بایگانی دسته ی مشاوره کودک

به احتمال زیاد کودک مضطرب در اطرافیان خود می شناسید که به دلایل مختلف اضطراب دارد و نیاز دارد که در مورد آن باکسی صحبت کند.

لزوماً لازم نیست فرزند شما ارتباط با شخصی درگیر اضطراب داشته باشد تا بتواند در مورد آن سؤالاتی داشته باشد. این عارضه اغلب در تلویزیون و فیلم‌ها ظاهر می‌شود و ممکن است از دیگران در مورد آن بشنوند.

کمک به کودک مضطرب

برای کودکان بزرگ‌تر، می‌توانید در مورد اینکه چگونه بر ذهن و بدن تأثیر می‌گذارد و برخی از علائمی که آن ها یا عزیزانشان ممکن است در نتیجه اضطراب تجربه کنند، صحبت کنید. همچنین می توانید درباره انواع مختلف اضطراب مربوط به مدرسه، آینده یا چیزهای دیگر صحبت کنید.

علاوه بر این مهم است که با فرزندان خود در مورد مدیریت اضطراب صحبت کنید و به آن ها اطلاع دهید که در مواقعی که احساس اضطراب می کنند به اشتراک گذاشتن احساسات خود می توانند حمایت مورد نیاز خود را دریافت کنند.

برای بچه‌های کوچک‌تر، ممکن است بخواهید بگویید: «گاهی اوقات نگرانی‌ها یا ترس‌ها آنقدر بزرگ می‌شوند که به سختی می‌توانیم به تنهایی با آنها کنار بیاییم. هر اضطراب و استرسی که زندگی را برای شما واقعاً سخت کرده است لازم است با درمانگر یا مادر و پدر خود درجریان بگذارید.»

 سوالاتی که ممکن است فرزندتان از شما بپرسند

صرف نظر از سن فرزندتان، احتمالاً وقتی موضوع اضطراب مطرح می شود، سؤالاتی برای او پیش می آید. در اینجا چند مورد رایج وجود دارد که ممکن است بخواهید خود را برای آن ها آماده کنید:

اگر مغز من اشکال داشته باشد چی؟

برای کودکی که خودش اضطراب را تجربه می کند، نگرانی هایی که دارد بسیار واقعی است. مهم است که این نگرانی ها را با کنار زدن آن ها حل نکنید.

در عوض، به آن‌ها اطلاع دهید که ترس‌ها و نگرانی‌هایی که دارند از مکان‌های واقعی سرچشمه می‌گیرند و معتبر هستند. اما میزانی که این ترس‌ها و نگرانی‌ها بر افکار آن‌ها تاثیر می گذارند بیش از اندازه می باشد و باید آن را کنترل کنند.

یکی از راه‌های مفید برای انجام این کار این است که با آن‌ها درباره ترس‌هایشان صحبت کنید و راه‌حل‌ها یا راه‌های ممکن برای حل این ترس‌ها را مشخص کنید.

کودکانی که اضطراب مداوم را تجربه می کنند ممکن است در عزت نفس و اعتماد به نفس نیز دچار مشکل شوند. آن ها ممکن است تصور کنند که در هر موقعیتی کار اشتباهی انجام می دهند که باعث اضطراب آن ها می شود.

مهم است که به بچه ها یادآوری کنیم که هیچ مشکلی برای آن ها یا هرکسی که اضطراب دارد وجود ندارد.

به فرزندان خود یادآوری کنید که شکسته یا معیوب نیستند. همچنین می‌توانید توضیح دهید که برخی رویدادها مانند ضربه، استرس یا ناملایمات ممکن است باعث ایجاد شرایط سلامت روان شوند.

سعی کنید به آن ها بفهمانید که داشتن اضطراب تقصیرشان نیست و می توانند برای آن کمک بگیرند.

درمان اضطراب چگونه است؟

هنگام صحبت در مورد کمک گرفتن برای اضطراب، کودکان ممکن است بخواهند بدانند که چگونه باید آن را از بین ببرد. بسته به شدت اضطراب آن ها، شناسایی مشکل اغلب اولین قدم در درمان است. تحقیقات نشان داده است که درمان به تنهایی اغلب می تواند بسیار مفید باشد.

همچنین می توانید با کودک مضطرب خود در مورد داروهایی که ممکن است علاوه بر درمان در دسترس هستند صحبت کنید و به او بگویید که درست مانند مصرف آنتی بیوتیک برای بیماری بدن، داروهای ضد اضطراب نیز می تواند به علائم اضطراب کمک کند.

برخی تحقیقات مورد اعتمادنشان داده است که ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی برای برخی افراد موثر است البته دارو درمانی و مصرف هرگونه دارو باید زیر نظر روانشناس انجام شود.

آیا من همیشه این احساس را خواهم داشت؟

برای کودک مضطرب ترس از آینده می تواند بخش بزرگی از احساسات آن ها باشد. منطقی است که کودک مضطرب نگران باشد که همیشه آن علائم را داشته باشد.

اکنون ممکن است زمان مناسبی باشد تا به کودک خود یادآوری کنید که درمان در دسترس است و برای کمک به اضطراب بسیار مؤثر است.

شما می توانید به فرزندان خود بگویید که بسیاری از افراد برای شرایط سلامت روان تحت درمان قرار می گیرند و جای خجالت ندارد. اگر خودتان درمان را تجربه کرده اید می‌توانید با آن‌ها در میان بگذارید که این تجربه برای شما چگونه بوده و چگونه به شما کمک کرده است.

همچنین می توانید تمرینات تنفس عمیق را با آن ها انجام دهید و از آن ها بخواهید به احساس خود قبل و بعد از اتمام آن تمرینات توجه کنند. به احتمال زیاد، بعد از آن احساس بسیار بهتری خواهند داشت. با این حال، اگر احساس می‌کنند تمرین‌ها کمکی نمی‌کنند، بهترین کار این است که از مشاور کودک کمک بگیرید.

