سندرم کودک تکان خورده چیست | نشانه ها، عوارض و درمان

سندرم کودک تکان خورده (SBS) که آسیب بدرفتاری باسر، سندرم اثر تکان دادن، آسیببه سر یا سندرم سریع یا تکان ناگهانی نیز نامیده می شود یک صدمه مغزی جدی می باشد که از تکان شدید در اطفال یا خردسالان نشأت می گیرد.

سندرم تکان دادن کودک موجب تخریب سلول و عروق خونی مغز کودک شده  و مانع از رسیدن اکسیژن کافی به مغز می شود. این سندرم نوعی سوءاستفاده از کودک است که می تواند آسیب های دائم مغزی یا مرگ را به دنبال داشته باشد.

این نوع سندرم قابل پیشگیری است. برای والدینی که مستعد آسیب رساندن به کودک هستند، راهبردهایی وجود دارد. همچنین والدین می توانند دیگر مراقبان یا پرستار کودک را در مورد خطرات سندرم تکان دادن کودک آموزش دهند.

میانگین سنی کودک مبتلا به این سندرم بین ۳ تا ۸ ماه است. سندرم کودک تکان خورده در کودکان زیر ۲ سال شایع تر است، اما می تواند کودکان را تا ۵ سالگی نیز درگیر کند.

سندرم کودک تکان خورده چیست

سندرم کودک تکان داده شده زمانی رخ می دهد که یک نوزاد یا کودک کوچک به شدت تکان می خورد یا سرش به شدت به جسمی مانند تشک، زمین یا دیوار برخورد می کند. سر نوزاد تقریباً ۲۵ درصد وزن کل بدن او را تشکیل می دهد. سر نوزادان نسبت به بدنشان بزرگ و سنگین است و عضلات گردنشان ضعیف است. علاوه بر این، رگ های خونی اطراف مغز نوزادان و کودکان زیر پنج سال نسبت به کودکان بزرگتر و بزرگسالان مستعد پارگی بیش تری قرار دارد.

مطالب مرتبط: سندروم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS)

صدمات دیگری که اساساً قابل توجه نیست مواردی از جمله خونریزی مغزی یا شبکیه چشم، آسیب نخاع مغزی و گردن و شکستگی مهره های کمر، جمجمه و استخوان را در بر می گیرد. همچنین، وجود شواهدی مبتنی بر سوء استفاده قبلی از کودک عادی است. در موارد خفیف سندرم  تکان دادن کودک، ممکن است نرمال به نظر برسد اما با گذشت زمان او ممکن است دچار مشکلات سلامتی، یادگیری و رفتاری شود.

عوامل خطر

مواردی که ممکن است خطر این آسیب را افزایش دهد شامل موارد زیر است:

  • آزار خانگی یا کودک
  • سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
  • استرس یا مشکلات اجتماعی

علت سندرم کودک تکان خورده

سندرم کودک تکان خورده در اثر تکان دادن نوزاد یا کودک خردسال ایجاد می شود. این کار حتی چند ثانیه می تواند باعث آسیب شود زیرا عضلات گردن آن ها قوی نیست و مغز آن ها هنوز در حال رشد است.

این وضعیت اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که والدین یا سایر مراقبان عصبانی یا ناامید می‌شوند، مانند زمانی که کودک به شدت گریه می کند و والدین نمی دانند برای آرام کردن او چکار کنند.

علائم تکان خوردن مغز نوزاد

علائم و نشانه های سندرم کودک تکان خورده عبارتند از:

  • بی قراری یا تحریک پذیری شدید
  • مشکل بیدار ماندن
  • مشکلات تنفسی
  • کم اشتهایی
  • لرزش های بدنی
  • صرع
  • بیهوش شدن یا تشنج ناگهانی
  • بد غذا خوردن
  • استفراغ
  • پوست رنگ پریده یا مایل به آبی
  • تشنج
  • فلج
  • عدم لبخند و ایجاد صدا
  • سر یا پیشانی بزرگتر از حد معمول به نظر می رسد.
  • کما

موارد خفیف ممکن است علائم فوری یا آسیب قابل توجهی را نشان ندهند، بنابراین مورد توجه متخصصان پزشکی قرار نمی گیرد. اگرچه این موارد ممکن است هرگز تشخیص داده یا گزارش نشوند، اما همچنان می‌توانند باعث آسیب یا عواقب طولانی مدت شوند. اثرات طولانی مدت احتمالی عبارتند از:

  • ناتوانی های جسمی و یادگیری
  • اختلال بینایی یا نابینایی
  • اختلال شنوایی
  • ناتوانی های گفتاری
  • فلج مغزی
  • تشنج
  • اختلالات رفتاری
  • مرگ

گاهی اوقات، آسیب مغزی ممکن است پیامدهای خود را بر روی بدن خارجی نیز نشان دهد، مانند:

  • خونریزی چشم یا گوش
  • کبودی های بی دلیل روی صورت
  • آسیب به نخاع یا دنده 
  • شکستگی دنده، جمجمه، پاها یا سایر استخوان ها

علائم ذکر شده ممکن است بلافاصله پس از تکان دادن ظاهر شوند و معمولاً در عرض ۶-۴ ساعت به اوج خود می رسند. علائم و نشانه های زیر ممکن است نشان دهنده سندرم تکان خوردن کودک باشد: تغییر سطح هوشیاری. خواب آلودگی همراه با تحریک پذیری.

علت تکان دادن سر نوزاد به چپ و راست

نوزادان عضلات گردن ضعیفی دارند و نمی توانند وزن سر خود را تحمل کنند. اگر کودک به شدت تکان بخورد، مغز حساس او در داخل جمجمه به جلو و عقب حرکت می کند. این باعث کبودی، تورم و خونریزی می شود.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که والدین یا مراقب کودک به‌دلیل ناامیدی یا عصبانیت شدیداً کودک را تکان می‌دهند، اغلب به این دلیل که کودک گریه خود را متوقف نمی‌کند.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً به دلیل افتادن کودک روی زانو یا زمین خوردن های جزئی ایجاد نمی شود.

اگر تکان دادن سر مکرر و طولانی مدت و همراه با علائم زیر در نوزادان و کودکان نوپا باشد، توصیه می کنیم با پزشک اطفال خود مشورت کنید زیرا احتمال وجود اوتیسم وجود دارد:

  • عدم پاسخگویی به نام، صدای والدین و خواهر و برادر
  • لبخند نمی‌زند، ارتباط برقرار نمی‌کند یا نگاه غیرمعمولی دارد.
  • رفتارها و حرکات را با وسواس تکرار می کند.
  • پسرفت در مهارت های اکتسابی مانند زبان، کلامی یا اجتماعی
  • کوبیدن مکرر و طولانی سر به تخت خواب یا دیوار

تکان دادن سر نوزاد هنگام خواب

چگونه خود را آرام کنید

اگر احساس کردید که دیگر نمی توانید گریه کودک خود را کنترل کنید و احساس می کنید ممکن است به کودک خود آسیب بزنید توقف کنید و از کارهای زیر کمک بگیرید:

  • نفس عمیق بکشید.
  • چشمان خود را ببندید و به آرامی تا ۱۰ بشمارید.
  • کودک خود را به پشت در مکانی امن (تخت، تخت و غیره) قرار دهید، در را ببندید و برای دقایقی به اتاق دیگری بروید.
  • هر ۵ تا ۱۰ دقیقه یکبار نوزاد خود را چک کنید.
  • با یک دوست قابل اعتماد، یکی از اعضای خانواده یا همسایه تماس بگیرید و در مورد احساسات خود صحبت کنید.
  • در صورت امکان کمک بخواهید تا کسی برای مدت کوتاهی مسئولیت را بر عهده بگیرد.
  •  به موسیقی گوش دهید، تلویزیون تماشا کنید، ورزش کرده یا فقط استراحت کنید.
  • تا زمانی که احساس آرامش نکردید، کودک خود را بلند نکنید.

علت تکان دادن سر نوزاد به چپ و راست |تکان دادن سر نوزاد هنگام خواب

  1. نوزادان ممکن است برای آرام کردن خود، سرش را به پهلو تکان دهد. این می تواند یک تکنیک طبیعی برای آرام کردن خود هنگام خواب باشد. اگر اینگونه باشد درست قبل از خوابیدن کودکتان متوجه این رفتار شوید.
  2. حرکت سر نوزاد در ماه های اول بخشی از تعامل اجتماعی وی می باشد. در این شرایط هنگامی که کودک هیجان زده است بیش تر سر خود را حرکت می دهد.
  3.  تکان دادن سر می تواند یک روش غیرکلامی برای برقراری ارتباط باشد.

درسندرم کودک تکان خورده حرکت سر به شکل زیر عادی نمی باشد:

  •  تب، گریه و عفونت گوش میانی
  • اوتیسم
  • صرع میوکلونیک
  • تکان دادن مکرر سر به پهلو هنگام خواب

عوارض سندرم کودک تکان خورده

در بیشتر مواقع، نوزادانی که تحت تاثیر سندرم کودک تکان خورده  قرار می گیرند زنده نمی مانند. حتی اگر زنده بمانند، دچار عوارض زیر می‌شوند و باید تا پایان عمر تحت درمان قرار گیرند:

  • نابینایی جزئی یا کامل
  • مسائل رفتاری
  • تاخیر در رشد
  • ناتوانی های شناختی
  • اختلالات یادگیری
  • فلج مغزی
  • اختلالات تشنجی

چه زمانی به پزشک مراجعه می کنید

اگر شما تردید دارید که کودکتان با تکان سختی صدمه دیده است فوراً در پی کمک باشید. با پزشکتان ارتباط داشته باشید یا کودکتان را به نزدیکترین اورژانس برسانید. مراقبت های درمانی فوری ممکن است زندگی کودکتان را نجات دهد یا از بروز مشکلات جدی سلامت پیشگیری کند.

متخصصان سلامت قانوناً باید همه موارد مشکوک به کودک آزاری را به مراجع ذیصلاح کشوری گزارش دهند. کودکان عضلات ناحیه گردن ضعیفی دارند و اغلب قدرت تحمل حرکات سر را ندارند. اگر کودک تکان شدیدی خورده است، مغز ظریف او در جمجمه به عقب و جلو می لغزد. این کار موجب خون مردگی، آماس یا تورم و خونریزی مغزی می شود.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً وقتی اتفاق می افتد که والد یا مراقب کودک یا طفل را به دلیل ناکامی یا عصبانیت و اغلب به دلیل گریه کردن مداوم کودک به شدت تکان می دهد. این سندروم معمولاً به دلیل افتادن کودک از روی زانو، سقوط های جزیی یا حتی بازی های خشن نیست.

برای والدین و دیگر مراقبان عواملی وجود دارند که ممکن است ریسک ایجاد سندرم کودک تکان خورده را افزایش دهند، از جمله این موارد می توان به نکات زیر اشاره کرد:

  • داشتن انتظارات غیرواقعی از کودکان
  • جدایی والدین یا والد جوان بی تجربه
  • استرس
  • خشونت خانوادگی
  • مصرف الکل یا سوءمصرف مواد
  • تعامل ضعیف با مراقبین
  • حرکات غیر طبیعی چشم
  • افزایش لرزش سر در هنگام اضطراب
  • تلاش برای صدمه زدن به خود
  • عدم پاسخ به صداها
  • شرایط خانوادگی بی ثبات
  • افسردگی
  • هر گونه بدرفتاری در گذشته کودک

همچنین مردان نسبت به زنان بیشتر مستعد اعمال سندرم کودک تکان خورده می باشند. فقط چند ثانیه تکان دادن کودکان ممکن است موجب آسیب های مغزی برگشت ناپذیر شود. بسیاری از کودکانی که تحت تأثیر سندرم کودک تکان خورده قرار می گیرند می میرند. نجات یافتگان از سندرم کودک تکان خورده نیز ممکن است در شرایطی مانند زیر نیاز  به مراقبت های پزشکی مادام العمر باشند:

  • نابینایی دائم یا موقت
  • از دست دادن قوه شنوایی
  • عقب ماندگی ذهنی
  • تأخیر رشدی، مشکلات یادگیری و موارد رفتاری
  • اختلالات صرع
  • فلج مغزی

مطالب مرتبط: مسئله امنیت نوزادان هنگام خواب

کودکی که دچار این سندرم شده است ممکن است نیاز به بررسی توسط تعدادی از متخصصان پزشکی و نیز متخصصان کودک آزاری داشته باشد. آزمایش های گوناگونی که در ادامه ذکر شده است ممکن است برای کشف صدمات نیاز باشد:

  • سی تی اسکن. یک سی تی اسکن از تصاویر از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر مقطعی از مغز کودک استفاده می کند. این آزمایش به کشف صدمات پایه برای مداخلات ضروری کمک می کند.
  • ام آر آی. عکسبرداری ام آر آی از میدان مغناطیسی نیرومند یا امواج رادیویی برای خلق تصاویری با جزئیات کامل از مغز کودک استفاده می کند. به دلیل آنکه انجام ام آر آی برای کودک ناآرام مشکل است، معمولاً دو یا سه روز پس از صدمه انجام می شود.
  • بررسی اسکلت بندی. مجموعه ای از اشعه های ایکس اسکلتی که احتمالاً شامل بازو و دستان، پاها، انگشتان، ستون فقرات، دنده ها و جمجمه باشد، ممکن است برای آزمایش چه شکستگی های اتفاقی و چه عمدی به کار برده شوند و شکستگی های قبلی را جستجو و کشف می کنند.
  • آزمایش میکروسکوپیOphthalmologicalعارضه های چشمی. آزمایش چشم می تواند خونریزی و دیگر صدمات چشمی را نشان دهد.
  • آزمایش های خون. برخی از اختلالات ژنتیکی و متابولیکی مانند اختلالات لخته شدن خون و خونریزی مغزی نیز می توانند نشانه هایی را ردیابی کند که ممکن است شبیه به سندرم کودک تکان خورده به نظر برسد. آزمایش های خون می توانند در پیشگیری از برخی از این شرایط مفید واقع شود.

براساس شدت صدمات یک کودک ممکن است نیاز به نگهداری در بخش های مراقبت ویژه داشته باشد. درمان اضطراری برای کودکی که تکان خورده است ممکن است شامل بررسی وجود علائم حیاتی مانند تأیید تنفس و جراحی برای متوقف کردن خونریزی مغز  باشند.

زمانی که گریه کودکتان متوقف نمی شود شما ممکن است هرکاری انجام دهید تا از میزان اشک ریختن و گریه کودکتان بکاهید اما بهتر است کودکتان به تدریج درمان شود.

هیچ چیز تکان شدگی کودک را توجیه نمی کند. فقط چند ثانیه تکان دادن کافی است تا آسیب جبران ناپذیری در مغز کودک ایجاد شود. اگر شما نمی توانید هیجان ها یا استرس والدینی را کنترل کنید در خواست کمک کنید. پزشک کودک شما ممکن است شما را به مشاور یا دیگر مراقبان سلامت روانی ارجاع دهد.

اگر افراد دیگری به شما در مراقبت از کودکتان کمک می کنند خواه پرستار کودک، خواهر و برادرها و خواه پدربزرگ یا مادربزرگ؛ آن ها را از خطرات سندرم کودک تکان خورده آگاه کنید.

