خوردن غذای سالم، ورزش کردن به اندازه کافی و اجتناب کردن از استرس در بهترین زمان های ممکن می تواند یک کار سختی باشد، ولی زمانیکه خانواده تان تصمیم بگیرد که یک شرایط ناسالمی را برای شما ایجاد کند، این کار سخت تر خواهد شد.

با این وجود، شما از طریق یک برخورد مناسب و برخی تصمیم گیری های درست می توانید همچنان یک فرد سالمی باشید (و حتی ممکن است بتوانید اعضای خانواده تان را متقاعد کنید که به شما بپیوندند).

به منظور شروع می توانید بخش های بیان شده در زیر را مطالعه کنید.

بخش یک – متمرکز ماندن بر روی خودتان

1. خانواده تان را از تصمیم خودتان برای سالم زندگی کردن مطلع کنید.

قبل از شروع هر کاری، باید به اعضای خانواده تان بگویید که می خواهید یک سبک زندگی سالمی داشته باشید؛ این مورد اهمیت زیادی دارد.

شما به تشویق و حمایت آنها نیازمندید، حتی در صورتیکه آنها علاقه ای به پیوستن به شما و دستیابی به سلامتی نداشته باشند.

در صورتیکه اعضای خانواده تان مطلع نباشند که چه کاری می کنید، ممکن است به صورت ناخواسته یا به هر دلیل دیگری، شما را ترغیب به خوردن غذاهایی کنند که در برنامه غذاییتان وجود ندارد.

در صورتیکه برنامه خودتان برای دستیابی به سلامتی را به آنها بگویید، درک خواهند کرد که چرا شما تمایلی به خوردن غذاهای ناسالم ندارید و در صورتیکه خوش شانس باشید، حساسیت بیشتری نسبت به نیازهای شما خواهند داشت و سعی خواهند کرد که به شما کمک کنند.

همچنین توضیح دادن تصمیمتان به خانواده باعث خواهد شد تا شما بتوانید مسیر دستیابی به اهدافتان را تعقیب کنید، چرا که افراد دیگری در کنارتان حضور خواهند داشت که باید در مورد غذا خوردن و ورزش کردن، در برابر آنها پاسخگو و مسولیت پذیر باشید.

زمانیکه اعضای خانواده تان پیشرفت شما را مشاهده کنند – چه در صورتیکه هدفتان کاهش وزن، افزایش سطح انرژی یا داشتن تناسب اندام باشد – شاید انگیزه لازم را برای پیوستن به شما (به منظور دستیابی به سلامتی) پیدا کنند.

2. مصرف یک رژیم غذایی متوازن.

مصرف یک رژیم غذایی متوازن نقش مهمی را در به دست آوردن سلامتی دارد. مصرف غذای سالم با تناسب درست می تواند به شما کمک کند تا وزنتان را کاهش دهید، انرژی لازم را به دست بیاورید، بهتر بخوابید، پوست شفاف تر و مو و ناخن های قوی تری داشته باشید و همچنین از سایر فواید آن بهره مند شوید.

با این وجود، دنبال کردن یک رژیم غذایی متوازن و متناسب در زمانی که خانواده تان چنین رژیم غذایی مصرف نمی کند، یک کار سختی است چرا که خودتان باید برای خودتان غذا درست کنید. یک سری از مشخصات مربوط به رژیم غذایی سالم عبارتند از:

میوه ها و سبزیجات: این غذاها مواد مغذی و ویتامین های مورد نیاز بدن را تامین می کنند. خوردن حداقل پنج وعده سبزیجات و میوه در طول هر روز اهمیت زیادی دارد.

به همین منظور شما می توانید یک بخشی از میوه را همراه با صبحانه بخورید، یک سالاد سبزی برای ناهار داشته باشید، دو بخش از سبزیجات را با شام بخورید و یک مقدار میوه یا سبزیجات به عنوان خوراکی و در طول روز مصرف کنید.

کربوهیدراتها: کربوهیدراتها عبارت از غذاهایی می باشند که انرژی بدن را تامین می کنند.

در حین دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم، بهتر است که غذاهای تهیه شده از گندم را بخورید تا بتوانید کربوهیدرات مورد نیاز برای طول روز را تامین کنید.

این غذاها شامل نان گندم، پاستای ساخته شده از گندم و برنج برشته شده می باشند.

پروتئین. پروتئین به فرآیند بازسازی و مرمت سلولهای کهنه کمک می کند و در فرآیند درمان نقش موثری دارد.

غذاهایی که غنی از پروتئین هستند شامل گوشت، ماهی، تخم مرغ ها و حبوبات هستند. در حین داشتن یک رژیم غذایی سالم سعی کنید که تا جایی که می توانید از غذاهای دریایی و گوشت سفید، همانند مرغ و بوقلمون استفاده کنید، چرا که گوشت قرمز دارای چربی بالاتری است.

روغن های سالم. روغن های سالم عوامل ضروری برای سلامت کلی و کارکرد موثر متابولسم شما هستند.

منابع مناسب برای روغن های سالم شامل آووکادو، روغن ماهی همانند قزل آلا، ماهی خال مخالی و ماهی آزاد و حبوبات خام و دانه هایی همانند بادام، گردو، تخمه های آفتاب گردان و بذر کتان می باشند.

3. ورژن های سالم تری از غذاهای مورد مصرف خانواده تان را بخورید.

در صورتیکه خانواده تان یک غذای ناسالمی بخورد که شما هم آن را دوست دارید، در این صورت ادامه دادن به برنامه غذایی خودتان یک کار سختی خواهد بود.

در این موقعیت بهتر است که غذای خودتان را تغییر دهید و از یک ورژن سالم تری از غذای مصرفی خانواده تان مصرف کنید؛ در این صورت این احساس را نخواهید داشت که یک چیزی را از دست داده اید.

برای مثال، در صورتیکه خانواده شما یک پیتزای پپرونی بخورد که شما دوستش دارید، می توانید با استفاده از آرد گندم، سوس گوجه فرنگی خانگی و پنیر دارای چربی پایین، یک پیتزایی برای خودتان درست کنید که در قسمت بالای آن یک مقدار دانه های گیاهی خوراکی قرار داشته باشند.

با استفاده از این روش شما هم می توانید به همراه خانواده تان پیتزا بخورید، ولی میزان کالری مصرف شما نصف کالری مصرف اعضای خانواده تان باشد!

همچنین شما می توانید خوراکی های سالم خودتان را جایگزین دسرهای ناسالم خانواده تان (همانند بستنی یا کیک شکلاتی) کنید.

سعی کنید که یک سالاد میوه همراه با ماست داشته باشید، شیرینی های درست شده از گندم را بخورید یا سیب های پخته شده با شکر برشته شده و دارچین را مصرف کنید.

در این صورت شما بدون نقض کردن برنامه غذایی سالمتان، شیرینی های مور نیازتان را تامین خواهید کرد.

سعی کنید یک سری غذاهایی مصرف کنید که مزه و بوی غذاهای تحریک کننده را داشته باشند، ولی کالری کمتری نسبت به آن غذاها داشته باشند.

در این صورت راحت تر خواهید توانست از خوردن سایر غذاهای بی ارزش اجتناب کنید.

4. اندازه های متناسب خودتان را کنترل کنید .

در صورتی که بخواهید درست کردن غذاهای کاملا متفاوت با غذاهای سایر اعضای خانواده تان منجر به ایجاد مشکلات یا اختلافاتی نشود، شما هم باید از غذاهای مصرفی سایر اعضای خانواده استفاده کنید

– ولی باید سعی کنید که اندازه مناسب و مقدار کمی از این غذاها را بخورید و یک یا دو وعده غذایی سالم اضافی بخورید تا بتوانید وعده های غذایی متوازنی داشته باشید.

برای مثال در صورتیکه خانواده شما اسپاگتی و کوفته تبریزی بخورد، شما هم می توانید از این وعده غذایی استفاده کنید بدون اینکه رژیم غذایی خودتان را نقض کنید.

فقط باید یک مقدار کوچکی از اسپاگتی (روی بسته اسپاگتی را مطالعه کنید تا اندازه متناسب توصیه شده را بدانید) را بردارید و بخش های باقی مانده از بشقاب را با دانه های گیاهی خوراکی پر کنید.

همچنین در صورتیکه اعضای خانواده تان همبرگر سرخ شده بخورند، سعی کنید که یک مقدار همبرگر بدون بان بردارید (بان یک نان سفیدی است که بدون کربوهیدرات است و فاقد ارزش غذایی می باشد) و بقیه بشقاب خودتان را باید با سالاد سبز سالم پر کنید.

شما همچنان می توانید از گوشت قرمز کباب شده لذت ببرید، ولی این کارتان بی زیان خواهد بود و احساس گناه نخواهید داشت!

وعده غذایی که خانواده تان می خواهد مصرف کند را از قبل بدانید. در این صورت زمان کافی خواهید داشت و خواهید توانست خوراکی های مورد نیازتان برای اضافه کردن به بشقاب غذایتان را تهیه کنید؛ در نتیجه یک رژیم غذایی متوازن و سالمی خواهید داشت.

5. آب زیادی بخورید. مصرف آب بخش مهمی از رژیم غذایی سالم می باشد

– این کار بدن شما را آبدار نگه می دارد، به هضم غذا کمک می کند، پوست شما را تمیز می کنید و سم های موجود در بدنتان را دفع می کند. توصیه می شود که هر روز حداقل 8 لیوان آب بخورید.

در برخی مواقع ما به جای احساس تشنگی، احساس می کنیم که گرسنه هستیم؛ بنابراین زمانی که احساس گرسنگی می کنید، باید به جای غذا یک لیوان آب بنوشید.

همچنین خوردن یک لیوان آب قبل از غذا یک روش مناسبی برای کاهش اشتها و پیشگیری از پرخوری می باشد.

همچنین شما از طریق مصرف چایهای گیاهی می توانید آب مصرفی خودتان را افزایش دهید؛

بنابراین تاجایی که می توانید چای گیاهی بیشتری در طول روز بخورید. برخی از چای های گیاهی یک سری فواید دیگری هم دارند – بابونه دارای ویژگی های آرامش بخشی است، زنجبیل به هضم غذا کمک می کند و چای سبز غنی از آنتی اکسیدانت است.

6. هر روز نیم ساعت ورزش کنید.

ورزش بخش مهمی در هر یک از برنامه های دستیابی به سلامتی می باشد، چرا که به سوختن کالری های اضافی و توزیع مواد مغذی به بخش های مختلف بدن کمک می کند.

همچنین ورزش منجر به پیشگیری از بروز برخی از بیماری ها، همانند دیابت ها، فشار خون و چاقی می شود.

ورزش نقش مهمی در دستیابی به سلامتی و حفظ آن دارد. مطالعات صورت گرفته نشان داده اند که حتی 10 دقیقه حرکات ورزشی در طول هر روز می تواند تاثیر مثبتی بر روی بدن داشته باشد.

ورزش هایی که به صورت روزمره می توانند انجام شوند، شامل پیاده روی به محل کار، شنا کردن، جست و خیز کردن (ورجه ورجه کردن) و رقصیدن هستند.

در صورتیکه همواره یک نفر دیگری هم با شما باشد، ورزش کردن برای شما ساده تر خواهد شد.

حتی در صورتیکه اعضای خانواده تان رژیم غذاییشان را تغییر ندهند، ممکن است که تمایل داشته باشند که به صورت روزمره با شما بدوند یا به کلاس رقص بروند.

هیچ اجباری وجود ندارد که کل اعضای خانواده تان با شما ورزش کنند – در صورتیکه بتوانید مادر، پدر، دختر، پسر، برادر یا خواهرتان را با خودتان به ورزش ببرید، ممکن است بقیه افراد خانواده هم به شما  ملحق شوند.

باید یک ورزشی انجام دهید که برای شما لذت بخش باشد و هر روز حداقل باید نیم ساعت به آن مشغول شوید.

حتی در صورتیکه انجام این کار در مراحل اول سخت باشد، این کار به صورت تدریجی و همزمان با بهبود تناسب اندام شما راحت تر خواهد شد.

این بهانه را نیاورید که “هیچ وقتی” برای ورزش ندارید – هر شخصی می تواند در طول هر روز 30 دقیقه اضافی داشته باشد، شما فقط باید انگیزه کافی داشته باشید!

7. از استرس اجتناب کنید.

سالم بودن فقط به تغذیه مناسب و ورزش کافی محدود نمی باشد، بلکه همچنین شامل مراقبت کردن از سلامت روانی هم است که از طریق اجتناب از استرس و داشتن استراحت کافی صورت خواهد گرفت.

حتی در صورتیکه زندگی خانوادگی شما یک مقداری نامناسب و استرس زا باشد، باید یک بخشی از وقت خودتان را به “زمان من” اختصاص دهید و در آن زمان یک سری کارهایی را برای به دست آوردن سلامتی بهتر انجام دهید.

یک سری از کارهایی که شما برای کاهش استرس و ریلکس شدن می توانید انجام دهید شامل یوگا، مدیتیشن، مطالعه یک کتاب و حتی گرفتن یک دوش گرم در بعد از ظهر می باشد.

همچنین باید خواب کافی داشته باشید – شما باید در طول هر شب 8 ساعت بخوابید؛

حداقل باید 6 ساعت بخوابید. خواب کافی باعث خواهد شد که بدنتان بیش از حد خسته نشود و در نتیجه آن در روز بعد بتوانید که عملکرد خوبی در محیط کار و مدرسه داشته باشید.

در صورتیکه درگیر مشکلات مربوط به محیط کار یا مشکلات خانوادگی باشید، می توانید به یک مشاوری مراجعه کنید تا در رفع مشکلات به شما کمک کند و باعث شود که احساسات منفی خودتان را بپذیرید.

در صورتیکه وضعیت روانی مناسبی نداشته باشید، بدن سالم هیچ فایده ای برای شما نخواهد داشت.

8. از بیمار شدن اجتناب کنید.

به منظور داشتن یک زندگی مناسب در داخل یک خانواده بزرگ، علاوه بر توجه به رژیم غذایی، ورزش و نیازهای مربوط به سلامت روانی، همچنین در زمانیکه یکی از اعضای خانواده تان بیمار باشد، باید از ابتلاء به این بیماری اجتناب کنید.

خوشبختانه یک سری ابزارهایی وجود دارند که شما با استفاده از آنها می توانید از انتقال بیماری هم خانواده ایتان به خودتان اجتناب کنید.

شستن دست یکی از اساسی ترین مواردی است که شما با استفاده از آن می توانید مانع از بیمار شدنتان شوید.

این کار شامل شستن دست ها قبل و بعد از رفتن به توالت، قبل از غذا خوردن، قبل و بعد از عوض کردن کهنه بچه و بعد از لمس کردن لوازم یا سطوح کثیف می باشد.

همچنین بعد از لمس کردن هر چیزی که فرد بیمار آن را لمس کرده است، باید دست های خودتان را ضدعفونی کنید. برای این شرایط باید ژل تمیز کننده یا مایع دستشویی به راحتی در دسترس همه افراد باشد.

علاوه بر این، هر عروسکی که کودکان بیمار با آن بازی می کنند، باید به صورت کامل تمیز شوند تا از انتقال بیماری به سایر کودکان خانواده اجتناب شود.

هیچ وقت نباید ظرف ها، فنجان ها یا وسایل را به صورت مشترک با اعضای بیمار خانواده مورد استفاده قرار دهید.

بعد از استفاده کودک بیمار از ظرف ها، این ظرف ها باید با صابودن و آب داغ تمیز شوند – این کار منجر به پیشگیری از انتقال میکروب مابین اعضای مختلف خواهد شد.

زمانیکه یکی از همسران بیمار باشد، باید در حین خوابیدن از هم دور باشند و هیچ وقت نباید همدیگر را ببوسند.

های تخت خواب باید با آب گرم ماشین لباسشویی شسته شوند. این کار مانع از انتقال برخی از بیماری های رایج، همانند سرماخوردگی و آنفلونزا خواهد شد.

بخش دو – مشغول کردن کل خانواده

 1. کل خانواده را در فرآیند پخت و پز مشغول کنید.

بعد از آنکه خودتان به سبک زندگی سالم و مناسب عادت کنید، می توانید به صورت آرام خانواده تان را هم متقاعد کنید که به شما ملحق شوند.

یکی از بهترین روش هایی که در این شرایط می توانید مورد استفاده قرار دهید عبارت از مشغول کردن کل خانواده در آشپزی می باشد.

از طریق مشغول کردن کودکان در یک سری کارهایی همانند الک کردن آرد در حین پخت، یا شکستن تخم مرغ ها برای درست کردن یک غذای سالم باعث خواهید که آنها در پختن غذا به یک نوعی به شما کمک کنند.

از اعضای خانواده تان بپرسید که به چه چیزهایی علاقمند هستند و از چه چیزهایی متنفر هستند – در صورتیکه پدرتان پیاز دوست نداشته باشد، می توانید در دفعه بعد که سالاد درست می کنید، به آن پیاز نزنید.

خانواده خودتان را به پیتزا دعوت کنید – هر شخصی می توانید پیتزای گندمی سالم درست کند و خانواده خودش را به آن دعوت کند. همچنین از این روش می توان برای جمع کردن کل اعضای خانواده استفاده کرد.

2. غذاهای سالم را به صورت جذاب ارائه دهید.

در صورتیکه غذاهای سالم ظاهر خوبی داشته باشند، خوردن آن وسوسه انگیز خواهد بود؛ بنابراین سعی کنید که از طریق اضافه کردن مواد تازه رنگی و ایجاد الگوی جذاب، جذابیت غذای سالمتان را افزایش دهید.

در صورتیکه می خواهید کودکتان میوه بخورد، یک سالاد میوه رنگی در مقایسه با یک سیب سرخ، جذابیت بیشتری برای کودکتان خواهد داشت.

همچنین اضافه کردن آب میوه تازه یا ماست منجر به بهبود طعم غذایتان خواهد شد و جذابیت آن را افزایش خواهد داد.

در صورتیکه می خواهید افراد بزرگسال خانواده را به خوردن سالاد ترغیب کنید، در صورتیکه از ترکیب خسته کننده کاهو، گوجه فرنگی و خیار استفاده کنید، شانس کمتری برای مجاب کردن این افراد خواهید داشت (هر چند که ترکیب این موارد یک مبنای خوبی است).

سعی کنید که برای خوش رنگ تر شدن سالادتان یک مقدار توت فرنگی و زیتون، برای ایجاد بافت و شکل خوب در سالاد از یک مقداری

حبوبات و دانه و برای خوش طعم شدن آن یک مقداری تخمک و اوکادو اضافه کنید.

یک ظاهر خوشمزه ای که از طریق روغن زیتون سرکه کاجی و سیر خرد شده ایجاد می شود، می تواند منجر به جذاب تر شدن سالاد شما برای سایر اعضای خانواده شود.

3. غذاهای سالم را در یک سری ظرف های خوبی قرار دهید تا خوشمزه به نظر برسند.

یک ترفند دیگری که برای ترغیب اعضای خانواده تان به خوردن غذاهای سالم می توانید مورد استفاده قرار دهید، عبارت از قرار دادن این غذاها در ظرف های خوب می باشد.

با استفاده از این روش خانواده تان از غذای خودشان لذت خواهند برد و در این حال از ویتامین ها و مواد مغزی غذاهای سالم هم منتفع خواهند شد.

اسفناج به خودی خود جذاب نیست، ولی در صورتیکه آن را به همراه سیر و پنیر کم چرب در زیر یک شیرینی پف کرده قرار دهید، خانواده تان برای خوردن آن با هم دعوا خواهند کرد!

همچنین می توانید یک سری موارد دیگری از قبیل کاهو، هویج و لوبیا را هم در داخل غذاهای خانگی خودتان قرار دهید – سعی کنید که ماجراجو باشید و ترکیبات مختلفی را امتحان کنید!

همچنین درست کردن سوپ سبزیجات یک روش مناسب دیگری می باشد و از این طریق می توانید باعث شوید که خانواده تان یک غذای سالمی مصرف کند و هیچ اختلافی در مورد مزه آن پیش نیاید.

ترکیباتی از قبیل هویج ها، کدو سبز، بروکلی، گل کلم، سیب زمینی شیرین و نارنج می توانند به سوپ شما اضافه شوند و با استفاده از یک سری گیاهان تازه، یک قطره کرم یا یک مقدار سوس می توانید جذابیت این سوپتان را افزایش دهید و باعث شوید که اعضای خانواده تان از تهیه کردن غذاهای فرآوری شده اجتناب کنند.

4. به منظور جذاب تر و خوشمزه کردن غذاهایتان می توانید از گیاهان و چاشنی ها استفاده کنید.

گیاهان و چاشنی ها عبارت از موهبت های الهی برای هر آشپزی هستند که می خواهد غذای جذابی را برای افرادی درست کند که در مورد غذا حساسیت زیادی دارند.

شما با استفاده از گیاهان و چاشنی ها می توانید یک طعمی را در غذایتان ایجاد کنید که اعضای خانواده تان آن را بیش از حد دوست داشته باشند.

چاشنی های محبوب شامل زیره سبزی، زردچوبه، دارچین و چاشنی درخت جوز هستند، در حالیکه گیاهان رایج و محبوب شامل جعفری، آویشن، رزماری، ریحان و نعناع هستند.

برای امتحان، به ظرف سبزیجات و گوشت خودتان ترکیبات مختلفی از گیاهان و چاشنی ها را اضافه کنید. برای تجربه دنیای جدید طعم ها آماده باشید.

همچنین می توانید از یک سری مکمل های محبوب هم استفاده کنید؛ مکمل هایی از قبیل سس لوبیا، سس ماهی، سیر و زنجبیل، نمک های خوش بو، سبزیجات، گوشت گاو، مرغ و ماهی حاضر و مرکبات خوشمزه کننده.

5. سعی کنید که از روش های آشپزی سالم تر استفاده کنید.

تغذیه سالم فقط به مواردی که می خورید محدود نمی باشد، بلکه همچنین به روش پخت آن هم مرتبط است.

بنابراین حتی در صورتیکه به سختی بتوانید اعضای خانواده تان را به خوردن سالاد ترغیب کنید، به راحتی می توانید آنها را ترغیب کنید که از یک سری روش های سالمی در آماده کردن غذایشان استفاده کنند.

به جای سرخ کردن گوشت ها یا جوشاندن سبزیجات، سعی کنید که از روش کباب کردن، بخارپز کردن یا طبخ کردن در اجاق استفاده کنید.

این روش ها سالم تر می باشند، چرا که برای پخت و پز به روغن زیادی نیاز ندارند (همانند سرخ کردن) و منجر به جوشیدن مواد مغذی و از بین رفتن آنها نمی شوند (همانند روش جوشاندن).

با استفاده از یک مقداری چاشنی، غذا مزه خوبی خواهد داشت، ولی کالری های موجود در آن کاهش خواهد یافت و در عین حال مواد مغذی غذا از بین نخواهد رفت.

در حین غذا خوردن سعی کنید که از روغن های سالم تر و اشباع نشده استفاده کنید؛ روغن هایی همانند روغن زیتون، روغن نارگیل و کره تصفیه شده.

همچنین نباید از سبزیجات ناسالم و روغن های دانه ها استفاده کنید؛ روغن هایی همانند روغن ذرت، روغن زرد، روغن انگور و روغن آفتاب گردان.

به جای کره تقلبی یا روغن حیوانات، همواره از کره طبیعی استفاده کنید. این تغییر ساده می تواند تاثیر قابل توجهی بر روی وضعیت سلامتی خانواده تان داشته باشد.

6. تنوع غذایی بیشتری داشته باشید.

تنوع چاشنی زندگی است، بنابراین سعی کنید که از درست کردن غذاهای سالم تکراری در همه شب ها اجتناب کنید، در غیر این صورت اعضای خانواده تان از غذاهای شما خسته خواهند شد و به عادت قبلیشان برخواهند گشت.

برای مثال می توانید زردچوبه هندی با برنج برشته شده، مرغ و سبزی گوشت چینی، استیک و سالاد سبزی، ماهی قزل آلای کباب شده با مارچوبه و سیب زمینی شیرین کبابی را برای هر یک از شب ها درست کنید.

این طرز فکر را نداشته باشید که به دلیل خوردن غذای سالم، باید وعده های غذایی خسته کننده ای داشته باشید!

همچنین سعی کنید که آشپز را هم تغییر دهید – ممکن است یکی از اعضای خانواده تان ایده جذابی برای یک غذای سالم داشته باشد که هیچ وقت به فکر شما خطور نکرده است.

همچنین شامل کردن سایر اعضای خانواده در فرآیند آشپزی می تواند به آنها کمک کند تا تمایل بیشتری به غذاهای سالم داشته باشند.

7. به عنوان یک خانواده، شام را با هم بخورید.

نشستن کل اعضای خانواده در کنار میز غذا خوری و با هم شام خوردن باعث خواهد شد که انگیزه بیشتری برای ادامه دادن به رژیم غذایی سالمتان به دست بیاورید.

همچنین این کار منجر به جذاب تر شدن وعده های غذاییتان خواهد شد، چرا که می توانید در مورد اتفاقات روز گذشته با هم صحبت کنید و از بودن در کنار هم لذت ببرید.

صرف نظر از اینکه در روز گذشته چقدر سرتان شلوغ بوده است، باید حتما یک زمانی را به یکدیگر اختصاص دهید.

همچنین خوردن غذای سالم به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید برنامه غذایی سالم خودتان را ادامه دهید؛ در صورتیکه به صورت تنها غذا بخورید، تحریک خواهید شد که رژیم غذایی سالمتان را نقض کنید.

در تهیه شام، برای هر یک از افراد خانواده یک وظیفه ای تعیین کنید تا درست کردن شام به عهده یک نفر نباشد.

یک فردی می تواند مسئول پخت و پز باشد، فرد دیگری می تواند مسئول تمیز کردن و مرتب کردن میز باشد و فرد باقیمانده هم می تواند مسئول شستن ظرف ها باشد.

در صورتیکه دوست داشته باشید، می توانید این وظایف را به صورت روزمره یا هفتگی مابین خودتان جابجا کنید.

8. یک سری فعالیت های فیزیکی سرگرم کننده ای برای کل خانواده در نظر داشته باشید.

بعد از آنکه غذای سالم به یک مورد روتین در خانه تان تبدیل شد، باید اعضای خانواده تان را تشویق کنید تا یک سری ورزشهایی انجام دهند.

در صورتیکه بچه های جوانی در خانواده داشته باشید، ترغیب کردن آنها به ورزش کار سختی نخواهد بود ولی ترغیب کردن افراد بزرگتر و والدین دارای برنامه کاری شلوغ یک کار چالش زایی خواهد بود.

سعی کنید که در آخر هفته یک گردش یک روزه خانوادگی داشته باشید و در آن همه تان به هاکی یا شنا بروید یا حتی پیاده روی کنید. یک پیکنیک سالمی داشته باشید و از این فرصت برای بودن در کنار هم استفاده کنید.

در صورتیکه یک حیاط یا باغی داشته باشید، می توانید بیشتر بیرون بروید. یک مسابقه فوتبال با بچه هایتان برگزار کنید، با خواهرتان بسکتبال بازی کنید یا با مادر خودتان باغبانی کنید. هر نوع فعالیت فیزیکی خوب و مفید می باشد!

به روز رسانی شده در: 6 سپتامبر 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

مادران و دختران از طریق درک کردن یکدیگر، داشتن یک ارتباط خوب و سرگرم شدن به فعالیت های سرگرم کننده به صورت مشترک، نه تنها می توانند دارای روابط خانوادگی مثبتی باشند، بلکه همچنین می توانند یک رابطه دوستی واقعی با هم داشته باشند.

در واقعیت رابطه مادر – دختری یک رابطه پیچیده ای است و زمانی که دختران به سن بزرگسالی و بلوغ می رسند، یک سری اختلافاتی مابین آنها ایجاد می شود.

اختلافات ایجاد شده مابین مادران و دختران در مورد کار، خانواده، و اتفاقات مربوط به زندگی می تواند مانع از ایجاد یک رابطه مناسب مابین دختران و مادران شود.

با این وجود یک سری رهیافت های خاصی وجود دارند که مادران با استفاده از آن می توانند یک رابطه سالم و پایداری با دختران بزرگسالشان ایجاد کنند.

بخش یک – ایجاد روابط بر مبنای گذشته

1. یک سری نکاتی را در مورد سابقه خانوادگی تان یاد بگیرید.

به دست آوردن اطلاعات در مورد گذشته خانوادگی تان می تواند به مادران و دختران کمک کند تا یک سری زمینه های مشترکی پیدا کنند و با رسومی که خانواده شان در گذشته داشته اند، آشنا شوند.

می توانید یک مجموع عکس های خانوادگی یا آلبوم عکس خانوادگی درست کنید یا اینکه سعی کنید شجره نامه خانوادگی تان را بکشید.

تحقیقات و داستانهای خودتان را به سایر اعضای خانواده بیان کنید.

این بحث ها باعث خواهد شد که یک نوع احساس نزدیکی مابین اعضای خانواده تان ایجاد شود و تجربیات مشترکی به دست خواهید آورد.

2. ایجاد یک رابطه جدید مابین دو فرد بزرگسال.

به جای رابطه سرپرست – کودک، سعی کنید که یک رابطه ای ایجاد کنید که مربوط به دو فرد بزرگسال همتا می باشد.

هر چند که تعهد سرپرستی مربوط به کل طول عمر فرد است، ولی زمانیکه کودکان از نظر روان شناختی، اجتماعی و اقتصادی مستقل می شوند، باید ماهیت رابطه سرپرست – کودک تغییر کند.

سعی نکنید که به عنوان یک مادر و دختر با هم ارتباط داشته باشید، بلکه سعی کنید به عنوان دو دوست با هم رابطه داشته باشید که علایق و فعالیت های مشترکی دارند.

به صورت متفکرانه و آرام و همانند دو دوست، در مورد مشکلات، مسائل و سوالات با هم صحبت کنید.

یک نوع احساس شوخ طبعی و مهربانی داشته باشد. خاطراتی که چند دهه با هم داشته اید را مرور کنید و در مورد خاطرات یا موقعیت های خنده داری که در آن قرار گرفته اید، یک سری جوک هایی را به هم بگویید.

3. با استفاده از یک روش سرپرستی که از نظر عاطفی حمایت کننده باشد، یک توازنی مابین رابطه و سرگرمی ایجاد کنید.

صرف نظر از سن فرزندتان و دوره ای که در آن قرار دارد، علایق، توجهات و موافقت های والدینی پایدار موارد مهمی در همه روابط مابین سرپرست – فرزند (یا روابط مابین مادر – دختر) هستند.

حتی در صورتیکه دخترتان یک فرد بزرگی باشد، می توانید از طریق تشویق کردن و اطمینان آفرینی منجر به رشد فرزندتان شوید.

تحقیقات صورت گرفته نشان داده اند که حمایت ادامه دار یک مادر می تواند نقش مهمی در رشد روان شناختی یک دختر بزرگسالی داشته باشد که احساس می کند یک فرد مستقلی است.

4. وضعیت روابط خودتان را بررسی کنید تا نقاط ضعف آن را پیدا کنید.

بر اساس گزارش های صورت گرفته، تنش ایجاد شده در روابط مابین مادران – دختران بیش از تنش های ایجاد شده در روابط مابین مادران – پسران می باشد.

اغلب تنش ها و اختلاف های ایجاد شده ریشه در تفاوت های میان نسلی و اختلافات مربوط به رفتار، ویژگی و رفتار عمومی دارد.

شناخت این محدودیت ها می تواند اولین قدم در ایجاد رابطه سالم مابین شما و دخترتان باشد.

5. از طریق شناخت و درک تغییر اجتماعی، تفاوت های نسلی موجود مابین مادر و دختر را از بین ببرید.

این کار برای مادری که نمی خواهد خواسته های دخترش را بپذیرد، مادری که تمام وقت کار می کند و مادری که زمان کمتری را صرف وظایف خانه داری یا بچه داری می کند، سخت خواهد بود.

بر اساس گزارش دپارتمان نیروی کار ایالات متحده، در سال 2010 زنان 47% از نیروی کار را تشکیل می دادند.

ولی در نسل گذشته، اکثر زنان بعد از ازدواج در خانه می ماندند تا کودکانشان را بزرگ کنند. در سال 1960، فقط نوزده درصد از زنان دارای فرزند پیش دبستانی در بیرون از خانه مشغول کار بودند.

اکثر مادران مسن نگران این مسئله هستند که دخترانشان (که هم در بیرون از خانه کار می کنند و هم در خانه) فشار یا استرس زیادی را تحمل می کنند. عقاید این افراد در مورد تفاوت های مربوط به کار و سبک زندگی، می تواند شکل رابطه سرپرست و کودک را تغییر دهد.

6. در صورت ضرورت برای رفع مشکلات میان فردی خودتان به مشاور خانواده مراجعه کنید.

علاوه بر تفاوت های نسلی، تضادهای میان فردی مابین دختر و مادر هم می توانند منجر به ایجاد اختلافاتی شوند.

برای مثال ممکن است که مادران همچنان بر این عقیده باشند که دختران بزرگسالشان تنبل، بی ادب و بی مسولیت هستند، هر چند که این مشخصات بیشتر در سال های اولیه نوجوانی وجود دارد.

بخش دو – بودن در کنار یکدیگر

1. پیدا کردن علایق مشترک.

به دنبال سرگرمی ها و فعالیت هایی باشید که منجر به عمیق تر شدن رابطه مادر – دختر می شوند و همچنین یک نوع راحتی و سرگرمی را برای طرفین ایجاد می کنند.

سعی کنید که به همراه هم یک سری فعالیت های سرگرم کننده انجام دهید.

ورزش، خرید، رفتن به رستوران های جدید، دیدن فیلم ها، درست کردن یک سری وسایل دست ساز یا هنری، رفتن به آب درمانی، یا حتی موارد ساده ای همانند قهوه خوردن با هم، می توانند به مادران و دختران کمک کنند که روابط بهتری با هم داشته باشند.

2. از تکنولوژی های مدرن استفاده کنید.

در صورتیکه شما و دخترتان از هم دور باشید و نتوانید به صورت مرتب همدیگر را از نزدیک ببنید، سعی کنید از یک سری روش های ارتباطی دیگری استفاده کنید.

تماس های تلفنی و ویدئویی و همچنین پیام دادن و استفاده از برنامه های مربوط به رسانه های اجتماعی به صورت روزمره یا هفتگی می توانند فاصله موجود مابین شما را از بین ببرند.

سعی کنید که به صورت هفتگی یا روزمره و در زمان های تعیین شده با هم چت کنید.

3. سعی کنید که به همراه دخترتان، در گروه هایی حضور داشته باشید که سایر اعضای خانواده و دوستانتان هم در آن حضور دارند.

شرکت کردن در جمع های خانوادگی یا گردش های خانوادگی یا انجام دادن یک سری کارهایی به همراه سایر دوستان خانوادگی می تواند آرامش بخش و لذت آور باشد و فشارهای موجود را از بین ببرد.

4. همراه با هم به تعطیلات بروید.

جدا شدن از کارهای روزمره می تواند باعث شود که مادران و دختران ریلکس شوند، مجددا انرژی مناسبی به دست بیاورند و رابطه بهتری با هم برقرار کنند.

ثابت شده است که تعطیلات خانوادگی یک سری فوایدی برای سلامت روانی و فیزیکی دارد؛ این مزیت ها عبارتند از کاهش افسردگی و بهبود سلامت قلبی.

رفتن به سفر همراه با اعضای خانواده، همانند سفرهای مادر – دختری، به شما کمک خواهد کرد تا خاطرات خوبی ایجاد کنید، آمادگی بیشتری برای مقابله با شرایط در حال تغییر به دست بیاورید و اعضای خانواده بدون استرس خاص در کنار هم خواهند بود.

5. یک سری روش هایی را برای نشان دادن عشق و قدردانی تان نسبت به یکدیگر پیدا کنید.

نوشتن یادداشت، دادن هدیه های کوچک یا حتی گفتن “متشکرم” یا “شما را دوست دارم” می تواند رابطه مابین مادر و دختر را بهتر کند.

بخش سه – ایجاد یک رابطه سالم

1. یک سری مرزها و محدودیت های مناسبی ایجاد کنید.

احساس احترام به انتخاب های یک دختر بالغ، عامل مهمی در رابطه مابین مادر – دختر است.

اجازه بدهید که تغییرات رابطه ای به صورت طبیعی صورت بگیرند. این نکته را به یاد داشته باشید که صورت گرفتن یک سری تغییرات در روابط مابین مادر – دختر یک مورد عادی است.

تغییراتی از شبیه ازدواج، جابجایی ها و به دنیا آمدن نوه ها می توانند باعث ایجاد تغییر در رابطه مابین مادران و دختران شوند.

در صورت درخواست نشدن از شما، نظر خودتان را بیان نکنید. در صورتیکه مادرتان یک توصیه ای بیان کند، حتی در صورت خوب بودن هم ممکن است به عنوان یک مورد منفی و بدی در نظر گرفته شود (چرا که بدون درخواست دیگران چنین توصیه ای بیان کرده است).

2. سعی کنید که سطح و مقدار تماس و ارتباط، برای طرفین رابطه متناسب باشد.

سعی کنید که در مورد تمامی مسائل، حتی در مورد مسائلی که با دخترتان اختلاف نظر دارید، یک ارتباط احترام آمیزی مابین شما وجود داشته باشد.

این مورد باعث خواهد شد که طرفین خواسته های طرف مقابلشان را در نظر بگیرند و دختر احساس نخواهد کرد که مادرش همواره می خواهد نظرات خودش را به انتخاب های خودش دیکته کند.

به نیاز استقلال دخترتان احترام بگذارید. برای مثال در صورتیکه یک مادر به صورت مکرر به دخترش زنگ بزند، پیام بفرستد یا بدون دعوت پیش دخترش برود، باعث خواهد شد که دخترش نسبت به او متنفر شود.

3. یک اتاقی برای نامزد یا همسر دخترتان در نظر بگیرید.

به غیر از مواردی که احساس می کنید دخترتان یک رابطه ناسالم یا سوء استفاده کننده ای با یک فرد دیگری دارد، باید از رابطه صمیمی دخترتان با سایر افراد مهم حمایت کنید.

سعی کنید که از دخالت کردن یا جانبداری کردن در اختلاف مابین دخترتان و همسرش اجتناب کنید.

هیچ وقت نباید همسر دخترتان را سرزنش کنید – این کار می تواند روابط مابین شما را با مشکلاتی مواجه کند.

به حریم خصوصی زوجین احترام بگذارید. این نکته را باید به یاد داشته باشید که رابطه دخترتان با همسرش یک رابطه مجزایی است و باید مابین این رابطه و رابطه خودتان تفاوت قائل باشید.

4. با دقت گوش دهید و رازدار باشید.

دختران دوست دارند که به مادرشان اعتماد داشته باشند و اطلاعات محرمانه شان را به آنها اطلاع دهند.

هیچ وقت مشکلات یا مسائل دخترتان را با سایر اعضای خانواده یا سایر افراد در میان نگذارید.

5. در زمانیکه بتوانید، از نظر فیزیکی و عاطفی به دخترتان کمک کنید.

یک مادر صرف نظر از سن دخترش می تواند از طریق نگه داشتن نوه هایش، کمک کردن به دخترش در حین جابجایی وسایل خانه، یا مراقبت کردن از وی در زمان بیمار بودن به دخترش کمک کنید و این کارش یک کار ارزشمندی خواهد بود.

نویسنده: Tasha Rube, LMSW

به روز رسانی شده در: 27 آوریل 2019 ,ترجمه : کانون مشاوران ایران

ارتباط اهمیت زیادی در روابط خانوادگی قوی دارد. با این وجود، در صورتیکه به صورت درستی به حرف های سایر افراد خانواده تان گوش ندهید.

در برقراری ارتباط با آنها مشکل خواهید داشت. در صورتیکه مهارت های شنوندگی خودتان را تقویت کنید، می توانید به صورت بهتری با خانواده تان ارتباط برقرار کنید و رابطه های قوی تری داشته باشید.

باید به صورت فعالی به حرف های اعضای خانواده تان گوش دهید. می توانید با استفاده از اشاره های غیرزبانی نشان دهید که به حرف طرف مقابلتان گوش می دهید و همچنین یک سری سوالاتی را بپرسید تا فرد صحبت کننده یک سری توضیحات بیشتری ارائه بدهد.

زمانیکه نوبت حرف زدن شما برس، از طریق اشاره کردن و توضیح دادن در مورد حرف هایی که فرد قبلی گفته است، حرف های او را تایید کنید. سعی کنید که از رفتارهای منفی (همانند ایجاد اختلال) اجتناب کنید تا بحث شما به خوبی پیش برود.

بخش یک – گوش دادن فعال

1. به شرایط موجود و اتفاقاتی که در حال حاضر صورت می گیرند توجه کنید.

در حین گوش دادن به حرف های اعضای خانواده تان، اجازه ندهید که ذهنتان درگیر یک مسئله دیگری شود.

به منظور اینکه اعضای خانواده تان احساس کنند که حرف هایشان شنیده می شود و یک فرد با ارزشی هستند، حتما باید حواس خودتان را بر روی شرایط حال و صحبت های طرف مقابلتان متمرکز کنید.

در حین صحبت کردن با اعضای خانواده از موارد حواسپرت کننده اجتناب کنید. موبایل خودتان را کنار بگذارید و کل توجه خودتان را به طرف مقابلتان متمرکز کنید.

در حین صحبت کردن یک فرد، به سایر موارد توجه نکنید. به جای اینکار، فقط بر روی موارد گفته شده متمرکز شوید.

در صورتیکه احساس کنید دچار سردرگمی شده اید، یک بار دیگر سعی کنید که کل حواستان را به حرف های طرف مقابلتان متمرکز کنید.

2. به حرف های گوینده تمرکز کنید و نه بر روی مواردی که بعدا خواهید گفت.

در حین صحبت کردن با یک فردی، در اغلب مواقع بر روی حرفهایی که می خواهید بزنید، متمرکز خواهید شد. این تمایل در حین صحبت کردن با اعضای خانواده شدیدتر خواهد بود.

در صورتیکه در مورد یک مشکل یا اختلاف خانوادگی بحث کنید، تمایل خواهید داشت که تفکرات و ایده های خودتان را مطرح کنید.

با این وجود، در مورد احساسی که دارید یا پاسخی که می خواهید بدهید، فکر نکنید. فقط بر روی فرد صحبت کننده و تفکرات و عقاید وی متمرکز شوید.

بعدا می توانید در مورد پاسخ خودتان فکر کنید. ولی الان باید به حرف های طرف مقابلتان گوش دهید. سعی کنید که اولویت تان شناخت دیدگاه اعضای خانواده تان باشد.

این نکته را به یاد داشته باشید که در صورتیکه بتوانید حرف های طرف مقابلتان را به درستی درک کنید، خواهید توانست که یک پاسخ مناسبی بدهید.

در صورتیکه شما دیدگاه طرف مقابلتان را به صورت درستی درک کنید، ارتباط مابینتان بهتر خواهد شد. شما می توانید بگویید که “به نظر می رسد که شما نگران نتایج امتحانتان هستید، هر چند که دکتر گفته است همه چیز خوب خواهد بود.”

3. با استفاده از راهنماهای غیرزبانی، نشان دهید که به حرف طرف مقابلتان گوش می دهید.

شما می خواهید که احساس ارزشمند بودن را در طرف مقابلتان ایجاد کنید. باید نشان دهید که به حرف وی گوش می دهید.

شما از طریق نشان دادن علائم غیرزبانی می توانید نشان دهید که به حرف طرف مقابلتان گوش می دهید.

در حین صحبت کردن طرف مقابلتان سرتان را تکان دهید، در زمان مناسب بخندید و لبخند بزنید و ارتباط چشمی تان را حفظ کنید.

4. قبل از آنکه صحبت خودتان را شروع کنید، اجازه دهید که طرف مقابلتان حرف هایش را تمام کند.

ایجاد یک مکث یک مورد مناسبی است. چند لحظه سکوت در بحث یک مورد بدی نیست و این شانس را به فرد صحبت کننده می دهد تا به صورت کاملی حرف های خودش را بیان کند.

به جای اینکه سریع پاسخ بدهید، چند لحظه صبر کنید تا فرد صحبت کننده حرف هایش را تمام کند. این کار شما را مطمئن خواهد کرد که طرف مقابلتان حرف هایش را تمام کرده است.

همه افراد به صورت طبیعی تمایل دارند تا در حین صحبت خودشان یک مکثی بکنند.

در صورتیکه متوجه شوید که فرد صحبت کننده مکث کرده است، این فرض را نداشته باشید که حرفش تمام شده است. قبل از آنکه پاسخ بدهید، اجازه دهید تا حرفش تمام شود.

در صورتیکه چند لحظه بعد از مکث کردن به حرفش ادامه ندهد، در این صورت می توانید این تصور را داشته باشید که حرفش تمام شده است.

توصیه کارشناسان

Klare Heston, LICSW

مددکار اجتماعی بالینی

شنونده خوب بودن همچنین باعث می شود که آخرین فرد صحبت کننده باشید. کلار هستون به عنوان یک مددکار اجتماعی – بالینی مجاز توضیح داده است که “به اندازه ای که صحبت می کنید، حتما به آن اندازه هم گوش دهید.

اجازه ندهید که بحثتان به یک بحث یک طرفه تبدیل شود. همچنین داشتن نقش حمایت کننده باعث می شود که فرد مقابلتان هم به خاطر شما یک سری کارهایی انجام دهد. در واقع این یک نوع بده – بستان است.

5. یک سری سوالاتی بپرسید تا فرد صحبت کننده توضیحات بیشتری ارائه دهد.

بخشی از شنیدن عبارت از شناختن می باشد. در صورتیکه فرد صحبت کننده یک سری حرف هایی بزند که شما درک نمی کنید، یک سری سوالاتی بپرسید.

بعد از آنکه یک فرد حرف هایش را تمام کند، در صورت نیاز یک سری سوالات ابهام زا بپرسید. این نشان خواهد داد که شما واقعا به حرف های هم خانواده ایتان گوش می دادید و دیدگاهش برای شما اهمیت دارد.

یک سری سوالاتی بپرسید که طرف مقابلتان را به یک بحث باز و صریح تشویق کند. برای مثال می توانید بپرسید “نظر شما در مورد این موقعیت چیست؟” و “به نظر شما، ما باید مال کجا باشیم؟”

از پرسیدن سوالاتی که با “چرا” شروع می شوند، اجتناب کنید. این سوالات می توانند جنبه قضاوتی داشته باشند و باعث شوند که فرد صحبت کننده یک حالت دفاعی به خودش بگیرد.

برای مثال هیچ وقت نپرسید که “چرا این شغل را انتخاب کرده اید؟” به جای آن بپرسید که “چه چیزی باعث شد که این تصمیم را بگیرید؟”

بخش دو – ارتباط برقرار کردن به صورت موثر

1. موارد گفته شده را یک بار دیگر بگویید.

به صورت خلاصه گفته های طرف مقابلتان را تکرار کنید؛ این کار می تواند روش مناسبی برای برقراری ارتباط باشد. هر فردی دوست دارد که مورد ارزش قرار بگیرد و حرف هایش شنیده شود؛

بنابراین تکرار کردن حرف های هم خانواده ایتان نشان خواهد داد که شما به حرفهایش گوش داده اید.

این کارتان باعث خواهد شد که فرد مورد نظر، تفسیر شما را از حرف هایش بشنود و در صورت نیاز یک سری شفاف سازی هایی انجام دهد.

بعد از پایان یافتن حرف های فرد صحبت کننده، سعی کنید مواردی که شنیده اید را به صورت مختصر بیان کنید.

برای مثال می توانید بگویید “خب، برداشت من این است که در حال حاضر از دست مادر عصبی هستید، چرا که فکر می کنید او شما را به عنوان یک فرد بزرگسال و بالغ در نظر نمی گیرد.”

این کار شما را مطمئن خواهد کرد که نظر فرد صحبت کننده را به درستی متوجه شده اید.

همچنین نشان خواهید داد که به حرف های طرف مقابلتان گوش داده اید و این شرایط باعث خواهد شد که در آینده روابط بهتری مابین شما و خانواده تان ایجاد شود.

2. به اعضای خانواده تان کمک کنید تا تجربیاتشان را به صورت خلاصه بیان کنند.

شما می خواهید به یک فردی کمک کنید تا احساسات خودش و دلیل آن را بیان کند. بعد از گوش دادن به حرف های افراد خانواده تان، به آنها کمک کنید تا تجربیات خودشان را به صورت خلاصه بیان کنند.

برای مثال می توانید جمله خودتان را به این صورت شروع کنید: “بسیار خب، اجازه بدهید تا مطمئن شوم که منظورتان را درست متوجه شده ام.”

بعد از آن به منظور کمک به هم خانواده ایتان برای چارچوب بندی کردن تجربیاتش، یک سری سوالاتی بپرسید.

برای مثال می توانید بگویید که “شما ناراحت هستید که مادر، بدون اینکه کسی نظرش را بپرسد، یک حرفی در مورد بیمه ماشین زده است. چه احساسی در مورد آن دارید؟ من احساس نامناسبی دارم.”

در صورتیکه به اعضای خانواده تان کمک کنید تا احساسات خودشان را طبقه بندی کنند، در این صورت آنها خواهند توانست که درک بهتری از موقعیت موجود داشته باشند.

3. صحبت های بیان شده را دوباره بگویید.

بعد از پایان یافتن حرف های هم خانواده ایتان، به صورت مختصر موارد بیان شده در مورد موضوع را بیان کنید.

سعی نکنید که همه موارد گفته شده را تکرار کنید، بلکه سعی کنید که فقط موارد مهم را بگویید.

مثال می توانید بگویید که “من فکر می کنم که این مورد برای شما مهم است” یا “من احساس می کنم که این یک موضوعی می باشد که ما به عنوان یک خانواده باید در موردش صحبت کنیم.”

4. در حین صحبت کردن از جمله های استفاده کنید که با “من” شروع می شوند.

موقعیت های خانوادگی می توانند یک سری موقعیت های پیچیده ای باشند. در برخی مواقع ممکن است شما با موارد بیان شده مخالف باشید یا با آن مشکل داشته باشید.

زمانیکه با یک موردی مخالف باشید، از جملاتی که با “من” شروع می شوند، استفاده کنید.

این کار باعث خواهد شد که حرف شما به عنوان یک سرزنش در نظر نگرفته شود، چرا که احساسات شخصی خودتان را در مورد یک چیزی بیان می کنید.

یک جمله ای که با “من” شروع می شود، دارای سه بخش است. این جمله با “من احساس می کنم که …” شروع می شود و بلافاصله بعد از آن می توانید احساسات خودتان را بیان کنید.

بعد از آن توضیح دهید که چه چیزی منجر به ایجاد این احساس در شما شده است. در بخش آخر می توانید بگویید که چه احساسی در مورد کار خودتان دارید.

در صورتیکه با نظرات یکی از افراد خانواده تان مخالف باشید، سعی نکنید که حرف های شما جنبه قضاوتی یا تشخیصی داشته باشند.

برای مثال نباید بگویید که “مادر فقط می خواست که کمک کند و خودتان هم مطلع هستید که در گذشته با مادر یک سری مشکلاتی داشته اید. شما واقعا من را ناامید کردید.”

به جای اینکار سعی کنید از جملاتی استفاده کنید که با “من” شروع می شوند. برای مثال می توانید بگویید که “از اینکه نسبت به مادرم عصبی شدید از شما ناامید شدم.

او فقط می خواست به شما کمک کند؛ به نظر من مادر حق دارد که نگران شود و واقعا شما را دوست دارد.”

5. این موضوع را در نظر داشته باشید که شما مجبور نیستید که همواره مشکلات یک شخصی را حل کنید.

شما در اغلب مواقع دوست دارید که به خانواده تان کمک کنید. با این وجود، شما نمی توانید مشکلات یک فرد دیگری را حل کنید.

در برخی مواقع، افراد خانواده تان از شما می خواهند که فقط به حرفشان گوش دهید و با آنها همدلی کنید. به فرد مقابلتان اجازه دهید که صحبت کند و سعی کنید جلوی تمایل خودتان برای حل کردن مشکل موجود را بگیرید.

شما باید یک سری سوالات انعکاسی بپرسید. برای مثال می توانید بپرسید “به نظر شما این امکان وجود دارد که او نگران شما باشد؟”

روش سه – اجتناب کردن از رفتارهای منفی

1. هیچ اختلالی ایجاد نکنید.

ایجاد اختلال می تواند یک سری وقفه هایی را در یک مکالمه مهم ایجاد کند. همواره سعی کنید که چند ثانیه بعد از پایان یافتن حرف های یک فردی صبر کنید و بعدا پاسخ خودتان را بگویید.

در نتیجه این کار مطمئن خواهید شد که طرف مقابلتان حرف هایش را تمام کرده است.

2. از ارائه پیشنهاد صرفنظر کنید.

به غیر از مواردی که صریحا از شما درخواست می شود، هیچ مشورتی ارائه ندهید.

در صورتیکه بدون درخواست کسی مشورت ارائه دهید، در این صورت طرف مقابلتان احساس خواهد کرد که به حرفهایش گوش نداده اید.

شما فقط مواردی که می خواهید را می شنوید و در پاسخ یک پیشنهادی ارائه می دهید. در صورتیکه یک نفر بخواهد که فقط صحبت کند، تا زمانیکه حرفش تمام نشده باشد، نباید هیچ حرفی بزنید.

3. موضوع مورد بحث طرف مقابلتان را در مواقع نامناسب تغییر ندهید.

تا زمانیکه حرف های طرف مقابلتان تمام نشده باشد، موضوع مورد بحث را تغییر ندهید. حتی در صورتیکه یک موضوعی منجر به ناراحتی تان شود، باید اجازه دهید که طرف مقابلتان حرف هایش را تمام کند.

در صورتیکه در مورد یک مسئله خانوادگی بحث کنید، شاید بخواهید که فرد صحبت کننده سریع حرف هایش را تمام کند.

برای مثال، در صورتیکه این فرد در مورد نحوه صحبت کردن شما با پدرتان در هفته گذشته صحبت کند، تمایل خواهید داشت که در مورد فیلمی که شب در تلویزیون دیده اید، صحبت کنید.

این کار را هیچ وقت انجام ندهید. بخش از ارتباط با خانواده عبارت از صحبت کردن در مورد موضوعات مشکل زا در هر زمانی می باشد.

شما باید اجازه دهید که بحث ها روال عادی خودشان را داشته باشند، حتی در صورتیکه موضوع مورد بحث شما را ناراحت کند.

4 .سعی نکنید که فرد صحبت کننده را دستپاچه کنید.

هیچ وقت منجر به تعجیل فرد صحبت کننده نشوید. سعی نکنید که قبل از خاتمه یافتن صحبت یک فرد، نظر خودتان را بیان کنید.

هیچ وقت نگویید که “آیا متوجه منظورم هستید؟” این کار نشان خواهد داد که هیچ علاقه ای به بحث ندارید.

5. از قضاوت کردن اجتناب کنید.

حتی در صورتیکه از یک فردی ناامید یا عصبی باشید، سعی کنید که در حین گوش دادن یک نوع همدلی با فرد صحبت کننده داشته باشید.

گوش دادن همراه با قضاوت هیچ وقت ایده مناسبی نخواهد بود، چرا که توانایی شما را برای ایجاد یک ارتباط کامل کاهش خواهد داد. حتی در صورتیکه با کارها یا عقاید یک فردی مخالف باشید، از قضاوت کردن اجتناب کنید.

باید به حرف های طرف مقابلتان گوش دهید، چرا که این کار به شما کمک خواهد کرد تا دلیل حرف های بیان شده را بفهمدید.

توصیه:

در صورتیکه یک فردی در حین صحبت کردن در مورد یک موضوعی ناراحت شود، اجازه دهید که بحث را متوقف کند.

نویسنده: Klare Heston, LICSW

به روز رسانی شده در: 23 آوریل 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

مشاوره خانواده یا خانواده درمانی یک نوع روان درمانی گروهی می باشد. این مشاوره که توسط یک روان شناس یا یک درمانگر مجاز ارائه می شود، معمولا به صورت کوتاه مدت می باشد و نحوه حل کردن اختلافات و بهبود ارتباطات را به خانواده ها آموزش می دهد.

مشاوره خانواده هم می تواند با حضور کل خانواده و هم با حضور تعداد محدودی از اعضای خانواده که تمایل به حضور در این جلسات دارند، برگزار شود.

در صورتیکه به این روش درمان علاقمند باشید، به افرادی که دوستشان دارید توصیه کنید که به آن مراجعه کنند. بعد از آن یک درمانگر مناسبی پیدا کنید و بر روی حل مشکلات موجود کار کنید.

بخش یک – بردن خانواده خودتان به مشاوره

1. با خانواده تان صحبت کنید.

بردن یک فرد مورد علاقه به جلسات مشاوره خانواده به تلاش، برنامه ریزی و هماهنگی نیاز دارد. در صورتیکه بخواهید همسرتان، والدینتان، برادران یا خواهرانتان را برای شرکت در این جلسات متقاعد کنید، باید به صورت صادقانه و صریح در مورد مشاوره با آنها صحبت کنید.

از افرادی که دوستشان دارید بخواهید که بنشینند تا بتوانید خواسته های خودتان را به آنها بگویید.

این افراد را مطلع کنید که می خواهید در مورد یک مسئله مهمی با آنها صحبت کنید؛ برای مثال می توانید بگویید که “بیل، من می خواهم در مورد یک مسئله مهمی با شما صحبت کنم.

آیا می توانید چند لحظه بنشینید؟” این کار باعث خواهد شد که طرف مقابلتان حواسش را جمع کند و همچنین مواردی که شما بیان خواهید کرد را به عنوان یک مورد مهم در نظر بگیرد.

یک زمان و مکان خوبی را برای این صحبت کردن در نظر بگیرید. یک زمانی را انتخاب کنید که فرد مورد نظرتان در آن وقت آزاد داشته باشد و بتواند به صورت مناسبی به حرف های شما توجه کند.

برای مثال می توانید در بعد از ظهر و زمانی که از سر کارش بر می گردد و استراحت می کند، با این فرد صحبت کنید.

یک زمانی را انتخاب کنید که این هم خانواده ایتان در آن ریلکس و راحت باشد. سعی کنید که از مطرح کردن این موضوع در یک مکان عمومی اجتناب کنید، چرا که ممکن است منجر به دعوای شما شود.

2. پیشنهاد دادن مشاوره.

هدف شما از صحبت کردن با هم خانواده ایتان عبارت از پیشنهاد دادن مشاوره می باشد. بنابراین باید به صورت صریح و در رابطه با موضوع صحبت کند.

همچنین باید مراقب واکنش های طرف مقابلتان هم باشید. به صورت آرام و با حوصله موضوع را مطرح کنید و از عصبی شدن یا داشتن حالت تدافعی اجتناب کنید.

برای مثال می توانید بگویید که “ماریا، یک دغدغه ای که من دارم عبارت از داشتن یک ارتباط بهتر با شما می باشد که برای این منظور باید از یک فردی کمک بگیریم. نظر شما در مورد مراجعه به مشاوره خانواده چیست؟”

سعی کنید که همدلی خودتان را نشان دهید. می توانید بگویید که “من درک می کنم که این بحث یک بحث سختی است، ولی من فقط به دلیل اینکه شما را دوست دارم و رابطه ام با شما اهمیت زیادی برای من دارد، این حرف را می زنم.

در صورتیکه شما را دوست نداشتم و نمی خواستم که رابطه بهتری با شما داشته باشم، هیچ وقت در مورد این موضوع با شما صحبت نمی کردم.”

به دلیل اینکه ممکن است فرد مورد علاقه تان پیشنهاد شما را نپذیرید، می توانید از جمله هایی استفاده کنید که با “من” شروع می شوند.

برای مثال می توانید بگویید که “من فکر می کنم که مشاوره خانواده برای ما مفید باشد” یا “من واقعا می خواهم که یک راه حلی را برای خاتمه دادن به دعوای خودم با شما پیدا کنم و فکر می کنم که کمک گرفتن از یک فرد دیگر می تواند یک راه حل مناسبی باشد.”

در صورتیکه از این روش حرف زدن استفاده کنید، خواهید توانست که منظورتان را بیان کنید، بدون اینکه طرف مقابلتان را سرزنش کنید.

3. بر روی پیدا کردن راه حل متمرکز باشید.

در صورتیکه شما بر روی حل مشکلات موجود متمرکز باشید، ممکن است که شخص مورد علاقه تان تمایل بیشتری به پذیرش حرف های شما داشته باشد.

بر روی مزایای این روش تاکید کنید: سعی کنید که بیشتر بر روی این موضوع تاکید کند که این درمان به شما آموزش خواهد داد تا مشکلات موجود در روابط و ارتباطات خودتان را رفع کنید.

به طرف مقابلتان نگویید که مشاوره منجر به مشخص شدن احساسات واقعیش خواهد شد.

برای مثال می توانید بگویید که “من دوست دارم که به مشاوره مراجعه کنید، چرا که در صورت مراجعه به مشاوره می توانیم روابط بهتری با هم داشته باشید و یک سری راه حل هایی را پیدا کنیم.” به طرف مقابلتان نگویید که “باید به همراه هم به مشاوره مراجعه کنیم تا شما، شناخت بهتری نسبت به من به دست بیاورید.”

به این نکته اشاره کنید که خانواده درمانی می تواند مشکلات موجود در رفتار شما و نقش های خانواده را نشان دهد و نحوه حل کردن مشکلات موجود را به شما آموزش دهد.

همچنین خانواده درمانی می تواند باعث شود که روابط مابین شما و فرد مورد علاقه تان بیشتر شود و همچنین به شما کمک خواهد کرد تا تفکرات و عواطف خودتان را بیان کنید و به همراه هم مشکلات را رفع کنید.

4. گزینه های جایگزین را بررسی کنید.

فرد مورد علاقه شما در نهایت یک تصمیمی باید بگیرد: یا همراه شما به مشاوره بیاید و یا اینکه درخواست شما را رد کند. شاید این فرد از درمان بترسد، نسبت به آن بی اعتماد باشد یا در مورد کارایی آن شک داشته باشد.

ولی حتی در صورتی که این فرد درخواست شما را رد کند، باز هم امید خودتان را از دست ندهید. همچنان یک سری گزینه های جایگزینی برای مشاوره خانواده وجود دارند که می توانند به شما و فرد مورد علاقه تان کمک کنند تا روابط خودتان را بهبود بخشید.

برای مثال، یک جلسه خانوادگی هفتگی را پیشنهاد دهید که در آن بتوانید در مورد روابط خودتان صحبت کنید. یا اینکه هر روز 10 دقیقه از وقت خودتان را به شنیدن احساسات فرد مورد علاقه تان اختصاص دهید.

همچنین شما می توانید از موارد خود کمکی استفاده کنید. کتاب هایی از قبیل دستیابی به عشقی که می خواهید و هفت اصل مربوط به ازدواج[1] مواردی همانند ارتباط و رفع اختلاف و جنگ های قدرت را در روابط مورد بررسی قرار می دهند.

این نکته را فراموش نکنید که خود شما هم می توانید به مشاوره مراجعه کنید. هر شخصی یک نقشی را در روابط خانواده دارد و تا یک حدی مسول کیفیت رابطه می باشد.

شما می توانید موارد زیادی را از مشاوره یاد بگیرید، حتی در صورتیکه فرد مورد علاقه تان در مشاوره شرکت نکند.

بخش دو – پیدا کردن یک مشاور

1. مشخص کردن برنامه ای که به آن نیازمندید.

در حال کلی، خانواده درمانی برای رفع مشکلاتی مورد استفاده قرار می گیرد که در روابط خانوادگی ایجاد می شوند. با این وجود، این مشاوره موضوع های مختلفی را مورد بررسی قرار می دهد

. برای مثال، درمانگران خانواده می توانند به والدین کمک کنند تا کودک پرخاشگر و شلوغ خودشان را کنترل کنند، یا به بهبود روابط میان فردی زوجین کمک خواهند کرد.

بهترین نوع مشاوره ای که شما می توانید مورد استفاده قرار دهید، بیشتر به نیازهای خود شما بستگی دارد.

آیا کودک شما با خطر مواجه است؟ در این مورد یک سری درمانگران خانواده ای وجود دارند که بر روی نوجوانان و کودکانی تمرکز دارند که دارای مشکلات رفتاری، بزهکاری یا سوء مصرف مواد هستند.

آیا این فرد از خانواده شما یک مشکلی در رابطه با مواد مخدر یا الکل دارد که بر روی خانواده هم تاثیر گذاشته است؟ این مورد هم می تواند در درمان مورد توجه قرار بگیرد.

همچنین یک سری درمانگران خانواده وجود دارند که بر روی ازدواج کار می کنند یا زمانیکه یکی از اعضای خانواده با بیماری فیزیکی یا روانی شدیدی مواجه باشد، به خانواده ها کمک می کنند تا مشکل موجود رفع شود.

2. با یک پزشک صحبت کنید.

در صورتیکه به پزشک مراقب اصلی تان بگویید که می خواهید به پیش یک دکتر دیگری بروید، او باید بتواند شما را به یک درمانگری ارجاع دهد.

همچنین شما می توانید از سایر متخصصان بالینی، همانند یک روان شناس، روان پزشک، مددکار اجتماعی یا پرستار کمک دریافت کنید.

آنها باید بتوانند به شما مشاوره بدهند، شما را به یک متخصص دیگری ارجاع دهند و به شما کمک کنند تا متخصص مورد نیازتان را در منطقه خودتان پیدا کنید.

در مورد درمانگران بالقوه سوالات زیادی بپرسید. برای مثال بپرسید که آموزش یا گواهی نامه او در چه زمینه ای است؟ آیا مجوز لازم را دارد و دارای تخصص لازمی در زمینه روان شناس خانواده می باشد؟

همچنین یک سری سوالاتی در مورد موقعیت، در دسترس بودن و روش کارش بپرسید.

می توانید بپرسید که هر جلسه مشاوره خانواده چقدر طول می کشد؟ معمولا مشاوره خانواده چند جلسه می باشد؟ آیا درمانگر در موارد ضروری قابل دسترسی می باشد؟

همچنین در مورد هزینه و بیمه هم یک سری بررسی هایی انجام دهید. هزینه درمانگر در هر جلسه چقدر می باشد؟ آیا باید همه هزینه ها قبل از مراجعه پرداخت شود؟ آیا درمانگر با بیمه سلامتی درمانجو طرف قرارداد می باشد؟

3. یک سری جستجوهای اینترنتی انجام دهید.

به صورت آنلاین در مورد درمانگران خانواده و منابع خانواده درمانی یک سری بررسی هایی انجام دهید. کار خودتان را با یک تحقیق عمومی شروع کنید؛

برای مثال می توانید در گوگل بنویسید که “درمانگران خانواده در بالتیمور”، ولی نباید از سایر موتورهای جستجوی تخصصی غافل شوید

یک سری وب سایت های درمانی دارای ابزارهای خاصی هستند که می توانند برای پیدا کردن درمانگران موجود در کشور مورد استفاده قرار بگیرند.

برای مثال، Psychology Today دارای یک موتور جستجوی گروه درمانی در وب سایت خودش است. شما می توانید محل خودتان را بررسی کنید و بعد از آن نتایج را محدود کنید تا بتوانید متخصصان موجود در حوزه های طلاق یا اختلاف خانوادگی را پیدا کنید.

ابزار دومی که می توانید مورد استفاده قرار دهید عبارت از اجاره دهنده درمانگر مربوط به انجمن آمریکایی ازدواج و خانواده درمانی است.

باید اسم منطقه خودتان را جستجو کنید تا درمانگران ازدواج و درمانگران خانواده مجاز موجود در منطقه خودتان را پیدا کنید.

4. از سازمان های محلی کمک بگیرید.

علاوه بر پزشک خودتان و منابع آنلاین، همچنین می توانید از سازمان های سلامتی محلی موجود در منطقه خودتان مشورت بگیرید.

برخی از این سازمان ها، همانند بیمارستان ها، کلینیک های سلامت روانی، مراکز عمومی یا حتی خدمات مشاوره دانشگاه را برررسی کنید تا در صورت داشتن جلسات خانواده درمانی، از آنها استفاده کنید.

همچنین می توانید با این مراکز تماس بگیرید، به صورت حضوری مراجعه کنید یا ایمیل بفرستید.

برای مثال می توانید با بیمارستان محلی خودتان تماس بگیرید و در مورد انواع خدمات مشاوره خانوادگی که در آنجا ارائه می شود، اطلاع کسب کنید.

برخی از مکان ها، همانند بیمارستان جزیره رود[2]، برای کمک به یک سری از مشکلات روان شناختی، کلینیک های خانواده درمانی دارند.

همچنین اکثر دانشگاه ها یک سری خدمات مشاوره ای – که شامل خانواده درمانی هم می باشد – به دانشجویان و کارمندان خودشان ارائه می دهند.

به دانشگاه یا کالج موجود در نزدیکی محل سکونت خودتان بروید و امکان استفاده از برنامه های آنها را بررسی کنید.

5. در مورد روش درمان یک سری مواردی را یاد بگیرید.

همچنین شما تمایل خواهید داشت در مورد روش های درمانی که درمانگر بالقوه تان مورد استفاده قرار می دهد، یک سری اطلاعاتی کسب کنید.

مشاوره خانواده می تواند با استفاده از روش های مختلفی صورت بگیرد که هر کدام از این روش ها فرضیات و اهداف خاص خودشان را دارند. روش مورد استفاده به شرایط شما و ترجیحات درمانگر بستگی خواهد داشت.

بپرسید که آیا خانواده درمانی ساختاری[3] (SFT) در مورد شما استفاده خواهد شد.

SFT فرض می کند که مشکلات موجود مربوط به ساختار خانواده می باشند – به همین دلیل این روش درمان بر روی تعاملات موجود در داخل گروه تمرکز می کند و کمتر بر روی افراد متمرکز می شود.

هدف درمانگر عبارت از تغییر روش های تعامل قدیمی خانواده خواهد بود.

همچنین می توانید در مورد درمان استراتژیک مختصر[4] یک سری سوالاتی بپرسید. این روش درمانی یک روش درمانی مختصری است و بیشتر سعی دارد که خانواده را به عنوان یک سیستم در نظر بگیرد و بر روی تعاملات آن متمرکز شود.

درمانگران در حین استفاده از این روش سعی خواهند کرد که مشکلات را مشخص کنند و بعد از آن یک سری اهدافی را برای تغییر مشخص خواهند کرد و همچنین یک سری وظایفی را برای افراد مختلف تعیین خواهند کرد که باید در خارج از جلسات درمان انجام دهند.

علاوه بر این می توانید از روش خانواده درمانی تابعی[5] (FFT) هم استفاده کنید، به خصوص در صورتیکه کودک شما با خطر مواجه باشد.

FFT تلاش می کند تا از طریق تمرکز بر تغییر رفتار در سطح انفرادی، حالت های منفی را کاهش دهد که در اغلب مواقع در چنین خانواده هایی ایجاد می شود. این کار می تواند از طریق تمرکز بر روی مهارت های سرپرستی، ارتباطی و حل مشکل افراد صورت بگیرد.

بخش سه – حل کردن مشکلات

1. آماده بودن برای مشارکت.

اکثر افراد بر این باورند که در جلسات مشاوره خانواده، همه اعضای خانواده (یا زن و مرد) با هم در یک اتاق قرار می گیرند. این مورد فقط یک بخشی از مشاوره خانواده می باشد.

ولی ممکن است که درمانگر بخواهد یک سری جلسات انفرادی اضافی با هر یک از اعضای خانواده داشته باشد.

برای شرکت در این جلسات آماده باشید، چه به صورت تنها و چه به صورت بخشی از یک گروه. در حقیقت مشارکت تک تک اعضای خانواده نقش مهمی در موفقیت مشاوره دارد.

برخی از درمانگران ترجیح می دهند که کل اعضای خانواده به همراه هم در جلسه ها شرکت کنند.

با این وجود، در اغلب مشاوره های خانواده علاوه بر جلساتی که کل اعضای خانواده حضور دارند، یک سری جلساتی هم وجود دارند که یک سری گروه های کوچکتری از خانواده در آن شرکت می کنند یا اینکه فقط یک فرد از خانواده در مشاوره شرکت می کند.

معمولا جلسات مشاوره خانواده 50 تا 60 دقیقه به طول می کشند. همچنین دوره های خانواده درمانی کوتاه مدت هستند و معمولا بیش از شش ماه به طول نمی کشند.

2. خودتان را به عنوان یک بخشی از یک واحد در نظر بگیرید

. یکی از اصلی ترین ایده های مربوط به مشاوره خانواده عبارت از در نظر گرفتن خودتان و عشقتان به عنوان یک واحد می باشد.

خانواده ها صرفا عبارت از افراد منزوی نیستند، بلکه از افرادی ساخته شده اند که بخشی از گروه ها و سیستم های اجتماعی هستند.

هر یک از افراد خانواده بر روی سایر اعضا، پدر، مادر، خواهر، برادر و سایر خویشاوندان تاثیر می گذارد.

فرض کنید که به منظور رفع مشکلات رفتاری، به همراه فرزندتان به درمان مراجعه کرده باشید. یک درمانگر تلاش خواهد کرد تا یک ارتباطی مابین مشکلات کودک و تجربیاتش به عنوان عضوی از خانواده پیدا کند.

شاید به دلیل اینکه والدینش شغلشان را از دست داده اند، کودک عملکرد ضعیفی در مدرسه دارد؛ شاید این کودک به دلیل اختلافات و جر و بحث های موجود در خانه و ترس داشتن در مورد احتمال طلاق گرفتن والدینش، یک رفتار پرخاشگرانه ای در مدرسه داشته باشد.

همچنین این امکان وجود دارد که یک درمانگر خانواده از شما بخواهید که رفتار و روابط خودتان با سایر اعضای خانواده را تغییر دهید. برای مثال، ممکن است درمانگر از شما بخواهد که رابطه خودتان با افراد مورد علاقه تان را تغییر دهید.

3. برای شناخت نکاتی در مورد خودتان و خانواده تان آماده باشید.

خانواده درمانی شامل کشف خودتان، افراد مورد علاقه تان و نقش های خودتان در یک واحد بزرگتری از خانواده می باشد.

مراجعه به مشاوره خانواده می تواند نکات زیادی را در مورد تعامل شما، نحوه بیان کردن تفکرات و احساساتتان و همچنین حل کردن یا ایجاد کردن مشکلات به شما آموزش دهد.

یکی از اهداف درمانگر عبارت از کمک کردن به شما برای بررسی نحوه تعامل خودتان با افراد مورد علاقه تان می باشد؛ این تعاملات شامل نقش های خانوادگی، قواعد و الگوهای رفتاری می باشد.

بعد از جلسات مشاوره، شما با استفاده از این دانش می توانید مشکلات خودتان را به صورت موثرتری رفع کنید.

همچنین یک درمانگر می تواند به نقاط قوت خانواده شما و بخش هایی اشاره کند که باید بهبود پیدا کنند.

شاید شما روابط نزدیک و وفاداری مناسبی نسبت به یکدیگر داشته باشید، ولی نتوانید احساسات خودتان را به راحتی بیان کنید.

در این صورت درمانگر می تواند به شما کمک کند تا به صورت راحت تر و صریح تری با هم ارتباط برقرار کنید.

خانواده درمانی به همراه آگاهی مناسب می تواند به شما کمک کند تا یک سری روش هایی را برای مقابله با اختلافات خانوادگی پیدا کنید و در حالت ایده آل، یک شناخت بهتری در مورد افراد مورد علاقه تان به دست بیاورید.

نویسنده: Trudi Griffin, LPC

به روز رسانی شده در: 28 مارچ 2019 ,ترجمه : کانون مشاوران ایران

---

[1] Getting the Love You Want and The Seven Principles for Making Marriage Work

[2] Rhode Island

[3] Structural Family Therapy

[4] Brief Strategic Therapy

[5] Functional Family Therapy