بایگانی دسته ی مشاوره

استرس یک واکنش فیزیکی و روانشناختی نرمال در مقابل درخواست های فزاینده زندگی است. مطالعات نشان می دهد که بسیاری از آمریکایی ها در طی سال چالش هایی را در راستای استرس در برخی جنبه ها تجربه می کنند. در جستجوی علل استرس به یاد داشته باشید که مغزتان از طریق سیستم هشدار با یک ساختار سیم کشی شده و درهم پیچیده ای از سلول های عصبی برای محافظت شما وارد عمل می شود. زمانی که مغز متوجه تهدید می شود به بدنتان سیگنال هایی برای آزاد کردن هورمون های پشت سرهم به منظور تقویت و سوخت رسانی ظرفیت برای واکنش ارسال می کند. این به عنوان واکنش جنگ یا گریز نامگذاری شده است.

پس از برطرف شدن عامل تهدید کننده بدنتان به حالت آرامش نرمال برمی گردد. متأسفانه، استرس های مداوم زندگی مدرن موجب می شود که سیستم هشدارتان گاهی از کار بیفتد. بدین دلیل مدیریت استرس اهمیت زیادی دارد. مدیریت استرس به شما طیفی از ابزارها برای بازسازی سیستم هشدارتان می دهد. بدون مدیریت استرس بیشتر اوقات، بدنتان همواره در یک حالت آماده باش بالایی قرار می گیرد. با گذشت زمان، سطوح بالای استرس منجر به مشکلات مضر برای سلامتی می شود. منتظر نمانید تا استرس بر سلامتی، رابطه ها یا کیفیت زندگی تان اثرمنفی بگذارد. از همین حالا تمرین یکسری از تکنیک های مدیریت استرس را آغاز کنید.

کاهش استرس

آیا کسی می داند که این روزها مضطرب شدن و آشفتگی فرآیندی موقتی نیست؟ روند زندگی مدرن موجب شده است تا یادگیری مدیریت استرس یک مهارت لازم برای هر کسی تلقی شود. بسیاری از افراد وظایف زندگی، نگهداری از اعضای خانواده و ارتباطات را تحریف می کنند با پذیرفتن مسئولیت پذیری های چندگانه ای همچون کار. یادگیری تشخیص مشکلات و اجرای راه حل ها برای تقلیل موفقیت آمیز میزان استرس مهم است.

گام نخست برای کاهش موفقیت آمیز استرس داشتن عزم راسخ برای مدیریت استرس در مورد اهداف جاری و نظارت بر سطح استرس‌تان می باشد. پس از نظارت بر سطوح استرس ، گام بعدی بازشناسی راه اندازهای استرس خواهد بود. چه وقت یا تحت چه شرایطی بیشترین استرس را تجربه می کنید؟ برخی از دلایل استرس همچون فشار کاری، مشکلات در رابطه یا مسائل مالی برای بازشناسی آسان است. اما، تنش ها و درخواست های روزمره مانند تغییر و جذب پرستارکودک یا متعهد بودن به شغل همچنین می توانند با سطح استرس تان مرتبط باشند. همچنین، رویدادهای مثبت می توانند استرس زا باشد. اگر شما متأهل شدید یک کار جدیدی را شروع کردید و نیز امسال خانه ای جدید خریدید پس سطح استرس بالایی دارید.

در حالی که رویدادهای منفی در کل استرس زا تر هستند اما مطمئن شوید که تغییرات مثبت موجود در زندگی تان نیز برآورد می شود. پس از آنکه راه اندازهای استرس خود را شناسایی کردید می توانید در مورد راهبردهای رویارویی با آنها بیندیشید. تشخیص آنکه کدام جنبه از موقعیت را می توانید کنترل کنید یک نقطه شروع خوب در این مسیر می باشد. برای مثال، درصورتی که شما زمان خیلی کمی برای سریع تر به خواب رفتن دارید به دلیل آنکه شما آشفته شده اید؛ از این رو راه حل می تواند به سادگی خاموش کردن تلویزیون باشد زمانی که اخبار سرشب خیلی آشفته کننده است. برخی اوقات دیگر مانند درخواست های بالا از جانب کار یا وقتی معشوقه تان بیمار است شما ممکن است بتوانید نحوه واکنش به موقعیت را تغییر دهید.

بعلاوه، وقتی حس می کنید نمی توانید آن را تماماً خودتان حل کنید از خانواده و دوستان تان درخواست کمک کنید. شما ممکن است از آنها بخواهید تکنیک هایی که در کم کردن استرس برای آنها بهتر بوده را به شما پیشنهاد دهند. همینطور بسیاری از افراد از تمرین تکنیک های کاهش دهنده استرس روزانه مانند نفس عمیق کشیدن، ماساژ و یا یوگا بهره مند می شوند. افراد زیادی استرس خود را از طریق تمرین خودآگاهی با مراقبه یا نگریستن به ماهیت وجود مدیریت کنند.

به یاد داشته باشید که حفظ سبک زندگی سالم برای کمک به مدیریت استرس مانند خوردن یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و داشتن خواب کافی مفید است. داشتن یک سبک زندگی سالم در کنترل دوره های استرس بالا کمک خواهد کرد. این بدان معنا نیست که استرس کلاً از زندگی شما محو می شود علاوه بر این که مدیریت استرس یک داروی یک شبه نیست بلکه با تمرین مداوم و یکپارچه کردن ضریب جهندگی خود در قالب سبک زندگی خود، شما می توانید مدیریت سطح استرس خود را یاد بگیرید و توانایی مقابله با چالش های زندگی را افزایش می دهد.

