اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی

اضطراب و بی قراری از جمله واکنش های رایج سطح روان به استرس های محیطی می باشد، داشتن اضطراب در برخی از موقعیت ها مثلا زمانی که می خواهید به مصاحبه شغلی بروید و یا تصمیم مهمی مانند ازدواج دارید تا حدی طبیعی می باشد.

در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به قدری زیاد شود که فرد نتواند عملکرد عادی خوبی داشته باشد و کارهایش دچار اختلال شود، در این صورت به یک اختلال تبدیل می شود و باید اضطراب او مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد، در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به مدت طولانی باشد و مورد درمان قرار نگیرند در این حالت مشکلات زیادی مانند اختلالات روان تنی و سایر اختلالات روانی مانند افسردگی در فرد به وجود می آید.

برای این که در مورد علل، علائم و روش های درمان اضطراب اطلاعاتی را کسب کنید باید این مطلب را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید.

انواع اضطراب و احساس بی قراری و اختلالات اضطرابی

اضطراب، احساس تنشی می باشد که به خاطر فشارهای درون روانی و یا محیطی به وجود می آید این احساس یکی از ناخوشایند ترین هیجانات بشری می باشد که باعث به وجود آمدن اختلالات متعددی می شود، در برخی مواقع  اضطراب شدید در غالب حملات عصبی نشان داده می شود که به آن حملات پانیک می گویند.

از جمله موارد دیگر اختلالات اضطرابی می توان به انواع فوبیا، اضطراب جدایی، اضطراب بیماری، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال اضطراب فراگیر اشاره کرد.

اختلال اضطراب فراگیر چیست و چه علائمی دارد؟

اختلال اضطراب فراگیر نگرانی و اضطراب مفرط و غیر قابل کنترل در مورد موقعیت های مختلف می باشد، افرادی که به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا می شوند معمولا در حوزه های مختلف احساس نگرانی می کنند و زمانی که از آن ها می پرسید در مورد چه چیزی نگران می باشید می گویند در مورد همه چیز نگرانیم! اختلال اضطراب فراگیر دارای علائم و نشانه هایی می باشد که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم:

• لرزش
• تپش قلب
• بالا رفتن فشار خون
• تعریق
• سرگیجه و تهوع
• لرز یا گر گرفتگی
• سردرد و درد های عضلانی
• احساس ضعف و خستگی

باید این نکته را در نظر بگیرید که برای تشخیص اختلال حتما باید به یک روانشناس بالینی مراجعه نمایید، روانشناس با انجام مصاحبه دقیق و ارزیابی کردن عوامل مختلف تشخیص نهایی را انجام می دهد و نوع اختلال را به درستی مشخص می کند.

علائم نشان دهنده اضطراب و بی قراری

همه افراد در شرایط و موقعیت های پر فشار و استرس زا اضطراب و بی قراری را تجربه می کنند در برخی موارد این مسئله به یک وضعیت مزمن تبدیل می شود و باعث تضعیف شدن سلامت روان فرد می گردد، در ادامه این مقاله علائمی که نشان دهنده اضطراب و بی قراری مفرط می باشد را بیان نموده ایم.

1. نگرانی دائمی

یکی از علائم و نشانه های بارز دچار شدن به اختلالات اضطرابی تجربه نگرانی بیش از حد می باشد ، افرادی که به این اختلال دچار می شوند معمولا در پاسخ به وقایه روزمره و معمولی نگرانی های مفرطی را از خودشان نشان می دهند ذهن آن ها در مورد موضوعات مختلف درگیر است و ذهنشان معطوف به آینده می باشد، این افراد معمولا خطرهای دنیای اطرافشان را از قبل برآورد می کنند و همین مسئله باعث می شود تا بر روی احساسات و رفتارهای آن ها اثر بگذارد.

2. فعال شدن سیستم جنگ و گریز

زمانی که در حالت اضطراب قرار می گیرید در حقیقت مغز شما یک خطر قریب الوقوع را پیش بینی می کند و همین مسئله باعث می شود تا در بدن شما واکنشی به عنوان جنگ و گریز اتفاق افتد، در این حالت بیشتر خون بدن به سمت اندام های انتهایی حرکت می کند و در این حالت شما نیروی بیشتری برای جنگیدن و فرار کردن یا عامل تهدید کننده خواهید داشت، همین عوامل باعث می شود تا علائمی مانند تعریق کف دست، لرزش، احساس سوزش در معده و بالا رفتن ضربان قلب را تجربه کنید.

3. بی قراری ذهنی و بی قراری حرکتی

احساس بی قراری معمولا در میان متخصصان سلامت روان معمولا به دو صورت مشخص شده است که به عنوان بی قراری ذهنی و بی قراری حرکتی تعریف می شود، در بی قراری ذهنی فرد دچار تشویش شده است و افکار مزاحم و نگران کننده از ذهن او رد می شوند و در بی قراری حرکتی فرد از نظر جسمانی نمی تواند آرامش خود را حفظ کند و به همین دلیل تمایل دارد با استفاده از فعالیت هایی مانند راه رفتن، مالیدن دست ها به یکدیگر، تکان دادن پاها و حرف زدن اضطراب و استرس خود را کاهش دهد.

4. احساس خستگی مزمن

در این حالت بسیاری از افراد در هنگامی که دچار اضطراب می شوند نوعی بیش فعالی حرکتی و ذهنی را تجربه می کنند و برخی از این افراد احساس خستگی مزمنی به سراغشان می آید و این مسئله به دلایل مختلفی به وجود می آید.

