معرفی کردن بچه خودتان به همسر جدیدتان یک مورد خیلی مهمی است.

با این وجود، در صورتیکه فکر می کنید رابطه شما در شرایطی قرار دارد که بهترین فرصت برای معرفی بچه خودتان به همسر جدیدتان است، این کار هیچان انگیز خواهد بود چرا که می خواهید مهمترین فرد موجود در زندگی تان را به یک فردی معرفی کنید که از صمیم قلبتان دوستش دارید.

در صورتیکه شما هم در این شرایط قرار گرفته باشید، برای آشنا کردن بچه تان و همسر جدیدتان می توانید از راهنماهای بیان شده در زیر استفاده کنید.

مراحل

1. این مرحله اول یا گام اول عبارت از یک موردی می باشد که در تمامی روابط جدیدی که یک کودک در آن حضور دارد، باید در نظر گرفته شود.

قبل از هر نوع معرفی مطمئن شوید که شما و همسرتان صرف نظر از هر اتفاقی که صورت بگیرد، درآینده روابط پایدار و شادی خواهید داشت.

جدا شدن و تغییر همسرتان و معرفی کردن بچه تان به یک مرد دیگری می تواند از نظر عاطفی به کودک آسیب بزند و او را دچار یک نوع سردرگمی کند.

کودکان مستعد این هستند که به صورت سریع با سایر افراد ارتباط برقرار کنند و در صورتیکه این رابطه ناپایدار باشد و همسرتان شمارا ترک کند، کودک شما هم آسیب خواهد دید.

قبل از هر نوع تصمیم گیری، نسبت به رابطه خودتان مطمئن شوید.

2. قبل از هر معرفی، سن بچه تان را در نظر داشته باشید.

ملاقات یک نوزاد (کمتر از یک ساله) با همسر جدیدتان هیچ مشکلی را ایجاد نمی کند، چرا که در صورتیکه این فرد شما را ترک کند، این احتمال که بچه شما این فرد را به یاد بیاورد یا با او رابطه برقرار کند، نسبت به احتمال صورت گرفتن چنین رابطه ای توسط یک فرزند بزرگتر، کمتر خواهد بود.

با این وجود، در صورتیکه نسبت به آینده رابطه تان نامطمئن باشید، ملاقات های همسرتان با بچه هایتان را محدود کنید.

3. قبل از معرفی بچه تان به یک مرد جدید در زندگی خودتان، حتما در مورد این مرد با بچه تان صحبت کنید یا یک تماس تلفنی مابین آنها برقرار کنید.

از طریق نام بردن از همسرتان در یک مکالمه ای که با فرزندتان دارید (که این معرفی باید متناسب با سن بچه باشد)، فرزندتان مطلع خواهد شد که شما یک دوست جدیدی دارید که در برخی مواقع کنار او هستید.

همچنین در صورتیکه بچه تان بخواهد با این فرد صحبت کند، بهتر است که در ابتدا به صورت تلفنی با هم صحبت کنند تا بچه تان فرصت زمانی مناسبی برای عادت کردن به این فرد جدید داشته باشد.

4. به منظور ایجاد فضای راحت تر برای بچه خودتان در حین معرفی، سعی کنید که در جلسه معرفی یک حالت بی طرفی داشته باشید .

این جلسه را در یک مکانی برگزار کنید که بچه تان در آن احساس راحتی و خوشحالی داشته باشد. برای مثال، در صورتیکه بچه تان در حین غذا خوردن، زمان خواب یا در حین رفتن به مغازه، به حرف های شما گوش ندهد، در این صورت نباید همسر جدیدتان را به خانه تان دعوت کنید.

در صورتیکه این فرد را در این مواقع به خانه تان دعوت کنید، بچه تان با توجه به سنی که دارد یک نوع احساس ناراحتی در مورد دیدن همسر جدیدتان خواهد داشت و ممکن است که یک سری پرخاشگری هایی از خودش نشان دهد.

با این وجود، در صورتیکه به پارک بروید، بچه شما در آن محیط احساس راحتی خواهد داشت و در آن محیط که ملاقات کردن با سایر افراد یک مورد معمول می باشد، می توانید این مرد را بچه تان معرفی کنید؛ احتمالا بچه تان این مورد را به عنوان یک سرگرمی در نظر خواهد گرفت.

5. در حین معرفی کردن بچه تان به همسرتان، بهتر است که در ابتدا این مرد را به عنوان یک دوست معرفی کنید.

اکثر بچه ها، به خصوص در سنین اولیه، روابط مابین یک زن و یک مرد را درک نمی کنند، بنابراین هیچ نیازی نیست که از طریق توضیح دادن بیشتر، شرایط موجود را پیچیده تر کنید.

در صورتیکه بچه شما بزرگتر باشد و نسبت به روابط مابین زن و مرد مطلع باشد، باز هم این مرد را به عنوان یک دوست معرفی کنید تا بچه تان به صورت تدریجی به او عادت کند.

6. به منظور اینکه این تغییر را تا حد ممکن برای بچه تان راحت کنید، سعی کنید که همه چیز را به صورت ساده انجام دهید، به خصوص در شروع معرفی.

در زمانیکه بچه تان پیش شما باشد، سعی کنید که تماس فیزیکی کمتری با همسرتان داشته باشید.

این نکته را به یاد داشته باشید که کودکتان از زمانی که به یاد دارد، با شما تنها بوده است و وارد شدن یک همسر جدید می تواند منجر به ایجاد احساس ناایمنی در کودک شود، به خصوص در صورتیکه کودکتان احساس کند که بعد از وارد شدن این فرد در زندگیتان، زمان کمتری را به او اختصاص می دهید.

7. از طریق صحبت کردن با همسرتان در رابطه با مواردی که بچه تان دوست دارد یا دوست ندارد، به او کمک کنید تا رابطه بهتری با بچه تان ایجاد کند.

در این صورت همسرتان می تواند در مورد یکی از علایق بچه تان با او صحبت کند و به تدریج با او رابطه برقرار کند.

توصیه ها:

همانطور که این معرفی برای بچه تان استرس زا است، چنین شرایطی برای همسرتان هم وجود دارد و او هم تا یک سطحی استرس دارد.

او انتظار خواهد داشت که یک دختر یا پسر کوچکی که در زندگیش وجود دارد، او را دوست داشته باشد.

به همین دلیل است که انتخاب یک مکان مناسب برای معرفی اهمیت زیادی دارد. همچنین در صورتیکه به همسرتان بگویید (البته در صورت لزوم) که شاید پذیرفتن او از طرف بچه تان زمان بر باشد ولی نباید نگران چیزی باشید، باعث خواهید شد که همسرتان با فشار زیادی مواجه باشد.

سعی نکنید که یک شخصیت “کودک نمونه” را در جلوی همسرتان ایجاد کنید و او را تحت تاثیر قرار دهید. شما بچه تان را همانطور که است دوست دارید و همسرتان هم باید او را همانطور که است دوست داشته باشد.

بچه بچه است. تغییر وضعیت روانی، وسواس و عصبانی شدن عبارت از یک سری شرایط عادی برای بچه ها می باشند و شما و همسرتان نباید نگران آن باشید و فقط باید او را درک کنید.

در همه جلسات، یک نقش بی طرفی داشته باشید.

در صورتیکه بچه تان بعد از بیدار شدن از خواب از نظر روحی یا بهزیستی در شرایط نامناسبی قرار داشته باشد، باید جلسه معرفی را به یک زمان دیگری موکول کنید.

یک کودک خسته، بدخلق یا بدحال، مشارکت کمتری با شما خواهد کرد و در این شرایط احساس نامناسبی خواهد داشت.

در صورتی که بخواهید بچه تان در یک محیط عمومی با همسر جدیدتان آشنا شود، در این صورت به شما توصیه می کنم که چند تا عروسک با خودتان بیاورید تا در صورتیکه معرفی طبق برنامه ریزی صورت گرفته پیش نرفته باشد، با استفاده از آنها بتوانید بچه خودتان را سرگرم بازی کنید تا حواسش پرت شود.

هشدارها:

زمان هایی که به همسرتان و بچه تان اختصاص می دهید را از هم مجزا کنید. رابطه مابین شما و بچه تان نباید به دلیل حضور یک فرد دیگری محدود شود. این زمان در طول دوره تغییر، نقش بسیار مهمی را در زندگی بچه تان خواهد داشت.

در صورتیکه همسرتان نسبت به بچه شما پرخاشگری نشان دهد یا یک حرف اهانت آمیزی به او بزند، باید به خاطر بچه تان از این رابطه صرفنظر کنید.

شما یک مردی را  می خواهید که تاثیر مناسبی بر روی بچه تان داشته باشد، نه اینکه تاثیر مخربی بر روی او داشته باشد.

همچنین در زمانیکه همسرتان پیش شما هست، بچه تان را هم دعوت کنید که در کنارتان باشد.

در صورتیکه به خاطر حضور داشتن یک مردی نسبت به بچه تان بی توجهی کنید، منجر به وارد شدن یک آسیبی به بچه تان خواهید شد.

در واقع با این کارتان به همسرتان هم توهین خواهید کرد و در صورتیکه بچه تان بیرون بیاید، به منظور جلب توجه، یک سری پرخاشگری هایی را نشان خواهد داد.

هیچ لزومی وجود ندارد که بچه تان همسر جدیدتان را بپذیرد. این مورد کاملا قابل درک است.

قبل از معرفی همسر جدیدتان به بچه خودتان با او یک رابطه ای داشته اید (که ایجاد زمان بر بوده است) و ممکن است که ایجاد رابطه مابین بچه تان و همسرتان هم به زمان نیاز داشته باشد.

در صورتیکه در اولین ملاقات های صورت گرفته رابطه مناسبی مابین آنها شکل نگیرد، نگران نشوید. پافشاری و شکیبایی نقش مهمی را در این شرایط خواهد داشت.

در صورتیکه بچه شما به دلیل یک سری شرایط نامشخصی شروع به پرخاشگری کند، در این صورت باید با او برخورد کنید. به بچه تان بگویید که رفتار بدش نسبت به همسر جدیدتان را تحمل نخواهید کرد و باید به او توضیح دهید که این رفتارش غیر قابل قبول است.

به روز رسانی شده در: 2 نوامبر 2016 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

آیا مسافرت خانوادگی طولانی مدت همراه با ماشین منجر به خسته شدنتان می شود؟ در چنین سفری خستگی یک مورد اجتناب ناپذیری است؛

ولی در واقعیت مسافرت طولانی با ماشین یک فرصت مناسبی برای انجام دادن یک سری کارهای سرگرم کننده است که همه آنها را می توانید بر روی صندلی راحت ماشینتان انجام دهید.

روش یک – فعالیت ها

1. خواندن یک کتاب.

این روش ممکن است روش خوبی برای برخی از افراد باشد و تا زمانی مفید خواهد بود که از آن خسته نشده باشید. در صورتیکه از کتاب خواندن خسته شده باشید، می توانید مطالعه را متوقف کنید.

سعی کنید یک کتاب مناسبی بخوانید که تاثیرگذار باشد – این کتاب می تواند شما را سرگرم نگه دارد!

2. مشغول شدن با ابزارهای تکنولوژی.

در صورتیکه یک آیفون، آی پد یا آی پاد داشته باشید، می توانید سرگرم انجام یک سری بازی هایی شوید که به اینترنت نیاز ندارند!

برخی از بازی های خوب شامل Painsparkle، برنامه های صحبت کردن با دوستان (که برخی از آنها پولی هستند) همانند Tom Heat Angela، Talking Larry (Talking Larry هم می تواند به پرداخت پول نیاز داشته باشد)، Talking Rex، Talking Lila و Talking Hippo  که پولی است، Garfield diner app، Pet Puppy، Angry Birds، Hungry Hippo،Zoom، و Math Puppy می باشند.

همچنین می توانید در تبلت دیجیتال خودتان یا DVD پلیر پرتابلتان یک فیلمی ببینید.

3. با عروسک ها بازی کنید.

در صورتیکه حیوانات عروسکی داشته باشید، می توانید در بیرون از ماشین با آنها بازی کنید. همچنین می توانید با هر چیز دیگری که از خانه آورده باشید، همانند عروسک ها، باربی ها و سایر موارد بازی کنید.

4. به موسیقی گوش کنید.

سعی کنید که به جای موسیقی های راک به موسیقی های آرامش بخش گوش دهید تا بتوانید در ماشین آرامش مناسبی داشته باشید.

همچنین می توانید از موسیقی های کلاسیک، سرودها، آوازهای دسته جمعی و سایر موارد هم استفاده کنید! سعی کنید که سبک های مختلفی را امتحان کنید.

5. از منظره خارج از ماشین عکس بگیرید.

روش دو – تعامل با سایر افراد

1. صحبت کردن با خانواده تان.

داستان های خودتان را به اشتراک بگذارید، اتفاقات یا خاطرات سرگرم کننده را بیان کنید، یا در مورد کارهایی که بعد از رسیدن به مقصد می خواهید انجام دهید، صحبت کنید.

همچنین می توانید از طریق تلفن با خانواده تان چت کنید و از آنها بخواهید کارهایی که فراموش کرده اید را که انجام دهند.

2. با یک سری از بازی های ماشینی مشغول شوید.

برخی از این بازی ها عبارتند از: I Spy، بازی اسم و فامیل که با کلمات خاصی شروع می شوند، درست کردن مخفف برای گواهی نامه ها و بازی مامور اعدام در صورتیکه شما کاغذ و مداد یا خودکار داشته باشید. همچنین هر کار دیگری که به نظرتان می رسد را می توانید انجام دهید!

3. با هم آواز خواندن.

می توانید یک موسیقی را از ضبط ماشین پخش کنید و آن را به همراه هم بخوانید.

یا به همراه هم یک ترانه ای بخوانید که همه تان آن را بلد باشید. همچنین می توانید یک سری ترانه های جدیدی به خانواده تان آموزش دهید.

می توانید یک کاغذی بردارید و شعر های مربوط به برخی از ترانه ها را در آن بنویسید. اجازه دهید که کودکان ترانه های خودشان را بنویسند و به همراه آنها آن را بخوانید.

روش سه – تجدید قوای خودتان

1. استراحت کنید.

در صورتیکه به مدت طولانی رانندگی کرده باشید، باید برای یک مدت زمان مناسبی بخوابید!

2. خوراکی بخورید.