تکنیک های آرمیدگی

تکنیک های آرمیدگی بخش مهمی از مدیریت استرس به شمار می روند. اگر شما پیشرفت پیش رونده ای دارید ممکن است میزان آرمیدگی اندکی را در لیست اولویت تان بگنجانید. خودتان را فریب ندهید. هر کسی به آرامش و سرزندگی نیاز دارد. آرمیدگی از جهت حفظ سلامتی و بهزیستی و نیز بازسازی زیان هایی که استرس در روح و جسمتان ایجاد می کند بسیار با ارزش است. تقریبا هرکسی می تواند از تکنیک های آرمیدگی بهره مند شود. تکنیک های آرمیدگی می توانند به شما در کند کردن تنفستان و متمرکز کردن توجه بر اکنون و حال کمک کند. تکنیک های آرمیدگی متداول شامل مراقبه و یوگا می باشند. اما، روش های فعال تر برای دست یابی به آرمیدگی وجود دارند. برای مثال، قدم زدن در هوای آزاد یا شرکت در فعالیت های ورزشی می توانند آرام کننده باشد و به کاهش استرس کمک کنند. این که کدام تکنیک آرمیدگی را انتخاب می کنید مهم نیست بلکه مهم آن است که شما تکنیکی که برایتان مفید است را انتخاب کنید و آنکه شما در راه رسیدن به آرمیدگی به طور منظم تمرین کنید.

منبع:مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.

مطالعه ای جدید نشان می دهد که یک روش برای آرام کردن افرادی که از افسردگی رنج می برند به اشتراک گذاشتن احساسات و تجارب در سایت های رسانه اجتماعی به ویژه اینستاگرام می باشد.

مطالعه ای جدید توسط محققان دانشگاه دریکسول بیانگر آن است که برخی از کاربران، اینستاگرام را به عنوان رسانه و فضایی امن برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات مهم خصوصی در مورد خود و نیز کمک خواهی از مخاطبان می دانند.

محققان بیان می کنند “هنگام در میان گذاشتن اطلاعات با دیگران،از ارزش دغدغه های مربوط به تصور از بدن و سلامت روانی یا فیزیکی کاسته می شود، به ندرت فاش شده و به طور مکرر از آن ها واکنش ها و بازخوردهای منفی دیگران استنتاج می شود.

” ما دریافتیم که این گونه افشاگری ها علاوه بر داستان های عمیق و جزئی از تجارب مشکل شخصی حمایت اجتماعی مثبتی را از سوی مخاطبان اینستاگرام جلب می کند.

محققانی همچون دکتر آندریا فورتی، استاد دانشگاه و نازنین عندلیبی دانشجوی دکتری دانشکده کامپیوتر و انفورماتیک دانشگاه دریکسول بیان کردند که آنها همچنین این میزان خودافشاگری و رفتارهای حمایت طلبانه را در بین کاربران Redditنیز مشاهده کردند.

محققان ذکر کردند یک دلیل ممکن است بینامی های نسبی ایجاد شده از طریق اکانت های ناشناس در رسانه عمومی باشدکه به کاربران اجازه می دهد تا افشاگری های حساسی داشته باشند و از آنها کمک درخواست و دریافت کنند.

مطالعات قبلی نشان دادند افرادی که از به اشتراک گذاشتن مشکلات خود با افسردگی، اختلالات خوردن، بهره کشی، چالش های سر راه سلامت روان و دیگر مباحث حساس در شبکه های اجتماعی مانند فیسبوک خودداری می کنند به همان میزان دلایلیکه دارند آنها به شخصه تمایلی به صحبت از این قبیل موارد ندارند: به دلیل آن برچسب هایی که به آن ها زده می شود.

محققان بیان می کنند مطالعه آنها در Redditزمینه درک جدید استفاده از رسانه اجتماعی در محیط های حساس و متقبه را از بین برده است.

همچنین آن باعث شده است که آنها مجبور به یافتن افرادی شوند که از دیگر رسانه های اجتماعی برای درخواست کمک بهره مند می شوند.

عندلیبی می گوید در همان زمان ما تعاملات در رابیت و همچنین نگرش به اینستاگرام را بررسی می کردیم زیرا آن یکی از پردردسرترین سایت های رسانه اجتماعی است که مورد استفاده قرار می گیرد و نیز اینکه به کاربران اجازه ذکر استم مستعار را می دهد برخلاف فیسبوک که کاربران اجباراً باید نام واقعی خود را مندرج کنند.

علاوه بر این، ما قصد داشتیم تا نحوه ی واکنش مختلف افراد به پست های تصویری نسبت به پست های گرفته شده منحصراً متنی یا اظهارنظرات را مشاهده و بررسی کنیم.

