل زیر توجه داشته باشید:

  • باید دلایل روشن و منطقی برای اینکه چرا فکر می کنید نوجوان مواد مصرف می کند، داشته باشید. نمونه های مشخصی داشته باشید که بتوانید به آنها استناد کنید.
  • برای پیامد های احتمالی آماده باشید، اگر قبول کردند که مواد مصرف می کنند، چه خواهید کرد و چه خواهید گفت؟ اگر خشمگین و احساساتی شدند چه خواهید کرد؟
  • چگونه این مسئله را به آنها انتقال خواهید داد که بیشتر نگران او هستید و می خواهید به او کمک کنید تا اینکه او را تنبیه و مجازات کنید؟

اگر نمی دانید چگونه مسئله را با فرزند خود مطرح کنید، پرسیدن این که مصرف مواد مخدر چقدر در مدرسه شایع شده است می تواند شروع خوبی باشد، یا این که نظر دوستان او در باره ی مصرف مواد مخدر والکل چیست؟ نوجوانان بیشتر مایل هستند درباره ی دیگران صحبت کنند تا خودشان. این گفت وگو به شما نگرشی از گرایش های و عادات دوستان و همسالان فرزند شما خواهد داد و همچنین دیدی بهتر از زمینه ی فکری خود او پیدا خواهید کرد.

اگر احساس کردید بحث زیادی کشدار شده و چیز بیشتری متوجه نمی شوید، می توانید گفت و گو را با پرسیدن این که آیا آنها تابحال در حظور او الکل یا مواد مخدر مصرف کرده اند، و سپس بررسی کنید که آیا کسی به او مصرف مواد مخدر را پیشنهاد داده است یا خیر. اگر پاسخ او مثبت بود، شما می توانید بپرسید که آیا امتحان کرده اند، و این که آیا بیشتر از یک بار اتفاق افتاده است و سوالاتی از این دست را بپرسید. پس شما نقطه ی اتکایی برای مطرح کردن نگرانی بزرگتر خود در مورد احتمال مصرف مداوم او و مشکل احتمالی دارید.

علارغم تلاش شما، اما این احتمال وجود دارد که بخشی از حرف های او و یا تمام آن دروغ باشد. اگر فکر می کنید انکار کردن های نوجوان حقیقت ندارد به آنها دوباره گوشزد کنید که چرا فکر می کنید که آنها حقیقت را بیان نمی کنند، و به آنها به آنها فرصت دهید تا پذیرفته و یا نگرانی شما را برطرف سازند.

همچنین این مسئله اهمیت دارد که آنها را متوجه کنید که اگر بپذیرند که مشکلی وجود دارد تحمل شنیدن آن را دارید، اما اگر دروغ بگویند مشکلات دیگری در رابطه ی شما با او به وجود خواهد آمد. در نهایت اگر نمی خواهند و یا نمی توانند حقیقت را برای شما بیان کنند، کار زیادی برای وادار کردن او از دست شما ساخته نخواهد بود (بسیاری از بزرگسالان با مشکل اعتیاد به مواد مخدر زمان طولانی را صرف دروغ گفتن به خود و دیگران می کنند).

اگر پذیرفتند که مواد مخدر مصرف می کنند، بنابراین اولین پاسخ شما تشکر از صداقت او خواهد بود. پاسخ بعدی به او نباید پرسیدن”چرا؟” باشد، بلکه بجای آن چیزی شبیه به “این موضوع خیلی مرا نگران می کند، از این کاری که انجام می دهی چه احساسی داری؟” بهتر خواهد بود، چنین پاسخی از طرف شما توانایی شما برای ایستادگی در برابر این حقیقت را به نمایش می گذارد، و زمینه را برای ادامه ی گفت و گو فراهم می سازد.

توجه داشته باشید که با اینکه دروغ گفتن در باره ی مصرف مواد مخدر معمول است، برخی اوقات والدین به شدت نگرانند که فرزند آنها به دروغ مصرف مواد مخدر را انکار می کنند، در حالی که اینگونه نیست و نوجوان حقیقت را بیان کرده است. اگر پاسخ او در باره ی کارهایی که شک شما را برانگیخته اند قانع کننده باشند سعی کنید آنها را باور کنید.

از نزدیکتر مسئله را بررسی کنید

اگر هنوز شک شما برطرف نشده است، و نوجوان نیز مصرف مواد مخدر را همچنان انکار می کند، بنابراین شما باید از نزدیکتر این مسئله را بررسی کنید.

برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید از این قرار هستند:

  • با معلمان او صحبت کنید و ببینید که آیا آنها متوجه موضوعی شده اند.
  • مراقب پول های خود باشید و دسترسی او را به پول ها مورد توجه قرار دهید
  • به تغییرات در هزینه های آنها توجه کنید
  • هنگامی که از خانه بیرون می رود بررسی کنید که به جایی رفته باشد که به شما گفته است، برای مثال می توانید با والدین دوست او تماس گرفته و مطمئن شوید که به آنجا رفته است.
  • اتاق او را بگردید (با او صادق باشید و با صراحت در حضور آنها این کار را انجام دهید و یا به آنها بگویید که اتاق او را گشته اید). حریم خصوصی برای نوجوان اهمیت زیادی دارد، و نباید برای مسائل غیر ضروری آن را نقض کرد، اما خطری که در این موضوع و جود دارد این کار شما را توجیه می کند.

علایم استفاده از مواد مخدر

علایم بسیار متنوع و متعددی برای استفاده از مواد مخدر وجود دارند، اما در عین حال بسیاری از این علایم می توانند جزء ویژگیهای معمول دوره ی نوجوانی نیز باشند، برای مثال کم توجهی به نظافت فردی، تغییر حالات روحی و غیره. چیزی که شما باید به دنبال آن باشید تغییراتی هستند که برای نوجوان شما غیر طبیعی باشند. شما باید بیشتر یک یا دو علامت مشاهده کنید، زیرا مصرف مداوم مواد مخدر معمولا علائم متعددی را به وجود می آورند.

در زیر به تعدادی از علایم مصرف احتمالی مواد مخدر اشاره شده است. باید توجه داشته باشید که این علایم به هیچ وجه کامل، جامع، و قطعی نبوده و صرفا جنبه ی راهنمایی دارند:

رفتارها

  • تغییرات ناگهانی در روابط، دوستان، و عادات.
  • تغییر در روحیات یا ثبات عاطفی
  • رفتارهای غیر محترمانه و آزار دهنده
  • خنده های بی دلیل
  • رفتارهای خصمانه، عصبی، و عدم همکاری
  • اشتیاق به موسیقی، لباس پوشیدن و پوسترهای مربوط به سبک زندگی مرتبط با مشروبات الکلی و مواد مخدر.
  • پرهیز از تماس چشمی
  • پنهان کاری
  • ناتوانی در سخن گفتن به گونه ای که قابل فهم باشد، یا سخنرانی های آتشین و پر حرارت
  • بیش فعالی
  • خستگی یا بی حالی غیر معمول
  • دوره هایی همراه با بی خوابی یا داشتن انرژی مضاعف، و پس از آن دوره های طولانی اسارت در خواب
  • اشتهای شدید و پرخوری ناگهانی
  • چشم های قرمز، تنگی یا گشادی بیش از حد مردمک های چشم
  • نرسیدن به خود و داشتن ظاهری به هم ریخته
  • سوختگی یا سیاهی انگشتان یا لب ها
  • وجود زخم ها و خراشیدگی هایی که توضیحی برای آن ندارند
  • پدیدار شدن خطوط برروی بازوها یا پاها
  • لرزش، رعشه، و سخن گفتن بی معنی یا نا مفهوم
  • نداشتن هماهنگی، تعادل، و شلختگی
  • بوهای غیر معمول در بازدم، بدن، یا لباس ها.

شرایط

  • کم شدن پول از کیف شما
  • نوجوان هیشه با کمبود پول مواجه است
  • ناپدید شدن برخی از داروها
  • افزایش استفاده از رایحه ها و خوش بوکننده ها
  • استفاده بیش از حد از قرص های نعنا و خوشبو کننده های دهان، و دهان شورها
  • قفل بودن در اتاق نوجوان
  • تغییر گروه دوستان
  • مدرسه گریزی یا بی علاقه شدن به مدرسه
  • از دست دادن علاقه به فعالیت های فوق برنامه، سرگرمی ها یا ورزش
  • شکایت و گلایه از معلمان یا همکاران
  • تماس های تلفنی یا بیرون رفتن های مخفیانه

اگر اطمینان پیدا کردید که نوجوان مواد مخدر مصرف می کند

اگر با اعتراف نوجوان و یا صرفا با اتکا به شواهد زیاد موجود به این نتیجه رسیدید که نوجوان شما اقدام به مصرف مواد مخدر می کند، باید تصمیم بگیرید چه کاری در این باره انجام دهید. این کار بسیاری از مواق می تواند پیچیده و دشوار باشد، و بسته به موقعیت ها میزان پیچیدگی و دشواری آن نیز متفاوت است.

