بایگانی دسته ی مشاوره کودک

خصوصیات فرزند اول ✔️ ۷ ویژگی مهم

خصوصیات فرزند اول باید مورد توجه ویژه قرار بگیرد زیرا با آمدن اولین فرزند همه اعضای خانواده وارد جریان متفاوتی می شوند و به طور طبیعی رفتار والدین تک فرزندی با آن هایی که چند فرزند دارند متفاوت می باشد، والدین همان ابتدا متوجه می شوند که فرزندان نسبت به یکدیگر، رفتارها و خصوصیات مختلفی از خودشان نشان می دهند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ترتیب تولد می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر شخصیت و رفتار افراد داشته باشد. فرزندان اول اغلب با ویژگی‌های خاصی مانند مسئولیت‌پذیری، اعتماد به نفس، و وظیفه‌شناسی شناخته می‌شوند. در این مقاله به بررسی خصوصیات فرزندان اول و عوامل تأثیرگذار بر آن‌ها می‌پردازیم.

روز جهانی فرزند اول روز جهانی فرزند اول (Firstborn Day) یک روز تعطیل غیررسمی است که هر ساله در دومین یکشنبه ماه ژوئن برگزار می‌شود. این روز برای قدردانی از فرزندان اول و برجسته کردن نقش آنها در خانواده و جامعه است.

تاریخچه روز جهانی فرزند اول به سال ۱۸۵۶ باز می‌گردد. در آن سال، دکتر چارلز لئونارد، یک کشیش در کلیسای مجارستانی در شهر ماساچوست، یک سرویس ویژه برای کودکان برگزار کرد. او این روز را “گل یکشنبه” نامید و از آن زمان به بعد، این روز به عنوان روز فرزند اول شناخته می‌شود.

در سال ۱۹۲۹، ترکیه برای اولین بار روز فرزند اول را به عنوان یک تعطیل ملی اعلام کرد. این روز در بسیاری از کشورهای دیگر نیز جشن گرفته می‌شود، اما هنوز به رسمیت شناخته نشده است.

خصوصیات فرزند اول: نقش در خانواده

تولد فرزند اول، تجربه ای جدید برای والدین می باشد و آن ها ممکن است در تربیت فرزند اول بر اساس قوانین پیش بروند و بسیار سخت گیر باشند و یا به خاطر ذوق و شوقی که برای تولد فرزندشان دارند بسیار سهل گیر باشند و اصول تربیتی را به خوبی ایفا نکنند در نتیجه در تربیت فرزندشان با مشکلاتی رو به رو خواهند شد.

پس از این که فرزند دوم به دنیا می آید والدین به خاطر تجربه ای از تربیت فرزند اولشان داشته اند روش تربیتی خود را تغییر می دهند و به صورت دیگری به تربیت فرزند دوم می پردازند، در این حالت فرزند اول مجبور است بی تجربگی و نا پختگی والدین را در تربیت کردن تحمل کند.

مفاهیمی در روانشناسی کودک مطرح می شود که به شما کمک می کند تا از اشتباهات رایج تربیتی بپرهیزید و از بهترین روش های تربیتی برای تربیت فرزندان استفاده نمایید.

تعادل در تربیت فرزندان اول

فرزندان اول در کانون توجه والدین قرار دارند و معمولا تمام خواسته های آن ها توسط والدین برآورده می شود و در فرزند احساس ارزشمندی زیادی به وجود می آید، در صورتی که این روند شکل افراطی و بی رویه ای داشته باشد، فرزندان اول تبدیل به انسان های قدرت طلب، خودخواه و کم تحمل می شوند و آن ها تحمل هیچ گونه بی توجهی ندارند.

پس از این که فرزند دوم به دنیا می آید از توجه والدین به آن ها کم می شود و در این صورت فرزند اول، فرزند دوم را مسبب این بی توجهی می داند و در این حالت حسادت فرزند اول شروع می شود که یکی از خصوصیات به وجود آمدن آن ها در هنگام تولد فرزند دوم می باشد، تمام فرزندان اول تغییر جایگاه شان را در خانواده احساس می کنند اما فرزندان نازپرورده تر با صدمات بیشتری رو به رو هستند و این که کودک چطور با این وضع و شرایط کنار بیاید به رفتار والدین و سبک های فرزند پروری آن ها بستگی دارد.

در صورتی که والدین تمام توجه و محبت خود را نثار فرزند دوم کنند و یا رفتارهای اشتباه دیگری از خودشان نشان دهند فرزند اول به احساس طرد شدگی دچار خواهد شد و بعد ها آن را به خواهر و برادر کوچک خود منتقل می کنند اما در صورتی که والدین رفتار صحیحی با کودک شان داشته باشند بچه ها به دوستانی خوب تبدیل می شوند و فرزند اول در برابر خواهر و برادر کوچک خود احساس مسئولیت و رهبری می کند.

خصوصیات فرزند اول: رهبری و سلطه جویی

پس از این که فرزندان دیگر متولد می شوند، فرزند اول موظف است تا از خواهر و برادر کوچک خود نگهداری کند او در این مورد از والدین خود الگوبرداری و تقلید می کند و به مراقبت و نگهداری از آن ها می پردازد، و زمانی که آن ها بزرگ شدند در بازی ها و فعالیت های دسته جمعی به رهبری خواهرها و برادرهای کوچک ترش می پردازد و با این ویژگی های اخلاقی بزرگ می شود.

به خاطر این ویژگی رفتاری اش او در بزرگسالی به رهبری علاقه مند می شود و دوست دارد که دیگران را تحت سلطه خود قرار دهد و به خوبی از انجام این کار بر می آید، هم چنین ویژگی مسئولیت پذیری به میزان زیادی در او افزایش می یابد.

ویژگی ها و خصوصیات اصلی فرزندان اول

بر اساس نظر روانشناسان برخی از خصوصیات اخلاقی فرزند اول به شرح زیر می باشد:

  • علاقه به قدرت
  • مسئولیت پذیر
  • وظیفه شناس
  • منظم
  • دقیق بودن
  • با وجدان بودن
  • محافظه کار
  • سازمان دهندگان خوب
  • فرزندان اول به طور معمول به گذشته گرایش دارند و نسبت به آینده بدبین هستند.

سایر فرزندان می تواند باعث ارتقای ویژگی های مثبت فرزندان اول شوند و بر روی آن ها تاثیر مثبت بگذرارند و در واقع یک رابطه دو طرفه میان فرزندان به وجود آید، والدین می توانند با انتخاب بهترین تعداد فرزند نقش موثری در رشد و پیشرفت کودک داشته باشند.

خصوصیات فرزند اول

ویژگی های فرزند اول از نظر دکتر هلاکویی

کتر هلاکویی، روانشناس و مشاور خانواده، معتقد است که ترتیب تولد فرزندان در خانواده تأثیر زیادی بر شخصیت و رفتار آنها دارد. فرزندان اول، به دلیل اینکه اولین فرزند خانواده هستند، از مزایا و معایبی برخوردارند که می‌تواند بر ویژگی‌های شخصیتی آنها تأثیر بگذارد.

مزایا

  • فرزندان اول معمولاً از حمایت و توجه ویژه والدین برخوردار هستند. این امر می‌تواند باعث شود که آنها احساس اعتماد به نفس و شایستگی بیشتری داشته باشند.
  • فرزندان اول معمولاً اولین کسانی هستند که با چالش‌های زندگی روبرو می‌شوند. این امر می‌تواند باعث شود که آنها مهارت‌های حل مسئله و سازگاری بهتری داشته باشند.
  • فرزندان اول معمولاً در تحصیل و شغل موفق‌تر هستند. این امر ممکن است به دلیل انگیزه‌های بالای آنها برای موفقیت و رضایت والدین باشد.

معایب

  • فرزندان اول معمولاً مسئولیت‌پذیری بیشتری نسبت به خواهر و برادرهای کوچکتر خود دارند. این امر می‌تواند باعث شود که آنها احساس فشار و استرس بیشتری داشته باشند.
  • فرزندان اول معمولاً با رقابت بیشتری از سوی خواهر و برادرهای کوچکتر خود مواجه هستند. این امر می‌تواند باعث شود که آنها احساس ناامنی و کمبود اعتماد به نفس کنند.

خصوصیات فرزند اول: کلام آخر

توجه داشته باشید با توجه به مواردی که بیان شده است به احتمال زیاد شما به اهمیت این مسئله پی برده اید که نقش تان به عنوان والدین تا چه حد در تربیت کودکان اهمیت دارد و این مسئله زمانی که شما یک یا چند فرزند داشته باشید بیشتر خودش را نشان می دهد.

برای این که بخواهید به بهترین نحوه کودک خود را تربیت کنید و میان فرزندان تعادل برقرار نمایید نیاز است تا از مشاور در زمینه کودک و هم چنین در خصوص خانواده کمک بگیرید و با آن ها در ارتباط باشید.

در این خصوص مشاور می تواند با توجه به تجربه و دانش خود اصول کلی در اختیارتان قرار دهد و مرحله به مرحله شما را یاری کند.

مشاوران در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان شرایطی را برای شما فراهم آورده اند تا بتوانید با دریافت مشاوره، اصول و روش های تربیتی صحیح را بیاموزید و از نظر اخلاقی و رفتاری کودکی سالم و صحیح تربیت نمایید، هم چنین در میان فرزندانتان تعادل برقرار کنید تا با کمترین تنش ها رو به رو شوند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان از مشاورانی برجسته و با تجربه تشکیل شده اند و با توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی و فردی هر خانواده راهکارهای گوناگونی را در اختیار شما خواهند گذاشت.

منبع : خصوصیات فرزند اول ✔️ ۷ ویژگی مهم

کتک زدن کودک ✔️ بررسی آسیب ها و درمان

کتک زدن کودک یکی از رایج‌ترین روش‌های تربیتی در سراسر جهان است. بسیاری از والدین معتقدند که کتک زدن کودک برای تربیت او ضروری است و به او یاد می‌دهد که چه کاری درست و چه کاری غلط است. با این حال، تحقیقات نشان داده‌اند که کتک زدن کودک نه تنها تأثیر مثبتی بر تربیت او ندارد، بلکه می‌تواند آسیب‌های جسمی و روحی جدی‌ای برای او ایجاد کند. آسیب های کتک زدن کودک شامل موارد زیر می شود:

  • آسیب‌های جسمی :کتک زدن کودک می‌تواند منجر به آسیب‌های جسمی مختلفی از جمله کبودی، زخم، شکستگی استخوان، آسیب به مغز و حتی مرگ شود. همچنین، کتک زدن کودک می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جسمی مزمن در بزرگسالی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت و افسردگی شود.
  • آسیب‌های روحی: کتک زدن کودک می‌تواند تأثیرات منفی عمیقی بر سلامت روان او بگذارد. کودکانی که مورد کتک زدن قرار می‌گیرند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات شخصیتی هستند. همچنین، کودکانی که مورد کتک زدن قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی رفتارهای پرخطری مانند مصرف مواد مخدر و الکل، خشونت خانگی و جرم را نشان دهند.

کتک زدن کودک

روش‌های تربیتی جایگزین کتک زدن کودک، مانند آموزش مثبت رفتار، می‌توانند به‌طور موثری کودکان را تربیت کنند و از آسیب‌های جسمی و روحی آن‌ها جلوگیری کنند. آموزش مثبت رفتار بر تقویت رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای منفی تمرکز دارد. روش‌های مختلفی برای آموزش مثبت رفتار وجود دارد، مانند:

  • تحسین رفتارهای مثبت: هنگامی که کودک رفتاری مثبت انجام می‌دهد، او را تحسین کنید. این کار به او کمک می‌کند تا بداند که رفتارهای مثبت او مورد تأیید شما قرار دارد.
  • محدودیت‌ها و پیامدهای منطقی: برای رفتارهای منفی کودک محدودیت‌ها و پیامدهای منطقی تعیین کنید. این کار به کودک کمک می‌کند تا یاد بگیرد که رفتارهای منفی پیامدهای منفی دارند.
  • آموزش مهارت‌های حل مسئله: به کودک کمک کنید تا مهارت‌های حل مسئله را بیاموزد. این ار به او کمک می‌کند تا به‌طور مستقل مشکلات خود را حل کند و از رفتارهای منفی برای رسیدن به خواسته‌های خود استفاده نکند.

 

کتک زدن کودک دکتر هلاکویی

دکتر فرهنگ هلاکویی، روانشناس و مشاور خانواده، کتک زدن کودک را به شدت رد می کند. وی معتقد است که کتک زدن کودک نه تنها تأثیر مثبتی بر تربیت او ندارد، بلکه می تواند آسیب های جسمی و روحی جدی ای برای او ایجاد کند.

دکتر هلاکویی در کتاب خود با عنوان “تربیت فرزند بدون خشونت” می نویسد: “کتک زدن کودک مانند استفاده از زور برای حل مسائل است. این کار نه تنها به کودک نمی آموزد که چگونه رفتار خود را تغییر دهد، بلکه او را به این باور می رساند که خشونت یک راه حل قابل قبول است.”

وی همچنین می نویسد که کتک زدن کودک می تواند منجر به پیامدهای زیر شود:

  • آسیب های جسمی: کتک زدن کودک می تواند منجر به کبودی، زخم، شکستگی استخوان، آسیب به مغز و حتی مرگ شود.
  • آسیب های روحی: کتک زدن کودک می تواند تأثیرات منفی عمیقی بر سلامت روان او بگذارد. کودکانی که مورد کتک زدن قرار می گیرند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات شخصیتی هستند.
  • مشکلات رفتاری: کودکانی که مورد کتک زدن قرار می گیرند، بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی رفتارهای پرخطری مانند مصرف مواد مخدر و الکل، خشونت خانگی و جرم را نشان دهند.

کتک زدن کودک اوتیسم

کتک زدن کودک اوتیسم هرگز راه حل مناسبی نیست. اوتیسم یک اختلال رشدی است که بر نحوه ارتباط و تعامل فرد با دیگران تأثیر می گذارد. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای چالش برانگیزی داشته باشند، مانند پرخاشگری، خودآزاری یا رفتارهای تکراری. با این حال، این رفتارها اغلب ناشی از عدم توانایی کودک در برقراری ارتباط یا بیان احساسات خود به روشی سالم است. کتک زدن کودک اوتیسم فقط باعث تشدید این رفتارها می شود و می تواند آسیب های جسمی و روحی جدی به او وارد کند.

پیشنهاد مشاور: نوجوان پرخاشگر ✔️ ۲۱ مهارت تضمینی برای کنترل

در عوض، والدین و مراقبان کودکان مبتلا به اوتیسم باید به دنبال راه هایی برای کمک به کودکان برای یادگیری نحوه بیان احساسات خود به روشی سالم باشند. این کار می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی
  • ارائه حمایت و راهنمایی
  • کمک به کودک برای درک احساسات خود

اگر کودک شما رفتارهای چالش برانگیزی دارد، مهم است که با یک متخصص بهداشت روان یا درمانگر کار کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا علت رفتار کودک خود را درک کنید و راه هایی برای مدیریت آن پیدا کنید.

جلوگیری از عصبانیت و کتک زدن کودک

اگر کودک خود را کتک زدید، مهم است که به یاد داشته باشید که این کار اشتباه بوده است. اولین قدم این است که به خودتان و کودکتان فرصت دهید تا آرام شوید. وقتی هر دوی شما آرام هستید، می توانید در مورد آنچه اتفاق افتاده است صحبت کنید.

در اینجا چند نکته برای کمک به شما در مورد نحوه برخورد با کودک خود بعد از کتک زدن او آورده شده است:

  • عذرخواهی کنید. به کودک خود بگویید که از کتک زدن او متاسف هستید و که این کار اشتباه بوده است.
  • علت رفتار خود را توضیح دهید. به کودک خود بگویید که چرا عصبانی یا ناراحت بودید و که این احساسات شما باعث شد که او را کتک بزنید.
  • به کودک خود اطمینان دهید که او را دوست دارید. به کودک خود بگویید که او را دوست دارید و که می خواهید به او کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه رفتار خود را مدیریت کند.

پیشنهاد مشاور:قصه برای خواب کودک پنج ساله

در اینجا چند نکته برای کمک به شما در جلوگیری از کتک زدن کودک خود در آینده آورده شده است:

  • هنگامی که احساس عصبانیت می کنید، از کودک خود دور شوید. اگر احساس می کنید که ممکن است کودک خود را کتک بزنید، به یک اتاق دیگر بروید یا با یک دوست یا عضو خانواده تماس بگیرید تا از شما حمایت کند.
  • راه های سالم برای مدیریت خشم خود را بیاموزید. تمرین تکنیک های آرامش مانند تنفس عمیق یا مدیتیشن می تواند به شما کمک کند تا بر خشم خود غلبه کنید.
  • با کودک خود در مورد احساسات خود صحبت کنید. به کودک خود کمک کنید تا احساسات خود را شناسایی و بیان کند. این به او کمک می کند تا یاد بگیرد چگونه به روشی سالم با احساسات خود کنار بیاید.