برای بررسی این نظریه، فورتی و عندلیبی واکنش به 800نمونه از پست های اینستاگرامیرا در بوته آزمایش گذاشتند که از بیش از 95000 عکس نشان داربا عنوان”#افسردگی” که توسط 24920کاربر خاص طی یکدوره ی یک ماهه ثبت شده بودند.این یافته ها نشان می دهد که نه تنها افراد از اینستاگرام برای خودافشاگری های مهم استفاده می کنند بلکه آنها مورد حمایت مثبت تر وبدین ترتیب اظهارت تاحدی مثبت و کمتر تهاجمی از سوی مخاطبان خود قرار می گیرد. محققان شروع به پی بردن به روش هایی کردند که کاربران اینستاگرام تصاویر، زیرنویس ها و اظهاراتی با سیگنال های مورد نیاز برای برقراری ارتباط را به کار می برند. پست های گردآوردی شده با علامت “#افسردگی” طیفی از پست ها را در قالب هر دو عکس و عبارات در اختیار محققان قرار داد که در آن افراد احساسات خود را بیان کرده بودند، از مشکلات خود گفته بودند و نیز درخواست کمک کرده بودند.

برای کشف رابطه بین پست ها و واکنش مخاطبان از قبیل اظهارات و رضایت هایی که دریافت کرده بودند فورتی و عندلیبی آنها را در قالب طبقه هایی براساس نوع افشاگری ها در متن و مندرجات سازماندهی کردند که دارای بازه ای از افشاگری های کاوشگرانه حدی تعاملات اجتماعی تا افشاگری های جستجوگربیان هیجان بود.

آنها همچنین روشی برای کدگذاری محتوای تصاویر تدوین کردند و انواع پیام هایی همچون نگرانی ظاهری، مشکلات ارتباطی، بیماری، تفکرات خودکشیو تصاویری از غذا و نوشیدنی هایی که آنها اغلب هنگام صحبت از اختلالات خوردن داشتند را سازماندهی کردند.

پس از درک طبقه های کلی از پست هایی که زیر عنوان “#افسردگی” درج شده بود فورتی و عندلیبی یک روندی مشابه برای طبقه بندی کردن اظهارات موجود در مورد پست ها اتخاذ کردند. سپس، با استفاده از روش تحلیل آماری آنها توانستند میزان واکنش هایی که اکثراوقات از انواع خاص پست ها استنتاج شده بود را کشف کنند. براساس این مطالعه 41درصد از پست هایی که محققان بررسی کردند دربردارنده اظهاراتی حاکی از حمایت مثبت اجتماعی بود. آنها دریافتند که کسانی که برای بازخورد ارزش قائل می شوند یا درگیر حمایت طلبی می شوند یا دغدغه های خاصی را فاش می کنند؛ بازخوردهای دلگرم کننده تری را دریافت می کنند. برای مثال، آنها ذکر کردند کهپست های حمایت طلبانه و مشغولیت در بحث اختلالات خوردن، خودافشاگری و ارتباطات به احتمال زیاد اظهارات حمایت کننده ای علاوه بر اظهار پسندیدن دریافت می کنند،درمقایسه با انواع پست های بی ربطی که در پاسخ به حمایت طلبی یا دغدغه های اجتماعی به کار برده نمی شوند. محققان بیان کردند همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که پاسخ این پست ها اظهاراتی پیشنهاد کننده حمایت اجتماعی مانند چگونه و کجا حمایت شوند،باشد.

محققان در مطالعه خود به صورت مکتوب آورده اند که افراد آشفته یا دارای هویت معلق اغلب نیاز به بیان خود و گفتن داستان زندگی خود دارند نه فقط برای دریافت بالقوه حمایت یا یافتن افراد مشابه دیگر بلکه برای آنکه بفهمانند آنها خود را صادقانه ابراز می کنند تا تجارب آنها درک شودو هویتیمنسجم و یکپارچهشکل دهند. آنها برشمردند به نظر می رسد که افرادی که تمایلی به گفتن داستان زندگی و مصائب خود دارد نسبت به فقط قرار دادن عکس یا اشاره کردن به مشکلات موجود خود دارند اظهارات حمایتی تری از پیام هایی مانند من می دانم چگونه احساسی است، من هم چنین وضعی داشته ام، یا تو نیرومند و زیبا هستی را در پست های خود دریافت کنند.براساس این مطالعه افرادی که در رابطه با بیماری های خود پست و مطلب می گذارند بیش از دوبرابر اکثرپیام هایی که به طور خاص بیانگر بیماری نیستند، پیام های حمایتی دریافت می کنند.

فورتی و عندلیبیاظهار دارند که روانشناسان گاهی اوقات از تکنیک تجسم دیداری برای کمک به بیماران خود استفاده می کنند تا احساسات و تجاربی که برای بر زبان آوردن مشکل هستند را ابراز کنند. آنها افزودند: تأییدشدن آن تصاویر در اینستاگرام می تواند به کارکردحائز اهمیت مشابهی در تعاملات اجتماعی مجازی کمک کند. این بدان معناست که زوایای خاصی از رسانه اجتماعی وجود دارد که در آن افراد به درخواست کمک تغییر جهت می دهند و این اطلاعات باارزشی برای متخصصان سلامت فراهم می آورد که در پی کمک به کاهش این بیماری می باشند. آنها بیان کردند خطرات اجتماعی مرتبط با افشاگری های منفی امریطبیعی است و در صورتی که افراد خود را در معرض چنین خطری به ویژه در لحظات آسیب زا قرار دهند احتمالاً آنها از انجام دادن چنین کاری سود ببرند.به دنبال حمایت اجتماعی بودن و به اشتراک گذاشتن تجارب و هیجان های سخت مهم است، افراد این نیازها را به دیگران مخابره می کنند.

مشاهدات صورت گرفته دیگریاز محققاننشان می دهد کاربرانی که در مورد رفتارهایی ماند آسیب رساندن به خود یا کشمکش با اختلالات خوردن پست می گذارند تمایل به دریافت اظهاراتی از حمایت همدلانه و برانگیختن رفتارهای نامناسب می باشند. برای مثال افرادی که در مورد رفتارهای خودآزارانه پست می گذارند به احتمال برابری با اظهاراتی مانند من می دانم آن چگونه است، آن خیلی موجب آسیب رساندن به خود می شود، یا لطفاً به خودت صدمه نزن مورد استقبال قرار می گیرند. شما قوی هستی و می توانی به آن برسی. مطابق با نظر محققان این مشاهدات تعجب برانگیز این واقعیت را ایجاب می کند که افشاگری ها می تواند کاربران را به انجام رفتارهای قلدر مآبانه در بین دیگر یادداشت های منفی تحریک کند. محققان بیان کردند خودآزاری یک روش برای سازگاری با احساسات به شدت منفی و کنترل کردن است که اکثراً به عنوان یک راز سرپوشیده آن را حفظ می کنند. امکان دارد دیگران را ببینند که خود را درگیر یا عادت به درگیر شدن در رفتارهای مشابه می کنند که ممکن است مایه آرامش برخی باشد. یافته ها نشان می دهد که هر دو نوع واکنش به افشاگری های خودآزارانه مهم است و نکات ظریف موجود در این بیانات را برجسته می کند. به طور مشابه کاربرانی که اختلال خوردن خود را فاش کردند اظهارات ترغیب کننده این رفتار را دریافت کردند که حمایت سازنده گرا و تصور از خود مثبتی مانند لطفاً سریع غذا نخور یا به هریک از پیشنهادات نگاه کن، یا شما همانطور که هستی، زیبا به نظر می رسیرا نشان می داد،.

محققان برشمردند، لازم به ذکر است که افشاگری های مرتبط با اختلال خوردن شمار زیادی از اظهارات حمایت کننده رفتارهای مضر در پی ندارد. عندلیبی بیان کرد یافته های ما دغدغه ها و روایت های مشهور را با هم به طوری درهم می آمیزندو این چنین افشاگری هایی ممکن است اختلال خوردن یا اختلالات به طور ذاتی مشکل زا را ترغیب کند. از نظر آماری یافته های ما نشان می دهد افرادی که مضمون هایی حاکی از اختلالات خوردن را به اشتراک می گذارند آنها اظهارات زیادی از رفتارهای حمایت کننده یبیماری افزا را دریافت نمی کنند. آیا اینستاگرام به عنوان یک اختلال پرخوری یا اجتماع خودآزاری زیاد مورد استفاده قرار می گیرد؟ ما هنوز هم در این باره چیزی نمی دانیم. در این مطالعه ما ابتدا تفاوت های ظریف تعاملات پیرامون این افشاگری های حساس را به تفصیل بیان می کنیم.

این نخستین گام لازم برای درک تأثیر این تعاملات بر کاربران اینستاگرام است. چگونهکاربران این اظهارات را دریافت می کنند و چگونگی تأثیر این اظهارات و تعاملات بر سلامت و رفتار آنها حیطهتحقیقاتی مهمی برای مطالعات آینده است. به تازگی اینستاگرام یک ابزار جلوگیری از خودکشی را در اختیار افراد نهاده است که به کاربران فرصت می دهد تا اپراتورها را با فکر کردن به اینکه ممکن است کسی در آن لحظه دچار دردسر شده باشددر حالت آماده باش قرار دهند. این اپراتورها می توانند به کاربران روی خط در حالی که عندلیبی اظهار داشت این یک گام از راهنمایی صحیح است اما آن فقط بسیاریاز نیازهایی و نه همه را می گوید که باید رعایت و منظور شوند تا افراد واقعاً بتوانند عضو جامعه کاربران باشند. عندلیبی در ادامهبیان کرد خط مشی رسانه های اجتماعی همچون اینستاگرام که افراد برای ارتباط با افراد مشابه دیگری برای به اشتراک گذاشتن تجارب مشکل آنها اتخاذ کرده اند و به دنبال حمایت هستند باید زمینه ساز روش های تسهیل ارتباطات امن و حمایت گرایانه باشد. نسبت به جذب شدن به این افراد بدون توجه به این خط مشی ها یا طرح تصمیماتی که بیشتر افشاگری های حساس را لکه دار می کند در عوض آنها باید برای پیشرفت این ارتباطات حمایت جو که اساساً ریشه در خط مشی های آنها دارد کار کنند. تحقیق فورتی و عندلیبی گام دیگری در راستای درک کامل تر اینکه چگونه رسانه اجتماعی به روشی که افراد خود را بیان می کنند و ارتباط برقرار می کند به ویژه هنگام بدنام شدن از نظر اجتماعی و یا دیگر بافت های حساس درهم پیچیده می شود. آنها بیان کردند: ضمن آنکه در برخی ازسبک ها، آن بدان معناست که افراد زیر بار بیانات خارجی و برقراری ارتباط با دیگران با اشراف بر درک اینکه افراد از سایت های سازمان یافته اجتماعی چگونه استفاده می کنند، نمی روند؛ که در واقع اشکال ظریف زیادی از ارتباطاتی که در نقاط دیگر رخ نمی دهد را آشکار می سازد.

عندلیبی بیان کرد مهم است نوع نیازهای جوامع خاص ودارای سابقه اخلاقی بد همچون مبتلایان به ایدز کشف شود و نحوه ای که هنگام ورود به رسانه اجتماعی ما می توانیم پذیراتر و در عین حال محتاط عمل کنیم را بسنجیم دوره خط مشی های تفکر مجازی که خاص زندگی واقع نیستند گذشته است و این فضاها ممکن است به طرق مختلفی اثر معناداری بر زندگی افراد داشته باشد، پس نیاز است تا هنگام برنامه ریزی کردن در این رسانه ها برای پیشبرد حمایت و در عین حال کاهش سوءاستفاده تمرکز کنیم. آنها نشان می دهند که تحقیقات باید بر درنظر گرفتن اثرات تعاملات منتج به افشاگری های حساس به منظور کشف آنکه آیا کمک و حمایت پیشنهاد شده در زندگی افراد اثرگذار است یا خیر، مداومت کنند.

منبع:مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.
 

وقتی ما به ارتباط می اندیشیم، به طور کلی آن را در دو طبقه رفتار کلامی و غیرکلامی تقسیم می کنیم. اما براساس مدل ارتباط”چهار گوش” ما از طریق چهار کانال مجزا صحبت می کنیم و گوش می دهیم. حال سؤال اینجاست،زمانی که شما از طریق یکی از این کانال ها مراوده می کنید مخاطب شما چه چیزی را می شنود؟ یک مطالعه جدید که در نوروساینس رفتاری به کار برده شده است بر بررسی عوامل تأثیرگذار بر نحوه ای که پیام شما دریافت می شود بر نقش انتقال دهنده ی عصبی هورمون اُکسی توسین متمرکز شد. اگرچه اساس آن نوروساینس است اما این مطالعه درکی از نحوه ای که شما مطمئن می شوید مخاطب شما واقعا به آنچه شما مایلید بشنوند گوش می دهند را فراهم می کند.میشل فادمیر و همکاران از دانشگاه مونیخ (2016) کار خود را بر اساس نظریه مدل چهار گوش بنیان نهادند که در آن پیشنهاد می دهد که هر پیام کلامی حاوی چهار بُعد مختلف از ارتباط است:

1-مضمون واقعی: اطلاعات محض، خاص و واقعی

2-خودآشکار سازی:اطلاعاتی در مورد خود که شما دوست دارید با شخص دیگری به اشتراک بگذارید

3-ارتباط:اصطلاحی که بیانگر احساسی است که شما در مورد شخص دیگری و در مورد رابطه خود با شخص دیگری دارید.

4-خواهش: در خواستی که شما از شخص دیگر می کنید

این مدل نشان می دهد که شما با دیگران چه چیزی را مخابره می کنید که به پیامی که شما امیدوارید توسط طرف مقابل دریافت شود بستگی دارد. اگر می خواهید موضوعات ارتباطی را مدنظر قرار دهید، آن شامل ابعادی است که شما بر آن تأکید دارید. شما به همسر خود اطلاعاتی در مورد آب و هوا نمی دهید هنگامی که قصد دارید به تضاد موجود در مورد اینکه آیا همانقدر که شما او را دوست دارید او نیز شما را دوست دارد یا خیر پایان دهید. اما، آنچه از جانب گیرنده پیام شما شنیده می شود دارای واضحیت زیادی نیست. همسر شما به طور بالقوه با هر چهار گوش گوش می دهد و تصمیم می گیرد که کدام بعد پیام شما حاکی از انتقال است. مثال آب و هوا شاید حدکرانی اندکی باشد اما آنچه ممکن است در حین تلاش کردن شمابرای حل کردنتعارض در مورد نحوه ی اداره دخل و خرج خانواده توسط خود و همسر شما رخ دهد را در نظر بگیرید. همسر شما ممکن است فکر کند که شما اطلاعات واقعی را ابراز می کنید(موجودی حساب بانکی خود) زمانی که در عوض شما امیدوارید که گفتگو به آزادی بیشتر و مراوده بهتری در کل در مورد هزینه های مالی شما منجر خواهد شد.

مثالی دیگر از مطالعه فاد میر و همکاران توصیف شده است که شامل ارتباطی است که در آن شما درصدد ارسال یک پیام با محتوای خواهش مانند اینکه ببینید آیا دوست شما از گربه شما در مدتدر دسترس نبودنشما به مدت چند روز مراقبت می کند، هستید. گیرنده پیام شما می تواند در مورد نادیده گرفتن خواهش و در عوض پنداشتن آنکه شما صرفاً در مورد میزان مراقبت از گربه خود صحبت می کنید تصمیم بگیرد. نویسندگان معتقدند کهپیام های دربردارندۀ تمایل مخابره خواهش برای فهماندن و درک شدن از سوی طرف مقابل به منظور تولید نتایج دلخواه مشکل تر می باشند. براساس استدلال آنها این بدان دلیل است که خواهش ها، تلاش های بیشتری را برای پردازش توسط گیرنده می طلبند:”اساس این احتمال برداشت از ارتباط است مانند تبادل اجتماعی یا حتی عمل مشارکت یک سویه از جانب گیرنده پیام”. پیامِ درخواست تلاش می کند تا تأثیر را خلق کند. گیرنده باید تصمیم گیرد که آیا می تواند به درک این تأثیر کمکی کند یا خیر. همچنین شما به عنوان یک گوینده می دانید که چنین پیامی ممکن است به آن نتیجه دلخواه منجر نشود پس شما ممکن است پیام ها را خیلی موفقیت آمیز مخابره نکنید.