حتما باید تغذیه کافی داشته باشید، ولی در صورتیکه سفر شما خیلی طولانی شود و برای خوردن غذا ماشینتان را نگه دارید، نباید بیش از حد غذا بخورید. همچنین بدنتان باید آب کافی داشته باشد، در غیر اینصورت سردرد خواهید گرفت.

3. زمانی که احساس تشنگی می کنید، باید آب بخورید.

توصیه ها:

• زمان سفر خودتان را به صحبت کردن با خانواده و آواز خواندن به همراه آنها اختصاص دهید؛ کل سفر جاده ای تان را باید به این موارد اختصاص دهید.
• حتما در شب قبل از سفر تمامی وسایل الکترونیک خودتان را به اندازه کافی شارژ کنید، تا باتری آنها در وسط سفر تمام نشوند!
• یک بازی انجام دهید که در آن باید کلمات مربوط به آوازهایی که می خوانید را پیدا کنید.
• باید داخل ماشین را منظم نگه دارید؛ شما نباید داخل ماشین را کاملا پر کنید یا برخی از وسایل مورد نیازتان را جا بگذارید!
• همواره یک سری کتاب ها یا عروسک هایی در ماشین داشته باشید. در این صورت، حتی برای سفرهای کوتاه مدت هم یک محیط سرگرم کننده ای در داخل ماشین خواهید داشت.
• در صورتیکه بتوانید در ماشین بخوابید، صرف بستن چشم هایتان هم می تواند به شما کمک کند. شنیدن صداها و سایر موارد باعث خواهد شد که این احساس را داشته باشید که سرعت ماشین نسبت به قبل بیشتر شده است.
• می توانید یک سری بازی های تخته ای یا بازی های ویدئویی مورد علاقه تان را انجام دهید و یک ورژن کلامی از آن را ایجاد کنید تا بتوانید این سفر را به همراه خانواده تان پشت سر بگذارید. خودتان را سرگرم کنید!

هشدار:

• هیچ وقت صدایتان را بلند نکنید یا حرکات ناگهانی انجام ندهید. این کارها منجر به حواسپرت شدن راننده خواهد شد و ممکن است خودتان و سایر مسافران با خطر تصادف مواجه شوید.

به روز رسانی شده در: 14 اکتبر 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

خانواده های زیادی در سرتاسر جهان وجود دارند که اعضای آن مربوط به نسل های مختلفی هستند و در برخی مواقع 3 یا حتی 4 نسل در این خانواده ها وجود دارد.

این خانواده ها بیشتر در کشورهای در حال توسعه وجود دارند؛ در این کشورها، وجود داشتن چند نسل در خانواده به عنوان یک حالت معمول در نظر گرفته می شود.

ولی تعداد این خانواده ها در کشورهای توسعه یافته، همانند ایالات متحده هم در حال افزایش می باشد.

افزایش هزینه های مربوط به ملک و خانه، مراقبت از سلامتی و مراقبت از کودک از جمله دلایلی هستند که باعث شده اند نسل های مختلف یک خانواده با هم زندگی کنند.

با این وجود، هر نسلی پیچیدگی ها و مشکلات مربوط به خودشان را دارند که به منظور پایدار بودن خانوارهای چند نسلی باید شناسایی و رفع شوند.

مراحل:

1. بررسی کنید که چرا چنین ترتیب و شرایطی وجود دارد.

هر یک از شرایط زندگی معایب و محاسن مختص به خودش را دارد؛ به منظور اینکه این شرایط کارکرد موثری داشته باشد، باید مزایای آن پذیرفته شوند و مهمتر و بیشتر از معایب آن باشند.

زمانیکه شرایط موجود سخت می شود، یادآوری دلایل شما برای زندگی کردن در یک خانواده چند نسلی به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید با تمامی اختلافات و مشکلات پیش آمده مقابله کنید.

برخی از دلایلی که باعث می شوند نسل های مختلفی از یک خانواده با هم زندگی کنند، عبارتند از:

• پول. از دست دادن شغل یا مخارج پیشبینی نشده، همانند طلاق یا مرگ یکی از اعضای خانواده.
• یک جابجایی مهم، که در آن یک واحد خانواده تا زمانی با یک واحد خانواده دیگری یا یک فرد زندگی می کند که بتواند با منقطه جدید آشنا شود و برای خودش یک خانه ای تهیه کند.
• تمایل به زندگی کردن در مناطق با هزینه بالا. در صورتیکه اعضای یک خانواده در خانه های مجزایی زندگی کنند، این خانواده می تواند به همراه هم یک خانه بهتر و بزرگتری را در منطقه بهتر (و البته دارای هزینه بالاتر) بگیرد که مدارس بهتری هم دارد.
• والدین مشغول به کار که ترجیح می دهند به جای غریبه ها، اعضای خانواده خودشان از بچه هایشان مراقبت کنند.
• خویشاوندان مسنی که به جای استفاده از خدمات مراقبتی در خانه، تمایل دارند که از طرف خانواده خودشان مورد مراقبت قرار بگیرند.
• اهمیت قائل بودن به عقاید و رسومات مذهبی.
• شرایط پیشبینی نشده همانند صدمات ناتوان کننده، مشکلات قلبی یا یک بیماری غیر قابل علاج. یک موقعیت خانوادگی گسترده می تواند یک حمایت مناسبی را برای این شرایط پیشبینی نشده ارائه دهد.

2. در مورد شرایط مختلف با خانواده تان صحبت کنید، تا همه افراد خانواده در مورد دلایل مربوط به زندگی کردن چند نسل از خانواده در یک خانه مطلع باشند.

این موقعیت یک موقعیت زودگذر و موقتی است؛ باید خانواده تان را نسبت به علل ایجاد این موقعیت مطلع کنید.

3. مسولیت مربوط به نگهداری از افرادی که به مراقبت نیاز دارند را مشخص کند.

آیا فردی در خانواده دارای مشکلات سلامتی است که باید مورد درمان قرار بگیرد، همانند والدین مسنی که به مراقبت خاصی نیاز داشته باشند یا یک کودکی که ناتوانایی های شناختی دارد؟

در صورتیکه مراقبت این افراد در داخل خانه باشد، مسولیت اصلی مراقبت از این افراد مربوط به کدام یک از افراد خانه خواهد بود؟

4. به عنوان یک گروه در مورد مرزها و محدودیت های موجود صحبت کنید، چرا که آنها باید از طرف تمامی اعضای خانواده، از کوچکترین فرد تا بزرگترین فرد، رعایت شوند.

• نگرانی ها و دغدغه های خودتان را در مورد حریم افراد مشخص کنید. داشتن یک حریم خصوصی در این موقعیت خانوادگی به سختی امکان پذیر است. همه افراد را نسبت به اهمیت حریم خصوصی مطلع کنید و یک سری مجازات ها و عواقبی برای فردی تعیین کنید که به هر ترتیبی حریم خصوصی سایر افراد را نقض می کنند؛ حریم های خصوصی می توانند در مورد اینترنت، یادداشت روزمره شما، داشتن دلبستگی های شخصی و حتی مکالمات تلفنی باشند.

