علائم بلوغ در دختران، علائم پایان بلوغ در دختر، بلوغ دختر از چه سنی شروع میشود؟ برای پاسخ به این سوالات این مقاله را از دست ندهید. بلوغ یک مرحله گذران بین دوران کودکی و دوران بزرگسالی است، و از ۳ بخش تشکیل شده است:

1. بلوغ عاطفی
2. بلوغ اجتماعی
3. بلوغ جسمی (که بلوغ جنسی هم گفته می شود)

بلوغ دختر از چه سنی شروع میشود

بلوغ طبیعی زمانی است که بدن کودکان شروع به رشد کرده و به بدن بزرگسالان جوان تبدیل می شود. دختران معمولاً بین ۸ تا ۱۳ سالگی دوره بلوغ را طی می کنند. هنگامی که دختر شما شروع به بلوغ می کند، غدد جنسی (تخمدان ها) و غدد فوق کلیوی (غده هایی که در بالای کلیه ها قرار دارند) هورمون ترشح می کنند.

این هورمون ها اولین نشانه های بلوغ را ایجاد می کنند که عبارتند از رشد سینه، بوی بد بدن، موهای زیر بغل، موهای ناحیه تناسلی و آکنه (جوش).

علائم بلوغ جنسی نوجوانان

بلوغ جنسی در واقع دورانی است که صفات ثانویه جنسی تکامل پیدا می کنند و توانایی تولید مثل در فرد بوجود می آید.

در این دوران نوجوان وارد حیات عاطفی خود می شود و با رشد جنسی، احساس بی ثباتی و عدم امنیت در نوجوان ایجاد می شود و اتفاقاتی که در این دوران می افتد هم خود نوجوان و هم والدین را نیز درگیر می کند.

در دوران بلوغ جنسی تغییرات ظاهری در نوجوان ایجاد می شود.

از آن جایی که این تغییرات ممکن است در جهت نا زیبایی نوجوان باشد، باعث می شود حساسیت نوجوان روی بلوغ جسمی بیشتر از بلوغ عاطفی و بلوغ اجتماعی باشد.

علائم بلوغ در دختران

شروع بلوغ در کشورها و مناطق مختلف، متفاوت است و علائم بلوغ در دختران در هر شرایطی متفاوت می باشد.

این تفاوت به عواملی مانند: نوع تغذیه فرد، موقعیت جغرافیایی، عوامل وراثتی و قومی، عوامل اجتماعی و شرایط جسمی نوجوان بستگی دارد.

مثلا در کشور ما در جنوب کشور به دلیل گرم تر بودن آب و هوا بلوغ دختران نسبت به غرب کشور که مناطق سرد و کوهستانی هستند زودتر اتفاق می افتد و علائم بلوغ در دختران را به صورت متفاوت تجربه می کنند.

دختران نوجوانی با اضافه وزن یا بی اشتهایی عصبی نسبت به هم سن های خود بلوغ جنسی را زودتر تجربه می کنند و علائم بلوغ در دختران را به صورت متفاوت و کمی شدید تر تجربه می کنند.

بین متخصصان درباره سن بلوغ همچنان اختلاف نظرهایی وجود دارد ولی می توان گفت که به طور معمول بلوغ دختران بین سنین ۱۶-۹ سالگی اتفاق می افتد.

علائم

علائم بلوغ در دختران شدت متفاوتی دارد و در زمان های مختلفی بروز پیدا می کند بنابراین آگاهی از علائم زیر می تواند به شما کمک کند، بهتراست از قبل این علائم را به فرزند خود بگویید تا خود را برای آن آماده کند:

• رشد و حساس شدن سینه ها. در مرحله اول، رشد سینه با ظاهر شدن سینه کوچک شروع می شود. ممکن است ۲ سال دیگر طول بکشد تا سینه های او به طور کامل رشد کنند.
• در طول فعالیت بدنی بیشتر عرق می کنند.
• ممکن است جوش هایی ظاهر شوند.
• دختران همچنین افزایش قد و وزن را تجربه خواهند کرد.
• دخترها ممکن است متوجه شود که بازوها، ران ها، باسن و قسمت بالای کمرش پرتر و پهن تر شده اند. در نهایت اولین قاعدگی او شروع می شود.
• گرفتگی عضلات، سردرد، سرگیجه یا اسهال هنگام قاعدگی.
• رشد مو های ثانویه. رشد مو در بازو، پا، زیر بغل و ناحیه شرمگاهی شروع خواهد شد.
• شروع سیکل های ماهانه
• تغییرات خلقی ناشی از تغییرات هورمونی است.
• تخمدان ها بزرگتر می شوند و تولید هورمون ها آغاز می شود.
• رشد سریع قدی تا قبل از عادت ماهانه
• بعد از شروع عادت‌ ماهانه روند رشد قد، کند می شود.

دختران نوجوان احتمالاً در مورد تغییراتی که تجربه می کنند سؤالات زیادی خواهند داشت. آن ها ممکن است درک نکنند که دوره قاعدگی آن ها چیست و چرا اتفاق می افتد.

همچنین برای دختران نوجوان مهم است که از تغییراتی که در بدن خود انتظار دارند آگاه باشند. دختران باید بتوانند سوال بپرسند و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند تا گذار سالمی به زنانگی داشته باشند.

علائم پایان بلوغ در دختر

هنگامی که دختران به بلوغ جسمی می رسند. موهای ناحیه تناسلی ممکن است تا ران‌هایشان امتداد پیدا کند و برخی از دختران ممکن است یک خط مو تا ناف داشته باشند. بیشتر دختران در سن ۱۶ سالگی به اوج قد خود می رسند، اما برخی ممکن است تا ۲۰ سالگی به رشد قد خود ادامه دهند.

بدن دختران تا پایان بلوغ انحنای بیشتری پیدا می کند. دختران همچنین دارای ترشحات واژن هستند و شروع به مرحله قاعدگی می کنند. قاعدگی همچنین به این معنی است که دختران باید یاد بگیرند که چگونه از نوارهای بهداشتی استفاده کنند.

بلوغ دیر رس

اگر دختر خانمی به سن ۱۳ سالگی برسد و صفات ثانویه جنسی به صورت رشد سینه ها و رشد موهای ثانویه اتفاق نیفتد غیر طبیعی است و یا اگر دختر خانمی به سن ۱۶ سالگی برسد و سیکل قاعدگی در او ایجاد نشده باشد نیاز به بررسی دارد.

همه این موادر نشان دهنده تاخیر بلوغ هستند که به آن بلوغ دیر رس گویند.

بلوغ زود رس

بلوغ زود رس زمانی اتفاق می افتد که علائم بلوغ قبل از ۷ سالگی شروع شود. این می تواند طبیعی باشد، اما ممکن است نیاز به ارزیابی توسط متخصص غدد اطفال (پزشک هورمونی) داشته باشد تا درمان های لازم به موقع  شروع شود.

بلوغ زودرس در دختران اثرات منفی طولانی مدتی را روی ذهن آن ها می گذارد و در بیشتر موارد دچار افسردگی، اضطراب و آشفتگی می شوند.

همچنین احتمال سوء مصرف مواد و یا خطر برقراری روابط جنسی زود هنگام در دخترانی که دچار بلوغ زودرس می شوند وجود دارد.

به طور کلی مادران در این دوران خیلی باید مراقب فرزندان خود باشند و نیاز است که از نظر نوع کیفیت تغذیه، چاقی و لاغری و …فرزندان بیشتر مراقب باشند تا بلوغ در سنین نرمال خود اتفاق بیوفتد.

طرز برخورد با دختر در سن بلوغ

در کشور ما به دلیل این که خیلی از خانواده حیا و شرم می کنند سعی می کنند کمتر درمورد بلوغ جنسی فرزندشان با او صحبت کنند و فکر میکنند با صحبت کردن در این مورد باعث از بین رفتن حریم بین خودشان و فرزندشان می شوند.

این در حالی است که خانواده ها باید بدانند، بحث رشد جنسی در نوجوانان یک بحث بسیار مهم است زیرا بلوغ جنسی مقدمه ای بر یک رابطه زناشویی طبیعی در آینده است.

خانواده باید سن بلوغ جنسی فرزند خود را در نظر بگیرند و متناسب با سن و درک فرزند خود، آن ها را راهنمایی کنند. غفلت در این مورد ممکن است آینده زناشویی، آینده باروری و سلامت روحی و جسمی او را به خطر اندازد.

صحبت در مورد علائم بلوغ

• برای دختران بهتر است از سن ۹ سالگی مادر خیلی صمیمانه برای او توضیح دهد و بگوید در این سن ممکن است در لباس زیر خود چند قطره خون و یا بیشترببینی، اگر چنین اتفاقی افتاد اصلا نباید بترسی و نگران بشی، این خون درواقع به علت شروع عادت های ماهیانه توست و هر ماه قرار است این اتفاق برای تو بیوفتد.
• به دختر خود این نکته را یاد آوری کنید که این اتفاق اصلا نشانه بدی نیست بلکه نشانه سلامتی توست، در واقع تو خانم و بالغ شده ای.
• به او بهداشت فردی و استفاده از پد های بهداشتی را آموزش دهید تا با آرامش بیشتری این دوران را سپری کند.
• از نظر اتفاقات روحی و جسمی این دوران را برای دختر خود توضیح دهید، که ممکن است دل درد یا کمر درد داشته باشی و به علت تغییر هورمونی که اتفاق می افتد ممکن است عصبانی، ناراحت و بی حوصله شوی.

همه این آگاهی ها باعث می شود که دختر شما بداند که تنها نیست و مادرش نیز در این حالت مانند اوست و مهم تر از همه چون این آگاهی از طرف شما به او داده شده احساس راحتی و اطمینان با شما پیدا می کند وخیلی از مسائلش را به شما خواهد گفت به جای این که از دوستان خود و یا افراد دیگر بپرسد که این کار باعث گمراهی بیشتر او می شود و در مواردی نتیجه خوبی نخواهد داشت.

اهمیت آموزش های جنسی

اگر به دختران خود‌ آموزش های لازم در مورد سکس در نوجوانان را ندهیم احتمال انحرافات اخلاقی و ناهنجاری های اجتماعی افزایش می یابد.

آموزش جنسی نوجوان دخترمان باعث می شود که او بتواند غریزه جنسی خود را بشناسد و آن را کنترل کند، آموزش باید در سنین مناسب انجام شود قبل از بلوغ و اوایل آن تا نوجوان بتواند زمان کافی برای شناختن آن را داشته باشد.

آگاه کردن به موقع دختران باعث اعتماد به نفس و عزت نفس آن ها می شود، بنابراین پیش از بلوغ در مورد علائم بلوغ در دختران با او صحبت کنید.

ارتباط بلوغ جنسی و عاطفی

دختران در دوران بلوغ به سمت جنس مخالف خود کشیده می شوند، آغاز بلوغ علاقه به جنس مخالف به عنوان علائم بلوغ در دختران ظاهر می شود.

این کشش به سمت جنس مخالف برآیند بیداری میل جنسی و رشد عاطفی بوده و از علائم بلوغ در دختران است که باعث می شود دختران بدون اطلاع والدین و یا با اطلاع آن ها با جنس مخالف خود ارتباط برقرار کنند.

همین امر باعث می شود که دختران نوجوان وارد گرداب ناراحتی های عاطفی، بحث های خانوادگی، افت درسی و مشکلات اخلاقی و اجتماعی شوند.