برخی مسائل که هنگام تصمیم گیری درباره ی انجام اقدامات لازم در چنین موقعیت هایی باید مورد توجه قرار گیرند:

  • آیا نوجوان در مرحله ی استفاده ی تفریحی از مواد مخدر است یا به صورت مداوم از این مواد استفاده کرده و در نتیجه در حال گرفتار شدن به اعتیاد بوده یا اینکه او هم اکنون فردی معتاد است؟
  • آیا نوجوان صادقانه به سوالات شما پاسخ می دهد؟ بسیاری از از معتادان، از جمله افراد بالغ، به سختی می توانند بپذیرند که برای خود یا دیگران مشکل ایجاد کرده اند.
  • انگیزه ی نوجوان از مصرف مواد مخدر چیست؟ آیا در نتیجه ی ارتباطات اجتماعی و همسالان به مصرف مواد مخدر روی آورده است، یا اینکه برای سازگاری با مشکلات و مسائلی بسیارعمیقتر به مصرف آنها روی آورده است؟
  • در صورتی که شما معتقد هستید برای حل این مشکل نیاز به کمک گرفتن از یک متخصص وجود دارد، تا چه میزان نوجوان مایل به انجام این کار است؟

اگر نوجوان هنوز در مرحله ی استفاده ی تفریحی از مواد مخدر است، و تنها گاه به گاه مواد مخدر مصرف می کند، ممکن است بتوان از طریق ایجاد محدودیت ها و پیامد های مشخص نقض آن محدودیت ها، احتمال بازگشت فرزند شما به مصرف مواد مخدر را از بین برد.

اما اگر او به صورت مداوم به مصرف مواد مخدر می پردازد برای کمک به او نیاز به برداشتن گام های بزرگتری دارید و در این راه باید از یک متخصص کمک بگیرید. اگر نمی دانید این کار را از کجا شروع کنید و اطلاعی در این زمینه ندارید می توانید با پزشک خانواده خود مشورت کنید.

صرف نظر از هر راهی که انتخاب کنید، ابتدا این مسئله بسیار حائز اهمیت است که نوجوان را قانع کنید که به کمک نیاز دارد و مایل به همکاری باشد. اما انجام این کار به سادگی گفتن آن نیست و ممکن است اندکی به زمان نیاز داشته باشد، اما برای ایجاد تغییرات ماندگار و همیشگی، پذیرش مسئولیت مشکل خود توسط نوجوان بسیار حیاتی است.

منبع : مصرف مواد مخدر در نوجوانان

چرا اینترنت باعث می شود ما تنهاتر از هر زمان دیگری شویم

در طی دهه های طولانی، توانایی ما برای ارتباط برقرار کردن با مردم در سراسر جهان، به حالت انفجاری رسیده است. در واقع، اینترنت به ما اجازه داد چت کنیم، به گروههای خبری بپیوندیم یا به هر کسی در جهان ایمیل ارسال کنیم.

اختراع موبایل ها به ما این اجازه را داد تا زمانی که دور از میزکار و یا محیط خانه هستیم با مردم صحبت کنیم.

بنابراین، شبکه های اجتماعی به ما این اجازه را دادند تا با همسایه های خود، دوستان دوران کودکی، همکاران و دوستان خود با یک کلیک ارتباط برقرار کنیم و صحبت کنیم.

نهایتا این که گوشی های همراه بیش از هر از زمان دیگری ارتباط برقرار کردن را با هر فردی را الساعه و در لحظه آسان تر می کند. پس ممکن است شما فکر کنید که احساس خوبی را در مورد زندگی اجتماعی خواهید داشت؟

با این همه، هیچ وقت در تاریخ جهان ارتباط برقرار کردن به این آسانی و سرعت نبوده است.

با این حال متاسفانه، اینترنت به ما کمک نکرده است تا حس ارتباط بیشتری با افراد داشته باشیم.

مطالعات نشان می دهند که تقریبانیمی از ما حس تنهایی و انزوا می کنیم.

زمان آنلاین بودن ما قدرت خود را برای دیدن نشانه های اجتماعی از دست می دهیم

ما می دانیم که زمان آنلاین بودن با قابلیت افراد برای دیدن و خواندن نشانه های اجتماعی در تقابل است.

حتی مطالعه ای انجام یافته است که نشان می دهد کودکان با دوری پنج روزه از وسایل دیجیتال خود بهتر می توانند احساسات افراد دیگرا بخوانند.

