بایگانی دسته ی مشاوره خانواده

کسب آگاهی درباره مشکلات جنسی زنان چه کمکی به افراد می کند؟ به طور معمول مشکلات و اختلافات جنسی باعث به وجود آمدن اختلالاتی در چرخه پاسخ جنسی می شوند و میزان رضایت جنسی زوجین را تا حد زیادی کاهش می دهد.

 بر اساس تحقیقات انجام شده بسیاری از افراد درگیر این مشکلات می باشند اما به خاطر عواملی مانند ترس و خجالت از مطرح کردن مسائل جنسی می ترسند و در این زمینه به خصوص زنان به دنبال راه درمان نمی روند در حالی که ممکن است به مدت طولانی با این مشکلات درگیر باشند و زندگی زناشویی آن ها با مشکلاتی رو به رو شود.

در این مقاله به بررسی رایج ترین مشکلات جنسی می پردازیم که با مطالعه آن می توانید به بسیاری از سوالاتتان پاسخ دهید.

پیشنهاد مشاور: مشاوره زناشویی تهران و اختلال عملکرد جنسی زنان و مردان

مشکلات رایج جنسی زنان

بسیاری از زنان در دوره هایی از زندگی شان در سنین مختلف با مشکلات و اختلالات جنسی رو به رو می شوند و علاوه بر مشکلات جنسی بسیاری از عوامل روانشناختی در ایجاد این اختلالات تاثیر می گذارد در ادامه این مقاله به بررسی مشکلات رایج در این زمینه اشاره می کنیم.

مشکلات جنسی زنان: بی میلی جنسی

برای بسیاری از زنان در برهه های مختلف زندگی شان، بی میلی جنسی اتفاق افتاده است از جمله آن ها می توان به طول دوران بارداری و پس از زایمان اشاره نمود هم چنین زنان به خاطر شرایط فشار و استرس زیاد دچار بی میلی جنسی می شوند، برای بی میلی جنسی عوامل بسیاری بیان شده است که می توان به موارد زیر اشاره نمود.

• وجود مشکلات عاطفی و ارتباطی با همسر
• افسردگی
• سابقه مشکلات روحی یا آسیب های جسمی
• خستگی
• اختلالات هورمونی
• یائسگی
• سوء مصرف مواد یا الکل
• مصرف برخی از داروها
• مشکلات جنسی زنان، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم

ارضا نشدن زنان و یا ناتوانی آن ها در رسیدن به ارگاسم به دو شکل اولیه و ثانویه در زنان بروز می کند در نوع اول زن هرگز ارگاسم را تجربه نمی کند اما در شکل ثانویه در گذشته زن تجربه ارگاسم را داشته است اما اکنون در زمینه جنسی دچار مشکل شده است.

برخی از زنان بدون رسیدن به ارگاسم می توانند از رابطه جنسی لذت ببرند اما برخی دیگر به دلیل این که در رسیدن به ارگاسم ناتوان هستند و نمی توانند رابطه جنسی رضایت بخشی داشته باشند و همسر آن ها را درگیر این موضوع می کند.

دلایلی باعث ناتوانی فرد در تجربه ارگاسم می شود که شامل موارد زیر می باشد:

• ترس و عدم شناخت کافی در مورد رابطه جنسی
• عدم توانایی در آسان گیری و کنار گذاشتن قید و بند ها
• عدم دریافت تحریک جنسی مناسب و معاشقه کافی
• اختلالات خلقی نظیر افسردگی
• سردی همسر
• تجارب جنسی ناخوشایند قبلی
• مقاربت دردناک

بسیاری از زنان به خاطر مقاربت دردناک دچار واژینیسموس می شوند، زنانی که مبتلا به واژینیسموس هستند در هنگام دخول عضلات داخل و یا اطراف واژن دچار اسپاسم و گرفتگی می شود و همین مسئله باعث می شود تا فرد دخول دردناکی داشته باشد و در بسیاری از مواقع مانع از دخول گردد.

زنانی که به واژینیسموس مبتلا هستند نگرانی و پریشانی زیادی در آن ها ایجاد می شود و این مشکل می تواند به دلیل مسائل مختلفی باشد که از جمله مهم ترین آن ها می توان به وجود مشکلاتی با همسر، ترس از بارداری و تجربه قبلی رابطه جنسی دردناک اشاره نمود. برای این که مشکل فرد بهبود یابد باید به روانشناس و مشاوره جنسی مراجعه کند تا در این زمینه راهکارهای صحیح را در اختیار فرد قرار دهد.

رابطه جنسی بعد از هفته پریود می تواند باعث مقاربت دردناکی شود زیرا بعد از پریود زنان دچار افت هورمون استروژن و خشکی واژن می شوند و توجه داشته باشید که خشکی واژن در دردناک شدن رابطه جنسی تاثیر بسیاری دارد و می توان در این خصوص از روان کننده استفاده کرد زیرا این ماده تاثیر به سزایی در کاهش درد دارد و عفونت واژن در کل طول ماه برای خانم درد بسیاری را به همراه خواهد داشت.

بجز این موارد نباید تاثیر تحریک جنسی را نادیده گرفت که باعث می شود رابطه برای زوجین بسیار لذت بخش باشد.

نقش همسر در بهبود مشکلات جنسی زنان

نوع واکنش همسر به مشکلات جنسی زن بسیار مهم می باشد و در تداوم و یا بهبود زودهنگام آن نقش به سزایی دارد، مردانی که در مورد نوسانات هورمونی بدن زن اطلاعی ندارند نمی توانند رابطه جنسی لذت آوری با همسرشان داشته باشند و همسرشان را برای برقراری رابطه جنسی تحت فشار قرار می دهند و به دلیل نداشتن اطلاعات و رفتار نامناسب خود نادانسته باعث تشدید اوضاع می شوند و کسب لذت رابطه جنسی را برای زن دشوار می کنند، در این زمینه می توان با انجام رفتارهای مثبت به خود و همسرتان کمک کنید که این رفتارها شامل موارد زیر می شود:

1. کسب اطلاعات بیشتر در مورد نوسانات هورمونی بدن زنان

زنان در دوره های خاصی از زندگی شان نظیر دوران پیش از قاعدگی، بارداری و پس از زایمان با تغییرات هورمونی گسترده ای  رو به رو می شوند و این مسئله بر روی میل و عملکرد جنسی آن ها تا حد زیادی اثر می گذارد. 

در این بازه زمانی زن باید از جانب همسرش حس همدلی و درک متقابل دریافت کند تا سریع تر بتواند عملکرد جنسی خود را بازیابند و راحت تر مشکلات شان را پشت سر بگذراند.

در این زمینه زوجین باید اطلاعات خود را افزایش دهند و در این دوران مرد همراهی بیشتری با همسرش داشته باشد.

2. شناخت بیشتر در مورد آناتومی بدن همسر

آناتومی بدن زن و مرد با یکدیگر فرق دارد و همین مسئله باعث می شود تا برای رسیدن به عملکرد جنسی بالا نیازهای متفاوتی داشته باشند در این زمینه بسیار مهم است تا علایق جنسی زن و نقاط حساس بدن او را بشناسید در این صورت به شما کمک می کند تا بتوانید تحریکات مثبت تری را برای او فراهم کنید و این امر باعث می شود تا به بی میلی جنسی یا عدم تجربه ارگاسم همسرتان کمک نمایید.

3. طولانی تر کردن معاشقه و پیش نوازی

یکی از راه هایی که برای آمادگی جنسی و کاهش مشکلات جنسی زنان مناسب می باشد می توان به طولانی کردن معاشقه و پیش نوازی زنان اشاره نمود و توجه داشته باشید که بدن بانوان برای تجربه برانگیختگی و رسیدن به اوج لذت جنسی به زمان بیش تری نیاز دارند.

در صورتی که قبل از دخول معاشقه های طولانی تری با همسرتان داشته باشید می توانید میل جنسی همسرتان را افزایش دهید و این امر بر روی کاهش مشکلاتی مانند نرسیدن به ارگاسم و یا ترس از دخول اثر می گذارد البته توجه داشته باشید که معاشقه طولانی تر درمان فوری برای مشکلات جنسی زنان نمی باشد اما به مرور زمان به او کمک می شود تا بتواند بر وضعیت موجود خود غلبه کند و از رابطه جنسی اش لذت بیش تری ببرد.

4. ایجاد رابطه مثبت و صمیمانه بیرون از بستر

عملکرد زنان تا حد زیادی به عواطف و احساسات آن ها وابسته است، سعی کنید در طول روز به همسرتان نشان دهید که دوستش دارید و نوعی امنیت هیجانی و عاطفی برای او فراهم نمایید، داشتن رابطه عاشقانه و صمیمانه به او کمک می کند تا بتواند تمایلات جنسی خود را حفظ کرده و در طول سکس عملکرد بهتری داشته باشد.

اگر در زندگی تان اختلاف های حل نشده ای دارید که باعث می شود صمیمیت در میان شما کم رنگ تر شود در این حالت از یک زوج درمانگر کمک بخواهید و برای حل مشکلات تان تمرکز کنید تا بتوانید به مرور زمان رابطه جنسی شما بهبود یابد.

5. توجه به روحیه همسر و کمک به رفع مشکلات روان شناختی

در بسیاری از موارد ممکن است زنان به خاطر مشکلات روان شناختی نظیر افسردگی و اضطراب به مشکلات جنسی مبتلا شوند در این شرایط باید به همسرتان کمک کنید تا روحیه اش برگردد در این شرایط می توانید از مشاور و روانشناس کمک بگیرید در بسیاری از مواقع باید افسردگی و سایر مشکلات مرتبط با خلق درمان شود تا اختلالات جنسی بهبود یابد.

آیا روسپیگیری نیز از مشکلات جنسی زنان محسوب می شود؟

روسپیگری در واقع یک نوع پدیده اجتماعی یا به عبارت دیگر اختلال اجتماعی می باشد که به روش های مختلفی زنان را وارد این بازار کرده است، شاید در برخی از کشورها با وجود آزادی ها و خدمات اجتماعی، زنانی به دلخواه خودشان وارد این کار شده و درآمدزایی می کنند اما به طور کلی نمی توان روسپیگری را در اختلالات جنسیطبقه بندی کرد.

زیرا روسپیگری یک عمل مخرب اجتماعی می باشد و نمی توان آن را به یک عمل قابل پذیرش تبدیل کرد، پس با کمی ژرف اندیشی در مورد زنان داوطلب به این شغل می توان علل اصلی آن را نیاز مالی، ابتلا به اختلالات جنسی، اعتیاد رفتاری و غیره اشاره نمود.

درمان مشکلات جنسی زنان از طریق سکس تراپی

زمانی که افراد به مشکلات جنسی مبتلا می شوند، سکس تراپی تاثیر بسیاری دارد و در اولین قدم فرد باید خجالت را کنار بگذارد بتواند با همسرش در مورد مشکلات حرف بزند و در این خصوص می تواند از مشاوره روانشناسی متخصص کمک بگیرد تا راهکارهایی برای مشکل او بیان شود.

برخی از افراد برای درمان مشکلات جنسی شان اقدام نمی کنند و آن ها فکر می کنند که تنها مشکل مربوط به آن ها می شود و دیگران این مشکل را ندارند در حالی که نزدیک به 40 درصد زنان در دوره های مختلف زندگی شان مشکلات جنسی را تجربه می کنند.

روش های درمانی مناسبی در مورد مشکلات جنسی زنان وجود دارد و با استفاده از این روش های درمانی می توانید عملکرد جنسی تان را با سهولت بیش تری به حالت طبیعی برگردانید در این زمینه روانشناس عوامل جنسی و روانشناسی را تحت تاثیرگذار در عملکرد جنسی را مورد بررسی قرار می دهد و در این خصوص راهکارهایی را بیان می کند که باعث بهبود رابطه جنسی شما و همسرتان تا حد زیادی می شود و مشکل تان بهبود می یابد.

منبع : شناسایی مشکلات جنسی زنان که مردان باید بدانند 

وابسته کردن مرد به خود، چند ترفند علمی و موثر

یکی از دغدغه های امروزه زنان، وابسته کردن مرد به خود می باشد و برای آن ها سوال است که چطور همسر یا مرد مورد علاقه شان را به خود پایبند کنند، احتمال دارد بسیاری از افراد فکر کنند که تنها راه برای جذب مردان زیبایی می باشند اما حقیقت این است که پس از مدتی زیبایی عادی می شود و چیز هایی فراتر از زیبایی و ظاهر جذاب باعث وابسته شدن مردان به همسرشان می شود.

مردان به اندازه زنان پیچیده نیستند و نسبت به زنان راحت تر قابل پیش بینی هستند و بر اساس تحقیقات انجام شده انجام برخی کارها بر همه مردان تاثیر می گذارد و موثر می باشد و با استفاده از این راهکارها می توان قلب آن ها را به تسخیر در آورد.

در ادامه این مقاله به بررسی کامل راه های علمی که باعث وابسته کردن مرد به خود می شود می پردازیم و در صورتی که با راه های جذب شوهران آشنا هستید اما نمی توانید آن را عملی کنید بهتر است تا از یک روانشناس و متخصص در این زمینه کمک بخواهید.

وابسته کردن مرد به خود، آیا زیبایی کافی است؟

حتما بار ها دیده اید که بسیاری از دختران از نظر زیبایی جذابیت خاصی ندارند اما همسرشان را شیفته خود کرده اند. باید بدانید که راز وابسته کردن مردان به خود، زیبایی ظاهری نمی باشد اگر چه آراستگی نقش بسیاری در رابطه عاشقانه دارد اما همه چیز نمی باشد زیرا بعد از مدتی زیبایی تبدیل به یک امر عادی می شود و آن چیزی که در شخص باقی می ماند نگرش و باور افراد نسبت به یکدیگر می باشد.

در صورتی که مرد باور داشته باشد که همسرش فردی ارزشمند و بی نظیر است در این حالت عاشق و وابسته او می شود، و این نگرش و باور را خودتان باید به وجود آورید و مهارت های دلبری را یاد بگیرید و از آن ها استفاده کنید چون از ویژگی های زنانه به حساب می آید.

وابسته کردن مرد به خود، راهکارهای کاربردی

از همان ابتدای زندگی بهتر است تا نکات لازم برای جذب شوهران را یاد داشته باشیم زیرا وابسته کردن مردان به خود اصول و قوانینی دارد که از لحاظ علمی موثر واقع شده اند که در ادامه این مقاله توضیحاتی در مورد آن بیان می کنیم.

لبخند زدن فراموش نشود

اولین چیزی که توجه آقایان را به خود جلب می کند لبخندی است که زن بر لب دارد و همه افراد به صورت ناخودآگاه توقع دارند تا یک زن متین و موقر یاشد و به همین دلیل توصیه می شود تا زنان از خنده های بلند و آزادانه در جمع پرهیز کنند و تنها به لبخندی ملیح اکتفا کنند همچنین مردان از زنان عبوس و اخمو نیز فراری هستند و آن زنان برای آن ها جذابیتی ندارند.

تماس چشمی داشته باشید

وابسته کردن مرد به خود از طریق تماس چشمی گزینه بسیاری خوبی می باشد و بر اساس تحقیقات انجام شده در میان تماس چشمی و رابطه عاطفی ارتباط مستقیمی وجود دارد، زیرا چشم ها دریچه روح هستند و احساسات را بهتر به فرد انتقال می دهند، همچنین حساسیت چشم ها بیشتر از سایر اعضای بدن می باشد و به همین دلیل ارتباط عاشقانه از طریق تماس چشمی بهتر و سریع تر شکل می گیرد.

مرد را واقعا بشناسید

راه های وابسته کردن مردان متفاوت است و روش وابسته کردن هر مرد با دیگر فرق دارد، انتظارات و اولویت های هر فرد به خود او اختصاص دارد، زن اگر شناخت دقیق و کاملی از این اولویت ها داشته باشد می تواند مرد مورد علاقه اش را به خود وابسته کرد و مرد خود را به خوبی بشناسد و با استفاده از طریق ویژگی های منحصر بفردش به او نزدیک شود.

نمایشی رفتار نکردن

احتمال دارد این سوال برای شما پیش آید که چرا مردانی که من دوستشان دارم از من خوششان نمی آید؟ دلیل این موضوع این است معمولا انسان ها سعی می کنند در برابر کسی که دوستش دارند ایده آل ترین و بهترین انسان باشند. اگر چه نشان دادن جنبه های خوب کار درستی می باشد اما نباید به قدری افراطی باشد که جنبه نمایشی پیدا کند زیرا تظاهر کردن باعث خسته شدن زن می شود و هم چنین دل مرد را می زند.

ساده بودن برای وابسته کردن مرد به خود

شاید به نظر برسد که مردان زنان آرایش کرده را می پسندند و از آن ها خوششان می آید اما حقیقت این است که زیبایی که در عین سادگی باشد دوست داشتنی تر می باشد و به همین دلیل آرایش روزمره خود را ساده انتخاب کنید به طوری که فقط آراسته و مرتب به نظر برسید و آرایش های ویژه خود را برای روزهای خاص بگذارید تا در آن هنگام همسرتان را غافل گیر کنید و جذابیت خاصی برای او داشته باشید.

همچنین می توانید یک عطر خوشبو برای خود انتخاب کنید و از طریق آن مرد مورد علاقه تان را به خودتان جذب کنید، وابسته کردن مرد با استفاده از آرایش غلیظ برای مدت کوتاهی جوابگو خواهد بود و بعد از آن باید ساده بود را در نظر بگیرید و آرایش ملیح داشته باشید.

