مشاوره فردی خوب در تهران به چه نحوی به افراد کمک می کند؟ یک درمانگر آموزش دیده می تواند به افراد کمک کند تا یک سری تغییراتی را در سبک زندگی شان ایجاد کنند.

همچنین آنها می توانند در شناسایی علل مربوط به اختلالات کمک کنند و یک سری استراتژی هایی را برای تغییر تفکرات و رفتارهای ناخواسته پیشنهاد بدهند.

درمان می تواند افراد را به مهارت های مناسبی تجهیز کند تا آنها علائم موجود را مدیریت کنند، استرسشان را کاهش دهند و کیفیت زندگی خودشان را بهبود دهند.

مشاوره فردی خوب در تهران

مشاوره گروهی زمانی صورت می گیرد که یک گروه از افراد دارای مشکلات متقابل، با هم در یک اتاق بنشینند و در مورد مشکلات متقابل موجود مشورت دریافت کنند.

در این روش درمانی یک ساختار حمایتی وجود دارد و این افراد در اغلب زمان ها می توانند در حین ملاقات با افراد دارای شرایط بد، از این روش درمان استفاده کنند. مشاوره فردی یک مورد کاملا بدیهی می باشد.

اهداف مشاوره فردی چیست؟

با این وجود، اهداف مربوط به مشاوره شامل پنج هدف عمده می باشند:

• تسهیل تغییر رفتاری
• تقویت توانایی فرد برای ایجاد و نگه داشتن روابط
• افزایش کارایی درمانجو و توانایی وی برای مقابله
• افزایش کارایی و توانایی درمانجو برای مقابله با شرایط موجود
• تقویت فرآیند تصمیم گیری و افزایش توانایی درمانجو
• رشد.

مزایای مربوط به مشاوره فردی چه مواردی می باشند؟

مشاوره فردی به دلایل مختلفی مفید می باشد، همانند:

• افزایش خود آگاهی فردی،
• تشویق به خود اکتشافی،
• شناسایی محدودیت ها،
• افزایش مهارت های ارتباطی
• استفاده از مهارت های ارتباطی سالم.

آیا مشاوره فردی رایگان می تواند مفید باشد؟

این مشاوره می تواند به شما کمک کند تا با احساسات و موقعیت ها مقابله کنید. این روش می تواند برای احساسات مربوط به خشمگینی، ترس، اضطراب، خجالت و وحشت زدگی مفید باشد.

همچنین این روش یک ابزاری در اختیار شما قرار می دهد که برای مقابله با عزت نفس پایین و افسردگی مفید می باشد. درمان می تواند یک سری از مشکلات را درمان کند.

این مشاوره به صورت چت است و قطعا از مشاوره تلفنی و یا حضوری تاثیر کمتری دارد.

آیا مشاوره موثر می باشد؟

تحقیقات صورت گرفته نشان داده اند که مشاوره در درمان اضطراب و افسردگی، بسیار موثرتر از قرص و یا دارو درمانی است. البته روش نوروفیدبک هم می تواند مفید باشد.

همچنین این مشاوره تاثیری برابر با درمان از طریق داروها دارد – و حتی در برخی مواقع تاثیر بهتری دارد و بیشتر طول می کشد. … در مورد برخی از افراد که “درمان” یک کلمه ترسناکی می باشد.

می توانید از سایت مشاورانه به صورت رایگان مشاوره فردی آنلاین دریافت کنید.

مراحل مربوط به مشاوره چه مواردی هستند؟

شش مرحله مربوط به مشاوره عبارتند از:

مرحله ۱: قبل از تفکر. این مرحله از طریق دو مولفه کاملا مشخص توصیف می شود:

الف) فرد توانایی لازم برای مشاهده یا شناخت مشکل را ندارد، و

یا ب) درمانجو می خواهد که یک فرد دیگری تغییر کند (آنها مشکل دارند، من هیچ مشکلی ندارم).

• مرحله ۲: تفکر. …
• مرحله ۳:تحلیل ..
• مرحله ۴: اقدام. …
• مرحله ۵: نگهداری
• مرحله ۶: بعد از مراقبت.

مشاوره فردی خوب در تهران به شما کمک می کند تا مراحل را دست بروید.

اصول مربوط به مشاوره فردی رایگان چه مواردی هستند؟

اصولی که اطمینان حاصل می کند مشاوره برای افراد جوان مفید می باشد عبارتند از:

• اجتناب از صرفا مشاوره دادن و تغییر ندادن ارزش های شخصی خود
• احترام گذاشتن به فرد جوان و تقویت توانایی وی برای کمک به خودش، اعتماد به دیگران و پذیرفتن مسولیت های اقدامات و تصمیمات

مشاوره و راهنمای فردی چیست؟

مشاوره فردی می تواند شامل شغل مشاوره و برنامه ریزی برای سوگواری بعد از مردن عشق یا مقابله با مشکلات کاری و قبل از تبدیل شدن آنها به یک مورد بزرگ باشد.

مشاوره فردی یک بحث رو در رو و مابین مشاور و درمانجویی می باشد که به درمان مراجعه کرده است.

سایت مرکز مشاورانه، مشاوره فردی رایگان ارائه می دهد.

هدف اصلی مشاوره فردی خوب در تهران

هدف از مشاوره عبارت از کمک کردن به درمانجوها برای به دست آوردن اهداف شخصی شان و به دست آوردن آگاهی بیشتر نسبت به زندگی های خودشان می باشد.

افراد مراجعه کننده به این درمان امیدوارند که با مراجعه به درمان، رضایت بیشتری در مورد زندگی شان به دست بیاورند.

ویژگی های مبنایی مشاوره چه مواردی می باشند؟

اصول مربوط به مشاوره شامل مهارت های مهربانی، رفاقت، آزادی و همدلی می باشد که عوامل تشکیل دهنده فرآیند مربوط به مشاوره موفق هستند.

مشاوران باید به دقت به درمانجوهای خودشان گوش دهند، به صورت هدفمند به سوالات پاسخ دهند و اطلاعات مهم را تقویت کنند.

ویژگی های مبنایی مشاوره چه مواردی می باشند؟

مهارت های مبنایی مشاوره عبارتند از:

1. گوش دادن

• الف) توجه کردن – تمایل فیزیکی یک فرد به بیمار به منظور نشان دادن این مورد که مشاور نسبت به بیمار مطلع می باشد و در واقع نشان دادن این مورد که مشاور به صورت کامل به درمانجو توجه می کند و به وی اهمیت می دهد.
• روش های موجود شامل ارتباط چشمی، تکان دادن سر، حرکت نکردن در پیرامون، حواسپرت نشدن، تشویق به صحبت کردن، انعکاس دادن وضعیت بدنی زبانی، یادگیری درحال پیشرفت و غیره می باشد. محققان تخمین زده اند که در حدود ۸۰% از ارتباطات به صورت غیر زبانی صورت می گیرند.
• گوش دادن / مشاهده کردن – متوجه شدن و درک کردن اطلاعات زبانی و غیر زبانی مربوط به درمانجو

2. همدلی

توانایی درک تجربه یک فرد دیگر و بعد از آن ارتباط برقرار کردن با درمانجو که باعث می شود تجربیات شخصی وی مشخص و تقویت شود.

3. اصیل بودن

عبارت از توانایی مشاور برای آزاد بودن می باشد. شامل تجانس مابین کلمات یا رفتارهای بیان شده و احساسات درونی، نداشتن حالت دفاعی، نقش بازی نکردن و فروتن بودن می باشد.

برای مثال، در صورتی که فرد کمک کننده ادعا کند در کمک کردن به درمانجو راحت می باشد، این مورد در کشف کردن مشکلات مصرف مواد یا مشکلات مربوط به سکس مفید خواهد بود.

4. دیدگاه مثبت غیرشرطی |مشاوره فردی خوب در تهران

بیان کردن مراقبت، مهرورزی و همچنین پذیرش.

• شامل انتقال دادن تفکرات مهربان و خونگرم می باشد.
• همچنین انتقال دادن پذیرش از طریق جواب دادن به پیام های درمانجو از طریق واکنش های غیر زبانی و زبانی غیر انتقادی یا غیر تشخیصی
• احترام. توانایی ارتباط برقرار کردن درمانجو با عقاید صادقانه مشاور که بیان می دارد هر فردی دارای قدرت و ظرفیت مشخصی در زندگی می باشد و همچنین این حق را دارد که پیشنهادات خودش را انتخاب کند و خودش تصمیم بگیرد.

5. محسوس بودن

حفظ کردن ویژگی های ارتبای – تمرکز بر روی حقایق و احساسات مربوط به نگرانی های مرتبط و در عین حال اجتناب کردن از بحث های اختلافی، عمومی سازی و انتزاعی، یا صحبت کردن در مورد مشاور به جای صحبت کردن در مورد درمانجو. یکی از ویژگی های مشاوره فردی خوب در تهران است.

6. سوالات بی انتها

یک فرآیند سوال پرسیدن به منظور کمک به درمانجو برای مشخص کردن و کشف کردن تفکرات و احساسات خودش. کار مشاور عبارت از درخواست کردن اطلاعات خاص و محدود نکردن سوال به سوالات دارای جواب بله یا خیر، یا هر جواب مختصری می باشد.

7. افشاسازی اطلاعات مشاور

مشاور احساسات، تجربیات یا واکنش های شخصیش را با درمانجو به اشتراک می گذارد. این شرایط شامل موضوعات مرتبطی می باشد که هدف آنها کمک کردن به درمانجو ها است.

یک اصلی که وجود دارد، عبارت از این مورد می باشد که خود افشاسازی صورت نگیرید، مگر اینکه یک نیاز بالینی وجود داشته باشد که با استفاده از روش های دیگر قابل رفع نباشد.

به یاد داشته باشید که همدلی مشابه با به اشتراک گذاری تجربیات مشابه نمی باشد، بلکه انتقال دادن احساسات و تفکرات درمانی درمانجو  با استفاده از روش های مراقبتی و شناختی می باشد.

8. تفسیر

هر نوع توضیحی به درمانجو که فراتر از گفته ها یا آگاهی آنها می باشد.

در وضعیت تفسیر، معانی، دلیل یا توضیحات جدیدی در مورد رفتارها، تفکرات یا احساسات بیان می شود، به نحوی که درمانجو می تواند مشکلات را از یک دیدگاه جدیدی مشاهده کند.

تفاسیر می توانند به درمانجو کمک کنند تا مابین اظهار نظرهای به ظاهر منزوی از اتفاقات ارتباط برقرار کند و این مورد می تواند موضوعات یا الگوهایی را مشخص کند و یا اینکه چارچوب های جدیدی را برای شناخت پیشنهاد دهد.

یک تفسیر می تواند برای کمک به درمانجو استفاده شود تا وی بتواند بر روی جنبه خاصی از مشکلاتش متمرکز شود یا یک هدفی را ارائه دهد.

9. ارائه اطلاعات و از بین بردن موانع تغییر

ارائه اطلاعات، عقاید، واقعیات، منابع یا پاسخ هایی به سوالات. کشف کردن مشکلات بالقوه درمانجو که ممکن است منجر به پیشگیری از فرآیند تغییر یا به تاخیر انداختن آن شود. راه حل ها و پیشنهادات محتمل در نتیجه همکاری با درمانجو مشخص می شود.

نکات منفی مربوط به مشاوره چه مواردی می باشند:

نکات منفی مشاوره یا درمان با استفاده از ایمیل

• ارتباط و رابطه مشاوره. نبود راهنماهای بصری و زبانی. نبود حضور فیزیکی. …
• نگرانی های مربوط به کامپیوتر. نواقص مربوط به تجهیزات و اینترنت. رازداری و حریم در محیط های مشترک.
• غلبه بر روی تعدادی از این مشکلات.

مرکز مشاوره فردی در سایت مشاورانه ارائه می شود. برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایت کانون مشاوران ایران مراجعه کنید.

منبع : مشاوره فردی خوب تهران

مشاوره فردی فرصتی شخصی برای دریافت حمایت و تجربه رشد در دوران چالش برانگیز زندگی است. مشاوره فردی می تواند به فرد کمک کند تا با بسیاری از موضوعات شخصی در زندگی مانند خشم، افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، چالش های ازدواج و روابط، مشکلات والدین، مشکلات مدرسه، تغییرات شغلی و غیره مقابله کند.

مشاوره فردی (که گاهی اوقات روان درمانی، گفتگو درمانی یا درمان نامیده می شود) فرآیندی است که از طریق آن مراجعان به صورت انفرادی با یک پزشک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده در محیطی امن، مراقبتی و محرمانه کار می کنند. مشاوره به افراد این امکان را می دهد که احساسات، باورها و رفتارهای خود را کشف کنند، خاطرات چالش برانگیز یا تاثیرگذار را بررسی کنند، جنبه هایی از زندگی خود را که دوست دارند تغییر دهند شناسایی کنند، خود و دیگران را بهتر درک کنند، اهداف شخصی تعیین کنند و برای تغییر مطلوب تلاش کنند.

مشاوره فردی، مشاوره ای است که بر نگرانی های فوری یا آینده نزدیک فرد متمرکز است. مشاوره فردی ممکن است شامل مشاوره و برنامه ریزی شغلی، غم و اندوه پس از مرگ یکی از عزیزان یا برخورد با مشکلات در یک شغل قبل از بزرگ شدن آنها باشد. مشاوره فردی یک بحث انفرادی بین مشاور و مراجعه کننده است که فرد متقاضی درمان است. این دو یک اتحاد، رابطه یا پیوندی تشکیل می دهند که اعتماد و رشد شخصی را امکان پذیر می کند.

اهداف، فرکانس و مدت درمان چگونه تعیین می شوند؟

به طور کلی، هدف روان درمانی صحبت از نگرانی های مربوط به سلامت روان و کمک به درمانجویان برای بهبود، رشد، و حرکت به سمت زندگی پربارتر و از نظر روانی سالم است. درمان خوب مشتری محور است و اهداف خاصی برای درمان توسط شما و درمانگرتان تعیین می شود.

جلسات روان درمانی فردی معمولا بین 45 تا 50 دقیقه طول می کشد. دفعات و مدت درمان تا حد زیادی به نیازها، اهداف درمانی و پیشرفت شما بستگی دارد. بسیاری از نگرانی‌ها به آسانی با درمان کوتاه‌مدت برطرف می‌شوند و سایر نگرانی‌های مزمن یا پیچیده‌تر نیاز به تعهد طولانی‌مدت قبل از تحقق بهبود دارند.

تحقیقات نشان داده است که روان درمانی منجر به عود کمتر شرایط رایج مانند افسردگی و اضطراب متوسط می شود و اثرات مثبت درمان خوب فراتر از درمان است. در واقع، بسیاری از مراجعان مدت‌ها پس از پایان درمان، بهبود شرایط را گزارش می‌کنند. به طور کلی، روان درمانی اغلب مؤثرتر از داروهای روانگردان یا درمان های پزشکی به تنهایی است که ممکن است عوارض جانبی مضری ایجاد کند. علاوه بر این، بسیاری از روش‌های درمانی مبتنی بر شواهد هستند، به این معنی که آنها تحت مطالعات تحقیقاتی و مشاهدات بالینی قرار گرفته‌اند و برای اثربخشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند.

در طول یک جلسه یا اولین قرار ملاقات برای مشاوره کوتاه مدت چه اتفاقی می افتد؟

اگر شما و یک پزشک بالینی CAPS تشخیص دهید که یک جلسه یا مشاوره فردی کوتاه مدت توصیه درمانی است که به بهترین وجه نیازهای شما را برآورده می کند، اولین جلسه در دسترس که مطابق با برنامه شما باشد به شما پیشنهاد می شود. اگر ترجیحات مشاور خاصی دارید، ممکن است مدت زمان انتظار برای اولین قرار ملاقات را افزایش دهید. این اولین قرار معمولاً ظرف چند روز تا چند هفته برنامه ریزی می شود. (لطفاً توجه داشته باشید که اگر به کمک فوری نیاز دارید، به کارکنان ما اطلاع دهید تا بتوانیم فوراً شما را به منابع مناسب CAPS متصل کنیم.) کل مدت زمان مورد نیاز تقریباً 90 دقیقه است که شامل تکمیل فرم‌ها روی رایانه، جلسه درمان، و برنامه ریزی برای قرارهای بعدی، پس حتما این را در زمان تعیین وقت خود در نظر داشته باشید.

ضروری است که فوراً در محل حاضر شوید تا زمان کافی برای تکمیل فرم‌های لازم داشته باشید. اگر بیش از 15 دقیقه دیر کردید، ممکن است از شما خواسته شود که برنامه را تغییر دهید. این فرم ها شامل فرم تاریخچه جمعیتی و بالینی، موافقت نامه درمان، رضایت از درمان، و اطلاعیه اقدامات حفظ حریم خصوصی است. پزشک شما اطلاعاتی در مورد نگرانی های فعلی، سابقه مرتبط و اهداف شما به دست خواهد آورد. پزشک شما همچنین خط‌مشی‌ها و رویه‌های مربوط به CAPS مانند محرمانگی را بررسی خواهد کرد.

در صورت شرکت در مشاوره کوتاه مدت در جلسات بعدی یا پیگیری چه اتفاقی می افتد؟

برای جلسات بعدی یا بعدی، تقریباً به مدت 45 دقیقه با مشاور خود ملاقات خواهید کرد که طبق یک برنامه مورد توافق دوجانبه برنامه ریزی می شود. اگر مایل به مشاوره اضافی فراتر از آنچه CAPS می تواند ارائه دهد، ما با شما همکاری خواهیم کرد تا یک پزشک در جامعه محلی پیدا کنید.

در اوایل، شما با پزشک خود برای تعیین اهداف جلسات مشاوره خود کار خواهید کرد. تعیین اهداف روشن به شما کمک می کند تا پیشرفت خود را در مشاوره نظارت کنید. اگر سؤال یا نگرانی در مورد فرآیند مشاوره دارید، دریغ نکنید که این موارد را با پزشک خود مطرح کنید، که خوشحال می شود آنها را با شما در میان بگذارد. جهت دقیق تجربه مشاوره شما به مسائلی که در مشاوره وارد می کنید، دیدگاه پزشک و اهدافی که برای کار مشترک خود تعیین می کنید بستگی دارد.

درمان فردی (روان درمانی)

درمان فردی یک فرآیند مشترک بین یک درمانگر و یک فرد در حال درمان است. اهداف مشترک درمان می تواند القای تغییر یا بهبود کیفیت زندگی باشد. افراد ممکن است برای مشکلاتی که به تنهایی با آن‌ها سخت است به دنبال درمان باشند. به درمان فردی، درمان، روان درمانی، درمان روانی اجتماعی، گفتار درمانی و مشاوره نیز گفته می شود.   

درمان می تواند به افراد کمک کند تا بر موانع سلامتی خود غلبه کنند. می تواند احساسات مثبت مانند شفقت و عزت نفس را افزایش دهد. افراد در درمان می توانند مهارت هایی را برای مدیریت موقعیت های دشوار، تصمیم گیری سالم و رسیدن به اهداف بیاموزند. بسیاری از آنها از سفر درمانی خودآگاهی بیشتر لذت می برند. برخی از افراد حتی برای رشد خود به درمان مداوم می روند.

چه زمانی بهتر است به دنبال درمان باشید؟

اگر مشکلی باعث ناراحتی یا اختلال در زندگی روزمره شود، ممکن است زمان آن رسیده باشد که به دنبال درمان باشید. پریشانی می تواند به معنای افکار، احساسات، رفتارهای منفی یا حتی یک احساس بدنی مانند درد یا خستگی باشد. مهم است که قبل از رفتن به درمان صبر نکنید تا علائم شدید شوند. اگر اغلب ناراضی هستید یا نسبت به مسائل زندگی خود احساس ناامیدی و ناامیدی می کنید، ممکن است بهتر باشد به دنبال درمان باشید. اگر نمی‌توانید روی کار یا مدرسه تمرکز کنید، اعتیاد را تجربه کنید یا احساس کنید می‌خواهید به خود یا شخص دیگری آسیب برسانید، درمان می‌تواند به شما کمک کند.

برخی از افراد ممکن است از درمان اجتناب کنند و دلایل زیادی برای این وجود دارد. برخی از این دلایل عبارتند از:

• نگران لکه ننگی باشید که می تواند با مراقبت از سلامت روان همراه باشد
• احساس شرم در هنگام صحبت در مورد گذشته آزار دهنده است
• نمی خواهم بپذیرم که چیزی اشتباه است
• ترس از اینکه بحث در مورد درمان محرمانه بماند
• مسائل پولی

با این حال، آمار مؤسسه ملی سلامت روان (NIMH) نشان می دهد که مسائل مربوط به سلامت روان در ایالات متحده رایج است. در واقع، از هر 5 بزرگسال، 1 نفر ممکن است مبتلا شود. ممکن است یادآوری این نکته مفید باشد که درمانگران متخصصان آموزش دیده ای هستند که حمایت می کنند و محرمانه بودن را حفظ می کنند. آنها برای کمک به افراد برای حل مسائل دردناک یا شرم آور عادت دارند. برخی از درمانگران نیز به افراد نیازمند، هزینه های کشویی یا سایر کمک های مالی ارائه می دهند. و اگرچه ننگ پیرامون سلامت روان هنوز هم می تواند مطرح شود، افراد بیشتری با صحبت در مورد گزینه های سلامت روان خود با افرادی که به آنها اعتماد دارند راحت می شوند.

یک درمانگر آموزش دیده می تواند به افراد کمک کند تا سبک زندگی خود را تغییر دهند. آنها همچنین می توانند به شناسایی علل زمینه ای علائم و ارائه استراتژی هایی برای تغییر افکار و رفتارهای ناخواسته کمک کنند. درمان می تواند افراد را به مهارت هایی برای مدیریت علائم، کاهش استرس و بهبود کیفیت زندگی مجهز کند. 

روان درمانی با چه چیزی می تواند کمک کند؟

درمان می تواند به درمان مشکلات ذهنی، عاطفی، فیزیکی و رفتاری کمک کند. نگرانی هایی که ممکن است در درمان مورد بحث قرار گیرند عبارتند از، اما محدود به موارد زیر نیستند:

• اضطراب 
• فشار
• مسائل مربوط به غذا و خوردن
• خشم
• چالش های رابطه یا ازدواج
• اعتیاد
• سو استفاده کردن
• مسائل خانوادگی
• بیخوابی
• جنسیت

چه کسی درمان فردی را ارائه می دهد؟

بسیاری از متخصصان بهداشت روان درمان را ارائه می دهند. استانداردهای تبدیل شدن به یک درمانگر معمولاً به هیئت صدور مجوز یک ایالت بستگی دارد . درمانگران اغلب دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا هستند. آنها همچنین ممکن است آموزش خاصی در زمینه مشاوره روانشناسی داشته باشند. دانش‌آموزانی که به سمت درجه پیشرفته کار می‌کنند ممکن است با راهنمایی یک سرپرست دارای مجوز، درمان را ارائه دهند.

درمانگران می توانند عناوین زیادی داشته باشند. اینها بر اساس سطح تحصیلات، آموزش و نقش آنها است. آنها می توانند به عنوان مشاوران حرفه ای دارای مجوز (LPC)، روانشناسان، درمانگران ازدواج و خانواده دارای مجوز (LMFT)، مددکاران اجتماعی بالینی دارای مجوز (LCSW)، پرستاران روانپزشکی ، یا روانپزشکان کار کنند.

انتظار چه چیزی در طول درمان فردی

اولین جلسه درمان اغلب بر جمع آوری اطلاعات متمرکز است. یک درمانگر با فرد تحت درمان در مورد سلامت فیزیکی، روانی و عاطفی گذشته او صحبت می کند. آنها همچنین در مورد نگرانی هایی که فرد را به درمان می کشاند، بحث می کنند. ممکن است چند جلسه طول بکشد تا یک درمانگر درک خوبی از موقعیت داشته باشد. تنها در این صورت است که می توانند به نگرانی ها رسیدگی کنند و بهترین مسیر اقدام را تعیین کنند.

فرد تحت درمان همچنین می تواند از اولین جلسه خود برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا سبک درمانگر برای نیازهای او مناسب است یا خیر استفاده کند. یافتن درمانی که با آن راحت هستید برای درمان موفقیت آمیز حیاتی است. مهم است که در مورد نوع درمانی مورد استفاده، اهداف درمانی، طول جلسه و تعداد جلسات مورد نیاز صحبت کنید.

بسیاری از درمانگران افراد تحت درمان را تشویق می کنند تا بیشتر صحبت ها را انجام دهند. در ابتدا، ممکن است صحبت در مورد تجربیات گذشته یا نگرانی های فعلی سخت باشد. جلسات ممکن است احساسات شدیدی را برانگیزند. ممکن است در طول درمان ناراحت، عصبانی یا غمگین شوید. با این حال، درمانگران می توانند به افراد کمک کنند تا با پیشرفت جلسات، اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و راحت تر شوند. 

درمانگران ممکن است “تکالیف” را برای کمک به افرادی که تحت مراقبت هستند تعیین کنند تا موضوعات مورد بحث در درمان را ایجاد کنند. افراد تحت درمان همچنین می توانند در هر مرحله از فرآیند سؤال بپرسند. با گذشت زمان، افراد تحت درمان ممکن است خلق و خوی مثبت تر و الگوهای فکری سالم تری داشته باشند.

افراد تحت درمان می توانند انتظار محرمانه بودن را در طول جلسات درمانی داشته باشند. اما، اگر فردی در خطر فوری آسیب رساندن به خود یا دیگران باشد، یک درمانگر ممکن است محرمانگی را بشکند. در صورتی که قانون فدرال یا ایالتی لازم باشد، درمانگران نیز ممکن است این کار را انجام دهند. بسیاری از درمانگران در اولین جلسه درمانی محدودیت های محرمانگی را توضیح می دهند و دستورالعمل های مکتوب ارائه می دهند.

روان درمانی چگونه کار می کند

اشکال زیادی از درمان وجود دارد. برخی از انواع درمان هنگام رسیدگی به مسائل مختلف بهتر از سایرین عمل می کنند. مرسوم است که درمانگران هنگام پرداختن به نیازهای یک فرد، ایده هایی را از رویکردهای مختلف ترکیب کنند.

درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از محبوب ترین و موثرترین انواع درمان است. این رویکرد به افراد کمک می کند تا به ارتباط بین افکار، احساسات و رفتارها نگاه کنند. سپس افراد می توانند الگوهای تفکر منفی را با الگوهای مثبت جایگزین کنند. باور CBT این است که افکار سالم اغلب احساسات مثبت و اقدامات سازنده را ترویج می کنند. 

سایر رویکردهای مؤثر عبارتند از:

• رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) : می تواند به افراد کمک کند تا با استرس کنار بیایند، تنظیم عاطفی را بهبود بخشند و روی روابط کار کنند.
• روان درمانی بین فردی (IPT) : می تواند به ایجاد مهارت های رابطه کمک کند.
• درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) : ممکن است آگاهی از افکار و احساسات را افزایش دهد.
• درمان روان پویایی : می تواند به افراد کمک کند تا تجربیات ناخودآگاه و چگونگی تأثیر آنها بر رفتار را درک کنند.

درمان انفرادی چقدر طول می کشد؟

جلسات درمانی فردی اغلب از 45 تا 60 دقیقه طول می کشد. تعداد جلسات و مدت زمان آنها به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله:

• وضعیت سلامت روان مورد بررسی و شدت آن
• مدت زمانی که فرد تحت درمان این مشکل را داشته است
• این موضوع چقدر بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد
• این موضوع چقدر ناراحتی ایجاد می کند
• فرد تحت درمان چقدر سریع بهبود می یابد
• محدودیت های مالی 

برخی از نگرانی ها را می توان از طریق درمان کوتاه مدت طی چند هفته برطرف کرد. با این حال، نگرانی های مزمن یا پیچیده تر می تواند به درمان طولانی مدت نیاز داشته باشد. گاهی اوقات، ممکن است بیش از یک سال طول بکشد تا پیشرفت قابل توجهی حاصل شود.

اثربخشی درمان فردی

حتی اگر درمان نتواند شرایطی را درمان کند، می‌تواند به افراد کمک کند تا مهارت‌های مقابله‌ای سالم را توسعه دهند. عزم فعال بودن در درمان و بهبودی برای دستیابی به اهداف درمانی و تقویت یک رابطه درمانی مثبت ضروری است . یافتن درمانگر مناسب نیز در روند درمان بسیار مهم است.

تحقیقات نشان می دهد که درمان ممکن است منجر به عود کمتر شرایط رایج، از جمله افسردگی متوسط و اضطراب شود. علاوه بر این، نشان می دهد که اثرات مثبت درمان خوب فراتر از درمان است. بسیاری از افراد مدت ها پس از پایان درمان، بهبود شرایط را گزارش می دهند. درمان اغلب موثرتر از داروهای روانگردان  یا درمان های پزشکی به تنهایی است. هنگامی که این درمان ها به تنهایی استفاده شوند، ممکن است عوارض جانبی مضری ایجاد کنند. بسیاری از رویکردهای درمانی نیز مبتنی بر شواهد هستند . این بدان معناست که آنها برای آزمایش اثربخشی آنها تحت مطالعات تحقیقاتی و مشاهدات بالینی قرار گرفته اند.

یافتن درمانگری که با او راحت هستید و همکاری با او می تواند به شما کمک کند تا بهترین نتیجه را از درمان ببرید. هنگامی که یک فرد در درمان باز و صادق باشد، درمانگران عموماً بهتر می توانند به هر موضوع رسیدگی کنند و رویکرد درمانی را در صورت نیاز تنظیم کنند. رفتن به درمان ممکن است در برخی روزها دشوار باشد. اما، مهم است که در هر جلسه شرکت کنید و تکالیف تعیین شده را تکمیل کنید. صبور بودن و پایبندی به برنامه درمانی می تواند موفقیت طولانی مدت در درمان را تسهیل کند. 

تاریخچه روان درمانی فردی

اصطلاح “روان درمانی” از کلمات یونانی برای روح و شفا گرفته شده است. یونانیان باستان ممکن است اولین کسانی باشند که مسائل مربوط به سلامت روان را به عنوان شرایط جسمی و روانی در نظر گرفته اند. در آن زمان، برخی از فرهنگ های دیگر آنها را نتیجه تسخیر شیطانی می دانستند. با این حال، درک یونانیان از مسائل مربوط به سلامت روان محدود بود. آنها فواید استفاده از کلمات تشویق کننده را هنگام صحبت با افراد مبتلا به مشکلات روانی تشخیص دادند. اما، آنها همچنین بسیاری از باورهای نادرست در مورد سلامت روان داشتند. به عنوان مثال، آنها فکر می کردند که فقط زنان هیستری را تجربه می کنند . همچنین اعتقاد بر این بود که حمام کردن یک درمان موثر برای افراد مبتلا به افسردگی است.

درمان بیماری‌های روانی شدید اغلب خشن و غیرانسانی بود تا اینکه اصلاح‌طلبان برای شرایط بهتر در قرن هجدهم تلاش کردند. در سال 1773، اولین پناهگاه در آمریکای شمالی تأسیس شد. در پایان قرن نوزدهم، اکثر شهرهای آمریکا دارای پناهگاه بودند. با این حال، افراد پذیرفته شده در پناهندگی به ندرت مرکز را ترک می کردند. این منجر به افزایش پیوسته جمعیت افراد نهادینه شد. غیر معمول نبود که مراقبت در پناهگاه ها شامل استفاده از محدودیت ها و رفتار خشونت آمیز توسط پزشکان باشد.

این احتمال وجود دارد که انواع غیررسمی درمان در طول تاریخ بشر انجام شده باشد. با این حال، روان درمانی مدرن در اواخر قرن نوزدهم در اروپای غربی توسعه یافت. در این زمان، اولین آزمایشگاه برای تحقیقات روان‌شناختی توسط ویلهلم وونت تأسیس شد و   «درمان گفتاری» زیگموند فروید پایه‌های روانکاوی را پایه‌گذاری کرد . 

بسیاری از تکنیک های درمانی در قرن بیستم شکوفا شد. این تکنیک ها عمدتاً از مکاتب فکری رایج در آن زمان الهام گرفته شده بودند. برخی از این مکاتب فکری عبارتند از روانکاوی، رفتارگرایی ، شناخت گرایی و روانشناسی سیستمی . در قرن بیست و یکم، درمان‌های زیادی وجود دارد که زمینه‌های متنوعی مانند ذهن آگاهی و زیست‌شناسی عصبی را در بر می‌گیرد. بسیاری از رویکردها بر کمک به افراد در درمان تمرکز دارند تا نگرانی‌های خود را شناسایی کنند، رشد شخصی را تقویت کنند و مهارت‌های مقابله سالم را توسعه دهند .

منابع:

1. باتلر، کی، کوپر، جی، و ویلی، ام اس (2012). تاریخچه مختصری از روان درمانی: موزاییکی از شبکه ساز روان درمانی، 1982-2012. برگرفته از https://www.psychotherapynetworker.
   org/magazine/article/268/a-brief-history-of-psychotherapy
2. گودوین، جیمز سی (2008). تاریخچه روانشناسی مدرن،  ویرایش سوم . دانورز، MA: جان وایلی و پسران.
3. مشاوره فردی. (دوم). دانشگاه ایالتی سام هیوستون برگرفته از https://www.shsu.edu/dept/counseling/individual-therapy.html
4. درمان فردی. (دوم). مرکز مشاوره و سلامت روانی، دانشگاه ماساچوست. برگرفته از https://www.umass.edu/counseling/services/individual-therapy
5. روان درمانی. (2016، 17 مارس). کلینیک مایو. برگرفته از https://www.mayoclinic.org/tests-procedures/psychotherapy/home/ovc-20197188
6. سرویس صدا و سیما. (2002). جدول زمانی: درمان بیماری های روانی. یک جنون درخشان . برگرفته از http://www.pbs.org/wgbh/amex/nash/timeline
7. شناخت اثربخشی روان درمانی. (2012). انجمن روانشناسی آمریکا. برگرفته از http://www.apa.org/about/policy/resolution-psychotherapy.aspx
8. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان (1400). روانشناسی فردی نوین چیست؟ MMSI.ir

درمان اعتیاد رفتاری

اعتیاد رفتاری چیست و در مورد روش های درمانی اعتیاد رفتاری چه چیزهایی می دانید؟ واژه اعتیاد افراد را به یاد مواد مخدر می اندازد اما امروزه خانواده ها و افراد درگیر اعتیادهای جدیدی می شوند که به اعتیاد های رفتاری معروف هستند، اعتیادهای رفتاری شامل اعتیاد به قمار، اعتیاد به رابطه جنسی، اعتیاد به اینترنت و غیره می شود.

برای درمان اعتیاد رفتاری، می توان از درمان های سنتی و شناخته شده در زمینه اعتیاد به مواد مخدر، الکل و داروهای اعتیاد آور استفاده کرد، هم چنین برای درمان اعتیاد رفتاری روش های درمانی نوینی طراحی شده است که در ادامه این مقاله به بررسی آن ها می پردازیم و مطالعه آن می تواند برای شما مفید باشد.

درمان اعتیاد رفتاری، قدم اول شناخت اعتیاد رفتاری

بسیاری از افراد اعتیاد رفتاری را نمی شناسند و در مورد آن هیچ آگاهی ندارند به همین دلیل این مسئله توسط افراد و خانواده ها نادیده گرفته می شود. در این خصوص باید آگاهی و اطلاعات خود را افزایش دهید و با علائم و نشانه های اعتیاد آشنا شوید.

اعتیاد رفتاری متنوع است و هر کدام از انواع آن نشانه های مخصوص به خودشان را دارند به عنوان مثال علائم اعتیاد جنسی با اعتیاد به اینترنت متفاوت می باشد. به طور کلی مهم ترین نشانه های اعتیاد رفتاری شامل موارد زیر می شود:

• درگیری ذهنی در مورد رفتار
• ناتوانی کنترل بر فعالیت مورد نظر
• ایجاد آسیب های مالی و جانی برای خود و اطرافیان

علائم و عوارض اعتیاد رفتاری

اعتیاد رفتاری با علائم و عوارضی همراه می باشد اما شدت و تعداد دفعات اعتیاد رفتاری در افراد مختلف، متفاوت است به همین دلیل اعتیاد رفتاری مانند اعتیاد به الکل اختلالاتی در عملکرد زندگی افراد به وجود می آورد که برخی از آن ها عبارت اند از:

• درگیر فکری با فعالیت حتی در صورتی که آن زمان فعالیت انجام داده نمی شود.
• دفعات انجام کار افزایش یافته، حتی زمان انجام فعالیت هم ممکن است افزایش یابد.
• درگیر وسواس فکری عملی می شود و حس اجبار به سراغش می یابد تا به طور مکرر این رفتار را انجام دهد.
• نسبت به دفعات قبلی، افزایش مدت زمان و دفعات صورت می گیرد.
• ممکن است فرد مبتلا به اعتیاد رفتاری، خانواده و اطرافیانش با خطرات مالی و جانی رو به رو شوند.
• بدون توجه به خطرات و عوارض آن، این رفتار به صورت مکرر و افزایشی انجام می شود.
• منجر به بروز مشکلاتی در جنبه های مختلف زندگی از جمله شغلی، تحصیلی و روابط می شود.
• در درمان اعتیاد رفتاری موفق نیست و تلاش ها بی نتیجه است.
• تصمیم در خصوص ترک اعتیاد می گیرد اما در قطع یا کاهش آن فعالیت ناتوان است.

اگر علائم و نشانه های اعتیاد را در انجام رفتارهایی نظیر قمار، سکس، بازی های ویدیویی و غیره تجربه می کنید برای جلوگیری از پیشرفت و پیشگیری باید از مشاور و روانشناس کمک بگیرید تا اعتیاد را به موقع تشخیص دهند و برای رفع آن اقداماتی را انجام دهید.

روش های درمان اعتیاد رفتاری

اعتیاد رفتاری هر کدام ویژگی های خاص خودشان را دارند و روش های درمانی آن ها متفاوت است. در صورتی که فرد در برابر رفتارهای منفی و تکرار شونده تسلیم شود، با آسیب های روانی بسیاری رو به رو خواهد شد.

در این شرایط باید نشانه های اعتیاد رفتاری را شناخت و برای کاهش و توقف آن تلاش نمود، هم چنین هدف از این روش ها جلوگیری از تکرار خارج از کنترل فعالیت و کاهش و توقف آن است.

روان درمانی فردی

روان درمانی فردی در خصوص اعتیاد رفتاری به شیوه درمان شناختی رفتاری استفاده می شود. در این روش درمانگر ابتلا مسائلی مانند شرایط روانی، شرایط پزشکی، مصرف مواد و اعتیاد به الکل و شرایط خانوادگی را مورد بررسی قرار می دهد و در این زمینه سوالاتی را می پرسد.

این سوالات به درمان گر کمک می کند تا شیوه درمانی مناسبی را انتخاب نماید و هم چنین به تغییر رفتار فرد کمک کند.

درمان به این روش بر روی افکار فرد تمرکز می کند زیرا نحوه تفکر فرد بسیار مهم است و عامل تعیین کننده نوع رفتار و احساسات فرد می باشد. با تغییر رفتار مثبت به جای رفتار منفی می توان منجر به تغییر رفتار فرد شد. هم چنین درمانگر در این روش با بررسی و ارائه راهکارهایی به فرد کمک می کند که در زیر مواردی بیان شده است:

• درمانگر به بررسی افکار اعتیادی می پردازد و سعی می کند ریشه و علل اصلی گرایش به سمت اعتیاد رفتاری را پیدا کند.
• تلاش می کند رفتارهای منفی را درمان کند و اعتیاد به این رفتارها را رفع نماید و رفتارهای مثبت را جایگزین رفتار منفی کرده و با تمرین سعی دارد رفتارهای مثبت تداوم بیش تری داشته باشد.
• در جلسات درمانی آموزش هایی در خصوص مقابله با وسوسه صورت می گیرد و هم چنین به افراد یاد می دهد چطور از بازگشت خود به سمت اعتیاد رفتاری پیشگیری نمایید.

درمان گروهی

در درمان گروهی، چند درمانجو با هدایت یک درمانگر مورد درمان قرار می گیرند و سعی می کنند تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. جلسات گروهی در کنار روان درمانی استفاده می شود.

افرادی که درگیر اعتیاد رفتاری مانند سایر اعتیاد ها شده اند در این جلسات شرکت می کنند تا با روش های مقابله ای به خوبی آشنا شوند  و با کمک تجربیات دیگران، ترک و درمان بهتری داشته باشند و برای ترک و درمان تشویق شوند.

جلسات خانواده درمانی

زمینه های محیطی و خانوادگی در شکل گیری رفتار تاثیر بسیاری دارد، هم چنین اعتیاد رفتاری، آسیب ها و خطراتی برای فرد و خانواده اش ایجاد می کند. به همین دلیل استفاده از جلسات خانواده درمانی اهمیت بسیاری دارد، زیرا بسیاری از خانواده ها با این اعتیاد آشنا نیستند و نمی دانند چطور باید با عزیزانشان برخورد کنند.

این عدم آگاهی آن ها ممکن است رفتارهای نامناسبی به وجود آورد و باعث تشدید اعتیاد فرد شود. شرکت در جلسات خانواده درمانی به آگاهی آن ها می افزاید و باعث می شود اطلاعات آن ها در این خصوص افزایش یابد، برگزاری این جلسات بر روی روند درمان تاثیر بسیاری می گذارد و مفید است.

تکنیک های هنر درمانی

فرد در تکنیک هنردرمانی از خلاقیت خود استفاده می کند و سعی می کند در قالب آثار هنری، درونیات خود را به نمایش بگذارد.

در حقیقت فردی که به اعتیاد رفتاری مبتلا شده است سعی می کند عمیق ترین احساساتش را نسبت به فعالیت اعتیادآور در کار هنری نشان دهد و از روش هایی مانند تخیل فعال، گشتالت و دست سوم استفاده می کند. البته در ایران از این روش به ندرت استفاده می شود و درمانگران معدودی از هنر درمانی برای ترک اعتیاد استفاده می کنند.

مراقبه

با استفاده از تکنیک های ذهن آگاهی، مراقبه و تنفس صحیح می توان سلامت روان را تقویت کرد این روش برای ارتقا بهزیستی موثر می باشد و به شما کمک می کند تا آگاهی خود را افزایش دهید و به جای فرار از موقعیت و نادیده گرفتن تجربیات سعی کنید اطلاعات خود را بروز کنید.

در این شرایط به احساسات و تجربیات خود اجازه می دهید تا به صورت دقیق و صحیح مورد استفاده قرار گیرند در نتیجه سعی کنید راه حل ها و راهکارهای صحیح را برای ترک به کار گیرید، زیرا این امر به حل مشکلات کمک می کنید و در نهایت می توانید ترک اعتیاد موفقیت آمیزی داشته باشید.

پیگیری درمان اعتیاد رفتاری

بعد از این که دوره درمان کامل شد، درمان جو باید پیگیری لازم را انجام دهد تا دوباره به سمت اعتیاد بازنگردد، این پیگیری می تواند با شرکت در جلسات حضوری، تلفنی و نظارت اطرافیان صورت گیرید.

هم چنین زمانی که اعتیاد رفتاری مورد درمان قرار می گیرد در طی دوره های روان درمانی فردی، خانواده درمانی و گروه درمانی مورد پیگیری قرار می گیرد تا پیشگیری های لازم صورت گرفته و فرد دوباره به سمت اعتیاد برنگردد.

روش های مقابله ای و تمریناتی که در دوره درمان آموزش داده شده و مورد استفاده قرار می گیرند بعد از دوره دوباره مورد پیگیری قرار گرفته تا فرد ترک موفقیت آمیزی داشته باشد.

روش هایی که در این مقاله بیان شد غیردارویی می باشند و امروزه بیشتر از متدهای روان درمانی برای درمان و ریشه یابی مشکلات روانی و رفتاری استفاده می شود از این روش های می توان به درمان شناختی رفتاری اشاره نمود.

آشنایی با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان از مشاوران و متخصصان با تجربه تشکیل شده اند و خدماتی در زمینه های روانشناسی اعم از خانواده، ازدواج، اعتیاد، جنسی، کودک، مشاوره شغلی، تحصیلی و غیره انجام می دهند و از بهترین و جامع ترین مراکز خدمات روانشناسی می باشند.

خدمات این مرکز در بالاترین سطح کیفیت ارائه می شود و مراجعین می توانند با استفاده از ابزارهایی مانند تلفن و اینترنت به مراجعین کمک کرده تا در کمترین زمان با مشاوران ارتباط گیرند و مشکلاتشان را حل نمایند.

منبع : درمان اعتیاد رفتاری

از بدبینی و شکاکیت تا اختلال شخصیت پارانوئید و شخصیت مرزی

اختلال شخصیت پارانوئید( DPP) یکی از اختلالات شخصیت غیر عادی است و از جمله علائم آن، بی اعتمادی و بدگمانی به دیگران است، بخصوص در زمانی که دلیلی برای مشکوک بودن وجود ندارد.

اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

یکی از بیماری های اختلال شخصیتی غیر عادی ( کلاسترA) است. این بیماران، رفتارهای عجیبی دارند که مشخصه اصلی این بیماری بداعتمادی و بدگمانی نسبت به دیگران است و از کودکی یا نوجوانی شروع می شود. این بیماری در مردان بیشتر دیده شده است.

علائم و علل شکاکیت

علت اصلی اختلال پارانوئید مشخص نیست ولی ناشی از عوامل روانی و بیولوژیکی است. این بیماری در افرادی که در فامیل و خویشاوندی سابقه اختلال هذیانی دارند، بیشتر است. ضربه جسمی یا عاطفی در دوران کودکی نیز در این بیماری نقش دارد.

علائم اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

این بیماران دائما سعی در تهدید و تحقیر دیگران دارند و به همین دلیل در ارتباط با دیگران دچار مشکل می شوند.

مبتلایان به این بیماری دارای این علائم هستند:

1. به تعهد، وفاداری دیگران مشکوک اند.
2. تمایلی به اعتماد به دیگران ندارند و اطلاعات شخصی شان را به کسی بازگو نمی کنند.
3. آدم های کینه ای هستند و انتقاد پذیر نیستند.
4. دائما عصبانی هستند و به همسر یا نامزد خود مشکوک اند.
5. اعتقاد دارند همیشه حق با آنهاست.

اختلال شخصیت پارانوئید چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک با گرفتن یک شرح حال معاینه و ارزیابی را انجام می دهد، هرچند آزمایش خاصی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد.

زمانی که پزشک هیچ علائمی پیدا نکند، بیمار را به روانپزشک ارجاع می دهد. اختلال هذیانی با اختلال پریشی مانند اسکیزوفرنی متفاوت است، مثلا فرد مبتلا به پارانوئید صداها را نمی شنود.

مدیریت و درمان بیماری شکاکیت

فرد مبتلا به DPP به دیگران بی اعتماد است و این برای متخصص مراقبتی مشکل ایجاد می کند؛ چون اعتماد یک اصل مهم روانی در مشاوره گرفتن است.

به همین دلیل افراد مبتلا به این بیماری از برنامه درمانی پیروی نمی کنند. این بیماری داروی خاصی ندارد ولی برای درمان از داروهای ضد اضطراب و افسردگی استفاده می کنند.

عوارض اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

فرد در ایجاد ارتباط با دیگران و وارد شدن به موقعیت های اجتماعی دچار مشکل می شود و عمدتا درگیر  نبرد حقوقی می شوند.

آیا می توان از اختلال شخصیت پارانوئید پیشگیری کرد؟

هرچند این اختلال پیشگیری ندارد ولی ممکن است به فردی که در معرض این اختلال است اجازه دهد تا بتواند راه موثری برای رویارویی با این بیماری بیاموزد.

چشم انداز فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

این بیماری یک اختلال مزمن است و در طول زندگی بیمار باقی می ماند، هرچند برخی از این بیماران عملکرد خوبی دارند و ازدواج می کنند و شغلشان را گسترش می دهند.

اختلال شخصیت مرزی ( DPB )

این اختلال بر خلق و خو و رفتار و تفکر شما تاثیر می گذارد، که با راهنمای درمان همه چیز ناپایدار خواهد بود.

اختلال شخصیت مرزی ( DPB ) چیست؟

احساسات و روابط ناپاایداری دارند و متزلزل اند و موارد مورد علاقه شان نیز ذائما در حال تغییر است.

افراد مبتلا به این بیماری حساس هستند و زمانی که عصبانی و ناراحت هستند به سختی آرامش پیدا می کنند. این بیماران در زمان تفکر راجع یک مسئله ممکن است چیزهای آزاردهنده بگویند یا به روش نامناسب رفتار کنند.

اختلال شخصیت مرزی قابل درمان است

( DPB ) قابل درمان است و این بیماری بهتر از افسردگی و اختلال دوقطبی است و این بیماران با درمان می توانند بهتر شوند. با گذشت زمان رفتار جدیدی را انجام می دهد که باعث تعادل عاطفی فرد می شود.

شناخت اختلال شخصیت مرزی

• احساس پوچی می کنم.
• اغلب عصبانی و مضطرب است.
• ترس از تنهایی و ترک کردن افراد مهم زندگی اش
• دائما کارهای خطرناک و ناسالم انجام می دهد مثل مصرف الکل و اعتیاد به مواد مخدر
• خودآزاری انجام می دهد مثل خودکشی
• انجام حرکات تکانشی زمانی که در یک رابطه احساس ناامنی می کنند.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت مرزی

به طریق های مختلف ظاهر می شود، روانپزشکان علائم این اختلال را به ۶ دسته تقسیم می کنند که برای تشخیص ( DPB ) باید ۵ مورد از این علائم را داشته باشد و علائمی طولانی مدت باشد.

علامت اختلال شخصیت مرزی

از جمله علائم این بیماری ترس از تنها ماندن و رها شدن است، اگر یکی از اعضای خانواده به خانه دیر برسند باعث ترس شدید برای فرد مبتلا می شود و ممکن است شروع به دعوا کند و مانع از خروج افراد از خانه شود.

روابط ناپایدار افراد مبتلا به شخصیت مرزی، تمایل به داشتن روابطی شدید و کوتاه مدت دارند.

به سرعت عاشق می شوند و این باعث ضربه عاطفی می شود، با فرد جدیدی که روبه رو می شوند ولی به سرعت ناامید می شوند. گاهی نسبت به خود متنفر و گاهی احساس خوبی دارند و این افراد ممکن است دائما شغل و دوستان خود را تغییر دهند.

رفتارهای تکانشی و خود ویرانگر

زمانی که ناراحت هستید یکدفعه پولی را خرج می کنید که توانایی پرداختش را ندارید، علائم دیگر مثل: پرخوری، دزدی، رابطه جنسی پر خطر، زیاده روی در مصرف الکل و مواد مخدر

خودآزاری در بیماری شخصیت مرزی

خودکشی، فکر کردن به خود کشی، تهدید به خودکشی و در انتها اقدام به خودکشی، خود آزاری مثل بریدن و سوزاندن

نوسانات عاطفی شدید احساسات و خلق و خوی ناپایدار رایج است، یک لحظه شاد و یک لحظه افسرده و ناامید است، این اختلال بر خلاف نوساناتی عاطفی افسردگی بسیار شدید و سریع از بین می روند.

احساس پوچی در اختلال شخصیت مرزی

افراد مبتلا به این بیماری دائما احساس پوچی می کنند، که این احساس ناراحت کننده است و در نهایت منجر می شود که شما این خلا و پوچی را با مواد مخدر یا روابط جنسی پر خطر پر کنید.

خشم انفجاری

افراد مبتلا به این بیماری دائما عصبانی هستند و با علائمی مثل فریاد زدن و یا خورد کردن وسایل خشمشان را از بین می برند. همچنین این افراد دائما به همه چیز مشکوک اند و زمانی که استرس دارند ممکن است ارتباطشان را با واقعیت از دست بدهند.

اختلال مشترک رایج

اختلال شخصیت مرزی به سختی تشخیص داده می شود ولی یکسری اختلالت مشترک دارد که عبارتند از:

• افسردگی یا اختلال دوقطبی
• سوء مصرف مواد مخدر
• اختلالات اشتها
• اختلالات اضطرابی
• علل اختلال مرزی

بسیاری از روانشناسان این اختلال  را ناشی از عوامل بیولوژیکی، ارثی یا درونی و یا عوامل بیرونی مثل تجارب آسیب زایی که فرد در دوران کودکی دیده، می دانند.

تفاوت های مغزی

فرد مبتلا به DPB مغزش در حالت آماده باش قرار دارد و دائما در حال جنگ و گریز استو زمانی که سوئیچ جنگش روشن شود مغز منطقی اش از کار می افتد.

حقیقت این است که شما با تمرین هایی که از مشاور خود می گیرید قادر خواهید بود که مغزتان را تغییر دهید، برخی از این تمرین ها مثل مدیتیشن باعث رشد مغز شما خواهد شد.

اختلالات شخصیت وانگ

منظور روانشناسان از شخصیت، فکر و رفتار و احساس فرد مراجعه کننده است که هیچ کس دقیقا یکسان نمی باشد ( رفتار یکسانی ندارد)، به همین دلیل بعضی از مردم خجالتی، برون گرا، دقت آمیز و … هستند و اینها جزء شخصیت آنهاست.

شخصیت ارتباط مستقیمی با هویت دارد. اختلال شخصیتی به معنای قضاوت کردن شخصیت شما نیست، بلکه در علم روانشناسی به این معناست که الگوی رفتاری شما با جهان بیرون با هنجار متفاوت است که این امر باعث ایجاد مشکل در شغل و احساساتتان نسبت به دیگران می شود.

ولی نکته قابل توجه این است که این الگوها را می توان تغییر داد .

۳ راه برای مقابله با شخصیت پارانوئید

• هیجان عاطفی خود را آرام و کنترل کنید.
• تکانشگری را کنترل و پریشانی را تحمل کنید.
• مهارت های بین فردی خود را بهبود بخشید.

توصیه خودیاری ۱: هیجان عاطفی خود را آرام کنید.

فرد مبتلا وقت زیادی را صرف مقابله با احساسات خود کرده ولی پذیرفتن احساستان به معنی تسلیم شدن نیست بلکه به معنای دست برداشتن از تلاش برای مقابله با آنچه حس می کنید است. باید گذشته و آینده را رها کرده و در لحظه حال متمرکز باشد.

تکنیک های ذهن آگاهی که در این زمینه موثر است، عبارتند از:

با مشاهده احساسات خود شروع کنید.

بر روی احساساتی که همراه شماست تمرکز کنید.

آنچه در زمان حال است را بپذیرید.

کاری انجام دهید که یک یا چند حواس شما را تحریک کند.

چند ایده برای شروع

لمس کردن: آب داغ یا سرد را روی دستان خود لمس کنید، دوش آب گرم بگیرید.

طعم: اگر احساس پوچی می کنید نعناع یا آب نبات با طعم قوی بمکید یا چیزی مثل چیپس نمک و سرکه بخورید. اگر چیزی آرام بخش می خواهید چای داغ یا سوپ را امتحان کنید.

بو: گلها را بو کنید، عطر موزد علاقه خود را بزنید، شمعی روشن کنید.

منظره: روی منظره ای عالی، گل آرایی، نقاشی یا چیزی در تخیلتان تمرکز کنید.

صدا: به موسیقی با صدای بلند گوش دهید. برای آرام شدن به موسیقی آرام بخش مثل صدای دریا، پرندگان گوش دهید.

آسیب پذیری عاطفی خود را کاهش دهید

زمانی که استرس دارید لازم است از سلامت جسمی و روحی خود مراقبت کنید.

با روش های زیر مراقب سلامت روانی و جسمانی خودتان باشید

• داشتن یک رژیم غذایی مغذی
• خواب کافی
• خودداری از استفاده از داروهای تغییر خلق و خو
• کاهش دادن استرس
• تمرین تکنیک های عصبی

نکته ۲: یاد بگیرید که تکانشگری را کنترل کنید و پریشانی را تحمل کنید.

وقتی احساس می کنید که تحت تاثیر احساسات سخت هستید، باید رفتار و پریشانی خود را کنترل کنید. از جمله علائم این تکانشگری بی احتیاطی، رابطه جنسی، نوشیدن الکل، رانندگی پر سرعت است.

پیشنهاد مشاور به شما: روش جدید درمان خساست مردان

کنترل خود را از دست می دهید؟

توانایی تحمل پریشانی به شما کمک زیادی خواهد کرد، به جای اینکه به رفتارهای خود تخریبی واکنش نشان دهید یاد می گیرید که آنها را کنار بگذارید.

یک برنامه منظم به شما کمک می کند تا چگونه بر اساسات خود تخریبی و طاقت فرسا غلبه کنید و به شما می آموزد که:

• چگونه با احساساتتان در تماس باشید.
• چگونه احساسات ناخوشایند خود را مدیریت کنید.
• چگونه حتی در موقعیت های ناراحت کننده، آرام باشید.
• به شما طیفی از انرژی مثبت و شادی و آرامش انتقال می دهد.
• نفس های آهسته و عمیق بکشید.
• چگونه در مواقع اضطراری حواس خود را پرت کنید.

پرت کردن حواس، به شما کمک می کند و هر چیزی که توجه شما را جلب می کند می تواند موثر باشد.

مثلا تلویزیون تماشا کنید، اگر ناراحت هستید کمدی ببینید. کاری را انجام دهید که به آن  علاقه دارید مثل: نقاشی، باغبانی، خواندن کتاب

با انجام دادن کارهای روزمره حواس خود را پرت کنید، مثل: خرید کرن، تمیز کردن خانه. انجام دادن ورزش یوگا، پیاده روی یا زنگ زدن به دوستان.

نکته ۳: مهارت های بین فردی خود را بهبود بخشید

دست از سرزنش دیگران بردارید.

فرضیات خود را بررسی کنید.

زمانی که استرس دارید یا منفی بافی می کنید فرضیات خود را بررسی کنید.

مثلا اگر شریک زندگی شما پشت تلفن عصبانی شد عجولانه منفی بافی نکنید، شاید در محل کارش تحت فشار بوده است. از شخص مقابل دلیل رفتارش را نه به شکل متهم آمیز بلکه با رفتاری ملایم بگویید ممکن است اشتباه کنم اما به نظر می رسد.

فرافکنی را متوقف کنید.

منفی بافی، سرزنش کردن دیگران، پرخاشگری در برابر انتقاد سازنده از علائم فرافکنی است. برای مبارزه با فرافکنی باید احساسات و احساسات بدنی هماهنگ باشد.

مسئولیت نقش خود را به عهده بگیرید

خود را جای دیگران قرار داده و حالت تدافعی خود را کاهش دهید. سعی کنید مسئولیت کارها و رفتارهای خود را قبول کنید.

تشخیص و درمان اختلال شخصیت مرزی

به تنهایی نمی توان اختلال شخصیت مرزی را تشخیص داد و باید به دنبال کمک حرفه ای باشیم برای این کار به یک روانشناس نیاز دارید تا شما را ارزیابی و تشخیص دقیق دهد.

اهمیت یافتن درمانگر مناسب

یک روانشناس متخصص و با تجربه تفاوت زیادی در درمان اختلال شخصیت مرزی ایجاد می کند. از لحاظ روانشناسان درمان این اختلال زمانی موثر است که شامل حمایت خانواده و آموزش مهارت های عاطفی باشد.

برای پیدا کردن درمانگر موثر باید وقت بگذارید، با روانشناسی که کنار او احساس امنیت می کنید حرف بزنید و توصیه هایش را جدی بگیرید.

روی درمان دارویی حساب نکنید

هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت مرزی تایید نشده و این بدین معناست که دارو برای درمان آن مفید نیست، بخصوص برای افسردگی یا اضطراب.

اما ممکن است پزشک در کنار آموزش و درمان، دارو را هم در نظر بگیرد اگر:

شما هم درگیر اختلال شخصیت مرزی و هم افسردگی داشته باشید.

اضطراب شدید داشته باشید.

توهم و افکار عجیب غریب را تجریه کنید.

احساس خودکشی و آسیب رساندن به خود و دیگران را داشته باشید.

منبع : از بدبینی و شکاکیت تا اختلال شخصیت پارانوئید و شخصیت مرزی

عجیب ترین ترس های شناخته شده در سطح دنیا

عجیب ترین ترس های شناخته شده و فوبیا عبارت از فوبیای آینه، صدای بلند، درخت، عبور از خیابان و غیره هستند.

فوبیای آینه

کتوپتروفوبیا[1] (یک کلمه یونانی که از catropto یا katptron به معنای آینه ها به دست آمده است)، همچنین به عنوان اسپکتروفوبیا[2] (از کلمه لاتین Spectro به معنای روح های گرفته شده است) و ایزوتروفوبیا[3] (از کلمات یونانی eis (به معنای داخل) و optikos (به معنای دیدن) تشکیل شده است) شناخته می شود که به معنای ترس از آینه ها است.

چه مواردی منجر به ایجاد فوبیای آینه می شوند؟

افراد دارای این فوبیا به دلیل یک سری خرافاتی که به آن اعتقاد دارند، از انعکاس یافتن تصاویرشان در آینه ترس دارند.

برخی از آنها بر این باورند که آینه می تواند روح آنها را به دام بیاندازد.

اکثر افراد بر این باورند که شکستن یک آینه باعث می شود که فرد به مدت هفت سال بدشانس باشد.

همچنین باید توجه داشت که اغلب فوبیاها به دلیل یک حادثه آسیب زا صورت می گیرند.

اسپکرتوفوبیا به چه معنی است؟

اسپکترو فوبیا (از کلمه لاتین Spectrum به معنای بینایی گرفته شده است).

افراد دارای اسپکتروفوبیا از شکستن آینه می ترسند چرا که معتقدند این کار منجر به بدشانسی آنها می شود.

آنها می ترسند که در حین دیدن آینه، یک چیز وحشتناکی از داخل آینه بیرون بیاید یا در کنار تصویر خودشان در آینه یک چیز ترسناک دیگری را هم ببینند.

ترس از آینه ها چه نامی دارد؟

معمولا ترس از آینه ها به صورت ایزوپتروفوبیا یا کتوپتروفوبیا شناخته می شود.

اکثر این افراد از خود آینه نمی ترسند.

برخی از افراد از انعکاس تصویر خودشان در آینه می ترسند، در حالیکه سایر افراد به دلیل اینکه فکر می کنند آینه ها با یک سری موجودات ماوراء طبیعی ارتباط دارند، از آینه ترس دارند.

آلودوکسوفوبیا[4] چیست؟

آلودوکسوفوبیا به معنای ترس از عقاید و نظرات است و به عنوان یک فوبیای اجتماعی در نظر گرفته می شود.

این کلمه ریشه در کلمات یونانی Allo (به معنای مختلف و متفاوت)، dox (به معنای عقاید) و Phobia (به معنای ترس) دارد.

کتوپروفوبیا چیست؟

کتوپروفوبیا  به معنای ترس از آیینه ها است و می تواند در اوایل دوران کودکی ایجاد شود، زمانی که افراد از حوض ها و آب ها به عنوان آینه (برای دیدن تصویر خودشان) استفاده می کنند.

ریشه های این کلمه شامل catoptro (در زبان یونانی به معنای آینه) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

دندروفوبیا[5] چیست؟

دندروفوبیا به معنای ترس از درختان است.

ریشه این کلمه شامل کلمات یونانی dendro (به معنای درخت) و Phobia (به معنای ترس) است.

همچنین دندروفوبیا با هیلوفوبیا[6] (ترس از جنگل ها)، نیکتوهیلوفوبیا[7] (ترس از مناطق درختی در تاریکی یا جنگل ها در شب) و زیلوفوبیا[8] (ترس از اشیاء چوبی و (یا) جنگل ها) مرتبط است.

اجیروفوبیا[9] چیست؟

اجیروفوبیا به معنای ترس از خیابان ها یا ترس از عبور کردن از خیابان است و به عنوان یکی از حالت های فوبیای مکان های شلوغ[10] در نظر گرفته می شود.

همچنین اجیروفوبیا با اجیوفوبیا[11] (ترس از خیابان های شلوغ یا ترس از عبور کردن از خیابان شلوغ) مرتبط است.

دندروفایل[12] چیست؟

(دندروفایل. از ویکی پدیا – دانش نامه آزاد.) دندروفایل می تواند به یک فردی اشاره کند که درختان را دوست دارد.

همچنین دندروفیلیا[13] به عنوان یک نوع نابهنجاری جنسی در نظر گرفته می شود.

اگریزوفوبیا[14] چیست؟

اگریزوفوبیا به معنای ترس از حیوانات وحشی است و افراد دارای این فوبیا از رفتن به باغ وحش یا پیاده روی امتناع می کنند.

ریشه این کلمه agri (در زبان یونانی به معنای صحرا)، zoo (در زبان یونانی به معنای حیوان) و phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است که به همراه هم به معنی ترس از حیوانات صحرا (یا وحشی) می شود.

فریگوفوبیا[15] به چه معنایی است؟

فریگوفوبیا عبارت از یک ترسی است که با ترس بیش از حد از سرد شدن یا یخ زدن مرتبط است.

افراد دارای این فوبیا صرف نظر از دمای محیط پیرامون، لباس های گرم می پوشند و پتوی زیادی را به دور خودشان می پیچند.

این اختلال با سایر اختلال ها روان شناختی، همانند هیپوکوندراسیز[16] و اختلال وسواس فکری – وسواس عملی مرتبط است.

ایزوپتروفوبیا پیست؟

ایزوپتروفوبیا به معنای ترس از آینه ها یا دیدن تصویر خود در آینه است و می تواند در اوایل دوران کودکی ایجاد شود، زمانی که افراد از حوض ها و آب ها برای دیدن تصاویر خودشان استفاده می کنند.

ریشه این کلمه شامل eisoptro (در زبان یونانی به معنای آینه) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

بلنوفوبیا[17] چیست؟

بلنوفوبیا به معنای ترس از خندیدن است و به عنوان یک فوبیای خاص در نظر گرفته می شود.

ریشه این کلمه شامل Blenno (در زبان یونانی به معنای بلغم که کنایه از خندیدن است) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

اوبزوفوبیا[18] چیست؟

اوبزوفوبیا به معنای ترس از افزایش وزن است.

افراد دارای این فوبیا باید مراقب باشند، چرا که این اختلال می تواند به منجر به ایجاد سایر اختلال های روان شناختی، همانند جوع (خوردن غذا و پاکسازی آن) یا بی اشتهایی (امتناع از خوردن غذا) شود.

ریشه این کلمه شامل Obeso (در زبان یونانی به معنای چاقی) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

دیزتیکی فوبیا[19] چیست؟

دیزتیکی فوبیا به معنای ترس از تصادفات است. افراد دارای این ترس نگران آسیب رساندن به خودشان یا یک فرد دیگری هستند.

همچنین آنها از آسیب زدن نسبت به دارایی خودشان هم ترس دارند.

ریشه این کلمه شامل Dys (در زبان یونانی به معنای بد)، tych (در زبان یونانی به معنای تصادف) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

کوپروفوبیا[20] چیست؟

کوپروفوبیا شامل ترس از نجاست ها، مدفوع ها یا خروج مدفوع است و به عنوان یک فوبیا خاص در نظر گرفته می شود.

ریشه این کلمه شامل Conpro (در زبان یونانی به معنای مدفوع) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

عجیب ترین فوبیاها چه مواردی می باشند؟

چند مورد از عجیب ترین فوبیاهایی که تا به حال شناسایی شده اند، عبارتند از:

1. نوموفوبیا[21] – ترس از دسترسی نداشتن به موبایل
2. فوبوفوبیا – ترس از داشتن فوبیا
3. آنتوفوبیا[22] – ترس از گل ها
4. هگزاکوسیوی هگزیکونتاهگزافو[23]  – ترس از عدد 666
5. هلیوفوبیا[24] – ترس از نور خورشید
6. کوروفوبیا[25] – ترس از رقصیدن
7. آبلوتوفوبیا[26] – ترس از حمام کردن

چه مواردی منجر به ایجاد هلیوفوبیا[27] می شوند؟

یک سری شرایط بالینی، همانند کراتوکونوز[28] (یک اختلال چشمی که در نتیجه حساسیت چشمی زیاد نسبت به نور خورشد یا نورهای روشن ایجاد می شود) و میگرن (که در نتیجه نور روشن می تواند تحریک شود) و پروفیریا کتوان ترد[29] ( که منجر به حساسیت پوستی نسبت به نور خورشید می شود تا جایی که منجر به ایجاد تاول می شود) می توانند منجر به هلیوفوبیا شوند.

ترس از خود چه نامی دارد؟

ترس از خود به عنوان اوتوفوبیا[30] شناخته می شود که ریشه آن کلمات یونانی است: autos (به معنای خود) و Phobos (به معنای ترس). اوتوفوبیا از نظر ادبیاتی به معنای ترس از خود است. کلمه Phobos در تعداد زیادی از فوبیاها به کار گرفته می شود، فوبیاهایی همانند کلاستروفوبیا (ترس از مکان های بسته) و آکروفوبیا (ترس از ارتفاعات).

وربوفوبیا[31] چیست؟

وربوفوبیا به معنای ترس از کلمات است. و همچنین به عنوان لوگوفوبیا[32] هم شناخته می شود و با هیپوپوتومونسترو سسکویپ پدالیوفوبیا[33]  و سسکویپدالوفوبیا[34]  (که هر دو به معنای ترس از کلمات طولانی می باشند) و اونوماتوفوبیا[35] (ترس از شنیدین کلمات یا اسم های خاص) مرتبط است.

مگالوفوبیا[36]چیست؟ مگالوفوبیا به معنای ترس از اشیاء بزرگ است. اشیاء مورد نظر می توانند موارد مختلفی باشند و از کشتی های بزرگ تا هواپیماهای بزرگ و از حیوانات بزرگ تا برج های بزرگ را شامل شوند.

فازموفوبیا[37] چیست؟

فازموفوبیا عبارت از ترس از روح ها است. ریشه این کلمه شامل کلمات یونانی Phasmos (به معنای موجود ماوارء طبیعی یا فانتوم) و Phobos (به معنای وحشت یا ترس عمیق) است.

کلمه دیگری که برای این فوبیا مورد استفاده قرار می گیرد عبارت از اسپکتروفوبیا[38] است که ریشه در کلمات Specters یا reflection دارد.

دموفوبیا[39] چیست؟

دموفوبیا به معنای ترس از جمعیت شلوغ یا انبوه است و افراد دارای این ترس از رفتن به مکان هایی که به عنوان مکان های شلوغ یا دارای جمعیت سنگین شناخته می شوند، اجتناب می کنند.

ریشه این کلمه شامل کلمات یونانی demo (به معنای مردم) و Phobia (به معنای ترس) است.

همچنین این فوبیا به عنوان یک فوبیای اجتماعی در نظر گرفته می شود.

سولونوفوبیا[40] چیست؟

سولونوفوبیا (ریشه در کلمه لاتین scius به معنای شناختن دارد)، که همچنین به عنوان دیداسکالینو فوبیا[41] (که ریشه در کلمه didasko به معنای آموزش دادن دارد) شناخته می شود، عبارت از ترس از مدرسه است.

این ترس در کودکان و به دلیل خارج شدن از خانه (اگورافوبیا) و دور ماندن از والدینشان ایجاد می شود.

لالیوفوبیا[42] چیست؟

لالیوفوبیا به معنای ترس از صحبت کردن یا گفتگو کردن است و افراد دارای این فوبیا به دلیل ترس داشتن در مورد اشتباه بیان کردن کلماتشان، تکرار کردن حرف هایشان، لکنت داشتن و بیان کردن سخن بیهوده، دچار این فوبیا می شوند.

این کلمه ریشه در کلمات lal (در زبان یونانی به معنای سخن گفتن) و phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) دارد.

متی فوبیا[43] چیست؟

متی فوبیا به معنای ترس از الکل یا الکلی شدن است.

ریشه این کلمه شامل methy (در زبان یونانی به معنای الکل) و Phobia (در زبان یونانی به معنای ترس) است.

همچنین متی فوبیا به عنوان پوتوفوبیا[44] هم شناخته می شود و با دیپسوفوبیا[45] (ترس از نوشیدن) مرتبط است.

آبلوتوفوبیا[46] چیست؟

آبلوتوفبیا عبارت از یک فوبیای خاصی است که در آن فرد یک ترس غیرمنطقی در مورد حمام کردن یا شستشو دارد.

این فوبیا در کودکان و افراد بزرگسال وجود دارد و زنان در مقایسه با مردان، بیشتر دچار این فوبیا می شوند. (در این مقاله ما تعریف آبلوتوفوبیا و علائم آن و علل ایجاد آن را بررسی خواهیم کرد).

تراتوفوبیا[47] چیست؟

تراتوفوبیا: به معنای ترس از به دنیا آوردن یک نوزاد ناقص یا یک نوزاد عجیب و غریب است.

Terato ریشه در کلمات یونانی Teras (به معنای هیولا) و Phobia (به معنای ترس) دارد که از نظر ادبیات، به معنای ترس از (به دنیا آوردن) هیولا یا یک موجود عجیب و غریب است.

منبع: کانون مشاوران ایران

---

• [1] Catoptrophobia
• [2] Spectrophobia
• [3] eisotrophobia
• [4] Allodoxaphobia
• [5] Dendrophobia
• [6] Hylophobia
• [7] Nyctohylophobia
• [8] Xylophobia
• [9] Agyrophobia
• [10] Agoraphobia
• [11] Agyiophobia
• [12] Dendrophile
• [13] Dendrophilida
• [14] Agrizoophobia
• [15] Frigophobia
• [16] Hypochondriasis
• [17] Blennophobia
• [18] Obesophobia
• [19] Dystychiphobia
• [20] Coprophobia
• [21] Nomophobia
• [22] Anthophobia
• [23] Hexakosioihexekkontahexapho
• [24] Heliophobia
• [25] Chorophobia
• [26] Ablutophobia
• [27] Heliophobia
• [28] Keratoconus
• [29] Porphyria Cutanae tarde
• [30] Autophobia
• [31] Verbophobia
• [32] Logophobia
• [33] Hippopotomonstrosesquippedaliophobia
• [34] Sesquipedalophobia
• [35] Onomatophobia
• [36] Megalophobia
• [37] Phasmophobi
• [38] Spectrophobi
• [39] Demophobia
• [40] Schlionophobia
• [41] Didaskaleinophobia
• [42] Laliophobia
• [43] Methyphobia 
• [44] Potophobia
• [45] Dipsophobia
• [46] Ablutophobia
• [47] Teratophobia