شاید همیشه می دانستید که شریک زندگی شما به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) مبتلا است. یا شاید شما در مراحل اولیه قرار ملاقات هستید و فقط به شما گفته اند که ADHD دارند.

صرف نظر از خود مشکل، علائم آنها می تواند بر روابط شما تأثیر بگذارد. برآوردها نشان می دهد که بین 2.5 تا 4 درصد از بزرگسالان با این بیماری زندگی می کنند. گفته می شود، ADHD اغلب تشخیص داده نمی شود، به خصوص در بزرگسالان. بنابراین می تواند حتی بیشتر از آنچه تحقیقات موجود نشان می دهد رایج باشد(منبع).

تاثیر ADHD بر ازدواج

زوج های مبتلا به ADHD به دلیل نقص در عملکرد اجرایی، توجه ضعیف و عدم کنترل تکانه، به احتمال زیاد فراموشکار، بی نظم و حواس پرت می شوند، که می تواند باعث ناامیدی همسر خود شود و احتمال شکست ازدواج را افزایش دهد(منبع).

اگر با فردی ازدواج کرده‌اید که مبتلا به اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) است، ممکن است متوجه شوید که این اختلال به طرق مختلفی بر روابط شما تأثیر می‌گذارد. 

با این حال، مهم است که بدانیم که این در هر دو جهت است. رابطه شما همچنین می تواند بر ADHD شریک زندگی شما تأثیر بگذارد.

ویژگی هایی که با ADHD مرتبط هستند می توانند الگوهای قابل پیش بینی و ثابتی را در رابطه شما ایجاد کنند. برای افرادی که راه هایی برای مدیریت این الگوها پیدا نکرده اند، ممکن است مشکلاتی پدیدار شوند(منبع).

بیش فعالی در بزرگسالان

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی وضعیتی است که بر رشد مغز شما تأثیر می گذارد. از کودکی شروع می شود. در حالی که افراد معمولاً از این وضعیت رشد می کنند، بسیاری از آنها چنین نمی کنند.

در کودکان، ADHD می تواند بر چیزهایی مانند عملکرد مدرسه و مهارت های اجتماعی تأثیر بگذارد. این می تواند اثرات بسیار مشابهی در بزرگسالان داشته باشد و بر مواردی مانند:

• عملکرد کاری
•  دوستی ها
• روابط 
•  سلامت روان تأثیر بگذارد(منبع).

اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) با الگوی مداوم بی توجهی و/یا بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود که عملکرد حداقل در دو حوزه زندگی مانند خانه، مدرسه یا محل کار را دشوار می کند(منبع).

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی بزرگسالان (ADHD) یک اختلال سلامت روان است که شامل ترکیبی از مشکلات پایدار مانند: مشکل در توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی است. ADHD بزرگسالان می تواند منجر به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه، اعتماد به نفس پایین و سایر مشکلات شود(منبع).

چالش افراد ADHD در ازدواج

اگر با فردی مبتلا به ADHD ازدواج کرده اید، رابطه شما ممکن است چالش های زیادی داشته باشد. در واقع، تحقیقات نشان داده است که احتمال شکست روابط زمانی که یکی از شرکای ADHD دارد دو برابر بیشتر از روابطی است که شرکای آن را ندارند.

بخش بزرگی از دلیل این امر این است که افراد مبتلا به این وضعیت اغلب ممکن است:

• به راحتی حواسش پرت می شود
• فراموشکار
• تکانشی
• بی قرار(منبع)

خصوصیات مردان بیش فعال

ADHD در مردان چالش های منحصر به فردی را به همراه دارد که علائم آن اغلب از بیش فعالی دوران کودکی تا بزرگسالی که با اهمال کاری، کنترل ضعیف تکانه ها و تحمل ناامیدی کم مواجه است، بروز می کند. این علائم می تواند به طور قابل توجهی بر کار، روابط و عزت نفس مرد تأثیر بگذارد. علاوه بر این، مردان مبتلا به ADHD ممکن است با انگ های زیادی در اطراف وضعیت خود مواجه شوند، که می تواند تشخیص را به تاخیر بیندازد و جستجوی کمک حرفه ای را دشوار کند(منبع).

زنان مبتلا به ADHD ممکن است بیشتر به مشکل توجه کنند، در حالی که مردان ممکن است بیش فعالی و تکانشگری را تجربه کنند.

این ممکن است یکی از دلایلی باشد که نشان می دهد مردان بیش از زنان تشخیص ADHD را دریافت می کنند. تشخیص بیش فعالی راحت تر از بی توجهی است(منبع).

مدیریت بیش فعالی در ازدواج

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) گاهی اوقات می تواند منجر به تعارض در ازدواج و روابط شود. با علائمی مانند بی توجهی و تکانشگری، برای کسانی که در یک رابطه هستند مهم است که بدانند این وضعیت چگونه می تواند بر شخص تأثیر بگذارد.

برخی از افراد ممکن است علائم خاصی از ADHD را به سختی کنترل کنند، به خصوص وقتی صحبت از رابطه باشد. به عنوان مثال می توان به این موارد اشاره کرد که همسرشان به راحتی حواسش پرت می شود، چیزهایی را که مهم هستند فراموش می کند، مانند تاریخ ها و قرار ملاقات ها، یا تصمیم گیری های تکانشی. اگر تشخیص یا درمان وجود نداشته باشد، ممکن است این مسئله حتی بزرگتر باشد(منبع).

درمان ADHD  از طریق درمان شناختی رفتاری

درمان شناختی رفتاری (CBT) اساساً آموزش مغز برای ADHD است. این یک شکل کوتاه‌مدت و هدف‌گرا از روان‌درمانی است که هدف آن تغییر الگوهای منفی تفکر و تغییر شکل احساس مراجع در مورد خود و علائم ADHD است.

CBT علائم اصلی ADHD را درمان نمی کند: بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری. بلکه به کاهش آسیب‌های زندگی افراد مبتلا به ADHD مانند اهمال کاری و مدیریت زمان کمک می‌کند.

 شواهدی وجود ندارد که CBT بتواند جایگزین درمان دارویی برای ADHD شود یا حتی دوزهای کمتری را مجاز کند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که این روش به بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر از سایر اشکال درمانی کمک می‌کند. یک مطالعه در سال 2010 توسط بیمارستان عمومی ماساچوست بوستون نشان داد که ترکیبی از دارودرمانی و CBT در کنترل علائم ADHD موثرتر از درمان دارویی به تنهایی است(منبع).

درمان اختلال ADHDدر بزگسالان با روش های نوین

نوروفیدبک:

درمان نوروفیدبک یک نوع درمانی بسیار ملایم و بدون درد است که برای درمان ADHD استفاده می شود. توسط کاردرمانگران، روانشناسان یا روان درمانگران انجام می شود و نه تنها با علائم مبارزه می کند، بلکه با علل اختلال نیز مبارزه می کند و باعث بهبود مشکل میشود. بر خلاف دارو درمانی، این درمان را می توان از سنین کودکی پیش دبستانی تا بزرگسالان مورد استفاده قرار داد.

اساس علمی این روش بیوفیدبک است که در طی آن تغییرات در فرآیندهای بدن مانند ضربان قلب یا فشار خون با استفاده از دستگاه‌ها قابل مشاهده است. در مورد نوروفیدبک، فعالیت مغز اندازه گیری می شود و از طریق مانیتور به مراجع «گزارش می شود»(منبع).

TDCS:

تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) یک درمان غیرتهاجمی تحریک مغز است که به عنوان یک درمان جایگزین یا مکمل برای اختلالات عصبی روانپزشکی مختلف استفاده می‌شود و می‌تواند یک درمان جایگزین یا مکمل برای محرک‌های روانی در اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) باشد. مطالعات و پژوهش ها شواهدی برای بهبود شناخت و علائم بالینی در کودکان و بزرگسالان ADHD ارائه کردند(منبع).

منبع : ازدواج با فرد مبتلا به ADHD