کمک به کودک مضطرب

تفاوت بین افکار و احساسات

مهم است که به بچه‌های کوچک‌تر کمک کنید افکار و احساسات را تشخیص دهند. یک مکان راحت برای نشستن با فرزندتان پیدا کنید و در مورد تفاوت افکار و احساس برای آن ها صحبت کنید.

سعی کنید به آن ها کمک کنید  افکارشان را فقط چیزهایی ببینند که در ذهنشان می گذرد و بدانند که واقعیت نیستند و برای مغز طبیعی است که به چیزهای زیادی فکر کند این بدین معنی نمی باشد که این امور واقعیت دارند.

با آن ها وقت بگذرانید

این کار را هر روز انجام دهید، حتی اگر فقط چند دقیقه باشد. کارهایی را با هم انجام دهید که هر دو از آن ها لذت می برید. به پیاده روی بروید، آشپزی کنید، غذا بخورید، بازی کنید یا فقط با هم وقت بگذارید. راه هایی برای لبخند زدن و خندیدن با هم پیدا کنید.

این پیوند بین شما را قوی و مثبت نگه می دارد و باعث می شود متوجه دلیل اضطراب کودک خود شوید.

بپرسید در ذهنشان چه می گذرد

به بچه ها کمک کنید تا به آنچه فکر می کنند و احساس می کنند برچسب بزنند. ممکن است همیشه حرف های زیادی برای گفتن نداشته باشند. اما اجازه دهید بچه‌ها بدانند که در هر زمان آماده گوش دادن و صحبت کردن با آن ها هستید و صحبت های آن ها را جدی میگیرید.

با حوصله گوش کنید

وقتی بچه ها و نوجوانان می خواهند صحبت کنند، با تمام توجه گوش کنید. به آن ها زمان بدهید تا افکار و احساسات خود را در قالب کلمات بیان کنند، برای درک بهتر موضوع سوال بپرسید، برای مشاوره دادن خیلی عجله نکنید و با آرامش به آنچه می گویند گوش دهید.

به بچه ها کمک کنید فکر کنند چگونه با مسائل برخورد کنند

به آن ها کمک کنید احساس توانایی و اعتماد به نفس پیدا کنند، برای حل مسائل عجله نکنید. در عوض، کودکان و نوجوانان را دعوت کنید تا به کارهایی که می توانند انجام دهند فکر کنند و از ایده های خوب آن ها حمایت کنید. با هم صحبت کنید تا زمان هایی را به آن ها یادآوری کنید که چیز جدیدی را امتحان کردند و به خوبی پیش رفته است.

آرامش و راحتی

گاهی اوقات، کودکان و نوجوانان ممکن است غرق در نگرانی شوند. در آن لحظات، تلاش برای صحبت کردن در مورد آن احتمالا کمکی نخواهد کرد. در این شرایط به آن ها یادآوری کنید که برای کمک به آن ها آماده هستید و محیط خانه را برای آرامش آن ها آماده کنید.

منبع : چگونه با کودک مضطرب خود صحبت کنیم؟

آیا کودک شما بی خوابی دوران کودکی را تجربه می کند؟ بی خوابی، ترس از خواب، ترس شبانه و شب ادراری از مشکلات رایج خواب در کودکان می باشد. در این مقاله نکاتی ذکر شده است که کمک می کند کودک شما خواب کافی را تجربه کند.

درک مشکلات خواب در کودکان و بی خوابی  دوران کودکی

مشکلات خواب در میان کودکان به خصوص در سنین پایین امری رایج می باشد. بی خوابی، ترس قبل از خواب، وحشت شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری می تواند الگوی طبیعی خواب کودک شما را مختل کنند.

برخی از کودکان ممکن است در زمان خواب احساس خستگی نکنند، در به خواب رفتن بدون حضور والدین مشکل داشته باشند، در نیمه شب از خواب بیدار شوند، بچرخند، در خواب احساس سقوط دارند و نتوانند خواب با کیفیتی را تجربه کنند.

این روند می تواند برای والدین نیز خسته کننده باشد زیرا بیدار شدن کودکان خواب والدین را نیز مختل می کند، صبح ها باید عجله کنند چون فرزندان دیر بیدار می شوند یا مجبور هستند با کودک بداخلاق که کم خواب است کنار بیایند.

بسیاری از مشکلات خواب در دوران کودکی با رفتارهای روزانه و عادات قبل از خواب مرتبط است که با کمک نکاتی که در این مقاله ذکر شده است می توانید بر آن غلبه کنید. با کمی صبر و انضباط می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر مشکلات خواب خود غلبه کند.

کودکان چقدر به خواب نیاز دارند؟

برای عملکرد بهتر، کودکان و نوجوانان معمولاً به خواب بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارند. آمار زیر ساعاتی که کودکان در حال رشد باید در خواب بگذرانند را نشان می دهد.

بچه ها به چند ساعت خواب نیاز دارند؟

نوزادان (۴ تا ۱۲ ماه)          ۱۲ تا ۱۶ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان نوپا (۱ تا ۲ سال)     ۱۱ تا ۱۴ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۳ تا ۵ سال)           ۱۰ تا ۱۳ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۶ تا ۱۲ سال)         ۹ تا ۱۲ ساعت

نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ سال)     ۸ تا ۱۲ ساعت

 

علائمی که نشان می دهد کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد

کودکان، درست مانند بزرگسالان، در هنگام کم خوابی در کنترل خلق و خوی خود مشکل دارند. کمبود خواب بر رفتار و وضعیت ذهنی کودک تأثیر می گذارد. در برخی موارد، علائم خواب ناکافی حتی می تواند شبیه علائم ADHD باشد.

اگر کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد، ممکن است:

• اغلب بداخلاق، تحریک پذیر یا بیش از حد احساسی به نظر می رسد.
• در مدرسه تمرکز ندارد.
• خوابیدن هنگام سوار شدن به ماشین
• در بیدار شدن مشکل دارد یا بعد از اینکه آن ها را بیدار کردید دوباره به خواب می روند.
• اغلب خیلی زودتر از زمان خواب خواب آلود می شوند.
• اگر کودک شما اغلب در شب از خواب بیدار می شود ممکن است درگیر بی خوابی شده باشد که یکی از بزرگ ترین مشکلات در کودکان می باشد.