• یک بخشی از رعایت مرزها و محدودیت ها مربوط به ارائه توصیه های مناسب به هر یک از اعضای خانواده می باشد؛ به خصوص در مورد مشکلات و اختلافات مربوط به زوجین در داخل خانواده، سایر افراد فقط در صورتی می توانند دخالت کنند که از آنها درخواست شود. هیچ وقت در اختلافات مابین زوجین دخالت نکنید، مگر اینکه یک مورد سوء استفاده وجود داشته باشد.
• یک سری مرزها و محدویت های فیزیکی تعیین کنید. برخی از افراد نسبت به سایر افراد دارای ویژگی های فیزیکی بیشتری هستند. خانواده خودتان را در مورد نگرانی های مربوط به خشونت فیزیکی و (یا) برخوردهای نامناسب مطلع کنید.
• محدودیت های صوتی مشخص کنید. به احتمال زیاد حداقل یک نفر در خانواده وجود خواهد داشت که دوست خواهد داشت با صدا بلند به موسیقی یا حتی تلویزیون گوش دهد. به افرادی که دوست دارند با صدای بلند به موسیقی یا تلویزیون گوش دهند بگویید که از هدفون استفاده کنند.
• یک سری قوانینی در مورد حمام مشخص کنید. برخی افراد این مورد را پذیرفته اند که می توانند به همراه سایر افراد از حمام استفاده کنند. می توانید در حمام را قفل کنید و مانع از وارد شدن تصادفی سایر افراد و خجالت زده شدن خودتان شوید.

5. به والدین اجازه دهید تا بچه هایشان را خودشان تربیت کنند.

در صورتیکه یک فرد بزرگسالی نسبت به حقوق و مسئولیت های سایر افراد و خودش بی اطلاع باشد، کارهای مربوط به خانه عامل ایجاد ناهماهنگی در خانه خواهد بود.

عواملی که منجر به ایجاد مشکل می شوند عبارت از درک و شناخت افراد بزرگسال (غیر از والدین) در مورد اجازه داشتن برای تصمیم گیری در مورد کودکان می باشد.

بنابراین باید به والدین و پدر بزرگ و مادر بزرگ و همچنین سایر افراد بالغ خانواده بگویید که در مورد قوانینی که شما در رابطه با فرزندان وضع کرده اید، به هیچ وجه نباید دخالت کنند.

6. در یک فرصت مناسب، فرد مسئول پرداخت قبض ها را مشخص کنید و این رویه را ادامه دهید.

البته در برخی مواقع یک سری اتفاقات پیشبینی نشده ای صورت می گیرند. در صورتیکه تمامی افراد بالغ با یکدیگر همکاری کنند، اکثر مشکلات پیش آمده قابل رفع خواهند بود.

7. در صورتیکه یک مشکلی پیش آمده باشد که احساس کنید باید در مورد آن بحث شود، یک جلسه خانوادگی برگزار کنید.

در صورتیکه این مشکل بیشتر یک مشکل شخصی باشد، نباید سایر افراد خانواده را برای بحث دعوت کنید و باید به صورت آهسته فقط با فردی صحبت کنید که مشکل پیش آمده به او مرتبط است.

همانطور که قبلا هم بیان شد، باید یک زمان و مکان مشخصی برای حریم خصوصی هر فردی وجود داشته باشد. در چنین شرایطی، اکثر مشکلات شخصی قبل از آنکه منجر به ایجاد اختلافات بیشتری شوند، قابل شناسایی و رفع خواهند بود.

8. به عنوان یک خانواده، یک وقت مناسبی را به هم اختصاص دهید.

• یک شب و (یا) یک روز خاصی از هر هفته را به سرگرم بودن و خوشگذرانی کل خانواده اختصاص دهید. برای مثال می توانید یک شب خاصی را به بازی کردن اختصاص دهید، با هم به تئاتر بروید یا حتی می توانید کنار هم بشینید و با یکدیگر صحبت کند.

هشدار:

• در داخل هر خانواده ای یک سری اختلافات و جر و بحث ها وجود خواهد داشت، به خصوص در داخل خانواده های چند نسلی. زمانی که این شرایط پیش می آید، همه افراد قبل از بحث در مورد هر نوع اختلاف موجود، باید خونسرد باشند و آرامش خودشان را حفظ کنند.

به روز رسانی شده در: 16 دسامبر 2018 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

در صورتیکه یکی از افراد مورد علاقه شما همچنان”روش خودش را داشته باشد و حاضر به تغییر آن نباشد”، باید یک تصمیم جدی در این رابطه بگیرید.

شما می توانید این افراد را همانطور که هستند بپذیرید، یا می توانید توانایی خودتان برای برقراری ارتباط و رابطه افزایش دهید و رابطه بهتری با فرد مورد علاقه تان داشته باشید.

در صورتیکه شخص مورد علاقه شما آنقدر بر روی عدم تمایل خودش برای تغییر مصمم باشد که این تصمیمش بر روی سایر افراد هم تاثیر بگذارد، باید از طریق انجام دادن یک سری کارهای مناسب و حرفه ای، او را متقاعد به تغییر کنید.

روش یک – تعامل داشتن با افراد لجوجی که دوستشان دارید

1. بر روی درخواست خودتان از فرد مورد علاقه تان برای تغییر تمرکز کنید.

حتما باید از فرد مورد علاقه تان بخواهید که رفتار خودش را تغییر دهد، نه اینکه خودش را تغییر دهد. سعی کنید یک رفتار خاصی را مشخص کنید که می خواهید فرد مورد علاقه تان آن را تغییر دهد؛

نباید به این فرد بگویید که شخصیت خودش را تغییر دهد. برخی از رفتارهایی که فرد مورد علاقه تان می تواند آنها را تغییر دهد، عبارتند از:

• انتقاد کردن
• سرزنش کردن
• اظهارنظرهای نامناسب؛ همانند گفتن حرف های نژادپرستانه، تبعیض جنسیتی یا مسخره کردن افراد هم جنس خواه
• داد زدن یا فریاد زدن به سر شما
• رعایت نکردن حریم خصوصی شما، همانند سرزده وارد شدن به اتاق شما یا فضولی کردن در مورد بحث های شما با سایر افراد.

2. تعریف کردن.

افرادی که دوست ندارند دیدگاه سایر افراد را در نظر بگیرند، یا افرادی که همواره یک سری رفتارهایی را نشان می دهند که برای خودشان یا سایر افراد خانواده مضر است، عبارت از افرادی می باشند که به سختی می توان با آنها صحبت کرد.

سعی کنید که به صورت مهربانانه به پیش فرد مورد علاقه تان بروید و به صورت صادقانه از وی تعریف کنید.

همچنین سعی کنید که جملات خودتان را به جای “شما” با “من” شروع کنید.

به منظور تعریف کردن فرد مورد علاقه تان می توانید بگویید که “به خاطر کمکی که به شستن ظرف ها کردید، سپاسگزارم” یا “من همواره این حالت مثبت و قاطعانه شما را تحسین می کنم” یا “من فکر می کنم که علاقه شما به سیاست، تحسین برانگیز است!”

3. به مشکلات مربوط به رفتار فرد مورد علاقه تان اشاره کنید.

بعد از جلب توجه فرد مورد علاقه تان و ایجاد یک حالت مناسب در وی از طریق تعریف کردن، راحت تر می توانید در رابطه با رفتاری صحبت کنید که شما را اذیت می کند؛

در اینصورت فرد مورد علاقه تان حالت دفاعی به خودش نخواهد گرفت. این نکته را به یاد داشته باشید که هدف شما عبارت از تمرکز بر روی رفتاری است که دوست دارید فرد مورد علاقه تان آن را تغییر دهد و هدف شما عبارت از تغییر فرد مورد علاقه تان نمی باشد.

