وبلاگ

کاردرمانی کودکان چیست✔️ درمان تضمینی روانشناسی

کاردرمانی کودکان چیست؟ یک رشته توانبخشی است که بر کمک به کودکان برای توسعه و حفظ مهارت های لازم برای انجام فعالیت های روزمره تمرکز دارد. کاردرمانگران کودکان با کودکانی که دارای طیف وسیعی از شرایط، از جمله اختلالات حرکتی، اختلالات یادگیری، اختلالات طیف اوتیسم (ASD) و اختلالات پردازش حسی هستند، کار می کنند.

کاردرمانی کودکان می تواند برای کمک به کودکان در زمینه های زیر مفید باشد:

  • مهارت های حرکتی، مانند راه رفتن، دویدن، پریدن، نوشتن و استفاده از قاشق و چنگال.
  • مهارت های شناختی، مانند توجه، تمرکز، حافظه و حل مسئله.
  • مهارت های اجتماعی، مانند برقراری ارتباط، بازی و همکاری با دیگران.
  • مهارت های خودیاری، مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و نظافت شخصی.

کاردرمانی کودکان چیست

کاردرمانی کودکان یک رشته توانبخشی است که به کودکان در توسعه و بهبود مهارت های حرکتی، شناختی، حسی و اجتماعی کمک می کند. این می تواند به کودکانی که دارای طیف وسیعی از نیازها هستند، از جمله کودکان با معلولیت های جسمی یا رشدی، اختلالات یادگیری یا مشکلات رفتاری کمک کند.

کاردرمانگران کودکان از طیف وسیعی از فعالیت ها و تکنیک ها برای کمک به کودکان در رسیدن به اهداف خود استفاده می کنند. برخی از رایج ترین فعالیت های کاردرمانی کودکان عبارتند از:

  • فعالیت های بدنی برای بهبود مهارت های حرکتی درشت و ظریف
  • فعالیت های بازی و سرگرمی برای تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی
  • فعالیت های حسی برای کمک به کودکان در پردازش اطلاعات حسی
  • آموزش مهارت های زندگی روزمره برای کمک به کودکان در انجام کارهایی مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و استفاده از توالت

مجموعه این عوامل می تواند باعث بروز مشکلاتی دیگر از جمله از دست دادن اعتماد به نفس و افسردگی در فرد شود. در این شرایط کار درمانی می تواند از طریق انجام فعالیت هایی در سه بخش روانی، جسمی و ذهنی، به بهبود شرایط فرد و بازگشت به زندگی عادی کمک کند.

 

فواید کاردرمانی کودکان

کاردرمانی کودکان به کودکانی که در انجام فعالیت‌های روزمره خود مشکل دارند، کمک می‌کند تا توانایی‌های خود را بهبود بخشند و استقلال بیشتری در زندگی داشته باشند.

فواید کاردرمانی کودکان عبارتند از:

  • افزایش استقلال: یکی از مهم‌ترین اهداف کاردرمانی کودکان، افزایش استقلال آنهاست. کاردرمانی به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های لازم برای انجام فعالیت‌های روزمره خود را بیاموزند، مانند غذا خوردن، حمام کردن، لباس پوشیدن، راه رفتن، نوشتن و غیره.
  • تقویت مهارت‌های حرکتی: کاردرمانی می‌تواند به تقویت مهارت‌های حرکتی کودکان کمک کند، مانند مهارت‌های حرکتی درشت (مانند راه رفتن، دویدن، پریدن) و مهارت‌های حرکتی ظریف (مانند گرفتن اشیا، نوشتن، نقاشی).
  • تقویت مهارت‌های شناختی: کاردرمانی می‌تواند به تقویت مهارت‌های شناختی کودکان کمک کند، مانند توجه، حافظه، حل مسئله، تفکر انتزاعی و غیره.
  • تقویت مهارت‌های اجتماعی: کاردرمانی می‌تواند به تقویت مهارت‌های اجتماعی کودکان کمک کند، مانند ارتباط کلامی، ارتباط غیرکلامی، بازی و تعامل با همسالان.
  • کاهش مشکلات رفتاری: در برخی موارد، کاردرمانی می‌تواند به کاهش مشکلات رفتاری کودکان کمک کند، مانند پرخاشگری، بیش فعالی و نقص توجه.

کاردرمانی مناسب چه افرادی است؟

کار درمانی می تواند برای گروه های مختلفی از افراد از سنین کودکی تا پیری مورد استفاده قرار گیرد. به طور کلی، می توان گفت طیف وسیعی از افراد که وجه مشترک همه ی آن ها نیاز به دریافت خدمات بازتوانی جسمی یا روانی هستند می توانند از کار درمانی استفاده کنند.

این گروه ها عبارتند از :

  • تجربه ی تصادف، سانحه و بیماری
  • افراد دارای مشکلات رفتاری ( شب ادراری ، اضطراب جدایی و… )
  • تاخیر های حرکتی و رشدی مانند تاخیر در راه رفتن و گردن گرفتن
  • افراد آسیب دیده مغز و نخاع
  • افراد دچار شده به مشکلات پس از جراحی
  • بیماران مغز و اعصاب ( سکته مغزی، ام اس و… )
  • بیماری ها و سندرم های مادر زادی ( فلج مغزی ، سندرم داون و … )
  • افراد دارای مشکلات یادگیری
  • اختلال توجه و تمرکز ( ADHD)
  • ناتوانی های پس از شکستگی و آسیب های ارتوپدی
  • افزایش توانمندی ها پس از قطع عضو
  • آسیب های شدید دست
  • تعویض مفصل و روماتیسم مفصلی
  • اختلالات حسی

 

کاردرمانی کودکان بیش فعال

کاردرمانی نوعی درمان است که به افراد در انجام فعالیت های روزمره کمک می کند. این می تواند شامل کودکان بیش فعال نیز باشد. کاردرمانی کودکان بیش فعال بر بهبود مهارت های زیر تمرکز دارد:

  • سازماندهی و برنامه ریزی
  • مشکلات پردازش حسی
  • توسعه مهارت های خودتنظیمی
  • مهارت های حرکتی ظریف و درشت
  • ایجاد استقلال در کارهای روزمره

کودکان بیش فعال اغلب مشکل در توسعه مهارت های خودتنظیمی دارند. آنها ممکن است مشکل در کنترل رفتار خود داشته باشند یا به راحتی تحریک شوند. کاردرمانگران مرکز ستاره ایرانیان به فرزند شما کمک می کند تا مهارت های گفته شده را به صورت تضمینی بهبود دهد. برای صحبت با مشاوران برتر کودک می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

کاردرمانی می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی کودکان بیش فعال داشته باشد. با کمک کاردرمانگر، کودکان بیش فعال می توانند مهارت هایی را یاد بگیرند که به آنها کمک می کند در مدرسه، خانه و جامعه موفق شوند.

کاردرمانی کودکان کم توجه

کاردرمانی یک رویکرد درمانی است که بر بهبود عملکرد جسمی، شناختی و اجتماعی افراد تمرکز دارد. کاردرمانی کودکان کم توجه به بهبود مهارت های توجه، تمرکز، مهارت های سازماندهی، مهارت های تحصیلی و مهارت های اجتماعی آنها کمک می کند.

کاردرمانی کودکان کم توجه به روش های مختلفی انجام می شود، از جمله:

  • مشاوره و آموزش به والدین: کاردرمانگر به والدین کمک می کند تا در مورد اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) و نحوه حمایت از کودک خود در خانه اطلاعات کسب کنند.
  • آموزش مدیریت زمان : کاردرمانگر به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد چگونه زمان خود را به طور موثرتری مدیریت کند. این می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی کودک کمک کند.
  • آموزش مهارت های اجتماعی : کاردرمانگر به کودک کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را بهبود بخشد، مانند گوش دادن به دیگران، پیروی از دستورالعمل ها و مشارکت در فعالیت های گروهی. این می تواند به بهبود روابط کودک با دیگران کمک کند.
  • تطابقات محیطی : کاردرمانگر ممکن است پیشنهادات خاصی برای تغییر محیط کودک ارائه دهد تا آن را برای او آسان تر کند. این می تواند شامل ایجاد تغییرات در نور، صدا یا سازماندهی محیط باشد.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین کاردرمانگران به صورت تضمینی به کودکان کم توجه می تواند به آنها کمک کند تا مهارت هایی را که برای موفقیت در مدرسه و زندگی روزمره خود نیاز دارند، توسعه دهند. کاردرمانگران مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با کودک و خانواده او همکاری می کند تا برنامه درمانی متناسب با نیازهای فردی کودک ایجاد کند. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

کار درمانی کودکان

خدمات کاردرمانی کودکان نی نی سایت در حل مسایل دو دسته از کودکان بسیار مفید است.

الف) کودکان دارای مشکلات جسمی

کودکان دارای اختلالاتی از جمله فلج مغزی، دیستروفی عضلانی، سندروم داون، مشکلات تاخیری تعادلی، عوارض ناشی از تشنج، تاخیرهای حرکتی، اختلالات و بیماری های عصبی عضلانی می توانند از کاردرمانی استفاده کنند.

همچنین اصلاح الگوی حرکتی نادرست، عوارض حرکتی در اثر بیماری های متابولیک، دررفتگی مادرزادی ران، هیپوتونی، تورتیکولی(کجی مادرزادی گردن) و… مشمول استفاده از خدمات کاردرمانی کودک می شوند.

ب) کودکان دارای مشکلات روانی

به علت گستردگی اختلالات ذهنی کودک، شاخه ذهن یا mental نیز به عنوان زیر مجموعه ای از شاخه روان به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می گیرد. کودکانی که به کاردرمانی ذهنی نیاز دارند ممکن است دچار اختلالاتی نظیر کم توانی ذهنی، اتیسم، اختلالات رفتاری، یادگیری، مشکلات حافظه، مشکلات نوشتاری، تاخیرهای رشدی، مشکلات درکی شناختی و بینایی، شنیداری باشند.

در طی تمرینات کاردرمانی ممکن است نیاز باشد به هر دو حیطه ی ذهن و جسم به طور همزمان پرداخته شود. به عنوان مثال کودک فلج مغزی که دچار اختلال در راه رفتن نیز هست، مشکلات ذهنی را نیز به همراه دارند که لازم است مدنظر قرار داده شود

کاردرمانی برای چه کودکانی است؟

همزمان با رشد کودک، مهارت های مختلفی نیز در او رشد می کند. این مهارت ها در ۵ دسته ی کلی قابل بررسی هستند:

مهارت های حرکتی درشت مانند نشستن، ایستادن، راه رفتن، دویدن، حفظ تعادل و تغییر وضعیت که انجام آن ها نیازمند استفاده از دسته ی بزرگی از عضلات است.

  1. مهارت های حرکتی ریز: مانند توانایی کودک در استفاده از دست ها برای اینکه بتواند غذا بخورد، نقاشی کند، لباس بپوشد، بازی کند، بنویسد و کارهای بسیار دیگری را انجام دهد.
  2. مهارت های زبانی :منظور از این مهارت ها، توانایی کودک استفاده از زبان بدن و ادا و اشاره، برقراری ارتباط با دیگران  درک محتوای صحبت آن هاست.
  3. مهارت های شناختی: مهارت های تفکر شامل یادگیری، درک، ‌حل مسأله، استدلال و یادآوری جز این دسته از مهارت ها هستند.
  4. مهارت های اجتماعی:  تعامل با همسالان، داشتن روابط با خانواده، دوستان و معلمان، مشارکت و پاسخ دهی به احساسات دیگران.

اگر چه ممکن است برخی کودکان کمی زودتر یا دیرتر از سایر همسن و سال هایشان در یک یا چند مولفه رشد کنند. اما تاخیر غیر عادی در هر یک از این پنج مولفه نشان دهنده ی آن است که باید به متخصص کاردرمانی کودک مراجعه شود.

کاردرمانی کودکان برای راه رفتن

کاردرمانی کودکان برای راه رفتن یک روش درمانی است که به کودکانی که در راه رفتن مشکل دارند کمک می کند. کاردرمانگر با ارزیابی کودک و شناسایی عواملی که بر راه رفتن او تأثیر می گذارند، یک برنامه درمانی فردی طراحی می کند. این برنامه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تمرینات تقویتی برای عضلات پا، لگن و هسته
  • تمرینات هماهنگی برای بهبود توانایی کودک در حرکت دادن پاها و تنه خود به طور هماهنگ
  • تمرینات تعادل برای کمک به کودک در حفظ تعادل خود در حین راه رفتن
  • تمرینات حس عمقی برای کمک به کودک در درک موقعیت بدن خود در فضا
  • استفاده از وسایل کمکی مانند واکر یا صندلی چرخدار برای حمایت از کودک در حین راه رفتن

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با برترین و به روز ترین روش های روانشناسی بدون عوارض و تضمینی به بهبود عملکرد کودک در تمام زمینه ها کمک کند. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

تفاوت کار درمانی با فیزیوتراپی

کاردرمانی خود به دو شاخه ی کلی و وسیع ( جسمانی و روانی ) تقسیم می شود. که خود این دو شاخه نیز به چندین شاخه ی دیگر مرتبط هستند (مانند ارتوپدی و نرولوژیک برای شاخه جسمانی  و ذهنی و روان برای شاخه ی روانی). در حقیقت کاردرمانی نسبت به فیزیوتراپی بسیار وسیع تر است.

همچنین در حالیکه فیزیوتراپی با استفاده از روش های مکانیکی به افزایش توانایی جسمی فرد می پردازد، کار درمانی هدفی متفاوت دارد. می توان گفت کاردرمانی هنر و علم استفاده از فعالیت های هدفمند درمانی، در جهت مشغول ساختن ذهن، روان و جسم فرد توانیاب، برای افزایش هر چه بیشتر استقلال و توانمندی اوست.

همچنین کاردرمانگر نیازمند خلاقیت زیادی در اجرای تکنیک های فعال کننده ی جسم و روان به طور همزان است. در حالیکه فیزیوتراپیست به انجام فعالیت های کاملا مکانیکی می پردازد و نیازمند خلاقیت نیست.

نکته آخر

بسیاری از والدین دارای کودک توانیاب جسمی یا ذهنی ممکن است به دلیل نپذیرفتن مساله، احساس ناکامی و یا خجالت، از مراجعه ی به هنگام جهت درمان و بهبود شرایط فرزندشان خودداری کنند. واقعیت آن است که عدم مراجعه ی به هنگام می تواند در تثبیت تاخیرهای رشدی، ناتوانی حرکتی کودک و یا عود ناتوانی های ذهنی او بسیار اثرگذار باشد.

بر اساس مشاهدات انجام شده، این کودکان غالبا در مدرسه و ارتباط با همسالان نیز با مشکلاتی از جمله عدم پیشرفت تحصیلی، طرد و یا اخراج از مدرسه مواجه می شوند و این چرخه منجر به چندبرابر شدن مشکلات خواهد شد. توصیه می شود با استفاده ی هرچه سریع تر از این خدمات، فرایند کنترل مساله ی فرزندتان را به دست بگیرید و از پیشرفت مشکل پیشگیری کنید.

منبع : کاردرمانی کودکان چیست✔️ درمان تضمینی روانشناسی

سوختگی کودکان ✔️ انواع، درجات و درمان

سوختگی کودکان نیاز به مراقبت بیشتری دارد چون ممکن است آسیب های زیادی به همراه داشته باشد چون پوست کودکان نازک است و در مقایسه با بزرگسالان توانایی آن ها کم است تا از خودشان مراقبت کنند.

به همین دلیل باید والدین و یا مراقبین کودک اطلاعات کافی در مورد سوختگی داشته باشند تا در صورت نیاز بتوانند اقدامات لازم برای پیشگیری و درمان فوری سوختگی انجام دهند.

سوختگی اگر شدید باشد می تواند به عفونت های بسیار بدی منجر شود که در صورت بی توجهی خطرات بسیاری برای کودک به همراه دارد و ممکن است منجر به مرگ کودک شود و سوختگی یکی از شایع ترین اتفاقات است که برای کودکان اتفاق می افتد.

اگر کودک شما دچار سوختگی شد باید محل سوختگی را زیر آب سرد قرار دهید و بعد از آن با باند یا گاز روی آن را ببندید.

اگر سوختگی بسیار شدید بود باید سریع به پزشک و مراکز درمانی مراجعه کنید و همچنین برای کاهش ترس و پیشگیری از عواقب آن می توانید از مشاور کمک بگیرید.