بی خوابی در کودکان

بی خوابی عبارت است از ناتوانی در به خواب رفتن یا خواب ماندن در شب که منجر به خواب بی کیفیت می شود. البته در اغلب اوقات این موضوع به مرور زمان حل می شود.

اما اگر فرزند شما بیش از سه بار در هفته برای چند ماه مشکل خوابیدن داشته و به طور قابل توجهی عملکرد روزانه او را مختل شود، ممکن است به بی خوابی یا اختلال خواب متفاوتی دچار شده باشد.

علل بی خوابی در کودکان

در بسیاری از کودکان، مشکلات آن ها در به خواب رفتن ناشی از عادات روزانه یا نحوه گذراندن وقت قبل از خواب می باشد.

به عنوان مثال، خوردن بیش از حد غذاهای شیرین در طول روز یا تماشای تلویزیون درست قبل از خواب می تواند باعث اختلال خواب شود.

البته کودکان کوچکتر در ایجاد ارتباط میان عادات و کیفیت خواب با مشکل مواجه خواهند شد، بنابراین شما باید به این امر نظارت کافی را داشته باشید.

دلایل دیگر برای اختلال خواب

استرس

بله، کودکان  کم سن هستند، اما آن ها همانند بزرگسالان می توانند استرس و فشار را احساس کنند، که اغلب به دلیل مسائل مدرسه یا خانه ایجاد می شود. آن ها ممکن است در کلاس افت درسی را تجربه کنند، با دوستان خود مشکلاتی داشته باشند یا حتی مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.

در خانه، استرس می تواند ناشی از مشکلات زناشویی والدین یا به دنیا آمدن فرزند جدید باشد.

کافئین

بسیاری از نوشیدنی ها و نوشابه های انرژی زا که حاوی کافئین هستند می توانند بچه ها را در شب بیدار نگه دارند، بنابراین سعی کنید مصرف کودک را محدود کنید. بهتر است سعی کنید تا  حد امکان این نوع نوشیدنی ها را از خانه خود حذف کنید.

عوارض جانبی داروها

برخی از داروها، مانند داروهایی که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و افسردگی استفاده می شوند، نیز می توانند باعث بی خوابی در کودکان شوند.

سایر مسائل پزشکی

مشکلات سلامتی می‌تواند باعث اختلال خواب شود، مانند  آپنه خواب، سندرم پای بی‌قرار، گرفتگی بینی، آلرژی، درد ناشی از رشد یا خارش پوست ناشی از اگزما. معاینات پزشکی می‌تواند به شناسایی مشکلاتی که می‌تواند خواب فرزند شما را مختل کند کمک کند.

گذراندن زمان زیادی در رختخواب

برای پیدا کردن یک زمان خواب ایده آل، توجه کنید که چه زمانی کودک شما خواب آلود می شود. این زمانی است که آن ها باید به رختخواب بروند، بنابراین برنامه خواب را حدود ۴۵ دقیقه زودتر شروع کنید. اگر کودکتان مدت زمان طولانی تری بیدار باشد کنترل او سخت تر می شود

 

مقابله با بی خوابی در کودکان

ایجاد عادات خوب در سبک زندگی می تواند باعث یک خواب راحت و آسوده برای کودکان شود. توجه داشته باشید که خواب باکیفیت برای فرزندتان به ویژه کودکان بزرگتر و نوجوانان مهم است.

مطمئن شوید که فرزندتان از تخت فقط برای خواب استفاده می کند

در صورت امکان، آن ها را تشویق کنید که از رختخواب فقط برای خواب و فعالیت قبل از خواب مثل کتاب خواندن استفاده می کند و به او یاد آوری کنید که تخت مکان مناسبی برای انجام تکالیف نیست. در غیر این صورت، آن ها به جای استراحت و آرامش، تخت را با فعالیت های دیگر مرتبط می دانند.

اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب او راحت است

اکثر بچه ها خواب مناسب را در اتاقی کمی خنک (حدود ۶۵ درجه) تجربه می کنند. اگر صدایی از بیرون وجود دارد که خواب کودک را آشفته می کند، سعی کنید منبع این صدا را برطرف کنید. مطمئن شوید که تخت کودک شما مملو از اسباب‌بازی‌ها نیست، زیرا شلوغی هنگام خواب باعث پرت شدن حواس او می شود.

سعی کنید برنامه خواب یکسانی داشته باشید، حتی در تعطیلات

این کار باعث می شود کودک شما راحت تر از خواب بیدار شود و به طور طبیعی به خواب برود. نوجوانان نباید بیش از یک ساعت از زمان معمول بیداری خود در تعطیلات آخر هفته بخوابند. اگر این کار را انجام دهند، احتمالا در طول هفته خواب کافی را دریافت نمی کنند.

کودک خود را پیش از خواب خیلی گرسنه یا سیر نگه ندارید.

یک میان وعده سبک (مانند شیر گرم و یک موز) قبل از خواب می تواند ایده خوبی باشد. با این حال، وعده های غذایی سنگین یک یا دو ساعت پیش از خواب ممکن است کودک را بیدار نگه دارد.

سبک زندگی فعال

ورزش منظم از بی قراری و بی خوابی در طول شب جلوگیری می کند. یک ساعت در روز را به ورزش یا پیاده روی بپردازید. با این حال، از فعالیت های سنگین سه ساعت قبل از خواب دوری کنید.

قرار گرفتن در معرض نور طبیعی

باز کردن پرده به کودک شما کمک می کند تا از خواب بیدار شود و روز جدیدی را آغاز کند.

به چرت زدن توجه کنید

کودکان معمولاً حداقل به چهار ساعت بین دوره های خواب نیاز دارند تا به اندازه کافی خسته شوند و چرت بزنند. اگرچه زمان چرت زدن می تواند متفاوت باشد، اما مطمئن شوید که کودک شما برای مدت طولانی یا خیلی نزدیک به زمان خواب چرت نمی زند.

محدودیت در استفاده از وسایل الکترونیک

نور آبی ساطع شده از تلویزیون، تلفن، تبلت و بازی های ویدیویی می تواند چرخه خواب، بیداری بدن را مختل کند و خواب را سخت تر کند. این وسایل را حداقل یک ساعت قبل از خواب خاموش کنید و در ساعات خواب بیرون از اتاق خواب فرزندتان نگهداری کنید.

 

زمان با کیفیتی را با کنارهم بگذرانید

برخی از بچه ها می خواهند بیش تر بیدار بمانند، زیرا نیاز به توجه بیشتر والدین دارند. اگر هر دو والد در طول روز کار می کنند، عصرها تنها زمانی است که کودک آن ها را می بیند. سعی کنید به کودک خود توجه کنید و در مورد روزش از او سوال بپرسید در برخورد با نوزادان هم می توانید برای آن ها شعر بخوانید و با آن ها ارتباط چشمی برقرار کنید.

مقابله با سایر مشکلات خواب دوران کودکی

علاوه بر عادات روزانه و روتین های قبل از خواب، بچه ها اغلب موانع دیگری را نیز برای داشتن خواب خوب شبانه تجربه می کنند.

ترس از تاریکی، رویاهای ترسناک، ترس های شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری از دیگر مشکلات خواب هستند که اغلب کودکان با آن ها دست و پنجه نرم می کنند. بیش تر این مشکلات در روند رشد برطرف می شوند اما راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید مشکلات خواب فرزندتان را برطرف کنید و اطمینان حاصل کنید که خواب کافی و باکیفیتی را تجربه می کند.

ترس های قبل از خواب و اضطراب خواب

در مقطعی از دوران کودکی، اکثر کودکان ترس از تاریکی یا خوابیدن در شب را تجربه می کنند. بسیاری از کودکان نمی توانند فاصله میان تخیل و واقعیت را درک کنند، بنابراین از هیولای زیرتخت، تاریکی درون کمد و موارد دیگر که به نظر ما مسخره است می ترسند.

نباید ترس های فرزند خود را مسخره کنید تا کودکتان احساس شرمساری پیدا کند از طرف دیگر نباید ترس های او را تشویق و حمایت کنید. به طور مثال به جای اینکه از داستان های خرافی استفاده کنید بهتر است به کودک خود توضیح دهید که چگونه تخیل او می‌تواند او را فریب دهد تا چیزهای عادی مانند سایه را با اشیا اشتباه بگیرد.

علاوه بر موارد ذکر شده می توانید با استفاده از نکات زیر به کودک خود کمک کنید:

• ترس آن ها را درک کنید، قبل از اینکه به او اطمینان دهید که ترس های او واقعیت ندارد و هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد، ترس های او را بپذیرید و با او همدلی کنید.
• از چراغ شب استفاده کنید تا کودکتان در شب امنیت بیشتری در رختخوابش داشته باشد، البته نباید به اندازه ای روشن باشد که خواب او را مختل کند.
• اجازه دهید فرزندتان در شب یک وسیله آرامش بخش مانند اسباب بازی یا پتوی مخصوصش همراه خود داشته باشد. همراه داشتن حیوان خانگی در اتاق نیز می تواند به رفع ترس او کمک کند، البته تا زمانی که خواب او را مختل نکند.
• به کودک خود کمک کنید ترس های خود را در طول روز قبل از خواب کشف کند. از آن ها بخواهید که زیر تخت را چک کنند تا ببینند، مثلاً چیزی زیر آن نیست. صحبت در مورد ترس در طول روز به جای قبل از خواب نیز می تواند به تقویت اعتماد به نفس آن ها کمک کند تا در شب کمتر مضطرب شوند.
• از خواندن کتاب و دیدن فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی ترسناک حتی در طول روز خودداری کنید. این برنامه ها فقط تخیل کودک شما را تقویت می کند و به ترس او در شب می افزاید.
• فرزندتان را تشویق کنید که حتی اگر بیدار شد در رختخواب بماند. شما می خواهید فرزندتان یاد بگیرد که تخت او مکانی امن است، بنابراین بهتر است به جای اینکه او از اتاق بیرون بیاید، کنار او بنشینید تا به خواب برود.

کابوس ها

وقتی کودکان به سن پیش‌دبستانی می‌رسند و ترس از تاریکی به سراغشان می‌آید، بیشتر مستعد کابوس‌های شبانه می‌شوند. مشکلات و استرس های آن ها در طول روز، می‌تواند خود را در خواب‌های آزاردهنده در شب نشان دهد.

علاوه بر صحبت در مورد ترس ها و اضطراب ها در طول روز، مهم است که با فرزند خود در مورد تغییراتی که در زندگی خود تجربه می کند صحبت کنید. نقل مکان به خانه یا مدرسه، جدایی والدین، یا اضافه شدن یک خواهر یا برادر جدید به خانواده، همگی می توانند به عدم اطمینان در زندگی کودک دامن بزنند و باعث کابوس های شبانه شوند.

سن و شرایط فرزندتان هر چه که باشد، هر روز زمانی را برای ارتباط با او اختصاص دهید و در جریان اتفاقات زندگی او و هر مشکلی که ممکن است در مدرسه یا با دوستانش داشته باشد، قرار بگیرید. اگر فرزندتان بعد از یک کابوس شما را از خواب بیدار کرد، به او اطمینان دهید که واقعی نیست اما زیاد روی محتوای خواب ترسناک تمرکز نکنید. در عوض، روی آماده کردن دوباره آن ها برای خواب متمرکز شوید.

وحشت های شبانه

وحشت های شبانه شامل جیغ زدن، لرزیدن و ترس شدید در خواب می باشد. مشاهده ترس شبانه فرزندتان می تواند آزاردهنده باشد، اما معمولاً جایی برای نگرانی نیست. این علائم اغلب محصول جانبی استرس، کمبود خواب، داروهای جدید یا تغییرات در محیط خواب هستند و بیشتر بچه ها در سنین نوجوانی آن ها را پشت سر می گذارند.