به طور مثال افرادی که اضطراب دارند شب های خواب های آشفته ای دارند و همین مسئله باعث می شود که در طول شب نتوانند انرژی کافی برای فعالیت های روزانه شان ذخیره کنند و به طور طبیعی فرد احساس خستگی می کند و به اندازه کافی سرحال و پر انرژی نمی باشد.

5. بروز مشکلات در تمرکز

جالب است بدانید که بسیاری از افراد در صورتی که دچار اضطراب می شوند مشکلاتی در تمرکز آن ها به وجود می آید و بر توانایی یادگیری آن ها اثر می گذارددر این خصوص مطالعه  ای بر روی ۱۵۷ نفر از کودکان و نوجوانانی که مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند انجام شده است و بر اساس نتایج آن بیش از ۹۰ درصد آن ها در تمرکز کردن اختلالاتی برای آن ها به وجود می آید.

در نتیجه بسیار اهمیت دارد که مشکلات توجه و تمرکز تشخیص اختلالاتی مانند بیش فعالی و نقض تمرکز را مطرح نکنید، در صورتی که فرزندی دارید که با این طور مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند باید او را به پیش روانشناس ببرید تا وضعیت روانی او را با دقت و به طور کامل مورد ارزیابی قرار دهد.

6. افزایش حساسیت و تحریک پذیری

افرادی که دچار اضطراب زیاد می شوند آستانه تحمل آن ها پایین می آید همین مسأله باعث می شود تا فرد در شرایط حساسیت روانی بالایی قرار گیرد و تحریک پذیر بشوند، تحریک پذیری می تواند در قالب واکنش های شدید نشان داده شود و فرد علائمی مانند پرخاشگری و تندخویی را از خود نشان دهد که حاکی از تحریک پذیری بالای فرد می باشد.

7. افزایش تنش عضلانی

افرادی که مضطرب هستند معمولا عضلاتشان را در حالتی از انقباض و تنش قرار می دهند و این مسئله باعث می شود تا در یک چرخه معیوب قرار گیرند، به طوری که عضلات فرد منقبض شده و اختلالاتی در گردش خون و اکسیژن رسانی به وجود می آید و علائم و نشانه های اضطراب شدت می یابد، به همین دلیل در بسیاری از برنامه های درمانی برای این که اضطراب کاهش یابد از تکنیک های خود آرام سازی جسمانی مانند ریلکسیشن و ذهن آگاهی استفاده می کنند و آن ها را مناسب برای آرام سازی می دانند.

علل بروز نگرانی و بی قراری چیست؟

همه افراد در زندگی دچار اضطراب و نگرانی می شوند ولی افرادی که اختلالات اضطرابی دارند بیش از دیگران در معرض این حالت قرار می گیرند که از عواملی که باعث بروز بی قراری می شود می توان به عوامل زیر اشاره کرد.

• برداشت نادرست از تحریکات محیطی مانند سر و صدا
• استرس های روانی مانند از دست دادن عزیزان یا مشکلات مالی
• جا به جایی محل سکونت
• بستری شدن در بیمارستان
• مصرف داروی جدید و عوارض جانبی آن
• تداخلات دارویی
• ابتلا به بیماری های صعب العلاج

درمان اضطراب و احساس بی قراری

در صورتی که فرد دچار اضطراب و بی قراری شدید می شود در تمام جوانب زندگی او اختلالاتی به وجود می آید و به همین دلیل باید در اولین فرصت اقدامات لازم برای درمان صورت گیرد ، درمان اضطراب از طریق دارو درمانی و روان درمانی انجام می شود .

در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به قدری شدید باشد که فرد نتواند در جلسات روان درمانی شرکت کنند از دارودرمانی استفاده می شود تا آمادگی لازم برای شرکت در جلسات در او به وجود آید .

در جلسات روان درمانی، درمانگر با مصاحبه بالینی وگرفتن شرح حال تمامی عواملی که باعث بی قراری و ناخوشی شما شده اند و اضطراب و استرس ایجاد کرده اند را شناسایی کرده و مورد بررسی قرار می دهد.

در فرایند درمان هایی مانند درمان شناختی – رفتاری ، حالت هایی مانند افسردگی، فکر، احساس و نحوه رفتار شما به نسبت استرس زاهای زندگی به دقت مورد بررسی قرار می گیرد و درمانگر یک سری آزمایش های رفتاری را انجام می دهد تا به وسیله آن افکار مخرب و طرحواره های منفی را به چالش می کشاند.

در نتیجه قادر خواهید بود با مدیریت بهتر هیجانات و به دست آوردن آگاهی بیشتر از علت بروز آن ها در این خصوص با احساس های منفی مقابله کنید و برای حل آن ها اقداماتی را انجام دهید.

استراتژی هایی برای کاهش اضطراب

احساس خطر و ناامنی، سردرگمی و ابهام می تواند نگرانی و بی قراری هایی را برای شما به وجود آورد مهم ترین اقدام برای درمان اضطراب شناسایی عوامل اضطراب و استرس آور و تنش زا در زندگی تان می باشد ، باید شما شناخت دقیق و درستی نسبت به این عوامل داشته باشید و برای رفع آن اقداماتی را انجام دهید در این حالت از موارد تنش زا در زندگی تان پیشگیری می کنید، برای این که به آرامش برسید باید اقدامات زیر را مد نظر قرار دهید:

• به وجود آوردن محیطی ساکت و آرام بخش
• دریافت حمایت و دلگرمی از نزدیکان و اطرافیان
• تلاش در جهت شناسایی عوامل استرس زا و رفع عوامل محیطی آن
• مواجهه شدن با انواع ترس ها و اضطراب ها
• کسب اطمینان در مورد عدم وجود بیماری های دیگر
• استفاده از تکنیک های ذهن آگاهی که برای کاهش استرس و مراقبه به کار می رود.
• داشتن ورزش منظم، رژیم غذایی سرشار از ویتامین ها و نوشیدن آب فراوان
• مدیریت و کنترل استرس با مشاوره کنترل استرس

منبع : اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی

مشاوره آنلاین یعنی چه؟

مشاوره آنلاین، فرایند مشاوره ای است که مراجع و مشاور به جای ارتباط حضوری و رو در رو با یکدیگر، از راه های جایگزین برای برقرای ارتباط استفاده می کنند و فرایند مشاوره و درمان به صورت غیر حضوری انجام می شود.

