بایگانی دسته ی خانواده

معرفی کردن فرزندتان به یک ناپدری یا نامادری یا حتی نابرادری یا ناخواهری می تواند یک چالش سختی باشد، به خصوص در شرایطی که فرزندتان در برابر این تغییر مقاومت کند.

بنابراین باید در این شرایط با دقت عمل کنید و سعی کنید که شرایط را از دیدگاه فرزندتان هم در نظر بگیرید.

در طول زمان، فرزندتان با شرایط جدید خانوادگی انطباق خواهد یافت و باید امیدوار باشید که افراد جدید را دوست داشته باشد.

بخش یک – در مورد برنامه خودتان برای ازدواج مجدد با فرزندتان صحبت کنید

 1. در مورد اتفاقاتی که در حال افتادن هستند، با فرزندانتان صادق باشید.

هیچ چیزی نمی تواند مانع از رفع مشکلات بالقوه در اثر گذشت زمان شود.

به همین دلیل بهتر است از همان ابتدا با فرزندان خودتان صادق باشید و آنها را از هر نوع تغییر بالقوه محتمل در ساختار خانواده مطلع کنید.

هر چقدر که فرزندانتان اطلاعات بیشتری داشته باشند، آمادگی بهتری برای مقابله با شرایط پیش آمده خواهند داشت.

ایده مربوط به داشتن خویشاوندان جدید را با فرزندانتان در میان بگذارید.

در این صورت خواهید توانست یک معیاری از واکنش و احساس آنها در قبال داشتن یک ناپدری، نامادری، نابرادری یا ناخواهری در زمان های بعدی داشته باشید.

یک بحث آزادی با بچه خودتان داشته باشید. سعی کنید که یک ارتباط باز و منظمی با او ایجاد کنید. این کارتان باعث خواهد شد که آنها در مورد نگرانی ها یا شرایطی که ممکن است داشته باشند، به صورت صریح با شما صحبت کنند.

2. در زمانیکه می خواهید برنامه های خودتان را به اطلاع فرزندتان برسانید، یک سری موارد خاصی را در نظر داشته باشید.

معمولا هیچ نوع زمان ایده آلی برای صحبت کردن در مورد برنامه تان در رابطه با ازدواج مجدد وجود نخواهد داشت.

شما باید این کار را تا حد ممکن به صورت تدریجی و با ملایمت و در زمانی که احساس می کنید مناسب است، انجام دهید. یک سری از نکاتی که باید در نظر داشته باشید عبارتند از:

• اعلان آن به صورت غافلگیرانه مناسب نمی باشد. شما باید این موضوع را به صورت آرام و به تدریج به فرزند خودتان اطلاع دهید تا بتوانید زمان مناسبی را برای صحبت کردن با هم و گوش دادن به نظرات یکدیگر داشته باشید.

• قبل از نامزد شدن با همسرتان، بچه های شما باید او را ببینند. در صورتیکه بچه های شما قبلا همسر جدیدتان را دیده باشند، راحت تر خواهند توانست که شرایط جدید را درک کنند.

• یک مکالمه رو در رو با بچه تان یا اختصاص دادن کل روزتان به او می تواند بهترین روش برای گفتن برنامه هایتان باشد. شما می توانید آنها را برای شام خوردن به بیرون ببرید یا کل روز را در بیرون از شهر بگذرانید؛ این کار باعث خواهد شد که یک زمان مناسبی در کنار فرزندتان قرار داشته باشید و بتوانید موقعیت پیش آمده را به آنها توضیح دهید.

3. یک زمانی را برای باهم بودن بچه های بیولوژیکی خودتان و بچه های ناتنی خودتان در نظر داشته باشید.

اجازه بدهید که بچه هایتان به ناپدری یا نامادری و نابرادری ها و ناخواهری های خودشان سر بزنند.

این کار یک بخش مهمی از فرآیند آشنا کردن آنها با یکدیگر می باشد.

ترکیب کردن دو خانواده با یکدیگر یک وظیفه آسانی نیست. یکی از کارهای مهمی که باید انجام دهید عبارت از مشخص کردن یک زمان مناسب برای معرفی کردن بچه هایتان به اعضای آینده خانواده تان است.

هر چقدر که بچه های خودتان را زودتر از برنامه خودتان برای ازدواج مجدد مطلع کنید (یا در صورت امکان، قبل از ازدواج با همسر جدیدتان این کار را انجام دهید)، می توانید زودتر آنها را با یکدیگر آشنا کنید.

باید این نکته را در نظر داشته باشید که ملاقات اولیه تاثیر زیادی در ذهنیت هر دو طرف خواهد داشت، بنابراین باید یک زمانبندی مناسبی را برای طرفین در نظر بگیرید.

یک مکان جالبی را برای ملاقات آنها انتخاب کنید و آنها را با یکدیگر آشنا کنید. می توانید آنها را به یک پارک موزه محبوبشان ببرید تا بتوانند یک ارتباط مناسبی را با یکدیگر برقرار کنند.

اجازه بدهید که همسر آینده تان برای یک مدت زمانی با بچه هایتان تنها باشد. اجازه بدهید که آنها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از شخصیت های یکدیگر مطلع شوند.

در نهایت بچه هایتان خواهند توانست که یک سری زمینه ها و علایق مشترکی را با ناپدری یا نامادری آینده شان پیدا کنند.

بخش دو – به فرزند خودتان زمان بدهید تا بتواند با شرایط جدید تطابق پیدا کند

1. خودتان را برای مقابله با مشکلاتی که پیش خواهد آمد، آماده کنید.

زمانیکه یک سری افراد جدیدی وارد زندگی شما و فرزندتان شوند، باید به آنها زمان بدهید تا بتوانند با شرایط جدید انطباق پیدا کنند.

یک سری از مشکلات رایجی که ممکن است کودکان در این شرایط جدید تجربه کنند، عبارت خواهند بود از:

• احساس منزوی شدن یا تنها گذاشته شدن.
• احساس این مورد که یک فرد دیگری جایش را گرفته است.
• احساس محدود شدن و دریافت کردن اولتیماتوم.
• بی اعتمادی یا بی احترامی نسبت به اعضای جدید خانواده.
• احساس تحت فشار قرار گرفتن برای پذیرفتن تغییرات، قبل از آنکه خودشان آمادگی لازم را داشته باشند.

2. برای شنیدن نگرانی ها و دغدغه های بچه هایتان، در دسترس آنها قرار داشته باشید.

ترکیب شدن یک خانواده یک مور عاطفی برای بچه ها می باشد.

برای یک لحظه خودتان را به جای فرزندانتان تصور کنید – آیا آنها سوگوار سرپرست فوت شده شان هستند یا به دلیل طلاقی که گرفته اید، او را از دست داده اند و ناراحت هستند؟

به ترس ها و نگرانی های هر یک از بچه های خودتان گوش کنید و در برنامه ایجاد خانواده جدید، احساسات و عواطف آنها را به عنوان موارد اصلی مد نظر داشته باشید.