علائم وحشت شبانه

• لگد زدن
• فریاد زدن و پریشانی.
• نفس سنگین و ضربان قلب بالا.
• تعریق.
• روی تخت نشستن.
• راه رفتن در خانه

مقابله با وحشت شبانه

هیچ درمان قطعی برای ترس های شبانه وجود ندارد اما می توانید اقدامات پیشگیرانه ای را برای ایمن کودک خود انجام دهید. اگر هنگام وحشت شبانه حرکت می کند، مطمئن شوید که درهای خانه قفل هستند، ایمنی راه پله ها را رعایت کنید و هر گونه اشیاء خطرناک یا شکستنی را از دسترس او خارج کنید.

راه رفتن در خواب

راه رفتن در خواب فقط شامل بلند شدن از رختخواب نیست. بسیاری از خوابگردها صحبت نیز می کنند، در رختخواب می نشینند، یا حرکات تکراری مانند مالیدن چشمان خود انجام می دهند. اگرچه چشمان کودک شما باز است، اما از آنجایی که هنوز خواب است، مانند زمانی که بیدار است نمی بیند. در حالی که رفتار آن ها ممکن است شما را نگران کند، فرزند شما از کاری که انجام می دهد آگاه نیست و به احتمال زیاد صبح روز بعد آن را به خاطر نخواهد آورد.

علل راه رفتن در خواب

برخی از عوامل موثر در راه رفتن در خواب عبارتند از کمبود خواب، برنامه خواب نامنظم، بیماری، استرس یا مصرف برخی داروها. معمولاً نیازی به مراجعه به پزشک نیست، مگر  کودک رفتارهای پرخطر داشته باشد یا منجر به احساس خواب آلودگی کودک در روز بعد شود.

به برنامه خواب منظم و اطمینان از اینکه کودک شما به اندازه کافی استراحت می کند اغلب برای حل مشکل راه رفتن در خواب کافی است. شما همچنین می توانید با درگیر کردن کودک خود در فعالیت های آرامش بخش قبل از خواب به کاهش سطح استرس کمک کنید. کودک خود را تشویق کنید قبل از خواب به دستشویی برود، زیرا مثانه پر می تواند باعث راه رفتن در خواب شود.

راه رفتن در خواب و ایمنی

سعی نکنید فرد خوابگرد را بیدار کنید، زیرا ممکن است باعث ترس او شود. در عوض، به آرامی آن ها را به تخت خود هدایت کنید. اطمینان حاصل کنید که پنجره‌ها و درها قفل هستند و در نظر بگیرید که یک دروازه ایمنی در خارج از اتاق خواب فرزندتان یا بالای پله‌ها نصب کنید. اشیای تیز یا شکستنی را از اطراف تخت خود بردارید و هر گونه اسباب بازی را که ممکن است در شب به آن دست بزنند مرتب کنید.

اگر فرزندتان با خواهر یا برادرش در اتاق مشترکی قرار دارد، اجازه ندهید که در بالای تختخواب دو طبقه بخوابد. اگرچه راه رفتن در خواب معمولاً در سنین نوجوانی متوقف می شود اما کلید ماشین را از دسترس بچه ها دور کنید.

 

شب ادراری

اگرچه برخی از کودکان خردسال می توانند در طول روز به درستی از دستشویی استفاده کنند، ممکن است در شب با مشکلات کنترل مثانه دست و پنجه نرم کنند که استرس زا باشد. شب ادراری معمولاً در کودکان دو تا چهار ساله رخ می دهد. با این حال، می تواند در مورد کودکان در سن مدرسه نیز ادامه یابد. اگر پدر و مادر هر دو در جوانی رختخواب را خیس کنند، به احتمال زیاد فرزندشان نیز این کار را تکرار خواهد کرد.

سایر علل احتمالی شب ادراری عبارتند از:

• مثانه کودک شما به اندازه کافی رشد نکرده است که بتواند ادرار را برای یک شب کامل نگه دارد یا ارتباط بین مغز و مثانه آ نها ممکن است به طور کامل شکل نگرفته باشد.
• استرس، تغییرات در خانه، یک بیماری جزئی یا خستگی
• کودک شما خواب عمیقی دارد و مثانه پر نمی تواند او را بیدار کند.
• کودک یبوست دارد. پر بودن روده به مثانه فشار وارد می کند.
• بدن کودک در شب ادرار زیادی تولید می کند.

درمان خانگی بی خوابی کودکان

حتی اگر کودک شما می داند که مقصر نیست، ادرار شبانه اغلب باعث می شود که او احساس خجالت و گناه پیدا کند. برای مثال آن ها ممکن است در مورد خوابیدن در خانه دوست یا رفتن به مهمانی احساس بی میلی داشته باشند.

برای  درمان خانگی بی خوابی کودکان یک پوشش پلاستیکی روی تشک قرار دهید.

اجازه دهید فرزندتان در تعویض ملحفه ها کمک کند. به او توضیح دهید که این یک مجازات نیست بلکه به آموزش مسئولیت کمک می کند.

سیستم پاداش تنظیم کنید برای شب های بدون ادرار یک جایزه کوچک به فرزندتان بدهید.

قبل از خواب از مصرف مایعات زیاد خودداری کنید. به کودک خود یادآوری کنید که قبل از خواب دوباره از دستشویی استفاده کند.

زنگ شب ادراری تنظیم کنید. اگر مشکل ادامه داشت، از پزشک کودک خود در مورد زنگ هشدار سوال کنید. این دستگاه  رطوبت را تشخیص می دهند و کودک را برای استفاده از توالت بیدار می کنند. این دستگاه می تواند برای افرادی که خواب عمیقی دارند نیز مفید باشد.

چه زمانی باید در مورد شب ادراریه ب پزشک مراجعه کنیم

اگر کودک شما حداقل شش ماه به طور کامل در مورد توالت رفتن آموزش دیده و بازهم درگیر شب ادراری باشد باید به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر این در صورت مشاهده موارد زیر نیز باید به دکتر متخصص مراجعه کنید:

• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن.
• لکه های خونی یا صورتی روی لباس زیر.
• خیس کردن شلوار در طول روز.
• تورم پا یا مچ پا
• خیس کردن تخت در سن هفت سالگی یا بیشتر.
• تداوم خیس کردن در رختخواب، به خصوص اگر کودک هفت سال سن یا بیش تر داشته باشد ممکن است نشانه سوء استفاده جنسی باشد.

منبع : بی خوابی دوران کودکی| علت و بهترین درمان

با افسردگی کودکان چه باید کرد؟

اگر در مورد اینکه والدین، چه چیزی را برای کودک خود می خواهند سوال شود، اکثریت آن ها جواب می دهند که من فقط شادی و خوشحالی کودکم را می خواهم. این اتفاق را می توان در یک سطح منطقی برای کودک رقم زد. قطعا روحیه ما در مواجهه با کودکی که غمگین است به هم می ریزد.

غم و ناراحتی کودکان برای والدین بسیار سخت است و احساسات و فکر آن ها را درگیر می کند. برای مثال وقتی والدین کودک خود را کلافه، ناامید یا مضطرب می بینند، نگران می شوند اما متوجه هستند که این احساسات موقتی است، اما قضیه در مورد کودکی که مدام غمگین است فرق می کند.

دنیای کودکان با بزرگسالان تفاوت های زیادی دارد، اما آن ها نیز در طول روز با مسائلی مواجه می شوند و طبیعی است که این اتفاقات و مسایل آن ها درگیر کند و به آن ها حس شادی یا غم بدهد؛ با این حال ممکن است گاهی این احساسات در کودک تبدیل به اختلال شود.

چه کودکانی بیش تر به افسردگی دچار می شوند؟

افسردگی در کودکان به علت ژنتیکی یا عوامل محیط یا هر دو رخ می دهد.

کودکانی در سن کم، تجربه جدایی اعضای خانواده، فقر، غصه ی بیماری جسمی، مشکلات مربوط به یادگیری دارند و یا هر گونه شرایط سخت و اتفاق ناخوشایندی را تجربه کرده اند، بیش از بقیه در معرض ابتلا به غم و افسردگی خواهند بود.

همچنین احتمال افسردگی و غمگینی مداوم در کودکانی که از نظر احساسی و روانی حساسیت بیش تری دارند، بیش تر خواهد بود. کودکان نسبت به بقیه احساسی تر هستند و واکنش آن ها نسبت به زندگی و اتفاقات نیز بسیار قوی تر می باشد. برای مثال بعضی از کودکان بسیار خلاق، باهوش و از نظر اجتماعی و عاطفی حساس هستند. کسانی که چنین فرزندانی دارند، قطعا متوجه منظور ما خواهند شد.

نشانه های افسردگی کودکان

وقتی کودکی دچار افسردگی می شود معمولاً نشانه هایی مثل گریه کردن در موارد کم اهمیت، علاقه نشان ندادن به فعالیت هایی که قبلا از آن ها لذت می برده و مشکل در دوست یابی و تعامل با دیگران را از خود بروز می دهد.

با این حال، برخی از نشانه های افسردگی کودکان به آسانی قابل درک نیست؛ اما موارد دیگری مثل احساس گناه، اعتماد به نفس پایین، غر و لند کردن و پرخاشگری و حتی شکایت از مشکلات جسمی مانند سردرد، دل درد و غیره نیز مواردی هستند که باید به آن ها توجه کرد و مورد ارزیابی دقیق قرار داد.

کارهایی که خانواده ها باید برایکودک افسردهخود انجام دهند.

اگر شما کودکی دارید که اغلب اوقات غمگین و ناراحت است، این مطلب را از دست ندهید. در ادامه کارهایی که لازم است انجام دهید را بیان خواهیم کرد.

• توجه کنید که کودکتان، برای همیشه افسرده نخواهد ماند.

اینکه شما وقتی کودک تان غمگین و افسرده است، نگران باشید که این احساس همیشه با او خواهد ماند، کاملا طبیعی است. حتی ممکن است کودک تان نیز بگوید که “من همیشه غمگینم” اما باید بدانید که این جمله فقط برای بیان عقاید و احساسات منفی آن به بالاترین حد آن است. جمله ای که کودک می گوید، صد در صد حقیقت ندارد و فقط نوعی واکنش مغزی است.

زمانی که ما احساسات منفی و ناراحت کننده را تجربه می کنیم، مغزمان روی مشکلات تمرکز می کند. ذهن کودکان نیز به طور ناخودآگاه متوجه مشکلات و درگیری با احساس بد و منفی می گردد، اما این به معنی درستی حرف آن ها نمی باشد. در نتیجه موضوع مهم این است که بدانید این احساسات دائمی نیستند و به کودک خود نیز این را بگویید.

حتی اگر اکثر اوقات کودک شما غمگین است، باز لحظاتی وجود داشته که به خاطر انجام یک کار لذت بخش یا وقوع یک اتفاق، خوشحال باشد.

• غم و ناراحتی کودک تان به مرور زمان کاهش می یابد.

باید این موضوع را در نظر داشته باشید که غمگین بودن و افسردگی بلند مدت در کودکان بسیار نادر بوده و این احساس به مرور زمان کم تر می شود. زندگی و ذهنیات کودک، به طور دائم در حال تغییرات است و شما می توانید با کمک کردن به او، هیجاناتش را بازیابی کنید؛ حتی در مواردی که منبع ناراحتی و غم او از بین نرود و تغییر نکند، آن ها یاد می گیرند که در مورد زندگی چگونه فکر کنند و راه کنار آمدن با غم و غصه و حل مشکلات را می آموزند.

• به عنوان والدین می توانید به کودک افسرده خود کمک کنید.

ممکن است والدینی که کودک افسرده و غمگینی دارند، دچار ناامید شده و فکر کنند که هیچ کاری نمی تواند برای فرزند خود انجام دهند، اما این حقیقت ندارد. شما به عنوان والدین می توانید مانند یک مربی به کودک خود بیاموزید که چگونه می تواند حس منفی را در خود کم کرده و با سختی ها مواجه شده و با غم آن کنار بیاید. مطمئنا هیچ راه آسان و سریعی وجود ندارد ولی می توانید در طول زمان، تغییرات زیادی را به وجود بیاورید.

