فرونشینی جنسی در چه قسمتی از چرخه پاسخ جنسی قرار دارد؟ آخرین مرحله از چهار گانه پاسخ جنسی، مراحله جنسی می باشد. در این مرحله، بدن به حالت سکون قبل از رابطه جنسی بر می گردد اما برخی احساس متفاوتی را تجربه می کنند. چرا؟

اگر ارگاسم روی دهد این مرحله به سرعت اتفاق می افتد و فرد آرامش و لذت را تجربه می کند اما در صورتی که ارگاسم رخ ندهد، مرحله فرونشینی ساعت ها طول می کشد و حتی با احساس ناراحتی و ناکامی همراه می باشد.

مرحله فرونشینی جنسی مانند دیگر مراحل پاسخ جنسی در میان زنان و مردان با تفاوت هایی همراه می باشد، که در ادامه مقاله به بررسی آن می پردازیم، علاوه بر این تغییرات فیزیکی و روانی که در مرحله فرونشینی رابطه جنسی ایجاد می شود را مورد بررسی قرار می دهیم.

در صورتی که عملکرد جنسی به صورت ناقص انجام شود با اختلالات روانی همراه خواهد بود که در این شرایط زوجین می توانند از مشاوره جنسی کمک بگیرند تا به ثبات روانی برسند و لذت و خوشی در روابط بیشتر احساس شود.

مرحله فرونشینی جنسی

همان طور که گفته شد رابطه جنسی از چهار مرحله تشکیل شده است که شامل آغاز میل جنسی، برانگیختگی جنسی، ارگاسم و فرونشینی جنسی می باشد.

مرحله فرونشینی جنسی آخرین مرحله از رابطه جنسی می باشد که بعد از ارگاسم به وقوع می پیوند و یا در صورت عدم ارگاسم، فرد به تدریج دچار فرونشینی جنسی می شود. ممکن است فرونشینی جنسی در این حالت ساعت ها طول بکشد و احساس ناخوشایند و حتی ناراحت کننده ای را در فرد ایجاد کند.

در چرخه پاسخ جنسی بسیار اهمیت دارد که سه مرحله اول به چه صورت سپری شود تا فرد بتواند در مرحله آخر که فرونشینی جنسی است احساس لذت و خوشی را تجربه کند و به آرامش برسد، گاهی اوقات فرد به ارگاسم نمی رسد اما می بیند که شریک جنسی اش به اوج لذت رسیده است در این شرایط حس رضایت به سراغ او می آید و از رابطه جنسی اش راضی می شود.

تغییرات جسمی و روانی در فرونشینی جنسی

در مرحله فرونشینی جنسی تغییراتی در جسم و روان فرد ایجاد می شود که برخی از تغییرات شامل موارد زیر می شود:

• تغییراتی که در فرد ایجاد می شود به حالت اولیه بر می گردد.
• عروق احتقان از بین می رود.
• حالت نعوظ و تحریک از بین می رود.
• رطوبت واژن نیز تمام می شود.

از نظر روانی احساس فرد بسته به رابطه جنسی او دارد و در برخی از موارد باعث کاهش تنش و دستیابی به آرامش می شود اما گاهی اوقات بالعکس می باشد و فرد احساس سرخوردگی، ناامیدی و یاس می کند.

در صورتی که این ناکامی زیاد باشد رضایت رابطه جنسی و زناشویی کاهش می یابد و این مسئله افسردگی، اضطراب و دیگر اختلالات را به همراه خواهد داشت.

بعد از فرونشینی جنسی زنان اگر به ارگاسم رسیده باشند احساس آرامش و خوشی به آن ها دست می دهد. در عین حال ممکن است فرد بی حالی و خستگی را تجربه کند که در مردان بیشتر نشان داده می شود.

فرد در این مرحله نیاز به آرامش و استراحت دارد و باید ساعتی را به استراحت بگذراند. اگر زوجین با این تفاوت ها آشنا نباشند ممکن است دلخوری را تجربه کنند.

آگاهی در مورد مسائل جنسی و تفاوت های جنسی باعث می شود تا افراد درک بهتری از یکدیگر داشته باشند. توجه به این نکات بسیار مهم است و باید در اولین رابطه جنسی آن ها را در نظر گرفت. زیرا اولین رابطه جنسی پایه گذار احساسات جنسی روابط بعدی می باشد.

تفاوت های زنان و مردان در فرونشینی جنسی

زنان و مردان در مرحله فرونشینی جنسی تفاوت هایی با یکدیگر دارند و نیازهای آن ها متفاوت می باشد به عنوان مثال زنان بعد از مرحله ارگاسم و در مرحله فرونشینی نیاز به توجه و محبت دارند و دریافت محبت در هر کدام از آن ها متفاوت است.

برخی از آن دوست دارند آغوش کشیده شوند و نوازش جسمانی دریافت کنند، در حالی که برخی از آن ها دوست دارند همسرشان با آن ها صحبت کند، تنهایی را تجربه کننده و غیره.

اما اکثر آن ها خواهان توجه و محبت هستند زیرا رابطه جنسی برای زنان نوعی صمیمیت زناشویی می باشد و زنان در مرحله فرونشینی جنسی نیاز دارند ابراز محبت ادامه داشته باشد.

برخی از مردان به این مرحله توجه نمی کنند و یا نسبت به این مرحله آگاهی لازم را ندارند در نتیجه بدون توجه به نیاز زنان، آن ها را رها کرده یا می خوابند. این نوع رفتار مردان برای زنان اذیت کننده هستند.

اما توجه داشته باشید که مردان بعد از فرونشینی جنسی نیاز به استراحت و آرامش دارند، ولی می توانند نیاز خودشان را کمی به تعویق بیندازند تا نیاز همسرشان برآورده شود و رضایت هردو طرف در رابطه فراهم شود.

زنان در مرحله فرونشینی جنسی می توانند به فعالیت جنسی شان ادامه دهند و برخی از زنان در این مرحله نیاز به شروع دوباره یا ادامه رابطه جنسی را دارند، زیرا زنان می توانند ارگاسم چندگانه را تجربه کنند.

اما مردان بعد از ارگاسم و فرونشینی جنسی از چند دقیقه تا چند ساعت امکان برقراری رابطه مجدد را ندارند و برانگیختگی در همان لحظه برای آن ها امکان پذیر نمی باشد بنابراین پس از ارگاسم امکان دخول و رابطه برای مردان غیر ممکن است.

یکی دیگر از ویژگی مردان بعد از ارگاسم، افزایش تمرکز و بالا رفتن توانایی فکری آن ها می باشد و در این حالت ممکن است ذهنشان درگیر شود و زنان این امر به سردی عاطفی تعبیر می کنند.

در این شرایط زوجین باید در مورد نیازهایشان با یکدیگر صحبت کنند تا با بدن یکدیگر آشنا شوند و سوء برداشت هایشان را به درستی مدیریت کنند تا به دلیل افکار اشتباه به سمت سردی کشیده نشود.

رفتارهای مناسب در فرونشینی جنسی

رابطه جنسی موفق با پیامدهای مثبتی همراه می باشد به همین دلیل افراد باید مهارت ها و آگاهی لازم در مورد رابطه جنسی داشته باشند و بدانند بعد از انزال چه کنند و چه رفتاری داشته باشند تا تمایل همسرشان به رابطه کاهش نیابد. در این مقاله برخی از رفتارهایی که بعد از رابطه جنسی باید مورد توجه قرار گیرد را بیان می کنیم:

1. پس از رابطه کنار همسرتان بوده و به هیچ عنوان رختخواب را ترک نکنید.
2. با هم گفتگو کرده و یکدیگر را نوازش کنید.
3. با هم به موسیقی ملایم گوش داده و چشم های خود را ببندید.
4. از احساس خوبی که هنگام رابطه داشتید صحبت کنید.
5. بلافاصله حمام نرفته و پیشنهاد حمام دو نفره را مطرح کنید.
6. اگر دوست دارید یکدیگر را ماساژ بدهید
7. نوازش و بوسه می تواند معجزه کند.

روش های پیشگیری از بارداری

اگر رابطه جنسی محافظت شده نداشته و یا در زمان نزدیکی متوجه پارگی کاندوم شده اید اما به هر دلیل دیگری قصد باردار شدن ندارید و نگران بارداری هستید استرس به وجود آمده بعد از رابطه می تواند حال خوش شما را خراب کند و دچار استرس شدید شوید.

در این شرایط باید برنامه ریزی داشته باشید تا اضطراب و تشویش به سراغ شما نیاید، زیرا تکرار این استرس و اضطراب بر روی میل جنسی شما اثر می گذارد و تاثیرات منفی بر روی روابط جنسی خواهد داشت. در این خصوص سعی کنید آموزش های جنسی لازم را دریافت کنید تا رابطه جنسی خوب و رضایت بخشی را تجربه کنید.

تصورات فراوانی پیرامون موضوع عقیم سازی وجود دارد و برخی از افراد فکر می کنند که جراحی عقیم سازی بر روی عملکرد جنسی تاثیر منفی می گذارد و مانع از لذت جنسی مناسب و کافی می شود. اما در این خصوص تحقیقاتی انجام شده است و این تصور را رد کرده اند و صحت ندارد.

زیرا افراد بسیاری جراحی عقیم سازی را انجام داده اند اما در برانگیختگی جنسی آن ها هیچ اختلالی به وجود نیامده و تاثیری بر روی روابط جنسی شان نداشته است.

سخن آخر

برای مشاوره بهتر است از مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید، این مرکز از متخصصان و مشاوران با تجربه تشکیل شده است، چندین سال سابقه داشته و خدماتی در زمینه های مختلف از جمله مسائل جنسی و روابط زناشویی ارائه می دهد و از بهترین و جامع ترین مراکز روانشناسی می باشد.

این مرکز خدمات خود را در بالاترین کیفیت ارائه می دهد و مردم می توانند در هر نقطه از کشور به صورت تلفنی و حضوری با مشاوران ارتباط برقرار کنند تا راهکارهای لازم برای مشکل شان را دریافت نمایند.

منبع: فرونشینی جنسی پس از ارگاسم

مشاوره فردی فرصتی شخصی برای دریافت حمایت و تجربه رشد در دوران چالش برانگیز زندگی است. مشاوره فردی می تواند به فرد کمک کند تا با بسیاری از موضوعات شخصی در زندگی مانند خشم، افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، چالش های ازدواج و روابط، مشکلات والدین، مشکلات مدرسه، تغییرات شغلی و غیره مقابله کند.

مشاوره فردی (که گاهی اوقات روان درمانی، گفتگو درمانی یا درمان نامیده می شود) فرآیندی است که از طریق آن مراجعان به صورت انفرادی با یک پزشک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده در محیطی امن، مراقبتی و محرمانه کار می کنند. مشاوره به افراد این امکان را می دهد که احساسات، باورها و رفتارهای خود را کشف کنند، خاطرات چالش برانگیز یا تاثیرگذار را بررسی کنند، جنبه هایی از زندگی خود را که دوست دارند تغییر دهند شناسایی کنند، خود و دیگران را بهتر درک کنند، اهداف شخصی تعیین کنند و برای تغییر مطلوب تلاش کنند.

مشاوره فردی، مشاوره ای است که بر نگرانی های فوری یا آینده نزدیک فرد متمرکز است. مشاوره فردی ممکن است شامل مشاوره و برنامه ریزی شغلی، غم و اندوه پس از مرگ یکی از عزیزان یا برخورد با مشکلات در یک شغل قبل از بزرگ شدن آنها باشد. مشاوره فردی یک بحث انفرادی بین مشاور و مراجعه کننده است که فرد متقاضی درمان است. این دو یک اتحاد، رابطه یا پیوندی تشکیل می دهند که اعتماد و رشد شخصی را امکان پذیر می کند.

اهداف، فرکانس و مدت درمان چگونه تعیین می شوند؟

به طور کلی، هدف روان درمانی صحبت از نگرانی های مربوط به سلامت روان و کمک به درمانجویان برای بهبود، رشد، و حرکت به سمت زندگی پربارتر و از نظر روانی سالم است. درمان خوب مشتری محور است و اهداف خاصی برای درمان توسط شما و درمانگرتان تعیین می شود.

جلسات روان درمانی فردی معمولا بین 45 تا 50 دقیقه طول می کشد. دفعات و مدت درمان تا حد زیادی به نیازها، اهداف درمانی و پیشرفت شما بستگی دارد. بسیاری از نگرانی‌ها به آسانی با درمان کوتاه‌مدت برطرف می‌شوند و سایر نگرانی‌های مزمن یا پیچیده‌تر نیاز به تعهد طولانی‌مدت قبل از تحقق بهبود دارند.

تحقیقات نشان داده است که روان درمانی منجر به عود کمتر شرایط رایج مانند افسردگی و اضطراب متوسط می شود و اثرات مثبت درمان خوب فراتر از درمان است. در واقع، بسیاری از مراجعان مدت‌ها پس از پایان درمان، بهبود شرایط را گزارش می‌کنند. به طور کلی، روان درمانی اغلب مؤثرتر از داروهای روانگردان یا درمان های پزشکی به تنهایی است که ممکن است عوارض جانبی مضری ایجاد کند. علاوه بر این، بسیاری از روش‌های درمانی مبتنی بر شواهد هستند، به این معنی که آنها تحت مطالعات تحقیقاتی و مشاهدات بالینی قرار گرفته‌اند و برای اثربخشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند.

در طول یک جلسه یا اولین قرار ملاقات برای مشاوره کوتاه مدت چه اتفاقی می افتد؟

اگر شما و یک پزشک بالینی CAPS تشخیص دهید که یک جلسه یا مشاوره فردی کوتاه مدت توصیه درمانی است که به بهترین وجه نیازهای شما را برآورده می کند، اولین جلسه در دسترس که مطابق با برنامه شما باشد به شما پیشنهاد می شود. اگر ترجیحات مشاور خاصی دارید، ممکن است مدت زمان انتظار برای اولین قرار ملاقات را افزایش دهید. این اولین قرار معمولاً ظرف چند روز تا چند هفته برنامه ریزی می شود. (لطفاً توجه داشته باشید که اگر به کمک فوری نیاز دارید، به کارکنان ما اطلاع دهید تا بتوانیم فوراً شما را به منابع مناسب CAPS متصل کنیم.) کل مدت زمان مورد نیاز تقریباً 90 دقیقه است که شامل تکمیل فرم‌ها روی رایانه، جلسه درمان، و برنامه ریزی برای قرارهای بعدی، پس حتما این را در زمان تعیین وقت خود در نظر داشته باشید.

ضروری است که فوراً در محل حاضر شوید تا زمان کافی برای تکمیل فرم‌های لازم داشته باشید. اگر بیش از 15 دقیقه دیر کردید، ممکن است از شما خواسته شود که برنامه را تغییر دهید. این فرم ها شامل فرم تاریخچه جمعیتی و بالینی، موافقت نامه درمان، رضایت از درمان، و اطلاعیه اقدامات حفظ حریم خصوصی است. پزشک شما اطلاعاتی در مورد نگرانی های فعلی، سابقه مرتبط و اهداف شما به دست خواهد آورد. پزشک شما همچنین خط‌مشی‌ها و رویه‌های مربوط به CAPS مانند محرمانگی را بررسی خواهد کرد.

در صورت شرکت در مشاوره کوتاه مدت در جلسات بعدی یا پیگیری چه اتفاقی می افتد؟

برای جلسات بعدی یا بعدی، تقریباً به مدت 45 دقیقه با مشاور خود ملاقات خواهید کرد که طبق یک برنامه مورد توافق دوجانبه برنامه ریزی می شود. اگر مایل به مشاوره اضافی فراتر از آنچه CAPS می تواند ارائه دهد، ما با شما همکاری خواهیم کرد تا یک پزشک در جامعه محلی پیدا کنید.

در اوایل، شما با پزشک خود برای تعیین اهداف جلسات مشاوره خود کار خواهید کرد. تعیین اهداف روشن به شما کمک می کند تا پیشرفت خود را در مشاوره نظارت کنید. اگر سؤال یا نگرانی در مورد فرآیند مشاوره دارید، دریغ نکنید که این موارد را با پزشک خود مطرح کنید، که خوشحال می شود آنها را با شما در میان بگذارد. جهت دقیق تجربه مشاوره شما به مسائلی که در مشاوره وارد می کنید، دیدگاه پزشک و اهدافی که برای کار مشترک خود تعیین می کنید بستگی دارد.

درمان فردی (روان درمانی)

درمان فردی یک فرآیند مشترک بین یک درمانگر و یک فرد در حال درمان است. اهداف مشترک درمان می تواند القای تغییر یا بهبود کیفیت زندگی باشد. افراد ممکن است برای مشکلاتی که به تنهایی با آن‌ها سخت است به دنبال درمان باشند. به درمان فردی، درمان، روان درمانی، درمان روانی اجتماعی، گفتار درمانی و مشاوره نیز گفته می شود.   

درمان می تواند به افراد کمک کند تا بر موانع سلامتی خود غلبه کنند. می تواند احساسات مثبت مانند شفقت و عزت نفس را افزایش دهد. افراد در درمان می توانند مهارت هایی را برای مدیریت موقعیت های دشوار، تصمیم گیری سالم و رسیدن به اهداف بیاموزند. بسیاری از آنها از سفر درمانی خودآگاهی بیشتر لذت می برند. برخی از افراد حتی برای رشد خود به درمان مداوم می روند.

چه زمانی بهتر است به دنبال درمان باشید؟

اگر مشکلی باعث ناراحتی یا اختلال در زندگی روزمره شود، ممکن است زمان آن رسیده باشد که به دنبال درمان باشید. پریشانی می تواند به معنای افکار، احساسات، رفتارهای منفی یا حتی یک احساس بدنی مانند درد یا خستگی باشد. مهم است که قبل از رفتن به درمان صبر نکنید تا علائم شدید شوند. اگر اغلب ناراضی هستید یا نسبت به مسائل زندگی خود احساس ناامیدی و ناامیدی می کنید، ممکن است بهتر باشد به دنبال درمان باشید. اگر نمی‌توانید روی کار یا مدرسه تمرکز کنید، اعتیاد را تجربه کنید یا احساس کنید می‌خواهید به خود یا شخص دیگری آسیب برسانید، درمان می‌تواند به شما کمک کند.

برخی از افراد ممکن است از درمان اجتناب کنند و دلایل زیادی برای این وجود دارد. برخی از این دلایل عبارتند از:

• نگران لکه ننگی باشید که می تواند با مراقبت از سلامت روان همراه باشد
• احساس شرم در هنگام صحبت در مورد گذشته آزار دهنده است
• نمی خواهم بپذیرم که چیزی اشتباه است
• ترس از اینکه بحث در مورد درمان محرمانه بماند
• مسائل پولی

با این حال، آمار مؤسسه ملی سلامت روان (NIMH) نشان می دهد که مسائل مربوط به سلامت روان در ایالات متحده رایج است. در واقع، از هر 5 بزرگسال، 1 نفر ممکن است مبتلا شود. ممکن است یادآوری این نکته مفید باشد که درمانگران متخصصان آموزش دیده ای هستند که حمایت می کنند و محرمانه بودن را حفظ می کنند. آنها برای کمک به افراد برای حل مسائل دردناک یا شرم آور عادت دارند. برخی از درمانگران نیز به افراد نیازمند، هزینه های کشویی یا سایر کمک های مالی ارائه می دهند. و اگرچه ننگ پیرامون سلامت روان هنوز هم می تواند مطرح شود، افراد بیشتری با صحبت در مورد گزینه های سلامت روان خود با افرادی که به آنها اعتماد دارند راحت می شوند.

یک درمانگر آموزش دیده می تواند به افراد کمک کند تا سبک زندگی خود را تغییر دهند. آنها همچنین می توانند به شناسایی علل زمینه ای علائم و ارائه استراتژی هایی برای تغییر افکار و رفتارهای ناخواسته کمک کنند. درمان می تواند افراد را به مهارت هایی برای مدیریت علائم، کاهش استرس و بهبود کیفیت زندگی مجهز کند. 

روان درمانی با چه چیزی می تواند کمک کند؟

درمان می تواند به درمان مشکلات ذهنی، عاطفی، فیزیکی و رفتاری کمک کند. نگرانی هایی که ممکن است در درمان مورد بحث قرار گیرند عبارتند از، اما محدود به موارد زیر نیستند:

• اضطراب 
• فشار
• مسائل مربوط به غذا و خوردن
• خشم
• چالش های رابطه یا ازدواج
• اعتیاد
• سو استفاده کردن
• مسائل خانوادگی
• بیخوابی
• جنسیت

چه کسی درمان فردی را ارائه می دهد؟

بسیاری از متخصصان بهداشت روان درمان را ارائه می دهند. استانداردهای تبدیل شدن به یک درمانگر معمولاً به هیئت صدور مجوز یک ایالت بستگی دارد . درمانگران اغلب دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا هستند. آنها همچنین ممکن است آموزش خاصی در زمینه مشاوره روانشناسی داشته باشند. دانش‌آموزانی که به سمت درجه پیشرفته کار می‌کنند ممکن است با راهنمایی یک سرپرست دارای مجوز، درمان را ارائه دهند.

درمانگران می توانند عناوین زیادی داشته باشند. اینها بر اساس سطح تحصیلات، آموزش و نقش آنها است. آنها می توانند به عنوان مشاوران حرفه ای دارای مجوز (LPC)، روانشناسان، درمانگران ازدواج و خانواده دارای مجوز (LMFT)، مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSW)، پرستاران روانپزشکی ، یا روانپزشکان کار کنند.

انتظار چه چیزی در طول درمان فردی

اولین جلسه درمان اغلب بر جمع آوری اطلاعات متمرکز است. یک درمانگر با فرد تحت درمان در مورد سلامت فیزیکی، روانی و عاطفی گذشته او صحبت می کند. آنها همچنین در مورد نگرانی هایی که فرد را به درمان می کشاند، بحث می کنند. ممکن است چند جلسه طول بکشد تا یک درمانگر درک خوبی از موقعیت داشته باشد. تنها در این صورت است که می توانند به نگرانی ها رسیدگی کنند و بهترین مسیر اقدام را تعیین کنند.

فرد تحت درمان همچنین می تواند از اولین جلسه خود برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا سبک درمانگر برای نیازهای او مناسب است یا خیر استفاده کند. یافتن درمانی که با آن راحت هستید برای درمان موفقیت آمیز حیاتی است. مهم است که در مورد نوع درمانی مورد استفاده، اهداف درمانی، طول جلسه و تعداد جلسات مورد نیاز صحبت کنید.

بسیاری از درمانگران افراد تحت درمان را تشویق می کنند تا بیشتر صحبت ها را انجام دهند. در ابتدا، ممکن است صحبت در مورد تجربیات گذشته یا نگرانی های فعلی سخت باشد. جلسات ممکن است احساسات شدیدی را برانگیزند. ممکن است در طول درمان ناراحت، عصبانی یا غمگین شوید. با این حال، درمانگران می توانند به افراد کمک کنند تا با پیشرفت جلسات، اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و راحت تر شوند. 