برای مثال می تواند بگویید که “پدر، زمانیکه شما در مورد مردان همجنس خواه (گی) صحبت می کنید، احساس ناخوشایندی پیدا می کنم.

من دوستان خوبی دارم که گی هستند و آنطور که شما می گویید نیستند. زمانیکه این حرف ها را زدید احساس ناراحتی و سردرگمی کردم.”

4. تشویق کنید.

این احتمال وجود دارد که فرد مورد علاقه تان یک حالت دفاعی به خودش بگیرد. زمانیکه یک فردی با سر و صدا و خودنمایی در برابر تغییر رفتارش یا تغییر دادن عقیده اش مقاومت کند، شاید در شرایط نامناسبی قرار داشته باشد.

در صورتیکه چنین اتفاقی صورت بگیرد، سعی کنید فرد مورد علاقه تان را تشویق کنید که یک دیدگاه متفاوتی نسبت به این موضوع داشته باشد.

برای مثال می توانید بگویید که “من درک می کنم که این موضوع برای شما ناراحت کننده است، ولی این مورد که نمی خواهید در مورد این موضوع با من صحبت کنید، نشان دهنده ترس شما می باشد.”

5. در دسترس فرد مورد علاقه تان باشید.

هیچ وقت نباید از فرد مورد علاقه تان دوری کنید، حتی در زمانیکه شما را ناامید کند. به جز در شرایطی که رفتار فرد مورد علاقه تان منجر به ایجاد خطر برای شما شود، نباید از این فرد دوری کنید.

منزوی کردن فرد مورد علاقه تان می تواند گرایشات و رفتارهای مشکل زای این فرد را افزایش دهد؛

بنابراین سعی کنید که فرد مورد علاقه تان را مشغول فعالیت هایی کنید که خودتان در حالت معمول انجام می دهید.

به شخص مورد علاقه تان بگویید که در صورت مواجه شدن با هر مشکلی می تواند به شما مراجعه کند. به این فرد بگویید که “نسبت به این موضوع مطلع باشید که هر وقت تمایل داشته باشید، می توانید با من صحبت کنید.”

6. از اعمال فشار بر روی فرد مورد علاقه به منظور تغییر، اجتناب کنید.

تغییرات زمان بر هستند و فشار آوردن بر روی فرد مورد علاقه تان باعث نخواهد شد که تغییر به صورت سریعتری انجام بگیرد.

سعی کنید از انجام دادن مواردی که منجر به ادامه دار شدن رفتار منفی فرد مورد علاقه تان می شوند، اجتناب کنید؛ برخی از این رفتارها عبارتند از:

• مطرح کردن مکرر مشکل. بعد از مطلع کردن فرد مورد علاقه تان در مورد احساسات خودتان، این فرد باید در مورد حرف های شما فکر کنید و در مورد تغییر دادن یا تغییر ندادن رفتارش تصمیم بگیرد. مطرح کردن مکرر مشکل منجر به تسریع این فرآیند یا متقاعد شدن فرد مورد علاقه تان نخواهد شد. این کار شما فقط منجر به عصبانیت این فرد خواهد شد و هیچ نتیجه دیگری را به دنبال نخواهد داشت.
• از اظهارنظرهای نافعال – پرخاشگرانه در مورد رفتار فرد مورد علاقه تان اجتناب کنید. بیان کردن اظهارنظرهای نافعال – پرخاشگرانه یک روش دیگری در رابطه با تحث فشار قرار دادن فرد مورد علاقه تان می باشد؛ بنابراین بهتر است از این رفتارها اجتناب کنید. برای مثال نباید بگویید که “این خیلی بد است که برخی از افراد ذهنیت محدود و بسته ای دارند.”

7. به خاطر خودتان استقامت کنید.

در صورتیکه رفتار فرد مورد علاقه تان منجر به ناراحتی شما شود، در این صورت باید به خاطر خودتان استقامت کنید.

این کار می تواند سخت باشد، به خصوص در صورتیکه عادت کرده باشید که در حین فکر کردن، آرام باشید. به هر حال به منظور اینکه به فرد مورد علاقه تان کمک کنید تا نامناسب بودن رفتارش را درک کند، باید استقامت بیشتری داشته باشید.

می توانید بگویید که “من به نظرات شما احترام می گذارم، ولی این حق را دارم که نظرات خودم را هم بگویم.

کارهایی که شما انجام می دهید و حرف هایی که می گویید، مرا ناراحت می کند و از شما می خواهم که این رفتارهایتان را متوقف کنید.”

روش دو – زمانیکه یک فردی تغییر را نپذیرد، باید به صورت مناسبی با او ارتباط برقرار کنید.

1. خواسته های خودتان را به صورت شمرده شمرده بگویید تا بتوانید یک مکالمه ای داشته باشید که فاقد هر نوع سرزنشی باشد.

به فرد مورد علاقه تان بگویید که نمی خواهید سرزنشش کنید. به این فرد تاکید کنید که می خواهید یک گفت و شنودی با هم داشته باشید که هیچ فردی نباید در آن حالت دفاعی به خودش بگیرد.

در صورتیکه یک موضوعی مطرح شود، ولی تنش های موجود زیاد باشند یا موضوع مورد نظر یک موضوعی نباشد که بتوانید به صورت صریح و صمیمانه در مورد آن صحبت کنید، در این صورت از فرد مورد علاقه تان بخواهید که بعدا در مورد آن صحبت کنید.

قبل از هر کاری هدف بحث خودتان را بگویید. برای مثال می توانید بگویید که “من می خواهم که از طریق به دست آوردن یک شناخت بهتر نسبت به …، رابطه مابین خودمان را تقویت کنیم.”

2. از طریق بیان کردن یک داستانی در مورد خودتان، بحث خودتان با فرد مورد علاقه تان را شروع کنید.

بخصوص در صورتیکه بخواهید در رابطه با عدم تمایل فرد مورد علاقه تان برای تغییر – یا عدم تمایل این فرد برای داشتن یک دیدگاه متفاوت – صحبت کنید، سعی کنید که قبل از مطرح کردن موضوع یک مثالی در مورد خودتان بزنید.

در مورد یک زمانی صحبت کنید که یک فرد دیگری به شما کمک کرده است تا یک مشکلی را در مورد رفتار خودتان رفع کنید، در حالیکه قبلا بر این عقیده بوده اید که این رفتار هیچ مشکلی ندارد.

باید از عبارات و قالب گفتاری مناسبی استفاده کنید تا شخص مورد علاقه تان در رابطه با موردی که از نظر شما باید تغییر کند، خجالت نکشد.

3. سعی نکنید که یک دلیلی بیاورید.

اصلا در مورد این موضوع بحث نکنید که چه کسی حرف درستی می زند و چه کسی اشتباه می کند.

در صورتیکه یک فردی تغییر (تغییر رفتارش یا تغییر دیدگاهش در مور یک مسئله خاص) را نپذیرید، شاید این فرد هیچ دلیل خاصی برای این تصمیمش نداشته باشد.