درمان الکترونیک، درمان از راه دور، وب تراپی و درمان اینترنتی از جمله نام های دیگر مشاور آنلاین و غیر حضوری است.

تاریخچه

شاید تصور عموم این باشد که مشاوره غیر حضوری و ارتباط از راه دور روشی نوین و مختص عصر حاضر است ولی تاریخچه مشاوره غیر حضوری به زمان فروید باز می گردد. در آن زمان نیز فروید برای برقراری ارتباط از راه دور با مراجعانش با آنها نامه نگاری می کرد.

طبیعی است که با گذشت زمان مشاوره غیر حضوری پیشرفت های زیادی کرد، مثلا از سال ۱۹۸۲، در اینترنت گروه های درمانی مشاوره رواج پیدا کرد و به مرور به شکل های دیگری نمایان شد و مورد استفاده قرار گرفت.

در حال حاضر به لطف امکانات پیشرفته ی الکترونیکی و فضای مجازی مشاوره آنلاین به اشکال مختلف و با سهولت بیشتری انجام می گیرد.

اشکال مشاوره آنلاین

• مشاوره از طریق ایمیل و به صورت نوشتاری

در سایت مشاورانه چنین امکانی برای شما عزیزان فراهم شده است تا بتوانید از طریق وارد کردن ایمیل و نام مستعار مسئله خودتون رو مطرح کنید و منتظر بمانید تا مشاوران ما به صورت رایگان پاسخگوی سوالات شما عزیزان باشند.

لازم به ذکر است که اطلاعات شما (ایمیل) محرمانه باقی می ماند و امکان وارد کردن نام مستعار باعث می شود که عزیزانی که حساسیت بیشتری روی اطلاعات شخصی دارند، احساس اطمینان و آرامش خاطر بیشتری داشته باشند.

این نوع از مشاوره می تواند برای به دست آوردن اطلاعات اولیه در مورد مسئله یا مشکل بسیار مفید باشد.

• گفتگوی متنی همزمان (آنی)

در این نوع روش مشاوره، شما می توانید از طریق ربات تلگرامی درخواست مشاوره دهید.

با پرداخت هزینه ی بسیار کم می توانید به صورت خصوصی با مشاوران مرکز مشاورانه، چت آنلاین و همزمان داشته باشید.

از آنجا که در این روش شما به صورت خصوصی با مشاور صحبت می کنید و ارتباط آنلاین با یکدیگر دارید امکان پرداختن به جزییات، آسان تر خواهد بود و شما می توانید اطلاعات بیشتری را کسب کنید.

• مشاوره از طریق تماس اینترنتی صوتی و یا از طریق تلفن

این روش از دو روش قبلی کارآمدتر خواهد بود و فرد می تواند بعد از دریافت وقت مشاوره با مشاور خود به صورت صوتی ارتباط برقرار کند (یا از طریق تلفن یا تماس اینترنتی).

مرکز مشاورانه نیز چنین امکانی را برای عزیزانی که امکان مشاوره حضوری ندارند فراهم کرده است و افراد می توانند با تماس با مرکز مشاورانه، در خواست مشاوره روانشناسی صوتی داشته باشند و بنا به شرایط و درخواست خودشان یکی از راه های تلفن و یا تماس صوتی از طریق واتساپ را انتخاب کنند و بتوانند جلسات مشاوره خود را به صورت پی در پی از طریق تماس صوتی ادامه دهند.

تماس صوتی از طریق واتساپ برای عزیزان خارج از کشور کارآمدتر است.

بدیهی است که این روش مشاوره به دلیل ایجاد تعامل بالاتر مشاور و مراجع موثرتر و رضایت بخش تر خواهد بود.

• مشاوره از طریق ویدئو کال (مشاوره آنلاین ویدئویی)

نزدیکترین روش به مشاوره حضوری، روش مشاوره آنلاین ویدئویی است.

هرچند که مشاور و مراجع به صورت حضوری مقابل هم نیستند ولی به این دلیل که مشاور می تواند همزمان صدای مراجع را بشنود و تصویرش را ببیند، می تواند تا حدودی متوجه زبان بدن فرد شود، این روش مشاوره، روش جایگزین بسیار مطلوبی برای مشاوره حضوری است.

در این روش امکان اجرایی کردن و آموزش بسیاری از روش های درمانی وجود دارد، به همین دلیل مورد استقبال زیادی قرار گرفته و می توان از آن در بسیاری از مواقع استفاده کرد.

امکان برقراری تماس تصویری و دریافت مشاوره ویدئویی آنلاین نیز در مرکز مشاورانه وجود دارد و عزیزان مایل به دریافت مشاوره ویدئویی با تماس با مرکز مشاورانه می توانند برای دریافت نوبت مشاوره ی تصویری اقدام کنند.

کدام روش نسبت به دیگر روش ها ارجح تر است و بهتر است از کدام روش استفاده کنیم؟

مشاوره حضوری و تلفنی کیفیت بسیار بالایی داشته و نتیجه بخشی بالایی دارد ولی در مواقع خیلی اضطراری و در صورت داشتن سوال می توانید از مشاوره آنلاین بهره ببرید

طبیعی است که در بین روش های مشاوره ای غیر حضوری، مشاوره  صوتی و مشاوره  تصویری امکان برقراری تعامل و ارتباط بین مشاور و مراجع را آسانتر می کند و مشاور می تواند اطلاعات بیشتری را از مراجع دریافت کند.

