انواع تکنیک های مشاوره ای در خانواده درمانی کانون مشاوران ایران

خانواده درمانی یک بخشی از روان درمانی است و مربوط به کمک به ایجاد تغییر و رشد تربیتی در شروع روابط مابین اعضای خانواده و زوجین می باشد.

کار درمانگر خانواده عبارت از تسهیل مکالماتی می باشد که به عنوان یک کاتالیست عمل کرده و روابط موجود ما بین اعضای خانواده و / یا اشخاص دوست داشته شده را تقویت می کند و بهبود می بخشد.

تعداد متوسط دوره های خانواده درمانی مابین 5 تا 20 جلسه می باشد، ولی تعداد مناسب دوره ها تا حد زیادی به موقعیت موجود یا گروه های مربوطه بستگی دارد. بخش مهم مربوط به خانواده درمانی عبارت از تعداد افراد درگیر در چارچوب نظری دوره و چشم انداز نمی باشد.

خانواده و زوج درمانی به عنوان یک روش کاملا موثر در برخی از نگرانی های سلامت روانی در نظر گرفته می شود. تعداد زیادی از روش های خانواده درمانی وجود دارند که می توان در مورد آنها شناخت به دست آورد و ما با موارد بیان شده در زیر شروع می کنیم.

توصیف های بیان شده از این روش های درمانی، قطعی یا جامع نمی باشند، بلکه یک ابزاری برای ارائه یک شناخت کلی از این روش ها و تفاوت های موجود مابین آنها می باشد.

انواع تکنیک های مشاوره ای در خانواده درمانی

تکنیک مشاوره ای در خانواده درمانی

یک سری از تکنیک های مشاوره ای وجود دارند که برای خانواده درمانی استفاده می شوند و عبارتند از:

روش درمان ساختاری[1]

خانواده درمانی ساختاری یک نظریه ای می باشد که توسط سالوادور مینوچین[2] مطرح شده است. تمرکز این روش درمان بر مبنای پنج اصل خاص می باشد.

پنج اصل مربوطه عبارتند از:

– درمانگر ساختاری بر روی تعامل و بر هم کنش مابین افراد متمرکز می شود، به جای اینکه بر روی وضعیت های روانی انفرادی آنها متمرکز شود.

– “ماتریکس هویت” بر مبنای تعاملات شخصی در داخل خانواده می باشد.

– ساختار خانواده بر مبنای تعاملات اجتماعی است که یک تکنیک مشاوره ای موثر است.

– “خانواده دارای عملکرد بهتر” بر مبنای عکس العمل های خانواده می باشد و بر مبنای نیازهای خانواده رشد پیدا می کند.

– موقعیت یا ماموریت یک درمانگر خانواده عبارت از کمک به خانواده برای بزرگ تر شدن الگوهای رشد محدود کننده و رشد آن به عنوان یک نهاد می باشد.

روش درمان استراتژیک[3]

روش درمان استراتژیک یک نظریه ای است که شامل تعدادی از روش های روان درمانی ترکیب شده و مختلفی می باشد و از پنج بخش تشکیل شده است و روش درمان استراتژیک را تشکیل می دهد.

این بخشها عبارت از یک مرحله مختصر اجتماعی، مرحله مشکل، مرحله تعامل، مرحله مشخص کردن هدف و مرحله تعیین وظیفه می باشد.

روش درمان سیستمیک[4]

روش درمان سیستمیک ریشه در خانواده درمانی دارد یا یک موردی می باشد که به عنوان روش درمان سیستم های خانوادگی شناخته می شود.

یک سری روش های درمان سیستم های خانوادگی وجود دارند که منجر به ایجاد مفهوم روش درمان سیستماتیک فعلی شده اند.

در دهه های اخیر، روش درمان سیستماتیک از علیت خطی عبور کرده است و در حال حاضر مشکل را به عنوان یک موردی در نظر می گیرد که از نظر اجتماعی و زبان شناختی بر روی واقعیت موجود تاثیر گذاشته است.

داستان درمانی[5]

روش داستان درمانی در این مورد متفاوت می باشد و فرد را تشویق می کند تا خودش باشد و از مهارت خودش برای شناسایی مشکل و همچنین به حداقل رساندن مشکلات جزئی در زندگی روزمره خودش استفاده کند.

ایده مربوط به داستان درمانی عبارت از این مورد می باشد که افراد در زندگی شان یک سری داستان های شخصی را ایجاد می کنند که به آنها کمک می کند تا خودشان را شناسایی کنند و همچنین یک سری ابزارهای مناسبی را برای هدایت مسیر زندگی شان به دست بیاورند.

ویژگی روش داستان درمانی عبارت از کمک به فرد برای مشخص کردن، توسعه دادن و حمایت کردن از فرد داستان گو در زندگی و کمک به وی در راهنمایی مسیر زندگیش می باشد.

روش درمان میان نسلی[6]

یکی دیگر از تکنیک مشاوره ای ، روش درمان میان نسلی است.

روش درمان میان نسلی این توانایی را به درمانگران می دهد تا روابط مابین افراد در یک خانواده را در طول نسل ها بررسی کند.

مشاهدات و تحلیل درمانگر خانواده از روابط موجود کمک می کند تا درمانگر عامل اصلی موجود در داخل گروه خانواده را به دست بیاورد.

درمانگر علاوه بر مشکلات موجود، همچنین با موقعیت های چالش انگیز یا استرس زای آینده هم آشنا می شود.

مفاهیم مربوط به روش درمان خانواده درمانی به صورت مکرر توسط سایر درمانگران استفاده می شود تا یک دیدی را در مورد مشکلاتی ایجاد کند که در طول دوره ها شناسایی شده اند.

ارتباط درمانی[7]

درمان مشکلات ارتباطی یک نیاز رایج خاصی می باشد، چرا که این روش مربوط به رابطه درمانی است و مابین زوجینی مشاهده می شود که فاقد ارتباط هستند.

مشکلات ارتباطی مابین زوجین می تواند به دلیل تفاوت های موجود در پس زمینه های فرهنگی و یا تجربیات شخصی ایجاد شود. سایر موقعیت هایی که می توانند منجر به ایجاد مشکلات ارتباطی شوند، شامل آسیب، رازداری، مشکلات سلامت روان و غیره می باشد.

گزینه های زیادی برای شناسایی مشکلات ارتباطی وجود دارند که می تواند شامل پیشرفت فردی باشد یا شامل دو فرد درگیر در یک رابطه صمیمی باشد.

یک درمانگر آموزش دیده می تواند به یک فرد کمک کند تا مشخص کند که کدام یک از استراتژی های موجود، بهترین استراتژی برای بهبود مهارت ها و توانایی شخصی می باشند.

استراتژی هایی که شامل گوش دادن فعال می باشند، منجر به ایجاد ارتباط و ارتباط دارای واسطه می شوند.

آموزش روان شناختی

روش آموزش به افراد دارای شرایط سلامت روانی و خانواده های آنها برای تقویت و حمایت از شرایط آنها، به عنوان آموزش روان شناختی شناخته می شود.

آموزش روان شناختی یک ابزار مناسبی در مقابل بدنام سازی مربوط به شرایط روانی می باشد و افراد دارای این شرایط، با چالش های روزمره مواجه می شوند.

آموزش روان شناختی بر مبنای چهار هدف گسترده از ذهن تعریف شده است:

– انتقال اطلاعات

– حمایت دارویی و درمانی

– آموزش و حمایت از طریق خود کمکی

– یک محیط ایمن و در دسترس برای خالی کردن منبع: مشاورانه

مشاوره ارتباطی[8]

مشاوره ارتباطی یک تکنیک مشاوره ای برای خانواده درمانی است.

روابط عبارت از یک سری مشکلات ساده و راحت در زندگی روزمره نمی باشند که بتوانند منجر به ایجاد استرس شوند یا منجر به آسیب رساندن به یک رابطه ای شوند.

مشکلات اضافی که می توانند به ایجاد استرس منجر شوند، شامل بیماری مزمن، نبود یک ارتباط موثر، تفاوت داشتن، بدعهدی و مشکلات سلامت روانی می باشند.

همچنین این امکان وجود دارد که زوجین با مشکلات مربوط به رابطه جنسی، ایجاد فاصله ارتباطی، مشکلات مالی و نبود کلی اعتماد مواجه شوند. معمولا مشاوره رابطه ای زمانی شروع می شود که زوجین تلاش می کنند تا مشکلات خودشان را حل کنند و به بودن در کنار یکدیگر ادامه دهند و یا اینکه مجبور باشند که از هم جدا شوند.

همچنین یک سری روش های درمان اضافی وجود دارند که در اینجا مورد بحث قرار نگرفته اند و شامل آماده سازی، نظریه سیستم ها، واقعیت درمانی و جنوگرام[9] می باشند، ولی به این موارد هم محدود نیستند. به منظور به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد این روش های درمان یا روش های درمانی بیان شده در بالا، با درمانگر خانواده محلی خودتان مشورت کنید.

به چه نحوی می توان یک درمانگر مناسبی را پیدا کرد

در این مرحله که شما در رابطه با انواع روش های درمانی شناخت به دست آورده اید، زمان خوبی برای پیدا کردن یک درمانگر مناسب می باشد.

اکثر وب سایت های تخصصی، یک سری خدمات روان درمانی را پیشنهاد می دهند و شما از طریق پرسیدن چهار سوال مهم از درمانگر یا متخصص آینده تان، مناسب بودن و توانمندی وی برای درمان مشکل یا موقعیت خاص خودتان را مشخص می کنید.

این مورد عبارت از مشکل X من می باشد. شما به چه نحوی آن را درمان خواهید کرد؟
آیا شما در درمان یک مشکل سریع راحت هستید یا یک مشکل عمیق تری که وجود دارد؟ فرآیند معمول شما به چه نحوی می باشد؟
آیا شما تمایل دارید که دوره را رهبری کنید یا ترجیح می دهید که فرد تحت درمان شما فرآیند درمانی را رهبری کند؟
نقش شما (شما و درمانگرتان) در برنامه کاری درمانگر چیست؟

هر چند که در موارد محدودی اعتبار روش خانواده درمانی مخدوش می شود، ولی این وبلاگ به صورت امیدوارانه یک بررسی مفیدی را در مورد انواع روش های خانواده درمانی داشته است که برای کمک به گروه های خانواده و افراد دارای مشکل، در دسترس می باشند.

نوشته: کانون مشاوران ایران

[1] Structural therapy

[2] Salvador Minuchin

[3] Strategic Therapy

[4] Systemic Therapy

[5] Narrative Therapy

[6] Transgenerational Therapy

[7] Communication Therapy

[8] Relationship Counseling

[9] genogram