آیا درمانی برای سندرم کودک تکان خورده وجود دارد؟

خیر. درمان مناسبی برای کودک تکان خورده در دسترس نیست، اما چند مداخله فوری برای کاهش عواقب بعدی آن وجود دارد که در ادامه بیان شده است:

  • اگر مشکوک به آسیب گردن یا ستون فقرات باشد، حتما بلافاصله به دکتر مراجعه کنید.
  • فشار قفسه سینه: فشارهای محکم و سریع قفسه سینه ممکن است توسط پزشکان انجام شود تا در صورت بیهوشی یا عدم پاسخ نوزاد، او را به هوش بیاورند.
  • تنفس برای نجات: در صورتی که نوزاد هوشیاری خود را از دست بدهد یا در تنفس مشکل پیدا کند، پزشکان از تنفس مصنوعی استفاده می کنند تا کودک را به زندگی برگردانند.

کاهش فشار روی مغز

ممکن است برای کاهش فشار روی مغز ناشی از خونریزی یا تورم به درمان نیاز باشد. این را می توان با:

  • دارو
  • تخلیه مایع از سر
  • جراحی برای برداشتن خون روی مغز یا به ندرت برداشتن بخشی از جمجمه

منبع : سندرم کودک تکان خورده چیست | نشانه ها، عوارض و درمان

آر تی ام اس چیست | معرفی برجسته ترین مراکز تی ام اس در تهران

rTMS درمانی برای افسردگی شامل ارسال پالس های مغناطیسی تکراری است، بنابراین به آن TMS یا rTMS نیز می گویند.

آر تی ام اس چیست

حرکت مغناطیسی ترانس کرانیال (آر تی ام اس) (TMS) یک روش نسبتاً جدید برای درمان انواع شرایط عصبی روانپزشکی است. این روش غیرتهاجمی میدان‌های مغناطیسی ایجاد می‌کند تا جریان الکتریکی زیر پوست سر ایجاد کند.

TMS توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای اختلال افسردگی اساسی مقاوم به درمان (MDD) تایید شده است (برلیم و همکاران 2013a ؛ ​​برلیم و همکاران 2014 ؛ فیتزجرالد و همکاران 2012 ؛ ری و همکاران 2011 ؛ ​​جورج و همکاران، 2011). و همکاران 2010 ؛ O’Reardon و همکاران 2007 ) و از سال 2018 برای اختلال وسواس فکری اجباری (Carmi et al. 2019 ; Carmi et al. 2018 ; Berlim et al. 2013b ) استفاده می شود. علاوه بر این تحقیقات نشان داده است که مزایای بالقوه ای در چندین اختلال دیگر، از جمله اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه، بی خوابی و فیبرومیالژیا دارد.

آر تی ام اس و درمان اختلال خواب

اختلالات خواب مشکل بسیار رایجی است. چندین مطالعه گزارش کرده اند که rTMS کیفیت خواب را با معیارهای ذهنی بهبود می بخشد. از این رو، اخیراً پیشنهاد شده است که rTMS می تواند تأثیر مثبت قابل توجهی بر بی خوابی داشته باشد.  یک  آزمایش در مورد تأثیر rTMS بر خواب در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون نیز بهبود قابل توجهی در خواب آن ها را نشان داد.

مراکز تی ام اس در تهران

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان شناخته ترین مرکز فوق تخصصی آر تی ام اس (rTMS) در تهران می باشد و با کادری مجرب …

درمان افسردگی با دستگاه tms چطوره

در طول جلسه rTMS، یک دستگاه الکترومغناطیسی روی پوست سر شما نزدیک پیشانی قرار می گیرد و بدون درد یک پالس مغناطیسی ارسال می کند که سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز که در کنترل خلق و خو و افسردگی نقش دارند را تحریک می کند. تصور می‌شود که نواحی از مغز را فعال می‌کند که در افسردگی فعالیت کمتری دارند.

عوارض جانبی

عوارض جانبی معمولاً از خفیف تا متوسط ​​هستند، کوتاه مدت بوده و پس از یک جلسه انفرادی بهبود می یابند و به مرور زمانکاهش می یابد. این عوارض که بسیار کم می باشند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • سردرد
  • ناراحتی پوست سر در محل تحریک
  • سوزن سوزن شدن، اسپاسم یا انقباض عضلات صورت
  • سبکی سر

چه مواردی را باید با دکتر درمیان بگذارید

  • باردار یا در فکر باردار شدن هستید.
  • وسیله پزشکی فلزی یا کاشته شده در بدن خود دارید.
  • عصب واگ یا محرک های عمقی مغز کاشته شده.
  • وسایل الکتریکی کاشته شده، مانند ضربان ساز
  • کاشت حلزون شنوایی
  • هر گونه ایمپلنت مغناطیسی
  • در حال مصرف هر گونه دارویی هستید، از جمله داروهای تجویزی یا بدون نسخه، مکمل های گیاهی، ویتامین ها یا سایر مکمل ها و دوزهای مصرفی.
  • سابقه تشنج یا سابقه خانوادگی صرع.
  • سایر اختلالات سلامت روان مانند سوء مصرف مواد، اختلال دوقطبی یا روان پریشی دارید.
  • آسیب مغزی ناشی از بیماری یا آسیب، مانند تومور مغزی، سکته مغزی یا آسیب مغزی ضربه‌ای را تجربه می کنید.
  • سردردهای مکرر یا شدید دارید.
  • قبلاً تحت درمان با rTMS بوده اید.

روند درمان

هنگامی که محل قرارگیری دستگاه روی سر مشخص شد، آماده شروع درمان هستید. در اینجا آنچه هرچه باید در طول هر درمان انتظار داشته باشید آمده است:

  • روی یک صندلی راحت می‌نشینید و گوش‌گیرها را می‌پوشید و دستگاه مغناطیسی روی سرتان قرار می‌گیرد.
  • وقتی دستگاه روشن است، صداهای کلیک را می شنوید و ضربه های خیلی جزئی و آرام روی پیشانی خود را احساس می کنید.
  • این روش حدود 40 دقیقه طول خواهد کشید و شما بیدار و هوشیار خواهید بود.

بعد از هر درمان

پس از درمان می توانید به فعالیت های عادی روزانه خود بازگردید. به طور معمول، بین درمان‌ها، می‌توانید کار و رانندگی کرده و زندگی عادی خود را داشته باشید. rTMS باعث می شود که علائم افسردگی بهبود یابد یا به طور کامل از بین بروند. کاهش علائم ممکن است چند هفته طول بکشد.

منبع : آر تی ام اس چیست | معرفی برجسته ترین مراکز تی ام اس در تهران

انواع اختلالات گفتاری در کودکان | ۱۴درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

انواع اختلالات گفتاری در کودکان را می توان به بخش های مختلفی تقسیم بندی کرد، که در این نوشتار یکی از تقسیم بندی ها را بررسی می کنیم:

  • اشتباهات سخن گویی
  • معایب سخن گویی

انواع اختلالات گفتاری در کودکان

اشتباهات سخن گویی: اگر کودک یک کلمه را اشتباه تلفظ کند و والدین و نزدیکان به آن اهمیت و توجهی نشان ندهند و کودک را برای تلفظ صحیح راهنمایی نکند، یک علت مشخصی است که باعث می شود بعدا او دچار انواع اختلالات گفتاری در کودکان شود. به عنوان مثال؛ چنانچه کودک کلمه ی ” آسان ” را ” آشان ” تلفظ کند، باید بلافاصه و با تکرار و حوصله تمام و با آرامش، به آموختن درست کلمه به کودک اقدام کرد، در غیر این صورت کودک تا مدت طولانی از تلفظ صحیح و درست آن کلمه اجتناب می کند.

معایب سخن گویی از انواع اختلالات گفتاری در کودکان : معایبی که در سخن گویی وجود دارند، اثرات عمیقی بر روی زندگی آینده کودک به همراه دارد و چه بسا که سازگاری اجتماعی کودک را شدیدا به خطر می اندازد و مشکلات متعددی برای او بوجود خواهد آورد. انواع اختلالات گفتاری در کودکان شامل موازد زیر می باشد:

  • خاموشی و تاخیر در سخن گویی: این اختلال امکان دارد به دنبال عوامل مختلفی همچون: فلج عضلانی، کم هوشی، کری، اختلالات دستگاه تکلم، ضایعات و امراض مغزی و… بروز کند و برطبق استانداردهای جهانی، اگر زمان این اختلالات بیشتر از ۴۲ ماه طول بکشد، غیر عادی محسوب می شود و باید در جهت پیدا کردن علت و همچنین درمان آن اقدامات لازم انجام گیرد. برای درمان این گونه اختلالات؛ متخصصین با استفاده از روش ها و تکنیک‌های خاص ” گفتار درمانی “ در جهت رفع معایب تلاش می کنند.
  • نقص در شنوایی: تنها راهی که می توان به وسیله ی آن حرکات عضلات و مفاصل تکلمی را هدایت کرد و صداهای مورد احتیاج را ایجاد و از سالم بودن آن ها اطمینان حاصل کرد، شنوایی است. برای سخن گفتن، شنوایی به تنهایی کافی نیست بلکه عامل های متعدد و مختلف دیگری در آن دخیل هستند. امکان دارد که اختلالات شنوایی مختلف با اختلالات تکلم و یادگیری همرا بوده است، بدون اینکه رابطه ای بین آن ها باشد.  فقط وسایل دقیق علمی در این زمینه به متخصصین کمک می کند که به تشخیصی درست دست یافته و درمان مؤثری در این زمینه داشته باشند.
  • لکنت زبان از انواع اختلالات گفتاری در کودکان: این مبحث، بحثی بسیار پیچیده است که در این نوشته به اختصار توضیحاتی در این زمینه و اختلال داده می شود. شیوع این بیماری بسیار زیاد است و در موارد مختلف سبب بروز اختلالات دیگری نیز می شود. این بیماری در بیشتر مواقع، با عواملی همچون ترس و وحشت، تشویش، اختلالات روانی، عقده ها، عدم اعتماد به نفس و … مرتبط شده است.

اختلالات زبان و گفتار چیست | اختلال زبان در dsm 5

پاسخ مشخصی برای این سوال وجود دارد. برای انواع اختلالات گفتاری در کودکان، تعاریف مختلفی ارائه شده است، که در این متن به دو تعریف تقریبا جامع آن می پردازیم:

” طبق DSM (راهنمای تشخیص اختلالات روانی)، لکنت زبان یک اختلال مربوط به رشد تکلم است که با تکرار های مکرر و طولانی کردن اصوات و سیلاب ها که به طور قابل توجهی روانی کلام را مختل می کند، مشخص می باشد. درنگ ها و سکوت های معمول، جریان موزون تکلم را درهم میریزد. علت اختلال معلوم نیست. ( کاپلان و سادوک، ۱۳۶۸،۲۴۸)

تعریف دیگر انواع اختلالات گفتاری در کودکان در ادامه آورده شده است:

” ریتم غیرعادی و غیر ارادی گفتار، با تکرار و تردید در شروع حروف یا سیلاب ها و با کلمات یک سیلابی که موجب توجه دیگران شده و در ارتباط با دیگران باعث ناراحتی شخص و یا شنوندگان می شود”.

انواع اختلالات گفتاری در کودکان که شامل لکنت زبان نیز می باشد از سنین حدود ۳-۴ سالگی آغاز می شود، یعنی دوره ای که اکتساب شدید گفتار در آن وجود دارد و همچنین لکنت زبان فیزیولوژیک اتفاق می افتد. ممکن است در این سن، کودک در مقابل دیگران به لکنت دچار شده، ولی به هنگام صحبت کردن با نزدیکان و همسالان خود بدون لکنت صحبت کند. همچنین امکان دارد که؛ برای اولین بار کودکی که به مدرسه می رود به دلایل مختلف، از جمله ترس از معلم خود، اضطراب صحبت کردن جلوی شنوندگان ناآشنا و غیره دچار لکنت زبان شود و چنانچه با او برخوردی دوستانه و درست شود، چه بسا ممکن است که لکنت او سریع رفع می شود.

در این سن، سازگاری کودک با محیط، در رشد گویایی او بسیار مؤثر است و همینطور بروز لکنت زبان و انواع اختلالات گفتاری در کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

عوامل ایجاد کننده ی انواع اختلالات زبان و گفتار را می توان از جوانب جسمانی و روانی مورد بررسی قرار داد و درمان اختلالات گفتاری را پیدا کرد.

انواع اختلالات زبان و گفتار

تا کنون انواع اختلالات گفتاری در کودکان شناسایی شده است که به عبارت زیر هستند:

  • لکنت زبان کلونیک از انواع اختلالات گفتاری در کودکان: عبارت است از؛ تکرار تشنج آمیز یک واج یا هجا قبل از اینکه کلمه یا جمله اداء شود و یا اینکه ادامه یابد. به عنوان مثال؛ ” مامامامان آآآمد “.
  • لکنت زبان تونیک: عبارت است از: حالتی که در آن عضلات گویایی، چند ثانیه تا یک دقیقه از حرکت بازمی ایستد و مانع تکلم می شود. به عبارت دیگر زبان بند می آید و زمانی که انقباض رفع می شود، کلام خیلی سریع و با شتاب ادا می شود.
  • لکنت زبان کلونو- تونیک: عبارت است از: ترکیب لکنت زبان کلونیک و تونیک. بر اثر برخورد نادرست و خشن با فرد مبتلا به لکنت و یا توقع بیش از ظرفیت و پتانسیل داشتن از او، موجب می شود که وی دچار ترکیبی از لکنت زبان کلونیک و تونیک شود.

بهترین تمرین‌ها برای کمک به لکنت زبان

  • در حین بازی با کودک در مورد جملاتی که کودک می گوید و لکنت ندارد نظر دهید و او را تشویق کنید.
  • اگر کودک مکرراً لکنت زبان دارد، فعالیتی را امتحان کنید که او را ملزم به استفاده از جملات کوتاه تر می کند. برای مثال، می‌توانید بازی‌ای انجام دهید که از کودک می‌خواهد جمله کوتاهی مانند «برو ماهی» را انجام دهد.
  • اگر کودک مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان، آنقدر لکنت دارد که شما دائماً باید او را اصلاح کنید و حرف های او را تصحیح کنید، سعی کنید فقط شدیدترین لکنت ها یا برخی از آن ها را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که به طول بیان کوتاه‌تری نیاز دارند.
  • هنگامی که کودک شما علائم لکنت مانند تکرار، طولانی شدن و انسداد را نشان می دهد، باید فوراً با گفتار درمانگر معتبر مشورت کنید.
  • از بازی وانمودی برای تقلید با بچه‌های کوچک‌ترتان استفاده کنید. می توانید نقش بازی کنید و از آنها بخواهید موقعیت های دنیای واقعی را تمرین کنند. این کار برای تعالیم آن ها عالی می باشد.
  • با مکث و آهسته صحبت کنید این کار باعث می شود که کودک نیز از شما الگوبرداری کند. وقتی معلم سوال را به آرامی و با مکث می پرسد، کودک تمایل دارد با مکث پاسخ دهد. همچنین یادگیری مکث را برای کودک آسان تر می کند.
  • از بازی ها و فعالیت های سرگرم کننده برای تقلید صداهای مختلف استفاده کنید. صداهای دشوار را در بازی ها و محیط های سرگرم کننده تمرین کنید. این همچنین به کودک کمک می کند تا برای صحبت کردن و امتحان صداهای مختلف اعتماد به نفس پیدا کند.

درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

برای اینکه کودکان دچار لکنت زبان نشوند و یا اگر دچار لکنت زبان غیروراثتی هستند، درمان انواع اختلالات گفتاری در کودکان به شرح زیر می باشد:

  1. باید به سخنان کودک هرچند که بی محتوا و بی ربط هم باشند با اشتیاق و دقت فراوان گوش بدهید. تا کودک این احساس را داشته باشد که به شخصیت او احترام می گذارید و همچنین اعتماد به نفس او افزایش یابد، اعتماد به نفس یکی از دلایل مهم کاهش لکنت زبان است.
  2. باید به کودک آموخت که آرام و آهسته صحبت کند و از دستگاه صوتی خود به شکلی آزادانه استفاده کند و در موقع صحبت کردن هیچ گونه کشش عضلانی در خود ایجاد نکند.
  3. اگر کودک دیر شروع به صحبت کردن می کند، نباید ناامید شوید و با زور و اصرار اورا به تمرین واداشت و سبب خستگی، ناامیدی و اضطراب در کودک شد. چون این عوامل زمینه ساز اختلال در گفتار و دیر باز شدن زبان در کودک می باشد. در این مواقع اجازه بدهید که به صورت طبیعی و آزادانه و به دلیل نیازهای غریزی اش شروع به صحبت کند. والدین می توانند با حوصله و آرامش و به صورت غیرمستقیم با او به تمرین بپردازند و سبب تقلید صحیح کودک در ادا کردن کلمات شوند. در این مرحله؛ تشویق می تواند بسیار کارآمد و مؤثر باشد و سبب رشد سریع کودک در زمینه ی سخن گفتن شود.
  4. کودک باید در خانه احساس آرامش و امنیت داشته باشد. والدین هرگز نباید در جلوی کودک خود دعوا و مشاجره داشته باشند، زیرا روح و احساس کودک دچار وحشت و اضطراب می شود که سبب ایجاد لکنت زبان در کودک و یا سبب به تاخیر انداختن اصلاح کودکانی که به لکنت زبان مبتلا هستند می شود.
  5. هنگامی که کودک شروع به سخن گفتن می کند، وجود همسالان و بازی با آن ها بسیار ضروری و در یادگیری بسیار مؤثر است. زیرا کودکان باهم صحبت می کنند و این خود تمرین تکلم برای آن ها است.
  6. اگر کودک مبتلا به لکنت زبان است، و از اینکه لکنت او وراثتی نیست اطمینان دارید، حتما زمانی را در روز به تمرین کردن با او اختصاص بدهید. تمرین کلمات را با جملات ساده ای که تقلید آن ها برای کودک آسان است شروع کنید و کودک را هرگز خسته نکنید . این تمرینات سبب می شود که در انواع اختلالات گفتاری در کودکان، بهبودی حاصل شود و یا اگر به علت هایی مؤثر واقع نشود، لااقل جلوی پیشرفت آن را می گیرد.
  7. اگر کسی در خانواده است که لکنت زبان دارد، هرگز کودک را در سنی که شروع به سخن می کند، مدت های طولانی با او تنها نگذارید، زیرا کودک به دلیل تقلید و تمرین، از او لکنت را یاد می گیرد و به آن عادت می کند.
  8. تا جایی که امکان دارد، حالات هیجانی کودکان را کنترل کنید، زیرا هیجانات بیش از اندازه در ایجاد لکنت زبان آن ها تاثیر بسزایی دارد. تا حدی که حتی بزرگسالان در هنگام داشتن هیجانات شدید، دچار لکنت زبان و تکلم غیر طبیعی می شوند.
  9. کودکان مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان، را با تشویق و تایید به تفکر و تحرک وا دارید. زیرا تحرکات و اعمال و رفتار و تفکرات کودک سبب پیشرفت زبان و تکلم او به شمار می آیند. در این مرحله از زندگی ، معمولا کودکان حالت تجاوز و عصیانگری دارند، با مشاهده ی این حالت، هرگز پرخاشگری و عصیانگری کودک را با عصیان و چرخاشگری جواب ندهید و او را به نحوی هدایت و کنترل کنید که این حالات طبیعی، سبب ایجاد افراط و تفریط نشوند.
  10. کودکان را هرگز تحقیر نکرده و غرورشان را جریحه دار نکنید. زیرا عقده ی حقارت از شکوفایی بسیاری از استعدادها به خصوص خوب سخن گفتن جلوگیری می کند.
  11. کودکان را هرگز نترسانید. خصوصا در سنین اولیه که کودک به آرامش و امنیت بیشتری نیاز دارد. ترس، دلهره، اضطراب، وحشت و هیجان های ناشی از ترس و وحشت عمال مؤثری در ایجاد لکنت زبان در کودکان هستند.
  12. دوستی با کودکان و آرامش دادن به آن ها باعث می شود که آنان تفکر سازمان فکری خود را قوی کنند و به صورت زیباتر و بهتر، تکلمشان رشد کند. اگر کودک در بازی ها و مسایل مربوط به خود آزاد باشد، مجبور است که درمورد حل مشکلات و مسائل خود فکر کند و همین تفکر برای تقویت سازمان فکری او مناسب و به اندازه است تا در رشد زبان او طبیعی و مناسب باشد.
  13. اگر کودک مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان چند کلمه را یادگرفته و خوب تکرار می کند ولی در ادا کردن بعضی از کلمات دچار وقفه و اشکال می شود، به لکنت زبان مبتلا نشده و می توان با تشویق و مهر و محبت و همچنین با تمرین این اشکالات را رفع کرد. ضمن تمرین با کودک، باید بتوان هیجانات و اضطراب های او را به شکل های مختلفی از بین برده و با او در حالت آرامش به تمرین پرداخت. اگر در اعمال و رفتار کودک دقیق شوید، می توان علت ترس ها و اضطراب ها را تشخیص داد و اگر علت ها تشخیص داده شوند، از بین بردن آن ها ساده بوده و با ازبین بردن زمینه های فوق ، وقفه در ادای کلمات نیز ازبین خواهد رفت.
  14. معلمین و مربیان مدارس هرگز نباید برای یادگیری و یا تربیت کودکان از تنبیه بدنی و سایر ورزش های وحشت آور استفاده کنند، زیرا بعضی از کودکان بر اثر ترس به لکنت زبان و انواع اختلالات گفتاری در کودکان مبتلا می شوند.

منبع : انواع اختلالات گفتاری در کودکان | ۱۴درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان | درمان تضمینی + تشخیص

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث اضطراب بیش از حد مربوط به جدایی یک کودک از خانه و یا از کسانی (در نوجوانان و بزرگسالان) است که به فرد به آن ها وابسته است.

این اضطراب فراتر از میزانی است که برای رشد فرد انتظار می رود. ترس، اضطراب و  یا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان به طول می انجامد.
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، معمولا از خانواده های غیرصمیمی نشات می گیرند. هنگامی که نوزاد از خانه و یا افراد وابسته اصلی جدا می شوند، ممکن است به طور پیوسته  احساس طرد، بی تفاوتی، غم و اندوه اجتماعی و یا مشکل تمرکز بر روی کار و یا بازی را نشان دهند.

بسته به سن افراد، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، دزد، سارق، آدم ربایان، حوادث رانندگی، سفر هواپیما، و شرایط دیگری را داشته باشند که به عنوان خطری برای یکپارچگی خانواده و یا خود افراد تلقی می شوند.

نگرانی در مورد مرگ و مردن نیز رایج است. امتناع از مدرسه رفتن ممکن است به مشکلات تحصیلی و اجتناب اجتماعی منجر شود.

کودکان ممکن است از این امر شکایت کنند که هیچ کس آن ها را دوست ندارد و یا مراقب آن ها نیست و در نتیجه آرزو می کنند که مرده بودند.

هنگامی که زمان جدایی بسیار ناراحت می شوند، ممکن است خشم و یا گاهی اوقات تنفر خود را نسبت به کسی که‌ آن ها را مجبور به جدایی‌ کرده، نشان دهند.

اضطراب جدایی در نوزادان دکتر هلاکویی

وقتی کودکان خردسال در شب تنها هستند، ممکن است تجارب ادراکی غیرمعمولی را گزارش دهند (مانند کودکانی که می گویند تصور می کنند افرادی که به اتاقشان ‌نگاه می کند، موجودات ترسناک به آن ها نزدیک می شوند یا حس می کنند چشم هایی به آن ها خیره شده اند).

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان اغلب به صورت سخت گیر، فضول و نیازمند توجه مداوم، می باشند. اغلب اوقات تقاضاهای مفرط کودک، به یک منبع سرخوردگی والدین تبدیل می شوند که  منجر به خشم و درگیری در خانواده است.

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، گاهی اوقات، به صورت افراد وظیفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازی توصیف می شوند. کودکان ممکن است شکایت های جسمانی داشته باشند که به آزمایشات فیزیکی و روش های پزشکی منجر می شود ولی در  حقیقت مشکلی وجود ندارد.

حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممکن است با گذر زمان تداوم بیشتری پیدا کند و تشخیص فرعی اختلال افسرده خویی و یا اختلال افسردگی اساسی را توجیه کند. این اختلال ممکن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مکان های شلوغ اولویت داشته باشد.

اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان ممکن است باعث شود که کودک گریه کند، جیغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تکان دهد یا صورتش را پنهان کند، این کودکان وقتی کسی که او را نمی شناسد به آن ها نزدیک می شود غوغا می کنند.

همین واکنش‌ها ممکن است در مورد اعضای خانواده و دوستانی نیز رخ دهد که به نظر می‌رسید کودک شما زمانی از آن ها لذت می‌برد اما اکنون آن ها را “غریبه” یا حتی یک تهدید می‌داند.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مرحله ای از رشد طبیعی است. در این مرحله، کودکان وقتی از والدین یا مراقبان اصلی خود جدا می شوند، مضطرب می شوند. اختلال اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگی کودکان شروع می شود و در سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شدیدتر می شود.

هنگامی که از والدین یا مراقبان خود جدا می شوند، به ویژه زمانی که از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامنی می کنند.

آن ها برای امنیت و اطمینان به والدین و مراقبان خود نگاه می کنند. گریه نشان می دهد که کودکان احساس دلبستگی به والدین یا مراقبان خود را ایجاد کرده اند. گریه در این شرایط یک واکنش مثبت است.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان تا ۲۴ ماهگی کودکان ادامه دارد. در این سن، کودکان ماندگاری اشیا را یاد گرفته اند و اعتماد پیدا کرده اند. اضطراب جدایی به مرور برطرف می شود زیرا کودکان یاد گرفته اند که والدین یا مراقبان آن ها حتی زمانی که دیده نمی شود نیز هنوز وجود دارند.

کودکان یاد گرفته اند که به والدین خود اعتماد کنند یا در نهایت مراقبان خود باز خواهند گشت.

چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهد

  1. به طور منظم او را در آغوش بکشید. کودک خود را در آغوش بگیرید و دلبستگی او را تقویت کنید
  2.  جدایی های کوتاه مدت را شروع کنید. او را در اتاقی قرار دهید و ابتدا مطمن شوید که اتاق امن است و سپس او را برای مدت کوتاهی تنها بگذارید.
  3. استقلال را تقویت کنید. به نوزاد خود اجازه دهید راحت در اتاق بگردد.
  4. توضیح دهید که چرا او را ترک می کنید و کی بر می گردید.  هرچه کودک بزرگ تر می شود بیش تر می توانید توضیح دهید.
  5. هرگز دزدکی او را تنها نگذارید. این کار باعث می شود که کودک اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظی از او باعث می شود که احساس کند والدینش بی دلیل و ناگهانی او را ترک نمی کنند.
  6. بنشینید و با هم کتاب بخوانید.
  7. با کودک خود نقاشی بکشید.
  8. به کودک خود اجازه دهید با یکی از دوستان خود فعالیتی انجام دهد.
  9. وقتی فرزندتان بدون شما روز را پشت سر می گذارد، با تمجید از او، عزت نفسش را تقویت کنید.

درمان اضطراب جدایی در نوزادان

  1. پس از هربار شیر دادن کمی از کودک خود فاصله بگیرید تا اختلال اضطراب جدایی در نوزادان را کاهش دهید.
  2. حتما پیش از رفتن به کودک خود اطلاع دهید.
  3. به وعده هایی که می دهید عمل کنید تا اعتماد او را تقویت کنید.
  4. او را در محیط آشنا قرار دهید و از پرستار بخواهید به خانه بیاید.
  5. سعی کنید برنامه های ترسناک را مشاهده نکنید.
  6. به فرزندتان بگویید که حالش به مرور بهتر خواهد شد.

درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان

  • روانپزشکان کودک، روانشناس کودک یا روانپزشک کودک می تواند در مورد اضطراب جدایی کودک و نوزاد تشخیص درست را دهد و برای درمان آن برنامه لازم را تهیه کند:
  • گفتار درمانی. گفتار درمانی به کودک شما کمک می کند تا احساسات خود را بیان کند و بدون استرس و نگرانی نشان دهد که چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی در نوزادان در او می شود.
  • بازی درمانی. استفاده از بازی درمانی یک راه بسیار موثر برای درمان اختلال اضطراب جدایی در نوزادان است که باید توسط متخصص صورت بگیرد. بازی درمانی کمک می کند تا کودک با احساسات خود روبرو شود.
  • مشاوره خانواده. مشاوره خانواده به کودک کمک می کند تا با افکاری که باعث اضطراب او می شود روبرو شده و با آن کنار بیاید، مشاوره خانواده کمک می کند که مهارت های مقابله ای لازم را یاد بگیرد.
  • درمان شناختی رفتاری. برنامه های درمانی شناختی رفتاری بر اضطراب جدایی دوران کودکی تمرکز دارد و شامل جلسات هفتگی با کودک و والدین است.

کنترل اضطراب جدایی در شب

ایجاد آسایش و اطمینان در طول روز ممکن است به کاهش اضطراب جدایی های شبانه کمک کند. با این حال، اغلب اوقات کمی حمایت اضافی در زمان خواب ضروری است و به کودکان کمک می  کند قبل از به خواب رفتن احساس امنیت کنند. برای ایجاد این حس امنیت کارهای زیر را انجام دهید:

  • به یک روال منظم قبل از خواب پایبند باشید.
  • مطمئن شوید که یک اسباب بازی یا پتوی مناسب و مورد علاقه خود را به همراه دارند.
  • هنگام گفتن شب بخیر آرام باشید، زیرا کودکان می توانند حالات مراقبین خود را تشخیص دهند.
  • اگر کودک از خواب بیدار شد با نوازش او را آرام کنید تا آرام شود، سپس اورا ترک کنید.
  • در صورت امکان از بیرون آوردن آن ها از رختخواب و تکان دادن آن ها برای خواب پرهیز کنید.

اضطراب جدایی کودکان در مدرسه

  • به کودک کمک کنید تا سریع تر به مدرسه بازگردد.
  • یک مکان امن را شناسایی کنید. در مدرسه مکانی امن پیدا کنید تا کودکتان در آن احساس آرامش پیدا کند و بر اختلال اضطراب جدایی در نوزادان غلبه کند.
  • از مربی کودک خود بخواهید تا اجازه دهد که با خانه تماس بگیرد و زمان کمی را با شما صحبت کند و با این کار استرس خود را کاهش دهد.
  • برای فرزند خود در ظرف غذایش نوشته ای بگذارید تا به او یادآوری کند که او را دوست دارید.
  • از مربی کودک خود کمک بگیرید و از او بپرسید که چه کارهایی ممکن است به او کمک کند.
  • به تلاش و پیشرفت کودک خود احترام گذاشته و او را ستایش کنید.

با کاهش استرس خود به فرزندتان کمک کنید

  • کودکانی که والدین مضطرب یا استرس دارند بیشتر مستعد اختلال اضطراب جدایی در نوزادان هستند و استرس بیش تری را تجربه می کند..
  • در مورد احساسات خود صحبت کنید. سعی کنید با مشاور در مورد احساسات خود صحبت کنید این کار به شما کمک می کند که بهتر بتوانید استرس و اضطراب خود را کنترل کنید.
  • به طور منظم تمرین کنید. ورزش باعث می شود که بتوانید استرس و اضطراب خود را بهتر کنترل کنید.
  • درست بخورید. تغذیه سالم به شما کمک می کند تا راحت تر با استرس کنار بیایید.
  • تمدد اعصاب را تمرین کنید. با کمک مدیتیشن و یوگا می توانید با استرس خود کنار بیایید.
  • به اندازه کافی بخوابید.
  • حس شوخ طبعی خود را حفظ کنید. خندیدن به بدن شما کمک می کند تا به طرق مختلف با استرس مبارزه کند.

علل شایع اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان دارای علل بیولوژیکی، خانوادگی و محیطی هستند. عدم تعادل شیمیایی شامل دو ماده شیمیایی در مغز (نوراپی نفرین و سروتونین) به احتمال زیاد باعث ایجاد اختلالات اضطرابی می شود.

یک کودک یا نوجوان می تواند مضطرب بودن را به ارث برده باشد، اضطراب و ترس را نیز می توان از اعضای خانواده و دیگران آموخت. یک تجربه آسیب زا نیز ممکن است باعث اضطراب شود. روشی که فرد با اضطراب کنار می آید ممکن است در طول زمان آن را بدتر یا بهتر کند.

یک رویداد استرس زا در زندگی مانند تروما می تواند منجر به چسبیدن شخص یا کودک به یکی از عزیزان شود. طلاق، مرگ یا بیماری، آسیب محرکی است که اغلب در افراد مبتلا به مسائل اضطراب جدایی دیده می شود.

 

علائم اضطراب جدایی در نوزادان

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مربوط به جدایی از خانه یا کسانی که فرد به آن وابسته است، توسط سه مورد (یا بیشتر) از موارد زیر، مشهود است:

  • پریشانی بیش از حد هنگام جدایی از خانه یا افرادی با‌‌ وابستگی بیشتر رخ می دهد و یا پیش بینی می شود.
  • نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد از دست دادن یا آسیب دیدن احتمالی افراد
  • خجالتی بودن
  • گریه و جیغ زدن یا عصبانیت هنگام جدایی از والدین.
  • امتناع از تنها خوابیدن و گریه در صورت جدایی از والدین.
  • کابوس با موضوع جدایی و دوری از والدین و خانه
  • نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی یکی از اعضای خانواده
  • معده درد، سردرد، یا سایر شکایات فیزیکی که باعث شکایت والدین می شود.
  • نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی
  • امتناع از ترک والدین و چسبیدن بیش از حد به آن ها
  • تظاهر به بیمار بودن برای جوگیری از جدایی
  • نگرانی دائمی و بیش از حد در مورد اینکه یک واقعه نامطلوب منجر به جدایی آن ها از افراد نزدیکشان بیشتر می شود.
  • بی میلی یا امتناع از رفتن مداوم به مدرسه یا جای دیگر به دلیل ترس از جدایی
  • ترس یا عدم تمایل بیش از حد نسبت به ماندن در خانه یا بودن در مکان های دیگر بدون حضور افراد بزرگسال
  • کابوس های تکراری در مورد جدایی از خانه و اختلال اضطراب جدایی در نوزادان
  • شکایات مکرر از علائم فیزیکی (مانند سردرد، دل درد، تهوع یا استفراغ) که هنگام جدایی از افرادی با وابستگی اصلی رخ می دهد.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث پریشانی بالینی قابل توجه و یا اختلال در  حوزه های مهم عملکردی اجتماعی، تحصیلی (شغلی) و یا موارد دیگر می شود.

این اختلال منحصرا در طول دوره اختلال فراگیر رشد، اسکیزوفرنی، یا دیگر اختلالات روان پریشی رخ نمی دهد.

بهترین سن جدایی کودک از مادر

نوزادانی که بعد از ۴ ماهگی در اتاق خود می‌خوابند، به طور کلی بیشتر می‌خوابیدند و کم تر بیدار می شوند، این نوزادان در آینده راحت تر به اختلال اضطراب جدایی در نوزادان بسیار کمک می کند.

تحقیقات نشان داده است که نوزادان در اتاق جدا بهتر می‌خوابند، زودتر به رختخواب می‌روند و مدت طولانی‌تری می‌خوابند. نوزادانی که در ۴ ماهگی به تنهایی می‌خوابند، دو برابر بیشتر از سایر نوزادان احتمال دارد که زمان خواب ثابتی داشته باشند و تا ساعت ۸ شب در رختخواب باشند.

منبع : انواع اختلالات گفتاری در کودکان | ۱۴درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

صحبت در مورد رابطه جنسی با همسر

صحبت در مورد رابطه جنسی با همسر خود اهمیت زیادی دارد، اما بسیاری از افراد این موضوع را بسیار بی اهمیت می دانند و از صحبت در مورد رابطه جنسی خودداری می کنند.

صحبت در مورد رابطه جنسی با همسر

مهم این است که احساس کنیم نیازها و خواسته های ما مورد توجه قرار گرفته و برآورده شوند. وقتی این اتفاق بیفتد ارتباط بهتری خواهیم داشت. از طرف دیگر، زمانی که نیازها و خواسته‌های خود را برآورده نمی‌کنیم، ممکن است احساس کنیم از نظر عاطفی از شریک زندگی خود جدا شده‌ایم و در رابطه چندان عالی نیستیم.

زمانی که احساس نارضایتی می کنیم یا نیازهای ما توسط شریکمان برآورده نمی شود، موثرترین کاری که می توان انجام داد این است که نیازها و خواسته های خود و آنچه را که حس خوبی به ما می دهد، در میان بگذاریم.

اشتباه ۱: وانمود کردن

اکثریت زنان و مردان حداقل یک بار که ارگاسم را تجربه کرده‌اند، اما روند تجربه این احساس بسیار حساس می باشد. اگر ارگاسم را تجربه نمی کنید به همسر خود بگویید و با او در مورد دلایلی که احساس می کنید این اتفاق رخ نمی دهد صحبت کنید.

اشتباه۲: عشق معادل رابطه جنسی خوب است

اصلا به این شکل نیست، چالش های رابطه جنسی به طور کامل با رابطه روزانه و عشق میان شما متفاوت می باشد، تنها به این دلیل که عاشق همسرتان هستید نمی توان گفت که رابطه جنسی خوبی نیز دارید.

پرسش و پاسخ در مورد روابط زناشویی
روی نکات مثبت تمرکز کنید.

با گفتن آنچه دوست دارید به همسرتان شروع کنید! سپس، به گسترش گفتگو ادامه دهید تا زمانی که در یک گفتگوی سالم در مورد امورجنسی قرار بگیرید.

بهترین زمان را انتخاب کنید |چگونه سر صحبت را با نامزد خود باز کنیم

بهترین کار این است که در مورد مسائل خارج از اتاق خواب بحث کنید، نه بلافاصله پس از وقوع، بلکه روزها یا حتی هفته‌ها بعد. با این روش به همسرتان و خودتان اجازه میدهید تا بهتر روی موارد بهتر متمرکز شوید و دلایل آن را بهتر کشف کنید.

ارتباط خوب به این معنی است که مطمئن شوید شریک زندگی شما ظرفیت عاطفی برای صحبت صمیمانه را دارد. برنامه‌ریزی زمانی دیرتر می‌تواند به زوج اجازه دهد تا تمرکز بهتری داشته باشند.

سکس را در تقویم خود قرار دهید

نوشتن تاریخ ها و برنامه ریزی برای داشتن رابطه جنسی مفید است. برنامه‌ریزی رابطه جنسی، ارتباط رابطه جنسی را در آینده افزایش می‌دهد، اما به طور طبیعی رابطه جنسی را به طور کلی افزایش می‌دهد.

زمان و مکان بسیار مهم است. حتما برای آن برنامه ریزی کنید تا شرایط را برای آن فراهم کنید و برای آن آماده شوید.

نکات صحبت در مورد رابطه جنسی با همسر

در مورد محرک های جنسی صحبت کنید

هر کسی می‌تواند نسبت به یک سری موارد تحریک بیش تری نشان دهد این موارد را درک کرده یا در مورد کشف آن ها با همسر خود صحبت کنید.

در مورد نقاط قوت جنسی یکدیگر صحبت کنید

اعتبار برای هر رابطه سالم، از جمله رابطه جنسی، ضروری است. انسان‌ها، طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که منفی فکر کنند و منفی فکر کردن در مورد رابطه جنسی اغلب می تواند تأثیرات ماندگاری داشته باشند.

به ازای هر نظر منفی که می‌شنویم، به ۳ تا ۵ مورد مثبت نیاز داریم تا مغزمان را دوباره تنظیم کنیم و انعطاف‌پذیری عصبی آن را بازسازی کنیم. زوج های سالم یکدیگر را درک می کنند و به یکدیگر اعتبار می دهند.

آن ها مطمئن می شوند که به همه چیز می پردازند، روی نکات مثبت تمرکز می کنند و به شریک زندگی خود نیز اجازه می دهند تا آن ها را به اشتراک بگذارد.

انتظارات خود را ارزیابی کنید

ممکن است فردا احساس متفاوتی نسبت به امروز داشته باشیم. و با آن، بدن ما در حال تغییر است. بنابراین آنچه امروز احساس خوبی دارد ممکن است در عرض یک هفته احساس خوبی نداشته باشد. بنابراین به ارزیابی انتظارات خود ادامه دهید و به یاد داشته باشید که تنها یک راه برای داشتن رابطه جنسی وجود ندارد.

تخیلات جنسی خود را مطرح کنید

به شریک زندگی‌تان درباره فانتزی‌ خود بگویید. مختصر و فقط چند جمله در مورد آن بگویید. پس از آن، به شریک زندگی خود اجازه دهید تا بداند که شما برای تجربیات جنسی جدید که او نیز دوست دارد آن ها را امتحان کند آماده هستید. با این کار به یکدیگر نزدیک تر شده و راحت تر می شوید.

قدردان شریک زندگی خود باشید

سعی کنید به کاری فکر کنید که همسرتان انجام داده است که شما دوست دارید و مطمئن شوید که به از آن ها قدردانی لازم را می کنید. به همسرتان نشان دهید که از کارهایی که برای شما انجام داده است قدردانی می کنید، این می تواند به شما کمک کند تا صمیمیت بین خود را بیشتر کنید.

به طور مثال به او بگویید که اندامش را دوست دارید، دست پخت عالی دارد، از او ممنون هستید که هرروز سرکار می رود، برای شما به خودش می رسد، خانه را مرتب می کند و موارد دیگر را به او یادآوری کنید با این کار متوجه می شود که قدردان زحمات او هستید.

از کلمه «من» و «تو» استفاده نکنید

اگر جمله خود را با تو شروع کنید سرزنش‌کننده به نظر می رسید. اگر موضوعی وجود دارد که می خواهید درباره آن صحبت کنید و از آن ناراضی هستید، سعی کنید لحن مناسبی داشته باشید.

صحبت در مورد رابطه جنسی، دوران قدیم را به یاد بیاورید

یادآوری خاطرات خوش و شاد قدیمی مانند دوران نامزدی شما می تواند راهی عالی برای بازگرداندن ارتباط جنسی شما باشد. یادآوری برخی از ملاقات های اولیه و آنچه در وهله اول شما را به سمت یکدیگر جذب کرده است، می تواند عالی باشد و به شما کمک کند که جرقه اولیه را در رابطه خود زنده کنید.

بعد از رابطه جنسی یکدیگر را در آغوش بگیرید

بلافاصله بعد از رابطه جنسی عشق ورزیدن می تواند به اندازه خود عشق ورزیدن مهم و خاص باشد. بعد از رابطه جنسی، به جای اینکه مستقیم بخوابید یا برای انجام کارهای دیگر عجله کنید، مطمئن شوید که همسرتان را در آغوش می گیرید.

حتی فقط چند دقیقه در آغوش گرفتن و بوسیدن باعث اطمینان خاطر می شود و بر کیفیت عشق ورزی شما تاثیر مثبت زیادی می گذارد. این باعث می شود که هر دوی شما برای زمان خاصی که اخیراً با هم گذرانده اید ارزش قائل باشید و قدر آن را بدانید.

به حدس و گمان تکیه نکنید

بسیاری از اوقات، مردم انتظار دارند که شریک زندگی به جای گفتگوی واقعی در مورد آن، حدس بزنند که آن ها چه می خواهند یا نیاز دارند، اما به یاد داشته باشید که همسر شما نمی داند در ذهن شما چه می گذرد.

نیازهای جنسی شما احتمالاً با نیازهای شریک زندگی تان متفاوت است، بنابراین نمی توانید انتظار داشته باشید که آن ها حدس بزنند به چه چیزی نیاز دارند.

تمرین کارهای جدید

تصور نکنید که تمام افراد نیازهای جنسی شریک خود را می دانید. به کنجکاوی و علاقه به یکدیگر ادامه دهید و سعی کنید چیزهای جدیدی را کشف کنید که ممکن است بخواهید به عنوان یک زوج امتحان کنید.

از صفر شروع کنید |مراحل نزدیک شدن به همسر

با شروع از ابتدا، می توانید عادات بد را ترک کنید، در مورد بدن خود بیاموزید و استراتژی هایی را بپذیرید که شما را قادر می سازد با مشکلاتی که به وجود می آیند کنار بیایید.

از بوسه و نوازش همسرتان قدردانی کافی را داشته باشید بدون اینکه نگران اتفاقات بعدی باشید. این می تواند به شما نگرش مثبت تری نسبت به لمس و حتی به طور کلی رابطه بدهد.

از اعمال غیر جنسی قدردانی کنید

به همان اندازه که از رابطه جنسی قدردانی می کنید، از صمیمیت غیرجنسی نیز قدردانی کنید. اگر توجه شریک زندگی تان را جلب کردید، به یاد داشته باشید که این ها همه ابراز تمایلات جنسی بوده و نشان دهنده عشق و علاقه همسر شما می باشد.

اگر این نکات را امتحان می‌کنید و هنوز برای برقراری ارتباط با شریک زندگی‌تان مشکل دارید، با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان تماس گرفته و با یک زوج درمانگر وقت بگیرید.

درمانگر جنسی آموزش دیده است تا فضای امنی را برای شما و همسرتان ایجاد کرده و به شما کمک کند تا آشکارا احساسات خود را بیان کنید و به سمت یک زندگی جنسی عالی نزدیکتر شوید.