بنابراین می تواند به صورت تخصصی تر به فرد کمک کند ولی اینطور نیست که مشاوره از طریق ایمیل و یا چت آنلاین موثر نباشد.

روش مشاوره از طریق ایمیل یا چت، برای زمان هایی که فرد نیاز به دریافت راهنمایی سریع در مورد مسئله ای دارد بسیار می تواند مفید باشد.

ولی واقعیت این است که درمان اختلالات روانشناختی و مشکلات عمیق خانوادگی و یا زوجی از طریق مشاوره از طریق ایمیل و یا مشاوره از طریق چت آنلاین امکانپذیر نیست.

اگر افراد در مورد چنین مسائلی نیاز به دریافت مشاوره داشته باشند می توانند از طریق این دو روش این مسائل را با مشاور مطرح کنند و اگر مشکل فرد در حیطه ای باشد که فرد بتواند خودش به رفع آن بپردازد مشاور تلاش می کند با ارائه ی راهکارها و توصیه های لازم به فرد کمک کند تا مشکلش را حل کند.

ولی اگر مشاور تشخیص دهد که مشکل فرد عمیق است نیاز است که فرد اگر قصد دریافت مشاوره غیر حضوری را دارد از طریق مشاوره صوتی یا مشاوره ی ویدئویی اقدام کند تا بتواند با برقرای تعامل بیشتر با مشاور امکان بررسی بیشتر عوامل مختلف را به مشاور بدهد و از این طریق بتواند مسئله ی مد نظرش را حل و یا اینکه اختلالش را درمان کند.

چرا به جای مشاوره سنتی و حضوری مشاوره آنلاین دریافت کنیم؟

کابردهای مشاوره حضوری بر هیچکس پوشیده نیست ولی واقعیت این است که در بسیاری از مواقع امکان دریافت مشاوره حضوری برای همگان امکانپذیر نیست.

از طرفی ممکن است فرد به مشاور با تجربه و متخصصی در محل زندگی خودش دسترسی نداشته باشد و یا اینکه فردی مشتاق دریافت مشاوره از یک روانشناس به خصوصی باشد که آن روانشناس فاصله ی مکانی زیادی با درمانجو داشته باشد داشته باشد که در چنین مواردی مشاور آنلاین می تواند روش جایگزین بسیار مناسبی به جای مشاوره حضوری باشد.

مزیت های مشاوره آنلاین چیست؟

• صرفه جویی در هزینه

در بسیاری از مراکز، هزینه ی مشاوره آنلاین کمتر از مشاوره حضوری است البته گاهی  برخی از مراکز مشاوره به دلیل کیفیت بالای خدماتی که در مشاوره آنلاین ارائه می دهند و به این دلیل که انتخاب را در مورد نوع مشاوره بر عهده ی درمانجو می گذارند، تعرفه  مشاوره آنلاین و مشاوره حضوری آن ها تفاوتی ندارد.

• صرفه جویی در وقت

همه ی ما می دانیم که مراجعه به مطب و مراکز مشاوره نیاز به تعیین وقت و طی کردن مسیر مشخصی از محل کار یا محل زندگی تا مراکز مشاوره دارد.

در مشاوره آنلاین به دلیل حذف زمان انتظار در مراکز مشاوره و همینطور عدم نیاز به طی کردن مسیر برای رسیدن به مراکز مشاوره صرفه جویی زیادی در زمان می شود.

• امکان دریافت مشاوره اضطراری

گاهی پیش می آید که فرد به صورت اضطراری نیاز به دریافت مشاوره دارد. کاملا بدیهی است که در مشاوره حضوری به دلیل لزوم دریافت نوبت و ساعت کاری مشخص مراکز روانشناختی، چنین امکانی وجود ندارد، در چنین صورتی مشاوره آنلاین روش بسیار خوبی برای دریافت مشاوره از متخصص است.

• احساس راحتی بیشتر

در مراجعه آنلاین به این دلیل که افراد در حضور روانشناس و متخصص مربوطه نیستند و کمتر احساس قضاوت شدن می کنند برای بیان احساساتشان احساس راحتی بیشتری می کنند.

گاهی نیز بیان برخی از مسائل برای افراد در حضور مشاور سخت می باشد بنابراین در اینصورت مشاوره آنلاین توصیه می شود.

دریافت مشاوره در امور جنسی از این دسته مسائل هستند. گرچه برای درمان برخی از اختلالات جنسی نیاز به مداخلات روانشناختی به صورت حضوری است.

• مناسب برای افرادی که اضطراب اجتماعی دارند

افرادی که مبتلا به اضطراب اجتماعی هستند به سختی با دیگران ارتباط برقرار می کنند و در صورت برقراری ارتباط با افراد دیگر، حتی درمانگر دچار اضطراب و تنش روانی می شوند و حرف زدن برای آنها سخت می شود.

هرچند که درمان اضطراب اجتماعی در مواقع شدید نیاز به مراجعه حضوری به روانشناس دارد ولی می توان جلسات ابتدایی را به صورت آنلاین برگزار کرد تا از شدت استرس فرد کم شود و بعد از اینکه فرد ارتباط بیشتری با مراجع برقرار کرد می توان ادامه جلسات را با خواست درمانجو به صورت حضوری برگزار کرد.

• امکان دسترسی به درمانگران و مشاوران مختلف از هر نقطه ی جهان

این یکی از مهم ترین مزیت های مشاوره آنلاین است که در بسیاری از مواقع راهگشا بوده است.