شاید این رفتار فرد بخشی از سیستم عقیده ایش باشد؛ بنابراین بحث کردن در رابطه با آن هیچ فایده ای نخواهد داشت.

از جر و بحث با فرد مورد علاقه تان اجتناب کنید. از این فرد نخواهید که عقاید خودش را اثبات کنید یا سعی نکنید که اشتباه این فرد را اثبات کنید.

یک سری سوالاتی بپرسید. سعی کنید که شناخت بهتری در مورد دلیل مربوط به رفتارها یا عقاید مشکل زای فرد مورد علاقه تان به دست بیاورید.

به همین منظور می توانید یک سری سوالاتی بپرسید؛ برای مثال می توانید بپرسید که “چه تجارب و اتفاقاتی باعث شده اند تا شما چنین احساسی داشته باشید؟”

4. در حین صحبت کردن در مورد نظرات خودتان، از جمله هایی استفاده کنید که با “من” شروع می شوند.

این موضوع را تایید کنید که بیشتر دیدگاه های شما ذهنی یا صرفا بر مبنای نظر خودتان می باشند؛ در این صورت فرد مورد نظرتان هم به همان نتیجه خواهد رسید.

جمله های خودتان را با استفاده از “من فکر می کنم که ….” ، “از نظر من …” یا “به نظر می رسد که …” شروع کنید.

در صورتیکه یک جلمه ای به توضیح بیشتری نیاز داشته باشد، سعی کنید بعد از آن یک جمله ای همانند “بنابراین، من نگران …. هستم” یا “به نظر می رسد که این مود می تواند به … منجر شود” را بگویید.

فقط زمانی نیاز به توضیح پیدا می شود که فرد مورد علاقه تان در نتیجه مشاهدات اولیه یا احساسات بیان شده تان متقاعد به تغییر نشود.

5. کیفیت و شرایط مد نظرتان برای مکالمات و گفتگوهای آینده با این فرد را توضیح دهید. 

یک سری پیام های مشخصی بفرستید که نشان دهد می خواهید موقعیت های موجود را مجددا ببینید یا مجددا در مورد آن فکر کنید و امیدوارید که فرد مورد علاقه تان هم همین نگرش را داشته باشد.

در صورتیکه نظر خودتان را با صداقت بگویید و فرد مورد علاقه تان هم از آن حمایت کند، باید این نکته را بپذیرید که واژگان مورد استفاده شما مشکل زا بوده است و باید آن را اصلاح کنید.

برای مثال می توانید بگویید که “بسیار خب، … بله، حق با شماست، من نمی توانم مثبت باشم، ولی نظر من این است.”

6. تنش های ایجاد شده را از طریق خندیدن از بین ببرید.

ایجاد تنش در مکالمات روزمره یک مورد کاملا عادی می باشد، به خصوص در صورتی که شما و فرد مورد علاقه تان مدت زمان زیادی در کنار هم باشید. در صورتیکه این اتفاق بیافتد، سعی کنید که تنش موجود را کاهش دهید.

می توانید بگویید که “جیز، هر دو ما آدم های خیلی لجوجی هستیم!”

یک فرد در صورتی حالت دفاعی به خودش می گیرد که طرف مقابلش حاضر به تغییر نظرش نباشد. سعی کنید که مکالمه تان به بن بست کشیده نشود.

در صورت پیش آمدن هر نوع مشکلی در مکالمه و به منظور ادامه دادن به آن ، سعی کنید که سوالاتی همانند “آیا نظر متفاوتی دارید؟” بپرسید.

7. صبور باشید.

در زمانیکه فرد مورد علاقه تان فاصله کمی با تغییر رفتارش داشته باشد، احساس خستگی شما از بین خواهد رفت. در این شرایط، این فرد تایید می کند که یک سری مواردی باید تغییر کند، ولی همچنان در مورد آن یک مقداری شک خواهد داشت.

باید نسبت به این نکته مطلع باشید که حتی زمانی که افراد متمایل به تغییر باشند، این تغییر زمان بر خواهد بود. در واقع تغییر الگوهای شکل گرفته رفتاری به صورت خاص، یک فرآیند می باشد و به گذر زمان نیاز دارد.

پیشرفت های توسعه ای، حتی در صورتیکی محدود به بحث ها باشند، ارزشمند خواهند بود.

قدردانی خودتان از تلاش فرد مورد علاقه تان و تمایلتان به تغییر خودتان را می توانید از طریق تشکر کردن از این فرد به دلیل صحبت کردن با شما نشان دهید.

8. نسبت به زمان پایان دادن به مکالمه مطلع باشید.

شاید در برخی مواقع تغییر دادن موضوع یا دور شدن از کنار فرد مورد نظر، یک تصمیم مناسب تر و ایمن تری باشد.

در صورتیکه فرد مورد علاقه تان هیچ نوع تمایلی به صحبت کردن با شما نداشته باشد و پرخاشگری نشان دهد یا سر شما داد بزند، در این صورت نباید ثبات و سلامتی خودتان را به خطر بیاندازید. قبل از ایجاد شرایط غیر قابل کنترل باید به بحث خودتان خاتمه دهید.

برای مثال می توانید بگویید که “اجازه بدهید در یک زمان مناسب دیگری که هر دو ما آرامتر هستیم، با هم صحبت کنیم.” یا “این شروع خوبی بود، ولی فکر می کنم باید همینجا خاتمه بدهیم.”

روش سه – کمک کردن به فرد مورد علاقه تان برای کمک کردن به خودش

1. مطلع کنید.

به منظور شناسایی مشکلاتی که به دلیل عدم تمایل فرد مورد علاقه تان برای تغییر ایجاد می شود، شاید علاوه بر بحث به موارد دیگری هم نیاز پیدا شود.

بررسی کنید که به چه نحوی می توانید به فرد مورد علاقه تان کمک کنید تا با مشکلات پیش آمده در زندگی شخصیش مقابله کند.

بخشی از این کار عبارت از آماده بودن برای راهنمایی این فرد در حین درخواست کمک می باشد.

اولین کاری که فرد مورد علاقه تان باید انجام دهد را بشناسید و آن را توصیه کنید.

با یک متخصص مراقبت سلامتی صحبت کنید. مراجعه به یک متخصص سلامت روان هم برای آگاهی یافتن در مورد سناریوی فرد مورد علاقه تان و هم برای سلامت روانی خودتان مفید می باشد.

2. از فرد مورد علاقه تان بخواهید که از یک متخصص کمک بگیرد.

در صورتیکه بتوانید یک مکالمه صادقانه ای با فرد مورد علاقه تان داشته باشید که با مشکلات شخصی مواجه است، در این صورت فرصت کمک به این فرد را خواهید داشت.

سعی کنید یک سری اطلاعاتی در مورد افرادی به دست بیاورید که این فرد می تواند از آنها کمک دریافت کند.

بهترین روش ممکن برای انجام این کار عبارت از توصیه کردن به فرد مورد علاقه تان برای مراجعه به یک درمانگر عمومی می باشد؛ فرد مورد علاقه تان باید از این درمانگر عمومی بخواهد که او را به یک درمانگر متخصص ارجاع دهد.

احتمالا فرد مورد علاقه تان خواهد پذیرفت که به یک درمانگر عمومی مراجعه کند، ولی تمایلی به مراجعه به یک روان پزشک یا روان شناس نخواهد داشت.

