بایگانی دسته ی روانشناسی

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی یکی از نگرانی های اصلی این افراد می باشد. خوشبختانه افزایش امید به زندگی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با دسترسی بهتر به پزشکی و سایر خدمات بهداشت عمومی امکان‌پذیر است.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی می تواند موضوع پیچیده ای باشد که باعث نگرانی بسیاری از افراد شود. در حالی که اسکیزوفرنی به خودی خود لزوماً یک علت شایع مرگ نیست، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است به طور بالقوه امید به زندگی کمتری نسبت به افراد بدون این بیماری داشته باشند.

بر اساس گزارشات موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، میانگین طول عمر بیماران اسکیزوفرنی در ایالات متحده به ۲۸٫۵ سال کاهش یافته است که آمار قابل توجهی می باشد.

متاسفانه این آمار امید به زندگی ممکن است به شرایط سلامتی مرتبط باشد که معمولاً با این اختلال همراه است، این اختلالات شامل موارد زیر می باشد:

• بیماری قلبی
• دیابت
• بیماری کبد

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب شانس بیشتری برای تجربه مرگ ناشی از خودکشی نسبت به افراد بدون اسکیزوفرنی دارند. موسسه ملی سلامت روان تخمین می زند که ۴٫۹٪ از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل خودکشی می میرند.

طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب ۳٫۵ برابر بیشتر از افرادی که درگیر این بیماری نیستند در سال جان خود را از دست می دهند. اسکیزوفرنی می تواند به طور متوسط ​​۱۴٫۵ سال از طول عمر یک فرد کم کند.

تحقیقات در سال ۲۰۲۰ نشان داد که درمان به موقع، مناسب و کمک خانواده می تواند طول عمر بیماران اسکیزوفرنی تا هفت سال افزایش دهد، علاوه بر این در کیفیت زندگی آن ها نیز تاثیر زیادی دارد.

مرگ بیماران اسکیزوفرنی

همان طور که گفته شد این بیماری با سایر اختلالات همراه می باشد که گاهی اوقات می تواند زندگی این افراد را به خطر بیاندازد:

• بیولوژیکی: بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت، آنفولانزا، نقص های رشد عصبی
• شخصی: تنهایی و انزوا، سبک زندگی ناسالم، سوء مصرف مواد
• اجتماعی: مرگ تصادفی، خودکشی، استرس شدید، تروما، فقر به دلیل نرخ بیشتر بیکاری

خودکشی بیماران اسکیزوفرنی

تأثیر خودکشی را نمی توان در مورد کاهش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی نادیده گرفت. یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان می دهد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی۴٫۵ برابر بیش تر احتمال دارد که خودکشی کنند.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با بیگانگی و طرد شدن از جامعه خود مواجه می‌شوند که احساس انزوا، ناتوانی و فقدان احساس تعلق را در آن ها دامن می‌زند.

افزایش امید به زندگی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

افزایش طول عمر بیماران اسکیزوفرنی شامل مداخلات زیر می باشد:

• افزایش دسترسی به مراقب
• آموزش پزشکی
• شناسایی و مدیریت خطر قلبی عروقی
• کاهش مصرف دخانیات و سوء مصرف مواد
• کاهش انزوا از طریق گروه های حمایتی
• دسترسی به گزینه های سبک زندگی سالم
• مداخله زودهنگام
• درمان هدفمند
• آموزش بهتر برای عموم
• ارائه برنامه های قوی تر و هدفمندتر از خودکشی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

عاقبت بیماران اسکیزوفرنی

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب واقعیت تحریف شده را تجربه می کنند که بر روابط، عملکرد اجتماعی و سایر فعالیت های روزانه آن ها  تأثیر می گذارد. بر اساس تحقیقات موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، این تحریفات می تواند شامل موارد زیر باشد:

• توهمات
• گفتار یا حرکات بی نظم
• مشکل در تفکر و انگیزه

علاوه بر این، افراد مسن مبتلا به اسکیزوفرنی میزان بیشتری از عوارض جانبی ناشی از داروهای روانگردان را تجربه می کنند. برخی از افرادی که عوارض جانبی را تجربه می کنند، مصرف داروهای خود را متوقف می کنند که منجر به بدتر شدن شرایط می شود.

بیماران اسکیزوفرنی دو برابر بیشتر احتمال دارد که به زوال عقل مبتلا شوند.

نکاتی برای مدیریت اسکیزوفرنی با افزایش سن

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اسکیزوفرنی زندگی می‌کنید، راه‌هایی را برای مدیریت فراز و نشیب‌ها با گذشت زمان برای کیفیت کلی زندگی پیدا کنید. در اینجا چند نکته وجود دارد که می توان به شما در مدیریت علائم اسکیزوفرنی کمک کرد:

• بدن و ذهن را فعال نگه دارید
• ورزش مکر
• در تعاملات اجتماعی منظم شرکت کنید
• حفظ یک رژیم غذایی سالم

میانگین طول عمر بیماران اسکیزوفرنی چقدر است؟

داده های یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد که امید به زندگی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ۱۲ تا ۱۵ سال کمتر از افرادی است که با این بیماری زندگی نمی کنند.

دو علت بالقوه مرگ زودرس در این افراد عبارتند از بیماری تشخیص داده نشده و سرطان.

پزشکان همچنین دریافتند که فقدان درمان با مرگ و میر بیشتر به هر علت در این گروه مرتبط است.

آیا اسکیزوفرنی در صورت عدم درمان بدتر می شود؟

علائم اسکیزوفرنی به ندرت بدون درمان بهبود می یابند. بدون درمان مناسب، علائم ممکن است بیشتر رخ دهد و شدت آن افزایش یابد.

اسکیزوفرنی درمان نشده می تواند به سایر مشکلات سلامت روان یا افکار خودکشی منجر شود.

اضطراب و خودکشی اسکیزوفرنی

اضطراب می تواند آزاردهنده باشد. هزینه های درمان اسکیزوفرنی می تواند برای خانواده ها دشوار بوده و زندگی آن ها را سخت و پر از اضطراب سازد.

شاید بدترین جنبه بیماری همین اضطراب و استرس می باشد.

اضطراب می تواند آزاردهنده بوده و ممکن است شبیه از دست دادن هویت باشد.

توجه داشته باشید که اختلالات اسکیزوفرنی انواع مختلفی دارند. برخی از افراد مبتلا به این بیماری عملکرد بالایی دارند، اما در برخی از موارد افراد توانایی عملکرد نامناسبی دارند.

سبک زندگی 

ارتباط پیچیده بین ژنتیک، سبک زندگی و مصرف مواد مخدر دلیلی است که میزان مرگ و میر اختلالات اسکیزوفرنی بسیار بالا می باشد.

شیوع فوق العاده  بالایی در مصرف سیگار، سوء مصرف مواد و فعالیت بدنی کم در این گروه از بیماران وجود دارد. بسیاری از بیماران نیز از نظر اجتماعی در انزوا قرار دارند که به خودی خود باعث افزایش بروز و مرگ زودرس می شود.

متاسفانه این مشکلات سبک زندگی توسط سیستم مراقبت‌های بهداشتی تشخیص داده نمی‌شوند.

افراد مشهور به اسکیزوفرنی

1. زلدا فیتزجرالد : زلدا به عنوان همسر اف. اسکات فیتزجرالد، نویسنده بزرگ گتسبی و نویسنده و هنرمندی با استعداد، بیشتر به خاطر سبک زندگی پر زرق و برق و پر زرق و برقش شناخته شده است. زلدا دچار اختلالات روانی متعددی شد و در سن ۳۰ سالگی، رسماً به اسکیزوفرنی مبتلا شد. او نزدیک به دو دهه از زندگی خود را قبل از مرگ در ۴۷ سالگی در بیمارستان های روانی گذراند.
2. جان نش: او ریاضیدان برجسته و برنده جایزه نوبل است.
3. ونسان ون گوگ: بسیاری از مورخان موافق هستند که ونسان ون گوگ هنرمند برجسته مبتلا به اسکیزوفرنی بود. او به خصوص در دو سال آخر عمرش مستعد اپیزودهای روان پریشی بود، اما حتی با تمام مشکلات شخصی اش، موفق شد ۲۱۰۰ اثر هنری فوق العاده زیبا، از جمله تابلوی نقاشی «شب پرستاره» که شهرت جهانی دارد، ایجاد کند.

منبع : طول عمر بیماران اسکیزوفرنی

اگر فرزند نوجوان داشته باشید، فکر این که او مواد مخدر مصرف کند، موجی از احساسات شدید و آزار دهنده را در وجود شما بر می انگیزد، خشم، ترس، ناامیدی، و احساس بی پناهی تنها برخی از این احساسات هستند.

مشکل اینجاست که، در موقعیتی با چنین آشوب روحی ناشی از کشف احتمال اینکه در حال زندگی با فردی معتاد هستید، باید بتوانید مشخص کنید که آیا واقعا نوجوان شما مواد مصرف می کند یا اینکه شما زیادی منفی باف هستید. بستن درها، تغییرات مداوم در روحیه، یا پنهان کاری می توانند صرفا رفتارهای معمول یک نوجوان برای دفاع از حریم خصوصی خود باشند، ولی همچنین می توانند نشانه هایی باشند از مسئله ای ناگوار. اما چگونه حقیقت را دریابیم؟

جواب ساده ای برای این سوال وجود ندارد، اما راه هایی وجود دارند تا بتوانید مشخص کنید که آیا فرزند شما مواد مصرف می کند.

باید از او بپرسید

مستقیم ترین راه برای خلاص شدن از نگرانی ها این است که از فرزند خود مستقیما بپرسید. این بهترین قدم ابتدایی است اگر نگران مصرف مواد مخدر توسط فرزند خود هستید. اما پیش از آنکه این کار را انجام دهید، باید به مسائل زیر توجه داشته باشید:

• باید دلایل روشن و منطقی برای اینکه چرا فکر می کنید نوجوان مواد مصرف می کند، داشته باشید. نمونه های مشخصی داشته باشید که بتوانید به آنها استناد کنید.
• برای پیامد های احتمالی آماده باشید، اگر قبول کردند که مواد مصرف می کنند، چه خواهید کرد و چه خواهید گفت؟ اگر خشمگین و احساساتی شدند چه خواهید کرد؟
• چگونه این مسئله را به آنها انتقال خواهید داد که بیشتر نگران او هستید و می خواهید به او کمک کنید تا اینکه او را تنبیه و مجازات کنید؟

اگر نمی دانید چگونه مسئله را با فرزند خود مطرح کنید، پرسیدن این که مصرف مواد مخدر چقدر در مدرسه شایع شده است می تواند شروع خوبی باشد، یا این که نظر دوستان او در باره ی مصرف مواد مخدر والکل چیست؟ نوجوانان بیشتر مایل هستند درباره ی دیگران صحبت کنند تا خودشان. این گفت وگو به شما نگرشی از گرایش های و عادات دوستان و همسالان فرزند شما خواهد داد و همچنین دیدی بهتر از زمینه ی فکری خود او پیدا خواهید کرد.

اگر احساس کردید بحث زیادی کشدار شده و چیز بیشتری متوجه نمی شوید، می توانید گفت و گو را با پرسیدن این که آیا آنها تابحال در حظور او الکل یا مواد مخدر مصرف کرده اند، و سپس بررسی کنید که آیا کسی به او مصرف مواد مخدر را پیشنهاد داده است یا خیر. اگر پاسخ او مثبت بود، شما می توانید بپرسید که آیا امتحان کرده اند، و این که آیا بیشتر از یک بار اتفاق افتاده است و سوالاتی از این دست را بپرسید. پس شما نقطه ی اتکایی برای مطرح کردن نگرانی بزرگتر خود در مورد احتمال مصرف مداوم او و مشکل احتمالی دارید.

علارغم تلاش شما، اما این احتمال وجود دارد که بخشی از حرف های او و یا تمام آن دروغ باشد. اگر فکر می کنید انکار کردن های نوجوان حقیقت ندارد به آنها دوباره گوشزد کنید که چرا فکر می کنید که آنها حقیقت را بیان نمی کنند، و به آنها به آنها فرصت دهید تا پذیرفته و یا نگرانی شما را برطرف سازند.

همچنین این مسئله اهمیت دارد که آنها را متوجه کنید که اگر بپذیرند که مشکلی وجود دارد تحمل شنیدن آن را دارید، اما اگر دروغ بگویند مشکلات دیگری در رابطه ی شما با او به وجود خواهد آمد. در نهایت اگر نمی خواهند و یا نمی توانند حقیقت را برای شما بیان کنند، کار زیادی برای وادار کردن او از دست شما ساخته نخواهد بود (بسیاری از بزرگسالان با مشکل اعتیاد به مواد مخدر زمان طولانی را صرف دروغ گفتن به خود و دیگران می کنند).

اگر پذیرفتند که مواد مخدر مصرف می کنند، بنابراین اولین پاسخ شما تشکر از صداقت او خواهد بود. پاسخ بعدی به او نباید پرسیدن”چرا؟” باشد، بلکه بجای آن چیزی شبیه به “این موضوع خیلی مرا نگران می کند، از این کاری که انجام می دهی چه احساسی داری؟” بهتر خواهد بود، چنین پاسخی از طرف شما توانایی شما برای ایستادگی در برابر این حقیقت را به نمایش می گذارد، و زمینه را برای ادامه ی گفت و گو فراهم می سازد.

توجه داشته باشید که با اینکه دروغ گفتن در باره ی مصرف مواد مخدر معمول است، برخی اوقات والدین به شدت نگرانند که فرزند آنها به دروغ مصرف مواد مخدر را انکار می کنند، در حالی که اینگونه نیست و نوجوان حقیقت را بیان کرده است. اگر پاسخ او در باره ی کارهایی که شک شما را برانگیخته اند قانع کننده باشند سعی کنید آنها را باور کنید.

از نزدیکتر مسئله را بررسی کنید

اگر هنوز شک شما برطرف نشده است، و نوجوان نیز مصرف مواد مخدر را همچنان انکار می کند، بنابراین شما باید از نزدیکتر این مسئله را بررسی کنید.

برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید از این قرار هستند:

• با معلمان او صحبت کنید و ببینید که آیا آنها متوجه موضوعی شده اند.
• مراقب پول های خود باشید و دسترسی او را به پول ها مورد توجه قرار دهید
• به تغییرات در هزینه های آنها توجه کنید
• هنگامی که از خانه بیرون می رود بررسی کنید که به جایی رفته باشد که به شما گفته است، برای مثال می توانید با والدین دوست او تماس گرفته و مطمئن شوید که به آنجا رفته است.
• اتاق او را بگردید (با او صادق باشید و با صراحت در حضور آنها این کار را انجام دهید و یا به آنها بگویید که اتاق او را گشته اید). حریم خصوصی برای نوجوان اهمیت زیادی دارد، و نباید برای مسائل غیر ضروری آن را نقض کرد، اما خطری که در این موضوع و جود دارد این کار شما را توجیه می کند.

علایم استفاده از مواد مخدر

علایم بسیار متنوع و متعددی برای استفاده از مواد مخدر وجود دارند، اما در عین حال بسیاری از این علایم می توانند جزء ویژگیهای معمول دوره ی نوجوانی نیز باشند، برای مثال کم توجهی به نظافت فردی، تغییر حالات روحی و غیره. چیزی که شما باید به دنبال آن باشید تغییراتی هستند که برای نوجوان شما غیر طبیعی باشند. شما باید بیشتر یک یا دو علامت مشاهده کنید، زیرا مصرف مداوم مواد مخدر معمولا علائم متعددی را به وجود می آورند.

در زیر به تعدادی از علایم مصرف احتمالی مواد مخدر اشاره شده است. باید توجه داشته باشید که این علایم به هیچ وجه کامل، جامع، و قطعی نبوده و صرفا جنبه ی راهنمایی دارند:

رفتارها

• تغییرات ناگهانی در روابط، دوستان، و عادات.
• تغییر در روحیات یا ثبات عاطفی
• رفتارهای غیر محترمانه و آزار دهنده
• خنده های بی دلیل
• رفتارهای خصمانه، عصبی، و عدم همکاری
• اشتیاق به موسیقی، لباس پوشیدن و پوسترهای مربوط به سبک زندگی مرتبط با مشروبات الکلی و مواد مخدر.
• پرهیز از تماس چشمی
• پنهان کاری
• ناتوانی در سخن گفتن به گونه ای که قابل فهم باشد، یا سخنرانی های آتشین و پر حرارت
• بیش فعالی
• خستگی یا بی حالی غیر معمول
• دوره هایی همراه با بی خوابی یا داشتن انرژی مضاعف، و پس از آن دوره های طولانی اسارت در خواب
• اشتهای شدید و پرخوری ناگهانی
• چشم های قرمز، تنگی یا گشادی بیش از حد مردمک های چشم
• نرسیدن به خود و داشتن ظاهری به هم ریخته
• سوختگی یا سیاهی انگشتان یا لب ها
• وجود زخم ها و خراشیدگی هایی که توضیحی برای آن ندارند
• پدیدار شدن خطوط برروی بازوها یا پاها
• لرزش، رعشه، و سخن گفتن بی معنی یا نا مفهوم
• نداشتن هماهنگی، تعادل، و شلختگی
• بوهای غیر معمول در بازدم، بدن، یا لباس ها.

شرایط

• کم شدن پول از کیف شما
• نوجوان هیشه با کمبود پول مواجه است
• ناپدید شدن برخی از داروها
• افزایش استفاده از رایحه ها و خوش بوکننده ها
• استفاده بیش از حد از قرص های نعنا و خوشبو کننده های دهان، و دهان شورها
• قفل بودن در اتاق نوجوان
• تغییر گروه دوستان
• مدرسه گریزی یا بی علاقه شدن به مدرسه
• از دست دادن علاقه به فعالیت های فوق برنامه، سرگرمی ها یا ورزش
• شکایت و گلایه از معلمان یا همکاران
• تماس های تلفنی یا بیرون رفتن های مخفیانه

اگر اطمینان پیدا کردید که نوجوان مواد مخدر مصرف می کند

اگر با اعتراف نوجوان و یا صرفا با اتکا به شواهد زیاد موجود به این نتیجه رسیدید که نوجوان شما اقدام به مصرف مواد مخدر می کند، باید تصمیم بگیرید چه کاری در این باره انجام دهید. این کار بسیاری از مواق می تواند پیچیده و دشوار باشد، و بسته به موقعیت ها میزان پیچیدگی و دشواری آن نیز متفاوت است.

برخی مسائل که هنگام تصمیم گیری درباره ی انجام اقدامات لازم در چنین موقعیت هایی باید مورد توجه قرار گیرند:

• آیا نوجوان در مرحله ی استفاده ی تفریحی از مواد مخدر است یا به صورت مداوم از این مواد استفاده کرده و در نتیجه در حال گرفتار شدن به اعتیاد بوده یا اینکه او هم اکنون فردی معتاد است؟
• آیا نوجوان صادقانه به سوالات شما پاسخ می دهد؟ بسیاری از از معتادان، از جمله افراد بالغ، به سختی می توانند بپذیرند که برای خود یا دیگران مشکل ایجاد کرده اند.
• انگیزه ی نوجوان از مصرف مواد مخدر چیست؟ آیا در نتیجه ی ارتباطات اجتماعی و همسالان به مصرف مواد مخدر روی آورده است، یا اینکه برای سازگاری با مشکلات و مسائلی بسیارعمیقتر به مصرف آنها روی آورده است؟
• در صورتی که شما معتقد هستید برای حل این مشکل نیاز به کمک گرفتن از یک متخصص وجود دارد، تا چه میزان نوجوان مایل به انجام این کار است؟

اگر نوجوان هنوز در مرحله ی استفاده ی تفریحی از مواد مخدر است، و تنها گاه به گاه مواد مخدر مصرف می کند، ممکن است بتوان از طریق ایجاد محدودیت ها و پیامد های مشخص نقض آن محدودیت ها، احتمال بازگشت فرزند شما به مصرف مواد مخدر را از بین برد.

اما اگر او به صورت مداوم به مصرف مواد مخدر می پردازد برای کمک به او نیاز به برداشتن گام های بزرگتری دارید و در این راه باید از یک متخصص کمک بگیرید. اگر نمی دانید این کار را از کجا شروع کنید و اطلاعی در این زمینه ندارید می توانید با پزشک خانواده خود مشورت کنید.

صرف نظر از هر راهی که انتخاب کنید، ابتدا این مسئله بسیار حائز اهمیت است که نوجوان را قانع کنید که به کمک نیاز دارد و مایل به همکاری باشد. اما انجام این کار به سادگی گفتن آن نیست و ممکن است اندکی به زمان نیاز داشته باشد، اما برای ایجاد تغییرات ماندگار و همیشگی، پذیرش مسئولیت مشکل خود توسط نوجوان بسیار حیاتی است.

منبع : مصرف مواد مخدر در نوجوانان

همه ما شاهد رفتار پرخاشگرانه در محیط اطراف مان بوده ایم. حال می خواهیم علت پرخاشگری و بی صبری را بررسی کنیم.

رفتاری که قصد آن آسیب رساندن، قربانی کردن و آزار و اذییت دیگری بوده، که به نحوی جهت تخلیه خشم صورت می گیرد.

پرخاشگری چه رفتاری است؟

پرخاشگری رفتاری است مخرب و معمولا زمانی صورت می گیرد که افراد نمی توانند از طریق روش های معمول و منطقی به هدف مورد نظر خود دست یابند.

طبق یک فرضیه، پرخاشگری زمانی رخ می دهد که فرد در رسیدن به اهداف اش با مانع مواجه شود و نتواند با مشکلات موجود سازگار گردد.

پرخاشگری می تواند به صورت جسمانی (لگد زدن، گاز گرفتن)، کلامی (توهین، ناسزا و تحقیر کردن) و نیز رابطه ای (شایعه پراکنی و قهر کردن) ابراز گردد.

همچنین هدف یا جهت پرخاشگری نیز ممکن است به جهت درون یا جهت بیرونی باشد.

در پرخاشگری با جهت درونی

خشم درونی باعث عصبانیت و احساس نارضایتی از خود می شود، در این حالت فرد ممکن است دچار خشم فروخورده و در نتیجه آن افسردگی شود.

در پرخاشگری با جهت بیرونی

فرد خشم و عصبانیت خود را روی محیط بیرونی( لگد زدن، پرتاب کردن اشیاء)، ابراز می کند.

پرخاشگری در افراد مختلف به میزان کم یا زیاد رخ می دهد که این تا حدودی تحت تاثیر ویژگی های شخصیتی، نوع تربیت، برخورد خانوادگی و همچنین آموزش و یادگیری(از طریق خانواده، رسانه های فرهنگی و…)می باشد.

آن چه که مسلم است اهمیت کنترل این رفتار آسیب رسان و مدیرت مهارت خشم و پرخاشگری می باشد.

مهم ترین نشانه های پرخاشگری

نشانه های فیزیولوژیکی پرخاشگری:

• تند شدن و شتاب نبض،
• کلفت شدن رگ های پیشانی،
• گردن و پشت دست،
• جریان خون با سرعت بالاتر و
• در نتیجه برافروخته شدن رنگ صورت و قرمز شدن چشم ها،
• عرق کردن،
• انقباض و سفت شدن عضلات،
• گشاد تر شدن سوراخ بینی،
• تنفس بریده بریده و صدا دار

از جمله نشانه های بدنی پرخاشگری است.

در حالت خشم و پرخاشگری معمولا فرد از نظر حواس بدنی دچار ضعف می شود، مثلا درست متوجه صداها نمی شود، همچنین از تشخیص خوب و بد یا مفید و مضر ناتوان می گردد.

نشانه ها و تاثیرات روانی اجتماعی پرخاشگری: اگرچه پرخاشگری در مقابل ناعدالتی و صیانت از ذات خود ضروری بوده و افرادی که فاقد این صفت هستند معمولا زیردست، فرمان بردار و مورد ظلم هستند،

اما اگر پرخاشگری شکل نابهنجار به خود گیرد یا از حالت اعتدال خارج شود، باعث زیان های روانی اجتماعی زیادی می گردد.

از جمله عوارض روانی اجتماعی پرخاشگری می توان به  احساس پشیمانی، گناه و اضطراب در کنار رفتارهای مخرب اجتماعی که به روابط و سایر ابعاد زندگی فرد آسیب می رساند، اشاره نمود.

تفاوت پرخاشگری با خشم و شجاعت چیست؟

پرخاشگری و جرات ورزی: معمولا رفتار جرات ورزانه با رفتار پرخاشگرانه اشتباه گرفته می شود.

جرات ورزی به رفتاری اطلاق می شود که فرد جهت دفاع از حقوق و متعلقات ( دارایی ها) خود انجام می دهد.

مثلا کودکی که مانع از برداشتن اسباب بازی اش توسط دیگران می شود رفتار جرات مندانه ای از خود نشان می دهد.

رفتار جرات مندانه همچنین شامل بیان آرزوها، اهداف و افکار فرد می شود.

مثلا کسی که مصرانه برای به دست آوردن یک شی تلاش می کند و به سادگی جواب رد را نمی پذیرد ممکن است این رفتار پرخاشگرانه تلقی شود در صورتی که چنین نیست.

در واقع در رفتار جرات مندانه هدف نظارت و کنترل بر دیگران است اما آسیب نه.

پرخاشگری و خشم

تمایز بین خشم و پرخاشگری نیز موضوع مهم دیگری است که اغلب به جای یکدیگر به کار می رود.

خشم که یک هیجان ذاتی آشنا برای همه ماست از نظر درونی و ذهنی بودن با پرخاشگری که بیشتر جنبه ی رفتاری دارد، متفاوت است.

در واقع می توان گفت بین خشم و پرخاشگری ارتباطی نزدیک وجود دارد، بدین صورت که معمولا خشم منشاء رفتار پرخاشگرانه است.

بنابراین در بروز رفتار خصمانه، آن چه که معمولا از سوی دیگران قابل مشاهده است؛ پرخاشگری،

و آن چه که در درون باعث ایجاد حالت حمله و عصبانیت فرد می شود و برای دیگران قابل درک و مشاهده نیست، خشم است.

مشاوره شخصیت

آیا میزان پرخاشگری در افراد مجرم و جنایت کار بیشتر است؟

بسیاری از جرم شناسان و روانشناسان در بررسی ویژگی های شخصیتی مجرمین به سراغ پرخاشگری رفته و ارتباط بین این دو را بررسی نموده اند.

بر اساس پایان نامه ی ارشد بررسی علل پرخاشگری و رواج خشونت، صدیقه کردی،۱۳۹۴٫ و سایر مقالات مرتبط می باشد.

تقسیم بندی دیگری که از پرخاشگری وجود دارد به صورت زیر است.

پرخاشگری اتفاقی

در این نوع پرخاشگری، حالت خصمانه و رفتار آسیب رسان فرد ناگهانی می تواند علت پرخاشگری است.

پرخاشگری در مقابل پرخاشگری

بعضی اوقات پرخاشگری یک فرد( مجرم) صرفا در مقابله با پرخاشگری فرد دیگر است.

پرخاشگری حرفه ای

این نوع پرخاشگری که در پرونده جنایی مجرمین زیادی دیده می شود، رفتار پرخاشگرانه به صورت مداوم و با برنامه ریزی قبلی صورت می گیرد.

در این حالت برعکس پرخاشگری ناگهانی، حال روحی نا مساعد یا تصمیم آنی و ناگهانی باعث رفتار مخرب و آسیب رسان نمی شود.

پرخاشگری مرضی

نیز که در حالت توهم، مستی، یا اعتیاد به مواد مخدر رخ می دهد نیز با جنایات بسیاری مرتبط است.

نکته جالب در بسیاری از تحقیقات این است که مجرمین صرفا افرادی با خلق و خوی پرخاشگرانه یا افرادی با سابقه ای طولانی از رفتار پرخاشگرانه نیستند.

خیلی از موارد مجرمینی که به دلیل رفتار پرخاشگرانه مرتکب عمل جنایی شده اند،  افرادی آرام و خونسرد بوده که همواره خشم خود را درون ریزی و کنترل می کردند که یک باره با عمل پرخاشگرانه  باعث تعجب خود و اطرافیان شان شده اند.

بنابراین نداشتن رفتار جرات مندانه، فروخوردن دائمی خشم و سازگاری با هر نوع بی عدالتی در بلند مدت ممکن است تاثیر منفی داشته باشد.

مهم ترین علت پرخاشگری و بی صبری

شادی

تحقیقات نشان داده در کشور هایی که میزان شادکامی پایین و شادی به صورت گذرا و کوتاه مدت در زندگی مردم یافت می شود، پرخاشگری از شیوع بالاتری برخوردار است.

اعتیاد

اعتیاد به الکل و مواد مخدر علاوه بر این که باعث ابتلا به بیماری های جسمی و روحی می شود،

موجب تنزل شخصیتی فرد، بی توجهی به اصول اخلاقی و در نتیجه افزایش پرخاشگری می گردد.

تحقیقات نشان داده که بالا رفتن سطح الکل خون موجب نارسایی و مشکل در استدلال فکری گشته و در نتیجه رفتار های پرخاشگرانه را افزایش می دهد.

فرد معتاد که همواره دغدغه ی تهیه و مصرف مواد را دارد و به علت غیر قانونی بودن مواد نیز در معرض دردسر و ناکامی قرار دارد،احتمال پرخاشگری در او بالاتر از سایر افراد است.

خانواده می توانید یک علت پرخاشگری به حساب آید.

نبود کنترل و اقتدار والدین، طلاق و پیامدهای آن و نیز اعتیاد والدین می تواند در افزایش رفتار پرخاشگرانه نقش مهمی داشته باشد.

علت پرخاشگری و بی صبری می تواند بی کاری و فقر باشد

ناکامی در رفع نیازهای اساسی و فاصله طبقاتی می تواند در افزایش فشار روانی و پرخاشگری نقش بسزایی داشته باشد.

مهاجرت

تحقیقات مختلف نشان داده است که مهاجرت در افزایش رفتار پرخاشگری نقش ویژه ای دارد.

این موضوع ممکن است به دلیل ناتوانی فرد مهاجر در انطباق دادن خود با فرهنگ کشور جدید، تضاد فرهنگی و مشکل در تعاملات اجتماعی ایجاد گردد.

کلا برای افراد احساساتی و وابسته تغییرات مکانی می تواند علت پرخاشگری و بی صبری و بی قراری در یک محیط باشد.

عوامل فرهنگی

شیوع فرهنگ فرد گرایی و مصرف گرایی که در آن برطرف کردن نیازهای فردی در مقایسه با پایبندی به اخلاقیات و تعاملات اجتماعی ارزشمندتر است، باعث افزایش رفتارهای پرخاشگرانه و بزهکارانه شده است.

منبع : علت پرخاشگری و بی صبری

فواید علمی مدیتیشن بسیار زیاد می باشند، در این مقاله به ۳۰ مورد از این فواید پرداخته شده است. هنگامی که احساس می کنید تحت فشار اضطراب یا استرس هستید، ممکن است سخت باشد که خودتان را آرام کنید یا روی یک کار خاص تمرکز کنید.

اگرچه استرس و اضطراب طبیعی هستند و از نظر بیولوژیکی پاسخ‌های ضروری در موقعیت‌های خاص هستند تجربه آن‌ها به طور منظم و مداوم می‌تواند سلامت شما را به خطر بیندازد.

با این حال، فواید مدیتیشن و مراقبه می تواند کمک کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد اینکه مدیتیشن چیست و چه فوایدی برای سلامتی می تواند داشته باشد، این مطلب را دنبال کنید.

فواید علمی مدیتیشن 

مدیتیشن یک تمرین ذهن و بدن است که در آن توجه شما به زمان حال، نفس و ذهن شما متمرکز می شود تا آگاهی، پرورش رفاه و کاهش استرس و اضطراب را افزایش دهید.

این روش به اشکال مختلفی وجود دارد و تقریباً در همه جا قابل تمرین است، تا زمانی که بتوانید از بدن و محیط اطراف خود آگاه باشید.

انواع مدیتیشن در طول تمرین هر فرد متفاوت است و می تواند شامل مراقبه مبتنی بر تنفس، تمرین های تمرکز حواس، تجسم مبتنی بر طبیعت، مانترا و مدیتیشن معنوی باشد. مدیتیشن را می توان به تنهایی، به صورت گروهی یا با مربی انجام داد.

فواید مدیتیشن و مراقبه

هیچ راه درست یا غلطی برای انجام مدیتیشن وجود ندارد. مدیتیشن به طور کلی این است که در حین انجام آن، حضور داشته باشیم و بدانیم که چه کاری انجام می دهیم.

از خود بپرسید چه زمانی و در کجا احساس آرامش، راحتی، شادی، خلاقیت یا تمرکز می کنید. برای برخی، این ممکن است هنگام دوش گرفتن، پیاده روی یا بازی با حیوان خانگی خود باشد.

انواع فواید علمی مدیتیشن برای سلامتی

در اینجا ۱۰ مزیت علمی مدیتیشن که در تحقیقات ثابت شده آورده شده است:

۱٫ کاهش استرس

مداخلات مبتنی بر ذهن‌آگاهی، مانند مدیتیشن، سلامت روان را به‌ویژه در زمینه استرس بهبود می‌بخشد.

هنگامی که با یک لحظه سخت یا استرس زا مواجه می شویم، بدن ما کورتیزول، هورمون استروئیدی که مسئول تنظیم استرس و پاسخ طبیعی جنگ یا گریز است را تولید می کند.

استرس مزمن می تواند باعث افزایش مداوم و افزایش سطح کورتیزول شود که می تواند منجر به اثرات منفی دیگر بر سلامت شما شود. مدیتیشن، که بر آرام کردن ذهن و تنظیم احساسات تمرکز دارد، می تواند به کاهش استرس مزمن در بدن و کاهش خطر عوارض جانبی آن کمک کند.

۲٫ مدیریت اضطراب

مدیتیشن می‌تواند با کاهش سرعت فکر و تنظیم تنفس، که سیستم عصبی را آرام می‌کند، به مقابله با اضطراب کمک کند. علائم فیزیکی اضطراب شامل تعریق، سرگیجه یا ضربان قلب سریع می باشد که ناشی از تفکر بیش از حد به نتایج گذشته یا آینده است.

بر اساس یک مطالعه، افراد مبتلا به اضطراب که به طور منظم مدیتیشن را در طول سه سال تمرین می کنند، اثرات مثبت و طولانی مدتی بر سلامت روان حس می کنند.

۳٫ مدیریت افسردگی

مدیتیشن همچنین می تواند به کاهش علائم افسردگی از طریق ذهن آگاهی و تنظیم هیجانی کمک کند. مشاهدات ثابت کرده است که افراد در یک دوره سه ماهه یوگا و مدیتیشن بهبود قابل توجهی در افسردگی، انعطاف‌پذیری و تندرستی دریافت کرده اند.

۵٫ فشار خون را کاهش می دهد

تخمین زده می شود که فشار خون بالا، یک میلیارد نفر در سراسر جهان و حدود نیمی از مردم ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد.

مدیتیشن به طور بالقوه نتایج امیدوارکننده‌ای را در کاهش فشار خون بالا ارائه می‌کند، به خصوص زمانی که با عادات سبک زندگی سالم مانند رژیم غذایی متعادل و ورزش همراه باشد.

۶٫ فواید مدیتیشن برای سلامتی

همچنین مشخص شده است که مدیتیشن یک درمان رفتاری موثر برای شرایط مختلف مرتبط با ضعف سیستم ایمنی است.

نشان داده شده است که مدیتیشن مداوم پاسخ استرس بدن را کاهش می دهد و در نتیجه التهاب کمتری دارد و خطر ابتلا به بیماری هایی مانند درد مزمن، خستگی و بیماری قلبی را کاهش می دهد.

۷٫ حافظه را بهبود می بخشد از فواید علمی مدیتیشن 

در حالی که فواید مدیتیشن برای مغز برای کمک به کاهش استرس و اضطراب شناخته شده است، اما می تواند ساختار مغز شما را نیز بهبود بخشد. محققان در یک مطالعه دریافتند هنگامی که مدیتیشن را تمرین می کنید، مغز شما می تواند ماده خاکستری بیشتری تولید کند.

ماده خاکستری برای رشد سالم و عملکرد مغز بسیار مهم است، زیرا از هیپوکامپ، بخشی از مغز ما که به حافظه متصل است، محافظت می کند.

همچنین برای عملکردهای اساسی انسان، از جمله توانایی ما در کنترل حرکت و احساسات، بسیار مهم است. مدیتیشن به مدت ۳۰ دقیقه در روز به مدت هشت هفته می تواند میزان تولید ماده خاکستری بدن شما را افزایش دهد.

۸٫ تنظیم خلق و خو از قواید علمی مدیتیشن

وقتی مدیتیشن در طول زمان تمرین ‌شود، این توانایی را دارد که نحوه واکنش عاطفی شما به موقعیت‌ها را تغییر دهد. عناصر مدیتیشن، که به طور کلی شامل تمرکز حواس و تنفس کنترل شده است، می تواند منجر به واکنش های تکانشی کمتری شود.

این بدان معناست که افرادی که مدیتیشن منظم انجام می دهند، به جای واکنش هیجانی شدید مانند خشم یا وحشت، ممکن است توانایی تنظیم موفقیت آمیز خلق و خوی خود را به دست آورند.

۹٫ خودآگاهی را افزایش می دهد

مدیتیشن با ایجاد عادت تمرکز بر زمان حال، خودآگاهی را افزایش می‌دهد و به شما این امکان را می‌دهد که به افکار خود بیش تر توجه کنید. تحقیقات نشان می دهد که تمرین مدیتیشن می تواند به توسعه خودآگاهی و همچنین بهبود کنترل تکانه و ارتباط فرد با خود و دیگران کمک کند.

۱۰٫ مدیریت اعتیاد از فواید علمی مدیتیشن

یکی از فواید علمی مدیتیشن افزایش حس آرامش، حضور و کاهش استرس می‌تواند به افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد کمک کند تا محرک‌ها را مدیریت کنند یا حتی از عود جلوگیری کنند.

همچنین نشان داده شده است که مدیتیشن برای کسانی که از اختلال مصرف مواد رنج می‌برند بسیار مفید می باشد زیرا اضطراب آن ها را به شکل چشم گیری کاهش می دهد.

۱۱٫ خواب را بهبود می بخشد

تحقیقات نشان می دهد که مدیتیشن می تواند توانایی و کیفیت خواب فرد را بهبود بخشد. بیشتر ما برای خوابیدن مشکل داریم زیرا ذهن‌مان در طول روز نشخوار می‌کند یا نگران فردا است و مدیتیشن کمک می کند تا این نگرانی ها را پشت سر بگذارید و نگاه خوبی نسبت به فردا و آینده داشته باشید.

۱۲٫ کاهش کورتیزول

مدیتیشن سطح کورتیزول را کاهش می دهد. تحقیقات نشان می دهد که مدیتیشن سطح کورتیزول را کاهش می دهد، هورمونی که باعث استرس می شود. کاهش کورتیزول می تواند استرس، اضطراب و افسردگی عمومی را کاهش دهد.

۱۳٫ خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی 

مدیتیشن می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد و تاثیر مثبتی بر فشار خون، اثربخشی عضلات قلب و مرگ و میر کلی دارد.

۱۴٫ ترک عادت های بد | فواید علمی مدیتیشن

مدیتیشن به اعمال شما در آن لحظه آگاهی می‌دهد و به شما کمک می‌کند چرخه یک عادت بد را ترک کنید.

۱۵٫ روابط را تقویت خواهید کرد.

ارتباط خوب، همدلی و احترام از ویژگی های یک رابطه قوی و خوب است و مراقبه به بهبود همه این ویژگی ها کمک می کند.

۱۶٫ تمرکز را افزایش می دهد.

وقتی چیزهای زیادی در هر لحظه در ذهن ما می چرخد، تمرکز بر روی وظایف در محل کار یا حتی سرگرمی هایی مانند خواندن کتاب می تواند دشوار باشد. مدیتیشن ذهن شما را متمرکز می کند تا بتوانید روی کاری که باید انجام دهید تمرکز کنید.

۱۷٫ کنترل بهتر خشم

عصبانی شدن یک احساس طبیعی در هنگام برخورد با افراد یا موقعیت های دشوار است. با این حال، اگر نمی توانید خشم خود را کنترل کنید بهتراست که از مدیتیشن کمک بگیرید.

۱۸٫بهتر خواهید خوابید 

کم خوابی برای سلامتی شما هم مضر است. یکی از فواید علمی مدیتیشن این است که به شما کمک می کند راحت‌تر بخوابید و خوابی با کیفیت‌تر داشته باشید.

۱۹٫ مدیتیشن به شما یاد می دهد که خود را آرام کنید.

با کمک مدیتیشن شما یاد خواهید گرفت که با اضطراب، عصبانیت و سایر مشکلات کار کنید تا برای تسکین خود به رفتارهای ناسالم مانند مواد مخدر یا الکل روی نیاورید.

منبع : ۳۰ فواید علمی مدیتیشن برای ذهن و جسم

 خواب سالمندان امر مهمی می باشد و مطالعه این مقاله به درمان بی خوابی افراد سالمند کمک می کند. اگر همیشه خواب آلود هستید یا خواب کافی در شب برایتان سخت است، ممکن است زمان مراجعه به پزشک فرا رسیده باشد. بیدار شدن هر روز با احساس خستگی نشانه آن است که به خوابی که نیاز دارید نمی رسید.

ساعت خواب سالمندان

افراد مسن تقریباً به ۷ تا ۹ ساعت خواب در شب نیاز دارند. اما، افراد مسن زودتر از زمان جوانی زودتر به خواب می روند و زودتر از خواب بیدار می شوند.

دلایل زیادی وجود دارد که چرا افراد مسن ممکن است به اندازه کافی در شب نخوابند. احساس بیماری یا درد می تواند خواب را سخت کند. برخی از داروها می توانند شما را بیدار نگه دارند. مهم نیست دلیلش چیست، اگر شب راحت نخوابید، روز بعد ممکن است:

• تحریک پذیر باشید.
• مشکلات حافظه داشته یا فراموشکار باشید.
• احساس افسردگی کنید.
• حادثه ای مانند تصادف را تجربه کنید.

نکات خواب برای افراد مسن |درمان بی خوابی شبانه سالمندان

بالا رفتن سن به این معنی نیست که همیشه باید خسته باشید. شما می توانید کارهای زیادی انجام دهید تا به خوابی راحت کمک کنید. در ادامه چند راه برای خواب بهتر ذکر شده است که به شما کمک می کند از خستگی بیش از اندازه جلوگیری کنید:

• یک برنامه خواب منظم داشته باشید. هر روز در ساعت معینی بخوابید و بیدار شوید، حتی آخر هفته ها یا زمانی که در سفر هستید.
• در صورت امکان از چرت زدن در اواخر بعد از ظهر یا عصر خودداری کنید. چرت زدن ممکن است شما را در شب بیدار نگه دارد.
• یک روال برای قبل از خواب ایجاد کنید. هر شب قبل از خواب زمانی را برای استراحت اختصاص دهید. برخی از افراد کتاب می خوانند، به موسیقی آرامش بخش گوش می دهند یا دوش با آب گرم می گیرند.
• سعی کنید در اتاق خواب تلویزیون تماشا نکنید یا از رایانه، تلفن همراه و تبلت خود استفاده نکنید. نور این دستگاه ها ممکن است به خواب رفتن شما را سخت کند.
• تماشا فیلم های استرس زا، مانند فیلم های ترسناک، ممکن است شما را بیدار نگه دارند.
• اتاق خواب خود را در دمای راحت، نه خیلی گرم و نه خیلی سرد و تا حد امکان ساکت نگه دارید.
• هنگام آماده شدن برای خواب از نور کم استفاده کنید .
• هر روز در زمان های مشخصی ورزش کنید اما نه ۳ ساعت پیش از زمان خواب.
• از خوردن وعده های غذایی حجیم نزدیک به زمان خواب خودداری کنید.
• در اواخر روز ازمصرف کافئین خودداری کنید. کافئین (که در قهوه، چای، نوشابه و شکلات وجود دارد) می تواند شما را بیدار نگه دارد.
• به یاد داشته باشید که مصرف الکل به خواب شما کمک نمی کند و حتی مقادیر کم آن خواب ماندن را سخت تر می کند.

اختلالات خواب در سالمندان

اختلالات حرکتی و خواب سالمندان

سندرم پای بیقرار، اختلال حرکتی دوره ای اندام و اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در افراد مسن شایع است. این اختلالات حرکتی می توانند خواب مورد نیاز را از شما سلب کنند.

افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار یا RLS احساس می کنند که در یک یا هر دو پا احساس گزگز، خزیدن یا سوزن سوزن شدن دارند. این احساس در شب بدتر می شود.

اختلال حرکتی دوره‌ای اندام ( PLMD ) باعث می‌شود افراد در طول خواب هر ۲۰ تا ۴۰ ثانیه تکان بخورند دارو، حمام آب گرم، ورزش و تمرینات تمدد اعصاب می تواند به این افراد کمک کننده باشد اما باید حتما از دکتر متخصص کمک بگیرند.

حرکت سریع چشم یا اختلال رفتار خواب (REM) یکی دیگر از شرایطی است که ممکن است خواب راحت شبانه را دشوارتر کند. در طول خواب معمولی، عضلات نمی توانند حرکت کنند، بنابراین بدن شما ثابت می ماند. اما، اگر اختلال رفتاری در خواب دارید، عضلات شما می توانند حرکت کنند و خواب شما مختل می شود.

بیماری آلزایمر و خواب سالمندان|علت بی خوابی در سنین بالا

بیماری آلزایمر اغلب عادات خواب فرد را تغییر می دهد. برخی از افراد مبتلا به آلزایمر بیش از حد می خوابند، دیگران به اندازه کافی نمی خوابند و برخی افراد در طول شب بارها از خواب بیدار می شوند.

فرد مبتلا به آلزایمر تنها کسی نیست که خوابش را از دست می دهد. مراقبان آن ها نیز ممکن است بی‌خوابی را تجربه کنند که باعث می‌شود خسته شود.

اگر از فردی مبتلا به آلزایمر مراقبت می کنید، حتما موارد زیر را برای خواب سالمندان رعایت کنید:

• در قفسه های دارویی را قفل کنید.
• راه ها تردد را برای شب امن کنید.
• سعی کنید یک مکان امن و آرام برای خواب ایجاد کنید.
• مطمئن شوید که در هر طبقه از خانه خود هشدار دهنده دود دارید.
• قبل از رفتن به رختخواب، تمام پنجره ها و درهایی را که به بیرون راه دارند قفل کنید.
• تلفنی با شماره تلفن های اضطراری کنار تخت خود نگه دارید.
• یک لامپ در دسترس داشته باشید که به راحتی روشن شود.
• در صورت بیدار شدن از خواب به دلیل تشنگی، یک لیوان آب کنار تخت قرار دهید.

نکاتی برای کمک به خوابیدن

• می توانید به آرامی تا ۱۰۰ بشمارید.
• برخی افراد متوجه می شوند که انجام بازی های فکری باعث خواب آلودگی آن ها می شود.
• برخی افراد متوجه می شوند که آرام کردن بدن آن ها را به خواب می برد.
• یکی از راه های انجام این کار این است که تصور کنید انگشتان پا خود را شل کرده و سپس این کار را با پاها و سپس مچ پاها انجام دهید.
• از اتاق خواب خود فقط برای خواب استفاده کنید. پس از خاموش کردن چراغ، حدود ۲۰ دقیقه به خود فرصت دهید تا بخوابید.
• گر هنوز بیدار بوده و خواب آلود نیستید، از رختخواب بلند شوید سپس وقتی احساس خواب آلودگی کردید به رختخواب برگردید.
• اگر بیش از ۲ یا ۳ هفته احساس خستگی می کنید و نمی توانید فعالیت های خود را انجام دهید، ممکن است مشکل خواب داشته باشید، بنابراین با پزشک خود در مورد تغییراتی که می توانید برای داشتن خواب بهتر در شب ایجاد کنید، صحبت کنید.

منبع : خواب سالمندان | ۱۳ نکات خواب برای افراد مسن