بایگانی دسته ی کودک

در حالیکه والدین نمی توانند بر روی دستیابی بچه های خودشان به سلامتی، پیشرفت و تبدیل شدن به یک فرد مفید برای جامعه کنترل داشته باشند، ولی می توانند تاثیر مثبتی در رابطه با این موارد داشته باشند.

کارهایی که بچه های شما در دوره بزرگسالی انجام خواهند داد به خودشان بستگی دارد، ولی شما در خانه خودتان می توانید یک سری موارد مبنایی را برای آنها تامین کنند تا بتوانند از نظر فیزیکی، روانی، اجتماعی و عاطفی به یک وضعیت پایداری دست پیدا کنند و در آینده بزرگسالان مفیدی باشند.

به همین منظور شما می توانید رفتارهای مثبت را در خانه تان ترویج دهید؛ رفتارهای مثبت شامل ورزش و خواب، تقویت روابط مفید در داخل خانواده خودتان و ایجاد یک درک از ساختار و سازمان دهی می باشد.

روش یک – ترویج رفتارهای مثبت

1. نصیحت هایی که بیان می کنید را خودتان به صورت عملی انجام دهید.

کودکان به صورت قابل توجهی تحت تاثیر عقاید، برخوردها و رفتارهای والدینشان قرار می گیرند. به همین دلیل، حضور شما در زندگی فرزندتان باید انعکاس دهنده مدل نقش مثبتی باشد.

جمله مشهور “گفته های من را انجام بده، نه کارهایم را” در اینجا هیچ کاربردی ندارد. در صورتیکه شما سیگار بکشید، مشروب بخورید، فحش بدهید یا پیش  داوری داشته باشید، این احتمال وجود خواهد داشت که  همین کارها توسط فرزندان خودتان هم صورت بگیرند.

به جای اینکه به آنها بگویید چه کاری انجام دهند، سعی کنید این موارد را از طریق رفتارتان نشان دهید.

نسبت به رفتارهایی که در پیش بچه هایتان انجام می دهید، مراقب باشید. در صورتیکه به آنها بگویید که نباید دروغ بگویند، باید خودتان هم هیچ وقت دروغ نگویید.

در صورتیکه از فرزندانتان بخواهید وقت کمتری را صرف  تکنولوژی ها کنند، باید استفاده خودتان از تکنولوژی را هم کاهش دهید.

سعی نکنید که پیش جوابی داشته باشید و بگویید که “ولی شما باید این کار را بکنید!” باید به بهترین نحو ممکن به حرف های خودتان عمل کنید.

2. بر روی سلامتی و داشتن یک وضعیت خوب تاکید کنید.

باید کل خانواده خودتان را تشویق کنید که دارای تغذیه و سلامتی مناسبی باشند. تا جایی که بودجه تان اجازه می دهد از میوه ها و سبزیجات تازه و یخ زده، پروتئین، حبوبات سالم و مواد غذایی کم چرب استفاده کنید.

بچه های شما باید از طریق پیاده روی کردن در اطراف خانه یا بازی کردن در پارک، به اندازه کافی ورزش کنند. همچنین باید به موقع بخوابند تا بتوانند حداقل 9 ساعت خواب داشته باشند.

همچنین شما برای سلامتی و بهزیستی خودتان هم باید پیاده روی کنید. از مصرف الکل و مواد مخدر یا سایر موادی که ناسالم هستند، اجتناب کنید. از طریق انجام دادن خود مراقبتی منظم، استرس خودتان را کنترل کنید.

باید روش های مناسب خود آرامش دهی را هم به فرزندانتان آموزش دهید. این آموزش ها باعث خواهد شد تا فرزندانتان در مراحل بعدی زندگیش رفتارهای ناسالم نداشته باشد.

به کودکتان آموزش دهید تا مواردی از قبیل رفتن به پیاده روی، دوش داغ گرفتن، تصور کرن یک مکان آرام یا گوش دادن به موسیقی آرامش بخش را به عنوان روش های خود آرامش دهی مورد استفاده قرار دهد.

3. عزت نفس آنها را تقویت کنید.

یک روش مناسب دیگری که با استفاده از آن می توانید محیط خانگی مناسبی برای تقویت شخصیت و بهزیستی فرزندتان ایجاد کنید، عبارت از حمایت کردن از اعتماد به نفس و عزت نفس این افراد می باشد.

کودکان دارای عزت نفس مثبت، دارای انعطاف پذیری بیشتری هستند، احساس مقبولیت دارند، و همچنین یک دیدگاه مثبتی نسبت به خودشان دارند.

از طریق فراهم کردن فرصت های مناسب برای کسب مهارت های جدید، همانند پوشیدن لباس خودشان به تنهایی یا دوچرخه سواری کردن، ویژگی “من می توانم” را در فرزندتان ایجاد کنید.

نحوه انجام دادن این کارها را به آنها آموزش دهید و اجازه دهید تا خودشان آن را انجام دهند. بعد از آن، تلاش آنها را به صورت صادقانه تحسین کنید.

همچنین از طریق تشویق این افراد برای داشتن تصویر بدنی سالم، عزت نفس آنها را افزایش دهید. مواظب باشید که حرف های شما در مورد وزن یا غذا خوردن فرزندتان، منجر به ناراحتیش نشود.

در صورتیکه در اغلب مواقع حرف های نامناسبی در مورد بدن خودتان بزنید و از وضعیت آن ناراضی باشید، باید زبان و حرف های خودتان را تغییر دهید.

همچنین باید منابع رسانه ای منفی را که اندازه ها و شکل های غیر واقعی بدن را تبلیغ می کنند، از خودتان دور کنید. حتی می توانید در خانه خودتان برخی از رسانه ها همانند اخبار را به دلیل تبلیغ کردن موارد منفی محدود کنید.

به فرزندان خودتان بگویید که همواره می توانند در رابطه با هر موضوعی با شما صحبت کنند، حتی در صورتیکه شما با آن مخالف باشید.

این کار بچه ها را تشویق خواهد کرد تا در مواقع مورد نیاز، در رابطه با موضوعات مد نظرشان با شما صحبت کنند و همچنین مشکلات خودشان را مطرح کنند.

4. به فرزندانتان کمک کنید تا به موارد مدنظرشان دست پیدا کنند.

در صورتیکه کودکان برای یادگیری و پیشرفت مهارت هایشان از طرف والدینشان مورد حمایت قرار بگیرند، خیلی خوشحال خواهند شد. مواردی که بچه تان به آن علاقمند است را مشخص کنید و به وی کمک کنید تا به این علایقش دست پیدا کند.

علایق فرزند شما می تواند مربوط به حوزه های آکادمیکی، موسیقی، ورزشی یا جمعی از این موارد باشد.

آنها را در یک سری فعالیت های فوق برنامه ای ثبت نام کنید تا بتوانند مهارت های خودشان را تقویت کنند و در کنار کودکانی قرار بگیرند که علایق مشترکی با آنها دارند.

همچنین از طریق مشغول کردن خودتان به کارهای مورد علاقه فرزندتان و نشان دادن توجه لازم به این کارها، می توانید بیشتر به وی کمک کنید.

برای مثال، در صورتیکه فرزند شما در یک تیم مباحثه حضور داشت باشد، می توانید به وی کمک کنید که در خانه تمرین کند. در این صورت ممکن است که کل خانواده از این فرد حمایت کند.

روش دو – ایجاد ارتباطات

1. بر روی اهمیت روابط خانوادگی تاکید کنید.

یکی از مهمترین سرمایه گذاری هایی که می توانید بر روی کودکتان انجام دهید، عبارت از صرف کردن یک وقت مناسب در کنار او می باشد.

زمان خانوادگی یک فرصتی را برای بررسی علایق کودکان و چالش های آنها در یک محیط مناسب ایجاد می کنند.

همچنین این کار یک فرصت مناسبی را برای  افزایش ارتباط اعضای خانواده با یکدیگر و تقویت ارزش های خانواده فراهم می کند.

روش های زیادی وجود دارند که شما با استفاده از آنها می توانید خانواده تان را در یک جا جمع کنید. سعی کنید که چند بار در طول هر هفته، صبحانه و شام را با هم بخورید.

یا یک سرگرمی خانوادگی ایجاد کنید؛ همانند بازی بسکتبال یا دوچرخه سواری. به کلیساها یا سایر رویدادهای اجتماعی بروید. خرید کنید.

سعی کنید که همه خانواده در رویدادهای مهم برای کودک، همانند بازی های ورزشی، تک نوازی و املاء نویسی، حضور داشته باشند.

2. یک وقتی را برای تنها بودن با فرزندتان در نظر بگیرید.

هر چند در زمان هایی که کل خانواده با هم جمع می شوند، یک سری فرصت های مفیدی ایجاد می شوند، ولی باید یک بخشی از زمان خودتان را به صورت مجزا به بچه تان اختصاص دهید.

زمانیکه کل اعضای خانواده با هم جمع باشند، به سختی خواهید توانست که به همه افراد توجه کنید.

بنابراین می توانید از روش اختصاص دادن یک بخشی از زمان مربوط به هر هفته به هر یک از بچه های خودتان، به عنوان یک استراتژی مناسب برای ایجاد یک محیط خانگی مثبت استفاده کنید.  

در صورتیکه با بچه خودتان تنها باشید، می توانید از شرایط زندگی وی و توانایی ها و علایق منحصر به فردش مطلع شوید و همچنین عشق و دلگرمی خودتان را به نحوی ارائه دهید که متناسب با شخصیت بچه تان باشد.

نحوه سپری کردن زمانی که شما به هر کودک اختصاص خواهید داد، به خود کودک بستگی دارد. برای مثال، یک کودک خجالتی شاید از تماشا کردن تلویزیون به همراه شما لذت ببرد.

همچنین کودکان اجتماعی تر از شما درخواست خواهند کرد که با هم به خرید بروید و در مورد ماجراجویی های که اخیرا با دوستانشان داشته اند، با شما صحبت خواهند کرد.

سعی کنید که یک سری فعالیت های مناسبی را انتخاب کنید که در مورد شما و کودکتان کارایی داشته باشد.

3. بچه های خودتان را ترغیب کنید تا احساسات خودشان را بیان کنند.

زمان خانواده که در آن کل خانواده جمع هستند یا به صورت انفرادی در کنار یک فردی هستید،  یک فرصت مناسبی برای صحبت کردن با بچه های خودتان می باشد.

سعی کنید که با فرزندان خودتان ارتباط برقرار کنید و در مورد تجربیاتشان در مدرسه، دوستان و سایر محیط ها یک سری سوالاتی بپرسید.

صحبت کردن با کودکان خودتان به عنوان یک فرد بزرگسال می تواند سخت باشد. اجازه بدهید که آنها خودشان به شما کمک کنند.

برای شروع بحث می توانید در رابطه با مواردی که کودکتان به آنها علاقمند هستند یا در رابطه با مواردی که کودکتان قبول دارد، صحبت کنید.

برای مثال در صورتیکه دختر شما عضو یک تیم شنا باشد، می توانید همراه با او شنا کنید و از او بخواهید که یک سری نکاتی را به شما آموزش دهد.

بعد از آن می توانید از دخترتان بپرسید که “چه چیزی در رابطه با شنا بیشترین لذت را برای شما دارد و دلیل آن چیست؟”

روش دیگر برای ترغیب کردن فرزندتان برای داشتن یک بحث صریح با شما، عبارت از برگزاری منظم جلسات خانوادگی می باشد.

هر هفته یا چند هفته یک بار جلسات خانوادگی داشته باشید تا همه افراد در آن شرکت کنند و در مورد تجربیات جدیدشان یا هر نوع چالشی که با آن مواجه هستند، صحبت کنند.

بعد از آن می توانید در رابطه با هر مشکلی با هم بحث کنید. این کار به کودک شما کمک خواهد کرد تا به راحتی مشکلاتش – هم مشکلات کوچک و هم مشکلات بزرگ – را در حین قرار گرفتن در پیش شما مطرح کند.

4. گوش دادن فعال را تمرین کنید.

صرف نظر از اینکه چقدر سرتان شلوغ است، زمانیکه کودکتان با شما صحبت می کند، باید به حرف هایش گوش دهید.

در صورتیکه در حین صحبت کردن کودکتان مشغول یک کار دیگری هم باشید، در واقع به وی نشان خواهید داد که حرفهایش اهمیت زیادی ندارد.

برای گوش دادن نه تنها باید به کلمات گوش بدهید، بلکه همچنین باید تفکرات و احساسات موجود در پیام را هم درک کنید.

در زمانیکه فرزندتان صحبت می کند، از اصول گوش دادن فعال استفاده کنید؛ برای مثال می توانید یک ارتباط چشمی ضمنی برقرار کنید، زبان بدن باز را نشان دهید (برای مثال، می تواند دست ها و پاهای خودتان را رو هم بیاندازید) و سر خودتان را تکان دهید یا حالت های صورت مناسبی داشته باشید.

بعد از انجام دادن این کار، یک سری سوالات مناسبی بپرسید؛ به منظور پیش بردن مکالمه و همچنین به منظور اینکه نشان دهید به حرفهای بچه تان گوش می دهید، یک سری سوالاتی همانند “چه احساسی نسبت به آن دارید؟ یا “آیا نگران آن هستید؟” را بپرسید.

بخش سه – ایجاد و تقویت ساختار

1. سعی کنید که یک سری موارد روتینی داشته باشید که نسبتا قابل پیشبینی باشند.

ایجاد یک محیط خانگی مثبت برای بچه تان، به پایداری و پیشبینی پذیر بودن آن بستگی دارد. کودکان به منظور احساس ایمنی و سلامتی، باید یک زمان مشخصی را برای بیدار شدن، خوابیدن، خوردن و سایر فعالیت ها داشته باشند.

داشتن برنامه های نامنظم می تواند منجر به بد اخلاق شدن و سردرگمی کودکان شود و فضای نامناسبی را در خانه ایجاد کند.

تحقیقات صورت گرفته نشان داده اند که هر چند کودکان از زمان خواب متنفر هستند، ولی داشتن زمان خواب منظم برای کنترل کردن عواطف، مبارزه با انگیزش ها و مدیریت زمان مفید است.

از طریق ایجاد یک برنامه قابل پیشبینی برای فعالیت هایی همانند بیدار شدن، خوردن صبحانه، خوردن خوراکی بعد از مدرسه، شرکت کردن در فعالیت های  فوق برنامه ای، انجام دادن تکالیف، انجام دادن وظایف و آماده شدن برای خواب، خود نظم دهی را به بچه هایتان آموزش دهید.

2. قوانین خانوداگی مشخصی را وضع کنید.

محیط محدود یک جنبه ضروری دیگری در ایجاد ساختار در محیط خانه شما می باشد.

ایجاد یک مجموعه قوانین خانوادگی به منظور اجرا شدن در خانه باعث می شود که فرزندتان پارامترهای رفتار را بشناسد – چه رفتارهایی نباید انجام شوند و چه رفتارهایی قابل قبول می باشند.

این محیط یک مبنایی برای سایر محیط هایی خواهد بود که فرزندتان در آنها قرار خواهد گرفت؛ محیط هایی همانند مراقبت از فرززند، خانه های خویشاوندان یا مدرسه.

در صورتیکه همسر داشته باشید، به همراه وی یک سری قوانینی را مشخص کنید که واضح باشند و به راحتی درک شوند.

این قوانین را در جایی نصب کنید که بچه هایتان همواره بتوانند ببیند؛ می توانید آن را در تخته یادداشت بنویسید یا به کمک آهن ربا یا سنجاق آن را در یک جایی قرار دهید.

قوانین شما می توانند شامل “ندویدن در خانه”، “بالا و پایین نپریدن در روی اثاث خانه”، “دروغ نگفتن” و “دعوا نکردن با خواهر یا برادر و اذیت نکردن او” باشند.

3. از طریق تادیب کردن، در اجرای قوانین مصمم باشید.

بعد از مشخص کردن قوانین مبنایی و مطلع کردن کودکان از آن، باید یک سری مجازاتی برای شکستن قوانین در نظر بگیرید. همچنین مجازات های تعیین شده باید برای کودکان مشخص باشند.

برای مثال در صورتیکه یکی از قوانین شما عبارت از این باشد که همه افراد بعد از بیدار شدن باید اتاق خواب خودشان را مرتب کنند، مجازات تعیین شدن می تواند عبارت از تمیز کردن کل خانه برای یک دوره مشخص یا انجام دادن یک کار مشخصی باشد.

سعی کنید که همواره این مجازات ها را انجام دهید، چرا که در صورت انجام ندادن این مجازات ها ممکن است که یک جنگ قدرتی مابین شما و بچه تان ایجاد شود.

همچنین می توانید در مشخص کردن قوانین یا مجازات ها، فرزندان خودتان را هم شرکت دهید تا قوانین و مجازات های تعیین شده از نظر آنها عادلانه باشند.

این کار باعث خواهد شد تا آنها احساس قدردانی شدن داشته باشند و احتمال رعایت شدن قوانین توسط آنها افزایش پیدا کند.

4. یک سری کارهایی را برای کودکانتان مشخص کنید که متناسب با سنشان باشد.

در صورتیکه به کودکان اجازه دهید تا در کارهای خانه کمک کنند، یک شرایط مناسبی برای آنها ایجاد خواهد شد.

در نتیجه فرزندانتان یک روحیه کاری قوی خواهند داشت، یک نقش مثبتی را در ایجاد محیط خانوادگی ایفا خواهند کرد و همچنین ارزش تمیزی و نظم را درک خواهند کرد.

می توانید یک جدول مربوط به وظایف تهیه کنید و آن را در آشپزخانه یا یک مکان عمومی دیگری بزنید؛ در این جدول باید مسئولیت های کودکان به صورت مشخصی بیان شوند.

نویسنده: Paul Chernyak, LPC

به روز رسانی شده در: 6 سپتامبر 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.
پسرم اذیت می کند:قطعاً شما به عنوان یک پدر و مادر این وظیفه را دارید.

که مسئول تربیت کردن فرزند خود را به عهده بگیرید .

علل اذیت کردن کودک

بعضی اوقات اینگونه مسولیت ها همه زندگی شما را در بر خواهد گرفت.

به خصوص اگر پای انضباط در میان قرار گیرد .اذیت کردن کودک

در مقابل این انتظار را دارید که به صحبت های شما گوش دهند .

و این روزها بیشتر والدین از حرف گوش کردن فرزندان خود نگران هستند.

در ادامه  دلیل های اینگونه برخورد کودک را ارزیابی می کنیم .

برخورد با اذیت کردن کودک 

ولی بیش از این که به آن بپردازیم به جملات زیر  توجه کنید.

آیا تا به امروز این گونه عبارت ها را  به کار برده اید:

• –  چند بار باید این را به تو بگویم؟
• –  لطفاً به حرف من گوش کن
• –  گوش نمی دهی من چه می گویم؟
• –  شنیدی چه چیزی گفتم؟

این امر که به بچه ها یاد بدهیم که به صحبت‌های ما گوش دهند کار سختی به نظر خواهد رسید .

مانند یک مقابله دشوار و بدون پایان می ماند .اذیت کردن کودک

 

دلیل های گوش نکردن بچه ها

ولی به عقیده روانشناسان،کودکان علتهایی دارند که به صحبت‌های والدین خود گوش نمی دهند.

که علت های آن شامل موارد زیر می باشد:

و از مهمترین دلیل های گوش نکردن بچه ها به صحبت والدین می باشد.

• – شما سرمشق خوبی به شمار نیامدید.

شما باید سرمشق خوبی در رابطه با گوش کردن  بیایید .

• برای او نشان دهید که شنونده خوبی محسوب می شوید.
• مهم  نمی باشد که او در چه سنی قرار دارد .
• باید مشاهده کنند که شما هنگام صحبت کردن با اطرافیان به چه صورت برخورد خواهید کرد .
• و به چه صورت به اطرافیان خود گوش می دهید. 

ادامه مطلب

موثر بودن هوش و بازی کودکان:هوش توانایی طرز بازی و نوع آن انتخاب کردن اسباب بازی و طرز استفاده از آن موثر می باشد.

طریقه رفتار کودکان باهوش و کم هوش با بازی و اسباب بازی

در اینجابه طریقه رفتار کودکان باهوش و کودکان کم هوش با بازی و اسباب بازی توضیح داده می شود.

کودکانی که با هوشمی باشند تلاش می کنند وسایل و اسباب بازی های را مورد انتخاب قرار دهند

که توانایی ابتکار را به آنها بدهد و قوای ذهنی آنها را به کار اندازد.

کودکان باهوش تر  زمان کمتری را به بازی با یکدیگر مشغول می شود ، به دلیل این که تنهایی را دوست دارند

و از آن لذت می‌برند. کودکانی که با هوش می باشد در سن‌های بالاتر به بازی‌هایی که به فعالیت‌های ذهنی و

جسمی مربوط می شوند می‌پردازند. به طور مثال جمع کردن اشیا های مورد نظر برای آن ها جذاب می باشد.

رفتار کودکان تیزهوش در بازی کردن 

کودکان تیز هوش به خاطرمهارت های بیشتر، به بازی های انفرادی بیشتر تمایل دارند

و معمولاً انرژی بدنی را مورد استفاده قرارنمی دهند. به نظر می رسد که کودکان تیز هوش و عقب مانده

به بازی های انفرادی تمایل دارند برای اینکه کودکان تیز هوش ، به خاطر مهارت های زیاد و کودکان 

کم هوش  به علت توانایی که معمولاً در جمع مورد پذیرش قرار نمی‌گیرند. اگر یک ماشین اسباب بازی

را در اختیار کودک عقب مانده بگذاریم امکان داردآن را به اطراف بکوبد  و آن پخش شود،

اما کودک تیزهوش تلاش می کنند با آن بازی های دارای مرزانجام دهد و حتی امکان دارد

به جستجوی کنجکاوانه ماشین اسباب بازی رجوع کنند و آن را باز کنند تا از محتویات درون آن اطلاعات کسب کنند.

منبع: کودک و نوجوان

---

مقالات مرتبط:

http://moshaver.kanonm.ir/%D9%85%D9%88%D8%AB%D8%B1-%D8%A8%D9%88%D8%AF%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%DB%8C%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D9%87%D9%88%D8%B4-%D9%88-%D8%B1%D8%B4%D8%AF-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9/

http://moshaver.kanonm.ir/%D8%B9%D9%88%D8%A7%D9%85%D9%84-%D8%AA%D8%A7%D8%AB%DB%8C%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86/

 

موثر بودن بازی در میزان  هوش و رشد کودک:حضور داشتن مداوم کودک عوامل متعدد و ثابت محیطی

مورد استفاده قرار دادن فعالیت های دارای هدف،  توانایی های شناختی،  اجتماعی کیفیت مناسب روز خواهد کرد.

 

معیار های موثر بودن بازی در رشد کودک

پیاژه روانشناس معروف برای شناسایی بازی از کار پنج معیار را برای بازی معرفی می کنند:

1.بازی دارای هدف در مورد می باشد.

2. بازی اختیاری میباشد نه اجباری.
3. بازی دارای لذت و خوشایند می باشد.
4. بازی ترتیب برنامه خاصی ندارد.
5. بازی از لحاظ کشمکش و پرخاشگری آزاد می باشد.

در هر صورت همان بازی می باشد یا بازی کار محسوب می شود به حداکثری از عوامل می‌پردازیم

مهم بودن  و ضروری بودن بازی برای کودکان

پر اهمیت ترین مشغله کودک در زندگی بازی می باشد. کودک در جریان بازی و در یک وقتی پرورش

فکری و عاطفی و اجتماعی می‌یابد و آن چیزی که از راه بازی کردن می‌کنند به طور مثبت به دست

می آورد. زیرا اساس آن تجربه می باشد. این تجربه می باشد که از راه عضلات و حواس کودک به وجود

می آیند. بازی یکی از پر اهمیت ترین مسئله تربیتی می‌باشد که بسیار مورد توجه روانشناسان و علمای

تعلیم و تربیت قرار گرفته است. تحقیقات نشان می دهد که بازی در رشد بدنی و ذهنی کودک موثر

می باشد. بدن تنها وسیله ای می باشد که کودک به وسیله آن توانایی ن خارج از حواس های متعدد را درک

کنند. هر آنچه کودک شما از بازی کردن می‌کنند به طور مثبت می‌باشد از نگرانی وجود ندارد. بازی وسیله

معمولی کودک برای بازگو کردن و اظهار خود می باشد. آلفرد روانشناس معروف می‌گویند «هرگز نباید به

بازی ها مسئله ای برای وقت هدر کردن نگاه کرد.» بازی کردن برای کودک برابر است با گفت و گو کردن

برای یک بزرگسال. بازی و اسباب‌بازی کودک به حساب می آیند. بازی شیر معمولی شرکت کودکان

در کارهای می باشد که در نهایت موجب کسب توانایی ورزیدگی برای روبرو شدن با مشکلات زندگی

می باشد. کودکان از روش بازی احساسات ناکامی‌ها و استرس های خود را بازگو می کنند. همه کودکان

فارغ از رنگ پوست و مو یا متعلق به نژاد و قوم مخصوصی در هر کجای دنیا که زندگی می کنند بازی

می کنند فعالیت بازی در حقیقت و کودک برای کنار آوردند با محیط است که از این روش خود را پیدا

می کنند و دنیا را درک می کنند.

درباره مهم بودن بازی به صورت خلاصه می‌شود گفت روش بازی می‌تواند مقررات را به کودک یاد داد و

ناهنجاری‌های او را برطرف کردن. نابسامانی‌های او را میشود اصلاح کرد و روش عقل و قبول کردن انضباط

را آموزش داد.

منبع: کودک و نوجوان

---

مقالات مرتبط: 

http://moshaver.kanonm.ir/%D8%A8%DB%8C%D8%B4-%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C/

 

http://moshaver.kanonm.ir/%D9%84%D8%AC%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86/

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.
 

 

پدیده  فرزند سالاری در خانواده های مدرن:یکی از مشکلاتی است که در بعضی از خانواده ها وجود دارد.

پدیده فرزند سالاری خانواده های مدرن 

قرار گرفتن فرزند به عنوان محور اصلی ، سازگاری با میل او و مشورت کردن با فرزند درباره تصمیم ها

و برنامه های مهم زندگی در خانواده باعث می شود که فرزند خود سر پرورش پیدا کند

و مشکلاتی را در آینده برای آنها به وجود بیاورد.

اهمیت به فرزند پسر

این پدیده علت های مختلفی دارد ، در بعضی از خانواده ها برای فرزند پسر ارزش بیشتری قائل می شوند و تمام

برنامه های خانواده طبق خواسته او جلو می رود و در زندگی های جدید و مدرن تک فرزند بودن یکی از

دلایل همین مشکل می باشد.

نقش خانواده در تربیت فرزند

اهمیت دادن بیش از اندازه به فرزند پسر موجب می شود آنها در آینده نتوانند ارتباط صحیحی با اطرافیان

به دست آورند و روابط اجتماعی آنها در راس مشکل تربیت شدن آنها قرار گیرد. بنابراین مشاوره صحیح

تاثیرگذاری در زندگی شهروندان دارد.تصمیمات در خانواده به صلاح است که با مشورت تمام اعضای

خانواده صورت گیرد و نظر فرد مخصوصی به خصوص فرزند به عقیده دیگران تحمیل نشود

همچنین باید پدر اقتدار خود را تقویت کرده و تصمیم پایانی را والدین اعلام کنند.

منبع: کودک و نوجوان

---

مقالات مرتبط:

http://moshaver.kanonm.ir/%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D9%84%D9%88%D8%B3/?preview_id=3809&preview_nonce=48b49c71c2&post_format=standard&preview=true

 

http://moshaver.kanonm.ir/%D8%B7%D8%B1%D8%B2-%D8%A8%D8%B1%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%A8%D8%A7-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%BE%D8%B1%D8%AE%D8%A7%D8%B4%DA%AF%D8%B1/?preview_id=3802&preview_nonce=4f9c5eea07&post_format=standard&preview=true