قوی بودن

مردان از زنانی که ضعیف هستند خوششان نمی آید و زنی که تمام مدت گریه کند و با کوچک ترین مشکلی از نظر روحی از هم بپاشد زن مورد علاقه مردها  نیست، انتخاب مردان زنانی هستند که جسور و قوی می باشند و شاید ضعیف بودن برای مدتی جالب باشد زیرا مردان دوست دارند قدرت خود را به رخ همسرشان بکشند و از او حمایت کنند اما بعد از مدتی ضعیف بودن زنان برای مرد جالب نخواهد بود.

در صورتی که زن به صورت اغراق آمیزی ضعیف باشد حس ترحم در مرد ایجاد می شود و به تدریج علاقه آن ها از بین می رود  و در واقع شناخت تفاوت ها میان زنان و مردان باعث می شود تا بتوانند حس وابستگی بهتر و بیشتری در میان خود ایجاد کنند و زندگی موفق تری داشته باشند.

سهل الوصل نبودن

اصلی وجود دارد که بر اساس آن هر چیزی که سخت به دست می آید ارزشمند تر خواهد بود، اگر در ابتدای آشنایی هستید باید طوری با طرف مقابلتان برخورد کنید که احساس کنجکاوی را در او به وجود آورید  و کاری کنید تا تلاش کند قلب شما را به دست آورد، البته باید توجه کنید که در این کار زیاده روی نکنید که خجالتی و فوق العاده سرد و مغرور به نظر آیید.

اگر مدتی از ازدواج تان می گذرد به روز هایی که در اول آشنایی داشته اید فکر کنید و بعضی اوقات اندکی از یکدیگر دور شوید و به همسرتان اجازه دهید تا به شما نزدیک شود البته باید حد تعادل را رعایت کنید و آن قدر جدی و زیاد از هم فاصله نگیرید که رابطه صمیمانه شما از میان برود.

وابسته کردن مرد به خود، حفظ اصول اخلاقی

این نکته را به یاد داشته باشید که هیچ مردی ارزش این را ندارد که شما به خاطرش اصول اخلاقی تان را زیر پا بگذارید. پایبند بودن به اصول اخلاقی باعث می شود تا اعتماد به نفس شما افزایش یابد و به این صورت فرد خود را دوست داشته باشد و زنی که خودش را دوست دارد و برای خودش احترام قائل است بهتر می تواند توجه مردان را به خود جلب کند.

اگر فکر می کنید که بر خلاف خواسته و اصول خود می خواهید رابطه جنسی برقرار کنید و یا مواد مصرف کنید به یاد داشته باشید که با انجام دادن این کار نگرش شما راجع به خودتان خراب خواهد شود و در این صورت مرد تصورات غلطی در مورد شما  خواهد داشت، شما باید به دنبال کسی باشید که همانطور  که هستید شما را دوست داشته باشد و برای شما ارزش قائل باشد.

نقش روانشناس در بهبود روابط میان افراد

روانشناس برای شناخت دو طرف کمک بسیاری می کند به طوری که باعث شناخت کامل طرف مقابل از خود و نقطه ضعف ها و قوت های خود می شوید و در این شرایط باید به گونه ای رفتار کنید که باعث وابسته شدن مرد مورد علاقه تان به خود شوید و از انجام دادن رفتار های اشتباه بپرهیزید. همچنین مشاوره به شما کمک می کند تا وابستگی شما به صورت طولانی مدت ادامه داشته باشد و به زودی از یکدیگر خسته نشوید.

همه این تلاش ها به خاطر این است تا زندگی شما دوام بیشتری داشته باشد و بهداشت جسمی و روانی میان زوجین افزایش یابد در این صورت با تجربیات بهتری در زندگی رو به رو می شود و همچنین در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان به صورت تلفنی و حضوری در خدمت شما می باشد و مشاوران برجسته و آگاه اطلاعات لازم و کافی را در اختیار شما قرار می دهند.

منبع : وابسته کردن مرد به خود ، چند ترفند علمی و موثر

وابستگی به والدین در بزرگسالی، راهکارهایی برای کاهش وابستگی بزرگسالان

وابستگی به والدین در بزرگسالی از جمله موانعی می باشد که باعث می شود شما به رشد شخصیتی کاملی نرسید و نتوانید وظایفی که مرتبط با سن شما می باشد را به درستی انجام دهید. این وضعیت وابستگی زمانی که شما ازدواج می کنید و تشکیل خانواده می دهید بیشتر خودش را نشان می دهد و باعث نارضایتی همسر و دیگر اعضای خانواده می شود زیرا برای گرفتن هر تصمیمی شما به والدین خود وابسته هستید و با وجود آن که از نظر فیزیکی از پدر و مادر خود فاصله گرفته اید اما از نظر روانی همچنان به والدینتان وابسته هستید و مستقل نشده اید.

البته راهکارهایی برای کاهش وابستگی در دوران بزرگسالی وجود دارد که در ادامه این مقاله به بررسی آن ها می پردازیم.

وابستگی به والدین در بزرگسالی چه علائمی دارد؟

در بسیاری از موارد افرادی که در بزرگسالی به والدین خود وابسته هستند بینش چندانی نسبت به رفتار خود ندارند و زیاد وابستگی را حس نمی کنند، این افراد معمولا از طرف اطرافیان به خصوص همسرشان بازخوردهای منفی دریافت می کنند و در آن هنگام متوجه می شوند که در نوع ارتباطشان با پدر و مادر اشکالاتی دارند اما نمی دانند که چطور باید اوضاع را بهبود بخشند.

پرسش ها

برای این که بتوانید میزان استقلال و وابستگی شخصیت بزرگسال سالم خود را مورد سنجش قرار دهید باید با دقت بیشتری به رفتار های خود را مورد سنجش قرار دهید و تلاش کنید به پرسش های زیر به طور صادقانه پاسخ دهید.

• آیا در طول روز چندین بار با والدین خود تماس می گیرید؟
• آیا برای انجام هر کار کوچکی به پدر و مادر خود متوسل می شوید؟
• آیا برای گرفتن تصمیمات روزمره خود نیاز به مشورت با والدین دارید و احساس نیاز می کنید؟
• آیا از نظر مالی هنوز مستقل نشده اید؟
• آیا روابط بدون حد و مرزی با والدین خود دارید و والدین تان در حریم شخصی زندگی تان مداخله می کنند؟
• آیا هنگامی که به پدر و مادر خود دسترسی ندارید و از آن ها دور هستید احساس استرس و اضطراب می کنید و عملکردتان تحت تاثیر قرار می گیرد؟

در صورتی که به سوال های بالا پاسخ دادید و بیشتر سوالات پاسخ های مثبتی داشتند، در این هنگام شما وابستگی مخربی میان شما و والدینتان وجود دارد و اگر شدت این رفتار ها در شما بسیار زیاد باشد به طور که در روابط عاطفی خود احساس وابستگی زیادی به طرف مقابلتان دارید و بدون فرد مقابل نمی توانید کارایی خود را حفظ کنید در این حالت ممکن است شما دچار شخصیت وابسته شده باشید که در این مورد باید از یک روانشناس کمک بگیرید و برای ارزیابی دقیق تر اقداماتی را انجام دهید.راهکارهایی برای کاهش وابستگی به والدین در بزرگسالی

در صورتی که وابستگی شما به والدین شدت بسیار زیادی نداشته باشد و به صورت اختلال در نیامده باشد در این صورت می توانید از راهکارهای روانشناسی کمک بگیرید تا میزان این وابستگی را کاهش دهید و در صورتی که حس می کنید این راهکارها مفید نمی باشد و شرایط شما را بهبود نمی بخشد باید از رواشناس کمک بگیرید تا بتوانید به بررسی کامل و دقیق مشکل خود بپردازید و آن را حل کنید، ما در ادامه این مقاله به چند راهکار عمومی اشاره کرده ایم که زمینه کاهش وابستگی به والدین را در بزرگسالی کاهش می دهد.

1. کمی به خود فضا بدهید

در ابتدا باید بتوانید فرق بین رابطه سالم همراه با دلبستگی ایمن را از وابستگی مخرب تشخیص دهید، در صورتی که احساس کردید که عواطف شما نسبت به والدین در عملکرد روزانه تان تاثیر منفی می گذارد و اوضاع به گونه ای پیش می رود که شما بدون آن ها کمتر می توانید اوضاع را مدیریت کنید در این هنگام لازم است که در اولین قدم به خودتان فضا بدهید و برای این که به استقلال برسید کمی فاصله گرفتن را تمرین کنید.

به این منظور به طور مثال تلاش کنید تا تماس های خود را در طول روز کاهش دهید و گاهی اوقات مشکلات خود را به صورت تنهایی حل و فصل نمایید. احتمال دارد در ابتدا این امر برای شما دشوار باشد اما اگر از قدم های ساده شروع کنید راحت تر و آسان تر پیش بروید در این صورت کارهای مهم تری را به تنهایی انجام خواهید داد.

2. برای کاهش وابستگی به والدین در بزرگسالی استقلال هیجانی را دست کم نگیرید

زمانی که حرف از استقلال و وابستگی می شود بسیاری از افراد مواردی مانند استقلال مالی و جدا زندگی کردن از پدر و مادر را در نظر می گیرند و کمتر به استقلال هیجانی فکر می کنند اما آن ها باید بدانند که استقلال هیجانی مقدم بر استقلال فیزیکی دارد و حتی می تواند تسهیل گر آن باشد.

به این منظور شما باید احساسات و عواطف خود را در صورت نیاز به تنهایی مدیریت کنید و برای این که وضعیت روانی با ثباتی داشته باشید به طور دائم نباید به پدر و مادرتان وابسته باشید، اگرچه پدر و مادر مهم ترین منابع ما برای دلگرمی می باشند اما باید تلاش کنید تا مدیریت احساسات خود را در دست بگیرید و توانایی مدیریت عواطف و احساسات خود را داشته باشید.

هر موقع که با احساسات ناراحتی و ناامیدی و اضطراب رو به رو شدید سریعا با والدین خود تماس نگیرید و باید به خودتان فرصت بدهید تا به تنهایی با هیجانات کنار بیایید و بتواند با تکیه کردن بر مهارت های فردی اوضاع و شرایط خود را بهتر کنید، این امر به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید با مشکلات مقابله کنید و زمانی که با مشکلات بزرگ تری رو به رو می شوید بتوانید روی پای خودتان بایستید و در کنار بلوغ جسمانی به بلوغ روانی نیز دست یابید.

اگر احساس کردید که از پس مشکلتان بر نمی آیید و هیجانات و احساسات خود را نمی توانید کنترل کنید در این هنگام می توانید به روانشناس مراجعه کنید و از او کمک بخواهید.

3. با افراد مستقل معاشرت کنید

برای این که بتوانید در مسیر استقلال گام بردارید و از وابستگی خود به پدر و مادر بکاهید در این صورت لازم است تا یک سیستم پشتیبانی مناسب برای خود فراهم کنید تا این سیستم شما را تشویق کند و منجر به مستقل شدن شما شود.

برای این که مسیر استقلال را راحت تر طی کنید باید در انتخاب دوستان و اطرافیان خود دقت بیشتری داشته باشید و با افرادی مشورت کنید که شخصیت مستقلی دارند و در این مسیر به شما کمک کنند.

4. برای آینده برنامه ریزی کنید

وابستگی به والدین در بزرگسالی باعث می شود تا از برنامه های فردی در زندگی تان عقب بیفتید و این وابستگی باعث می شود تا نسبت به هم سن و سالان خود دیرتر شاغل شوید و یا زندگی مشترکتان را دیرتر آغاز کنید، در این صورت باید زندگی خود را مورد بازنگری قرار دهید و ببینید برای سال های آینده چه برنامه هایی دارید؟

آیا اهداف مشخصی را دنبال می کنید و برای رسیدن به این اهداف برنامه خاصی را در نظر دارید؟ برای این که به استقلال برسید و مستقل شوید باید به طور دقیق نقشه راه را بلد باشید و آگاه باشید و بدانید که در چه مسیری قرار است گام بردارید.

۵٫ اشتباهات را بپذیرید

اگر به دنبال علل و ریشه های وابسته بودن به والدین بگردیم تا حد زیادی به ترس از اشتباه کردن و تمایل برای کامل بودن رسیده ایم، در واقع بسیاری از افراد ترس این را دارند که مبادا در زندگی اشتباهاتی را تجربه کنند و به همین دلیل دائما به والدین خود تکیه می کنند و تصمیم های مهم زندگی را به والدینشان واگذار می کنند. این فرایند به فرد کمک می کند تا اضطراب و استرس او کاهش یابد و احساس امنیت بیشتری در فرد به وجود آید.

در حالی که احساسات مثبت ناشی از این مسئله گذرا می باشند و در طولانی مدت باعث آزار و اذیت شما می شود و در نتیجه تلاش کنید تا این مسئله را بپذیرید که اشتباه کردن در زندگی همه افراد وجود دارد و امری اجتناب ناپذیر است و شما نیز از این امر مستثنی نیستید.

در صورتی که فکر می کنید کمال گرایی بیش از حد مانع می شود تا از وابستگی به والدین دست بردارید در این صورت به روانشناس مراجعه کنید تا به شما کمک کند وابستگی شما کاهش یابد.

منبع : وابستگی به والدین در بزرگسالی، راهکارهای فوری برای کاهش وابستگی بزرگسالان

شناسایی کردن ریشه اصلی مشکلات خانوادگی

راه حل مشکلات زندگی

1. مشکل واقعی را شناسایی کنید.

سعی کنید که یک درک درستی از شرایط موجود به دست بیاورید.

احتمالا شما درگیر یک سری مشکلات مربوط به سلامتی یا مشکلات شخصی باشید که تا به حال آنها را از خانواده خودتان مخفی کرده اید.

یا اینکه به خاطر عشقی که از دست داده اید، احساس ناراحتی داشته باشید.

مشکل موجود را در تحت نظر داشته باشید تا بتوانید شناخت مناسبی از آن به دست بیاورید.

شاید نیاز باشد که شما در این مرحله یک سری تحلیلی هایی را در مورد خودتان انجام دهید.

چرا من مشکلم را از خانواده خودم مخفی می کنم؟

چرا این مشکل خانوادگی من را اینقدر ناراحت کرده است؟

برای مثال، ممکن است که شما با چالش های مالی مواجه باشید و نگران نحوه پول خرج کردن مادرتان باشید.

شاید بعد از آن متوجه شوید که دلیل نگران بودن شما عبارت از این است که نمی خواهید وی منابع مالی خودش را تمام کند تا شما مجبور به ارائه حمایت مالی از وی نباشید.

هیچ نوع پیش فرضی در مورد تفکرات سایر افراد نداشته باشید.

شما برای اینکه متوجه تفکرات واقعی آنها شوید، شاید نیاز داشته باشید که با آنها صحبت کنید.

از سخن چینی کردن در مورد سایر اعضای خانواده اجتناب کنید، چرا که این احتمال وجود دارد آنها در نهایت متوجه این سخن چینی و شایعه پراکنی شما شوند و شرایط موجود وخیم تر شود.

سعی کنید که بر روی علل متمرکز شوید، نه بر روی علائم.

با این وجود، یکی از اعضای قابل اعتماد خانواده، همانند والدین یا برادر یا خواهر، می تواند به شما کمک کند تا درک درستی از وضعیت موجود به دست بیاورید؛

بنابراین داشتن یک مکالمه صمیمی که به منظور حل و شناسایی مشکل صورت می گیرد، یک مورد مناسبی است.

2. برای اینکه متوجه مشکلات موجود شوید، یک سری سوالاتی بپرسید.

یکی از روش هایی که با استفاده از آن می توانید علل ریشه ای مشکلات خانوادگی را شناسایی کنید، عبارت از اجتناب کردن از اظهار نظر و سوال پرسیدن می باشد.

ارائه اظهار نظر می تواند منجر به ایجاد این احساس در افراد شود که مورد قضاوت قرار می گیرند؛ این حالت می تواند باعث شود که آنها حالت دفاعی به خودشان بگیرند.

در نقطه مقابل، سوال پرسیدن منجر به ملایم شدن مکالمه خواهد شد و می تواند مواردی که منجر به اذیت شدن فرد می شوند را از بین ببرد.

سوال پرسیدن باعث خواهد شد که اعضای خانواده احساس محکوم شدن نداشته باشند.

به منظور ایجاد شرایط بهتر، نظرات سایر اعضای خانواده را هم بپرسید.

برای مثال، بگویید که اخیرا خواهرتان از شما فاصله گرفته است و همانند گذشته شما را به قهوه دعوت نمی کند.

شما می توانید بگویید که “من متوجه شده ام که همانند گذشته همدیگر را نمی بینیم.

نظر شما در این مورد چیست؟”

یا شما می توانید عادت خرج کردن مادرتان را با گفتن “من متوجه شده ام که اخیرا خرج لباس شما زیاد شده است.

آیا شما در قبال پول مسولیت دارید؟” نشان بدهید.

سعی کنید که سوالات مطرح شده عبارت از یک سری سوالات بی خاتمه باشند، تا فرد مقابل توضیحات خودش را بیان کند.

بعد از آن به نظرات فرد مقابل گوش دهید.

3. یک مسیر ارتباطی ایجاد کنید.

در صورتی که تمامی مشکلات خانوادگی شامل ارتباطات ضعیف نباشند، اکثر این مشکلات چنین وضعیتی را خواهند داشت.

اجازه ندادن به فرد مقابل برای بیان کردن نظرات خودش می تواند یک مشکل بزرگی را ایجاد کند.

در صورتی که مکالمه ای وجود نداشته باشد، حل کردن مشکل خانوادگی به سختی امکان پذیر خواهد بود.

اولین فردی باشید که بحث را شروع می کند – هر چند که این کار سخت می باشد.

شاید بتوان از یک فردی در مابین اعضای خانواده که در مقایسه با سایر افراد بزرگتر و عاقل تر باشد، درخواست کرد که مداخله کند و یک جلسه یا گفتگویی را با سایر اعضای خانواده داشته باشد و به عنوان یک میانجی عمل کند.

شما به منظور باز کردن راه ارتباطی باید نقش خودتان را به صورت مناسبی ایفا کنید.

این نکته را به یاد داشته باشید که فرد حل کننده مشکل، به عنوان یک فرد بزرگ و مهمی در نظر گرفته خواهد شد.

بی توجهی به مشکل در حین افزایش یافتن آن می تواند وضعیت مشکل موجود را در بلند مدت وخیم کند و یک ناراحتی و فضای سردی را مابین طرفین ایجاد کند.

بهترین کار عبارت از بیان کردن احساس و درک خودتان می باشد، ولی برای این کار باید زمان و روش درستی را انتخاب کنید.

برای مثال، بیان کردن مشکلات خانوادگی در حین ناهار خوردن یک ایده بد و نامناسبی می باشد.

JIN S. KIM به عنوان یک زوج درمانگر و خانواده درمانگر مجاز آزمایش ما تایید می کند که : در صورتی که مشکلی در خانواده شما وجود داشته باشد، سعی کنید که این مشکل را رفع کنید و مابین افراد درگیر ارتباط برقرار کنید؛ هر چند که روش مورد استفاده شما بستگی به شرایط موجود دارد. برای مثال، در صورتی که شما در ارتباط برقرار کردن با یک سرپرست انتقاد کننده و مغرور مشکل داشته باشید، نوشتن یک نامه یا ایمیل فرستادن می تواند یک روش مناسبی برای دستیابی به سازش باشد.

4. مشخص کنید که مشکل خانوادگی باید در چه زمانی حل شود.

چه زمانی مشکل خانوادگی به یک مرحله ای می رسد که باید مورد بررسی قرار بگیرد؟

یک سری علائم مشخصی در مورد مشکلات خانوادگی و رابطه ای وجود دارند که تحت کنترل نمی باشند و باید مورد بحث قرار بگیرند که این موارد شامل بحث های مکرر، مخالفت ها، عصبانیت ها، اجتناب کردن از سایر افراد، محروم کردن برخی از اعضای خانواده از یک سری حقوق و در بدترین حالت ها، دعواهای فیزیکی می باشد.

برخی از مشکلات خانوادگی می توانند به دلیل وجود اختلاف در تفکر و دیدگاه افراد ایجاد شوند، مواردی همانند تفاوت داشتن در ارزش ها یا عقاید فرهنگی.

ممکن است که اعضای خانواده نتوانند در مورد انتخاب های مربوط به سبک زندگی و اولویت ها یا عقاید شخصی به یک توافقی دست پیدا کنند.

برخی از مشکلات خانوادگی می توانند به دلیل سوء مصرف مواد، مشکلات سلامت روانی، قلدری کردن، نبود اعتماد، تغییر در شرایط زندگی، مشکلات مالی، استرس، مشکلات مربوط به روابط جنسی و حسادت ایجاد شوند.

شناسایی مشکلات خانوادگی

1. سعی کنید که به یک توافقی دست پیدا کنید.

توافق کردن به معنای مطرح کردن یک راه حلی می باشد که برای هر دو طرف مناسب باشد، حتی در صورتی که با خواسته هیچ یک از طرفین را به صورت دقیقی تامین نکند.

یک توافق عبارت از یک راه حل مناسب برای از بین بردن جر و بحث و رفع یک مشکل خانوادگی می باشد.

اولین قدم عبارت از بررسی کردن این مورد می باشد که آیا این مشکل قابل حل می باشد یا نه.

قابل حل بودن یک مشکل بستگی به ماهیت آن و تلاش هایی دارد که برای رفع آن صورت گرفته است.

در صورتی که شما به صورت مکرر تلاش کرده باشید و نتایج بهتری به دست نیامده باشد، ممکن است این مشکل قابل حل نباشد.

همچنین شما باید مشترکات خودتان با طرف مقابل و اهدافی که می خواهید به آن دست پیدا کنید را مد نظر داشته باشید.

در صورتی که مورد خاصی را پیدا نکنید، در این صورت احتمال پیدا کردن یک راه حل برای رفع جر و بحث موجود، یک احتمال پایینی خواهد بود.

یکی از روش های مربوط به دستیابی به یک توافق این است که هر دو فرد در یک جایی کنار هم بنشینند و دو دایره ای بکشند که مربوط به مشکل خانوادگی است.

در دایره اول، مواردی را بنویسید که نمی خواهید در مورد آن به توافق دست پیدا کند.

در دایره بیرونی، بخش هایی را بنویسید که تمایل دارید در مورد آنها به یک توافقی دست پیدا کنید.

بعد از آن دایره های خودتان را به یکدیگر نشان بدهید.

2. به صورت یک به یک با اعضای خانواده صحبت کنید.

برخی خانواده ها وجود دارند که نمی توانند همانند یک گروه باشند.

زمانی که یک گروه دارای نیروهای منفی باشد، این گروه نخواهد توانست که وظایف خودش را به درستی انجام بدهد.

در برخی مواقع این شرایط حتی در زمانی که همه افراد کنار یکدیگر قرار داشته باشند، ایجاد می شود.

به جای مطرح نمودن مشکلات خانوادگی ناراحت کننده در یک روز تعطیلی که کنار هم قرار دارید یا در زمانی که کل اعضای خانواده با هم شام می خورند، سعی کنید افرادی که بین آنها تضاد وجود دارد را شناسایی بکنید.

در صورتی که این اختلاف مابین شما و یک فرد دیگری از اعضای خانواده باشد، شاید سایر اعضای خانواده در صورت وارد شدن به این اختلاف، احساس ناخوشایندی داشته باشند چرا که دوست ندارند از یک طرف خاص حمایت کنند.

به جای این کار سعی کنید که از آن فرد خاص بخواهید که در حین ناهار یا قهوه خوردن، کنار شما بیاید.

صحبت کردن رو در رو یک فضای طبیعی می باشد که می تواند بهترین روش ممکن برای از بین بردن ناراحتی های موجود باشد.

افراد به صورت شخصی مواردی را خواهند گفت که در مورد بیان کردن آنها در داخل یک گروه تردید دارند.

زمانی که حواس پرت هستید، یا در حال کار کردن بر روی یک پروژه بزرگ هستید، یا منتظر یک تماس تلفنی هستید، یا در حال شستن ظرف ها یا یک کار مشابه دیگری باشید، در رابطه با این موضوعات بحث نکنید.

به جای اینکار این بحث را به یک فرصت مناسبی موکول کنید که در آن موقعیت بتوانید تمرکز کافی را برای حل مشکل مورد نظر داشته باشید.

3. با یک مشاور خانواده تماس بگیرید.

در صورتی که بهترین روش در مورد اکثر اختلافات عبارت از بحث کردن رو در رو در مورد آنها می باشد، ولی ممکن است که در برخی مواقع لازم باشد که برای حل کردن یک مشکل، کل اعضای خانواده با هم بحث کنند.

این رهیافت در زمانی بهترین رهیافت ممکن خواهد بود که مشکل مورد بحث بر روی تمامی اعضای خانواده تاثیرگذار باشد و مربوط به اختلافات میان فردی چند نفر محدود نباشد.

برای مثال، یک مشکل مربوط به خانواده می تواند شامل از دست دادن شغل، ناتوانی یا مشکلات مالی باشد.

صحبت کردن با اعضای خانواده برای مطرح کردن ایده هایشان در مورد حل مشکل می تواند احساس مفید بودن را در آنها ایجاد کند.

از مشاوره خانواده به عنوان یک مبنایی برای ایجاد یک استراتژی مثبت در مورد حرکت کردن خانواده به سمت جلو استفاده کنید.

معمولا در حل کردن یک مشکل، عملکرد چند ذهن بهتر از عملکرد یک ذهن می باشد.

نباید هیچ یک از اعضای خانواده یک حالت برتری در بحث ها داشته باشند و نباید هیچ نوع عصبانیت و اسم گذاری وجود داشته باشد.

4. یک نامه ای به اعضای خانواده بنویسید.

هر چند که به نظر می رسد ارتباط الکترونیکی در اغلب مواقع مختصر و غیر شخصی باشند، ولی یک نامه صمیمی و دست نوشت می تواند یک ابزار مناسب برای رفع کردن مشکلات بسیار سخت باشد.

مزیت روش دست نویسی عبارت از این است که شخصی تر می باشد.

این کار نشان می دهد که شما نگرانی و تفکر خودتان را از طریق نامه ابراز می کنید و این شرایط منجر به صمیمی تر شدن رابطه شما خواهد شد.

این کار به سایر اعضای خانواده نشان خواهد داد که شما تمام تلاشتان را برای بهبود رابطه انجام می دهید.

شما از طریق نامه می توانید احساس و دلیل خودتان را برای حل کردن مشکل خانوادگی نشان بدهید.

سعی کنید که در نامه های خودتان به جای کلمه “شما” بیشتر از کلمه “من” استفاده کند تا نظر خودتان را بیان کنید و هیچ شخص دیگری را سرزنش نکنید.

توضیح بدهید که این مشکل چه تاثیری بر روی شما دارد؛ همچنین توضیح بدهید که به چه نحوی می خواهید این مشکل حل شود و دلیل این راه حل خودتان را هم توضیح دهید.

5. مشکل خانوادگی ایجاد شده توسط یک کودک را حل کنید.

در برخی مواقع علت ایجاد مشکلات خانوادگی، کودک شما می باشد؛ ممکن است که رفتارهای این کودک از روی بی احترامی باشد، با برادران یا خواهران خودش جر و بحث کند، یا وظایف خودش را انجام ندهد.

در صورتی که کودک شما خیلی کوچک باشد، شاید بخواهید که برخورد شما با این مشکل یک برخورد متفاوتی باشد.

این مشکل را به کودک خودتان بیان کنید.

مشکل موجود را کاملا صریح توضیح دهید.

ممکن است شما بگویید که “ما متوجه شدیم که شما به راحتی نمی توانید از خواب بیدار شوید و این باعث شده است که بارها با تاخیر به مدرسه بروید.

این مشکلی است که ما باید آن را حل کنیم.”

با عصبانیت برخورد نکنید. به جای اینکار از کودک بخواهید که در حل کردن مشکل به شما کمک کند.

پیشنهاد بدهید که کودکتان به کمک شما، یک راه حلی را برای مشکل موجود ارائه دهد.

در صورتی که کودک در حل کردن مشکل موجود پیشرفت داشته باشد، وی را تشویق کنید.

سعی کنید که علل واقعی مشکل را پیدا کنید. برای مثال، آیا کودک شما به دلیل استفاده کردن از رسانه های اجتماعی، در بیدار شدن از خواب مشکل دارد؟

هیچ محدودیتی را در مورد کارهای دلخواه فرزندتان اعمال نکنید.

کودک خودتان را مطلع کنید که شما او را دوست دارید و به دلیل مهم بودن کودک برای شما و اینکه می خواهید شرایط بهتری برای وی پیش بیاید، می خواهید که مشکل موجود را حل کنید.

رفع کردن مشکلات خانوادگی

1. یک سری محدودیت هایی تعیین کنید.

اگر اعضای خانواده شما افراد ناخوشایندی باشند و یک سری ضررهایی به شما بزنند یا در زندگی شما دخالت کنند، در این صورت مشخص کردن یک سری مرزها و محدودیت ها هیچ نوع ایرادی نخواهد داشت.

در واقع این روش یک روش مفید و موثری خواهد بود.

سوالی که باید از خودتان بپرسید عبارت از این مورد می باشد که آیا اعضای خانواده یک تاثیر منفی بر روی زندگی شما دارند، از نظر عاطفی شما را اذیت می کنند، از نظر مالی به شما زیان می رسانند، شخصیت شما را تخریب می کند یا یک سری رفتارهای منفی دیگری دارند.

شما این حق را دارید که به منظور محافظت از خودتان، یک سری مرزها و محدودیت هایی را مشخص کنید.

برای مثال ممکن است که شما به دلیل یکی از اتفاقات صورت گرفته برای خانواده تان، همچنان یک دید منفی نسبت به یکی از اعضای خانواده داشته باشید، ولی به صورت احترام آمیز با وی برخورد کنید.

با این وجود، ممکن است تصمیم بگیرید که هیچ وقت به صورت رو در رو با وی برخوردی نداشته باشید یا هیچ وقت به وی پول قرض ندهید.

انجام دادن این کارها جزء حقوق شما می باشد.

مرزهای خودتان را به صورت صمیمانه و دوستانه به اعضای خانواده بیان کنید.

با این وجود، مصمم و قاطع باشید. شاید به دلیل دعواهای مکرر در حین مواجه شدن با یکی از اعضای خانواده، نتوانید که بیش از این در آن محیط خانگی باقی بمانید؛

بنابراین می توانید در یک هتل نزدیک اقامت کنید.

2. نسبت به زمان برگشت مطلع باشید.

یک سری از مشکلات خانوادگی وجود دارند که به راحتی قابل حل نمی باشند.

همچنین حل کردن یک سری موارد دیگری از مشکلات خانوادگی زمان بر می باشند.

شاید به این نتیجه برسید که بهترین راه حل ممکن برای شما عبارت از قطع رابطه با یکی از اعضای خانواده می باشد و مجبور باشید که ناراحتی ایجاد شده را تحمل کنید.

برخی از مشکلات خانوادگی، همانند ناراحی مربوط به از دست دادن عشق یا عدم توانایی والدین برای پذیرفتن شما به دلیل شخصیتی که دارید، ممکن است هیچ راه حلی نداشته باشند.

شاید شما نیاز به پذیرش این موضوع داشته باشید که تمامی تلاشتان را برای ارتباط برقرار کردن با خانواده خودتان انجام داده اید، ولی هیچ کدام از آنها فایده ای نداشته اند.

شاید نیاز باشد که از حل کردن این مشکل صرف نظر کنید و سعی کنید که بهترین زندگی ممکن را برای خودتان ایجاد کنید.

هر چند که چنین موقعیت هایی بیشتر شخصی می باشند، ولی در صورتی که مشکل خانوادگی شامل سوء استفاده (هم سوء استفاده فیزیکی و هم سوء استفاده جنسی) باشد، باید بیرون انداختن فرد ایجاد کننده مشکل را به عنوان یک راه حل در نظر بگیرید.

نباید هیچ نوع سوء استفاده ای پذیرفته شود، چه در صورتی که شما چنین کاری انجام بدهید و چه در صورتی که یک فرد دیگری آن را انجام بدهد.

همچنین موقعیت های مربوط به سوء استفاده باید به پلیس یا خدمات محافظت از کودک گزارش شوند.

مشکلات جدی مربوط به سوء استفاده از مواد که بر روی زندگی شما تاثیر گذار هستند، می تواند یک دلیل دیگری برای بیرون انداختن یک فرد از خانه باشد.

شاید شما بخواهید که به این فرد کمک کنید، ولی در صورتی که وی کمک های ارائه شده را رد کند، می توانید رابطه خودتان را با وی قطع کنید تا به یک آرامش ذهنی دست پیدا کنید.

3. مراجعه کردن به مشاوره.

این مورد در رابطه با همه افراد مصداق ندارد، ولی یک سری از مشکلات خانوادگی آنقدر عمیق و ناخوشایند می باشند که فقط می توانند به کمک یک متخصص حل شوند.

در صورتی که سایر اقدامات صورت گرفته هیچ نتیجه ای نداشته باشند، این روش می تواند یک روش مناسبی باشد؛

هیچ دلیل ندارد که شما به خاطر درخواست کمک، احساس خجالت زدگی داشته باشید.

در صورتی که فرد مورد نظر به مشاوره مراجعه نکند، شاید نیاز باشد که خود شما به مشاوره مراجعه کنید.

یک درمانگر متخصص می تواند به شما کمک کند تا نحوه انجام دادن یک برخورد مناسب با چنین فردی و همچنین نحوه رفع کردن چنین مشکلی را یاد بگیرید.

همچنین مطالعه کتاب های نوشته در مورد روابط و ملحق شدن به یک گروه حمایتی می تواند برای برخی افراد مفید باشد.

در صورتی که مشکل خانوادگی ریشه در مشکلاتی همانند بیماری روانی یا سوء مصرف مواد توسط شما یا یکی دیگر از اعضایی خانواده داشته باشد، شاید مراجعه به متخصص تنها روش ممکن برای دستیابی به یک راه حل مناسب باشد.

همچنین ممکن است یک سری از مشکلات آنقدر ساده باشند که خود شما هم بتوانید آنها را حل کنید.

یک مشاور از طریق گوش دادن بی طرفانه و هدفمند به مشکل مطرح شده می تواند به شما کمک کنید.

ممکن است که متخصص یک سری پیشنهاداتی را ارائه دهد که شما در مورد آنها فکر نکرده باشید یا جنبه های خاصی از مشکل را بیان کند که شما به دلیل درگیر بودن در آن، هیچ وقت متوجه آنها نشده باشید.

منبع: کانون مشاوران ایران

نحوه متقاعد کردن یک خانواده گسترده برای پذیرفتن یک بچه ی به دنیا آمده از زن صیغه ایتان (در متن انگلیسی: بچه ی به دنیا آمده از رابطه های جنسی خارج از رابطه زناشویی یا زنا)

شاید اخیرا متوجه شده باشید که یک بچه ای دارید که در نتیجه حامله شدن زن صیغه ایتان و به صورت ناخواسته به دنیا آمده است.

در صورتی که به دلیل رابطه ای خارج از رابطه زناشویی با همسرتان بچه دار شوید، احتمالا خانواده شما این بچه را نخواهند پذیرفت.

این نوع برخورد می تواند ریشه در ارزشهای مذهبی یا فرهنگی داشته باشد، ولی صرف نظر از هر دلیلی که دارد، می تواند به زیان شما و بچه تان باشد.

شاید بخواهید که خانواده تان را به پذیرش بچه تان متقاعد کنید؛ در این صورت روش مورد استفاده شما بستگی به موقعیت خودتان خواهد داشت.

به منظور اینکه خانواده تان را برای پذیرش بچه تان متقاعد کنید، باید با آنها صحبت کنید و به تدریج بچه تان را به آنها معرفی کنید و سعی کنید که یک رابطه ای مابین آنها ایجاد کنید.

با این وجود، سعی کنید که هیچ انتظاری نداشته باشید، چرا که نمی دانید چه اتفاقی خواهد افتاد.

روش یک – ارتباط برقرار کردن در مورد مشکل ایجاد شده

1. در گروه های کوچک با عضای خانواده تان صحبت کنید.

به جای اینکه با کل خانواده تان به صورت یکجا صحبت کنید، سعی کنید که به صورت انفرادی یا در قالب گروه های کوچکتر با آنها صحبت کنید.

این مورد راحت تر از صحبت کردن با کل اعضای خانواده به صورت یکجا می باشد.

ممکن است بتوانید برخی از اعضای خانواده تان را برای پذیرش بچه تان متقاعد کنید، ولی برخی از آنها با درخواست شما مخالفت خواهند کرد.

باید بدون حضور بچه تان با خانواده تان صحبت کنید. این کار به شما و خانواده تان کمک خواهد کرد تا بتوانید بدون هیچ نوع عامل حواس پرت کننده، بر روی مشکل موجود متمرکز شوید.

در صورتی که ناراحت شوید، بچه تان شاهد ناراحتی تان نخواهد بود.

2. یک زمانی را برای صحبت کردن با خانواده گسترده تان مشخص کنید.

هر چند ممکن است که شما تمایلی به این کار نداشته باشید، ولی باید به همراه اعضای خانواده گسترده تان در یک جا جمع شوید و با آنها صحبت کنید.

به خانواده تان توضیح دهید که به دلیل اینکه می خواهید بچه تان در زندگی شما حضور داشته باشند، می خواهید در رابطه با آنها صحبت کنید.

سعی کنید که در ابتدا با افرادی از خانواده صحبت کنید که به نظر شما تمایل بیشتری برای موافقت با درخواست شما دارند.

در این صورت قبل از صحبت کردن با افرادی که احتمال می دهید با درخواستتان موافقت نخواهند کرد، خواهید توانست موافقت یک سری از افراد خانواده راجلب کنید.

زمانیکه می خواهد در مورد شروع رابطه تان با بچه تان با خانواده گسترده تان صحبت کنید، باید این کار را به صورت تنها انجام دهید. بچه تان نباید در کنار شما حضور داشته باشد.

به جای داشتن حالت خصومت، سعی کنید که یک حالت طبیعی و دوستانه داشته باشید.

باید همواره این نکته را به یاد داشته باشید که هدف از این بحث، عبارت از پذیرفته شدن بچه تان توسط خانواده تان می باشد.

می توانید به آنها بگویید که “من می خواهم در مورد بچه ام با شما صحبت کنم. آیا می توانیم با هم ملاقات داشته باشیم؟”

در صورتی که آنها نسبت به وجود داشتن بچه تان مطلع نباشند، می توانید بگویید که “من می خواهم در مورد یک موضوعی با شما صحبت کنم. ممکن است این بحث یک بحث سختی باشد.”

3. دیدگاه خودتان را به صورت آرام بیان کنید.

زمانیکه با خانواده گسترده تان صحبت می کنید، باید موقعیت و احساسات خودتان را بیان کنید. ممکن است که شما دارای موقعیت های مختلفی باشید.

شاید خانواده تان از قبل در مورد بچه تان مطلع بوده است، شاید اخیرا متوجه وجود داشتن بچه تان شده باشید، یا بچه ای که از خانواده تان مخفی کرده بودید را می خواهید به خانواده تان معرفی کنید.

صرفنظر از هر موقعیتی که در آن قرار دارید، به خانواده تان بگویید که به دلیل اینکه خانواده تان هستند، اهمیت زیادی برای آنها قائل هستید و از آنها انتظار دارید که بچه تان را بشناسند و به عنوان عضوی از خانواده قبول کنند.

در صورتی که برای اولین بار بخواهید در مورد بچه تان با خانواده تان صحبت کنید، می توانید بگویید که “من می دانم که شاید با این موضوع موافق نباشید، ولی من بچه ای دارم که در نتیجه یک رابطه ای خارج از رابطه ازدواجی به دنیا آمده است.

من از شما می خواهم که او را به عنوان بخشی از زندگی تان بپذیرید.”

در شرایطی که اخیرا متوجه وجود داشتن بچه تان شوید، می توانید بگویید که “من اخیرا متوجه شده ام که یک بچه ای دارم.

من می دانم که این بچه مربوط به خارج از رابطه ازدواجی ام است، ولی من می خواهم که بخشی از زندگی بچه ام باشم و دوست دارم که شما هم بخشی از زندگیش باشید.”

ممکن است بخواهید دلیل وجود داشتن این بچه را توضیح دهید. برای مثال شاید امکان ازدواج یا تمایل به ازدواج نداشته اید یا از نظر قانونی نمی توانستید ازدواج کنید.

می توانید توضیح بدهید که تا چند وقت اخیر نسبت به وجود این بچه اطلاعی نداشته اید.

در صورتی که بتوانید به راحتی این موضوع را به اطلاع خانواده تان برسانید، در این صورت می توانید بگویید که “من خودم مطلع هستم که به دلیل آگاهی یافتن از وجود یک بچه ای یک مقدار شوک زده هستم، به همین دلیل درک می کنم که این موضوع برای شما هم سخت باشد.”

به خانواده تان بگویید که در صورتی که بچه تان را قبول نکنند، از دست آنها ناراحت خواهید شد.

شما به عنوان یک خانواده می توانید در کنار بچه تان باشید و با وی رابطه داشته باشید، ولی در صورتی که خانواده تان این بچه را نپذیرند، چنین امکانی وجود نخواهد داشت.

این صورت می توانید بگویید که “من مطلع هستم که از نظر ارزشهای شما این مورد یک مورد سختی است، ولی از شما می خواهم با بچه ام آشنا شوید – بچه ای که هیچ کار اشتباهی نکرده است و هیچ گناهی ندارد.”

4. بچه را برای آنها توصیف کنید.

در طول بحث، در مورد بچه تان با آنها صحبت کنید. تصاویر یا ویدئوهای بچه تان را به آنها نشان دهید.

در برخی مواقع، برخی از اعضای خانواده که با درخواست شما مخالفت می کنند، فقط این بچه را به عنوان حاصل یک رابطه غیرازدواجی در نظر می گیرند.

در صورتی که این افراد بچه را به عنوان یک انسان در نظر بگیرند، شاید با درخواست شما موافقت کنند.

می توانید به این فرد بگویید “بچه من یک بچه دوست داشتنی و فوق العاده ای است. شما فرد خوش شانسی هستید که در زندگی این فرد حضور خواهید داشت. این بی انصافی خواهد بود که او را نبینید.”

در صورتی که اخیرا متوجه وجود داشتن بچه تان شده باشید، می توانید بگویید که “من در مورد بچه ام هیجان زده هستم. این بچه شیرین، دوست داشتنی و فوق العاده است. این بچه منجر به هیجان زده شدن من و خانواده ام شده است.”

5. به نظرات آنها گوش دهید.

بخشی از داشتن یک مکالمه سخت، عبارت از گوش دادن به نظرات طرف مقابل می باشد.

از آنها بپرسید که چرا چنین نظری دارند. بعد از آنکه آنها موقعیت خودشان را توضیح بدهند، به آنها بگویید که درکشان می کنید، ولی می خواهید که همچنان با آنها رابطه داشته باشید.

برای مثال می توانید بگویید “من مطلع هستم که بچه ام را نپذیرفته اید. به نظر شما احترام می گذارم. با این وجود، این اتفاق مربوط به گذشته است.

من یک انسان هستم و بچه ام هم یک انسان است. ما دوست داریم که همراه با احترام با ما برخورد شود و در زندگی شما حضور داشته باشیم.”

6. در رابطه با این موضوع با یکی از افراد قابل اعتماد خانواده تان صحبت کنید.

در صورتی که برای صحبت کردن با خانواده تان به کمک نیاز داشته باشید، می توانید از یک میانجی خارجی استفاده کنید. این فرد می تواند هر دو طرف را نصیحت کند.

این افراد می توانند یک سری روش هایی برای نزدیک شدن شما به اعضای خانواده تان پیدا کنند و در عین حال به اعضای مردد خانواده کمک کنند که دیدگاهشان را تغییر دهند.

باید از خانواده تان بپرسید که آیا آنها با وساطت یک فرد خارج از خانواده برای رفع مشکل موجود موافق هستند یا نه.

می توانید به آنها بگویید که “من معتقدم که یک نصیحت از خارج می تواند برای موقعیت ما مناسب باشد. آیا تمایل دارید یک فردی به رفع مشکل ما کمک کند؟”

در صورتی که اعضای خانواده تان به دلایل مذهبی با درخواست شما مخالفت کنند، در این صورت یک پیشوای روحانی یا یک رهبر مذهبی دیگری می تواند به رفع مشکل شما کمک کند.

در این صورت ابتدا باید با رهبر مذهبی خودتان صحبت کنید تا موقعیت خودتان را توضیح دهید و مشخص کنید که به چه نحوی می تواند به شما کمک کند.

می توانید به خانواده تان بگویید که “من مطلع هستم که به دلیل به دنیا آمدن این بچه در نتیجه یک رابطه ای خارج از رابطه جنسی با پذیرش آن مخالفت می کنید.

از شما درخواست می کنم که برای رفع این مشکل به پیش یک پیشوای روحانی برویم تا در مورد این مسئله ما را راهنمایی کند.”

مشاوره خانواده هم می تواند به شما کمک کند؛ در صورتی که اعضای خانواده تان تمایل داشته باشند، می توانید به همراه هم به مشاوره مراجعه کنید.

روش دو – معرفی کردن بچه تان به خانواده تان

1. یک زمان مناسبی را برای معرفی کردن بچه تان به خانواده تان انتخاب کنید.

زمانیکه می خواهید بچه تان را به خانواده گسترده تان معرفی کنید، باید یک زمان مناسبی را برای این کار در نظر بگیرید.

باید مطمئن شوید که شرایط موجود منجر به تحریک شدن خانواده تان یا ایجاد دیدگاه منفی در آنها در مورد بچه تان نخواهد شد.

برای مثال، در روزی که بچه تان غیر قابل کنترل می باشد، دارای حالت روانی بدی است، یا پرخاشگری می کند، نباید او را به خانواده تان معرفی کنید. همه این موارد تاثیرات منفی خواهند داشت.

اجازه دهید خانواده گسترده تان زمان این معرفی را مشخص کند؛ در این صورت آنها با آمادگی مناسبی در این جلسه حضور خواهند داشت و این جلسه در زمان نامناسبی برگزار نخواهد شد.

2. بچه تان را به صورت یکجا به همه اعضای خانواده تان معرفی نکنید.

زمانیکه می خواهید بچه تان اعضای خانواده گسترده تان را ببیند، سعی کنید این کار را در زمانی انجام دهید که همه اعضای مربوط به خانواده گسترده تان در کنار هم حضور نداشته باشند.

به خانه یکی از افراد بروید و بچه تان را فقط به آنها معرفی کنید. این کار باعث خواهد شد که یک مقداری از فشار موجود بر روی شما و بچه تان کاسته شود.

از طریق مجزا کردن ملاقات های خودتان باعث خواهید شد که اعضای خانواده تااجازه دهید خانواده گسترده تان با بچه تان رابطه داشته باشند یک موضع واحدی در مورد شما نداشته باشند یا همدیگر را برای مخالفت با شما ترغیب نکنند.

برای مثال یک اجتماع خانوادگی نمی تواند مکان مناسبی برای معرفی بچه تان باشد، چرا که کل خانواده شما در آنجا حاضر است.

ممکن است آنها نسبت به شما بی توجه باشند، منجر به تحریک حالت منفی و مخالفت در یکدیگر شود یا پشت سر شما حرف بزنند. زمانیکه آنها تنها هستند، شانس بهتری را برای متقاعد کردنشان خواهید داشت.

3. اجازه دهید خانواده گسترده تان با بچه تان رابطه داشته باشند.

تا زمانی که خانواده تان بچه تان را نبینند، آن را نخواهند پذیرفت. این بدان معناست که باید اجازه دهید بچه تان در کنار خانواده گسترده تان باشد.

هر چقدر که خانواده گسترده تان مدت زمان بیشتری در کنار بچه تان باشد، تمایل بیشتری برای پذیرفتن او خواهند داشت. این افراد در نتیجه آشنا شدن با بچه تان، یک رابطه صمیمی با او خواهند داشت و آن را به عنوان یک عضو جدیدی از خانواده خواهند پذیرفت.

در صورتی که بیش از یک بچه (حاصل از رابطه غیر ازدواجی) داشته باشید و آنها از نظر سنی تفاوت قابل ملاحظه ای با هم داشته باشند، در این صورت باید یکی از بچه ها را معرفی کنید و اجازه بدهید تا یک مدت زمانی بگذرد و بعد از آن بچه دیگرتان را معرفی کنید.

روش سه – تشویق کردن به داشتن یک رابطه

1. برقرار کردن تعاملات منظم.

در مدت زمانیکه تلاش می کنید خانواده گسترده تان را متقاعد به پذیرفتن بچه تان کنید، سعی کنید که یک سری ملاقات های منظمی مابین آنها  ترتیب دهید.

اجازه دهید خانواده تان به بچه تان عات کند تا بتوانید در یک موقعیت مناسبی قرار بگیرید. همچنین این کار می تواند منجر به اعتماد بیشتر خانواده به شما و فرزندتان شود.

به ملاقات آنها بروید و آنها را برای شام خوردن به خانه تان دعوت کنید. سعی کنید که در روزهای تعطیل آنها را ببینید، با هم شام بخورید یا از آنها بخواهید که بچه ها را به پارک ببرند.

بچه تان را تشویق کنید که در فعالیت ها، بازی ها و سایر موارد با بچه ها مشغول شود. در این صورت بچه تان وارد زندگی کودکان خانواده خواهد شد.

در صورتی که خانواده تان بچه تان را نپذیرد یا او را اذیت کند، از طریق نبردن بچه تان به پیش اعضای خانواده تان، از او محافظت کنید. شما نباید بچه تان را به افرادی معرفی کنید که به او بی احترامی کنند و او را ناراحت می کنند.

2. یک سری مکاتباتی با خانواده تان داشته باشید.

از طریق قرار دادن بچه تان در جلوی چشم خانواده تان، به آنها کمک کنید تا به بچه تان عادت کنند. تعامل داشتن با خانواده تان به آنها یادآوری خواهد کرد که بچه تان یک انسان است و باید به او اهمیت دهند.

عکس های مربوط به مدرسه جدید بچه تان را از طریق پست به خانواده تان ارسال کنید یا آنها را در پست های خودتان در شبکه های اجتماعی تگ کنید.

کارت های کریسمس بفرستید و از کودکتان بخواهید که یک کارت کوچکی در پاکت نامه بگذارد.

در صورتی که خانواده تان به بچه تان آسیب بزند یا رفتار نامناسبی با او داشته باشد، در این صورت نباید هیچ چیزی به آنها بفرستید و نباید فرزندتان را ترغیب کنید که یک چیزی را برای آنها درست کند.

3. صبور باشید.

در زمانیکه می خواهید خانواده تان را برای پذیرفتن بچه تان متقاعد کنید، باید صبور باشید. زمان بدهید تا رابطه شما بهتر شود و خانواده گسترده تان به موقعیت خانوادگی شما عادت کند.

تغییر دادن ذهنیت آنها و به دست آوردن رضایتشان در طول یک شب اتفاق نخواهد افتاد.

4. باید نسبت به زمان مناسب برای دست کشیدن از این تلاش مطلع باشید.

برخی از اعضای خانواده تان در نهایت بچه تان را خواهند پذیرفت. شاید سایر افراد هیچ وقت بچه تان را نپذیرند. باید اولویت اصلی شما عبارت از محافظت از بچه تان باشد.

در صورتی که بعد از تلاش های مکرر شما اعضای خانواده تان بچه تان را قبول نکنند، باید تلاش خودتان را متوقف کنید. باید از خودتان و بچه تان محافظت کنید.

به خصوص در صورتی که اعضای خانواده تان برای خانواده شما مضر باشند، باید از تلاشتان دست بردارید.

برای مثال ممکن است که آنها به بچه تان تهمت بزنند یا یک اسمی بر روی بچه تان بگذارند؛

این مورد اصلا قابل قبول نخواهد بود. نسبت به تلاش هایی که کرده اید، افتخار کنید و برای راحتی خودتان سعی کنید که فقط با دوستان حمایت کننده در ارتباط باشید.

نویسنده: Klare Hesto, LICSW

به روز رسانی شده: 30 سپتامبر 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران