رفتار با کودک بیش فعال چگونه است؟ مهم ترین نکات فرزندپروری کودک بیش فعال؟ عاقبت بچه های بیش فعال چیست؟ زندگی با کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه و تمرکز (ADD و یا  ADHD) می تواند ملال آور و ناراحت کننده باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به کنترل و کاهش علائم انجام دهید. با کمک به کودکتان، نشان می دهید که می تواند به چالش های روزمره غلبه کرده و انرژی خود را در عرصه های مثبت بگذارد تا آرامش بیشتری به خانواده به ارمغان بیاورد.

خصوصیات بچه های بیش فعال

کودکان مبتلا به ADHD عموما نقص در عملکرد اجرایی دارند، این علائم شامل موارد زیر می باشد:

• توانایی فکر کردن و برنامه ریزی را از دست میدهد.
• نمی تواند برنامه های خود را سازمان دهی کند.
• کنترل آگاهانه و به اتمام رساندن کارها را ندارد.
•  این بدین معنی است که شما بایستی به عنوان مدیر بالای سر او بایستید تا بتواند تا زمانی که کودک شما به تدریج مهارت های اجرایی خود را بدست بیاورد.

اگرچه علائم و نشانه های ADHD می تواند چیزی جز خشم و ناراحتی نباشد، اما مهم است به یاد داشته باشید که کودکان مبتلا به ADHD که شما را نادیده می گیرند، اذیت می کنند و باعث سرافکندگی شما می شوند، آگاهانه این کارها را انجام نمی دهند. کودکانی با اختلال ADHD می خواهند بدون سر و صدا یکجا بنشینند، آنها می خواهند اتاق های خود را تمیز و مرتب کنند، آنها می خواهند که هر کاری را که والدینشان به آنها می گویند را انجام دهند اما نمی دانند چگونه باید همه این کارها را بکنند. اگر شما این مساله را به ذهنتان بسپارید که همان اندازه که برای شما داشتن کودک مبتلا به ADHDملال آور و طاقت فرسات، برای خود کودک نیز ملال آور است، نشان دادن عکس العمل به شیوه های مثبت تر و حمایت گرانه تر خیلی آسان تر خواهد بود.

• ADHD و خانواده شما

قبل از این که بتوانید والدینی موفق در نگهداری کودکی با اختلال ADHD بشوید، لازم است اثرات نشانه ها و علائم کودکتان را بر خانواده در مجموع بدانید. کودکان با اختلال ADHD مجموعه ای از علائم و رفتارهایی را از خود نشان می دهند که می تواند زندگی خانوادگی را مختل کند. آنها اغلب دستورالعمل های والدین را نمی شوند، بنابراین، از این دستورالعمل ها اطاعت هم نمی کنند. آنها بی سازمان بوده و به راحتی حواسشان پرت می شود که باعث معطل شدن و منتظر ماندن اعضای خانواده می شوند و یا اینکه پروزه های را شروع می کنند و یادشان می رود که آنها را به اتمام برسانند- چه برسد به اینکه بخواهند بعد از انجام کار تمیزکاری کنند. کودکانی با مسائل تکانشی اغلب مکالمات را قطع می کنند، در زمان های نامناسب خواستار توجه می شوند و قبل از اینکه فکر کنند صحبت می کنند که باعث می شود چیزهای ناخوشایند و یا خجالت آور بگویند. معمولا بردن آنها به رختخواب و خواباندنشان کاری سخت است. کودکان بیش فعال ممکن است اسباب و واثاثیه خانه را تخریب کرده و یا حتی کارهایی انجام دهند که سلامت جسمی آنها را به خطر بیندازد.

به علت این رفتارها، خواهر و برادر های کودکانی با اختلال ADHD با چالش های زیادی روبرو هستند. به خواسته های آنها کمتر از خواسته های کودک ADHD توجه می شود. ممکن است زمانی که آنها مرتکب اشتباه می شوند، به شدت مجازات شوندو اینکه ممکن است موفقیت آنها کمتر جشن گرفته شده و یا به بعد موکول شود. ممکن است آنها به عنوان دستیار والدین به کار گرفته شوند- و اگر خواهر و یا برادر مبتلا به ADHD که تحت نظر آنها بود، بد رفتاری کند، اینها مورد سرزنش قرار می گیرند. در نتیجه، خواهر و برادر یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است به جای عشق و علاقه به کودک، از خود حسادت و خشم نشان دهد.

نیاز به کنترل و نظارت بر یک کودک مبتلا به ADHD می تواند هم به صورت فیزیکی و هم به صورت ذهنی خسته کننده باشد. ناتوانی کودک شما برای شنیدن می تواند منجر به خستگی شود و این خستگی نیز به خشم منتهی شود- در پی احساس گناه از عصبانی بودن از کودکتان. رفتار کودک شما می تواند شما را مضطرب و پر از استرس کند. اگر تفاوت اساسی بین شخصیت شما و کودکتان که از ADHD رنج می برد، وجود داشته باشد، پذیرش رفتار آنها برای شما بسیار سخت خواهد بود. به منظور مقابله با چالش های بزرگ کردن یک کودک مبتلا به ADHD شما بایستی قادر به هدایت ترکیبی از دلسوزی و مداومت باشید. زندگی در خانه ای که هم عشق و هم ساختار عرضه می کند، بهترین چیز برای کودک و یا نوجوانی است که در حال یادگیری مدیریت ADHD است.

توصیه شماره یک به والدین کودکان ADHD:

دید مثبت و تندرستی خود را حفظ کنید. به عنوان یک والدین، شما زمینه را برای سلامتی جسمانی و عاطفی کودکتان فراهم می کنید. شما بر بسیاری از عواملی که می تواند به طور مثبت بر علائم اختلال کودکتان تاثیرگذار باشند، کنترل دارید.

– حفظ نگرش مثبت.بهترین دارایی برای کمک به کودک شما برای مقابله با چالش های ADHD نگرش مثبت تر و احساس همدردی است. زمانی که شما آرام هستید و تمرکز دارید، شما احتمالا توانایی بیشتری برای ارتباط برقرار کردن با کودکتان دارید که به او کمک می کند او نیز آرامش پیدا کرده و بتواند تمرکز کند.

– موارد را در چشم انداز نگه دارید. به یاد داشته باشید که رفتار کودک شما به خاطر اختلال است. اغلب اوقات عمدی نیست. به حس شوخ طبعی خود ادامه دهید. آنچه که امروز شرم آور است، ممکن است ده سال بعد یک داستان خنده دار خانوادگی باشد.

– چیزهای کوچک را بزرگ نکنید و مصالحه جو باشید.یک کار انجام نشده زمانی که کودکتان دو کار دیگر را به همراه تکالیف مدرسه به اتمام رسانده باشد، مساله ی چندان مهمی نیست. اگر شما کمال گرا هستید، نه تنها دائما ناراضی خواهید بود بلکه همچنین انتظارات نا ممکن برای کودک مبتلا به ADHD خود ایجاد خواهید کرد.