• با آن ها همدل باشید

با او همدلی کنید و او را همراهی کنید. به او بگوید که به خاطر روزهای سختی که داشته چقدر متاسف هستید و از این که او غمگین است، بسیار ناراحتید.

• باید تلاش کنید، صبر خود را بالا ببرید.

باید صبر خود را در برخورد با کودکان غمگین بالا ببرید. زیرا ممکن است زمان زیادی لازم باشد تا کودک شما بتواند مشکلات را بپذیرد و با احساس غم و ناراحتی کنار بیاید.

• محرک های حس غم در کودک خود را پیدا کنید.

گاهی پیش می آید که کودک به دلیل افکار و اتفاقات موجود در اطرافش و یا بدون دلیلی خاصی غمگین می شود. بهتر است به او کمک کنید تا این لحظات را پیدا کند، سپس در مورد این که چگونه می تواند آن را مدیریت کند نیز راه حلی پیدا کنید.

• از صحبت کردن مداوم و طولانی با کودک در مورد ناراحتی شان بپرهیزید.

درست که صحبت کردن در مورد ناراحتی کودک بسیار مهم و کمک کننده است، اما نباید خیلی طولانی و در هر ساعتی در مورد آن صحبت کنید. برای مثال صحبت کردن در مورد این موضوع، یک ساعت قبل از خواب شرایط را بدتر می کند. در این مواقع، بهتر است به او بگویید که الان این موضوع را کنار بگذاریم و با هم تلویزیون ببینیم یا کتاب بخوانیم، بعدا در مورد این موضوع صحبت خواهیم کرد.

• کسی را مسئول افسردگی کودک ندانید.

بعضی از والدین، معلمان، پزشکان، والدین و کودکان دیگر را مسئول غمگینی کودک خود می داند و آن ها را سرزنش می کنند؛ اما باید بدانید که هیچکسی مسئول و مقصر غمگین بودن و مشکلات کودک شما نیست، پس نباید دیگران را به این خاطر سرزنش کنید.

• باید به کودکتان یاد بدهید که چگونه بالا و پایین احساسات خود را بشناسد.

باید به کودک خود یاد بدهید که احساسات خود را بشناسد و روی حالت غمگین خود تمرکز نکند. برای مثال وقتی کودک تان می گوید من همیشه غمگینم، لحظاتی را که احساس خوبی داشته را به او یادآوری کنید و به او بگویید که این احساس غم دائمی نیست.

• به کودکتان یاد بدهید که جنبه های مثبت زندگی را ببیند.

باید توجه کودک خود را به جنبه های مثبت زندگی و لحظات شاد آن جلب کنید. برای مثال به او یادآوری کنید که چه کارهای هیجان انگیزی در طول هفته انجام داده و اتفاقات خوش گذشته را با او مرور کنید.

• روی ارتباط اجتماعی اش کار کنید.

زمانی که کودک شما تنها است و یک منبع دوستی مثبت ندارد، کم کردن ناراحتی و حس غم او بسیار سخت خواهد بود. بنابراین بهتر است که روابط اجتماعی خود را گسترش داده تا روند کنار آمدن با غم و بهبود افسردگی در کودکتان سرعت گیرد.

• به کودک خود کمک کنید تا اعتماد به نفسش را بازیابی کند.

همه کودکان، در انجام دادن برخی از کارها بسیار خوب عمل می کنند و مهارت ها و استعدادهایی دارند. بسیار مهم است که با تمرکز روی این توانایی ها و تشویق کودکتان، اعتماد به نفس او را افزایش دهید.

• به فعالیت فیزیکی، خواب و تغذیه کودک دقت کنید.

وقتی کودکی از لحاظ جسمی سالم است و فعالیت دارد، تحمل ناراحتی برایش آسان تر خواهد بود. خواب کافی و تغذیه مناسب نیز فاکتور مهمی است که باید به آن دقت کنید و هرگز این موارد را نادیده نگیرید.

شما باید مراقب خودتان باشید، چون زمانی که حال روحی شما مساعد نبوده و احساس خوبی ندارید، نمی توانید به کودک خود کمک کنید، پس لازم است روی سلامتی، تغذیه، ورزش و کاهش استرس خود نیز کار کرده و به آن ها  توجه کنید.

در نهایت علاوه بر رعایت موارد گفته شده در بالا، باید با مشاور و متخصص کودک نیز در این باره مشورت کنید.

منبع : افسردگی کودکان

بسیاری والدین از خودارضایی در کودکان می ترسند و نگران آن هستند. کودکان همیشه به دنبال کشف و یادگیری هستند این کنجکاوی ابتدا شامل بدن خود و تفاوت های آن با خواهر، برادر و جنس مخالف می باشد. ما به این کار آن ها به چشم جنسی نگاه می کنیم اما باید به یاد داشته باشیم که این کار برای کودکان بخشی از کنجکاوی آن ها می باشد.

بسیاری از افراد ممکن است احساس شود که بخشی از معصومیت کودک از بین رفته است اما در کودکان خردسال، تحریک دستگاه تناسلی با فعالیت جنسی مرتبط نیست و نباید این دو را یکی دانست.

توجه داشته باشید کودکان نباید برای بازی یا کنجکاوی در مورد اندام تناسلی خود تنبیه شوند یا احساس بدی داشته باشد، این امر می تواند تأثیر زیادی ای بر عزت نفس آن ها در زمینه فعالیت جنسی در بزرگسالی دارد و ممکن است باعث مشکلات جنسی در بزرگسالی شود.

5 نکته برای صحبت با کودک در مورد خودارضایی

1. تاکید بر حریم خصوصی

2. در صورت نیاز از مشاور کمک بگیرید

3. نگران نباشید

4. پاسخ سوالات آن ها را بدهید

5. زمانی را برای گفت و گو مداوم اختصاص دهید

هنگام صحبت با فرزندان خود از اصطلاحات مناسب استفاده کنید. توضیح دهید که خودارضایی لمس یا حرکت ناحیه تناسلی تا حد یک احساس فیزیکی به نام برانگیختگی است اگر نمی توانید با کودکتان در این مورد صحبت کنید حتما از مشاور کمک بگیرید.

