بایگانی دسته ی روانشناسی

آیا شب ها مشکلات خواب را تجربه میکنید؟ آیا پس از بیدار شدن احساس خستگی دارید؟

افرادی که احساس می کنند خواب خوبی ندارند ممکن است به دلیل انواع بیماری های زمینه ای پزشکی، از خواب آلودگی بیش از حد در روز رنج ببرند. اختلال خواب ممکن است نشانه ای از یک مشکل سلامتی یا اثر نامطلوب درمان برای درمان مشکل باشد.

استرس ناشی از بیماری مزمن همچنین می تواند باعث بی خوابی و خواب آلودگی در طول روز شود. شرایط رایجی که اغلب با مشکلات خواب مرتبط هستند عبارتند از: سوزش سر دل، دیابت، بیماری های قلبی عروقی، اختلالات اسکلتی عضلانی، بیماری کلیوی، مشکلات سلامت روان، اختلالات عصبی، مشکلات تنفسی و بیماری تیروئید.

علاوه بر این، برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه که برای درمان این مشکلات و سایر مشکلات سلامتی استفاده می‌شوند، می‌توانند کیفیت و کمیت خواب را مختل کنند.

علل پزشکی مشکلات خواب 

سوزش سردل

دراز کشیدن در رختخواب اغلب سوزش سر دل را تشدید می کند که به دلیل ذخیره اسید معده در مری ایجاد می شود. ممکن است بتوانید با پرهیز از غذاهای سنگین یا چرب (همچنین قهوه و الکل) در عصر از این مشکل جلوگیری کنید.

همچنین می توانید با بالا بردن قسمت بالایی بدن خود از جاذبه به نفع خود استفاده کنید. داروهای بدون نسخه و تجویزی که ترشح اسید معده را سرکوب می کنند نیز می توانند کمک کنند اما در این مورد باید با دکتر متخصص مراجعه کنید.

دیابت

دیابت یک اختلال شایع و مزمن است که با افزایش سطح گلوکز یا قند خون مشخص می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های شما به انسولین (هورمونی که از لوزالمعده ترشح می‌شود) واکنش مناسبی نشان نمی‌دهند و زمانی که لوزالمعده نتواند در پاسخ انسولین بیشتری تولید کند. افراد مبتلا به دیابت که سطح قند خون آن ها به خوبی کنترل نشده است ممکن است به دلایل زیر مشکلات خواب را تجربه کنند:

• تعریق شبانه
• نیاز مکرر به ادرار
• علائم هیپوگلیسمی (قند خون پایین)
• اگر دیابت به اعصاب پاها آسیب رسانده باشد، حرکات شبانه یا درد نیز ممکن است خواب را مختل کند.

نارسایی قلبی

نارسایی قلبی وضعیتی است که با کاهش تدریجی توانایی قلب برای “پمپ کردن” یا گردش خون مشخص می شود. نارسایی قلبی می تواند باعث تجمع مایع در ریه ها و بافت ها شود.

بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است در طول شب با احساس تنگی نفس از خواب بیدار شوند زیرا وقتی دراز می کشند مایع اضافی بدن در اطراف ریه های آن ها جمع می شود. استفاده از بالش برای بالا بردن بالاتنه ممکن است به این مشکل کمک کند.

داروهای خواب‌آور بنزودیازپین به برخی افراد کمک می‌کنند تا علی‌رغم این اختلال تنفسی بخوابند، اما برخی از افراد ممکن است نیاز به استفاده از اکسیژن مکمل یا دستگاهی داشته باشند که فشار را در راه هوایی فوقانی و حفره قفسه سینه افزایش می‌دهد تا به تنفس و خواب طبیعی‌تر کمک کند.

مردان مبتلا به نارسایی قلبی اغلب دچار آپنه انسدادی خواب می‌شوند( یک اختلال تنفسی که با بیداری‌های متعدد شبانه مشخص می‌شود) که می‌تواند خواب را مختل کند، باعث خواب‌آلودگی در طول روز و بدتر شدن نارسایی قلبی شود. در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، نوسانات طبیعی در ریتم شبانه روزی ممکن است باعث آنژین (درد قفسه سینه)، آریتمی (ضربان قلب نامنظم)، یا حتی حمله قلبی در هنگام خواب شود.

اختلالات اسکلتی عضلانی

درد التهاب مفصل می‌تواند باعث شود افراد به هنگام تغییر وضعیت به خواب رفته و به حالت اولیه بروند. علاوه بر این، درمان با استروئیدها اغلب باعث بی خوابی می شود البته ممکن است مصرف آسپرین یا یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) درست قبل از خواب برای تسکین درد و تورم مفاصل در طول شب مفید باشد.

افراد مبتلا به فیبرومیالژیا (وضعیتی که با رباط‌ها و تاندون‌های دردناک مشخص می‌شود) احتمالاً صبح ها از خواب بیدار می‌شوند و مانند افراد مبتلا به درد التهاب مفصل احساس خستگی و سفت و درد دارند. محققانی که خواب مبتلایان به فیبرومیالژیا را تجزیه و تحلیل کردند، دریافتند که حداقل نیمی از آن ها خواب عمیق غیرطبیعی دارند.

بیماری کلیوی

افراد مبتلا به بیماری کلیوی دارای کلیه‌هایی هستند که به حدی آسیب دیده‌اند که دیگر نمی‌توانند مایعات را فیلتر کنند، مواد زائد را حذف کنند و الکترولیت‌ها را به همان اندازه که سالم هستند در تعادل نگه دارند. بیماری کلیوی می تواند باعث تجمع مواد زائد در خون شود و منجر به بی خوابی یا علائم سندرم پای بیقرار شود. اگرچه محققان مطمئن نیستند که چرا ولی دیالیز یا پیوند کلیه همیشه خواب را به حالت عادی باز نمی‌گرداند.

شب ادراری

شب ادراری نیاز به بیدار شدن مکرر برای ادرار کردن در طول شب دارد. این یکی از دلایل شایع کم خوابی به خصوص در میان افراد مسن است. شب ادراری حتی در موارد خفیف باعث می شود که فرد حداقل دو بار در طول شب از خواب بیدار شود. در موارد شدید، فرد ممکن است پنج یا شش بار از خواب برخیزد.

شب ادراری ممکن است ناشی از افزایش سن باشد، اما علل دیگر عبارتند از برخی شرایط پزشکی (نارسایی قلبی، دیابت، عفونت ادراری، بزرگ شدن پروستات، نارسایی کبد، ام اس، آپنه خواب)، مصرف برخی از داروها (به ویژه دیورتیک ها) و مصرف بیش از حد مایعات پس از شام باشد.

درمان های شب ادراری به سه دسته تقسیم می شوند:

• درمان هایی برای اصلاح علل پزشکی
• مداخلات رفتاری
• دارو درمانی

اولین قدم، تلاش برای شناسایی علت و اصلاح آن است. اگر در این کار ناموفق بودید، رویکردهای رفتاری مانند کاهش میزان نوشیدنی دو ساعت قبل از خواب، به ویژه کافئین و الکل را امتحان کنید. اگر شب ادراری ادامه یابد، پزشک ممکن است یکی از داروهایی که برای درمان مثانه تایید شده اند را تجویز کند.

بیماری تیرویید

پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید) می تواند باعث مشکلات خواب شود. این اختلال سیستم عصبی را بیش از حد تحریک می کند، به خواب رفتن سخت می شود و ممکن است باعث تعریق شبانه شود که منجر به برانگیختگی شبانه شود. احساس سرما و خواب‌آلودگی یکی از نشانه‌های تیروئید کم‌کار (کم‌کاری تیروئید) است.

از آنجایی که عملکرد تیروئید بر هر اندام و سیستم بدن تأثیر می گذارد، علائم می تواند گسترده باشد و گاهی اوقات رمزگشایی آن ها دشوار می باشد. بررسی عملکرد تیروئید فقط به یک آزمایش خون ساده نیاز دارد، بنابراین اگر متوجه انواع علائم غیر قابل توضیح شدید، از پزشک خود بخواهید مشکلات تیروئید شما را بررسی کند.

مشکلات تنفسی

تغییرات مربوط به شبانه روزی در ماهیچه های اطراف راه های هوایی می تواند باعث انقباض راه های هوایی در طول شب شده و احتمال حملات آسم شبانه را افزایش دهد که خواب را مختل می کند.

مشکلات تنفسی یا ترس از حملات شبانه ممکن است خوابیدن را سخت‌تر کند. از طرف دیگر افرادی که آمفیزم یا برونشیت دارند نیز ممکن است به دلیل تولید بیش از حد خلط، تنگی نفس و سرفه در به خواب رفتن مشکل داشته باشند.

داروها

داروهایی که ممکن است بر خواب تأثیر بگذارند، شامل موارد زیر می باشند:

اختلالات سلامت روان

تقریباً همه افراد مبتلا به اضطراب یا افسردگی در به خواب رفتن و به خواب ماندن مشکل دارند. ناتوانی در به خواب رفتن ممکن است به کانون ترس و تنش مداوم برای برخی از مبتلایان تبدیل شود و باعث کاهش بیشتر خواب شود.

اضطراب عمومی

اضطراب شدید که به عنوان اختلال اضطراب فراگیر نیز شناخته می شود، با احساس نگرانی، دلهره یا ناراحتی مداوم و آزاردهنده مشخص می شود. این احساسات یا به طور غیرعادی شدید هستند یا با مشکلات و خطرات واقعی زندگی روزمره فرد تناسبی ندارند.

افراد مبتلا به اضطراب عمومی معمولاً هر روز به مدت شش ماه یا بیشتر، نگرانی بیش از حد و مداوم را تجربه می کنند. علائم رایج این اختلال عبارتند از مشکل در به خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن و استراحت پس از خواب.

فوبیا و حملات پانیک

فوبیاها، که ترس های شدید مربوط به یک شی یا موقعیت خاص هستند، به ندرت باعث مشکلات خواب می شوند، مگر اینکه فوبیا مربوط به خواب باشد (مانند ترس از کابوس، ترس از اتاق خواب یا ترس از تاریکی). از طرف دیگر حملات پانیک اغلب در شب رخ می دهد.

حملات پانیک مربوط به خواب در طول رویا دیدن رخ نمی دهد، بلکه در مرحله N2 (خواب سبک) و مرحله N3 (خواب عمیق) رخ می دهد که عاری از محرک های روانی هستند. در بسیاری از انواع فوبیا و اختلالات هراس، شناخت و درمان مشکل اساسی (اغلب با داروهای ضد اضطراب ) ممکن است اختلال خواب را حل کند.

افسردگی

از آنجایی که تقریبا ۹۰ درصد از افراد مبتلا به افسردگی جدی بی خوابی را تجربه می کنند، پزشکی که فرد مبتلا به بی خوابی را ارزیابی می کند، افسردگی را به عنوان یک علت احتمالی در نظر می گیرد. صبح زود بیدار شدن از نشانه های افسردگی می باشد، علاوه بر این برخی از افراد افسرده در طول شب به سختی به خواب می روند.

در افسردگی مزمن و خفیف، بی خوابی یا خواب آلودگی ممکن است برجسته ترین علامت باشد.

اختلال دوقطبی

خواب آشفته یکی از ویژگی های بارز اختلال دوقطبی (که به عنوان بیماری شیدایی- افسردگی شناخته می شود) می باشد. کم خوابی ممکن است علائم شیدایی را تشدید یا القا کند یا به طور موقت افسردگی را کاهش دهد. در طول دوره شیدایی، فرد ممکن است برای چند روز اصلا نخوابد.

اسکیزوفرنی

برخی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مراحل اولیه و شدیدترین مرحله یک دوره بسیار کم می خوابند. بین دوره‌ها، احتمالاً الگوی خواب آن‌ها بهبود می‌یابد، اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به ندرت خواب عمیق عادی دارند.

اختلالات عصبی

برخی از اختلالات مغزی و عصبی نیز می تواند باعث بی خوابی شود، که شامل موارد زیر می باشد:

زوال عقل

بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل ممکن است تنظیم خواب و سایر عملکردهای مغز را مختل کند. سرگردانی و آشفتگی در طول شب در بیماران آلزایمری در حدی است که می‌تواند نیاز به نظارت دائمی داشته باشد و استرس زیادی را بر مراقبین وارد می کند. در چنین مواردی، دوزهای کوچک داروهای ضد روان پریشی بیشتر از داروهای بنزودیازپین مفید تر می باشد اما باید زیر نظر دکتر متخصص مصرف شود.

صرع

افراد مبتلا به صرع (وضعیتی که در آن فرد مستعد تشنج است) دو برابر بیشتر از دیگران در معرض خطر بی خوابی قرار دارند. اختلالات امواج مغزی که باعث تشنج می شود نیز می تواند باعث نقص در خواب REM شود. داروهای ضد تشنج در ابتدا می توانند تغییرات مشابهی ایجاد کنند، اما در صورت استفاده طولانی مدت، اختلالات خواب را اصلاح می کنند.

از هر چهار نفر مبتلا به صرع، یک نفر تشنج هایی دارد که عمدتاً در شب اتفاق می افتد و باعث اختلال در خواب و خواب آلودگی در طول روز می شود. کمبود خواب همچنین می‌تواند باعث تشنج شود.

سردرد، سکته مغزی و تومور

افرادی که مستعد سردرد هستند باید سعی کنند از کم خوابی خودداری کنند، زیرا کمبود خواب می تواند باعث ایجاد سردرد شود. هم سردردهای خوشه ای و هم میگرنی ممکن است به تغییرات در اندازه رگ های خونی منتهی به قشر مغز مرتبط باشند. درد زمانی رخ می دهد که دیواره رگ های خونی گشاد شوند.

سردردهایی که افراد را بیدار می کنند اغلب میگرن هستند، اما برخی از میگرن ها را می توان با خواب تسکین داد. خواب آلودگی همراه با سرگیجه، ضعف، سردرد یا مشکلات بینایی ممکن است نشانه یک مشکل جدی مانند تومور مغزی یا سکته باشد که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند.

بیماری پارکینسون

تقریباً همه افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بی خوابی را تجربه می کنند. فقط داخل و خارج شدن از رختخواب می تواند مشکل باشد، این بیماری اغلب خواب را مختل می کند. برخی از برانگیختگی ها ناشی از لرزش و حرکات ناشی از این اختلال است و برخی دیگر به نظر می رسد ناشی از خود این اختلال باشد. در نتیجه، خواب آلودگی در طول روز شایع است.

درمان با قرص های خواب ممکن است دشوار باشد زیرا برخی داروها می توانند علائم پارکینسون را بدتر کنند. برخی از بیمارانی که داروهای مورد استفاده برای درمان پارکینسون مصرف می کنند ممکن است دچار کابوس های شدید شوند. با این حال، استفاده از این داروها در شب برای حفظ تحرک لازم برای تغییر وضعیت در رختخواب مهم است.

منبع : علل پزشکی مشکلات خواب

اعتیاد جنسی چیست؟

اصطلاح «اعتیاد» معمولاً با الکل یا مواد مخدر مرتبط است، اما اخیراً به چندین رفتار یا فعالیت که اعتیاد فرآیندی نامیده می‌شوند، گسترش یافته است.

 اعتیادهای فرآیندی (یا رفتاری) می تواند شامل مواردی مانند قمار، فناوری های جدید (اینترنت، تلفن همراه، رسانه های اجتماعی، بازی های ویدیویی)، کار، غذا، خرید، ورزش و رابطه جنسی باشد.

درگیر شدن مداوم در یک فعالیت یا رفتار خاص، علیرغم پیامدهای منفی بر توانایی فرد برای سالم ماندن ذهنی، جسمی و یا احساسی سالم و عملکردی است که اعتیاد فرآیندی را تعریف می کند.

اعتیاد جنسی (که به عنوان اختلال بیش‌جنسی، اجبار جنسی، بیش‌جنس‌گرایی و اختلال رفتار جنسی اجباری (CSBD) شناخته می‌شود) به عنوان یک اعتیاد فرآیندی طبقه‌بندی می‌شود. این یک اختلال مرتبط با رابطه جنسی است که اغلب در کنار اختلالات سلامت روانی رخ می دهد.

مشخصه این اعتیاد میل‌ها، افکار و تکانه‌های جنسی مداوم و غیرقابل کنترل است که به هدف اصلی زندگی یک فرد تبدیل می‌شود و در توانایی او برای کار، حفظ روابط و انجام فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد می‌کند.

بر خلاف افرادی که میل جنسی طبیعی و سالم دارند، فردی که اعتیاد جنسی دارد زمان زیادی را صرف جستجوی یا شرکت در فعالیت های جنسی می کند و اغلب در مورد آن دروغ می گوید تا آن را مخفی نگه دارد. فعالیت هایی که معمولاً با رفتار جنسی اجباری مرتبط هستند عبارتند از:

• خودارضایی بیش از حد
• روابط چندگانه، شرکای جنسی بیش از حد
• استفاده مداوم و بیش از حد از پورنوگرافی
• رابطه جنسی ناامن

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای کسانی که اعتیاد به جنسی دارند، انگ آن است، به این معنی که افراد تمایل دارند به دلیل خجالت و/یا شرم به دنبال کمک نباشند.

با این حال، بدون کمک حرفه‌ای، اعتیاد به جنسی تنها به بدتر شدن و در نهایت منجر به عواقب گسترده‌ای می‌شود که به فرد معتاد آسیب وارد می‌کند و بر زندگی خانواده، دوستان، همکاران کار و جامعه گسترده تأثیر منفی می‌گذارد.

بهبودی از اعتیاد جنسی تنها با حمایت حرفه ای و درمان های مناسب امکان پذیر است.

علائم اعتیاد جنسی چیست؟

اعتیاد به جنسی معمولاً طیف وسیعی از علائم را در بر می گیرد که از نظر شدت و شدت متغیر است. برخی از رایج‌ترین علائم فیزیکی و عاطفی عبارتند از:

• ناتوانی در توقف رفتارهای جنسی
• دبه دنبال رابطه جنسی با افراد جدید
• داشتن چندین شریک جنسی و یا یک شب ایستادن
• خودارضایی بیش از حد
• افکار وسواسی جنسی
• احساس پریشانی، اضطراب یا تحریک پذیری در صورت عدم توانایی در انجام این رفتارها
• صرف زمان زیاد برای تلاش برای داشتن رابطه جنسی
• احساس اضطراب، شرم، پشیمانی یا افسردگی در مورد ناتوانی در کنترل هوس ها
• بدتر شدن هر گونه شرایط سلامت روانی موجود و همزمان.

در صورت عدم درمان، علائم ذکر شده می تواند به حدی تشدید شود که افراد ارزش های درونی و قوانین اخلاقی خود را نقض کنند، که باعث تشدید احساس گناه و شرم در آن ها می شود. این اغلب باعث می شود که زندگی دوگانه ای داشته باشند و دروغ بگویند تا فعالیت های جنسی خود را از نزدیکان خود پنهان نگه دارند.

دلایل اعتیاد جنسی چیست؟

اختلالات جنسی عمدتاً ناشی از تمایل به کنترل یا پنهان کردن مشکلات عاطفی یا روانی  مانند اضطراب، استرس، تنهایی، افسردگی، انزوای اجتماعی یا شرم است.

اعتیاد جنسی معمولاً تحت تأثیر عواملی مانند ضربه روحی، ترس از رها شدن، سابقه سوء استفاده یا ترک در دوران کودکی و ناتوانی در کنار آمدن با جنبه‌های زندگی بزرگسالی به روشی سالم و عملکردی می باشد.