زمانی که با مسائل انسانی سروکار داریم توجه به فرهنگ اهمیت زیادی در درمان و یا حل مشکل دارد، همچنین این نکته بسیار مهم است که مشاور توانایی درک درمانجو را داشته باشد و بتواند با توجه به فرهنگی که در درون فرد نهادینه شده به مسائل نگاه کند.

افراد بسیاری هستند که به دلیل اقامت در کشورهایی خارج از ایران به مشاورانی که هم زبان آن ها باشند و با فرهنگ آن ها آشنایی داشته باشند دسترسی ندارند، در اینصورت است که این افراد به راحتی می توانند از طریق مشاوره آنلاین، به مشاوران مورد نظر خود دست یابند.

همچنین زندگی در شهرهای کوچک و یا روستاها نیز می تواند دسترسی به روانشناس و روان درمانگر با تجربه را سخت کند، بنابراین مشاوره آنلاین است که می تواند این موانع را بردارد.

معایب مشاوره آنلاین چیست؟

از جمله معایب مشاوره آنلاین این است که این نوع روش مشاوره برای درمان اختلالات روانشناختی شدید و اختلالات شخصیت مناسب نیست.

در واقع امکان اجرا و بگارگیری برخی از شیوه های مداخلات درمانی به صورت مجازی و آنلاین امکانپذیر نیست و نیاز است که روانشناس و درمانجو حتما تعامل مستقیم و رو در رو داشته باشند.

البته چنین موردی فقط در مورد برخی از اختلالات و شیوه های درمانی صدق می کند و اینطور نیست که اجرای روش های درمانی در درمان هیچیک از اختلالات به صورت آنلاین موثر نباشد.

مشاوره آنلاین در چه زمینه هایی موفق تر است؟

در مشاوره آنلاین امکان مطرح کردن هر موضوعی وجود دارد و مشاوران و درمانگران از طریق مشاوره آنلاین در بسیاری از زمینه ها خدمات روانشناختی موثری ارائه می دهند ولی مشاوره انلاین در درمان و رفع برخی از مسائل نسبت به برخی دیگر موفق تر عمل می کنند، از جمله:

• مشاوره در حیطه فرزند پروری
• وسواس های فکری و رفتاری
• کمبود اعتماد به نفس
• اضطراب
• افسردگی
• مشکلات شغلی
• مشکلات بین فردی و …

نکته ی حائز اهمیت این است که در درمان هر نوع اختلال و رفع هر مشکل و چالشی نیاز است که خودمان هم تلاش کنیم و از مشاور و روان درمانگر انتظار معجزه و یا انتظارات غیر معقولانه نداشته باشیم.

در مورادی که اختلالات شدید هستند صبور باشیم و به مشاور خود اعتماد کنیم و جلسات مشاوره ای خود را به هر صورتی که هست (آنلاین یا حضوری) به طور کامل سپری کنیم تا بتوانیم به نتیجه دلخواه خود برسیم.

ما تمام تلاش خود را بکار بردیم تا توضیحات و اطلاعات لازم را دراین مقاله در مورد مشاوره آنلاین به شما عزیزان ارائه دهیم تا در انتخاب نحوه ی دریافت مشاوره خود بتوانید با آگاهی بیشتری تصمیم گیری کنید.

مرکز مشاوره مشاورانه با داشتن متخصصان و مشاورانی با تجربه آماده ارائه ی تمام خدمات روانشناختی به صورت آنلاین و حضوری به شما عزیزان خواهد بود. بنابراین اگر احساس می کنید نیاز به مشاوره و یا مداخلات درمانی دارید می توانید با آرامش خاطر از خدمات متنوع مرکز مشاوره مشاورانه بهره ببرید.

منبع : مشاوره آنلاین یعنی چه؟

همیشه تولد فرزند دوم و حسادت فرزند اول به دوم، برای والدین دلهره ای ایجاد می کند که چگونه فرزند اول را با این شرایط یا به نوعی چالش مواجه کنند و چه رفتارهایی را انجام دهند. در این مقاله به بررسی این موضوع پرداخته و چند روش رفتاری برای والدین نیز ذکر شده اند:

با باردار شدن مادر و انتظار برای فرزند دوم، مادر باید به طور ساده و قابل فهم در مورد تولد نوزاد، با کودک، گفت و گو کند اما آن چه مهم است، این که دربار ه ی آن نباید زیاده روی کند و این اطلاع را نیز نباید زود به کودک بدهد زیرا تصور کودک نسبت به زمان، با تصور بزرگسالان متفاوت است. یک ماه ممکن است از نظر کودک، بسیار طولانی باشد؛ بنابراین، اگر مادر ۶ ماه پیش از تولد نوزاد، با کودک خود درباره ی نوزاد جدید صحبت کند، برای کودک، صبرکردن در این مدت، خسته کننده است. اگر کودک به علت بزرگ شدن شکم مادر و تغییرهایی که در مادر به وجود آمده، از او سؤال کرد، باید در مورد نوزاد و تولد او، با کودک حرف زد.

اگر کودک در مورد حاملگی مادر و تولد نوزاد و داشتن خواهر یا برادری سؤالی نکرد، بهترین موقعِ گفتن و توضیح دادن برای کودک، همان چندماه آخر دوران حاملگی ست. مادر باید در مورد نوزاد جدید، به زبانی ساده و قابل فهم و دور از اصطلاح های پزشکی با کودک صحبت کند. به او نگویید که با تولد نوزاد جدید، زندگی شادی خواهیم داشت و نوزاد سبب شادی، تفریح و سرگرمی همه ی ما خواهد بود زیرا چنین نخواهد بود! بلکه به او بگویید: «نوزاد بسیار کوچکی خواهیم داشت که نمی تواند راه برود، گریه زیاد م یکند، باید به او شیر بدهیم و از او مراقبت کنیم تا بزرگ شود.

