بایگانی دسته ی روانشناسی

سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد

آیا شما کسی را می شناسید که به مواد مخدر اعتیاد داشته باشد؟ علائم هشدار دهنده را بررسی کنید و یاد بگیرید که چگونه اعتیاد ایجاد می شود.

درک اعتیاد

افراد از تمام اقشار ممکن است بدون در نظر گرفتن سن، نژاد، پیشینه یا دلیلی هنگام شروع به مصرف مواد، مشکلاتی را تجربه کنند.

برخی از روی کنجکاوی یا وقت گذرانی با دوستان یا برای کاهش اختلالات روانی مانند استرس، اضطراب یا افسردگی، داروهای مخدر را تفریحی آزمایش می کنند.

بنابراین، فقط مواد مخدر غیرقانونی مانند کوکائین یا هروئین نیست که اعتیاد آورند، بلکه داروهای تجویزی مانند مسکن ها، قرص های خواب آور و آرام بخش مشکلات مشابهی ایجاد می کنند.

در واقع، بعد از ماری جوانا، مسکن‌های تجویزی بیشترین آمار اعتیاد را در ایالات متحده دارند و مرگ افراد بر اثر مصرف بیش از حد این مسکن ها، بیشتر از تلفات تصادفات رانندگی و با اسلحه است. اعتیاد به مسکن‌های افیونی می‌تواند آنقدر قوی باشد که به سوء مصرف هروئین تبدیل شده است.

زمانی که مصرف مواد مخدر به اعتیاد تبدیل می شود

البته، مصرف مواد مخدر، چه غیرقانونی و چه با نسخه، به طور خودکار منجر به اعتیاد نمی شود. برخی از افراد داروهای تفریحی یا تجویزی مصرف می کنند، بدون اینکه اثرات منفی را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر به آسیب جدی که مواد به سلامت و رفاه آنها وارد می کند، پی برده اند.

اعتیاد کمتر، به نوع و مقدار یا دفعات ماده مصرفی مخدر شما ربط داشته و بیشتر به عواقب آن رابطه دارد،اگر مصرف مواد مخدر باعث ایجاد مشکلاتی در محل کار، مدرسه، خانه یا در روابط شما شده، احتمالاً مشکل سوء مصرف مواد یا اعتیاد دارید.

اگر در مورد مصرف مواد مخدر خود یا یکی از نزدیکانتان نگران هستید، یادگیری نحوه ایجاد سوء مصرف و اعتیاد به مواد مخدر و اینکه چرا چنین تأثیر قدرتمندی دارد، به شما در نحوه برخورد با مشکل کمک می کند.

تشخیص اینکه مشکل دارید، اولین قدم در مسیر بهبودی است، قدمی که شجاعت و قدرت فوق العاده ای می خواهد. رویارویی با مشکل خود بدون به حداقل رساندن موضوع یا بهانه آوردن می تواند ترسناک و سخت باشد، اما ترک مواد شدنی است.

اگرآماده دریافت کمک هستید، این نشانه خوبی است که بیانگر این است که می توانید بر اعتیاد خود غلبه کنید و یک زندگی رضایت بخش و بدون مواد مخدر برای خود بسازید.

عوامل خطر برای اعتیاد به مواد مخدر

در حالی که هر کسی در اثر مصرف مواد مخدر ممکن است دچار مشکل شود، آسیب پذیری در برابر اعتیاد از فردی به فرد دیگر متفاوت است. عوامل خطری که باعث افزایش آسیب پذیری شما می شوند ، عبارتند از:

• سابقه خانوادگی اعتیاد
• سوء استفاده، غفلت یا سایر تجربیات آسیب زا
• اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب
• استفاده زودهنگام از داروها
• روش مصرف سیگار کشیدن یا تزریق یک دارو ممکن است اعتیادآور بودن آن را افزایش دهد.

افسانه ها و حقایق در مورد اعتیاد

شش افسانه رایج

افسانه ۱: غلبه بر اعتیاد ارادی است. در صورت تمایل می توانید مصرف آن را متوقف کنید.

واقعیت: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض مواد مخدر باعث تغییر مغز می شود که منجر به هوس شدید و اجبار به مصرف می شود. این تغییرات مغزی ترک را حتی با اراده قوی بسیار دشوار می کند.

افسانه ۲: استفاده از داروهایی مانند مسکن های اپیوئیدی بی خطر است زیرا معمولاً توسط پزشکان تجویز می شود.

واقعیت: به عنوان مثال، استفاده کوتاه مدت از مسکن های مخدر باعث کاهش درد شدید پس از تصادف یا جراحی می شود.

با این حال، استفاده منظم یا طولانی مدت از مواد افیونی منجر به اعتیاد می شود. استفاده غلط از این داروها یا مصرف داروهای شخص دیگری عواقب خطرناک و حتی کشنده به دنبال دارد.

افسانه ۳: اعتیاد یک بیماری است، نمی توان آن را درمان کرد.

واقعیت: اکثر کارشناسان موافقند که اعتیاد یک بیماری است که بر مغز تأثیر می گذارد، اما این بدان معنا نیست که لاعلاج باشد. این تغییرات مغزی را می توان از طریق دارو، ورزش و سایر درمان ها، درمان و معکوس کرد.

افسانه ۴: معتادان قبل از اینکه بهبود یابند، باید ناامیدانه به پایان زندگی خود برسند.

واقعیت: بهبودی در هر مرحله از فرآیند اعتیاد می تواند آغاز شود هر چه زودتر، بهتر. هر چه مصرف مواد مخدر بیشتر ادامه یابد، اعتیاد قوی‌تر و درمان آن سخت‌تر می‌شود. منتظر نباشید تا معتاد همه چیز را از دست بدهد.

افسانه ۵: شما نمی توانید کسی را مجبور به درمان کنید. آنها باید کمک بخواهند.

واقعیت: برای موفقیت، لازم نیست درمان و ترک مواد داوطلبانه باشد. افرادی که تحت فشار خانواده، کارفرما یا سیستم حقوقی خود برای درمان قرار می‌گیرند، به اندازه فردی که به تنهایی وارد درمان می‌شود، ترک کنند.

افسانه ۶: درمان قبلاً مؤثر نبود، بنابراین تلاش مجدد فایده ای ندارد.

واقعیت: بهبودی از اعتیاد فرآیندی طولانی است که اغلب با شکست همراه است. عود به این معنا نیست که درمان شکست خورده یا هوشیاری دست نیافتنی است. بلکه راهی است برای بازگشت به مسیر، یا با بازگشت به درمان یا تنظیم رویکرد درمانی.

نحوه ایجاد سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد

مرز باریکی بین مصرف منظم و سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد وجود دارد. تعداد بسیار کمی از مصرف کنندگان می توانند تشخیص بدهند که دچار سوء مصرف یا اعتیاد شده اند.

در حالی که دفعات یا میزان مصرف به معنی سوء مصرف یا اعتیاد به مواد مخدر نیست، اما اغلب نشانه‌ای از مشکلات مرتبط با مواد مخدر می باشد.

اگر دارو درد ی را تسکین می دهد، ممکن است به آن تکیه کنید. ممکن است برای آرام کردن خود یا افزایش انرژی و اعتماد به نفستان از داروهای غیر قانونی استفاده کنید، یا برای تسکین درد، مقابله با حملات پانیک یا بهبود تمرکز در مدرسه یا محل کار، شروع به مصرف داروهای تجویزی کنید.

اگر از مواد مخدر برای پر کردن خلاء زندگی خود استفاده می کنید ، بیشتر در معرض خطر اعتیاد قرار می گیرید. برای حفظ تعادل سالم در زندگی خود، باید تجربیات مثبتی داشته باشید و بدون مصرف مواد مخدر احساس خوبی نسبت به زندگی کسب کنید.

سوء مصرف مواد ممکن است به عنوان راهی برای شروع روابط اجتماعی شود. مردم اغلب برای اولین بار مواد مخدر را در موقعیت های اجتماعی با دوستان و آشنایان امتحان می کنند.

میل شدید برای حضور در گروه ها این احساس را ایجاد می کند که مصرف مواد مخدر با آنها تنها گزینه است.

مشکلات اعتیاد

گاهی اوقات ممکن است مشکلات اعتیاد پنهان شود، زیرا مصرف مواد مخدر شما به تدریج افزایش می یابد.

مثلاً سیگار کشیدن با دوستانتان در آخر هفته، یا داروهای مسکن زمانی که کمرتان درد می‌کند، می‌تواند از مصرف مواد در چند روز در هفته به مصرف هر روز تغییر کند. به تدریج استفاده از دارو برای شما اهمیت بیشتری پیدا می کند.

همانطور که مصرف مواد مخدرتان افزایش پیدا می کند، ممکن است در سرکار یا مدرسه غایب باشید یا اغلب دیر بیایید، عملکرد شغلی شما به تدریج بدتر می شود، و ممکن است شروع به غفلت از مسئولیت های اجتماعی یا خانوادگی کنید.

توانایی شما برای عدم استفاده در نهایت دشوار می شود. چیزی که به داوطلبانه انتخاب و شروع شد به یک نیاز جسمی و روانی تبدیل شده است.

در نهایت سوء مصرف مواد مخدر می تواند زندگی شما را نابود کند و رشد اجتماعی و فکری را متوقف کند، که این امر تنها احساس تنهایی را تقویت می کند.

اعتیاد به مواد مخدر و عملکرد مغز

در حالی که هر دارو اثر فیزیکی متفاوتی ایجاد می کند، همه مواد در یک چیز مشترک هستند: استفاده مکرر نحوه عملکرد مغز را تغییر می دهد. این امر هم شامل داروهای تجویزی و داروهای تفریحی است.

مصرف دارو  سبب ترشح  هورمون دوپامین در مغز می شود که باعث ایجاد حس لذت می شود. مغز شما این احساسات را به خاطر می آورد و می خواهد که آن تکرار شوند.

وقتی معتاد می‌شوید، ماده مخدر اهمیت حیاتی مانند سایر رفتارهای بقا، خوردن و آشامیدن پیدا می کند.

تغییرات مغز شما در توانایی برای تفکر، قضاوت خوب، کنترل رفتار و احساس لذت بدون مواد مخدر اختلال ایجاد می کند.

مهم نیست که به کدام ماده مخدر معتاد هستید، میل غیرقابل کنترل برای استفاده از مواد مخدر بیشتر از هر چیز دیگری مانند: خانواده، دوستان، شغل و حتی سلامتی و خوشبختی برایتان مهم می شود.

میل به مصرف آنقدر قوی است که ذهن شما برای انکار یا منطقی کردن اعتیاد راه های زیادی پیدا می کند. ممکن است مقدار دارویی که مصرف می‌کنید، تأثیر آن بر زندگی‌تان و میزان کنترلی که بر مصرف مواد دارید را به شدت دست کم بگیرید.

با درمان و حمایت مناسب، می توانید با اثرات منفی مصرف مواد مخدر مقابله و کنترل زندگی خود را دوباره به دست آورید. اولین مانع و قدم این است که بپذیرید مشکل دارید، یا به کسانی که دوستشان دارید گوش دهید که اغلب بهتر می توانند اثرات منفی مصرف مواد مخدر بر زندگی شما را ببینند.

علائم و نشانه های سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد

اگرچه داروهای مختلف اثرات متفاوتی دارند، اما علائم اعتیاد مشابه است. اگر علائم و نشانه‌های زیر را در خود می بینید، در مورد مصرف مواد مخدر با کسی صحبت کنید.

علائم رایج سوء مصرف مواد

• نادیده گرفتن مسئولیت ها در مدرسه، محل کار یا خانه (مثلاً حواس پرتی در کلاس ها، نادیده گرفتن کار، بی توجهی به فرزندان).
• استفاده از مواد مخدر در شرایط خطرناک یا ریسک کردن در مصرف زیاد، مانند رانندگی در حین مصرف مواد، استفاده از سوزن های کثیف، یا داشتن رابطه جنسی ناسالم.
• تجربه مشکلات قانونی، مانند دستگیری به دلیل رفتار نابهنجار، رانندگی خطرناک و پر سرعت یا سرقت برای مصرف مواد مخدر.
• مشکلات در روابط شما، مانند دعوا با شریک زندگی یا اعضای خانواده، یک صاحبکار ناراضی، یا از دست دادن دوستان.

علائم رایج اعتیاد به مواد مخدر

• از میزان دارو بیشتری استفاده می کنید تا همان اثراتی را که قبلاً با مقادیر کمتر به دست می‌آورید، تجربه کنید.
• برای پیشگیری یا تسکین علائم ترک استفاده می کنید. اگر مدت طولانی بدون دارو بمانید، علائمی مانند حالت تهوع، بی قراری، بی خوابی، افسردگی، تعریق، لرزش و اضطراب به سراغتان خواهد آمد.
• از دست دادن کنترل مصرف مواد مخدر، شما اغلب بیشتر از آنچه برنامه‌ریزی کرده‌اید مصرف می‌کنید، حتی اگر به خود گفته‌اید که این کار را نمی‌کنید. ممکن است بخواهید ترک کنید، اما احساس ناتوانی می کنید.
• زندگی شما حول محور مصرف مواد مخدر می چرخد. شما زمان زیادی را صرف استفاده مواد مخدر می کنید و همچنین تفکر در مورد نحوه دریافت مواد یا بهبودی از اثرات دارو می کنید.
• فعالیت‌هایی را که قبلاً از آن لذت می‌بردید، مانند سرگرمی‌ها، ورزش‌ها و معاشرت‌های اجتماعی، به دلیل مصرف مواد رها کرده‌اید.
• همچنان به مصرف مواد مخدر ادامه می دهید، با وجود اینکه می دانید به شما آسیب می رساند. این باعث ایجاد مشکلات بزرگ در زندگی شما می شود، مسائل مالی، عفونت ها، نوسانات خلقی، افسردگی، پارانویا و غیره اما به هر حال از آن استفاده می کنید.

علائم هشدار دهنده مصرف مواد

مصرف کنندگان مواد مخدر اغلب علائم خود را پنهان کرده و مشکل خود را کم اهمیت جلوه می دهند. اگر نگران این هستید که یکی از دوستان یا عزیزانتان مواد مخدر مصرف کند یا نه، به دنبال علائم هشدار دهنده زیر باشید:

علائم هشدار دهنده فیزیکی

• چشم های خون آلود، مردمک های بزرگتر یا کوچکتر از حد معمول
• تغییر در اشتها یا الگوی خواب
• کاهش یا افزایش وزن ناگهانی
• بدتر شدن ظاهر فیزیکی، عادات نظافت شخصی
• بوهای غیرمعمول در نفس، بدن یا لباس
• لرزش، تکلم نامفهوم یا اختلال در هماهنگی
• علائم هشدار دهنده رفتاری
• کاهش حضور و عملکرد در محل کار یا مدرسه
• مشکلات مالی غیر قابل توضیح؛ قرض گرفتن یا دزدی
• رفتارهای مخفیانه یا مشکوک
• تغییر ناگهانی در دوستان، پاتوق های مورد علاقه و سرگرمی ها
• مشکلات مکرر (دعوا، تصادف، فعالیت های غیرقانونی)

علائم هشدار دهنده روانشناختی

• تغییر غیرقابل توضیح در شخصیت یا نگرش
• نوسانات خلقی ناگهانی، تحریک پذیری یا طغیان عصبانیت
• دوره های بیش فعالی غیر معمول، بی قراری یا سرگیجه
• کمبود انگیزه؛ بی حال به نظر می رسد یا “با فاصله از هم”
• ترسناک، مضطرب یا پارانوئید به نظر می رسد

علائم هشدار دهنده مواد مخدر تفریحی:

ماری جوانا: چشمان قرمز؛ صحبت کردن با صدای بلند، خنده های نامناسب و به دنبال آن خواب آلودگی؛ از دست دادن علاقه، انگیزه؛ افزایش یا کاهش وزن

محرک ها (شامل آمفتامین ها، کوکائین، کریستال): مردمک های گشاد شده. بیش فعالی؛ رضایت؛ تحریک پذیری؛ اضطراب؛ صحبت بیش از حد و به دنبال آن افسردگی یا خواب زیاد در زمان های عجیب و غریب. ممکن است برای مدت طولانی بدون خوردن یا خوابیدن بگذرد. کاهش وزن؛ خشکی دهان و بینی.

مواد استنشاقی (چسب، بخارات): اشک چشم؛ اختلال بینایی، حافظه و فکر؛ ترشحات از بینی و دهان؛ سردرد و حالت تهوع؛ مسمومیت؛ خواب آلودگی؛ کنترل ضعیف عضلات؛ تغییر در اشتها؛ اضطراب؛ تحریک پذیری.

توهم زاها (LSD، PCP): مردمک گشاد شده. رفتارهای عجیب و غیرمنطقی از جمله پارانویا، پرخاشگری، توهم. نوسانات خلقی؛ جدایی از مردم،گفتار نامفهوم. گیجی.

هروئین: عدم پاسخ مردمک به نور؛ خوابیدن در زمان های غیر معمول؛ تعریق؛ استفراغ؛ سرفه کردن؛ از دست دادن اشتها.

علائم هشدار دهنده سوء مصرف داروهای تجویزی

در سال‌های اخیر، سوءمصرف داروهای تجویزی به یک مشکل بزرگ تبدیل شده است که معمولاً شامل مسکن‌های مخدر، داروهای ضد اضطراب، آرام‌بخش‌ها و محرک‌ها می‌شود.

بسیاری از مردم مصرف این داروها را برای درمان مشکل پزشکی خاص شروع می کنند.

برای مثال: مصرف مسکن پس از جراحت یا جراحی. با این حال، با گذشت زمان، افزایش دوز برای تسکین درد مورد نیاز است و برخی از کاربران ممکن است از نظر جسمی وابسته شوند و در صورت تلاش برای ترک، علائم ترک را تجربه کنند.

یکی از اولین علائم یک بیماری در حال پیشرفت، مصرف دارو با سرعتی سریعتر از حد انتظار است. در موارد دیگر، افراد شروع به سوء استفاده از داروهایی می کنند که برای آن ها تجویز نشده است تا بر احساس خستگی بالا، کاهش تنش، افزایش هوشیاری یا بهبود تمرکز کنند.

برای جلوگیری از ایجاد مشکل با داروهای تجویزی، باید آن را فقط طبق دستور مصرف کنید، از کمترین دوز برای کوتاه‌ترین دوره ممکن استفاده کنید و با پزشک خود در مورد سایر روش‌های درمان صحبت کنید.

آگاهی از هر نشانه وابستگی به مشکلات داروهای تجویزی در مراحل اولیه کمک می کند و از انحراف به سمت اعتیاد پیشگیری کند.

علائم هشدار دهنده داروهای تجویزی

مسکن های اپیوئیدی (از جمله اکسی کانتین، ویکودین، نورکو): افتادگی چشم، تنگ شدن مردمک ها حتی در نور کم، خارش یا گرگرفتگی ناگهانی، گفتار نامفهوم. خواب آلودگی، کمبود انرژی؛ ناتوانی در تمرکز، کمبود انگیزه، کاهش عملکرد در محل کار یا مدرسه؛ بی توجهی به دوستان و فعالیت های اجتماعی.

داروهای ضد اضطراب، آرام‌بخش‌ها و خواب‌آورها (از جمله زاناکس، والیوم، آمبین): مردمک‌های منقبض، مستی، تکلم نامفهوم، مشکل در تمرکز، دست و پا چلفتی؛ قضاوت ضعیف، خواب آلودگی، تنفس کند.

محرک ها (از جمله ریتالین، کنسرتا، آدرال، دگزدرین): گشاد شدن مردمک چشم، کاهش اشتها، بی قراری، اضطراب، ضربان قلب نامنظم، دمای بدن بالا؛ بی خوابی، پارانویا

وابستگی اطرافیان به مواد مخدر

اگر شک دارید که یکی از دوستان یا اعضای خانواده مشکل مواد مخدر دارد، در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید:

1. مورد نگرانی های خود با آن شخص بدون اینکه او را قضاوت کنید صحبت کرده و سعی کنید که کمک و حمایت خود را ارائه دهید. هر چه اعتیاد زودتر درمان شود، بهتر است.
2. مراقب خودت باش. آنقدر درگیر مشکل اعتیاد دیگران نشوید که نیازهای خود را نادیده بگیرید. اطمینان حاصل کنید که افرادی را دارید که بتوانید با آن ها صحبت کنید و از آن ها حمایت کنید.
3. از سرزنش خود بپرهیزید. شما می توانید از فردی که اعتیاد دارد حمایت کنید و او را تشویق کنید که ترک کند، اما نمی توانید او را مجبور به تغییر کنید. شما نمی توانید تصمیم عزیزتان را کنترل کنید. اجازه دادن به فرد برای پذیرش مسئولیت اعمالش یک گام اساسی در مسیر بهبودی است.

کارهایی که نباید انجام دهید

1. تلاش برای تهدید، تنبیه، رشوه یا موعظه کردن.
2. درخواست های احساسی که فقط به احساس گناه فرد معتاد می افزاید و اعتیاد او را به مصرف مواد افزایش می دهد.
3. مسئولیت های مصرف کننده مواد مخدر را بر عهده بگیرید و احساس ارزشمندی آن ها را کاهش دهید.
4. مواد مخدر را پنهان یا دور بریزید.
5. زمانی که فرد عصبانی است با او بحث کنید..
6. نسبت به رفتار فرد معتاد احساس گناه یا مسئولیت داشته باشید.

وقتی نوجوان شما مشکل مواد مخدر دارد

کشف اینکه کودک شما از مواد مخدر استفاده می کند می تواند باعث ترس، سردرگمی و خشم شود. مهم است که هنگام رویارویی با نوجوان خود آرام بمانید و این کار را فقط زمانی انجام دهید که همه هوشیار هستند.

نگرانی های خود را توضیح دهید و روشن کنید که نگرانی شما به دلیل عشقی است که به او دارید، مهم این است که نوجوان احساس کند شما از او حمایت می کنید.

علائم هشدار دهنده سوء مصرف مواد مخدر در نوجوانان

مانند بزرگسالان، در نوجوانان نیز سوء مصرف مواد به مواد مخدر غیرقانونی محدود نمی شود. در واقع، در نوجوانان احتمال بیشتری وجود دارد که از داروهای تجویزی و بدون نسخه از جمله مسکن ها، محرک ها، آرام بخش ها و مسکن ها سوء استفاده کنند.

در بسیاری از موارد، تهیه این داروها برای نوجوانان بسیار آسان تر است، اما می توانند عوارض جانبی خطرناک و حتی کشنده داشته باشند.

در حالی که مصرف هر نوع ماده مخدری به طور خودکار منجر به سوء مصرف مواد نمی شود، اما استفاده زودهنگام یک زنگ خطر برای ایجاد سوء مصرف جدی تر و اعتیاد در آینده است. خطر سوء مصرف مواد نیز در دوران سخت، مانند تغییر مدرسه، نقل مکان یا طلاق، به شدت افزایش می یابد.

چالشی که برای والدین وجود دارد، تمایز قائل شدن بین فراز و نشیب های عادی دوران نوجوانی و پرچم قرمز سوء مصرف مواد است. در این شرایط علائم زیر به آن ها در تشخیص اعتیاد فرزندشان کمک می کند:

• چشم های خونی یا گشاد شدن مردمک ها؛ استفاده از قطره های چشمی برای پوشاندن این علائم
• دوری از کلاس ؛ کاهش نمرات؛ مشکل ناگهانی در مدرسه و افت تحصیلی
• از دست دادن نسخه، پول یا اشیاء قیمتی
• انزوا، گوشه گیری، عصبانیت یا افسرده به طور غیر عادی عمل می کند
• تغییرات خلقی ناگهانی یا شکایات مکرر سلامتی، خستگی مداوم
• از دست دادن علاقه به سرگرمی های قدیمی ؛ دروغ گفتن در مورد علایق و فعالیت های جدید
• خواستار حفظ حریم خصوصی بیشتر ؛ قفل کردن درها؛ دوری از تماس چشمی

۷ قدم برای جلوگیری از مصرف مواد مخدر در نوجوانان

• در مورد خطرات و آسیب های استفاده از داروهای غیرقانونی و تجویزی با فرزندان خود صحبت کنید. ایجاد یک محیط امن برای صحبت در مورد این مسائل تفاوت واقعی در احتمال استفاده یا سوء مصرف مواد مخدر ایجاد می کند.
• قوانین و عواقب را تعیین کنید. نوجوان شما باید بداند که مصرف مواد مخدر عواقب خاصی دارد. اما تهدیدهای توخالی نکنید یا قوانینی که نمی توانید آن ها را اجرا کنید وضع نکنید و مطمئن شوید که همسرتان موافق است و آماده اجرای قوانین است. به نوجوان خود یادآوری کنید که مصرف نسخه شخص دیگر یا به اشتراک گذاشتن نسخه او با دیگران غیرقانونی است.
• فعالیت نوجوان خود را زیر نظر داشته باشید. بدانید نوجوانتان کجا می رود و با چه کسانی معاشرت می کند. همچنین مهم است که به طور مرتب مکان های مخفی احتمالی مواد مخدر را بررسی کنید. در کوله پشتی، بین کتاب های روی قفسه، در جعبه های DVD یا لوازم آرایش. فعالیت آنلاین نوجوان خود را برای بررسی خرید داروهای غیرقانونی زیر نظر بگیرید.
• فرزندتان را به سایر علایق و فعالیت های اجتماعی را تشویق کنید. نوجوان خود را در معرض سرگرمی ها و فعالیت های سالم، مانند ورزش های گروهی و باشگاه های بعد از مدرسه قرار دهید.
• با فرزندتان در مورد مسائل اساسی صحبت کنید. مصرف مواد مخدر می تواند نتیجه اختلالات دیگری باشد. آیا نوجوان شما در تناسب اندام مشکل دارد؟ آیا اخیراً تغییر عمده ای رخ داده است، مانند نقل مکان یا طلاق که باعث استرس شده است؟
• کمک بگیر: نوجوانان اغلب با والدین خود مشاجره می کنند، اما اگر سخنان والدینشان را از یک شخصیت متفاوت بشنوند، ممکن است تمایل بیشتری به گوش دادن داشته باشند. پزشک خانواده، درمانگر یا مشاور مواد مخدر را امتحان کنید.

مرحله بعدی: کمک گرفتن برای سوء مصرف مواد مخدر یا اعتیاد

اعتیاد یک مشکل پیچیده است که تمام جنبه های زندگی شما را تحت تاثیر قرار می دهد. ترک اعتیاد نیازمند دستیابی به حمایت و ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی، برخورد با مشکلات و روابط با دیگران است.

بهبودی در دسترس شماست، اما سعی نکنید به تنهایی پا در مسیر بهبودی قرار دهید. ناامید شدن و منطقی کردن “فقط یک بار دیگر مواد مصرف می کنم” بسیار آسان است، سعی کنید یک حمایت دائمی داشته باشید و هرگز از موفقیت ناامید نشید.

منبع : سوء مصرف مواد مخدر و اعتیاد

افسردگی یا ملانکولیک  نوعی از افسردگی می باشد که در آن تمام علائم افسردگی اساسی وجود داشته باشد اما علائم آن در بعضی از موارد شدیدتر می شود. روانشناسان این نوع افسردگی را  افسردگی زیستی نیز می نامند.

این افسردگی می تواند در اثر تغییر ترشح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین به وجود بیاید و به مرور باعث ایجاد نشانه هایی مثل صبح زود بیدار شدن، کاهش وزن، احساس گناه شدید یا لذت نبردن از فعالیت های سرگرم کننده شود. این عوامل بر تمام ابعاد زندگی تاثیر منفی می گذارند.

همان طور که گفته شد افسردگی مالیخولیایی باعث ایجاد علائم شدید افسردگی می‌شود بنابراین درمان آن از اهمیت زیادی برخوردار است.

افسردگی ملانکولیک به عنوان زیر مجموعه ای از افسردگی اساسی شناخته می شود و روانشناسان آمریکایی آن را به عنوان یک اختلال نمی شناسند در حالی که آن را به عنوان افسردگی مالیخولیایی تشخیص داده اند. در ادامه این مقاله به بررسی افسردگی ملانکولیک، نشانه ها، چگونگی تشخیص و درمان آن می پردازیم. و این افسردگی را به طور کامل مورد بررسی قرار می دهیم.

افسردگی ملانکولیک، افسردگی مالیخولیایی

افسردگی نوعی بیماری می باشد که به شکل فواصلی از غم و ناراحتی بروز پیدا می کند. این اختلال انواع مختلفی دارد که در دلیل ایجاد شدن، شدت و پایداری با یکدیگر متفاوت می باشند. یکی از این انواع افسردگی ملانکولیک می باشد که به عنوان یکی از شدیدترین انواع افسردگی شناخته می‌شود.

افسردگی مالیخولیایی بیشتر در افرادی که نشانه های افسردگی اساسی را دارند دیده می شود، افسردگی یک نوع بیماری روانی می باشد که با احساسات منفی و ناکام کننده نشان داده می شود، افرادی که دچار افسردگی می شوند بی انگیزه می شوند و نسبت به هیچ چیز ذوق و شوق نشان نمی دهند و بیشتر تمایل به گوشه گیری و خودکشی دارند.

فردی که به این بیماری افسردگی مبتلا می شود کل زندگی او درگیر شده و بر روی جنبه های زندگی فرد اثر می گذارد و آن ها را نابود کند، در صورت ابتلا به افسردگی ممکن است فرد موقعیت شغلی خود را از دست بدهد و وضعیت تحصیلی اش به صورت قابل ملاحظه ای افت کند، هم چنین اختلال در روابط و ارتباطات اجتماعی  یکی دیگر از پیامدهای افسردگی می باشد.

مهم ترین ویژگی افراد افسرده لذت نبردن از کارهای روزمره و دیگر تفریحات می باشد، زمانی که فرد به افسردگی مبتلا می شود دچار حس بی لذتی شده و به طور معمول میل به خودکشی و حس ناامیدی به دنیا در او ایجاد می شود.

نشانه های افسردگی ملانکولیک | علائم افسردگی مالیخولیایی

افراد با افسردگی ملانکولیک یا مالیخویا می تواند شامل معیارهای زیر باشند:

1. برای مدت زمان طولانی دچار افکار ناراحت کننده و غمگینی می شوند.
2. در انجام فعالیت های مورد علاقه گذشته، انگیزه لازم را ندارند و هیچ لذتی از انجام آن فعالیت نمی برند.
3. فقدان انرژی یا احساس خستگی
4. تغییر در الگوی خواب
5. احساس اضطراب و تحریک پذیر شدن
6. بهم ریختن عادات غذایی ( خوردن زیادتر یا کمتر)
7. بهم ریختن عادات خوب ( خواب زیاد یا کم) از نشانه های افسردگی ملانکولیک
8. به دلیل تحریک پذیری یا اضطراب دچار تغییرات جسمانی می شوند.
9. مشکل در تمرکز، حافظه و صحبت کردن
10. حرف زدن و فکر کردن راجع به مرگ و خودکشی
11. تلاش برای خودکشی

اختلال افسردگی مالیخولیایی  برخی از نشانه های افسردگی را شدید تر از انواع دیگر افسردگی دارد، به طور مثال احساس غم و ناراحتی، ناتوانی خواب رفتن و بیدار شدن صبح زود، احساس خستگی و بی انرژی بودن، مشکل در اعتمادبه‌نفس و همچنین فکر به مرگ و آسیب رساندن به خود.

یازده معیار بالا که بیان شده است نشانه هایی از افسردگی اساسی هستند، در زیر هفت ویژگی بیان شده است که تنها مربوط به مدل مالیخولیایی افسردگی می باشد:

1. بی لذتی شدید در اکثر فعالیت های روزانه و عدم انگیزه برای انجام آن فعالیت ها
2. بدبینی و بد گمانی درباره اتفاقات و اخبار ( تفسیر تمام مسائل به شکل ناامید کننده و پوچ گرایانه)، دچار منفی بافی شدید می شوند.
3. احساس شدید ناامیدی و بی ارزشی از نشانه های افسردگی ملانکولیک
4. اختلالات خواب
5. کاهش وزن
6. احساس شدید و نامتناسب گناه و تقصیر به صورت نابجا
7. حالت های افسردگی اساسی که در اول صبح بعد از بیدار شدن به صورت شدید در فرد نشان داده می شود.

تشخیص افسردگی ملانکولیک ( تشخیص افسردگی مالیخولیایی)

بر اساس مطالبی که بیان شده است افسردگی ملانکولیک ( مالیخولیا) از نظر انجمن روانشناسی آمریکا یک تشخیص مجزا نمی باشد و به عنوان یکی از زیر مجموعه های افسردگی نشانه گذاری می شود، برای این که روانشناس افسردگی اساسی با خصایص ملانکولیک ( مالیخولیا) را شناسایی کند به طور معمول سوالات زیر را می پرسد:

1. آیا برای شما صبح بلند شدن سخت می باشد و شروع روز برای شما اذیت کننده است؟
2. آیا حال شما به صورت کلی در صبح ها بدتر است؟
3. خوابتان چگونه است؟
4. آیا در چرخه خواب شما مشکل و اختلالی به وجود آمده است؟
5. یک روز معمولی برای شما به چه صورت است؟
6. آیا اخیرا ریتم زندگی روزانه شما تغییر کرده است؟
7. آیا هم چنان از سرگرمی های گذشته تان لذت می برید؟
8. آیا نسبت به قبل تمرکزتان دچار تغییر شده است؟

دلایل افسردگی مالیخولیایی| علت بیماری مالیخولیا

باوجود این که اساسی ترین دلیل ایجاد افسردگی ملانکولیک کاهش انتقال‌دهنده‌های عصبی می باشد اما باید توجه داشته باشیم که همه زیر دسته های اختلال افسردگی اساسی زمینه‌های یکسانی در فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی دارند. در ادامه مقاله به دلایل ایجاد این نوع افسردگی بجز کاهش سطح سروتونین که در ابتدا به آن اشاره شد، می پردازیم.

تجربیات تلخ زندگی

تجربیات تلخ مانند طلاق، مرگ عزیزان، شکست، تغییر محل زندگی و مسائل دیگر می تواند باعث ایجاد افسردگی شود. با وجود این که به نظر می رسد می توان بر این تجربیات غلبه کرد، این شرایط می تواند باعث شود که افراد دچار افسردگی شوند یا به خودشان آسیب برسانند.

افکار ناکارآمد

افکار منفی یکی از دلایل اصلی ایجاد افسردگی در فرد می باشد. سه مورد از رایج ترین افکار منفی در ادامه ذکر شده است: 

1. تلاش زیادی برای راضی نگه داشتن دیگران زیرا فرد احساس می کند که دوست داشتنی نیست.
2. احساس بی ارزشی، ناتوانی و اعتماد به نفس پایین
3. ناتوانی در کنترل شرایط و محیط

این افکار می تواند باعث ایجاد یا تشدید افسردگی شود ؛ زیرا فرد به جای جست و جو برای راهکارهای درمانی احساس ناتوانی پیدا می کند.

روابط اجتماعی نامناسب

سعی کنید شبکه ای از دوستان و اطرافیان داشته باشید که به شما در روند درمان کمک کنند. تنهایی می تواند آسیب های زیادی به روحیه شما وارد کند. در این راه می توانید در جلسات درمانی گروهی شرکت کرده و با افراد دیگری که مشکلاتی مانند شما دارند آشنا شوید.

بی‌توجهی به درمان افسردگی مالیخولیایی

در صورتی که اختلال افسردگی مورد درمان قرار نگیرد به صورت مزمن باقی مانده و به مرور شدید تر می گردد. به مرور درمان افسردگی سخت تر و مدت آن نیز طولانی تر می شود. بنابراین پیش از جدی شدن اختلال خود به روانشناس مراجعه کنید تا به موقع از افسردگی خلاص شوید.

افسردگی مالیخولیایی علاوه بر موارد بالا بر سطح زندگی افراد تاثیر گذاشته و لذت بردن از زندگی را از آن ها می گیرد، این افراد دیگر توانایی انجام فعالیت های سرگرم کننده را ندارند. علاوه بر این افسردگی مالیخولیایی باعث آسیب به روحیه افراد دیگر خانواده نیز می شود و به مرور آن ها را هم به سمت افسردگی می کشاند بنابراین باید هرچه زودتر برای درمان این افسردگی اقدام کرد.

درمان افسردگی ملانکولیک| بهترین روش درمان افسردگی مالیخولیایی

درمان افسردگی به دو طریق دارو درمانی و روان درمانی شروع می شود که روش های درمانی آن به شرح زیر می باشد:

1. دارو درمانی برای افسردگی ملانکولیک

از داروهای مشخص برای درمان افسردگی می توان به مهار کننده های بازجذب سروتونین مثال زد، این داروها شامل فلوکستین، سیتالوپرام و پاروکستین هستند، البته برخی از افراد که به افسردگی ملانکولیک ( افسردگی مالیخولیایی) مبتلا هستند ممکن است به داروهای سه حلقه ای ضد افسردگی پاسخ بهتری نشان دهند.

در هنگام استفاده از داروهای اعصاب باید دو نکته را رعایت کنید. ابتدا باید بدانید این دارو ها در ابتدای مصرف تاثیر زیادی ندارند و باید برای مدتی آن را استفاده کنید تا متوجه تاثیر آن شوید. بنابراین حتی اگر احساس می کنید که مصرف داروهای تجویز شده تاثیری در سلامت روان شما ندارند بازهم به مصرف آن ها ادامه دهید.

دوم این که باید به آن توجه داشته باشید که دارو درمانی تنها اعصاب شما را بهبود می بخشند و در درمان ریشه ای اختلال شما نقشی دارند. بنابراین سعی کنید برای درمان اختلال خود از روانشناس کمک بگیرید.

2. روان درمانی

علاوه بر روش دارو درمانی از روان درمانی برای از بین بردن افسردگی ملانکولیک استفاده می کنند، به طور معمول ترکیب روان درمانی و دارودرمانی برای درمان بیماری موثرتر می باشد و بیماری سریع تر و زودتر بهبود می یابد.

روان درمانی شامل ارتباط منظم با یک روان درمانگر می باشد که نشانه های مرتبط با موضوع بیماری را مورد بررسی قرار می دهند، در این شرایط مشاوره روانشناسی به شما کمک می کند تا با موقعیت استرس زا خودتان را سازگار کنید و سعی کنید اعتقادات و رفتارهای کارآمد را جایگزین افکار و رفتارهای ناکارآمد نمایید.

برای درمان افسردگی می توانید موارد زیر را در نظر بگیرید و از آن ها استفاده کنید تا هر چه سریع تر افسردگی مورد درمان قرار گیرد.

• یادگیری و افزایش مهارت های ارتباطی
• رو به رو شدن با چالش ها
•  اتخاذ رویکرد حل مساله
• افزایش عزت نفس
• بازیابی احساس رضایت و کنترل زندگی 

تاثیر خدمات روانشناسی بر درمان افسردگی ملانکولیک

افسردگی تاثیر بسیار جدی و منفی بر روی تمام ابعاد زندگی فرد و حتی اطرافیان می گذارد و به همین دلیل باید هر چه زودتر برای درمان این بیماری اقداماتی صورت گیرد. در این خصوص روانشناس شرایط مورد نظر را بررسی کرده و علت افسردگی ملانکولیک را ریشه یابی می کند و به درمان آن می پردازد.

توجه داشته باشید که افسردگی بدون کمک یک فرد متخصص درمان نمی شود و در صورتی که درمان نشود شرایط بدتر و وخیم تر خواهد شد در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان خدماتی را به صورت حضوری و تلفنی ارائه می دهد و در این زمینه خدماتی را ارائه کرده و یاری تان می کنند.

منبع : افسردگی مالیخولیایی، نشانه ها، نحوه تشخیص و درمان 

ترس از مرگ (Thanatophobia ) به طور ذاتی در تمام انسان ها دیده می شود. انسان از بدو زندگی به دنبال امید، آرزو و اهداف خود می رود و مرگ دقیقا برعکس تمام این چیزها می باشد بنابراین طبیعی است که انسان از مرگ بترسد. 

اما زمانی این ترس تبدیل به فوبیا می شود که زندگی روزانه فرد را مختل کرده و اجازه داشتن یک زندگی عادی و شاد را از فرد بگیرد. شاید اساسی ترین دلیل ترس از مرگ این باشد که تصور مشخصی از مرگ نداریم و این امر می تواند ترسناک و دلهره آور باشد. 

ترس از مرگ در روانشناسی پدیده پیچیده ای می باشد که به علائم و نکات زیادی بستگی دارد در ادامه توضیحات کاملی در این مورد فراهم شده است:

مفهوم ترس از مرگ

بسیاری از افراد تصور می کنند که ترس از مرگ تنها مربوط به اتفاقات پس از مرگ می باشد، اما ترس از مرگ می تواند شامل نحوه یا پروسه مرگ باشد.

بسیاری از افراد با بالا رفتن سن و بیماری دچار این ترس و وحشت می شوند، معمولا افراد پس از مرگ دوستان و اطرافیانشان نیز درگیر این ترس می شوند. 

ترس از مرگ در کودکان

بسیار دیده می شود که کودکان ترس از مرگ والدینشان را دارند که می تواند باعث اضطراب و استرس آن ها شود. کودکان نمی توانند مانند بزرگسالان فکر کنند و موضوع مرگ می تواند برای آن ها بسیار ترسناک باشد نباید این موارد به عنوان اختلالات روانی در نظر گرفته شود اما بهتراست که با روانشناس یا روانپزشک در میان گذاشته شود.

کودک شما ممکن است از خواب بیدار شود و تنفس شما را در خواب چک کرده یا حتی شما را بیدار کند، نباید ناراحت یا عصبی شوید و بهتر است این اضطراب کودک خود را درک کنید.

علائم ترس از مرگ

علائم این فوبیا همیشگی نیست و شما ممکن است علائم ذیل را فقط هنگام فکر به مرگ عزیزان خود تجربه کنید. علائم فوبیا مرگ شامل موارد زیر می باشد:

• حملات پانیک
• اضطراب بالا
• سرگیجه
• سردرد
• تعریق
• افزایش ضربان قلب
• دل درد
• حالت تهوع

فوبیا مرگ می تواند تاثیرات روانی زیر را نیز به دنبال داشته باشد:

• دوری از خانواده و عزیزان
• خشم و عصبانیت
• ناراحتی و افسردگی
• احساس گناه
• نگرانی بیش از اندازه
• ترس از پیری و مرگ

علل ابتلا به ترس از مرگ

برخی از عوامل می تواند باعث ایجاد این فوبیا در افراد شود که در ادامه به طور کامل به آن ها پرداخته شده است:

• تجربه اتفاقات و ماجراهای نگران کننده در گذشته
• کمرویی و خجالتی در زمان کودکی 
• اختلالات روانی
• ترس از اینکه قرار است آینده ای نامعلوم و عجیب را تجربه کنند.
• سن: طبق تحقیقات صورت گرفته آمار ترس از پیری و مرگ در دهه دوم زندگی بالا رفته و سپس به مرور روند نزولی پیدا می کند.
• بالا بودن سن والدین: افراد در سنین بالا ترس کم تری از مرگ دارند. البته هرچقدر هم که افراد مسن از روند پیری و مرگ خود بترسند‌، از ترس فرزندانشان کم تر می باشد.
• عدم تواضع: عدم تواضع می تواند باعث افزایش نگرانی افراد شود. تواضع بالا باعث می شود که افراد بیش تر آماده مرگ باشند و برای مسائل مهم آمادگی بالاتری داشته باشند.
• مشکلات سلامتی: مشکلات سلامتی که شامل مشکلات جسمانی و روانی می شود باعث افزایش نگرانی و اضطراب افراد در مورد مرگ می شود.
• جنسیت: زنان و هم مردان هردو در برخی از شرایط ترس از مرگ را تجربه می کنند اما براساس تحقیقات انجام شده زنان، در دهه پنجم زندگی نیز با ترس از مرگ مواجه می شوند.
• از دست دادن کنترل: برخی از امور غیرقابل پیشبینی مانند مرگ در زندگی توسط خود فرد قابل کنترل نیست. برخی از افراد با انجام چک آپ و مراجعه مکرر به دکتر سعی میکنند آن را کنترل کنند. این افراد ممکن است به وسواس یا اضطراب شدید دچار شوند که باعث اختلال در زندگی آن ها می شود.
• درد و بیماری: برخی افراد از درد، فلج شدگی، بیماری، ناتوانی یا حتی از دست دادن حافظه می ترسند. دیده می شود که این افراد درگیر افکار مالیخولیا ،اختلالات جسمانی یا اختلالات دیگر می باشند و به شدت نسبت به مرگ حساسیت دارند.
• نگرانی درباره اطرافیان از علت های ترس از مرگ: برخی از افراد نگران هستند که پس از مرگ آن ها چه بر سر خانواده هایشان خواهد آمد. والدین تنها بیش تر دچار این ترس می شوند زیرا نگران هستند فرزندشان بعد از آن ها به چه سرنوشتی دچار می گردد. برخی از افراد نیز نگران هستند که بدون آن ها خانواده هایشان دچار مشکلات مالی می گردند یا سرپرست خود را از دست می دهند.
• مشاهده مرگ دیگران: بجز اشخاصی که در مشاغل بیمارستانی مشغول به کار هستند، برای دیگر افراد مشاهده مرگ امری بسیار نادر می باشد اما در صورت مشاهده مرگ دیگران زندگی فرد کاملا تحت تاثیر قرار می گیرد.
• لذت نبردن از زندگی: بسیاری از افراد تصور می کنند که هیچ یک از لذت های زندگی را تجربه نکرده اند. این افکار به صورت های مختلف می تواند شما را آزار دهد.

فوبیاهای مرتبط با ترس از مرگ

 ترس از سنگ قبر، ترس از مرگ در خواب، قبر و دیگر فوبیاهای رایج نشان دهنده ترس از مرگ می باشند. حتی فوبیا ارواح در بین افرادی که دچار فوبیا مرگ هستند دیده می شود البته این فوبیا تا حدودی ریشه دینی و اعتقادی نیز دارد. در ادامه فوبیاهایی ذکر شده است که با فوبیا مرگ در ارتباط می باشد:

ترس از عدم وجود:

این ترس به این معنی می باشد که فرد به وجود آخرت شک دارد و مرگ را پایان هستی خود می داند. این ترس که بیش تر در افراد بی ایمان دیده می شود فرد را نگران می کند که ممکن است مرگ پایان زندگی آن ها باشد.

ترس از مجازات ابدی:

این ترس هم در افراد بااعتقاد هم بی اعتقاد دیده می شود زیرا افراد با ایمان نیز از مجازات کارها و اعمال ناشایست خود می ترسند. 

دلایل این ترس بسیار گسترده می باشد و راه های زیادی برای بررسی آن وجود دارد برای بررسی علت دقیق بهتر است به روانشناس مراجعه کنید تا به طور تخصصی علت ترس شما را ریشه یابی کند.

چه کسانی بیش تر از مرگ می ترسد ؟

براساس آمار به دست آمده همان طور که به آن اشاره شد زن ها نسبت به مردها بیش تر دچار ترس از مرگ می شوند البته این ممکن است به این دلیل باشد که زن ها بیش تر در مورد ترس های خود صحبت می کنند

ترس از مرگ با افزایش سن کاهش نمی یابد ولی بعضی اوقات در جوان ها بیش تر از افراد مسن دیده می شود.

علاوه بر این براساس بررسی ها افزایش مراقبت و بهداشت عمومی به کاهش این فوبیا کمک می کند.

ترس از مرگ سالم یا ناسالم

ترس از مرگ می تواند خوب باشد، باعث شود بیش تر مراقب افکار و اعمال خودمان باشیم، بیش تر موارد ایمنی را رعایت کنیم و نگران سلامتی خودمان باشیم.

این واقعیت که همه ما روزی می میریم باعث می شود به این دنیا وابستگی کم تری داشته باشیم و اجازه ندهیم که یاد خدا در دل هایمان خاموش شود.

از طرفی ترس بیش از اندازه از مرگ می تواند باعث اختلال های جدی و اساسی در زندگی ما شود. این ترس می تواند به قدری فلج کننده شود که فرد انگیزه ای برای کار و تلاش نداشته باشد.

توجه داشته باشید که استرس و اضطراب هنگامی تبدیل به اختلال روانی می گردد که زندگی عادی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. بعضی اوقات ترس از مرگ به فوبیا و وسواس تبدیل می‌شود و فرد نمی‌تواند به مرگ یا مسائل مربوط به آن فکر نکند.

چرا ترس از مرگ با افزایش سن بیشتر می‌شود؟

آیا تاکنون در مورد بحران میانسالی شنیده‌اید؟ طبق مشاهدات در این سن افراد تلاش می کنند تا اثری از خود در دنیا به جا بگذارند. اگر این بحران به درستی حل نشود در سنین بالا تر فرد دچار ترس از مرگ در سالمندان می شود نگاه به گذشته حسرت می خورد که نتوانسته کارهای مفیدی انجام دهد. 

درمان ترس از مرگ| راه هایی برای مقابله با ترس از مرگ

خود را به چالش بکشید

سعی کنید در شرایط مختلف دست به کارهای جدید بزنید، فعال باشید و فعالیت های مفید و سازنده انجام دهید. اگر مدت هاست با دوست خود حرف نزده اید با او تماس بگیرید. اگر کار نیمه تمامی دارید آن را به پایان برسانید.

اگر از برخی از روابط خود رضایت ندارید آن ها را تمام کنید. کارهایی که دوست ندارید را انجام ندهید.

مرگ چرخه طبیعت است

همیشه به یاد داشته باشید که مرگ بخشی از چرخه زندگی و طبیعت می باشد. این امر باعث می شود که مفهوم مرگ را راحت تر بپذیرید و با آن کنار بیایید.

درباره مرگ کتاب بخوانید

بسیاری از کتاب های دینی به شما در درک آخرت کمک می کنند. نویسنده های بسیاری نیز در مورد آخرت کتاب نوشته اند. مطالعه در این زمینه می تواند شما را با آخرت آشنا کند.

معنویت را بپذیرید

حتی افراد بی اعتقاد نیز باید به معنویت در زندگی اعتقاد داشته باشند و برای افزایش آن تلاش کنند. کارهای معنوی ما حتی بعد از مرگ نیز باقی می مانند.

از پرسیدن سوال درباره زندگی پس از مرگ وحشت نداشته باشید. این سوالات می توانند شما را به درک عمیق و درستی از مرگ برسانند و اضطراب شما را کاهش دهند. سعی کنید سوالات خود را از فردی آگاه بپرسید، برخی از افراد ناآگاه با پاسخ های متنوع می توانند شما را گم راه کنند.

تمرکز بر زندگی خوب

سعی کنید زندگی خوبی داشته باشید برای زندگی روزانه خود برنامه ریزی کرده، ورزش کنید، کتاب بخوانید به سرگرمی هایی که دوست دارید بپردازید. به یاد داشته باشید که تغییرات کوچک در زندگی نتایج بزرگی را به همراه دارد.

 هدفمند باشید

رویا و هدف‌های زیبا و بزرگ باعث افزایش انگیزه و بهبود روحیه شما می شود. حرکت به سوی این اهداف به شما حس زندگی و خوشبختی می دهد.

زندگی خوب در درمان ترس از مرگ

سعی کنید از تمام روابط خود لذت ببرید. با خانواده خود گردش کنید به یاد داشته باشید که لذت بردن از زندگی باعث افزایش شادی و کاهش اضطراب شما می شود. سعی کنید از صحبت در مورد مرگ خودداری کنید و در صورتی که فردی در اطراف شما در این مورد حرف می زند او را حذف کرده یا از صحبت با او دوری کنید.

درباره ترس تان صحبت کنید

سعی کنید در مورد ترس از مرگ با اطرافیان خود صحبت کنید، به حرف ها و نظرات آن ها گوش کنید و از آن ها استفاده کنید. اگر کسی را ندارید تا با او صحیت کنید می توانید از مشاور یا روانشناس کمک بگیرید.

بودن کنار عزیزان

به این فکر کنید که پس از مرگ نیز در کنار عزیزانتان و کسانی که از دستشان داده اید خواهید بود و کنار آن ها زندگی خوبی را سپری خواهید کرد.

روش‌های ذهن آگاهی

در اغلب موارد استرس در مورد ترس از مرگ به مرور تبدیل به وسواس ذهنی می شود. برای نابودی این اضطراب باید روش هایی را پیدا کنید تا به آرامش برسید. یکی از روش ها استفاده از روش‌ ذهن آگاهی است در این روش می‌توانید بهتر استرس خود را مورد بررسی قرار دهید. یکی از این روش ها تنفس عمیق است که به شما کمک می کند کنترل خود را به دست بگیرید. 

سعی کنید در مکانی آرام قرار بگیرید و عمیق نفس بکشید با این روش می توانید کنترل بدنتان را به دست بگیرید و استرس را کنترل کنید. تمرین های یوگا نیز می تواند به افزایش آرامش و کنترل شما کمک کند.

قدم زدن در طبیعت|  راه هایی برای مقابله با ترس از مرگ

در مقابله با افکار استرس آور سعی کنید بر زمان حال تمرکز کنید. متاسفانه در جوامع صنعتی مشکلات، کار و نگرانی های روزمره باعث افزایش افسردگی در تمام اقشار شده‌است. 

در این هنگام از رفتن به طبیعت غافل نشوید، سعی کنید برای رفتن به طبیعت برنامه ریزی کنید و هفته ای یک دفعه آن را انجام دهید. تحقیقات ثابت کرده است که ارتباط با طبیعت می تواند باعث کاهش اضطراب و افسردگی شود.

چه زمانی برای ترس از مرگ به روانشناس مراجعه کنیم؟

بسیاری از افراد از اختلالات روانی می ترسند اما باید بدانید که همه انسان ها تجربه هایی در این زمینه دارند. اما چه زمانی می توان گفت که این اختلالات نیاز به درمان دارد؟ هنگامی که اختلالات روانی مانند وسواس، افسردگی، اضطراب و فوبیا باعث اختلال در عملکرد و روند زندگی شما شد نیاز است که به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید و در مورد مشکل خود مشاوره لازم را دریافت کنید.

درمان ترس از مرگ

در اولین گام برای درمان فوبیا مرگ لازم است که به روانشناس ماهر مراجعه کنید که بتواند مشکل شما را ریشه یابی و درمان کند. درمان اضطراب، وسواس و فوبیا با کاهش نگرانی های غیرضروری صورت می گیرد. این کار به روش های زیر می تواند صورت بگیرد:

جلسات مشاوره

بیان احساسات، تفکرات و مشکلات خود با مشاور به شما کمک می کند تا احساس رهایی پیدا کنید، مشاور نیز می تواند راه هایی را به شما بی آموزد که با کمک آن ها بتوانید احساسات خود را بهتر بروز دهید.

رفتار درمانی

هدف این نوع درمان تغییر شیوه و روش تفکر و دیدگاه کلی اشخاص نسبت به مرگ، نیستی، غم، آخرت و موارد دیگر می باشد.

دارو درمانی

در طول جلسات مشاوره یا رفتار درمانی روانشناس ممکن است با توجه به علائمی که دارید شما را به روانپزشک ارجاع دهد، در این حالت روانپزشک با استفاده از دارودرمانی باعث بهبود علائم اضطراب می شود. گاهی افراد تصور می کنند که خودشان می توانند مصرف دارو را شروع کنند یا دوز آن را تعیین کنند باید توجه داشته باشید که این کار بسیار خطرناک می باشد و عواقب بسیار جدی و خطرناکی را به دنبال دارد.

در صورتی که نمی خواهید دارو درمانی را ادامه دهید ابتدا با روانپزشک خود مشورت کرده و سپس زیر نظر روانپزشک مصرف دارو را به مرور کم کنید، ترک ناگهانی دارو می تواند باعث آسیب های جدی به روان شما شود.

تکنیک ریلکسیشن

مدیتیشن و تکنیک تنفس به کاهش و قطع علائم اضطراب کمک زیادی می کند. تکنیک های ریلکسیش را تمرین کنید و هر روز از آن استفاده کنید، به کمک این تکنیک ها می توانید می توانید آرامش پیدا کنید.

به یاد داشته باشید که نمی توانید به تنهایی اضطراب و فوبیا را درمان کنید و برای درمان نیاز به کمک مشاور توانا دارید. بهتر است هرچه زودتر برای درمان فوبیا اقدام کنید زیرا به مرور زمان این فوبیا مانند انواع دیگر فوبیا شدید می شود و درمان آن نیز سخت تر می گردد.

منبع : درمان ترس از مرگ| سایه سیاه مرگ را از زندگیت دور کن 

غلبه بر اعتیاد به الکل

آیا آماده هستید که الکل را ترک کنید یا آن را کاهش دهید؟ نکات ذیل به شما کمک می کند تا مسیر بهبودی را شروع کنید و این راه را به درستی طی کنید.

چگونه اعتیاد به الکل را ترک کنم؟

غلبه بر اعتیاد به الکل می تواند فرایندی طولانی و مشکل باشد. حتی ممکن است انجام نشدنی و بی فایده به نظر برسد. اما اینطور نیست، اگر آمادگی ترک الکل را دارید و نیاز به حمایت دارید، مهم نیست چقدر میزان مصرفتان زیاد است یا چقدر احساس ناتوانی می‌کنید.

شما می‌توانید از اعتیاد به الکل و سوء مصرف الکل رها شوید. می توانید  هر زمان که بخواهید در خود تغییر ایجاد کنید. چه بخواهید الکل را به طور کامل ترک کنید یا آن را کاهش دهید، این راهبردها می توانند به شما کمک کنند تا از امروز بهبودی را شروع کنید.

اکثر افراد معتاد به الکل تلاش نمی کنند که تغییر بزرگی ایجاد کنند یا عادت نوشیدن خود را تغییر دهند. بهبودی معمولاً فرآیندی تدریجی است. در مراحل اولیه تغییر و شروع بهبودی، انکار یک مانع بزرگ است. حتی پس از اعتراف به اعتیاد به الکل، ممکن است بهانه بیاورید و کنار بروید.

مهم است که دوگانگی خود را در مورد ترک الکل بپذیرید. اگر هنوز مطمئن نیستید که آماده ترک هستید یا در تصمیمتان برای ترک مشکل دارید، فکر کردن به هزینه ها و مزایای هر انتخاب به شما کمک می کند.

ارزیابی هزینه ها و مزایای الکل

جدولی مانند تصویر زیر تهیه کنید و هزینه ها و مزایای نوشیدن الکل را با هزینه ها و مزایای ترک بسنجید.

فواید نوشیدن الکل

• به من کمک می کند تا مشکلاتم را فراموش کنم.
• وقتی مشروب میخورم لذت میبرم.
• الکل راهی برای استراحت و رهایی من از یک روز پر استرس است.
• غیره

فواید عدم نوشیدن الکل

• روابط من احتمالا بهتر می شود.
• از نظر روحی و جسمی حال مساعدی دارم.
• برای افراد و فعالیت هایی که به آن ها اهمیت می دهم، زمان و انرژی بیشتری خواهم داشت.

هزینه ها و عوارض مصرف الکل

• باعث ایجاد اختلال در روابط من شده است.
• احساس افسردگی، اضطراب و شرمندگی می کنم.
• مانع عملکرد شغلی و مسئولیت های خانوادگی من می شود.

هزینه های عدم نوشیدن الکل

• من باید راه دیگری برای مقابله با مشکلاتی مثل استرس پیدا کنم.
• دوستان شرابخوارم را از دست خواهم داد.
• باید با مسئولیت هایی که نادیده گرفته ام، روبرو شوم.

نیاز دارید با کسی صحبت کنید؟

شماره تماس جهت رزرو وقت مشاوره ازدواج مرکز مشاوره ستاره ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰  به وسیله موبایل از طریق شماره های ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷امکان پذیر است.

هدف گذاری کنید و برای ترک آماده شوید

هنگامی که تصمیم به تغییر گرفتید، گام بعدی، تعیین اهداف ترک الکل است. هرچه اهداف شما واقع بینانه تر و واضح تر باشد، بهتر است.

مثال شماره ۱: هدف من برای ترک الکل

من مصرف الکل را ترک خواهم کرد. تاریخ ترک من __________ است.

مثال شماره ۲: هدف من برای ترک

از تاریخ __________ در روزهای هفته الکل را ترک می کنم.

من مصرف الکل خود را در روزهای شنبه و یکشنبه به بیش از سه نوشیدنی الکل در روز یا پنج نوشیدنی در آخر هفته محدود می کنم. بعد از سه ماه، مصرف الکل آخر هفته خود را حتی به حداکثر دو نوشیدنی در روز و سه نوشیدنی در آخر هفته کاهش خواهم داد.

آیا می خواهید الکل را به طور کامل متوقف کنید یا فقط کاهش دهید؟ اگر هدف شما کاهش مصرف الکل است، تصمیم بگیرید چه روزهایی و چه تعداد الکل بنوشید. سعی کنید حداقل دو روز در هفته را متعهد باشید که اصلاً الکل ننوشید.

چه زمانی می خواهید الکل را ترک کنید یا کمتر مشروب بنوشید؟ فردا؟ در یک هفته؟ ماه آینده؟ ظرف شش ماه؟ اگر می‌خواهید الکل را ترک کنید، تاریخ مشخصی برای ترک آن تعیین کنید.

چگونه به اهداف خود برسید؟

پس از اینکه اهداف خود را برای ترک یا کاهش نوشیدن الکل تعیین کردید، چند ایده در مورد اینکه چگونه می توانید به خود کمک کنید، یادداشت کنید. مثلا:

از شر وسوسه ها رها شوید. تمام الکل، ظروف بارور و سایر لوازم مرتبط با الکل را از خانه و محل کار خود بردارید.

هدف خود از ترک را اعلام کنید. اجازه دهید دوستان، اعضای خانواده و همکاران بدانند که در حال تلاش برای ترک یا کاهش مصرف الکل هستید. اگر اطرافیانتان مشروب می نوشند، از آن ها بخواهید با انجام ندادن این کار در حضور شما، به بهبودی شما کمک کنند.

در مورد محدودیت های جدید خود آماده باشید. مثلا: نوشیدن الکل در خانه تان را ممنوع کنید یا ممکن است نتوانید در مراسمی که در آن الکل می نوشند، شرکت کنید.

از تأثیرات افراد بد دوری کنید. از افرادی که از تلاش های شما برای ترک  را بیهوده می دانند یا از محدودیت هایی که تعیین کرده اید حمایت نمی کنند، فاصله بگیرید. این ممکن است به معنای کنار گذاشتن برخی از دوستان و ارتباطات اجتماعی باشد.

از گذشته یاد بگیرید. به تلاش های قبلی برای ترک یا کاهش نوشیدن خود فکر کنید. چه کار کردید؟ چرا موفق نشدید؟ این بار چه کاری می توانید انجام دهید تا در دام وسوسه ها قرار نگیرید؟

کاهش یا ترک کامل الکل

اینکه آیا می‌توانید با موفقیت الکل خود را کاهش دهید یا نه، به شدت اعتیاد شما بستگی دارد. اگر الکلی هستید و نمی توانید مصرف الکل خود را کنترل کنید، بهتر است سعی کنید به طور کامل الکل را ترک کنید. اما اگر برای ترک کامل آماده نیستید یا مشکل سوء مصرف الکل ندارید، اما به دلایل شخصی یا سلامتی می‌خواهید مصرف آن را کاهش دهید، نکات زیر می‌تواند به شما کمک کند:

هدف خود را تعیین کنید. محدودیتی برای مقدار مصرف الکل خود انتخاب کنید، سعی کنید چند روز در هفته بنوشید

هدف خود را یادداشت کنید تا به شما در رسیدن به بهبودی کمک کند. به مدت ۳ تا ۴ هفته، هر بار که نوشیدنی می خورید، میزان نوشیدنی خود را یادداشت کنید. با خواندن دفتر یادداشت، ممکن است از عادت های هفتگی نوشیدنی خود تعجب کنید.

مصرف الکل را در خانه کاهش دهید. سعی کنید الکل را از خانه خود محدود یا حذف کنید. اگر وسوسه ها را حذف کنید، دوری از نوشیدن الکل بسیار ساده تر است.

هنگام نوشیدن، الکل را به آرامی میل کنید و ۳۰ دقیقه یا یک ساعت بین نوشیدنی ها استراحت کنید. یا بین نوشیدنی های الکلی نوشابه، آب یا آبمیوه بنوشید. نوشیدن را با معده خالی انجام ندهید و مطمئن شوید که هنگام نوشیدن غذا میل کرده باشید.

هر هفته یک یا دو روز را بدون الکل برنامه ریزی کنید. سپس سعی کنید به مدت یک هفته نوشیدنی را متوقف کنید. در مورد احساس جسمی و روحی خود در این روزها یادداشت کنید، شناخت فواید کاهش الکل به شما کمک می کند تا برای همیشه  آن را کاهش دهید.

گزینه های درمان و غلبه بر اعتیاد به الکل

برخی از افراد می‌توانند به تنهایی، با کمک برنامه، سایر گروه‌های پشتیبانی نوشیدنی را متوقف کنند. اما برخی دیگر به نظارت پزشکی نیاز دارند تا با خیال راحت  از الکل دوری کنند.

اینکه کدام یک از موارد ذکر شده برای شما بهتر است بستگی به میزان مصرف الکل، مدت زمان اعتیادتان ، ثبات وضعیت زندگی شما و سایر مشکلات سلامتی که ممکن است داشته باشید، دارد.

اولین قدم اغلب مشورت با پزشک مراقبت های اولیه یا پزشک عمومی است. پزشک شما می تواند الگوهای مصرف الکل شما را ارزیابی کند، هر گونه اختلال همزمان را تشخیص دهد ، سلامت کلی تان را ارزیابی کند و ارجاعات درمانی لازم را ارائه دهد. آن ها حتی ممکن است دارویی برای کمک به ترک سیگار برایتان تجویز کنند.

نمونه هایی از برنامه های درمان و غلبه بر اعتیاد به الکل

درمان اقامتی: شامل زندگی در مرکز درمانی می باشد. درمان فشرده به صورت روزانه می باشد که به طور معمول از ۳۰ تا ۹۰ روز طول می کشد.

بستری شدن جزئی در بیمارستان:  این برای افرادی است که نیاز به نظارت مداوم پزشک دارند اما وضعیت زندگی پایداری دارند. این برنامه های درمانی معمولاً ۳-۵ روز در هفته، ۴-۶ ساعت در روز در بیمارستان برگزار می شوند.

برنامه های فشرده سرپایی (IOP):  بر پیشگیری از عود و برگشت به الکل تمرکز دارد و اغلب می تواند در محل کار یا مدرسه برنامه ریزی شود.

درمان (فردی، گروهی یا خانوادگی): به شما کمک می کند تا علل اصلی مصرف الکل خود را شناسایی کنید، روابط خود را بهبود ببخشید، و مهارت‌هایی را بیاموزید که بتوانید چگونه با محرک‌هایی که باعث عود اعتیادتان می شوند، مقابله کنید.

نکاتی برای یافتن بهترین درمان اعتیاد

هیچ راه جادویی یا درمان واحدی که برای همه مفید باشد، وجود ندارد. نیازها و برنامه درمان هر کس متفاوت است، بنابراین مهم است که برنامه ای را پیدا کنید که مناسب شما باشد. هر برنامه باید برای مشکلات و موقعیت منحصر به فرد شما تنظیم شده باشد.

درمان نباید به پزشکان و روانشناسان محدود شود. بسیاری از مددکاران اجتماعی و مشاوران نیز خدمات درمان اعتیاد را ارائه می دهند.

درمان باید بیش از مصرف الکل مورد توجه شما قراربگیرد. اعتیاد بر کل زندگی شما، از جمله روابط، شغل، سلامت و رفاه روانی شما تأثیر می گذارد. موفقیت درمان بستگی به بررسی و پذیرش تأثیر الکل بر شما و ایجاد یک روش جدید زندگی دارد.

تعهد و پیگیری مهم هستند. بهبودی از اعتیاد به الکل فرآیندی سریع و آسان نیست. به طور کلی، هر چه مصرف الکل طولانی تر و شدیدتر، درمان هم طولانی تر و شدیدتر است. اما صرف نظر از طول مدت برنامه درمانی در هفته یا ماه، پیگیری های طولانی مدت برای بهبودی شما نیز بسیار مهم است.

برای سایر مشکلات پزشکی یا سلامت روانی تحت درمان قرار بگیرید. مردم اغلب برای کاهش علائم مشکل سلامت روانی تشخیص داده نشده مانند افسردگی یا اضطراب، از الکل استفاده می کنند.

همانطور که برای غلبه بر اعتیاد به الکل به دنبال کمک هستید، مهم است که برای هر مشکل روانی دیگر درمان شوید. بهترین شانس شما برای بهبودی، دریافت ترکیبی از درمان سلامت روان و اعتیاد از یک مشاور یا تیم درمان است.

ترک الکل با خیال راحت

هنگامی که مکرر و زیاد الکل می نوشید، بدن شما از نظر فیزیکی به الکل وابسته می شود و اگر به طور ناگهانی آن را متوقف کنید، دچار علائم ترک می شود. علائم ترک الکل از خفیف تا شدید متغیر است و شامل موارد زیر است:

• سردرد
• لرزش
• تعریق
• حالت تهوع یا استفراغ
• اضطراب و بی قراری
• گرفتگی معده و اسهال
• مشکل در خواب یا تمرکز
• افزایش ضربان قلب و فشار خون

علائم ترک الکل

علائم ترک الکل معمولاً ظرف چند ساعت پس از ترک الکل شروع می شود، در یک یا دو روز به اوج خود می رسد و در عرض پنج روز بهبود می یابد. اما در برخی از الکلی ها، ترک نه تنها خوشایند نیست، بلکه زندگی شان را تهدید می کند.

اگر مدت زیادی است که الکل مصرف می‌کنید، ممکن است نیاز به سم‌زدایی تحت نظارت پزشکی داشته باشید.

سم زدایی را می توان به صورت سرپایی یا در بیمارستان یا مرکز درمان الکل انجام داد، جایی که برای جلوگیری از عوارض پزشکی و تسکین علائم ترک، دارو برای شما تجویز شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا متخصص اعتیاد خود صحبت کنید.

اگر هر یک از علائم ترک زیر را تجربه کردید، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید:

• استفراغ شدید
• سردرگمی
• تب
• توهم
• تحریک شدید
• تشنج

علائم ذکر شده در بالا ممکن است نشانه نوع شدیدی از ترک الکل به نام دلیریوم ترمنس یا DTs باشد. این وضعیت نادر و اورژانسی است و باعث ایجاد تغییرات خطرناک در نحوه تنظیم گردش خون و تنفس توسط مغز می شود، بنابراین مهم است که در این شرایط فوراً به بیمارستان مراجعه کنید.

دریافت حمایت

اگر بخواهید اعتیاد خود به الکل را با مراجعه به مراکز توانبخشی، برطرف کنید، دریافت حمایت ضروری است. سعی نکنید به تنهایی پیش بروید. بهبودی از اعتیاد یا سوء مصرف الکل زمانی که شما افرادی را دارید که برای تشویق، آرامش و راهنمایی می توانید به آن ها تکیه کنید، بسیار آسان تر است.

حمایت می‌تواند از جانب اعضای خانواده، دوستان، مشاوران، سایر الکلی‌های در حال بهبودی، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و افرادی از اطرافیان شما باشد.

به دوستان نزدیک و خانواده تکیه کنید، داشتن حمایت دوستان و اعضای خانواده دارایی ارزشمندی در بهبود است. اگر تمایلی به مراجعه به عزیزان خود ندارید زیرا قبلاً آن ها را ناامید کرده اید، به مشاوره زوجین یا خانواده درمانی مراجعه کنید.

یک شبکه اجتماعی فعال تشکیل دهید. اگر زندگی اجتماعی قبلی شما حول محور الکل می چرخیده، لازم است چند ارتباط جدید ایجاد کنید.

مهم است که دوستان هوشیاری داشته باشید که از بهبودی شما حمایت کنند. سعی کنید در کلاس شرکت کنید، به جلسات مذهبی بپیوندید، داوطلب شوید یا در رویدادهای جامعه خود شرکت کنید.

جلسات را در اولویت قرار دهید، به یک گروه پشتیبانی بهبودی مانند الکلی های گمنام  بپیوندید و به طور منظم در جلسات شرکت کنید.

گذراندن وقت با افرادی که درک می کنند شما چه چیزی را تجربه می کنید، بسیار شفابخش و موثر است. همچنین از تجربیات مشترک اعضای گروه بهره مند می شوید و یاد می گیرید که دیگران برای ترک و بهبودی چه کارهایی انجام داده اند.

معنای جدیدی در زندگی پیدا کنید

در حالی که هوشیار شدن اولین قدم مهم است، اما فقط آغاز بهبودی شما می باشد. توانبخشی یا درمان حرفه ای، شما را در مسیر بهبودی قرار می دهد اما برای اینکه در طولانی مدت الکل را متوقف کنید، باید یک زندگی جدید و معنادار بسازید که در آن نوشیدن الکل جایی ندارد.

پنج قدم برای یک سبک زندگی هوشیار

مراقب خودت باش: برای جلوگیری از اختلالات خلقی و مبارزه با هوس، روی تغذیه مناسب و خواب کافی تمرکز کنید. ورزش همچنین کلیدی است که اندورفین را آزاد می کند، استرس را تسکین می دهد و رفتار عاطفی را ارتقا می دهد.

شبکه پشتیبانی خود را بسازید: اطراف خود را با تأثیرات مثبت افرادی احاطه کنید که به شما احساس خوبی نسبت به خودتان می دهند. هر چه بیشتر روی افراد و جامعه خود سرمایه گذاری کنید، بیشتر به شما کمک می کند که انگیزه داشته باشید و در مسیر بهبودی باقی بمانید.

فعالیت ها و علایق جدید را توسعه دهید: سرگرمی های جدید، فعالیت های داوطلبانه یا کاری را پیدا کنید که به شما حس هدف می دهد و برایتان رضایت بخش است، اموری که باعث می شود احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید و نوشیدن الکل جذابیت کمتری برایتان پیدا کند.

درمان را ادامه دهید: اگر در گروه حمایتی مانند الکلی‌های گمنام شرکت می‌کنید، یک حامی مالی دارید، یا درگیر درمان سرپایی هستید، شانس شما برای بهبودی بهتر می شود.

با استرس به روشی سالم مقابله کنید: سوء مصرف الکل اغلب تلاشی غلط برای کاهش استرس است. راه‌های سالم‌تری برای کنترل استرس خود پیدا کنید، مانند ورزش، مدیتیشن، یا تمرینات تنفسی یا سایر تکنیک‌های تمدد اعصاب.

برای محرک ها و هوس ها برنامه ریزی کنید

میل به الکل، به خصوص در شش ماه اول پس از ترک می تواند شدید باشد. درمان خوب شما را برای این چالش‌ها آماده می‌کند و به شما کمک می‌کند تا مهارت‌های جدیدی را برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا، هوس‌های الکلی و فشار اجتماعی برای مصرف الکل یاد بگیرید.

دوری از محرک های مصرف الکل

از چیزهایی که میل شما را به نوشیدن تحریک می کند دوری کنید مانند: افراد، مکان ها یا فعالیت‌های خاصی  که باعث وسوسه شما می‌شوند.

این به معنای ایجاد تغییرات کلی در زندگی شما است، مانند یافتن چیزهای جدید برای انجام با دوستان قدیمی خود در نوشیدن الکل، یا حتی دست کشیدن از آن دوستان و یافتن دوستان جدید .

در موقعیت های اجتماعی «نه» گفتن به الکل را تمرین کنید. مهم نیست چقدر سعی می کنید از الکل دوری کنید، احتمالاً به شما پیشنهاد الکل می دهند، با قاطعیت و مؤدبانه، «نه متشکرم»، برای پاسخ دادن خود از قبل آماده شوید.

مدیریت میل به الکل

وقتی میل به الکل دارید، این راهکارها را امتحان کنید:

با فردی که به آن اعتماد دارید صحبت کنید: این فرد معتمد می تواند حامی مالی خود، یکی از اعضای خانواده یا دوستان حامی خود، یا فردی از اطرافیان باشد.

حواس خود را پرت کنید تا زمانی که هوس از بین برود. به پیاده روی بروید، به موسیقی گوش دهید، نظافت منزل را انجام دهید یا خود را به کاری مشغول کنید.

اهداف خود را یادآوری و مرور کنید. وقتی هوس الکل می کنید، ممکن است اثرات مثبت آن را به خاطر بسپارید و نکات منفی را فراموش کنید. اثرات نامطلوب درازمدت نوشیدن زیاد الکل را به خود یادآوری کنید و اینکه چگونه حتی در کوتاه مدت احساس بهتری در شما ایجاد نمی کند.

هوس را بپذیرید و به جای مبارزه با آن، آن را کنار بگذارید.. هوس خود را مانند یک موج اقیانوسی در نظر بگیرید که سریع اوج می گیرد، می شکند و از بین می رود. وقتی هوس را کنار می گذارید، بدون اینکه بخواهید قضاوت کنید، یا نادیده بگیرید، خواهید دید که سریعتر از آنچه فکر می کنید، از بین می رود.

سه مرحله اساسی موج سواری هیجانی:

میل شدیدتان را ارزیابی کنید. روی یک صندلی راحت بنشینید و پاهای خود را دراز کنید و دستان خود را در وضعیتی آرام قرار دهید. چند نفس عمیق بکشید و به خودتان تمرکز کنید، به قسمتی از بدنتان توجه کنید که در آن هوس می کنید و این احساسات چگونه است.

بر روی یک منطقه که در آن تمایل دارید تمرکز کنید. احساسات در آن ناحیه چگونه است؟ به عنوان مثال، ممکن است احساس گرما، سرما، گزگز یا بی حسی می کنید؟ آیا عضلات شما منقبض یا ریلکس هستند؟

این منطقه چقدر بزرگ است؟ احساسات را برای خود توصیف کنید. «دهان من خشک شده است. تنش در لب و زبانم وجود دارد. من به قورت دادن ادامه می دهم. با بازدم، می توانم بوی تلخ الکل را تصور کنم.»

این کار را در هر قسمت از بدنتان تکرار کنید. چه تغییراتی در احساسات رخ می دهد؟ توجه کنید که چگونه این میل می آید و می رود.

توجه داشته باشید که هدف از موج‌سواری هیجانی، ناپدید کردن هوس‌ها نیست، بلکه تجربه آن ها به شکلی جدید است. با این حال، با تمرین، یاد خواهید گرفت که چگونه هوس های خود را تا زمانی که به طور طبیعی از بین بروند، از بین ببرید.

مدیریت مشکلات در بهبودی

بهبودی از الکل فرآیندی توام با شکست است. اگر عود کردید یا لغزیدید، تسلیم نشوید. عود به این معنی نیست که شما شکست خورده اید یا هرگز نمی توانید آن را ترک کنید. هر عود فرصتی برای متعهد شدن مجدد به هوشیاری است، بنابراین احتمال عود در آینده کمتر خواهد بود.

در صورت لغزش چه باید کرد:

• از شر الکل خلاص شوید و از محیطی که در آن مست کرده اید، دور شوید.
• به خود یادآوری کنید که لازم نیست یک نوشیدنی کوتاه مدت به یک عادت تبدیل شود.
• اجازه ندهید احساس گناه یا شرم شما را از ترک باز دارد.
• برای کمک فوراً با حامی، مشاور یا دوست خود تماس بگیرید.

چگونه به کسی کمک کنیم که الکل را ترک کند

سوء مصرف الکل و اعتیاد فقط بر روی فرد معتاد تأثیر نمی گذارد، بلکه بر خانواده و عزیزان او نیز تأثیر گذار است. تماشای یکی از اعضای خانواده که اعتیاد به الکل دارد ناراحت کننده و دردناک است.

اما اگر نمی توانید غلبه بر اعتیاد را برای عزیزتان انجام دهید، عشق و حمایت شما می تواند نقش مهمی در بهبودی طولانی مدت او داشته باشد.

با فرد در مورد اعتیادش صحبت کنید. نگرانی های خود را با دقت بیان کنید و دوست یا یکی از اعضای خانواده خود را پیشنهاد کنید که از آن ها کمک بگیرند. سعی کنید بی طرف بمانید و بحث و اندرز نکنید، سخنرانی نکنید، متهم نکنید و تهدید نکنید.

اطلاعات خود را در زمینه اعتیاد افزایش دهید. درباره انواع درمان های موجود تحقیق کنید و این گزینه ها را با دوست یا یکی از اعضای خانواده خود در میان بگذارید.

اقدام به برگزاری یک جلسه خانوادگی کنید، اما خود را در موقعیت خطرناک قرار ندهید. در هر مرحله از بهبودی، حمایت خود را ارائه دهید اما مسئولیت کارهای فرد را به عهده نگیرید.

برای رفتار عزیزتان بهانه نیاورید. فردی که اعتیاد به الکل دارد باید مسئولیت اعمال خود را بپذیرد. دروغ نگویید و چیزی را پنهان نکنید تا او را از عواقب مصرف الکل دورکنید.

از همه مهم تر هرگز خودتان را سرزنش نکنید، شما مقصر مشکل اعتیاد عزیزتان نیستید و نمی توانید آن ها را تغییر دهید.

منبع : غلبه بر اعتیاد به الکل