لذت بردن از مطالعه

نحوه لذت بردن از مطالعه – چگونه از درس خواندن لذت ببریم؟

نحوه لذت بردن از مطالعه چگونه از درس خواندن لذت ببریم؟

در صورتی که مطالعه برای شما خسته کننده و مشکل باشد، چرا آن را به یک مورد سرگرم کننده و لذت بخش تبدیل نمی کنید؟

یک سری روش هایی برای لذت بردن از مطالعه وجود دارند که از تغییر محیط تان به یک فضای مناسب تر تا بهبود تمرکز شما، متغیر می باشند.

مطالعه کردن به تنهایی بخش اول

1. نرم افزار یادگیری تعاملی را امتحان کنید.

شما می توانید از این ابزارها برای لذت بردن از مطالعه استفاده کنید و مطالعه را به یک بازی تبدیل کنید.

در صورتی که شما یک گوشی هوشمند یا کامپیوتر نداشته باشید، می توانید یک بردار، خواهر / والدین / سرپرستان بزگتری داشته باشید که با استفاده از گوشی یا کامپیوتر آنها این بازی را انجام دهید.

2. از موسیقی استفاده کنید.

موسیقی هایی گوش کنید که دارای آهنگ های جذاب و آرامش بخشی باشند.

هیچ وقت از موسیقی ها یا صداهایی که شعر دارند، استفاده نکنید؛ آنها منجر به پرت شدن توجه تان خواهند شد و ذهن شما را از مطالعه دور خواهند کرد (مگر اینکه شما بتوانید به شعر ها بی توجه باشید).

برخی از انواع موسیقی های الکترونیکی، همانند پاپ و جاز، برای این منظور کاربرد زیادی دارند.

لذت بردن از مطالعه

در صورتی که موسیقی دوست نداشته باشید، می تواند به صحنه های مورد علاقه تان در کتاب یا فیلمی نگاه کنید که دوستش دارید.

3. خوراک های مختصرتان را در نزدیکی تان نگه دارید.

یک سری خوراکی های سالمی در کنارتان قرار دهید که یواش یواش در طول مطالعه بخورید.

به خودتان اجازه بدهید که یک مقدار کوچکی از این خوراکی را بخورید  و بعد از آن، از مطالعه لذت بخش استفاده کنید.

همچنین در صورتی که شما در حین شلوغ بودن کامل برنامه تان، از این خوراکی ها به عنوان یک وعده غذای استفاده کنید، این روش یک روش موثری خواهد بود.

یک بسته بسیار بزرگ از چیپز را نداشته باشد – سعی کنید که یک چپیز ساده ای همانند چیپز سیب یا موز داشته باشید.

ویتامین B یک مورد فوق العاده ای می باشد، ولی در برخی مواقع استفاده از یک آب نبات ترد و شکننده مناسب می باشد، چرا که هیچ نیازی ندارید که به آن توجه کنید.

یک مورد دیگر عبارت از این است که استفاده از موارد دیگری همراه با ویتامین های B، همانند آجیل ها، برای مطالعه مناسب می باشند، چرا که ویتامین های B کارکرد مناسبی در سرگرم کردن ذهن دارند.

محل مطالعه خودتان را با یک مورد لذت بخش، همانند پست کارت ها، وسایل قشنگ، مجسمه ها، یاد داشت های دوستانتان و سایر موارد پر کنید.

حتی محل هایی که برخی مواقع در آنجا حضور دارید هم می توانند با استفاده از وسایل و لوازم کوچکی که در یک جعبه قابل حمل قرار داده اید، تزیین شود.

ولی سعی نکنید که محل مطالعه شما بیش از حد تزئین داشته باشد.

هر چقدر که موارد در هم ریخته کمتری در محیط مطالعه شما وجود داشته باشد، بهتر است.

4. یک روشنایی مناسب و صندلی راحتی را تهیه کنید که ارتفاع مناسبی نسبت به میز داشته باشد.

هیچ چیز همانند احساس ناراحتی در حین نشستن و عدم توانایی برای خواندن مناسب، منجر به سخت شدن مطالعه نمی شود.

این مورد در ماه های زمستان بیشتر نمود پیدا می کند.

همچنین مطالعه کردن در نزدیکی یک پنجره یا روشنایی طبیعی یک ایده مناسبی می باشد، چرا که این نور بیشتر از یک روشنایی مصنوعی منجر به تقویت انرژی شما می شود.

5. محل مطالعتان دارای تهویه مناسبی باشد.

نبود هوا عبارت از عاملی می باشد که سریعتر از هر چیز دیگری منجر به خواب رفتن فرد می شود.

همواره هوای تازه ای را وارد اتاق خودتان کنید – حتی در طول زمستان!

مطمئین شوید که هوا گردش می کند، حتی در صورتی که این کار از طریق استفاده از یک پنکه در طول زمستان و دمیدن هوای گرم صورت بگیرد؛ این شرایط بهتر از داشتن یک هوای مانده و راکد می باشد.

6. یک سطح دمای مناسبی داشته باشید.

قرار گرفتن در یک محیط بیش از حد گرم یا بیش از حد سرد باعث می شود که مطالعه برایتان سخت شود و در نتیجه ترغیب خواهید شد که به یک محیط راحت تر بروید.

در صورت امکان وسایل گرمایشی یا سرمایشی را روشن کنید.

در صورتی که قادر به چنین کاری نباشید، در این صورت یک کار فی البداهه ای انجام دهید و از روش هایی که سایر دانش آموزان معمولا برای سرد کردن یا گرم کردن استفاده می کنند، استفاده کنید: پنجره ها و درها را باز کنید یا ببندید؛

یک لامپ حرارتی قرمز رنگ را در کنار پای خودتان قرار دهید (این لامپ ها از میزان برق کمتری استفاده می کنند)؛

از یک پتو استفاده کنید؛

لایه های اضافی را بردارید یا یک سری لایه های دیگری اضافه کنید؛

نوشیدنی های داغ یا سردی بخورید؛ پنکه را روشن کنید و غیره.

7. لوازم التحریر خلاقانه و آرامش بخشی بگیرید و روی میزتان را بپوشانید.

لوازم شما می توانند منجر به تحریک شما برای لذت بردن از مطالعه شوند .

یک خودکاری که در حین گرفتن آن در دستتان احساس مناسبی پیدا کنید، یک کاغذی که آنقدر نرم است که خودکار بر روی آن سُر می خورد، یک کتاب ایستاده که منجر به پیشگیری از حواس پرت شدن شما می شود.

یک ردیف از هایلاتر های که از شما خواهش می کنند که مورد استفاده قرار داده شوند، و یک پاک کن خوش بو که یک بوی لذیذی دارد.

به لوازمی که نیاز دارید تا در زمان مطالعه در کنارتان قرار داشته باشند فکر کنید و سعی کنید که در طول مطالعه خودتان را سرگرم کنید.

لذت بردن از مطالعه

با این وجود، اجازه ندهید که این موارد منجر به حواسپرت شدن شما در طول مطالعه شوند!

8. زمان های مربوط به مطالعه را مشخص کنید و سایر زمان ها را به بازی کردن اختصاص دهید.

مطالعه خودتان را به یک فرآیند بدون خاتمه تبدیل نکنید.

زمان های خاصی برای مطالعه مشخص کنید و در طول این زمان ها فقط مطالعه کنید و در زمان های باقی مانده، از طریق انجام دادن کارهایی که برای شما لذت بخش می باشند، پاداش هایی را برای خودتان تعیین کنید.

از زمان مطالعه خودتان به صورت موثر استفاده کنید، فریب نخورید، نسبت به خودتان احساس تاسف نداشته باشید و همچنین با دوستان خودتان صحبت نکنید.

این کار فقط منجر به بیشتر شدن ناراحتی شما می شود و بی علاقگی را در شما افزایش می دهد.

یک سری تکالیفی را برای انجام دادن مشخص کنید، آنها را انجام دهید و سپس آن را فراموش کنید و بعد از آن ادامه بدهید و یک کار دیگری را انجام بدهید که دوست دارید.

همچنین در صورتی که بخواهید می توانید زمان استراحت بیشتری داشته باشید و در تابستان می توانید به مغازه های فروشنده لیموناد خنک بروید و از کمک دوستانتان منتفع شوید.

در زمان برگشت برای ادامه مطالعه، می توانید احساس خوبی داشته باشید و در عین حال که احساس خوبی نسبت به خودتان دارید، مطالعه خودتان را به پایان برسانید.

9. از جنبه های مختلف مطالعه خودتان را بررسی کنید.

شاید شما در یک جایی مطالعه می کنید که نسبت به آن تنفر دارید یا هیچ اهمیتی به آن نمی دهید.

سعی کنید که قبل از مطالعه به صفحات فکر کنید و موضوع را از یک دیدگاه گسترده تری بررسی کنید.

انواع شغل هایی که در آن افراد از این موضوع مطالعاتی شما استفاده می کنند، فکر کنید؛

به این موضوع فکر کنید که مشکلات روزمره به چه نحوی با استفاده از تکنیک هایی قابل حل هستند که شما در حال مطالعه آن تکنیک ها می باشید.

این کار می تواند منجر به افزایش انرژی شما شود، و همچنین در صورتی که کاربرد این دانش را در جاهای دیگری بیان کنید، می توانید بر روی معلم خودتان تاثیر بگذارید.

این مورد نشان دهنده کاربرد موضوعی است که در مقابل صندلی شما توضیح داده می شود.

همچنین این موضوع به صورت امیدوار کننده ای به شما کمک می کند تا از وضعیت خسته کننده بودن مطالعه خارج شوید و با انرژی مناسبی به کار خودتان ادامه دهید.

10. نسبت به این موضوع مطلع باشید که مطالعه صورت گرفته در رابطه با موضوعاتی می باشد که قبل از شما هم وجود داشته است.

به طور قطع، ممکن است که مطالعه همانند یک بازی بسکتبال یا یک برنامه تلویزیونی که به خاطر مطالعه آنها را نگاه نمی کنید، برای شما جذاب نباشد.

در تمامی این شرایط، شما مهارت های مقابله را یاد می گیرید.

شما یاد می گیرید که موارد مختلف را به چه نحوی اولویت بندی کنید، به چه نحوی صبور باشید و به چه نحوی با مواردی که دوست دارید یا نسبت به آنها بی علاقه هستید، برخورد کنید.

هر چند که ممکن است در آن لحظه چنین احساسی نداشته باشید، ولی این موارد یک سری از مهمترین مهارت های زندگی می باشند، چرا که شما در اغلب مواقع با وسوسه مربوط به ادامه ندادن به وظایف خسته کننده مواجه می شوید .

در طول کار، یک جلسه، جشن ها و حتی در مهمانی ها!

همچنین شما در مورد روش های عمومی مربوط به پیش رفتن کارهای مختلف در جهان و مواردی که ممکن است برای شما بهتر باشند، یک سری نکاتی را یاد می گیرید.

تا چه قدر می توانید مطمئن باشید که شما تمایلی به انجام دادن یک سری کارها در زندگی تان دارید یا ندارید، مگر اینکه در مرحله اول یک سری نکاتی را در مورد آنها بشناسید.

11. یک حیوان خانگی داشته باشید تا شما را تشویق کند!

در صورتی که یک دوست خانگی داشته باشید، همانند یک گربه یا یک ماهی، شما می توانید در حین مطالعه آنها را در کنار خودتان داشته باشید.

صدای گربه ها یک منبع مناسبی  برای آرامش موزون می باشد که می تواند زمان مطالعه را برای شما راحت تر کند و همچنین شنا کردن ماهی در کنار شما می تواند به شما یاد آوری کند که مطالعه ارزشمند می باشد.

چرا که در نتیجه مطالعه از دید سایر افراد به یک ماهی بزرگتری تبدیل خواهید شد.

همچنین ممکن است که بعضی از شماها از یک سگ استفاده کنید .

سگ ها همدرد کننده های فوق العاده ای برای مطالعه هستند، در صورتی که آنها آموزش ببینند می توانند در زمانی که شما کار سختی دارید، ساکت باشند و در زمانی که شما وقت استراحت دارید، بازی گوش شوند.

12. یک سری وقت های استراحتی داشته باشید.

وقت های استراحت مکرر و کوتاه مدت نسبت به وقت های استراحت کمتر و طولانی مدت تر، برای شما و فرآیند تفکرتان مناسبتر می باشند.

یک زنگ هشداری بر روی کامپیوتر خودتان یا ساعت تان تنظیم کنید تا حتی به مدت نیم ساعت استراحت کنید و یک سری حرکات کششی انجام دهید، قهوه یا میلک شیک بخورید، به هوای بیرون نگاه کنید.

سن شما هیچ اهمیتی ندارد؛ سعی کنید همه موارد را به صورت یک بازی انجام دهید.

این روش کارایی فوق العاده ای دارد.

در صورتی که شما دارای یک خواهر یا برادر کوچکتر باشید، به آنها اجازه بدهید که به شما کمک کنند.

یک آوازی بخوانید یا در رابطه با موضوعات مورد مطالعات صحبت کنید.

شما در نتیجه مشاهده فایده این کار، شگفت زده خواهید شد.

13. در صورتی که مسئله سختی را در ریاضیات حل می کنید، مسئله را تغییر دهید تا آن را جالب تر یا حتی احمقانه تر بکنید.

برای مثال: بت 5 سیب دارد.

لذت بردن از مطالعه

در صورتی که وی به باغ سیب برود و پنج برابر سیبی که دارد، سیب بردارد، ولی سه تا از آنها در راه خانه از دستش بیافتند، او در حال حاضر چند تا سیب خواهد داشت؟

آیا این مسئله خسته کننده نمی باشد؟

شما می توانید این مسئله را به یک مسئله جالبتری تبدیل کنید.

برای مثال، آقای گجت[1] دارای 5 بادکنک می باشد.

او به جزیره بادکنک شگفت انگیز می رود و دوست وی، 5 برابر تعداد بادکنک هایی که گجت داشته است، به وی بادکنک می دهد.

در صورتی که گجت 3 تا از بادکنک ها را با سوزن بترکاند، او الان چند تا بادکنک خواهد داشد؟

آیا این مسئله بهتر نیست؟

در صورتی که شما از اسم های جالب ، مواردی که دوست دارید، یا مکان هایی که دوست دارید استفاده کنید، مسئله موجود 10 برابر راحت تر می شود، و احتمال حل آن را بیشتر می کند.

14. مرور کردن متن ها و کشیدن نقاشی ها.

برای مثال، در صورتی که یکی از یاد داشت های شما عبارت از این باشد که “اوهایو پنیر بیشتری نسبت به ویسکونسین تولید می کند”.

چند پنیر بکشید و یک تصویر از اوهایو بکشید که می خندد و ویسکونسین که عصبانی است. در صورتی که شما یک یادگیرنده تصویری باشید، این روش کارایی فوق العاده ای برای شما خواهد داشت.

15. یک جدول بازیابی راحتی را درست کنید.

یک برگه کاغذ A4 بزرگ بردارید و یک جدولی بکشید.

از مداد های رنگی روشن، هایلایترها و غیره استفاده کنید و یک ترتیب رنگی را ایجاد کنید.

برای مثال، شما برای تاریخ ملاقات می توانید از رنگ سبز نئون استفاده کنید، برای اسم افراد مهم از رنگ آبی استفاده کنید و برای موراد مهمی که انجام داده اید، از رنگ ارغوانی استفاده کنید.

16. در صورتی که کتاب خودتان را می خوانید، از لهجه های جالب یا صداهای عجیب و غریب استفاده کنید.

همچنین در صورتی که صدای خودتان را ضبط کنید و حداقل یک بار در طول شب به آن گوش کنید، این کار هم مفید خواهد بود.

این روش در کتاب های ادبیات و تاریخ کاملا مفید می باشد.

17. از ابزارهای حفظی استفاده کنید.