درمانگران عمومی می توانند فرد مورد علاقه تان را متقاعد کنند که به یک متخصص مراقبت سلامت روانی مراجعه کند.

در حین توصیه کردن با فرد مورد علاقه تان برای دریافت کمک، بر روی رفتارها یا صحبت های این فرد که منجر به آسیب دیدن خودش یا افراد دیگری شده است، تاکید کنید.

برای مثال شما می توانید بگویید که “به دلیل اینکه همیشه احساس عصبانیت دارید، نگران هستم. من فکر می کنم باید در رابطه با این شرایط خودتان با یک فردی صحبت کنید تا بتوانید احساس بهتری به دست بیاورید.”

در صورتیکه جای خاصی را برای دریافت کمک یا اطلاعات نشناسید، سعی کنید با سازمان هایی همانند پیمان ملی در مورد بیماری روانی ارتباط برقرار کنید.

3. از فرد مورد علاقه تان بخواهید که به خاطر شما کمک دریافت کند.

در صورتیکه فرد مورد علاقه تان درخواست شما برای مراجعه به یک متخصص یا دریافت سایر کمک ها را رد کند، می توانید از این فرد بخواهید که به خاطر رابطه شما این کار را انجام دهد.

از سایر دوستان و افراد مورد علاقه تان هم بخواهید که این کار را انجام دهند.

در موارد خطرناکی که رفتار فرد مورد علاقه تان تاثیر مضری بر روی سلامتی و امنیت خودش و سایر افراد دارد، همین شرایط می تواند تنها روش موجود برای متقاعد کردن این فرد در رابطه با نیاز به تغییر باشد.

می توانید به این فرد بگویید که “من مطلع هستم که در شرایط فعلی با … مواجه هستید، و باید مطلع باشید که می خواهم از شما حمایت کنم.

من می خواهم که رابطه مابین ما سالم و مثبت باقی بماند و به دلیل اینکه شما با … مواجه هستید، خیلی اذیت می شوم.”

4. در مورد زمان مربوط به خاتمه رابطه مطلع باشید.

یک سری محدودیت هایی برای روابطی مشخص کنید که برای شما و سایر افراد، از جمله فرد مورد علاقه تان، خطراتی دارند.

در مورد کارهایی که می توانید در آن مشارکت کنید و کمک هایی که می توانید به این فرد بکنید یا در مورد کنار گذاشتن این فرد از زندگی تان به خوبی فکر کنید.

محدودیت هایی که در نظر گرفته اید را به صورت مفصل به فرد مورد علاقه تان توضیح دهید. برای مثال می توانید بگویید که “زمانیکه مشروب می خورید، نمی توانم در کنارتان باشم.

در صورتیکه به خانه بیایم و شما مست باشید، در این صورت برای همیشه از اینجا خواهم رفت.”

در صورتیکه این فرد به صورت عمدی شما را تحریک کند یا از شما بخواهد که محدودیت های خودتان را لغو کنید، در این صورت باید به رابطه خودتان خاتمه دهید.

در صورتیکه فرد مورد علاقه تان به طور مداوم شما یا افراد دیگری را اذیت کند، باید یک اقدامی بکنید.

در حالت ایده آل این فرد متمایل به تغییر رفتار خواهد بود. در غیر اینصورت شما باید از فرد مورد علاقه تان فاصله بگیرید یا اینکه کلا رابطه تان را با این فرد قطع کنید.

نویسنده: Trudi Griffin, LPC

به روز رسانی شده در: 30 مارچ 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

در صورتیکه بچه تان تمایلی به صحبت کردن با شما نداشته باشد، دچار یک ناراحتی عمیقی خواهید شد و این ناراحتی تاثیر قابل توجهی بر روی خوشحالی شما خواهد داشت.

شاید به دلیل مشاجره یا جر و بحث ایجاد شده مابین شما، رابطه تان به هم بخورد. بیگانگی صرف نظر از هر علتی که دارد، یک شرایط سخت و ناراحت کننده ای را ایجاد خواهد کرد.

شما از طریق تمرکز بر روی خوددرمانی و ادامه دادن زندگی خودتان می توانید با این بیگانگی مقابله کنید.

بخش یک – درمان کردن آسیب

1. بررسی کردن بیگانی به صورت صادقانه.

شما می توانید به راحتی گذشته خوبی که با کودکتان داشتید را به یاد بیاورید، خودتان را از گناه و اشتباه معاف کنید یا بگویید که از اکثر والدین بهتر هستید.

این وجود، این کار نه منجر به رفع مشکل خواهد شد و نه به شما کمک خواهد کرد که با این شرایط مقابله کنید.

به صورت صادقانه در مورد رابطه خودتان، در مورد زمان هایی که به کودکتان آسیب زده اید و زمان هایی که آنها به شما آسیب زده اند، فکر کنید.

تفکرات خودتان را در یک روزنامه بنویسید.

سعی کنید با یک فرد قابل اعتمادی صحبت کنید که می تواند یک سری از مشکلاتی را پیدا کند که شما هیچ وقت متوجه آنها نشده اید.

2. احساسات خودتان را بپذیرید.

در این شرایط، نباید احساس آسیب دیدن خودتان را انکار کنید. به خودتان اجازه احساس کردن و درک کردن آسیب های موجود را بدهید.

مقابله با بیگانگی یک فرآیند مداومی خواهد بود، مگر اینکه روابط شما بهبود یابد؛ ولی در صورتیکه جلوی احساسات خودتان را بگیرید، منجر به عمیق تر و چرکین تر شدن آسیب خواهید شد.

به خودتان اجازه گریه کردن بدهید.

3. از اندیشناکی اجتناب کنید.

این بیگانگی می تواند کل فکر شما را به خودش جذب کند، ولی هر کاری که می توانید را باید برای اجتناب از فکر کردن در مشکل موجود انجام دهید.

شما باید در مورد مشکل خودتان با خانواده و دوستانتان صحبت کنید، ولی نباید این موضوع به عنوان تنها موضوع یا موضوع اصلی بحث شما مطرح شود.

از طریق انجام دادن فعالیت هایی که از آن لذت می برید، حواس خودتان را پرت کنید و مانع از اذیت شدن خودتان شوید.

به صورت روزمره یک محدوده زمانی را در نظر بگیرد تا در آن زمان مشخص شده در مورد بیگانگی فکر کنید و بعد از آن خودتان را به انجام دادن سایر موارد متعهد کنید.

یک کتاب بخوانید، تلویزیون ببینید یا به بیرون بروید تا ذهن شما مشغول شود.

همچنین فعالیت های فیزیکی و فعالیت های خلاقانه ایده های مناسبی هستند که در این شرایط می توانید انجام دهید.

4. در زندگی خودتان بر روی موارد خوب متمرکز باشید.

با وجود بیگانگی فرزندتان از شما، یک لیست از موارد خوب موجود در زندگیتان تهیه کنید. شاید از کارتان لذت ببرید، همسر یا دوستان صمیمی خوبی داشته باشید، یا در یک کلیسایی مشغول باشید که دوستش دارید.

بخشی از وقت خودتان را به فکر کردن در رابطه با این موهبت ها اختصاص دهید و به دلیل وجود آنها سپاسگذار باشید.

به همسرتان و بچه هایتان بگویید که به خاطر خودشان دوستشان دارید.

با دوستان خودتان مشغول شوید.

یک سری اهدافی را برای محیط کار و خانه مشخص کنید.

5. خودمراقبتی را تمرین کنید.

در طول این دوره زمانی، نباید خودمراقبتی را فراموش کنید. هر چقدر که از خودتان بهتر مراقبت کنید، احساس بهتری خواهید داشت؛ ورزش کنید، تغذیه مناسبی داشته باشید و یک سری سرگرمی هایی انجام دهید که برای شما لذت بخش هستند. یک دوش داغ بگیرید.

هر روز یک بخشی از زمان خودتان را فقط به خودتان اختصاص دهید.

در برخی روزها نیاز خواهید داشت که بخش بیشتری از وقت خودتان را به خودمراقبتی اختصاص دهید. برای مثال، در صورتیکه اخیرا یک برخورد منفی با بچه تان داشته باشید، در این صورت نیاز خواهد بود که زمان بیشتری را به خود مراقبتی اختصاص دهید.

6. مراجعه به مشاوره تخصصی.

شاید به این نتیجه برسید که احساس ناراحتی شما در مورد رابطه تان با فرزندتان، منجر به اضمحلال شما شده است.

به منظور مقابله با این احساسات، به یک مشاور مراجعه کنید. مشاورتان می تواند به شما کمک کند تا مشکل خودتان را حل کنید؛ همچنین مشاور یک سری استراتژی های مقابله ای را هم به شما آموزش خواهد داد.

بخش دو – ادامه دادن به تلاش خودتان برای برقراری رابطه

1. یک نامه ای بنویسید.

نوشتن یک نامه می تواند به عنوان یک پروسه مربوط به پاک کردن ذهن استفاده شود و همچنین می تواند به شما کمک کند تا احساسات خودتان را بدون ترس از اختلال یا داد زدن، بیان کنید.

در صورتیکه کودکتان با شما صحبت نکند، یک نامه ای به او بنویسید و در آن تمامی مواردی که می خواهید بداند را توضیح دهید.

در مورد رابطه تان در گذشته، کارهای اشتباهی که انجام داده اید و رابطه ای که می خواهید در آینده با فرزندتان داشته باشید، صحبت کنید. به دلیل هر نوع آسیبی که به بچه تان زدید، از او عذرخواهی کنید.

می توانید این نامه را ایمیل کنید یا به یکی از خویشاوندان خودتان بدهید تا به فرزندتان بدهد.

همچنین می توانید نامه را پیش خودتان نگه دارید. این روش برای بروز دادن احساسات خودتان می باشد که  بدون ترس رد شدن درخواستتان از طرف کودکتان انجام خواهد گرفت، چرا که نامه هیچ وقت به دستش نخواهد رسید.

2. بگویید که “دوستت دارم.”

در صورتیکه رابطه تان با فرزندتان خراب نشده باشد، می توانید این جمله را بگویید و بعد از آن کارهای مورد نظرتان را انجام دهید یا مواردی که می خواهید را به فرزندتان بگویید.

آنها را مطلع کنید که دوستشان دارید. در صورتیکه آنها بدانند که دوستشان دارید، یک احساس بهتری خواهید داشت.

همچنین شما می توانید دوست داشتن خودتان را از طریق انجام دادن یک سری اقدامات تصادفی مهربانانه برای آنها انجام دهید.

3. خودتان را آزاد کنید.

در صورتیکه فرزندتان شما را اذیت کند یا نسبت به شما بی احترامی نشان دهد، شاید وسوسه شوید که همچنان دوستش داشته باشید.

با این وجود، نباید شما نقش یک فرد بی اهمیت را داشته باشید، بلکه باید نقش اصلی را داشته باشید.

اجازه ندهید که رفتارهای بد بچه تان، به روابط مابین شما آسیب بزند و شما را در یک وضعیت نامناسبی قرار دهد.

4. اجتناب کردن از دعوا.

این مورد نقش مهمی در ایجاد مجدد آرامش در زندگیتان دارد. در صورتیکه بچه تان نسبت به شما ناسزا بگویید، به سر شما داد بزند یا شما را نفرین کند، شما نباید این کار را انجام دهید و تلافی کنید.

این نکته را به یاد داشته باشید که شما همچنان سرپرست این فرد هستید و خودتان باید مشکلات موجود در رابطه تان را رفع کنید.

همچنین باید یک الگویی برای فرزندتان باشید، حتی در مواقعی که این فرد نسبت به شما بی احترامی کند.

برای مثال می توانید بگویید که “من شما را دوست دارم، ولی نمی خواهم با شما دعوا کنم. آیا می خواهید یک پیاده روی داشته باشید تا یک مقدار آرام شوید و بعدا با هم صحبت کنیم؟”

در برخی مواقع ایجاد یک مکث کوتاه مدت در رابطه، بهترین استراتژی ممکن خواهد بود. در این مواقع باید به خودمراقبتی بیشتر توجه کنید.

در صورتیکه موقعیت موجود به یک وضعیت خشنی تبدیل شود، باید فورا از آن موقعیت دور شوید و در صورت نیاز درخواست کمک بکنید.

5. هیچ وقت تلاش خودتان را متوقف نکنید. 

برخلاف شرایط موجود، هیچ وقت نباید تلاش خودتان برای ایجاد رابطه با فرزندتان را قطع کنید. در صورتیکه وظیفه خودتان برای بهبود وضعیت رابطه را انجام دهید، بهتر خواهید توانست که با این شرایط مقابله کنید.

به طور منظم سعی کنید که با فرزندتان رابطه برقرار کنید و به کمک هم یک برنامه مناسبی را طراحی کنید.

کارتهای روز تولد به فرزندتان بفرستید تا مطلع شود که به وی اهمیت می دهید و همچنان بهش فکر می کنید.

6. امید خودتان را حفظ کنید.

شاید این احساس را داشته باشید که وضعیت رابطه شما با فرزندتان یک وضعیت ناامید کننده ای است، ولی اینطور نیست.

صرف نظر از موارد بدی که وجود دارند، همواره جای امیدواری برای پیشرفت یا تغییر وجود خواهد داشت.

وقت تسلیم شرایط موجود نشوید یا نسبت به آن بدبین نباشید؛ به جای اینکار مثبت نگر باشید و آماده ایجاد رابطه در آینده باشید.

در برخی مواقع گذشت زمان منجر به تغییر شرایط و کاهش تنش ها می شود.

زندگی هیچ وقت حالت پایداری ندارد. شاید فرزند بزرگسالتان به زودی پدر یا مادر شود و در نتیجه تمایل بیشتری به پذیرش دیدگاه های شما پیدا کند.

7. آنها را ببخشید و بپذیرید.

هر چند این کار سخت است، ولی شما باید بتوانید خودتان و فرزندتان را فراموش کنید. فرزندتان و تصمیماتی که دارد را بپذیرید، حتی در صورتیکه خیلی مهربان یا منطقی نباشند.

احساسات و نگرانی های خودتان را بر روی یک کاغذی بنویسید و آن را بسوزانید؛ سعی کنید که اضطراب های مربوط به مشکل ایجاد شده را از بین ببرید.

نویسنده: Klare Heston, LCSW

به روز رسانی شده در: 20 مارچ 2019 ,ترجمه :کانون مشاوران ایران