اگر احساس می کنید که نمی توانید خودتان از کتک زدن کودک خود جلوگیری کنید، به دنبال کمک حرفه ای باشید. یک متخصص بهداشت روان یا درمانگر می تواند به شما کمک کند تا استراتژی های موثری برای مدیریت خشم و تربیت کودک خود بیاموزید.

 

جلوگیری از عصبانیت و کتک زدن کودک

اگر کودک خود را کتک زدید، مهم است که به یاد داشته باشید که این کار اشتباه بوده است. اولین قدم این است که به خودتان و کودکتان فرصت دهید تا آرام شوید. وقتی هر دوی شما آرام هستید، می توانید در مورد آنچه اتفاق افتاده است صحبت کنید.

در اینجا چند نکته برای کمک به شما در مورد نحوه برخورد با کودک خود بعد از کتک زدن او آورده شده است:

  • عذرخواهی کنید. به کودک خود بگویید که از کتک زدن او متاسف هستید و که این کار اشتباه بوده است.
  • علت رفتار خود را توضیح دهید. به کودک خود بگویید که چرا عصبانی یا ناراحت بودید و که این احساسات شما باعث شد که او را کتک بزنید.
  • به کودک خود اطمینان دهید که او را دوست دارید. به کودک خود بگویید که او را دوست دارید و که می خواهید به او کمک کنید تا یاد بگیرد چگونه رفتار خود را مدیریت کند.

عذاب وجدان بعد از کتک زدن کودک

احساس گناه بعد از کتک زدن کودک، یک واکنش طبیعی و سالم است. این نشان می‌دهد که شما به کودک خود اهمیت می‌دهید و نمی‌خواهید او را آسیب ببینید.

عذاب وجدان بعد از کتک زدن کودک می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله:

  • احساس گناه به خاطر اینکه به کودک خود آسیب فیزیکی رسانده‌اید.
  • احساس گناه به خاطر اینکه از کنترل خود خارج شده‌اید و رفتاری داشته‌اید که با ارزش‌های شما مطابقت ندارد.
  • نگرانی از اینکه کودک شما آسیب روحی دیده باشد.

اگر بعد از کتک زدن کودک خود احساس گناه می‌کنید، مهم است که این احساس را بپذیرید و با آن کنار بیایید. راه‌های مختلفی برای کنار آمدن با عذاب وجدان وجود دارد، از جمله:

  • با خودتان صادق باشید و به احساسات خود اجازه دهید.
  • از خودتان بپرسید که چرا کودک خود را کتک زدید. آیا واقعاً رفتار او مستحق تنبیه بود؟ آیا راه دیگری برای برخورد با این موقعیت وجود نداشت؟
  • از کودک خود عذرخواهی کنید و توضیح دهید که چرا رفتار شما اشتباه بوده است.
  • به دنبال راه‌های سالم‌تری برای تنبیه کودک خود باشید.

اگر عذاب وجدان شما شدید است یا نمی‌توانید با آن کنار بیایید، بهتر است از یک مشاور کمک بگیرید.

کتک زدن بچه بیش فعال

کتک زدن بچه بیش فعال، نه تنها کمکی به کنترل رفتار کودک نمی کند، بلکه عواقبی منفی نیز به همراه دارد. کودکان بیش فعال به دلیل اختلالی که دارند، ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه، بی توجهی و بی قراری از خود نشان دهند. والدین این کودکان ممکن است در مواجهه با این رفتارها، احساس خشم و عصبانیت کنند و به کتک زدن کودک متوسل شوند.

کتک زدن کودک بیش فعال، نه تنها رفتار کودک را اصلاح نمی کند، بلکه می تواند عواقبی منفی از جمله موارد زیر را به همراه داشته باشد:

  • کاهش اعتماد به نفس کودک
  • ایجاد حس ترس و ناامنی در کودک
  • کاهش عزت نفس کودک
  • افزایش احتمال پرخاشگری در کودک
  • ایجاد اختلالات روانی در کودک

کودکان بیش فعال، به دلیل اختلالی که دارند، نیاز به توجه ویژه ای دارند. والدین این کودکان باید با کمک یک متخصص، روش های صحیح برخورد با کودک را بیاموزند. روش های تربیتی صحیح، می تواند به کنترل رفتار کودک و بهبود وضعیت او کمک کند.

نتیجه‌گیری

کتک زدن کودک نه تنها تأثیر مثبتی بر تربیت او ندارد، بلکه می‌تواند آسیب‌های جسمی و روحی جدی‌ای برای او ایجاد کند. والدین باید از روش‌های تربیتی جایگزین کتک زدن کودک استفاده کنند تا سلامت جسمی و روانی فرزندان خود را به خطر نیندازند.

منبع : کتک زدن کودک ✔️ بررسی آسیب ها و درمان

تحلیل نقاشی کودک ✔️ ۲۰ نماد نگران کننده که باید بدانید

تحلیل نقاشی کودک چه اهمیتی دارد؟ آیا نقاشی‌ های فرزند شما می‌توانند دریچه‌ای به درون ذهن و قلب او باشند؟ روانشناسی نقاشی کودک چیست و چگونه از طریق تفسیر نقاشی کودک، می توان در فهم و مدیریت احساسات، به کودک کمک کرد؟ کودکان به روش های مختلفی با جهان اطراف خود ارتباط برقرار می کنند؛ ارتباط کلامی فقط یکی از راه های ورود به دنیای ذهنی کودکان است.

نقاشی یک فعالیت طبیعی و خلاقانه برای کودکان است که می تواند مزایای زیادی برای آنها داشته باشد. نقاشی می تواند به کودکان کمک کند تا:

  • مهارت های حرکتی ظریف خود را توسعه دهند.
  • تفکر خلاق خود را پرورش دهند.
  • زبان خود را توسعه دهند.
  • خودآگاهی خود را افزایش دهند.

 

روانشناسی نقاشی کودک

نقاشی کشیدن نیز یکی از راه های دیگر برای ابراز احساسات کودکان است. با درک مفهوم و تفسیر نقاشی کودک و تحلیل آن ها می توان به درک عمیق تری از وضعیت روانی و ذهنی او رسید.

اشکال و الگوهای خط خطی کردن و حتی رنگ هایی که کودک اغلب در نقاشی هایش استفاده می کند می تواند، درک بهتری از شخصیت او به تراپیست و والدین او داده تا از این طریق بتوانند به کودک بیاموزند چگونه بر موقعیت های استرس زا و دشوار غلبه کند.

روانشناسان معتقد هستند که یک روش خوب برای بیان استرس و آرامش یافتن در زمان‌های سخت، کشیدن نقاشی است. پزشکان نیز طی دوره های درمانی که شامل نقاشی کشیدن هم هستند، موفق به درمان مشکلاتی مانند مکیدن شست، شب ادراری و لکنت زبان در کودکان شده اند.

به کودک خود وسایل رنگ آمیزی مثل مداد شمعی، آبرنگ، ماژیک و دفتر نقاشی بدهید، اگر به اشکال ترسیمی او، رنگ هایی که غالبا استفاده می کند و احساس کلی شکل هایی که می کشد دقت کنید، مسلما اطلاعات زیادی درباره آن چه درون کودک می گذرد به دست خواهید آورد، البته توجه داشته باشید که تحلیل نقاشی کودک برای کسی که روانشناس نیست سخت می باشد و ممکن است اشتباهات شما به ضرر کودکتان تمام شود.

در این بخش از مقاله معنا و تحلیل نقاشی کودک با توجه به سن آن ها را بیان خواهیم کرد.

توجه کنید که نقاشی کودکان بین ۱۸ ماهگی تا ده سالگی گاهی بی معنی و گاهی مفهومی است.

تحلیل نقاشی کودک با توجه به سن

  • تحلیل نقاشی کودک در ۱۸  ماهگی: در ۱۸ ماهگی انگشت و مچ دست محکم می شود و کودک قادر است که مچ دست خود را حرکت دهند. در این سن کودک می توانند خط راست یا زیگزاگی بکشد و نمی توان به نقاشی آن ها مفهومی داد و در مورد آن صحبت کرد.
  • تحلیل نقاشی کودک قبل از دو سالگی: کودک در این سن بدون اراده و برنامه ریزی، شروع به کشیدن خطوط دایره می کند.
  • روانشناسی نقاشی کودک سه ساله: در سن ۲ تا ۳ سالگی کودک می تواند با خطوط انسان ها و اشیا را ترسیم کند و توانایی ترکیب خط و دایره را دارد.
  • روانشناسی نقاشی کودکان ۴ ساله: نقاشی یک فعالیت طبیعی و خلاقانه برای کودکان است که می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد رشد و توسعه آنها ارائه دهد. نقاشی کودکان ۴ ساله معمولاً نشان دهنده رشد شناختی و اجتماعی آنها است. آنها در این سن شروع به توسعه درک بهتری از دنیای اطراف خود می کنند و این امر در نقاشی های آنها منعکس می شود.
  • روانشناسی نقاشی کودک ۵ ساله: در این سن حرکت عصب چشم و مفاصل قوی تر می شود در نتیجه کودک کنترل بیش تری رو کشیدن خطوط و شروع و پایان آن ها دارد.
  • روانشناسی نقاشی کودک ۶ ساله: با بالا رفتن سن، خلاقیت ها سبک خاصی پیدا می کنند و نقاشی کودک جزییات بیش تری خواهد داشت و کودک به نقاشی خود اشیا، حیوان ها یا مردم را نیز اضافه کرده و با کشیدن ابرو، مو و مژه به آن ها شکل واقعی تری می دهد.
  • روانشناسی نقاشی کودکان ۷ ساله: نقاشی کودکان ۷ ساله معمولاً نشان دهنده رشد شناختی و اجتماعی آنها است. آنها در این سن شروع به توسعه درک بهتری از دنیای اطراف خود می کنند و این امر در نقاشی های آنها منعکس می شود.

۸ تفسیر نمادها در نقاشی های کودکان

نقاشی یک خروجی و راهی برای ارتباط با دیگران است و آثار هنری کودکان نمایانگر شخصیت آن هاست. نقاشی های کودکان منحصر به فرد است و می تواند اطلاعات دقیقی در مورد هنرمندان جوان به ما بدهد.

  • تفسیر خانه : خانه در نقاشی کودکان معانی زیادی دارد که محبت و صمیمیت یکی از آن ها می باشد و روانسنج ها و مشاوران کودک معانی عمیق تر و تکنیکی تری از آن برداشت می کنند از جمله آشفتگی کودک و یا از نوع کشیدن خانه ویژگی های شخصیتی او را استخراج می کنند، برای این امر می توانید از مشاوران و هنردرمانگران مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید.
  • تفسیر ابر : جایگاه ابر و خورشید نسبت به یکدیگر از اهمیت زیادی برخوردار هستند مثلا اگر ابر جلوی خورشید را گرفته باشد نشانه کدورت و یا تغییر احساسات کودک در خانه می باشد به عبارت دیگر زندگی شاد آن ها به سمت زندگی غمگین می رود. البته تحلیل تخصصی و جامع باید توسط روانسنج صورت بگیرد تا اختلالات و مشکلات کودک به طور دقیق تر مورد بررسی قرار بگیرد.
  • نماد مادر : مادر همان فردی است که مادر واقعی بچه باشد و در صورت اینکه بچه مادر نداشته باشد نماد فردی است که از او مراقبت می کند، و این نقاشی نشان می دهد که چه دیدی نسبت به او دارد که نحوه کشیدن، رنگ زدن و اشکال مورد استفاده می تواند چیزهای زیادی راجع به مادر بگوید.

 

  • تفسیر درخت : همانطور که کودکان بزرگ می شوند، نقاشی های آن ها به ابزاری حیاتی برای رشد آن ها تبدیل می شود، زیرا به آن ها اجازه می دهد خلاقیت خود را افزایش دهند و بر مهارت های حرکتی خود مسلط شوند. در مورد تفسیر درخت، ریشه، تنه، زمین، برگ ها، سبزه، رنگ درخت، خطوط استفاده شده و حتی شکل برگ ها پر از اطلاعات روانشناسی می باشد که با توجه به نقاشی هر کودک متفاوت و منحصر به فرد می باشد و چون هیچ نقاشی مانند دیگری نیست تفسیر آن باید به وسیله روانسنج انجام شود.
  • تفسیر بینی : بینی خیلی بلند به این معنی است که فرد احتمالا دروغگو یا غیرقابل اعتماد می باشد، البته همان طور که گفته شد معنی آن با توجه به شرایط کودک متفاوت می باشد و معانی پیچیده تری با توجه به شکل کشیدن به همراه دارد.
  • تفسیر کشیدن قلب : قلب معانی زیادی دارد مانند کمبود احساسات و مجبت، یا دریافت محبت از فرد، علاقه به دریافت محبت از آن فرد، احساس دلرحمی نسبت به او و بسیار معانی دیگر که با توجه به روابط و خطوط می توان معنی آن را با کمک روانشناس کودک به بهترین شکل تفسیر کرد.
  • تفسیر باران در نقاشی کودکان: تفسیر باران نیز معانی مختلفی دارد، اوضاع نگران کننده برای کودک، درگیری، غم و اندوه البته بسته به دید کودک می تواند معانی کاملا متفاوتی داشته باشد. تفسیر چتر در نقاشی کودکان می تواند به عنوان پناه یا حتی درد باشد و بازهم بستگی به نوع کشیدن نقاشی دارد.
  • تفسیر خورشید: بسیاری از روانشناسان باور دارند که خورشید می تواند نماد احساسات فرد، والدین یا فردی باشد که در زندگی کودک نقش اساسی دارد، حال حالت خورشید، خطوط، رنگ و نحوه قرار گیری آن در صفحه اطلاعات زیادی دارد و می تواند نشان دهد کودک چه احساساتی در مورد والدین خود دارد.

 

نکات مهم در درک مفهوم نقاشی کودک 

می توان با توجه به قسمتی از کاغذ که کودک در آن نقاشی می کشد، متوجه مطالبی شویم در ادامه این موضوع را بررسی خواهیم کرد.

  1. تحلیل نقاشی کودک با توجه به اندازه آن: کشیدن نقاشی در ابعاد بزرگ، نشان دهنده حس امنیت در کودک بوده و نقاشی کوچک تر بدگمانی و انعکاس آن را بیان می کند و همچنین بیان می کند که کودک برای ارتباط به فضای کوچک نیاز دارد یا از فضاهای کوچک می ترسد و درگیر ترس شدید، فوبیا یا اضطراب اجتماعی می باشد.
  2. تفسیر اشکال هندسی در نقاشی کودکان: هر شکلی با توجه به نوع کشیدن، خطوط و رنگ متفاوت می باشد ولی می توان یک تفسیر کلی از آن ها داشت به طور مثال دایره نماد وحدت و همبستگی، مربع و مستطیل مرز های مشخصی دارد و افراد برنامه ریزی هستند. به طور کلی هر شکلی حتی اگر هندسی نباشد در تحلیل نقاشی کودک معنی داشته و نباید از آن غافل شد.
  3. تفسیر نقاشی کودکان با توجه به فشار مداد: در نقاشی کشیدن کودک، میزان فشار، اشتیاق را نشان می دهد اما فشار بیش از حد می تواند بیانگر پرخاشگری باشد و هرچه فشار بیش تر باشد میزان پرخاشگری بیش تر است.

  • جایگاه نقاشی روی کاغذ و مفهوم آن
  1. کشیدن نقاشی بالای صفحه بیانگر هوش، کنجکاوی و خیال بافی کودک است.
  2. کشیدن نقاشی در پایین صفحه، بیان کننده ی نیازهای کودک از لحاظ فیزیکی و ذهنی می باشد.
  3. کودکی که سمت چپ کاغذ را برای کشیدن نقاشی انتخاب می کند، می خواهد چیزی از گذشته را به شما نشان دهد.
  4. نقاشی کشیدن در سمت راست، نشان دهنده ی آینده است.
  5. مرکز کاغذ نیز بیانگر حال می باشد.
  • تحلیل نقاشی کودک از روی رنگ نقاشی با استفاده از رنگ هایی که کودک در نقاشی خود استفاده می کند نیز می توان شخصیت آن ها را آنالیز کرد. مفهوم رنگ های مختلف را در ادامه بیان خواهیم کرد.
  1. زرد بیانگر کنجکاوی و لذت در ارتباط است.
  2. قرمز نشانگر میزان فعالیت و شور کودک است.
  3. رنگ نارنجی بی تابی و نیازهای اجتماعی را نشان می دهد.
  4. آبی نشان دهنده ی آسودگی و صلح می باشد.
  5. رنگ سبز حساسیت، بلوغ، بصیرت را نشان می دهد.
  6. رنگ سیاه ناخودآگاهی را بیان می کند.
  7. رنگ قهوه ای امنیت و برنامه ریزی را بیان می کند.
  • ناقص یا کامل بودن نقاشی کودک

مدام نیمه کاره رها کردن نقاشی یا کشیدن خطوطی کمرنگ و با تردید، نشان دهنده ی یک کودک مردد یا کودکی با حس عدم امنیت است. در نتیجه این کودک، احتمالا به تشویق و دل‌گرمی نیاز دارد. به طور مثال نکشیدن دست در نقاشی کودک نشانه همین بی ثباتی می باشد.

همچنین نقاشی های نیمه کاره، ممکن است از یک شخصیت بی ثبات و دمدمی مزاج خبر دهند. اگر این الگو زیادی ادامه پیدا کرد، بهتر است والدین مشورت با یک روانشناس را مدنظر داشته باشند.

وجود رد پاک کن روی نقاشی، نشان دهنده ی اصلاح زیاد نقاشی و کشیدن و پاک کردن مدام آن است، این حالت نیز می‌تواند نشانه ای از بالا بودن سطح اضطراب، وسواس یا اشفتگی در کودک باشد. در تفسیر نقاشی کودک آرایش و پیرایش زیاد نقاشی، نیاز کودک به توجه را نشان دهد. که برای تفسیر آن باید از روانسنج کمک گرفته و اختلال کودک خود را شناسایی کنید.

منبع : تحلیل نقاشی کودک ✔️ ۲۰ نماد نگران کننده که باید بدانید

۰ تا ۱۰۰ روش های تربیتی کودکان در روانشناسی (۲۰۲۴)

روش های تربیتی کودکان یکی از مهم‌ترین و دشوارترین مسئولیت‌های والدین است. تربیت صحیح کودک می‌تواند زمینه‌ساز رشد و شکوفایی او در تمام ابعاد فردی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی شود. از سوی دیگر، تربیت غلط کودک می‌تواند منجر به بروز مشکلات مختلفی در دوران کودکی و بزرگسالی او شود.

در این مقاله به بررسی اصول و نکات مهم تربیت کودک می‌پردازیم.

تربیت کودک

روش های تربیتی متفاوتی برای کودکان وجود دارد و والدین می توانند با آشنایی با این روش ها، بهترین روش تربیتی که متناسب با خلق و خو و شخصیت کودکشان است را پیدا کنند و از آن برای تربیت فرزند خود استفاده نمایند. هیچ روش قطعی و یکسانی برای تربیت همه کودکان وجود ندارد، زیرا هر کودک شخصیت و رفتار منحصر به فردی دارد. تربیت کودک بر اساس اصول زیر انجام می‌شود:

  • عشق و محبت: پایه و اساس تربیت کودک، عشق و محبت والدین به او است. کودکی که مورد محبت و توجه والدین خود قرار می‌گیرد، احساس امنیت و آرامش می‌کند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند.
  • احترام: والدین باید به کودک خود احترام بگذارند و او را به عنوان یک فرد مستقل و با ارزش بپذیرند. کودکی که مورد احترام والدین خود قرار می‌گیرد، احساس ارزشمندی می‌کند و به حقوق خود احترام می‌گذارد.
  • نظم و انضباط: نظم و انضباط یکی از عوامل مهم در تربیت کودک است. والدین باید قوانین و مقرراتی را برای کودک خود تعیین کنند و از او بخواهند که به این قوانین پایبند باشد. البته نظم و انضباط باید به صورت منطقی و عادلانه اعمال شود.
  • مشارکت کودک در تصمیم‌گیری: والدین باید به کودک خود اجازه دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به او مشارکت داشته باشد. این کار به کودک کمک می‌کند تا احساس استقلال و مسئولیت‌پذیری بیشتری پیدا کند.
  • تحسین و تشویق: والدین باید کودک خود را به خاطر رفتارهای مثبتش تحسین و تشویق کنند. این کار به کودک کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را ادامه دهد.
  • آموزش صحیح: والدین باید به کودک خود آموزش‌های لازم را در زمینه‌های مختلف مانند بهداشت، مهارت‌های زندگی، اخلاق و ارزش‌ها ارائه دهند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

تربیت فرزند از نظر روانشناسی

رفتار والدین باید با توجه به سن و نیازهای کودک باشد. در سنین پایین، کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند. والدین می‌توانند با در آغوش گرفتن، بوسیدن، صحبت کردن با کودک و بازی با او، محبت خود را به او نشان دهند.

در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد. آنها باید به کودک اعتماد کنند و به او آزادی عمل بدهند.

در هر سنی، والدین باید به کودک احترام بگذارند. آنها باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

در اینجا چند نکته برای روش های تربیتی کودکان آورده شده است:

  • به کودک محبت و توجه نشان دهید. کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند.
  • به کودک استقلال بدهید. در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد.
  • به کودک احترام بگذارید. والدین باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک بیش فعال

  • قوانین و انتظارات خود را به کودک توضیح دهید. کودکان باید بدانند که چه رفتارهایی از آنها انتظار می‌رود. والدین باید قوانین و انتظارات خود را به کودک توضیح دهند و آنها را به طور مداوم اجرا کنند.
  • برای کودک الگوی باشید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. والدین باید رفتارهایی را که می‌خواهند کودک آنها داشته باشد، خود نیز داشته باشند.
  • رفتار والدین با کودکان تأثیر زیادی بر آینده آنها دارد. والدین با رفتار خود می‌توانند به کودک کمک کنند تا فرد موفق و سالمی شود.

 

تربیت کودک دکتر هلاکویی

انواع تربیت کودک به صورت زیر می باشد و والدین می توانند با مطالعه در مورد آن ها روش های تربیتی کودکان مناسب تری را انتخاب کنند:

  • محدودیت کم کودک، محبت زیاد 
  • محدودیت کم کودک، محبت کم
  • محدودیت زیاد کودک، محبت زیاد 
  • محدودیت زیاد کودک، محبت کم

پیشنهاد مشاور:  تربیت فرزند پسر

بایدها و نبایدهای تربیت فرزند

در ادامه به بایدها و نبایدهای روش های تربیتی کودکان می‌پردازیم.

بایدها

  • عشق و محبت: اولین و مهم‌ترین اصل در تربیت فرزند، عشق و محبت است. کودکان نیاز دارند که احساس کنند والدینشان آن‌ها را دوست دارند و برایشان ارزش قائل هستند. والدین باید به فرزندان خود عشق و محبت خود را به زبان بیاورند و با رفتارهایشان این محبت را نشان دهند.
  • قوانین و انتظارات واضح: کودکان نیاز به قوانین و انتظارات واضح از سوی والدین خود دارند. این قوانین و انتظارات باید متناسب با سن و بلوغ کودک باشد. والدین باید به فرزندان خود توضیح دهند که چرا این قوانین و انتظارات وجود دارند.
  • محدودیت‌ها: کودکان باید یاد بگیرند که محدودیت‌هایی در زندگی وجود دارد. والدین باید به فرزندان خود محدودیت‌های مشخصی را آموزش دهند. این محدودیت‌ها باید عادلانه و منطقی باشد.
  • تحسین و تقویت: والدین باید فرزندان خود را برای رفتارهای مثبت آن‌ها تحسین و تقویت کنند. این کار باعث می‌شود که کودکان رفتارهای مثبت خود را تکرار کنند.
  • آموزش مهارت‌های زندگی: والدین باید به فرزندان خود مهارت‌های زندگی مانند مدیریت خشم، حل مسئله، تصمیم‌گیری و ارتباط موثر را آموزش دهند. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا در زندگی خود موفق شوند.
  • وقت گذاشتن برای فرزند: والدین باید برای فرزندان خود وقت بگذارند. این وقت گذاشتن می‌تواند شامل بازی کردن، صحبت کردن، انجام فعالیت‌های مشترک و غیره باشد. وقت گذاشتن برای فرزند باعث می‌شود که کودک احساس کند که والدینش او را دوست دارند و برای او اهمیت قائل هستند.

 

نبایدها

  • مقایسه کودک با دیگران: مقایسه کودک با دیگران، باعث می‌شود که کودک احساس کند که خوب نیست. والدین باید از مقایسه کودک با دیگران خودداری کنند.
    فریاد زدن و تنبیه بدنی: فریاد زدن و تنبیه بدنی، روش‌های موثری برای تربیت کودک نیستند. این روش‌ها باعث می‌شوند که کودک احساس خشم و نفرت کند و اعتمادش به والدینش از بین برود.
  • سهل‌گیری بیش از حد: سهل‌گیری بیش از حد، باعث می‌شود که کودک احساس کند که والدینش او را کنترل نمی‌کنند. والدین باید در برابر رفتارهای نامناسب کودک، قاطع باشند.
  • تحقیر و سرزنش کودک: تحقیر و سرزنش کودک، باعث می‌شود که کودک احساس ناامنی و بی‌ارزشی کند. والدین باید از تحقیر و سرزنش کودک خودداری کنند.
  • توقعات غیرواقعی از کودک: والدین باید توقعات واقع‌بینانه‌ای از کودک خود داشته باشند. انتظارات غیرواقعی، باعث می‌شود که کودک احساس ناامیدی و شکست کند.

تربیت فرزند یک فرآیند پیچیده و طولانی است که نیازمند تلاش و صبر والدین است. والدین باید با مطالعه و آگاهی از اصول تربیت فرزند، بهترین روش‌های تربیتی را برای فرزند خود انتخاب کنند.

به این نکته بسیار مهم نیز باید توجه شود که کودکان امروزی بر خلاف کودکان قدیم، شنیدن نصیحت و اندرز را دوست ندارند پس باید با شیوه ی رفتاری مناسب خود، آن ها را در مسیر تربیتی قرار دهید و روش های تربیتی کودکان را جدی بگیرید.

روش های تربیتی کودکان

نکات کوتاه تربیتی کودکان می تواند کمک زیادی به شما بکند و در تربیت صحیح فرزندتان نقش زیادی دارد. این نکات شامل موارد زیر می شود: 

۱. به شخصیت کودک احترام بگذارید.

احترام به شخصیت کودک باعث ایجاد محبت و مهر او به والدین می شود و او را به فردی سازگار در اجتماع و خانواده تبدیل می کند. کودکی که مورد احترام والدین است، نسبت به والدینش رفتاری محترمانه خواهد داشت. پس برای اینکه احترام بین والدین و فرزند حفظ شود باید با کودک خود محترمانه رفتار کنید و به شخصیت او احترام بگذارید.

پیشنهاد مشاور: تفاوت های تربیتی پسران و دختران

۲. صبور باشید

روش های تربیتی کودکان مهم ترین و سخت ترین مسئولیت والدین نسبت به فرزندانشان است. ممکن است استفاده از یک روش تربیتی برای کودک شما نتیجه ندهد، در این مواقع باید صبور باشید و مایوس نشوید. قواعد و قوانین خود را حفظ کرده و آن را ادامه دهید.

۳. انتخاب روش های تربیتی کودکان 

همانطور که قبلا نیز گفته شد، برای تربیت کودک باید خلق و خو و شخصیت او را در نظر بگیرید و متناسب با آن روشی را اتخاذ کنید. باید منظور خودتان را به طور واضح و ساده به کودک بفهمانید و توقعات خود را متناسب با سن کودک خود تنظیم کنید. گاهی اوقات والدین بدون این که منظور خود را به درستی به کودک فهمانده باشند، از او توقع دارند که خواسته آن ها را برآورده کند و یا حتی انتظارات بیش از حد و غیر عادی از او دارند.

۴. دلیل بدرفتاری کودک خود را شناسایی کنید.

گاهی اوقات بدرفتاری کودک به دلیل خاصی انجام می گیرد، اتفاق یا واقعه ای که کودک را متاثر کرده و باعث شده که کودک با رفتاری نادرست و غیرقابل توجیه نسبت به آن واکنش دهد. برای مثال ممکن است کودک برای دریافت محبت از والدینش از روش هایی مثل دروغ گویی یا غیبت کردن و غیره استفاده کند. ریشه یابی رفتارهای نادرست می تواند قدم بزرگی در رفع و تغییر آن رفتار در کودک باشد.

 

روش تربیت فرزندان در سنین مختلف

۱. آماده سازی (بارداری).

والدین برای آمدن نوزاد آماده می شوند و در همان زمان در مورد اینکه چگونه زندگی آن ها بعد از بچه تغییر خواهد کرد و چگونه با مسئولیت ها و چالش های نوزاد کنار خواهند آمد فکر می کنند.

۲. رفع نیاز (از تولد تا ۱۸-۲۴ ماهگی).

والدین دچار احساس دلبستگی شده و یاد می گیرند که نیازهای کودک را همزمان با کار، زندگی اجتماعی و مشکلات خانواده متعادل کنند.

۳. تربیت کودکان ۳تا۵سال

والدین سعی می کنند برای فرزندان خود مرزها و قوانینی تعیین کنند. قوانین اغلب در این مرحله کاملا محکم هستند تا ایمنی کودک را تضمین کنند. با این حال، والدین باید سعی کنند دلایل قوانین مختلف را توضیح دهند و شروع به راهنمایی فرزندشان به سمت استقلال و توانایی انتخاب های مناسب به تنهایی کنند.

۴. همدلی (۵ سال – نوجوانی).

والدین به کودکان تا سن نوجوانی یاد می دهند دیدگاه دیگران را در نظر بگیرند، رفتارهای دیگران را تفسیر کنند و بر اساس آن واکنش نشان دهند. کودکان اغلب یاد می گیرند که با تغییرات همسالان مانند قلدری، فشار همسالان، مقایسه با همسالان و ایفای نقش در گروه دوستان کنار بیایند. والدین می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا از این موقعیت های اجتماعی دشوار عبور کند.

۵. وابستگی متقابل (در دوران نوجوانی).

این زمان می تواند برای والدین و نوجوانان سخت باشد، زیرا خانواده تلاش می کند تا تعادلی بین افزایش آزادی و استقلال نوجوان پیدا کنند. اختلاف نظرها می تواند منجر به مشاجره شود. ارتباط موثر و محترمانه در این مرحله نه تنها بین نوجوان و مادر یا پدرش بلکه برای ارتباط والدین با یکدیگر نیز بسیار مهم است.

۶. استقلال (اواخر نوجوانی تا بزرگسالی).

مرحله استقلال زمانی است که کودک به استقلال کامل یا تقریباً کامل می رسد. این مرحله لزوماً با خروج فیزیکی جوان از خانه همراه نیست. والدین و فرزندان می توانند نقش های جدید را شکل دهند و در موقعیتی برابرتر شروع به برقراری ارتباط کنند. این مرحله می‌تواند زمان غم‌انگیزی برای والدین باشد زیرا هویت خود را دوباره تعریف می‌کنند و احساس می کنند که فرزندشان دیگر به آن ها وابسته نمی باشد.

آشنایی با مراحل بالا به شما کمک می کند تا روش های تربیتی کودکان را با توجه به شرایط موجود انتخاب کنید.

تربیت کودک در اسلام

اهداف تربیت کودک در اسلام، عبارتند از:

  • پرورش ایمان و اعتقادات دینی در کودک
  • آموزش احکام و دستورات دینی به کودک
  • تربیت کودک به اخلاق و رفتارهای پسندیده
  • پرورش استعدادها و توانایی‌های کودک

منبع : ۰ تا ۱۰۰ روش های تربیتی کودکان در روانشناسی (۲۰۲۴)

تربیت کودک ✔️ ۱۴ نکته کلیدی که نمی دانید

تربیت کودک یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین است. والدین می‌خواهند فرزندانی تربیت کنند که سالم، شاد و موفق باشند. اما تربیت صحیح کودک کار آسانی نیست و نیاز به آگاهی و تلاش دارد.

در این مقاله ۱۰ نکته طلایی برای تربیت صحیح کودک را بیان می‌کنیم. این نکات بر اساس جدیدترین تحقیقات در زمینه روانشناسی کودک و خانواده تدوین شده‌اند.

تربیت کودک

تربیت کودک یکی از مهم ترین وظایف والدین است. این یک مسئولیت بزرگ است که می تواند تأثیر زیادی بر زندگی کودک و جامعه داشته باشد. اهمیت تربیت کودک در چند مورد خلاصه می شود:

  • فراهم کردن زمینه رشد و شکوفایی کودک: تربیت صحیح کودک زمینه را برای رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های او فراهم می کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند به فردی موفق و مفید برای جامعه تبدیل شود.
  • پیشگیری از آسیب های اجتماعی: تربیت صحیح کودک می تواند از آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد، جرم و جنایت پیشگیری کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند مهارت های لازم برای زندگی سالم را بیاموزد و از آسیب های اجتماعی دور بماند.
  • ایجاد جامعه ای سالم تر: تربیت صحیح کودک به ایجاد جامعه ای سالم تر کمک می کند. کودکی که از تربیت صحیح برخوردار است، می تواند فردی مسئول، مهربان و منصف باشد. این افراد به ساختن جامعه ای بهتر کمک می کنند.

 

۱۴ نکته برای تربیت کودک

حتی موفق ترین والدین هم هنگام تربیت کودکان به مشکل بر می خورند. اگر برای تربیت کودک خود نیاز به کمک دارید استفاده از راهکارهایی که در ادامه ذکر می کنیم می تواند کمکتان کند.

منظور ما از تربیت کردن وضع قوانین و مقرراتی است که کودک شما را از انجام رفتار های پرخاشگرانه (ضربه زدن و گاز گرفتن)، خطرناک (مانند بازی با گاز) و نامناسب ( پرت کردن وسایل) باز دارد.

به یاد داشته باشید که این کار به معنای دعوا و مجازات بچه نیست. در اینجا چهارده راهکار برای جلو گیری از رفتار نامطلوب کودک ذکر شده است.

۱. خط قرمز های خود را تعیین کنید

پیرسون نویسنده معروف می گوید ” اگر همیشه به فرزند خود نه بگویید فرزندتان هیچ وقت اولویت های شما و کار زشت خودش را درک نمی کند، به علاوه شما نمی توانید تمام رفتار کودکتان را کنترل کنید. اولویت های خود را دنبال کنید و عواقب زیر پا گذاشتن آن ها را به کودکان خود گوش زد کنید، سعی کنید نسبت به چیز هایی که مهم نیستند سخت گیری نکنید.

الیزابت برگر نویسنده و دکتر کودکان می گوید” برقراری یک رابطه سالم و خوب با کودکتان بسیار مهم تر از مجبور کردن او به انجام کاری است که دوست ندارد.” شما ممکن است نگران باشید که با این کار کودکتان را لوس بار می آورید ولی جای نگرانی نیست.

۲. کودک خود را بشناسید

بعضی از رفتار های کودکان کاملاً قابل پیشبینی است پس پیشاپیش می توانید از این رفتارها جلوگیری کنید مثلاً اگر کودک شما علاقه به نقاشی کردن روی دیوار دارد، زمانی که پیشش نیستید مداد رنگی را در کشو بگذارید تا کم کم این عادت را ترک کند.

اگر کودک ۲ ماهه شما از مغازه ها خوراکی بر میدارد با خودتان عروسک ببرید و سرش را گرم کنید. یا اگر کودکتان عادت دارد خانه را پر از دستمال کاغذی کند کافی است بسته دستمال کاغذی را بالای کمد بگذارید.

۳. از رفتار های بد کودک پیشگیری کنید

هاروی کاپ نویسنده کتاب شادترین کودکان می گوید ” ممکن است بعضی اوقات کودکتان از روی خستگی گریه کند یا جیغ بکشد.

اگر کودکتان صبح ها پر انرژی است اما بعداز ناهار خسته و غیر قابل کنترل می شود سعی کنید او را بیرون از خانه ببرید، می توانید از دکتر وقت بگیرید و با دکتر درباره وضعیت کودکتان مشورت کنید. همچنین می توانید با گفتن” اسباب بازی هارو که جمع کنیم میریم مهمونی.” کودکان را آماده اتفاقات بعدی کنید اینگونه کودکتان آرام تر می شود.

۴. قاطع باشید

کلر لنر متخصص کودکان می گوید: “در سنین ۲ تا ۳ سالگی کودکان سعی دارند تأثیر عملکر خودشان بر محیط را درک کنند. اگر واکنش شما نسبت به یک رفتار کودک عوض شود کودک سیگنال های متفاوتی دریافت می کند و نمی تواند تشخیص دهد شما از او چه می خواهید.”

هیچ زمان مشخصی برای از بین رفتن رفتار بد کودکتان وجود ندارد. اما اگر همیشه یک واکنش نسبت به رفتار ناپسند او داشته باشید  احتمال یادگیری کودک بالا می رود. این قاطعیت برای سارا مادر ساشا مهم بود هر بار که او کار اشتباهی می کرد سارا با صدای بلند به او هشدار می داد و چون سارا معمولا آرام حرف می زد این قاطعیت و بلندی صدای سارا به ساشا یاد می داد که نباید آن رفتار را تکرار کند.

دقت کنید که در حدود دو سالگی کودکان سعی می کنند با ناز کردن یا بامزه بودن شما را گول بزنند پس فریب کارهای آنان را نخورید.

۵. احساساتی نشوید

مطمئنا این که کودکتان از مسواک زدن فرار می کند یا به حرف شما گوش نمی دهد می تواند عصبانیتان کند. اما اگر فریاد بزنید همه چیز بدتر می شود.

دکتر ویلیام کالمن، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی توصیه کرد” هنگامی که با فریاد چیزی را از کودک خود می خواهید کودک متوجه خواسته شما نمی شود و فقط فریاد شما را می شنود. در واقع فریاد زدن شما باعث می شود کودکتان سرگرم بشود و بیش تر لذت ببرد. بنابراین در برابر بالا بردن صدای خود مقاومت کنید.

نفس عمیق بکشید و تا سه بشمارید. هنگام اخطار دادن به کودکتان سریع، محکم، جدی و سختگیر باشید. به جای کنترل کودکان سعی در کنترل موقعیت داشته باشید. بهتر است انتظارات خود را از سطح صبر و توانایی کودکتان پایین بیاورید این گونه شرایط بهتری  را تجربه خواهید کرد.

۶. گوش دهید و تکرار کنید

بچه ها وقتی که شنیده می شوند احساس بهتری دارند، بنابراین برای جواب دادن به کودک از حرف های خودشان استفاده کنید.

اگر او در فروشگاه های مواد غذایی گریه می کند زیرا به او اجازه نمی دهید خوراکی ها را باز کند، چیزی مثل این را بگویید: به نظر میرسه از دستم عصبانی چون نمی ذارم خوراکی هارو باز کنی ولی این جزو قوانین مغازه است که باید صبر کنی تا از مغازه بیرون بریم. این حرف خواسته او را برآورده نمی کند ولی باعث کاهش عصبانیت او می شود.

۷. کوتاه و ساده بگویید

اگر در حال تربیت فرزند اول خود هستید ممکن است زمان زیادی را برای توضیح  کار زشت او و تهدید کردنش بگذرانید. اما با توجه به گفته دکترها کودکان در این سن صحبت های پیچیده را متوجه نمی شوند پس سعی کنید منظور خود را کوتاه و در قالب جملات ساده بیان کنید تا برای کودکتان قابل درک و جالب باشد.

سعی کنید جملات خود را چند بار تکرار کنید، به طور مثال اگر کودک ۱۸ ماهه شما دست شمارا گاز بگیرد  با صدای رسا بگویید” نه.دست مامان درد میگیره. نه درد می گیره” برای کودک ۲ ساله می توانید جمله را کمی پیچیده تر کنید مثلا بگویید” نه، روی مبل نپر.

خطرناک است. ممکن است سقوط کنی” کودک ۳ ساله می تواند علت و معلول را پردازش کند بنابراین می توانید به او بگویید” دندان ها نیاز به مسواک زدن دارند. تو باید مسواک بزنی یا من می توانم این کار را برایت انجام بدهم. اینجوری لازم نیست هر ماه دکتر بریم. ”

۸. به او گزینه پیشنهاد کنید

وقتی کودک از انجام کاری خودداری می کند ( یا انجام کاری را متوقف می کند) سعی کنید به او  قدرت انتخاب بدهید. به او دو گزینه بدهید تا یکی از آن ها را انتخاب کند این گونه کودک احساس می کند که به کاری مجبور نشده است مثلا به او بگویید” کدام یک را دوست داری اول جمع کنی کتاب هایت را یا وسایل نقاشی ات را؟”

اطمینان حاصل کنید که گزینه های شما محدود، خاص و قابل قبول است. مثلاً جمله ” از کجا می خواهی شروع کنی؟” برای کودک شما نامفهوم است. پس سعی کنید گزینه هایی که انتخاب می کنید برای کودکتان قابل قبول باشند.

۹. مواظب کلماتی که استفاده می کنید باشید

سعی کنید در جملات خود به جای استفاده از فاعل تو از فاعل من استفاده کنید مثلا به جای گفتن” تو آنقدر خودخواهی که حتی اسباب بازی های خود را با بهترین دوست خود به اشتراک نمی گذاری” بگویید  “خیلی خوش حال می شوم وقتی می بینم بچه ها اسباب بازی های خود را به اشتراک می گذارند.” یک تکنیک خوب دیگر تمرکز بر روی  کلمه انجام دادن است نه انجام ندادن.

مثلا اگر کودکان دوچرخه خود را جابه جا نمی کند به جای این که به او بگویید و استدلال کنید که نمی تواند دوچرخه اش را در راهرو رها کند به او بگویید” اگر دوچرخه ات را جابه جا کنی کم تر لگد می خورد”

مواظب لحنتان باشید کودکتان نباید احساس کند که بخاطر رفتارش اورا دوست ندارید از جملاتی مانند ” وقتی خونه رو بهم میریزی دوست ندارم” یا ” وقتی اینجوری رفتار می کنی نمی تونم تحملت کنم” استفاده نکنید کودک شما باید متوجه شود که شما دوستش دارید و تنها یک رفتار اورا دوست ندارید .

۱۰. همدلی را به او یاد بدهید

به ندرت یک کودک ۳ ساله متوجه می شود که چرا کاری که برایش لذت بخش است را نباید انجام دهد. سعی کنید به او بگویید که کارشان باعث آزار بقیه می شود با این روش می توانید در او حس همدلی را ایجاد کنید، اگر کودکی را گاز می گیرند خیلی ساده به آن ها بگویید” این کار تو باعث آزار دیدن بقیه می شود.

“یا” وقتی اسباب بازی کودکان دیگر را می گیری باعث می شوی ناراحت شوند چون هنوز می خواهند بازی کنند.”

این به فرزند شما کمک می کند تا ببیند که رفتار او مستقیماً روی افراد دیگر تأثیر می گذارد و به او آموزش می دهد که اول از همه باید درباره عواقب کارهایش فکر کند.

۱۱. به او مهلت بدهید

اگر توبیخ های مکرر، راهنمایی و تنبیه کردن باعث از بین رفتن رفتارهای بد کودکتان نشده است، با توجه به سنش به او برای کارش زمان بدهید.

این کار برای کودکانی که  خیلی طول می کشد تا کاری را انجام دهند، مناسب است. قبل از وقت دادن جدی به او نگاه کنید و بگویید” تا سه می شمارم واگر درست رفتار نکنی به اتاقت خواهی رفت” اگر او گوش نکرد به مکانی که قول داده بودید ببریدش و برایش زمانی مشخص کنید پس از آن از او بخواهید که بخاطر رفتار زشتش معذرت خواهی کند و اورا در آغوش بکشید و به او بگویید که دیگر عصبانی نیستید.

در حقیقت کودک دوست ندارد از والدینش و اسباب بازی هایش جدا شود و این کار موجب می شود عمل زشتش را دیگر تکرار نکند.

۱۲. به او گزینه دیگری بدهید

اگر کودک شما از رفتارش دست نمی کشد به او گزینه جانشین بدهید مثلاً به او بگویید “ضربه زدن به بالش یا ضربه با چکش اسباب بازی” او باید یاد بگیرد که در حالی که احساسات و انگیزه های او قابل قبول هستند،  بعضی روش ها برای بیان این احساسات قابل قبول نیستند.

همچنین به این صورت کودک یاد می گیرد تا مشکلش را خودش حل کند. شما می توانید از او بپرسید” چگونه می توانی کاری کنی سارا اسباب بازی هایش را با تو به اشتراک بگذارد” در جواب دادن به او کمک نکنید و بگذارید خودش برای مشکلش فکر کند.

۱۳. برای رفتار خوبش به او پاداش بدهید

بسیار کم پیش می آید که کودک به همه حرف های شما گوش دهد، اگر این طور نباشد عجیب است.

  • بچه ها معمولاً در برابر خواسته های والدینشان مقاومت می کنند.
  • پس وقتی که به حرف شما گوش می دهند جایزه دادن می تواند به شما کمک کند.
  • در پاداش دادن حد اعتدال را رعایت کنید.
  • این کار نشان می دهد که شما به عملکرد فرزندتان احترام می گذارید.

۱۴. مثبت فکر کنید

هرچقدر هم از رفتار کودکتان نارحت هستید، ناامیدی خود را بروز ندهید. اگر کارمندان یک کارخانه بشنوند رئیسشان می گوید: از کار خسته شدم و نمی دانم چگونه کارها را اداره کنم. شما احترام خود را نسبت به او از دست می دهد.

همین امر وقتی ناامیدانه یا منفی صحبت می کنید برای کودکتان اتفاق می افتد. با این وجود ممکن است خسته شوید و یا اوضاع از کنترلتان خارج شود اگر احتیاج به کمک مشاور داشتید کافی است با شماره ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ تماس بگیرید و از کمک مشاوران متخصص در این زمینه بهره مند شوید.

پیشنهاد مشاور: ۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی

تربیت کودک از چه سنی شروع میشود

تربیت کودک از همان لحظه تولد شروع می‌شود. حتی قبل از تولد، والدین می‌توانند با ایجاد یک محیط امن و سالم برای رشد جنین، بر تربیت او تأثیر بگذارند. پس از تولد، والدین می‌توانند با پاسخگویی به نیازهای کودک، ایجاد ارتباط عاطفی، و آموزش مهارت‌های اولیه، به تربیت او کمک کنند.

به طور کلی، می‌توان گفت که تربیت کودک در سه دوره سنی اصلی انجام می‌شود:

  • دوره نوزادی (۰ تا ۱ سالگی): در این دوره، والدین باید بر نیازهای جسمانی و عاطفی کودک تمرکز کنند. همچنین، می‌توانند با صحبت کردن با کودک، خواندن کتاب برای او، و بازی با او، به رشد مهارت‌های زبانی و شناختی او کمک کنند.
  • دوره پیش دبستانی (۱ تا ۶ سالگی): در این دوره، کودک شروع به یادگیری مهارت‌های جدیدی مانند راه رفتن، صحبت کردن، و تعامل با دیگران می‌کند. والدین می‌توانند با فراهم کردن محیطی امن و حمایت‌کننده، و آموزش مهارت‌های اجتماعی، به رشد کودک کمک کنند.
  • دوره دبستان (۶ تا ۱۲ سالگی): در این دوره، کودک شروع به یادگیری مفاهیم جدید و شکل‌دهی هویت خود می‌کند. والدین می‌توانند با ایجاد قوانین و مقررات، و آموزش ارزش‌های اخلاقی، به رشد کودک کمک کنند.
  • تربیت کودک ۳ تا ۷ سال: سنین ۳ تا ۷ سال، دوره‌ای از رشد و نمو سریع در کودک است. در این دوره، کودک مهارت‌های جدیدی مانند صحبت کردن، خواندن، نوشتن، و حل مسئله را یاد می‌گیرد. همچنین، شروع به درک مفاهیم اخلاقی و اجتماعی می‌کند.

البته، تربیت کودک یک فرآیند مداوم است که تا پایان عمر ادامه دارد. والدین باید در تمام مراحل رشد کودک، با او همراه باشند و به او کمک کنند تا به فردی سالم، شاد، و موفق تبدیل شود.

تربیت فرزند پسر

تربیت فرزند پسر یک فرآیند پیچیده و چالش برانگیز است. پسران در مقایسه با دختران دارای نیازهای خاص خود هستند. آنها معمولاً پرانرژی‌تر، جسورتر، و مستقل‌تر هستند. همچنین، بیشتر در معرض خطرات و آسیب‌های جسمی و روانی قرار دارند.

در اینجا چند نکته کلی برای تربیت فرزند پسر آورده شده است:

  • با فرزند خود ارتباط عاطفی برقرار کنید. پسران به عشق و حمایت والدین خود نیاز دارند. برای برقراری ارتباط عاطفی با فرزند خود، وقت خود را با او بگذرانید، با او صحبت کنید، و به او گوش دهید.
  • به فرزند خود احترام بگذارید. پسران باید احساس کنند که ارزشمند هستند. برای احترام گذاشتن به فرزند خود، به او گوش دهید، نظرات او را جدی بگیرید، و به او اجازه دهید که در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت داشته باشد.
  • قوانین و مقرراتی را برای فرزند خود تعیین کنید. قوانین و مقررات به فرزند شما کمک می‌کنند تا حد و مرزهای رفتاری خود را بداند. قوانین و مقررات باید واضح و قابل اجرا باشند.
  • رفتارهای مثبت فرزند خود را تشویق کنید. این کار به فرزند شما کمک می‌کند تا رفتارهای خوب را در خود تقویت کند. برای تشویق رفتارهای مثبت فرزند خود، از روش‌های مثبت مانند تحسین، تشویق، و پاداش استفاده کنید.
  • در صورت بروز رفتارهای ناهنجار، با فرزند خود صحبت کنید. سعی کنید علت رفتار او را بفهمید و راه‌حل مناسبی برای آن پیدا کنید. برای برخورد با رفتارهای ناهنجار فرزند خود، از روش‌های مثبت مانند تعیین عواقب طبیعی، محرومیت از امتیاز، و زمان استراحت استفاده کنید.
  • از کمک متخصصان تربیت کودک استفاده کنید. اگر در تربیت فرزند خود دچار مشکل هستید، می‌توانید از کمک متخصصان این حوزه استفاده کنید.

منبع : تربیت کودک ✔️ ۱۴ نکته کلیدی که نمی دانید

برخورد صحیح با خودارضایی کودکان

برخورد صحیح با خودارضایی کودکان مسئله ای که بسیاری از والدین با نگرانی در مورد آن به کلینیک مراجعه کرده و گاها با رفتارهای نادرست و قضاوت های اشتباه کودک را دچار مشکلات هیجانی می کنند.

فهرست مطالب

استمناء یا خود ارضایی چیست؟

استمناء به معنای خود ارضایی برای کسب لذت و خودآرامی است. کودکان ممکن است به خود دست یا اشیای دیگری بمالند. خودارضایی  بیش از یک بررسی ساده اندام های تناسلی است که معمولا در ۲سالگی هنگام استحمام مشاهده می شود. در حین خودارضایی یک کودک معمولاً دارای چهره ای خیره، گرگرفته و شیفته به نظر می رسد. کودک ممکن است اغلب چندین بار در هر روز یا فقط یکبار در هفته تحریک شود. ولی آن به طور معمول تر هنگام خواب آلودگی، خستگی، تماشای تلویزیون یا استرس رخ می دهد.

 

علت خود ارضایی در کودکان دختر

خودارضایی ناگهانی یک رفتار نرمال در بسیاری از کودکان خردسالان و پیش دبستانی است. حدود یک سوم کودکان در این گروه سنی خودارضایی را هنگام کاوش اعضای بدن خود کشف می کنند. آن ها صرفاً به دلیل آنکه آن حس خوبی به دست می دهد به این عمل ادامه می دهند. برخی دیگر هم این کار را در واکنش به تنبیه یا فشار ناشی از توقف کامل خودارضایی انجام می دهند. برای این اختلال هیچ گونه دلایل پزشکی وجود ندارد و تحریک ناحیه تناسلی که موجب درد یا خارش می شود نیز ناشی از خودارضایی نیست.

علائم خود ارضایی در کودکان

یکی از علائم خود ارضایی در کودکان بلوغ و کنجکاوی در مورد امور جنسی می باشد که اغلب با کمی شرم مطرح می شود. پاسخ به این سوالات اهمیت زیادی داشته و در حقیقت آینده کودک و نگاه او به مسائل جنسی را شکل می دهد و ممکن است باعث ایجاد اختلال هویت جنسی کودک در آینده شود. بنابراین هنگام پاسخ دادن به سوالات آن ها صبر و شکیبایی زیادی داشته باشید.

  • کودکان کنجکاو هستند و همیشه می خواهند یاد بگیرند. یکی از اولین چیزهایی که می خواهند در مورد آن بیاموزند بدنشان است. آن ها در مورد عملکرد هر قسمت از بدن خود کنجکاو هستند و دوست دارند بدانند که چرا بدنشان با والدین، خواهر، برادر جنس مخالف متفاوت است.
  • ما به این امر جنسی فکر می کنیم زیرا از دیدگاه بزرگسالان به این موضوع نگاه می کنیم. برای کودک، این فقط کنجکاوی است. فقط اتفاق می افتد که برخی از چیزهایی که آن ها در موردش کنجکاو هستند عملکرد جنسی دارند. بنابراین هر رفتاری را نباید از علائم خود ارضایی در کودکان دانست.
  • علت مالیدن کودک به زمین نی نی سایت نیز می تواند تلاش کودک برای خودارضایی و تحریک باشد البته خودش این را نمی داند.

این رفتار چه مدت طول می کشد؟

با کشف خودارضایی کودک به ندرت می تواند آن را یکباره کنار بگذارد. کودک شما ممکن است آن را کنار نگذارد همانطور که اغلب اگر چنین باشد با ناتوانی یا بدبختی هایی علاج پذیر مرتبط است. در سن ۵ یا ۶سالگی اکثر کودکان قوه تشخیص و احتیاط را یاد می گیرند و تنها به طور خصوصی مرتکب این کار می شوند. خودارضایی تقریباً در دوره بلوغ  و در واکنش به تغییرات هورمونی نرمال و سائق های جنسی امری همگانی و جهان شمول تلقی می شود.

 مشکلات در آینده

خودارضایی موجب هیچ گونه صدمه فیزیکی یا آسیب به بدن نمی شود. آن مفرط یا غیرنرمال نیست مگر آنکه عمداً در مکان های عمومی و پس از سن ۵یا ۶سالگی دیده شود وبه معنای شهوتی، بی قاعده یا دارای انحراف جنسی بودن کودک شما نیست. فقط اگر بزرگسالان از خودارضایی کودک عصبانی شوند و آن را عملی کثیف یا بد جلوه دهند موجب صدمات هیجانی از قبیل احساس گناه و فوبیای جنسی خواهد شد.

 

علت مالیدن کودک به زمین

علت مالیدن کودک به زمین نی نی سایت چیست؟ مالیدن کودک به زمین یکی از رفتارهای طبیعی کودکان در سنین پایین است. این رفتار معمولاً در کودکان زیر ۳ سال دیده می شود و معمولاً تا سن ۴ سالگی از بین می رود.

علت مالیدن کودک به زمین می تواند متفاوت باشد و به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از دلایل شایع این رفتار عبارتند از:

  • کنجکاوی و شناخت: کودکان در سنین پایین به کشف دنیای اطراف خود علاقه زیادی دارند. مالیدن بدن به زمین یکی از راه های آنها برای شناخت بدن خود و محیط اطراف است.
  • احساس راحتی: مالیدن بدن به زمین می تواند برای کودک احساس آرامش و راحتی ایجاد کند. این رفتار می تواند به کودک کمک کند تا استرس و اضطراب خود را کاهش دهد.
  • جذب توجه: گاهی اوقات کودکان با مالیدن بدن به زمین سعی می کنند توجه والدین یا اطرافیان خود را جلب کنند.
  • اضطراب جدایی: کودکانی که از جدایی از والدین خود می ترسند ممکن است با مالیدن بدن به زمین سعی کنند به والدین خود نزدیک تر شوند.
  • اختلالات رشدی یا عصبی: در برخی موارد، مالیدن بدن به زمین می تواند نشانه ای از یک اختلال رشدی یا عصبی باشد.

 

درمان خود ارضایی کودکان

ترک خودارضایی نی نی ها و کودکان چگونه است؟ کاوش بدن بخشی طبیعی از بزرگ شدن است. در دوران کودکی، کودک شما دویدن، پریدن، پرتاب کردن، نقاشی کردن و هر چیزی را یاد می گرد این کار نیز برای شناخت بدن اوست. برخورد صحیح با خودارضایی کودکان اهمیت زیادی دارد شما باید به کودکتان یاد دهید که چگونه با بدن خود ارتباط برقرار کند.

  1. اهداف واقعی داشته باشید: کنار گذاشتن کامل خودارضایی و  درمان خود ارضایی کودکان به طور کامل غیرممکن است. این واقعیت را بپذیرید که کودک شما آن و لذاتش را فهمیده است. تنها چیزی که شما می توانید آن را کنترل کند، مکان انجام این کار است. چشم پوشی از آن فقط در حمام و اتاق خواب یک کار معقول است.
  2. از خودارضایی در موقع چرت زدن و موقع خواب چشم پوشی کنید: کودک خود را تنها در این لحظات تنها بگذارید و دائماً به او نگاه نکنید، نباید او را از خوابیدن بر روی شکم منع کنید و یا اگر مشاهده کردید که دست هایش را در وسط پاهایش قرار داده او را مورد بازخواست قرار دهید.
  3. حواس کودک را پرت کنید یا او را به خاطر خودارضایی در زمان های دیگر تأدیب کنید.: نخست، سعی کنید حواس کودک خود را به سمت اسباب بازی یا فعالیتی خارجی منحرف کنید. اگر این کار میسر نشد،
  4.  او را تفهیم کنید: می دانم که این حس خوبی است و انجام دادن آن در اتاق یا اتاق خواب بالامانع است اما، آن را در نشیمنگاه و میان خانه یا در حضور افراد دیگری انجام نده.
  5. در زمان ۴یا ۵سالگی کودکان به احساسات افراد دیگر حساس هستند و اینکه باید تنها در خلوت خودارضایی نمایند را درک می کنند. کودکان خردسال ممکن است برای انجام این کار مجبور به رفتن به اتاق خود شوند.
  6. این عمل را با پرستار کودک یا کارکنان مدرسه درمیان بگذارید. برای درمان خودارضایی کودکان نی نی سایت از مراقب یا معلم کودک بخواهید تا به خودارضایی ابتدا با پرت کردن حواس کودک واکنش نشان دهد. اگر این کار میسر نشد آنها باید توجه کودک را با عباراتی مانند بیا من و تو الان اینجا و از کنار هم بودن لذت ببریم و بازی کنیم، جلب کنند.
  7. در مدرسه نیز معلم باید در این مورد صحبت کند تا دانش آموزان از نظر علمی به دلایل رفتار خود آگاه شوند.
  8. تماس جسمی با کودک را بیشتر کنید. برخی از کودکان درصورتی که در آغوش کشیدن و نوازش بیشتری را در روز دریافت کنند کمتر دست به خودارضایی می زنند و حل خودارضایی کودک در آن ها راحت تر رخ می دهد. سعی کنید

۹. اشتباهات متداول: رایج ترین اشتباهی که والدین انجام می دهند تلاش برای رفع کامل خودارضایی است. این کار منجر به ناتوانی می شود که والدین مجبورند از آن غفلت کنند. کودکان نباید به خاطر خوارضایی مورد تنبیه فیزیکی شوند، نه بر سر آنها فریاد زده شود و نه صحبتی از آن گفته شود.

۱۰. خودارضایی را به عنوان کاری بد، کثیف، شریرانه یا غیرشرعی برچسب نزنید و دستان کودک خود را نبندید یا از هرگونه محدودیتی در این مورد خودداری کنید. همه این شیوه ها تنها به مقاومت و احتمالا بعدا به بازداری های جنسی منجر می شوند.

پیشنهاد مشاور: رفتارهای جنسی خطرناک کودکان + ۹پاسخ مناسب والدین

درمان قطعی خود ارضایی

درمان خودارضایی کودکان نی نی سایت به روش های مختلف انجام می شود اما درمان قطعی خود ارضایی به روش های زیر انجام می شود:

بهترین درمان خودارضایی کودکان و نوجوانان لورتا است که بدون هیچ عارضه جانبی در کوتاه ترین مدت این مشکل را برطرف می کند. درمان لورتا دائمی بوده و خودارضایی را برای همیشه درمان می کند. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان این افتخار را دارد که با به روز ترین دستگاه های روز دنیا به صورت تضمینی و بدون عوارض خودارضایی را در کودکان و نوجوانان ریشه کن سازد.

بهترین راه درمان خود ارضایی

  • فعال باشید: فعالیت زیاد باعث می شود که کودک خسته شده و دیگر تمایل و انرژی برای خودارضایی نداشته باشد. ثبت نام در کلاس های ورزشی می تواند در این راه تاثیر بسیار زیادی داشته باشد و در درمان خود ارضایی کودکان نقش زیادی دارد.
  •  احساس شرم نکنید: والدین نباید از مطرح کردن موضوع خودارضایی اجتناب کنند. اگر از موضوع اجتناب کنید، اجازه می دهید احساس گناه و شرم در کودک ایجاد شود، که از بسیاری چیزهای دیگر در زندگی کودک مخرب تر است و تاثیری بسیار شدید  در آینده او به جا می گذارد.
  • فرزند خود را محکوم نکنید: والدین باید سخت تلاش کنند تا از پیام های محکوم کننده خودداری کنند، تنبیه کودک برای خودارضایی یکی دیگر از انواع شرمساری است، همانطور که به او بگویید که خودارضایی زندگی جنسی آینده او را خراب می کند و دلایل علمی آن را توضیح دهید تا کودک درک کند که عمل او چه بازخوردی را در آینده به دنبال دارد، در این شرایط آموزش جنسی کودک اهمیت زیادی دارد.

 

برخورد صحیح با خودارضایی کودکان

  • واضح صحبت کنید: هنگام صحبت از اصطلاحات مناسب استفاده کنید. توضیح دهید که خودارضایی عبارت است از لمس یا حرکت ناحیه تناسلی (آلت تناسلی مردان و کلیتوریس برای زنان) تا حدی که یک احساس فیزیکی به نام برانگیختگی ایجاد می شود.
  • در مورد ضرر های آن صحبت کنید: اگر برخی چیزها با خودارضایی همراه شوند می توانند خطراتی را ایجاد کنند. به عنوان مثال های اصلی به مورد زیر اشاره کنید: خودارضایی به‌عنوان یک فرار عاطفی اجباری یا فراگیر، اگر به مکانیزم مقابله با استرس یا احساسات دشوار تبدیل شود، می‌تواند یک عادت اعتیادآور ایجاد کند.
  • مکالمه را زودتر شروع کنید: برای ترک خودارضایی نی نی سایت شروع گفتگو در زمانی که آن ها کوچکتر هستند، حتی قبل از بلوغ، اغلب آسان تر می باشد. بحث درباره همه چیزهای مربوط به تغییر بدن آن ها بی خطر است، علاوه بر این باعث می شود که کودک بهتر با تغییرات و شرایط جسمانی و روانی خود کنار بیاید.

ایا کودکان هم ارضا میشوند؟

ایا کودکان هم ارضا میشوند نی نی سایت؟ بله، کودکان هم می توانند ارضا شوند. این یک اتفاق طبیعی است که می تواند در هر سنی رخ دهد. کودکان ممکن است از طریق تحریک جنسی، مانند لمس کردن خودشان یا توسط شخص دیگری، ارضا شوند.

ارضا شدن کودکان می تواند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. برخی از کودکان ممکن است به سادگی کنجکاو باشند و در حال کشف بدن خود باشند. برخی دیگر ممکن است از طریق ارضا شدن احساس آرامش کنند. و برخی دیگر ممکن است به دلیل سوء استفاده جنسی ارضا شوند.

اگر متوجه شدید که کودک شما ارضا می شود، مهم است که آرام بمانید و قضاوت نکنید. با کودک خود صحبت کنید و به او توضیح دهید که این یک اتفاق طبیعی است. همچنین مهم است که به کودک خود یادآوری کنید که بدن او متعلق به خودش است و هیچ کس دیگری حق ندارد بدون رضایت او به او دست بزند.

چه زمانی با پزشک تماس بگیرم؟

در صورت مشاهده موارد زیر فوراً تماس بگیرید:

  • کودک شما به طور مستمر در حضور افراد دیگر به این کار ادامه می دهد.
  • فکر می کنید کودک شما توسط شخصی برای این کار تحریک شده است.
  • کودک شما در جهت ارضاشدن از طریق دیگران تلاش می کند.
  • احساس می کنید کودک شما غمگین یا افسرده است.
  • شما انتظار هیچ گونه خودارضایی را از کودک خود را نداشتید.
  • این عمل در ظرف یک ماه بهبود نمی یابد.
  • سؤالات یا نگرانی های دیگری دارید.

منبع : برخورد صحیح با خودارضایی کودکان

اختلالات روانی کودکان ✔️ علائم و نشانه های تخصصی

اختلالات روانی کودکان به تغییراتی جدی در شیوه‌ٔ معمول یادگیری، رفتار یا مدیریت عواطف که باعث پریشانی کودک و مشکلات روزانه می‌شود، توصیف شده است. این اختلالات روانی کودکان می‌توانند بر روابط کودک با خانواده، دوستان و معلمان تأثیر بگذارند و می‌توانند باعث مشکلات تحصیلی، اجتماعی و عاطفی شوند.

اختلالات روانی کودکان

کودکان  تحت تأثیر والدین و اعضای خانواده  و جامعه رفتارهای خاصی را یاد می گیرند. بیشتر بچه ها مسائل رفتاری جزئی مانند لجوج بودن  و بی ادب بودن و یا کمبود توجه را از خود بروز می دهند. اگر این مسائل پیچیده شوند می توانند تبدیل به اختلالات شوند. در اینجا چند اختلال شایع روانی در کودکان آورده شده است: (با کلیک روی اسم هر اختلال می توانید مطالب بیشتر در آن مورد را مطالعه نمایید)

  1. اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD): کودکان مبتلا به ADHD سه ویژگی های اصلی دارند: بی توجهی، تکانش گری و بیش فعالی. آن ها همچنین می توانند بی قرار، پرخاش گر و تحریک پذیر باشند.
  2. افسردگی و اختلال دوقطبی: کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی تمایل به نوسانات خلقی ناگهانی، دوره های طولانی از بیش فعالی و به دنبال آن بی حالی، بداخلاقی، سرخوردگی و رفتار تهاجمی دارند.
  3. اختلال اضطراب: کودکان مبتلا به اختلال اضطراب تمایل به نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز دارند. حتی بی اهمیت ترین مسائل باعث بی خوابی شبانه آن ها می شود.
  4. سندرم اسپرگر: این سندرم فرم خفیفی از اوتیسم است. علائم این بیماری شامل عدم توانایی در مهارت های اجتماعی، دوست نداشتن تغییر در محیط آشنا و زندگی روزمره، نداشتن تماس چشمی، حرکات و حالات صورت غیر معمول، نداشتن همدلی و مهارت های حرکتی.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی کودکان دبستانی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

 

۵. ناتوانی در یادگیری: این یک اختلال روانی است که یادگیری را برای کودک به یک چالش تبدیل می کند. علائم این بیماری شامل ناتوانی در توجه، حافظه ضعیف، هماهنگی ضعیف، عدم توانایی در دنبال کردن دستورالعمل ها و یا راهنمایی ها و عدم سازمان یافتگی است.

۶. اختلال سلوک: کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است به رفتار هایی مانند قلدری برای دیگران، منزوی بودن در موقعیت های اجتماعی، از بین بردن اموال و یا صدمه زدن به حیوانات از عمد، دروغ و یا حتی سرقت تمایل داشته باشند.

۷. اختلال در خوردن: کودکان مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری تمایل به عادات غیر طبیعی در مورد غذا خوردن دارند. این اختلالات معمولا در نتیجه تفکر وسواسی در مورد افزایش وزن و ظاهر فیزیکی می باشد. علائم این اختلال شامل ناتوانی در خوردن چیز های مختلف، استفراغ و شراب خواری باشد.

۸. اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی در کودکان به اندازه بزرگسالان رایج نیست. علائم این اختلال روانی دوری گزینی اجتماعی، بی خوابی، فقدان انگیزه، افت در مدرسه، افسردگی، فراموشی و رفتار عجیب و غریب می باشد.

اگر فکر می کنید که فرزند تان علائم هر یک از اختلالات ذکر شده در موارد بالا را بروز می دهد، بلافاصله  با یک  پزشک متخصص مشورت کنید.

شایع ترین اختلالات کودکان

سایر اختلالات شایع کودکان عبارتند از:

  • اختلال یادگیری
  • اختلالات خوردن
  • اختلالات خواب
  • اختلالات تکاملی
  • اختلالات روانی

علل اختلالات کودکان می تواند شامل عوامل ژنتیکی، محیطی و ترکیبی از این دو باشد. تشخیص و درمان اختلالات کودکان به عهده متخصصان بهداشت روان است.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی کودکان دبستانی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

بیماری های روانی شایع در کودکان

انواع اختلالات روانی در کودکان شامل موارد زیر است:

  • اختلالات اضطرابی: اختلالات اضطرابی شایع‌ترین نوع اختلالات روانی در کودکان هستند. این اختلالات با احساس ترس، نگرانی یا اضطراب شدید و مداوم مشخص می‌شوند. انواع مختلف اختلالات اضطرابی در کودکان عبارتند از:
  1. اختلال اضطراب اجتماعی (SAD): کودکان مبتلا به این اختلال از موقعیت‌های اجتماعی مانند صحبت در جمع، معرفی کردن خود یا شرکت در مهمانی‌ها می‌ترسند.
  2. اختلال اضطراب فراگیر (GAD): کودکان مبتلا به این اختلال نگرانی‌های مکرر و غیرمنطقی در مورد موضوعات مختلف دارند.
  3. اختلال وسواس فکری-عملی (OCD): کودکان مبتلا به این اختلال دچار افکار و اعمال تکراری و اجباری هستند.
  4. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): این اختلال در کودکانی که تجربه‌ی یک رویداد آسیب‌زا مانند آزار جنسی، سوء استفاده یا سانحه‌ی طبیعی داشته‌اند، دیده می‌شود.

 

  • اختلالات رفتاری: اختلالات رفتاری با رفتارهای پرخاشگرانه، نافرمانی یا ضداجتماعی مشخص می‌شوند. انواع مختلف اختلالات رفتاری در کودکان عبارتند از:
  1. اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه (ODD): کودکان مبتلا به این اختلال از پیروی از قوانین و دستورات والدین یا معلمان خودداری می‌کنند.
  2. اختلال سلوک (CD): کودکان مبتلا به این اختلال رفتارهای پرخاشگرانه، تخریبی یا ضداجتماعی دارند.
  3. اختلال یادگیری اجتماعی-عاطفی (SLED): این اختلال در کودکانی دیده می‌شود که در مهارت‌های اجتماعی و عاطفی خود مشکل دارند.
  • اختلالات خلقی: اختلالات خلقی با احساسات غم، ناامیدی یا عصبانیت شدید مشخص می‌شوند. انواع مختلف اختلالات خلقی در کودکان عبارتند از:
  1. اختلال افسردگی اساسی (MDD): کودکان مبتلا به این اختلال احساس غم، ناامیدی یا بی‌حوصلگی شدید دارند.
  2. اختلال دوقطبی (BD): این اختلال با تغییرات شدید خلقی از افسردگی به شیدایی مشخص می‌شود.
  3. اختلال خلقی فصلی (SAD): این اختلال با تغییرات خلقی در طول سال مشخص می‌شود.
  • اختلالات یادگیری: اختلالات یادگیری مشکلاتی در یادگیری مهارت‌های تحصیلی هستند. انواع مختلف اختلالات یادگیری در کودکان عبارتند از:
  1. اختلال خواندن (LD): این اختلال با مشکلات در خواندن و درک مطلب مشخص می‌شود.
  2. اختلال ریاضی (MD): این اختلال با مشکلات در یادگیری ریاضیات مشخص می‌شود.
  3. اختلال نوشتن (DD): این اختلال با مشکلات در نوشتن و املا مشخص می‌شود.
  • اختلالات دیگر: انواع دیگر اختلالات روانی که ممکن است در کودکان دیده شوند عبارتند از:
  1. اختلال طیف اوتیسم (ASD): این اختلال با مشکلات در ارتباط اجتماعی، رفتارهای تکراری و محدود و مشکلات شناختی مشخص می‌شود.
  2. اختلالات خوردن: این اختلالات با مشکلات در خوردن و وزن مشخص می‌شوند.
  3. اختلالات خواب: این اختلالات با مشکلات در خوابیدن یا بیدار ماندن مشخص می‌شوند.
  4. اختلالات مصرف مواد: این اختلالات با مصرف مواد مخدر یا الکل مشخص می‌شوند.

 

علل اختلالات روانی کودکان

روانشناسان کودک با دو نظریه اصلی سر و کار دارند

  • رشد در کودکان درونی است و تغییر ذاتی است (طبیعت)
  • رشد کودکان بستگی به محیط خارجی آن ها دارد (پرورش)

کارشناسان،  رشد در کودکان را در مورد زمینه های مختلفی از جمله موارد زیر مطالعه کرده اند:

  • زمینه اجتماعی: چگونه روابط با پدر و مادر، خواهر و برادر، دوستان، معلمان، و دیگران  بر توسعه  کودک اثری قابل توجه می گذارد.
  • زمینه های فرهنگی: چگونه عوامل فرهنگی مانند سنت ها، ارزش های از پیش تعیین شده ودستورالعمل های زندگی  بر رشد و توسعه کودک تاثیر می گذارد.
  • زمینه های اجتماعی و اقتصادی: چگونه موقعیت اجتماعی، سطح خانواده، شیوه زندگی و در دسترس بودن (و یا عدم) منابع مالی می تواند بر رشد کودک تاثیر بگذارد.

عوامل ژنتیکی می‌توانند خطر ابتلا به اختلالات روانی خاص را افزایش دهند. عوامل محیطی مانند سوء استفاده، غفلت و آسیب‌های دوران کودکی نیز می‌توانند خطر ابتلا به اختلالات روانی را افزایش دهند. عوامل روانی اجتماعی مانند مشکلات خانوادگی، مشکلات مدرسه و روابط اجتماعی ضعیف نیز می‌توانند خطر ابتلا به اختلالات روانی را افزایش دهند.

علائم بیماری اعصاب در کودکان

بیماری‌های اعصاب در کودکان می‌توانند طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد کنند. برخی از علائم شایع عبارتند از:

  • مشکلات در یادگیری و حافظه
  • مشکلات در مهارت‌های حرکتی
  • ناتوانی در کنترل مثانه و روده
  • ناتوانی در تکلم و زبان
  • مشکل در توجه و تمرکز
  • مشکل در رفتار
  • مشکل در عواطف

علائم اختلالات روانی کودکان می‌تواند با افزایش سن تغییر کند. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به فلج مغزی ممکن است در ابتدا فقط مشکلات حرکتی خفیفی داشته باشد، اما با گذشت زمان، مشکلات گفتاری و یادگیری نیز در او ظاهر شود.

در برخی موارد، اختلالات روانی کودکان ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. این امر تشخیص بیماری را دشوار می‌کند.

اگر کودک شما علائمی از بیماری‌های اعصاب را نشان می‌دهد، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند کودک شما را معاینه کند و آزمایش‌های لازم را برای تشخیص بیماری تجویز کند.

در ادامه به بررسی برخی از شایع‌ترین بیماری‌های اعصاب در کودکان می‌پردازیم:

  • فلج مغزی (CP): فلج مغزی یک اختلال حرکتی است که در اثر آسیب به مغز در دوران بارداری، زایمان یا اوایل دوران کودکی ایجاد می‌شود. علائم فلج مغزی می‌تواند خفیف تا شدید باشد و شامل مشکلات حرکتی، گفتاری، یادگیری و رفتاری می‌شود.
  • اوتیسم (ASD): اوتیسم یک اختلال رشدی است که با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی، رفتارهای تکراری و محدود و مشکلات حسی مشخص می‌شود. علائم اوتیسم می‌تواند خفیف تا شدید باشد و می‌تواند تأثیر زیادی بر زندگی کودک بگذارد.
  • اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD): ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که با علائمی مانند بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری مشخص می‌شود. علائم ADHD می‌تواند تأثیر زیادی بر زندگی کودک بگذارد و منجر به مشکلات تحصیلی، شغلی و روابط اجتماعی شود.
  • اختلالات یادگیری: اختلالات یادگیری گروهی از اختلالات هستند که باعث مشکلات یادگیری در کودکان می‌شوند. اختلالات یادگیری می‌توانند بر توانایی کودک در یادگیری خواندن، نوشتن یا ریاضی تأثیر بگذارند.
  • اختلالات تکاملی: اختلالات تکاملی گروهی از اختلالات روانی کودکان هستند که باعث مشکلات رشدی در کودکان می‌شوند. اختلالات تکاملی می‌توانند بر توانایی کودک در حرکت، صحبت، یادگیری یا رفتار تأثیر بگذارند.

درمان بیماری‌های اعصاب در کودکان به نوع بیماری و شدت علائم بستگی دارد. برخی از بیماری‌های اعصاب قابل درمان نیستند، اما می‌توان با درمان‌های حمایتی، کیفیت زندگی کودک را بهبود بخشید.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی کودکان دبستانی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

بیماری های روانی که ریشه در کودکی دارند

بسیاری از بیماری های روانی ریشه در کودکی دارند. این بدان معناست که تجربیات دوران کودکی می تواند بر سلامت روان فرد در بزرگسالی تأثیر بگذارد. برخی از اختلالات روانی کودکان عبارتند از:

  • اختلال اضطرابی
  • اختلالات خلقی
  • اختلالات شخصیتی
  • اختلالات خوردن
  • اختلالات اعتیاد

منبع : اختلالات روانی کودکان ✔️ علائم و نشانه های تخصصی

روانشناسی کودکان دبستانی ✔️ نکاتی که نمی دانید

روانشناسی کودکان دبستانی شامل درک رشد جسمی، عاطفی، اجتماعی و شناختی کودکان در این سنین است. کودکان دبستانی از سنین ۵ تا ۱۲ سال هستند و در این دوره تغییرات زیادی را تجربه می کنند.

کودکان دبستانی در دوره‌ای از رشد و تحول قرار دارند که تغییرات زیادی در آنها رخ می‌دهد. این تغییرات شامل رشد جسمی، شناختی، عاطفی و اجتماعی است. درک این تغییرات برای والدین و معلمان ضروری است تا بتوانند به بهترین شکل از کودکان خود مراقبت کنند.

اهمیت روانشناسی کودکان دبستانی

روانشناسی کودکان دبستانی به مطالعه رشد و توسعه کودکان در سن مدرسه می پردازد. این شامل درک نحوه یادگیری، رشد و تعامل کودکان دبستانی با جهان اطرافشان است.

درک روانشناسی کودکان دبستانی برای والدین، معلمان و سایر متخصصان مراقبت از کودکان مهم است. این می تواند به آنها کمک کند تا نیازهای کودکان در این دوره مهم از رشد را درک کنند و حمایت و راهنمایی مناسب را ارائه دهند.

در اینجا چند دلیل مهم برای اهمیت روانشناسی کودکان دبستانی آورده شده است:

  1. برای کمک به کودکان در یادگیری و رشد: کودکان دبستانی در حال یادگیری و رشد سریع در بسیاری از زمینه ها هستند. روانشناسی کودکان دبستانی می تواند به والدین و معلمان کمک کند تا نحوه یادگیری کودکان را درک کنند و فعالیت هایی را برای حمایت از رشد آنها طراحی کنند.
  2. برای کمک به کودکان در مقابله با چالش ها: کودکان دبستانی اغلب با چالش هایی مانند شروع مدرسه، روابط اجتماعی و سازگاری با تغییرات روبرو می شوند. روانشناسی کودکان دبستانی می تواند به والدین و معلمان کمک کند تا کودکان را در مقابله با این چالش ها یاری دهند.
  3. برای ایجاد محیط های حمایتی برای کودکان: محیط هایی که کودکان در آن رشد می کنند بر رشد و توسعه آنها تأثیر می گذارد. روانشناسی کودکان دبستانی می تواند به والدین، معلمان و سایر متخصصان مراقبت از کودکان کمک کند تا محیط های حمایتی برای کودکان ایجاد کنند که به رشد و یادگیری آنها کمک کند.

 

روانشناسی کودکان دبستانی یک زمینه پیچیده و در حال رشد است. با درک بهتر نحوه رشد و توسعه کودکان دبستانی، می توانیم از آنها حمایت کنیم تا به پتانسیل کامل خود برسند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین متخصصین روانشناسی کودک و نوجوان در زمینه های مختلفی از جمله اختلالات یادگیری، اختلالات رفتاری و مشکلات عاطفی کودکان دبستانی به شما کمک می کند تا سلامت روان و آینده کودک خود را تضمین کنید. برای اطلاعات بیش تر در زمینه روانشناس کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

رشد کودک دبستانی

رشد کودک دبستانی یک دوره مهم در زندگی هر کودک است. در این دوره، کودکان مهارت های جدیدی را در زمینه های مختلف یاد می گیرند و شخصیت خود را شکل می دهند.

  • رشد جسمی: در روانشناسی کودکان دبستانی، کودکان به سرعت رشد می کنند. قد و وزن آنها افزایش می یابد و استخوان ها و ماهیچه های آنها قوی تر می شود. کودکان در این دوره به فعالیت بدنی زیادی نیاز دارند.
  • رشد شناختی: در دوره دبستان، کودکان مهارت های شناختی خود را به سرعت توسعه می دهند. آنها یاد می گیرند که فکر کنند، حل مسئله کنند و استدلال کنند. کودکان در این دوره به آموزش و یادگیری علاقه زیادی دارند.
  • رشد اجتماعی: در روانشناسی کودکان دبستانی، کودکان مهارت های اجتماعی خود را نیز توسعه می دهند. آنها یاد می گیرند که با دیگران ارتباط برقرار کنند، همکاری کنند و با دیگران تعامل داشته باشند. کودکان در این دوره به دوستی و روابط اجتماعی اهمیت زیادی می دهند.
  • رشد عاطفی: در دوره دبستان، کودکان عاطفه خود را بهتر درک می کنند. آنها یاد می گیرند که چگونه احساسات خود را مدیریت کنند و با چالش های عاطفی کنار بیایند. کودکان در این دوره ممکن است احساسات مختلفی مانند غم، شادی، عصبانیت و ترس را تجربه کنند.

چالش های رایج کودکان دبستانی

کودکان دبستانی ممکن است با طیف وسیعی از چالش ها مواجه شوند، از جمله:

  • سازگاری با مدرسه: ورود به مدرسه می تواند یک تجربه چالش برانگیز برای کودکان باشد. آنها ممکن است با نیاز به سازگاری با یک محیط جدید، قوانین جدید و انتظارات جدید دست و پنجه نرم کنند.
  • رشد استقلال: کودکان دبستانی در حال توسعه استقلال خود هستند و ممکن است شروع به چالش کشیدن والدین خود کنند. آنها ممکن است بخواهند بیشتر کنترل زندگی خود را داشته باشند و ممکن است تمایل داشته باشند که همه چیز را به روش خود انجام دهند.
  • روابط اجتماعی: کودکان دبستانی شروع به ایجاد روابط اجتماعی پیچیده با همسالان خود می کنند. آنها ممکن است با مشکلاتی مانند دوستیابی، کنار آمدن با اختلافات و کنار آمدن با از دست دادن دوستی روبرو شوند.
  • تحصیلات: کودکان دبستانی شروع به یادگیری مفاهیم پیچیده مانند خواندن، نوشتن و ریاضی می کنند. آنها ممکن است با مشکلاتی مانند تلاش برای یادگیری مفاهیم جدید، حفظ انگیزه و کنار آمدن با شکست روبرو شوند.

راهکارهایی برای کمک به کودکان دبستانی

والدین و معلمان می توانند با ارائه حمایت و راهنمایی به کودکان دبستانی در کمک به آنها برای غلبه بر چالش ها و رسیدن به پتانسیل کامل خود کمک کنند. در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان دبستانی آورده شده است:

  • درک کنید که کودکان دبستانی در حال رشد و تغییر هستند. انتظارات خود را واقع بینانه نگه دارید و به آنها زمان و فضای لازم برای یادگیری و رشد بدهید.
  • به آنها کمک کنید تا مهارت های خود را توسعه دهند. از فرصت هایی برای تمرین مهارت های جدید استفاده کنید و به آنها بازخورد مثبت و سازنده ارائه دهید.
  • به آنها کمک کنید تا روابط اجتماعی خود را توسعه دهند. به آنها یاد بدهید چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند و با اختلافات کنار بیایند.
  • از آنها حمایت کنید. به آنها اطمینان دهید که شما آنها را دوست دارید و از آنها حمایت می کنید، حتی زمانی که اشتباه می کنند.

 

با ارائه حمایت و راهنمایی به کودکان دبستانی، می توانید به آنها کمک کنید تا این دوره رشد و تغییر را به طور موفقیت آمیز پشت سر بگذارند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان برترین مرکز مشاوره و روانشناسی معتبر در تهران است که خدمات متنوعی را در زمینه روانشناسی کودک و نوجوان ارائه می دهد. این مرکز با بهره گیری از کادری مجرب و متخصص، می تواند به والدین و کودکان در حل مشکلات و چالش های مختلف کمک کند. برای مشاوره کودک ابتدایی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

روانشناسی کودکان پرخاشگر

پرخاشگری در کودکان یکی از مشکلات رفتاری شایع است که می‌تواند تأثیر منفی بر روابط کودک با دیگران، عملکرد تحصیلی و سلامت روان او داشته باشد. پرخاشگری در کودکان به رفتارهایی گفته می‌شود که با قصد آسیب رساندن به دیگران یا اموال آنها انجام می‌شود. این رفتارها می‌تواند شامل ضرب و شتم، کتک زدن، گاز گرفتن، هل دادن، پرتاب اشیا، فحاشی، تهدید و تخریب اموال باشد.

پرخاشگری در کودکان را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد:

  • پرخاشگری فیزیکی: پرخاشگری فیزیکی به رفتارهایی گفته می‌شود که با قصد آسیب رساندن به دیگران از طریق تماس فیزیکی انجام می‌شود.
  • پرخاشگری کلامی: پرخاشگری کلامی به رفتارهایی گفته می‌شود که با قصد آسیب رساندن به دیگران از طریق کلمات و جملات انجام می‌شود.

 

ویژگی های روانشناختی کودکان ابتدایی

در این دوره، کودکان توانایی‌های شناختی خود را به طور چشمگیری توسعه می‌دهند. آنها شروع به تفکر منطقی‌تر می‌کنند و می‌توانند مفاهیم انتزاعی را درک کنند. همچنین، توانایی حل مسئله و استدلال آنها بهبود می‌یابد.

برخی از ویژگی‌های شناختی کودکان ابتدایی عبارتند از:

  • تفکر عینی‌گرا: کودکان در این سن، تفکرشان بیشتر بر پایه‌ی واقعیت‌های عینی استوار است. آنها به راحتی می‌توانند بین واقعیت و خیال تمایز قائل شوند.
  • تفکر قیاسی: کودکان در این سن، می‌توانند از یک یا چند مورد خاص، به یک نتیجه‌ی کلی دست یابند.
  • تفکر انتزاعی: کودکان در این سن، می‌توانند مفاهیم انتزاعی مانند عدالت، دوستی و عشق را درک کنند.
  • توانایی حل مسئله: کودکان در این سن، می‌توانند مسائل ساده را به تنهایی حل کنند.

برخی از ویژگی‌های اجتماعی کودکان ابتدایی عبارتند از:

  • تمایل به پیروی از قوانین: کودکان در این سن، شروع به پیروی از قوانین و مقررات اجتماعی می‌کنند.
  • تمایل به همکاری: کودکان در این سن، شروع به همکاری با دیگران می‌کنند.
  • تمایل به کمک به دیگران: کودکان در این سن، شروع به کمک به دیگران می‌کنند.
  • تمایل به دوستی: کودکان در این سن، شروع به برقراری روابط دوستانه با دیگران می‌کنند.

روانشناسی کودک ۷ ساله

کودکان ۷ ساله معمولاً ویژگی‌های رفتاری زیر را نشان می‌دهند:

  • کنجکاوی و علاقه به یادگیری
  • استقلال طلبی
  • تمایل به برقراری ارتباط با همسالان
  • احساسات شدید و نوسانی

کودک ۷ ساله در مرحله‌ای از رشد خود قرار دارد که به آن «سن مدرسه» گفته می‌شود. در این سن، کودک به مدرسه می‌رود و با دنیای جدیدی آشنا می‌شود. این امر باعث می‌شود که کودک تغییرات زیادی در زمینه‌های مختلف رشد خود داشته باشد.

  • رشد شناختی: کودک ۷ ساله در زمینه شناختی، پیشرفت‌های زیادی می‌کند. او می‌تواند مفاهیم پیچیده‌تری را درک کند و به سوالات پیچیده‌تر پاسخ دهد. همچنین، توانایی استدلال و حل مسئله در او افزایش می‌یابد.
  • رشد زبانی: کودک ۷ ساله در زمینه زبانی، مهارت‌های خود را تقویت می‌کند. او می‌تواند جملات پیچیده‌تری بسازد و از کلمات جدید استفاده کند. همچنین، توانایی درک و استفاده از مفاهیم انتزاعی در او افزایش می‌یابد.
  • رشد اجتماعی: کودک ۷ ساله در زمینه اجتماعی، به استقلال بیشتری دست می‌یابد. او می‌تواند کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و نیاز کمتری به کمک والدین دارد. همچنین، علاقه‌مندی بیشتری به برقراری ارتباط با همسالان خود پیدا می‌کند.
  • رشد عاطفی: کودک ۷ ساله در زمینه عاطفی، تغییرات زیادی را تجربه می‌کند. او در حال یادگیری کنترل هیجانات خود است و ممکن است در برخی مواقع دچار احساسات شدیدی مانند خشم، ترس یا غم شود. همچنین، در حال توسعه احساسات پیچیده‌تری مانند حسادت، حسادت و غرور است.

نتیجه‌گیری

کودکان دبستانی در دوره‌ای از رشد و تحول قرار دارند که تغییرات زیادی در آنها رخ می‌دهد. درک این تغییرات برای والدین و معلمان ضروری است تا بتوانند به بهترین شکل از کودکان خود مراقبت کنند.

منبع : روانشناسی کودکان دبستانی ✔️ نکاتی که نمی دانید

۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی

بازی درمانی کودکان خجالتی یک روش موثر برای کمک به کودکان خجالتی است. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات خود را بیان کنند، مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند.

خجالت یک احساس طبیعی در انسان است که به ویژه در کودکان شایع است. با این حال، اگر خجالت بیش از حد باشد، می تواند برای کودکان مشکل ساز شود و بر روابط آنها با دیگران و اعتماد به نفس آنها تأثیر بگذارد.

راههای اجتماعی شدن کودک

در اینجا چند راهکار علاوه بر بازی درمانی کودکان خجالتی برای کمک به اجتماعی شدن کودکان آورده شده است:

  • با کودک خود صحبت کنید. از همان سنین پایین، با کودک خود صحبت کنید و به او گوش دهید. این به او کمک می‌کند تا مهارت‌های زبانی و ارتباطی خود را توسعه دهد.
  • با کودک خود بازی کنید. بازی یکی از بهترین راه‌ها برای کودکان برای یادگیری نحوه ارتباط با دیگران است. با کودک خود بازی‌های گروهی یا مشارکتی انجام دهید.
  • کودک خود را در معرض افراد مختلف قرار دهید. کودک خود را با افراد مختلف از سنین پایین آشنا کنید. این به او کمک می‌کند تا یاد بگیرد که چگونه با افراد مختلف ارتباط برقرار کند و با آنها کنار بیاید.
  • رفتارهای اجتماعی مثبت را در کودک خود تقویت کنید. وقتی کودک شما رفتاری اجتماعی مثبت انجام می‌دهد، آن را تحسین کنید. این به او کمک می‌کند تا بداند که رفتارهای اجتماعی مورد قبول هستند.
  • الگوی خوبی برای کودک خود باشید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. اگر می‌خواهید کودک شما اجتماعی باشد، خودتان نیز اجتماعی باشید.

کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای بازی درمانی کودکان خجالتی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

پیشنهاد مشاور: قصه درمانی برای کودکان خجالتی

 

علت کمرویی کودکان

علت کمرویی کودکان ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

  • عوامل ژنتیکی: حدود ۵۰ درصد از کمرویی کودکان به عوامل ژنتیکی نسبت داده می‌شود. نوزادانی که از نظر عاطفی حساس هستند و به راحتی مرعوب می‌شوند، به احتمال زیاد کودکان خجالتی خواهند بود. این حساسیت ممکن است ناشی از تفاوت‌های بیولوژیکی در مغز باشد.
  • عوامل محیطی: کودکانی که در محیطی حمایتی و امن رشد می‌کنند، کمتر احتمال دارد که خجالتی شوند. در مقابل، کودکانی که در معرض تجارب منفی مانند طرد شدن یا خشونت قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که کمروی شوند.
  • سبک فرزندپروری: سبک فرزندپروری والدین نیز می‌تواند بر کمرویی کودکان تأثیر بگذارد. والدینی که انتظارات بالایی از کودکان خود دارند و به آنها فشار می‌آورند که در موقعیت‌های اجتماعی موفق شوند، ممکن است باعث افزایش کمرویی در فرزندان خود شوند. در مقابل، والدینی که به کودکان خود اجازه می‌دهند تا به آرامی و با ثبات در موقعیت‌های اجتماعی قرار گیرند، ممکن است به کاهش کمرویی آنها کمک کنند.
  • تجارب مدرسه: تجارب مدرسه نیز می‌توانند بر کمرویی کودکان تأثیر بگذارند. کودکانی که در مدرسه احساس راحتی نمی‌کنند یا توسط همسالان خود مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که کمروی شوند.

بازی درمانی کودکان خجالتی

در اینجا ۱۱ ده بازی برای کودکان خجالتی آورده شده است:

۱. بازی دو نفر را پیدا کن که

این بازی درمانی کودکان خجالتی کمک می کند تا با یکدیگر آشنا شوند و مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند. برای بازی، کودکان به دو گروه تقسیم می شوند و هر گروه یک صف می شود. سپس، یک نفر از هر گروه انتخاب می شود تا ویژگی ای را که همه افراد در آن صف با آن مطابقت دارند، بیان کند. به عنوان مثال، یک نفر ممکن است بگوید: “همه افرادی که موهای قهوه ای دارند، یک قدم جلوتر بیایند.”

۲. بازی دو حقیقت و یک دروغ

این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند. برای بازی، هر کودک سه جمله در مورد خود بیان می کند، دو جمله حقیقت و یک جمله دروغ. سایر بازیکنان باید حدس بزنند که کدام جمله دروغ است.

۳. بازی داستان گفتن گروهی

این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. برای بازی، کودکان در یک دایره می نشینند و داستانی را به صورت گروهی می گویند. هر کودک یک جمله را اضافه می کند تا داستان را ادامه دهد.

۴. بازی توپ

این بازی به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، کودکان در یک دایره می نشینند و یک توپ را بین خود رد و بدل می کنند. هر بار که کسی توپ را دریافت می کند، باید یک سوال یا یک جمله را به بازیکن بعدی بگوید.

کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت و بازی درمانی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

۵. بازی مکعب های شخصی

این بازی به کودکان کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری در بیان خود داشته باشند و مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. برای بازی، هر کودک یک مکعب سه بعدی را با تصاویر یا نمادهای شخصی خود تزئین می کند. سپس، کودکان مکعب های خود را به هم می زنند و مکعب های یکدیگر را انتخاب می کنند. آنها باید حدس بزنند که مکعب متعلق به کدام کودک است.

۶. بازی نقش آفرینی

بازی های نقش آفرینی به کودکان کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، کودکان در نقش شخصیت های مختلف بازی می کنند. این شخصیت ها می توانند واقعی یا تخیلی باشند.

 

۷. بازی پانتومیم

بازی پانتومیم به کودکان کمک می کند تا مهارت های ارتباطی خود را توسعه دهند و احساس راحتی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. برای بازی، یک نفر یک کلمه یا عبارت را انتخاب می کند و سایر بازیکنان باید آن را حدس بزنند. بازیکنان فقط می توانند از حرکات بدن خود برای برقراری ارتباط استفاده کنند.

۸. بازی تئاتر درمانی

تئاتر درمانی یک نوع بازی درمانی است که از عناصر تئاتر برای کمک به کودکان در بیان احساسات خود، توسعه مهارت های اجتماعی و بهبود اعتماد به نفس استفاده می کند. تئاتر درمانی می تواند شامل بازی نقش آفرینی، پانتومیم، نمایشنامه نویسی و سایر فعالیت های مرتبط با تئاتر باشد.

۹. بازی شن درمانی

شن درمانی یک نوع بازی درمانی است که از شن برای کمک به کودکان در بیان احساسات خود، توسعه مهارت های حرکتی ظریف و بهبود اعتماد به نفس استفاده می کند. در شن درمانی، کودکان از شن برای ساختن شکل ها، طرح ها و داستان ها استفاده می کنند.

۱۰. بازی هنر درمانی

هنر درمانی یک نوع بازی درمانی است که از هنر برای کمک به کودکان در بیان احساسات خود، توسعه مهارت های حرکتی ظریف و بهبود اعتماد به نفس استفاده می کند. در هنر درمانی، کودکان از مواد هنری مانند رنگ، مداد رنگی، خمیر بازی و سایر مواد برای ایجاد آثار استفاده می شود.

 

۱۱. بازی‌های تخیلی

بازی‌های تخیلی به کودکان کمک می‌کند تا از دنیای واقعی دور شوند و ذهن خود را آزاد کنند. برخی از بازی‌های تخیلی مناسب برای کودکان خجالتی عبارتند از:

  • بازی با عروسک
  • بازی با ماشین‌های اسباب‌بازی
  • بازی با توپ
  • بازی با شن و ماسه

هنر درمانی

هنر درمانی نیز در کنار بازی درمانی کودکان خجالتی می تواند موثر باشد. مشاهده بعضی از برنامه های نمایشی (برنامه های سینمایی و تلویزیونی، تئاتر، نمایش عروسکی و …) که در آن کودک یا نوجوان کمرو نقش اصلی را عهده دار است و با تغییر نگرش و تقویت اراده و خودباوری مثبت به تدریج در در گروهها و عرصه های مختلف اجتماعی نقشی فعال پیدا می کند

و بعضا رهبری گروه را نیز بر عهده می گیرد می تواند در ذهن کودکان تماشاگر کمرو بسیار مؤثر واقع شود و در درمان کمرویی ایشان مفید باشد چراکه کودکان کمرو با قهرمان نمایش همانند سازی نموده و تلاش می کنند که مثل او باشند، همچنین تشویق کودک یا نوجوان کمرو برای شرکت در برنامه های نمایشی در مدارس و ایفای نقش های مؤثر به نحوی که فشار روانی چندانی متوجه او نباشد روش مناسبی برای کاهش اضطراب اجتماعی و درمان کمرویی خواهد بود[۱].

چه ورزشی برای کودکان خجالتی مناسب است

هنگام انتخاب ورزش برای کودکان خجالتی، مهم است که ورزشی را انتخاب کنید که به آنها اجازه دهد در آن راحت باشند و از آن لذت ببرند. برخی از ورزش های مناسب برای کودکان خجالتی عبارتند از:

  • ورزش های انفرادی: ورزش های انفرادی مانند دویدن، شنا، یا یوگا به کودکان خجالتی این امکان را می دهد تا در محیطی راحت و بدون فشار اجتماعی ورزش کنند.
  • ورزش های گروهی کم تهاجمی: ورزش های گروهی کم تهاجمی مانند والیبال، بسکتبال، یا تنیس به کودکان خجالتی این امکان را می دهد تا در یک تیم شرکت کنند و با دیگران تعامل داشته باشند، اما بدون اینکه احساس فشار زیادی کنند.
  • ورزش های طبیعت محور: ورزش های طبیعت محور مانند کوهنوردی، دوچرخه سواری، یا اسکی به کودکان خجالتی این امکان را می دهد تا در فضای باز باشند و از طبیعت لذت ببرند.

کودکان خجالتی در پیش دبستانی

در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان خجالتی در پیش دبستانی آورده شده است:

  • به کودک خود اطمینان دهید که او تنها نیست. به او بگویید که بسیاری از کودکان در مقطعی از زندگی خود خجالتی هستند.
  • به کودک خود کمک کنید تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهد. به او نشان دهید که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند و چگونه در فعالیت های گروهی شرکت کند.
  • از کودک خود انتظار نداشته باشید که فوراً تغییر کند. خجالتی بودن یک فرآیند است و به زمان و حمایت نیاز دارد.

کودکان خجالتی اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در ارتباط با دیگران داشته باشند. درمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت و بازی درمانی با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

در اینجا چند نمونه از کارهای خاص وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به کودک خود کمک کنید:

  • با معلم فرزند خود صحبت کنید. معلم فرزند شما می تواند به شما کمک کند تا بفهمید چگونه به او در کلاس کمک کنید.
  • کودک خود را در فعالیت های اجتماعی قرار دهید. این به او کمک می کند تا با افراد جدید آشنا شود و مهارت های اجتماعی خود را توسعه دهد.
  • از کودک خود تعریف و تمجید کنید. این به او کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهد.
  • صبر داشته باشید. خجالتی بودن یک فرآیند است و به زمان و حمایت نیاز دارد.

 

نتیجه گیری

یکی از شیوه های درمانی که می تواند موجب کاهش نشانه های کمرویی و گوشه گیری اجتماعی و در نتیجه کاهش تأثیرات منفی آن بر زندگی کودک شود، بازی درمانی است. بازی درمانگران، اهداف بازی را به صورت رشد خود، پختگی و رشد ارتباط دسته بندی کرده اند. در زمینه رشد، خود کودکان از بازی برای بیان احساسات و افکار، کشف علایق و کسب احساس کنترل بر روی محیط استفاده می کنند. در مورد فرایند پختگی یا رسش، بازی می تواند به منظور رشد و توسعه مهارت های حرکتی، شناختی، زبانی و حل مسأله به کار برده شود که فرصت آگاهی یافتن از محیط خود را به کودک می دهد.

بازی درمانی کودکان خجالتی با دیگران و بازی با وسایل بازی متنوع می تواند مهارت های اجتماعی کودکان و توانایی آن ها را در همکاری و همدلی کردن با دیگران افزایش دهد . هدف اولیه بازی درمانی شناختی-رفتاری نیز شناسایی و تغییر افکار ناسازگار مرتبط با رفتارها و مشکلات هیجانی کودک است. از نظر این رویکرد، شناخت نقش مهمی در استرس هایی که افراد تجربه می کنند دارد. مفهوم شناخت در این رویکرد به سه شیوه ب

به کار رفته است که عبارتند از: رویدادهای شناختی، فرایندهای شناختی و ساختارهای شناختی.

منبع : ۱۱ بازی درمانی کودکان خجالتی

سریع ترین درمان بیش فعالی ✔️ نوجوانان و کودکان

سریع ترین درمان بیش فعالی نوجوانان معمولاً شامل ترکیبی از دارو درمانی، رفتار درمانی و مشاوره است. بیش فعالی یک اختلال رشدی عصبی است که با الگوهای رفتاری پرانرژی، ناپایدار و بی توجهی مشخص می شود. این اختلال می تواند در دوران کودکی شروع شود و در دوران نوجوانی ادامه یابد.

علائم بیش فعالی در جوانان

علائم بیش فعالی در نوجوانان عبارتند از:

  • پرانرژی و بی قراری: نوجوان مبتلا به بیش فعالی ممکن است دائماً در حال حرکت باشد، نتواند در یک جا بنشیند و یا آرام باشد.
  • عدم توجه: نوجوان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در تمرکز بر روی وظایف یا مکالمات مشکل داشته باشد و به راحتی حواسش پرت شود.
  • رفتارهای تکانشی: نوجوان مبتلا به بیش فعالی ممکن است بدون فکر عمل کند و رفتارهای خطرناک یا غیرقابل قبولی از خود نشان دهد.

 

درمان بیش فعالی در نوجوانان

سریع ترین درمان بیش فعالی نی نی سایت معمولا، ترکیب دارو و رفتار درمانی، بهترین راه برای درمان است. آکادمی آمریکایی اطفال، انجمن پزشکی آمریکا و آکادمی آمریکایی کودکان و روانپزشکی نوجوانان همگی رفتار درمانی را برای بهبود مشکلات رفتاری که بخشی از بیش فعالی است توصیه می کنند.

اگر نگران بیش فعالی کودک و نوجوان خود هستید، با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید. مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان با بهترین روش های روز دنیا بدون عوارض جانبی پرخاشگری کودک را ریشه یابی و درمان می کند. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

درمان بیش فعالی با لورتا

درمان قطعی و دائمی بیش فعالی در کودکان و نوجوانان با لورتا و نوروفیدبک انجام می شود که یک روش درمانی است که در آن از بازخوردهای صوتی یا تصویری برای آموزش به افراد در کنترل فعالیت امواج مغزی خود استفاده می شود. در این روش، الکترودهایی روی پوست سر فرد قرار داده می شود تا فعالیت امواج مغزی او را ثبت کنند. سپس، این اطلاعات به صورت بازخوردهای صوتی یا تصویری به فرد ارائه می شود. هدف از این بازخوردها، کمک به فرد در یادگیری نحوه کنترل فعالیت امواج مغزی خود در مناطق خاصی از مغز است.

در درمان بیش فعالی با لورتا نوروفیدبک، هدف این است که فعالیت امواج مغزی در مناطقی از مغز که مسئول توجه، تمرکز و کنترل تکانه هستند، بهبود یابد. تحقیقات نشان داده اند که این روش درمانی می تواند به کاهش علائم بیش فعالی، مانند بیش فعالی، عدم تمرکز و تکانشگری، کمک کند.

درمان با لورتا نوروفیدبک معمولاً شامل ۲۰ تا ۳۰ جلسه درمانی است که هر جلسه ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می کشد. درمان معمولاً برای کودکان و بزرگسالان بالای ۵ سال مناسب است.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با به روز ترین و علمی ترین روش های جهانی به فرزند شما کمک می کند تا در کم ترین زمان ممکن و بدون هیچ عوارض جانبی سلامت روان خود را به بالاترین حد رسانده و آینده ای درخشان را تجربه کند. برای آگاهی از روش درمانی با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

دارو درمانی

  • داروهای محرک معمولا برای درمان نوجوانان مبتلا به بیش فعالی تجویز می شوند. این دارو ها نوجوانان را هوشیار می کند و به آنها در انجام تکالیف مدرسه کمک می کنند. نمونه هایی از دارو های محرک :  Adderall ، Focalin ، Concerta ، Quillivant XR ، Ritalin و Vyvanse.
  • دارو های غیر محرک مانند: Intuniv ، Kapvay و Strattera همچنین برای درمان بیش فعالی نوجوانان استفاده می شوند. دارو های غیر محرک عوارض جانبی دارو های محرک را ندارند. مصرف بیش از حد دارو کارساز نیست و می تواند به افکار خودکشی، نوسانات خلق و خوی و سوء مصرف دارو منجر شود.

درمان های جایگزین برای سریع ترین درمان بیش فعالی شامل حذف رژیم های غذایی، استفاده از مکمل ها، آموزش پدر و مادر، آموزش حافظه و نوروفیدبک می باشند. این درمان ها بعضاً به تنهایی و گاهی اوقات به همراه دارو های تجویز شده استفاده می شوند. سازمان غذا و دارو،  Vayarin (یک غذای پزشکی که شامل امگا ۳ برای درمان بیش فعالی است) را تأیید کرده است.  Vayarin را فقط با تجویز پزشک و نسخه قابل خریداری و استفاده کردن است.

رفتار درمانی

رفتار درمانی به نوجوانان کمک می کند تا مهارت های خود کنترلی و مدیریت رفتار خود را بهبود بخشند.

رفتار درمانی معمولاً شامل تکنیک هایی مانند آموزش والدین، مدیریت رفتار و آموزش مهارت های اجتماعی است. رفتار درمانی بیش فعالی (ADHD) یک روش درمانی است که به افراد مبتلا به ADHD کمک می کند تا رفتارهای خود را مدیریت کنند. این روش بر تقویت رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای منفی تمرکز می کند.

رفتار درمانی بیش فعالی می تواند برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD مفید باشد. این روش می تواند به افراد مبتلا به ADHD کمک کند تا:

  • توجه خود را بهبود بخشند
  • تمرکز خود را افزایش دهند
  • رفتارهای خود را کنترل کنند
  • روابط خود را بهبود بخشند
  • در مدرسه یا محل کار موفق تر باشند

رفتار درمانی بیش فعالی معمولاً توسط یک درمانگر آموزش دیده در زمینه ADHD انجام می شود. درمانگر با فرد مبتلا به ADHD و والدین یا سرپرستان او کار می کند تا یک برنامه درمانی متناسب با نیازهای فرد ایجاد کند.

پیشنهاد مشاور: پرخاشگری در کودکان ✔️ درمان معجزه آسا

 

مشاوره

مشاوره می تواند به نوجوانان مبتلا به بیش فعالی کمک کند تا با چالش های ناشی از این اختلال کنار بیایند.

مشاوره معمولاً شامل تکنیک هایی مانند آموزش مهارت های مقابله ای، آموزش مدیریت استرس و کمک به نوجوانان برای ایجاد روابط سالم است.

سریع ترین درمان بیش فعالی

بیش فعالی نوجوان نی نی سایت در همه ی قسمت های زندگی یک نوجوان تأثیر می گذارد. به عنوان یک پدر و مادر، اول باید با نوجوان خود به صورت علنی صحبت کنید. همیشه آنها را بپذیرید و از آنها حمایت کنید. همچنین می توانید از یک متخصص اطفال کمک بگیرید.

با انجام اقدامات زیر به درمان نوجوانتان کمک کنید:

  • محدودیت، جهت و انتظارات روشن و منطقی فراهم کنید.
  • یک برنامه ی روزانه تنظیم کنید و حواس پرتی ها را به حداقل برسانید.
  • فعالیت هایی که نوجوانتان در آنها می تواند موفق شود را حمایت کنید (مثلا ورزش ، سرگرمی ها یا کلاس های موسیقی)
  • با تصدیق رفتارهای مثبتشان در آنها اعتماد به نفس ایجاد کنید.
  • به رفتار مثبت او پاداش دهید.
  • برای رفتار بد عواقب تعیین کنید.
  • به برنامه ریزی و سازماندهی نوجوانتان کمک کنید.
  • یک روال و زمان ثابت برای خواب و صرف غذا و بیدار شدن، در خانواده ایجاد کنید.
  • برای کمک به انجام برنامه ها و پروژه های نوجوانتان یک سیستم یادآوری در خانه راه اندازی کنید.
  • با معلمانش در ارتباط باشید تا مطمئن شوید که نوجوانتان در مدرسه و سر تکالیفش است.
  • آرامش خود را حفظ کنید و به زندگی نوجوان خود نظم ببخشید.
  • از خواب کافی نوجوانتان مطمئن شوید. برای تلویزیون، کامپیوتر، تلفن، بازی های ویدیوئی و دستگاه های دیگر قوانین ثابتی تنظیم کنید و از خاموش بودن آنها قبل از خواب مطمئن شوید.

بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد

پاسخ کوتاه این است که بیش فعالی می تواند تا بزرگسالی ادامه داشته باشد.

پاسخ طولانی تر این است که بیش فعالی یک اختلال مزمن است که معمولاً در اوایل دوران کودکی تشخیص داده می شود. علائم بیش فعالی شامل نقص توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی است.

بر اساس تحقیقات، بیش فعالی در حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد از کودکان مبتلا تا سنین نوجوانی ادامه دارد. در حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد از کودکان مبتلا تا بزرگسالی علائم بیش فعالی را تجربه می کنند.

علائم بیش فعالی در بزرگسالان ممکن است متفاوت از کودکان باشد. به عنوان مثال، بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است بیش از حد صحبت کنند، بیش از حد بی قرار باشند، یا در انجام وظایف به پایان نرسانند. عوامل مختلفی می توانند بر این که بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد تأثیر بگذارند. این عوامل عبارتند از:

  • شدت علائم بیش فعالی
  • وجود سایر اختلالات روانی
  • عوامل محیطی

درمان بیش فعالی می تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کند. درمان بیش فعالی معمولاً شامل ترکیبی از داروها، درمان رفتاری و آموزش است.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک بیش فعال

نقش والدین در درمان بیش فعالی در نوجوانان

والدین نقش مهمی در درمان بیش فعالی در نوجوانان دارند. آنها می توانند با حمایت و راهنمایی خود، به نوجوانان کمک کنند تا علائم خود را مدیریت کنند و زندگی سالم و موفقی داشته باشند.

در اینجا چند نکته برای والدین نوجوانان مبتلا به بیش فعالی آورده شده است:

  • با پزشک نوجوان خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید.
  • از دارو درمانی به عنوان یک راه حل واحد استفاده نکنید.
  • رفتار درمانی را به عنوان بخشی از برنامه درمانی نوجوان خود در نظر بگیرید.
  • با مدرسه نوجوان خود همکاری کنید تا از موفقیت او در تحصیل حمایت کنید.
  • در فعالیت های اجتماعی و تفریحی نوجوان خود شرکت کنید.
  • به نوجوان خود کمک کنید تا مهارت های خود کنترلی و مدیریت رفتار خود را بهبود بخشد.

با کمک و حمایت والدین، نوجوانان مبتلا به بیش فعالی می توانند علائم خود را مدیریت کنند و زندگی سالم و موفقی داشته باشند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با به روز ترین و علمی ترین روش های جهانی به فرزند شما کمک می کند تا در کم ترین زمان ممکن و بدون هیچ عوارض جانبی سلامت روان خود را به بالاترین حد رسانده و آینده ای درخشان را تجربه کند. برای آگاهی از روش درمانی با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

منبع : سریع ترین درمان بیش فعالی ✔️ نوجوانان و کودکان