آموزش تنها خوابیدن کودک فرایندی، زمان بر است و به انرژی زیادی نیاز دارد. بهترین کار این است که به صورت درست و روانشناسی این کار را انجام دهید. در ادامه مراحل و نکات مهم برای آموزش این مهارت ارائه شده است.

سن تنها خوابیدن کودک

بسیاری از متخصصان توصیه می‌کنند که نوزادان می‌توانند از ۶ ماهگی به بعد به خوابیدن مستقل عادت کنند، زیرا در این سن، بیشتر نوزادان می‌توانند دوره‌های طولانی‌تر خواب را بدون نیاز به تغذیه شبانه تحمل کنند. خوابیدن جداگانه ممکن است شامل قرار دادن تخت نوزاد در اتاق خودش یا جدا شدن از تخت والدین باشد، میزان جدا شدن بستگی به نیاز های کودکتان نیز دارد.

نشانه های زیر به شما ثابت می کند که کودک شما آماده جدا شدن است:

• اگر نوزاد بدون وقفه‌های متعدد در طول شب می‌خوابد، احتمالاً آماده یادگیری خواب مستقل است.
• زمانی که نوزاد دیگر نیاز به چندین وعده تغذیه در شب ندارد، آموزش خواب مستقل آسان‌تر خواهد بود.
• اگر نوزاد در محیط خواب خود احساس امنیت دارد، این می‌تواند نشانه خوبی باشد.

مراحل جدا کردن کودک

۱.آماده سازی ذهنی

اگر کودک به سنی رسیده است که می توانید با او حرف بزنید، درباره اهمیت خوابیدن به‌صورت مستقل صحبت کنید. از زبان ساده و متناسب با سن او استفاده کنید و توضیح دهید که این مرحله‌ای از بزرگ‌شدن است.

۲. ایجاد محیطی دلپذیر

مطمئن شوید که اتاق کودک فضایی آرام و امن دارد. از رنگ‌های ملایم، نور مناسب و دمای متعادل استفاده کنید. حتما عروسک مورد علاقه اش را در کنار او قرار دهید و قبل از خواب به او شب بخیر بگویید و او را ببوسید.

اگر کودک شما به طور مداوم با مشکلات خوابیدن تنها مواجه است و این مشکلات از حد طبیعی فراتر می‌رود، مراجعه به روان‌شناس کودک می‌تواند کمک بزرگی برای شناسایی علل این مشکلات و حل آن‌ها باشد. رزرو وقت و صحبت با برترین مشاوران کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

۳. روتین شبانه

فعالیت‌های منظم قبل از خواب، مانند حمام گرم، خواندن داستان یا لالایی خواندن، به کودک کمک می‌کند که بدنش برای خواب آماده شود. انجام روتین در خواب کودک تاثیر زیادی دارد. از گوشی و تلویزیون قبل از خواب خودداری کنید. حتما ساعت خواب معینی داشته باشید حتی اگر در خانه خود نیستید.

۴. آموزش تدریجی

اگر کودک شما با جدایی ناگهانی مخالفت کرد و شب ادراری یا علائم دیگر را تجربه کرد سعی کنید این روند را تدریجی کنید به طور مثال ابتدا کنار تخت کودک بنشینید تا احساس امنیت کند. هر شب فاصله خود را بیشتر کنید تا در نهایت او بتواند به‌تنهایی بخوابد. اگر نصف شب پیش شما امد با او به تختش برگردید و کنارش بنشینید تا احساس آرامش کند.

۵. صبور باشید

طبیعی است که کودک ابتدا مقاومت کند. صبور باشید و برنامه خود را ادامه دهید و ناامید نشوید. حتما با همسرتان یک روش را پیش بگیرید.

به یاد داشته باشید که هر نوزادی منحصربه‌فرد است، بنابراین برخی ممکن است زودتر یا دیرتر از دیگران برای خواب مستقل آماده شوند.

۶. کودک را قبل از خواب بغل کنید

بسیاری از والدین این اشتباه را مرتکب می شوند که فکر می کنند نباید نوزاد خود را قبل از خوابیدن در آغوش بگیرند یا در آغوش بگیرند. اینطور نیست! من همیشه توصیه می کنم که کودک شما قبل از خواب مدتی آرام را در آغوش یکی از عزیزانش بگذراند.

نکته خیلی مهم این است که کودکتان را قبل از خواب تسکین ندهید به این شکل کودک احساس می کند که چیز بدی در انتظارش است و نگران تر می شود.

مهم است که در زمان مناسب به گریه های کودک پاسخ دهید، اگر خیلی سریع به سراغ نوزادتان بروید، او یاد نمی گیرد که تنها بخوابد. اگر کودکتان را برای مدت طولانی رها کنید تا گریه کند، آنقدر مضطرب می‌شود که خوابیدن برای او سخت و حتی غیرممکن است.

۷. عدم تغییر محیط خواب

هرگونه تغییر در محیط خواب، مانند تغییر در تخت یا وسایل اتاق، می‌تواند باعث اضطراب کودک شود. از تغییرات ناگهانی اجتناب کنید.

۸. نظارت از راه دور

در صورتی که کودک به تنهایی نمی‌خوابد یا نگران او هستید، از یک دستگاه مانیتور خواب برای نظارت بر او استفاده کنید.

۹. تدوام و ارزیابی مداوم

ارزیابی پیشرفت کودک در طول زمان مهم است. اگر کودک همچنان به سختی به خواب می‌رود، ممکن است نیاز به تغییر روش‌ها داشته باشید.

اگر کودک شما به طور مداوم با مشکلات خوابیدن تنها مواجه است و این مشکلات از حد طبیعی فراتر می‌رود، مراجعه به روان‌شناس کودک می‌تواند کمک بزرگی برای شناسایی علل این مشکلات و حل آن‌ها باشد. رزرو وقت و صحبت با برترین مشاوران کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

اهمیت خواب مستقل کودک

1. خوابیدن به‌تنهایی به کودک کمک می‌کند که احساس استقلال و خودکفایی کند.
2. کودک می‌آموزد که می‌تواند بدون وابستگی به والدین از پس موقعیت‌های چالش‌برانگیز (مانند خوابیدن) برآید.
3. کودکانی که مستقل می‌خوابند، اغلب بهتر می‌توانند در صورت بیدار شدن در نیمه‌شب، مجدداً خودشان به خواب بروند.
4. خودتنظیمی باعث کاهش اضطراب و بهبود تمرکز در سنین بالاتر می‌شود.
5. کودکانی که از نظر عاطفی مستقل‌تر هستند، معمولاً در محیط‌های اجتماعی مانند مهدکودک یا مدرسه راحت‌تر با دیگران تعامل می‌کنند.
6. خواب مستقل کمک می‌کند تا کودک یاد بگیرد که جدایی موقت از والدین نگران‌کننده نیست.
7. این فرآیند می‌تواند از بروز اضطراب جدایی شدید در آینده جلوگیری کند.

پیشنهاد مشاور: سلامت خواب نوزاد خود را تضمین کنید

سن جدا کردن اتاق خواب کودک از نظر اسلام

اسلام، توجه به مسائل تربیتی کودکان اهمیت زیادی دارد.

در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) آمده است:

“فَرِّقُوا بَیْنَ أَوْلَادِکُمْ فِی الْمَضَاجِعِ إِذَا بَلَغُوا سَبْعَ سِنِینَ”
(فرزندانتان را هنگام خوابیدن از هم جدا کنید وقتی به سن هفت‌سالگی رسیدند.)
(منبع: وسایل‌الشیعه، جلد ۲۱، باب ۸۷، حدیث ۲)

بر اساس این روایت، توصیه می‌شود که از حدود سن ۷ سالگی اتاق خواب کودک جدا شود. این توصیه شامل جدا کردن محل خواب فرزندان از یکدیگر و همچنین جدا کردن اتاق خواب آنان از والدین است.

این اقدام باید با توجه به شرایط روانی و عاطفی کودک انجام شود تا کودک دچار اضطراب یا احساس طرد شدن نشود.

چه زمانی باید به روانشناس مراجعه کرد

در شرایط زیر باید به روانشناس کودک مراجعه کرد:

1. ترس‌های شدید و غیرقابل کنترل
2. اضطراب شبانه مداوم
3. گریه و بی‌قراری شدید در شب‌ها
4. رفتارهای ناهنجار مرتبط با خواب. مشکلات رفتاری مانند راه رفتن در خواب، شب‌ادراری، یا کابوس‌های مکرر
5. اختلال در روند طبیعی رشد. عدم رشد عاطفی و اجتماعی کودک

مشاور کودک در زمینه های زیر به شما کمک می کند:

• علت‌های عاطفی و روانی که باعث مشکلات خواب می‌شود را شناسایی کند.
• به شما در پیدا کردن روش‌های صحیح و مؤثر برای کمک به کودک در خوابیدن مستقل راهنمایی کند.
• تکنیک‌های آرامش‌بخشی و درمانی مانند روش‌های رفتاری یا درمان‌های شناختی-رفتاری (CBT) را برای مدیریت اضطراب یا ترس‌های شبانه پیشنهاد دهد.
• در صورت نیاز، با توجه به شرایط کودک، برنامه درمانی مناسب را تنظیم کند.

اگر کودک شما به طور مداوم با مشکلات خوابیدن تنها مواجه است و این مشکلات از حد طبیعی فراتر می‌رود، مراجعه به روان‌شناس کودک می‌تواند کمک بزرگی برای شناسایی علل این مشکلات و حل آن‌ها باشد. رزرو وقت و صحبت با برترین مشاوران کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

آموزش خوابیدن مستقل به کودک یک فرآیند تدریجی است که نیاز به صبر، محبت و توجه دارد. با رعایت اصول و استفاده از روش‌های موثر، می‌توانید به کودک خود کمک کنید که به خوابیدن مستقل عادت کند و در نتیجه حس امنیت، استقلال و آرامش بیشتری را تجربه کند. این فرآیند ممکن است برای هر خانواده متفاوت باشد، بنابراین مهم است که با توجه به نیازهای خاص فرزندتان پیش بروید.

جدا کردن اتاق خواب کودک ۵ ساله نی نی سایت

در سن ۵ سالگی، بسیاری از کودکان آماده هستند تا به‌تنهایی در اتاق خود بخوابند. این مرحله نه‌تنها به رشد استقلال کودک کمک می‌کند، بلکه باعث می‌شود والدین نیز زمان بیشتری برای خود داشته باشند. اگرچه ممکن است این تغییر در ابتدا چالش‌برانگیز باشد، اما با روش‌های درست و صبر، می‌توان آن را به یک تجربه موفق تبدیل کرد.

این سن ممکن است کمی دیر باشد و کودک مقاومت کند و در برابر تغییر ناراحتی و اضطراب نشان دهد در این حالت توصیه می شود که از روانشناس کودک کمک بگیرید.

جدا خوابیدن کودک ۷ ساله نی نی سایت

برای بسیاری از والدین، جدا کردن کودک ۷ ساله از خوابیدن در کنار خود به دلایل مختلفی به تعویق افتاده است. اما این سن مناسب‌ترین زمان برای شروع خواب مستقل است، زیرا کودک از نظر شناختی و عاطفی به حدی رسیده که بتواند تغییر را درک کند. در این مقاله به دلایل اهمیت خواب مستقل و روش‌هایی برای اجرای این تغییر می‌پردازیم. چالش های جدا کردن کودک در این سن شامل موارد زیر است:

• ترس از تاریکی یا تنهایی: بسیاری از کودکان در این سن ممکن است از خوابیدن تنها بترسند.
• وابستگی عاطفی به والدین: برخی کودکان به دلیل عادت‌های گذشته به حضور والدین در زمان خواب نیاز دارند.
• اضطراب تغییر: هر تغییری ممکن است برای کودک اضطراب‌آور باشد، به‌ویژه اگر به‌درستی مدیریت نشود.

منبع : تنها خوابیدن کودک

دکتر بازی در کودکان و نحوه بازی با کودک، آیا دکتربازی در کودک بد است؟، نحوه برخورد با دکتر بازی کودکان همه در این مقاله آورده شده است.

دکتر بازی یکی از بازی‌های تخیلی و نقش‌آفرینی رایج در میان کودکان است که معمولاً در سنین پیش‌دبستانی و دبستان دیده می‌شود. نیازی به گفتن نیست که والدین هنگام وقوع چنین موقعیت هایی بسیار می ترسند. آن ها که با رفتارهای جنسی کودکان آشنا نیستند، به این نتیجه می رسند که چیزی بسیار شرم آور در مورد کاری که این بچه ها انجام می دهند وجود دارد.

نتیجه گیری سریع و واکنش افراطی با فریاد زدن و تنبیه برای والدین آسان است. اما کاوش جنسی بخشی طبیعی از کودک بودن است و والدین باید بین تمایلات جنسی کودکی و بزرگسالان تمایز قائل شوند.

وقتی در این لحظات نسبت به فرزندانمان واکنش نشان می دهیم، باید محدودیت هایی را تعیین کنیم، اما در عین حال به فرزندانمان نیز بفهمانیم که کنجکاوی در مورد رابطه جنسی طبیعی است. بنابراین، باید گفتار و کردار خود را با دقت انتخاب کنیم تا از شرمساری فرزندان خود و ایجاد هرگونه تداعی منفی خودداری کنیم.

فهرست مطالب

برخورد با دکتر بازی کودکان

نحوه برخورد با این بازی ها چگونه است و چه زمانی باید نگران بود؟ بازی های وانمودی در کودکان پیش دبستان بسیار رایج هستند.

یکی از رایج ترین این بازی ها نوعی است که معمولا با نام دکتر بازی در کودکان شناخته می شود که در واقع نوعی تجربه و آزمایش کردن در کودکان است. البته استفاده از این اسم ها نمی تواند اهمیت اتفاق افتادن برخی مسائل را کم کند، مثل نشان دادن اندام های خصوصی به یکدیگر.

معایب دکتربازی کودکان

1. عبور از مرزهای شخصی و جسمانی: اگر کودکان بخواهند دکتربازی واقعی تر شود و بدن هم را بدون مرز مشخص معاینه کنند. اگر کودکان آگاهی کافی از مرزهای شخصی نداشته باشند، این موضوع می‌تواند به نقض حریم خصوصی یا حتی سوءاستفاده ناخواسته منجر شود.
2. الگو اشتباه: اگر کودکان اطلاعات دقیق و درستی از فرآیندهای پزشکی نداشته باشند، ممکن است تصورات اشتباهی درباره کار پزشکان پیدا کنند.
3. احتمال آسیب جسمی: برخی کودکان ممکن است در حین تقلید از روش‌های پزشکی، حرکات یا فعالیت‌هایی انجام دهند که برای خود یا دیگران خطرناک باشد.
4. کلیشه های جنسیتی: دکتر بازی می‌تواند نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای را در ذهن کودکان تقویت کند؛ مثلاً پسرها همیشه نقش دکتر و دخترها نقش پرستار را ایفا کنند.

چرا بچه ها «دکتر بازی می کنند»؟

“دکتر بازی در کودکان” معمولا زمانی اتفاق می افتد که کودک بین ۳ تا ۶ سال سن دارد. دلیل اینکه بچه ها این کار را می کنند کنجکاوی است. این کنجکاوی زمانی اتفاق می افتد که او متوجه تفاوت ظاهری بین زن و مرد می شود، مثلاً پدرش می تواند موهای کوتاه داشته باشد، ریش داشته باشد و مادرش می تواند موهای بلند داشته باشد یا دامن بپوشد.

در آن زمان بچه ها کنجکاو می شوند و فکر می کنند که آیا راه دیگری برای تشخیص زن و مرد وجود دارد یا خیر. هنگام بازی با دوستان، کاملاً عادی است که آن ها سعی کنند ببینند که آیا دوستشان متفاوت است یا خیر. دکتر بازی دلایل زیر را دارد:

1. کنجکاوی درباره بدن و نقش‌های اجتماعی
2. تقلید از تجربیات زندگی واقعی
3. توسعه تخیل و خلاقیت
4. نیاز به تعامل اجتماعی
5. یادگیری از طریق بازی

پیشنهاد مشاور: رفتارهای جنسی خطرناک کودکان + ۹پاسخ مناسب والدین

اگر این رفتار تکرار شد یا احساس کردید به شیوه‌ای نگران‌کننده پیش می‌رود، مشورت با روان‌شناس کودک می‌تواند کمک‌کننده باشد. رزرو وقت با بهترین مشاور کودک از طریق شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰ و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

فواید دکتر بازی

• توسعه خلاقیت : دکتر بازی به کودکان اجازه می‌دهد از تخیل خود برای خلق موقعیت‌ها و حل مشکلات استفاده کنند.
• آشنایی با مفاهیم پزشکی : آشنایی با ابزارهای پزشکی، اصطلاحات ساده و فرآیندهایی مثل معاینه آشنا می‌شوند
• تقویت مهارت‌های اجتماعی : در این بازی، کودکان معمولاً با یکدیگر تعامل دارند، نقش‌های مختلف را می‌پذیرند و یاد می‌گیرند چگونه با دیگران همکاری کنند، تا به یک نتیجه برسند.
• بیان احساسات : کودک مسائل مرتبط با سلامت به‌ویژه ترس یا نگرانی‌های مربوط به مسائل پزشکی یا سلامتی را بیان کنند.

برخورد با برهنه شدن کودک

مشاهده برهنه شدن کودک ممکن است شما را شگفت زده کند، و بعد از آن ترس در مورد مسائل جنسی و نگرانی های فرهنگی پیرامون کارهای یواشکی به وجود می آید. اکثر والدین به این ترس اکتفا نمی کنند، بلکه جلوتر می روند، وارد بازی کودک شده و واکنش شدیدی نسبت به این بازی کودک نشان می دهند که اشتباه است. واکنش شما به بازی کودک در آینده کودک تاثیر زیادی دارد:

• حفظ آرامش و خونسردی: و عدم واکنش شدید. به‌هیچ‌وجه نباید با عصبانیت یا سرزنش واکنش نشان دهید. واکنش شدید می‌تواند باعث ایجاد حس شرم یا ترس در کودک شود و او را از صحبت کردن درباره موضوعات مهم بازدارد.
• او را نترسانید و منطقی و ارام با او صحبت کنید.
• آموزش حریم خصوصی: به کودک توضیح دهید که بدن هر فرد خصوصی است و تنها خودش می‌تواند تصمیم بگیرد که چه کسی و در چه شرایطی بدن او را ببیند یا لمس کند.
• ایجاد قوانین بازی: قوانینی ساده و مشخص برای بازی‌های گروهی تنظیم کنید؛ مثلاً: «در بازی‌ها همیشه باید لباس بپوشیم.»
• پاسخ به سوالات کودک. خودتان را برای سوالات او آماده کنید و اگر اطلاع نداشتید از او بخواهید تا بعدا به سوالش پاسخ دهید.
• به کودک اجازه دهید درباره دلیل رفتار خود صحبت کند. این گفتگو می‌تواند به شما کمک کند تا علت اصلی رفتار را درک کنید. به هیچ عنوان او را قضاوت نکنید و به تمام حرف های او گوش دهید.

روش کنترل دکتر بازی در کودکان

روش های زیادی برای کنترل این رفتار وجود دارند، به یاد داشته باشید که این بازی معمولاً بخشی از بازی‌های نقش‌آفرینی است و به کودکان کمک می‌کند تا نقش‌های اجتماعی را درک کنند. با این حال، لازم است این رفتارها به درستی هدایت و نظارت شوند تا از بروز مشکلات جلوگیری شود. در ادامه چند راهکار برای کنترل دکتر بازی در کودکان آورده شده است:

1. آموزش مرزهای بدن: کودک شما باید در مورد بخش های خصوصی بدن خود آگاه باشد و بداند که دیگران نباید به آن ها دست بزنند. به کودکان بیاموزید که بدن هر فرد متعلق به خود اوست و دیگران باید به مرزهای شخصی احترام بگذارند.
2. نظارت بر بازی: لازم نیست حتما نظارت مستقیم داشته باشید اما می توانید به صورت غیرمستقیم مانند بازی گذاشتن در نظارت داشته باشید.
3. بازی های جایگزین پیشنهاد دهید. بازی های نقش آفرینی مانند مغازه، معلمی می تواند جایگزین دکتر بازی شود.
4. توضیح نقش پزشک واقعی: توضیح دهید که نقش پزشک واقعی چیست و پزشک در شرایط خاص و با هدف کمک به بیماران بدن افراد را معاینه می‌کند.
5. در خانه قوانین داشته باشید مثلا به کودک خود بگویید، در خانه ما هیچ‌کس اجازه ندارد بدن دیگری را لمس کند مگر با اجازه.

اگر این رفتار تکرار شد یا احساس کردید به شیوه‌ای نگران‌کننده پیش می‌رود، مشورت با روان‌شناس کودک می‌تواند کمک‌کننده باشد. رزرو وقت با بهترین مشاور کودک از طریق شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰ و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

دکتر بازی بد کودکان

دکتر بازی به خودی خود به معنای “بد” نیست، بلکه یک مرحله طبیعی از رشد کودکان در سنین پیش‌دبستانی است. این بازی‌ها بخشی از کنجکاوی کودکان درباره بدن و نقش‌های اجتماعی است. با این حال، اگر این نوع بازی به شکلی نگران‌کننده انجام شود یا فراتر از حد معمول برود، نیاز به مدیریت و هدایت صحیح دارد. به ۳ دلیل دکتر بازی کودکان ممکن است بد باشد:

1. ناآگاهی کودکان از مرزهای بدن: کودکان ممکن است ندانند که لمس قسمت‌های خصوصی بدن دیگران یا اجازه دادن به دیگران برای لمس بدنشان، در هر شرایطی قابل قبول نیست.
2.  احتمال تکرار رفتارهای نامناسب: اگر این بازی بدون نظارت باشد، ممکن است کودک رفتارهایی را از دیگران یاد بگیرد یا به دیگران بیاموزد که مناسب نیست.
3. سوءتفاهم والدین: برخی والدین ممکن است نگران شوند که این رفتار نشان‌دهنده مشکلی در رشد یا تأثیر از محیط باشد، در این صورت با مراجعه به مشاور می توانند درک کنند که این مشکل به دلیل اختلال است یا خیر.

چه زمانی باید نگران بود؟

• اگر دکتر بازی بیش از حد مکرر و اصرارآمیز باشد.
• اگر کودک رفتارهایی را نشان دهد که برای سنش ناآشنا و نامناسب است.
• اگر کودک علائم استرس، اضطراب یا ناراحتی یا علائم خاص مانند شب ادراری را نشان دهد.
• اگر این رفتار به نظر می‌رسد از یک محیط یا تجربه خاص تأثیر گرفته باشد.

به یاد داشته باشید سوال پرسیدن در مورد مسائل جنسی در این سنین عادی است، سعی کنید با آرامش به سوالات او پاسخ دهید.

دکتربازی کودکان، طبیعی یا غیر طبیعی؟

دکتر بازی در کودکان عموماً طبیعی است و جزئی از مراحل طبیعی رشد محسوب می شود.

دلایل طبیعی بودن دکتر بازی

1. کنجکاوی طبیعی کودکان
2. توسعه مهارت‌های اجتماعی و عاطفی
3. کشف بدن
4. آموزش نقش‌ها

غیرطبیعی بودن دکتر بازی

در شرایط زیر دکتر بازی غیرعادی بوده و باید با روش های گفته شده آن را متوقف یا به مشاور مراجعه کرد:

• اگر کودک در این بازی‌ها به صورت مداوم و خارج از حد طبیعی به لمس بدن یا وارد شدن به موقعیت‌های ناراحت‌کننده بپردازد.
• اگر بازی‌های دکتر به شکلی باشد که نشان‌دهنده فشار، ترس یا عدم راحتی در کودک باشد.
• اگر کودک بازی‌های جنسی یا ناپسند در این زمینه انجام دهد.

در این حالت اگر اطلاع دارید که کودک مواجه شده و علائم نگران کننده دیگر وجود دارند بهتر است که با متخصص روانشناسی کودک صحبت کنید. برای بررسی و حل مشکل دکتر بازی در کودکان می توانید با متخصصان مرکز مشاوره ستاره ایرانیان تماس بگیرید. رزرو وقت با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

برای مطالب بیشتر :

منبع : دکتر بازی در کودکان

در پاسخ به سوال: با بچه نفهم چه کنم باید بگویم. اختلالات کودکان سبب کاهش درک و فهم شرایط می شود. ابتدا اختلال را شناسایی و سبب به درمان آن بپردازید.

انواع اختلالات کودکان

اختلال نافرمانی

اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) نوعی اختلال رفتاری است. بیشتر در دوران کودکی تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا به ODD الگویی از رفتار غیرهمکاری، سرکشی و خصمانه نسبت به همسالان، والدین، معلمان و دیگر اشخاص نشان می دهند(منبع).

حتی کودکان با بهترین رفتار ممکن است گاهی اوقات سخت و چالش برانگیز باشند. اما اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) شامل یک الگوی مکرر و مداوم از خشم، تحریک‌پذیری، مشاجره و سرپیچی نسبت به والدین و دیگران است. ODD همچنین شامل کینه توزی و انتقامجویی است(منبع).

روانشناسان نمی دانند چه چیزی باعث ODD می شود. اما 2 نظریه اصلی برای اینکه چرا رخ می دهد وجود دارد:

• نظریه رشد: این نظریه نشان می دهد که مشکلات از زمانی که کودکان نوپا هستند شروع می شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به ODD ممکن است در یادگیری مستقل شدن از والدین یا سایر افراد اصلی که از نظر عاطفی به آنها وابسته بودند مشکل داشته باشند. رفتار آنها ممکن است مسائل رشد طبیعی باشد که فراتر از سنین کودکی ادامه داشته باشد.
• تئوری یادگیری: این نظریه نشان می دهد که علائم منفی ODD نگرش های آموخته شده است. آنها منعکس کننده اثرات روش های تقویت منفی مورد استفاده والدین و سایر افراد هستند. استفاده از تقویت منفی رفتارهای ODD کودک را افزایش می دهد. دلیلش این است که این رفتارها به کودک اجازه می‌دهد به آنچه می‌خواهد برسد: توجه و واکنش والدین یا دیگران(منبع).

اختلال بیش فعالی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم ADHD عبارتند از:

• بی توجهی (ناتوانی در حفظ تمرکز)
• بیش فعالی (حرکت بیش از حد که با محیط مناسب نیست)
• تکانشگری (اعمال عجولانه که در لحظه بدون فکر اتفاق می افتد)

ADHD یک اختلال مزمن و ناتوان کننده در نظر گرفته می شود و شناخته شده است که فرد را در بسیاری از جنبه های زندگی از جمله دستاوردهای تحصیلی و حرفه ای، روابط بین فردی و عملکرد روزانه تحت تاثیر قرار می دهد. ADHD در صورت عدم درمان مناسب می تواند منجر به عزت نفس و عملکرد اجتماعی ضعیف در کودکان شود(منبع).

اختلال یادگیری

کودکانی که دارای اختلال یادگیری هستند ممکن است در سازماندهی یا شروع کارها یا بازگویی یک داستان به ترتیب متوالی مشکل داشته باشند یا نمادهای ریاضی را اشتباه بگیرند و اعداد را اشتباه بخوانند. کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ممکن است در برقراری ارتباط هم مشکل داشته باشند(منبع).

اختلالات رایج یادگیری بر توانایی کودک در موارد زیر تأثیر می گذارد:

• خواندن
• نوشتن
• مهارت ریاضی
• استفاده و درک زبان
• اجتماعی شدن(منبع)

اختلال اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم (ASD) مشکلی است که بر سیستم عصبی و رشد و تکامل کودک تأثیر می گذارد. اغلب در 3 سال اول زندگی کودک ظاهر می شود.

به نظر می رسد برخی از کودکان مبتلا به ASD در دنیای خود زندگی می کنند. آنها به کودکان دیگر علاقه ای ندارند و فاقد آگاهی اجتماعی هستند. کودک مبتلا به ASD روی پیروی از یک روال تمرکز می کند که ممکن است شامل رفتارهای عادی باشد. کودک مبتلا به این اختلال اغلب در

• برقراری ارتباط با دیگران نیز مشکل دارد
• آنها ممکن است با تاخیر نسبت به بچه های دیگر شروع به صحبت کنند
• ممکن است تمایلی به برقراری ارتباط چشمی با افراد دیگر نداشته باشند(منبع)

اوتیسم تفاوت در نحوه عملکرد مغز کودک شما است که نحوه تعامل آنها با دنیای اطراف را شکل می دهد. این تفاوت چیزی است که آنها با آن متولد می شوند و هیچ ربطی به شیوه فرزندپروری، غذاها، واکسن ها یا هر چیز دیگری که فرزند شما پس از تولد با آن مواجه شده است ندارد. روانشناسان دقیقا نمی دانند که چرا برخی از افراد اوتیستیک هستند و برخی دیگر نه(منبع).

برای مطالب بیشتر :

منبع : مقابله با نافرمانی کودک

قصه برای اموزش احساسات سرمایه گذاری  بزرگ، مهم و اساسی برای آینده است و به آن ها کمک می کند تا در آینده نیز به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند و احساسات خود را به شکلی درست و سالم بیان کنند.

در کنار قصه برای اموزش احساسات، برای آموزش احساسات به کودکان می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

• برای کودکان کتاب بخوانید و داستان تعریف کنید.
• با کودکان درباره احساسات خود صحبت کنید. حتی می توانید احساسات خود را در زمان های مختلف به آن ها بگویید مثلا ” از اینکه تو مرا در آغوش کشیدی خیلی خوشحال شدم”
• به کودکان اجازه دهید تا احساسات خود را بیان کنند، به هیچ عنوان احساسات او را قضاوت نکنید و بدون هیچ حواس پرتی به آن ها گوش دهید.
• بیان احساسات با موسیقی و نقاشی یا سفالگری نیز ممکن است بنابراین به کودک خود راه مناسب را برای بروز احساسات نشان دهید. ممکن است حتی کودک شما دوست داشته باشد بنویسد.
• احساسات خود را به درستی بیان کنید تا از شما یاد بگیرند.
• برای ایجاد رفتار مناسب کودک، او را تشویق کنید تا به مرور یاد بگیرد که بروز احساسات امری مثبت و مفید برای او است.
• از نام گذاری احساسات استفاده کنید، در مورد اسم احساسات مختلف و لحظه ای که آن احساس ایجاد می شود با کودک خود صحبت کنید.
• انیمیشن آموزش احساسات به کودکان نیز به شما کمک می کند به این منظور می توانید انیمیشن درون و بیرون ( inside out) را برای کودک خود بگذارید.

شعر احساسات برای کودکان

قلب کوچک من یه عالمه احساس داره

گاهی شاده و گاهی خیلی غم داره

گاهی عصبانی میشه

گاهی می‌ترسه و جمع میشه

گاهی خجالت میکشه

یه گوشه مچاله میشه

قلب کوچک من یه عالمه احساس داره

گاهی دلش میخواد یه جا تنها باشه

اما همیشه می‌خواد یه عالمه دوست داشته باشه

من میدونم

همه این حس‌ها طبیعیه

مهم اینه یاد بگیرم با این حس‌ها چیکار کنم

مامانم به من میگه

احساسمو نقاشی کنم

یا باهاش شعر بسازم، داستان بگم

مامانم به من میگه من یه عالمه احساس دارم

و این خیلی قشنگه

قلب کوچک من یه عالمه احساس داره

پیشنهاد مشاور: ۹ بازی احساسات برای کودکان (کودکان ۹ تا ۱۵ سال)

۱.احساسات رنگی

در سرزمین های دور دختری زیبا و شاد به نام مینا زندگی می‌کرد که عاشق رنگ ها و نگاه کردن به آن ها بود.  یک روز صبح که مینا بیدار شد متوجه شد که تمام رنگ های دنیا ناپدید شده اند و دنیا به رنگ خاکستری درامده است. هم چیز غمگین شده بود و سارا نمی دانست که چکار کند تا دوباره رنگ ها برگردند. ناگهان پرنده ای رنگارنگ و زیبا ظاهر شد و به سمت سارا آمد. سارا با ناراحتی گفت ” رنگ ها کجا رفته اند؟ من باید چکار کنم؟” پرنده رنگارنگ لبخند زد و گفت ” لازم نیست ناراحت باشی من بهت کمک می کنم تا دوباره جهان را رنگارنگ کنی”

پرنده مینا را به دیدن گل ها برد، هرکدام از گل ها رنگی داشتند. پرنده با صدایی زیبا به مینا گفت ” به هر گل نگاه کن و بگو چه احساسی داری؟”

مینا به گل‌های سفید نگاه کرد و با هیجان گفت: من احساس آرامش پیدا میکنم.

گل های قرمز را لمس کرد و گفت : من محبت را احساس می کنم.

گل های زرد را با شوق نگاه کرد و گفت: رنگ زرد باعث میشه کلی هیجان و شوق داشته باشم.

پرنده با هیجان به به سارا نگاه کرد و گفت: “احساسات تو مثل گل ها هستند، خاکستری هم رنگی است و غم هم احساس است باید آن را به عنوان بخشی از زندگی بپذیری .”

از آن روز به بعد، مینا به تمام احساسات خود احترام می‌گذاشت و سعی می‌کرد از هر لحظه زندگی خود لذت ببرد حتی اگر غمگین باشد.

۲. به دنبال احساسات

در روزهای دور، دختری به نام شیما بود که نمی توانست احساسات خود را به خوبی تشخیص دهد، شیما نمی توانست تشخیص دهد که ناراحت، شاد یا عصبانی است.

یک روز شیما در جنگل راه میرفت و فکر می کرد چرا احساسات خود را نمی توانست تشخیص دهد.  همون لحظه پروانه ای با بال های زیبا و رنگارنگ ظاهر شد و به سارا گفت: سلام شیما من اومدم به تو کمک کنم تا احساسات خودت رو بشناسی.

این پروانه زیبا شیما را به دیدن گل‌های رنگارنگ سارا خوشحال و شاد شد. بعد از آن پروانه او را دیدن درختان شکسته جنگل و گل های پژمرده برد، سارا با دیدن این چیزها احساس غم پیدا کرد. با کمک پروانه زیبا، شیما یاد گرفت تا احساسات خود را تشخیص دهد و تمام احساسات مهم است و باید به آن ها احترام بگذارد.

در این زمان بود  که شیما متوجه شد احساسات غم و شادی باهم وجود دارد، درختان و گل ها به مرور پژمرده می شوند و درختان و گل های جدید ایجاد می شوند و روند زندگی ادامه پیدا می کند. تمام احساسات، چه مثبت و چه منفی، طبیعی هستند و شیما یاد گرفت که نباید از غم بترسد بلکه غم نیز یک احساس طبیعی است.

۳.  داستان خرگوش بامزه

در این قصه برای اموزش احساسات آمده است که در یک جنگل دور و پر از حیوون های بامزه خرگوش پشمالو شاد و بامزه ای وجود داشت که دوست های زیادی داشت، اما نمی تونست احساسات خود را کنترل کند.

یک روز خرگوش بامزه ما داشت با دوستاش توپ بازی می کردند که توپ پشت بوته ها افتاد و گم شد. خرگوش کوچولو با عصبانیت داد زد ” توپ من کو” داد و فریاد خرگوش باعث شد حیوون ها بترسند و عقب برن. پشمالو با دیدن اینکه دوستاش از اون دور شده بودن گریه کرد و ناراحت شد.

جغد دانا که از اونجا رد میشد به خرگوش کوچولو گفت” چی شده خرگوش بامزه چرا ناراحتی؟”

پشمالو بامزه با ناراحتی گفت که چه اتفاقی افتاده، جغد دانا با مهربونی گفت: ” خرگوش پشمالو اشکالی نداره همه عصبانی میشن ولی باید سعی کنی عصبانیت خود را کنترل کنی.”

خرگوش پشمالو با ناراحتی گفت که نمیتونه این کار رو کنه، جغد دانا با مهربونی گفت:

• این دفعه که عصبانی شدی قبل از هرکاری تا ده بشمار.
• سعی کن با آرامش صحبت کن.
• سعی کن به چیز های خوب فکر کنی مثلا به خونه یا هر کسی که دوست داری مثل مادرت

خرگوش بامزه از جغد بامزه تشکر کرد. دفعه بعد که خرگوش عصبانی شد صبر کرد و تا ده شمرد و متوجه شد که اروم شده و این خیلی خوشحالش میکرد.

۴. داستان کودکانه در مورد غم و شادی

در آسمان های دور ابر غمگینی زندگی می کرد که همیشه گریه می کرد و اشک های او به روی زمین می ریخت. یک روز خورشید به دیدن ابر ناراحت آمد و از او پرسید که چرا گریه می کند؟

ابر گفت” من خیلی تنها هستم و هیچ دوستی ندارم دیگران دوست ندارند با من دوست شوند.

خورشید گفت ” تو میتونی دوست های زیادی پیدا کنی، نباید گریه کنی، من دوست توام و به تو میگم که فقط کافیه با دیگران ارتباط برقرار کنی تا با آن ها دوست شوی”

ابر گفت ” ولی من همیشه گریه میکنم چجوری ممکنه دوست پیدا کنم؟ هیچ کس دوست نداره با کسی که همیشه گریه میکنه دوست بشه”

خورشید گفت: “تو ولی منبع حیاتی اگه به گیاه ها آب ندی همه خشک میشن، تو باعث میشی جهان سرسبز باشه تو میتونی با تمام گل ها و جیوانات دوست باشی.”

ابر به حرف خورشید گوش داد و بازهم شروع به بارش کرد اما این بار اشک های ابر از شادی بود. ابر به همه کمک می کرد و همه باهم دوست شده بودند.

۵. داستان کوتاه کودکانه درباره احساسات

در یک شهر کوچک که در دامنه کوهی بلند و سرسبز قرار داشت، خواهر و برادری در این شهر زندگی می کردند به نام سیما و نیما. هردو عاشق بازی بودند ولی گاهی سر اسباب بازی ها باهم دعوا می کردند.

یک روز مادرشان که دید باهم دعوا میکنند آن ها را جمع کرد و گفت ” بیایید یک داستان برایتان تعریف کنم”

مادرشان آن دو را پیش خود نشاند  و گفت  ” در جنگلی دور پری کوچکی زندگی می کرد که احساسات تمام حیوانات را مشاهده می کرد پری کوچک که مسئول جنگل بود ناگهان دید که خرگوش و سنجاب سر یک سیب دعوا می کنند و هرکدام آن را می خواهند.”

سیا با ناراحتی گفت: “وای، چه بد نباید باهم دعوا می کردند!”

نیما هم با ناراحتی گفت: “آره منم دوست ندارم دعوا کنم کاش باهم دعوا نمی کردند.”

مادرشان در ادامه داستان گفت ” پری جنگل پیش اونا رفت و گفت خرگوش کوچولو و سنجاب باهوش لازم نیست باهم دعو ا کنید با هم میتونید از سیب استفاده کنید”

خرگوش و سنجاب به حرف پری گوش دادند و دیگر نیازی نبود باهم دعوا کنند .

مادر سارا و علی نگاه مهربانی به آن ها کرد و گفت: “شما هم ممکنه سر یک چیزی باهم زیاد دعوا کنید اما کافیه در مورد احساسات خود باهم صحبت کنید تا دیگه باهم دعوا نکنید.”

پس از آن هر اتفاقی می افتاد سیما و نیما یاد داستانی می افتادند که مادرشان تعریف می کرد، آنها فهمیدند که با هم بودن و با هم بازی کردن خیلی بهتر از دعوا کردن است.

منبع : ۵ قصه برای اموزش احساسات کودکان