به نظر می رسد که زمان آنلاین بودن و زمان گذراندن با گوشی و تپلت حتی با قابلیت افراد بزرگسال برای هوش اجتماعی اشان در تقابل است. با این همه، ارتباط برقرار کردن با ایموجی ها خیلی متفاوت با یک مکالمه ی رو در رو است.

شما می توانید مسائل بسیاری را در مورد این که فرد چه چیزی در فکرش می گذرد و یا چه احساسی دارد را تنها با خواندن حالات صورتش و نه کلامش را بفهمید.

اما اگر صورتتان دائما پشت گوشی یا تپلت باشد یا اگر زمان بسیار زیادی را برای استفاده از وسایل دیجیتال خود بگذرانید، نمیتوانید این موراد را بفهمید.

۳٫ تاکید بر کمیت ارتباطات است و نه کیفیت آنها

هر کاربر فیس بوک به طور متوسط ۳۳۸ دوست اینترنتی دارد. اما به طور واضح، داشتن هزاران دوست در شبکه های اجتماعی باعث نمی شود که حس تنهایی کمتری بکنید.

در حقیقت، برخی از مطالعات نشان می دهد که هر چه دوستان بیشتری داشته باشید، به همان میزان احتمالا استرس بیشتری نیز خواهید داشت.

این تا حدی بخاطر این حقیقت است که شما احتمالا آنگونه که با مادربزرگ خود صحبت می کنید با همکار خود صحبت نمی کنید. این تعداد ارتباطات نیست که اهمیت داردف بلکه این کیفیت ارتباطات است که مهم است.

داشتن پنج دوست واقعی برای سلامت روان شما خیلی بهتر از داشتن ۵۰۰ دوست در رسانه ها و شبکه های مجازی است.

۴٫ اعتیاد به گوشی های جدید در تقابل با تعاملات رو در رو است

چند بار شده که دیده باشید در رستوران ها و یا محیط اطراف خانواده ها و یا افراد همدیگر را نادیده می گیرند و با گوشی های خود مشغول میشوند؟

و یا چند بار شده که شما با یک فردی در حال صحبت باشید در حالی که او مشغول پیام دادن با گوشی بوده است؟ مطالعات نشان داده اند که افراد گوشی خود را به طور میانگین بین ۳۵ تا ۷۴ بار در روز چک می کنند.

افراد جوان تر به احتمال زیاد بیشتر از این چک می کنند. مشخص است که افراد در شبکه های مجازی برای این وقت می گذرانند تا ببینند که افراد دیگر چه کاری می کنند، بجای اینکه ببینند افراد جلوی چشمشان در حال انجام چه کاری هستند.

زمانی که شما لحظه به لحظه مشغول تلفن همراه خود هستید، نمی توانید از تعاملات رو در رو بهره ببرید.

۵٫ دورکاری می تواند تنهایی و ایزوله شدن را افزایش دهد

اینترنت قابلیت ما را برای دورکاری افزایش داده است. این برای سلامت ذهنی ما به طرق مختلفی می تواند مفید باشد- مانند کاهش زمان رفت و آمد. اما دور کاری همچنین به معنای کاهش تعامل با همکارانتان می باشد.

تعامل از طریق ایمیل و یا تلفن های گهگاهی مانند ملاقات و دیدارهای نزدیک در یک محیط راحت نمی باشد. گاهی اوقات، فقط این همکاران شما هستند که می توانند به واقع شما را در زندگی روزمره بفهمند و درک کنند.

برای بسیاری از افراد، کار از راه دور و یا کار در محل، کار می تواند کاملا ایزوله کننده باشد چرا که دوستان دیگر و یا اعضای خانواده به درستی نمی توانند بفهمند و درک کنند که فرد چه چیزی را از سر می گذراند.

جنگ با تنهایی

قطعا حفظ ارتباطات اجتماعی بصورت فیزیکی در این عصر ارتباطات مجازی سخت است و تلاش زیادی می برد. اما حائز اهمیت است که حتما این کار را بکنید چرا که تنهایی می تواند برای سلامت جسمی شما و همچنین برای سلامت و رفاه عاطفی شما مضر باشد.

در مورد مبارزه با تنهایی فعال باشید. زمانی که حالتان بد است بیرون رفتن و تعامل ممکن است سخت باشد اما دعوت کردن فردی برای ملاقات و دیدار برای صرف چای و یا قهوه یا پیوستن به یک گروه یا موسسه که به شما کمک کند با دیگر افراد بر یک پایه ی منظم و روتین تعامل کنید، می تواند برای شما خیلی مفید و موثر باشد.

منبع : چرا اینترنت باعث می شود ما تنهاتر از هر زمان دیگری شویم