پیشنهاد مشاور: تربیت یک فرزند شاد و سالم پس از طلاق

برخورد صحیح با خودارضايي كودكان

خودارضایی یک موضوع حساس و اغلب بحث برانگیز می باشد. براساس بیانیه های سازمان های جهانی بهداشت کودکان زیر چهار سال باید در مورد خودارضایی بیاموزند، همان طور که گفته شد کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند و اغلب به طور تصادفی احساسی تحریک جنسی را کشف می کنند. 

به یاد داشته باشید که  این موضوع به طور طبیعی برای کودکان خردسال شرم آور نیست مگر اینکه این موضوع را برای آن ها ناراحت کننده سازیم.

بسیاری از کودکان خردسال والدین را با تحریک اندام تناسلی خود در محیط عمومی شگفت زده می کنند. به یاد داشته باشید که کودکان زیر هشت سال هنوز در حال گذار به آگاهی از رفتار خصوصی و عمومی هستند پس رفتار کودک شما به این معنی نیست که در مسیر انحراف جنسی قرار دارد. آن ها به احتمال زیاد متوجه شده اند که این رفتار احساس خوبی دارد و نمی دانند که باید متوقف کنند.

خودارضايي کودک یک ساله نی نی سایت

کودکان خردسال اغلب درک درستی از رفتار در جمع ندارند و ممکن در جمع با خودشان دست بزنند. در این سن، بچه ها به ندرت تصور می کنند که امری جنسی را تجربه کنند بلکه تنها لذت و یک حس جدید را درک می کنند. 

خودارضایی کودکان دبستانی: 4 تا 8 سال

وقتی بچه ها وارد مدرسه می شوند، از فرهنگ و رفتارهای دیگران بیشتر آگاه می شوند. شروع گفتگو در مورد خودارضایی آسان تر است. به خصوص زمانی که کودکان 4 تا 8 ساله هستند، زیرا در این سن کودکان بیشتر تمایل دارند که آشکارا صحبت کنند.  در سن مدرسه، گاهی اوقات از خودارضایی به عنوان رفتار آرامش بخش استفاده می شود. وقتی بچه‌ها احساس تنهایی می‌کنند یا توسط همکلاسی‌هایشان طرد می‌شوند ممکن است از این روش خود را آرام کنند.

والدین باید سخت تلاش کنند تا واکنش معقولی داشته باشند تنبیه کودک، گریه، فریاد و موارد دیگر زندگی جنسی آینده او را خراب می کند. به کودک خود دروغ هم نگویید و تنها از حقایقی استفاده کنید که ثابت شده است.

علت خود ارضايي در كودكان دختر

دختران خردسال عمدتاً به دو دلیل خود را لمس می کنند که اولی برای لذت است. در مراحل ابتدایی که بین سنین 3 تا 5 سالگی شروع می شود، بچه ها بدن خود را کشف می کنند. آن ها یاد می گیرند که چه چیزی حس خوبی دارد و به لمس خود ادامه می دهند.

 دلیل دوم کاهش استرس و آرامش است. برخی از کودکان در سنین مختلف بر اثر تجربه می آموزند که برای کاهش استرس خودارضایی کنند که باعث اعتیاد آن ها به خوداراضیی می شود.

درمان خودارضايي كودكان نی نی سایت

اگر تصمیم دارید به فرزندان خود آموزش دهید که از خودارضایی پرهیز کنند، باید درک روشنی در مورد اینکه چرا باید از آن اجتناب شود، داشته باشید. فرزند شما سؤالاتی در مورد چرایی ممنوعیت این امر خواهند داشت. آن ها احتمالاً از خود می پرسند: “چرا این کار باوجود حس خوبی که داره ممنوعه؟” به عنوان والد، باید با پاسخ های خوب، انعطاف پذیری و تشویق های محبت آمیز فراوان آماده باشید تا سوالات آن ها را پاسخ دهید.

در مورد خودارضایی با کودکان بحث کنید

 سرزنش یا سخنرانی راه حلی برای حل مسئله نیست. در مورد خودارضایی صحبت کنید و بدانید که آن ها چند بار این کار را انجام می دهند. والدین باید بدانند که کودک این فعالیت را کجا انجام می دهند و چه احساسی نسبت به آن دارند.

فرزندان خود را در مورد فعالیت جنسی آگاه کنید

به کودکان آموزش دهید که در مکان های عمومی خودارضایی نکنند زیرا ممکن است منجر به سوء استفاده جنسی شود. اگر چنین وضعیتی را تجربه می کنید، کودکتان هنوز مفهوم اعضای خصوصی بدن را درک نکرده اند. در مورد خطرات خودارضایی مانند عفونت و تحریک نیز به آن ها بگویید.

ارائه فعالیت های جایگزین

فعالیت های جایگزینی ارائه دهید که کودکان را خوشحال می کند تا دیگر نیازی به خودارضایی احساس نکنند. توجه داشته باشید که این فعالیت باید متناسب با ترجیحات کودکان باشد، نه فقط با خواسته های والدین. برخی از کودکان برای رهایی از تنش خودارضایی می کنند. در این مورد، به والدین اکیداً پیشنهاد می‌شود که فعالیت‌های جایگزینی را ارائه دهند که تنش‌ها را از بین می‌برند، مانند ورزش یا هنر.

با روانشناس مشورت کنید

اگر کودک شما شروع خودارضایی می‌کند تا جایی که زندگی روزمره آن ها را مختل می‌کند، به والدین پیشنهاد می‌شود که با متخصصی مانند روان‌شناس مشورت کنند. مشاور به شما کمک می کند تا به صورت تخصصی این مرحله را پشت سر بگذارید. به خاطر داشته باشید که اگر درمان درستی نداشته باشید کودکتان در آینده برای امورجنسی به مشکل بر میخورد.

منبع : خودارضایی در کودکان| بهترین برخورد+ درمان