اگر کودک به حد کافی بزرگ است، زمانی که برای خرید وسایل و لوازم نوزاد به بازار می روید، کودک را با خود ببرید و او را در هنگام خرید، شرکت دهید. او از شرکت کردن، احساس خوشحالی خواهد کرد اما زمانوخرید شما با کودک، باید بسیار کوتاه باشد تا خسته نشود. هنگام خرید لوازم، برای کودک نیز چیزی بخرید تا احساس نکند که با تولد نوزاد جدید، کنار گذاشته شده است.

از طرفی دیگر، کودک نباید احساس کند آن چه در گذشته متعلق به او بوده مانند تختخواب، صندلی، اسباب بازی و… از او گرفته و به نوزاد جدید داده می شود؛ اگر قرار است گهواره یا تخت کودک برای استفاده ی نوزاد اختصاص یابد، پدر و مادر ابتدا باید برای کودک، تخت جدیدی تهیه نمایند و سپس تخت او را مورد استفاده ی نوزاد جدید قراردهند.

زمانی که مادر برای زایمان و تولد نوزاد به بیمارستان می رود:

چون زمان ماندن مادر در بیمارستان، اغلب کوتاه است، بنابراین نگه داری کودک در خانه  پرستاری او باید به وسیله ی پدر یا افرادی که با کودک نزدیکی داشته اند، انجام گیرد. اگر مادر، مدت زمان کوتاهی در بیمارستان خواهد ماند، بردن کودک به بیمارستان، ضرورتی ندارد و دیدن و آشناشدن کودک با نوزاد تازه متولدشده، بهتر است که پس از بازگشت مادر به خانه و در خانه صور ت گیرد. پس از آوردن نوزاد به خانه، کودک بزر گتر را به اتاقی دیگر یا به خانه ی پدر و مادربزرگ نفرستید، زیرا کودک احساس خواهد کرد که متولدشدن نوزاد، تغییری در پرستاری اش به وجود آورده و او را از محیط قبلی خود و دامان مهر و محبت مادر، دور کرده است.

آوردن نوزاد به خانه و پیدایش حس حسادت در کودک بزر گتر:

زمانی که نوزاد به خانه آورده م یشود، چون مورد توجه همه قرارمی گیرد و دوستان و اقوام، هریک او را در آغوش می گیرند و حتی برایش هدیه می آورند، بنابراین، کودک احساس می کند که ای کاش من هم نوزاد بودم و عکس العمل او ممکن است ب هصورت رفتار کودک شیرخوار باشد؛ او ممکن است در شلوار خود ادرار کند یا در حالی که درگذشته خوب حرف می زده، مانند کودکانی که تازه یاد گرفت هاند کلم هها را ادا کنند، حرف بزند.

برخی از کودکان هنگامی که مادر، نوزاد خود را شیر می دهد، از روی حسادت، به شیرخوردن از شیشه شیر تمایل پیدا می کنند و با گریه کردن، از مادر می خواهند که شیر را از شیشه شیر به آنان بدهد، درصورتی که خوردن شیر از شیشه را در گذشته ترک کرده بودند. مادر نباید احساس کند که کودک با خوردن شیر از شیشه ی شیرخوری، مشکلی به وجود خواهد آورد و نباید با ای نکار، مخالفت کند و چیزهای دیگری مانند شکلات و شیرینی به او بدهد که راضی اش نماید. تمایل کودک به خوردن شیر از بطری شیرخوری، چند هفت های بیش تر ادامه نخواهد یافت.

گاهی اوقات ممکن است از روی ناراحتی و حس حسادت، اسباب بازی یا شیء را به طرف نوزاد پرت کند که مادر به طور معمول، در چنین حالتی نسبت به عمل کودک، پرخاش کرده و او را سرزنش می کند و سرزنش کردن و عصبانیت مادر، حس حسادت کودک را عمیق تر و شدید تر خواهد کرد. مادر نه تنها باید نوزاد را از مخاطره ها حفظ کند، بلکه باید کودک بزر گتر خود را نیز دریابد. مادر باید به کودک بگوید: «ما همگی دوستت داریم اما چون این خیلی کوچک است، باید مراقبش باشیم. تو هم باید کمک کنی تا با همدیگر بزرگش کنیم. »

شدت حسادت کودکان نسبت به نوزاد شیرخوار به طور معمول در سنین کم تر از ۵ سالگی، به بیش ترین حد خود می رسد، زیرا کودک در این سن هنوز وابسته به پدر و مادر است و به خارج از خانه وابستگی ندارد اما زمانی که کودک به سن ۶سالگی یا پس از آن رسید، خود را به تدریج از پدر و مادر دور م یکند و علاقه و دوستانی در خارج از محیط خانه به دست خواهد آورد.

رفتار پدر و مادر با کودک بزر گتر باید چگونه باشد؟

زمانی که نوزاد تازه متولد شده به خانه آورده م یشود، مادر نباید هیچ گونه تغییری در رفتار خود نسبت به کودک بزرگ تر ب هوجود آورد؛ گرچه مادر به علت زایمان، ضعیف، خسته و حتی بی حوصله شده اما تا حد امکان باید سعی کند با کمک پدر، زندگی روزمره و روابط و رفتار قبلی خود را با کودک حفظ نماید. زمانی که کودک ببیند تمام توجه و علاق هی مادر به نوزاد جلب می شود و نوزاد مدام در آغوش مادر است و او بلاتکلیف و سرگردان است، حس حسادت در او به وجود خواهد آمد. اگر برای پدر امکان دارد، می تواند کودک را با خود به محل کارش ببرد تا در خلال روز با پدر مشغول باشد.

سپردن کودک به کودکستان نیز برای او سرگرم کننده خواهد بود. اگر شغل پدر اجازه نمی دهد، می تواند در ساعت های بیکاری خود، کودک را برای خرید، دیدن دوستان و گردش، به بیرون از خانه ببرد. کودک بزرگ تر اغلب از مادر اجازه می خواهد تا نوزاد را بغل کند. مادر از ترس این که نوزاد ممکن است از بغلش بیفتد، به طور معمول اجازه نمی دهد. اگر کودک روی فرش یا روی تختخواب بنشیند و نوزاد را در آغوش بگیرد، امکان افتادن نوزاد وجود نخواهد داشت؛ بنابراین، مادر باید به دفعات اجازه دهد که او نوزاد را در آغوش بگیرد؛ این کار موجب می شود حس حسادت و تنفر کودک نسبت به نوزاد کاهش یابد.

می توان در پرستاری از نوزاد و در دوران شیرخواری، از کودک بزرگ تر درصورت تمایل او بهره جست؛ این عمل موجب م یشود حس حسادت، به دوستی تبدیل شود. اگر هدیه هایی از طرف دوستان برای نوزاد آورده می شود، بهتر است پدر و مادر ترتیبی دهند که برای کودک بزرگ تر نیز هم زمان هدایایی آورده شود تا او احساس کمبود نکند.

به او یاد آوری کنید که زمانی خود او هم نوزاد بوده و همین کارها را برای او هم انجام م یدادید و هر نوزاد به این سن و سال به این کمک ها و محبت ها نیاز دارد.

عکس های دوران نوزادی و زمان تولدش را به او نشان دهید و توجه او را به محبت ها و هدایایی که در آن زمان برای او هم انجام می دادید، جلب نمایید.

فعالیت هایی را برای فرزند بزرگترتان در نظر بگیرید که قادر به انجام دادن آن ها است و او را از فرزند دیگر مجزا میک‏ند و بدین وسیله این پیام را به او بدهید که دیگر بچه نیست و بزرگ شده است.

او را در آغوش بگیرید و به او محبت کنید، با او بازی کنید، برایش کتاب داستان بخوانید و فعالیت هایی را انجام دهید که مناسب سنش است.

به طور کلی و در نتیجه می توان گفت، اول مادر باید به کودک بزرگ تر بفهماند که او نیز مورد علاقه و محبت خانواده است. دوم آن که کودک ۲ ساله را باید عادت داد که تنها بخوابد و بازی کند تا کمتر با مادر تماس داشته باشد و از محبت مادر به نوزاد جدید ناراحت نشود. سوم آن که مادر به کودک بفهماند در مواظبت و محبت با نوزاد برابر است. مادرانی که برای کودک قصه می گویند و نوزاد را نیز نوازش می کنند به نحو قابل ملاحظه ای مانع از بروز حسادت در آنان می شوند.

چهارم آن که حیوان مورد علاقه ی کودک حسود را در اختیارش قرار دهند تا کمی از حسادت های او جلوگیری شود. به طور خلاصه، همانطور که گفته شد در قسمت علل، حسادت اغلب محصول موقعیت خانوادگی به ویژه نگرش مادر و روش های انظباطی اوست. لذا مادران باید از توجه بیش از حد (زیاد و یا کم) نسبت به فرزندان خویش احتراز جویند و از به کار گرفتن شیوه های انظباطی ناهم آهنگ و ناهمخوان که هر دو از عوامل تشدیدکننده ی حسادت هستند، بپرهیزند^[۱].

منبع: آماده کردن کودک برای تولد فرزند دوم

قبل از فکر کردن در مورد اختلالات هیجانی کودک، بهتر است از خود بپرسید: کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟ آیا هیچ گاه به شدت احساس نگرانی یا ناراحتی شدید هیجانی نکرده ام؟ به احتمال زیاد پاسخ مثبت است!

همه ما این قبیل هیجان ها را تجربه کرده ایم و این تجربه ها به تنهایی دلیل کافی برای دادن این حکم نیست که نابهنجاری یا نقص در شخصیت و منش وجود دارد. کودکان نیز ترس و اضطراب-همان چالش های هیجانی طبیعی- دارند و این ترس و اضطراب تنها زمانی که شدید، مزمن،ممتد و مزاحم باشد علامتی از اختلال روانشناختی است.

طی پنجاه سال گذشته، یافته های پژوهشی همگی نشان میدهند که ترس و اضطراب در کودکی امری معمول و شایع است (جرسیلد و هولمز، ۱۹۳۵، لاپاس ومونک، ۱۹۵۸، مک فارلن، آلن و هانزیک، ۱۹۵۴، اولندایک و کینگ، ۱۹۹۱، به نقل از کندال، ۱۳۸۹). تحقیقات قدیمی تر مثل تحقیق جرسیلد و هولمز (۱۹۳۵) شیوع ترس و اضطراب را به خوبی اثبات کرد. در ان زمان پژوهش ها نشان دادند که ممکن است کودکان و نوجوانان ۹ تا ۱۳، نوعی ترس شدید با نگرانی جدی تجربه کنند. به نظر می رسد پیچیدگی های ترس کودکان با رسیدن به ۸ سالگی که همراه تحول شناختی کودک و افزایش توانایی او برای استدلال و توسعه پیام های منفی ممکن و نتایج در اینده می باشد افزایش می یابد. هم چنین منابع اولیه ترس و اضطراب با مراحل تحولی در زندگی تغییر می یابد. باید توجه داشت همراه با تحول میزان ترس های گزارش شده کودکان کاسته می شود و کانون ترس تغییر می یابد.

همراه با جریان رشد نوع ترس ها نیز تغییر می کند، یعنی در سنین متفاوت ترس های متفاوتی مطرح می شود. مثلا کودکان ۸ ماهه تا ۲ساله از جداشدن از مراقبان خود می ترسند، اما این ترس بین ۱ تا ۲ سالگی کاهش می یابد. بین ۲ تا ۴ سالگی از شدت دلبستگی کاسته می شود وترس های دیگری مانند ترس از حیوانات وتاریکی ظاهر می شود. بین ۴ تا ۶ سالگی، قدرت تصور و تصویرسازی کودک رشد می کند و تصویرهایی از ارواح، هیولاهای نیمه انسان-نیمه حیوان و صداهای غیرقابل توضیح در شب را می سازد. بعد از۶ سالگی کودک احتمالا بیشتر از آسیب، مرگ یا بلایای طبیعی می ترسد. هم نوجوانان سفیدپوست و هم نوجوانان آمریکایی آفریقایی تبار ترس هایی مشابه درباره صدمه دیدن خود یا دیگران ابراز می کنند، کودک با نزدیک شدن به دوران نوجوانی،ممکن است از پذیرفته نشدن در گروه بزرگسالان بترسد.

جدول: ترس ها و اضطراب های مرتبط با سطوح سنی مختلف در کودکان

منبع: آلن دیک، ۱۹۸۳

محیط اجتماعی در پهنه زندگی چالش های متفاوتی را پیش روی ما می گذارد که مستلزم رشد مهارت ها، باورها یا احساسات جدید است. طی دوران کودکی ترس ها و اضطراب ها این قبیل چالش ها را به وجود می آورند. کودکان با فراگیری روش های مقابله با موقعیت های اضطراب زا و ترس آور این دوران، نحوه کنار آمدن با ترس ها و اضطراب های زندگی آتی را می آموزند. برای مثال اذعان به ترس، رویارویی و سپس مقابله با آن، و در نهایت نترسیدن در واقع توالی رشد کودک است تا در آینده برای مقابله با ترس و اضطراب آماده باشد.

بر اساس متون و ادبیات تحولی، بسیار معقول است که کودکان و نوجوانان نسبت به تجربه ترس ها و اضطراب های مختلف در مراحل مختلف تحول خود اسیب پذیرتر باشند. با وجود این، چه چیزی واکنش و ترس و اضطراب بهنجار را از اضطراب هراس بالینی جدا می سازد؟ متخصصان بالینی دستورالعمل هایی را برای متمایز کردن واکنش ترس طبیعی از شرایط اضطرابی که از نظر شدت، فراوانی، محتوا، دفعات و نشانه های اضطرابی با همتایان بهنجار خود متفاوت هستند تهیه کرده اند (کندال، ۲۰۰۰).

1. شدت واکنش ترس بیش از انست که برای مقابله با موقعیت لازم است. برای مثال ممکن است کودکی را که هنگام معاینه شدن توسط پزشک، لگد می زند، تکان می خورد و گریه می کند، به عنوان کودک هراسان مشخص کنیم.
2. واکنش ترس با فراوانی زیادی رخ می دهد، و از راه اطلاع دادن و اطمینان دادن به فرد کاهش نمی یابد. بسیاری از والدین شکایت دارند که ترس کودکان با هیچ نوع اطمینان خاطر دادنی به انها کاهش نمی یابد.
3. محتوای این واکنش های ترس بر محرک ها یا موقعیت های بی خطر متمرکز است، به عبارت دیگر موقعیت هایی هستند که به هیچ وجه خطری را ایجاد نمی کنند. چنین محرک هایی شامل ترس از مدرسه رفتن، صداهایی مانند بمب یا بالا رفتن از اسانسور است.
4. به نظر می رسد که واکنش ترس خود به خود بوده و ورای کنترل عمدی کودک است.
5. واکنش ترس به فرار یا اجتناب از موقعیت منجر می شود. برای مثال کودکی که هنگام بارش باران های شدید از تنها ماندن در خانه اجتناب کند، به عنوان کودکی که از رعد و برق و تندر هراس دارد مد نظر قرار می گیرد.

متخصصان بالینی به بررسی این موضوع پرداخته اند که ایا واکنش ترس در طول زمان در کودکان پایدار می ماند. انها به بررسی این مسئله پرداخته اند که واکنش های ترس و شرایط اضطرابی اسیب زا، به مرحله خاصی از زندگی و سن خاصی اختصاص ندارند. برای مثال بزرگسالان نیز ممکن است از تنها خوابیدن یا تاریکی هراس داشته باشند.

ترس واضطراب چالش های طبیعی رشد برای رسیدن به بلوغ فردی است. طی دوران نوجوانی، خودمختاری و استقلال چالش های عمده جریان رشد هستند و نوجوان باید تعادلی دشوار میان پیروی از مقررات و ابراز شایستگی و کفایت مستقلانه برقرارسازد. درگیرشدن با تعارض های بر خاسته از استقلال طلبی نیز طبیعی است، اما چالش ناشی از استقلال طلبی ممکن است باعث شروع مشکلات بین فردی یا تشدید آنها شود. در تعیین اینکه رفتارهای کودک علائمی از اختلال روانشناختی هستند یا خیر، باید مفاهیم فرهنگی و عرف جامعه کودک نیز مدنظر قرار گیرد و بر اساس فراوانی همان رفتارها در کودکان بدون مشکل مورد قضاوت قرار گیرند. باید شدت نسبی، فراوانی و سیر رفتارها ارزیابی شود و نقش آنها در جریان رشد طبیعی مورد توجه قرار گیرد.

منبع : کودک من اضطراب دارد یا عادیست؟