سوختگی کودکان

پوست کودکان بسیار ظریف و نازک است و هنگام سوختگی نسبت به بزرگسالان بیشتر به آن ها آسیب می رسد.

کودکان نمی توانند از خود دفاع کنند و ممک است در شرایط مختلفی دچار سوختگی شوند آن ها در صورت تماس با غذاها و مایعات داغ و یا سوختگی با برق و مواد شیمیایی دچار سوختگی شوند.

برای مقابله با سوختگی در کودکان باید از بروز حادثه جلوگیری کنید تا کودکان گرفتار سوختگی نشوند در این زمینه باید والدین به کودک خود آموزش های صحیح را بدهد تا به وسایلی که احتمال سوختگی دارد نزدیک نشود و به درستی کودک خود را تربیت کند.

انواع سوختگی کودکان

سوختگی به چهار دسته تقسیم می شود که درجه سوختگی در دسته های مختلف متفاوت می باشد.

چهار دسته را در زیر مورد بررسی قرار می دهیم.

  • سوختگی درجه اول: بخشی بیرونی پوست آسیب دیده است و بر روی پوست التهاب و قرمزی به وجود می آید، پوست قرمز می شود.
  • سوختگی درجه دو: در این وضعیت لایه های زیرین پوست درگیر سوختگی شده است و تاول هایی بر روی پوست ایجاد می شود و این تاول ها پوست نازک و شفافی دارند که در زیر آن آب جمع می شود.
  • سوختگی درجه سه: این سوختگی بسیار وسیع می باشد و لایه های عمیقی از پوست را درگیر کرده است.
  • سوختگی درجه چهار: این سوختگی بسیار وسیع تر بوده و شدت زیادی دارد به طوری که استخوان ها و سایر اندام ها را دچار مشکل می کند.

متخصصین برای اینکه سطح سوختگی را در کودکان تشخیص دهند و ببینتتد چه میزان از بافت های آن ها آسیب دیده است به سه تا چها روز زمان نیاز دارند.

هنگامی که کودک به سوختگی درجه سه و درجه چهار دچار می شود در این مواقع کودک باید در بیمارستان و تحت مراقبت های خاص باشد تا مشکلات دیگری برای او به وجود نیاید.

سوختگی کودکان با آب جوش

سوختگی با آب جوش یکی از شایع‌ترین انواع سوختگی در کودکان است. این نوع سوختگی می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما کودکان خردسال به دلیل کنجکاوی و عدم توانایی در کنترل خود، بیشتر در معرض خطر هستند. پس از سوختگی با فوریت های پزشکی تماس بگیرید تا به شما کمک کنند. مراحل زیر نیز می تواند به کودک شما کمک کند.

  1. فوراً محل سوختگی را زیر آب سرد جاری قرار دهید. این کار به خنک کردن پوست و کاهش درد کمک می کند. آب سرد را حداقل ۱۰ دقیقه روی محل سوختگی نگه دارید.
  2. پس از خنک شدن محل سوختگی، آن را با آب و صابون ملایم بشویید.
  3. موضع سوختگی را با یک پماد ضدعفونی کننده یا مرطوب کننده بپوشانید.
  4. موضع سوختگی را از پوشیدن لباس تنگ یا محکم دور نگه دارید.اگر سوختگی شدید است، باید به پزشک مراجعه کنید.

درمان سوختگی دست کودک با بخاری

سوختگی دست کودک با بخاری یکی از شایع‌ترین انواع سوختگی در کودکان است. این سوختگی می‌تواند در اثر تماس دست کودک با بخاری روشن، آب جوش، یا ظروف داغ ایجاد شود. سوختگی دست کودک با بخاری معمولاً سوختگی درجه یک یا دو است.

در صورت سوختگی دست کودک با بخاری، اقدامات زیر را انجام دهید:

  • کودک را از منبع سوختگی دور کنید.
  • ناحیه سوخته را زیر آب سرد جاری به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه نگه دارید. این کار به کاهش درد و تورم کمک می‌کند.
  • ناحیه سوخته را با آب خنک و صابون ملایم بشویید.
  • ناحیه سوخته را با گاز استریل یا پارچه تمیز بپوشانید.
  • اگر تاول در ناحیه سوخته وجود دارد، آن را نترکانید.
  • به کودک مایعات فراوان بدهید.

سوختگی های خفیف و نسبتا خفیف

در شرایط که وسعت سوختگی زیاد نیست به آن سوختگی خفیف گفته می شود و نیازی نیست که به مراکز درمانی مراجعه شود.

در این هنگام با استفاده از اقدامات زیر برای بهبود یافتن پوست استفاده می شود.

  • در اولین اقدام باید روند سوختگی را در کودک متوقف کنید اگر بخشی از موادی که باعث سوختگی شده بر روی پوست کودک وجود دارد و یا لباس و وسائل تزیینی کودک دچار حرارت شده است باید آن ها را از کودک دور کنید و مواد سوختنی را با روشی مناسب از روی پوست پاک کنید.
  • محلی که سوخته است را زیر آن سرد قرار دهید و به هیچ عنوان از یخ، خمیردندان و یا مواد دیگر بر روی سوختگی استفاده نکنید و بهترین روش همان آب سرد می باشد.
  • پس از آنکه محل سوخته شده را خشک کرد با استفاده از پنبه یا گاز تمیز محل سوختگی را ببندید.
  • اگر کودک بعد از سوختگی بسیار بی تابی و بی قراری می کند و درد زیادی دارد بهتر است با مشورت پزشک به کودک خود مسکن بدهید یا از پمادهای موضعی استفاده کنید.
  • برخی از گیاهان و مواد غذایی مانند عسل و آلوئه ورا می تواند برای بهبود سوختگی خوب و مناسب باشد اما قبل از استفاده از هر موادی بر روی پوست باید نظر متخصص را بپرسید چون ممکن است بعضی از این مواد باعث عفونت در زخم و مشکلات دیگری شوند.

سوختگی های شدید و جدی

اگر کودک دچار سوختگی های شدیدی شده است باید به مراکز درمانی مراجعه کنید تا تحت نظر پزشک باشد البته تا رسیدن به مراکز درمانی می توانید اقداماتی انجام دهید که برای کودک مفید می باشد.

این اقدامات در زیر ذکر شده است.

  • ابتدا باید جریان سوختگی را قطع کنید، اگر لباس کودک آتشگرفته است آن را خاموش کنید و به آرامی از بدن او بیرون آورید.

وسایل تزیینی  و یا وسایلی که کودک با آن دچار سوختگی شده است و داغ است را از کودک خارج کنید ولی به بسیاری که به بدن کودک چسبیده شده است دست نزنید.

اگر سوختگی از طریق جریان برق اتفاق افتاده است باید در اولین فرصت جریان برق ایجاد شده را قطع کنید.

  • محل سوخته شده را در زیر آب خنک قرار دهید و یا از کمپرس سرد استفاده کنید، اگر سوختگی با مواد شیمیایی اتفاق افتاده است موضع سوخته شده را برای چند دقیقه به خوبی زیر آب بشویید.
  • تا رسیدن به مراکز درمانی بدن را گرم نگه دارید و کودک را با پتویی تمیز بپوشانید.
  • سوختگی در کودکان باعث می شود تا بدن آن ها کم آب شود بهتر است در طی فرایند درمان از مایعات و آب بیشتری استفاده کنید.
  • در اولین فرصت و بسیار سریع کودک را به یک مراکز درمانی برسانید و یا با اورژانس تماس بگیرید.

درمان خانگی سوختگی دست کودک

اگر کودک شما دچار سوختگی دست شد، اولین قدم این است که محل سوختگی را از منبع حرارت دور کنید. سپس، محل سوختگی را زیر آب سرد جاری به مدت ۱۰-۲۰ دقیقه قرار دهید. این کار به کاهش درد و تورم کمک می کند.

پس از خنک شدن محل سوختگی، می توانید از یکی از روش های زیر برای درمان آن استفاده کنید:

  • ژل آلوئه ورا: ژل آلوئه ورا یک ماده طبیعی است که به تسکین درد و التهاب کمک می کند.
  • روغن زیتون: روغن زیتون نیز یک ماده طبیعی است که به نرم کردن پوست و کمک به بهبودی آن کمک می کند.
  • پماد سوختگی: پمادهای سوختگی تجاری نیز در دسترس هستند که می توانند به تسکین درد و التهاب کمک کنند.

از پوشاندن محل سوختگی با بانداژ یا پانسمان خودداری کنید. این کار می تواند باعث تعریق و عفونت شود.

نشانه های عفونت

هنگامی که کودکان دچار سوختگی می شوند زخم هایی بر روی پوست آن ها به وجود می آید و برای اینکه از عفونت کردن زخم ها جلوگیری شود باید محل سوختگی تمیز نگه داشته شود تا زخم ها دچار عفونت نشود اما در بعضی موارد ممکن است نتوان جلوی عفونت را گرفت و زخم ها دچار عفونت شوند.

والدین باید نشانه های عفونت را بشناسند تا از فراگیر شدن آن پیشگیری کنند و اقدامات لازم را برای درمان آن انجام دهند.

در زیر مهم ترین نشانه های عفونت ذکر شده است:

  • تب ولرز
  • احساس درد در محل سوختگی
  • سفید شدن روی زخم ها
  • بوی بد در محل زخم ها
  • ورم و التهاب پوستی
  • تورم در قسمت لنف ها

راهکارهایی برای پیشگیری

پیشگیری کردن از سوختگی در کودکان بسیار بهتر و موثرتر می باشد نسبت به درمان سوختگی، زیرا راه های سوختگی در کودکان بسیار متنوع است و کودکان می توانند به دلیل تماس با حرارت، برق و مواد شیمیایی دچار سوختگی شوند.

بهتر است برای جلوگیری از سوختگی کودکان اقدامات پیشگیرانه ای را انجام داد و با رعایت اقدامات لازم از کودک در برابر این حوادث محافظت کرد.

پیشگیری

به نمونه های مراقبتی که در زیر ذکر شده است توجه کنید.

  • مواد شیمیایی را از دسترس کودکان دور کنید و در آن ها را محکم و با دقت ببندید.
  • برای تمامی پریزها و سیم هایی که ممکن است خطر برق گرفتگی داشته باشد را با درپوش، چسب محکم کنید و همچنین اقدامات ایمنی لازم را انجام دهید.
  • از سنسورهای تشخیص حرارت و یا کپسول های آتش نشانیدر محل زندگی خود داشته باشید تا در صورت نیاز استفاده کنید.
  • وسایلی مانند کتری آب جوش، بخاری یا سایر وسایل داغ را در محلی قرار دهید که احتمال آسیب دیدن به کودک کمتر باشد و کودک برخوردی با آن ها نداشته باشد.
  • در زمان آشپزی و یا هنگامی که مایعات و اشیا داغی در دست دارید کودک را در آغوش نگیرید.
  • هنگام حمام کردن کودک ابتدا درجه آب را تنظیم کنید و از داغ بودن آن به طور متوسط و متناسب با شرایط کودک مطمئن شوید و بعد کودک را بشویید.
  • مراقب کودک باشید و زمانی که به سمت اجسام داغ می رود به او تذکر دهید تا به منبع حرارت نزدیک نشود.
  • کودک خود را با نکات ایمنی و حساس تربیتی آشنا کنید و به طور دقیق به او آموزش دهید تا خطرات از فرزندان شما دور بماند.

اقدامات روان شناختی

سوختگی در کودکان علاوه بر خطرات جسمانی می تواند مشکلات روحی به همراه داشته باشد و این حالت زمانی که کودک به خاطر سوختگی راهی بیمارستان شود و در آن جا بستری شود افزایش پیدا می کند.

کودک به دلیل محیط بیمارستان و درد داشتن محل سوختگی و اقدامات درمانی که تجربه می کند ممکن است دچار ترس و اضطراب در کودک شود و به عنوان یک خاطره تلخ در ذهنش بماند.

به همین دلیل تا بزرگسالی از درمان و معالجه تصویر تلخی در ذهنش وجود داشته باشد.

کودکانی که دچار اضطراب جدایی، دلبستگی  ناایمن و یا خلق دشوار هستند بستری شدن در محیط بیرون از خانه برای آن ها آسیب هایی به همراه خواهد داشت و در صورتی که با یان شرایط در کودک خود مواجه شده اید بهتر است از روانشناس کودک کمک بگیرید.

سوختگی ها بعضی اوقات اثر آن ها برای مدت طولانی یا همیشه بر روی پوست باقی می ماند در صورتی که این وضعیت برای کودک نگرانی ایجاد کند و یا نسبت به سوختگی حس خوبی نداشته باشد و حس زیبایی خود را از دست بدهد.

باید برای جلوگیری از این باور او یا بروز بیماری های مانند افسردگی و اضطراب از روانشناس و مشاور کمک بگیرید تا کودک شما بتواند به خوبی با مشکل خود کنار بیاید و دچار افسردگی و اضطراب نشود.

منبع : سوختگی کودکان ✔️ انواع، درجات و درمان

پرورش کودک خلاق ✔️ ۱۰ روش قطعی روانشناسی

پرورش کودک خلاق یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی است که در تمام زمینه‌های زندگی از جمله تحصیل، کار، روابط اجتماعی و حتی سلامت روان نقش مهمی ایفا می‌کند. پرورش خلاقیت در کودکان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا در این دوران ذهن کودکان باز و آماده پذیرش ایده‌های جدید است. در این مقاله، ۱۰ راهکار طلایی برای پرورش خلاقیت کودکان ارائه شده است.

پرورش کودک خلاق را می‌توان توانایی تولید ایده‌های جدید و نوآورانه تعریف کرد. خلاقیت یک مهارت است که می‌توان آن را با تمرین و تلاش پرورش داد. کودکان به طور طبیعی خلاق هستند، اما با رشد و بزرگتر شدن، ممکن است خلاقیت آنها تحت تأثیر عوامل مختلف مانند محیط، آموزش و پرورش و حتی والدین قرار گیرد.

کلاسهای پرورش خلاقیت برای کودکان

کلاسهای پرورش کودک خلاق فرصتی برای کودکان فراهم می کند تا مهارت های خود را در زمینه های مختلف خلاقیت، مانند هنر، موسیقی، نویسندگی، رقص و نمایش، توسعه دهند. این کلاس ها به کودکان کمک می کنند تا خلاقیت خود را کشف کنند، مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند.

  • کلاس های نمایش: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف نمایش مانند بازیگری، کارگردانی، نویسندگی نمایشنامه و طراحی صحنه و لباس تشویق می کنند.
  • کلاس های رقص: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف رقص مانند رقص کلاسیک، رقص مدرن، رقص باله و رقص هیپ هاپ تشویق می کنند.
  • کلاس های نویسندگی: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف نویسندگی مانند داستان نویسی، شعر، نمایشنامه نویسی و روزنامه نگاری تشویق می کنند.
  • کلاس های موسیقی: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف موسیقی مانند آواز، ساز، تئاتر موزیکال و ترکیب موسیقی تشویق می کنند.
  • کلاس های هنری: این کلاس ها کودکان را در زمینه های مختلف هنری مانند نقاشی، نقاشی، مجسمه سازی، سفالگری و طراحی تشویق می کنند.

 

پرورش کودک خلاق

آیا علاقه مند هستید که پرورش کودک خلاق را افزایش دهید؟ مسیر رسیدن به تفکرخلاق سر راست نیست؛ اما، راهنماهایی وجود دارد که به ما در پیداکردن روشهای ایجاد آن کمک می کند.

۱. فراهم ساختن بستر خطاها برای کودکانتان

پژوهشگر استنفورد و نویسندۀ روانشناسی جدید موفقیت؛ کارول دوک، فرض می کند کودکانی که از شکست می ترسند احتمال کمتری در خلاق بودن تفکرشان وجود دارد. اگر کودکتان با یک اشتباه ناامید می شود سعی کنید به او چیزهایی مانند “چکار کنیم تا بتوانیم این نتیجه را تغییر دهیم؟” یا “چطور این را دوباره از اول انجام می دهی؟”بگویید. من روشی که در آن دوستم و همکارش بن گروسمن ـ کان مخترع آزمایشگاه نوردستورم این (اشتباه) را شکست پیشبردی یا دیدن اشتباهات به عنوان فرصت هایی برای ترقی نه شکست ها نامیده را تحسین می کنم.