برای مثال، پنج دریاچه بزرگ = HOMES (Huron, Ontario, Michigan, Erie, Superior) با این وجود، این کار را به صورت خلاقانه انجام دهید، تا بتوانید به راحتی آنها را یادآوری کنید.

یک روش خلاقانه برای حفظ کردن هشت سطح از طبقه بندی عبارت از Dumb King Philip Came Over From Greece Sneezing  (به معنای، پادشاه لال به اسم فیلیپ، بر یونان عطسه کننده مسط شد) (Domin, Kingdom, Phylum, Class, Order, Family, Genus, Species) .

شما می توانید این کار را انجام دهید، King Henery Died Unexpectedy Drinking Chocolate Milk (به معنای پادشاه هنری به صورت غیر منتظره و بعد از خوردن شیر شکلات فوت کرد) (Kilo, Hecto, Deca, Unit, Deci, Centi, Milli).

18. یک سری اعلامیه های کوتاهی درست کنید که می تواند بر روی اتاق شما یا در اطراف خانه تان نصب شود.

آنها را تزیین کنید و نقاشی هایی بر روی آنها بکشید. در شب قبل از کوئیز یا امتحان، آنها را برای خانواده تان ارائه و توضیح دهید.

19. در صورتی که نیاز باشد برای امتحان املاء مطالعه کنید، حبوبات الفبا را در صبحانه بخورید!

یکی از برادران، خواهران یا والدین شما یک کلمه از لیست تهیه شده توسط شما را برایتان بخواند.

در صورتی که شما این کلمه را قبل از خوردن حبوبات، درست املاء کنید، در این صورت می توانید حبوبات را بخورید.

20. آیا شما یک فرد IT / کامپیوتر هستید؟

در صورتی که شما با کامیپوتر به خوبی کار کنید، نیاز نخواهید داشت که زمان زیادی را صرف نوشتن مطالب خودتان کنید؛

  این شرایط می تواند برای همیشه وجود داشته باشد و می تواند منجر به بی حس شدن مغز شود.

در صورتی که تایپ کردن با کامپیوتر برای شما راحت تر است، از این روش استفاده کنید.

شما می توانید یک انیمیش مناسب همراه با صداگذاری، یک ارائه Prezi، یک اسلاید نمایشی پاورپوینت چند رسانه ای همراه با موسیقی، تصویر و ویدئو درست کنید.

در صورتی که یادداشت های خودتان را در یک سند ورد بنویسید، از طریق ایجاد لوگوی شخصی آنها را شخصی سازی کنید و از آن به عنوان سربرگ استفاده کنید .

در این حالت، هیچ کسی نمی تواند یادداشت های شما را بدزدد.

21. فرض کنید که خودتان یک معلم هستید و یک آزمون یا کوئیزی را طراحی کنید که می توانید خودتان بگیرید یا اینکه برادر / خواهر (ان) و / یا والدین تان از شما بگیرند.

برادر / خوهر یا والدین شما نباید نمره امتحان را مشخص کنند.

در صورتی که به خودتان اطمینان دارید، شما خودتان می توانید نمره تان را مشخص کنید.

22. سعی کنید که منظره را تغییر دهید.

کتاب متنی، نوشته ها و چسب مایع خودتان را بردارید و سعی کنید که به قهوه خانه یا کتابخانه محلی تان بروید.

پاداش: شاید یک فردی در آنجا باشد که در انجام دادن تکالیف تان به شما کمک کند!

23. فقط آرام باشید؛ چرا سعی نمی کنید یک پیامی بفرستید؟

این روش واقعا مفید می باشد!

24. فقط سعی کنید که بیشتر تلاشتان را انجام دهید، وظیفه سنگینی بر عهده خودتان نگذارید و در این صورت عملکرد بهتری خواهید داشت.

25. شادی بیشتر، ارزش بیشتری دارد!

بازی ریاضی آنلاین را انجام دهید یا همراه با یک فرد دیگر، بر روی کاغذ یک بازی نوشتاری انجام دهید!

26. سعی کنید که املاء هر کلمه را 5 بار بنویسید.

این کار به شما کمک خواهد کرد که آنها را سریعا حفظ کنید.

لذت بردن از مطالعه

مطالعه کردن به همراه سایر افراد- بخش دوم

1. در صورتی که یک خواهر یا برادر بزرگ تر در خانه دارید، می توانید همراه با آنها مطالعه کنید و با هم همکاری داشته باشید.

در صورتی که شما برادر یا خواهر بزرگ تر نداشته باشید، می توانید از مادرتان چنین درخواستی کنید.

همچنین می توانید به خانه همکلاسی هایتان بروید و یک سری بازی های مطالعاتی با هم انجام بدهید، ولی باید مطمئنا باشید که کارهای مطالعاتی ضروری را هم انجام می دهید.

2. با صدای بلند صحبت کنید.

هر شخصی به صورت متفاوتی یاد می گیرد، و در رابطه با برخی از افراد، صحبت کردن با صدای بلند به آنها کمک می کند تا ایده های موجود در ذهنشان را قوی تر کنند.

در رابطه با سوالات آزمون نمونه یا مشکلات خانگی با یکدیگر صحبت کنید.

3. از یکدیگر کوئیز بگیرید.

از همدیگر سوال بپرسید یا در رابطه با لغات، از یکدیگر کوئیز بگیرید.

4. با یکدیگر رقابت کنید.

یک تایمری تنظیم کنید و ببینید که کدام یک از شما برگه کاری / نوشتن یادداشت هایش را زودتر تمام می کند.

فردی که سرعت کمتری داشته باشد، می بازد.

با این وجود، این روش همواره بهترین روش ممکن نمی باشد، چرا که در برخی مواقع به صورت عادلانه صورت نمی گیرد.

در این مسابقه، برخی از افراد، زمانشان را خودشان می گیرند.

5. مجازات های دیوانه واری ایجاد کنید تا در صورتی که شما یا دوستتان اهمیتی به مطالعه ندهید، یک انگیزه ای را در خودتان ایجاد کنید.

برای مثال، اولین فردی که بدون کامل کردن تکالیفش مطالعه را ترک کند، اجازه نخواهد یافت که به مدرسه رسمی پیش رو برود.

6. می توانید یک سناریویی ایجاد کنید و یک بازی کوتاه مدتی درست کنید یا به همراه دوستتان مسخره بازی کنید.

فرض کنید که شما یک شخصیتی در تلویزیون یا یک نمایش خیابانی هستید – یا اینکه شخصیت خودتان را داشته باشید.

به صورت فیزیکی، یادداشت های خودتان را به یک نمایش نامه تبدیل کنید و از طریق بلند خواندن، متن آن را حفظ کنید و این کار را به صورت مکرر تکرار کنید.

بعد از آنکه کل متن را حفظ کردید، با صدای بلند و در نقش شخصیتی که انتخاب کردید، متن را بخوانید.

همچنین در صورتی که دوست داشته باشید می توانید از لهجه های جالب استفاده کنید، همچنین شما می توانید آن را به صورت نمایش خیابانی و به شکل یک آواز بخوانید.

در صورتی که فرد دارای اعتماد به نفس مناسبی باشید، می توانید این کار را در برابر دوستان، معلمان و غیره اجرا کنید و منجر به خندیدن آنها شوید!

در صورتی که شما یک یادگیرنده لامسه ای هستید (می توانید از طریق لمس کردن یاد بگیرید) یا یک یادگیرنده شفاهی هستید (از طریق صحبت کردن یاد می گیرید)، این روش برای شما مفید خواهد بود.

این کار در مرحله اول احمقانه به نظر می رسد، ولی زمانی که در رابطه با آن فکر کنید، این روش واقعا کارایی دارد، به خصوص در صورتی که این کار را همراه با یکی از دوستانتان انجام دهید.

لذت بردن از مطالعه

شما با استفاده از این روش، مطالعه را به یک کار غیر خسته کننده تبدیل خواهید کرد!

7. در یک مکان مشترک و بدون صدا مطالعه کنید و هر نیم ساعت یا هر یک ساعت، یک وقت استراحتی داشته باشید.

در این فاصله، یک کار جالبی انجام بدهید، همانند تماشا کردن تلویزیون، انجام یک بازی ویدئویی یا یک بازی تخته ای.

منبع: کانون مشاوران ایران


[1] Gidget

توجه

در روان شناسی توجه به معنای متمرکز کردن آگاهی و هوشیاری بر روی برخی پدیده ها و عدم تمرکز آگاهانه بر روی سایر موارد می باشد.

توجه عبارت از آگاهی داشتن بر روی زمان و مکان فعلی به صورت متمرکز و هوشیارانه می باشد. از نظر روان شناسان اولیه ای همانند ادوارد بردفورد تیچنر (Edward Bradford Tichener)، توجه مضمون هوشیاری را تعیین می کند و بر روی کیفیت تجربه هوشیارانه تاثیر می گذارد.

در سال های بعدی تمرکز کمتری بر روی مولفه ذهنی هوشیاری صورت گرفت و بیشتر الگوهای رفتاری مورد توجه قرار گرفتند که در آنها توجه می تواند توسط سایر افراد تشخیص داده شود.

هر چند که تجربه انسانی از طریق نحوه توجه کردن افراد مشخص می شود، ولی این موضوع کاملا مشخص می باشد که آنها کنترل کاملی بر روی مسیر و نحوه توجه خودشان ندارند.

برای مثال در برخی مواقع افراد برای تمرکز کردن بر روی یک کار، یک مکالمه یا مجموعه ای از اتفاقات با مشکلات مربوط به متمرکز کردن توجه خودشان مواجه می شوند.

در سایر مواقع، به جای اینکه فرد به صورت اختیاری بر روی یک موردی تمرکز کند،  یک اتفاق پیش بینی نشده منجر به جلب توجه وی می شود.

توجه از طریق تجربه زودگذر فرد صورت می گیرد؛ در واقع توجه عبارت از وضعیت آگاهی فعلی می باشد. البته یک مجموعه بی شماری از اتفاقات وجود دارند که همواره در سطح جهانی صورت می گیرند و هر یک از آنها با حس های فرد ارتباط دارد.

همچنین یک سری اتفاقاتی وجود دارند که در داخل بدن صورت می گیرند و بر روی توجه وی تاثیر می گذارند؛

این اتفاقات دقیقا مشابه معرفی و نمایش اتفاقات مربوط به گذشته می باشد که در حافظه فرد انباشته شده است ولی در شرایط مناسب قابل دسترسی می باشد.

در حالیکه ممکن است این انتظار وجود داشته باشد که هوشیاری فعلی عبارت از تمامی اتفاقاتی می باشد که در هر لحظه خاص صورت می گیرند، ولی کاملا مشخص است که چنین موردی مصداق ندارد.

در چارچوب این زمینه گسترده از تجربیات بالقوه، یک فرد فقط بر روی برخی از بخش های فرعی و محدود از کل تجربیات، تمرکز (یا توجه) می کند. این امکان وجود دارد که دلیل مربوط به این محدودیت را مشخص کرد.

کنترل و هماهنگی داده های مختلف و تجربیات انباشته شده و سازمان دهی الگوهای مناسب واکنش و پاسخ عبارت از اصلی ترین کارهای مغز می باشد.

مغز توانایی های پردازش موثری دارد، ولی ظرفیت آن محدود می باشد.

هیچ فردی نمی تواند تمامی اتفاقات و اطلاعات قابل دسترس در هر زمان را به صورت هوشیارانه تجربه کند. همچنین این امکان وجود ندارد که به طور همزمان، تعداد نامشخصی از واکنش های متفاوت را انجام داد.

سوالی که مطرح می شود عبارت از این است که به چه نحوی یک مجموعه مناسبی از داده ها، فرآیند های میانجی و خروجی ها برای ایجاد توجه و بکارگیری منابع در دسترس انتخاب می شوند.

بنابراین توجه می تواند عبارت از یک شرایط مربوط به هوشیاری انتخابی باشد که اندازه و کیفیت تعامل یک فرد با محیطش را مشخص می کند.

نمی توان به صورت حتمی گفت که این شرایط تحت کنترل فرد می باشد.

در ادامه بحث در مورد سابقه توجه و روش هایی که روان شناسان و سایر محققان برای شناسایی و مشخص کردن توجه مورد استفاده قرار داده اند، بحث می شود.

نظریات اولیه در مورد توجه

نظریات مربوط به قرن نوزدهم

روان شناسان در نیمه دوم قرن نوزدهم شروع به مطالعه توجه کردند. قبل از این زمان، فیلسوفان توجه را به عنوان یک موضوعی در چارچوب درک (یک مکانیزمی که در آن ایده های جدید با ایده های موجود ارتباط برقرار می کنند) در نظر می گرفتند.

به همین دلیل گاتفرید ویلهم لیبنیز (Gottfried Wilhelm Leibniz) بیان کرد که عدم آگاهی فرد از صدای ثابت و دائمی آبشار نشان می دهد که اتفاقات بدون توجه خاص، به چه نحوی می توانند منجر به توقف درک شوند (درکی که به صورت آگاهانه وجود دارد).

وی بیان کرد که توجه مشخص می کند که چه مواردی درک شود و چه مواردی درک نشود. عبارت درک در سایر دوره های مروبط به قرن نوزدهم و توسط ویلهلم ونت (Wilhelm Wundt)، که یکی از موسسان روان شناسی مدرن بود، به کار گرفته شد.

توجه

با این وجود، ونت یکی از اولین افرادی بود که تفاوت مابین ویژگی های موضعی و عمومی تر از آگاهی انسانی را بیان کرد.

وی آثار زیادی در مورد زمینه های گسترده هوشیاری (که وی آن را Blickfeld نامید) دارد که در آن تمرکز محدودتری بر روی توجه (Blickpunkt) دارد.

وی بیان کرد که یک طیفی از بلینک پانکت تقریبا شامل شش مورد یا گروه می باشد. همچنین وی بر این عقیده بود که توجه یک عملکرد مربوط به بخش پیشانی مغز می باشد.

یکی از تاثیرگذارترین روان شناسان در آن دوره عبارت از ویلیام جیمز (William James) بود. وی در اثر مشهور خودش به اسم اصول روان شناسی (The Principles of Psychology (1890)) بیان کرد که:

هر شخصی یک درکی نسبت به توجه دارد. توجه عبارت از تسلط یافتن ذهن به صورت مشخص و واضح و به صورت همزمان بر روی چند موضوع ممکن یا یک زنجیره ای از تفکرات می باشد.

تمرکز یا توجه هوشیارانه عبارت از ماهیت توجه می باشند. در واقع توجه به معنای کنار کشیدن از برخی چیزها به منظور داشتن توجه مناسب تر به سایر موارد می باشد.

جیمز بر این عقیده بود که توجه منجر به ایجاد مشاهده، درک، تشخیص و یادآوری موثرتر و تسریع واکنش های فرد می شود.

در سال 1906 یک روان شناس مشهور دیگری به اسم دبیلیو. بی. پیلسبری (W. B Pillsobury) سه روش را برای اندازه گیری توجه بیان کرد.

روش اول مربوط به آزمون هایی بود که از طریق بررسی کارایی فرد در کارهایی که به توجه زیادی نیاز دارند، میزان توجه را اندازه گیری می کرد.

روش دوم توجه کاهش یافته را از طریق عملکرد کاهش یافته اندازه گیری می کرد؛

همچنین روش سوم قدرت توجه را از طریق سطح محرکی اندازه گیری می کرد که برای حواسپرتی فرد مورد نیاز است.

در دوره های بعدی قرن بیستم، روان شناسی و مطالعه رفتاری تحت تاثیر یک سری موارد جدیدی قرار گرفتند که تاثیرات قابل توجهی بر روی مفاهیم توجه داشتند.

یکی از افراد تاثیر گذار بر روی این جریان عبارت از کارهای یک روان شناس روسی به اسم ایوان پتروویچ پاولو (Ivan Petrovich Pavlov) بود که برای اولین بار واکنش سوگیری را مطرح کرد.

این واکنش در سگ ها و سایر حیوانات به صورت گوش های سیخ شده، برگرداندن سر به سمت محرک، قدرت عضلانی بیشتر و تغییرات روان شناختی نشان داده می شود که از طریق یک سری ابزارهایی قابل کشف می باشد.

مورد دیگری که بر روی مفهوم توجه تاثیرگذار بود، عبارت از مطالعه بازتاب شناسی توسط ولادیمیر ام. بخترو (Vladimir M. Behterev) روسی بود.

روان شناسان زیادی واکنش شرطی (یک واکنش غیراختیاری که از طریق پاداش شرطی سازی می شود) را به عنوان مبنای یادگیری تمامی انسان ها در نظر گرفتند.

نویسنده: W. Cheyne McCallum

ترجمه : تیم کانون مشاوران ایران

اختلال کمبود یا فزون کاری توجه

اختلال کمبود توجه یا فزونکاری (ADHD) یک سندرم رفتاری می باشد که ویژگی آن عبارت از بی توجهی و حواسپرتی، بی قراری، عدم توانایی برای نشستن در یک جا و مشکل داشتن در تمرکز بر روی یک چیز برای یک دوره زمانی خاص می باشد.

اختلال کمبود توجه یا فزونکاری (ADHD) بیشتر در نوجوانان و بچه ها صورت می گیرد، هر چند که احتمال مبتلا شدن افراد بزرگسال هم به این اختلال وجود دارد.

میزان شیوع ADHD در مردان، سه برابر میزان شیوع آن در زنان می باشد و در سطح جهان، 5 تا 7 درصد از کودکان به آن مبتلا می شوند.

هر چند که ویژگی های رفتاری این سندرم در تمامی فرهنگ ها مشخص می باشد، ولی این اختلال ها بیشتر در ایالات متحده مورد توجه قرار گرفته اند چرا که ADHD یکی از رایج ترین اختلال های روان شناختی می باشد که در کودکان آمریکایی تشخیص داده می شود.

تخمین های صورت گرفته نشان گر این است که 6 تا 11 درصد از کودکان و نوجوانان آمریکایی به ADHD مبتلا می شوند.

در اواسط دهه 1950 پزشکان آمریکایی افرادی را که در توجه کردن بر روی یک موضوع مشکل داشتند را به عنوان افراد “عقب مانده ذهنی” دسته بندی کردند.

عبارات مختلفی برای توصیف این رفتار به کار گرفته شد که از آن جمله می توان به آسیب ذهنی حداقلی و پرجنبی اشاره کرد.

در سال 1980، انجمن روان شناسی آمریکا (APA) عبارت اختلال کمبود توجه (ADD) را برای توصیف این شرایط به کار برد.

بعد از آن و در سال 1987، APA اختلال ADD را به عنوان یک مورد مرتبط با فزون کاری در نظر گرفت؛

فزون کاری یک شرایطی می باشد که در برخی مواقع به همراه اختلال های توجهی صورت می گیرد، ولی ممکن است به صورت مستقل هم وجود داشته باشد.

این سندرم جدید اختلال کمبود توجه یا فزونکاری یا ADHD نامیده شد.

علائم

ADHD فاقد علائمی می باشد که به راحتی بتوان آنها را تشخیص داد؛ همچنین هیچ آزمون مشخصی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد.

پزشکان سه مورد فرعی از این اختلال را شناسایی کرده اند که عبارتند از: تکانش فزونکاری برجسته، بی اعتنایی برجسته و تکانش فزونکاری و بی توجهی ترکیب شده.

در صورتیکه بچه ها و بزرگسالان به صورت مداوم یک ترکیبی از رفتارهایی را نشان دهند که شامل فراموشی، حواسپرتی، بی قراری، ناراحتی، ناشکیبایی، مشکل داشتن در توجه بر روی کار، بازی یا مکالمه، یا مشکل داشتن در دنبال کردن راهنمایی ها و انجام دادن وظایفشان باشند.

، بر اساس معیاری که APA بیان کرده است، حداقل شش مورد از این ویژگی ها باید “تا سطح ناسازگارانه” در فرد وجود داشته باشند و این رفتار ها باید منجر به ایجاد “اختلال”  در یک یا دو بخش از زندگی فرد (برای مثال در مدرسه، کار یا خانه) شوند تا این اختلال در فرد تشخیص داده شود.

مطالعات صورت گرفته نشان داده اند که بیش از یک چهارم کودکان مبتلا به ADHD، یک کلاس در درس های خودشان عقب می افتند و یک سوم آنها نمی توانند از تحصیلات دبیرستانی فارغ التحصیل شوند.

با این وجود، مشکلات یادگیری مربوط به ADHD نباید به عنوان یک هوش دارای کمبود در نظر گرفته شود.

درمان

رایج ترین دارویی که برای درمان ADHD به کار گرفته می شود عبارت از متیل فندیدیت (Methylphenidate) می باشد (برای مثال ریتالین (RitalinTM)) که یک نوع آمفتامین (Ammphetamine) ملایمی است.

آمفتامین ها منجر به افزایش مقدار و فعالیت نوراپی نفرین (norepinephrine) انتقال دهنده پیام های عصبی (غیر آدرنالین) در مغز می شوند.

هر چند که این داروها در اکثر افراد همانند یک محرک عمل می کنند، ولی یک تاثیر منفی بر روی آرامش، تمرکز یا آسایش افراد مبتلا به ADHD دارند.

ریتالین (Ritalin) در سال 1955 کشف شد و تعداد کودکان مبتلا به ADHD که این دارو و داروهای مشابه را مصرف می کنند، از آن دوره به بعد به صورت یکنواختی افزایش یافته است.

نمک های ترکیبی آمفتامین (برای مثال آدرال (Adderall)) و داروهای دکسترو آمفتامین (dextroamphetamine) (برای مثال دکسدراین (dexdrine)) عبارت از سایر محرک هایی هستند که می توانند برای درمان ADHD به کار گرفته شوند.

ممکن است توصیه شود که این داروها به صورت کوتاه مدت مورد استفاده قرار داده شوند؛ تاثیرات مصرف این داروها می تواند تا چهار ساعت طول بکشد یا اینکه تاثیرات بلندمدتی داشته باشد و شش تا 12 ساعت به طول بکشد.

این واقعیت که افراد مبتلا به ADHD بعد از مصرف محرک هایی همانند ریتالین (Ritalin) مشکلات کمتری را تجربه می کنند، می تواند یک مبنای عصب شناختی را برای این شرایط تثبیت کند.

ریتالین و داروهای مشابه به افراد مبتلا به ADHD کمک می کنند تا تمرکز بهتری داشته باشند و در نتیجه کارهای بیشتری را انجام دهند، میزان ناامیدی در آنها کاهش پیدا کند و اعتمال بنفسشان افزایش یابد.

همچنین ADHD می تواند با استفاده از یک داروی غیر محرکی به اسم آتوموکستاین (استراترا) (atomoxetine (Strattera®)) درمان شود.

آتوموکستاین مانع از مصرف مجدد نوراپی نفرین توسط ترمینال های عصبی می شود و در نتیجه مقدار انتقال دهنده های پیام های عصبی موجود در مغز را افزایش می دهد.

داروهایی که برای درمان ADHD به کار گرفته می شوند دارای تاثیرات جانبی مختلفی هستند که برای مثال می توان به کاهش اشتها، تیک های عصبی غیراختیاری (حرکات تکراری)، سردرد، کج خلقی و بی خوابی اشاره کرد.

تغییرات وضعیت روانی و فزونکاری یا خستگی که در نتیجه مصرف این داروها ایجاد می شود، در طول مصرف یک دوز ثابت کاهش می یابد.

بیمارانی که برای درمان ADHD از آمفتامین ها استفاده می کنند، ممکن است با ریسک افزایش یافته روان پریشی مواجه شوند.

یک روش درمانی دیگری که در اغلب مواقع به همراه دارو درمانی مورد استفاده قرار می گیرد، عبارت از روش درمان شناختی – رفتاری است که بر روی آموزش به افراد بیمار و یاد دادن نحوه نظارت و کنترل عواطفشان به آنها تاکید دارد.

اثبات شده است که رفتار درمانی یک روش موثری در ایجاد کارهای روتین ساختار یافته و ایجاد و به دست آوردن اهداف مشخص شده می باشد.

بیماران مبتلا به ADHD که نمی توانند دارو مصرف کنند، ممکن است شرایط لازم را برای روش های درمانی داشته باشند که در آنها از تحریک عصبی ملایم استفاده می شود.

در این روش درمانی، پالس های برقی سطح پایین برای تحریک عصب سه قلو به کار گرفته می شود و در نهایت به افزایش فعالیت در بخش هایی از مغز منجر می شود که در کنترل توجه و رفتار نقش دارند.

تحریک عصبی ملایم در حین خوابیدن بیمار و تحت نظر یک مراقب به کار گرفته می شود.

اختلال کمبود یا فزون کاری توجه

علت ها

متخصصان بر این عقیده هستند که ترکیبی از هر دو عوامل ارثی و محیطی منجر به ایجاد ADHD می شوند.

نظریه های زیادی در مورد علت ADHD وجود دارند؛

با این وجود، اکثر این نظریه ها فاقد شواهد کافی و مناسب می باشند (برای مثال نظریه های مربوط به سرپرستی نامناسب، آسیب های ذهنی ناشی از آسیب دیدن سر، مسمومیت یا مصرف الکل، آلرژی غذایی و مصرف بیش از حد قند).

فرض بر این است که ADHD حداقل تا یک سطحی ارثی باشد. در حدود 40 درصد از بچه های مبتلا به این اختلال دارای والدین مبتلا به ADHD هستند و 35 درصد آنها دارای برادر یا خواهر مبتلا به ADHD می باشند.

در حدود 15 درصد از افراد مبتلا به ADHD دارای اختلالات کروموزومی هستند که به عنوان کپی متغیرهای عددی شناخته می شوند.

این معایب شامل حذف و کپی شدن بخش هایی از کروموزوم ها هستند و منجر به صورت گرفتن اختلالات دیگری همانند اوتیسم و اسکیزوفرنیا (autism and Schizophrenia) می شوند.

متخصصان عصب شناسی با استفاده از تکنولوژی های تصویربرداری همانند پرتونگاری اشعه پوزیترونی و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی کارکردی (fMRI) یک سری اختلافات ریزی را در ساختار و عملکرد مغز های افراد مبتلا به ADHD و سایر افراد پیدا کردند.

در یکی از مطالعات صورت گرفته که پسر بچه های مبتلا به ADHD و پسر بچه های فاقد ADHD را بررسی می کرد، این نتیجه گیری صورت گرفت که جسم پینه ای (باند مربوط به فیبرهای عصبی که دو نیمکره مغز را به هم متصل می کند)، در افراد مبتلا به ADHD بافت کمتری از مغز را شامل می شود.

یک مطالعه مشابهی اختلافات مشابهی را در یک بخش از ساختارهای مغزی مشاهده کرد که به عنوان هسته های دُم دار شناخته می شوند.

در بچه های فاقد ADHD، هسته های دم دار قسمت راست به طور متوسط 3 درصد بزرگتر از هسته های دم دار قسمت چپ مغز بودند؛ این عدم تقارن در پسر بچه های مبتلا به ADHD وجود نداشت.

مطالعات دیگر نه تنها یک سری اختلافات آناتومیکی (کالبد شناختی) بلکه همچنین یک سری تفاوت های عملکردی را هم مابین مغز افراد مبتلا به ADHD و افراد غیرمبتلا به این اختلال مشاهده کردند.

یک تیم تحقیقاتی جریان خونی کاهش یافته مربوط به هسته های دم دار قسمت راست مغز را در افراد بالغ مبتلا به ADHD مشاهده کرد.

یک مطالعه دیگری نشان داد که یک بخش از لایه پیشانی که به عنوان لایه پیشانی سمت چپ شناخته می شود، گلوکوز کمتری را در افراد مبتلا به ADH مصرف می کند؛

این مورد نشان می دهد که این بخش از مغز در افراد فاقد ADHD فعالیت کمتری دارد. مطالعات دیگری سطوح بالاتری از انتقال دهنده های عصبی را نشان دادند.

نوراپی نفرین های در سرتاسر مغز افراد مبتلا به ADHD وجود دارد و کمبود سایر مواد مانع از انتشار یافتن نوراپی نفرین می شود.

عناصر متابولیسم یا محصولات شکسته شده از انتقال دهنده عصبی دیگر یا دوپامین (dopamine)، در تراکم های ترفیع یافته مربوط به مایع مغزی نخاعی پسر بچه های مبتلا به ADHD وجود دارد.

افزایش تراکم های دوپامین می تواند با کمبود دریافت کننده ها و انتقال دهنده های دوپامین عصبی و انتقال دهنده ها در افراد مبتلا به ADHD مرتبط باشد.

دوپامین یک نقش محوری در سیستم پاداش مغز دارد؛ با این وجود، نبود دریافت کننده ها و انتقال دهنده ها مانع از مصرف سلولی در انتقال دهنده عصبی می شود و در نهایت منجر به بدعملکردی چرخه پاداش عصبی می شود.

این شرایط در نهایت منجر به ایجاد تغییرات قابل توجهی در وضعیت روانی و رفتار فرد می شود. این تفاوت های آناتومیکی و فیزیولوژیکی می تواند بر روی “سیستم مانع شونده” موجود در مغز تاثیرگذار باشد.

به صورت دائمی با همپوشانی تفکرات، عواطف، تکانش ها و محرک های حسی سر و کار دارد

توجه می تواند به صورت توانایی تمرکز بر روی یک محرک یا کار در حین مقاومت در برابر تمرکز بر روی محرک های خارجی و نامرتبط تعریف شود؛

افراد مبتلا به ADHD توانایی محدودی برای مقاومت تمرکزی در برابر این محرک های خارجی دارند.

مدار غشایی – تالاسمی – استریاتال (striatal) – پوستی یک زنجیره ای از سلول های عصبی موجود در مغز است که بخش پیشانی، عقده های پایه و تالاموس را در یک حلقه مداوم به هم مرتبط می کند و فرض بر این است که این ساختار یکی از اصلی ترین ساختارهای مربوط به پیشگیری از تکانش باشد.

تفاوت های مربوط به اندازه و فعالیت مشاهده شده در لایه پیشانه و عقده های پایه در افراد مبتلا به ADHD می تواند نشان دهنده تاخیر موجود در رشد عادی و توسعه ای چرخش بازداشتی باشد.

در صورتیکه این فرض درست باشد، این مورد می تواند دلیل مناسبی برای کاهش علائم ADHD همراه با بالا رفتن سن فرد باشد.

تا دهه سوم زندگی، مدار غشایی – تالاسمی – استریاتال– پوستی در مغز افراد مبتلا به ADHD به صورت کامل رشد نمی کند (بعد از رشد یافتن منجر به ایجاد سطوح عادی از بازداری تکانشی می شود) و ممکن است این تکامل در برخی از افراد هیچ وقت صورت نگیرد.

این تاخیر رشدی می تواند دلیل کارایی داروهای محرک را برای افزایش توجه توجیه کند. در یک مطالعه صورت گرفته، درمان با استفاده از ریتالین (Ritalin) از طریق هسته های دم دار منجر به ترمیم سطح متوسط جریان خونی می شود.

در یک آزمایش دیگری سطوح دوپامین (که معمولا همراه با افزایش سن کاهش می یابد، ولی در افراد مبتلا به ADHD در یک سطح ثابتی باقی می ماند) بعد از درمان با ریتالین از بین رفت.

یافته های موجود نشانگر این است که رشد اجتماعی کودکان مبتلا به ADHD مشابه همتایان آنها می باشد، ولی این رشد با یک تاخیر دو تا سه ساله صورت می گیرد.

ترجمه : تیم کانون مشاوران ایران

شاخص های سلامت خانواده

شاخص های سلامت خانواده

در این مقاله قصد داریم در مورد شاخص های سلامت خانواده صحبت کنیم که در ابتدا نیاز است این مفهوم را تعریف کنیم.

تعریف شاخص سلامت خانواده

شاخص سلامت خانواده عبارت است از عملکرد وضعیت اصلی سلامت و کارکردهای مطلوب خانواده برای دستیابی به الگوی جامع و مطلوب از خانواده متناسب با بافت فرهنگی – اجتماعی آن.

ازآنجا که چیستی و چگونگی محتوا و فرآیند عملکرد سالم و ناسالم خانواده در فرهنگ های مختلف، متفاوت است، بررسی ساز و کار سیستم خانواده بدون توجه به بافت فرهنگی – اجتماعی آن امری ناقص و نادرست است.

شاخص های سلامت خانواده

ولی با ارائه ی مدل مفهومی و آماری شاخص های سلامت خانواده می توان یک مجموعه متفق از شاخص های سلامت را ایجاد کرد که امکان مقایسه شاخص های سلامت یک فرهنگ را با شاخص های سلامت فرهنگ های دیگر میسر می شود.

شاخص های سلامت خانواده، وضعیت یا فرآیندهای حیاتی خانواده را اندازه گیری می کنند که به طور بالقوه قابل تغییر هستند و به نظر می رسد ارتباط قابل ثباتی با نتایج سلامت عمومی داشته باشند.

چرا بررسی شاخص سلامت در خانواده ها مهم است؟

تشکیل خانواده سالم برای اکثر افراد در بافت های فرهنگی مختلف هدفی اساسی و در اولویت است.

افرادی که از خانواده سالم برخوردارند در مقایسه با افرادی که در محیط خانوادگی پر تنش و ناسالم قرار دارند، سطح بالاتری از دوست داشته شدن، مورد حمایت واقع شدن، ارزشمندی، خود کارآمدی و توانایی بهتر برای مقابله با بیماری ها را تجربه می کنند.

در واقع سلامت خانواده با سلامت جسمانی، روانشناختی، اجتماعی و اخلاقی اعضای جامعه همراه است.

خانواده سالم هم یک ایده آل است و هم یک واقیعت

سلامت خانواده چیزی بیش از فقدان آسیب های جسمانی و روانی اعضا است و فرآیندی تعاملی است که با عوامل، روابط و نتایج مثبت همراه است.

شاخص های سلامت خانواده چه مواردی را شامل می شود؟

خانواده های سالم با یکدیگر صمیمی هستند

اعضای خانواده در کنار یکدیگر احساس خوشایندی دارند و از بودن در کنار هم لذت می برند، همینطور حس همدلی میان آنان بالاست.

همچنین نسبت به نیازهای یکدیگر حساسند و هریک از اعضا برای تحقق اهداف بقیه ی اعضا تلاش می کند، که تمام موارد ملاک های یک رابطه ی صمیمی را برآورده می کند.

خانواده های سالم متعادل و متوازن هستند

تعادل در هر بخش و زمینه ای نیاز است که خانواده نیز از این قاعده مستثنی نیست.

تعادل در خانواده به معنی این است که افراد به همان اندازه که با یکدیگر صمیمی هستند همان قدر هم برای حریم خصوصی یکدیگر ارزش قائلند و سعی می کنند آن را حفظ کنند و به حریم خصوصی یکدیگر احترام بگذارند.

همانطور که به نیازهای بقیه ی اعضای خانواده حساسند به نیاز های خودشان نیز توجه می کنند و سعی می کنند تعادل را در تمام زمینه ها حفظ کنند.

در واقع در برخورد با مسائل نه افراط دارند و نه تفریط

اعضا می دانند که چه موضوعاتی را مطرح کنند

در خانواده ی سالم شناخت اعضا از یکدیگر زیاد است.

شاخص های سلامت خانواده

بنابراین این شناخت باعث می شود که هر یک از اعضای خانواده بدانند دریک  شرایط خاص در مورد چه چیزی باید صحبت و اظهار نظر کنند و چه موضوعاتی را مظرح کنند.

برای حل مشکل به جای سرزنش کردن و کناره گیری میزان مناسبی وقت و انرژی صرف می کنند

در هر خانواده ای ممکن است مشکلی پیش بیاید که یکی از اعضای خانواده علت بوجود آمدن آن مشکل یا مسئله باشد و یا ممکن است که یکی از اعضای خانواده رفتار نادرستی انجام دهد که به خودش آسیب زیادی می زند.

در اینجور مواقع ممکن است بقیه ی اعضای خانواده شروع به سرزنش و تحقیر کردن فرد کنند یا اینکه به طور کامل کناره گیری کنند و اهمیتی به موضوع ندهند.

ولی در خانواده های سالم اینگونه نیست، در خانواده های سالم افراد به جای سرزنش کردن یکدیگر سعی می کنند با یکدیگر گفت و گو کنند و علت آن مسئله را جویا شوند تا بتوانند با هم فکری با یکدیگر آن را حل کنند.

اقدام به مهارت حل مسئله می کنند

زمان هایی که خانواده با چالش روبرو می شود نیاز است که کل اعضای خانواده با یکدیگر هم فکری کنند و به حل مسئله بپردازند.

در واقع در خانواده ی سالم همه ی اعضا نسبت به مشکل خانواده احساس مسئولیت می کنند و برای حل آن اقدام می کنند.

می توانند با انعطاف پذیری کافی تغییرات جدید را بپذیرند و مشکلات را حل کنند

انعطاف پذیری بسیار نقش مهمی در زندگی افراد و همچنین عملکرد خانواده دارد.

همانطور که جامعه و فرهنگ و افراد مدام در معرض تغییر هستند گاهی خانواده نیز دچار تغییراتی خواهد شد اگر اعضای خانواده انعطاف پذیر نباشند و نسبت به تغییرحساس باشند خانواده دچار مشکل می شود و عملکردش مختل خواهد شد .

 ولی خانواده ی سالم انعطاف پذیر است و این انعطاف پذیری سبب می شود اعضای خانواده خیلی زود با تغیرات سازگار شوند و بتوانند روابط خود و خانواده را در آرامش حفظ کنند.

می توانند در مورد تغییرات مورد نیاز در روابط خانوادگی، بدون بروز مشکلات شدید گفت و گو کنند

گفت و گو کردن درمیان اعضای خانواده بدون احساس اضطراب و ایجاد تنش بسیار مهم است.

خانواده های سالم توانایی صحبت کردن با یکدیگر را دارند و به راحتی در مورد مسائل مهم خانواده، مشکلات، تصمیمات و تغییرات با یکدیگر به گفت و گو می پردازند.

البته تعاریف و نظریه های مختلفی در مورد خانواده سالم وجود دارد که همه ی آنها نقطه نظر مشترکی باهم دارند.

یکی دیگر از این نظریه ها، نظریه والش است که 4 ویژگی مهم را برای خانواده سالم برشمرده است:

فقدان علام آسیب شناسی در اعضاء

هیچ یک از اعضای خانواده دچار آشفتگی یا اختلالات روانی و اجتماعی نباشند.

داشتن عملکرد متوسط

شاخص های سلامت خانواده

با یک الگوی مشاهده  شده ی معمول از رفتار در جامعه جور و هماهنگ باشد و معرف جامعه ای که در آن قرار دارد، باشد.

خانواده سالم به عنوان عملکرد بهینه و مطلوب معرفی می شود

 یک خانواده سالم و بهینه عملکرد و وظایف خانوادگی را به طور موفقیت آمیزی انجام می دهد و رشد اعضا را فراهم می کند.

خانواده سالم به شکل یک پدیده ی تعاملی رشد یابنده است.

با آشنایی با این شاخص ها می توانیم وضعیت خانوادگی مان را بررسی کنیم و در صورت دارا بودن این شاخص ها سعی در حفظ آن کنیم و اگر خانواده مان دارای این ویژگی ها نیست، سعی کنیم برای اصلاح و بهبود آن تلاش کنیم.

نویسنده: کانون مشاوران ایران

مراحل مربوط به نوسازی یک خانه

مراحل مربوط به نوسازی خانه

چه در صورتی که خانه را برای انجام تعمیرات و فروش خریداری کرده باشید و چه در صورتی که خانه را برای نوسازی خریداری کرده باشید و بخواهید که بعدا در آنجا زندگی کنید.

تمامی مراحلی که باید انجام بدهید در هر دو حالت یکسان خواهد بود.

یک سری مراحل خاصی وجود دارند که شما برای نوسازی خانه باید انجام بدهید.

مراحلی که ما بیان می کنیم، راهنمای فوق العاده ای می باشد که شما در حین شروع یک نوسازی باید از آن تبعیت کنید.

شما نیاز دارید خانه ای را خریداری نمایید که نیاز به نوسازی دارد.

میزان نوسازی مشخص خواهد کرد که نوسازی چقدر طول خواهد کشید و هزینه آن چقدر خواهد بود.

نوسازی خانه

در صورتی که شما می خواهید سریع تر در خانه خودتان زندگی کنید، شما نیاز خواهید داشت که از قاعده 70 تبعیت کنید؛

شما می توانید در مقاله قاعده 70 چیست[1] اطلاعات بیشتری را در رابطه با این قاعده به دست بیاورید.

در رابطه با صاحبان خانه ای که می خواهند یک خانه ارزان قیمیتی بخرند و بعدا آن را تعمیر کرده و پول خودشان را پس انداز کنند، این قاعده هیچ نوع کاربردی ندارد.

شما به دنبال خرید یک خانه ای هستید که نیاز به نوسازی دارد

بعد از پیدا کردن خانه ها و ارائه پیشنهاد خریدتان، حتما باید آنها را مورد بررسی قرار دهید.

شما نیاز دارید که یک بازرس خانه صلاحیت داری پیدا کنید تا همه موارد موجود، از زیر زمین تا سقف را بررسی کند.

یک سری بازرسان نامناسبی هم وجود دارند.

بنابراین باید بر مبنای بررسی های آنلاین و ارجاعات صورت گرفته اطمینان کسب کنید که ارزیاب استخدام شده توسط شما یک ارزیاب مناسبی می باشد.

بعد از آنکه ارزیاب به صورت کامل خانه را بررسی کند و یک گزارشی را به شما ارائه بدهد، باید هزینه های نوسازی خانه را مشخص کنید.

در صورتی که در خانه اقامت داشته باشید، معمولا پیمانکارتان همراه با شما کل خانه را بررسی خواهد کرد تا هزینه های نوسازی را مشخص کند.

همچنین این کار می تواند توسط یک صاحب خانه ای صورت بگیرد که یک ملک تنزیل شده را می خرد.

هر چقدر که اطلاعات شما در رابطه با تعمیرات و قبل از خرید بیشتر شود، شما توانایی چانه زنی بیشتری در برابر فروشندگان خواهید داشت.

پیمانکار عمومی یا بازرس خانه به شما کمک خواهد کرد تا نوسازی های عمده ای را ببینید که ممکن است مخفی و خارج از دید باشند.

یک سری موارد مهمی که این افراد در حین بازرسی به دنبال آن هستند، عبارتند از:

  • مشکلات آبی زیرزمین
  • جایگزینی دودکش
  • جایگزینی AC
  • پنجره هایی که باید تعویض شوند
  • جعبه برق و سیم کشی باید مطابق با استاندارد باشد
  • مناسب بودن تلمبه لجن کشی
  • سقفی که باید تعویض شود و مناسب بودن چوب مربوط به سقف زیرین
  • وضعیت لوله کشی فاضلاب و سیستم دفع گندیدگی
  • لوله کشی کاملا درست باشد
  • مناسب بودن کف سازی خانه
  • خسارت دیدن چوب به دلیل خورده شدن توسط حشره ها
  • و موارد بیشتر

این گزارش باید به صورت مفصل همه مواردی را شامل شود که یک مشکل یا یک مشکل احتمالی می باشد.

بازرس یا پیمانکار از تمامی بخش های خانه که نیاز به تعمیر دارند، عکس خواهند گرفت.

در صورتی که آنها یک مور نگران کننده، همانند کج شدن پی را متوجه شوند، در این صورت شما باید یک کارشناس پی یا فونداسیون بیاورید تا مسئله را بررسی کند.

نسبت به هزینه مربوط به بکارگیری یک کارشناس و راه حل های مربوط به تعمیر، هیچ ترسی نداشته باشید.

تهیه کردن چک لیست

 در صورتی که می خواهید بر مبنای بازرسی صورت گرفته خرید کنید و پیشنهاد خودتان را ارائه بدهید، بعد از پذیرش پیشنهاد باید این پروژه را شروع کنید.

شما باید یک برنامه آماده ای برای نوسازی داشته باشید و چک لیست خودتان را نهایی بکنید.

  • پیمانکار عمومی یا بازرس یک گزارش کاملی را در رابطه با تمامی موارد اشتباه موجود در ملک ارائه خواهد کرد.
  • برای ایجاد یک طرح و چک لیست از این گزارش استفاده کنید.
  • از تمامی مواردی که نیاز به نوسازی دارند، یک چک لیستی تهیه کنید
  • نسبت به فراموش نکردن هر یک از فعالیت های نوسازی، اطمینان کسب کنید
  • شما با استفاده از چک لیست می توانید هزینه ها را تخمین بزنید تا یک ایده ای را در رابطه با کارهای مورد نیاز داشته باشید.

مشخص کردن یک پیمانکار

شما از قبل و از روی امیدواری یک پیمانکاری را در نظر دارید که می توانید برای کار خودتان مورد استفاده قرار دهید.

در صورتی که هیچ پیمانکاری را مد نظر نداشته باشید، در این صورت باید یک پیمانکاری پیدا کنید.

شما باید بدانید که در کجا به دنبال یک پیمانکار مناسبی باشید که پروژه نوسازی یا بازسازی شما را انجام بدهد.

  • باشگاه های سرمایه گذاری ملک محلی
  • لیست انجیس[2]
  • ارجاعات
  • گوگل کردن اسم های تجار پیمانکاری به منظور مشاهده کردن انتقادات و بررسی ها
  • هیات تجاری بهتر

یک فرآیند مصاحبه ای انجام بدهید تا مشخص کنید که کدام یک از پیمانکاران می توانند پروژه شما را انجام دهند.

من یک پیمانکار را انتخاب خواهم کرد و پیمانکار دوم را هم به عنوان گزینه استند بای انتخاب خواهم کرد تا در صورت کار نکردن پیمانکار اول، کار را انجام بدهد.

سوالاتی که شما باید بپرسید کاملا استاندارد می باشند و عبارتند از:

  • سوال در مورد منابع
  • شما می توانید تصاویر مربوط به قبل و بعد از کار را بخواهید
  • شما باید مجوزها را ببینید
  • مطمئن شوید که آنها بیمه شده و ضمانت شده می باشند.

هزینه و قرارداد

هزینه مربوط به خرید یک خانه ای که یک مقداری تخریب شده است و هزینه مربوط به تمامی خرید ها باید در طرح آورده شود.

در صورتی که پیمانکاری داشته باشید که همراه با شما خانه را بررسی کرده است، وی می تواند یک تخمین مناسبی بزند.

شما از این تخمین می توانید استفاده کنید و هزینه ها را در یک صفحه گسترده وارد کنید.

نکته دیگری که وجود دارد عبارت از مطمئن شدن نسبت به پرداخت بازپرداخت ها و در نظر گرفتن آن در قرارداد می باشد.

  • ROM یک شرایط سخت و قابل توجهی می باشد، بنابراین زمانی که یک پیمانکار قیمتی را برای کار نوسازی اعلام می کند، این قیمت شامل تمامی موارد موجود در قرارداد خواهد بود
  • قرارداد شامل تغییرات صورت گرفته در محدوده بازسازی خانه نخواهد بود. هر تغییری که صورت می گیرد، شما تعهدی نسبت به آن نخواهید داشت و همچنین پیمانکاران بابت آن کار هیچ نوع دریافتی نخواهند داشت
  • در صورتی که یک مورد غیرمنتظره ای پیش بیاید که نیاز به تعمیر داشته باشد، این مورد را پیمانکار می تواند به مالک اطلاع دهد.
  • بعد از آن بر روی قیمت چانه زنی و توافق می شود.
  • این مورد یک RFC (درخواست برای تغییر[3]) می باشد و تا زمانی که شما هیچ تعهدی نسبت به آن کار نداشته باشید، پیمانکار نمی تواند آن را انجام بدهد
  • پیمانکار را مطلع کنید که در صورت انجام دادن کاری غیر از کارهای مشخص شده در قرارداد اصلی یا یک RFC که مورد تایید شما نباشد، هیچ نوع پولی را دریافت نخواهد کرد.
نوسازی خانه

مجوزهای مربوط به شهر

شما در مورد پیمانکار تصمیم گیری کرده اید و الان باید کار را شروع کنید.

ما نیاز داریم که یک سری کارهای دیگری را هم انجام بدهیم، ولی برای انجام آنها هیچ عجله ای نداریم.

شما باید مطمئن شوید که پیمانکار بر مبنای کاری که در قرارداد مشخص شده است، مجوزهای لازم را تهیه خواهد کرد.

مجوزهایی که شما نیاز دارید، عبارتند از:

  • انتقال دادن یک دیوار تکیه گاه یا تغییر دادن آن
  • نصب وسایل برقی جدید یا بهبود وضعیت جعبه برق
  • کار بر روی خط فاضلاب عمومی
  • گسترش دادن اندازه خانه یا اضافه کردن بخش های جدید
  • بریدن درختان
  • اضافی کردن در ها و پنجره ها به خانه
  • سقف سازی مجدد خانه شما می تواند نیاز به مجوز داشته باشد
  • تغییر کل لوله کشی خانه

شما باید الزامات موجود در شهر محلی خودتان را بررسی کنید تا ببینید که به چه مجوزهایی نیاز دارید.

در صورتی که شما مجوز لازم را تهیه نکنید و مسولان مرتبط شهری متوجه کار شما شوند، آنها می توانند شما را جریمه کنند.

در بدترین حالت آنها می توانند کار شما را متوقف کنند و شما را مجبور کنند که تمامی کارهای صورت گرفته را تخریب کنید.

همچنین در صورتی که شما نسبت به انجام دستورات آنها یا نسبت به گرفتن مجوز امتناع کنید، آنها می توانند خانه شما را پلمپ کنند.

شما نباید در این رابطه ریسک کنید و باید مجوز های لازم را در مورد کار خودتان بگیرید.

روز نمایش

شما یک برنامه و قراردادی دارید که همه کارهایی را مشخص کرده است که پیمانکار باید با یک قیمت مشخص شده انجام بدهد، آنها باید بدانند که در روز شروع کارشان چه مواردی را نشان بدهند.

شما چه اطلاعاتی در مورد روز نمایش دارید؟

  • شما نیاز به یک سطل آشغال دارید که باید در خانه باشد
  • نیروی کار مربوط به پیمانکار باید در محل حضور داشته باشند تا نمایش را شروع کنند
  • جدول زمانی مربوط به طول مدت نمایش

بعد از پایان تخریب، باید مصالح مورد نیاز را سفارش داد و سپس کار ساختمان سازی را شروع کرد.

سفارش دادن مصالح

این کار یک کار کاملا راحتی می باشد، به خصوص در صورتی که یک سری اجناس مرسوم سفارش داده شوند.

  • در صورتی که تا به حال سفارش نداده باشید، باید مصالح مورد نیاز را سفارش بدهید که شامل حمام، کاشی، موزائیک، سقف سازی، کابینت ها، پنجره ها، کنتورها، درها و هر چیزی دیگری می باشد که نیاز است سفارش داده شود.
  • زمانی که این مصالح به شما تحویل داده می شوند، نباید شروع به نصب کنید، بلکه باید برای مواقع نیاز آماده باشند.

کار ساختمانی

پیمانکار شما نیاز دارد مواردی را بررسی کنید که نیاز است در حین کار ساختمانی خانه تعمیر شوند.

شما در این مرحله چه کاری می توانید در خانه انجام بدهید؟

به منظور شروع کار ساختمان سازی:

  • کار مربوط به پی ساختمان و فونداسیون باید شروع شده باشد
  • در صورت نیاز می توان برای دیوارها تیرک گذاشت
  • باید مشکلات آب مربوط به زیر زمین رفع شوند
  • دیوارها را باید به اتاق های بزرگ انتقال داد
  • به منظور تقویت بخش هایی از خانه، در صورت نیاز می توان تیرک ها یا تیرهایی را اضافه کرد
  • نمایش سقف را شروع کنید و سقف جدید اضافه کنید.

بعد از تمام شدن بخش های ساختمانی خانه، باید کار مربوط به تیم های لوله گذاری و برقی شروع شوند.

کارهای لوله گذاری و برقی

دیوارها برای انجام انواع نوسازی ها باز هستند و در این زمان باید کارکنان مربوط به بخش برق و لوله گذاری کارهای سیم کشی و لوله گذاریشان را شروع کنند.

آنها قبل از شروع کار بر روی دیوار باید مطمئن شوند که سیستم آب و برق کارکرد مناسبی دارد.

همچنین شما به یک پیمانکار عمومی نیاز خواهید داشت تا بعد از اتمام کارهای برقی و لوله گذاری در دیوار، عایق کاری را انجام بدهد.

بخاری و سیستم تهویه هوا (HVAC)

در صورتی که شما به بخاری و سیستم تهویه هوا نیاز داشته باشید، الان زمان مناسبی برای درخواست نصب این تجهیزات توسط پیمانکار می باشد.

یونیت AC راحت می باشد، چرا که در بیرون قرار دارد.

پنجره ها و درها

الان زمان مناسبی برای نصب درها و پنجره ها می باشد.

بیشتر بخش های مربوط به داخل خانه از طریق جای پنجره های 2*4 قابل مشاهده هستند، بنابراین نصب پنجره ها و درها در این فرصت زمانی ایده مناسبی است.

نسبت به دقیق بودن اندازه گیری ها و سفارش دادن آن در چند هفته قبل از زمانی که به آنها نیاز پیدا می شود، اطمینان کسب کنید.

به دلیل اینکه شما خانه را بازسازی می کنید، می توانید پنجره های قدیمی را دور بیاندازید و پنجره های جدید را مورد استفاده قرار دهید.

سعی کنید که این کار را در مراحل اول برنامه نوسازی انجام بدهید تا کارهای پایانی تان زیاد نشوند.

عایق کاری دیوار

بعد از آنکه تمامی کارهای مربوط به داخل دیوار تمام شده باشند، باید عایق کاری دیوار صورت بگیرد.

این تیم ها به صورت سریع عایق دیواری را نصب می کنند و ته بندی ها را انجام می دهند.

نقاشی

شما قبل از انجام دادن هر کار نهایی و آوردن کابینت ها، باید کارهای نقاشی را انجام بدهید.

در زمانی که شما هیچ نگرانی بابت رنگی شدن کابینت ها یا سقف های جدید نداشته باشید، کار نقاشی را به راحتی انجام خواهید داد.

همچنین شما در صورت نیاز می توانید نقاشی بیرونی را هم در این زمان انجام دهید.

کارکنان نقاشی کاملا سریع هستند و این بخش به صورت سریع انجام می شود.

هر چیزی که در داخل خانه است و نمی خواهید رنگی شود را بپوشانید.

روشنایی ها و تجهیزات

روشنایی های سقفی را به بخش هایی که سیم برق دارند، اضافه کنید.

همچنین شما باید تمامی تجهیزات را در این مرحله نصب کنید.

کارهای متفرقه

شما در این مرحله از نوسازی نیاز دارید که کارهای زیادی انجام بدهید، این کارها شامل موارد زیر می باشد:

  • به روز رسانی یا تعمیر دودکش ها
  • نصب روکش و سنگ تزئینی مربوط به بخاری و اجاق
  • هر نوع تعمیر دیگری که تا به حال انجام نشده است
  • کاشی (سرامیک) کردن اتاق حمام و محوطه آشپزخانه
  • از بین بردن لکه های آشپزخانه
  • نصب کابینت ها
  • نصب آیینه ها و سایر وسایل مربوطه
  • نصب ظرف شو، بخاری، یخچال بعد از اتمام کار کف سازی آشپزخانه
  • نصب کف سازی که باید دارای کف های چوب سخت، سرامیک یا فرش باشد
  • نصب تزئینات

نما

شما نیاز دارید که چهره بیرون خانه را هم همانند داخل خانه زیبا بکنید.

نما می تواند شامل بوته های تزئینی، بوته های نهالی، گل های نهالی و همچنین علف یا چمن باشد.

شما باید حیاط خانه تان را تا حد ممکن زیبا کنید، چرا که در صورت تمایل برای فرش خانه، اولین بخشی خواهد بود که خریدار می بیند.

در صورتی که شما خانه را برای خانواده خودتان نوسازی می کنید، در این صورت می توانید در سال جدید چمن کاری را انجام دهید.

شاید شما بخواهید چند درخت یا نهال بکارید.

نوسازی خانه

درخت های نهالی را خیلی نزدیک به خانه نکارید، چرا که در نتیجه رفتن ریشه ها به عمق، می تواند مشکلاتی را برای فونداسیون و پی خانه ایجاد کند.

تمیز کردن

در این مرحله اکثر کارهای مربوط به داخل و خارج از خانه انجام شده است و در صورت سقف سازی یا در صورتی که شما وسایل خودتان را به خانه جدیدتان برده باشید، می توانید خانه و طبقات را تمیز کنید.

در صورتی که شما قصد فروش خانه را داشته باشید، یک سری شرکت هایی وجود دارند که می توانند همه کارهایتان را انجام بدهند تا شما بتوانید خانه را بفروشید.

انجام دادن این کار باعث خواهد شد که خانه را سریع بفروشید.

در صورتی که قصد فروش خانه را دارید، یک معامله گر ملکی بگیرید

در صورتی که خودتان یک معامله گر ملک نباشید و قصد فروش داشته باشید، در این صورت به یک معامله گر ملکی نیاز خواهید داشت.

شما باید تا این مرحله معامله گر را پیدا کرده باشید و آنها باید آماده ارائه یک طرح بازاریابی باشند.

قبل از قراردادن خانه خودتان برای فروش، با معامله گر جلسه داشته باشید تا بتوانید در مورد قیمت فروش برنامه ریزی کنید.

بعد از کامل شدن کار، می توانید فروش موفقی داشته باشید.

فروش خانه

شما یک خریداری پیدا کرده اید و قیمت درخواستی خودتان را دریافت کرده اید.

قراردادتان را با یک خانواده جدید به پایان رسانده اید و سودهای خودتان را سپرده گذاری کرده اید.

الان باید برای تحویل خانه بعدی و روز پرداخت بعدی برنامه ریزی کنید

امیدوارم که این مقاله بتواند در خرید خانه برای فروش یا خرید یک خانه برای خانواده خودتان برای شما مفید بوده باشد.

در صورتی که شما کارهای خودتان را با همکاری یک پیمانکار انجام دهید، کارهایتان به خوبی پیش خواهند رفت و نسبت به خانه ای که آن را مناسب یک زندگی کرده اید، احساس غرور خواهید داشت.  

منبع: کانون مشاوران ایران


  • [1] What is the 70 Rule
  • [2] Angies List
  • [3] Request For Change

نحوه متمرکز ماندن بر روی مطالعه – عدم حواس پرتی در کنکور

نحوه متمرکز ماندن بر روی مطالعه عدم حواس پرتی در کنکور

مطالعه برای یک آزمون می تواند سخت باشد، به خصوص در صورتی که شما حواس پرت شوید.

تمرکز بر روی مطالعه منجر به راحت تر شدن این کار خواهد شد و باعث خواهد شد که این کار را سریع تر انجام دهید.

نکته کلیدی موجود عبارت از حذف کردن موارد حواس پرت کننده و قرار دادن خودتان در یک محیط مطالعه ای ایده آل می باشد.

مطالعه کردن به صورت موثر- گام اول

1. پیدا کردن یک محیط مطالعه مناسب.

همواره اتاق خواب یا کلاس درس شما نمی تواند بهترین محیط ممکن برای مطالعه باشد.

یک فضای خوب و آرامی را پیدا کنید که دارای یک میز بزرگ و راحت باشد؛

فضاهایی از قبیل اتاق نشیمن، که ترجیحا تلویزیون، کامپیوتر یا تلفن همراه در دسترس شما قرار نداشته باشد.

زیاد در رابطه با استفاده از شبکه های اجتماعی فکر نکنید و به جای آن سعی کنید که دور از رسانه های اجتماعی، به مطالعه مشغول شوید.

نحوه متمرکز ماندن بر روی مطالعه

معمولا کتاب خانه یک فضای مناسبی برای مطالعه می باشد، چرا که یک محیط ساکتی است.

شاید اداره والدین شما یک موقعیت بالقوه دیگری باشد، چرا که یک محیط آرامی دارد و موارد حواس پرت کننده کمتری در آنجا وجود دارد.

2. قبل از شروع مطالعه، موارد لازم برای اصلاح را جمع آوری کنید.

سعی نکنید که در وسط مطالعه به دنبال پیدا کردن خودکارها، هایلایتر ها، خط کش ها و سایر وسایل مورد نیازتان بگردید.

این کار می تواند به صورت مکرر منجر به حواس پرتیتان شود.

بنابراین همه وسایل مورد نیازتان را قبل از شروع مطالعه جمع آوری کنید.

3. یک فردی را پیدا کنید که با وی مطالعه کنید.

یک فردی را انتخاب کنید که معقول باشد و همانند شما بر روی یک وظیفه خاصی متمرکز باشد.

هیچ وقت سعی نکنید که بهترین دوستتان را انتخاب کنید، چرا که صحبت کردنتان باعث خواهد شد که تمرکز هر دو شما از بین برود.

داشتن یک شریک مطالعاتی یک ایده مناسبی می باشد، چرا که هر دو شما می توانید ایده های یکدیگر را تقویت کنید و موارد موجود را از یک نقطه نظر دیگری ببینید.

در رابطه با برخی از افراد، شریک های مطالعاتی حواس پرت کننده می باشند.

در صورتی که شما یک فرد برون گرایی باشید، به این معنا که مشابه سایر افراد باشید و صحبت کردن را دوست داشته باشید، داشتن یک شریک مطالعاتی یک گزینه مناسبی برای شما نخواهد بود.

در صورتی که شما یک فرد درون گرایی باشید، به این معنا که در حالت عمومی همه چیز را در درون خودتان نگه می دارید و یک مقداری کمرو هستید، شریک مطالعاتی برای شما مناسب خواهد بود.

با این وجود، در صورتی که همراه با یک فرد برون گرایی مطالعه کنید، در حین اینکه سعی می کنید مطالعه کنید، آنها سعی خواهند کرد که با شما صحبت کنند.

یک فردی را انتخاب کنید که باهوش تر از شما باشد.

این یک مورد مبنایی می باشد، ولی اکثر افراد نسبت به آن بی توجه هستند.

در صورتی که می خواهید مطالبی را یاد بگیرید، فردی را انتخاب کنید که باهوش باشد، وقت خودش را صرف مطالعه کند و به چیز دیگری فکر نکند.

در این شرایط، دوره های مطالعاتی شما مفیدتر خواهند بود.

4. همراه خودتان خوراکی های مناسبی را برای وقت استراحتتان داشته باشید.

از نوشیدنی های انرژی زا یا قهوه استفاده نکنید، چرا که مصرف این نوشیدنی ها بعد از یک دوره ای، بر روی شما بی تاثیر خواهد بود.

حبوبات، میوه، و آب گزینه های مناسبی می باشند، چرا که آنها خام هستند و به صورت مناسبی منجر به انتشار کربوهیدارت ها می شوند.

5. یک سری وقت های استراحت کوتاه مدتی داشته باشید.

بعد از 45 دقیقه مطالعه، یک وقت استراحت 10 دقیقه ای برای خودتان در نظر بگیرید و طی آن مشغول یک کار دیگری شوید.

سعی کنید که بعد از این وقت استراحت به مطالعه خودتان ادامه دهید؛ این وقت استراحت نباید بیش از 20 دقیقه به طول بکشد.

برای وقت های استراحت خودتان، زنگ های هشداری تنظیم کنید.

در صورتی که وقت های استراحت شما برنامه ریزی شده باشد، آنها را فراموش نخواهید کرد و مهمتر از آن، زمان اختصاص یافته به این استراحت ها، به صورت تصادفی بیشتر از زمان مورد نیاز نخواهد شد.

چرا باید وقت استراحت داشت؟

ذهن شما بعد از پردازش کردن یک سری از اطلاعات، نیاز به زمان دارد تا مجددا انرژی لازم را به دست بیاورد.

در برخی از مطالعات صورت گرفته نشان داده شده است که داشتن یک وقت استراحت و پیاده روی کردن در اطراف، منجر به بهبود توانایی ذهن در یادآوری شده است و وضعیت نمرات آزمون افراد استفاده کننده از این روش، بهبود یافته است.

6. به دست آوردن انگیزه.

در صورتی که شما مطالب خودتان را مرور می کنید و برای امتحان آماده می شوید، این کار را به صورت مناسبی انجام خواهید داد.

از طریق مرور خودتان را به یک نقطه ای برسانید که از امتحان لذت ببرید.

این تفکر را نداشته باشید که امتحان یک کار بزرگی است، بلکه آن را به عنوان یک چالشی برای یادگیری در نظر بگیرید.

یک هدفی را برای خودتان مشخص کنید، حتی در صورتی که این هدف یک مقداری هم غیرواقعی باشد.

خودتان را مجبور کنید که عملکردتان نسبت به آن چیزی که می توانید انجام دهید، بهتر شود.

در این صورت ممکن است که عملکردتان منجر به شگفت زده شدن خودتان هم شود.

با استفاده از یک پاداش، برای خودتان انگیزه ایجاد کنید.

این کار به یک مقدار خود کنترلی نیاز دارد، بنابراین از یک فردی بخواهید که به شما کمک کند.

در صورتی که مطالعه خوبی داشته باشید، احساس آماده بودن کنید و عملکرد بهتری در امتحان داشته باشید، یک پاداشی به خودتان بدهید.

به خودتان بگویید که چرا مطالعه اهمیت دارد.

نحوه متمرکز ماندن بر روی مطالعه

این مورد برای هر فردی متفاوت می باشد.

شاید دستیابی به یک نمره خاص مد نظر شما باشد، شاید شما به مواد درسی اهمیت می دهید، شاید شما با پدر خودتان یک شرطی گذاشته باشید و بخواهید که به قول خودتان عمل کنید.

صرف نظر از هر هدفی که دارید، به خودتان یاد آوری کنید که چرا سخت کوشی می کنید و به خودتان بگویید که این کار برای شما ارزشمند است.

7. بنشینید و مطالعه کنید.

همه لوازم مورد نیازتان در روبرویتان قرار دارد و بهانه ای برای به تاخیر انداختن شروع مطالعه ندارید.

شما و لوازم مورد نیازتان وجود دارد. خب؟

چرا منتظر هستید؟

از فلش کارت ها و یادداشت ها برای نشان دادن پیشرفت خودتان استفاده کنید.

فلش کارت ها برای برخی از افراد مفید می باشند، چرا که آنها شامل اطلاعات مهم در فضای محدودی هستند.

در صورتی که فکر می کنید فلش کارت ها در مورد شما مفید هستند، از آن استفاده کنید.

آنها را به ترتیب مرتب کنید یا در صورتی که می خواهید کاربرد آن را بیشتر کنید، آن را با یک طرحی متفاوتی مرتب کنید.

از ابزارهای حفظی استفاده کنید.

“ابزارهای حفظی” عبارت از یک کلمه تجسمی برای حفظ کردن می باشد.

برخی از اطلاعات را در چارچوب صداهای خاصی قرار دهید یا اطلاعات را در قالب کلمات مخفف (VIBGYOR را به یاد می آورید؟)

قرار دهید تا در هنگام یادآوری کلمات به خودتات کمک کنید.

در مرحله اول مطمئن شوید که بیشترین بخش از اطلاعات مهم را در اختیار دارید و بعد از آن ادامه دهید.

قبل از ادامه دادن، مفاهیم کلیدی را بخوانید و یاد بگیرید.

این مورد یک سطح مبنایی را به شما می دهد تا شناخت خودتان را برمبنای آن ایجاد کنید.

از خودتان بپرسید که چرا مطالعه می کنید، مطالعه چه فایده ای خواهد داشت و آن را بر روی یک برگ کاغذ بنویسید.

هر زمانی که حواستان پرت می شود، به آن کاغذ نگاه کنید و به خودتان یادآوری که مطالعه برایتان مهم می باشد.

اجتناب کردن از اشتباهات- گام دوم

1. هیچ هراسی نداشته باشید!

زمانی که دچار وحشت زدگی و هراس می شوید، می توانید دچار اشتباهاتی شوید، بنابراین سعی کنید که آرامش کلی خودتان را حفظ کنید.

در صورتی که یک برنامه موفقی برای مرور داشته باشید، در حین امتحان دادن هیچ نیازی به ترسیدن نخواهد بود.

یک تنفس عمیقی بکشید، به خودتان بگویید که “من می توانم این کار را انجام دهم”، و آرام باشید.

2. استفاده از کامپیوتر را به سطح حداقلی برسانید.

به خصوص در رابطه با اینترنت. شما زمانی که نکات مورد مطالعه را بنویسید، این مطالب را بهتر یاد خواهید گرفت.

همچنین از گوشی همراه خودتان استفاده نکنید، چرا که در حین جواب دادن به تماس ها و پیام ها، حواستان از مطالعه پرت خواهد شد.

در صورتی که می دانید نسبت به استفاده از کامپیوتر وسوسه خواهید شد، کامپیوتر خودتان را خاموش کنید.

کامپیوتر خودتان را خاموش کنید یا از دوست خودتان بخواهید که مانع از استفاده شما از کامپیوتر شود.

به طور اساسی تلاش کنید تا در زمان اختصاص یافته به مطالعه، وقت خودتان را در نتیجه استفاده از اینترنت هدر ندهید.

3. به موسیقی گوش نکنید، مگر اینکه این کار در طول مطالعه به شما کمک کند.

موسیقی به فرآیند مطالعه برخی از افراد کمک می کند، ولی سعی کنید که در حین مطالعه حواستان پرت موارد دیگری نشود.

یک موارد حواسپرت کننده دیگر، حتی در صورتی که موسیقی آرامش بخش باشد، عبارت از یک مورد دیگری است که ذهن شما باید در کنار اطلاعاتی که سعی می کنید یاد بگیرد، آن مورد را هم باید مورد پردازش قرار دهد.

4. از موضوع منحرف نشوید.

ما در زمان های مختلفی از موضوع منحرف می شویم.

در برخی مواقع علت این موضوع عبارت از خسته کننده بودن اطلاعاتی می باشد که باید یاد گرفته شوند؛

در برخی مواقع علت موجود عبارت از وجود داشتن اطلاعات غیر ضروری می باشد.

این موضوع هر علتی که داشته باشد، تا زمانی که مطالعه شما شروع می شود صبر کنید و بعد از آن عمیق تر مطالعه کنید و موضوعات مختلفی را کشف کنید.

همواره از خودتان بپرسید که: این اطلاعات به چه نحوی می تواند در آزمون من مطرح شود؟

نحوه متمرکز ماندن بر روی مطالعه

در صورتی که همواره متمرکز باشید، شما می توانید اطلاعات را از محتمل ترین موارد تا موارد با احتمال حداقلی دسته بندی کند، و بیشتر زمان خودتان را صرف محتمل ترین موارد کنید و زمان کمتری را صرف سایر موارد کنید.

5. دلسرد نشوید.

مطالعه برای یک آزمون می تواند منجر به ایجاد ترس در شما شود، به خصوص در شروع مطالعه.

همه مواردی که باید مطالعه شوند را به بخش های قابل مدیریت تقسیم کنید و در مرحله اول نسبت به یادگیری کامل مطالب هیچ نوع نگرانی نداشته باشید.

به یاد داشته باشید که شما برای یادگیری در اینجا هستید و هیچ ضرورتی وجود ندارد که بالاترین نمره را در امتحان بگیرید.

در صورتی که در شناخت مفاهیم مشکل داریم، سعی کنید که یک “تصویر بزرگی” را از مطالب مورد مطالعه یاد بگیرید.

این کار منجر به راحت تر شدن درک مطالب می شود.

منبع: کانون مشاوران ایران

نگرش

در روان شناسی نگرش به معنای یک شناختی می باشد که در اغلب مواقع همراه با یک مقداری از بیزاری و جاذبه (ارزش عاطفی) صورت می گیرد و نشان دهنده دسته بندی و ارزیابی موضوعات و اتفاقات مختلف می باشد.

هر چند که نگرش ها از نظر منطق عبارت از ساختارهای فرضی هستند (به این معنا که آنها استنباط می شوند)، ولی در قالب تجربه هوشیارانه، گزارشات زبانی، رفتار مشخص و شاخص های روان شناختی مشخص می شوند.

مفهوم نگرش در نتیجه تلاش های صورت گرفته برای توجیه نظم های مشاهده شده در رفتار افراد مطرح شد.

برای مثال یک فردی تمایل دارد تا سایر افراد را در گروه های رایج دسته بندی کند (به این معنا که تمامی افراد موجود در این اتاق یونیفرم های بسکتبال پوشیده اند)؛

همچنین یک فرد دیگری موضوعاتی همانند نقاشی یا اتفاقاتی همانند مبارزات را دسته بندی می کند.

کیفیت مربوط به نگرش یک فرد از طریق واکنش های قابل مشاهده و قابل ارزیابی صورت می گیرد که فرد از خودش بروز می دهد.

هر چند که این امکان وجود دارد تجربیات درونی یک فرد به عنوان نشان دهنده نگرش وی در نظر گرفته شود، ولی فقط رفتار عمومی می تواند به صورت واقعی مورد مطالعه قرار بگیرد.

به همین دلیل محققان بیشتر از شاخص های رفتاری مربوط به نگرش استفاده می کنند (برای مثال از گفته های افراد، نحوه پاسخ آنها به پرسشنامه ها یا علائم روان شناختی در حین تغییر یافتن ضربان قلب به عنوان یک معیار استفاده می کنند).

سایر محققان بر این عقیده اند که نگرش هر فردی نسبت به هر مقوله و دسته ای یک تاثیر مستقیم بر روی ارزش آن دسته برای فرد دارد.

برای مثال، ممکن است از فرد خواسته شود تا ارزش های خاصی همانند سلامتی، امنیت، استقلال یا عدالت را دسته بندی کند.

بعد از آن از فرد خواسته شود تا سطح ایجاد تسهیل یا ایجاد موانع توسط یک طبقه خاص (همانند سیاست گذاران، پزشکان بالینی یا پلیس) را تخمین بزند.

جمع به دست آمده از این دو دسته بندی یک ابزاری را برای سنجش نگرش فرد نسبت به آن گروه به دست می دهد.

بنابراین در صورتیکه عدالت در یک سطح بالایی فرض شود، ولی فرد سیاست گذاران را به عنوان افراد مانع شونده از عدالت در نظر بگیرد، در این صورت نگرش فرد نسبت به این گروه از افراد یک نگرش منفی خواهد بود.

در برخی مواقع نگرش ها به عنوان زمینه های مربوطه در نظر گرفته می شوند و نظر و فکر فرد به عنوان جلوه های مشخص در نظر گرفته می شوند.

یک دیدگاه متمایز تر، نگرش ها را معادل تمایلات غیرهوشیارانه و غیرعقلایی در نظر می گیرد، ولی نظر و فکر فرد را معادل فعالیت های هوشیارانه و عقلایی در نظر می گیرد.

سایر محققان نگرش را به عنوان یک مورد معنادار و اصلی در نظر می گیرند، ولی نظرات را به عنوان موارد پیرامونی تر و بی اهمیت تر در نظر می گیرند.

یک دیدگاه رایج تری نگرش را به عنوان نشان دهنده سلیقه (برای مثال، ترجیح دادن خوراکی خاص یا یک نوع موسیقی) و نظرات را به عنوان سوالات مربوط به حقیقت (برای مثال آیا حمل و نقط عمومی باید یارانه دریافت کند) در نظر می گیرد.

برخی از مقامات یک تمایز مهمی را مابین نگرش ها و سایر عبارات مرتبط در نظر می گیرند.

این تمایل می تواند به صورت یک سلسله مراتب و بر مبنای سطح تخصص یا امتیاز آنها باشد.

“ارزش ها” نشان دهنده انواع گسترده ای از این نوع تمایلات می باشد، “علایق” شمول کمتری دارند و “احساسات”  نسبت به علایق محدودتر می باشند؛ “نگرش ها” دارای زمینه های محدود تری نسبت به احساسات هستند؛

این در حالی است که “عقاید” و “نظرات” موارد خاص تر و محدودتری از این سلسله مراتب را شامل می شوند. بر اساس این ترمینولوژی، تفاوت یک درجه می باشد نه یک نوع.

برخی افراد از عبارت “دانش” برای توصیف موارد قطعی و از عبارت “نگرش ها” برای توصیف موارد مشکوک و متغیر استفاده می کنند؛

حتی برخی افراد از کلمه “درست” برای توصیف موارد قطعی و از کلمه “نادرست” برای توصیف موارد غیرقطعی استفاده می کنند.

همچنین در برخی مواقع نگرش ها اشاره به عقایدی دارد که منجر به بروز یافتن یک اقدامی می شوند و دانش عبارت از یک مورد ذهنی تر و انفعالی تر می باشد.

مطالعه مربوط به تغییر نگرش (عبارت از یک فرآیندی می باشد که در نتیجه آن افراد نگرش های جدیدی را اکتساب می کنند) از اواسط قرن بیستم، بیشتر بر روی تحقیقات روان شناختی اجتماعی متمرکز است .

مطالعات صورت گرفته در این زمینه منجر به صورت گرفتن پیشرفت های نظری (برای مثال، ناهماهنگی شناختی) و کاربردهای عملی (در سیاست ها و تبلیغات) شده است.

منبع : کانون مشاوران ایران

آپارتمان های براق دلپذیر که بیان کننده دوست داشتن مکان های کوچک می باشند

آپارتمان های براق دلپذیر که بیان کننده دوست داشتن مکان های کوچک می باشند

امروزه ما با طراحی آپاراتمان مبتکرانه در استدشم (http://www.stadshem.se) مواجه هستیم.

تمامی آیتم های جمع آوری شده توسط طراحانی که در ایجاد بخش داخلی خانه فعالیت می کنند، منجر به ایجاد احساس مضمحل کننده از زندگی لاکچری می شود.

دیوارهای سفید در هر خانه، از طریق مواردی برجسته شده است که سادگی شان را افزایش می دهند.

نورهای تیره ای که در سقف ها پخش شده اند، یک کاغذ دیواری تزئینی که نشان دهنده یک بخشی از جنگل می باشد و یک اجاق سنگی.

آپارتمان در اتاق زیر شیروانی ساختمان قرار گرفته است، بنابراین تقریبا تمامی دیوار ها کج و اریب می باشند.

پنجره های سقفی متعدد تضمین کننده نور آفتاب کافی و درخشان می باشند که برای تاکید بر به روز بودن وسایل و دکوراسیون انتخاب شده مناسب مورد نیاز می باشند.

یک بالکن کوچکی وجود دارد که شامل یک میز و چهار صندلی می باشد، ولی فضای مناسبی را برای قهوه صبحانه و لذت بردن با هم از هوای با نشاط فراهم می کند.

هر چند که آپارتمان زیاد بزرگ نمی باشد، ولی از تمامی فضاها بیشترین استفاده ممکن صورت گرفته است.

فضای انبار در کناره ها و گوشه ها قرار گرفته اند، ولی آرامش بخش می باشند و هیچ نوع مزاحمتی ایجاد نمی کنند.

پله های چوبی همراه با نرده های فلزی، بخش نشیمن را با اتاق خواب ها مرتبط می کند.

هر اتاقی به اتاق بعدی مرتبط است و ما به صورت کاملا آشکار می توانیم مشاهده کنیم که هر دیواری، فضاهای نشیمن را جدا می کند.

هر چند که این آپارتمان برای یک خانواده بزرگ مناسب نمی باشد، ولی ما بر این عقیده هستیم که دارای بهترین طراحی ممکن از یک فضای کوچک می باشند.

آپارتمان های براق دلپذیر
آپارتمان های براق دلپذیر
آپارتمان های براق دلپذیر
آپارتمان های براق
آپارتمان های براق
آپارتمان های براق
آپارتمان های براق

نویسنده: کانون مشاوران ایران


[1] Ada Teicu

نحوه شکایت کردن از خدمات محافظت کننده از کودک

نحوه شکایت کردن از خدمات محافظت کننده از کودک

هر ایالتی یک آژانس خدمات محافظت کننده از کودک[1] (CPS) مخصوص به خودش را دارد که مسولیت آن عبارت از محافظت کردن از سلامتی و رفاه کودکان می باشد.

بررسی هایی که توسط CPS صورت می گیرد، می تواند برای هر دو مورد کودکان و بزرگسالان آسیب زا و استرس زا باشد. با این وجود، صرف وجود داشتن ناراحتی عاطفی باعث نمی شود که شما حق استفاده از CPS را داشته باشید.

به دلیل اینکه مددکاران اجتماعی CPS عبارت از عوامل دولتی می باشند، آنها نمی توانند حقوق شهروندی شما را نقض کنند.

یک کارمند CPS که نسبت به کار خودش علاقه زیادی دارد، ممکن است که حقوق اساسی شما را نقض کند یا یک تحقیق یا تصرف غیر منطقی در مورد شما داشته باشد.

در صورت پیش آمدن چنین شرایطی، می توانید درخواست دریافت خسارت مالی داشته باشید.

مشخص کردن موارد صورت گرفته در مورد خودتان

1. اتفاقات صورت گرفته را بر اساس ترتیب تاریخی یادداشت کنید.

این یادداشت را با اولین برخوردی که با CPS داشته اید، شروع کنید و از تمامی برخوردها و ارتباطاتی که با مددکاران اجتماعی CPS و سایر کارمندان آن داشته اید، یک پیش نویسی را تهیه کنید.

خدمات محافظت کننده از کودک

برای هر یک از مددکاران CPS که با آنها برخورد داشته اید یا به هر نحوی یک ارتباطی برقرار کرده اید، اسم، عنوان شغلی و اطلاعات مربوط به برخورد مستقیم را  بنویسید.

همچنین شما باید هر کاری که CPS در مورد فرزندتان انجام داده است و دلیل ارتباط برقرار کردن CPS با کودکتان را مشخص کنید.

2. تمامی اسناد مرتبط و سایر شواهد را جمع آوری کنید.

شما باید قبلا تمامی تعاملات خودتان با CPS را مستند کرده باشید.

همه این یادداشت ها عبارت از شواهدی می باشند که شما می توانید در دادخواهی های خودتان مورد استفاده قرار دهید.

در صورتی که شما یک سری اسناد مکتوبی داشته باشید که بیش از این نمی توانید نگهداری کنید، یک یادداشت از آنها بردارید.

همچنین CPS باید یک سری کپی از اسناد مختلف داشته باشد و شما می توانید بعدا آنها را درخواست کنید.

همچنین شما باید تمامی اسناد مربوط به کارهایی که با کودکتان صورت گرفته است را جمع آوری کنید.

برای مثال، در صورتی که شما در خانه خودتان به فرزندتان تدریس کنید، باید تمامی برنامه های مدرسه ای، تکالیف و دوره های تحصیلی را جمع کنید و یک کپی از آنها بگیرید.

3. با یک وکیل مشورت کنید.

دادخواهی های حقوق شهروندی در دادگاه محلی کاملا پیچیده می باشند.

در صورتی که شما به دلیل نقض شدن حقوق شهروندیتان از CPS شکایت داشته باشید، در این صورت به یک وکیل حقوق شهروندی نیاز خواهید داشت.

معمولا وکلای حقوق شهروندی یک مشاوره رایگانی را ارائه می دهند، بنابراین شما با استفاده از این فرصت می توانید با چند وکیل صحبت کنید.

این کار می تواند به شما کمک کند تا بهترین وکیل ممکن در مورد مسئله مربوط به خودتان را انتخاب کنید.

این دادخواهی ها می توانند یک پروسه زمان بری باشند.

یک وکیلی انتخاب کنید که نسبت به مسئله شما علاقمند باشد و بتواند مسئله موجود را دنبال کند .

شما مدت زمان زیادی در کنار آنها خواهید بود و در مورد برخی از مشکلات حساس بالقوه صحبت خواهید کرد.

در صورتی که شما به دلیل سوء استفاده از کودک یا بی توجهی به کودک با یک جریمه کیفری مواجه شوید، شاید از قبل یک وکیل مدافع کیفری داشته باشید.

از آنها بخواهید که شما را به یک وکیل حقوق شهروندی ارجاع دهند که بتواند در شکایت از CPS به شما کمک کند.

4. شناسایی حقوق مسلم خودتان.

اولین مانعی که شما با آن مواجه می شوید، اشاره کردن به یک حقوق اساسی خاص و مسلمی می باشد که CPS در حین کار کردن بر روی شما و کودکتان، آن حقوق را نقض کرده است.

این بحث یک بحث کاملا حقوقی می باشد.

وکیل شما اسناد و یادداشت هایتان را بررسی خواهد کرد تا مشخص کند که کدام یک از حقوق شما نقض شده است.

این بخش از مستند سازی دلایل مربوط به تعاملات شما با CPS، اهمیت زیادی دارد. یک موردی که ممکن است در مورد شما ناعادلانه باشد، عبارت از نقض شدن یک حق اساسی می باشد.

با این وجود، ممکن است برخی از مواردی که برای شما بی اهمیت هستند، موارد مهم و تاثیرگذاری باشند.

5. خسارت های خودتان را محاسبه کنید.

شاید شما شنیده باشید والدینی که از CPS شکایت کرده اند، هزاران یا حتی میلیون ها دلار خسارت دریافت کرده اند.

با این وجود، مقدار این پول دریافت شده بستگی به نقض های صورت گرفته در مورد حقوق شما دارد.

در صورتی که خسارتی وجود داشته باشید، وکیل شما در مرحله اول خسارت های واقعی را بررسی خواهد کرد.

برای مثال، در صورتی که شما یا همسرتان به دلیل یک آسیب ایجاد شده در نتیجه CPS به یک مشاور مراجعه کنید.

هزینه های مربوط به این مشاوره می تواند به عنوان خسارت های واقعی در نظر گرفته شوند.

در صورتی که اقدامات صورت گرفته توسط مددکاران اجتماعی CPS در مورد شما به صورت برجسته و قابل توجه باشد.

احتمالا بتوانید یک سری خسارت های اضافی دریافت کنید که به عنوان خسارت های تنبیهی شناخته می شوند.

شروع کردن دادخواهی تان

1. یک شکایت نامه ای را تهیه کنید.

معمولا شکایت نامه ها دارای اطلاعات کاملا دقیق و جزئی نمی باشند.

با این وجود، یک شکایت نامه مربوط به دادگاه فدرالی که مربوط به نقض های صورت گرفته در مورد حقوق شهروندی می باشد، اطلاعات بیشتری در مقایسه با شکایت نامه های عمومی دارد.

در صورتی که خسارت های صورت گرفته به صورت صحیحی توضیح داده نشوند، ممکن است که دادخواهی ارائه شده رد شود.

به همین دلیل است که شما به یک وکیل حقوق شهروندی با تجربه نیاز دارید.

زمانی که شکایت نامه تان را تنظیم می کنید، به هیچ نوع اثبات یا شاهدی نیاز نخواهید داشت.

در این مرحله، شما به صورت مناسبی یک سری ادعاهایی را مطرح خواهید کرد.

وکیل تان شکایت نامه شما را در یک دادگاه فدرالی ارائه خواهد کرد که اختیار قانونی آن فراتر از سطح ایالت شما است و حکم آن در ایالتی که CPS در آن قرار گرفته است هم لازم الاجرا می باشد.

شاید شما مجبور باشید که حق الزحمه 400$ پرداخت کنید؛

همچنین این امکان وجود دارد که وکیل شما این هزینه را پرداخت کند و آن را به هزینه های مربوط به دادخواهی که از شما دریافت خواهد کرد، اضافه کند.

2. CPS را از شکایت خودتان مطلع کنید.

با کامل شدن شکایت نامه، CPS باید در مورد دادخواهی شما مطلع باشد تا بتواند یک فرصتی را برای پاسخ دادن در اختیار داشته باشد.

معمولا وکیل شما یک کپی از شکایت نامه را به وکلای ثبت شده CPS ارائه خواهد کرد.

3. پاسخ های احتمالی که CPS ارائه خواهد کرد را بررسی کنید.

زمانی که CPS از شکایت شما مطلع شود، این آژانس فرصت زمانی محدودی برای آماده کردن پاسخ های خودش و ارائه آن به دادگاه خواهد داشت.

یک کپی از پاسخ کتبی ارائه شده به وکیل شما ارائه خواهد شد.

وکلیتان پاسخ ارائه شده را به شما خواهد داد.

معمولا پاسخ ارائه شده تمامی ادعاها را انکار خواهد کرد و از مصونیت مشروط خودش دفاع خواهد کرد.

پاسخ ارائه شده توسط CPS می تواند شامل پیشنهاد دادن یک قضاوت مختصر باشد.

خدمات محافظت کننده از کودک

این پیشنهاد همانند پیشنهاد مربوط به مختومه کردن، استدلال خواهد کرد که شما نتوانسته اید ادعای خودتان را برای دادگاه اثبات کنید و دادگاه نباید هیچ نوع خسارت حقوی یا مالی برای CPS در نظر بگیرد.

4. به قضاوت مختصر ارائه شده گوش کنید.

زمانی که از CPS شکایت می کنید، این آژانس احتمالا یک سری دفاعیاتی را در مورد داشتن مصونیت مشروط ارائه خواهد کرد.

در صورتی که یک طرح دفاع فنی صورت بگیرد و دادگاه مجوز چنین مصونیت مشروطی را به آژانس (و مددکاران اجتماعی آن) ارائه دهد، در این صورت هیچ وقت نخواهید توانست از آژانس شکایت کنید.

در صورتی که CPS بیان کند که دارای مصونیت مشروط می باشد، قبل از آنکه شما اجازه طرح کردن دادخواهی خودتان را داشته باشید، دادگاه باید مدارک آژانس را بررسی کند.

تا زمانی که در این رابطه تصمیم گیری نشده باشد، شما اجازه انجام دادن کار بعدی یا ارائه اطلاعات مربوط به دادخواهی خودتان را نخواهید داشت.

وکیل شما و وکلای CPS یک سری دفاعیات مختصری را از طرف شما و آژانس به قاضی ارائه خواهند کرد.

شاید قاضی تصمیم بگیرد که بعد از مطالعه این دفاعیات مختصر، یک سری سوالاتی را بپرسد یا دادرسی را انجام بدهد.

در صورتی که قاضی مصونیت مشروط CPS را رد کند، شاید شما همچنان نتوانید مرحله بعدی تعقیب قضایی را انجام دهید.

CPS حق درخواست تجدید نظر در مورد حکم تعیین شده را دارد و در دادگاه استینافی می تواند دلایل برخورداری آژانس از حق مصونیت مشروط را اثبات کند.

رفتن به محاکمه

1. یک سری سوالات و درخواست های کتبی به CPS بفرستید.

در صورتی که شما بتوانید یک سری دلایل قابل قبولی را در مورد وجود نداشتن حق مصونیت مشروط آژانس ارائه دهید، در این صورت به مرحله بررسی وارد خواهید شد.

شما به منظور آماده کردن سوالات و درخواست های کتبی و مستنداتی که ممکن است از طرف CPS پاسخ داده شوند، از یک وکیل کمک خواهید گرفت.

شما فایل کامل مربوط به خانواده خودتان و همچنین تمامی مدارک داخلی، شامل ایمیل هایی که مربوط به بررسی وضعیت خانواده شما می باشد را از CPS درخواست خواهید کرد.

اسناد و پاسخ های ارائه شده می توانند یک سری مشکلات یا موارد نقض دیگری را مشخص کنند که شما قبلا نسبت به آنها مطلع نبوده اید.

2. استشهادیه مددکار اجتماعی باید در مدارک ارائه شده توسط شما وجود داشته باشد.

یک استشهادیه عبارت از یک مصاحبه ای می باشد که یک نفر قسم می خورد در آن مصاحبه فقط حقایق را بیان کند.

به دلیل اینکه اکثر موارد موجود در پرونده شما مربوط به عقاید و تفاسیر ذهنی از مددکاران اجتماعی درگیر می باشند، این استشهادیه ها اهمیت فوق العاده ای خواهند داشت.

ممکن است که به این استشهادیه نیاز داشته باشید یا نیاز نداشته باشید.

وکیل شما می تواند در مورد مناسب بودن یا نبودن حضور مددکاران اجتماعی و استشهادیه آنها تصمیم گیری کند.

صرف نظر از جایی که شما در آن از مددکاران اجتماعی استشهادیه می گیرید، وکیلتان استشهادیه ها را بررسی خواهد کرد و تاثیر هر یک از آنها در مورد پرونده شما را به اطلاعتان خواهد رساند.

3. استشهادیه خودتان را هم آماده کنید.

شاید وکلای CPS از خود شما هم بخواهند که یک استشهادیه ارئه دهید.

وکیل شما حداقل یک بار در مورد سوالاتی که احتمالا از شما پرسیده خواهند شد، با شما صحبت خواهد کرد و به شما توضیح خواهد داد که به چه نحوی به سوالات مربوط به استشهادیه پاسخ دهید.

معمولا شما می خواهید که به صورت مستقیم و صادقانه به سوالات پاسخ دهید، ولی باید از بی هدف صحبت کردن و بحث اضافی اجتناب کنید.

برای مثال، در صورتی که سوالات دارای پاسخ بله یا خیر از شما پرسیده شوند، پاسخ شما باید «بله» یا «خیر» باشد و نباید توضیحات اضافی بیان کنید.

4. به سوالات بیان شده توسط CPS پاسخ دهید.

به محض اینکه سوالاتی به CPS بفرستید، احتمالا این آژانس یک سری پاسخ های کتبی به سوالات شما ارائه خواهد کرد.

یک وکیل بعد از مشاوره کردن با شما، پاسخ های خاص را یادداشت خواهد کرد.

شاید وکیل شما در مورد برخی از سوالات اعتراض داشته باشد.

در صورتی که در مورد سوال خاصی اعتراضی وجود داشته باشد، در آن صورت وکیلتان توضیح خواهد داد که چرا شما مجبور نیستید به این سوالات پاسخ دهید.

هر چند که این سوالات به صورت کتبی می باشند، ولی به عنوان سوالاتی در نظر گرفته می شوند که شما بعد از قسم خوردن مبنی بر گفتن حقیقت به آنها جواب می دهید.

سعی کنید که به صورت صادقانه و دقیق به سوالات بیان شده پاسخ دهید.

در صورتی که چیزی به یاد نداشته باشید، سعی نکنید که بر اساس حدسیات خودتان پاسخ دهید.

5. در دادرسی های قبل از دادگاه مشارکت کنید.

معمولا دادگاه های دادرسی های زیادی را برگزار می کنند تا نسبت به رسیدگی شدن به اختلافات به صورت درست و بر اساس یک برنامه در حال پیشرفت اطمینان مطمئن شوند.

وکیلتان شما را در مورد اتفاقات صورت گرفته مطلع خواهد کرد.

خدمات محافظت کننده از کودک

6. هر نوع توافق پیشنهاد شده را ارزیابی کنید.

دادخواهی های موجود در دادگاه فدرالی در موارد محدودی به محاکمه ها ارجاع داده می شوند.

فرآیند حل این اختلافات می تواند چند ماه به طول بکشد و اکثر طرفین دعوا ترجیح می دهند که از ابهامات و احتمالات مربوط به محاکمه ها اجتناب کنند.

ممکن است که قاضی طرفین را به گفت و گوهای سازش تشویق کند و یا اینکه خودش ریاست کنفرانس سازش را برعهده داشته باشد.

هر سازشی که از طرف CPS مطرح شود، به وکیل شما ارائه خواهد شد.

وکیلتان این پیشنهاد را به شما ارائه خواهد کرد و توصیه خودش را هم بیان خواهد کرد.

صرف نظر از پیشنهادی که وکیل شما ارائه می کند، تصمیم گیری در مورد پذیرفتن یا رد کردن طرح سازش به خود شما بستگی خواهد داشت.

منبع: کانون مشاوران ایران


[1] Child Protective Services

اوتیسم آسپرگر

اوتیسم آسپرگر (Asperger Syndrome) نوعی اوتیسم است که از طریق مشکلات رفتاری مختلف بروز می…

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم عبارتی پزشکی است که به اختلالات مختلف در زمینه رشدی اشاره دارد. کودکان…

عدم توجه کودک

عدم توجه کودک، مشکلی رایج است که می‌تواند در هر سنی رخ دهد. این مشکل…

اوتیسم

اوتیسم چیست؟

اوتیسم عبارت از ناتوانی رشدی در طول عمر می باشد که بر روی درک فرد از جهان و تعامل وی با سایر افراد تاثیر می گذارد.

افراد مبتلا به اوتیسم دنیا را به صورت متفاوتی می بینند، می شنوند و درک می کنند.

در صورتیکه شما یک فرد اوتیسم باشید، یک توهمی نسبت به زندگی خواهید داشت؛ اوتیسم یک نوع بیماری یا مریضی نمی باشد و نمی تواند درمان شود.

اغلب افراد احساس می کنند که توهم و خیال پرستی یک بخش مبنایی از هویت آنها می باشد.

اوتیسم یک شرایط گسترده ای است. تمامی افراد اوتیسم دارای مشکلات خاصی هستند، ولی اوتیسمی بودن تاثیرات متفاتی بر روی آنها دارد.

همچنین برخی از افراد اوتیسمی دارای ناتوانایی های یادگیری، مشکلات سلامت روانی یا شرایط دیگری هستند و این شرایط باعث می شود که آنها به سطوح حمایتی متفاوتی نیاز پیدا کنند.

تمامی افراد دارای طیف های متنوع اوتیسمی یاد می گیرند و رشد می کنند. در صورتیکه این افراد حمایت مناسبی را دریافت کنند، می توانند به انتخاب خودشان یک زندگی کاملتری را داشته باشند.

میزان شیوع اوتیسم در چه سطحی می باشد؟

اوتیسم رایج تر از سطحی است که اکثر افراد تصور می کنند. در حدود 700000 فرد اوتیسمی در بریتانیا وجود دارد (که بیش از یک درصد از جمعیت این کشور را شامل می شوند).

افراد دارای ملیت ها، فرهنگ ها، مذهب ها و پس زمینه های اجتماعی متفاوت می توانند به اوتیسم مبتلا باشند، هر چند که بنظر می رسد میزان شیوع این اختلال در زنان بیشتر از میزان شیوع آن در مردان می باشد.

افراد اوتیسمی دنیا را به چه شکلی می بینند؟

برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دنیا را به شکل یک مورد طاقت فرسا می بینند و این شرایط می تواند منجر به ایجاد اضطراب قابل توجهی در آنها شود.

به طور خاص شناخت و ارتباط برقرار کردن با سایر افراد و مشارکت کردن در زندگی روزمره مربوط به خانواده، مدرسه، کار و زندگی اجتماعی می تواند برای این افراد مشکل باشد.

سایر افراد به طور حسی نحوه تعامل و ارتباط برقرار کردن با یکدیگر را یاد می گیرند، هر چند که برای ارتباط برقرار کردن با افراد اوتیسمی همچنان مشکل دارند.

ممکن است افراد مبتلا به اوتیسم به دلیل تفاوت هایی که در مقایسه با سایر افراد دارند، شگفت زده شوند و این احساس را داشته باشند که تفاوت های اجتماعی مانع از درک شدن این افراد توسط سایر افراد می شود.

افراد اوتیسم در اغلب مواقع معلول نمی باشند. برخی از والدین دارای فرزندان اوتیسمی گفته اند که سایر افراد فکر می کنند که فرزندانشان شیطان هستند؛

این در حالی است که بزرگسالان مبتلا به این اختلال احساس می کنند که سایر افراد یک درک نادرستی از آنها دارند.

تشخیص

یک تشخیص عبارت از یک شناسایی رسمی از اوتیسم می باشد که این تشخیص معمولا توسط یک تیم تشکیل یافته از متخصصان موجود در حوزه های مختلف صورت می گیرد؛

معمولا این متخصصان شامل یک درمانگر گفتار و زبان، یک متخصص اطفال، روان پزشک و (یا) روان شناس می باشند.

مزایای تشخیص

ارزیابی و تشخیص به موقع به دلایل مختلفی می تواند مفید باشد؛ برخی از این دلایل عبارتند از:

این تشخیص به افراد مبتلا به اوتیسم (و خانواده ها، همسران، کارفرمایان، همکاران، معلمان و دوستان آنها) کمک می کند تا دلیل تجربه شدن مشکلات خاص و کارهایی که برای دستیابی به شرایط بهتر می توانند انجام دهند را بفهمند.

این تشخیص باعث می شود که افراد به خدمات و حمایت مناسبی دسترسی پیدا کنند.

اوتیسم به چه نحوی تشخیص داده می شود

ویژگی های مربوط به اوتیسم مابین افراد مختلف متغیر می باشد، ولی به منظور اینکه این تشخیص در یک فردی صورت بگیرد، این فرد باید به صورت مداوم یک سری مشکلات دائمی را در مورد ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی داشته باشد.

یک سری الگوهای رفتاری، فعالیت ها یا علایق تکراری و محدودی را از دوران کودکی داشته باشد و این مشکلات در یک سطحی باشد که عملکرد روزمره وی را محدود و معیوب کند.

مشکلات مداوم در مورد ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی

ارتباط اجتماعی

افراد مبتلا به اوتیسم در تفسیر هر دو زبان شفاهی و غیرشفاهی، همانند ژست ها یا تن صدا، با یک سری مشکلاتی مواجه هستند.

اکثر آنها یک درک محدودی از زبان دارند و بر این عقیده هستند که حرف های سایر افراد معنادار می باشد و آنها منظور خودشان را در حرف های خودشان بیان می کنند.

همچنین استفاده و شناخت از حالت های صورت، تن صدا و جوک ها و سخنان طعنه آمیز برای این افراد مشکل می باشد.

ممکن است برخی از افراد مبتلا به اوتیسم صحبت نکنند یا محدودیت گفتاری داشته باشند.

توانایی آنها برای درک کردن گفته های سایر افراد بیشتر از توانایی شان برای بیان کردن گفته های خودشان خواهد بود، هر چند که ممکن است این افراد با مشکلات مربوط به مفاهیم مبهم یا انتزاعی مواجه باشند.

برخی از افراد مبتلا به اوتیسم از یک سری روش های جایگزین ارتباطی، همانند زبان اشاره یا نمادهای تصویری استفاده می کنند.

برخی از آنها بدون هیچ نوع صحبت کردن می توانند به صورت کاملا مناسبی ارتباط برقرار کنند.

همچنین سایر افراد مبتلا به اوتیسم دارای مهارت های زبانی بهتری هستند، ولی در درک کردن انتظارات سایر افراد در طول یک مکالمه یا در تکرار کردن حرف های سایر افراد) مشکل داشته باشند(این اختلال پژواک گویی نامیده می شود یا اینکه به مدت طولانی در مورد بحث های مورد علاق شان صحبت کنند.

صحبت کردن به صورت مشخص و مداوم با افراد مبتلا به اوتیسم و دادن یک فرصت زمانی مناسب به این افراد برای پردازش حرف هایی که به آنها گفته می شود، یک روش درمان مناسبی می باشد.

اوتیسم

تعاملات اجتماعی

اغلب افراد مبتلا به اوتیسم یک سری مشکلاتی را در درک کردن سایر افراد (تشخیص یا درک احساسات و منظورهای سایر افراد) و بیان کردن عواطف خودشان دارند.

این شرایط باعث می شود که این افراد در تعاملات اجتماعی خودشان با یک سری مشکلاتی مواجه شوند. این افراد ممکن است:

  • بی احساس به نظر برسند
  • زمانیکه افراد زیادی در کنارشان قرار می گیرند، به دنبال تنها شدن باشند
  • دلداری و تسلی سایر افراد را قبول نکنند
  • به صورت غریبانه رفتار کنند یا به نحوی رفتار کنند که از نظر اجتماعی نامناسب باشد

ایجاد روابط دوستانه برای افراد مبتلا به اوتیسم می تواند مشکل باشد. این امکان وجود دارد که برخی از آنها یک تمایلی به برقراری ارتباط با سایر افراد داشته باشند، ولی ممکن است در مورد نحوه دستیابی به این ارتباط نامطمئن باشند.

الگوهای رفتاری ، فعالیت ها یا علایق تکراری و محدود

کارهای روتین و رفتار تکراری

برای افراد اوتیسم دنیا می تواند غیرقابل پیشبینی و سردرگم کننده باشد؛ این افراد ترجیح می دهند تا یک برنامه روتین روزمره داشته باشند تا بتوانند مواردی که در طول هر روز اتفاق می افتد را درک کنند.

ممکن است این افراد همواره به یک روش مشابهی مسیر خانه تا مدرسه و مسیر بالعکس را سفر کنند یا اینکه همواره یک غذای مشابه و ثابتی را برای صبحانه بخورند.

همچنین استفاده از قواعد هم می تواند نقش مهمی داشته باشد. بعد از آنکه فرد مبتلا به اوتیسم یک روش درستی را برای انجام دادن یک کاری یاد بگیرد، استفاده از یک روش دیگر برای این فرد مشکل خواهد بود.

افراد موجود در طیف اوتیسم ممکن است با ایده تغییر راحت نباشند، ولی در صورتیکه بتوانند در مراحل اولیه خودشان را برای مقابله با تغییرات آماده کنند، توانایی بهتری را برای مقابل با شرایط جدید خواهند داشت.

علایق شدید

اکثر افراد مبتلا به اوتیسم دارای علایق شدید و دارای تمرکز بالا می باشند و این علایق در اغلب مواقع از سنین جوانی صورت می گیرد. این علایق می تواند در طول زمان تغییر کند یا اینکه در طول زندگی فرد ثابت باشد؛

همچنین این علایق می تواند شامل هر چیزی باشد و از هنر تا موسیقی و از قطارها تا کامپیوترها را شامل شود.

در برخی مواقع ممکن است که یک علاقه ای غیرمعمول باشد. برای مثال ممکن است یک فرد اوتیسم علاقه خاصی به جمع آوری زباله ها داشته باشد.

علاقه این فرد می تواند از طریق تشویق شدن پیشرفت کند و این فرد به بازسازی و محیط زیست علاقه پیدا کند.

تعداد زیادی از افراد مبتلا به اوتیسم علاقه خودشان را به مطالعه، کارهای دارای پاداش، کارهای داوطلبانه یا سایر کارهای معنادار متمرکز می کنند.

اغلب افراد مبتلا به اوتیسم گزارش می کنند که دنبال کردن این علایق یک عامل مبنایی در بهزیستی و خوشحالی آنها می باشد.

حساسیت حسی

همچنین این امکان وجود دارد که افراد مبتلا به اوتیسم حساسیت بیشتر یا کمتری را نسبت به صداها، لمس، مزه ها، بوها، روشنایی، رنگ ها، دما یا درد داشته باشند.

برای مثال ممکن است این افراد متوجه یک سری صداهای پس زمینه ای شوند که سایر افراد نسبت به آن بی توجه هستند یا یک چیزی مانع از رسیدن این صدا به آنها شود و این صدا برای فرد مبتلا به اوتیسم گوش خراش یا حواسپرت کننده باشد.

این شرایط می تواند منجر به ایجاد اضطراب یا حتی درد فیزیکی شود. همچنین این امکان وجود دارد که افراد اوتیسم مبهوت روشنایی ها یا وسایل چرخان شوند.

عناوین متفاوت اوتیسم

در طول سال های متمادی عناوین مختلفی برای توصیف این اختلال به کار برده شده اند که از آن جمله می توان به اختلال طیف اوتیسم (ASD)، شرایط طیف اوتیسم (ASC)، اوتیسم کلاسیک، اوتیسم کانر (Kanner)، اختلال رشدی نافذ (PDD)، اوتیسم عملکردی بالا (HFA)، سندرم آسپرگر (Asperger) و اجتناب نیاز آسیب شناختی (PDA) اشاره کرد.

این مورد نشان دهنده راهنماهای تشخیصی و ابزارهای مختلفی است که مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین نشان دهنده حالت های اوتیسمی مختلفی است که در افراد بروز پیدا می کند.

به دلیل تغییرات جدید و آتی که در راهنماهای تشخیص صورت می گیرد، در حال حاضر عبارت اختلال طیف اوتیسم (ASD) رایج ترین عبارتی می باشد که برای توصیف این شرایط به کار گرفته می شود.

علل و درمان ها

چه عواملی منجر به بروز اوتیسم می شود؟

علت اصلی بروز اوتیسم همچنان در حال بررسی است.

تحقیقات صورت گرفته در مورد علت های این اختلال بیانگر این است که ترکیبی از عوامل مختلف (عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی) می توانند در این رشد متفاوت نقش داشته باشند.

اوتیسم به دلیل تربیت کودک و شرایط اجتماعی آنها صورت نمی گیرد و فرد مبتلا شده به این شرایط هیچ نقشی در ابتلاء به آن ندارد.

آیا روش درمان مناسبی وجود دارد؟

هیچ روش درمانی برای اختلال اوتیسم وجود ندارد. با این وجود یک طیفی از استراتژی ها و رهیافت هایی وجود دارند که منجر به یادگیری و رشد این افراد می شوند (ممکن است این روش برای این افراد مناسب و مفید باشد).

شما چه کمکی می توانید بکنید:

شما از طریق انجام دادن کارهای زیر می توانید به افراد اوتیسم و خانواده های آنها کمک کنید:

  • از طریق گسترش دادن شناخت و آگاهی مربوط به اوتیسم
  • ارائه کمک مالی به موسساتی که هدف آنها عبارت از اطلاع رسانی و مشاوره در مورد اوتیسم می باشد
  • داوطلب شدن در کارهی خیریه مربوط به افراد اوتیسم.

منبع : کانون مشاوران ایران