محققان برای تعیین اینکه افراد هنگامی که حس همدلی آنها برانگیخته می شود در پیام های خواهش فعال و پذیراتر هستند یا خیر، کانال های به لحاظ اجتماعی مسئول در شرکت کنندگان را از طریق دادن دوزهایی تودماغی اُکسی توسین به آنهانیز اضافه و درگیر کردند. یکی از این اثرات اولیه هورمونی افزایش همدلی است. اگر همدلی آنها برانگیخته شود شرکت کنندگان می بایست بیشتر به اتخاذ پیام خواهش متمایل باشند.

برای آزمایش اثر اُکسی توسین در مقابل پلاسیبو بر تفسیر پیام خواهش از 43شرکت کنند مرد(با میانگین سنی 30سال) درخواست شد تا پرسشنامه ارتباط چهار گوشی را تکمیل کنند. این پرسشنامه شامل 16بخش بود که از شرکت کنندگان خواسته شد تا میزانی که آنها یکی از این چهار نوع پیام را از خود بروز می دهند رتبه بندی کنند. یک سناریو از شرکت کنندگان خواسته شد تا آنچه دوست آنها برای دعوای با دوست دختر خود گفته است را تجسم کنند. حال، شرکت کنندگان باید چهار تفسیری را که آنها گمان می کنند آن عبارت یا بیان مخابره کرده است را درجه بندی کنند(تفسیری که از آن گفته دارند را درجه بندی کنند). در این مثال، پیام باید حاوی مضمون واقعی(من باید با دوست دخترم بجنگم)، خودافشاگری(من نگران رابطه ام هستم)، اطلاعات ارتباطی(من فکر می کنم بتوانم با شما درمورد دوست دخترم صحبت کنم) یا خواهش(لطفاً به حرف هایم گوش دهید سپس من را راهنمایی کنید) باشد. در کل به شرکت کنندگانی که اُکسی توسین داده شد بعد خواهش را تابالاترین حد چهار تفسیر ممکن رتبه بندی کردند. این یافته ها با این باور نویسندگان که پیام های مخابره کننده خواهش، به احتمال بیشتری برای شکل گیری ارتباط اجتماعی صورت می پذیرند، سازگار است. گرچه، درست است که خواهش ها مستلزم تلاش بیشتری در جزئی از مخاطب برای نشان دادن تمایلشما به کمک می باشد، اما شما گیرنده پیام را به نشان دادن واکنش در یک حالت فردی تری تحریک می کنید.می توان گفتکه اُکسی توسین تأثیر گذار بوده است زیرا آن شرکت کنندگان را به شنیدن پیام به عنوان یک خواهش یا درخواست برای کمک و نه یک اظهار نظر واقعی تحریک کرده است.

ما نه تنها ما نمی توانیم همواره به دوستان و اعضای خانواده اُکسی توسین بدهیم تا آنها بتوانند بر خواهش های را اجرا کنند بلکه ما هنوز هم می توانیم از این مطالعه یاد بگیریم. با واضح نمودن آن که درخواست، درخواست است، شما می توانید کانال های متقابلی بین خود و افرادی که با شما تعامل می کنند بگشایید. برای مثال، اگر می خواهید همسرشماتلاش بیشتری در جهت متعادل کردن هزینه های مالی انجام دهد به جای گفتن آنکه شما چقدر وقت صرف کرده اید(اطلاعات) به همسرخود اجازه دهید بداند که شما دوست دارید او کمک کند. زمانی که به طور واضح تری ارتباط برقرار می کنید احتمال بیشتری را فراهم می سازید که گوش خواهش همسر شما در جهت آن کانال موردنظر متمایل شود.

به طور مشابه، زمانی که تلاش می کنیم تا به طور کامل آنچه دیگران به ما می گویند را درک کنیم، تلاش بیشتری صورت می گیرد و در اینکه آیا پیام خواهشی را که دریافت می کنیم به عنوان یکی از آن سه بعد دیگر تحریف شده است یا خیر، قضاوت می کنیم. داشتن تعاملات اجتماعی رضایت بخش تر بدان معناست که ما باید همه تلاش خود را برای مراوده کردن و شنیدن از طریق چهار گوش خود به کار گیریم.

چهار گوش خود گوش دهید

وقتی ما به ارتباط می اندیشیم، به طور کلی آن را در دو طبقه رفتار کلامی و غیرکلامی تقسیم می کنیم. اما براساس مدل ارتباط”چهار گوش” ما از طریق چهار کانال مجزا صحبت می کنیم و گوش می دهیم. حال سؤال اینجاست،زمانی که شما از طریق یکی از این کانال ها مراوده می کنید مخاطب شما چه چیزی را می شنود؟ یک مطالعه جدید که در نوروساینس رفتاری به کار برده شده است بر بررسی عوامل تأثیرگذار بر نحوه ای که پیام شما دریافت می شود بر نقش انتقال دهنده ی عصبی هورمون اُکسی توسین متمرکز شد. اگرچه اساس آن نوروساینس است اما این مطالعه درکی از نحوه ای که شما مطمئن می شوید مخاطب شما واقعا به آنچه شما مایلید بشنوند گوش می دهند را فراهم می کند.میشل فادمیر و همکاران از دانشگاه مونیخ (2016) کار خود را بر اساس نظریه مدل چهار گوش بنیان نهادند که در آن پیشنهاد می دهد که هر پیام کلامی حاوی چهار بُعد مختلف از ارتباط است:

1-مضمون واقعی: اطلاعات محض، خاص و واقعی

2-خودآشکار سازی:اطلاعاتی در مورد خود که شما دوست دارید با شخص دیگری به اشتراک بگذارید

3-ارتباط:اصطلاحی که بیانگر احساسی است که شما در مورد شخص دیگری و در مورد رابطه خود با شخص دیگری دارید.

4-خواهش: در خواستی که شما از شخص دیگر می کنید

این مدل نشان می دهد که شما با دیگران چه چیزی را مخابره می کنید که به پیامی که شما امیدوارید توسط طرف مقابل دریافت شود بستگی دارد. اگر می خواهید موضوعات ارتباطی را مدنظر قرار دهید، آن شامل ابعادی است که شما بر آن تأکید دارید. شما به همسر خود اطلاعاتی در مورد آب و هوا نمی دهید هنگامی که قصد دارید به تضاد موجود در مورد اینکه آیا همانقدر که شما او را دوست دارید او نیز شما را دوست دارد یا خیر پایان دهید. اما، آنچه از جانب گیرنده پیام شما شنیده می شود دارای واضحیت زیادی نیست. همسر شما به طور بالقوه با هر چهار گوش گوش می دهد و تصمیم می گیرد که کدام بعد پیام شما حاکی از انتقال است. مثال آب و هوا شاید حدکرانی اندکی باشد اما آنچه ممکن است در حین تلاش کردن شمابرای حل کردنتعارض در مورد نحوه ی اداره دخل و خرج خانواده توسط خود و همسر شما رخ دهد را در نظر بگیرید. همسر شما ممکن است فکر کند که شما اطلاعات واقعی را ابراز می کنید(موجودی حساب بانکی خود) زمانی که در عوض شما امیدوارید که گفتگو به آزادی بیشتر و مراوده بهتری در کل در مورد هزینه های مالی شما منجر خواهد شد.

مثالی دیگر از مطالعه فاد میر و همکاران توصیف شده است که شامل ارتباطی است که در آن شما درصدد ارسال یک پیام با محتوای خواهش مانند اینکه ببینید آیا دوست شما از گربه شما در مدتدر دسترس نبودنشما به مدت چند روز مراقبت می کند، هستید. گیرنده پیام شما می تواند در مورد نادیده گرفتن خواهش و در عوض پنداشتن آنکه شما صرفاً در مورد میزان مراقبت از گربه خود صحبت می کنید تصمیم بگیرد. نویسندگان معتقدند کهپیام های دربردارندۀ تمایل مخابره خواهش برای فهماندن و درک شدن از سوی طرف مقابل به منظور تولید نتایج دلخواه مشکل تر می باشند. براساس استدلال آنها این بدان دلیل است که خواهش ها، تلاش های بیشتری را برای پردازش توسط گیرنده می طلبند:”اساس این احتمال برداشت از ارتباط است مانند تبادل اجتماعی یا حتی عمل مشارکت یک سویه از جانب گیرنده پیام”. پیامِ درخواست تلاش می کند تا تأثیر را خلق کند. گیرنده باید تصمیم گیرد که آیا می تواند به درک این تأثیر کمکی کند یا خیر. همچنین شما به عنوان یک گوینده می دانید که چنین پیامی ممکن است به آن نتیجه دلخواه منجر نشود پس شما ممکن است پیام ها را خیلی موفقیت آمیز مخابره نکنید.

محققان برای تعیین اینکه افراد هنگامی که حس همدلی آنها برانگیخته می شود در پیام های خواهش فعال و پذیراتر هستند یا خیر، کانال های به لحاظ اجتماعی مسئول در شرکت کنندگان را از طریق دادن دوزهایی تودماغی اُکسی توسین به آنهانیز اضافه و درگیر کردند. یکی از این اثرات اولیه هورمونی افزایش همدلی است. اگر همدلی آنها برانگیخته شود شرکت کنندگان می بایست بیشتر به اتخاذ پیام خواهش متمایل باشند.