۲. بگذارید کودکانتان کثیف کاری کنند.

اکثر ما جای تمیز را دوست داریم و شلوغ کاری ها بی نهایت باعث آشفتگی مان می شود. اما، زمانی که کودکان عنصر این خلاقیت هستند، شلوغ کاری ها نیز به سرعت گسترش می یابند. بعداً کودکتان از شما درخواست می کند تا نقاشی بکشد یا یک کیسه پر از گلوله های کتانی را در همه جای کف اتاق پخش کندکه در این صورت، اتاق را برایش آماده کنید. شما ممکن است با شلوغ کاری ها مخالفت کنید اما، مزایای خلاقیت بر این دردسر موقتی می چربد.

۳.کودکتان را به خاطر تلاشش تشویق کنید.

اکثر مابارها شنیده ایم که تشویق می تواند مانعی برای تفکر مستقل کودک باشد. در کتاب کان تنبیه به وسیله پاداش ها، وی در مورد اینکه چگونه جایزه موجب برانگیختن افراد برای به دست آوردن جایزه های بیشتر می شود، صحبت می کند. مشکل تشویق و جایزه دادن آن است که ممکن است کودک را از جستجوی انگیزه های درونی اش بازدارد؛ نمی گویم تشویق بد است بلکه، دفعه بعد که قصد تشویق کردن دارید . سعی کنید چیزهایی عینی بگویید مانند: “من دیدم که خودت کفش هایت را پوشیدی” یا “تو واقعاً برای حل مسئله ریاضی سخت کار می کنی”.

۴. روشنفکر باشید.

به کودکتان حق انتخاب از بین روشهای موجود برای ترغیب تفکر مستقل را بدهید. شما ممکن است به خوردن شام به جای صبحانه عادت نداشته باشید؛ اما، اگر کودکتان خواست از قبل از روانه شدن به مدرسه پاستا بخورد؛ فرصت را برایش فراهم کنید. اگر خواست در آشپزخانه به شما کمک کند سعی کنید محیط آشپزخانه را تبدیل به آزمایشگاه علمی کنید و اجازه دست زدن به مواد و ابزارهای آشپزی را به او بدهید.

۵. خلاقیت را برایش الگو قرار دهید.

خروجی خلاقیت تان چیست؟دوست دارید کجا و در چه کاری انرژی تان را صرف کنید؟ آشپزی، آوازخوانی، باغبانی، طراحی یا رقصیدن؟ کودکانی که والدینشان را می بینند که درگیر فعالیت های خلاق هستند به احتمال بیشتری این فعالیت ها را برای خودشان نیز می پذیرند. اگر کودک هنگام انجام کار خلاق در کنار شما بود فکر کنید به کارهایی که موجب شادی شما در کودکی تان بوده است و نیم ساعتی را با کودکتان برای انجام آن کار یا فعالیت صرف کنید. چه حسی داشتید؟ آیا آن را دوباره فردا یا روزی دیگر انجام خواهید داد؟

۶. به عقب برگردید (تجسم عینی)

این مرحله ممکن است با مورد شماره ۵ تناقض داشته باشد، اما مهم است به یاد داشته باشیم که این فقط برای برجسته کردن و نشان دادن اثر تعادل و توازن است. اگر کودک دوست دارد که دائماً تحت کنترل باشد، ممکن است نشان دهندۀ ریسک پذیری کمتر باشد که این خود از میزان خلاقیت می کاهد. اگر شما خودمختاری را تشویق کنید، نظاره گر رشد تخیل در کودکتان خواهید بود. دفعه بعد که کودکتان مشغول یک فعالیت ارام مثل نقاشی کردن یا نوشتن است از پریدن وسط فعالیتش خودداری کنید، زیرا این مسئله منجر به پرت شدن حواس وی می شود، در عوض، برای خودتان یک فنجان قهوه بریزید و از خلوت با خودتان لذت ببرید!

۷. زمانی را برای خلاقیت به کودکتان اختصاص دهید.

این کار ممکن است به ویژه برای والدین شاغل سخت باشد، اما کودکان نیاز به زمانبدون ساختار برای تجسم، ساختن، آزمون و اکتشاف دارند. حتی این وقت می تواند نیم ساعت بعد از شام، نقاشی کردن قبل از خواب و خواندن کتاب برای او یا اختصاص یک ساعت بازی تخیلی در روزهای تعطیل باشد. برنامه تان را بررسی کنید و از تخصیص یافتن وقت به کودکتان اطمینان حاصل کنید.

۸. رجوع به اسباب بازی های اولیه

اسباب بازی های صدادار با چراغ سرگرمی خوبی هستند و مطمئنا جایگاه خود را دارند ، اما آنها به اندازه وسایلی  مانند برچسب ها، تیوب ها، خانه سازی، عروسک ها، ابزار، ماسه و آب متفکر خلاق بار نمی آورند. زمانی را برای نگاه کردن به بازی کودکتان اختصاص دهید و لیستی فوری از اسباب بازی ها تهیه کنید. با کدام اسباب بازی بیشتر بازی می کنند؟

کدام یک از اسباب بازی ها موجب تخیل شده و او را به سمت تجسم سازی پیش می برد؟ آیا برایتان امکان دارد اسباب بازی های محدود (مثلاً اسباب بازی دارای دکمه های یک یا دو کاره) را با اسباب بازی های خلاق و آزاد (مانند خانه سازی ها که محرک بازی خلاق هستند) کنید؟

پیشنهاد مشاور: افزایش خلاقیت کودکان | ۱۱ راه طلایی + ۱۲ بازی

۹. زمان تماشای تلویزیون را به حداقل برسانید.

ممکن است برای خانواده ها سخت باشد که زمان تماشای تلویزیون را همگی حذف کنند اما، می توانیم تلاش کنیم تا کودک مدت زمان کمتری پای تلویزیون بنشیند. به جای صرف زمان برای تلویزیون بهتر است این زمان صرف نقاشی، ساختن خانه از طریق خانه سازی ها یا انجام خمیر بازی شود. شما تا چه اندازه می تواند زمان تماشای تلویزیون یا ویدئو ها را کاهش دهید؟ این فعالیت به مرور باعث پرورش کودک خلاق می شود.

۱۰.چه ایده های دیگری برای افزایش خلاقیت کوکان دارید؟

روش های بسیار زیادی برای تشویق خلاقیت کودکان وجود دارد، امیدوارم برایتان مؤثر باشد و کارآیی آن برای شما به گوش من برسد! آیا شما مایلید براین ده روش برای افزایش خلاقیت کودکان بیفزایید؟ برای آشنایی با دیگر روش های پرورش خلاقیت در کودکان با ما همراه باشید.

پرورش خلاقیت در کودکان ابتدایی

در ادامه چند نکته برای پرورش خلاقیت در کودکان ابتدایی آورده شده است:

  • فرصت‌های زیادی برای بازی و کاوش فراهم کنید. بازی یک راه عالی برای کودکان برای کشف جهان اطراف خود و پرورش تخیل خود است. به آنها اجازه دهید با مواد و وسایل مختلف بازی کنند و ببینند چه چیزی درست می کنند.
  • از آنها بخواهید سوالات بپرسند. پرسیدن سوالات به کودکان کمک می کند تا جهان اطراف خود را بهتر درک کنند و راه های جدیدی برای فکر کردن در مورد چیزها بیاموزند. به آنها پاسخ های باز دهید که آنها را به فکر کردن و کشف بیشتر تشویق کند.
  • به آنها اجازه دهید اشتباه کنند. اشتباه کردن بخشی طبیعی از فرآیند یادگیری است. به کودکان خود اجازه دهید اشتباه کنند و از آن درس بگیرند. آنها با این کار یاد می گیرند که چگونه از شکست های خود به عنوان فرصتی برای رشد استفاده کنند.
  • به آنها بازخورد مثبت بدهید. بازخورد مثبت به کودکان کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را در زمینه خلاقیت خود تقویت کنند. به آنها بگویید که ایده های آنها را دوست دارید و آنها را تشویق کنید تا به ادامه کار خود ادامه دهند.
  • آنها را در معرض هنر و فرهنگ قرار دهید. قرار گرفتن در معرض هنر و فرهنگ می تواند به کودکان کمک کند تا دیدگاه های جدیدی را توسعه دهند و خلاقیت خود را پرورش دهند. آنها را به موزه ها، گالری های هنری و کنسرت ها ببرید.

پرورش خلاقیت کودکان با کاردستی

کاردستی یک فعالیت سرگرم کننده و خلاقانه است که می تواند به پرورش کودک خلاق کمک کند. کاردستی می تواند به کودکان کمک کند تا:

  • خلاقیت خود را پرورش دهند. کاردستی به کودکان فرصت می دهد تا از تخیل خود استفاده کنند و چیزهای جدیدی خلق کنند و پرورش کودک خلاق را تجربه کنید.
  • مهارت های حل مسئله خود را بهبود بخشند. کاردستی به کودکان کمک می کند تا راه حل هایی برای مشکلاتی که با آن روبرو می شوند پیدا کنند.
  • مهارت های حرکتی خود را بهبود بخشند. کاردستی به کودکان کمک می کند تا مهارت های حرکتی ظریف و درشت خود را توسعه دهند.
  • مهارت های همکاری خود را بهبود بخشند. کاردستی می تواند یک فعالیت گروهی عالی باشد که به کودکان کمک می کند تا با دیگران همکاری کنند.

منبع : پرورش کودک خلاق ✔️ ۱۰ روش قطعی روانشناسی

رژیم غذایی سالم برای کودکان ✔️ برنامه غذایی از تولد تا دبستان

رژیم غذایی سالم برای کودکان شامل طیف گسترده ای از غذاهای مغذی از هر گروه غذایی است. این مواد غذایی به کودکان کمک می کند تا انرژی داشته باشند، رشد کنند و به طور سالم رشد کنند.

در دنیا، تعداد کودکان با چاقی در دو دهه گذشته افزایش یافته است. شما ممکن است تعجب کنید: چرا پزشکان و دانشمندان با این روند مشکل دارند؟ و به عنوان والدین یا دیگر بزرگسالان نگران، شما ممکن است بپرسید: ما چگونه می توانیم برای جلوگیری از چاقی کودکانمان اقدام کنیم؟ این مقاله پاسخ به برخی از سوالاتی را که ممکن است داشته باشید، و همچنین منابع برای کمک به حفظ سلامت خانواده خود را فراهم می کند.

رژیم غذایی سالم برای کودکان

چرا چاقی کودکان به عنوان یک مشکل بهداشتی مطرح می شود؟ کودکان مبتلا به چاقی می توانند مورد آزار و اذیت قرار گیرند و بیش از همسالان با وزن طبیعی خود دچار عارضه شوند. آنها نیز بیشتر از انزوای اجتماعی، افسردگی و عزت نفس پایین تر رنج می برند. اثرات این مسئله می تواند به بزرگسالی برسد.

غذای مناسب برای رشد کودک

کودکان مبتلا به چاقی در معرض خطر ابتلا به بیماری های مزمن و بیماری های دیگر مانند آسم، آپنه خواب، مشکلات استخوانی و مفصلی و دیابت نوع ۲ هستند. دیابت نوع ۲ به طور فزاینده ای در میان کودکان دارای اضافه وزن گزارش شده است. شروع دیابت در کودکان می تواند منجر به بیماری های قلبی و نارسایی کلیه شود.

کودکان مبتلا به چاقی نیز دارای عوامل خطر بیشتری برای بیماری های قلبی مانند فشار خون بالا و کلسترول بالا نسبت به افراد سالم آنها هستند. در یک جمعیت ۵- تا ۱۷ ساله، تقریبا ۶۰٪ از کودکان دارای اضافه وزن دارای حداقل یک عامل خطر برای بیماری قلبی عروقی بودند و ۲۵٪ دارای دو یا بیشتر از عوامل خطر بیماری قلبی عروقی بودند.

کودکان مبتلا به چاقی بیشتر از بزرگسالان چاق هستند. این می تواند منجر به مشکلات طول عمر جسمی و روانی شود. چاقی بزرگسال با خطر بالایی از دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و بسیاری از انواع سرطان همراه است.

 

تغذیه سالم برای کودکان دبستانی

برای کمک به فرزند شما در حفظ وزن سالم، کالری را که کودک از غذاها و نوشیدنی ها مصرف می کند، با کالری که کودک شما از طریق فعالیت بدنی و رشد طبیعی استفاده می کند، متعادل سازید.

به یاد داشته باشید که هدف برای کودکان دارای اضافه وزن، کاهش میزان افزایش وزن در طول رشد طبیعی و رشد طبیعی است. بچه ها نباید روی یک رژیم غذایی کاهش وزن بدون مشورت با یک ارائه کننده خدمات بهداشتی قرار بگیرند.

۱. تعادل کالری: کمک به بچه ها در عادات غذا خوردن سالم

بخشی از برنامه تعادل کالری خوردن غذاهایی است که غذای کافی و کالری مناسب دارند. شما می توانید به کودکان کمک کنید تا از طریق عادات غذا خوردن سالم، به دنبال راه هایی برای ایجاد غذاهای مورد علاقه سالمتر و کاهش وسوسه برای خوردن غذاهای غنی از کالری باشند.

۲. عادات غذایی سالم را تشویق کنید.

هیچ خوراکی سالم برای آنها وجود ندارد. برای کمک به فرزندان و خانواده عادات غذایی سالم را به کار ببرید:

  • مقدار زیادی از سبزیجات، میوه ها و محصولات دانه را تهیه کنید.
  • شامل شیر یا محصولات لبنی کم چرب یا غیر چربی باشد.
  • گوشت، مرغ، ماهی، عدس و لوبیا برای پروتئین را انتخاب کنید.
  • از خانواده خود بخواهید تا مقدار زیادی آب بنوشند.
  • محدود کردن نوشیدنی های شیرین.
  • محدود کردن مصرف قند و اشباع چربی.

به یاد داشته باشید که تغییرات کوچک هر روز می تواند به یک دستور العمل برای موفقیت منجر شود!

به دنبال روش هایی برای ساخت غذاهای مورد علاقه سالم باشید. دستورالعمل هایی که شما می توانید به طور مرتب آماده کنید و خانواده تان لذت ببرید، فقط با چند تغییر می تواند سالم و رضایت بخش باشد.

پیشنهاد مشاور: تاثیر تغذیه در بیش فعالی

تغذیه سالم برای کودکان در مدرسه

تغذیه سالم برای کودکان در مدرسه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کودکان در سن مدرسه در حال رشد و نمو هستند و نیازهای تغذیه ای خاصی دارند. تغذیه سالم به آنها کمک می کند تا انرژی کافی برای یادگیری و فعالیت های روزانه خود داشته باشند و از بیماری ها نیز پیشگیری کنند.

  • تنوع غذایی: کودکان باید از انواع غذاهای سالم و مغذی در طول روز استفاده کنند. این امر به آنها کمک می کند تا تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنند.
  • کاهش مصرف غذاهای ناسالم: کودکان باید از مصرف غذاهای ناسالم مانند غذاهای پر چرب، پر شکر و پر نمک خودداری کنند. این غذاها می توانند باعث افزایش وزن، چاقی، بیماری های قلبی و عروقی، دیابت و سایر بیماری ها شوند.
  • مصرف مایعات کافی: کودکان باید روزانه حداقل ۸ لیوان آب بنوشند. مایعات به حفظ تعادل آب بدن و عملکرد صحیح بدن کمک می کنند.

مثال هایی از غذاهای سالم برای کودکان در مدرسه

  • برای صبحانه: میوه، ماست، غلات کامل، تخم مرغ، شیر
  • برای ناهار: سالاد، سوپ، ساندویچ، انواع سبزیجات، گوشت یا ماهی
  • برای میان وعده: میوه، سبزیجات، آجیل، دانه ها، شیر

برخی از غذاهای ناسالمی که باید از مصرف آنها توسط کودکان در مدرسه خودداری کرد عبارتند از:

  • غذاهای پر چرب: مانند چیپس، پفک، فست فود، غذاهای سرخ شده
  • غذاهای پر شکر: مانند نوشابه، آبمیوه های صنعتی، کیک، شیرینی، شکلات
  • غذاهای پر نمک: مانند چیپس، پفک، فست فود، سوسیس، کالباس

با رعایت اصول تغذیه سالم و پرهیز از مصرف غذاهای ناسالم، می توانید به کودکان خود کمک کنید تا از سلامتی و رشد و نمو مطلوبی برخوردار شوند.