از نظر روانشناختی این گونه روابط سالم نبوده و درواقع نوجوان باید یاد بگیرد که برای رسیدن به آسایش و شادمانی بر رفتار جنسی نوجوانان تسلط داشته باشند.

گاهی نوجوان هنوز کنار آمدن با میل جنسی خود را یاد نگرفته و از روی سادگی و بی تجربگی وارد این روبط می شود که خطر هایی نظیر تجاوز جنسی را در بر دارد.

در این مورد نیز آموزش صحبت کردن با دختر نوجوانمان و سعی در درک و همدلی با آن و دادن آگاهی های لازم می تواند کمک زیادی به ما و فرزندمان بکند، برای این منظور بالا بردن آگاهی خودمان در جهت کمک به فرزندمان از اهمیت بالایی برخوردار است.

منبع : علائم بلوغ در دختران

ازدواج با خود ( سولوگامی)، تعریف + علل

سولوگومی عجیب ترین ازدواجی است که بشر در طول تاریخ خود اختراع کرده باشد، تا به امروز یکی از باورهای عمومی این است که اولین اصل ازدواج وجود دو نفر از جنس مخالف می باشد.

اما در دهه های اخیر ازدواج از شکل سنتی اش خارج شده است و صورت های مختلفی مثل ازدواج همجنس گرایانه و یا ازدواج با حیوانات را مشاهده شده است.

اما امروزه با پدیده ای به نام ازدواج آشنا هستیم که فلسفه اصلی ازدواج را زیر سوال می برد و اصلی ترین دلیلی که باعث ازدواج با خود می شود می توان به دو مفهوم انزوا طلبی و خودشیفتگی اشاره کرد که باید این دو مورد بررسی قرار گیرد.

در این مقاله به بررسی ابعاد اصلی ازدواج با خود می پردازیم هم چنین مشاوره قبل از ازدواج به شما کمک می کند تا ابعاد مختلفی که باعث ازدواج با خود می شود را مورد بررسی قرار داده و بهترین تصمیم را بگیرید.

تعریف ازدواج با خود یا سولوگامی

سولوگامی رسم جدید می باشد که در آن خبری از عروس و داماد نمی باشد و فرد با خودش ازدواج می کند بسیاری از افراد ممکن است فکر کنند که این کار توهمی بیش نبوده و امکان پذیر نمی باشد اما از سال ۱۹۹۳ این روند شروع شده است و خانم لیندا بیکر اولین کسی بوده که با خودش ازدواج کرده است.

ازدواج با خود در طی مراسمی با حضور عاقد و جمعی از شاهدان به صورت رسمی برگزار می شود و فرد در مقابل آیینه می ایستد و بعد از خواندن خطبه عقد به خودش بله می گوید.

در این ازدواج فرد به تنهایی خود ادامه می دهد و با خود روابط عاطفی برقرار می کند تاکنون نمونه هایی از این ازدواج در کشورهایی مانند آمریکا، ژاپن، تایوان، انگلستان و برخی از موارد در استرالیا مشاهده شده است.

ازدواج با خود دلایل اصلی

سولوگامی از نظر عرفی رسمی عجیب و غیر عادی به نظر می رسد و به دلایلی فرد تن به این ازدواج می دهد که در زیر اصلی ترین آن ها را بیان می کنیم.

1. انزوا طلبی

یکی از دلایلی که باعث می شود فرد با خود ازدواج کند انزوا طلبی می باشد در این زمان فرد تمایل ندارد تنهایی اش را بهم بزند و به خاطر این که انزوا و تنهایی اش را حفظ کند با خود ازدواج می کند.

2. خو شیفتگی

بر اساس تحقیقات انجام شده یکی از اصلی ترین دلایل ازدواج با خود سولوگامی، خود شیفتگی می باشد، اختلال شخصیت خودشیفته از موضوعات شناخته شده در روانشناسی است، واژه خود شیفتگی یا نارسیسیسم از اسطوره یونانی گرفته شده است.

نارسیس مردی  جوان و خوش چهره و جذاب بود که تمامی دختران عاشق او بودند اما او به هیچ کس توجه نمی کرد و به آن ها علاقه ای نشان نمی داد و تنها حودش را جذاب می دانست روزی او برای نوشیدن آب به کنار برکه می رود و به گونه ای محو عکس چهره خود در آب برکه می شود طوری که در آب افتاده و در آن غرق می شود.

افرادی که مبتلا به خودشیفتگی می باشند هیچ کس را لایق خودشان نمی دانند و آن ها عشق بیش از حدی به خودشان دارند در واقع افرادی که به سمت ازدواج با خود سولوگامی می روند یکی از پیامدهای منطقی خود شیفتگی مفرط می باشد.

3. ازدواج با خود ( سولوگامی)، پیامدها

تا چند سال پیش یکی از مهم ترین دغدغه های و نگرانی های انسان تنهایی بود و ازدواج بهترین راه برای حل این موضوع است  به طوری که با ازدواج خانواده ای حاصل می شود و منبع آرامش و پناهگاه انسان است.

اما امروزه بشر به جایی رسیده است که تنهایی را برای خود انتخاب می کند و آن را به صورت رسمی و در غالب ازدواج با خود سولوگامی انجام می دهد.

انسان برای این که بتواند به موفقیت و شادکامی برسد باید با دیگران در ارتباط باشد و نیازهای عاطفی خود را ارضا نماید اما به طور بدیهی ارضای نیازهای عاطفی به تنهایی انجام نمی شود و انسان باید با فرد دیگری در ارتباط باشد تا بتواند نیازهای عاطفی اش را رفع کند.

فردی که با خودش ازدواج می کند از نظر جنسی نیازش را با خودارضایی رفع می کند و نمی تواند خانواده ای را تشکیل دهد .

در این حالت جامعه از روند طبیعی اش خارج می شود شاید بهتر باشد فردی که به ازدواج با خود سولوگامی فکر می کند قبل از هر چیزی به سراغ روان درمانی برود و خودش را بهتر بشناسد.

مرکز مشاوره روانشناسی ستاره ایرانیان

بر اساس مطالبی که بیان شده است ازدواج با خود سولوگامی می تواند دلایل بسیاری داشته باشد و یا به مرور زمان برای فرد مشکلاتی را به وجود آورد در این شرایط باید از روانشناس کمک بگیرد تا ریشه مشکلش شناسایی شده و برای حل آن اقداماتی صورت گیرد.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان از مشاوران و متخصصان با تجربه تشکیل شده است و این امکان را برای شما مهیا کرده است تا هر کجا که هستید به مشاوران و متخصصان دسترسی داشته باشید تا در زمان و وقت شما صرفه جویی شود و بهترین خدمات مشاوره روانشناسی را دریافت نمایید.

یکی از خدمات این مرکز مشاوره ازدواج می باشد که در این زمینه می تواند به شما کمک کند.

منبع : ازدواج با خود ( سولوگامی)، تعریف + علل

” وادار کردن آنها برای نوشتن تکالیف مانند یک مبارزه دشوار است و در ریاضی و علوم هیچ وقت نتوانستم کاری از پیش ببرم”

این جملات را به کرات از والدین می شنویم. گاهی اوقات تکالیف برای والدین دلهره اور هستند همانطور که برای بچه ها هستند. والدین نگران می شوند وقتی‌که بچه ها تکالیف خودرا برای دقیقه اخر می‌گذارند یا از انجام همه انها سر باز میزنند، که می‌تواند منجر به درگیری در خانه شود. از طرف دیگر والدین همچنین ممکن است دلهره داشته باشند که اگر بچه ها از انها کمک بخواهند قادر به کمک کردن نباشند.

کنار امدن با تکلیف

به بچه ها شانس صحبت درباره تکالیف مدرسه شان را بدهید- وقتی‌که شما از انها درباره روزشان می پرسید بررسی کنید تا ببینید که انها چه چیزهایی را یاد می‌گیرند. حتی اگر در باره یک موضوع خاص اطلاعاتی ندارید همچنان شما می‌توانید با گوش کردن و کمک به انها برای پیدا کردن جوابهایشان، کمک کنید. اگر شما تکلیفی که به انها داده شده است را متوجه نمی‌شوید، انرا در اینترنت جستجو کنید یا از دوستان و خانواده سوال کنید. وقتیکه شما درکی از کار دارید ممکن است بهتر بتوانید کودک خود را پشتیبانی کنید.

به فرزندانتان برای پذیرش مسئولیت سازمان دهی و انجام تکالیفشان کمک کنید. هرگز فراموش نکنید که فرزندتان را برای کاری که در انجام ان شرکت دارند تشویق کنید. بسیاری از مدارس یک دفتر تکالیف یا دفتر ثبت وقایع روزانه دارند که والدین هر روز باید انرا امضا کنند. این به شما و فرزندتان برای دنبال کردن تکالیف  کمک می‌کند .

ایجاد یک محیط مناسب برای تکالیف

بعضی از کودکان ترجیح میدهند که تکالیف را بلافاصله بعد از مدرسه انجام دهند در حالیکه برخی دیگر ترجیح می‌دهند تا ابتدا کمی استراحت کنند. به کودکتان اجازه دهید که یک روش مناسب خود بیابد و انرا دنبال کند. ایجاد یک مکان مناسب که انها بتوانند تکالیف خود را انجام دهند مهم است، در حالت ایده ال محیطی تمیز با نور مناسب و بدون مزاحمت. اگر انها ترجیح میدهند با موسیقی کار کنند به انها اجازه دهید.

اگر شما فضایی در خانه ندارید یا به مکانی برای دسترسی به اینترنت احتیاج دارید، کتابخانه را امتحان کنید. هیچ چیزی ارزش انرا ندارد که در حالیکه منابع انلاین عالی بسیاری برای کمک به تکالیف فرزندانتان وجود دارد، کودک شما تکالیفش به تنهایی انجام دهد و به تنهایی یاد بگیرد.

کمک از مدرسه

تسهیلاتی که مدرسه فرزند شما ارائه میدهد را پیدا کنید. بسیاری از مدارس زمان هایی را برای نوشتن تکالیف دارند بویژه برای کودکانی که برای کار درمنزل مشکل دارند یا برای کامل کردن تکالیف خود نیاز به پشتیبانی دارند. اگر شما در نوشتن تکالیف توسط فرزندان مشکل دارید با مدرسه برای گرفتن توصیه هایی صحبت کنید. زودتر و نه دیر که انها بتوانند به شما کمک کنند. اگر کودک شما نیازهای اموزشی خاصی دارد شما میتوانید قرار ملاقاتی با معلم تنظیم کنید برای اینکه این نیازها را وقتی که تکالیف تعیین میشوند، برطرف کنند. کودک شما شایسته دریافت حقوق منطقی است که ممکن است شامل منابع اضافی و روشهای جایگزین برای تکمیل تکالیف باشد. در مقالات دیگر در این سایت بیشتر به موضوع نوشتن تکالیف خواهیم پرداخت.

منبع : چالش نوشتن تکالیف مدرسه

ممکن است کودکانی را دیده باشید که در مواقع احساس تنهایی، ناکامی و خشم، دست به خودزنی می زنند.

رفتارهای خودآزارگرانه ی این دسته از کودکان دامنه ی وسیعی از جمله کشیدن موهایشان، به زمین انداختن خود، مشت کوبیدن به دیوار، به سر و صورت زدن و رفتارهای خطرناک تری مانند آسیب زدن به خود با اشیای مختلف را در بر می گیرد.

خودزنی کودک

والدین و مراقبان با مشاهده این علائم احساس سردرگمی، عصبانیت و درماندگی می کنند، اما بسیاری نمی دانند از کجا شروع کنند. در صورت مشاهده خودزنی کودکان و نوجوانان این مقاله را از دست ندهید.

هدف کودک از خود زنی چیست؟

در حقیقت هدف کودک از انجام این رفتارها تنها یک چیز است ” محقق کردن خواسته ی خود با توسل به زور و اجبار”.

کودکانی که در سنین پایین با انجام رفتارهای خودآزارگرانه موفق به تحقق خواسته هایشان می شوند، در نوجوانی، جوانی و بزرگسالی نیز شیوه ی جدیدی را اتخاذ نخواهند کرد.

این افراد برای رسیدن به اهداف ریز و درشت خود، آسیب زدن به سلامتی شان را نشانه می گیرند و آمارها حاکی از تعداد زیاد اقدام به خودکشی در آن هاست.

چرا همه ی کودکان خودزنی نمی کنند؟

براساس تحقیقات، احساسات تجربه شده توسط کودکی که دست به خود زنی می زند تا حد زیادی با بزرگسالان یکی است.

نوع انسانی با قرار گرفتن در معرض ناکامی، احساس درد و رنج روانی زیادی را تجربه کرده و برای کاهش آن دست به رفتارهای خودآسیب رسان می زند.

بنابراین ممکن است در همه ی کودکان نمونه هایی از آسیب زدن به خود را درسنین پایین مشاهده کنید.

نکته ی قابل توجه آن است که چرا این رفتارها در گروهی از کودکان ادامه دار می شود در حالیکه در گروهی دیگر به سرعت خاموش می شود؟

در پاسخ باید گفت دسته ای از دلایل در کنار هم منجربه تداوم خودزنی کودکان می شود:

۱) عدم آگاهی کودکان از شیوه های صحیح تحقق خواسته ها منجر به استفاده از روش های ناپخته ی ابرازگری هیجانی مانند خود زنی می شود.

در این موارد، لازم است شما به عنوان والدین، شیوه ی صحیح بیان خواسته ها را به فرزندتان آموزش دهید.

به عنوان مثال در وضعیتی خودتان را هم قد کودک قرار دهید و با آرامش و منطق به او بگویید که ” وقتی بچه ای داد می زند یا به خودش آسیب می زنه، من اصلا نمی فهمم اون چی میخواد. تنها راهش اینه که اون اشکاشو پاک کنه و چیزی که میخواد رو بهم بگه تا بتونیم با هم حرف بزنیم”.

۲) عدم اقتدار والدین نیز در تداوم این نوع رفتارها بسیار موثر است.

اگر کودک بتواند با نشانه گرفتن سلامتی اش، شما را تحت تاثیر قرار دهد و از موضع اقتدار خارج کند، می توانید مطمین باشید که همیشه با استفاده از این قبل رفتارها دست به کنترل شما خواهد زد. بنابراین لازم است، مقتدرانه عمل کنید.

به این منظور، در مقابل رفتاهای خودآزارگرانه ی کودک، “واکنشی حاکی از بی توجهی” بسیار موثر است.

در حقیت لازم است به رفتارهای این چنینی کودک بی توجهی کنید.

به عنوان مثال وقتی فرزندتان خودش را به در و دیوار می کوبد، فریاد می زند و به سرش مشت می کوبد، به آشپزخانه بروید و مشغول کاری شوید تا کودک آرام شود.

سپس به او بگویید که “وقتی خودت را می زنی، متوجه درخواستت نمی شوم. پس بهتر است آرام باشی و خواسته ات را مطرح کنی”.

۳) ناهماهنگی والدینی نیز عامل اساسی در تداوم رفتارهای خودآزارگرانه ی کودک است.

اگر در مقابل خواسته های فرزدتان، واکنش های متفاوتی نشان دهید، او سردرگم خواهد شد و برای رسیدن به خواسته اش، به سمت والد سهل گیرتر متمایل می شود.

پنین کودکانی معمولا والد مقتدر را به صورت فردی بی رحم و سنگدل ادراک می کنند  و با او ارتباط خوبی برقرار نمی کنند.

بنابراین در مقابل خواسته ی فرزندتان، هماهنگ عمل کنید و اجازه ندهید که او از ناهماهنگی رفتاری شما، استفاده ی سوء کند.

۴) لازم است روش های صحیح مقابله با ناکامی را نیز به فرزندتان بیاموزید.

لازم است کودکان با استفاده از ابزارهای مناسبی مانند شعر و داستان نسبت به طبیعی بودن ناکامی آگاه شوند.

همه ی ما در دنیایی پر از ناکامی زندگی می کنیم و باور به اینکه ” من همیشه می بایست موفق شوم” ، بسیار مخرب است. به کودکان آموزش دهید که ممکن است همیشه، اوضاع مطابق میل ما پیش نرود و گاهی علی رغم تلاش مان، به موفقیت نرسیم.

اگر کودکان روش های صحیح مقابله با ناکامی را بیاموزند، با احتمال کمتری به بزرگسالان متوقع و افسرده تبدیل خواهند شد.

آمارهای زیاد بزرگسالانی که با کوچک ترین ناکامی در مراسم خواستگاری، مصاحبه ی شغلی، بیکار ماندن و .. دست به خودکشی می زنند، ریشه در عدم آموزش موثر در زمینه ی ناکامی دارد.

می توانید از جملاتی مانند ” در طی این مدت دیدم که برای برنده شدن چه تلاشی کردی. تو باعث افتخاری!”  و یا ” بیا برای این کار تلاش مون رو بکنیم. حالا یا میشه یا نمیشه” استفاده کنید.

با این عبارات کودک می آموزد که فرایند انجام کار، مهم تر از نتیجه است و در صورت ناکامی، راحت تر با آن کنار خواهد آمد.

• با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
• ۵ نشانه که کودک شما اضطراب جدایی دارد
• افزایش خلاقیت کودکان | ۱۱ راه طلایی + ۱۲ بازی
• درمان افسردگی نوجوانان
• چاقی کودکان

کلید طلایی برخورد با کودکی که به خودزنی و تهدید، عادت کرده چیست؟

اگر روی صحبت شما با کودکی است که برای مدت ها، با استفاده از شیوه ی خودزنی به اهداف خود رسیده، مساله کمی سخت تر می شود.

در حقیقت، فرزندتان در جلد کودکی لج باز فرورفته که با پافشاری بر لجبازی به همه ی خواسته های خود رسیده است.

شما نیز سال هاست در جلد کودکی ترسان فرورفته اید که از ترس آسیب رساندن کودک به خود، خواسته های او را در اولین لحظه برآورده می کنید.

کلید طلایی تغییر در آن است که بتوانید نقش تان را تغییر دهید:

• وقتی فرزندتان در جلد “کودک لجباز” باقی می ماند، شما “کودک ترسان” نشوید.

با خودتان تکرار کنید که ” قرار نیست در مقابل تهدیدهای او بترسم و خواسته اش را براورده کنم. من آرام و منطقی باقی می مانم و به خودزنی هایش توجه نخواهم کرد”.

اگر در میانه ی راه، جا بزنید و  با مشاهده ی اینکه فرزندتان سرش را به مبل می کوبد، دوباره به جلد ” کودک ترسان” فرو روید، موفق نخواهید شد.

بنابراین صبور باشید و به بی توجهی ادامه دهید تا کودک از جلد کودک لجباز خارج شود و خواسته اش را بیان کند.

• دلسوزی را با والد گری موثر اشتباه نگیرید.

اگر فکر می کنید، والد خوب کسی است که از آسیب رسیدن به فرزندش جلوگیری می کند و خواسته های او را در دم اجابت می کند، سخت در اشتباهید.

وظیفه ی شما به عنوان یک والد خوب آن است که به کودک تان روش صحیح بیان خواسته ها را بیاموزید نه اینکه مانند قول چراغ جادو عمل کنید و خواسته های او را در لحظه فراهم کنید.

• کودک نشوید و پا به پای فرزندتان فریاد نزنید.

قرار است شما به عنوان پدر و یا مادر، شیوه ی صحیح رفتار را به فرزندتان آموزش دهید. بنابراین اگر همپای کودک شروع به فریاد کشیدن، تهدید و خشم کنید، به نتیجه ای جز انفجار خشم در خانه نخواهید رسید.

• تشویق به جا را فراموش نکنید.

هر بار که کودک تان توانست بدون فریاد، جیغ و خودآزاری، خواسته ای را مطرح کند، او را تشویق کنید. ” آفرین به پسرم که اینقدر قشنگ در مورد چیزایی که می خواد حرف میزنه.”

فرزندتان در ابتدای مسیر ابراز صحیح هیجانی نیاز به تشویق و تایید دارد تا بتواند رفتارهای مناسب را یاد بگیرد و درونی کند. بنابراین در این مسیر او را راهنمایی و تشویق کنید.

منبع : با خودزنی کودکان چگونه برخورد کنیم؟

ممکن است عجیب به نظر برسد که کودکانی که به دیگران صدمه می‌زنند در واقع کودکانی ترسو هستند!

ترس‌هایی که منجر به ایجاد مشکل در کودک آسیب رسان می شود، معمولا ریشه در تجارب ترس اولیه در زندگی اش دارد، با وجود اینکه کودک به هیچ وجه ترسو به نظر نمی رسد!

کودک وحشت زده برای مدیریت ترسش، رفتارهای پرخاشگرانه ای را تولید می کند که این رفتارها هر زمانی که او احساس تنش کند، شعله ور می شوند. به جای گریه یا صحبت کردن، وقتی که از چیزی می‌ترسد، وحشت زده و هول می شود، و این امر ترسش را تشدید می کند طوری که نمی تواند درخواست کمک کند.

به منظور کمک به یک کودک ترسو، لازم نیست که حتما دلیل ترسو بودنش را بدانید. آنچه که لازم است انجام اقداماتی  برای افزایش حس ایمنی اش و برقرار کردن ارتباط با شماست، چه پدر مادر او باشید چه یک مراقب و یا یک دوست محبوب او. همچنین شما باید اقداماتی برای جلوگیری از هرگونه اسیب رساندن تکانشی او به دیگران انجام دهید.

همانگونه که شما با او ارتباط برقرار می کنید و از او محافظت می کنید، کودک احساسات اتشینی که وی را به کتک زدن سوق می دهد با شما در میان می گذارد. گوش دادن به احساسات یک کودک در حالی که مانع از آسیب رسانی او به شخص دیگری می شوید، به او اجازه می دهد تا ترس های پنهانش را آزاد کند. بنابراین او آرام می شود و به دیگران به عنوان دوستانش نگاه می کند نه به عنوان یک تهدید. در زیر روش هایی برای مقابله با این رفتارهای ذکر شده اند:

اول، یک ارتباط قوی تر بسازید:

فرصت هایی را برای ارتباط بیشتر و کامل تر ایجاد کنید. صرف کردن زمان های خاص برای او ابزاری است که برای ایجاد ارتباط،ایده آل است. اگر او بچه خودتان است، تلاش کنید که یک زمان خاص کوتاهی  را در همان اوایل روز به او اختصاص دهید، شاید به محض بیدار شدن، به طوری که کودک شما روز را با پیشنهاد شما درباره ی آنچه که او می خواهد برای ۵ یا ۱۰ دقیقه اول روز انجام دهد، آغاز کند. این کار را با صمیمیت انجام دهید، با مهربانی به او توجه کنید.

این کمک می کند که یک کودک بفهمد که برای شما مهم است، حتی با وجود خواهر و برادرهای دیگر، یک برنامه ی صبحگاهی و یا تماس های تلفنی در ابتدای روز که شما باید به آنها هم بپردازید.

اگر کودک فرد آشناییست که جزء خانواده شما نیست، تلاش کنید که در اولین فرصتی که او را دیدید برایش زمان ویژه ای در نظر بگیرید و به او اهمیت دهید.

برای مثال،در زمان بازی ،شما ممکن است تعدادی بازی پرسرو صدا یا بازی هایی مثل قایم باشک را برای ارتباط برقرار کردن بین بچه هایی که با هم بازی می کنند راه بیاندازید. خودتان را به جمع آنها اضافه کنید، روی زمین بنشینید و با آنها به شکلی محبت آمیز بازی کنید. اگر می‌توانید با برعهده گرفتن نقش فردی که قدرت کمتری دارد باعث خنده و شادی آنها شوید، شرایطی فراهم کنید که  بچه ها با هم به منظور”دستگیرکردن”شما با بالش ها یا بادکنک ها، یا با بیرون پریدن از جایی که  در بازی قایم باشک برای “ترساندن” شما قایم شده اند، با هم همکاری کنند.

وقتی آنها می خندند (بدون اینکه غلغلک شوند) و حس”برنده” شدن دارند، این نشان می دهد که شما امر اهمیت دادن به آن ها را به خوبی انجام داده اید. خندیدن و احساس ایمنی و قدرت بچه ها که نتیجه ی اهمیت دادن به آنهاست،کمک می‌کند که با هم پیوند داشته باشند و تنش هارا کاهش می دهد و این امر به آنها کمک می کند که در حضور شما احساس امنیت و ارزشمندی و اطمینان خاطر داشته باشند.

در یک گردهمایی خانوادگی، شما ممکن است یک بازی گرگم به هوا و یا “من می خواهم شما را بگیرم” که بچه ها می توانند در آن برنده شوند، راه بیاندازید. برای مثال، شما ممکن است دست هایتان را باز کنید و سعی کنید به آنها نشان دهید که یک خرس بزرگ هستید. اما تلوتلو بخورید و مغلوب شوید ونشان دهید که از آنها شکست خوردید. ان ها عاشق این هستند که بهتر از شما باشند.سپس آنها را نوازش کنید و مطمئنشان کنید که آنها از شما بهترند. درحین بازی با انها تماس چشمی برقرار کنید. توسط آنها گول بخورید اما دوباره بلند شوید و تلاش کنید. این نوع بازی منجر به ایجاد احساس قدرت خالص در این نوع کودکان می شود.

یک کودک ممکن است در طول زمان بازی فرصتی پیدا کند تا ناراحتیش را به شیوه ای عملی تر نشان دهد، او ممکن است با آرنج محکم به شما ضربه بزند، یا در کلوچه ای که به او تعارف می کنید نقصی پیدا کند، یا به چشم های شما خیره شود و شروع کند با مداد رنگی دیوار خانه تان را خط خطی کند. وقتی شما به ارامی به او نزدیک می شوید تا محدودیت هایی را برای او ایجاد کنید، دلیلی برای گریه کردن، اوقات تلخی پیدا می کند. این ابراز احساسات در واقع شروعی برای درمان احساساتیست که او به همراه دارد، و به احتمال زیاد همان احساساتی هستند که گاهی اوقات او را تحریک به صدمه زدن می کنند.

دوم، وقتی که او گریه و زاری میکند شنونده باشید:

به این معنی که نزدیکش بمانید و متقابلا طوفان عاطفی به راه نیندازید و به کودک اجازه دهید که بداند شما کنار او هستید. اگر شما از او حمایت کنید، او ترس ها و ناراحتی هایش را بیرون می ریزد. اغلب یک کودک به سرعت ،گفتن:”کلوچه من شکسته شده،من یک کلوچه جدید می خواهم” را با”من مادرم را می خواهم” عوض می کند. به مرور شکایت او تبدیل به وحشت می شود. شنونده باشید. شما لازم نیست که تلاش کنید چیزی را رفع و رجوع کنید. شما فقط فرد مناسبی برای گوش کردن به او هستید. اجازه دهید در مورد ضریه خوردن دست یا آرنجش، در مورد نیاز داشتن به یک کلوچه کامل، یا در مورد هر نیاز فوری دیگری در ان لحظه احساس وحشت کند. بعدا وقت برای باندپیچی کردن دستش یا تهیه کلوچه کامل برای او وجود دارد. در حال حاضر، اجازه دهید او به شما نشان دهد که چقدر و چطور ناراحت است.

اگر دلتنگ پدر و مادرش است، به او اجازه دهید که بداند که آنها همیشه باز خواهند گشت. به او اطمینان ببخشید که مراقبش هستید، و ایمنی او را حفظ کنید. احساسات او به شدت و با نیروی زیاد برون ریزی خواهند شد، هرچند به نظر می رسد این اتفاقی وخیم است، اما این فوران احساسات تسکینی برای ذهن عاطفی کودک است. احساسات تند و شدیدی که شما شاهد آن هستید همان چیزیست که رفتارهای تکانشی او را تهدید می کند. اکنون یک درمان واقعی درونی رخ داده است.

همه ی کودکان به محبت، تماس چشمی، و کمی صحبت درباره ی این حقیقت که جای او کنار شما امن است نیاز دارند. وقتی این طوفان عبور کند، کودک احساس می کند که هزار درصد نسبت به قبل با شما راحت تر و درکنار شما امن تر است، حالا چه کودک خود شما باشد و یا کودک دیگری که شما به هر دلیلی از او مراقبت می کنید.

سوم،اگر برقراری ارتباط به سرعت منجر به داد و فریاد زیاد برای مسائل کوچک نشود بنابراین لازم است که شما به کودکی که تکانشی عمل می کند نزدیک بمانید:

مراقب نشانه های افزایش تنش باشید. بچه ها اغلب (اما نه همیشه) به شما نشانه هایی پیرامون اینکه احساسات منفی شان در حال بالا امدن  و فوران شدن است نشان می دهند. صدای آنها تیز و زننده می شود، چهره آنها پویاییش را از دست می دهد، وگاهی اوقات هم رنگشان می پرد. از تماس چشمی طبیعی و ارتباطی دوری می کنند، و شروع به کنترل شرایط می کنند. وقتی شما این اوضاع را دیدید نزدیک تر شوید. سعی نکنید که از کتک زدن آنها با بیان کلماتی مثل”خب، بیا ببینیم چه میشه کرد، نیازی به ناراحتی نیست” جلوگیری کنید. در حال حاضر ناراحتی در درون کودک رخنه کرده است. وقتی یک کودک نشان می دهد که دچار مشکل شده است، با هیچ کلمه و حرفی نمی شود این مشکل را ناپدید کرد. آنچه که شما می توانید انجام دهید این است که مطمئن شوید رفتار تکانشی او به کسی صدمه نمی زند.

به شکلی فعالانه محدودیت هایی را وضع کنید:

به عنوان مثال، شما ممکن است سعی کنید که بازوهایتان را در اطراف کودک آسیب رسان قلاب کنید، و به آرامی او را یک گام از بچه های دیگر دور کنید. شما بازی کردن بیشتر را ممنوع نمی کنید، بلکه شما به سادگی امنیت ایجاد می کنید. شما می توانید بگویید: “سارا، من لازم است که بازویم را اینجا بگذارم،تو می توانی بازی کنی،اما من با تو می آیم و برای مدتی بازویم را اینجا می گذارم تا برای همه امنیت ایجاد شود”.

حس آرامش و تماس همراه با ملایمت از جانب شما احتمالا به او کمک می کند که متوجه تنشی که در حال افزایش است بشود. او نمی خواهد شما آنجا وجود داشته باشید. او ممکن است پیچ و تاب بخورد و سعی کند که از شما دور شود. ایستادگی کنید، بگویید:”من قصد دارم از تو محافظت کنم، من می دانم که تو می خواهی بازی کنی، و می توانی هم بازی کنی. من هرجا که بروی به همراه تو می آیم”. او ممکن است شما را گاز بگیرد و یا با یک گریه خوب کارش را راه بیاندازد.

ایجاد محدودیت توسط شما مفید است. شما به مشکل توجه داشتید و در محبت آمیزترین راه ممکن مداخله کردید.

شما از این امر جلوگیری کردید که یک کودک وحشت زده، به دلیل اینکه تکانه هایش بر او غلبه کرده اند و دوباره به کسی صدمه زده است، احساس شرمندگی کند. شما از قربانی شدن کودکان دیگر جلوگیری کرده اید. شما در حال مسئولیت پذیری به عنوان یک والد یا سرپرست در محیط بازی هستید.

شما او را شرمنده نمی کنید، جدا نمی کنید، و همچنین به او اجازه هم نمی دهید تکانه هایش کودک دیگری را قربانی کند. وقتی درنهایت شروع به گریه کردن کرد، همچنان شنونده باقی بمانید.

به او اطمینان دهید که او یک دوست خوب است و کودکان دیگر از بازی کردن با او خوشحال می شوند، و او امروز روز خوبی خواهد داشت، حتی اگر در حال حاضر همه چیز جور دیگری (ناخوشایند) احساس می شود. به او اجازه دهید که بفهمد که در کنار شما ایمن است و شما از بودن با او خوشحال هستید.

این فرآیند می تواند دوباره و دوباره تکرار شود، برای کمک به کودکی که یک عقده ی به اندازه کافی بزرگ از ترس دارد و نیاز به چند دور قرار گرفتن در محدودیت های فعال و آزادسازی عاطفی دارد.

ما شاهد تغییر شخصیت طیف بزرگی از کودکان در طول زمان بوده ایم که رفتار های مکرر تکانشی شان ذوب شدند و نسبت به کودکان دیگر حساسیت و همدلی کسب کردند، به وسیله داشتن فرصت مناسب برای بازی با یک بزرگسالی که به انها توجه می‌کند و سپس گریه و کج خلقی هایشان در حلقه بازوهای مهربان یک بزرگسال حمایت شده اند.

آیا اینها چیزی نیستند که همه ما بتوانیم استفاده کنیم؟

آیا وقتی ما حالی تند و زننده داریم و کسی به طرف ما نمی اید؟ آیا ما ناراحتیمان را به دیگری ترشح نمی‌کنیم و سپس وقتی که به ما گوش می دهد ناراحتی ما به احساس امنیت تبدیل نمی شود؟آیا کسی وجود دارد که به اندازه کافی مهربان باشد که تا زمانی که طوفان به پایان برسد به ما گوش بدهد و ما دوباره حس خوشایندی نسبت به زندگیمان بدست بیاوریم؟

بچه‌هایی که گرایش به اسیب رساندن دارند به ما فرصت می دهند تا این نوع از مداخلات موثر را یاد بگیریم،-مداخلاتی برای  ایجاد یک ارتباط دوستانه تر و قوی تر. مداخلاتی که مانع از رفتار تباه کننده از طریق گوش دادن و شنیدن می شوند، و بنابراین یک کودک می تواند دوباره در جهان خودش احساس امنیت کند.

منبع : توقف کتک زدن بچه های دیگر