خواص قهوه : قهوه خواص بسیاری دارد و علاوه بر کم شدن وزن و لاغری در جلوگیری از بیماری هایی مثل پارکینسون موثر می باشد.

با استفاده از قهوه لاغر باقی بمانید

محققان در تازه ترین تحقیقات خود به این پی برده اند که  مصرف قهوه فواید سلامتی بسیاری برای بدن انسان دارد و با استفاده از  آن می توان در برابر بسیاری از بیماری ها مانند سرطان کبد ایمنی پیدا کرد.

بیشتر شدن انرژی با نوشیدن قهوه

یکی از بزرگترین فواید استفاده از قهوه خواص انرژی زایی آن می باشد.

اشخاص می توانند تا اندازه 3 فنجان قهوه روزانه استفاده کنند  مخصوصا هنگامی که احساس خسته بودن ، کم شدن انرژی و خواب آلودگی می کنند.

کافئین موجود در قهوه موجب زیاد شدن سطح هوشیاری و از بین رفتن خواب آلودگی می شود. محققان مناسب ترین وقت را برای استفاده از قهوه را در هنگام صبحگاه می دانند و به این ترتیب شخص تا شب از انرژی کافی برای انجام دادن کارهای مورد نظر برخوردار می شود.

قهوه، منبع غذایی سرشار از آنتی اکسیدان

بدن انسان هر روز در حال مقابله با رادیکال های آزاد و علت های سرطان زا می باشد، هر روز میلیون ها سلول دچار دگرگون شدن در ساختار بدن  می شوند که سیستم ایمن بودن بدن آن ها را نابود می کند  و موقعی که دیگر توان انجام این فعالیت را نداشته نباشد شخص دچار سرطان می شود.

سیستم ایمن بودن بدن برای مقابله با رادیکال های آزاد به آنتی اکسیدان ها احتیاج دارد و از منابع پر از آنتی اکسیدان در دانه های قهوه است به همین دلیل استفاده از این نوشیدنی می تواند در مبارزه برای سرطان فایده دارد.

ولی قهوه را  باید تلخ را باید با مقدار کمی شکر و خامه مصرف کرد.

استفاده مرتب از  قهوه هر روز موجب پیشگیری از دچار شدن به بسیاری از بیماری های مضر و بیشتر شدن عمر اشخاص می شود.

سریع لاغر شدن با استفاده از قهوه

برای متناسب بودن  اندام و حفظ لاغری یکی از روش های استفاده قهوه می باشد. طبق تحقیق ها  مصرف قهوه موجب زیاد شدن متابولیسم بدن و سوزاندن چربی و کالری های اضافی در بدن می شود.

جلوگیری از ابتلا به دیابت با نوشیدن قهوه اشخاصی که دچار بیماری دیابت می باشند  و یا اشخاصی که قند خون آنها بالا می باشد  با استفاده روزانه قهوه می توانند خطر مبتلا شدن به دیابت نوع2 را تا 9 درصد کم کند.

پیشگیری از مبتلا شدن به بیماری آلزایمر با قهوه

مصرف  قهوه یکی از روش های جلوگیری  از ابتلا به بیماری آلزایمر و از بین رفتن  سلول های مغزی است.

به همین علت کارشناسان پیشنهاد می کنند اشخاص سالمند در رژیم غذایی خود استفاده از قهوه را قرار دهند.

قهوه علت پیروز شدن در مسابقات ورزشی

اشخاص ورزشکاری که پیش از شروع  مسابقه های ورزشی قهوه مصرف می کنند و رکورد های ورزشی مطلوب تری را به ثبت می رسانند .

معالجه مختل شدن روانی با نوشیدنی معالجه ای قهوه

استفاده از قهوه می تواند موجب بهتر شدن خلقیات ، معالجه افسردگی و به وجود آوردن آرامش در اشخاص مخصوصا خانم ها شود ، پیشنهاد کارشناسان به خانم هایی که مبتلا به افسردگی  می باشند این می باشد که قهوه  را در رژیم غذایی هر روز خود قرار دهند .

پیشگیری از مبتلا شدن به بیماری های قلبی

تحقیق ها نشان می دهد استفاده از قهوه می تواند خطر مبتلا شدن به بیماری های قلبی عروقی را تا حد زیادی کم کند. جلوگیری از مبتلا شدن به پارکسینون با استفاده  منظم قهوه خوردن می تواند از مبتلا شدن به بیماری پارکینسون و یا ارتقاء آن پیشگیری کند.

منبع: مقالات کانون مشاوران ایران

سایر مقالات:

بوسیدن نوزاد ✔️ فواید و عوارض نگران کننده

بوسیدن نوزاد یک عمل محبت آمیز است که می تواند برای هر دو طرف لذت…

سوختگی کودکان ✔️ انواع، درجات و درمان

سوختگی کودکان نیاز به مراقبت بیشتری دارد چون ممکن است آسیب های زیادی به همراه…

رژیم غذایی سالم برای کودکان ✔️ برنامه غذایی از تولد تا دبستان

رژیم غذایی سالم برای کودکان شامل طیف گسترده ای از غذاهای مغذی از هر گروه…

تاثیر آب و هوا بر انسان

آیا از تاثیر آب و هوا بر انسان اطلاعی دارید؟ منطقه ای که شما در…

تقویت سیستم ایمنی کودکان

بهترین شربت برای سیستم ایمنی کودکان، نشانه های ضعف سیستم ایمنی کودک، تقویت سیستم ایمنی…

درمان قطعی وزوز گوش با ES | جدیدترین روش در آمریکا

درمان شگفت انگیز وزوز گوش، درمان قطعی وزوز گوش با ES وزوز گوش  آخرین درمان…

۵ قصه برای اموزش احساسات کودکان

قصه برای اموزش احساسات سرمایه گذاری  بزرگ، مهم و اساسی برای آینده است و به…

۱۱ بازی با کودک ۹ ساله که باید انجام دهید!

بازی با کودک ۹ ساله برای افزایش و بهبود یادگیری خلاقانه، افزایش عزت نفس و…

اوتیسم آسپرگر

اوتیسم آسپرگر (Asperger Syndrome) نوعی اوتیسم است که از طریق مشکلات رفتاری مختلف بروز می…

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم عبارتی پزشکی است که به اختلالات مختلف در زمینه رشدی اشاره دارد. کودکان…

۱۴ روش معجزه آسای درمان افسردگی بدون دارو

روش های درمان افسردگی می تواند جایگزین داروهای ضد افسردگی شود. احساس افسردگی و غم…

۹ تکنیک برتر در مشاوره ازدواج

دعوا بخشی از ارتباط میان زوجین را شکل می دهد. به دلیل اینکه دو فرد…

اعتیاد کودک به گوشی

اعتیاد کودک به گوشی امروزه در کودکان شدت گرفته است و به مسئله ای عادی…

چگونه در چت دلبری کنیم برای پسر

چگونه در چت دلبری کنیم برای پسر ؟ چت کردن یکی از راه‌های رایج ارتباط…

درمان و دلیل قهر طولانی

قهر طولانی از جمله رفتارهای مخربی است که در بسیاری از خانواده ها دیده می…

کمک کردن به فرزند معلول در خانواده بسیار مهم است. میلیون ها نفر وجود دارند که دارای معلولیت های متنوعی هستند.

به همین دلیل افراد زیادی وجود دارند که یکی از دوستان یا اعضای خانواده شان معلول هستند.

در حالیکه معلولیت تقریبا یک مورد رایجی است، ولی افراد معلول با چالش های متنوعی مواجه هستند.

افرادی از خانواده که دوست دارند از خویشاوندانشان حمایت کنند، ممکن است با یک سری چالش هایی مواجه باشند.

شما به دلیل داشتن شناخت محدود، برای حمایت فیزیکی و عاطفی از این افراد باید یک سری تجهیزاتی را مورد استفاده قرار دهید.

روش یک – ارائه کمک و حمایت به خویشاوندتان

1.  توجه کردن به نیازهای خانواده

این نکته در کمک کردن به فرزند معلول در خانواده بسیار مهم است.

چه در صورتیکه با فرد مورد حمایتتان در یک جا زندگی کنید و چه در صورتیکه در برخی مواقع او را ببینید، به منظور اینکه متوجه نیاز فیزیکی یا عاطفی وی شوید، باید همواره حواستان به این فرد باشد.

در صورتیکه نسبت به شرایط موجود هم خانواده ای خودتان مطلع نباشید، نخواهید توانست به این فرد کمک کنید.

در صورتیکه این فرد به همراه شما زندگی کند و به کمک نیاز داشته باشد، باید از وی مراقبت کنید.

در صورتیکه با این فرد زندگی نکنید، باید به صورت مرتب به او سر بزنید یا با او ارتباط برقرار کنید تا نسبت به مناسب بودن وضعیتش و نیاز داشتنش به کمک مطلع شوید.

همواره باید به حریم خصوصی و فضاهای شخصی اعضای خانواده تان احترام بگذارید.

نحوه مراقبت نزدیکی که از این افراد باید صورت بگیرد، به سن، نیازها و میزان کمک های دریافتی از طرف سایر افراد بستگی دارد.

برای مثال، یک کودک اوتیسم کم سن و فاقد توانایی تکلم، نسبت به یک فرد بالغ اوتیسم دارای قدرت تکلم و نیمه مستقل، به کمک بیشتری نیاز دارد.

2. ارائه کمک هایی که مبتنی بر نیاز باشد.

شما بر اساس معلولیت خاص عضو خانواده تان می توانید به وی کمک کنید.

کمک ارائه شده می تواند عبارت از کمک فیزیکی، حمایت عاطفی، یا یک کوتاه مدت یا بلند مدت باشد.

براساس نیازهایی که دیده اید یا شنیده اید، کمک های مناسبی ارائه دهید.

برای مثال، در صورتیکه خویشاوند شما از ویلچر استفاده کند و دستانش قدرت خوبی داشته باشد، می توانید به وی کمک کنید و ویلچر را در مسیر مورد نظر این فرد حرکت دهید؛

ولی خرد کردن غذای این فرد کمک مناسبی نسبت به او نخواهد بود. در صورتیکه این فرد بگوید که میتواند خودش کارهایش را انجام دهد، اجازه دهید تا خودش انجام دهد و نباید اصرار به “کمک کردن” داشته باشید.