غذای مناسب برای رشد کودک

کودکان در سن رشد به مواد مغذی زیادی نیاز دارند تا بتوانند به طور صحیح رشد کنند و سلامت خود را حفظ کنند. غذاهای مناسب برای رشد کودک باید حاوی مقادیر کافی از پروتئین، کربوهیدرات، چربی، ویتامین‌ها و مواد معدنی باشند.

پروتئین برای رشد و ترمیم بافت‌های بدن ضروری است. منابع خوب پروتئین برای کودکان عبارتند از:

  • گوشت، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، لبنیات، حبوبات و آجیل

کربوهیدرات منبع اصلی انرژی بدن است. منابع خوب کربوهیدرات برای کودکان عبارتند از:

  • غلات کامل، میوه‌ها، سبزیجات و نان

چربی برای جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری است. منابع خوب چربی برای کودکان عبارتند از:

  • روغن‌های گیاهی، آجیل، دانه‌ها و ماهی‌های چرب

ویتامین‌ها و مواد معدنی برای عملکرد صحیح بدن ضروری هستند. منابع خوب ویتامین‌ها و مواد معدنی برای کودکان عبارتند از:

  • میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، لبنیات و گوشت

تغذیه کودکان کم وزن

کودکان کم وزن، کودکانی هستند که وزن بدن آنها کمتر از حد معمول برای سن و قدشان است. کمبود وزن می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله عدم دریافت کالری کافی، سوء تغذیه، بیماری و یا مشکلات پزشکی باشد.

هدف از تغذیه کودکان کم وزن

هدف از تغذیه کودکان کم وزن، افزایش وزن آنها به طور سالم و پایدار است. این امر باید با افزایش کالری دریافتی کودک بدون ایجاد مشکلات گوارشی یا سوء تغذیه انجام شود.

در تغذیه کودکان کم وزن، باید از مواد غذایی پرکالری و مغذی استفاده شود. برخی از این مواد غذایی عبارتند از:

  • شیر و لبنیات
  • گوشت، مرغ و ماهی
  • تخم مرغ
  • آجیل و دانه ها
  • میوه ها و سبزیجات

یکی از راه های افزایش وزن کودکان کم وزن، افزایش دفعات غذا خوردن آنها است. به عنوان مثال، می توان تعداد وعده های غذایی اصلی را از سه وعده به چهار یا پنج وعده افزایش داد. همچنین، می توان تعداد میان وعده های غذایی را نیز افزایش داد. در اینجا چند نکته برای تغذیه کودکان کم وزن آورده شده است:

  • غذاهای مورد علاقه کودک را به او بدهید.
  • غذاها را به صورت جذاب و اشتها آور تزیین کنید.
  • کودک را در حین غذا خوردن تشویق کنید.
  • غذا خوردن را به یک فعالیت خانوادگی تبدیل کنید.

اگر نگران وزن کودک خود هستید، حتماً با پزشک او مشورت کنید. پزشک می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه غذایی مناسب برای کودک خود تهیه کنید.

لیست غذای کودک

در این سنین، شیر مادر بهترین منبع تغذیه برای کودک است. اما از ۴ ماهگی به بعد، می‌توان به تدریج غذای کمکی را به رژیم غذایی کودک اضافه کرد. غذای کمکی باید نرم و رقیق باشد و به تدریج غلظت آن افزایش یابد. می توانید از دکتر کودک برنامه غذایی مناسب را برای کودک خود تهیه کنید.

غذاهای مناسب برای ۴ ماهگی

  • سرلاک برنج
  • پوره سیب
  • پوره گلابی
  • پوره هویج
  • پوره موز

غذاهای مناسب برای ۵ ماهگی

  • سرلاک شیر
  • پوره گندم
  • پوره کدو حلوایی
  • پوره اسفناج
  • پوره نخودفرنگی

غذاهای مناسب برای ۶ ماهگی

  • پوره گوشت
  • پوره مرغ
  • پوره ماهی
  • پوره تخم مرغ
  • پوره سبزیجات مخلوط

غذاهای مناسب برای ۷ ماهگی

  • نان نرم
  • ماست
  • پنیر
  • میوه‌های نرم مانند موز، هلو، سیب، گلابی
  • سبزیجات نرم مانند هویج، کدو حلوایی، اسفناج

غذاهای مناسب برای ۸ ماهگی

  • غذاهای جامد از جمله سوپ، پوره، خوراک
  • قطعات کوچک میوه و سبزیجات
  • کره بادام زمینی

غذاهای مناسب برای ۹ ماهگی

  • قطعات کوچک نان، ماکارونی، برنج
  • انواع گوشت، مرغ، ماهی

پیشنهاد مشاور: ۲۲ داستان آموزنده جدید کودکانه

غذاهای مناسب برای ۱۰ ماهگی

  • تخم مرغ کامل (سفیده و زرده)
  • حبوبات

غذاهای مناسب برای ۱۱ ماهگی

  • غذاهای متنوع و رنگارنگ

غذای کودک از ۱ سالگی تا ۵ سالگی

در این سنین، کودک باید غذاهای متنوعی را از گروه‌های مختلف غذایی مصرف کند.

  • گروه غلات: نان، ماکارونی، برنج، غلات صبحانه، حبوبات
  • گروه میوه و سبزیجات: میوه‌های تازه، میوه‌های خشک، سبزیجات خام، سبزیجات پخته
  • گروه گوشت و حبوبات: گوشت، مرغ، ماهی، تخم مرغ، حبوبات
  • گروه لبنیات: شیر، ماست، پنیر

منبع : رژیم غذایی سالم برای کودکان ✔️ برنامه غذایی از تولد تا دبستان

کم آموزی در کودکان ✔️ درمان تضمینی

کم آموزی در کودکان، به معنای عدم برخورداری کافی از آموزش‌های لازم در زمینه‌های مختلف، می‌تواند پیامدهای منفی بسیاری برای فرد و جامعه داشته باشد.

کم آموزی می تواند تأثیرات منفی بر زندگی کودک داشته باشد. کودکان کم آموز ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند، در روابط اجتماعی خود با دیگران دچار مشکل شوند و در آینده در زمینه شغلی و اجتماعی خود با مشکل مواجه شوند.

کم آموزی در کودکان

کم آموزی در کودکان به وضعیتی گفته می شود که کودک در مقایسه با همسالان خود در مهارت های تحصیلی، اجتماعی و یا رفتاری، عملکرد پایین تری دارد. این وضعیت می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله مشکلات یادگیری، مشکلات عاطفی و یا مشکلات محیطی باشد.

علائم کم آموزی در کودکان می تواند متفاوت باشد و بسته به سن کودک، مهارت های تحصیلی و اجتماعی مورد انتظار و همچنین عوامل زمینه ای ایجاد کننده کم آموزی متفاوت باشد.

علل کم آموزی در کودکان

عوامل مختلفی می‌توانند در بروز کم آموزی در کودکان نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • عوامل اقتصادی و اجتماعی: فقر، بیکاری، عدم دسترسی به امکانات آموزشی، و مشکلات خانوادگی، از جمله عوامل اقتصادی و اجتماعی هستند که می‌توانند منجر به کم آموزی در کودکان شوند.
  • عوامل فردی: مشکلات جسمی و ذهنی، مانند اختلالات یادگیری، و همچنین مشکلات رفتاری و هیجانی، از جمله عوامل فردی هستند که می‌توانند باعث کم آموزی در کودکان شوند.
  • عوامل آموزشی: کیفیت پایین آموزش، عدم توجه به تفاوت‌های فردی کودکان، و عدم انگیزه کافی در کودکان، از جمله عوامل آموزشی هستند که می‌توانند منجر به کم آموزی در کودکان شوند.

دقت داشته باشید که با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان به کودکان کم آموز کمک کرد تا پیشرفت کنند و موفقیت تحصیلی و اجتماعی را کسب کنند. به منظور تشخیص دقیق و درمان تضمینی کم آموزی با  شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

علائم کم آموزی در کودکان

کودکان کم آموز، ممکن است علائم مختلفی از خود نشان دهند. برخی از این علائم عبارتند از:

  • عدم پیشرفت تحصیلی: کودکان کم آموز، در مقایسه با سایر کودکان هم سن و سال خود، پیشرفت تحصیلی کمتری دارند. (کندی در یادگیری مفاهیم جدید، مشکل در خواندن، نوشتن و ریاضی، مشکلات در درک مطلب، مشکلات در حافظه و  مشکلات در تمرکز)
  • مشکلات یادگیری: کودکان کم آموز، ممکن است در یادگیری مفاهیم مختلف، مانند خواندن، نوشتن، و ریاضی، دچار مشکل باشند.
  • مشکلات رفتاری: کودکان کم آموز، ممکن است رفتارهای نامناسبی مانند پرخاشگری، بی‌توجهی، و انزوا را از خود نشان دهند. (پرخاشگری، بیش فعالی، گوشه گیری و اضطراب)
  • مهارت های اجتماعی: مشکل در برقراری ارتباط با دیگران، مشکل در پیروی از قوانین و مقررات، مشکل در حل تعارضات و مشکل در سازگاری با محیط های جدید

درمان کم آموزی در کودکان

برای پیشگیری و درمان کم آموزی در کودکان، باید از عواملی که باعث بروز این مشکل می‌شوند، جلوگیری کرد. برخی از راهکارهای پیشگیری و درمان کم آموزی در کودکان عبارتند از:

  • ارتقای سطح اقتصادی و اجتماعی جامعه: با رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی، می‌توان زمینه‌های لازم را برای دسترسی همه کودکان به آموزش‌های لازم فراهم کرد.
  • شناسایی و رفع مشکلات جسمی و ذهنی کودکان: با شناسایی و رفع مشکلات جسمی و ذهنی کودکان، می‌توان از بروز کم آموزی در آنها جلوگیری کرد.
  • ارتقای کیفیت آموزش: با ارتقای کیفیت آموزش، می‌توان به کودکان کمک کرد تا مفاهیم مختلف را به درستی بیاموزند.
  • توجه به تفاوت‌های فردی کودکان: با توجه به تفاوت‌های فردی کودکان، می‌توان آموزش را به گونه‌ای ارائه داد که متناسب با نیازهای آنها باشد.
  • ایجاد انگیزه در کودکان: با ایجاد انگیزه در کودکان، می‌توان آنها را به یادگیری تشویق کرد.

برخی از روش های درمانی که می تواند برای کمک به کودکان کم آموز استفاده شود عبارتند از:

  • آموزش ویژه: آموزش ویژه می تواند به کودکان کم آموز کمک کند تا مهارت های تحصیلی و اجتماعی خود را بهبود بخشند.
  • درمان رفتاری: درمان رفتاری می تواند به کودکان کم آموز کمک کند تا رفتارهای نامناسب خود را کنترل کنند.
  • درمان دارویی: در برخی موارد، ممکن است استفاده از دارو برای کمک به کودکان کم آموز ضروری باشد.

دقت داشته باشید که با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان به کودکان کم آموز و دیر آموز کمک کرد تا پیشرفت کنند و موفقیت تحصیلی و اجتماعی را کسب کنند. به منظور تشخیص دقیق و درمان تضمینی کم آموزی با  شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

علت یاد نگرفتن درس

یاد نگرفتن درس در کودکان می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از دلایل رایج عبارتند از:

  • اختلالات یادگیری: اختلالات یادگیری شرایطی هستند که می توانند توانایی کودک را در یادگیری و پردازش اطلاعات مختل کنند. برخی از اختلالات یادگیری شایع عبارتند از اختلال خواندن، اختلال نوشتن و اختلال ریاضی.
  • عوامل عاطفی: عوامل عاطفی مانند اضطراب، افسردگی و استرس می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که با مشکلات عاطفی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در تمرکز، توجه و پردازش اطلاعات مشکل داشته باشند.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند فقر، سوء استفاده و بی سرپرستی می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که در محیط های نامساعد زندگی می کنند ممکن است فرصت های کمتری برای یادگیری داشته باشند و ممکن است از حمایت کافی برخوردار نباشند.
  • عوامل پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند اختلالات شنوایی، بینایی و یا مشکلات سلامت روان می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که با مشکلات پزشکی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند و ممکن است نیاز به حمایت اضافی داشته باشند.

پیشنهاد مشاور: درمان کودکان دیرآموز | تمام نکات روانشناسی

علائم یاد نگرفتن درس در کودکان

علائم یاد نگرفتن درس در کودکان دیر آموز ابتدایی می تواند متفاوت باشد و بسته به سن کودک، علت یاد نگرفتن درس و شدت مشکل متفاوت باشد. برخی از علائم شایع یاد نگرفتن درس در کودکان عبارتند از:

  • کندی در یادگیری مفاهیم جدید
  • مشکلی در خواندن، نوشتن و ریاضی
  • مشکلات در درک مطلب
  • مشکلات در حافظه
  • مشکلات در تمرکز
  • رفتارهای نامناسب در کلاس
  • عدم علاقه به مدرسه

در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان در یادگیری بهتر آورده شده است:

  • با کودک خود در مورد مدرسه صحبت کنید. از او بپرسید که در چه زمینه هایی مشکل دارد و چه چیزی را می تواند برای کمک به او انجام دهید.
  • با معلم کودک خود در ارتباط باشید. معلم کودک شما می تواند به شما کمک کند تا درک کنید که کودک شما در چه زمینه هایی مشکل دارد و چه کاری می توانید برای کمک به او انجام دهید.
  • به کودک خود کمک کنید تا مهارت های مطالعه خود را بهبود بخشد. مهارت های مطالعه مانند سازماندهی، یادداشت برداری و مدیریت زمان می تواند به کودکان کمک کند تا در مدرسه موفق شوند.
  • به کودک خود کمک کنید تا از مدرسه لذت ببرد. اگر کودک شما از مدرسه لذت می برد، احتمال بیشتری دارد که مشتاق یادگیری باشد.

کم آموزی در کودکان قابل درمان است؟

بله کم آموزی و دیر آموزی قابل درمان است. کم آموزی یک اختلال یادگیری است که باعث می‌شود کودک در یادگیری مهارت‌های تحصیلی، مانند خواندن، نوشتن و ریاضی، مشکل داشته باشد. این اختلال می‌تواند به دلایل مختلفی، مانند مشکلات ژنتیکی، آسیب‌های مغزی یا مشکلات محیطی، ایجاد شود.

درمان کم آموزی در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های زیر است:

  • آموزش خصوصی: این روش شامل آموزش فردی کودک توسط یک متخصص آموزش ویژه است. متخصص آموزش ویژه می‌تواند با شناسایی نقاط ضعف کودک و ارائه روش‌های آموزشی مناسب، به او کمک کند تا مهارت‌های تحصیلی خود را بهبود بخشد.
  • مداخلات گروهی: این روش شامل شرکت کودک در کلاس‌های آموزشی گروهی است که توسط یک متخصص آموزش ویژه برگزار می‌شود. این کلاس‌ها می‌توانند به کودک کمک کنند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را بهبود بخشد و با سایر کودکان دارای کم آموزی ارتباط برقرار کند.
  • دارو درمانی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به بهبود عملکرد شناختی کودک تجویز کند.

مداخله زودهنگام در درمان کم آموزی بسیار مهم است. کودکانی که زودتر درمان می‌شوند، شانس بیشتری برای موفقیت در مدرسه و زندگی دارند.

تفاوت کم آموزی و دیر آموزی

کم آموزی و دیر آموزی دو اختلال یادگیری هستند که در ظاهر شبیه به هم هستند، اما تفاوت‌های مهمی بین آنها وجود دارد.

  • کم آموزی به معنای عدم توانایی یادگیری است. کودکان کم آموز دارای بهره هوشی پایینی هستند و در تمام زمینه‌های یادگیری، از جمله خواندن، نوشتن، حساب کردن، مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های زندگی روزمره، با مشکلات جدی مواجه هستند.
  • دیر آموزی به معنای کند بودن در یادگیری است. کودکان دیر آموز دارای بهره هوشی طبیعی هستند، اما در برخی زمینه‌های یادگیری، مانند خواندن، نوشتن، حساب کردن یا مهارت‌های زبانی، با مشکلاتی مواجه هستند. این مشکلات معمولاً در سنین مدرسه شروع می‌شوند و با گذشت زمان برطرف نمی‌شوند.

تفاوت‌های کلیدی بین کم آموزی و دیر آموزی عبارتند از:

  1. سطح هوش: کودکان کم آموز دارای بهره هوشی پایینی هستند، در حالی که کودکان دیر آموز دارای بهره هوشی طبیعی هستند.
  2. دامنه مشکلات: کودکان کم آموز در تمام زمینه‌های یادگیری با مشکلات جدی مواجه هستند، در حالی که کودکان دیر آموز ممکن است تنها در یک یا چند زمینه خاص با مشکلات یادگیری مواجه باشند.
  3. شدت مشکلات: مشکلات یادگیری کودکان کم آموز معمولاً شدیدتر از کودکان دیر آموز است.
  4. پیشرفت در یادگیری: کودکان کم آموز به طور کلی در یادگیری پیشرفت نمی‌کنند، در حالی که کودکان دیر آموز با کمک و آموزش مناسب می‌توانند در یادگیری پیشرفت کنند.

توجه داشته باشید که دیر آموزی و کم آموزی هر دو قابل درمان هستند، برای تشخیص دقیق و درمان قطعی این اختلال نیاز به نظر روانشناس متخصص کودک است. به این منظور با مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان با  شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

منبع: کم آموزی در کودکان ✔️ درمان تضمینی

روش کاهش اضطراب کنکور و امتحانات

کاهش اضطراب کنکور و امتحانات یکی از مشکلاتی است که بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان در زمان آماده شدن برای امتحانات با آن مواجه می‌شوند. این اضطراب می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند تپش قلب، تعریق، خشکی دهان، لرزش بدن، مشکل در تمرکز و یادآوری مطالب، و ترس از شکست و ناکامی خود را نشان دهد. در برخی موارد، اضطراب امتحان می‌تواند آنقدر شدید باشد که عملکرد فرد را در امتحان مختل کند و مانع از کسب نتیجه مطلوب شود.

استرس و اضطراب دو پدیده‌ی روانی هستند که به طور طبیعی در زندگی افراد وجود دارند. استرس پاسخ بدن به موقعیت‌های چالش برانگیز یا تهدیدآمیز است. اضطراب نیز نوعی احساس نگرانی یا تشویش است که می‌تواند در موقعیت‌های مختلف بروز کند.

علل اضطراب امتحان

عوامل مختلفی می‌توانند در بروز اضطراب امتحان نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • ترس از شکست و ناکامی: یکی از مهم‌ترین عوامل اضطراب امتحان، ترس از شکست و ناکامی است. دانش‌آموزان و دانشجویان ممکن است از اینکه نتوانند نمره خوبی در امتحان کسب کنند یا به اهداف خود نرسیدند، دچار اضطراب شوند.
  • احساس عدم آمادگی: احساس عدم آمادگی نیز می‌تواند یکی از عوامل اضطراب امتحان باشد. دانش‌آموزان و دانشجویان ممکن است در صورت احساس عدم آمادگی برای امتحان، دچار نگرانی و اضطراب شوند.
  • فشارهای اجتماعی: فشارهای اجتماعی نیز می‌توانند در بروز اضطراب امتحان نقش داشته باشند. والدین، معلمان، و دوستان ممکن است با انتظارات و فشارهای خود، بر اضطراب دانش‌آموزان و دانشجویان بیافزایند.
  • عوامل فردی: برخی از افراد به طور طبیعی نسبت به موقعیت‌های استرس‌زا، مانند امتحانات، حساس‌تر هستند. این حساسیت می‌تواند ناشی از عوامل ژنتیکی، شخصیتی یا تجربیات گذشته باشد.
  • عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند انتظارات والدین، معلمان یا جامعه نیز می‌توانند بر اضطراب امتحان تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، اگر والدین یا معلمان انتظارات بالایی از دانش‌آموز داشته باشند، ممکن است دانش‌آموز احساس کند که تحت فشار است و این فشار می‌تواند منجر به اضطراب شود.
  • عوامل مربوط به امتحان: عوامل مربوط به امتحان، مانند نوع امتحان، مدت زمان امتحان، یا نحوه نمره‌گذاری امتحان نیز می‌توانند بر اضطراب امتحان تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، امتحانات شفاهی معمولاً باعث اضطراب بیشتری نسبت به امتحانات کتبی می‌شوند.

علاوه بر این، برخی از شرایط پزشکی نیز می‌توانند خطر ابتلا به اضطراب امتحان را افزایش دهند. به عنوان مثال، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) می‌توانند باعث اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی، از جمله امتحانات شوند.

روانشناسی اضطراب کنکور و امتحان

مشاوره برای کاهش اضطراب کنکور و امتحانات می تواند در شکل های مختلفی انجام شود. برخی از مشاوران ممکن است بر روی کمک به افراد برای توسعه مهارت های مقابله ای و تکنیک های آرام سازی تمرکز کنند. دیگران ممکن است به افراد کمک کنند تا افکار و احساسات خود را در مورد امتحانات درک کنند و آنها را به روشی سالم مدیریت کنند. در نهایت، هدف مشاوره کمک به افراد برای کاهش اضطراب امتحان و بهبود عملکرد آنها در امتحانات است. در اینجا چند نمونه از روش هایی که یک مشاور می تواند در مدیریت اضطراب امتحان استفاده کند آورده شده است:

  • تکنیک های آرامش: تکنیک های آرامش مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا می تواند به افراد کمک کند تا بدن و ذهن خود را آرام کنند و اضطراب خود را کاهش دهند.
  • مهارت های مقابله ای: مهارت های مقابله ای مانند حل مسئله، مدیریت زمان و خودگویی مثبت می تواند به افراد کمک کند تا با چالش های امتحانی کنار بیایند.
    تغییر شناخت: تغییر شناخت به افراد کمک می کند تا افکار و باورهای منفی خود را در مورد امتحانات تغییر دهند.
  • درمان شناختی رفتاری: درمان شناختی رفتاری (CBT) یک نوع درمان روانشناختی است که به افراد کمک می کند تا افکار، احساسات و رفتارهای خود را تغییر دهند. CBT می تواند برای مدیریت اضطراب امتحان بسیار موثر باشد.

اگر از اضطراب امتحان رنج می برید، صحبت با یک مشاور می تواند یک راه موثر برای بهبود علائم شما باشد. یک مشاور می تواند به شما کمک کند تا علت اضطراب خود را درک کنید و راهکارهایی برای مدیریت آن پیدا کنید.

متخصصان استرس مرکز ستاره ایرانیان به شما کمک می کنند که علاوه بر کاهش استرس تمرکز، موفقیت تحصیلی خود را نیز افزایش دهید. برای اطلاع از شرایط مشاوره با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

راه‌های کاهش اضطراب امتحان

برای کاهش اضطراب کنکور و امتحانات، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

  • آمادگی مناسب: یکی از بهترین راه‌های کاهش اضطراب امتحان، آمادگی مناسب برای امتحان است. دانش‌آموزان و دانشجویان باید سعی کنند با مطالعه منظم و مرور مطالب، آمادگی کاملی برای امتحان کسب کنند.
  • تغییر باورهای منفی: دانش‌آموزان و دانشجویان باید سعی کنند باورهای منفی خود را در مورد امتحان تغییر دهند. به عنوان مثال، می‌توانند به جای اینکه به خود بگویند “من حتماً در امتحان شکست می‌خورم”، به خود بگویند “من برای امتحان آماده هستم و تمام تلاشم را می‌کنم”.
  • استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش: تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، و یوگا می‌توانند به کاهش اضطراب امتحان کمک کنند.
  • استراحت کافی: استراحت کافی نیز برای کاهش اضطراب امتحان ضروری است. دانش‌آموزان و دانشجویان باید سعی کنند در شب قبل از امتحان، استراحت کافی داشته باشند تا بتوانند با انرژی کامل در جلسه امتحان حاضر شوند.
  • تغذیه مناسب: تغذیه مناسب نیز برای کاهش اضطراب امتحان مهم است. دانش‌آموزان و دانشجویان باید از مصرف غذاهای پرچرب، شور، و شیرین قبل از امتحان خودداری کنند.

متخصصان استرس مرکز ستاره ایرانیان به شما کمک می کنند که علاوه بر کاهش استرس تمرکز، موفقیت تحصیلی خود را نیز افزایش دهید. برای اطلاع از شرایط مشاوره با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

علائم استرس و اضطراب

علائم استرس و اضطراب می‌توانند جسمی، ذهنی و رفتاری باشند. برخی از علائم جسمی عبارتند از:

  • تپش قلب
  • تنفس سریع
  • تعریق
  • لرزش
  • سردرد
  • درد عضلات
  • خستگی

برخی از علائم ذهنی عبارتند از:

  • نگرانی
  • تشویش
  • بی‌قراری
  • تمرکز ضعیف
  • تصمیم‌گیری دشوار

برخی از علائم رفتاری عبارتند از:

  • پرخوری یا کم‌خوری
  • پرخاشگری
  • اجتناب از موقعیت‌های استرس‌زا

نقش والدین در کاهش اضطراب امتحان

والدین می‌توانند نقش مهمی در کاهش اضطراب کنکور و امتحانات فرزندان خود ایفا کنند. برخی از اقداماتی که والدین می‌توانند برای کاهش اضطراب امتحان فرزندان خود انجام دهند عبارتند از:

  • حمایت عاطفی: والدین باید از فرزندان خود حمایت عاطفی کنند و به آن‌ها اطمینان دهند که در هر شرایطی، پشتیبان آن‌ها هستند.
  • ایجاد فضای آرام در خانه: والدین باید سعی کنند فضای آرامی در خانه ایجاد کنند تا فرزندان آن‌ها بتوانند با آرامش به مطالعه بپردازند.
  • عدم ایجاد فشارهای اضافی: والدین باید از ایجاد فشارهای اضافی بر فرزندان خود خودداری کنند و به آن‌ها اجازه دهند تا با آرامش به آماده شدن برای امتحان بپردازند.

پیشنهاد مشاور: در دوره کنکور به افسردگی و استرس مبتلا می شوید مگر

درمان استرس و اضطراب

درمان استرس و اضطراب به شدت و نوع علائم بستگی دارد. برخی از روش‌های درمانی استرس و اضطراب عبارتند از:

  • درمان شناختی-رفتاری (CBT): این درمان بر تغییر الگوهای فکری و رفتاری که باعث استرس و اضطراب می‌شوند، تمرکز دارد.
  • مدیتیشن و یوگا: این تکنیک‌ها می‌توانند به کاهش اضطراب و افزایش آرامش کمک کنند.
  • دارو درمانی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی را برای درمان استرس و اضطراب تجویز کند.

تکنیک‌های کاهش استرس و اضطراب

در کنار درمان‌های تخصصی، برخی از تکنیک‌های ساده نیز می‌توانند به کاهش اضطراب کنکور و امتحانات کمک کنند. برخی از راه های کاهش استرس عبارت هستند از:

  • تنفس عمیق: این تکنیک ساده می‌تواند به آرام شدن بدن و ذهن کمک کند. برای انجام تنفس عمیق، نفس عمیق بکشید و تا چهار بشمارید، سپس نفس خود را بیرون دهید و تا چهار بشمارید. این کار را چند بار تکرار کنید.
  • مدیتیشن: مدیتیشن می‌تواند به افزایش آرامش و کاهش اضطراب کمک کند. انواع مختلفی از مدیتیشن وجود دارد، بنابراین می‌توانید از روشی که برای شما مناسب است استفاده کنید.
  • یوگا: یوگا یک تمرین جسمی و ذهنی است که می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
  • ورزش: ورزش منظم می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
  • خواب کافی: خواب کافی برای سلامت جسمی و روانی ضروری است.
  • رژیم غذایی سالم: رژیم غذایی سالم می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.
  • گذراندن وقت با افراد مورد علاقه: گذراندن وقت با افراد مورد علاقه می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.

عواقب استرس و اضطراب

استرس و اضطراب می‌توانند عواقب منفی مختلفی داشته باشند. برخی از این عواقب عبارتند از:

  • مشکلات جسمی، مانند سردرد، بیماری قلبی، و اختلالات گوارشی
  • مشکلات روانی، مانند افسردگی و اختلالات اضطرابی
  • کاهش عملکرد در مدرسه، کار، یا روابط شخصی

اگر علائم استرس یا اضطراب دارید، مهم است که به دنبال کمک باشید. پزشک یا روانشناس می‌تواند به شما کمک کند تا علت استرس و اضطراب خود را شناسایی کنید و روش‌های مناسبی برای مدیریت آن پیدا کنید. متخصصان استرس مرکز ستاره ایرانیان به شما کمک می کنند که علاوه بر کاهش استرس تمرکز، موفقیت تحصیلی خود را نیز افزایش دهید. برای اطلاع از شرایط مشاوره با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

سخن آخر

اضطراب امتحان یک مشکل طبیعی است که بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان در زمان آماده شدن برای امتحانات با آن مواجه می‌شوند. با استفاده از روش‌های ذکر شده در این مقاله، می‌توان اضطراب امتحان را کاهش داد و عملکرد بهتری در امتحانات کسب کرد.

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان✔️ نافرمانی مقابله ای

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان (ODD) نوعی اختلال رفتاری است که در آن کودکان و نوجوانان الگوهای رفتاری مکرر و مداوم از نافرمانی، بی‌توجهی و خصومت را نسبت به مراجع قدرت نشان می‌دهند. این رفتارها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • بحث و گفتگو با بزرگسالان
  • امتناع از پیروی از دستورالعمل‌ها
  • عمداً انجام کارهایی که باعث آزار دیگران می‌شود
  • خشمگین یا کینه توز بودن
  • لجبازی

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی[۱] (ODD) یک اختلالی می باشد که بیشتر در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.

ویژگی های این اختلال عبارت از رفتار منفی، نافرمانی یا بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتار آزمایشی نرمال مشاهده شده در اکثر کودکان و در زمان های مختلف، بدتر می باشد. اکثر کودکان در دوره های مختلفی با مشکلاتی مواجه می شوند، به خصوص در طول دوره ۱۸ ماه تا سه سال و بعدا در طول دوره نوجوانی.

این دوره های سخت بخشی از فرآیند رشد نرمال مربوط به بدست آوردن احساس قوی تری نسبت به فردیت و جدا شدن از والدین می باشد.

با این وجود، اختلال بی اعتنایی و نافرمانی یک نوع رفتار بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتارهای فردی نرمال طولانی تر و شدیدتر می باشد، ولی آنقدر افراطی نمی باشد که شامل تخلف از قواعد اجتماعی یا حقوق دیگران باشد. راهنمای متخصصان سلامت روانی، راهنمای آماری و تشخیص اختلالات آماری، چهارمین چاپ، تجدید چاپ متنی[۲] (DSM – IV – TR)، ODD را به عنوان یکی از اختلالات رفتار مختل کننده دسته بندی کرده است.

 


[۱] Oppositional defiant disorder

[۲] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , fourth edition, text revision

 

عوامل و علائم

علائم اختلال اختلال بی اعتنایی و نافرمانی معمولاً در سنین ۶ تا ۸ سالگی شروع می شوند و در سنین نوجوانی به اوج خود می رسند. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است.

عوامل

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی به عنوان یک مشکل برای خانواده ها و نه برای افراد، نامگذاری شده است. این مشکل در خانواده هایی صورت می گیرد که برخی از فاکتورهای زیر یا تمامی آنها در آن خانواده وجود داشته باشند:

  • محدودیت های اعمال شده از طریق والدین بیش از حد سخت گیرانه یا سهل انگار می باشند، یا با یک ترکیب ناسازگارانه از هر دو این موارد می باشند.
  • زندگی خانواده بدون ساختار مشخص می باشد؛ قواعد، محدودیت ها و نظم ها نامعین می باشند یا به صورت ناسازگارانه ای اعمال می شوند.
  • حداقل یکی از والدین، رفتار متضادی در تعاملات خودش با سایر افراد دارد.
  • برای مثال، ممکن است که پدر یا مادر در مقابل کودک خودشان، جر و بحث های زیادی با همسایه ها، کارمندان مغازه، سایر اعضای خانواده و غیره داشته باشد.
  • حداقل یکی از والدین به دلیل مشکلات عاطفی والدین (همانند افسردگی)، جدایی یا طلاق و یا ساعات کاری، به صورت فیزیکی یا عاطفی در دسترس کودک نمی باشند.

رفتار بی اعتنایی صورت گرفته از طرف کودک، می تواند یک رفتاری برای احساس ایمنی یا به دست آوردن کنترل باشد. همچنین این رفتار می تواند نشان دهنده تلاش برای جلب توجه یک سرپرست بی مسولیت و بی علاقه باشد.

همچنین ممکن است که فاکتورهای ژنتیکی در ODD وجود داشته باشند؛ به نظر می رسد که این اختلال در اغلب مواقع در خانواده ها صورت می گیرند. با این وجود، این الگو می تواند نشان دهنده رفتار انعکاسی باشد که از نسل های قبلی یاد گرفته شده است و منعکس کننده تاثیرات ژن یا ژن های اختلالی نباشد.

علائم

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی (ODD) یک اختلال رفتاری است که در آن کودکان و نوجوانان به طور مداوم و مکرر رفتارهای مقابله جویانه، چالش برانگیز و نافرمانی از بزرگسالان، به ویژه والدین و معلمان خود، نشان می دهند. این رفتارها می تواند شامل موارد زیر باشد: این رفتارها در مقایسه با حالت معمولی این رفتارها در کودکان دارای سن و سطح رشد مناسب، به میزان بیشتری در افراد ODD مشاهده شود.

یک الگوی رفتار منفی، خسمانه و بی اعتنایی که حداقل به مدت شش ماه به طول می کشد، و شامل چهار (یا بیشتر از چهار) مورد از موارد پایینی در کودک وجود دارد. کودک:

  • کنترل وضعیت خودش را از دست می دهد
  • بیش از حد به افراد بزرگسال اصرار می کند
  • در اغلب مواقع نسبت به قواعد یا درخواست های افراد بزرگسال بی توجهی می کند
  • به صورت تعمدی تلاش می کند تا افراد را تحریک کند
  • به خاطر اشتباهات یا بدرفتاری های خودش، سایر افراد را سرزنش می کند
  • در اغلب مواقع، به صورت سریع از طریق سایر افراد تحریک می شود
  • در اغلب مواقع خشمگین و بی میل است
  • در اغلب مواقع کینه توز است

به منظور تشخیص دادن اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودک، باید اختلالات رفتاری منجر ایجاد اختلال قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، آکادمیکی یا شغلی شود و این رفتار نباید صرفا در طول دوره های روان پریشی یا اختلال روانی صورت بگیرد.

در صورتی که فرد جوان ۱۸ ساله یا بزرگتر باشد، نباید معیارهای اختلال شخصیتی ضداجتماعی را داشته باشد

آمارها

فرض بر این است که اختلال بی اعتنایی و نافرمانی، تقریبا  در ۶% از کودکان ایالات متحده صورت می گیرد. این اختلال در بین افراد دارای وضعیت اقتصادی – اجتماعی پایین تر، در سطح گسترده تری رواج دارد.

در یکی از مطالعات صورت گرفته، در ۸% از کودکان مربوط به خانواده های کم درآمد، ODD تشخیص داده شده بود. این اختلال معمولا در سن شش سالگی کودک مشخص می شود.

قبل از سن نوجوانی (در ۹ تا ۱۲ سالگی) میزان تشخیص این اختلال در پسران بیشتر از دختران می باشد، ولی میزان این تشخیص در دوره نوجوانی، ما بین دختران و پسران یکسان می باشد.

تخمین زده شده است که در حدود یک سوم از کودکانی که دارای اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) هستند، همچنین دارای ODD هم می باشند. کودکانی که ODD دارند، در اغلب موارد به عنوان افراد مضطرب یا افسرده هم شناخته می شوند.

درمان اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان

درمان اختلال بی اعتنایی و نافرمانی بر روی هر دو مورد کودک و والدین متمرکز است. اهداف درمانی شامل کمک به کودک برای احساس محافظت شدن و ایمنی و آموزش به وی برای داشتن رفتار مناسب می باشد. ممکن است که والدین به یادگیری نحوه اعمال محدودیت های مناسب برای یک کودک و نحوه برخورد با کودک دارای رفتار ODD نیاز داشته باشند.

همچنین آنها ممکن است که به یادگیری نحوه آموزش و اجرای رفتار مورد دلخواه نیاز داشته باشند. همچنین والدین در مشکلاتی که منجر به فاصله گرفتن آنها از کودک می شود، به کمک نیاز دارند. چنین مشکلاتی می توانند شامل الکلیسم یا وابستگی به دارو، افسردگی و یا مشکلات مالی باشد.

در برخی از موارد، کمک های قانونی و اقتصادی می توانند لازم باشند. برای مثال، یک مادر مجرد می  تواند به کمک های قانونی نیاز داشته باشد تا از طرف پدر کودک، حمایت هایی را برای کودک خودش به دست بیاورد. نیاز نداشته باشد که در دو جا کار بکند و می تواند بعد از ظهرها در خانه بماند و در کنار فرزند خودش باشد.

معمولا رفتار درمانی[۱] در درمان ODD مفید می باشد. رفتار درمانی بر روی تغییر رفتارهای خاص تمرکز می کند و بر روی تحلیل سابقه رفتاری یا سال های اولیه زندگی وی متمرکز نمی شود. تئوری مربوط به رفتار درمانی عبارت از این است که فرد می تواند مجموعه متفاوتی از رفتارها را یاد بگیرد تا آنها را جایگزین رفتارهایی بکند که منجر به ایجاد مشکلات می شوند. در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال ODD آورده شده است:

  • صبور باشید و انتظارات واقع بینانه داشته باشید.
  • قوانین و انتظارات خود را واضح و روشن بیان کنید.
  • از عواقب منطقی و ثابت برای رفتارهای ناپسند استفاده کنید.
  • به کودک خود توجه مثبت نشان دهید.
  • در صورت نیاز از کمک متخصصان کمک بگیرید.

درمان اختلال نافرمانی مقابله ای معمولاً شامل ترکیبی از درمان های زیر است:

  • آموزش والدین: این نوع درمان به والدین کمک می کند تا درک کنند که چگونه با رفتارهای نافرمانی کودک خود کنار بیایند. والدین می آموزند که چگونه قوانین و انتظارات واضحی را تعیین کنند، چگونه به طور موثر با رفتارهای نافرمانی برخورد کنند و چگونه مهارت های ارتباطی مثبت را با کودک خود توسعه دهند.
  • رفتار درمانی شناختی (CBT): CBT یک نوع روان درمانی است که به کودکان کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهند. CBT برای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای می تواند برای کمک به آنها در یادگیری نحوه کنترل خشم، حل مشکلات و بهبود مهارت های اجتماعی مفید باشد.
  • دارو درمانی: درمان دارویی اختلال نافرمانی مقابله ای توصیه نمی شود. با این حال، در برخی موارد، داروها ممکن است برای کمک به کنترل علائم شدیدتر، مانند پرخاشگری یا خشم مفید باشند.

اختلال نافرمانی مقابله ای در نوجوانان

اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) یک اختلال رفتاری است که در آن نوجوان به طور مکرر و مداوم رفتارهای نافرمانی، لجبازی، پرخاشگری و خصمانه از خود نشان می دهد. این رفتارها معمولاً در خانه و در تعامل با والدین و سایر اعضای خانواده دیده می شوند، اما ممکن است در مدرسه و سایر محیط های اجتماعی نیز مشاهده شوند.

علائم اختلال ODD در نوجوانان عبارتند از:

  • عصبانیت، تحریک پذیری و خشم
  • لجبازی و سرپیچی از دستورات
  • کینه توزی و انتقام جویانه بودن
  • پرخاشگری کلامی یا فیزیکی
  • عمداً کارهایی انجام دادن که باعث آزار دیگران می شود
  • متهم کردن دیگران به رفتارهای نادرست


اختلال نافرمانی مقابله ای در بزرگسالان

اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) یک اختلال رفتاری است که با رفتارهای نافرمانی، تحریک پذیری و خصومت مشخص می شود. این اختلال معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می شود، اما می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

علائم اختلال ODD در بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • عصبانیت و تحریک پذیری بیش از حد
  • بحث و جدل با دیگران، به ویژه با افرادی که قدرت دارند
  • سرپیچی از قوانین یا دستورات
  • عمداً دیگران را آزار دادن یا ناراحت کردن
  • سرزنش دیگران برای اشتباهات خود

اختلال نافرمانی مقابله ای در بزرگسالان می تواند مشکلات زیادی در زندگی فرد ایجاد کند، از جمله:

  • مشکلات در روابط شخصی و کاری
  • مشکلات قانونی
  • سوء مصرف مواد
  • مشکلات سلامت روان

علت اختلال نافرمانی مقابله ای در بزرگسالان به طور کامل مشخص نیست، اما عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند، از جمله:

  • عوامل ژنتیکی
  • مشکلات عصبی
  • مشکلات خانوادگی
  • سوء استفاده یا غفلت در دوران کودکی

درمان اختلال ODD در بزرگسالان معمولاً شامل ترکیبی از درمان های روانشناختی و دارویی است. درمان های روانشناختی می تواند به فرد کمک کند تا مهارت های مقابله با خشم و حل مسئله را بیاموزد. داروها نیز می توانند به کاهش علائم اختلال ODD، مانند تحریک پذیری و خشم، کمک کنند.

تفاوت اختلال سلوک و نافرمانی مقابله ای

اختلال سلوک (CD) و اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه (ODD) دو اختلال رفتاری هستند که در کودکان و نوجوانان شایع هستند. هر دو اختلال با رفتارهای پرخاشگرانه و چالش‌برانگیز مشخص می‌شوند، اما تفاوت‌های مهمی بین آنها وجود دارد.

  • شدت اختلال سلوک از  اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه بیش تر است و درمان قطعی ندارد و باید همواره آن را کنترل کرد در حالی که اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه قابل درمان است.
  • سن شروع اختلال سلوک ۱۰ تا ۱۳ سالگی است در حالی که نافرمانی مقابله ای ۸ تا ۱۲ سالگی ایجاد می شود.

پیشگیری

پیشگیری از ODD با یک مراقبت مناسب شروع می شود. در صورت امکان، خانواده ها و مراقبانی که با آنها برخورد دارند، باید مراقب هر نوع مشکلی باشند که می تواند برای ارائه ساختار و توجه مورد نیاز از طرف والدین، موانعی را ایجاد کند.

تشخیص اولیه ODD و ADHD یک مورد الزامی برای به دست آوردن کمک برای کودک و خانواده می باشد که تا حد ممکن باید سریعا انجام شود. با مشخص شدن و درمان ODD در مراحل اولیه، توانایی کودک برای ایجاد الگوهای سالم در برخورد با سایر افراد افزایش می یابد.

منبع : اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان✔️ نافرمانی مقابله ای

اختلال دوقطبی در کودکان ✔️ تشخیص تا درمان

اختلال دوقطبی در کودکان نوعی اختلال خلقی است که باعث تغییرات غیرعادی در رفتار، خلق و خو و حتی سطح انرژی کودکان می‌شود. این اختلال در کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال تشخیص داده می‌شود.

در ابتدا علائم دوقطبی اغلب خفیف است. این علائم ممکن است ناگهان یا به آرامی و در طول زمان ظاهر شوند. دشوار است که تشخیص دهید که این علائم مرتبط هستند و فرزند یا نوجوان شما ممکن است دوقطبی ایجاد کند.

علائم دوقطبی در کودکان

کودکان مبتلا به دوقطبی ممکن است علائم فیزیکی زیر را داشته باشند:

  • درد و ناراحتی ناخواسته، مانند سردرد یا درد معده
  • مشکلات خواب و یا خواب بیش از حد
  • تغییرات در عادات غذایی که منجر به کاهش وزن یا افزایش وزن می شود یا بر رشد طبیعی نوزاد اثر می گذارد.
  • خستگی پایدار
  • حرکات بدن به نظر می رسد دیر یا زود است.

نشانه های احساسی و روانی اختلال دوقطبی شامل موارد زیر است:

  • مشکلات در تفکر و تصمیم گیری
  • عزت نفس، خودپرستی، یا احساس دیگران نسبت به او غیرمنصفانه است.
  • احساس گناه و ناامیدی
  • به عنوان مثال، عقب نشینی از جامعه، عدم علاقه به ارتباط با دوستان
  • اضطراب، به عنوان مثال، احساس بسیار نگران یا ترس از جدایی از والدین
  • فکر مرگ و خودکشی
  • مراقب نشانه هایی از تفکر مرگ و خودکشی باشید. این علائم ممکن است با سن کودک شما تغییر کند. این علائم می تواند شامل عقب ماندگی ذهنی یا خودکشی یا پایان دادن به رابطه دوستانه باشد.

افسردگی می تواند نشانه هایی داشته باشد که شبیه علائم بیماری های دیگر یا سایر شرایط روانی و عاطفی است.

اختلال دو قطبی

بعضی از کودکان مبتلا به افسردگی برای اولین بار نیز در آینده از اختلال دوقطبی رنج می برند.

رفتار و خلق کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی در بین افسردگی و حملات مانیک (انرژی زیاد، اضطراب و ناامیدی) زیاد است. همچنین تفاوت بین اختلال دوقطبی و افسردگی بسیار دشوار است.

معمولا کودکان و نوجوانان در ابتدا با افسردگی تشخیص داده می شوند و با اولین اختلال دوقطبی با اولین حمله مانیکشن تشخیص داده می شوند. اگر چه افسردگی بخشی از بیماری است، اختلال دوقطبی متفاوت است، اما گزینه های درمان برای این دو بیماری متفاوت هستند.

مانند افسردگی، اختلال دوقطبی نیز در خانواده ها گسترش می یابد و به سایر اعضای خانواده منتقل می شود. بنابراین اگر سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی دارید، مطمئن باشید که در مورد این موضوع به مشاور روانشناس سخن می گویید.

علت اختلال دوقطبی 

با این حال، به نظر می رسد که مواد شیمیایی مغز در ایجاد آن نقش مهمی ایفا می کنند.

مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی پیام های میان نورون ها را انتقال می دهند.

اعتقاد بر این است که مقادیر بسیار زیاد یا بسیار کوچک این انتقال دهنده های عصبی باعث تغییر در حالت روحی می شود. همچنین به نظر می رسد که اختلال دوقطبی دارای ریشه های ژنتیکی است، اما ژن خاصی که با این وضعیت مرتبط است هنوز کشف نشده است.

کودکان که والدینشان (یک یا هر دو) دارای اختلال دوقطبی هستند بیشتر در معرض خطر بیماری قرار دارند. علاوه بر این، سابقه خانوادگی سوء مصرف مواد یا سوء مصرف مواد نیز خطر ابتلا به اختلال دوقطبی را افزایش می دهد.

برخی محققان معتقدند که در برخی افراد توانایی رشد این بیماری به دلیل عوامل محیطی (مانند حوادث تهدید کننده زندگی، اختلالات در چرخه های زیستی یا ریتم و الگوهای فصلی) به ارث رسیده است. عوامل دیگری که ممکن است در این اختلال نقش داشته باشند عبارتند:

  • از بی خوابی مزمن،
  • درمان ضد افسردگی
  • برخی مکمل های تغذیه ای و گیاهی.

علائم دوقطبی در کودکان

بسیاری از علائم اختلال دوقطبی در کودکان و کودکان در بزرگسالان مشابه هستند. با این حال، برخی از علائم در کودکان ممکن است کاملا متفاوت از بزرگسالان باشد. نشانه های اختلال دوقطبی معمولا به دو دسته تقسیم می شوند: شیدایی و افسردگی.

نشانه های دوره های مانیک عبارتند از:

  • اکستازی، احساس غم انگیز یا تحریک پذیر.
  • بیمار ممکن است خوشحال باشد و حتی در مواردی که به طور معمول ناراحتی ایجاد می کند، باقی خواهد ماند.
  • برای مثال، حتی ممکن است یک کودک حتی زمانی که منتظر بازجویی در میز مدرسه باشد خوشحال باشد و خوشحال باشد.
  • در طول دوره مانعی، کودکان و نوجوانان معمولا بیشتر از بزرگسالان تحریک می شوند و رفتارهای مخربی را نشان می دهند.
  • بسیار اعتماد به نفس، بلند پروازانه یا غیر قابل اعتماد. بیمار معمولا در مورد خود احساس خوبی دارد و فکر می کند که او جهان است.
  • کودکان ممکن است احساس کنند که، به عنوان مثال، می توانند منطق حاکم را از طریق امکان پرواز و یا شکستن قوانین و مقررات شکست بخورند.
  • خواب کمتری نیاز دارد بیمار ممکن است پس از چند ساعت خواب از احساس خستگی بیدار شود.
  • کودکان ممکن است در شب بیدار بمانند، اما صبح به سختی می خوابند.
  • صحبت کردن، صحبت کردن بیش از حد معمول یا احساس نیاز به صحبت مداوم.
  • بیمار ممکن است بسیار گسسته باشد و با صدای بلند یا بسیار سریع صحبت کند.
  • احساس مسابقه با یکدیگر، حواس پرتی یا نگرانی.
  • بیمار ممکن است به راحتی بی قرار یا پریشان شود. این می تواند به سرعت افکار خود را در مورد چیز دیگری تمرکز، و در مکالمه، آن نیز به طور مداوم موضوع بحث است.

احتمال انتقال بیماری دوقطبی به فرزند

احتمال انتقال بیماری دوقطبی به فرزند به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

  • ژنتیک: بیماری دوقطبی یک بیماری ژنتیکی است، اما عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند. اگر یکی از والدین مبتلا به بیماری دوقطبی باشد، احتمال ابتلای فرزند به این بیماری حدود ۱۰ تا ۲۵ درصد است. اگر هر دو والدین مبتلا باشند، این احتمال به ۵۰ تا ۷۵ درصد افزایش می‌یابد.
  • سن والدین: احتمال ابتلای فرزند به بیماری دوقطبی در والدینی که در سنین پایین‌تری مبتلا می‌شوند، بیشتر است.
  • جنسیت فرزند: احتمال ابتلای پسران به بیماری دوقطبی کمی بیشتر از دختران است.

در مجموع، احتمال انتقال بیماری دوقطبی به فرزند، نسبتاً زیاد است. با این حال، این احتمال به عوامل مختلفی بستگی دارد و نمی‌توان با قطعیت گفت که آیا فرزند یک فرد مبتلا به بیماری دوقطبی، به این بیماری مبتلا خواهد شد یا خیر.

اگر یکی از والدین شما مبتلا به بیماری دوقطبی است، بهتر است با یک متخصص ژنتیک مشورت کنید تا خطر ابتلای فرزند شما به این بیماری را ارزیابی کند.

وظیفه والدین در برابر کودکان دوقطبی

برای والدین که رفتارهای اختلال دوقطبی خود را برای حداقل دو هفته در کودکان خود مشاهده کرده اند، توصیه می گردد آنها را به یک روانشناس یا مشاور برای بررسی بیاورید. شروع اختلال دوقطبی یا با افسردگی یا حالت افسردگی می باشد.

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان می تواند دشوار و پیچیده باشد. در بسیاری از موارد، علائم این بیماری نیز در سایر اختلالات روانپزشکی وجود دارد، یا بیماری باعث اختلالات دیگر می شود. علاوه بر این، برخی از علائم ظاهرا با اختلال دو قطبی ممکن است در نتیجه یک اختلال دیگر باشند.

برای مثال کودکان در معرض سوء استفاده فیزیکی، سوء استفاده جنسی و یا خشونت خانگی ممکن است نشانه هایی از تغییر سریع داشته باشند. در این موارد، تشخیص اختلال استرس پس از ضربه ممکن است مناسب تر از تشخیص اختلال دوقطبی باشد.

کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی معمولا مثل بزرگسالان، معیارهای تشخیصی را به طور کامل رعایت نمی کنند و تشخیص مشکل است. با این حال، وضعیت در کودکان ممکن است بسیار جدی تر و شدید تر از بزرگسالان باشد.

مشخصه اختلال دوقطبی در کودکان می تواند تغییر سریع و دائمی در حالت خلقی و وجود نشانه های مخلوط مانیا و افسردگی باشد. اختلال دوقطبی اغلب باقی می ماند یا باقی می ماند یا ناشناخته است، که مستقل از سن و جنس است.

آمار نشان می دهد که اختلال در میان گروه های تحصیل کرده و در اجتماعات پیشرفته اجتماعی و اقتصادی بالاتر است. البته دلیل آن ممکن است آگاهی بیشتر این گروه از اختلال و احتمال بیشتر پذیرش اختلالات روانی از آنها باشد.

تست اختلال دو قطبی

قبل از تشخیص اختلال دو قطبی، یک روانپزشک باید آزمایش های پزشکی را انجام دهد تا سایر بیماری های ممکن را که ممکن است این علائم و عوارض را ایجاد کند، حذف کند.

سایر بیماری ها، از جمله عفونت های ویروسی، می توانند اثرات مشابهی با اختلال دوقطبی داشته باشند. عملکرد غده تیروئید نیز باید مورد آزمایش قرار گیرد، زیرا هیپرتیروئید می تواند نشانه های اختلال دوقطبی را بدتر کند.

استفاده از داروهای متورم شده که باعث علائم مشابه می شود نیز با آزمایش ادرار تشخیص داده می شود. تشخیص قطعی اختلال دوقطبی با یک ارزیابی سلامت روان توسط متخصص روانپزشک (معمولا یک روانپزشک کودک و نوجوان) آغاز می شود.

این ارزیابی شامل تهیه یک سابقه کامل عوارض مانند زمان شروع، مدت زمان و شدت است. همچنین باید تعیین کرد که آیا این کودک در حال حاضر این عوارض را داشته است یا خیر، و اگر آنها داشته باشند، آیا آنها درمان می شوند یا خیر، و نحوه درمان آنها چیست.

برای این منظور معمولا پرسشنامه اختلال خلقی (MDQ) مورد استفاده قرار می گیرد. این پرسشنامه مجموعه ای از سوالاتی است که از یک بیمار خواسته شده است تا تشخیص دهد آیا کودک دارای نشانه های مزمن قبلی است یا خیر.

برای تست اختلال دو قطبی می توانید با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان تماس بگیرید تا با تست های روز دنیا تشخیص را انجام دهید.

روانپزشک معمولا سوال می کند که آیا کودک به مرگ یا خودکشی فکر کرده است یا خیر، و همچنین اینکه سایر اعضای خانواده سابقه اختلالات روانی، مصرف خودسرانه یا مصرف الکل و مواد مخدر دارند.

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان می‌تواند دشوار باشد، زیرا علائم آن ممکن است با سایر اختلالات روانی مانند اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD)، مشکلات سلوک، افسردگی اساسی و اختلال طیف اوتیسم (ASD) اشتباه گرفته شود.

درمان اختلال دوقطبی در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از دارو درمانی و درمان‌های روان‌شناختی است. داروهای ضدافسردگی، ضدروان‌پریشی و تثبیت‌کننده‌های خلقی می‌توانند به کنترل علائم اختلال دوقطبی کمک کنند. درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) نیز می‌توانند به کودکان در مدیریت علائم خود کمک کنند.

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با به روز ترین روش های روانشناسی به صورت تضمینی و بدون عوارض جانبی به درمان دوقطبی در کودکان می پردازد. به این منظور می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

اگر نگران این هستید که فرزندتان ممکن است به اختلال دوقطبی مبتلا باشد، مهم است که با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند به بهبود نتایج درازمدت برای کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کند.

منبع : اختلال دوقطبی در کودکان ✔️ تشخیص تا درمان

داستان درمانی چیست؟ ✔️ روشی موثر برای بهبود سلامت روان

داستان درمانی چیست؟ داستان درمانی یک روش درمانی مبتنی بر روایت است که از داستان برای کمک به افراد در بهبود سلامت روان خود استفاده می کند. این روش درمانی بر این باور است که داستان ها می توانند به افراد کمک کنند تا در مورد تجربیات خود معنا پیدا کنند، احساسات خود را پردازش کنند و روابط خود را بهبود بخشند.

فهرست مطالب

داستان درمانی چیست؟

داستان درمانی یک روش درمانی می باشد که به افراد کمک می کند تا به یک متخصص در مسائل مربوط به زندگی خودشان باشند – و این موضوع را بپذیرند. در داستان درمانی، بر روی داستان هایی که ما ایجاد می کنیم و در زندگیمان داریم تاکید می شود.

همزمان با اینکه ما اتفاقات و تعاملات جدیدی را تجربه می کنیم، این تجربیات را به موارد معناداری تبدیل می کنیم و در نهایت، این تجربات بر روی دیدگاه ما نسبت به خودمان و دنیا تاثیر می گذارند.

ما می توانیم داستانهای مختلفی را در گذشته داشته باشیم؛ برای مثال مواردی که مربوط به عزت نفس ما، توانایی های ما، روابط ما و کار ما می باشند.

مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان به کودک شما کمک می کند تا با به روز ترین روش های دنیا بدون هیچ عارضه جانبی روند سالم رشد خود را طی کند. متخصصان ما در زمینه کودک ابتدا با بهترین و سریع ترین روش ها اختلالات زمینه ای را شناسایی می کنند و درمان متناسب و تضمینی آن را ارائه می دهند. به منظور صحبت با متخصصان ما می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

تاریخچه

این رهیافت درمانی توسط دو درمانگر نیوزلندی به اسم های میشائیل وایت و دوید اپستون[۱] مطرح شد که معتقد بودند در نظر گرفتن افراد به عنوان عواملی مستقل از مشکلات خودشان اهمیت زیادی دارد.

داستان درمانی چیست؟ که در دهه ۱۹۸۰ مطرح شد، یک رهیافتی است که بیشتر بر روی مشورتی تاکید می کند که دارای ماهیت غیرسرزنش کننده و غیرآسیب شناختی باشد.

وایت و اپستون به این نتیجه رسیدند که برچسب نزدن به خودشان یا در نظر نگرفتن خودشان به عنوان “شکست خورده” یا “مشکل اصلی” یا عدم احساس ضعف در مورد شرایط و الگوهای رفتاری، اهمیت زیادی برای افراد دارد.

داستان درمانی می تواند فواید زیادی برای سلامت روان داشته باشد. این روش درمانی می تواند به افراد در موارد زیر کمک کند:

  • بهبود عزت نفس
  • کاهش استرس و اضطراب
  • بهبود مهارت های ارتباطی
  • حل مشکلات
  • پردازش تروما

داستان درمانی برای چه افرادی مناسب است؟

داستان درمانی برای افراد با طیف وسیعی از مشکلات سلامت روان مناسب است. این روش درمانی به ویژه برای افرادی که با موارد زیر دست و پنجه نرم می کنند، مفید است:

قصه درمانی برای پرخاشگری

در جنگلی بزرگ و سرسبز، اژدهایی به نام “آذر” زندگی می کرد. آذر اژدهای بسیار بزرگ و قدرتمندی بود، اما بسیار پرخاشگر و عصبانی بود. او همیشه از همه چیز عصبانی بود و به هر کسی که سر راهش قرار می گرفت، حمله می کرد.

یک روز، بچه خرس کوچولویی به نام “خرسه” در جنگل مشغول بازی بود که اژدها را دید. بچه خرسه از ترس فرار کرد، اما اژدها او را تعقیب کرد. اژدها به بچه خرسه رسید و او را گرفت. بچه خرسه خیلی ترسیده بود و شروع به گریه کرد. اژدها هم خیلی عصبانی بود و می خواست بچه خرسه را بخورد.

در همین لحظه، پیرزنی که در جنگل زندگی می کرد، از راه رسید. پیرزن با مهربانی به اژدها گفت: “چرا این بچه را می خواهی بخوری؟ او هیچ کاری با تو ندارد.”

اژدها با عصبانیت گفت: “من از همه چیز عصبانی هستم. من از همه متنفرم.”

پیرزن گفت: “اما عصبانیت و نفرت تو هیچ مشکلی را حل نمی کند. با این کار فقط خودت را اذیت می کنی.”

اژدها کمی فکر کرد و گفت: “شاید تو راست می گویی. من همیشه عصبانی هستم و از این وضعیت خسته شده ام.”

پیرزن گفت: “من می توانم به تو کمک کنم تا عصبانیت خود را کنترل کنی.”

اژدها با خوشحالی گفت: “لطفا به من کمک کن.”

پیرزن به اژدها گفت: “اول باید یاد بگیری که احساسات خود را بشناسی. وقتی عصبانی می شوی، باید بفهمی که چرا عصبانی شده ای. وقتی علت عصبانیت خود را فهمیدی، می توانی راه حلی برای آن پیدا کنی.”

اژدها به حرف های پیرزن گوش کرد و سعی کرد احساسات خود را بشناسد. او متوجه شد که گاهی اوقات از تنهایی عصبانی می شود و گاهی اوقات از اینکه نمی تواند کاری را که دوست دارد انجام دهد، عصبانی می شود.

پیرزن به اژدها گفت: “وقتی عصبانی می شوی، باید سعی کنی آرام شوی. می توانی چند نفس عمیق بکشی یا چند دقیقه در سکوت بنشینی. همچنین می توانی با کسی که دوستش داری صحبت کنی.”

اژدها تمرین کرد که وقتی عصبانی می شود، آرام شود. او متوجه شد که وقتی آرام است، بهتر می تواند فکر کند و راه حلی برای مشکل خود پیدا کند.

یک روز، اژدها و بچه خرسه دوباره همدیگر را دیدند. اژدها دیگر عصبانی نبود و با بچه خرسه مهربان بود. بچه خرسه از اینکه اژدها دیگر عصبانی نیست، خوشحال شد.

اژدها به بچه خرسه گفت: “از اینکه به من کمک کردی، متشکرم. حالا من می توانم عصبانیت خود را کنترل کنم و زندگی بهتری داشته باشم.”

بچه خرسه هم گفت: “خوشحالم که توانستم به تو کمک کنم.”

اژدها و بچه خرسه با هم دوست شدند و در جنگل با هم بازی می کردند. آنها یاد گرفته بودند که عصبانیت را با مهربانی و دوستی می توان حل کرد.

پیام قصه:

  • عصبانیت یک احساس طبیعی است، اما باید آن را کنترل کرد.
  • وقتی عصبانی می شویم، باید علت عصبانیت خود را بفهمیم.
  • راه های زیادی برای کنترل عصبانیت وجود دارد، مانند آرام کردن خود، صحبت با کسی که دوستش داریم، یا ورزش کردن.
  • مهربانی و دوستی می تواند به ما کمک کند تا عصبانیت خود را کنترل کنیم.

قصه در مورد بداخلاقی کودکان

در یک شهر کوچک، دختری به نام نگار زندگی می کرد. نگار دختری باهوش و مهربان بود، اما گاهی اوقات بداخلاقی می کرد. او وقتی چیزی را نمی خواست یا نمی توانست، بدخلق می شد و با دیگران قهر می کرد.

یک روز، نگار و مادرش برای خرید به شهر رفتند. وقتی به مغازه اسباب بازی فروشی رسیدند، نگار یک عروسک جدید دید که خیلی دوستش داشت. او از مادرش خواست که آن را برایش بخرد، اما مادرش گفت که پول کافی برای خرید آن عروسک ندارند.

نگار خیلی ناراحت شد. او شروع به گریه کرد و با مادرش قهر کرد. مادرش سعی کرد او را آرام کند، اما نگار قبول نکرد. او به مادرش گفت که او بدترین مادر دنیاست و او را دوست ندارد.

مادر نگار خیلی ناراحت شد. او می دانست که نگار عصبانی است، اما این حرف ها خیلی زشت بودند. او به نگار گفت که او را دوست دارد، اما رفتار او را دوست ندارد.

نگار بعد از مدتی آرام شد. او متوجه شد که حرف های زشتی به مادرش گفته است. او از مادرش عذرخواهی کرد و قول داد که دیگر بداخلاقی نکند.

مادر نگار هم به او قول داد که همیشه در کنارش باشد و کمکش کند تا رفتارش را بهتر کند.

از آن روز به بعد، نگار تلاش کرد تا رفتارش را تغییر دهد. او سعی کرد بیشتر صبر کند و با دیگران مهربان باشد. او همچنین یاد گرفت که وقتی عصبانی می شود، قبل از حرف زدن، چند دقیقه فکر کند.

نگار کم کم توانست رفتارش را بهتر کند. او دیگر بداخلاقی نمی کرد و با دیگران دوست بود. او خوشحال بود که یاد گرفته است چگونه رفتارش را کنترل کند.

نتیجه

بداخلاقی یک رفتار طبیعی در کودکان است. همه ی کودکان گاهی اوقات بداخلاقی می کنند. اما مهم است که والدین به کودکان خود کمک کنند تا رفتارشان را کنترل کنند. والدین می توانند با صبر و مهربانی، به کودکان خود کمک کنند تا یاد بگیرند چگونه با احساسات خود کنار بیایند و رفتار مناسبی داشته باشند.

پیشنهاد مشاور: قصه شب برای کودکان هشت ساله

قصه کودکانه در مورد دعوا نکردن

در جنگلی زیبا، دو دوست به نام‌های گلابی و سیب زندگی می‌کردند. آنها از بچگی با هم بزرگ شده بودند و همیشه با هم بازی می‌کردند. آنها هر دو دوست خوبی برای هم بودند و همیشه به هم کمک می‌کردند.

یک روز، گلابی و سیب در حال بازی در جنگل بودند که به یک درخت پر از میوه رسیدند. آنها هر دو میوه‌ها را دیدند و خیلی خوششان آمد. گلابی گفت: «وای چه میوه‌های خوشمزه‌ای! من خیلی دوست دارم یکی از آنها را بخورم.»

سیب هم گفت: «من هم همینطور. من خیلی گرسنه‌ام.»

گلابی و سیب شروع کردند به بالا رفتن از درخت تا میوه‌ها را بچینند. آنها هر دو می‌خواستند میوه‌های بالای درخت را بچینند، اما درخت خیلی بلند بود.

گلابی گفت: «من می‌روم بالا و میوه‌ها را می‌چینم.»

سیب گفت: «نه، من می‌روم بالا. من از تو بلندترم و می‌توانم راحت‌تر میوه‌ها را بچینم.»

گلابی و سیب شروع کردند به دعوا کردن. آنها هر دو می‌خواستند میوه‌ها را بچینند و حاضر نبودند که با هم تقسیم کنند.

در همین حین، یک پرنده از بالای درخت پرواز کرد و گفت: «چرا با هم دعوا می‌کنید؟ میوه‌ها برای همه هستند. شما می‌توانید با هم تقسیم کنید.»

گلابی و سیب از حرف پرنده خجالت کشیدند. آنها فهمیدند که دعوا کردن کار اشتباهی است.

گلابی گفت: «تو راست می‌گویی. ما می‌توانیم با هم تقسیم کنیم.»

سیب هم گفت: «بله، ما باید با هم دوست باشیم.»

گلابی و سیب با هم میوه‌ها را چیدند و با هم خوردند. آنها خیلی خوشحال بودند که با هم دوست شده‌اند و دیگر دعوا نمی‌کنند.

داستان کودکانه درباره خوب حرف زدن

در جنگل سرسبز و پر درختی، خرس کوچولوی مهربانی زندگی می کرد. خرس کوچولو خیلی دوست داشت با دوستانش بازی کند و با آنها حرف بزند. اما او خیلی خوب حرف نمی زد و گاهی اوقات حرف های بدی می زد.

یک روز، خرس کوچولو با کلاغ دوست شد. کلاغ خیلی خوش صحبت بود و خیلی خوب حرف می زد. خرس کوچولو خیلی از حرف های کلاغ خوشش می آمد و از او می خواست که به او کمک کند تا خوب حرف بزند.

کلاغ قبول کرد که به خرس کوچولو کمک کند. او هر روز با خرس کوچولو تمرین می کرد. آنها با هم داستان می خواندند، شعر می گفتند و با هم صحبت می کردند.

با گذشت زمان، خرس کوچولو بهتر و بهتر حرف زد. او دیگر حرف های بدی نمی زد و همیشه با دوستانش با احترام حرف می زد.

یک روز، خرس کوچولو و کلاغ در حال بازی بودند که یک گرگ بزرگ را دیدند. گرگ به سمت آنها آمد و گفت: «من شما را می خورم!»

خرس کوچولو خیلی ترسیده بود، اما او یاد گرفت که خوب حرف بزند. او با صدای بلند به گرگ گفت: «تو نمی توانی ما را بخوری! ما خیلی قوی هستیم.»

گرگ از حرف های خرس کوچولو ترسید و فرار کرد. خرس کوچولو و کلاغ از اینکه توانستند گرگ را فراری دهند، خیلی خوشحال بودند.

خرس کوچولو از کلاغ خیلی تشکر کرد. او گفت: «اگر تو به من کمک نمی کردی، نمی توانستم گرگ را فراری دهم.»

کلاغ گفت: «خوشحالم که توانستم به تو کمک کنم.»

خرس کوچولو و کلاغ با هم دوستی خود را ادامه دادند و همیشه با احترام با هم حرف می زدند.

منبع : داستان درمانی چیست؟ ✔️ روشی موثر برای بهبود سلامت روان

کشف استعداد و خلاقیت ✔️ برترین روش استعداد یابی کودکان

استعداد یابی کودکان کودکان موجوداتی کنجکاو و خلاق هستند. آنها دنیای اطراف خود را با چشمانی باز و ذهنی آماده برای یادگیری و تجربه می نگرند. این ویژگی ها فرصتی طلایی برای والدین فراهم می کند تا استعداد و خلاقیت فرزندان خود را کشف کنند و زمینه را برای شکوفایی آنها فراهم کنند.

فهرست مطالب

استعداد یابی کودکان

متسفانه در گذشته تنها شاخصه های ابتدایی همچون IQ (هوش عمومی) بررسی می شد و کودکانی که در زمینه های هنری، درک مطلب و غیره استعدادهای نهفته داشتند نادیده گرفته می شدند. اما امروزه در مرکز مشاوره تخصصی استعدادیابی کودک (مرکز مشاوره ستاره ایرانیان) با استفاده از جدیدترین روش های علمی دنیا به بررسی ابعاد استعدادی کودکان در زمینه های زیر پرداخته می شود:

  1. استعدادهای ذهنی
  2. استعدادهای روانی
  3. هوش هیجانی
  4. هوش عمومی
  5. ظرفیت های مغزی
  6. خلاقیت 
  7. ساختارهای مغزی 
  8. و غیره

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

اهمیت کشف استعداد و خلاقیت کودک

استعداد و خلاقیت دو ویژگی مهم در رشد و موفقیت کودکان هستند. استعداد به توانایی یادگیری و انجام یک کار با سرعت و دقت بیشتر از سایرین اشاره دارد. خلاقیت نیز توانایی تولید ایده‌های جدید و نوآورانه است.

استعداد یابی کودکان در سنین پایین بسیار مهم است، زیرا در این سنین مغز کودکان در حال رشد و تکامل است و استعدادهای آنها به راحتی شکوفا می‌شوند. اگر والدین و مربیان بتوانند استعدادهای کودکان را در این سنین شناسایی و پرورش دهند، می‌توانند به آنها کمک کنند تا در آینده به موفقیت‌های بزرگی دست یابند. این امر می تواند به کودک در موارد زیر کمک کند:

  • احساس رضایت و خوشبختی: کودکانی که استعداد و خلاقیت خود را کشف می کنند، احساس رضایت و خوشبختی بیشتری دارند. آنها می توانند از انجام فعالیت هایی که از آنها لذت می برند، لذت ببرند و احساس موفقیت کنند.
  • رشد و پیشرفت: استعداد و خلاقیت می تواند به کودکان کمک کند تا در زمینه های مختلف زندگی خود رشد و پیشرفت کنند. کودکان خلاق معمولاً یادگیرندگان بهتری هستند و می توانند مسائل را به روش های جدید و نوآورانه حل کنند.
  • موفقیت در آینده: استعداد و خلاقیت می تواند به کودکان کمک کند تا در آینده موفق شوند. کودکانی که استعداد و خلاقیت خود را پرورش می دهند، می توانند در زمینه های شغلی و تحصیلی خود به موفقیت دست یابند.
  • توسعه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی: فعالیت در زمینه‌های مختلف می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را توسعه دهند. این امر می‌تواند به آنها کمک کند تا در آینده در تعامل با دیگران موفق‌تر باشند.

پیشنهاد مشاور: کودک با استعداد کیست؟

راهکارهای کشف استعداد و خلاقیت کودک

برای کشف استعداد و خلاقیت کودک، والدین می توانند از روش های زیر استفاده کنند:

  • فرصت های مختلف را در اختیار کودک قرار دهید: به کودک اجازه دهید تا در فعالیت های مختلف شرکت کند و چیزهای جدید را تجربه کند. این کار به او کمک می کند تا استعدادها و علایق خود را کشف کند.
  • به علایق کودک توجه کنید: به علایق کودک خود توجه کنید و از او بپرسید که چه فعالیت هایی را دوست دارد. این کار به شما کمک می کند تا استعدادهای نهفته او را شناسایی کنید.
  • از کودک حمایت کنید: از کودک خود حمایت کنید و به او کمک کنید تا استعدادهای خود را پرورش دهد. این کار به او اعتماد به نفس می دهد و انگیزه او را برای ادامه تلاش افزایش می دهد.
  • پرورش هویت: تشویق و ستایش یک راه طولانی برای بسط و توسعه ی استعدادهای کشف شده ی فرزند شما خواهد بود. بگذارید کودک شما بداند که شما به توانایی های او افتخار می کنید و علاقه ی خود را به موضوعات مورد علاقه ی او، خواه خود شما به این موضوعات علاقه داشته باشید یا نه؛ نشان دهید.

برخی از فعالیت هایی که می توانند به کشف استعداد و خلاقیت کودک کمک کنند عبارتند از:

  • بازی های آزاد: بازی های آزاد مانند بازی با اسباب بازی ها، ساخت کاردستی و نقاشی کردن می توانند به کودکان کمک کنند تا خلاقیت خود را بروز دهند.
  • فعالیت های هنری و موسیقی: فعالیت های هنری مانند نقاشی، موسیقی، رقص و نمایش می توانند به کودکان کمک کنند تا استعدادهای هنری خود را کشف کنند.
  • فعالیت های علمی و ریاضی: فعالیت های علمی و ریاضی مانند حل معما، انجام آزمایشات و ساخت سازه ها می توانند به کودکان کمک کنند تا استعدادهای علمی و ریاضی خود را کشف کنند.
  • فعالیت های ورزشی: فعالیت های ورزشی مانند دویدن، پرش، شنا و رقص می توانند به کودکان کمک کنند تا استعدادهای ورزشی خود را کشف کنند.
  • همیشه در حال نظارت و جستجو باشید:  کودکان ممکن است معمولا استعدادهای خود را تشخیص ندهند، با این حال به صورت غریزی این استعدادها را دنبال می کنند، به عنوان مثال، چنانچه کودک شما علاقه ی خاصی به جعبه نقاشی دارد، این می تواند یک نشانه از این مطلب باشد که او یک هنرمند است- او ممکن است که هنوز کار زیادی با قلم موی خود انجام ندهد- اما صبر و شکیبایی شما با تکامل استعداد او ارزش پیدا خواهد کرد.
  • برای کودک خود فرصت ها را فراهم کنید: اگر هیچ فرصتی برای یک توانایی برای تغذیه آن وجود نداشته باشد، ممکن است این توانایی در کل سال های شکل گیری کودک سرکوب شود. به عنوان مثال، اگر کودک یک استعداد برای نواختن طبل و دنبک دارد، ممکن است تا زمانی که بر روی طبل ضربه نزند، این استعداد در او شکوفا نشود. مهم است که طیف وسیعی از فرصت ها را برای کودک خود فراهم کنید بطوری که هر استعداد پنهانی بتواند بروز یافته و شکوفا شود.

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج در ایران است که در سطح بین المللی هم اعتبار بالایی دارد. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

استعداد یابی کودکان از چه سنی

بهترین سن استعدادیابی کودکان ۳ تا ۶ سالگی است. در این سنین، کودکان در حال رشد و یادگیری هستند و توانایی‌های بالقوه خود را به نمایش می‌گذارند. همچنین، مغز کودکان در این سنین انعطاف‌پذیرتر است و استعدادها را به راحتی می‌پذیرد.

البته استعدادیابی کودکان را می‌توان از سنین پایین‌تر نیز انجام داد. برخی از متخصصان معتقدند که استعدادیابی کودکان از سنین ۲ تا ۳ سالگی نیز امکان‌پذیر است. اما در این سنین، تشخیص استعدادها دشوارتر است و ممکن است نتایج دقیقی حاصل نشود.

ه طور کلی، هر چه سن کودکان برای استعدادیابی پایین‌تر باشد، نتایج دقیق‌تر خواهد بود. بنابراین، والدین و مربیان باید از سنین پایین به کودکان توجه کنند و استعدادهای آنها را شناسایی کنند.

برای استعدادیابی کودکان، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

  • آزمون‌های استعدادیابی: این آزمون‌ها توسط متخصصان طراحی شده‌اند و توانایی‌های مختلف کودکان را در زمینه‌های مختلف مانند هوش، استعدادهای تحصیلی، استعدادهای هنری، استعدادهای ورزشی و … ارزیابی می‌کنند.
  • مشاهده رفتار کودکان: والدین و مربیان می‌توانند با مشاهده رفتار کودکان، استعدادهای آنها را شناسایی کنند. برای مثال، اگر کودکی به موسیقی علاقه زیادی دارد و در آن استعداد دارد، ممکن است در آینده یک نوازنده یا خواننده موفق شود.
  • مشاوره با متخصصان: والدین می‌توانند با مراجعه به متخصصان در زمینه استعدادیابی، از آنها کمک بگیرند. متخصصان با بررسی رفتار کودکان و انجام آزمون‌های مختلف، می‌توانند استعدادهای آنها را به طور دقیق‌تر شناسایی کنند.

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج است که در هر سنی می توانید از آن استفاده کنید، مشاوران با تجربه ما با توجه به نیاز شما کمک می کنند تا تست مناسب خود را انتخاب کنید.

مراکز استعدادیابی کودکان در تهران

انتخاب برترین مرکز استعدادیابی کودکان، به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از این عوامل عبارتند از:

  • روش‌های استعدادیابی: مرکز استعدادیابی باید از روش‌های معتبر و علمی برای استعدادیابی کودکان استفاده کند. مرکز تخصصی ستاره برترین
    تست استعداد یابی، دستگاه ها و مشاوران را برای استعدادیابی کودک شما فراهم کرده و به کودک شما کمک می کند تا مسیر خود را در زندگی پیدا کند.
  • تجربه و دانش متخصصان: متخصصان مرکز استعدادیابی باید تجربه و دانش کافی در زمینه استعدادیابی کودکان داشته باشند. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با کادری متخصص، با تجربه و کمک اساتید دانشگاه آینده ای درخشان را برای کودک شما رقم می زنند.
  • خدمات پس از استعدادیابی: مرکز استعدادیابی باید خدمات پس از استعدادیابی را به کودکان و والدین آنها ارائه دهد. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با بهبود مهارت های ریاضی، کلامی، رفع عدم توجه و تمرکز با به روز ترین تکنیک ها و دستگاه های علمی به فرزند شما کمک می کند تا موفقیت خود را در آینده تضمین کند.

پیشنهاد مشاور: تشخیص تیزهوشی (استعداد) کودک

 

موسسه خلاقیت و استعدادیابی

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان یکی از مراکز تخصصی استعدادیابی کودکان در ایران است که از روش‌های علمی و نوین برای استعدادیابی کودکان استفاده می‌کند. این مرکز از متخصصان باتجربه و دانش کافی در زمینه استعدادیابی کودکان بهره می‌برد. همچنین، این مرکز خدمات پس از استعدادیابی را به کودکان و والدین آنها ارائه می‌دهد.

با توجه به عوامل گفته شده، می‌توان گفت که مرکز مشاوره ستاره ایرانیان یکی از مراکز معتبر و باسابقه در زمینه استعدادیابی کودکان است که می‌تواند گزینه مناسبی برای والدینی باشد که به دنبال شناسایی استعدادهای کودکان خود هستند.

چگونه استعداد خود را کشف کنیم

پکیج استعدادیابی کودک ستاره ایرانیان جامع ترین و دقیق ترین پکیج است که در هر سنی می توانید از آن استفاده کنید، مشاوران با تجربه ما با توجه به نیاز شما کمک می کنند تا تست مناسب خود را انتخاب کنید. به منظور اطلاع از شرایط پکیج استعداد یابی می توانید با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.