برای آزمایش اثر اُکسی توسین در مقابل پلاسیبو بر تفسیر پیام خواهش از 43شرکت کنند مرد(با میانگین سنی 30سال) درخواست شد تا پرسشنامه ارتباط چهار گوشی را تکمیل کنند. این پرسشنامه شامل 16بخش بود که از شرکت کنندگان خواسته شد تا میزانی که آنها یکی از این چهار نوع پیام را از خود بروز می دهند رتبه بندی کنند. یک سناریو از شرکت کنندگان خواسته شد تا آنچه دوست آنها برای دعوای با دوست دختر خود گفته است را تجسم کنند. حال، شرکت کنندگان باید چهار تفسیری را که آنها گمان می کنند آن عبارت یا بیان مخابره کرده است را درجه بندی کنند(تفسیری که از آن گفته دارند را درجه بندی کنند). در این مثال، پیام باید حاوی مضمون واقعی(من باید با دوست دخترم بجنگم)، خودافشاگری(من نگران رابطه ام هستم)، اطلاعات ارتباطی(من فکر می کنم بتوانم با شما درمورد دوست دخترم صحبت کنم) یا خواهش(لطفاً به حرف هایم گوش دهید سپس من را راهنمایی کنید) باشد. در کل به شرکت کنندگانی که اُکسی توسین داده شد بعد خواهش را تابالاترین حد چهار تفسیر ممکن رتبه بندی کردند. این یافته ها با این باور نویسندگان که پیام های مخابره کننده خواهش، به احتمال بیشتری برای شکل گیری ارتباط اجتماعی صورت می پذیرند، سازگار است. گرچه، درست است که خواهش ها مستلزم تلاش بیشتری در جزئی از مخاطب برای نشان دادن تمایلشما به کمک می باشد، اما شما گیرنده پیام را به نشان دادن واکنش در یک حالت فردی تری تحریک می کنید.می توان گفتکه اُکسی توسین تأثیر گذار بوده است زیرا آن شرکت کنندگان را به شنیدن پیام به عنوان یک خواهش یا درخواست برای کمک و نه یک اظهار نظر واقعی تحریک کرده است.

ما نه تنها ما نمی توانیم همواره به دوستان و اعضای خانواده اُکسی توسین بدهیم تا آنها بتوانند بر خواهش های را اجرا کنند بلکه ما هنوز هم می توانیم از این مطالعه یاد بگیریم. با واضح نمودن آن که درخواست، درخواست است، شما می توانید کانال های متقابلی بین خود و افرادی که با شما تعامل می کنند بگشایید. برای مثال، اگر می خواهید همسرشماتلاش بیشتری در جهت متعادل کردن هزینه های مالی انجام دهد به جای گفتن آنکه شما چقدر وقت صرف کرده اید(اطلاعات) به همسرخود اجازه دهید بداند که شما دوست دارید او کمک کند. زمانی که به طور واضح تری ارتباط برقرار می کنید احتمال بیشتری را فراهم می سازید که گوش خواهش همسر شما در جهت آن کانال موردنظر متمایل شود.

به طور مشابه، زمانی که تلاش می کنیم تا به طور کامل آنچه دیگران به ما می گویند را درک کنیم، تلاش بیشتری صورت می گیرد و در اینکه آیا پیام خواهشی را که دریافت می کنیم به عنوان یکی از آن سه بعد دیگر تحریف شده است یا خیر، قضاوت می کنیم. داشتن تعاملات اجتماعی رضایت بخش تر بدان معناست که ما باید همه تلاش خود را برای مراوده کردن و شنیدن از طریق چهار گوش خود به کار گیریم.

نوشته شده توسط هیثر گیلمور

آیا جزو والدین کودکی نوپا هستید؟ آیا احساس در هم شکستگی می کنید؟ یا فقط دوست دارید که بدانید چطور از زمان، موثرتر استفاده کنید و زیاد حس پریشانی نکنید؟

این طرح عملی مدیریت زمان 5 مرحله ی را به کار ببندید تا اضطراب را کاهش دهید، خلاقیت خود را بیفزایید، و شادتر زندگی کنید و در طی این زمان شگفت انگیز و زیبا و پر هرج و مرجی که کودکتان رشد می یابد، زندگی ملایمِ پر آرامش تری داشته باشید.

طرح عملی مدیریت زمان 5 مرحله ای

1 . آشفتگی هایتان را فهرست بندی کنید

1. این فرآیند را با قرار دادن بیرون از فهرست هرچه دوست دارید انجام دهید شروع کنید . همینطور از کاغذ و قلم استفاده کنید یا فهرست خود را تایپ کنید. فقط هر چیزی که فکر کنید ممکن است نیاز باشد تا بروید و انجامش دهید را یادداشت کنید.

2 . با برنامه ریزی مبادرت به مدیریت زمان کنید

1. فهرست خودتان را دسته بندی کنید ( از قبیل چیزهایی که لازم است برای بچه ها انجام دهم، برای خانه انجام دهم، برای کارم انجامش دهم، یا برای خورد و خوراک و غیره)

2. زمانی را شناسایی کنید که بتوانید برای وظایف مشخص روتین خود آماده شوید (مثلا بخشی از یک روز روتین یا چیزی شبیه جمعه را با بکارگیریِ دوی سرعت خلاقیت، دست از وظایف روزمره بکشید.)

3 . اقدامات به عمل آمده راجع به نوزاد

1. بی درنگ شروع به شناساییِ خرده وظایف کنید.

4 . پیشرفت خود را تشخیص دهید

1. غالب اوقات، ما به وسیله چیزهایی که باید انجامشان دهیم آشفته می شویم، اما بایستی برای انجام آنچه متعهد به آنیم، به خودمان امتیاز بدهیم.

5 . تحصیل موفقیت

1. بدانید که اگر یکی دو روز را اینجا و آنجا از دست دادید یا از برنامه تان منحرف شدید اشکالی ندارد. بطور خیلی ساده برنامه را به خودتان یادآوری کنید و به یاد بیاورید که چرا سعی دارید در مدیریت وقت خود بهتر شوید (تا زندگی آرام تری را تجربه و برآورده کنید و اضطراب را کاهش دهید –یا هرآنچه مطابق استدلالتان می خواهید انجامش دهید).

2. پس مجددا وارد عمل شوید و با برنامه جلو بروید.

منبع:مرکز مشاوره ستاره ایرانیان