منبع : صحبت در مورد رابطه جنسی با همسر

آلرژی به شیر گاو در نوزادان | علل، علائم و درمان

الرژی به شیر گاو در نوزادان امری نسبتاً شایع است. شیر مادر تنها منبع تغذیه و انرژی برای نوزادان در شش ماه اول است و نوزادان به ندرت علائم حساسیت به شیر مادر را نشان می دهند. با این حال، شیر خشک یا شیر گاو نیز ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شود. علاوه بر این، علائم و نشانه های آلرژی معمولاً بلافاصله یا ظرف یک یا دو ساعت پس از مصرف شیر آشکار می شوند.

الرژی به شیر گاو در نوزادان چیست؟

آلرژی غذایی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن (مکانیسم دفاعی خود بدن) به غذاهای خاص واکنش غیرعادی نشان دهد. معمولاً سیستم ایمنی به بدن کمک می کند تا با چیزهای مضر مانند پاتوژن ها مبارزه کند. برای افراد مبتلا به آلرژی غذایی، سیستم ایمنی به اشتباه برخی از اجزای غذا را مضر تشخیص می دهد و واکنش نامناسبی ایجاد می کند. این امر منجر به علائم و نشانه های ناخوشایند و گاهی نگران کننده می شود.

آلرژی به شیر وضعیتی است که سیستم ایمنی بدن پروتئین شیر را به اشتباه به عنوان یک جسم خارجی یا چیزی که به بدن آسیب می رساند و به آن حمله می کند، می گویند.  حدود ۲ تا ۳ درصد نوزادان از حساسیت به شیر رنج می برند.

واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) شامل تنفس پر سر و صدا، خس خس سینه، تورم یا گرفتگی در گلو است، کودکان خردسال ممکن است به دلیل واکنش آلرژیک شدید رنگ پریده شده و علائم آلرژی را نشان دهند.

آیا نوزاد به شیر مادر حساسیت دارد؟

خیر. نوزاد نمی تواند به شیر مادر حساسیت داشته باشد زیرا شیر مادر به طور خاص برای مصرف توسط نوزاد انسان ساخته شده است . اگر نوزاد علائم آلرژی به شیر مادر نشان می دهد، ممکن است به ماده ای که مادر خورده است حساسیت داشته باشد در این شرایط نوزاد پس از مصرف شیر مادر علائمی شبیه آلرژی نشان دهد.

آزمایش تشخیص حساسیت به پروتئین گاوی

اگر به الرژی به شیر گاو در نوزادان (CMPA) مشکوک باشید، پزشک ممکن است آزمایش های آلرژی خاصی را برای تایید تشخیص خود انجام دهد. این آزمایش‌ها ممکن است شامل آزمایش خون، آزمایش پوستی، آزمایش پچ یا تغییر رژیم غذایی و به دنبال آن چالش غذایی باشد.

الرژی به شیر گاو در نوزادان واکنش سیستم ایمنی بدن به پروتئین (کازئین و آب پنیر) موجود در شیر گاو است. همچنین می تواند با سایر شیرهای حیوانی نیز اتفاق بیفتد. سیستم ایمنی نوزاد، پروتئین ها را به عنوان چیزی مضر اشتباه می گیرد و به جای جذب آن ها برای تغذیه، به آن ها حمله می کند.

چه چیزی باعث الرژی به شیر گاو در نوزادان می شود؟

علل الرژی به شیر گاو در نوزادان مشخص نیست.

روند این بیماری به این صورت است که وقتی غذا وارد روده کوچک می شود، سیستم ایمنی بدن آن را یک جسم خارجی اشتباه می گیرد و به آن حمله می کند و باعث واکنش آلرژیک می شود.

به نظر می رسد ژنتیک و عوامل محیطی علت اساسی آلرژی غذایی می باشند.

لاکتوز قند موجود در شیر تولید شده توسط همه پستانداران از جمله انسان است. گاهی اوقات افراد به اندازه کافی آنزیم لاکتاز در روده خود برای تجزیه لاکتوز تولید نمی کنند.

تعداد بسیار کمی از نوزادان دچار عدم تحمل لاکتوز واقعی هستند، این یک بیماری ژنتیکی نادر که در آن نوزاد بدون هیچ گونه آنزیم لاکتاز متولد می شوند. (به آن عدم تحمل لاکتوز اولیه می گویند). با این حال، بسیاری از مردم بعداً در زندگی خود یعنی بعد از ۵ سالگی دچار عدم تحمل لاکتوز می شوند.

نوزادان و کودکان خردسال در صورتی که دیواره روده آن ها به دلیل بیماری مانند گاستروانتریت یا آلرژی یا عدم تحمل به غذای دیگر آسیب ببیند، نسبت به شیر دچار عدم تحمل می شوند. این عدم تحمل لاکتوز ثانویه نامیده می شود و پس از بهبودی روده، معمولاً طی چند ماه، از بین می رود.

عوامل خطر الرژی به شیر گاو در نوزادان چیست؟

در شرایط زیر ممکن است نوزاد در معرض خطر بیشتری برای الرژی به شیر گاو در نوزادان باشد:

سابقه خانوادگی آلرژی: اگر والدین هر دو آلرژی غذایی داشته باشند، احتمال ابتلا به الرژی به شیر گاو در نوزادان ۷۵ درصد افزایش می یابد. زمانی که تنها یکی از والدین آلرژی داشته باشد، این خطر به ۴۰ درصد کاهش می یابد.

فرزند اول : دانشمندان مشاهده می‌کنند که نوزادان اول بیشتر از نوزادان بعدی مستعد ابتلا به آلرژی‌های غذایی می باشد. تصور بر این است که نوزادان اول مانند خواهر و برادرهای کوچکتر خود در معرض میکروب ها قرار نمی گیرند و این باعث می شود که سیستم ایمنی بدن آن ها به آلرژی حساس باشد.

آسم و اگزما: کودکانی که از آسم و اگزما رنج می برند بیشتر در معرض خطر آلرژی های غذایی مانند آلرژی شیر قرار دارند. با این حال، مشخص نیست که چه چیزی این دو اختلال را با حساسیت شیر مرتبط می کند. اما از آنجایی که آسم و اگزما نتیجه سیستم ایمنی معیوب هستند، می توانند نوزاد را مستعد ابتلا به آلرژی غذایی نیز کنند.

وجود سایر آلرژی های غذایی: اگر کودک حساسیت های غذایی دیگری نیز تجربه کرده باشد، ممکن است الرژی به شیر گاو در نوزادان را نیز تجربه کند، بنابراین قبل از دادن شیر به او دقت کنید و در صورت مشاهده علائم آلرژی به دکتر مراجعه کنید.

علائم

علائم الرژی به شیر گاو در نوزادان چند دقیقه تا چند ساعت پس از مصرف شیر یا فرآورده های شیری ظاهر می شود. الرژی به شیر گاو در نوزادان علائم زیر را نشان می دهد:

  • کهیر/ بثورات پوستی: بثورات ریز، قرمز یا صورتی تیره هستند که در سراسر بدن ظاهر می شوند. آن ها شبیه برجستگی هستند، اغلب به صورت خوشه ای ظاهر می شوند و باعث خارش می شوند.
  • تورم صورت از علائم الرژی به شیر گاو در نوزادان: قسمت هایی از صورت مانند پلک، گونه، دهان، زبان و لب ها متورم می شوند.
  • تنگی نفس و سرفه: ماهیچه های گردن متورم می شوند، بلع را دشوار می کنند و در نتیجه سرفه و تنگی نفس ایجاد می شود.
  • عدم افزایش وزن
  • گرفتگی و آبریزش بینی: کودک ممکن است علائمی شبیه سرماخوردگی مانند آبریزش بینی و خس خس سینه در حین تنفس نشان دهد.
  • ناراحتی معده: گرفتگی معده و درد شدید در کل ناحیه شکم.
  • حالت تهوع و استفراغ: احساس تهوع دائمی، گاهی به دنبال استفراغ.
  • خس خس سینه یا مشکل در تنفس
  • زبان متورم
  • رنگ پریده یا بیهوشی
  • اسهال: نوزاد ممکن است اسهال داشته باشد و گاهی اوقات مدفوع ممکن است حاوی خون باشد.
  • مدفوع مایع، گاهی سبز
  • دل درد
  • نفخ
  • کولیک و بی قراری: گریه مداوم همراه با گیجی شدید و غیرقابل کنترل.

الرژی به شیر گاو در نوزادان چگونه تشخیص داده می شود؟

آلرژی به شیر با استفاده از دو روش زیر تشخیص داده می شود:

  • حذف غذا: پس از اطلاع از علائم، پزشک از شما می خواهد که شیر را از رژیم غذایی کودک حذف کنید. اگر علائم موجود بهبود یابد و کودک دوباره علائم را نشان ندهد، می توان نتیجه گرفت که نوزاد به شیر حساسیت دارد.
  • تست پریک پوستی: به آن تست از راه پوست نیز می گویند. در اینجا مقدار کمی از آلرژن رقیق شده، پروتئین شیر، به پوست تزریق می شود. اگر نوزاد به این ماده حساسیت داشته باشد، حساسیت پوستی در محل تزریق ایجاد می شود، که نشان دهنده آلرژی است. این آزمایش بی خطر است، اما معمولاً هرگز روی نوزادان زیر شش ماه انجام نمی شود.
  • آزمایش خون: آزمایش خون وجود آنتی بادی های ایمونوگلوبولین را بررسی می کند، که در هنگام آلرژی غذایی وجود دارد.

درمان حساسیت به شیر گاو در نوزادان

الرژی به شیر گاو در نوزادان فقط قابل مدیریت است اما قابل درمان نیست، در ادامه نحوه مدیریت و کنترل آن آمده است، حتما در صورت استفاده از داروهای زیر با پزشک مشورت کنید:

  • آنتی هیستامین ها: این داروها علائم حساسیت به شیر مانند تورم، کهیر، آبریزش بینی و درد شکم را کاهش می دهند اما آلرژی به شیر را درمان نکرده و فقط به کنترل علائم کمک می کند.
  • اپی نفرین: آدرنالین نیز نامیده می شود، اپی نفرین هورمونی است که شوک آنافیلاکتیک را کنترل می کند.

رژیم مادر در حساسیت به پروتئین گاوی

در صورت مشاهده الرژی به شیر گاو در نوزادان، در تغذیه مادرانی که نوزادانشان حساسیت به پروتئین گاوی دارند باید از تمام غذاهای حاوی شیر خودداری شود. شیر را می توان در بسیاری از غذاهای مختلف یافت از جمله:

  • تمام محصولات لبنی مانند کره، پنیر، ماست و خامه
  • سس های خامه ای و سوپ ها
  • کیک، شیرینی و بیسکویت
  • بستنی و شکلات
  • برخی از انواع نان
  • غلات صبحانه

شما باید برچسب تمام غذاهایی را که خریداری می کنید بررسی کنید تا مطمئن شوید که حاوی شیر نیستند.

به جای شیر از چی استفاده کنم؟

اگر کودک شما نمی تواند شیر گاو بخورد، شیرهای حیوانی دیگر مانند شیر بز یا شیر گوسفند را به او ندهید. در عوض، جایگزین های شیر غنی شده مانند شیر سویا را انتخاب کنید.

مطمئن شوید که این مواد حاوی کلسیم هستند تا از سلامت استخوان و رشد عمومی کودک شما حمایت کنند. همچنین باید از دادن شیر برنج به کودک قبل از چهار و نیم سالگی خودداری کنید. زیرا حاوی مقدار کمی آرسنیک است که می تواند برای کودکان کوچک بسیار مضر باشد.

آیا کودک من می تواند شیر پخته بخورد؟

شاید. غذاهایی که کودک شما باید از آنها پرهیز کند به نوع واکنش آن ها به شیر بستگی دارد. برخی از کودکان می توانند مقدار کمی شیر تازه گاو بخورند. دیگران فقط می توانند شیر گاو پخته یا فرآوری شده داشته باشند. اما برای برخی از کودکان، خوردن شیر گاو حتی به مقدار بسیار کم ممکن است واکنش جدی ایجاد کند.

شیرهای جایگزین در کودکان بالای یک سال

  • شیر سویا، برنج غنی شده با کلسیم، جو دوسر یا آجیل ممکن است توسط پزشک یا متخصص تغذیه، بسته به شرایط کودک توصیه شود.
  • بررسی اینکه آیا آن ها حاوی پروتئین و چربی کافی برای رشد کودکان خردسال هستند نیز مهم است.
  • کودکان مبتلا به آلرژی های غذایی متعدد ممکن است نیاز به استفاده از شیر خشک مخصوص برای برآوردن نیازهای تغذیه ای خود داشته باشند.
  • نوزادان باید در حدود ۱۲ ماهگی توسط متخصص تغذیه بررسی شوند تا بهترین رژیم غذایی را داشته باشند.

در صورت مشاهده الرژی به شیر گاو در نوزادان حتما از مصرف غذاهایی که حاوی هر یک از مواد زیر هستند خودداری کنید:

  • کره
  • کازئین
  • کازئینات ها (آمونیم، کلسیم، منیزیم، پتاسیم، سدیم)
  • پنیر، کشک
  • کاستارد، پودینگ
  • هیدرولیزات (کازئین، پروتئین شیر، پروتئین، آب پنیر، پروتئین آب پنیر)
  • لاکتالبومین یا لاکتالبومین فسفات
  • لاکتوگلوبولین ها
  • لاکتوز
  • شیر (کم چرب، بدون چربی)
  • نوقا
  • پودینگ
  • کازئین
  • خامه ترش
  • آب پنیر (دلاکتوز، دمینرالیزه یا کنسانتره پروتئین)
  • ماست

حساسیت به پروتئین گاوی و اوتیسم

در سال‌های اخیر، مطالعات نشان داده‌اند که آلرژی‌های غذایی مانند الرژی به شیر گاو در نوزادان در ایجاد یا تشدید اوتیسم نقش دارند. به طور خاص، گلوتن (پروتئین گندم) و کازئین (پروتئین شیر) برای بدتر شدن علائم در کودکان مبتلا به اوتیسم شناخته شده اند.

آزمایش تشخیص حساسیت به پروتئین گاوی

در صورت مشکوک بودن نوزاد متخصص آلرژی ممکن است آزمایش پوستی انجام دهد. در این آزمایش که ساده می باشد پزشک یا پرستار مقدار کمی پروتئین شیر را روی پوست قرار می دهد، سپس یک خراش کوچک روی پوست ایجاد می کند. اگر کودک شما به ماده حساسیت زا واکنش نشان دهد، پوست آن ناحیه مانند نیش حشره کمی متورم می شود. البته ازمایش های دیگری نیز ممکن ازمایش خون نیز ممکن است انجام شود که حتما باید زیر نظر دکتر متخصص انجام بگیرد تا در صورت مشاهده واکنش نگران کننده اقدامات لازم انجام شود.

منبع : الرژی به شیر گاو در نوزادان | علل، علائم و درمان

درمان اختلالات جنسی مردان

درمان اختلالات جنسی مردان بسیار مهم می باشد. سه مورد از شایع ترین اختلالات جنسی در مردان شامل کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ (ED) و اختلال انزال (از جمله انزال زودرس در مردان ۱۸ تا ۵۹ ساله) می باشد.

ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ کافی برای مقاربت جنسی رضایت بخش یک علامت ناراحت کننده و شایع است که بر یک سوم مردان بالغ تأثیر می گذارد.

اختلال نعوظ در مردان مبتلا به اختلالات سیستمیک مانند فشار خون بالا، بیماری ایسکمیک قلبی و دیابت شایع است و شیوع آن با افزایش سن افزایش می یابد. اگرچه درمان اختلالات جنسی مردان مسن‌تر شایع‌تر است، اما مردان جوان‌تر (سن ۱۸ تا ۲۵ سال) را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

درمان اختلالات جنسی مردان

اختلالات برانگیختگی

این اختلالات برانگیختگی جسمی فعالیت جنسی را دشوار یا غیرممکن می کند و می تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد. شایع ترین نوع اختلال در مردان اختلال نعوظ است. هنگامی که فردی دارای اختلال برانگیختگی است، ممکن است به فعالیت جنسی علاقه مند باشد، اما نتواند به سطح کافی از رضایت جسمانی برسد.

اختلالات ارگاسم

مشکلات ارگاسم یک اختلال رایج در زنان است، اما می تواند در مردان نیز رخ دهد. درد در حین فعالیت جنسی، استرس، خستگی، تغییرات هورمونی و کاهش میل جنسی می تواند منجر به تاخیر یا عدم ارگاسم شود.

ناتوانی در انزال معمولاً به دلیل ناتوانی در رسیدن به ارگاسم (آنورگاسمی) ایجاد می شود.

اختلالات درد و درمان اختلالات جنسی مردان

اختلالات درد همان طور که از اسم آن مشخص است شامل درد در حین مقاربت است و می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد. در زنان، درد ممکن است ناشی از خشکی واژن، واژینیسموس (شرایطی که بر عضلات واژن تاثیر می گذارد)، عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)، تغییرات هورمونی در دوران یائسگی و سایر شرایط ایجاد شود.

در مردان، درد ممکن است ناشی از بیماری پیرونی (آسیب فیزیکی به آلت تناسلی)، عفونت‌هایی مانند عفونت ادراری، پروستاتیت و عفونت‌های مخمری، تبخال تناسلی و بیماری‌های پوستی باشد که باید توسط دکتر تشخیص داده شود.

انزال زودرس

در این شرایط انزال تقریباً همیشه قبل یا حدود یک دقیقه پس از دخول واژن رخ می دهد و تقریباً ۲۰ تا ۳۰ درصد مردان از انزال زودرس (PE) رنج می برند. درمان انزال زودرس ناشی از عوامل روانی می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. اما اکثر مردانی که برای درمان اقدام می کنند موفق به درمان آن می شوند.

درمان انزال زودرس | درمان اختلالات جنسی مردان
  • مشاوره ‌جنسی
  • درمان شناختی رفتاری (CBT)
  • دارو درمانی
  • دو تکنیک معمولا برای درمان زود انزالی استفاده می شود که به کاهش اضطرابی که اغلب مشکل را تشدید می کند، کمک می کنند. هر تکنیک به مرد آموزش می دهد تا سطوح بالایی از هیجان را بدون انزال تجربه کند.
اختلال نعوظ

اختلال نعوظ ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ رضایت بخش برای مقاربت جنسی است. بیشتر اختلالات نعوظ مربوط به اختلالات عروقی، عصبی، روانی و هورمونی است. مصرف مواد مخدر نیز می تواند علت این اتفاق باشد. ارزیابی معمولاً شامل غربالگری برای اختلالات زمینه‌ای و اندازه‌گیری سطح تستوسترون است.

درمان اختلال نعوظ

  • داروها
  • در صورت عدم موفقیت سایر درمان ها، کاشت پروتز آلت تناسلی با کمک جراحی
  • اختلالات زمینه ای (مانند دیابت، آدنوم هیپوفیز ترشح کننده پرولاکتین، هیپوگنادیسم، بیماری پیرونی ) نیاز به درمان مناسب دارند.
  • داروهایی که به طور موقت با شروع اختلال نعوظ (ED) مرتبط هستند باید متوقف یا جایگزین شوند.
  • افسردگی باید درمان شود.
  • اگر اضافه وزن دارید وزن خود را کاهش دهید
  • سیگار نکشید
  • یک رژیم غذایی سالم داشته باشید.
  • ورزش روزانه
  • سعی کنید استرس و اضطراب را کاهش دهید.

علت اختلال نعوظ

  • اغلب زمانی ایجاد می شود که جریان خون در آلت تناسلی محدود می شود یا به اعصاب آسیب می رسد.
  • استرس یا هیجان زیاد
  • به عنوان یک هشدار اولیه در مورد یک بیماری جدی تر، مانند: تصلب شرایین (سخت شدن یا مسدود شدن شریان ها)، بیماری قلبی، فشار خون بالا یا قند خون بالا ناشی از دیابت می توان به آن نگاه کرد.
  • اختلال نعوظ می تواند ناشی از شرایط روحی و جسمی بوده و معمولا قابل درمان است.
 میل جنسی کم

میل جنسی هر فرد متفاوت است که توسط عوامل مختلفی از جمله هورمون ها و عملکرد مغز هدایت می شود. علائم درمان اختلالات جنسی مردان شامل موارد زیر می باشد:

  • از دست دادن میل جنسی برای شریک زندگی
  • بی علاقگی به رابطه جنسی
  • تخیلات جنسی کم شده یا وجود ندارد
  • استرس و نگرانی زیاد در مورد رابطه جنسی
دلایل کاهش میل جنسی و درمان اختلالات جنسی مردان
  • میل جنسی با افزایش سن به تدریج کاهش می یابد، اما تغییر ناگهانی در میل جنسی می تواند نگران کننده باشد.
  • از دست دادن علاقه به رابطه جنسی می تواند باعث ایجاد فشار در روابط شما شود و بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد.
  • میل جنسی پایین همیشه با از دست دادن عملکرد جنسی همراه نیست.

ناهنجاری های فیزیکی آلت تناسلی

محققان اورولوژی در مطالعه‌ای که در مورد اندازه آلت تناسلی انجام دادند متوجه شده اند میانگین طول آلت تناسلی ۵٫۱۶ اینچ (۱۳٫۱۲ سانتی متر) و متوسط ​​دور آلت تناسلی ۴٫۵۹ اینچ (۱۱٫۶۶ سانتی متر) می باشد.

به طور کلی، اندازه آلت تناسلی بسیار متفاوت است و می تواند بزرگتر یا کوچکتر باشد. اندازه آن بستگی به ژنتیک و میزان قرار گرفتن مادر در معرض مواد شیمیایی یا آلاینده ها در دوران بارداری دارد.

  • عفونت و سلولیت
  • التهاب و عفونت
  • اسمگما (اسمگما مجموعه ای از سلول های پوسته پوسته شده و چربی است که بین آلت تناسلی و پوست ختنه گاه جمع می شود)
  • فیموزیس
  • پارافیموز
  • پریاپیسم (پریاپیسم یک نعوظ طولانی مدت آلت تناسلی است که بیش از ۴ ساعت طول می کشد و یک بیماری نادر است)

تاخیر در انزال

برای مردانی که دچار تاخیر در انزال هستند، رسیدن به ارگاسم و انزال می تواند بسیار بیشتر از این طول بکشد. برای برخی از مردان، این روند تا ۴۵ دقیقه طول می کشد.

در حالی که رابطه جنسی طولانی‌تر ممکن است چیز خوبی به نظر برسد، واقعیت این است که تاخیر در انزال می‌تواند باعث استرس، ناامیدی و ناراحتی شود، هم برای مردانی که تحت تأثیر درمان اختلالات جنسی مردان قرار دارند و هم برای همسرانشان.

علائم تاخیر در انزال
  • برای انزال به ۳۰ دقیقه یا بیشتر تحریک جنسی نیاز دارد.
  • انزال را دشوار یا غیرممکن می‌دانید.
  • در حین رابطه جنسی به دلیل تلاش، خستگی را تجربه می کنند و ممکن است از نظر تحریک یا نعوظ خود را در طول رابطه جنسی از دست بدهند.
  • احساس ناراحتی یا ناامیدی کنید. این حتی ممکن است باعث مشکلات رابطه یا تنش در زندگی جنسی شما شود.
علل روانی تاخیر در انزال
  • ترس از صمیمیت، بارداری یا عوامل دیگر.
  • شرایط سلامت روان، مانند افسردگی یا اضطراب، انواع شرایط سلامت روان با تاخیر در انزال مرتبط است.
  • درگیری با شریک جنسی خود یا فقدان جذابیت.
  • احساس گناه به دلیل اعتقادات مذهبی یا فرهنگی.
  • رویدادهای آسیب زا مربوط به رابطه جنسی.

منبع : درمان اختلالات جنسی مردان

راه درمان نگه داشتن مدفوع | ترس کودک از مدفوع

 راه درمان نگه داشتن مدفوع، عوارض نگه داشتن مدفوع، ترس کودک از مدفوع اگر نگران این هستید که کودک نوپایتان مدفوع نگه دارد و از دفع مدفوع امتناع کند، تنها نیستید. این رفتار در کودکان نوپا بسیار رایج است. آنچه ضروری است، درک علت این رفتار است زیرا باید برطرف شود، در غیر این صورت می تواند منجر به مشکلات سلامتی دیگری در کودک نوپا شما شود.

مشکلات دفع مدفوع در کودکان

اولین نشانه این است که متوجه شوید که کودک نوپا چند روزی است که مدفوع نمی کند. برخی از علائم دیگر مدفوع نگه داشتن کودک نوپا عبارتند از:

  • بی اختیاری ادرار
  • دفع مدفوع سفت، خشک یا توده ای
  • داشتن مدفوع که دفع آن دشوار یا دردناک است
  • به شما می گوید که احساس می کند تمام مدفوع دفع نشده است
  • فشار دادن باسن
  • سفت کردن بدنشان
  • زمانی که میل به مدفوع دارند، روی انگشتان پا ایستاده یا پاهای خود را روی هم قرار می دهند.

چرا کودکان نوپا مدفوع خود را نگه می دارند؟

شایع ترین دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا عوامل روانی یا فیزیکی است. برخی از این دلایل عبارتند از:

ترس

اگر کودک نوپا شما قبلاً تجربه بدی داشته است که مربوط به مدفوع باشد، مانند درد هنگام دفع مدفوع به دلیل مدفوع سفت، کودک نوپا به احتمال زیاد به دلیل دفع مدفوع را مهار می کند. دلیل دیگر می تواند ترس از رفتن به دستشویی به دلیل صدای بلند سیفون یا حادثه های دیگر باشد.

سرگرمی

اغلب زمانی که کودک نوپا مشغول انجام کاری است که دوست دارد و از آن لذت می برد، تمایل دارند مدفوع خود را مهار کنند. آن ها تمایل دارند از رفتن به دستشویی اجتناب کنند زیرا بیش از حد غرق در فعالیت های سرگرم کننده ای هستند که انجام می دهند. کودک در این حالت ترجیح می دهد بازی کند تا به دستشویی برود.

اضطراب

برخی از کودکان نوپا بسیار حساس هستند و ممکن است احساس دفع مدفوع را دوست نداشته باشند زیرا بو یا ظاهر از نظر آن ها زشت می باشد. این نوع رفتار را می توان به ویژه در کودکان نوپا با اختلال پردازش حسی یا در کودکان مبتلا به اوتیسم می توان مشاهده کرد.

مصرف دارو از راه درمان نگه داشتن مدفوع

گاهی اوقات، داروهای ضد افسردگی، مسکن و کمبود آهن می‌توانند باعث یبوست و جلوگیری از دفع می شوند. در نوزادان تغییر از شیر مادر به شیر خشک یا تغییر غذا می تواند باعث یبوست شود. کودکانی که از سمت والدین فشار زیادی را احساس می کنند تا به دستشویی بروند نیز ممکن است برای مدتی درگیر یبوست شوند.

در برخی موارد نادر، برخی شرایط سلامتی نادر می تواند دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا باشد. این شرایط عبارتند از:

  • نهفتگی مدفوع
  • خونریزی گوارشی (GI)
  • کم کاری تیروئید
  • اینرسی کولون
  • سفت شدن مقعد
  • بیماری سلیاک
  • سندرم روده تحریک‌پذیر
  • عفونت های دستگاه ادراری

عصبانی شدن

سرزنش فرزندتان یا ایجاد احساس شرم در او هیچ گاه نتیجه ای که می خواهید را به دنبال ندارد، به یاد داشته باشید که او برای عصبانی کردن شما این کار را انجام نمی دهد. اگر فرزندتان در شلوارش مدفوع می کند، او را با آرامش به حمام ببرید، محتویات آن را بشویید و توضیح دهید که مدفوع داخل دستشویی می رود.

عوارض نگه داشتن مدفوع

یبوست کوتاه مدت معمولاً عوارضی ندارند. با این حال، اجتناب یا به تاخیر انداختن مدفوع ممکن است منجر به موارد زیر می شود:

  • یبوست طولانی مدت
  • حرکات دردناک روده
  • مشکلات کنترل مثانه
  • هموروئید از عوارض نگه داشتن مدفوع در کودکان
  • شقاق مقعد
  • افتادگی ‌روده

۹ نشانه نگران کننده هنگام یبوست کودک

در کودکان، یبوست می تواند زمانی شروع شود که تغییری در رژیم غذایی، آموزش توالت رفتن یا پس از بیماری ایجاد شود. اغلب بچه ها استفاده از توالت خارج از خانه را دوست ندارند، بنابراین تا زمانی که به خانه برگردند از توالت خودداری می کنند. نگه داشتن مدفوع محرک بسیار رایجی برای یبوست است.

یبوست نه تنها با دفعات دفع مدفوع کودک، بلکه با حجم یا مقدار آن مشخص می شود. علائم مختلفی در ارتباط با یبوست وجود دارد. مردم فکر می کنند یبوست به این معنی است که فرد روزها بدون دفع مدفوع می گذرد، اما علائم دیگری نیز وجود دارد که والدین باید از آن ها آگاه باشند، این علائم عبارت هستند از:

  • یبوست از بدو تولد یا اوایل نوزادی وجود داشته است.
  • هر گونه علائم دیگر همراه با یبوست مانند تب، استفراغ یا اسهال
  • خونریزی در مدفوع یا از راست روده
  • تورم یا انبساط شکم
  • مدفوع بلند و باریک
  • عفونت های مکرر دستگاه ادراری
  • رشد ضعیف یا کاهش وزن
  • به ویژه علائم عصبی مانند ضعف
  • یافته های غیر طبیعی در قسمت پایین کمر

 راه درمان نگه داشتن مدفوع

در اینجا چند راه ساده برای برخورد با کودک نوپایی که مدفوع خود را نگه می دارد آورده شده است:

۱. غذاهای غنی از فیبر

یکی از دلایل اصلی نگه داشتن مدفوع کودک نوپا درد ناشی از دفع مدفوع سفت به دلیل یبوست است، بنابراین رژیم غذایی غنی از فیبر به حرکات روده او کمک می کند. سبزیجات برگ سبز، میوه ها، غلات و غیره را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید.

منابع فیبر خوب چیست؟

غذاهای متنوعی وجود دارد که می تواند منابع عالی فیبر در رژیم غذایی کودک باشد:

  • غلات غنی شده با فیبر
  • غلات کامل
  • جو دوسر
  • لوبیا
  • سبزیجات به خصوص سبزیجات برگ سبز
  • میوه ها به ویژه سیب، کشمش، گلابی، آلو و انجیر.

۲. مطمئن شوید که آب کافی می خورند

راه درمان نگه داشتن مدفوع علاوه بر فیبر، اطمینان از اینکه کودک نوپا شما به اندازه کافی آب می‌نوشد نیز به همان اندازه مهم است. اگر کودک نوپای شما در برابر نوشیدن آب مقاومت می کند، به او اسموتی های سالم، آب میوه های تازه، سوپ یا حتی غذاهایی مانند هندوانه و خیار که آب زیادی دارند، بدهید.

۳. داروی ملین

داروهای ملین زیادی برای درمان کودکان مبتلا به یبوست عملکردی وجود دارد که شامل نرم‌کننده‌های مدفوع، ملین‌های محرک، ملین‌های ترشح‌کننده و درمان‌های مقعدی می‌شود.

۴. ایجاد نوعی سیستم پاداش

یک  راه درمان نگه داشتن مدفوع، جایزه کوچک غیرغذایی برای مدفوع روی دستشویی معمولاً پیشرفت زیادی می باشد. با تشویق کردن او یاد می دهید که بیش تر این کار را انجام دهد.

۵. ماساژ |  راه درمان نگه داشتن مدفوع

ماساژ شکم یک راه عالی برای تحریک حرکات روده در نوزادان است. توصیه می شود از حرکات ملایم دست در جهت عقربه های ساعت برای تحریک روده ها استفاده کنید. می توانید از روغن کودک برای ماساژ استفاده کنید.

۶. ورزش

اگر احساس می کنید کودکتان دچار نفخ و تنبلی شده و چند روزی است که مدفوع نکرده است، سعی کنید در اطراف حرکت کنید و از او بخواهید شما را همراهی کند.

حرکت و ورزش می تواند ماهیچه های شکم و جریان خون به روده ها را تحریک کند.

علاوه بر این داشتن یک برنامه منظم روزانه و اولویت دادن به خواب می تواند به دفع منظم کمک کند.

مدفوع نکردن کودک تا چند روز طبیعی است

در حالی که برخی از کودکان نوپا هر روز چند بار به دستشویی می روند، کودکان دیگر می توانند دو، سه روز یا حتی بیشتر بدون دفع تحمل کنند. این ممکن است والدین را دچار وحشت کند، اما یبوست در کودکان نوپا معمولاً نشانه بیماری جدی نیست اما اگر یبوست بیش از دو هفته طول کشید یا با موارد زیر همراه بودباید کودک خود را نزد پزشک ببرید .

چرا درمان یبوست مهم است؟

  • عفونت های ادراری کودک را کاهش می دهید، زیرا حدود ۱۰ درصد از کودکان مبتلا به یبوست دچار عفونت های مکرر ادراری می شوند.
  • کاهش ناراحتی شکم.
  • میزان ادرار در طول روز را کاهش دهید، زیرا یک سوم کودکان یبوست بی اختیاری در طول روز را تجربه می کنند.
  • رفلاکس مثانه ادراری کودک را بهبود می بخشید، زیرا کودکان مبتلا به رفلاکس احتمال بیشتری برای ابتلا به عفونت را دارند.

در چه شرایطی باید از دکتر کمک بگیرید

  • تب.
  • غذا نخوردن به مدت طولانی
  • خون در مدفوع
  • احساس سرما حتی زمانی که هوا گرم است
  • تورم شکم
  • کاهش وزن
  • درد در هنگام دفع

توصیه می شود قبل از اتخاذ هر گونه درمان خانگی برای کودک خود با پزشک مشورت کنید. اگر کودک شما به درستی تغذیه نمی شود، وزن کم می کند یا خون در مدفوع دارد به دنبال کمک پزشکی باشید.

ترس کودک از مدفوع

اولین کاری که برای درمان ترس کودک از مدفوع باید انجام دهید این است که مشخص کنید آیا کودک یبوست دارد یا خیر، و اگر چنین است، مطمئن شوید که او یک رژیم غذایی سرشار از فیبر دارد. ممکن است او به مایعات بیشتری نیاز داشته باشد. اگر این شرایط را تغییر ندهد، یک دوز کوچک ملین ملایم از طرف پزشک کمک می کند.

ترس کودک از مدفوع ممکن است منجر به یبوست شود بنابراین بیاید به دنبال راهی برای درمان ترس کودک از مدفوع بود.

برخی از مشکلات مشکلات دفع مدفوع در کودکان می تواند باعث یبوست و ترس کودک از مدفوع در کودکان شود:

  • نخوردن فیبر کافی
  • ننوشیدن مایعات کافی یا کم آبی بدن
  • بیماری هیرشپرونگ
  • بیماری سلیاک
  • اختلالاتی که بر مغز و ستون فقرات تأثیر می گذارد
  • آسیب های نخاعی یا مغزی
  • شرایطی که بر متابولیسم کودکان تأثیر می گذارد مانند دیابت
  • شرایطی که بر هورمون های آن ها تأثیر می گذارد، مانند کم کاری تیروئید
  • مشکلاتی که می توانند کولون یا رکتوم را مسدود یا باریک کنند، از جمله تومورها

منبع : راه درمان نگه داشتن مدفوع | ترس کودک از مدفوع

سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد : ۱۳ راه برتر برای آروغ زدن نوزاد

سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد، گرفتن آروغ نوزاد بخش مهمی از برنامه غذایی کودک شامل آروغ زدن او می باشد. کودک ممکن است هوای زیادی را در حین شیر خوردن ببلعد و آروغ زدن می تواند به از بین بردن مقداری از این گاز کمک کند. درست مانند شیر دادن و تعویض پوشک، آروغ زدن کودک مهارتی است که والدین باید در آن مهارت داشته باشد.

سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد

در ادامه سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد اورده شده است، آروغ زدن در بیشتر موارد ساده است و شامل مراحل زیر می باشد:

  1. کودک را در وضعیت عمودی قرار داده، به طور مثال بالای شانه خود، یا روی پاهای خود به صورت عمودی قرار دهید.
  2. به آرامی پشت آن ها را مالش دهید یا نوازش کنید.
  3. اگر کودک آروغ نزد، چند دقیقه صبر کنید، سپس دوباره امتحان کنید.

اگر کودک شما بی قرار است و راه بالا بی نتیجه است. در اینجا سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد آورده شده است:

  1. آروغ زدن روی شانه: کودک را طوری قرار دهید که بالای شکم او در مقابل استخوان ترقوه شما قرار گیرد. در حالی که به پشت آن ها ضربه می زنید، کمی به استخوان ترقوه خود فشار وارد کنید یا از پاشنه دست خود برای مالش آرام دایره ها روی پشت آن ها استفاده کنید.
  2. کودک را روی پاهای خود بنشینید و در حالی که کف دست خود را زیر قفسه سینه قرار داده اید، کمی فشار وارد کنید و به پشت او ضربه بزنید یا با دست آزاد خود به شکل دایره پشت او را بکشید.
  3. آروغ زدن روی بازو: کودک را روی بازوی خود قرار داده و در حالی که در اتاق قدم می زنید، به آرامی به پشت او ضربه بزنید.
  4. آروغ زدن روی زانو: کودک خود را به سمت شکم روی زانوی خود قرار دهید و به آرامی به پشت او ضربه بزنید.
  5. پاهای کودک را در حالی که به پشت دراز کشیده است به آرامی به سمت سینه حرکت دهید، مانند رکاب زدن با دوچرخه.

وقتی کودک آروغ نمی‌زند چه باید کرد؟

اگر کودک شما آروغ نزند اشکالی ندارد. اینکه آیا کودک شما باید آروغ بزند یا نه به میزان هوای مکیده شده در حین شیر خوردن بستگی دارد، برخی از نوزادان هوای زیادی را نمی بلعند، به همین دلیل ممکن است مرتباً آروغ نزنند البته با کمک سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد می توانید آروغ او را بگیرید.

اگر تمام روش های بالا را امتحان کرده اید و کودک شما هنوز ناراحت است اما آروغ نمی زند، چه باید کنید؟ احتمالا باید برخی از روش های زندگی خود را تغییر دهید که در ادامه به برخی از آن ها اشاره شده است:

  1. رژیم غذایی مادر: برای مادرانی که شیر می‌دهند، رژیم غذایی امر مهمی می باشد. می‌توانید لبنیاتی مانند شیر، پنیر و بستنی را حذف کنید تا ببینید آیا اصلاً به کودک شما کمک می‌کند یا خیر. می توانید در یک دفتر مواد غذایی که مصرف می کنید را یادداشت کنید تا متوجه شوید هنگام حذف چه مواد غذایی کودک شما سالم تر می باشد.
  2. بزرگ بودن نوک پستان یا شیشه شیر برای نوزاد می‌تواند باعث شود که آن ها خیلی سریع و زیاد شیر را قورت دهند و هوا را همراه با شیر زیاد وارد بدنشان شود.

با این حال، اگر کودک شما بعد از غذا خوردن گریه می کند باید تکنیک های آروغ نوزاد خود را تغییر دهید. به عنوان مثال، اگر درست نشستن کودکتان در بغل شما به او کمک نمی کند باید سعی کنید وضعیت او را تغییر دهید. مهم است که به نقاط مختلف دیگر ضربه بزنید تا به کودک کمک کنید به راحتی آروغ بزند.

چرا نوزادان آروغ می زنند؟

بخش مهمی از تغذیه نوزاد شامل آروغ زدن می باشد. آروغ به خلاص شدن از شر بخشی از هوایی که هنگام شیر خوردن وارد معده نوزادان می شود کمک می کند. آروغ نزدن مکرر و بلعیدن هوای بیش از حد باعث می‌شود کودک بدخلقی کند یا گریان شود.

۳ چیز باعث ورود هوا به روده نوزاد می شود

۱. بلعیدن هوا | آروغ زدن کودک

اگر شیر به سرعت از شیشه وارد دهان کودک شود، همچنین اگر مادر شیر زیادی داشته باشد، کودک برای کنترل جریان افزایش یافته به سرعت قورت می دهد و در نتیجه هوا را می بلعد. برای کاهش این سرعت می‌توانید موقعیت‌های مختلف شیردهی را امتحان کنید تا آهسته‌تر شیر بخورد. راه های دیگر برای کمک به کودک برای بلع کمتر هوا عبارتند از:

  • هنگام شیر دادن با شیر مادر یا شیشه شیر، کودک را به صورت عمودی در آغوش خود بنشانید.
  • بطری را طوری نگه دارید که هوای کمتری وارد دهان کودک شود.
  • حمام آب گرم به نوزاد.
  • ماساژ نوزاد برای کمک به حرکت گاز و غذا در بدن او.

۲. گوارش |سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد

غذایی که مادر می خورد به شیر مادر منتقل می شود، بنابراین کودک اساساً همان غذا را «مصرف» می کند. باکتری های موجود در روده کودک مقداری از غذا را به گاز تبدیل می کنند که سپس از طریق دهان خارج می شود. غذاهایی که معمولاً باعث ایجاد گازمعده در بزرگسالان می شوند، در نوزادان نیز ایجاد گاز می کنند. برخی از این مواد غذایی عبارتند از کلم بروکلی، گل کلم، کلم، کلم بروکسل و لوبیا، نوشابه، آب نبات و آدامس.

۳. واکنش های آلرژیک یا عدم تحمل غذایی

اگر شیر می دهید، ممکن است کودک شما به برخی از غذاهایی که می خورید نیز حساسیت داشته باشد و در نتیجه احساس درد شکم پیدا کند. شایع ترین واکنش غذایی در نوزادان عدم تحمل لبنیات است، به ویژه نسبت به بستنی، پنیر یا ماستی که مادر خورده است. نوزادانی که با شیر خشک تغذیه می شوند نیز ممکن است دچار حساسیت شوند که گاز بیش تری تولید می کند.

اگر آروغ کودک را نگیرید چه می شود؟

آروغ نوزاد می تواند به کاهش گاز کمک کند، اما همه نوزادان نیاز به آروغ زدن ندارند. به طور کلی، نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، هوای کمتری را می‌بلعند و بنابراین، ممکن است پس از هر بار شیر خوردن نیازی به آروغ زدن نداشته باشند. اگر کودک شما پس از شیر دادن بدون آروغ زدن راحت می خوابد، خود را خوش شانس بدانید. اگر کودک شما بعد از شیر خوردن ناآرام می شود ممکن است گاز اضافی داشته باشد و از آروغ زدن سود ببرد.

از اینجا متوجه نیاز کودک به آروغ می شوید که پس از غذا خوردن گریه کند و عصبی می شود.

علت سخت آروغ زدن نوزاد

ممکن است کودک همیشه در حین یا بعد از شیر خوردن آروغ نزند، علت سخت آروغ زدن نوزاد متفاوت می باشد. در برخی موارد، این ممکن است به این دلیل باشد که کودک هوای زیادی را بلعیده است. با این حال، گاهی اوقات برای آروغ زدن نیاز به کمی تلاش دارید، بنابراین سعی کنید از سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد که در بالا گفته شد استفاد کنید.

مواقعی که ممکن است کودک نیاز به آروغ زدن اضافی داشته باشد عبارتند از:

  • اگر کودک قبل از شیر خوردن گرسنه باشد، زیرا ممکن است سریعتر شیر بخورد.
  • بعد از گریه، به خصوص اگر نوزاد کولیک داشته باشد.
  • هنگامی که بینی آن ها پر شده باشد، زیرا ممکن است بیشتر از طریق دهان نفس بکشند.

نحوه آروغ گرفتن نوزاد در خواب

آروغ نوزاد بعد از شیر خوردن به خواب دشوار می باشد بنابراین باید نحوه آروغ گرفتن نوزاد در خواب را یاد گیرید، کودک باید هوا را خارج کند در غیر این صورت دچار نفخ و دلدرد می شود.

  1. به صورت نشسته. سر کوچولوی خواب آلود خود را به صورت عمودی در حالت نشسته روی پاهای خود قرار دهید و در حالی که به پشت او ضربه می‌زنید کمی او را به جلو خم کنید.
  2. نوزاد خود را روی شانه خود بخوابانید و در حالی که به پشت او ضربه می‌زنید یا می‌مالید، او را محکم نگه دارید.

آروغ گرفتن نوزاد بعد از ختنه

نوزاد معمولاً از بلعیده شدن هوا در حین ختنه رنج می برد و باید آروغ او گرفته شود. هنگام آروغ گرفتن و در آغوش گرفتن نوزاد مراقب باشید. شما باید در چند روز اول از وارد کردن هرگونه فشاری به آلت تناسلی ختنه شده خودداری کنید.

چند کار وجود دارد که می توانید برای کمک به آروغ زدن کودک پس از ختنه انجام دهید. ابتدا سعی کنید کودک خود را در حالت عمودی قرار داده و آروغ او را بگیرید. همچنین می توانید یک حوله گرم روی شکم کودک خود قرار دهید تا به او کمک کند تا آرام شود. اگر کودک شما همچنان مشکل آروغ زدن دارد، می توانید به آرامی محل ختنه را ماساژ دهید.

چند نکته سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد

  • یک پارچه در بین لباس های خود و زیر دهان کودک خود قرار دهید.
  • یک ضربه ملایم برای اکثر نوزادان کافی می باشد، اما گاهی اوقات یک ضربه محکم تر مورد نیاز است.
  • اگر کودک شما در حین شیر دادن سر و صدا می کند، باید فوراً آروغ نوزاد را بگیرید. تغذیه ممکن است باعث شود کودک شما هوای بیشتری را ببلعد.

کلام آخر سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد

آروغ زدن کودک کار پیچیده ای نیست و حتی می تواند برای والدین لذت بخش باشد زیرا باعث می شود که در طول شیر دادن با کودک خود پیوند برقرار می کنید.