درمانگران ممکن است “تکالیف” را برای کمک به افرادی که تحت مراقبت هستند تعیین کنند تا موضوعات مورد بحث در درمان را ایجاد کنند. افراد تحت درمان همچنین می توانند در هر مرحله از فرآیند سؤال بپرسند. با گذشت زمان، افراد تحت درمان ممکن است خلق و خوی مثبت تر و الگوهای فکری سالم تری داشته باشند.

افراد تحت درمان می توانند انتظار محرمانه بودن را در طول جلسات درمانی داشته باشند. اما، اگر فردی در خطر فوری آسیب رساندن به خود یا دیگران باشد، یک درمانگر ممکن است محرمانگی را بشکند. در صورتی که قانون فدرال یا ایالتی لازم باشد، درمانگران نیز ممکن است این کار را انجام دهند. بسیاری از درمانگران در اولین جلسه درمانی محدودیت های محرمانگی را توضیح می دهند و دستورالعمل های مکتوب ارائه می دهند.

روان درمانی چگونه کار می کند

اشکال زیادی از درمان وجود دارد. برخی از انواع درمان هنگام رسیدگی به مسائل مختلف بهتر از سایرین عمل می کنند. مرسوم است که درمانگران هنگام پرداختن به نیازهای یک فرد، ایده هایی را از رویکردهای مختلف ترکیب کنند.

درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از محبوب ترین و موثرترین انواع درمان است. این رویکرد به افراد کمک می کند تا به ارتباط بین افکار، احساسات و رفتارها نگاه کنند. سپس افراد می توانند الگوهای تفکر منفی را با الگوهای مثبت جایگزین کنند. باور CBT این است که افکار سالم اغلب احساسات مثبت و اقدامات سازنده را ترویج می کنند. 

سایر رویکردهای مؤثر عبارتند از:

• رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) : می تواند به افراد کمک کند تا با استرس کنار بیایند، تنظیم عاطفی را بهبود بخشند و روی روابط کار کنند.
• روان درمانی بین فردی (IPT) : می تواند به ایجاد مهارت های رابطه کمک کند.
• درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) : ممکن است آگاهی از افکار و احساسات را افزایش دهد.
• درمان روان پویایی : می تواند به افراد کمک کند تا تجربیات ناخودآگاه و چگونگی تأثیر آنها بر رفتار را درک کنند.

درمان انفرادی چقدر طول می کشد؟

جلسات درمانی فردی اغلب از 45 تا 60 دقیقه طول می کشد. تعداد جلسات و مدت زمان آنها به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله:

• وضعیت سلامت روان مورد بررسی و شدت آن
• مدت زمانی که فرد تحت درمان این مشکل را داشته است
• این موضوع چقدر بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد
• این موضوع چقدر ناراحتی ایجاد می کند
• فرد تحت درمان چقدر سریع بهبود می یابد
• محدودیت های مالی 

برخی از نگرانی ها را می توان از طریق درمان کوتاه مدت طی چند هفته برطرف کرد. با این حال، نگرانی های مزمن یا پیچیده تر می تواند به درمان طولانی مدت نیاز داشته باشد. گاهی اوقات، ممکن است بیش از یک سال طول بکشد تا پیشرفت قابل توجهی حاصل شود.

اثربخشی درمان فردی

حتی اگر درمان نتواند شرایطی را درمان کند، می‌تواند به افراد کمک کند تا مهارت‌های مقابله‌ای سالم را توسعه دهند. عزم فعال بودن در درمان و بهبودی برای دستیابی به اهداف درمانی و تقویت یک رابطه درمانی مثبت ضروری است . یافتن درمانگر مناسب نیز در روند درمان بسیار مهم است.

تحقیقات نشان می دهد که درمان ممکن است منجر به عود کمتر شرایط رایج، از جمله افسردگی متوسط و اضطراب شود. علاوه بر این، نشان می دهد که اثرات مثبت درمان خوب فراتر از درمان است. بسیاری از افراد مدت ها پس از پایان درمان، بهبود شرایط را گزارش می دهند. درمان اغلب موثرتر از داروهای روانگردان  یا درمان های پزشکی به تنهایی است. هنگامی که این درمان ها به تنهایی استفاده شوند، ممکن است عوارض جانبی مضری ایجاد کنند. بسیاری از رویکردهای درمانی نیز مبتنی بر شواهد هستند . این بدان معناست که آنها برای آزمایش اثربخشی آنها تحت مطالعات تحقیقاتی و مشاهدات بالینی قرار گرفته اند.

یافتن درمانگری که با او راحت هستید و همکاری با او می تواند به شما کمک کند تا بهترین نتیجه را از درمان ببرید. هنگامی که یک فرد در درمان باز و صادق باشد، درمانگران عموماً بهتر می توانند به هر موضوع رسیدگی کنند و رویکرد درمانی را در صورت نیاز تنظیم کنند. رفتن به درمان ممکن است در برخی روزها دشوار باشد. اما، مهم است که در هر جلسه شرکت کنید و تکالیف تعیین شده را تکمیل کنید. صبور بودن و پایبندی به برنامه درمانی می تواند موفقیت طولانی مدت در درمان را تسهیل کند. 

تاریخچه روان درمانی فردی

اصطلاح “روان درمانی” از کلمات یونانی برای روح و شفا گرفته شده است. یونانیان باستان ممکن است اولین کسانی باشند که مسائل مربوط به سلامت روان را به عنوان شرایط جسمی و روانی در نظر گرفته اند. در آن زمان، برخی از فرهنگ های دیگر آنها را نتیجه تسخیر شیطانی می دانستند. با این حال، درک یونانیان از مسائل مربوط به سلامت روان محدود بود. آنها فواید استفاده از کلمات تشویق کننده را هنگام صحبت با افراد مبتلا به مشکلات روانی تشخیص دادند. اما، آنها همچنین بسیاری از باورهای نادرست در مورد سلامت روان داشتند. به عنوان مثال، آنها فکر می کردند که فقط زنان هیستری را تجربه می کنند . همچنین اعتقاد بر این بود که حمام کردن یک درمان موثر برای افراد مبتلا به افسردگی است.

درمان بیماری‌های روانی شدید اغلب خشن و غیرانسانی بود تا اینکه اصلاح‌طلبان برای شرایط بهتر در قرن هجدهم تلاش کردند. در سال 1773، اولین پناهگاه در آمریکای شمالی تأسیس شد. در پایان قرن نوزدهم، اکثر شهرهای آمریکا دارای پناهگاه بودند. با این حال، افراد پذیرفته شده در پناهندگی به ندرت مرکز را ترک می کردند. این منجر به افزایش پیوسته جمعیت افراد نهادینه شد. غیر معمول نبود که مراقبت در پناهگاه ها شامل استفاده از محدودیت ها و رفتار خشونت آمیز توسط پزشکان باشد.

این احتمال وجود دارد که انواع غیررسمی درمان در طول تاریخ بشر انجام شده باشد. با این حال، روان درمانی مدرن در اواخر قرن نوزدهم در اروپای غربی توسعه یافت. در این زمان، اولین آزمایشگاه برای تحقیقات روان‌شناختی توسط ویلهلم وونت تأسیس شد و   «درمان گفتاری» زیگموند فروید پایه‌های روانکاوی را پایه‌گذاری کرد . 

بسیاری از تکنیک های درمانی در قرن بیستم شکوفا شد. این تکنیک ها عمدتاً از مکاتب فکری رایج در آن زمان الهام گرفته شده بودند. برخی از این مکاتب فکری عبارتند از روانکاوی، رفتارگرایی ، شناخت گرایی و روانشناسی سیستمی . در قرن بیست و یکم، درمان‌های زیادی وجود دارد که زمینه‌های متنوعی مانند ذهن آگاهی و زیست‌شناسی عصبی را در بر می‌گیرد. بسیاری از رویکردها بر کمک به افراد در درمان تمرکز دارند تا نگرانی‌های خود را شناسایی کنند، رشد شخصی را تقویت کنند و مهارت‌های مقابله سالم را توسعه دهند .

منابع:

1. باتلر، کی، کوپر، جی، و ویلی، ام اس (2012). تاریخچه مختصری از روان درمانی: موزاییکی از شبکه ساز روان درمانی، 1982-2012. برگرفته از https://www.psychotherapynetworker.
   org/magazine/article/268/a-brief-history-of-psychotherapy
2. گودوین، جیمز سی (2008). تاریخچه روانشناسی مدرن،  ویرایش سوم . دانورز، MA: جان وایلی و پسران.
3. مشاوره فردی. (دوم). دانشگاه ایالتی سام هیوستون برگرفته از https://www.shsu.edu/dept/counseling/individual-therapy.html
4. درمان فردی. (دوم). مرکز مشاوره و سلامت روانی، دانشگاه ماساچوست. برگرفته از https://www.umass.edu/counseling/services/individual-therapy
5. روان درمانی. (2016، 17 مارس). کلینیک مایو. برگرفته از https://www.mayoclinic.org/tests-procedures/psychotherapy/home/ovc-20197188
6. سرویس صدا و سیما. (2002). جدول زمانی: درمان بیماری های روانی. یک جنون درخشان . برگرفته از http://www.pbs.org/wgbh/amex/nash/timeline
7. شناخت اثربخشی روان درمانی. (2012). انجمن روانشناسی آمریکا. برگرفته از http://www.apa.org/about/policy/resolution-psychotherapy.aspx
8. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان (1400). روانشناسی فردی نوین چیست؟ MMSI.ir

اگر در گذشته به شما خیانت شده است و یا آسیب های خیانت ناشی از آن زندگی شما را دچار مشکل کرده است، شما درگیر ترومای خیانت هستید. اگر چنین است، پس شما در جای درستی هستید! 

آسیب های خیانت چیست؟

ترومای خیانت نتیجه نقض یک دلبستگی عمیق است، جایی که سوء استفاده یا غفلت از فردی صورت گرفته است که برای امنیت و رفاه خود به آن دلبستگی وابسته است.

ترومای خیانت معمولاً در موارد زیر رخ می دهد:

• کودک آزاری – از جمله آزار جسمی، جنسی و آزار عاطفی (مثلاً دستکاری، گاز دادن، آزار کلامی و غیره )
• خیانت به شریک زندگی: یک شریک به شما در مورد چیزی مهم در رابطه شما ( پول، اعتیاد جنسی و غیره ) رابطه دارد یا به شما دروغ می گوید.

ترومای خیانت به شدت با سایر انواع تروما متفاوت است، زیرا نه تنها شامل تجربه سوء استفاده، بلکه شامل تجربه خیانت شدن توسط یک رابطه کلیدی، مانند والدین، مراقب، سرپرست، افراد مهم یا افراد دیگری است که به آنها اعتماد دارند. پشتیبانی و ایمنی

از آنجایی که قربانی اغلب برای برآوردن نیازهای فیزیکی، ذهنی و/یا احساسی خود به مرتکب متکی است، اغلب رفتار خود را برای حفظ رابطه تطبیق می دهند.

آنها ممکن است ایجاد کنند:

• ناهماهنگی شناختی (توانایی نگه داشتن دو فکر متضاد به طور همزمان)
• به حداقل رساندن (کم کردن شدت یک رویداد)، یا
• کوری خیانت (عدم دیدن خیانت با وجود شواهد بسیار زیاد).

این شکل از نابینایی روانشناختی یک راهبرد مقابله ای است که از امنیت روانی و عاطفی فرد محافظت می کند و مانع از رویارویی آن چیزی می شود که خیلی دردناک یا ترسناک است. 

به عنوان مثال، کودک ممکن است خود را به خاطر رفتار بد والدینش سرزنش کند یا توضیحی ارائه دهد که به او کمک کند احساس بهتری نسبت به آنچه اتفاق می افتد داشته باشد. 

این می‌تواند توضیح دهد که چرا بسیاری از قربانیان ترجیح می‌دهند در کنار متجاوزان خود بمانند، و تأثیر سوء استفاده را پس از وقوع آن به حداقل می‌رسانند، یا اینکه چرا کودکانی که مخفیانه مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، به نظر می‌رسد که رابطه‌ای محبت آمیز با مراقب بدرفتار خود دارند.

نشانه های ترومای خیانت

علائم و نشانه های ترومای خیانت متفاوت است، اما به طور کلی شامل علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است، مانند: 

• افکار و تصاویر مزاحم
• کابوس یا فلاش بک 
• رفتارهای اجتنابی 
• هوشیاری بیش از حد (به طور مداوم محیط شما را برای تهدیدات احتمالی اسکن می کند)
• تحریک پذیری یا طغیان عصبانیت
• بیخوابی 
• ترس 
• کناره گیری اجتماعی   
• احساس بی حسی عاطفی
• علائم فیزیکی سردرد تنشی، میگرن و خستگی

ترومای خیانت از این نظر منحصر به فرد است که شامل احساسات شدید شرم است که با عمل مورد آزار یا تجاوز قرار گرفتن همراه است. 

بنابراین اگر آسیب خیانت را تجربه کرده اید ممکن است از موارد زیر رنج ببرید: 

• شرم، گناه و سرزنش خود 
• افسردگی 
• عزت نفس و عزت نفس پایین 
• باورهای منفی درباره خود و دیگران، مانند «من بی لیاقتم»، «همه ناصادق هستند» یا « به هیچ کس نمی توان اعتماد کرد»
• نوسانات خلقی غیرمنتظره
• مشکل در تنظیم احساسات 

همچنین ممکن است نسبت به کسی که می‌توانید به آن‌ها وابسته باشید، بی‌اعتماد و هوشیار باشید. این اغلب منجر به: 

• ناتوانی در اعتماد کردن 
• مشکل در حفظ روابط یا اجازه دادن به دیگران برای نزدیک شدن به شما 
• مشکلات صمیمیت
• مشکل در باور به توانایی های تصمیم گیری خود

افرادی که ترومای خیانت را تجربه کرده اند نیز ممکن است کناره گیری اجتماعی و اضطراب را تجربه کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اضطراب اجتماعی و چگونگی غلبه بر آن به وبلاگ ما مراجعه کنید → اینجا

علاوه بر این، ممکن است راهبردهایی برای مقابله با آسیب خیانت ایجاد کرده باشید که عبارتند از:

• گسستگی در مواقعی که احساس می‌کنید به‌ویژه تحریک‌شده/ناامن هستید
• احساس قطع ارتباط با احساسات ممکن است باعث شود برخی افراد در طول یک فلاش بک خاموش شوند
• مشکلات حافظه (به عنوان مثال، خاطرات تحریف شده، خاطرات نادرست) 
• استراتژی های مقابله ای منفی مانند پرخوری، سوء مصرف مواد و غیره. 

بهبودی از آسیب های خیانت

اگرچه ضربه ناشی از خیانت می تواند دردناک باشد و زندگی را تغییر دهد، ابزارها و استراتژی های زیادی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا زندگی خود را بهبود بخشید و دوباره به دست آورید.  

استراتژی 1: به جای اجتناب، تصدیق کنید

پذیرش اینکه به شما خیانت شده اولین قدم برای غلبه بر آسیب خیانت است. افرادی که کوری ناشی از خیانت را تجربه می‌کنند ، معمولاً آسیب‌های روحی خود را نمی‌بینند، زیرا اعتراف به آنچه اتفاق افتاده بسیار طاقت‌فرسا و دردناک است.

به منظور کنار آمدن با این احساسات، بسیاری از افراد با به حداقل رساندن موقعیت، وانمود کردن به اینکه هرگز اتفاق نیفتاده است، یا به طور کامل از زندگی خارج می شوند (مثلاً افسردگی، سوء مصرف مواد و غیره ) وارد حالت اجتناب می شوند، اما به سختی اعتراف به حقیقت ممکن است این باشد که اجتناب یا انکار آن تنها باعث افزایش استرس و اضطراب شما می شود. 

تصدیق آسیب خیانت به شما این قدرت را می دهد که در روند بهبودی خود فعال باشید. ممکن است بتوانید از آسیب های ناشی از خیانت به عنوان فرصتی برای رشد شخصی استفاده کنید و در صورت لزوم اقدامات ایمنی را برای جلوگیری از آسیب های بعدی اجرا کنید. 

هنگامی که بتوانید آنچه را که اتفاق افتاده است تصدیق کنید، می توانید روی یافتن راهبردهای مقابله ای سالم برای حمایت از خود در حین کار در روند بهبود کار کنید.

استراتژی 2: محرک های تروما خیانت را درک کنید

محرک ها صداها، مناظر، بوها، احساساتی هستند که شما را به یاد رویداد آسیب زا می اندازند. محرک های تروما خیانت بسته به سابقه منحصر به فرد شما می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. 

هنگامی که موقعیت اولیه خیانت به شما یادآوری می شود: آنچه گفته شده و انجام شده است، احساس شما و غیره می تواند باعث آسیب خیانت شود. برخی از یادآورهای متداول تروما ممکن است شامل افراد درگیر، مکان‌ها یا زمان‌های خاصی از سال و دیدن شخصی باشد که شما را به یاد فرد مجرم می‌اندازد.

مردم اغلب به یادآوری خیانت تا حدودی ناخودآگاه یا بدون آگاهی واکنش نشان می دهند. ممکن است ناگهان احساس عصبانیت، حالت تدافعی یا مضطرب کنید بدون اینکه دلیل آن را کاملاً بدانید. 

در هر صورت، دانستن این که چه عواملی باعث آسیب خیانت می شود می تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را به طور مؤثرتری مدیریت کنید. 

استراتژی 3: پذیرش و نامگذاری احساسات خود را تمرین کنید

وقتی کلمه “خیانت” را می شنویم می تواند احساسات منفی زیادی ایجاد کند (مثلاً ممکن است احساس شرمندگی، عصبانیت، اندوه یا بیماری داشته باشید) . هنگامی که افراد این احساسات شدید را از رویدادهای آسیب زا تجربه می کنند، معمولا سعی می کنند به هر طریق ممکن آنها را از بین ببرند.

پذیرش احساسات ناخوشایند بخش مهمی از برخورد با آسیب های ناشی از خیانت است. سعی کنید با احساسات خود روبرو شوید و به محض ظهور آنها را بپذیرید. این به این معنی است که احساسات خود را بدون قضاوت یا سرزنش (مثلاً آسیب دیده، عصبانی، ترسیده) نام ببرید. 

اگرچه در ابتدا می تواند دردناک باشد، اما یادگیری نحوه پذیرش احساسات دشوار، مانند احساسات مربوط به خیانت، به شما این امکان را می دهد که از طریق آنها حرکت کنید و کنترل زندگی خود را دوباره به دست آورید. 

پذیرش به این معنا نیست که شما احساسات خود را دوست دارید یا موقعیت را تأیید می کنید. بلکه به معنای اذعان به این است که احساسات دشوار به عنوان بخشی از روند درمان می آیند و می روند.

نام بردن از احساسات می تواند به درک و تحمل بیشتر آنها کمک کند. همچنین به شما کمک می کند تا احساسات خود را کنترل کنید تا اینکه آنها شما را کنترل کنند. 

برخی از احساسات ممکن است بیش از حد طاقت فرسا به نظر برسند که نتوان آنها را تصدیق کرد. اگر اینطور است، به جای تلاش برای درک آنچه که احساس می کنید، سعی کنید راه خود را “احساس” کنید. استفاده از بدن خود به عنوان راهنما می تواند به شما در انجام این کار کمک کند. 

ممکن است متوجه شوید که نام بردن از احساسات فیزیکی که تجربه می کنید در حال حاضر کافی است (به عنوان مثال، “قلب من احساس می کند در حال تپیدن است”، “من در نفس کشیدن مشکل دارم”). 

این منبع عالی در مورد کلمات احساس و احساس بدن را در اینجا بررسی کنید

استراتژی 4: از بدن خود مراقبت کنید

مراقبت از بدن شامل همه چیز است، از خوب غذا خوردن گرفته تا وقت گذاشتن برای مراقبت از خود. اگرچه ممکن است به نظر غیرمرتبط به نظر برسند، بدن و ذهن به طور پیچیده ای به هم مرتبط هستند. هنگامی که به طور مداوم نیازهای بدن خود را به غذا، آب و استراحت برآورده می‌کنید، با ساختن پایه‌ای قوی برای سلامت روانی و رفاه، از ذهن خود نیز مراقبت می‌کنید.

می توانید با خوب غذا خوردن و خواب کافی شروع کنید. تغذیه مناسب در تمام طول زندگی شما – نه فقط در زمان استرس – ضروری است و با بهبود سلامت روان مرتبط است. مقدار زیادی آب بنوشید و غذاهای سالم حاوی ویتامین ها و مواد معدنی (مانند میوه ها و سبزیجات) بخورید.

سعی کنید یک روال منظم داشته باشید تا بدانید از روز به روز چه انتظاری دارید. این قابلیت پیش بینی به شما کمک می کند تا به سمت بهبودی نزدیک شوید. 

همچنین ممکن است برای شما مفید باشد که هر روز زمانی را برای استراحت و شارژ مجدد خود اختصاص دهید. به عنوان مثال، به جای تماشای تلویزیون، یک کتاب خوب بخوانید، در بیرون از خانه قدم بزنید، یا کاری خوب برای شخص دیگری انجام دهید.

ورزش نیز یکی از بهترین راه ها برای مراقبت از بدن شماست. وقتی به طور منظم ورزش می کنید، اندورفین ترشح می کنید که به طور طبیعی خلق و خوی شما را تقویت می کند. همچنین یک راه عالی برای خلاص شدن از شر احساسات فروخورده است. 

همانطور که زمان و تلاش لازم را برای برآوردن نیازهای بدن خود صرف می کنید، به خود می گویید که فردی ارزشمند هستید که ارزش مراقبت از او را دارید!

خیانت عاطفی و آنچه که در مورد آن باید بدانید

اگر به همسر خود خیانت کرده اید باید چه کار کنید؟

۷ دلیل که پای خیانت را به زندگی مشترک باز می کند

استراتژی 5: ابزارهای خودمراقبتی را توسعه دهید

بهترین خودمراقبتی، نوعی است که وقتی تحریک می‌شوید یا میل به انجام رفتارهای مخرب دارید، درست انجام می‌دهید. وقتی مکانیسم‌های مقابله‌ای نداریم، احساسات ما می‌توانند ما را کنترل کنند، به‌جای اینکه بتوانیم از طریق آنها به طور سازنده کار کنیم. 

بسیاری از مردم دریافت لیستی از مهارت های مقابله ای که می توانند در هنگام احساس هیجان شدید به آنها مراجعه کنند مفید بوده است. این ابزارها مهارت‌های بقا در بحران نامیده می‌شوند و باید به گذر از احساسات دشواری که بدون ایجاد آسیب یا بدتر کردن وضعیت ایجاد می‌شوند کمک کنند.

1. یک مکان امن ایجاد کنید – یک مکان امن جایی است که احساس آرامش و راحتی داشته باشد، جایی که می توانید در هنگام سخت شدن شرایط به ذهن خود بروید. خوب است چندین مکان داشته باشید که به عنوان مکان امن شما عمل می کنند – یک ساحل، یک کوه، یک چمنزار. هرچه از حواس بیشتری برای توصیف مکان امن خود استفاده کنید، بهتر است.

2. تمرین ذهن آگاهی را توسعه دهید- ذهن آگاهی توانایی حضور کامل در هر لحظه، بدون قضاوت یا انتقاد است. وقتی حواس تان باشد، به جای اینکه در افکار خود در مورد آنچه اتفاق افتاده یا هنوز اتفاق نیفتاده است، فاصله بگیرید یا درگیر افکار خود شوید، از همه چیز در اطراف خود آگاه هستید. ذهن آگاهی می تواند به شما کمک کند زمانی که احساسات منفی بر شما غلبه می کنند خود را متمرکز کنید تا بهترین ها را از شما دریافت نکنند  .

ضبط‌های ذهن آگاهی هدایت‌شده ما را در اینجا ببینید

3. شفقت به خود و پذیرش خود را تمرین کنید – شفقت با خود به معنای مهربانی با خود است، زمانی که شکست خورده اید، توسط دیگران صدمه دیده اید یا با بدرفتاری مواجه شده اید، یا با شرایط سخت یا شکست مواجه شده اید. می تواند به همین سادگی باشد که هر روز چند دقیقه وقت بگذارید تا خود را برای زنده ماندن در موقعیت های سختی که با آن روبرو هستید تشویق کنید. شفقت به خود توانایی شما را برای مقابله موثر، مدیریت افکار و احساسات منفی درباره خود و افزایش انگیزه شخصی شما افزایش می دهد.

4. نفس های عمیق بکشید: وقتی احساس استرس می کنید، تنفس شما کوتاه تر و سطحی تر می شود که در واقع احساس وحشت یا استرس را تشدید می کند. دم و بازدم آهسته از دیافراگم، سیستم عصبی شما را به حالت آرام‌تری باز می‌گرداند و می‌تواند به شما کمک کند در مواقعی که ناراحت یا گیج هستید آرام شوید.

استراتژی 6: داستان خود را به اشتراک بگذارید

صحبت کردن در مورد تجربیات خود با افرادی که درک می کنند و حمایت می کنند می تواند به شما کمک کند افکار و احساسات خود را در یک محیط امن پردازش کنید. این ممکن است یکی از اعضای خانواده، یک دوست، یک درمانگر یا گروه پشتیبانی با اعضایی باشد که قابل اعتماد و همدل هستند. 

خانواده و دوستان: روابط سالم به شما احساس ارتباط و تعلق می دهد و به شما این فرصت را می دهد که در دنیا احساس تنهایی نکنید. از آنجایی که زمانی که تحت فشار هستیم، کمتر توانایی مقابله با آن را داریم، به حمایت دیگران نیاز داریم تا در الگوهای منفی تفکر یا رفتاری که فقط به تشدید مبارزات ما   کمک می کند گیر نکنیم.

ممکن است بعد از یک خیانت در مورد اعتماد مجدد به دیگران تردید داشته باشید، اما مهم است که اعتماد را به کسانی که آن را به دست آورده‌اند و با اعمال و گفتار خود نشان می‌دهند که به سلامت شما اهمیت می‌دهند، تمرین کنید. 

روزنامه نگاری: گاهی اوقات وقتی داستان خود را به جای صحبت کردن به صورت نوشتاری می گویید، پیدا کردن کلمات آسان تر است. روزنامه نگاری در مورد آنچه که تجربه می کنید می تواند اولین قدم بسیار مفید و یک اقدام مداوم مراقبت از خود در درک افکار و احساسات شما باشد. همچنین می‌توانید درباره استراتژی‌های مقابله‌ای که استفاده کرده‌اید یا می‌خواهید تمرین کنید، مجله بنویسید.

گروه های پشتیبانی: فقط گوش دادن به داستان های دیگران می تواند فوق العاده مفید باشد . نشستن در جلسات AA یا گروه‌های حمایتی می‌تواند به شما کمک کند تا در آنچه پشت سر گذاشته‌اید کمتر احساس تنهایی کنید. وقتی به داستان‌های دیگران گوش می‌دهید، می‌توانید از تجربیات آنها درس بگیرید و ببینید که چگونه توانسته‌اند کنار بیایند و درمان کنند. این می تواند به شما انگیزه دهد تا اقدامات لازم برای بهبودی خود را بردارید، حتی زمانی که ممکن است گاهی اوقات سخت یا بسیار چالش برانگیز به نظر برسد. 

درمان: درمان به طور خاص مکانی امن است، جایی که بتوانید در مورد عمیق ترین افکار و احساسات خود بدون قضاوت یا انتقاد صحبت کنید. درمانگر شما آنجاست تا با قلبی باز گوش دهد، به شما کمک کند مهارت‌های مقابله‌ای را بسازید، راه‌های جدیدی برای درک آنچه اتفاق افتاده ( و آنچه اکنون در حال رخ دادن است ) بیابید و به روشی سالم به جلو حرکت کنید. 

اگر می‌خواهید درباره غلبه بر تروما اطلاعات بیشتری کسب کنید، این ویدیوی عالی را در اینجا ببینید

فقط عمل دریافت همدلی و اعتبار می تواند تفاوت بزرگی در بهبودی شما ایجاد کند. واقعی و خام بودن با داستان شما می تواند ترسناک باشد، اما همچنین فوق العاده رهایی بخش است!

ژنوفوبیا ( genophobia)  که با نام کویتوفوبیا نیز شناخته می شود، ترس از رابطه جنسی می باشد. افراد مبتلا به این ترس ممکن است از تمام اعمال جنسی یا فقط از خود آمیزش بترسند.

فوبیا رابطه می تواند با اروتوفوبیا اشتباه گرفته شود، اما این دو شرایط در واقع متفاوت هستند. ژنوفوبیا به طور خاص ترس از عمل جنسی را توصیف می کند، در حالی که اروتوفوبیا به طور کلی هر ترس مرتبط با تمایلات جنسی می باشد.

علائم جسمانی فوبیا رابطه ی جنسی

• سرگیجه
• تعریق
• احساس خفگی
• تپش قلب
• گرفتگی قفسه سینه
• گرگرفتگی
• خشکی دهان
• اسهال
• بی حسی
• نگرانی شدید
• لرزش
• اجتناب از حضور در کنار دیگران
• درد بسیار
• تنگی نفس
• پنیک اتک

علت ترس از دخول و رابطه

مانند همه فوبیاها، ترس از رابطه جنسی به احتمال زیاد پس از ضربه شدید ایجاد می شود. تجاوز جنسی و آزار و اذیت شایع ترین محرک های ژنوفوبیا هستند، اما تربیت فرهنگی نیز ممکن است خطر این ترس را افزایش دهد. رابطه هراسی گاهی با ناامنی ها یا مسائل مربوط به تصویر بدن و همچنین نگرانی های پزشکی مرتبط می باشد. علاوه بر این، فوبیا رابطه گاهی مستقل از هر علت قابل شناسایی رخ می دهد.

سندرم ترومای تجاوز جنسی

تجاوز جنسی شامل آسیب شدید به جسم و روان قربانی است. تجاوز جنسی، تقریباً همه افراد را تحت یک واکنش روانی شدید قرار می دهد. اگرچه همه به یک شکل نسبت به تجاوز واکنش نشان نمی دهند اما اکثر مردم یک مسیر سه مرحله ای را دنبال می کنند.

مشابه اختلال استرس پس از سانحه، سندرم ترومای تجاوز جنسی به طور چشمگیری خطر ابتلا به اختلالات روانی مرتبط را افزایش می دهد.

فوبیا اغلب در مرحله سازماندهی مجدد رخ می دهد، زیرا بازماندگان سعی می کنند زندگی خود را بازسازی کنند. روند درمان سندرم ترومای تجاوز جنسی به شدت شخصی است و ممکن است از ماه ها تا سال ها طول بکشد تا به طور کامل برطرف شود.

ترس های فرهنگی

بسیاری از عقاید قومی و فرهنگی ممکن است رابطه جنسی را بد و ناپسند جلوه دهند اما این امر باعث ایجاد فوبیا نمی شود. با در حقیقت فوبیا می تواند زمانی ایجاد شود که احساسات افراد یک مجموعه به یک باور و عقیده تبدیل شود. احساس گناه طولانی مدت، شک به خود یا ترس از آسیب رساندن به سنت ها ممکن است خطر ابتلا به فوبیا را افزایش دهد.

اضطراب عملکرد در فوبیا دخول

بسیاری از مردم، به ویژه آن هایی که تجربه جنسی کمتری دارند، می ترسند که نتوانند شریک زندگی خود را راضی کنند. اگرچه این ترس ها عموماً خفیف و محدود هستند، اما می توانند شدیدتر نیز باشند. در برخی موارد، اضطراب عملکرد ممکن است به ترس از رابطه جنسی تبدیل شود.

ترس از بیماری

رابطه جنسی خطر ابتلا به بیماری های متعددی از جمله HIV را به همراه دارد. اکثر افراد با استفاده از اقدامات احتیاطی مانند کاندوم، تک همسری، و آزمایش STD می توانند با موفقیت این خطر را متعادل کنند تا خطر را به سطح قابل قبولی برای شخصی کاهش دهند.

نگرانی های پزشکی

ترس هایی که از نگرانی های پزشکی ناشی می شوند، هرگز فوبیا تلقی نمی شوند، تا زمانی که سطح متناسبی با موقعیت باشد. شرایط پزشکی متعدد، از اختلال نعوظ گرفته تا برخی اختلالات قلبی، فعالیت جنسی را دشوار، غیرممکن و یا حتی خطرناک می کند. احتیاط و حتی ترس در این شرایط می تواند به جا و درست باشد.

با این وجود، برخی از افراد ترس هایی ایجاد می کنند که بسیار نامتناسب با سطح خطر است. به عنوان مثال، اگر پزشک شما را مجاز به بازگشت به فعالیت های عادی پس از حمله قلبی کرده باشد، طبیعی است که قبل از اولین تجربه جنسی، کمی احساس ترس کنید. تصمیم به چشم پوشی از فعالیت جنسی به طور کلی یک واکنش نامناسب می باشد و به درمان مشکل شما کمک نمی کند.

همیشه توصیه های پزشک خود را در هنگام مقابله با هر بیماری پزشکی دنبال کنید و برای هر گونه ترسی که به طور غیرمعمول شدید یا طولانی مدت به نظر می رسد، کمک بگیرید.

انواع ترس مرتبط با رابطه جنسی

 اریتروفوبیا (Erotophobia): به طور کلی می توان هر فوبیایی در مورد رابطه جنسی است را شامل می شود و می توان آن را اصطلاحی کلی دانست.

 کویتوفوبیا (Coitophobia) کویتوفوبیا که به ژنوفوبیا هم شناخته می شود ترس از داشتن رابطه جنسی می باشد..

ترس از صمیمیت. ترس از صمیمیت ربطی به رابطه جنسی ندارد و فرد مبتلا به آن از نزدیک شدن و برقراری رابطه صمیمانه و عاشقانه با دیگران ترس یا حتی وحشت دارد.

هافوبیا. ترس از لمس شدن می تواند باعث ایجاد فوبیا جنسی شود، بسیاری از این افراد حتی از لمس های کوتاه نیز وحشت دارند.

 ترس از برهنگی (Nudophobia ). افراد درگیر این فوبیا ممکن است از برهنه بودن خود یا دیگران خجالت بکشند و به دلیل همین مسئله از درآوردن لباس خود اجتناب کرده یا از همسر خود بخواهند لباس خود را در نیاورد.

فلیماتوفوبیا ( Philematophobia). ترس از بوسیدن ممکن است دایل ریشه ای یا دلایل بهداشتی مانند بو دادن دهن یا وسواس ناشی از بهداشت دهانی طرف مقابل باشد.

توکوفوبیا. ترس شدید از بارداری و زایمان در زنان می باشد. این افراد به شدت از زایمان کردن و فرزند آوری وحشت دارند.

فوبیای دخول یا ترس از دخول

از اختلال نعوظ تا برخی اختلالات قلبی فعالیت جنسی را دشوار، غیرممکن یا حتی به طور بالقوه خطرناک می کند. احتیاط و حتی ترس ممکن است در این شرایط احتیاط باشد. اگر پزشک شما را مرخص كرده است كه پس از حمله قلبی به فعالیت های عادی خود برگردید، طبیعی است كه قبل از اولین تجربه جنسی پس از حمله، احساس لرز داشته باشید. تصمیم کلی برای کنار گذاشتن فعالیت جنسی یک واکنش نامتناسب در آن شرایط است.

درمان ترس از دخول نی نی سایت

ترس از دخول اغلب توسط درمانگران جنسی درمان می شود، که متخصصان سلامت روان با آموزش های پیشرفته و گواهینامه در زمینه مسائل جنسی هستند. 

مبارزه با ترس از رابطه جنسی هرگز آسان نیست. بسیاری از مردم احساس شرم یا خجالت می کنند و تمایلی به اشتراک گذاری چنین فوبیای عمیقا شخصی ندارند. با این حال، درمان به طور کلی موفقیت‌آمیز است و پاداش‌ آن ارزش فرآیند دشوار و اغلب از نظر احساسی دردناک را دارد.

درمان ترس از رابطه زناشویی

رابطه جنسی جنبه مهمی از وضعیت انسان است و ژن هراسی می تواند تأثیرات مخربی بر کسانی که آن را تجربه می کنند داشته باشد. برخی از افراد زندگی غیرجنسی را انتخاب می‌کنند و معنا و رضایتی را خارج از تجربه جنسی پیدا می‌کنند. با این حال، کسانی که از روی ترس رابطه جنسی را کنار می گذارند، اغلب احساس خوبی را کنار همسر خود تجربه نمی کنند.

همان طور که بیان شد ترس از رابطه جنسی همچنین می تواند روابط عاشقانه را ویران کند، به خصوص اگر میزان علاقه همسرتان به رابطه جنسی با شما متفاوت باشد. اگر احساس می کنید از ترس از رابطه جنسی رنج می برید، صحبت با یک درمانگر مورد اعتماد می تواند مفید باشد.

درمان اختلال ژنوفوبیا

در صورت وجود اختلالی مانند واژینیسموس یا زود انزالی می توان درمان را از حل این اختلالات شروع کرد. درد یا خجالت هنگام رابطه جنسی یکی از دلایل اصلی سردی رابطه جنسی زن و شوهر می باشد که باید به طور کامل مورد بررسی قرار بگیرد.

اگر مشکل جسمانی وجود داشته باشد بهتر است که درمان از آن آغاز شده و سپس به مسائل روحی و روانی طرفین کشیده شود.

درمان فوبیا معمولاً شامل روان درمانی می باشد. انواع مختلف روان درمانی برای درمان فوبیا، از جمله درمان شناختی رفتاری (CBT)و دارو درمانی در کنار آن می تواند نتایج رضایت بخشی را به دنبال داشته باشد.

درمان شناختی رفتاری باعث ایجاد روش های جایگزین تفکر و یادگیری تکنیک ها برای پرداختن به واکنش های فرد هنگام قرار گرفتن در شرایط ترسناک می باشد/

درمانگر جنسی نیز می تواند برای درمان فوبیا رابطه مفید باشد. نوع درمان و تعداد جلسات در جلسات انفرادی تا حد زیادی به دلایل اساسی فوبیا و وضعیت خاص بستگی دارد.

در صورتی که فرد همکاری لازم را با متخصص داشته و مسائل را به درستی و با صداقت با مشاور در میان بگذارد، فوبیا بسیار زودتر از آنچه که انتظار دارد درمان شده و می تواند به زندگی روزمره خود بازگردد.

منبع : ژنوفوبیا یا ترس از رابطه جنسی| از تشخیص تا درمان