در صورتیکه بخواهید حمایت عاطفی از این فرد بکنید، باید یک بخشی از وقت خودتان را به انجام دادن فعالیتهایی به همراه این فرد بکنید که برایش لذت بخش هستند.

3. به درخواست های مربوط به کمک یا حمایت به صورت مناسبی پاسخ بدهید.

یک بخش مهمی از ارائه کمک به فرد معلول در خانواده، عبارت از نحوه پاسخ دادن به درخواست های کمک این فرد می باشد.

این بخش اهمیت زیادی دارد، به دلیل اینکه در صورتیکه شما به صورت نامناسبی جواب بدهید، این فرد احساس مناسبی نسبت به کمک گرفتن از شما یا اعتماد به شما نخواهد داشت.

در صورتیکه خویشاوندتان در مورد یک فعالیت خاص از شما کمک بخواهد، سعی کنید که در سریع ترین زمان ممکن به وی کمک کنید.

هیچ وقت برای کمک کردن به فردی پیدا کنید که زیاد به کمک شما نیاز ندارد، طفره نروید.

زمانیکه این فرد از شما درخواست کمک می کند، باید مودب و مهربان باشید. از گفتن مواردی همانند “من سرم شلوغ است، ولی می توانم به شما کمک کنم” اجتناب کنید.

شما نباید باعث شوید که این فرد به دلیل معلولیت خودش احساس نامناسبی داشته باشد. باید به این فرد بگوییدکه “حتما، چه کاری می توانم بکنم؟”

در حین کمک کردن به خویشاوند خودتان باید خوش برخورد باشید و به این کار علاقمند باشید.

در صورتیکه خویشاوندتان احساس کند که منجر به اذیت شما می شود، هیچ وقت از شما درخواست کمک نخواهد کرد.

باید این نکته را به یاد داشته باشید که درخواست کمک برای این فرد یک کار سخت و زمانبری می باشد.

4.کمک کردن به فرزند معلول در خانواده برای تامین نیازش

شاید خویشاوند شما به یک سری منابع مرتبط با معلولیت نیاز داشته باشد که قبلا به آن درسترسی نداشته است.

هر کاری که از دستتان بر می آید را باید برای تامین تجهیزات و منابع این فرد انجام دهید.

می توانید این منابع یا تجهیزات را به عنوان یک هدیه به خویشاوند خودتان بدهید.

بررسی کنید که آیا بیمه سلامتی خویشاوند شما استفاده از خدمات مراقبت پزشکی و خدمات مراقبت سلامتی را تحت پوشش قرار می دهد یا نه.

در صورتیکه خویشاوند شما یک نظامی بازنشسته باشد، می تواند از منابع و تجهیزات مربوط به اداره نظامیان بازنشسته استفاده کند.

در فرآیند های اداری مربوط به اداره نظامیان بازنشسته به این فرد کمک کنید تا بتواند از خدمات آن بهره مند شود.

در صورت نداشتن وضعیت مالی مناسب، نباید هیچ نوع احساس تعهدی برای تامین هزینه های مالی این فرد داشته باشید.

5. عشق و همدلی را نشان دهید.

یکی از مهمترین مواردی که در حین کمک به فرد معلول در خانواده باید انجام دهید، عبارت از نشان دادن عشق و علاقه تان به این افراد می باشد.

در صورتیکه عشق و علاقه تان را نشان ندهید، ممکن است این فرد احساس ناراحتی یا بدبختی بکند.

سعی کنید در زمان های مختلفی یک سری کارهای کوچکی انجام دهید؛ این کارها می تواند فراتر از کمک یا حمایت عاطفی باشد.

در صورتیکه در غذا خوردن یا رفتن به پیش پزشک به فرد دارای معلولیت حرکتی کمک کنید، همچنین می توانید این فرد را به رستوران مورد علاقه اش ببرید یا اینکه از بیرون برای وی غذا تهیه کنید.

همواره باید این افراد را به خاطر خودشان بپذیرید. هیچ وقت سعی نکنید که به دلیل معلولیت این فرد، نسبت به وی بی توجه باشید یا او را دوست نداشته باشید.

سعی کنید که این خویشاوندتان را به عنوان یک فرد دارای نیازها یا چالش های خاص در نظر بگیرید.

6. به صورت هوشمندانه در مورد رویدادهای خانوادگی برنامه ریزی کنید.

یکی از بهتری روش ها برای حمایت از خویشاوند معلول، عبارت از برنامه ریزی هوشمندانه در مورد رویدادهای خانوادگی می باشد.

در حین برنامه ریزی کردن برای یک رویداد، حتما باید معلولیت این خویشاوندتان را مد نظر داشته باشید.

چرا که دوست دارید آنها هم همانند سایر افراد در این رویداد خانوادگی حضور داشته باشند.

با این خویشاوند معلول یا مراقب اصلی وی در مورد بهترین مکان هایی که وی می تواند در آن حضور داشته باشید یا حضور داشتن در این مکان ها برای وی لذت بخش می باشد، مشورت کنید.

در حین مشخص کردن زمان مربوط به رویداد، جوانب مختلف را در نظر بگیرید.

در صورتیکه فرد معلول به راحتی بتواند در فعالیت های خانوادگی در موقع صبح یا عصر شرکت کند تا از آنها لذت ببرد، باید برنامه شما مربوط به این بخش خاصی از روز باشد.

در صورتیکه آنها قرار ملاقات با پزشک داشته باشند، باید در برنامه ریزی خودتان این قرار ملاقات را هم در نظر داشته باشید.

یک سری فعالیت هایی انتخاب کنید که فرد معلول خانواده بتواند بیشترین مشارکت را در آن داشته باشد.

در صورتیکه این فرد مشکل شنوایی داشته باشد، باید از رفتن به رستوران های پر سر و صدا و شلوغ اجتناب کنید. در صورتیکه این فرد فاقد توانایی حرکتی باشد، باید یک فعالیتی انتخاب کنید که به حرکت زیادی نیاز نداشته باشد.

روش دو – آماده کردن خودتان

1. در مورد شرایط هم خانواده ایتان تحقیق کنید.

به دلیل اینکه معلولیت دارای انواع مختلفی است، باید برای شناخت شرایط فرد معلول در خانواده تان یک مقدار تحقیق کنید؛ در این صورت نسبت به کمک هایی که باید به این فرد بکنید، مطلع خواهید شد.

هر چند که صرف کردن زمان برای یادگیری در مورد معلولیت ممکن است به زحمت نیاز داشته باشد ولی شما در آینده از فواید این کارتان بهره مند خواهید شد؛

دلیل این بهره مندی عبارت از داشتن یک شناخت بهتر در مورد نیازهای و چالش هایی می باشد که این خویشاوندتان به صورت روزمره با آنها مواجه است.

معلولیت ها می توانند فیزیکی باشند. رایج ترین نوع معلولیتی که اکثر افراد در مورد افراد معلول تصور می کنند، عبارت از معلولیت فیزیکی می باشد که حرکت فرد را محدود می کند.

معلولیت ها می توانند عاطفی یا روان شناختی باشند. تعداد افراد دارای معلولیت های عاطفی یا روان شناختی در حال افزایش می باشد.

یکی از رایج ترین معلولیت های روان شناختی رایج عبارت از اختلال استرس بعد از آسیب می باشد.

همچنین برخی از معلولیت ها می توانند رشدی باشند. علاوه بر این، افراد زیادی وجود دارند که با معلولیت یادگیری مواجه هستند.

ممکن است که افراد دارای معلولیت یادگیری در مورد انتخاب های زندگی یاحتی انتخاب های روزمره شان به آموزش یا حتی به کمک اضافی نیاز داشته باشند.

2. صبور باشید.

یک مورد مهمی که در افراد کمک کننده به معلولان باید وجود داشته باشد، عبارت از شکیبایی و صبور بودن می باشد.

در حین سر و کار داشتن با انواع مختلف معلولیت، صبور و شکیبا بودن اهمیت زیادی خواهد داشت.

این عامل اهمیت زیادی دارد، چرا که ممکن است اکثر افراد معلول (همانند سایر افراد) نسبت به اهمیت حمایت شما از خودشان مطلع نباشند.

در حین کمک کردن یا حمایت کردن از یک فرد معلول، محدودیت های زمانی را در نظر نگیرید.

در صورتیکه واقعا احساس ناامیدی داشته باشید، این احتمال وجود خواهد داشت که فرد معلول هم ناامید شود.

شما فقط در زمانیکه کنار این فرد هستید با این مسئله مواجه هستید، ولی این فرد در کل زندگی خودش باید این شرایط را مدیریت کند.

3. بررسی کنید که چه نوع کمکی می توانید ارائه دهید.

در حالیکه ممکن است شما بخواهید حمایت فیزیکی، مالی یا عاطفی به فرد معلول ارائه دهید، ولی میزان کمکی که در واقعیت می توانید به این فرد بکنید، محدود خواهد بود.

از این رو باید از طریق ارزیابی کردن کمک هایی که می توانید ارائه بدهید، خودتان را برای کمک به این فرد آماده کنید. در حین ارزیابی کمک های قابل ارائه باید موارد زیر را در نظر داشته باشید:

• محدودیت های مالی خودتان
• محدودیت ها و سایر وظایف، همانند کار کردن یا مراقبت کردن از بچه های کوچک.

• در صورتیکه زمان کافی برای کمک کردن نداشته باشید، می توانید کمک مالی ارائه دهید. در صورتیکه نتوانید کمک مالی ارائه دهید، می توانید بخشی از زمان خودتان را در اختیار این فرد معلول قرار دهید.
• در صورتیکه هم زمان و هم توانایی مالی مناسبی برای کمک به این فرد داشته باشید، می توانید در برخی مواقع از نزدیک وضعیت این خویشاوندتان را بررسی کنید و در سایر مواقع هم به صورت تلفنی بااو صحبت کنید.
• کمک کردن به فرزند معلول در خانواده بسیار مهم است.

کمک کردن به فرزند معلول در خانواده با برقراری ارتباط

1. از فرد معلول بپرسید که آیا به کمک نیاز دارد.

به جای ارائه کردن کمک های درخواست نشده، باید از هم خانواده ایتان بپرسید که آیا به کمک فیزیکی نیاز دارد یا به حمایت عاطفی.