این انتظار را از بچه تان نداشته باشید که بلافاصله خودش را با شرایط جدید تطبیق دهد یا تغییر ایجاد شده را بپذیرد و او را مجبور نکنید که زندگی جدیدش را دوست داشته باشد؛

بلکه باید به او اجازه دهید که خودش با شرایط جدید تطابق پیدا کند و در یک وضعیت عاطفی بهتری قرار بگیرد.

این مورد را بپذیرید که بچه شما با یک تغییر قابل توجهی مواجه شده است و ممکن است واکنش متفاوتی داشته باشد

– این موضوع را بپذیرید و به صورت آرام او را متقاعد کنید که خانواده ناتنی جدید را بپذیرد و با آنها ارتباط برقرار کند.

3. بچه های خودتان را مجبور نکنید که یک رابطه صمیمی با خانواده ناتنی شان داشته باشند.

به هر یک از بچه های خودتان (بچه های بیولوژیکی و ناتنی) زمان کافی بدهید تا بتوانند با شخصیت های طرف مقابلشان انطباق پیدا کنند.

هر شخصی روش متفاوتی برای مقابله با تغییرات صورت گرفته در زندگیش دارد، بنابراین باید آنها را تنها بگذارید و اجازه دهید که موقعیت را درک کنند.

به احساسات آنها احترام بگذارید و به آنها نشان دهید که همچنان برای شما مهم هستند، دوستشان دارید و از آنها قدردان هستید.

پذیرفتن تغییرات باید به صورت تدریجی صورت بگیرد. آنها را مجبور نکنید یا از آنها انتظار نداشته باشید که سریعا تغییرات ایجاد شده را بپذیرند. این کار فقط منجر به ایجاد مشکلاتی در روابطتان خواهد شد.

4. زمان مناسبی را به فرزندان بیولوژیکی خودتان اختصاص دهید تا روابط شما را بپذیرد.

یک ترس رایجی که کودکان در حین ملحق شدن به یک خانواده ناتنی دارند، این مورد می باشد که والدین بیولوژیکی شان فرزندان ناتنی جدید را بیشتر از خودشان دوست خواهند داشت.

برای نگهداشتن رابطه قوی خودتان با فرزندان بیولوژیکی تان وقت مناسبی بگذارید و یک سری کارهایی را با هم انجام دهید.

از طریق گوش دادن به حرف آنها یا از طریق انجام دادن یک سری کارهای خاصی که دوست دارند، منجر به ایجاد احساس خاص بودن و دوست داشته شدن در آنها شوید.

در صورتیکه بچه شما هنر دوست داشته باشد، سعی کنید که به همراه هم به کلاس هنر بروید یا در صورتیکه بچه تان بازی های ویدئویی دوست داشته باشید، با هم مشغول این بازی شوید. شاید احساس کنید که باید یک رابطه قوی با بچه های ناتنی تان داشته باشید، ولی نباید روابط خودتان با بچه های قبلی تان را فراموش کنید.

5. صبور باشید.

خانواده ناتنی نمی تواند فقط در طول یک شب به یک شکل مناسبی دست پیدا کند. در طول فرآیند تعدیل، هر شخصی با یک سری فراز و نشیب هایی مواجه خواهد شد.

باید صبور بودن را تمرین کنید و سعی کنید که با استفاده از روش های مناسب یک فضای خوبی را در خانواده تان ایجاد کنید.

فرزندان خودتان را مجبور نکنید که بهترین دوستان اعضای خانواده ناتنی جدید باشند، ولی همه آنها را تشویق کنید که به یکدیگر احترام بگذارند و به صورت تیمی با هم همکاری کنند.

هیچ خانواده ای کامل نیست و در صورتیکه بخواهید به صورت اجباری این تفکر را در اعضای خانواده تان ایجاد کنید که خانواده فوق العاده و شادی دارید، باعث خواهید شد که بچه هایتان از شما متنفر شود.

اجازه بدهید که همه چیز به صورت آرام پیش برود؛ همچنین باید یک سری روش های مناسبی را برای ایجاد ارتباط مابین اعضای خانواده جدید پیدا کنید.

6. سعی کنید که یک سری علایق مشترکی پیدا کنید.

همه افراد را به برقراری ارتباط در درون خانواده ناتنی تشویق کنید، ولی قبل از آنکه بچه ها آمادگی لازم را نداشته باشند، آنها را به هیچ کاری مجبور نکنید.

سعی کنید که یک سری مشابهت هایی مابین اعضای خانواده پیدا کنید و آنها را تشویق کنید که این علایق مشترک را با یکدیگر بررسی کنند.

برای مثال، در صورتیکه شما یک دختر بیولوژیکی و یک دختر ناتنی داشته باشید که هر دوشان فوتبال را دوست دارند، کل خانواده ناتنی را به یک مسابقه فوتبال ببرید تا دختران از آن لذت ببرند و بتوانند روابط مابین خودشان را تقویت کنند.

نابرادری ها و ناخواهری های جدید به صورت طبیعی یک نوع احساس رقابتی را مابینشان احساس خواهند کرد، بنابراین نباید آنها را مجبور کنید که بلافاصله با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

به صورت منحصر به فرد، به هر یک از بچه ها توجه کنید و تشابهات مابین بچه ها و فرصت های دوستی موجود را مشخص کنید.

7. اجازه بدهید که هر یک از بچه های بیولوژیکی شما به صورت رو در رو با همسر جدیدتان صحبت کنند.

به هر یک از بچه های خودتان اجازه دهید تا به صورت تنها با همسرتان صحبت کنند.

برخی از بچه ها به سختی می توانند والدین جدید را بپذیرند و نمی توانند شرایط پیش آمده را به صورت مناسبی مدیریت کنند.

شاید سایر فرزندان نگران این موضوع باشند که در نتیجه رابطه برقرار کردن با نامادری یا ناپدری جدید، در واقع به پدر یا مادر اصلیشان خیانت خواهند کرد.

اجازه دهید که روابط مابین بچه هایتان و ناپدری یا نامادریشان به صورت تدریجی شکل بگیرد، ولی آنها را تشویق کنید که در هر زمانیکه تمایل داشته باشند، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و کنار هم باشند.

در صورتیکه فرزندتان در شرایط جدید راحت باشد، او را تشویق کنید که همراه با نامادری یا ناپدری جدیدش به بیرون برود یا به همراه او یک کاری انجام دهد.

این کار می تواند یک مورد ساده ای همانند رفتن به یک پارک یا خوردن یک بستنی باشد، ولی می تواند منجر به رشد رابطه جدید شود و باعث شود که هر دو طرف روابط راحت و مناسبی با یکدیگر برقرار کنند.

8. در صورت امکان، عکس پدر یا مادر بیولوژیکی فرزندانتان را همچنان نگه دارید.

در صورتیکه بچه ها با هر دو والدین بیولوژیکی شان ارتباط داشته باشند، راحت تر خواهند توانست که شرایط جدید را بپذیرند.

این مورد همواره امکان پذیر نمی باشد، ولی هر وقت که فرصت مناسبی پیش بیاید، یک ترتیبی بدهید که بچه تان با هر دو سرپرست خودش در ارتباط باشد.

اجازه دهید که سرپرست دیگر فرزندتان در اتفاقات مهم، همانند تک نوازی و فارغ التحصیلی فرزندش حضور داشته باشد و همچنین به صورت منظم با فرزندش ملاقات داشته  باشد و در برخی مواقع بتواند بچه تان را در پیش خودش نگه دارد.

بچه خودتان را مطمئن کنید که ناپدری یا نامادری جدیدش نمی خواهد جای پدر یا مادر قبلیش را بگیرد، ولی می تواند به عنوان یک فرد دیگری او را دوست داشته باشد.

در صورتیکه در مورد بچه، مسئولیت مشترکی با یک سرپرست دیگری داشته باشید، سعی کنید که اطلاعات مربوط به کودک را به صورت منظمی در یک جا ثبت کنید و آن را به روز کنید تا هر دو طرف اطلاعات یکسان و کاملی در مورد بچه داشته باشند.

بخش سه – ایجاد یک خانواده دارای روابط محکم با یکدیگر

1. جلسات خانوادگی منظمی داشته باشید.

به صحبت های هر یک از اعضای خانواده گوش دهید و این اطمینان را به بچه ها بدهید که حرف هایشان برای شما اهمیت زیادی دارد.

داشتن جلسات خانوادگی منظم باعث می شود که یک محیط مناسبی برای بحث کردن در مورد پیشرفت و مشکلات ایجاد شود و بتوانید به عنوان یک تیم در حل مشکلات همکاری کنید.

این اطمینان را ایجاد کنید که احساسات و نظرات همه بچه ها شنیده می شوند تا این احساس ایجاد نشود که به یک فردی بیش از حد توجه می شود و فرد دیگری نادیده گرفته می شود؛

این شرایط به راحتی می توانند در خانواده ترکیب شده صورت بگیرند.

بچه ها را به داشتن یک ارتباط باز و آزاد تشویق کنید و سعی کنید یک محیط حمایتی ایجاد کنید که در آن هر یک از بچه های بتوانند احساسات خودشان را بیان کنند.

2. به همراه یکدیگر، یک سری قوانینی برای کل خانواده مشخص کنید.

به عنوان یک خانواده، یک لیست از قواعد خانواده را تهیه کنید و آن را در یک مکان مناسبی قرار دهید.

صحبت کردن در مورد قوانین به عنوان یک خانواده جدید باعث می شود که نظر همه افراد در مورد قوانین شنیده شود و همه آنها متعهد به رعایت کردن آن باشند.

کودکانی که پس زمینه های متفاوتی دارند و در محیط های متفاوتی رشد کرده اند، دیدگاه متفاوتی نسبت به قوانین خواهد داشت؛ بنابراین سعی کنید یک موقعیت میانی ایجاد کنید که همه طرفین در مورد آن توافق داشته باشند.

3. ایجاد نقش برای هر یک از والدین.

یک محیط ایمنی برای خانواده جدیدتان ایجاد کنید و برای ناپدری و نامادری یک نقشی مشخص کنید. باید مطلع باشید که ممکن است واکنش فرزند ناتنی شما در مورد دستورالعمل ها و مقررات، نسبت به واکنش فرزند بیولوژیکتان متفاوت باشد.

در ابتدا بهتر است که به عنوان نظم دهنده اصلی بر روی بچه هایتان کنترل داشته باشید و نگذارید که یک حالت خصومت مابین آنها ایجاد شود.

بهتر است که ناپدری یا نامادری، حداقل در ابتدا نقش یک دوست یا مشاور را داشته باشد، تا بتواند یک رابطه قوی با بچه شما داشته باشد.

4. زمان های مناسبی را برای جمع شدن کل خانواده در نظر بگیرید.

از طریق وضع کردن یک سری کارهای روتین، یک رابطه مناسبی را مابین اعضای مختلف خانواده ایجاد کنید. یک سری از فعالیت های سرگرم کننده ای که می توانند منجر به ایجاد رابطه مابین افراد مختلف خانواده شوند، عبارتند از:

• داشتن یک شب فیلم در جمعه به همراه کل خانواده
• با هم صبحانه خوردن در آخر هفته ها
• داشتن یک شام خانوادگی به همراه هم
• با هم رفتن به هاکی یا دوچرخه سواری به صورت ماهانه
• با هم رفتن به تعطیلات تابستانی به صورت سالیانه

5. ایجاد رسومات جدید به همراه یکدیگر.

یک سری فرصت هایی برای تمامی اعضای خانواده ترکیب شده ایجاد کنید تا به صورت فعال با هم مشارکت کنند و در نتیجه آن همه بچه ها احساس خوشایند و احساس پذیرفته شدن داشته باشند.

اکثر خانواده های ترکیب شده جدید با هم به تعطیلات می روند تا زندگی جدید خودشان را جشن بگیرند. این مورد می تواند برای برخی از خانواده ها مفید باشد.

ولی عامل کلیدی و مهم برای دستیابی به این هدف عبارت از ایجاد یک سری موارد روتین و مراسمات در زندگی روزمره می باشد، نه اینکه فقط در تعطیلات چنین مراسمات یا کارهای روتینی وجود داشته باشند.

یک رسم یا فعالیتی را انتخاب کنید که برای خانواده شما مناسب باشد؛ مواردی همانند بازی هفتگی یا شب های ورزشی، خوردن غذای خاص در هر هفته یا یک سفر ماهیانه به باغ وحش و دنبال کردن آنها.

همچنین مشارکت دادن بچه ها در حین تصمیم گیری در مورد فعالیت به او کمک خواهد کرد تا خودش را به خوبی با این تغییر جدید انطباق دهد.

فعالیت های خانوادگی منظم باعث می شوند که بچه های شما یک برنامه ای برای آینده داشته باشند و خودشان را به عنوان یک بخشی از یک مورد بزرگتر در نظر بگیرند.

همچنین این کار منجر به ایجاد یک محیط جالبی برای کل اعضای خانواده می شود تا بتوانند به صورت اتفاقی با هم ارتباط برقرار کنند.

6. سعی کنید که بچه های بیولوژیکی خودتان را هم در مراسمات شرکت دهید.

در شرایط جدیدی که یک خانواده جدیدی دارید، نباید نسبت به تعطیلات مذهبی و مراسمات خاصی که قبلا با بچه های بیولوژیک خودتان داشته اید، بی توجه باشید؛

سعی کنید که بچه تان در مراسمات برگزار شده در خانواده جدید، در کنارتان حضور داشته باشد و نباید نسبت به حضور او بی تفاوت باشید.

کودکان پایداری و همسانی را دوست دارند و در صورتیکه یکی از رسومات مربوط به زندگی گذشته همچنان وجود داشته باشد، نه تنها راحتی و رفاه گذشته به آنها یادآوری خواهد شد، بلکه همچنین رابطه مابین شما و بچه تان هم قوی تر خواهد شد.

در صورتیکه شما و بچه تان همواره در کریسمس یا سایر عیدها، به همراه هم کلوچه های شیرین پخته شده می خوردید، حتی بعد از محلق شدن به خانواده ناتنی هم سعی کنید که این رسم و عادت را حفظ کنید.

توصیه:

• انطباق پیدا کردن با یک خانواده ناتنی برای هر فردی سخت است. باید این کار را به صورت تدریجی انجام دهید و به حرف های بچه هایتان گوش دهید تا به آرامی بتوانند خودشان را با تغییر جدید انطباق بدهند. شما و بچه تان با در اختیار داشتن زمان مناسب و یک مقدار عشق، می توانید از زندگی که با خانواده ترکیب شده جدیدتان دارید، لذت ببرید.

به روز رسانی شده در: 29 مارچ 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

در صورتیکه یکی از اعضای خانواده شما در بیمارستان بستری باشد، یا فرد تامین کننده هزینه های خانواده شغلش را از دست داده باشد .

یا اینکه اختلاف و دعوای خانوادگی شما به یک سطحی فراتر از سطح مورد انتظار شما رسیده باشد، دچار یک بحران خانوادگی خواهید شد که هیچ شخصی دوست نخواهد داشت آن را تحمل کند.

با این وجود یک سری روش هایی برای مقابله با این شرایط وجود دارند و همچنین یک سری روش های برای رفع این شرایط قابل استفاده هستند.

این مقاله به شما کمک می کند تا خودتان را با این شرایط انطباق بدهید و با پشت سر گذاشتن بحران خانوادگی به زندگی خودتان ادامه دهید.

مراحل:

1. این مورد را بپذیرید که ممکن است در برخی شرایط یکی از افراد در خانه نباشند؛

مثلا می تواند در بیمارستان بستری باشد یا اینکه فوت شده باشد.

این شرایط می تواند سخت باشد، به خصوص در صورتیکه روش قبلی شما برای مقابله با مشکلات، عبارت از بی توجهی به مشکل باشد ولی به منظور بهبود شرایط باید در ابتدا شرایط ایجاد شده را قبول کنید.

این نکته را فراموش نکنید که داغداری و غمگینی هیچ اشکالی ندارد، ولی نباید در مشکل غرق شوید. موارد اتفاق افتاده را بپذیرید، ولی در طول کل روز افسرده نباشید و احساس تاسف نداشته باشید.

2. قدرتی که در این شرایط دارید را تحلیل کنید.

مشخص کنید که برای رفع مشکل پیش آمده چه کارهایی می توانید انجام دهید. با خودتان کاملا صادق باشید.

حتی در برخی مواقع به منظور آرامتر کردن خودتان، می توانید یک سری ایده های خنده داری را مطرح کنید (من می توانم یک جنی را احضار کنم که می تواند او را معالجه کند و به خانه برگرداند).

مواردی که نمی توانید انجام بدهید را بپذیرید. همچنین در مورد آن با خودتان صادق باشید. شما یک فرد کاملی نیستید و این شرایط پیش آمده کاملا عادی است.

3. کارهایی که می توانید انجام دهید را بررسی کنید و مشخص کنید که کدام یک از آنها منطقی هستند.

محدودیت های زمانی، پولی و مکانی را در نظر بگیرید.

در مورد کارهایی که می خواهید انجام دهید، فکر کنید.

موارد مورد نیاز برای هر مرحله، شامل افراد و لوازم، را در نظر داشته باشید.

4. در مورد کارهایی که می توانید انجام دهید، یک برنامه مشخصی داشته باشید.

قوانین این برنامه باید همانند قوانینی باشند که برای دستیابی به هدف وجود دارند.

زمان، مکان، نحوه، موارد و حتی دلیل موجود را به صورت صریح مشخص کنید.

این برنامه را با سایر افراد مورد اعتماد و افرادی که می توانند کمک کنند، به اشتراک بگذارید.

5. نقشه را دنبال کنید.

برای دستیابی به هدف تلاش کنید؛ در هر زمانی باید یک مرحله مشخصی را انجام دهید.

تغییرات و تعدیل های ضروری در مورد نقشه تان را بپذیرید؛ چه از طریق حذف کردن برخی مراحل یا اضافه کردن مراحل جدید.

6. در حین نیاز داشتن درخواست کمک کنید.

در صورتیکه با والدین یا برادر یا خواهرتان رابطه خوبی داشته باشید، از آنها درخواست کمک کنید.

از دوستانتان بخواهید که در موقع نیاز به شما کمک کنند.

برای دریافت حمایتی که نیاز دارید، بازی های ویدئویی، مواد مخدر، غذا یا سایر اعتیادهای ناسالم را مورد استفاده قرار ندهید. این موارد منجر به ایجاد مشکلات مداومی خواهند شد و احتمالا به دلیل این کاری که کرده اید، بعدا پیشمان خواهید شد.

7. یک زمان مناسبی را برای غمگین بودن و سوگواری در نظر بگیرید.

زمان و تعداد دفعات این کار می تواند متغیر باشد.

خودتان را مضمحل نکنید.

8. به سایر اعضای خانواده تان دلداری دهید و به آنها کمک کنید تا از این شرایط خارج شوند.

این مورد کمک قابل توجهی به آنها خواهد کرد، به خصوص در صورتیکه آنها کوچکتر از شما باشند.

همچنین این کار به خود شما هم می تواند کمک کند.

9. به منظور نشان دادن صدمه ای که دیده اید، روزنامه نویسی کنید یا یک سری کارهای هنری دیگری بسازید.

این کار به شما کمک خواهد کرد تا صدمه صورت گرفته را بدون دچار شدن به افسردگی، یادآوری کنید.

کارهای هنری و روزنامه نویسی شما بعد از پشت سر گذاشتن بحران خانوادگی، ارزش بسیار زیادی خواهند داشت.

10. در صورتیکه برخی افراد با هم جر و بحث کنند، به هیچ وجه از طرف خاصی جانبداری نکنید.

این کارتان باعث خواهد شد که یک طرف احساس ناراحتی کند و از پیش شما برود و طرف مقابل احساس قدردانی شدن و درک شدن داشته باشد.

در صورتیکه خودتان در رابطه با موضوع مورد بحث یک عقیده خاصی داشته باشید، بی طرف بودن برایتان سخت خواهد بود.

سعی کنید که عقاید و نظرات خودتان را به نحوی بروز دهید که نشان دهنده دوست داشتن یک طرف خاصی نباشند.

11. مواردی که اتفاق افتاده است را به عنوان موارد اتفاق افتاده (یا در حال وقوع) در نظر بگیرید و آن را فراموش کنید.

در صورت لزوم شرایط زندگی خودتان را با شرایط جدید انطباق دهید، ولی اجازه ندهید که صدمه ایجاد شده به صورت کاملی بر روی زندگی شما تاثیرگذار باشد.

در صورتیکه نامه نوشتن به شما کمک می کند، می توانید به اعضای خانواده تان که از شما دور شده اند یا فوت شده اند، یک نامه ای بنویسید.

توصیه ها:

• باید همواره این نکته را به یاد داشته باشید که اقدامات شما بر روی سایر افراد تاثیر می گذارد.
• سعی کنید که یک حالت ظاهری خوبی داشته باشید، ولی شرایط واقعی خودتان را به دوستان صمیمیتان نشان دهید.
• در صورتیکه موافقت شود که جزئیات مربوط به بحران خانوادگی به صورت یک راز نگه داشته شوند، قبل از گفتن این موارد به دوستان صمیمی خودتان، از والدینتان اجازه بگیرید. از بهترین دوستان خودتان قول بگیرید که این موارد را به سایر افراد اطلاع ندهند.

هشدارها:

• هیچ شخصی را سرزنش نکنید. فردی که شما او را به عنوان عامل ایجاد بحران می دانید، احتمالا خودش هم چنین احساسی داشته باشد و احساس گناه بکند.
• این برداشت را نداشته باشید که گفتن این بحران به یک فرد دیگری، نشان دهنده ضعیف شما می باشد. این مورد واقعیت ندارد. هر شخصی به یک محرم اسرار و رازدار نیاز دارد.

به روز رسانی شده در: 26 سپتامبر 2018 ,ترجمه : کانون مشاوران ایران

خانواده های ناخوانده (دارای ناپدری، نامادری، نابرادری یا ناخواهری) هر سال بیشتر می شوند، ولی کودکان به راحتی نمی توانند خودشان را با شرایط زندگی در این خانواده های نوظهور تطبیق دهند.

در صورتیکه شما هم دارای چنین خانواده ای باشید، به عنوان یک بخشی از خانواده ترکیب شده طبیعی خواهد بود که یک سری اختلافاتی با نابرادری ها و ناخواهری های خودتان داشته باشید.

است که بتوانید اختلافات مابین خودتان و نابرادری ها و ناخواهری های خودتان را از بین ببرید یا اینکه به این نتیجه برسید که رابطه برقرار کردن با این افراد سخت می باشد.

ولی شما همچنان می توانید نحوه زندگی کردن با اعضای جدید خانواده را یاد بگیرید و حتی از بودن در کنار آنها لذت ببرید – فقط باید بر روی ایجاد روابط متمرکز شوید، برخی از فاصله های موجود را همچنان حفظ کنید و سعی کنید که به فرآیند “ترکیب شدن” خانواده کمک کنید.

بخش یک – مدیریت اختلافات  موجود با نابرادری ها و ناخواهری ها

1. قبل از رفتن به پیش نابرادری یا ناخواهریتان، خونسرد باشید.

در صورتیکه به دلیل حرف ها یا کارهای نابرادری یا ناخواهریتان عصبی باشید، قبل از نزدیک شدن به این فرد حتما باید خونسردی خودتان را حفظ کنید.

در غیر اینصورت، ممکن است یک حرفی بگویید یا یک کاری انجام دهید که دوست ندارید؛ حتی ممکن است یک دعوای فیزیکی مابین شما و نابرادری یا ناخواهریتان صورت بگیرد.

به منظور دستیابی به آرامش می توانید از روش های ریلکسیشن استفاده کنید که برخی از آنها عبارتند از:

• روش های تنفس عمیق
• تصور کردن یک مکان آرام، همانند ساحل آفتابی یا جنگل با شکوه
• انجام دادن برخی از حرکات آرامش بخش یوگا

2. به صورت مثبت و مستقیم در صدد رفع مشکلات موجود باشید.

در صورتیکه به دلیل حرف ها یا کارهای نابرادری یا ناخواهریتان ناراحت شوید، باید این مشکل را با استفاده از یک روش مفیدی رفع کنید. برای مثال می توانید از ارتباط مستقیم و مثبت استفاده کنید.

یک سری کارهای ساده ای همانند مشخص کردن یک زمانی برای صحبت کردن و استفاده از جملاتی که با “من” شروع می شوند، می تواند به شما کمک کند تا رابطه مثبت تری با نابرادری یا ناخواهریتان داشته باشید.

از نابرادری یا ناخواهریتان بپرسید که چه زمانی برای صحبت کردن خوب است.

می توانید به این فرد بگویید که “سلام، من باید در مورد یک مسئله مهمی با شما صحبت کنم. آیا بعد از شام وقت دارید با هم صحبت کنیم؟”

در حین مطرح کردن نگرانی ها و دغدغه های خودتان از جمله هایی استفاده کنید که با “من” شروع می شوند. استفاده از این جملات به شما کمک خواهد کرد تا حرفهایتان بر روی نابرادری یا ناخواهریتان متمرکز نباشد و این فرد یک حالت دفاعی به خودش نگیرد.

برای مثال می توانید بگویید که “به دلیل حرفی که امروز در مدرسه به من گفتید، از دست شما ناراحت هستم. من شنیدم به یک فردی گفتید که من رنجش آور هستم و این موضوع منجر به ناراحتیم شده است.”

به نابرادری یا ناخواهری که شما را اذیت می کند، تهمت نزنید. فقط احساساتی که داشته اید را بیان کنید.

سعی کنید بر روی دیدگاه خودتان متمرکز باشید نه دیدگاه نابرادری یا ناخواهریتان.

3. به حرف های نابرادری یا ناخواهریتان گوش دهید.

بعد از گفتن احساسات خودتان به نابرادری یا ناخواهریتان، نوبت شما خواهد بود که گوش دهید. از طریق خاموش کردن تلویزیون، بستن لپتاب و کنار گذاشتن موبایل خودتان مانع از ایجاد اختلال خاصی شوید.

به منظور اینکه نشان دهید به حرف طرف مقابلتان گوش می دهید، از زبان بدن استفاده کنید؛ برای مثال به صورت نابرادری یا ناخواهریتان نگاه کنید، ارتباط چشمی ایجاد کنید و به سمت او خم شوید.

همچنین شما از طریق تکان دادن سرتان و پرسیدن یک سری سوالات در صورت نفهمیدن منظور طرف مقابلتان، می توانید نشان دهید که به حرفهایش گوش می هید.

برای مثال، شما می توانید بگویید که “من احساس می کنم منظور شما این باشد که به دلیل حرفی که امروز صبح به شما زدم، از دست من ناراحت هستید، ولی کار شما منجر به ناراحتی من نشده است. آیا منظورتان را درست فهمیده ام؟”

4. مواردی که دوست دارید در آینده اتفاق بیافتند را بگویید.

بعد از صحبت کردن در مورد حرف ها یا کارهای نابرادری یا ناخواهریتان که منجر به ناراحتی شما شده است، باید در مورد آینده هم صحبت کنید.

نابرادری یا ناخواهری شما نباید حرف های گذشته اش را تکرار کند. با این وجود، باید توضیح دهید که دوست دارید این فرد در موقعیت های مشابه در آینده، چه کارهایی انجام دهد.

برای مثال، می توانید از نابرادری یا ناخواهریتان تقاضا کنید تا در مورد شما با همکلاسیش صحبت نکند.

به جای اینکار، می توانید از این فرد بپرسید که آیا کارهای یا حرف های شما منجر به ناراحتیش شده است یا نه؛

در این صورت می توانید این کارها یا حرف های اذیت کننده تان را تکرار نکنید. می توانید بگویید که “در صورتیکه این مورد تکرار شود، لطفا به من هشدار بدهید.

من واقعا دوست دارم که با هم باشیم و فکر می کنم که این مورد برای هر دو ما خوب خواهد بود.”

5. از دعوای فیزیکی یا اسم گذاشتن بر روی یکدیگر اجتناب کنید.

عصبانیت می تواند شرایط موجود را وخیم تر کند، ولی باید از داشتن دعوای فیزیکی با نابرادی یا ناخواهری یا اسم گذاشتن بر روی هم اجتناب کنید.

در غیر اینصورت شرایط موجود به مرور زمان وخیم تر خواهد شد. همچنین در زمانیکه افراد عصبانی هستند، دوست خواهند داشت که سایر افراد را هم عصبانی کنند.

به منظور رفع عصبانیت نابرادری یا ناخواهریتان، نباید روش برخورد شما مشابه با روش برخورد طرف مقابلتان باشد.

برای مثال، در صورتیکه برادر یا خواهرتان به سر شما داد بزند، باید صدای خودتان را پایین بیاورید و کاملا آرام صحبت کنید.

در صورتیکه نابرادری یا ناخواهریتان به شما نزدیک شود، چند قدم به عقب بردارید تا یک فاصله ای مابین شما وجود داشته باشد.

این کار به شما کمک خواهد کرد تا بر روی شرایط موجود کنترل داشته باشید و نابرادری یا ناخواهریتان را آرام کنید.

بخش دو – ایجاد روابط

1. بر روی خودتان تمرکز کنید

در واقع اکثر مشکلاتی که مابین شما و نابرادری یا ناخواهریتان وجود دارند، به دلیل رقابت، هم چشمی و حسادت ایجاد می شوند.

در صورتیکه احساس کنید به نابرادری یا ناخواهریتان بیشتر توجه می شود یه به صورت متفاوتی با وی برخورد می شود، در این صورت شرایط سختی برای شما ایجاد خواهد شد.

بهترین کاری که می توانید انجام دهید عبارت از اجتناب کردن از چنین رقابت هایی می باشد.

این نکته را به یاد داشته باشید که ممکن است نابرادری یا ناخواهریتان در خانه قبلیش عادت کرده باشد که یک سری رفتارهای متفاوتی داشته باشد یا عادت کرده باشد که والدینش برخورد متفاوتی با وی داشته باشند.

شما قابل مقایسه و مشابه با یکدیگر نیستید.

در صورتی که والدین واقعی یا ناپدری یا نامادریتان یک مقدار مابین شما و نابرادری و ناخواهریتان تفاوت قائل شوند، ناراحت نشوید.

برای مثال ممکن است که شما همچنان به مدارس قبلیتان بروید، ورزش های متفاوتی با هم انجام دهید یا هدیه های تولد مختلفی دریافت کند.

برخورد متفاوت را با برخورد غیرمنصفانه اشتباه نگیرید. ولی در صورتیکه احساس کنید یک موردی شما را اذیت می کند

– برای مثال در صورتی که احساس کنید ترتیبات یا کارهای مربوط به خانه به صورت نامتوازن توزیع شده است – احساسات واقعی خودتان را بیان کنید.

2. روابط جدید والدین بیولوژیک خودتان را با نابرادری ها و ناخواهری هایتان بپذیرید.

مورد دیگری که می تواند منجر به ایجاد رقابت شود، عبارت از توجه می باشد، به خصوص توجه صورت گرفته از طرف والدین.

دقیقا همانطور که ناپدری یا نامادری خودتان تمایل خواهند داشت روابط نزدیکی با شما داشته باشند، والدین بیولوژیک شما تمایل خواهند داشت تا با نابرادری ها و ناخواهری هایتان رابطه برقرار کنند.

این شرایط می تواند منجر به ایجاد تنفر یا حسادت در شما شود. ولی همواره باید به یاد داشته باشید که این مورد کاملا طبیعی است و همه شما باید باهم رابطه داشته باشید.

این نکته را به یاد داشته باشید که نمی توانید انتظار داشته باشید زمان، عشق و توجه والدینتان به صورت کلی به شما اختصاص یابد.

همچنین شما می توانید این احساسات را با برادران و خواهران طبیعی خودتان به اشتراک بگذارید – چرا نتوانید این احساسات را با سایر افراد به اشتراک بگذارید؟

مطمئن شوید که والدینتان، عشقشان نسبت به شما را متوقف نخواهند کرد. در واقع در اکثر خانواده های ترکیب شده، والدین همچنان روابط نزدیکشان را با بچه های خودشان حفظ می کنند و به آنها احترام می گذارند.

روابط قبلی شما از بین نخواهد رفت، هر چند که برخی از جنبه های آن در خانواده جدید تغییر خواهد یافت.

3. به عنوان یک خانواده، کارهایتان را با هم انجام دهید.

یکی از روش هایی که با استفاده از آن می توانید احساس رقابت ایجاد شده را از بین ببرید، عبارت از این است که به عنوان یک خانواده برخی از کارها را با هم انجام دهید.

بعد از آنکه به عنوان یک خانوار در کنار هم باشید، نحوه برخورد ناپدری، نامادری، ناخواهری یا نابرادری تان را مشاهده کنید  و برخی از تجاربتان را با هم به اشتراک بگذارید، روابط نزدیک تری با هم خواهید داشت.

این کار به شما کمک خواهد کرد تا یک سری روابطی مابینتان ایجاد شود.

برای مثال به عنوان خانواده نابرادری یا ناخواهریتان می توانید در تمرین فوتبال، رقابت های شنا یا بازی های مدرسه ای این فرد حضور داشته باشید.

همچنین می توانید سایر افراد را ترغیب کنید که در فعالیت های مربوط به شما هم شرکت داشته باشند.

سعی کنید که به عنوان یک خانواده با هم شام بخورید و از این فرصت به منظور صحبت کردن در رابطه با موضوعات مورد علاقه خانواده تان استفاده کنید.

برای مثال می توانید بگویید که “خب الیزا، من شنیدم که قرار است در مدرسه کلارینت (نوعی ابزار موسیقی) بزنی. بهترین قطعه تو کدام قطعه است؟”

4. سعی کنید که با برادران یا خواهران جدیدتان به صورت رو در رو صحبت کنید.

ایجاد روابط خانوادگی به شما و نابرادری ها و ناخواهری هایتان کمک خواهد کرد تا رابطه خوبی با هم داشته باشید.

همچنین در صورتیکه برخی مواقع با هم تنها باشید، ممکن است که یک سری روابط شخصی مابین شما ایجاد شود.

هیچ نیازی نیست که شما بهترین دوست نابرادری یا ناخواهریتان باشید. ولی می توانید یک رابطه مودبانه و احترام آمیزی با این افراد داشته باشید.

از نابرادری یا ناخواهری یتان بخواهید که به همراه شما پیاده روی، دوچرخه سواری، بازی بسکتبال یا یک فعالیت دیگری انجام دهد.

این فرصت به منظور پیدا کردن علایق مشترکتان استفاده کنید.

برای مثال می توانید بگویید که “خب کرایگ، دوست داری در وقت آزادت چه کار کنید؟ واقعا؟ من هم این را دوست دارم.”

در صورتیکه هر دوتان به یک مدرسه بروید، می توانید در مدرسه با هم حرف بزنید یا برای غذا خوردن با هم به رستوران بروید.

بخش سه – حفظ کردن فاصله و فضای مربوط به خودتان

1. از خانواده تان بخواهید که یک اتاقی برای خودتان داشته باشید.

همچنین نداشتن حریم کافی و فضاهای شخصی کافی هم می تواند منجر به ایجاد اختلاف مابین شما و نابرادری یا ناخواهریتان شود.

شاید از شما درخواست شود که اتاق قبلیتان را تقسیم کنید یا به صورت مشترک از آن استفاده کنید.

فضای شخصی یک مورد مهمی است و می تواند نقش مفیدی در ایجاد روابط خوب مابین شما و والدین طبیعتان داشته باشد.

همچنین برخی از کارشناسان توصیه می کنند که در صورت امکان پذیر بودن، نابرادری ها یا ناخواهریها اتاق های مجزایی داشته باشند.

والدینتان نباید این احساس را داشته باشند که استفاده مشترک از یک اتاق، یک مورد خیلی مهمی است.

به صورت صریح و صادقانه احساس خودتان را بیان کنید؛ برای مثال می توانید بگویید که “پدر، من نگران هستم. من X را به خوبی نمی شناسم و به اتاق خودم نیاز دارم.”

ممکن است که والدین و ناپدری یا نامادری شما پول کافی برای تهیه کردن یک خانه بزرگتر نداشته باشد. در این صورت می توانید یک سری سازش ها و توافقاتی با هم داشته باشید.

برای مثال در صورتیکه نابرادری ها یا ناخواهریهایتان را چند وقت به چند وقت ببینید، می توانید پیشنهاد دهید که در روزهایی که این فرد به خانه تان می آید، به صورت مشترک از یک تخت بزرگی استفاده کنید.

2. در مورد به اشتراک گذاری صحبت کنید.

به اشتراک گذاری یک مورد خوبی است. ولی در برخی مواقع نیاز است که ما یک سری محدودیت هایی را در رابطه با موارد مشترک وضع کنیم.

برای مثال در مورد اتاق خودتان، شاید یک سری لباس ها، عروسک ها و وسایلی داشته باشید که نخواهید نابرادری یا ناخواهریتان از آنها استفاده کند.

این مورد کاملا طبیعی است. این محدودیت ها به شما کمک خواهد کرد تا مشکلات خودتان با نابرادری یا ناخواهریتان را به سطح حداقلی برسانید.

نباید این انتظار از شما وجود داشته باشد که همه چیز را با نابرادری یا ناخواهریتان به اشتراک بگذارید یا همه وسایل خودتان را به عنوان وسایل اشتراکی در اختیار بقیه افراد قرار دهید.

در صورتیکه به صورت مشترک از اتاق استفاده کنید، در رابطه با موارد مشترک و مواردی که می خواهید به صورت تنها استفاده کنید، با والدین طبیعی (یا ناپدری یا نامادریتان) صحبت کنید.

برای مثال، به سختی می توانید مانع از استفاده نابرادری یا ناخواهریتان از تلویزیون یا کامپیوتر اتاق مشترکتان شوید. ولی می توانید استفاده از تلفن یا آی پد خودتان را کنترل کنید.

در صورتیکه نابرادری یا ناخواهریتان محدودیت های مشخص شده را رعایت نکند، در رابطه با این موضوع با والدینتان صحبت کنید.

برای مثال می توانید بگویید که “مامان، آیا می توانید با X در مورد استفاده از لباس های من صحبت کنی؟ من این کار را دوست ندارم” یا “پدر، X یادداشت های روزانه ام را می خواند. او باید درک کند که این یادداشت یک مورد شخصی است.”

3. یک زمانی را برای تنها بودن در نظر بگیرید.

شما و نابرادری یا ناخواهریتان نباید کل زمانتان را در کنار هم سپری کنید. هر دو شما نیاز دارید برخی مواقع از هم فاصله داشته باشید؛

این فاصله به معنای بودن در کنار دوستان خودتان یا داشتن یک ملاقات خصوصی با والدین و برادران و خواهران ژنتیکی می باشد. همچنین زندگی کردن با هم در برخی مواقع به معنای جدا بودن می باشد.

ممکن است والدینتان از شما بخواهند که در حین بیرون رفتن به همراه دوستانتان، نابرادری یا ناخواهری خودتان را هم با خودتان ببرید.

این مورد کاملا عادی است، ولی در صورتیکه نیاز باشد که از این فرد فاصله بگیرید، باید در مورد آن حرف بزنید؛

برای مثال می توانید بگویید که “پدر، من هیچ مشکلی در مورد رفتن با X به پیش دوستانم ندارم. ولی در برخی مواقع باید با دوستانم تنها باشم.”

یک مورد مهم دیگری که وجود دارد، عبارت از بودن در کنار خانواده طبیعی تان می باشد.

برای مثال در صورتیکه مادر یا پدر شما وقت کافی داشته باشند، می توانید یک بار یا دو بار در طول هر هفته با آنها جلسه داشته باشید.

حتی برخی از خانواده های ناپدری یا نامادری می توانند یک سری سفرهای مجزایی (بدون شما) داشته باشند تا بتوانند یک زمان مناسبی در کنار هم باشند.

بخش چهار – ترکیب کردن خانواده

1. درخواست برای شامل شدن در موارد مختلف به مرور زمان.

به یک دلیل خوبی خانواده ناخوانده به عنوان “خانه های ترکیب شده” نامیده می شود. این دلیل عبارت از این است که ادغام دو خانواده با هم به تلاش و سازش نیاز دارد.

به دلیل اینکه شما یک عضوی از خانواده هستید، می توانید در مورد تصمیم گیری های مختلف مربوط به خانواده اظهار نظر کنید. از خانواده تان درخواست کنید که به مرور زمان در بحث های آنها شرکت داشته باشید.

سعی کنید که در حین برنامه ریزی و تعیین قوانین دیدگاه خوتان را بیان کنید، به خصوص در صورتیکه سن شما نسبتا بالا باشید.

همچنین شما برای بیان کردن نظر خودتان می توانید از والدین بیولوژیکیتان اجازه بگیرید؛ برای مثال می توانید بگویید که “پدر، آیا من هم می توانم نظرم را بگویم؟”

بر روی سازش متمرکز باشید. در حالیکه دیدگاه شما به جای خودش اهمیت دارد ولی یک مورد مهمی دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد، عبارت از دیدگاه نابرادری یا ناخواهریتان و تلاش برای دستیابی به یک توافق می باشد.

سعی کنید که نیازهای نابرادری یاناخواهریتان و همچنین نظر آنها در مورد تغییرات را در نظر بگیرید.

برای مثال، در صورتیکه نابرادری یا ناخواهریتان به خانه شما و والدینتان بیاید، در این صورت ممکن است که در مورد محیط جدیدش یا حتی از دست دادن خانه قبلیش یک احساس ناراحتی داشته باشد.

3. جلسات خانوادگی داشته باشید.

به منظور تنظیم قواعد خانگی جدید و تقسیم وظایف یک سری جلسات خانوادگی داشته باشید تا هر فردی مسئولیت های خودش را متوجه شود و انتظارات بیش از حدی از یک فردی وجود نداشته باشد.

باید در جلسات خانوادگی نظرات خوتان را بگویید و در مورد به اشتراک گذاری تفکرات یا عقایدتان احساس خجالت نداشته باشید.

 در طول جلسات باید یک ارتباط صریح و مشخصی با هم داشته باشید. در صورتیکه بخواهید اتاق قبلیتان را همچنان داشته باشید، این موضوع و دلایل خودتان را مطرح کنید.

شاید در پایان جلسه به هدف خودتان نرسید، ولی بهتر است که خانواده نظرات کل افراد را در نظر بگیرد.

همچنین شما باید نسبت به نابرادری یا ناخواهری خودتان احترام بگذارید و در طول جلسات خانوادگی یک شنونده خوبی باشید.

این نکته را به یاد داشته باشید که هدف شما عبارت از حل کردن مشکلات است نه برنده شدن در یک جر و بحث. شما در هیچ موردی نمی توانید نظر خودتان را اجرا کنید – یک خانواده جدید باید در مور همه چیز با هم به توافق برسد.

3. “موارد نرمال” جدید مربوط به خودتان را بپذیرید.

شما به منظور داشتن یک رابطه با نابرادری و ناخواهری جدیدتان باید یک سری مواردی را بپذیرید. شرایط خانواده شما تغییر خواهد کرد و همانند گذشته نخواهد بود.

در حالیکه شما نمی توانید به گذشته برگردید، ولی می توانید نظر خودتان را در مورد شرایط خانواده جدید بگویید.

این احساس را نداشته باشید که باید فورا به نابرادری یا ناخواهری جدیدتان عادت کنید. ولی در مورد ایجاد روابط با آنها صریح و صادق باشید.

این نکته را به یاد داشته باشید که خانواده تان شرایط جدیدی دارد. این کار می تواند زمان بر باشد و حتی یک مقداری شرایط سختی برای شما ایجاد کند.

این مورد کاملا عادی می باشد و ممکن است عادت کردن به شرایط جدید چند ماه طول بکشد.

سعی کنید که در موارد روتین مربوط به خانواده جدید شرکت کنید. با نابرادری و ناخواهری خودتان شام بخورید، در بازی ها و فعالیت های خانوادگی شرکت کنید و یک دید مثبتی نسبت به روابط خودتان با خانواده ناخوانده داشته باشید.

4. سیستم های حمایتی پیدا کنید.

هر چند که ممکن است شما برای پذیرفتن موارد نرمال جدید و نابرادری و ناخواهری های جدیدتان تلاش کنید، ولی ممکن است در این رابطه با مشکلاتی مواجه شوید.

باید از اعضای خانواده و دوستانتان بخواهید که از شما حمایت کنند. در مورد شرایط جدید با عمه یا عموی خودتان یا عموزاده تان صحبت کنید یا به پیش یکی از دوستان صمیمی تان بروید و با او صحبت کنید.

احساسات و تفکرات خودتان در مورد نابرادری و ناخواهری جدیدتان را با سیستم های حمایتی تان به اشتراک بگذارید تا احساساتتان سرکوب نشوند.

این کار به شما کمک خواهد کرد تا هر نوع اضطراب و استرس مربوط به تغییرات جدید در خانه تان را از بین ببرید و از طرف سایر افراد مورد حمایت قرار بگیرید.

5. روابط خودتان با خانواده بیولوژیکی تان را همچنان قوی نگه دارید.

در هنگام ترکیب شدن دو خانواده، بیشتر بر روی همکاری دو خانواده با هم به عنوان یک تیم تاکید می شود.

ولی این شرایط نباید باعث شود که روابط شما با والدین و برادران و خواهران بیولوژیکیتان مورد بی توجه قرار بگیرد. حتما با اعضای خانواده طبیعی تان ارتباط داشته باشید و رابطه صمیمیتان را حفظ کنید.

شما همچنان باید یک سری صحبت هایی با والدین بیولوژیکیتان داشته باشید، بدون اینکه ناپدری یا نامادری یا نابرادری یا ناخواهریتان از آن مطلع شود. در مورد کارهای که باید انجام دهید، صریح باشید.

برای مثال می توانید بگویید که “مامان، آیا ما می توانیم چند لحظه خصوصی با هم صحبت کنم؟ من باید در مورد یک موضوعی با شما حرف بزنم.”

همانطور که بیان شد، سعی کنید که در برخی مواقع با والدین و برادران و خواهران طبیعی تان به صورت خصوصی صحبت کنید.

نویسنده: Paul Chrnyak, LPC

به روز رسانی شده در: 29 مارچ 2019 ,ترجمه : کانون مشاوران ایران