کارشناسان چندین علت بالقوه و عامل مؤثری را شناسایی کرده اند که ممکن است فرد را در معرض خطر بالاتر ابتلا به اعتیاد جنسی قرار دهد، از جمله:

• سابقه خانوادگی اعتیاد (از هر نوع). استعداد ژنتیکی برای تکانشگری، ریسک پذیری، اختلال در نظم عاطفی یا رفتارهای هیجان طلبانه می تواند افراد را در برابر اعتیاد آسیب پذیرتر کند.
• اختلالات روانی همزمان. عوامل ژنتیکی همچنین می‌توانند به اختلالات سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی یا اختلال دوقطبی کمک کنند، که می‌تواند بر ویژگی‌های زمینه‌ای که باعث رفتارهای بیش‌جنسی می‌شود، تأثیر بگذارد.
• آسیب های حل نشده. مانند بی توجهی، رها شدن، تربیت ناسازگار والدین، سوء استفاده یا خشونت خانگی می تواند افراد را در معرض خطر اعتیاد جنسی قرار دهد.
• عوامل محیطی در دوران کودکی. مطالعات نشان می دهد که تا ۵۰ درصد از خطر اعتیاد محیطی است  رویدادهای نامطلوب در دوران کودکی مانند غفلت، سوء استفاده یا قرار گرفتن در معرض تمایلات جنسی بزرگسالان می تواند احتمال رفتارهای جنسی ناسازگار را در آینده افزایش دهد.
• انزوای اجتماعی. انزوا اجتماعی می تواند مسئول افرادی باشد که به روش های نامناسب به دنبال آرامش هستند و همچنین می تواند عوامل خطر دیگری مانند افسردگی را تحریک کند.
• یادگیری اجتماعی و فشار همسالان. مطالعات نشان داده شده است که افراد از طرف دوستانی که رفتارهای اعتیاد به جنسی دارند تحت تأثیر قرار می گیرند.
• عصبی-شیمیایی. شواهد نشان می دهد که لذت های طبیعی (مانند رابطه جنسی) می تواند باعث عدم تعادل در فرآیندهای مغزی شود و مانند مواد مخدر و الکل عمل کند. مغز ممکن است تنها زمانی که فرد معتاد در حال رفع اعتیاد است راضی باشد. بنابراین فرد بدون آن نمی تواند احساس «طبیعی» داشته باشد.
• داروها. برخی از داروها ممکن است رفتارهای جنسی اجباری را تحریک کنند، اما کارشناسان هنوز مکانیسم های دقیق آن را درک نکرده اند بنابراین تحقیقات بیشتری در مورد این موضوع برای ایجاد رابطه علت و معلولی مورد نیاز است.

همه انواع اعتیاد بیماری های پیشرونده هستند. آن ها فقط یک شبه اتفاق نمی افتند. به ندرت پیش می آید که فردی پس از چند بار درگیر شدن در یک رفتار خاص معتاد شود. حتی کسانی که مرتباً رفتارهای خاصی انجام می دهند ممکن است معتاد نشوند.

مانند بسیاری از اعتیادها، هیچ عامل واحدی وجود ندارد که به اعتیاد جنسی منجر شود. ترکیبی از تأثیرات ژنتیکی و محیطی باید به گونه‌ای گرد هم آیند که احساسات سخت و دردناکی را ایجاد کند که اگر درمان نشود، میل شدیدی برای فرار از ناراحتی عاطفی یا درد ایجاد می‌کند.

آیا اعتیاد جنسی قابل درمان است؟

اعتیاد به رابطه جنسی قابل درمان است، اما روند بهبودی می تواند زمان بر باشد بنابراین درمان باید شامل رفع هر گونه اختلال سلامت روانی باشد.

افراد معتاد متفاوت می باشند بنابراین به یک برنامه درمانی منحصر به فرد نیاز دارد که متناسب با نیازهای آن ها بوده و با همکاری یک درمانگر مجرب طراحی شود.

در درمان‌ اعتیاد جنسی عمدتاً از همان استراتژی‌ها و تکنیک‌های مورد استفاده در اعتیاد به مواد استفاده می‌کنند، از جمله:

• درمان روانی اجتماعی
• درمان شناختی رفتاری
• روان درمانی
• دارو
• شبکه های پشتیبانی
• درمان های جایگزین، مانند هنر درمانی، موسیقی درمانی و مدیتیشن.

یک برنامه درمانی خوب به علت اعتیاد، درمان اختلالات سلامت روانی همزمان و بررسی «مسائل صمیمیت» می‌پردازد.

با برنامه درمانی مناسب، بهبودی کامل امکان پذیر است، بنابراین افراد می توانند منتظر زندگی شاد و سازنده با روابط سالم و صمیمی باشند.

درمان اعتیاد جنسی در مراکز بهداشت و درمان

در مراکز سلامت و درمان، ما رویکردی منحصر به فردی برای درمان اعتیاد، در کنار درمان هر گونه اختلال همزمان داریم. ما یک برنامه درمانی جامع را ارائه می دهیم که بر اساس ترجیحات شخصی و نیازهای درمانی هر مشتری شکل گرفته است تا پایه ای محکم برای بهبودی فراهم کنیم.

تیم درمانگران و کارکنان پشتیبانی ما تجربه زیادی در درمان اعتیاد جنسی دارند. ما از طیف وسیعی از درمان‌ها استفاده می‌کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که همه مراجعین کمک‌ها و حمایت‌های لازم برای بهبودی کامل را دریافت می‌کند.

رویکرد شخصی و کل نگر درمان را تضمین می کند و ما نیز برای راهنمایی و حمایت از شما و عزیزانتان در طول کل فرآیند بهبودی در آنجا حضور خواهیم داشت.

منبع : اعتیاد جنسی چیست؟

ترس از مرگ(thanatophobia) ترس شدید از مرگ یا فرآیند مرگ است، نام دیگر این بیماری «اضطراب مرگ» می باشد. در این اختلال شما ممکن است نگران مرگ خود یا مرگ کسی باشید که به او اهمیت می دهید.

فوبیا چیست؟

فوبیا یک احساس شدید نگرانی یا وحشت در مورد فعالیت ها، اشیاء یا موقعیت های خاص می باشد. اختلال فوبیا خاص، مانند فوبیا مرگ، نوعی اختلال اضطرابی است. نمونه های دیگر اختلالات فوبیا شامل کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای کوچک و محدود) و آئروفوبیا (ترس از پرواز) است.

آیا فوبیا مرگ طبیعی است؟

طبیعی است که در مورد مرگ احساس نگرانی کنید، از این گذشته، ترس از ناشناخته ها طبیعی است. ممکن است فکر کنید مردن ترسناک، دردناک یا تنها خواهد بود. اما اگر شما درگیر فوبیا مرگ باشید، ترس از مرگ بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد. ممکن است عملکرد شما را در مدرسه، محل کار یا در موقعیت های اجتماعی دشوار کند. هنگامی که به مرگ فکر می کنید ممکن است علائم فیزیکی مانند حمله پانیک را تجربه کنید. یا ممکن است از صحبت در مورد مرگ یا روند مردن خودداری کنید.

زنان به طور کلی نسبت به مردان بیشتر به ترس از مرگ واکنش نشان داده‌اند. این احتمالاً به این دلیل است که زنان بیشتر به چنین ترس هایی اعتراف می کنند و در مورد آن ها بحث می کنند. 

ترس از  مرگ چقدر شایع است؟| علت فكر كردن زياد به مرگ

تحقیقات نشان می دهد که اضطراب و فکر به مرگ رایج است، اگرچه مردم تمایل دارند احساسات خود را نشان ندهند، اما یک مطالعه نشان می دهد که بین 3 تا 10 درصد از مردم احساس می کنند که بیشتر از دیگران در مورد مردن عصبی هستند.

چه کسانی بیش تر در معرض خطر وسواس فکری ترس از مرگ قرار دارند؟

تاناتوفوبیا می تواند بزرگسالان و کودکان را تحت تاثیر قرار دهد اما در افرادی با ویژگی های زیر بیش تر دیده می شود:

• وضعیت سلامتی ضعیفی دارند یا با بیماری جدی درگیر هستند.
• اعتقادات مذهبی قوی ندارند.
• احساس نارضایتی از زندگی خود دارند.
• عزت نفس پایینی را تجربه می کنند.
• از فوبیا یا اختلالات دیگری مانند افسردگی یا اضطراب رنج می برند.
• داشتن والدین یا عزیزان مسن، بیمار یا در حال مرگ.
• شاهد بیماری، تروما یا خشونت باشند.

یک مطالعه نشان می دهد که افراد مسن بیشتر از روند مرگ می ترسند، در حالی که بزرگسالان جوان بیشتر از خود هراس دارند. مطالعه دیگری نشان داد که فرزندان والدین مسن در واقع سطح بالاتری از اضطراب مرگ را نسبت به والدین خود تجربه می کند که در حدود میانسالی به اوج خود می رسد.

چه چیزی باعث فوبیا مرگ می شود؟| علت فكر كردن زياد به مرگ

آیا تاکنون فکر کرده اید که احساس مرگ نشانه چیست؟ 

 یک رویداد یا تجربه خاص ممکن است باعث تحریک فوبیا مرگ شود. به عنوان مثال، ممکن است به اضطراب مرگ مبتلا شوید اگر:

• یک تجربه آسیب زا مرتبط با مرگ یا مردن داشته باشید.
• از دست دادن یکی از والدین یا عزیزان.
• شاهد یک مرگ سخت یا دردناک باشید.

ترس از مرگ همچنین می تواند ریشه در بسیاری از فوبیاهای دیگر داشته باشد، این فوبیاها شامل موارد زیر می شوند:

• آئروفوبیا (ترس از پرواز).
• آگورافوبیا (ترس از عدم امکان فرار از یک مکان ناآشنا).
• Aquaphobia (ترس از آب).
• ترس از ناشناخته
• آراکنوفوبیا (ترس از عنکبوت).
• ترس از مجازات 
• کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای شلوغ و محدود).
• ترس از دست دادن کنترل
• ترس از درد یا بیماری
• ترس از دست دادن کنترل

علائم فوبیا مرگ چیست؟| ترس از مرگ نی نی سایت

اگر شما به ترس شدید از مرگ مبتلا باشید افکار مرگ ممکن است باعث ایجاد احساس شدید وحشت، ترس، اضطراب یا افسردگی در شما شود. این ترس ممکن است باعث شود از مکان ها یا موقعیت هایی که خطرناک به نظر می رسند اجتناب کنید. 

همچنین ممکن است در مورد سلامتی خود وسواس پیدا کنید و دائماً علائم بیماری را بررسی کنید. برای افراد مبتلا به اضطراب مرگ غیرمعمول نیست که زمان زیادی را صرف جستجوی خال های غیرطبیعی، بررسی فشار خون یا تحقیق در مورد اطلاعات پزشکی کنند. آن ها می توانند دچار بیمار انگاری شوند، که اختلالی است که باعث نگرانی بیش از حد در مورد بیمار شدن می باشد. 

علائم فیزیکی ترس از مرگ شامل موارد زیر می باشد:

• لرز
• سرگیجه و سبکی سر
• تعریق بیش از حد ( هیپرهیدروزیس )
• تپش قلب
• حالت تهوع
• هنگام مواجهه یا فکر به مرگ یا مردن، اضطراب شدیدی را تجربه می کنند.
• تنگی نفس
• لرزیدن
• خستگی یا بی خوابی
• ناراحتی معده یا سوء هاضمه

آیا راهی برای پیشگیری از فوبیا مرگ وجود دارد؟| وسواس فکری ترس از مرگ

هیچ راهی برای جلوگیری از وسواس فکری ترس از مرگ وجود ندارد. اما شما می توانید با راه های زیر اثرات آن را بر زندگی خود کاهش دهید:

• اجتناب از چیزهایی که می توانند اضطراب را بدتر کنند، مانند کافئین ، مواد مخدر یا الکل.
• تشکیل یک شبکه حمایتی از اعضای خانواده، دوستان و روانشناس.
• دریافت کمک به محض مشاهده علائم.

فوبیا مرگ چگونه تشخیص داده می شود؟

آزمایش مخصوصی برای تشخیص ترس مرگ وجود ندارد. روانشناس شما باید به دقت علائم شما را بررسی کند و سوالات مختلفی را در مورد ترس شما از مرگ بپرسد. آن ها سایر شرایطی را که می تواند علائم مشابهی ایجاد کنند، مانند اختلال وسواس فکری اجباری یا سایر اختلالات اضطرابی را نیز بررسی می کنند.

روانشناسان با نکات زیر می توانند فوبیا را تشخیص دهند:

• علائم به مدت شش ماه یا بیشتر طول می کشد.
• علائم به محض برخورد با موقعیت ترسناک ظاهر می شوند.
• ترس در مورد یک شی یا موقعیت خاص است، مانند مرگ.
• برای دوری از شی یا موقعیتی که از آن می ترسید، از خانه خارج نمی شود.

ترس از مرگ در کودکان

ترس کودک از مرگ می تواند برای والدین نگران کننده باشد، اما در واقع ممکن است بخشی سالم از رشد طبیعی باشد. کودکان به طور کلی فاقد مکانیسم های دفاعی و درک مرگ هستند که به بزرگسالان کمک می کند تا با آن مقابله کنند.

کمک به کودک مبتلا به فوبیا مرگ

در بیشتر کودکان، ترس از مرگ بیمارگونه نمی شود. بیشتر ترس های دوران کودکی به زودی از بین می روند زیرا بچه ها به بلوغ می رسند و تمرکز خود را به موقعیت های متفاوت تغییر می دهند. با این حال، اگر علائم و ترس کودک شما به مدت شش ماه یا بیشتر ادامه داشته باشد، و به طور قابل توجهی بر عملکرد او تأثیر بگذارد، ممکن است درگیر ترس از مرگ شده باشد.

واکنش شما به‌عنوان والدین یا معلم می‌تواند تا حدی بر طولانی‌مدت و شدید بودن ترس کودک از مرگ تأثیر بگذارد. بسیاری از بزرگسالان تصور می کنند که کودکان نباید در مورد مرگ بشنوند، بنابراین از صحبت در مورد آن با فرزندان خود اجتناب می کنند. اما بچه ها زمانی که برای آن آماده هستند تمایل دارند اطلاعاتی را داشته باشند.

درمان فوبیا مرگ| ترس از مرگ نی نی سایت

اگر ترس از مرگ بر توانایی شما و عملکرد در مدرسه، محل کار یا موقعیت های اجتماعی تأثیر می گذارد، به دنبال درمان باشید. شما ممکن است با کمک روان درمانی درمورد ترس و اضطراب خود صحبت کرده و احساسات خود را بهتر درک کنید.

انواع روان درمانی عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری (CBT): درمان شناختی رفتاری می تواند به شما کمک کند طرز فکر خود را در مورد مرگ تغییر دهید تا آنقدر ترسناک نباشد. ممکن است لازم باشد به باورهای غیرواقعی که دارید پی ببرید، مانند احساس اینکه مرگ “ناعادلانه” است یا اینکه روند مردن همیشه دردناک است. CBT همچنین تکنیک هایی را به شما می دهد تا نحوه واکنش خود را نسبت به مرگ بهتر مدیریت کنید.
• مواجهه درمانی: این نوع درمان به تدریج شما را در معرض مکان ها، افکار یا موقعیت هایی قرار می دهد که به مرگ مربوط می شود. شما ممکن است با نوشتن در مورد چگونگی تصور مرگ خود یا مرگ یک عزیز شروع کنید. سایر تکنیک های مواجهه می تواند شامل مراجعه به بیمارستان، نوشتن وصیت نامه، خواندن آگهی ترحیم یا صحبت با فردی باشد که بیماری لاعلاجی دارد.
• دارو درمانی برای تاناتوفوبیا یا سایر اختلالات فوبیا خاص چندان موثر نیست. اما اگر مجبور باشید در یک موقعیت استرس زا یا ترسناک مانند مراسم تشییع جنازه قرار بگیرید، پزشک شما ممکن است داروهای ضد اضطراب را توصیه کند. داروهای مورد استفاده برای درمان اضطراب شامل بنزودیازاپین‌ها، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، یا مسدودکننده‌های بتا هستند.

منبع : ترس از مرگ چیست؟ + ترس از مرگ در کودکان 

چگونه نیازهای خود را بیان کنیم؟

آگاهی پیدا کردن از نیازها و اظهار کلامی صحیح یکی از مهم ترین عناصر برای زندگی صمیمانه می باشد این کار باعث می شود تا طرف مقابلتان به خوبی آنچه میگذرد واقف باشد.

برای بیان کردن نیازها باید رابطه بین نیازها و احساسات خود را به خوبی بدانیم و اگر اطلاعات و آگاهی کافی در مورد نیاز خود نداشته باشیم عواملی که باعث به وجود آمدن احساسات  می شود را به کارها و رفتارهای دیگران ربط می دهیم.

اگر اینطور پیش رویم مانع رشد فکری خود می شویم و دامنه آگاهی و اطلاعات ما با توجه به احوالات درونی ما کاهش می یابد.

به عبارت دیگر اگر ما نتوانیم رابطهی بین نیازها و احساسات خود را به خوبی مشخص کنیم در این هنگام دیگران را مقصر اعمال خود می دانیم و اختلافاتی بین ما و دیگران به  وجود می آید و در نتیجه مرزهای ما با دیگران در معرض تهدید قرار می گیرد.

نسبت به احساساتی که در ما به وجود آمده ممکن است دیگران را سرزنش کنیم و بین ما و دیگران رنجش و کدورت به وجود آید که باعث کمتر شدن صمیمیت می شود.

بر اساس نظر مشاوران ما اگر مسئولیت احساسات خود را به خوبی بپذیرم و دیگران را مقصر جلوه ندهیم در این صورت بسیار خوب عمل می کنیم و مسئولیت پذیر می شویم.

افراد که مسئولیت احساسات خود را نمی پذیرند به روش های مختلفی ممکن است احساسات خود را بر دوش فرد دیگری بیندازند مثلا ممکن است آن ها احساسات خود را به صورت مبهم و نامفهوم نشان دهند و کارهای دیگران را درنظر می گیرم و به افراد القا می کنیم که آن ها مسئول احساسات دیگران می باشند.

بر اساس نظر مشاوران بسیاری از انسان ها یاد نگرفته اند که چطور نیازهای خودشان را بشناسند و نیازهای آن ها چیست اما آن ها به خوبی یاد گرفته اند که اگر نیازها آن ها برآورده نشود سریع به کارها و رفتارهای دیگرا ن فکر کنند و به آن ها بیندیشند.

بر اساس مطلب های بیان شده ما می توانیم اینطور بگوییم: (وقتی آن حرف را زدی رنجیدم برای این که دوست داشتم بیشتر مرا درک کنی.) مضمون این متن آن است که مسئولیت احساسات خود را به خوبی به گردن بگیریم و آن ها را بپذیریم و بیهوده تلاش نکنیم احساسات خود را به دیگران ربط بدهیم و پای دیگران را به میان بکشیم.

بیان نیازهای خود

نیازهای مشترک همه ی انسان ها چیست؟

بر اساس مطالعات انجام شده توسط مشاوران بسیاری از نیازها میان انسان ها مشترک می باشد ،نیازها به دسته های مختلفی تقسیم می شوند که استقلال، آسایش جسمانی، نیازهای معنوی و شکوفایی شخصیتی اشاره کرد. در زیر نمونه هایی از آن را ذکر می کنیم.

• داشتن استقلال و مستقل بودن
• انتخاب آرزوها، اهداف و ارزش ها و انتخاب راه هایی برای رسیدن به آرزوها
• آسایش جسمانی یعنی سرپناه داشتن
• رابطه صحیح
• آب و هوا
• روابط جنسی
• تغذیه مناسب
• دوری از خطرها و تهدیدها
• نیازهای معنوی مانند صلح و نظم و هماهنگی
• شکوفایی شخصیتی مانند اعتبار داشتن، خلاقیت و انسانیت
• وابستگی متقابل

وابستگی متقابل نمونه ای از نیازهای انسان می باشد و شامل صمیمیت، قدردانی، عشق، اعتماد، توجه و دلسوزی، پشتیبانی و احترام و دوستی و محبت می شودافراد اگر بتوانند نیازهای خود را بیان کنند می توانند زندگی زیباتری داشته باشند همچنین آن ها می توانند با استفاده از صمیمیت و خیرخواهی احساسات خود را بیان کنند.

برای بیان صحیح نیازها باید آگاهی کاملی از نیازها، احساسات داشته باشیم و به خوبی آن ها را درک کنیم و باید بدانیم که چطور آن ها را دسته بندی کنیم در اینصورت نباید دیگران را متهم کنیم و یا آن ها را مقصر بدانیم.

بسیاری از نیازها هستند که ارضا نمی شوند و به همان شکل باقی می مانند، این نیازها را تقریبا در ظاهر می توان قضاوت کرد و این کار مفید می باشد اما کافی نیست.

برای اینکه احساس صمیمیت بیشتری داشته باشیم باید کارهایی را درخواست دهیم که نیازهایمان را سیراب می کند.

بان رفتار مثبت:

بر اساس نظر مشاوران ما باید بتوانیم با دیگران گفتگوی صمیمانه ای داشته باشیم و نیازهای خود را به طور واضح و صریح بیان کنیم.

ما باید نیازهای خود و آنچه را که دوست داریم برای آنکه آن را به دست آوریم باید در مورد دوست داشتنش به خوبی توضیح دهیم.

اما متاسفانه ما نمی توانیم در مورد آنچه که دوست داریم صریح و واضح توضیح دهیم و بیشتر درمورد آنچه که دوست نداریم توضیح می دهیم.

ما باید این توانایی را در خود ایجاد کنیم تا آنچه را می خواهیم صادقانه و به طور صریح ابراز کنیم و تقاضای خود را بدون کلمات مبهم و گنگ بیان کنیم اگر تقاضا خود را به طور شفاف بیان کنیم در این صورت دیگران نسبت به خواسته ها و تقاضای ما رفتار مناسب و درستی خواهند داشت.

توقع یا تقاضا؟

وقتی به صورت صمیمانه از کسی درخواست و تقاضایی داریم در واقع باید به گونه ای رفتار کنیم که او نوعی فرصت ابراز مهربانی به خود قلمداد کند و به موضوعات دیگری مانند توقع، تهدید و یا دستور ربط ندهد.

اگر درخواستی که از طرف مقابل داریم با کمال رضایت بپذیرد مطمئن باشید با عشق آن را انجام خواهد داد و از انجام دادن آن لذت خواهد برد ولی اگر نسبت به درخواست ما بی میل باشد و با بی میلی آن را بپذیرد در اینصورت انگیزه او به خاطر ترس، کینه، احساس گناه و شرمندگی خواهد بود و نتایج مثبت و درستی را به همراه نخواهد داشت.

زمانی که از فردی درخواست و تقاضایی داریم و با جواب منفی رو به رو می شویم بهتر است با روی خوش و محبت مسائل و دلایل آن را بپذیریم و به او بی احترامی نکنیم.

یا می توانیم به شخص فرصت بیشتری بدهیم و درخواست خود را با دلایل دیگری بیان کنیم تا بتواند بیشتر فکر کند و بدون اینکه او را مجبور به انجام کاری بکنیم و یا استقلال او را زیر پا بگذاریم تقاضای خود محترمانه بیان کنید تا با بررسی دلایل تقاضا را مورد بررسی قرار دهد و نظر خود را بیان کند.

برای اینکه اصول را به خوبی یاد بگیرید می توانید از روانشناس کمک بخواهید و از سبک های ارتباطی درست و صحیح استفاده کنید تا صمیمیت شما حفظ شود و باید با کمک مشاور ارتباط خود را اصلاح کنید زیرا اگر به طور مداوم از یک سبک ارتباطی اشتباه استفاده کنید صمیمیت شما کم می شود و از بین خواهد رفت.

منبع : چگونه نیازهای خود را بیان کنیم؟

ترس از ارتفاع (Acrophobia) بر خلاف دیگر فوبیا های خاص مانند ترس از پرواز است، ترس از ارتفاع می تواند باعث ترس شما از چیزهای مختلفی شود که شامل دور بودن از زمین است. بسته به شدت فوبیا، فرد درگیر فوبیا ارتفاع ممکن است به اندازه بالا رفتن از نردبان و بودن در طبقه بالای ساختمان بترسد.

فوبیا ارتفاع یکی از رایج ترین فوبیاها است. تقریباً 3 تا 6 درصد افراد آکروفوبیا دارند، متاسفانه ترس از ارتفاع در زنان دو برابر مردان است و بنابراین بیش تر می تواند زندگی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم فوبیا ارتفاع

از نظر احساسی و جسمی، پاسخ به ترس از ارتفاع مشابه پاسخ به هر فوبیای دیگری است. ممکن است هرگز سرگیجه را تجربه نکنید، اما علائم زیر نشانه های فوبیا ارتفاع می باشند:

• علائم عاطفی: وقتی متوجه می شوید که از سطح زمین فاصله گرفته اید ممکن است احساس وحشت کنید. ممکن است به طور غریزی شروع به جستجوی چیزی برای چسبیدن به آن کنید و متوجه شوید که نمی توانید به حس تعادل خود اعتماد کنید. واکنش‌های رایج شامل پایین آمدن فوری، خزیدن روی چهار دست و پا و زانو زدن یا پایین آوردن بدن است.
• علائم فیزیکی: این علائم شامل شروع به لرزیدن، عرق کردن، تپش قلب و حتی گریه کردن یا فریاد زدن می باشد. ممکن است احساس ترس و فلج داشته باشید.
• اضطراب و اجتناب: اگر فوبیا ارتفاع دارید، احتمالاً از موقعیت‌هایی که ممکن است باعث شود در مکان‌های مرتفع باشید، وحشت کرده و از آن ها اجتناب می کنید. به عنوان مثال، ممکن است نگران این باشید که تعطیلات آینده ممکن است در طبقه بالا هتل قرار بگیرید یا از ترس استفاده از نردبان تعمیرات خانه را به تعویق بیندازید. 
• تعریق
• احساس وحشت یا فلج شدن
• تپش قلب
• ترس از گیر افتادن در مکانی که بلند است.
• گریه یا فریاد زدن
•  حمله پانیک 
• تنگی نفس
• سردرد و سرگیجه

علل ترس از ارتفاع

تحقیقات نشان می‌دهد که عدم تمایل به ارتفاع نه تنها برای انسان ها بلکه برای همه موجودات ممکن می باشد. در سال 1960، النور جیبسون و ریچارد دی واک، روانشناسان مشهور، در آزمایش های خود نشان دادند که نوزادان در حال خزیدن، همراه با نوزادان گونه های متعدد حیوانات، از عبور از یک صفحه شیشه ای ضخیم که در ارتفاع قرار داشت، خودداری می کردند. حتی حضور مادر نوزاد که تشویق کننده او را صدا می کرد، نوزاد را متقاعد نکرد که عبور کند. 