در صورتیکه از فرد معلول هم خانواده ایتان بپرسید که آیا به کمک نیاز دارد، خواهید توانست که بدون داشتن حالت گستاخانه یا مغرورانه و بدون اینکه این فرد از شما درخواست کند، کمک خودتان را ارائه دهید.

برای مثال می توانید به این فرد معلول بگویید که :

“هر موقع که به کمک نیاز داشته باشید، می توانید روی من حساب کنید”،

کانون مشاوران

یا “در صورتیکه خواستید با کسی حرف بزنید، لطفا به من زنگ بزنید.”

کانون مشاوران ایران

هر دو نوع کمک های عمومی و خاص را ارائه دهید. ممکن است در برخی مواقع فرد معلول برای درخواست کمک کردن، خجالت بکشد یا مطلع نباشد که به چه نحوی درخواست کمک بکند.

به همین منظور می توانید به این فرد بگویید که “آیا می خواهید که برای رفتن به توالت به شما کمک کنم؟” یا “آیا موافق هستید که ساعت 6:00 برای شما پاستای بدون گلوتن بیاورم؟”

در صورتیکه از هم خانواده ایتان بپرسید که آیا به حمایت خاصی نیاز دارد، این اجازه را خواهید داشت که با این فرد در مور معلولیتش صحبت کنید؛ نباید به صورت مستقیم به این فرد بگویید که به کمک نیاز دارد.

2. به حرف های این فرد گوش دهید.

مهمترین نکته ای که در حین ارتباط برقرار کردن با یک فرد در مورد معلولیتش وجود دارد، عبارت از گوش دادن به حرف هایش می باشد.

در صورتیکه به حرف های این فرد گوش ندهید، هیچ شناختی در مورد چالش ها و نگرانی هایش نخواهید داشت.

در صورت گوش دادن به حرف های این فرد خواهید توانست کمک های مورد نیاز این فرد را به وی ارائه دهید؛

همچنین در صورت استفاده کردن از این روش، کمک های شما با ارزش خواهد بود و مورد قدردانی قرار خواهد گرفت.

گوش دادن به حرف یک فرد معلول و اجازه دادن به وی برای بیان کردن فیدبک خودش باعث ایجاد احساس خوبی در وی خواهد شد.

در حین صحبت کردن با هم خانواده ایتان، بر روی حرف های بعدی که می خواهید بزنید، تمرکز نکنید. سعی کنید که ذهن خودتان را از هر فکری آزاد کنید. فقط بر روی شنیدن متمرکز باشید.

تا زمانیکه خویشاوند شما حرفش تمام شود، منتظر بمانید و بعد از آن جواب خودتان را بگویید.

به آنها فرصت مناسبی برای حرف زدن بدهید.

کمک کردن به فرزند معلول در خانواده بسیار مهم است.

3. با سایر اعضای خانواده تان هماهنگ باشید.

یک روش مناسب دیگری که برای حمایت از فرد معلول در خانواده می توانید انجام بدهید، عبارت از هماهنگ کردن سایر اعضای خانواده با برنامه خودتان می باشد.

به منظور انجام دادن این کار، باید با سایر اعضای خانواده تان صحبت کنید و رویدادها و مراقبت ها را هماهنگ کنید تا بتوانید یک حمایت مناسبی از خویشاوند معلولتان داشته باشید.

در صورتیکه مراقب اصلی فرد معلول نباشید، یک ارتباط منظمی با مراقبت اصلی داشته باشید.

احتمالا مراقب اصلی یک فردی خواهد بود که (بعد از خود فرد معلول) بهترین شناخت را از نیازها و چالش های فرد معلول خواهد داشت.

در صورتیکه فرد معلول خانواده شما به حمایت مالی قابل توجهی نیاز داشته باشد، در مورد مشارکت کردن کل اعضای خانواده برای تامین هزینه این فرد، با سایر افراد خانواده صحبت کنید.

در صورتیکه فرد معلول خانواده شما به حمایت عاطفی و همراهی نیاز داشته باشد، در رابطه با این موضوع یک برنامه هماهنگی با خانواده خودتان داشته باشید تا همواره یک فردی برای حمایت کردن از این فرد در کنارش قرار داشته باشد.

نویسنده: Jennifer Boidy, RN به روز رسانی شده در: 23 آوریل 2019, ترجمه : “کانون مشاوران“

همه والدین دوست دارند که بچه هایشان روابط خوبی با یکدیگر داشته باشند. خوشبختانه روش های زیادی وجود دارند که با استفاده از آنها می توانید بچه های خودتان را به داشتن روابط بهتر تشویق کنید.

در حین استفاده کردن از روش مجازات و پاداش، باید به صورت عادلانه با بچه ها برخورد کنید. زمان یکسانی از وقت خودتان را به بچه ها اختصاص دهید.

از طریق بردن بچه هایتان به رویدادهای ورزشی و گردش های خانوادگی، فرصت مناسبی را برای برقراری روابط مناسب مابین بچه ها ایجاد کنید.

آنها را تشویق کنید که احساسات خودشان را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و به منظور اینکه به آنها کمک کنید تا شناخت بهتری در مورد لزوم برقراری رابطه با یکدیگر پیدا کنند، از روش نقش بازی کردن استفاده کنید.

روش یک – عادلانه بودن

1. به صورت عادلانه با بچه هایتان برخورد کنید و رفتار با ثباتی داشته باشید.

در صورتیکه یکی از بچه ها را به صورت مکرر تشویق کنید و هدیه های زیادی به او بدهید و به سایر بچه ها توجه نکنید، بچه هایی که مورد بی توجهی قرار گرفته اند یک نوع حس ناراحتی و (یا) عصبانیت خواهند داشت.

در صورتیکه شما به صورت مکرر یکی از بچه ها را مجازات کنید ولی سایر بچه ها را به همان اندازه مجازات نکنید، مجددا همین احساسات در آنها شکل خواهد گرفت.

ممکن است بچه هایی که مورد تبعیض قرار می گیرند، نسبت به برادران یا خواهران یا (و) نسبت به شما خشمگین شوند.

این بچه بر این عقیده خواهد بود که شما و بچه محبوبتان علیه او در حال تبانی هستید.

منصفانه یا عادلانه بودن به این معنا نمی باشد که شما دقیقا یک کاری را برای همه بچه هایتان انجام دهید – هر چند که در مورد بچه های کوچک این ایده یک ایده مناسبی است.

با این وجود، باید در مورد اجرای قوانین و مجازات های خودتان مصمم باشید، هر چند که قوانین موجود بر روی بچه های مختلف تا یک حدی با هم متفاوت باشند.

برای مثال، در صورتیکه بچه های شما زمان خواب متفاوتی داشته باشند، باید در مورد خوابیدن هر یک از بچه ها در زمان خواب مخصوص به خودشان مصمم باشید و این قانونتان را همواره اجرا کنید.

زمان خودتان را مابین همه بچه ها تقسیم کنید. در این فرصت زمانی می توانید به تکالیف آنها  کمک کنید، با هم به رویدادها و بازی های ورزشی بروید، یا اینکه در کنار یکدیگر استراحت کنید؛

حتما باید یک زمان کافی و تقریبا یکسانی را به بچه ها اختصاص دهید.

2. در حین صورت گرفتن جر و بحث، به صحبت های هر دو طرف گوش دهید.

زمانیکه بچه های شما با هم دعوا می کنند، هر دو آنها تمایل خواهند داشت که به اندازه طرف مقابل به حرف هایشان گوش داده شود و مورد تایید قرار بگیرند تا بتوانند اختلاف ایجاد شده را سریعا رفع کنند.

کودکان خودتان را به اتاق های مجزایی بفرستید. به هر دو آنها بگویید که اتفاق صورت گرفته را به شما توضیح دهند، ولی باید به ترتیب به حرف های آنها گوش دهید.

از یکی از بچه ها بخواهید که از پیش شما برود؛ سپس با آن یکی بچه صحبت کنید.

زمانیکه بچه های موقعیت را از دید خودشان توضیح می دهند، به دقت به حرف آنها گوش دهید. با بچه خودتان ارتباط چشمی برقرار کنید و سرتان را تکان دهید تا نشان دهید که به حرفشان گوش می دهید.

در صورتی که چیزی را درست متوجه نشده باشید یا نیاز داشته باشید که یک موردی مشخص شود، سوالات مدت نظرتان را بپرسید.

بعد از تمام شدن حرف های بچه تان، از این اتاق خارج شوید و به اتاق بچه دیگرتان بروید.

بعد از آن بچه هایی که دعوا می کردند را جمع کنید و داستانهای بیان شده توسط آنها را بگویید.

سعی کنید که نقش یک میانجی را داشته باشید و به بچه هایتان کمک کنید تا یک راه حلی را برای اختلافاتشان پیدا کنند.

برای مثال، می توانید در کنار آنها بنشینید و به هر یک از آنها اجازه دهید که صحبت کند و احساسات خودش را به اشتراک بگذارد. بعد از آن یک سری سوالاتی بپرسید و به آنها کمک کنید که به یک راه حلی دست پیدا کنند؛

برای مثال می توانید بپرسید که “مهم ترین چیزی که شما را ناراحت کرد، چه چیزی بوده است؟”، “به نظر شما چه چیزی می تواند منجر به ایجاد احساس بهتری در شما شود؟”، “برای اینکه از بروز این اختلاف در آینده پیشگیری کنید، چه کاری می توانید انجام دهید؟”

3. شرایط منحصر به فرد هر یک از بچه ها را بشناسید.

نکته مهمی که در این شرایط وجود دارد، عبارت از در نظر گرفتن بچه ها به عنوان افراد منحصر به فرد می باشد.

باید به صورت خصوصی به هر یک از آنها بگویید که “شما یک فرد کاملا خاصی برای من هستید. من شما را دوست دارم و هیچ شخص دیگری همانند شما نیست!”

به مرور زمان که بچه ها بزرگ می شوند و شخصیت خاص خودشان را پیدا می کنند، باید تفاوت های آنها را در کارهای خودتان نشان دهید. برای مثال، در صورتیکه فقط یکی از بچه ها کامیون (اسباب بازی) دوست داشته باشد، هیچ لزومی وجود نخواهد داشت که برای هر دو آنها کامیون بخرید.