منبع : سریعترین روش آروغ گرفتن نوزاد : ۱۳ راه برتر برای آروغ زدن نوزاد

تعیین حد و مرز در رابطه عاطفی

حد و مرز در رابطه عاطفی به این منظور مشخص می شوند که به افراد دیگر نشان بدهید چه چیزهایی مورد قبول شما نیست و چه چیزهایی مورد قبول شماست. این مرزها در واقع تعادل زندگی شما را حفظ میکنند و باعث می شود از آسیب های احتمالی دیگران جلوگیری شود.

اگر برای زندگی خود مرزی قرار ندهید احترام شما و اطرافیان شما به خطر خواهد افتاد. شما با دلرحمی نابجای خود, افراد زورگو و نامحترم را به زندگی خود وارد می کنید.

حد و مرز در رابطه عاطفی

نشانه های عدم مرزبندی در زندگی

۱_ وقتی قلبا دوست دارید نه بگویید بی اختیار می گویید بله.

۲_ برای نه گفتن به درخواستی که نامعقول بوده عذاب وجدان می گیرید.

۳_ برای این که آرامش زندگی خود را حفظ کنید برعکس ارزش های واقعی خود عمل می کنید.

۴_هنگامی که کسی با شما بد رفتار می کند بی اعتنایی می‌کنید و آن طور که باید از خودتان دفاع نمی کنید.

۵_ برای این که دوست داشته شوید هر گونه تلاشی را انجام می دهید.

۶_به دیگران این‌اجازه را می دهید که به شما حرف هایی بزنند و یا در حق شما کارهایی بکنند که قلبا شما را ناراحت می کند.

۷_ از بقیه انتظار دارید بدون این که حرفی بزنید از ناراحتی های شما آگاه شوند.

در کمال تاسف بعضی از افراد فکر می کنند برای این که مورد تایید دیگران ‌باشند لازم است تا همواره در دسترس آن ها باشند و همین موضوع باعث می شود مرزهای شخصی بین آنان وجود نداشته باشد.

اگر تا به امروز عادت کرده اید که خودتان را با شرایط بقیه وفق دهید قطعا اعمال کردن مرزهای شخصی برای شما ترسناک و عذاب آور خواهد بود اما اگر آن را انجام دهید و به آن عمل کنید می فهمید که با گذشت زمان, همه چیز راحت تر خواهد شد و به اصطلاح ارزشش را دارد.

به وجود آوردن مرزهای شخصی

بهتر است از خودتان آغاز کنید : شما در وهله اول لازم است بپذیرید که لایق این هستید که بقیه افراد در مواجهه با شما باید یک سری قوانین را رعایت کنند.

شاید کمی عجیب و غیر قابل باور به نظر برسد اما متاسفانه آدم هایی وجود دارند که خودشان را لایق چنین مرزگذاری نمی دانند.

البته شما باید تفاوت میان درخواست محترمانه و توقع بی قید و شرط را بدانید و اگر کسی از شما درخواست محترمانه ای داشت می توانید با روی باز آن را بپذیرید.

۱٫ حد و مرز در رابطه عاطفی، مشخص کنید که چه نیازهایی دارید :

باید زمان زیادی را برای خود صرف کنید که مشخص شود به چه چیزهایی نیاز دارید. هنگامی که نسبت به خود آگاهی کافی پیدا کنید بهتر می‌توانید برای شخصیت خود مرزهایی تعیین کنید.

با شناخت نیازهای خود متوجه می شوید که در چه صورتی خشمگین می شود در چه مواقعی انرژی خود را از دست می دهید و چه موقع احساس افسردگی و ناراحتی می کنید.

بهتر است زمان دقیق این حس و حال ها را در یک دفترچه یادداشت کنید. وقتی چندین روز این موارد را یادداشت کردید متوجه می شوید که اوضاع شخصیتی شما دقیقا به چه صورت است.

مثلا ممکن است خواهر شما انرژی بسیار زیادی از شما تلف کند زیرا او عادت دارد بدون این که از پیش شما را مطلع کند بچه های خود را نزد شما بگذارد و به گردش برود. در این جا بحث بی احترامی باز می شود چرا که نظر شما را نخواسته و در واقع به شما مجال (نه) گفتن را نداده است.

هر کسی حق دارد در برابر درخواست دیگران آری یا نه بگوید.

۲٫ مرز تعیین کنید

اگر قبلا چنین تجربه ای نداشته اید به شما پیشنهاد می‌کنیم که از مقدار کم شروع کنید. مثلا اگر موضوعی شما را عصبانی می‌کند بهتر است به روی موضوعی دیگر تمرکز کنید که تهدید آمیز نباشد و عصبانیت شما کاسته شود.

متاسفانه بعضی افراد در حال تعیین مرز با عصبانیت و خشم این‌کار را انجام می دهند که در نهایت با مشاجره و شکست مواجه می شوند. شما باید با ثبات اخلاقی کامل این روند را انجام دهید.

۳٫ بیان کردن مرزهایتان

وقتی زمان تعیین مرز بین زن و شوهر از راه می رسد به خود این اجازه را بدهید که تجربه کنید و راحت باشید. برای راحتی کار خود می توانید از سناریوی معمولی یک رفتار نامعقول بهره بگیرید.

مثلا در مثال قبلی نمی توانید به یکباره در خانه تان را به روی خواهرتان ببندید. می‌توانید وقتی بچه ها را نزد شما می آورد بچه ها را قبول کنید و از او بخواهید قبل از این که آن جا را ترک کند چند دقیقه بماند تا با هم صحبت کنید.

بعد از این که از او پذیرایی کردید برایش توضیح دهید که تا چه اندازه از دیدن او و فرزندانش خوشحال می شوید ( حتی اگر نمی شوید و به سختی آن ها را تحمل می کنید ) اما احتیاج دارید از قبل نسبت به نگهداری از بچه ها مطلع شوید.

بعضی از افراد تلاش می‌کنند تا شما را درگیر حس عذاب وجدان کنند تا به هدف خود برسند اما اگر شما به شخصیت خودتان ایمان داشته باشید نمی توانند کاری را از پیش ببرند.

۵٫حس عذاب وجدان خود را شکست دهید

باید کفش های آهنی تان را به پا کنید چرا که مسیر درازی پیش رو دارید و باید شیوه زندگی خود را تغییر دهید البته معمولا افراد در چنین مواقعی دچار حس عذاب وجدان می شوند و نمی توانند به خوبی از شخصیت خود دفاع کنند.

احتمالا اطرافیان شما نسبت به سبک جدید زندگی شما حالت تدافعی می گیرند و موجب می شوند تا بیش از پیش حس عذاب وجدان داشته باشید اما خبر خوب این است که اکثر افراد به این سبک زندگی عادت می کنند و شما را آن گونه که هستید می پذیرند.

۶٫ به خودتان و توانایی هایی که دارید ایمان بیاورید:

شما از هر کسی بهتر می دانید که از زندگی چه می خواهید و چه توانایی هایی دارید.

نباید به کسی اجازه بدهید تا برای زندگی شما تصمیم بگیرد. وقتی شما چنین مرزهایی را تعیین کنید به اطرافیان نشان می دهید که شما تنها فرد تاثیرگذار در زندگی خود هستید.

۷٫ صبور باشید و به راحتی خسته نشوید :

هنگام تعیین حد و مرز در رابطه عاطفی نباید توقع داشته باشید که یک شبه همه چیز تغییر کند. شما در این مسیر به انرژی زیادی احتیاج دارید و نباید با ناامید شدن موفقیت خود را به تاخیر بیندازید.

وقتی اولین مرزهای شخصیتی خود را بنا کنید متوجه می شوید که چه قدرتی به زندگی شما وارد شده است و تا چه اندازه اعتماد به نفس پیدا کرده اید. با این کار اطرافیان شما متوجه می شوند که برای آرامش خود ارزش بسیار زیادی قائل هستید و اجازه نمی دهید هر کسی این احترام را به راحتی از شما سلب کند.

حد و حدود رفاقت

حد و مرز در رابطه عاطفی نحوه برقراری رابطه ی شما با سایرین را مشخص می کند, به عبارت دیگر این حد و مرزها یعنی آنان اجازه ندارند درباره ی یک سری مسائل اظهار نظر بکنند و لازم است حد خود را بدانند.

شاید درباره ی مرزبندی کشورها شنیده باشید‌. طی این مرزبندی کشورها با هم توافق می کنند تا درباره ورود به کشورشان حریم را رعایت کنند و با مرزبندی فیزیکی کشورها را از هم جدا می کنند. مرزبندی شخصیت نیز به مرزبندی بین کشورها شباهت دارد با این تفاوت که فیزیکی نیست و نمی توان آن را لمس کرد.

شما با مرزبندی کردن از شخصیت و زندگی خود محافظت می کنید و به اطرافیان می فهمانید که اجازه ندارند درباره ی هر موضوعی اظهار نظر کنند و به جای شما تصمیم گیری کنند. مرزبندی روانی را می توان نوعی پیشگیری از بیماری های روحی و روانی نیز دانست.

۹٫ خط قرمزهای خودتان را بشناسید

اگر می خواهید خط قرمزهایتان را مشخص کنید باید درباره مرزهای فکری و احساسی تان جستجو و کنکاش کنید. برای این منظور سعی کتید به واکنش های خود توجه کنید و دقت کنید تا ببینید چه چیزهایی برای شما غیر قابل تحمل هستند.

وقتی به طور کامل این عوامل تنش زا را شناختید یاد میگیرید تا جلوی وقوع آن ها را بگیرید و برای اطرافیان حد و مرزی مشخص کنید که از آن پیشامد جلوگیری کنید.

موضوع مهمی که در این بین پیش می آید این است که نباید حد و مرز های خود را با حد و مرزهای اطرافیان مقایسه کنید چرا که این حد و مرزها از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود و ممکن است چیزی دغدغه شما باشد که دغدغه برادرتان نیست.

گاهی اوقات ممکن است ندانید بعضی از موضوعات موجب رنجش شما می شوند چرا که آن موضوع در ناخودآگاه شما نهفته می باشد.

به عنوان مثال تصور کنید که شغلی را که همیشه آرزویش را داشتید حالا برای شما فراهم شده است اما کمی که می گذرد متوجه می شوید که موقعیت شغلی فعلی شما را به یاد خاطرات منفی گذشته می اندازد.

سپس با توجه به رنجی که متحمل می شوید تصمیم می گیرید این شغل را کنار بگذارید و به شغلی مشغول شوید که در کنار آن اعصاب و روان راحتی با آن داشته باشید.

وقتی که به کارفرمای خود می گویید من از این کار استعفا می خواهم او دلیل استعفای شما را جویا می شود و وقتی می گویید با روحیات من سازگار نیست او نیز به حد و مرزهای شما احترام می گذارد و با استعفای شما موافقت می‌کند و برای شما آرزوی موفقیت می کند.

به احساستان توجه بکنید:

۱۰٫ خشم، معذب بودن و احساس گناه

این سه احساس وقتی در کاری برای شما پیش می آید به احتمال زیاد حد و مرز در رابطه عاطفی جدیدی را در زندگی خود تجربه خواهید کرد.

اگر شخصی یا چیزی چنین حس هایی را در شما برانگیخت باید هشیار شوید که در حال تجربه کردن حد و مرز جدیدی در زندگی خود هستید. به عنوان مثال اگر گاهی اوقات احساس عصبانیت می کنید یا حس می کنید کسی از شما سو استفاده کرده است و یا این که ارزش واقعی شما را نشناخته است.

در واقع وقتی شما عصبانی می شوید یا در حال ثابت کردن خود هستید و یا از کاری احساس گناه می کنید. علت دیگری که می تواند هر کسی را عصبانی کند این است که افراد مختلف در حال تحمیل کردن نظرات خود به شما هستند.

البته قرار نیست هر موقع احساس عصبانیت کردید مرزهای جدیدی را تعیین کنید. باید به اقتضای موقعیتی که در آن قرار دارید قوانین جدیدی تعریف کنید. برای این که متوجه شوید در چه موقعیتی قرار دارید بهتر است در مواقع عصبانیت از خودتان سوال کنید.

تعیین مرزهای شخصی

( الان به چه مقدار در عذاب هستم ؟ ) یا (چقدر احساس گناه یا خشم را تجربه می‌کنم ؟ ) و بلافاصله نسبت به درجه ی احساس خود از ۱ تا ۱۰ احساس خود را اعلام کنید. به ترتیب از ۱ ( کم ترین ) و ۱۰ ( بیشترین )

اگر در نتیجه متوجه شدید که مقدار این احساس ۳ یا کمتر از ۳ می باشد در واقع خیلی اهمیتی ندارد و احتیاجی نیست آن را زیاد جدی بگیرید و درصورتی که حدود ۴ تا ۶ است در درجه ی متوسطی از خشم قرار دارد که اثر بیشتری نسبت به درجه ی قبلی خواهد داشت.

در صورتی که درجه ی احساس شما حدود میزان ۷ تا ۱۰ باشد مرحله ی بالایی را به خود اختصاص می دهد و بیشترین فشار را روی شما وارد می‌کند.

این وضعیت خطر بسیار زیادی را برای جسم ‌و روح شما خواهد داشت. لازم است هر چه سریع تر خود را از موقعیت تنش زا دور کنید تا کمی آرام شوید.

اعمال کردن مرزهای شخصی باعث می شود از جسم و روح خودتان حفاظت کنید و کسی نتواند به راحتی اعصاب و روان شما را تحت الشعاع قرار دهد.

پس در نتیجه اگر فردی یا موقعیتی اعصاب و روان شما را بر هم می زند و آسیب آن در رده بالایی قرار دارد بهتر است برای مواجه نشدن با آن تجدید نظری بکنید.

۱۱٫ به خودتان این اجازه را بدهید که مرزبندی کنید

گاهی اوقات ممکن است ترس از واکنش اطرافیان نگذارد بتوانید به راحتی  حد و مرز در رابطه عاطفی تعیین کنید.

در واقع در بیشتر اوقات افراد برای خوشایند اطرافیانی مثل مادر پدر خواهر برادر و دوست از بازگویی احساسات واقعی خود امتناع می کنند و شرایط را در حالت عیر قابل تحملش تحمل می‌کنند.

گاهی اوقات این احساس تایید خواهی آن قدری زیاد می شود که شما حتی این حق را به خود نمی دهید که میان خود و عامل آزاردهنده مرزی بکشید تا روان خود را حفظ کنید.

وقتی این مرزها را اعمال کنید کم کم متوجه خواهید شد که مرزبندی بین شما و عوامل آزاردهنده کمترین حق شما می باشد.

۱۲٫ به محیط اطرافتان دقت کنید

هیچکس نمی تواند تاثیر محیط در مرزبندی روانی را کتمان کنید. در واقع محیط کار محیط درسی و محیط خانواده می‌تواند این مرزبندی ها را جا به جا کند و یا نظر شما را تغییر دهد.

به عنوان مثال به رابطه خود با یکی از دوستانتان فکر کنید.آیا رابطه شما دو طرفه است؟ در واقع بهتر است بگوییم به همان اندازه که شما برای دوستتان ارزش قائل هستید او هم برای شما ارزش قائل است؟

اگر این رابطه نا برابر باشد مرزبندی این رابطه بسیار سخت خواهد بود.

منبع : تعیین حد و مرز در رابطه عاطفی