– کودک خودتان را باور داشته باشید.در مورد هر چیزی که در رابطه با کودک شما می تواند مثبت، ارزشمند و یا منحصر بفرد باشد فکر کنید و یا لیستی از اینها را تهیه کنید. اعتماد کنید که کوکتان می تواند یاد بگیرد، تغییر کند، بزرگ و بالغ شود، و به موفقیت دست پیدا کند. به این اعتماد فکر کنید و به عنوان یک کار روزانه موقع مسواک زدن و یا درست کردن قهوه تان این کار را انجام دهید.

خود مراقبتی

به عنوان الگو و  مهم ترین منبع ثدرت کودکتان، ضروری است که شما زندگی سالمی داشته باشید. اگر شما بیش از حد خسته باشید و یا به سادگی از کوره در بروید، ممکن است خطر از دست دادن ساختار و حمایتی را که به دقت برای کودک مبتلا به ADHD خود در نظر گرفته بودید را به جان بخرید.

– پشتیبانی و حمایت را پی بگیرید. یکی از مهم ترین چیزهایی که در پرورش کودک با اختلال ADHD باید به یاد داشته باشید این است که شما مجبور نیستید این کار را به تنهایی انجام دهید. با دکتر، درمانگر و یا معلمین کودک خود صحبت کنید. به گروههای حمایتی والدین کودکان ADHD بپیوندید. این گروهها، یک انجمن برای ارائه و دریافت راهنمایی فراهم کرده و مکانی امن برای تخلیه احساسات و به اشتراک گذاری تجارب در اختیار می گذارند.

– زمان استراحت به خودتان اختصاص دهید. دوستان و خانواده می توانند در مورد امکان نگهداری از کودکتان فوق العاده باشند. اما ممکن است شما در مورد تنها گذاشتن فرزند خود و یا تنها گذاشتن این افراد با کودک ADHD خود احساس گناه کنید. دفعه ی بعد، پیشنهاد آنها را بپذیرید و به صورت صادقانه در مورد اینکه چگونه می توانند به بهترین نحو از فرزند شما نگهداری کنند، با آنها صحبت کنید.

– مراقب سلامتی خود باشید. درست غذا بخورید. ورزش کنید و راههایی برای کاهش استرس تان پیدا کنید، خواه این یک حمام شبانه باشد یا یک تمرین مدیتیشن در صبح ها. اگر شما بیمار هستید این مساله را اطلاع دهید و کمک بگیرید.

توصیه شماره ۲: یک ساختار انتخاب کرده و آن را دنبال کنید

کودکان مبتلا به ADHD زمانی که کارها در یک الگوی قابل پیش بینی و در مکان های قابل پیش بینی باشند، به احتمال زیاد در انجام آنها موفق تر خواهند بود. کار شما این است که در خانه تان یک ساختار ایجاد کرده و آن را حفظ کنید. به این ترتیب کودک شما می داند که انتظار چه چیزی را باید داشته باشد و یا از او انتظار می رود چه کاری را انجام دهد.

توصیه هایی برای کمک به کودک مبتلا به ADHD شما تا متمرکز و ساختارمند باشد:

– از یک روال پیگیری کنید. تنظیم یک زمان و یک مکان برای هر چیزی مهم است و این به کودک مبتلا به ADHD کمک می کند تا انتظارات را درک کند و آنها را برآورده کند. مراسم ساده و قابل پیش بینی برای وعده های غذایی، تکالیف مدرسه، بازی و رفتن به رختخواب معین کنید. کودکتان را مجبور کنید که لباسهایش را قبل از رفتن به رختخواب برای صبح روز بعد آماده کند و مطمئن شوید که چیزهایی را که برای رفتن به مدرسه نیاز دارد، در یک جای مشخص و آماده برای برداشتن باشد.

– از ساعتها و تامیر استفاده کنید.توجه کنید که ساعت ها را در جای جای خانه قرار دهید و یک ساعت بزرگ نیز در اتاق خواب کودک نصب باشد. زمان کافی به کودک بدهید تا هر آنچه نیاز دارد را انجام دهد، مانند تکالیف مدرسه و یا آماده شدن در صبح. از یک تایمر برای تکالیف مدرسه یا زمان های گذار مانند زمان بین اتمام بازی و آماده شدن برای رختخواب استفاده کنید.

– برنامه کودکتان را ساده سازی کنید. خوب است که از وقت بیکاری اجتناب کنید. اما کودکی با اختلال ADHD اگر با فعالیت های بعد از مدرسه س زیادی درگیر شود، تمرکز خود را از دست داده و عاصی می شود. ممکن است نیاز باشد که شما بر اساس توانایی های فردی کودک و نیازهای فعالیت های خاص، تکالیف بعد از مدرسه کودک را تعدیل کنید.

– یک مکان آرام ایجاد کنید. اطمینان حاصل کنید که کودکتان یک مکان شخصی آرام و خصوصی داشته باشد. یک ایوان و یا یک اتاق خواب تا زمانی که همان مکانی نباشد که کودک برای گذران اوقات فراغت از آن استفاده می کند، مناسب است.

– تمام تلاش خود را بکنید تا تمیز و مرتب باشید.خانه تان را بصورت سازمان یافته ای مرتب کنید. اطمینان حاصل کنید که کودکتان می داند که هر چیزی جای مختص به خود دارد. تا جای ممکن با نشان دادن تمیزی و سازمان دهی کودک را مدیریت کنید.

با سرگرم نگهداشتن کودک ADHD از مسائل و مشکلات دوری کنید.

برای کودکان ADHD، زمان بیکاری ممکن است علائم و نشانه های اختلال را افزایش دهد و در خانه تان بی نظمی ایجاد کند. حائز اهمیت است که یک کودک مبتلا به ADHD را بدون تلنبار کردن بسیاری از چیزهای که با انجام آنها خسته می شود، درگیر کرده و مشغول سازید. کودکتان را در یک کلاس ورزشی، هنری و یا یک کلاس موسیقی ثبت نام کنید. در خانه، فعالیت های ساده ای که زمان کودکتان را پر می کند، ترتیب دهید. این کارها می توانند کارهایی نظیر کمک به آشپزی شما، بازی با خواهر و یا برادر و یا نقاشی کردن یک تصویر باشد. سعی کنید خیلی به تلویزیون و یا بازی های کامپیوتری و ویدئویی به عنوان فعالیت های زمان پر کن تکیه نکنید. متاسفانه، تلویزیون و بازیه های ویدئویی به طرز فزاینده ایی، ماهیت خشونت بار پیدا می کنند و این فقط ممکن است علائم ADHD کودکتان را تشدید کند.

توصیه شماره ۳: انتظارات و قوانین روشن و واضحی تنظیم کنید.

کودکان با اختلال ADHD نیاز به قوانین ثابتی دارند که بتوانند بفمند و پیگیری کنند. قوانین مرتبط با رفتار را برای خانواده ساده و روشن سازی کنید. قوانین را بنویسید و آنها را در مکانی که کودکتان به راحتی بتواند بخواند، آویزان کنید.