به جای اینکار، در مورد این موضوع فکر کنید که بچه هایتان چه چیزی را دوست دارند و چه چیزی را دوست ندارند. در صورتی که آن یکی بچه هواپیما دوست داشته باشد، می توانید یک هواپیما و یک کامیون بخرید.

در حین تشویق کردن بچه های خودتان، به صورت صریح صحبت کنید.

برای مثال به جای اینکه بگویید “شما بچه های فوق العاده ای هستید”، بگویید که “به نظر من این فوق العاده است که شما خیلی خلاق هستید و دوست دارید که کار کردن با پیانو را یاد بگیرید.

من مطمئن هستم که استعداد شما منجر به پیشرفت شما خواهد شد.”

در صورتیکه یکی از بچه های شما معلولیت فیزیکی یا مشکل عاطفی داشته باشد، باید حساسیت بیشتری نسبت به او داشته باشید.

سایر بچه های خودتان را مطلع کنید که این فرد خاص به دلیل شرایطی که دارد، به مراقبت بیشتری نیز دارد و هیچ دلیل دیگری، همانند دوست داشتن بیشتر او یا بهتر بودن او، منجر به توجه بیشتر شما به این فرد نشده است.

بچه معلولتان را به آنها توضیح دهید و از آنها بخواهید که در مورد این شرایط با یکدیگر صحبت کنند.

4. بچه های خودتان را با یکدیگر مقایسه نکنید.

در صورتیکه به یکی از بچه های خودتان بگویید که به اندازه بچه های دیگر باهوش یا با استعداد نیست، در این صورت ناراحت خواهد شد.

این نوع برخورد می تواند به ایجاد یک تنفر بلندمدت و ناراحتی عاطفی منجر شود. همچنین این کار می تواند باعث شود که این فرد نسبت به بچه ای که گفتید بهتر است، خشمگین شود و برخورد نامناسبی با او داشته باشد.

قبل از هرگونه سرزنش بچه ها، به خوبی فکر کنید و همه جوانب را در نظر بگیرید. برای مثال، به جای اینکه بگویید “برادرتان همیشه تمیز و مرتب است. چرا شما هم مثل او نیستید؟”، بگویید که “لطفا اتاقتان را تمیز کنید.”

روش دو – کمک کردن به رابطه بچه هایتان

1. به کمک بچه هایتان یک سری رسومات خانوادگی ایجاد کنید.

یکی از بهترین روش هایی که شما با استفاده از آن می توانید رابطه مابین بچه های خودتان را تقویت کنید، عبارت از تشویق کردن آنها برای مشارکت کردن با هم در گردش ها و رویدادهای مختلف سالیانه می باشد.

برای مثال، می توانید به بچه های خودتان یک کدو تنبل بدهید و (در صورتیکه به سن مناسبی رسیده باشند) از آنها بخواهید که آن را مابین افراد مختلف تقسیم کنند (البته با نظارت یک فرد بزرگسال).

در زمستان و موقعی که برف باریده باشد، در حیاط خانه تان با هم یک آدم برفی درست کنید، یا ابزارهای لازم را در اختیارشان قرار دهید تا خانه های زنجبیلی خودشان را درست کنند.

2. یک سری فرصت های مناسبی را برای بچه های خودتان فراهم کنید تا بتوانند کنار هم باشند.

در صورتیکه بچه های شما هیچ نوع فرصتی برای برقراری ارتباط و بودن در کنار هم نداشته باشند، با یکدیگر یک رابطه قوی نخواهند داشت.

می توانید بچه های خودتان را به بولینگ یا پارک ببرید، یا اینکه اجازه دهید در داخل یکی از اتاق ها با هم بازی کنند. این تجارب مشترک باعث خواهد شد که کودکان روابط خوبی با هم ایجاد کنند.

بچه های کوچکی که با هم بازی می کنند، در برخی مواقع با هم دعوا خواهند کرد. ولی تا زمانیکه تعداد دعوای آنها زیاد نشده باشد (برای مثال در صورتیکه به ازای هر پنج بار تعامل مثبت، یک دعوایی داشته باشند)، آنها را تشویق نکنید که از یکدیگر جدا بمانند.

در صورتیکه متوجه شوید بچه های شما در زمان های خاصی از روز بداخلاق می شوند یا احتمال دعوا کردنشان زیاد می باشد – برای مثال، در اواخر بعد از ظهر – نگذارید که در آن زمان های خاص با هم بازی کنند.

3. بچه های شما باید برای یک مدتی از هم دور باشند.

بچه های بزرگ شده، به خصوص بچه هایی که در خانه های کوچک بزرگ شده اند، ممکن است این احساس را داشته باشند که بیش از حد برادران یا خواهرانشان را می بینند.

این احساس که برادران یا خواهران آنها همواره در کنارشان هستند، منجر به ایجاد احساس در دام افتادن و ناامیدی می شود و در نتیجه روابط مابین آنها در یک وضعیت نامناسبی قرار می گیرد.

از اینرو باید یک زمانی در اختیار کودکانتان قرار دهید که دور از هم باشند تا در حین قرار گرفتن در کنار یکدیگر، بتوانند روابط بهتری با هم داشته باشند.

به جای اینکه همه بچه های خودتان را به هر جایی که می روید، همراه خودتان ببرید یا در زمانیکه یکی از آنها یا هر دو آنها (در صورتی که دو فرزند داشته باشید) تمایلی به بازی نداشته باشد، اصرار کنید که با هم بازی کنند، سعی کنید یک فرصتی را ایجاد کنید که برای یک مدت زمان مشخصی بتوانند از هم دور باشند.

برای مثال یکی از بچه ها را در آخر این هفته به باغ وحش ببرید، ولی بچه دیگرتان را در آخر هفته بعد به بازی بیسبال ببرید.

در این صورت خواهید توانست که زمان نسبتا مشابهی را در کنار هر یک از بچه های خودتان سپری کنید، هر چند که در زمان های صرف شده آنها کنار یکدیگر نخواهند بود.

همچنین در زمانیکه یکی از بچه ها بخواهد با شما تنها باشد، بچه دیگرتان می تواند همراه با یکی از دوستانش به گردش برود.

4. به بچه های خودتان کمک کنید تا تفاوت های موجود را از بین ببرند.

در صورتیکه بچه های شما دارای پس زمینه ها و سابقه های کاملا متفاوتی باشند، یک سری روش هایی را برای ارتباط برقرار کردن آنها پیدا کنید که تفاوت های آنها را تایید کند و به مرور زمان از بین ببرد.

برای مثال، در صورتیکه یکی از بچه هایتان 5 ساله و بچه دیگرتان 15 ساله باشند، در این صورت سخت خواهد بود که یک رابطه ای بین آنها ایجاد کنید.

فعالیت هایی که هر دو آنها دوست دارند انجام دهند را مشخص کنید و یک سری فرصت های مناسبی برای آنها ایجاد کنید تا به همراه هم و به صورت مشترک بتوانند از این فعالیت ها لذت ببرند.

برای مثال، در صورتیکه هر دو تا از بچه های شما بیسبال دوس داشته باشند، اجازه دهید که بچه بزرگتان با بچه کوچک به یک بازی بیسبال برود.

بدون اینکه مسئولیت خودتان به عنوان یک سرپرست را ترک کنید، بچه بزرگتان را تشویق کنید که در یک سری از موقعیت های خاص از بچه کوچکتر مراقبت کند.

برای مثال، در صورتیکه اتوبوس مدرسه هر دو تا از بچه هایتان یکی باشد، بچه بزرگتان را تشویق کنید که از بچه کوچکتر مراقبت کند.

5. آنها را تشویق کنید که به هم کمک کنند.

در صورتیکه بچه های شما احساس کنند که با هم رقابت دارند، در این صورت به سختی می توان آنها را متقاعد کرد که از یکدیگر حمایت کنند.

به منظور ایجاد یک رابطه بهتر مابین بچه های خودتان، آنها را تشویق کنید که یک سری رفتارهای کمک کننده ای داشته باشند.

برای مثال، می توانید بچه های خودتان را تشویق کنید تا در زمان های استرس زا، همانند زمان قبل از یک مسابقه بزرگ که یکی از بچه هایتان در آن شرکت خواهد کرد یا قبل از زمانیکه یکی از بچه هایتان در امتحان مدرسه شرکت کند، از یکدیگر حمایت کنند.

می توانید به آنها بگویید “حتما دعا کنید که خواهرتان امروز در امتحان تاریخش موفق باشد! او واقعا نگران امتحانش است و در صورتیکه تشویق شود، در حین رفتن به امتحان روحیه بهتری خواهد داشت،” یا “زمانی که دنی به میدان بیاید، او را تشویق کنید! از اینکه متوجه شود ما برای حمایت از او در اینجا هستیم، خوشحال خواهد شد.”

روش سه – تشویق کردن بچه ها برای حل اختلافاتشان

1. زمانیکه یکی از بچه ها نسبت به بچه های دیگر مهربانی نشان دهد، به او نشان دهید که رفتارش منجر به خوشحالی و رضایت شما شده است.

زمانیکه بچه هایتان را به دلیل بهبود مستقلانه رابطه شان تحسین می کنید، این کارتان باعث خواهد شد که آنها به رفتار مهربانانه شان ادامه دهند و همدیگر را درک کنند.

برای مثال، در صورتیکه یکی از بچه هایتان اسباب بازیش را به بچه دیگری بدهد، می توانید بگویید “احسنت، به دلیل اینکه کامیون تان را به خواهرتان دادید، خیلی خوشحال شدم.”

همچنین در زمانیکه یکی از بچه هایتان رفتار مثبتی را نشان می دهد، می توانید یک شرایط بهتری را در روابط آنها ایجاد کنید؛

مثلا می توانید بچه ای که یک رفتار مثبتی در قبالش صورت گرفته است را تشویق کنید که یک اقدام مثبت دیگری را متقابلا انجام دهد و از این طریق تشکر خودش از رفتار برادر یا خواهرش را نشان دهد.

تشکر کردن از افراد دارای سنین مختلف به آنها کمک می کند تا شادتر باشند؛ در نتیجه این کار بچه هایتان یاد خواهند گرفت که این احساس شادی را به یکدیگر انتقال دهند.

البته در برخی مواقع بیان کردن تشویق های مبهم یا  عمومی یک مورد عادی و مناسبی است.