بنابراین، به نظر می رسد آکروفوبیا حداقل تا حدی ریشه ذاتی داشته و احتمالاً به عنوان یک مکانیسم بقای تکاملی شناخته می شود. با این وجود، اکثر کودکان و بزرگسالان احتیاط می کنند، اما به شدت از ارتفاع نمی ترسند. ترس از ارتفاع، مانند همه فوبیاها، به نظر می رسد واکنش بیش از حد از ترس طبیعی باشد. 

فوبیاهای مرتبط با فوبیا ارتفاع

برخی افراد تصور می کنند فوبیا ارتفاع دارند درحالی که از فوبیاهای دیگر رنج می برند، انواع فوبیاهای مرتبط در ادامه ذکر شده است:

• ترس از پله یا شیب
• ترس از پله برقی
• ترس از سرگیجه
• ترس از کوهنوردی
• ترس از سقوط
• ترس از صخره
• ترس از پرواز

محرک های ترس از ارتفاع

محرک‌های آکروفوبیا در افراد مختلف متفاوت است، اما می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• آسمان خراش
• صخره
• پرواز با هواپیما
• آسانسور
• صخره نوردی
• پله برقی
• راه پله
• عبور از پل
• رانندگی روی پل هوایی

درمان ترس از ارتفاع

فوبیا ارتفاع می تواند علائم مشترکی با سایر انواع فوبیا داشته باشد. بنابراین اگر علائم ترس از ارتفاع را تجربه کرده یا در  زندگی شما اختلال ایجاد کرده است موارد زیر را فراموش نکند.

درمان‌ فوبیا ارتفاع عبارتند از:

روان درمانی

درمان شناختی- رفتاری یا CBT، درمان اصلی  فوبیاهای خاص است. تکنیک های رفتاری که شما را به تدریج در معرض موقعیت ترسناک قرار می دهد (حساسیت زدایی سیستماتیک) در این درمان استفاده می شود. علاوه بر این، روش‌هایی برای متوقف کردن استرس و اضطراب نیز به شما آموزش داده می‌شود .

رو برو شدن با ترس

به طور سنتی، قرار گرفتن در معرض ارتفاع واقعی رایج ترین راه حل است. با این حال، یک مطالعه تحقیقاتی منتشر شده در سال 2017 نشان داد که واقعیت مجازی ممکن است به همان اندازه موثر باشد. مزیت اصلی درمان واقعیت مجازی صرفه جویی در هزینه و زمان است. این روش در همه جا در دسترس نیست، اما  احتمالاً با گذشت زمان، دسترسی به آن آسان تر خواهد شد.

دارو درمانی

گاهی اوقات ممکن است برای تسکین کوتاه‌مدت در موقعیت‌های خاص از آرام‌بخش‌ها یا مسدودکننده‌های بتا استفاده شود تا به تسکین هراس و اضطرابی که احساس می‌کنید کمک کند. داروی D-سیکلوسرین (D-cycloserine) از سال 2008 در آزمایش‌های بالینی برای درمان اختلال اضطراب استفاده شده است. مطالعه‌ای در سال 2012 نشان داد که استفاده از این دارو همراه با درمان شناختی-رفتاری ممکن است نتایج را بهبود بخشد. با این حال تحقیقات بیش تری باید در این مورد صورت بگیرد.

هیپنوتیزم درمانی

هیپنوتیزم درمانی شامل کمک به فرد برای ورود به وضعیتی آرام و عمیق است. سپس درمانگر از تصویرسازی هدایت‌شده و تکنیک‌های دیگر به فرد کمک می کند تا بر فوبیا خود غلبه کند.

شواهد نشان می دهد که هیپنوتیزم درمانی ممکن است برای کمک به افراد برای غلبه بر ترس از ارتفاع مفید باشد. با این حال، تحقیقات علمی بیشتر برای درک مزایای بالقوه هیپنوتیزم درمانی ضروری است.

تمرین آرامش

پانجام یوگا، تنفس عمیق، مدیتیشن یا آرام سازی پیشرونده عضلانی می تواند به شما در مقابله با استرس و اضطراب کمک کند. ورزش منظم نیز می تواند کمک کند. کارهای زیر برای آرامش بیش تر می تواند به شما کمک کند:

• خواب کافی و ورزش
• مراجعه منظم به درمانگر 
• تمرین فعالیت های ذهن آگاهی 
• تمرین تکنیک های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق و یوگا
• تماس با خانواده و دوستان برای حمایت بیش تر
• پیوستن به یک گروه حمایتی
• برای مقابله با ترس خود به الکل، مواد مخدر یا حتی داروی ضداضطراب تجویز شده تکیه نکنید. انجام این کار می تواند یک وابستگی ناسالم ایجاد کرده و توانایی شما را برای رویارویی با ترس خود کم تر می کند.

ترس از ارتفاع در کودکان

هرگز کودک را تحت فشار قرار ندهید و در صورتی که ترس خود را آشکار کرده است بهتراست که روش های زیر را پیش بگیرید.

حمایت کنید

در مکان های مرتفع دست او را بگیرید، از زیبایی های محیط تعریف کنید و ترس او را مسخره نکنید.

مشاهده درمان ترس ارتفاع در کودکان

به او اجازه دهید که سرگرمی کودکان دیگر را نگاه کرده تا متوجه شود که ترس او معقولانه نیست. علاوه بر این سعی کنید که ترس خود را به فرزندتان انتقال ندهید.

کودک را تحت فشار نگذارید

همان طور که بیان شد ترس خود را فرزندتان نشان نداده و ترس آن را نیز مسخره نکنید تا فرزندتان بتواند همیشه مشکل خود را نزد شما مطرح کند. اگر فوبیا درمان نشود به مرور بدتر می شود بنابراین بهتراست که به مشاور مراجعه کنید.

چه سوالاتی باید از روانشناس بپرسم؟

صحبت در مورد سلامت روان می تواند ناراحت کننده و حتی ترسناک باشد. سلامت روان به اندازه سلامت جسمانی شما مهم است، بنابراین مهم است که با روانشناس خود در مورد علائمی که تجربه می کنید صحبت کنید. در صورت داشتن فوبیا ارتفاع، سؤالات زیر ممکن است به شما در پیدا کردن روانشناس مناسب کمک کند.

• چه نوع درمانی را توصیه می کنید؟
• آیا باید به روانپزشک مراجعه کنم؟
• درمان چه مدت طول می کشد؟
• آیا گروه حمایتی برای ترس از ارتفاع یا به طور کلی فوبیا می شناسید؟
• آیا کتابی در مورد ترس از ارتفاع می شناسید که بتوانم آن را بخوانم؟

منبع : بهترین درمان ترس از ارتفاع| شناسایی تا درمان