کودکانی با اختلال ADHD به سیستم های سازمان یافته از پاداش ها و عواقب بخوبی جواب می دهند. مهم است توضیح دهید که اگر قوانین را اطاعت کنند و یا زمانی که قوانین زیر پا گذاشته می شوند، چه اتفاقی خواهد افتاد. نهایتا، به سیستم خود اتکا کنید. در هر زمان و همیشه با یک پاداش و یا تنبیه پیگیری کنید.

همان طور که این ساختارهای ثابت را ایجاد می کنید، در نظر داشته باشید که کودک مبتلا به ADHD اغلب انتقاد دریافت می کند. بیشتر به دنبال رفتارهای خوب باشید و از آن قدردانی کنید. قدردانی به خصوص برای کودکانی که ADHD دارند، مهم است چرا که معمولا خیلی کم قدردانی و پاداش دریافت می کنند. این کودکان معمولا اصلاح، تصحیح و یا شکایت هایی در مورد رفتارشان از بقیه دریافت می کنند اما تقویت مثبت کمی دریافت می کنند.

یک نظر مثبت، و یای ک لبخندو یا پداش دیگر از جانب شما می تواند توجه و تمرکز و کنترل تکانشی کودک مبتلا به ADHD شما را بهبود ببخشد. در حالیکه برای اتمام عملکردهای ضعیف و یا رفتارهای نامناسب تا جای ممکن واکنش های منفی کمتری نشان می دهید، تمام تلاش خود را به دادن پاداش های مثبت برای رفتارهای درست و یا اتمام کارها متمرکز کنید. برای دستاوردهای کوچک که برای کودکان دیگر ممکن است معمول باشد، برای کودک مبتلا به ADHD پاداش دهید.

استفاده از پاداش ها و عواقب

پاداش ها

• به کودک خود با دادن امتیازهایی، ستایش و تحسین و یا فعالیت ها به جای غذا و یا اسباب بازی پاداش دهید.
• پاداش ها را گهگاه تغییر دهید. کودکان مبتلا به ADHD اگر جایزه همیشه همان باشد، خسته می شوند.
• یک نمودار با نقاط و یا ستاره هایی برای پاداش به رفتار خوب درست کنید. بطوری که کودک یک یادآور تصویری از موفقیت های خود خواهد داشت.
• پاداش های فوری بهتر از قول و قرارهایی برای پاداش هایی در آینده جواب می دهد اما پاداش های کوچکی که به یک پاداش بزرگ منتهی می شود هم می تواند تاثیرگذاری خوبی داشته باشد.
• همیشه با سیستم پاداش پیش بروید.

عواقب

• عواقب بایستی از قبل مشخص شوند و بلافاصله پس از اینکه کودک بدرفتاری کرد اجرا شوند.
• سعی کنید از حذف اوقات فراغت و امتیازها به عنوان عقوبت برای بدرفتاری ها استفاده کنید.
• کودکتان را زا موقعیت ها و محیط هایی که منجر به رفتار نامناسب می شوند، دور کنید.
• زمانی که کودکتان بدرفتاری کرد از او بپرسید که به جای آن چه کاری می توانست انجام دهد و از او بخواهید تا همان کار را نشان دهد.
• همیشه با سیستم عواقب جلو بروید.

توصیه شماره ۴: تشویق به تحرک و خواب کنید

کودکان مبتلا به َADHD اغلب انرژی زیادی برای سوزاندن دارند. ورزش های سازمان یافته و دیگر فعالیت های فیزیکی می تواند به گرفتن انرژی آنها به طرق سالم کمک کرده و آنها را به حرکات و مهارت های خاص متمرکز کند. مزایای فعالیت های فیزیکی نامحدود است: تمرکز را بهبود می بخشد، افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد و رشد مغز را افزایش می دهد. به خصوص برای کودکانی با نقص توجه، با این حال، واقعیت این است که ورزش منجر به خواب بهتر می شود که به نوبه ی خود همچنین می تواند علائم ADHD را کاهش دهد.

ورزشی پیدا کنید که کودکتان از آن لذت می برد و با توانایی های او همخوانی داشته باشد. به عنوان مثال، ورزش هایی مانند سافتبال که شامل زمان کم است برای کودکانی که مشکلات توجه دارند، چندان مناسب نیست. ورزش های فردی و گروهی مانند بسکتبال و هاکی که نیازمند حرکت مداوم هستند گزینه های بهتری می باشند. کودکان مبتلا به ADHD همچنین ممکن است از آموزش در هنرهای رزمی (مانند تکواندو) یا یوگا بهره ببرند که کنترل ذهنی را حین تمرین دادن بدن افزایش می دهد.

خواب ناکافی می تواند باعث شود که تمرکز هر فردی کاهش یابد، این می تواند برای کودکان مبتلا به ADHD بسیار مضر باشد. کودکان مبتلا به ADHD به اندازه ی گروه هم سن و سالان خود به خواب نیاز دارند اما تمایلی به داشتن این میزان خواب ندارند. مشکلات تمرکز و توجه آنها می تواند منجر به اضطراب و مشکلات خوابیدن شود. یک زمان خواب ثابت و زودهنگام موثرترین استراتژی برای مبارزه با این مشکل است. اما ممکن است به طور کامل این مشکل را حل نکند..

به کودک خود کمک کنید تا با بکارگیری یک و یا چندین مورد از استراتژی های زیر، استراحت بهتری داشته باشد:

– زمان تلویزیون را کاهش دهید و سطح فعالیت و ورزش کودکتان را در طول روز افزایش دهید.

– کافئین را از برنامه غذایی کودکتان حذف کنید.

– یک زمان میانه برای تقلیل سطح فعالیت به مدت یک ساعت و یا حتی خیلی قبل تر از زمان خواب اختصاص دهید. فعالیت های آرام تری مانند رنگ آمیزی، خواندن و بازی بدون سر و صدا پیدا کنید.

– ۱۰ دقیقه برای گذراندن با کودک و محبت به او صرف کنید. این کار یک احساس عشق و امنیت ایجاد خواهد کرد و همچنین زمانی برای آرامش فراهم می کند.

– از اسطخدوس و یا سایر رایحه ها در اتاق کودک خود استفاده کنید. این عطر ممکن است به آرامش کودک شما کمک کند.

– از موسیقی های آرامش بخش به عنوان نوفه ی پس زمینه استفاده کنید. موسیقی های بسیاری موجود هستند که شامل اصواتی از طبیعت و یا موسیقی های آرامش بخش هستند. معمولا نوفه ی سفید برای کودکان ADHD آرامش بخش است. شما می توانید با قرار دادن رادیو در یک موج نامشخص و یا روشن کردن پنکه برقی، نوفه سفید ایجاد کنید.

مزایای زمان سبز در کودکان با اختلال نقص توجه

تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به ADHD از گذراندن زمان در طبیعت بهره ی زیادی میبرند. کودکان زمانی که در یک پارک پر از علف و درختان بازی می کنند نسبت به زمانی که در یک زمین بازی بتنی بازی کنند، کاهش زیادی در علائم ADHD تجربه می کنند. نکته ی مفید این استراتژی ساده و امیدوار کننده را برای مدیریت کودک ADHD فرا بگیرید. حتی در شهرها، بسیاری از خانواده ها به پارک ها و دیگر مجموعه های سبز دسترسی دارند. به کودکان خود در این زمان سبز بپیوندید و شما نیز یک نفس راحت و آسوده از هوای تازه که مستحق آن هستید، خواهید کشید.

توصیه شماره ۵: به کودک خود کمک کنید تا تغذیه درست داشته باشد.

رژیم غذایی علت مستقیم اختلال نقص توجه نیست، اما غذا می تواند بر وضعیت ذهنی کودک شما تاثیر داشته باشد که به نوبه ی خود به نظر می رسد بر رفتار تاثیر می گذارد. نظارت و کنترل اینکه کودکتان چه چیزی، چه زمانی و چقدر غذا می خورد می تواند به کاهش علائم ADHD کمک کند. تمامی کودکان از غذاهای تازه، وعده های غذایی منظم و دوری از غذاهای ناسالم سود می برند. این موارد به خصوص برای کودکان ADHD که تکانشی بودن آنها و عدم تمرکزشان می تواند منجر به از دست رفتن وعده های غذایی، اختلال خوردن و یا پر خوری شود، صدق می کند. کودکان مبتلا به ADHD  به مرتب غذا نخوردن مشهور هستند. بدون راهنمایی والدین این کودکان ممکن است تا ساعتها چیزی نخورند و سپس هر آنچه که در اطرافشان وجود دارد را از بین ببرند. نتیجه ی این الگو می تواند سلامت جسمی و روانی کودک را از بین ببرد. برای جلوگیری از عادات غذایی نا سالم، برنامه ریزی منظم وعده های غذایی سرشار از مواد مغذی یا تنقلات داشته باشید بطوری که بین دو وعده بیش از سه ساعت فاصله نیفتد. از نظر فیزیکی، یک کودک مبتلا به ADHD به مصرف منظم غذاهای سالم نیاز دارد و به لحاظ ذهنی وعده های غذایی زنگ تفریح های ضروری و ریتم برنامه ریزی شده برای هر روز به حساب می آیند.

از شر غذاهای نا سالم در خانه تان خلاص شوید. غذاهای چرب و شیرین را زمانی که بیرون از خانه غذا میخورید، محدود کنید. تلویزیون را زمانی که تبلیغات مسخره ی غذاهای ناسالم را نشان می دهد، خاموش کنید و هر روز به کودک خود مکمل های ویتامین و مواد معدنی بدهید.

به کودک خود کمک کنید تا غذاهای سالم تری مصرف کند:

• از شر غذاهای ناسالم در خانه تان خلاص شوید
• زمانی که بیرون غذا میخورید، غذاهای چرب و شیرین را به حداقل برسانید
• تلویزیون را زمانی که تبلیغات غذاهای ناسالم نشان می دهد، خاموش کنید
• مکمل های روزانه ی ویتامین-مواد معدنی به کودک خود بدهید

توصیه ی شماره ۶: به کودک خود یاد بدهید تا دوستانی برای خود پیدا کند.

کودکان مبتلا به ADHD اغلب در تعاملات اجتماعی ساده هم به مشکل بر میخورند. آنها ممکن است با مشکلات خوانش نشانه های اجتماعی، پرحرفی، وقفه داشتن در اغلب اوقات یا عصبانی شدن و یا پرخاشگری دست و پنجه نرم کنند. نارسایی نسبی احساسی آنها می تواند آنها را از هم سن و سالان خود دور نگه دارد و آنها را مورد هدف آزار و اذیت های غیر دوستانه قرار دهد. فراموش نکنید که با این حال، بسیاری از کودکان ADHD به طرز فوق العاده ای باهوش و خلاق هستند و نهایتا می فهمند که چگونه می توانند با دیگران و افرادی که به عنوان دوست مناسب نیستند کنار بیایند. علاوه بر این، ویژگی های شخصیتی که ممکن است والدین و معلمین را خسته کند، ممکن است برای گروه هم سن و سالان بسیار جالب و سرگرم کننده باشد.

کمک به کودک مبتلا به ADHD در جهت بهبود مهارت های اجتماعی

برای کودکان مبتلا به ADHD یاد گرفتن مهارت ها و قوانین اجتماعی سخت است. شما می توانید به به کودکتان کمک کنید تا شنونده بهتری باشد، یاد بگیرد تا قیافه ی افراد و زبان بدن افراد را بخواند و در گروهها با نرمش بیشتری تعامل کند.

• با کودکتان با مهربانی اما با بصورت صادقانه در مورد چالش های پیش روی او و اینکه چگونه می تواند آنها را تغییر دهد، صحبت کنید.
• سناریوهای اجتماعی مختلف را مدلسازی کنید و نقشهایتان را گهگاه عوض کنید تا سرگرم کننده هم باشد.
• مواظب باشید تا هم بازی های با زبان و مهارت های فیزیکی مشابه برای کودکتان انتخاب کنید.
• برای بار اول تنها یک و یا دو تا از دوستان او را دعوت کنید و زمانی که بازی می کنند از نزدیک نظارت کنید و یک سیاست عدم تحمل برای ضربه زدن، هل دادن و یا فریاد کشیدن به کار ببرید.
• برای کودک خود زمان و مکان مناسب بازی فراهم کنید و اغلب به رفتارهای خوب در حین بازی کردن جایزه بدهید.

منبع : رفتار با کودک بیش فعال

آگاهی از چند روش تربیتی

قبل از هر چیز لازم است که در مورد روش های تربیتی توضیحاتی ارائه گردد، که والدین بنا به امکانات، ارزش های نظام خانواده، محدودیت های اجتماعی و … می توانند از این روش ها به دلخواه برای تربیت فرزندان خود استفاده کنند، به طور خلاصه این روش ها را مورد بررسی قرار می دهیم.

• روش گینات
• روش گوردن
• روش درایکورز
• روش بکر

• روش گینات

• این روش که هدف آن آگاهی کودک از احساساتش در برابر اعضای خانواده است. از طریق بحث آزاد می توان به چنین هدفی رسید. در این روش اصولی وجود دارد که رعایت آن ها جهت تربیت کودکی ، مسئول ضرورت تام دارد.
• اصل اول: پیام ارسال شده باید حاکی از احترام و توجه به کودک باشد، بدین معنی که در آن صداقت و احترام متقابل رعایت شود.
• اصل دوم: پیامی که والدین برای کودکان می فرستند، باید نحوه انجام ار را دقیقا مشخص کند و ابهامی در آن موجود نباشد این پیام باید حاکی از عمل و فعالیت باشد. مثال (زهرا تلویزیون را نگاه نکن به جایش به رادیو گوش بده).
• اصل سوم: والدین باید فعالیت و عمل کودک را مورد تشویق و نکوهش قرار دهند و به خصیصه شخصیتی او در این مورد توجه نکنند و مثلا گفته شود (لیلا تو چقدر ظرف ها را تمیز شسته ای و نگویند لیلا تو دختر خوبی هستی).
• اصل چهارم: والدین در صورت احساس نگرانی از جانب کودکان، باید فورا و بدون احساس گناه موضوع را با کودک در میان بگذارند و به بحث و بررسی آن بپردازند.
• اصل پنجم: مسئولیت یاد گرفتنی و عاملی درونی است و به مرور زمان آموخته می شود. طرز تلقی و رفتار والدین با کودک در مسئول به بار آمدن کودک نقش بسزائی دارد.
• اصل ششم: در داخل خانواده باید بین افراد خانواده رابطه حسنه و آزاد برقرار باشد و تمام افراد خانواده بتوانند آزادانه عقاید خود را با دیگران در میان بگذارند، برخی مسائل خصوصی بین پدر و مادر موجود است که اطلاع از آنها برای کودک ضرورتی ندارد و نباید با کودک مطرح شود.
• اصل هفتم: از کاربرد کلمه «اگر» خود داری شود. اگر حاکی از وجود شک و تردی در توانایی کودک است . در رفتار خود با کودکان نباید مشروط بود، بلکه باید به طور قاطع مسائل ضروری با کودک مطرح شوند.
• اصل هشتم: منابع ایجاد نگرانی در کودک بیشمارند، باید علل نگرانی کودکان کشف شود و برای آنها اقدامات مقتضی به عمل آید.
• اصل نهم: در آموزش مسائل جنسی، باید کودکان را با واقعیت مواجه کرد و مسائل را به طور جدی مطرح کرد. حتی قبل از تولد کودک دوم باید کودک اول آماده پذیرش ان شود. مثلا به کودک اول گفته شود به زودی خواهر یا برادری در خانواده متولدخواهد شد و همان طور که تو را دوست داریم او را نیز دوست خواهیم داشت.
• اصل دهم: حسادت کودکان در خانواده باید به طور مناسب مورد بررسی قرار گیرد وگرنه رفتارهای نامناسبی نظیر خیس کردن رختخواب، راه رفتن در خواب، تعارض را موجب خواهد شد.

• روش گوردن:
• ایجاد رابطه و تفاهم بین والدین و کودکان، هسته اصلی نظریه گوردن را تشکلیل می دهد. والدین باید احساسات کودکان را با دقت درک کنند و کودک را تشویق کنند تا درباره عواطف و احساساتش صحبت کند، والدین نیز در بین عقاید و افکار و احساسات خود بهتر است حتی الامکان به طور آشکار بحث کنند زیرا پوشیده نگه داشتن عقاید و احساسات اعضای خانواده از یکدیگر به تشدید تعارض و ناراحتی ها کمک می کند.
• در ارتباط کودک با والدین گوش دادن فعال از اهمیت خاصی برخوردار است. والدین باید قرا گیرند که به گفتار کودکشان فعالانه گوش دهند، پیام های ارسالی باید حاکی از صداقت و محبت به یکدیگر باشد، مذمت کردن کودکان به خاطر اشتباهشان کار پسندیده ای نیست. در ارتباط با کودک توصیه می شود که از پیام (من) به جای پیام (تو) استفاده شود.
• والدین باید اعتماد کودک را جلب کنند و به طریقی با کودک رفتار کنند که در آن کسی بازنده نشود، همچنین گوردن معتقد است که با تغییر محیط ، می توان در رفتار کودک تغییراتی را به وجود آورد. روش گوردن در خانواده هایی که از آزادی زیادی در روابط افراد حکم فرماست با موفقیت بیشتری اجرا می شود. در مقابل در خانواده هایی که با روابط پدرسالاری، اجرای این روش زیاد موفقیت آمیز نیست. این روش در صورتی موفق است که از سنین اولیه درباره کودکان به مرحله اجرا درآید.
• در روش گوردن به توانایی های فکری و تصمیم گیری کودکان بیش از حد اعتماد می شود و به آن ها آزادی زیاد اعطا می شود.

• روش درایکوز
• الف- کودک به محبت و پذیرش و تائید والدین نیاز دارد و ارضای این نیازها در تکوین شخصیت او موثر است. والدین باید نشان دهند که به کودک علاقه مندند و به او محبت دارند، کودک همچنین نیازهای اساسی دارد که اگر به طور مقبول و اجتماع پسندی آنها ارضا نگردد، به ایجاد خواسته ها و رفتارهای نامناسب در کودک خواهد شد.
• ب- (درایکوز) با تاکید بر عقاید(آدلر) انسان را موجود اجتماعی می داند و مقتقد است که مشکلات انسان زائیده ارتباطات نامناسب اوست و باید مشکلات در انجمن خانوادگی حل و فصل شوند.
• پ- هر کودک فردیت مخصوص به خود را دارد و مقایسه کودکان با یکدیگر و ایجاد رقابت های نامعقول بین آن ها صحیح به نظر نمی رسد.
• ت- به توانایی کودک برای انجام کار باید اطمینان و اعتماد داشت و به پرورش اعتماد به نفس کودک اقدام کرد. همچنین کودک باید به خاطر کارهای مناسبی که انجام می دهد مورد توجه و تشویق قرار گیرد، برای ایجاد اعتماد به نفس، بهتر است که یادگیری ها و پیشرفت های کودکان گام به گام انجام پذیرد.
• ث- چون کودک معنی رفتارهای کلامی و غیرکلامی را به خوبی تشخیص می دهند، والدین باید از هر گونه تظاهر خودداری کنند و سعی کنند در مقابل کودک رفتار واقعی خود را نشان دهند.
• ج) چون تشویق در فرم گیری رفتار جدید کودک موثر است همیشه می توان رفتار مثبتی را در کودک جستجو و پیدا کرد و از آن به عنوان عامل مشوق و تقویت کنند رفتارهای مورد نظر استفاده کرد.مشاوره تربیتی کودک

• روش بکر
• بکر در روش خود از مکتب رفتار گرایی برای تربیت کودک استفاده می کند، به نظر او، سه روش برای تغییر رفتار انسان و یا هر موجود زنده ای وجود دارد که عبارتند از : کنترل محیط، کاربرد دارو، تغییر در عواقب رفتار.
• در استفاده از تقویت کننده ها باید اولا: تواتر وقوع رفتار مشخص شود . ثانیا: معین شود رفتار تحت چه شرایطی انجام می گیرد. پس از تعیین این دو عامل، تقویت کننده ها و یا تنبیه کننده های مناسبی که می توانند پاسخ ها را تغییر دهند، مورد استفاده قرار می گیرند، استفاه مناسب از تقویت کننده ها و یا تنبیه کننده ها نوعی هنر است، و قسمت مهمی از روش بکر را تشکیل می دهد. در دادن تقویت کننده ها و تنبیه کننده ها باید به احساسات و عواطف کودکان توجه شود.
• به عقیده بکر باید برای کودکان استدلال کرد، زیرا استدلال قدرت خلاقیت را در کودکان می پروراند و مطالب جدیدی را به کودکان می آموزد، همچنین اگر از تنبه به طور درست و در زمان مناسب استفاده شود، در تغییر رفتار نامطلوب موثر واقع خواهد شد.
• بر اثر وجود تفاوت ها ی فردی ، مقایسه کودکان با یکدیگر کار صحیح و مناسبی نیست و با هر کودکی باید با توجه به خصوصیات فردیش رفتار شود.
• (بکر) معتقد است اگر دادن پاداش به صورت مناسب انجام پذیرد کودک خواهد توانست در غیاب پاداش نیز رفتار مناسبی را انجام دهد.
• والدین بر اساس معرفی روش های بالا می توانند روش مناسب به معیارهای خانواده را انتخاب کنند.
• در تربیت فرزندان به یک سری از اصطلاحات بر می خوریم که شاید به نظر ما ساده باشند، اما بسیاری از روانشناسان در مورد همین اصطلاحات به ظاهر ساده به بحث و تبادل نظر پرداخته اند، که در اینجا لازم است توضیحاتی در این موارد داده شود.
• به این جمله دقت کنید(والدین نقش، تربیت فرزندان را در خانواده بر عهده دارند). در این جمله سه کلمه وجود دارد که به ارائه توضیحاتی در این موارد می پردازیم.
• نقش یا وظیفه ، اگر به طور خیلی ساده بگوییم، نقش یعنی ترکیبی از هنجارها است که با یکدیگر در ارتباط می باشند. (نقش یا وظیفه) بخشی از یک وضعیت اجتماعی می باشد که کم و بیش شامل هنجارهای اجتماعی ادغام شده ای است که سایر هنجارهای اجتماعی تشکیل دهنده ی همان وضعیت اجتماعی، قابل تشخیص باشد.

• نقش: عبارت است از انتظاراتی که از یک فرد در یک گروه می رود، نه یک گونه رفتارهای فردی.
• تربیت: در لغت (نشو و نمو دادن، زیاد کردن، برکشیدن مرغوب کردن یا قیمتی ساختن است) در این معنی اخیر، تربیت از حد افراط و تفری بیرون آوردن و به حد اعتدال سوق دادن است.
• تربیت ، محصول مراقبتی است که از شور و نمای آدمیزاد در جریان رشد وی سیر به سوی کمال ، به عمل می آید. تربیت ، عمل عمدی فردی رشید است که می خواهد رشد را در فردی که فاقد ولی قابل آنست ، تسهیل کند. تربیت، سرپرستی از جریان رشد یعنی اتخاذ تدابیر مقتضی جهت فراهم ساختن شرایط مساعد برای رشد است.

منبع : آگاهی از چند روش تربیتی

تحول موضوعات جنسی در کودکان (۳ تا ۷ سالگی)

غریزه ی جنسی یکی از غرایز پرقدرت بشر است که اگر برای مهار و هدایت آن به موقع اقدام نشود و از راه صحیح تعدیل نگردد، زمام اختیار آدمی را به دست خواهد گرفت و چون طوفانی سرکش، او را به منجلاب و فساد و تباهی خواهد کشاند (علی مردانی، ۱۳۸۶). غریزه ی جنسی از لحظه ی تولد در نهاد فرد وجود دارد. ارضای غریزه ی جنسی بر اثر لذتی که به دنبال دارد، کودک و نوجوان را به خود مشغول می دارد. تلاش برای ارضای درست و مناسب این غریزه نه تنها مذموم نیست بلکه بسیار نیکو و پسندیده نیز هست اما باید از طریق آموزش صحیح، کنترل و هدایت شود، بدین منظور آشنایی با ویژگی های جنسی کودکان در سنین مختلف ضروری است. در این مقاله سعی شده است تحول مسائل جنسی در دوره های مختلف رشدی کودک (۳ تا ۷ سالگی) مورد بحث قرار داده شود.

از هنگام تولد تا ۳ سالگی کودک بیش از سنین دیگر سعی دارد با اندام حسی خود به کشف جهان برآید، در این سنین رفتارهای جنسی کودک ویژگی های خاصی را داراست:

• نسبت به اعضای مختلف بدن خود کنجکاو می‌شود و در صدد کشف آن‌ها بر می‌آید .
• از لمس کردن آلت تناسلی خود لذت می‌برد (توجه داشته باشید که لذت کودک ۳-۲ ساله ، با لذت جنسی تفاوت دارد).
• به راحتی و بدون هیچ‌گونه خجالت و شرمساری درباره‌ی اعضای بدن خود صحبت می‌کند .
• قادر به صحبت با دیگران و درک گفته‌های آنان است . می‌توان نام اعضای بدنش را به او یاد داد . مادر و پدر می‌توانند به منظور کمک به کودکان خردسال (تا ۳ سالگی) و رشد ویژگی‌های جنسی سالم در آنان به نکات آموزشی زیر دقت کنند :

۱- درباره‌ی اعضای مختلف بدن و کارکرد هر یک ، توضیحات ساده و قابل فهمی به کودک بدهید . برای مثال ، دهان و دندان‌ها برای خوردن و جویدن غذا می‌باشد ، چشم‌ها برای دیدن و …

۲- کودک را در آغوش بگیرید و اجازه دهید علاقه و محبت شما را از این طریق درک کند . کودکان نیاز به برقراری تماس‌های جسمانی با والدین و اعضای خانواده‌ی خود دارند .

۳- به تدریج به فرزندتان تفاوت و خصوصی بودن بعضی از اندام‌های بدنش را یاد بدهید . برای مثال ، بینی عضوی از صورت است و دست زدن به آن اشکالی ندارد ، ولی آلت‌تناسلی اندامی خصوصی است و دیگران نباید به آن دست بزنند.

۴- چنان‌چه فرزندتان با کودک غیر هم‌جنس خودش بازی می‌کند و متوجه‌ی تفاوت جنسی خودش با او می‌گردد ، سعی کنید تفاوت دختر و پسر را خیلی ساده و راحت برایش توضیح دهید .

۵- به کودک یاد بدهید که اگر کودک دیگری قصد داشت آلت تناسلی او را ببیند ، با مخالفت کردن و گفتن این‌که: “این قسمت از بدن من کاملا خصوصی است” ، مانع از انجام این کار شود .

۶- چنان‌چه فرزند خردسالتان درباره‌ی حاملگی سوالی پرسید ؛ سعی کنید با ساده‌ترین عبارات و جملات جواب او را بدهید .

۷- سعی کنید هنگامی که درباره‌ی اعضای بدن – اعم از سر ، دست ، پا و آلت تناسلی صحبت می‌کنید، احساس گناه، شرمساری و خجالت نداشته باشید.

سن ۳-۶ سالگی:

کودک در ۳ تا ۵ سالگی نسبت به خصوصیات جسمانی خود و تفاو تهای جنسی دختر و پسر کنجکاو است و کنجکاوی او صرفاً جنبه ی شناختی و کشف دارد. نوع پرسش های کودک معمو لاً در مورد آفرینش خود، کیفیت پیدایش و چگونگی به دنیا آمدن خود است، سوال هایی از قبیل مرا از کجا اوردی یا نوزاد از کجا می اید، و من کجا بوده ام. این سوال های آنان طبیعی و عادی است. دید کودک درباره ی بدن خود و همسالان، مانند دید والدین نیست؛ از این رو در پاسخ به این پرسش ها هم همواره باید به این نکته توجه داشت که روند آموزشی کودک باید تدریجی باشد و نباید هم هی جزئیات را یکباره در اختیار او گذاشت. پاسخ پرسشها باید کوتاه و ساده باشد (اوحدی، ۱۳۸۰).

در ۶- ۵ سالگی فعالیت هورمو نهای جنسی کم است؛ در ۷ سالگی، پسران نسبت به دختران ابراز علاقه می کنند اما این ابراز علاقه جنبه ی دوستی دارد نه جنبه ی جنسی. گاهی کودکان به هنگام استحمام، توالت یا تعویض لباس به بدن خود نگاه می کنند یا برای کنجکاوی آلت تناسلی خود را دس تکاری م یکنند. این رفتار گاهی به جهت مشکلات جنسی خشکی پوست آلت یا خارش یا سوزش آن است. در مواردی اضطراب، باعث این رفتار می شود و از این راه، کودک کسب آرامش می کند. به طور کلی، این رفتار هنگام استحمام، بازیگوشی، خستگی، بی حوصلگی، هنگام حرکت در خودرو، و هنگام مطالعه (در سنین تحصیل) بیشتر وجود دارد. در این گونه موارد، والدین باید خو نسردی خود را حفظ کنند و کودک را از این گونه رفتار بازدارند.

در واقع ویژگی های کلی کودک در این سنین را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:

• احساس کنجکاوی درباره‌ی تمام مسایلی که به جنسیت مربوط می‌شود . برای مثال ، دختر و پسر چه تفاوتی با هم دارند؟ … چرا مردان حامله نمی‌شوند؟ … کودک چگونه به دنیا می‌آید ؟ و …
• ارضای حس کنجکاوی درباره‌ی اندام‌های تناسلی کودکان دیگر ، از طریق بازی‌هایی مثل دکتر بازی.
• اطمینان حاصل کردن از جنسیت خود و توانایی تشخیص دادن دختر یا پسر بودن خود .
• فهم و درک رفتارهای کلیشه‌ای زنانه و مردانه و تفاوت گذاشتن بین نقش‌های مادر و پدر در خانه (زن و مرد بودن).
• آگاهی کامل نسبت به اعضای بدن خود . مادر و پدر می‌توانند به منظور کمک به کودکان ۵-۴ ساله‌ی خود و رشد ویژگی‌های جنسی سالم درآنان به نکات آموزشی زیر دقت کنند:

۱- مفهوم خصوصی بودن اندام‌های تناسلی را به کودک یاد بدهید .

۲- نام اعضای بدن او را (چه داخلی و چه خارجی) با کلمات و الفاظ درست و شایسته به کودک بیاموزید.

۳- کودک را تشویق کنید تا سوالات مختلف خود را درباره‌ی جنسیت و اندام‌های تناسلی ، از شما یا افراد قابل اطمینان خانواده بپرسد (سلحشور، ۱۳۸۴).

منابع:

امین زاده، (۱۳۸۹). دکتر مجتبی، مسائل جنسی کودکان (تعلیم و تربیت فرزندان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول.

سلحشور، ماندانا. (۱۳۸۴). اهمیت تربیت جنسی کودکان و نوجوانان در خانواده. مجله پیوند. شماره ۳۱۷.

علی مردانی، ع. ( ۱۳۸۶ )؛ ازدواج سنت. نبوی، شمیم معرفت، شمار ه ی ۱.

منبع : تحول موضوعات جنسی در کودکان (۳ تا ۷ سالگی)

زن ذلیلی – مردان زن ذلیل چه ویژگی هایی دارند؟ به چه کسانی زن ذلیل می گویند؟

امروزه در برخی از خانواده ها جایگاه زن و مرد تغییر کرده است و مرز بین وظایف زن و مرد کم رنگ شده است به طوری که برخی از زنان نقش مدیر را ایفا می کنند و وظایف مهم را بر عهده می گیرند و مرد نقش فعال خود را به عنوان مدیر از دست می دهد.

به همین خاطر مردانی که چنین زنانی دارند مرد زن ذلیل مورد خطاب قرار می‌گیرند.

 تعریف زن ذلیلی

ذلت به معنای خواریست و ذلیل کسی است که مقام و شأن خود را نادیده می گیرد.

تعریف زن ذلیلی در فرهنگ های مختلف متفاوت است، اما به طور کلی به مردانی گفته می‌شود که مطیع و تابع همسر خود هستند و از خود اراده و اختیاری ندارند.

اگر مردی به توانایی‌های همسر خود بی توجه باشد و اداره امور را به دست او بدهد زن ذلیل است یعنی قوانین خانه را زن تعیین می کند و مرد هیچ اختیاری ندارد.

 زن ذلیلی در جامعه

سنجش زن ذلیلی یک داوری و قضاوت اجتماعی است زیرا به معیارها و توانایی های افراد توجهی نمی‌شود در واقع نمی توان مدیریت زن را زن ذلیلی و مدیریت مرد را اقتدار دانست زیرا معیار سنجش باید مدیریت شایسته بر اساس توانایی های فرد برای رسیدن به اهداف و سلامت خانواده باشد.

توهم زن ذلیلی

گاهی احترام، علاقه، رفاقت، کمک به همسر از نگاه برخی از افراد جامعه زن ذلیلی است در صورتی که این رفتار از سوی مرد برای حفظ کرامت و ارزش زن تلقی می شود، اما از دیدگاه جامعه مردسالار زن ذلیل اطلاق می گردد.

برخی مردان واقع بین هستند یعنی توانایی های همسر را قبول می‌کنند و آن ها را به رسمیت می شناسند و به آزادی و حقوق همسر احترام می‌گذارند.

در حقیقت ارتباط زن و مرد طبق چنین نگاهی بر اساس تفاهم شکل می گیرد نه ارزش های سنتی.

عوامل تاثیر گذار بر انفعال و زن ذلیلی

• مادر منبع قدرت خانواده

زن ذلیلی می تواند حاصل تجربه و یادگیری باشد در خانواده‌هایی که مادر خانواده قدرت را در دست دارد و نقش مدیر در خانواده را دارد، به احتمال زیاد پسران با مشاهده ی اعمال قدرت توسط مادر در آینده این نقش و الگو را ادامه می‌دهند و از طرفی چنین مادری می‌تواند با حمایت های بیش از اندازه در زندگی پسر مانع شکل گیری و رشد توانمندی های او شوند و زمانی که پسر ازدواج می کند از همسرش انتظار دارد که نقش مادر را برای او ایفا کند.

• ابراز قدرت زنان و میل به کنترل

نقش زنان قوی با شخصیت های بلند پرواز در شکل‌گیری مردانی که زن ذلیل خطاب می شوند بی‌تأثیر نیست. برخی از زنان افکار شبه فمینیستی دارند واز همسرخود ناراضی و نسبت به آن ها بی‌اعتماد هستند.

این زنان معمولاً از موضع قدرت نسبت به همسر خود رفتار می کنند. این کار مردان را خسته می کند . گروهی دیگر از زنان که کمال گرایی و خصوصیات وسواسی دارند میل به کنترل شدید دارند و ممکن است قدرت را از مردان بگیرند و به تدریج مردان را کنار می کشد در این شرایط احتمال خیانت از طرف مردان وجود دارد.

• ترتیب تولد

فرزندان اول ویژگی های یک رهبر قدرتمند را داشته و دوست دارند که از کسی مراقبت کنند. ویژگی هایی مثل مسئولیت پذیری، جاه‌طلبی، رقابت در آن ها بیش تر دیده می شود.

به همین دلیل زنانی که از لحاظ تولد، فرزندان اول بوده اند معمولا در زندگی مشترک نقش مدیر و رهبر را ایفا می کنند.

• مشکلات اقتصادی

گاهی درآمد زن بالاتر از مرد است، این موضوع به صورت خواسته یا ناخواسته ممکن است زن را به یک منبع قدرت تبدیل شود.

طبق تعریف فرهنگی، پدر باید مسئولیت‌های مالی خانواده را برعهده بگیرد در غیر این صورت قدرت خود را از دست می دهد که این مسئله باعث می‌شود مرد عزت نفس خود را از دست بدهد و نقش کمرنگ تری داشته باشد.

در واقع اگر مرد مشکل مالی داشته باشد نقشی منفعل را در خانه دارد.

• ضعف شخصیتی در مرد

گاهی ضعف شخصیتی در مرد باعث می شود زن نقش مدیر کل را در خانه بر عهده بگیرد زیرا مرد نمی تواند از عهده نقش‌های خود بر بیاید. برخی دیگر از زنان دارای خصوصیات مردانه هستند به طور مثال اعتماد به نفس بالایی دارند و از لحاظ ذاتی بیشتر می‌توانند کارهای بیرون از خانه را اداره کنند.

در مقابل آن ها مردانی قرار دارند که خجالتی و فاقد اعتماد به نفس هستند و این ضعف باعث می‌شود نقش زن و مرد تغییر کند و مسئله زن ذلیلی شکل بگیرد.

• اعتیاد

اعتیاد باعث می شود که مرد نقش خود را از دست بدهد و موقعیت کاری او به خطر بیافتد حتی ممکن است اخراج شود و به دوستی با دوستان ناباب و وقت گذرانی با آن ها بپردازد.

در این شرایط پدر به تدریج نقش خود را در خانواده از دست می دهد تا جایی که در خانواده هیچ احترام و حرمتی ندارد.

• حیله گری مرد

برخی از مردان به همسر خود وفادار نیستند و رابطه‌های فرازناشویی داشته و به اصطلاح خیانت می کنند. به همین دلیل ممکن است بیش از حد به همسر خود محبت کند و به تمام نیازهای او پاسخ دهد تا از عذاب وجدان خود کم کنند. در برخی دیگر از شرایط به دلیل غرغر کردن زیاد زن و دستور دادن او مرد تسلیم زن می شود در واقع زن به مرد نشان می دهد که او توانمندی و قابلیت ندارد و هر مسئولیتی که به گردن بگیرد و یا نگیرد تفاوتی در رفتار همسرش ایجاد نمی شود و نمی تواند او را راضی کند.

حتی در برخی موارد مردان نمی توانند به نیازهای جنسی همسر خود پاسخ بدهند .

نگاهی کلی به مقوله زندگی

هدف از ایجاد خانواده رسیدن به آرامش است تا افراد بتوانند در مسیر کمال حرکت کنند. برای رسیدن به این هدف باید با یکدیگر همکاری کنند، برای اینکه بتوانیم نگرش مردم جامعه را نسبت به زن ذلیلی تغییر دهیم باید زن و مرد نسبت به یکدیگر سنجیده عمل کنند.

در برخی از خانواده ها زنان توانایی مدیریتی بیشتری دارند که در این شرایط استفاده از راهنمایی های او به شرطی که احترام و حقوق دیگری نقض نشود به بنیان خانواده کمک می‌کند.

در مقابل خانواده هایی است که توانمندی‌های مرد بیشتر است و می‌تواند خانواده را به خوبی مدیریت کند.

به طور کلی زن و مرد باید با یکدیگر مشارکت داشته باشند و با کمک هم تصمیم بگیرند .

معایب زن ذلیلی

مردانی که اعتماد به نفس ندارند یا دچار بحران هویتی هستند، نمی توانند مسئولیت های خود را به خوبی انجام دهند  بنابراین زنان اقدام به مدیریت می‌کنند و مسئولیت های همسر خود را نیز برعهده می‌گیرند البته معمولا این زنان از این مسئله رنج می‌برند زیرا همسر آن ها نمی توانند به خوبی از پس مسئولیت های خود بربیاید.

وقتی زنان تمام مسئولیت زندگی را برعهده می‌گیرند وظایف و نقش مرد کمرنگ می شود و باعث گمراهی کودکان  می ‌شود و رابطه احساسی و عاطفی بین زن و مرد کم رنگ می شود.

چه کار کنیم که زن ذلیل نگویند؟

عزت نفس در مردی که او را زن ذلیل خطاب می کنند به شدت کاهش می یابد، بنابراین لازم است اطلاعات خصوصی زن و مرد در محدوده خانواده خود بمان،. از مرزهای خانوادگی خارج نشوید. لازم نیست که دیگران بفهمند تصمیم های زندگی شما را چه کسی می گیرد. بهتر است حتی اگر مدیریت خانواده بر عهده زن است طوری رفتار نکنید که احترام و عزت مرد آسیب ببیند.

بنابراین با حفظ قوانین اقتدار و عزت نفس مرد در جمع خانواده می‌توانید از دخالت و قضاوت آن ها جلوگیری کنید.

 چرا مردی که دچار مشکل مالی نیز معمولاً زن ذلیلی را تجربه می کند؟

مشکلات مالی باعث می شود که مرد نقش منفعلی در خانواده داشته باشد، به همین دلیل عزت نفس خود را از دست می‌دهد و به تدریج نقش او در خانواده کمرنگ شده و قدرت تاثیرگذاری او نیز کم می شود، از طرف دیگر قدرت همسرش بیشتر می شود.

 زن ذلیلی چه تاثیری برفرزندان دارد؟

این رفتار باعث گمراهی کودکان می شود آن ها نمی دانند که قدرت در دست چه کسی است و نسبت به نقش پدر دچار ابهام می شوند، این موضوع همچنین در روابط عاطفی آن ها تاثیر می گذارد.

منبع : زن ذلیلی | مردان زن ذلیل چه ویژگی هایی دارند؟