2. به بچه هایتان یادآوری کنید که معمولا رابطه خوبی با هم دارند.

بعد از پایان یافتن یک اختلاف، به بچه هایتان بگویید که از دعوا کردن آنها تعجب کرده اید، چرا که دقیقا چند لحظه قبل هیچ مشکلی با هم نداشته اند.

سعی کنید یک موقعیت خاص و جدیدی که در آن رابطه خوبی با هم داشته اند را به آنها یادآوری کنید. برای مثال می توانید به آنها بگویید “موقعی که در پارک بودیم، شما دو تا با هم خوب بودید!

چه اتفاقی افتاد؟” در نتیجه آنها رابطه خوبی که با هم در پارک داشته اند را به یاد خواهند آورد و دعوایشان خاتمه خواهد یافت.

3. به بچه خودتان آموزش دهید تا مراقب عواطفش باشد.

به دلیل اینکه اغلب برادران و خواهران دوست دارند که یکدیگر را اذیت کنند، باید این اختیار را به فرزندان خودتان بدهید که احساسات خودشان را شناسایی کنند و بر روی آنها کنترل داشته باشند.

در این صورت آنها بهتر خواهند توانست که با برادران یا خواهران (و سایر افراد) ارتباط برقرار کنند و رفتار صورت گرفته با خودشان را توضیح دهند و دلیل اینکه از این رفتار خوششان نیامده است را بگویند.

در زمانیکه بچه هایتان از شما، برادران یا خواهران یا یکی از دوستانشان ناراحت هستند، به آنها کمک کنید تا احساسات خودشان را مشخص و کنترل کنند.

برای مثال، در صورتیکه بچه تان به دلیل اینکه نمی تواند برای بازی کردن به بیرون برود، از دست شما عصبانی باشد، به صورت مستقیم از او بپرسید که “چه احساسی دارید؟”

یک سری پیشنهاداتی را در مورد احساساتی که ممکن است داشته باشند، بیان کنید. برای مثال، می توانید بپرسید که “می بینم که عصبانی هستید، ولی آیا علاوه بر عصبانیت، ناراحت یا ناامید هم هستید؟”

فرزند خودتان را مطلع کنید که هر نوع احساسی عادی می باشد و احساس عصبانیت در حین مواجه شدن با یک موقعیت یا یک فرد ناامید کننده، یک مورد کاملا طبیعی است.

بیان کردن یا تایید کردن احساسات موجود در سایر افراد اولین قدم برای همدلی می باشد.

اجازه بدهید که بچه های شما به اشتراک گذاری عواطف را تمرین کنند تا بتوانند در موقعیت های نامناسبی که با برادران یا خواهرانشان دارند، از آن استفاده کنند و شرایط موجود را بهبود بخشند.

همواره بچه خودتان را تشویق کنید که از برادر یا خواهر طرف دعوایش این سوال را بپرسد که “آیا دوست داشتید که من هم این کار را در مورد شما انجام می دادم؟” در صورتیکه یک فردی متوجه شود که طرف مقابلش منجر به ایجاد احساس بدی در او می شود، در این صورت احتمال صورت گرفتن رفتار منفی از طرف این فرد کاهش خواهد یافت.

4. از کودکتان بپرسید که دوست دارند سایر افراد به چه نحوی با آنها رفتار کنند.

همه بچه های خودتان را از اهمیت قاعده طلایی – با دیگران به نحوی برخورد کنید که دوست دارید با شما همان برخورد صورت بگیرد – مطلع کنید.

همراه با آنها در یک جا بنشینید و به آنها کمک کنید تا یک لیست از “مشخصات دوست” تهیه کنند. برای مثال، می توانید یک سری کلمات و ویژگی هایی را به صورت شفاهی به بچه های خودتان بگویید و از آنها بپرسید که دوست دارند دوستشان کدام یک از این موارد را داشته باشد.

لیست کلمات شما می تواند شامل مهربان بودن، مسخره کردن، بدجنس بودن، به اشتراک گذاشتن، بخشنده بودن و خودپسند بودن باشد.

بچه شما باید این نکته را درک کند که روابط دوستانه و مثبت باید شامل مهربان بودن، بخشنده بود و به اشتراک گذاشتن (وسایل) با سایر افراد باشد.

از بچه های خودتان بخواهید که این قاعده طلایی را همواره به یاد داشته باشند و در حین برخورد با یکدیگر از کلمات دوستانه استفاده کنند.

5. استفاده از روش نقش بازی کردن.

نقش بازی کردن یک روش موثری است، به خصوص در مورد بچه های کوچکی که در مورد نحوه برخورد با سایر افراد به راهنمایی نیاز دارند.

در نتیجه نقش بازی کردن بچه شما می تواند متوجه شود که چه رفتاری را باید برای خاتمه دادن به یک مورد سوء استفاده انجام دهد.

نقش بازی کردن می تواند به کودک شما کمک کند که به جای انجام دادن یک سری کارهایی برای عمیق تر کردن عداوت با برادر یا خواهرش، یک سری روش های جایگزین پیدا کند و مشکلات موجود را رفع کند.

برای یک سناریوی نقش بازی کردن، همانند اسم گذاری، بچه های خودتان را دریک  جا جمع کنید. از بچه ها بخواهید که کارشان را انجام دهند.

به آنها توضیح دهید که اولین قدم در حل کردن یک اختلاف، عبارت از به دست آوردن آرامش و کشیدن یک تنفس عمیق است.

به آنها کمک کنید تا این موضوع را درک کنند که در صورتیکه همراه با عصبانیت و پرخاشگری واکنش نشان دهند، اختلاف موجود وخیم تر خواهد شد.

آنها را  تشویق کنید که برای حل شرایط پیش آمده، از یک فرد بزرگسال کمک بگیرند.

نقش بازی کردن یک ایده مناسب و تاثیر گذاری بعد از پایان یافتن مشکلات می باشد.

بعد از آنکه اختلاف رفع شود، می توانید بچه های خودتان را جمع کنید و سناریوی نقش بازی کردن را اجرا کنید و در نهایت نقش بازی کردن را مرور کنید تا مطمئن شوید که بچه ها این فرآیند را یاد گرفته اند.

می توانید از آنها یک سری سوالات ساده ای بپرسید؛ سوالاتی همانند “دفعه بعدی که برادر یا خواهرتان شما را اذیت کند یا یک برخورد بدی با شما داشته باشد، چه کاری باید انجام دهید؟”

6. اجازه بدهید که کودکان مشکلات موجود را خودشان حل کنند.

البته این مورد طبیعی خواهد بود که به عنوان یک پدر یا مادر تمایل  داشته باشید که به منظور رفع سریع مشکل و ایجاد آرامش در خانه، هر کاری که از دستتان بر می آید را برای رفع مشکل انجام دهید.

ولی در صورتیکه به بچه های خودتان اجازه دهید تا خودشان روابطشان را مدیریت کنند و مسئول کارها و اقدامات خودشان باشند، یک نقش فعال تری در فرآیند مربوط به ایجاد و مدیریت روابطشان با برادران و خواهرانشان خواهند داشت.

حتی در صورتیکه بچه های شما با هم دعوا کنند، نباید در آن دخالت کنید (مگر در صورتیکه آنها به صورت نامناسبی با هم صحبت کنند یا خشونت فیزیکی از خودشان نشان دهند).

این سناریو در مور کودکان بزرگتری (نوجوانان و جوانانی) که دارای مهارت های حل اختلاف هستند، کاربرد بیشتری دارد چرا که بچه های کوچکتر فاقد چنین مهارت هایی هستند.

همچنین در صورتیکه به بچه های خودتان اجازه دهید تا مشکلاتشان را خودشان حل کنند، خواهید توانست که یک نقش بی طرفانه ای داشته باشید و خودتان را از اختلاف موجود دور نگه دارید.

از این رو، بعدا به دلیل طرفداری کردن از یکی از بچه ها سرزنش نخواهید شد.

7. صبور باشید.

یادگیری مهارت های اجتماعی زمان بر می باشد. برخی از بچه ها در حین سالهای رشد خوشان هیچ رابطه ای با  هم برقرار نمی کنند.

ولی مطمئن باشید که آنها به جوانانی تبدیل خواهند شد که از مشارکت یکدیگر قدردانی خواهند کرد و این مشارکت ارزش زیادی برای آنها خواهد داشت.

هر کاری که از دستتان بر می آیید را برای حمایت از رابطه آنها و پیشرفت آن انجام دهید.

در صورتیکه هر کاری که می توانستید را برای ایجاد یک رابطه مناسب مابین کودکان خودتان انجام داده باشید ولی آنها همچنان رابطه خوبی با هم نداشته باشند، خودتان را سرزنش نکنید.

برخی از افراد به صورت اشتباه با سایر افراد ارتباط برقرار می کنند. حتی در صورتیکه هر دو تا از بچه های شما دارای والدین یکسانی باشند، ممکن است که شخصیت های متفاوتی داشته باشند.

در صورتیکه سطح مشکلات رفتاری موجود در مابین بچه های شما بالاتر از سطح مربوط به یک اختلاف و همچشمی معمول باشد، حتما از یک درمانگر کمک بگیرد.

مشکلات و اختلافات جدی و مداوم می توانند نشان دهنده یک سری مشکلات دیگری در یکی از بچه ها یا هر دو آنها باشند که حتما باید رفع شوند.

بعد از رفع این مشکلات بچه ها می توانند روابط بهتری با هم داشته باشند.

نویسنده: Klare Heston, LICSW

به روز رسانی شده در: 29 مارچ 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

نحوه متقاعد کردن یک خانواده گسترده برای پذیرفتن یک بچه ی به دنیا آمده از زن صیغه ایتان (در متن انگلیسی: بچه ی به دنیا آمده از رابطه های جنسی خارج از رابطه زناشویی یا زنا)

شاید اخیرا متوجه شده باشید که یک بچه ای دارید که در نتیجه حامله شدن زن صیغه ایتان و به صورت ناخواسته به دنیا آمده است.

در صورتی که به دلیل رابطه ای خارج از رابطه زناشویی با همسرتان بچه دار شوید، احتمالا خانواده شما این بچه را نخواهند پذیرفت.

این نوع برخورد می تواند ریشه در ارزشهای مذهبی یا فرهنگی داشته باشد، ولی صرف نظر از هر دلیلی که دارد، می تواند به زیان شما و بچه تان باشد.

شاید بخواهید که خانواده تان را به پذیرش بچه تان متقاعد کنید؛ در این صورت روش مورد استفاده شما بستگی به موقعیت خودتان خواهد داشت.

به منظور اینکه خانواده تان را برای پذیرش بچه تان متقاعد کنید، باید با آنها صحبت کنید و به تدریج بچه تان را به آنها معرفی کنید و سعی کنید که یک رابطه ای مابین آنها ایجاد کنید.

با این وجود، سعی کنید که هیچ انتظاری نداشته باشید، چرا که نمی دانید چه اتفاقی خواهد افتاد.

روش یک – ارتباط برقرار کردن در مورد مشکل ایجاد شده

1. در گروه های کوچک با عضای خانواده تان صحبت کنید.

به جای اینکه با کل خانواده تان به صورت یکجا صحبت کنید، سعی کنید که به صورت انفرادی یا در قالب گروه های کوچکتر با آنها صحبت کنید.

این مورد راحت تر از صحبت کردن با کل اعضای خانواده به صورت یکجا می باشد.

ممکن است بتوانید برخی از اعضای خانواده تان را برای پذیرش بچه تان متقاعد کنید، ولی برخی از آنها با درخواست شما مخالفت خواهند کرد.

باید بدون حضور بچه تان با خانواده تان صحبت کنید. این کار به شما و خانواده تان کمک خواهد کرد تا بتوانید بدون هیچ نوع عامل حواس پرت کننده، بر روی مشکل موجود متمرکز شوید.

در صورتی که ناراحت شوید، بچه تان شاهد ناراحتی تان نخواهد بود.

2. یک زمانی را برای صحبت کردن با خانواده گسترده تان مشخص کنید.

هر چند ممکن است که شما تمایلی به این کار نداشته باشید، ولی باید به همراه اعضای خانواده گسترده تان در یک جا جمع شوید و با آنها صحبت کنید.

به خانواده تان توضیح دهید که به دلیل اینکه می خواهید بچه تان در زندگی شما حضور داشته باشند، می خواهید در رابطه با آنها صحبت کنید.

سعی کنید که در ابتدا با افرادی از خانواده صحبت کنید که به نظر شما تمایل بیشتری برای موافقت با درخواست شما دارند.

در این صورت قبل از صحبت کردن با افرادی که احتمال می دهید با درخواستتان موافقت نخواهند کرد، خواهید توانست موافقت یک سری از افراد خانواده راجلب کنید.

زمانیکه می خواهد در مورد شروع رابطه تان با بچه تان با خانواده گسترده تان صحبت کنید، باید این کار را به صورت تنها انجام دهید. بچه تان نباید در کنار شما حضور داشته باشد.

به جای داشتن حالت خصومت، سعی کنید که یک حالت طبیعی و دوستانه داشته باشید.

باید همواره این نکته را به یاد داشته باشید که هدف از این بحث، عبارت از پذیرفته شدن بچه تان توسط خانواده تان می باشد.

می توانید به آنها بگویید که “من می خواهم در مورد بچه ام با شما صحبت کنم. آیا می توانیم با هم ملاقات داشته باشیم؟”

در صورتی که آنها نسبت به وجود داشتن بچه تان مطلع نباشند، می توانید بگویید که “من می خواهم در مورد یک موضوعی با شما صحبت کنم. ممکن است این بحث یک بحث سختی باشد.”

3. دیدگاه خودتان را به صورت آرام بیان کنید.

زمانیکه با خانواده گسترده تان صحبت می کنید، باید موقعیت و احساسات خودتان را بیان کنید. ممکن است که شما دارای موقعیت های مختلفی باشید.

شاید خانواده تان از قبل در مورد بچه تان مطلع بوده است، شاید اخیرا متوجه وجود داشتن بچه تان شده باشید، یا بچه ای که از خانواده تان مخفی کرده بودید را می خواهید به خانواده تان معرفی کنید.

صرفنظر از هر موقعیتی که در آن قرار دارید، به خانواده تان بگویید که به دلیل اینکه خانواده تان هستند، اهمیت زیادی برای آنها قائل هستید و از آنها انتظار دارید که بچه تان را بشناسند و به عنوان عضوی از خانواده قبول کنند.

در صورتی که برای اولین بار بخواهید در مورد بچه تان با خانواده تان صحبت کنید، می توانید بگویید که “من می دانم که شاید با این موضوع موافق نباشید، ولی من بچه ای دارم که در نتیجه یک رابطه ای خارج از رابطه ازدواجی به دنیا آمده است.

من از شما می خواهم که او را به عنوان بخشی از زندگی تان بپذیرید.”

در شرایطی که اخیرا متوجه وجود داشتن بچه تان شوید، می توانید بگویید که “من اخیرا متوجه شده ام که یک بچه ای دارم.

من می دانم که این بچه مربوط به خارج از رابطه ازدواجی ام است، ولی من می خواهم که بخشی از زندگی بچه ام باشم و دوست دارم که شما هم بخشی از زندگیش باشید.”

ممکن است بخواهید دلیل وجود داشتن این بچه را توضیح دهید. برای مثال شاید امکان ازدواج یا تمایل به ازدواج نداشته اید یا از نظر قانونی نمی توانستید ازدواج کنید.

می توانید توضیح بدهید که تا چند وقت اخیر نسبت به وجود این بچه اطلاعی نداشته اید.

در صورتی که بتوانید به راحتی این موضوع را به اطلاع خانواده تان برسانید، در این صورت می توانید بگویید که “من خودم مطلع هستم که به دلیل آگاهی یافتن از وجود یک بچه ای یک مقدار شوک زده هستم، به همین دلیل درک می کنم که این موضوع برای شما هم سخت باشد.”

به خانواده تان بگویید که در صورتی که بچه تان را قبول نکنند، از دست آنها ناراحت خواهید شد.

شما به عنوان یک خانواده می توانید در کنار بچه تان باشید و با وی رابطه داشته باشید، ولی در صورتی که خانواده تان این بچه را نپذیرند، چنین امکانی وجود نخواهد داشت.

این صورت می توانید بگویید که “من مطلع هستم که از نظر ارزشهای شما این مورد یک مورد سختی است، ولی از شما می خواهم با بچه ام آشنا شوید – بچه ای که هیچ کار اشتباهی نکرده است و هیچ گناهی ندارد.”

4. بچه را برای آنها توصیف کنید.

در طول بحث، در مورد بچه تان با آنها صحبت کنید. تصاویر یا ویدئوهای بچه تان را به آنها نشان دهید.

در برخی مواقع، برخی از اعضای خانواده که با درخواست شما مخالفت می کنند، فقط این بچه را به عنوان حاصل یک رابطه غیرازدواجی در نظر می گیرند.

در صورتی که این افراد بچه را به عنوان یک انسان در نظر بگیرند، شاید با درخواست شما موافقت کنند.

می توانید به این فرد بگویید “بچه من یک بچه دوست داشتنی و فوق العاده ای است. شما فرد خوش شانسی هستید که در زندگی این فرد حضور خواهید داشت. این بی انصافی خواهد بود که او را نبینید.”

در صورتی که اخیرا متوجه وجود داشتن بچه تان شده باشید، می توانید بگویید که “من در مورد بچه ام هیجان زده هستم. این بچه شیرین، دوست داشتنی و فوق العاده است. این بچه منجر به هیجان زده شدن من و خانواده ام شده است.”

5. به نظرات آنها گوش دهید.

بخشی از داشتن یک مکالمه سخت، عبارت از گوش دادن به نظرات طرف مقابل می باشد.

از آنها بپرسید که چرا چنین نظری دارند. بعد از آنکه آنها موقعیت خودشان را توضیح بدهند، به آنها بگویید که درکشان می کنید، ولی می خواهید که همچنان با آنها رابطه داشته باشید.

برای مثال می توانید بگویید “من مطلع هستم که بچه ام را نپذیرفته اید. به نظر شما احترام می گذارم. با این وجود، این اتفاق مربوط به گذشته است.

من یک انسان هستم و بچه ام هم یک انسان است. ما دوست داریم که همراه با احترام با ما برخورد شود و در زندگی شما حضور داشته باشیم.”

6. در رابطه با این موضوع با یکی از افراد قابل اعتماد خانواده تان صحبت کنید.

در صورتی که برای صحبت کردن با خانواده تان به کمک نیاز داشته باشید، می توانید از یک میانجی خارجی استفاده کنید. این فرد می تواند هر دو طرف را نصیحت کند.

این افراد می توانند یک سری روش هایی برای نزدیک شدن شما به اعضای خانواده تان پیدا کنند و در عین حال به اعضای مردد خانواده کمک کنند که دیدگاهشان را تغییر دهند.

باید از خانواده تان بپرسید که آیا آنها با وساطت یک فرد خارج از خانواده برای رفع مشکل موجود موافق هستند یا نه.

می توانید به آنها بگویید که “من معتقدم که یک نصیحت از خارج می تواند برای موقعیت ما مناسب باشد. آیا تمایل دارید یک فردی به رفع مشکل ما کمک کند؟”

در صورتی که اعضای خانواده تان به دلایل مذهبی با درخواست شما مخالفت کنند، در این صورت یک پیشوای روحانی یا یک رهبر مذهبی دیگری می تواند به رفع مشکل شما کمک کند.

در این صورت ابتدا باید با رهبر مذهبی خودتان صحبت کنید تا موقعیت خودتان را توضیح دهید و مشخص کنید که به چه نحوی می تواند به شما کمک کند.

می توانید به خانواده تان بگویید که “من مطلع هستم که به دلیل به دنیا آمدن این بچه در نتیجه یک رابطه ای خارج از رابطه جنسی با پذیرش آن مخالفت می کنید.

از شما درخواست می کنم که برای رفع این مشکل به پیش یک پیشوای روحانی برویم تا در مورد این مسئله ما را راهنمایی کند.”

مشاوره خانواده هم می تواند به شما کمک کند؛ در صورتی که اعضای خانواده تان تمایل داشته باشند، می توانید به همراه هم به مشاوره مراجعه کنید.

روش دو – معرفی کردن بچه تان به خانواده تان

1. یک زمان مناسبی را برای معرفی کردن بچه تان به خانواده تان انتخاب کنید.

زمانیکه می خواهید بچه تان را به خانواده گسترده تان معرفی کنید، باید یک زمان مناسبی را برای این کار در نظر بگیرید.

باید مطمئن شوید که شرایط موجود منجر به تحریک شدن خانواده تان یا ایجاد دیدگاه منفی در آنها در مورد بچه تان نخواهد شد.

برای مثال، در روزی که بچه تان غیر قابل کنترل می باشد، دارای حالت روانی بدی است، یا پرخاشگری می کند، نباید او را به خانواده تان معرفی کنید. همه این موارد تاثیرات منفی خواهند داشت.

اجازه دهید خانواده گسترده تان زمان این معرفی را مشخص کند؛ در این صورت آنها با آمادگی مناسبی در این جلسه حضور خواهند داشت و این جلسه در زمان نامناسبی برگزار نخواهد شد.

2. بچه تان را به صورت یکجا به همه اعضای خانواده تان معرفی نکنید.

زمانیکه می خواهید بچه تان اعضای خانواده گسترده تان را ببیند، سعی کنید این کار را در زمانی انجام دهید که همه اعضای مربوط به خانواده گسترده تان در کنار هم حضور نداشته باشند.

به خانه یکی از افراد بروید و بچه تان را فقط به آنها معرفی کنید. این کار باعث خواهد شد که یک مقداری از فشار موجود بر روی شما و بچه تان کاسته شود.

از طریق مجزا کردن ملاقات های خودتان باعث خواهید شد که اعضای خانواده تااجازه دهید خانواده گسترده تان با بچه تان رابطه داشته باشند یک موضع واحدی در مورد شما نداشته باشند یا همدیگر را برای مخالفت با شما ترغیب نکنند.

برای مثال یک اجتماع خانوادگی نمی تواند مکان مناسبی برای معرفی بچه تان باشد، چرا که کل خانواده شما در آنجا حاضر است.

ممکن است آنها نسبت به شما بی توجه باشند، منجر به تحریک حالت منفی و مخالفت در یکدیگر شود یا پشت سر شما حرف بزنند. زمانیکه آنها تنها هستند، شانس بهتری را برای متقاعد کردنشان خواهید داشت.

3. اجازه دهید خانواده گسترده تان با بچه تان رابطه داشته باشند.

تا زمانی که خانواده تان بچه تان را نبینند، آن را نخواهند پذیرفت. این بدان معناست که باید اجازه دهید بچه تان در کنار خانواده گسترده تان باشد.

هر چقدر که خانواده گسترده تان مدت زمان بیشتری در کنار بچه تان باشد، تمایل بیشتری برای پذیرفتن او خواهند داشت. این افراد در نتیجه آشنا شدن با بچه تان، یک رابطه صمیمی با او خواهند داشت و آن را به عنوان یک عضو جدیدی از خانواده خواهند پذیرفت.

در صورتی که بیش از یک بچه (حاصل از رابطه غیر ازدواجی) داشته باشید و آنها از نظر سنی تفاوت قابل ملاحظه ای با هم داشته باشند، در این صورت باید یکی از بچه ها را معرفی کنید و اجازه بدهید تا یک مدت زمانی بگذرد و بعد از آن بچه دیگرتان را معرفی کنید.

روش سه – تشویق کردن به داشتن یک رابطه

1. برقرار کردن تعاملات منظم.

در مدت زمانیکه تلاش می کنید خانواده گسترده تان را متقاعد به پذیرفتن بچه تان کنید، سعی کنید که یک سری ملاقات های منظمی مابین آنها  ترتیب دهید.

اجازه دهید خانواده تان به بچه تان عات کند تا بتوانید در یک موقعیت مناسبی قرار بگیرید. همچنین این کار می تواند منجر به اعتماد بیشتر خانواده به شما و فرزندتان شود.

به ملاقات آنها بروید و آنها را برای شام خوردن به خانه تان دعوت کنید. سعی کنید که در روزهای تعطیل آنها را ببینید، با هم شام بخورید یا از آنها بخواهید که بچه ها را به پارک ببرند.

بچه تان را تشویق کنید که در فعالیت ها، بازی ها و سایر موارد با بچه ها مشغول شود. در این صورت بچه تان وارد زندگی کودکان خانواده خواهد شد.

در صورتی که خانواده تان بچه تان را نپذیرد یا او را اذیت کند، از طریق نبردن بچه تان به پیش اعضای خانواده تان، از او محافظت کنید. شما نباید بچه تان را به افرادی معرفی کنید که به او بی احترامی کنند و او را ناراحت می کنند.

2. یک سری مکاتباتی با خانواده تان داشته باشید.

از طریق قرار دادن بچه تان در جلوی چشم خانواده تان، به آنها کمک کنید تا به بچه تان عادت کنند. تعامل داشتن با خانواده تان به آنها یادآوری خواهد کرد که بچه تان یک انسان است و باید به او اهمیت دهند.

عکس های مربوط به مدرسه جدید بچه تان را از طریق پست به خانواده تان ارسال کنید یا آنها را در پست های خودتان در شبکه های اجتماعی تگ کنید.

کارت های کریسمس بفرستید و از کودکتان بخواهید که یک کارت کوچکی در پاکت نامه بگذارد.

در صورتی که خانواده تان به بچه تان آسیب بزند یا رفتار نامناسبی با او داشته باشد، در این صورت نباید هیچ چیزی به آنها بفرستید و نباید فرزندتان را ترغیب کنید که یک چیزی را برای آنها درست کند.

3. صبور باشید.

در زمانیکه می خواهید خانواده تان را برای پذیرفتن بچه تان متقاعد کنید، باید صبور باشید. زمان بدهید تا رابطه شما بهتر شود و خانواده گسترده تان به موقعیت خانوادگی شما عادت کند.

تغییر دادن ذهنیت آنها و به دست آوردن رضایتشان در طول یک شب اتفاق نخواهد افتاد.

4. باید نسبت به زمان مناسب برای دست کشیدن از این تلاش مطلع باشید.

برخی از اعضای خانواده تان در نهایت بچه تان را خواهند پذیرفت. شاید سایر افراد هیچ وقت بچه تان را نپذیرند. باید اولویت اصلی شما عبارت از محافظت از بچه تان باشد.

در صورتی که بعد از تلاش های مکرر شما اعضای خانواده تان بچه تان را قبول نکنند، باید تلاش خودتان را متوقف کنید. باید از خودتان و بچه تان محافظت کنید.

به خصوص در صورتی که اعضای خانواده تان برای خانواده شما مضر باشند، باید از تلاشتان دست بردارید.

برای مثال ممکن است که آنها به بچه تان تهمت بزنند یا یک اسمی بر روی بچه تان بگذارند؛

این مورد اصلا قابل قبول نخواهد بود. نسبت به تلاش هایی که کرده اید، افتخار کنید و برای راحتی خودتان سعی کنید که فقط با دوستان حمایت کننده در ارتباط باشید.

نویسنده: Klare Hesto, LICSW

به روز رسانی شده: 30 سپتامبر 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

ازدواج باید همراه با برگزاری جشن و خوشحالی باشد. با این وجود، در صورتیکه فرزندان بزگسال شما همسر جدیدتان را نپذیرند، چنین اتفاقی برای شما صورت نخواهد گرفت.

درک و پذیرفتن یک فرد جدید برای هر فردی سخت می باشد – حتی برای فرزندان بزرگسال. عدم رضایت بچه های شما می تواند خوشحالی شما را به یک مورد استرس زا و ویرانگری تبدیل کند.

باید از طریق صحبت کردن، تمرکز بر روی نقاط مثبت موقعیت جدید و آرام کردن اضطراب های فرزندان بزرگسالتان، آنها را به پذیرفتن همسر جدیدتان ترغیب کنید.

روش یک – صحبت کردن با فرزنداتان در مورد همسر جدیدتان

1. آنها را مطمئن کنید که همچنان دوستشان دارید.

بچه ها، حتی بچه هایی که بزرگ شده اند، ممکن است همسر جدیدتان را به عنوان یک تهدیدی برای خودشان در نظر بگیرند.

آنها احساس خواهند کرد که به دلیل وارد شدن شخص جدید در زندگیتان، علاقه کمتری به فرزندانتان خواهید داشت.

آنها را مطمئن کنید که صرف نظر از هر اتفاق جدیدی که بیافتد، آنها را همچنان دوست خواهید داشت.

برای مثال، می توانید به آنها بگویید “در مورد کم شدن عشق و علاقه من نسبت به خودتان اصلا نگران نباشید؛

به خصوص ازدواج با یک فرد دیگر باعث نخواهد شد که ذره ای از عشق و علاقه من به شما کم شود. هر اتفاقی که بیافتد، شما همچنان بچه های من خواهید بود و همیشه شما را دوست خواهم داشت.” شاید نیاز باشد که بیش از یک بار این حرف را تکرار کنید، ولی در نهایت کودکتان منظور شما را درک خواهد کرد.

2. توضیح بدهید که رابطه تان هیچ نوع آسیبی نخواهد دید.

ممکن است بچه های شما بر این عقیده باشند که یک ناپدری یا نامادری جدید در خانواده، منجر به از بین رفتن صمیمیت و روابط نزدیک قبلی خواهد شد.

در واقع، آنها احساس خواهند کرد که یک فرد دیگری جایشان را خواهد گرفت. آنها را مطمئن کنید که همسر جدیدتان فقط به خانواده تان اضافه خواهد شد و جای هیچ کسی را نخواهد گرفت.

از طریق ادامه دادن کارهای روتین خودتان، به فرزندانتان نشان دهید که روابط شما پایدار و ثابت است. در صورتیکه بعد از ازدواج یک مورد خاصی در رابطه تان با فرزندانتان تغییر کند، فرزندانتان این احساس را خواهند داشت که شما به آنها اولویت قائل نیستید.

3. به فرزندانتان بگویید که فرزندان ناخوانده تان جای آنها را نخواهد گرفت.

هر فردی دارای ناایمنی است، حتی فرزندان بزرگسال. شاید فرزندان شما نگران این موضوع باشند که فرزندان همسر جدیدتان نقش قابل توجهی در خانه پیدا کنند و جای آنها را بگیرند. آنها را مطمئن کنید که این اتفاق هیچ وقت صورت نخواهد گرفت.

به فرزندان ناخوانده و فرزندان اصلی تان کمک کنید تا روابط نزدیکتری با هم داشته باشند. آنها را با خودتان به بیرون ببرید، از همه آنها بخواهید که به خانه شما بیایند و آنها را تشویق کنید که کنار هم باشند.

در صورتیکه مشخص شود آنها همدیگر را دوست ندارند و نمی خواهند که هیچ رابطه ای با هم داشته باشند، آنها را به برقراری رابطه با هم مجبور نکنید.

این نکته را به یاد داشته باشید که همه این کارها زمان بر می باشند، ولی از طریق شروع کردن اولین رابطه می توانید شرایط را برای برقراری روابط محتمل در آینده مساعد کنید.

4. در مورد احساسی که دارید با آنها صحبت کنید.

هر چند که شما سرپرست هستید، ولی همچنان این حق را دارید که خوشحال باشید، حتی در صورتیکه فرزندانتان با آن مخالف باشند.

آنها را مطلع کنید که رفتارشان شما را ناراحت می کند. شاید آنها در مورد تاثیر رفتارشان بر روی شما بی اطلاع باشند.

برای مثال می توانید به آنها بگویید که “من مطلع هستم که علاقه زیادی به همسر جدیدم ندارید. با این وجود رفتار شما نسبت به همسرم نه تنها یک نوع بی احترامی نسبت به او است، بلکه همچنین یک نوع بی احترامی نسبت به من هم می باشد.

شما مجبور نیستید که او را دوست داشته باشید، ولی از شما می خواهم نسبت به مودب باشید و احترام آمیز رفتار کنید.”

درخواست کردن از بچه های خودتان برای خوش آمد گویی به همسرتان یک درخواست قابل توجهی و فراتر از حد انتظار نیست و شما نباید احساس بدی نسبت به این کار داشته باشید.

در حقیقت صحبت نکردن همسر جدیدتان با فرزندانتان می تواند منجر به ایجاد اختلاف مابین آنها شود.

روش دو – تمرکز کردن بر روی موارد مثبت

1. خوشحالی خودتان را به بچه هایتان یادآوری کنید.

می توانید به بچه هایتان بگویید که همسر جدیدتان منجر به خوشحالی شما می شود. صرفا این مورد باید منجر به خوشحالی فرزندانتان شود.

صورتیکه فرزندانتان نسبت به دلیل خوشحال بودن شما مطلع نباشند، در این مورد به آنها یک سری توضیحاتی بدهید. به آنها یادآوری کنید که باید به خاطر شما خوشحال باشند و منجر به ایجاد استرس در زندگی شما نشوند.

برای مثال می توانید بگویید “همسر جدیدم منجر به خوشحالیم می شود و امیدوارم که این مورد برای شما هم خوشایند باشد.

ناراحتی شما منجر به ایجاد استرس و ناراحتی در زندگیم می شود. تا زمانیکه شما ناراحت هستید، نمی توانم کاملا خوشحال باشم، بنابراین امیدوارم که شما هم خوشحال باشید.”

2. به فرزندانتان بگویید که همسرتان از شما مراقبت می کند.

افراد مسنی که تنها هستند، در اغلب مواقع برای مراقبت شدن در طول سال های پایانی عمرشان، به خویشاوندتان خودشان، همانند بچه هایشان، وابستگی پیدا می کنند.

این شرایط برای اغلب فرزندان بزرگسال یک شرایط سختی را ایجاد می کند، چرا که آنها خانواده خودشان را دارند که نگران آن هستند. در صورتیکه یک همسری داشته باشید که از شما مراقبت کند، مسولیت فرزندان خودتان را کاهش خواهید داد.

همچنین به فرزندانتان بگویید که لازم نیست همانند گذشته نگرانتان باشند، چرا که تنها نیستید. شما یک فردی در کنارتان دارید که از شما مراقبت می کند و در صورتیکه بیمار باشید یا آسیب دیده باشید، به شما کمک خواهد کرد.

3. به آنها بگویید که ازدواج کردن شما به معنای مسولیت کمتر برای آنها می باشد.

زمانیکه تنها باشید، برای انجام دادن یک سری کارهای خاص به فرزندانتان وابستگی خواهید داشت.

شاید از فرزندانتان بخواهید که شما را برای خرید وسایل مورد نیازتان به فروشگاه ببرند یا زمانیکه بخواهید در مورد مالیات با آنها مشورت کنید، مجبور باشید به آنها زنگ بزنید.

تا زمانیکه در کنار فردی باشید که با او ازدواج کرده اید، احتمالا هیچ نیازی به کمک سایر افراد نخواهید داشت. این شرایط می تواند فشار موجود بر روی بچه هایتان را کمتر کند.

روش سه – آرام کردن اضطراب بچه هایتان

1. آنها را مطمئن کنید که نسبت به کاری که می خواهید انجام دهید، اطلاع کاملی دارید.

شاید بچه های شما بر این باور باشند که همسر جدیدتان از شما سوء استفاده خواهد کرد یا یک فرد نامناسبی برای شما است.

با این وجود، شما یک فرد بالغی هستید و خودتان می توانید تصمیم گیری کنید. به آنها اطلاع دهید که نگرانیشان را درک می کنید، ولی انتخاب درستی در مورد خودتان داشته اید.

برای مثال می توانید بگویید “من مطلع هستم که به من اهمیت می دهید و نگرانید که تصیمیم اشتباهی بگیرم.

با این وجود من می توانم از خودم مراقبت کنم و به تصمیم خودم اعتماد دارم.” امیدوار باشید که حرف های شما بر روی آنها تاثیرگذار باشد و همسر جدید شما را بپذیرند.پ

2. در مورد سوگوار بودن فرزندانتان در رابطه با سرپرست فوت شده حساس باشید.

است شما بتوانید این شرایط را پشت سر بگذارید و یک زن یا شوهر جدیدی داشته باشید، ولی ممکن است فرزندانتان نتوانند یک مادر یا پدر جدیدی را قبول کنند.

در زمانیکه می خواهید همسر جدیدتان را وارد خانواده کنید، باید این مورد را در نظر داشته باشید. به نحوی برخورد نکنید که انگار همسر فوت شده تان هیچ وقت وجود نداشته است.

باید از طریق انجام دادن رسوم خانوادگی از همسر فوت شده تان تجلیل کنید و خاطرات مشترکی که با هم داشته اید را بیان کنید.

در زمانیکه یک همسری فوت می کند، فرزندان نگران این موضع خواهند بود که یک همسر جدید سعی خواهد کرد تا جای سرپرست فوت شده شان را بگیرد.

فرزندانتان را مطمئن کنید که شما و همسر جدیدتان به سرپرستی که فوت کرده است، افتخار خواهید کرد و یاد او را گرامی خواهید داشت.

به فرزندانتان بگویید که از آنها انتظار ندارید که همسر جدیدتان را به اندازه همسر قبلی تان دوست داشته باشند.

در صورتیکه این رابطه جدید بلافاصله بعد از فوت شدن همسرتان شکل بگیرد، باید با احتیاط کامل عمل کنید.

در صورتیکه زمان زیادی از فوت همسرتان گذشته باشد، می توانید از فرزندانتان انتظار بیشتری در مورد درک شرایط خودتان داشته باشید.

3. نحوه مدیریت شرایط بعد از طلاق را مشخص کنید.

در صورتیکه شما و همسر قبلی تان از هم طلاق بگیرید، عکس هایش همچنان در خانه شما وجود خواهند داشت. این بدان معنا است که شما باید به روابط اجتماعی خودتان با همسر قبلیتان و همچنین همسر جدیدتان ادامه دهید.

سعی نکنید که همسر جدیدتان را به عنوان والدین بچه هایتان در نظر بگیرید. به نقش همسر قبلی تان بعد از طلاق احترام بگذارید و همچنان او را به عنوان سرپرست فرزندانتان در نظر بگیرید.

می توانید به بچه هایتان بگویید که “همسر جدید من تلاش نمی کند که نقش سرپرست شما را داشته باشد.

بلکه سعی می کنید که به یک روش متفاوتی بخشی از زندگی شما باشد. ما به رابطه شما با پدرتان احترام می گذاریم. ما نمی خواهیم که در رابطه مابین شما دخالت کنم.”

4. در مورد وضعیت مالی خودتان صحبت کنید.

هر چند که این مورد می تواند به عنوان یک مورد خودپسندانه در نظر گرفته شود، ولی در صورتیکه با یک فرد جدیدی ازدواج کنید، ممکن است فرزندانتان نگران بحث های مربوط به ارث و میراثتان باشند.

ممکن است آنها نگران این موضوع باشند که همسر جدیدتان صاحب مواردی شود که فرزندانتان احساس می کنند به خودشان تعلق خواهد گرفت.

باید به آنها اطلاع دهید که دارایی هایتان همچنان به آنها تعلق خواهند داشت و می توانید این مورد را در وصیت نامه خودتان بنویسید.

همچنین در صورتیکه عقد نامه نکاح داشته باشید، می توانید این مورد را در عقد نامه خودتان یادآوری کنید.

این کار مانع از آن خواهد شد که در صورت طلاق دادن همسر جدیدتان، این فرد بتواند بخش قابل توجهی از دارایی تان را تصاحب شود. در رابطه با این موارد با بچه های خودتان صحبت کنید تا درک بهتری نسبت به موقعیت موجود داشته باشند.

5. یک زمانی را به تنها بودن با فرزندانتان اختصاص دهید.

سعی کنید در برخی مواقع با فرزندانتان تنها باشید و همسر جدیدتان پیش شما نباشد.

یکی از عللی که در نپذیرفتن همسر جدیدتان توسط بچه هایتان نقش دارد، عبارت از این است که آنها فکر می کنند نخواهند توانست با شما تنها باشند؛ ولی الان آنها می تواند فقط با شما صحبت کنند و همسرتان در پیش شما قرار ندارد.

از طریق صحبت کردن به صورت تنها با بچه های خودتان و بدون حضور همسرتان، آنها این احساس را نخواهند داشت که به دلیل رابطه جدید شما، موقعیتشان در پیش شما تقلیل یافته است.

نویسنده: Klare Heston, LICSW

به روز رسانی شده در: 7 آوریل 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران