چالش شایعات در محیط کار

چالش شایعات در محیط کار

/6 دیدگاه /در , /توسط

فیلم و فایل صوتی آموزشی روانشناسی رایگان و مشاوره

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.

 ایجاد یک محیط کاری منسجم

بر روی جلد مجلات، حلقه ی دوستی و محیط کار شایعاتی در اطراف ما وجود دارد. دوری کردن از شایعات اجتماعی در برخی موارد بسیار سخت است، همانطو رکه گفته شده است:

«دو سوم یک از یک مکالمه دو نفره در مورد نفر سومی است که در آنجا حضور ندارد»

شایعات و بدگویی گاهی به عنوان نوع بی ربط ارتباط یا «خالی بندی» تعریف می شود که بیشتر در مورد کسی که حضور ندارد است  و بیشتر منفی می باشد.

وجود شایعات در محل کار معمولا در بین کارفرمایان و کارکنان ناکارآمد و ضعیف می باشد (آلتوناس و همکاران، 2014). ما می توانیم به راحتی با استفاده از اینکه آیا در محل کار و در موسسه شایعه پراکنی زیاد است و شایعات زیاد حول محور موسسه (نقل و انتقالات، تبلیغات، بحران های شدید) وجود دارد بفهمیم که موسسه کارآمد و یا ناکارامد است (فارلی، 2010).

7 راهی که شایعات بر روی کارکرد اجتماعی یک گروه اثر می گذارد:

  1. جمع آوری و انتشار اطلاعات در رابطه با افراد حقیقی.
  2. دریچه ای برای برون ریزی هیجانات منع شده، فراهم کردن خروجی برای هیجانات و بهبود استرس

3- ایجاد حس انسجام، تقویت روابط و ارتباطات.

4- احساس تعلق به یک گروه و تشویق اجتماعی

5- یادگیری انتظارات در یک سازمان و هنجارهای رفتاری.

6- سرگرمی  از طریق ارضاء نیازهای عاطفی و رفع خستگی

7- نیاز به ارتقای خود (آلتوناس، 2014، گوسر، 2010)

شایعات می توانند مزایای خود را داشته باشند؛ ایجاد پیوند های قوی اجتماعی بین افراد و ایجاد همبستگی گروهی (آلتوناس 2014).

با این وجود، یک نفر باید هزینه شایعات را بپردازد و وجود شایعات در محل کار می تواند بسیار خطرناک باشد. می تواند باعث مختل شددن کار گروهی شود، بهره وری را کاهش دهد، به احساسات آسیب بزند، به روحیه و محبوبیت فرد آسیب وارد می سازد، و همه ای این موارد در بین کارکنان در گردش است. (آلتوناس، 2014، گروسر، 2010).

مدیران برای مقابله با تاثیرات شایعات در محل کار چه کاری می توانند انجام دهند؟

در حالی که شایعات هرگز قابل حذف شدن نیست، زمانی که کارفرمایان در پی فراهم کردن محیط کاری سالم تر و شادتر هستند چند قدم وجود دارد که باید در نظر داشته باشند.

1. برقراری جلسات مکرر، صریح و رسمی برای ارتباط در مورد آنچه در محیط کار می گذرد

زمانی که تغییرات مبهمی در محیط کار و جود دارد شایعات بالا می گیرد، بنابراین مهم است که کارکنان را بخوبی از تغییرات در حال انجام اگاه کنیم و در را برای ابراز نظرات، عقاید و نگرانی های کلیه کارمندان باز بگذاریم .

شایعه زمانی بال و پر می گیرد که نگرانی های کارمندان در نظر گرفته نمی شود و عقاید و افکار مورد اشاره قرار نمی گیرند. برای مثال «تو جلسه شنیدی که چی گفت؟ اون حتی به حرفای من گوش نداد!».

دیدگاه هر کسی باید با احترام پاسخ داده شود، به کارکنانتان اطمینان دهید که احساس کنند بخش ارزشمند و مهمی از تیم هستند، به این صورت می توان نگرانی های کارکنان را برطرف کرد.

2- ایجاد یک فرهنگ مدنی

مدنیت تمرین ملاحظه و دقت در صحبت هایی است که در مقابل ارزش های محیط کار و هنجارها قرار می گیرد. به خصوص اگر فردی فاقد ادب و شفقت  در برابر دیگران باشد.

چند مثال برای مدنیت شامل: نسبت به دیگران مهربان باشید، سرزنش دیگران برای اشتباهات خود و کج خلقی کردن در زمان هایی که راه حلی برای مشکلتان پیدا نکرده اید. این عادات می تواند به سرعت یک سازمان را از هم بپاشد.

علاوه بر این، برای کارفرمایان مهم است که  که یک پیش زمینه ای برای انتخاب کارمندان آینده را داشته باشند، تا بتوانند از شروع دوباره مشکل جلوگیری کنند. بررسی کامل کارمندان (در نظر گرفتن کارکنان به وسیله ی کارکنان دیگر) امکان دارد که برای مدیریت کار تیمی و مشخص شدن نقاط قوت و ضعف کارمندان و کارایی آنها، و انجام دادن کار با یکدیگر برای بهبود و پیشرفت کار سودمند باشد.

3. رشد حرفه ای و تعیین هداف

کارفرمایان می توانند کارکنان را با انگیزه کنند که اهداف چالش برانگیز را مشخص کنند بدین منظور که روی نقششان متمرکز باشند و حس حرکت داشته باشند نه راکد بمانند. اگر یک کارمند این احساس را ندارد، آنها بیشتر گرایش پیدا می کنند که در مورد مشکلاتی که در نقشهایشان دارند با دیگر کارکنان صحبت کنند.

مهم ترین مسئله در درجه ی نخست، ارتباط کارمندان (نه کارمندانی که با یکدیگر دوست هستند) با مدیریت در زمانی است که مشکلات به وجود می آیند. توصیه می شود که  اهداف واقع بینانه و مرور کارایی های فردی، برای کارا نگه داشتن هر شخص در نقشش و پیشرفت روند کار مشخص کنید. زمانی که شروع به انجام این کار می کنید، تمرکز بر روی نقاط قوت کارکنان برای افزایش اعتماد به نفس آنها بسیار مهم می باشد. اگر رفتارهای مشکل ساز مورد بحث قرار گرفته شود بسیار مهم است که بر روی بدی رفتار تمرکز شود نه به روی فرد انجام دهنده.

4- مشخص کردن وظایف هر کارمند

برای هر کارمندی بسیار ضروری است که تعریف روشن و کاملی از شغلش داشته باشد، و وظایف و مسئولیت های هر شخص  مشخص شده باشد. با این توصیف هر کارمند باید نسبت به وظیفه ای که بر عهده می گیرد انعطاف داشته باشد و نسبت به کار گروه تمایل داشته باشد تا در زمان نیاز بخش دیگر نیز بتوانند از او کمک بگیرند.

در آخر، نمی توان شایعات بی اساس را به طور کامل حذف کرد، به هر حال از طریق برخورد مهربان و رو شهای ارتباطی می توانید به صورت موثری آن را مدیریت کنید. ما باید تلاش کنیم که محیط کار هم برای کارمند و هم کارفرما، قدردان، کارآمد و خوشایند باشد.

«ذهن های بزرگ در مورد ایده ها می گویند. ذهن های متوسط در مورد اتفاقات می گویند. ذهن های کوچک در مورد دیگران می گویند.»

مترجم: نسرین بنی عباسی زاده

منبع: مشاورکو

 

 

مقابله با افراد مشکل زا و دخالت ها در خانواده و فامیل

/0 دیدگاه /در , /توسط

هر کسی با اعضای خانواده خود دارای مشکلاتی است. این امر می تواند ناشی از بد رفتاری و بد خلقی نامادری، رفتار سلطه جویانه پدر، دخالت های پسر عمو یا حتی اخلاق بد و بی ادبانه کودک باشد. ولی مهم نیست که این مشکل از کجا ناشی می شود، آنها می دانند که چه کاری را بکنند که بر شما تاثیر گذاشته و شما را عصبی و دیوانه کنند.

نکته بد این است که، شما نمی توانید از شر این افراد به طور کامل رها شوید، این افراد خانواده شما می باشند. نکته امیدوار کننده این می باشد که ، یادگیری نحوه برخورد با این افراد مشکل زا، منافع قابل توجهی در زندگی دارد، و می تواند در تمامی وضعیت ها مفید و با ارزش باشد. بنابراین چند نکته وجود دارد که باید به خاطر بسپارید.

آنها شخصیت واقعی خودشان را بروز می‌دهند

افسانه مربوط به عقرب و قورباغه را به یاد بیاورید. عقرب از قورباغه درخواست می کند که او را به آن طرف رودخانه ببرد. قورباغه در مرحله اول از این کار امتناع می کند ولی عقرب از از وی درخواست می کند که این کار را بکند و به قورباغه می گوید که صدمه ای بهش نمی زند، و قورباغه قبول می کند. در وسط راه، عقرب قورباغه را نیش می زند، و هر دو آنها به داخل آب می افتند و غرق می شوند، قورباغه از عقرب می پرسد که ” چرا این کار را کردی؟ الان هر دوی ما می میریم.”

عقرب جواب می دهد :” من یک عقرب هستم. طبیعت و ماهیت من این گونه می باشد”.

نتیجه اخلاقی داستان این است که ، مردم واقعا دارای شخصیت و ماهیت مربوط به خودشان هستند. شما از یک فرد که دارای اختلال شخصیتی خود شیفتگی است، نمی توانید انتظار داشته باشید که با همدلی و به صورت مهربان کاری را انجام دهد. شما نمی توانید از عقرب انتظار داشته باشید که نیش نزند، هر چند که این کار در نهایت منجر به ضرر خودش شود.

اعضای خانواده دارای مشکل، به دلیل عدم توانایی آنها برای واکنش مناسب و پذیرفتن اشتباهی که دارند، بدنام می باشند. کار و سر گرمی آنها ، سرزنش کردن افراد دیگر می باشد، پس یک قورباغه با هوش باشید. بیش از توانایی آنها ، از آنها انتظار نداشته باشید، و در این حالت شما مایوس نمی شوید و صدمه نمی بینید.

رفتار آنها مربوط به شما نیست

پذیرفتن و عمل به این توصیه، هنگامی که با خانواده خود سر و کار دارید ، سخت می باشد.- هر چیزی شخصی و خصوصی به نظر می رسد.  ولی واقعیت این است که این امر در مورد خود شما نمی باشد.

دان میگل ریز چهار نکته را یاد آوری می کند:

بقیه افراد این کار را به خاطر شما و با هدف اذیت کردن شما انجام نمی دهند، این کار آنها به دلیل خصوصیات شخصیتی آنها می باشد. همه افراد با رویاهای خودشان زندگی می کنند، با ذهن خود زندگی می کنند، آنها در یک دنیای کاملا جدا ، نسبت به دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم، هستند.

وی ادامه می دهد:

این امر برای شما حس آزادی زیادی را می دهد هنگامی که حرف های آنها را به خود نگیرید.

تسلط بر اینکه یاد بگیرید حرف دیگران را بخود نگیرید به اندازه یک عمر زمان می برد اما ارزش آن را دارد. کار خود را با یاد آوری این نکته به خودتان شروع کنید که ، کاری که مردم در قبال شما انجام داده یا صحبتی که در مورد شما می کنند، حاصل و نتیجه شخصیت خودشان است، نه نتیجه اخلاق و شخصیت شما.

در تله احساس گناه نیفتید.

استفاده از احساس گناه، یکی از حالت های سوء استفاده عاطفی می باشد، که هدف آن کنترل افراد دیگر ، از طریق دخالت و سوء استفاده از احساسات آنها می باشد.

آنچه که اعضای مشکل زای خانواده بخوبی انجام می دهند اینست که در شما احساس گناه ایجاد کنند در مورد چیزی که انجام داده اید یا حتی نداده اید. این بدان مفهوم است که شما کاری که انها می خواهند انجام نمی دهید بنابراین فردی نیستید که آنها می خواهند، یا به خانواده اهمیت نمی دهید. دچار این مشکل نشوید. اگر احساس کنید که دارید در دام احساس گناه می افتید، به آرامی به آنها بگویید که شما از اینکه دیگران در احساسات شما دخالت کرده و سوء استفاده کنند، خوشحال نمی شوید و اینکار و این حالت را از طرف بقیه تحمل نخواهید کرد. کسانی که دخالت می کنند ، افرادی هستند که از حقه های کثیفی استفاده می کنند. بنابراین افرادی هستند که دفع  می شوند و باید از آنها فاصله بگیرید.

اگر آنها به ایجاد این احساس گناه ادامه می دهند، بار دیگر عصبانی شوید و به آنها بگوید که شما نمی توانید درخواست آنها را در این موقع انجام دهید، اینکه نیاز دارید که آنها به تصمیمات شما احترام بگذارند.

به دنبال نکات مثبت باشید

به دلایلی، ما توجه بیشتری بر رفتار اعضای خانواده که دارای مشکل هستند، در مقابل اشخاصی که دوست داریم و مدت زیادی با آنها هستیم داریم، و ما بخش زیادی از زمان خود را برای یادگیری دلایلی که مردم ما را دوست دارند، صرف می کنیم، در صورتی که پاسخی وجود داشته باشد که می تواند احتمالا قانع کننده باشد. به عبارت دیگر، ما از نکات مثبت چشم پوشی کرده، و فقط به موارد منفی می پردازیم.

واقعیت این است که ، حتی پر حادثه ترین دورهمی خانوادگی نمی تواند در حالت کلی بد باشد. همانند وسوسه و اغواء مربوط به قرار گرفتن در یک وضعیتی که به عنوان قربانی قرار بگیریم. به افراد دیگر اجازه ندهید که حالت و وضعیت شما را بدتر بکنند، و تجربیات مثبتی که شما با خانواده تان داشتید، را تحت تاثیر قرار داده و کم ارزش نشان دهد. همانطور که قانون جذب کردن بیان می دارد که ، ” شما زندگی خود را غرق و مشغول در مواردی می کنید که بر آن تمرکز دارید”. پس توجه خود را به طرف خورشید و افکار مثبت سوق دهید.

دارای ارتباط مستقیم، آرام و قاطعانه باشید

اگر تصمیم دارید که با فرد مشکل زای خانواده مقابله کنید، با خودتان صادق و شفاف باشید. در مورد حقایق شک کنید و بر عبارت “من” تمرکز کنید (برای مثال ،”حس می کنم حرف های من اصلا اهمیت ندارد وقتی مدام در کارهای من دخالت می کنی ” یا ” من از اینکه در مورد زندگی من تصمیم بگیرید ، خوشم نمی آید”).

به یاد بیاورید که : افراد دخالت کننده ، از روی تلقین آنها شناخته نمی شوند. آنها سعی می کنند تا شما را سردرگم و گیج کنند، حالت تهاجمی و اهانت آمیز به خود بگیرید، یا نقش قربانی را در نظر بگیرید –یک استتار و فریب دادن مشهور که به عنوان پوست دوم ( شخصیت پنهان) آن‌ها می باشد. آرام باشید، مودب باشید ولی حالت مثبت و قاطع داشته باشید. به آنها اجازه ندهید که با زور شما را وادار به تسلیم بکنند.  هدف شما این است که در مورد احساس خود صمیمی و صادقانه باشید،  و مشخص کنید که شما برخی رفتارهای خاص را تحمل نخواهید کرد.

 

منبع: com.مشاوره-خانواده

کنار آمدن با کودکان کج خلق

/6 دیدگاه /در /توسط

 

بس کن دیگه جیغ نکش!

ممکن است که برای شما اتفاق بیافتد. کودک شما بر روی کف زمین وسط فروشگاه دراز کشیده در حالیکه جیغ و فریاد می کشد و برای شما دردسر درست می کند. امکان دارد که بقیه ی مشتری ها بسته به تجربه شان با حالت قضاوت گونه و یا دلسوزانه به شما نگاه کنند. احساس گناه نکید، چون کودکان کج خلق پیچیده تر از بچه های لوسی هستند که به آنها گفته شده نمی توانی آن اسباب بازی را داشته باشی. پس دلیل این رفتار آنها چیست و شما چگونه می توانید این رفتار آن را تغییر دهید؟

دلایل کج خلقی

اوقات تلخی کودکان زمانی اتفاق می افتد که کودک غرق در احساساتش شده است و راهی برای آزاد سازی آن ندارد.

کودکان کوچک تجربه ی محدودی دارند و نمی توانند بین رویدادهای مهم زندگی و یا اتفاقات نچندان مهم مانند انتظار کشیدن برای چیزی تمایز قائل شوند. بعضی اوقات کج خلقی می تواند به دلیل مقابله ی کودک با تحریک پذیری زیاد یا تغییرات باشد؛ این مورد به خصوص در مورد کودکان اوتیسم صدق می کند. دلایل می توانند ساده مانند خستگی، گرسنگی، حسادت، کمبود تحریک، یا به خاطر این باشد که به توجه و اعتماد نیاز دارند. همچنین کودکان نسبت به محیطشان حساس هستند و به هر دلیلی ممکن است دچار استرس شوند، حتی اگر دلیل آن را ندانند.

برای کنار امدن با اثرات کج خلقی شما نیاز دارید بدانید که دلیل کج خلقی عصبانیت کودک است یا پریشانی او. اگر جیغ کشیدن کودک به خاطر عصبانیت باشد، نیاز است که شما کمی از آنها فاصله بگیرید. برای خوب شذن رفتارهای بد به کودک باج ندهید. در مورد رفتاری که از کودک انتظار دارید جدی و واضح عمل کنید. اگر تشخیص می دهد که باید رفتارهای جلب توجه کننده ی او نادیده گرفته شود به آنها بی محلی کنید (برای مثال فاصله گرفتن از آنها) ولی دور و برشان باشید تا احساس نکنند که ترک شده اند. همچنین اگر آنها رفتارشان را تغییر دادند آنها را تشویق کنید. رفتار خوبشان را ستایش کنید و به خاطر کارهایشان آنها را تحقیر نکنید.

اگر کج خلقی کودکان به دلیل پریشانی آنها باشد نیاز است که شما اعتمادتان را به آنها نشان دهید. نوازش کردن بهتر از کلمات عمل می کند: به آنها نشان دهید که احساساتشان را درک می کنید، با تماس فیزیکی به آنها احساس امنیت ببخشید و به آنها کمک کنید تا کنترل خود را به دست آورند. منحرف کردن حواس همیشه موثر است: برای آنها آواز بخوانید، به آنها بگویید که اسباب بازی مورد علاقه اش را بغل کند یا اینکه چیزی بدهید که با آن بازی کنند همه ی این موارد می تواند موثر باشد.

بچه های کوچک مستعد کج خلقی هستند و بعضی مواقع نیاز است که شما منتظر بمانید که پریشانی اش به مرور برطرف شود. اگر شما می توانید با این رفتار او خود را سازگار کنید اجازه دهید که کودکتان کنترل کردن احساساتش را یاد بگیرد، شما راهی پیدا می کنید که هر دوی شما از این تجربه ی او سود ببرید. و برای قضاوت رهگذران نگران نباشید، منتظر بمانید که خودشان با کودک کج خلقشان مواجه شوند و بدانند که آیا می توانند با آنها کنار بیایند یا نه؟

مترجم: نسرین بنی عباسی زاده

منبع: کودک و نوجوان

دوستی ها و روابط نوجوان با همسالان

/0 دیدگاه /در /توسط

فیلم و فایل صوتی آموزشی روانشناسی رایگان و مشاوره

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.

روابط  فرزند نوجوان شما با دوستان و همسالان خود مهمترین مسئله در زندگی او هستند. تمام افراد نیاز دارند که احساس تعلق کرده و با دیگران ارتباط برقرار کنند و با افرادی که گرایش ها، علایق، و موقعیت های مشابهی دارند در تعامل و ارتباط باشند. افراد دوستانی را برمی‌گزینند که آنها را پذیرفته، به آنها علاقه نشان می دهند و دید مطلوبی نسبت به آنها داشته باشند. درحالی که بسیاری از خانواده ها سعی می کنند تا به نوجوان خود احساس غرور و اعتماد به نفس نسبت به ویژگی های خاص شخصیتی، سوابق، و توانایی های خود را القا کنند، اما معمولا همسالان او بیشتر احساسات، افکار، و کارهایی که با جستجوی نوجوان در جهت هویت فردی او در ارتباط باشند را می پذیرند. مسئله‌ی تاثیر همتایان، صرف نظر از مثبت و یا منفی بودن آن، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. چه خوشتان بیاید یا نه، معمولا برای فرزند شما دیدگاه ها و نظرات همتایان او، بیشتر از نظرات شما اهمیت دارند.

فشار مثبت همسالان- توانایی نوجوان در ایجاد روابط سالم دوستی و ارتباط با همسالان- به هویت فردی،  عزت نفس، و استقلال او بستگی دارد.

در بهترین حالت، فشار همسالان می تواند موجب تجهیز توان و انگیزه ی نوجوان شما برای موفقیت او شود، و او را تشویق کند تا خود را با رفتارهای سالم وفق دهد. همسالان می توانند الگوهایی مثبت برای نوجوان باشند. همسالان می توانند رفتارهای مناسب اجتماعی را برای نوجوان به نمایش بگذارند. گروه همسالان نوجوان معمولا به نا امیدی ها، کشمکش ها، و نگرانی های معمول دوره ی نوجوانی فرزند شما به خوبی توجه کرده، می پذیرند و آنها را درک می کنند.

فشار منفی همسالان

نیاز فرد به پذیرفته شدن و مورد تایید قرار گرفتن، و تعلق در سنین نوجوانی بسیار حیاتی می باشد. نوجوانانی که احساس تنهایی و انزوا می کنند، و یا احساس می کنند که توسط همسالان خود و یا خانواده طرد شده اند، احتمال این که برای پذیرش و بدست آوردن جایگاهی در یک گروه به رفتارهای پرخطر گرایش پیدا کنند، بیشتر است. در چنین موقعیت هایی، فشار همتایان می تواند توانایی استدلال و قضاوت نوجوان را تحت تاثیر قرار داده و به تمایل او برای دست زدن به رفتارهای پر خطر دامن زده، او را از خانواده و تاثیرات مثبت آن دور کرده و در دام اعمال پر خطر بیندازند.

برای مثال، کودکانی که دچار اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) هستند، به واسطه ی شیوه های یادگیری متفاوت یا اختلال در یادگیری، معمولا توسط همسالان بدلیل رفتارهای نا هماهنگ با شرایط سنی، طرد می شوند، و بنابراین ممکن است به برقراری ارتباط با دیگر همسالانی که طرد شده و یا حتی قانون شکن هستند روی آورند.

دختران نوجوان هنگامی که به دنبال پذیرش همسالان، مورد تایید قرار گرفتن و عشق باشند، به صورت مکرر وارد روابط جنسی می شوند. یک اثر گذاری منفی و قوی می تواند نوجوان را حتی به انتخاب ها و رفتارهایی ترغیب کند که برخلاف ارزش ها و باورهای او هستند. برخی از نوجوانان حتی حاضر هستند  خطر تنبیه توسط والدین و از دست دادن اعتماد آنها، و یا حتی زندان را به جان بخرند، تنها برای آنکه بتوانند در گروه مانده و احساس کنند گروهی از دوستان دارند که  توسط آنها پذیرفته شده اند و می توانند هویت خود را با آنها تعریف کنند.

برخی اوقات نوجوان طرز لباس پوشیدن خود را تغییر می دهد، در دوستی های خود تجدید نظر می کند، ارزش هایی را رها کرده و ارزشهای جدیدی را می پذیرد، تنها برای آنکه با یک گروه و افرادی خاص مطابقت داشته باشد. برخی از نوجوانان دارای یک زندگی مخفی هستند که تحت تاثیر همسالان آنها به وجود آمده است. برخی از آنها – و از جمله آن گروه از نوجوانان که به نظر دارای رفتاری مناسب هستند و در مقابل بزرگ سالان نوجوانان موفقی هستند – هنگامی که با همسالان خود هستند رفتارهای منفی و حتی خطرناکی از آنها سر می زند.

زمانی که نوجوان تحت تاثیرهای منفی این گروه از همتایان خود هستند به مرور سمت مشکلاتی مانند قانون شکنی، استفاده از مواد مخدر، مشکلات مدرسه، رفتارهای مقابله جویانه، و عضویت در باندها سوق پیدا می کند.

اگر نوجوان شما با افرادی ارتباط برقرار کند که اقدام به مصرف مواد مخدر می کنند و یا دیگر رفتارهای خود-تخریبی را انجام می دهند، بنابراین احتمالا فرزند شما نیز به انجام این رفتارها گرایش پیدا خواهد کرد.

فرزند خود را به داشتن روابط سالم و مثبت تشویق کنید

تشویق روابط دوستانه میان نوجوانان امری مهم است. همه ی ما می خواهیم فرزندان ما با افرادی ارتباط برقرار کنند که تاثیرات مثبتی برروی آنها داشته باشند، و از افرادی که آنان را به انجام کارهای مضر، ویرانگر، یا غیر قانونی تشویق می کنند دوری کنند. والدین می توانند با نثار کردن عشق و محبت به نوجوان، صرف وقت برای او، تعیین حد و مرزها، و تشویق او برای داشتن استقلال فکری، روابط مثبت با همتایان را در نوجوان تقویت کنند. برخی از راه هایی که با آنها می توانید این حمایت را نشان دهید در زیر آمده است:

داشتن رابطه ای مثبت با نوجوان

زمانی که روابط والدین با نوجوان گرم و محبت آمیز، با احترام متقابل، و با ثبات و سرشار از عشق باشد، این رابطه شکوفا شده، اعتماد به نفس، سلامت روانی، معنویات، و مهارت های اجتماعی او افزایش خواهد یافت.

صادقانه به کارها و فعالیت های نوجوان علاقه نشان دهید

این کار به والدین اجازه می دهد تا دوستان فرزند نوجوان خود را بشناسند و بتوانند بر رفتارهای او نظارت داشته باشند، که برای دور نگه داشتن او از خطرات بسیار ضروری است. زمانی که رفتارهای ناسالم و منفی از او سر می زند، والدینی که برای فرزندان خود مقررات و حد و مرزهایی تعیین کرده و همچنین پیامد های نقض آنها را مشخص می کنند، اگر انها را به ارامی وادار به اجرای قوانین کنند می توانند انتظار انتقاد کمتری از سوی نوجوان خود داشته باشند. معمولا والدینی که همراه با فرزندان خود و با مشارکت آنها، حد ومرزها و انتظارات را مشخص  می کنند، متوجه می شوند که به مرور توانایی فرزندان آنها برای پایبندی به این انتظارات افزایش می یابد.

تشویق نوجوان به داشتن تفکری مستقل

با این کار، نوجوان نگرشی سالم درباره‌ی خود پیدا خواهد کرد و توانایی او برای مقاومت در برابر فشارهای منفی همسالان افزایش خواهد یافت.

زمانی که دوستان نوجوان مورد تایید والدین واقع نمی شوند

ممکن است از افرادی که دختر و یا پسر شما به عنوان دوست و یا گروه همتایان برگزیده اند، ناراضی باشید و مورد تایید شما نباشند. شما می توانید دلایل مختلفی برای عدم تایید این افراد داشته باشید مانند سوابق این افراد، گرایش های منفی آنها، یا مشاهده ی رفتارهای پرخطر و نامناسب (مانند مصرف الکل، مواد مخدر، فرار از مدرسه، خشونت، رفتارهای جنسی). برای شما چند راهکار پیشنهاد می شود:

سعی کنید دوستان فرزند خود را بشناسید.

اسم های آنها را یاد بگیرید، آنها را به خانه دعوت کنید تا بتوانید با آنها گفت و گو کنید و حرف های آنها را بشنوید، و با والدین آنها آشنا شوید.

به دوستان فرزند خود حمله نکنید.

به خاطر داشته باشید که انتقاد از فرزندتان بخاطر دوستانی که انتخاب کرده است نوعی تخریب شخصیت محسوب می شود.

  • به نوجوان کمک کنید تا تفاوت میان تصویر ( ابراز فرهنگ جوانی) و هویت (آنچه که هست) را درک کند.
  • ارتباط خود را با او حفظ کنید و سعی کنید دریابید که چرا این دوستان برای او مهم هستند.
  • بررسی کنید که آیا نگرانی شما در باره ی دوستان او واقعیت دارد.
  • اگر به این نتیجه رسیدید که نگرانی های شما درست بوده اند، در مورد رفتارها و انتخاب ها با نوجوان گفتگو کنید و نه دوستان او.
  • با حمایت از تصمیماتی که بر پایه ی اصول و باورها گرفته شده اند و نه بر اساس نظر و خواست دیگران، استقلال نوجوان را در تصمیم گیری های خود تقویت و تشویق کنید.
  • اجازه دهید نوجوان شما از نگرانی ها و احساسات شما آگاه شود.
  • با کمک به نوجوان برای فکر کردن پیش از هر اقدامی و بحث کردن در مورد پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت رفتارهای پرخطر، تفکر انعکاسی او را تقویت کنید.
  • به یاد داشته باشید که همه ی ما درس های با ارزش زندگی خود را از اشتباهات خود فرا گرفته ایم.

صرف نظر از هر نوع تاثیر فشار همسالان که فرزند نوجوان شما با آن روبرو شود، او باید بیاموزد که ارزش همسان شدن و همشکل شدن با گروه (پیوستن) را با اهمیت تصمیم گیری بر اساس اصول خود (استقلال) بسنجد و شما باید همواره اطمینان حاصل کنید که فرزند نوجوان شما می داند که عاشق او هستید و در خانه برای او به عنوان یک شخصیت ارزش قائل هستید.

مترجم: محمد آلاله

منبع: کودک و نوجوان

هشت راهنما برای والدین در رابطه با افسردگی نوجوانان

/6 دیدگاه /در , , /توسط

 

سنین نوجوانی دورانی بسیار آشفته است. نوجوانان در این دوره در پی کشف هویت خود می باشند، مستقل تر می شوند، نقش های مختلفی را امتحان می کنند، از لحاظ اجتماعی ریسک پذیرتر می شوند، و در پی امتحان مواد مخدر و الکل می باشند، و همه ی این موارد می تواند باعث  آسیب های عاطفی به نوجوان شود.

بنابراین تشخیص آشفتگی های معمول دوران و نوجوانی و افسردگی نوجوانی بسیار پیچیده می باشد.

بر طبق گفته دکتر جین برسین، مدیر اجرایی مرکز سلامت ذهنی جوانان در بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون: “برای والدین دشوار است که افسردگی نوجوانشان را تشخیص دهند، کودکان در این گروه سنی واکنش های عاطفی بالا و پایینی از خود بروز می دهند، نوجوانان در این دوره سنی بیشتر منزوی می شوند”. ولی افسردگی در نوجوانان می تواند باعث از بین رفتن نوجوان شود، این اتفاقات معمولا در اواخر دوره ی نوجوانی بین سنین 15 تا 19 سالگی بروز می کنند.

در اوایل دوره نوجوانی پسران و دختران علائم مشابهی از افسردگی را بروز می دهند. ولی پس از بلوغ، تمایل به افسردگی در دختران نسبت به پسران دوبرابر می شود، و این نسبت تا دوره ی بزرگسالی همچنان ادامه خواهد داشت. به همین دلیل دقیقا مشخص نیست، ولی به احتمال زیاد این مسئله می تواند ناشی از ترکیبی از آسیب پذیری ژنتیکی و یا عوامل هورمونی و اجتماعی باشد. دختران در این دوره نسبت به تغییر در روابط خود حساس تر می شوند، و همچنین برای داشتن اضطراب مستعدتر می شوند.

 

خبر خوب برای مادرها و پدرها این است که: “به خصوص برای دختران ارتباط گرم و صمیمی بین فرزند و والدین می تواند یک عامل حفاظتی برای نوجوان در برابر افسردگی باشد”.

در اینجا هشت تیپ شخصیتی نوجوان که مستعد افسردگی است برای والدین بیان می شود:

مشاهده‌ی تغییرات در نوجوان. تغییر در رفتار سرنخی است که  متوجه شویم که نوجوانمان چه احساسی دارد. امکان دارد نوجوان فعالیت هایش را متوقف کند و یا اینکه به صورت ناگهانی تغییرات عمده ی شخصیتی مانند ساکت تر شدن و یا غمگین تر شدن از خود نشان دهد. بر طبق گفته ی دکتر برسین حتی ممکن است بیشتر از غمگینی معمول یک نوجوان باشد و نوجوان تحریک پذیر شود.

دیگر علائم شامل فاصله گرفتن نوجوان و عدم تمرکز، تمایل کمتر به انجام فعالیت های معمول، و یا با استفاده از مواد مخدر به خود درمانی بپردازد. اگر شما این تغییرات را در موارد متعددی از زندگی نوجوانتان مشاهده کردید، این یک علامت خطر برای نوجوان شماست.

توجه به الگوها. اگر شما در الگوهای رفتاری نوجوانتان تغییراتی را مشاهده کردید، به حدی که متوجه شدید کودکتان شخصی متفاوت به نظر می رسد و این تغییرات در شرایط مختلف مانند خانه، مدرسه و یا با دوستانش مشاهده کردید این‌جا زمانی است که باید نگران شوید.

از بیرون از خانه اطلاعات کسب کنید. از دیگر کسانی که کودک شما را می شناسند  از- مربی ها، معلمان، دوستان و والدین دوستانش جوایای اطلاعات شوید- که متوجه شوید که آیا نوجوانتان در رابطه با آنها نیز تغییر شخصیت داده است زیرا نوجوانان امکان دارد به شخص دیگری جدای از والدینشان اعتماد داشته باشند و مسائلشان را با او در میان بگذارند.

علاوه بر این با در نظر گرفتن عوامل استرس زای زندگی مانند از دست دادن اعضای خانواده، یا یک شخص نزدیک، بیماری، از دست دادن شغل، و یا طلاق ممکن باعث ناراحتی و افسردگی نوجوانتان شود.

با کودکتان صحبت کنید. چقدر با کودک و نوجوانتان در مورد کارها و احساساتش صحبت می کنید. با اطمینان از نوجوانتان سوالهای اساسی بپرسید ولی از سوال پیچ کردن نوجوانتان پرهیز کنید. این صحبت ها را زمانی که در حال رانندگی با نوجوانتان هستید یا در حال صرف شام و یا در حال تماشای تلویزیون مطرح کنید. اجازه دهید که نوجوان صحبت کند و به پاسخ هایش گوش دهید، و آنها را مطمئن سازید که به حرف هایشان گوش می دهید و آنها را درک می کنید.

سر صحبت را باز کنید. اتفاقاتی را که از نوجوانتان مشاهده کردید با او در میان بگذارید. «من متوجه شدم که خوب نمی خوابی» یا « من متوجه شدم که تو زیاد با دوستات بیرون نمی ری و خودتو تو اتاق حبس کردی». پس از ارائه این مسائل به نوجوانتان، بگویید: «اگر دوست داری می تونیم در این رابطه صحبت کنیم»، یا اینکه می توانید داستانی از دوره ی نوجوانی خودتان را برای نوجوانتان تعریف کنید.

اگر در ابتدا نوجوانتان با شما همکاری نکرد ناامید نشوید و دست بر ندارید، زیرا ممکن است باز کردن مسائل احساسی شان برای آنها راحت نباشد، و یا اینکه آنها از مطرح کردن مشکلشان خجالت بکشند.

مطرح کردن مشکل نوجوان با یک شخص متخصص. اگر نوجوان شما شروع به صحبت کردن در مورد افسردگی اش کند و به اینکه چه دردی را متحمل می شود را برای شما مطرح کند، کودک شما متوجه می شود که شما به صورت جدی احساسات او را درک می کنید ولی اگر نوجوانتان پیشنهاد شما را رد کند امکان دارد که از صحبت کردن در مورد احساساتش با شما راحت نباشد، در این صورت شما به سراغ یک متخصص بروید و با او در این رابطه مشورت کنید زیرا شما به کودکتان اهمیت می دهید.

بر طبق گفته ی برسین والدین باید انتظار مقاومت نوجوانشان را در رابطه با این ایده داشته باشند.

والدین هم چنین باید از وجود سیستم حمایتی در اظراف خود مطمئن باشند تا بتوانند طرد یا خشم نوجوان افسرده خود را تحمل کنند.

از پرسیدن در مورد افکار خودکشی از نوجوانتان وحشت نداشته باشید.  بر طبق گفته ی برسین «مهم است که والدین نسبت به این موضوع اهمیت بیشتری قائل شوند، و مطرح کردن این مسئله باعث افزایش اقدام به خودکشی نخواهد شد» اگر نوجوانتان در مورد خودکشی، یا آسیب رساندن به خودش صحبت می کند، و اینکه می گوید بهتر است که بمیرد، بلافاصله آن را جدی بگیرید و در پی کمک گرفتن باشید.

سنجش موقعیت.اگر افسردگی نوجوان شما شدید است، یا به نظر برسد که سوء مصرف مواد دارد یا قصد اقدام به خودکشی دارد، وظیفه ی والدین این است که موقعیت راجدی گرفته و از یک متخصص سلامت روان وقت بگیرد.

منبع: کودک و نوجوان

پنج عادت روانی که توانایی تفکر شما را محدود می کنند

/0 دیدگاه /در , /توسط

فیلم و فایل صوتی آموزشی روانشناسی رایگان و مشاوره

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.
مغز ما شبیه یک پردازشگر کامپیوتر است: مغز توانایی پردازش و منابع ذهنی محدودی دارد. هر فعالیت ذهنی (و یا وضعیت احساسی) فشرده که میزان زیادی از توانایی ها و فضای ذهنی ما را به خود مشغول می کند، برروی توانایی ما برای تمرکز، حل مسئله، خلاقیت، یا استفاده از دیگر توانایی های شناختی تاثیر گذاشته و در نتیجه عمکرد IQ مانیز موقتا کاهش می یابد.

برای نمایش این اصل مهم، سعی کنید در حالت راه رفتن از عدد 1000، 7شماره 7شماره به پایین بشمارید، (1000، 993، 986، …). پس از اینکه اندکی به شمارش ادامه دهید، از راه رفتن باز خواهید ایستاد. اما چرا؟ مغز شما مجبور است آنقدر برای انجام این محاسبات ریاضی سخت کار کند که منابع و ظرفیت کافی برای دستور دادن به پاهای شما برای گام برداشتن باقی نمی ماند.

بیشتر فعالیت های معمول، تاثیر زیادی برروی توانایی ما برای کار کردن یا مطالعه ندارند. بیشتر ما می توانیم تکالیف خانه را هم زمان با گوش دادن به موسیقی انجام دهیم یا ممکن است هنگام غذا خوردن کاملا غرق در مطالعه شویم.

با این حال، برخی از عادت های روان شناختی، آنقدر منابع ذهنی ما را صرف خود می کنند که می توانند موجب کاهش ظرفیت های شناختی مغز ما شوند. تعداد اندکی از مردم از تاثیرات بسیار قابل توجه این عادت های روانی آگاه هستند، بنابراین شانس کمی برای خلاصی از آنها دارند، و این موضوع می تواند به شکلی جدی توانایی فرد را در به کار گیری تمام ظرفیت های ذهنی خود برای انجام کارها تحت تاثیر قرار می دهد.

 

5 عادت روانی شایع که موجب اختلال در عملکردهای ذهنی می شوند

1- فکر کردن بیش از حد به مسایل منفی

اینکه در ذهن خود اتفاقات ناراحت کننده و نا امید کننده یا اضطراب آور را بارها و بارها مرور کنیم، بخصوص زمانی که به صورت عادت وار و مکرر این کار را انجام می دهیم، می تواند ذهن ما را مملو از افکار یا احساسات کند، و این افکار و احساسات میزان زیادی از منابع ذهنی ما را اشغال خواهند کرد. به علاوه ماندن برروی افکار منفی (که به عنوان نشخوار فکری نیز شناخته می شود) می تواند کارکردهای شناختی ما را نیز تحت تاثیر قرار داده و سلامت عاطفی و حتی جسمی ما را تهدید کند.

2- احساس گناه

همه ی ما گاهی اوقات احساس گناه را تجربه می کنیم. زمانی که مرتکب کار اشتباهی می شویم عذر خواهی می کنیم و برای رفع مشکل احساس گناه خود کاری انجام می دهیم. اما زمانی که برای احساس گناه کاری صورت نگیرد و این احساس گناه مداوما در ذهن تداعی می شود، می تواند به عاملی بسیار بزرگ برای حواس پرتی شناختی تبدیل شود که کارکرد های شناختی را با مشکل جدی روبرو می سازد. راه حل این مشکل دور کردن و فراموشی احساس گناه تا جای ممکن است.

3- شکایت وگلایه های بیهوده

بیشتر افراد بجای مطرح کردن مشکلات و ناراحتی های خود با کسانی که ممکن است بتوانند به آنها کمک کنند ترجیح می دهند ناراحتی های خود را با دوستان خود درمیان بگذارند. مشکل اینجاست که، هر بار که اقدام به گفتن این مشکلات می کنیم، بیشتر احساس ناراحتی و آزردگی و خشم می کنیم. خشم و ناامیدی میزان زیادی از توان پردازش مغز ما را به خود اختصاص می دهند و شکایت های بیهوده را تبدیل به عادت برای اتلاف توان مغز ما می کند.

4- پرداختن زیاد به احساس عدم پذیرش

طردشدگی و یا عدم پذیرش رنجی عاطفی را موجب می شود که تاثیر قابل توجهی بر روی  روحیه ما و همچنین کارکردهای شناختی ما دارد. بعلاوه می تواند موجب شود تا به انتقاد از خود بپردازیم، عادتی که موجب می شود به میزان بیشتر به عزت نفس خود صدمه وارد کرده، و باعث شویم تا ناراحتی های عاطفی ما برای مدت بیشتری ادامه پیدا کنند و در نتیجه توانایی های شناختی ما نیز بیشتر آسیب ببینند.

5- نگرانی

بسیاری از افراد نگرانی را مضر نمی دانند. ممکن است با لبخندی مصنوعی بگوییم”چیزی خاصی نیست، فقط کمی نگرانم”. اما نگرانی یک وضعیت روحی ناراحت کننده و ناخوش آیند را به وجود می آورد، و می تواند به شدت موجب حواس پرتی شود. زمانی که در باره ی موضوعی نگران هستیم، عامل نگرانی بر دیگر جریان های فکری ذهن ارجحیت پیدا می کند و آنها را از اولویت و کانون توجه ما خارج می سازد. خوشبجتانه، حل مشکل نگرانی (با فکر کردن و یافتن راه حل های احتمالی) در مقایسه با اضطراب ساده تر است.

منبع: کانون مشاوران ایران

هفت راه برای کمک به خواب نوجوان

/0 دیدگاه /در /توسط

 

شاید تعجب کنید اما نوجوانان نسبت به بزرگسالان به خواب بیشتری نیاز دارند. متاسفانه، کم خوابی شدید در میان نوجوانان مسئله ی شایعی است. اما شما به عنوان والدین، می توانید به آنها کمک کنید تا برنامه ی روزمره ی سالمی را برای خود ایجاد کنند و به میزان بیشتری بخوابند.

روانشناس بالینی دکتر استفانی سیلبرمن، متخصص خواب و نویسنده ی کتاب راهنمای بیخوابی: راهنمای جامع برای آنکه بتوانید به اندازه ی کافی بخوابید، در زیر راهنمایی هایی را برای این منظور پیشنهاد می کند:

  1. توجه داشته باشید که تغییر در روند روزانه ی نوجوانان امری طبیعی است. دکتر سیلبرمن می گوید به دلیل همین تغییرات طبیعی، نوجوانان شبها تا دیروقت احساس خواب آلودگی نمی کنند. این مسئله چرخه ی خواب آنها را برهم می زند: نوجوانان دیر به رخت خواب رفته و فردا نیز دیر از خواب بیدار می شوند.
  2. به آنها کمک کنید تا برنامه ی خواب خود را مشخص کنند. همانگونه که داشتن یک روال مرتب برای رفتن به رخت خواب برای افراد بالغ حیاتی محسوب می شود، این مسئله برای نوجوانان نیز اهمیت دارد. نه تنها تغییر در چرخه ی شبانه روزی نوجوان می تواند باعث بی خوابی او شوند بلکه عادت های زندگی نیز به خواب نوجوان صدمه وارد می کنند.

تکنولوژی یک مقصر بزرگ در این زمینه است. تلوزیون، کامپیوتر، و بیشتر از همه گوشی های تلفن همراه، نور روشنی را از خود ساطع می کنند که موجب ایجاد تحریک در مغز نوجوان می شوند. پس این مسئله نیز در کنار تغییرات طبیعی در ساعت زیستی به ایجاد مشکل کمبود خواب کمک می کند. بنابراین، سعی کنید، استفاده ی نوجوان را از تکنولوژی محدود کنید.

همچنین به آنها کمک کنید تا به انجام فعالیت های آرامش بخش و لذت بخش، به عنوان بخشی از برنامه ی روزانه خود، بپردازند. مطالعه، دوش آب گرم یا مدیتیشن و امور عبادی پیش از خواب، نمونه های خوبی از این فعالیت ها هستند. انجام این کار پیش از خواب به مغز آنها این پیغام را خواهد داد که زمان رفتن به رخت خواب فرا رسیده است.

دیگر عواملی که موجب اختلال در خواب می شوند، ورزش کردن پیش از خواب و مصرف غذا و نوشیدنی های مملو از کافئین نزدیک به زمان خواب است.

  1. از عینک های ضد آفتاب استفاده کنید. باز برروی این مسئله تاکید می کنیم که نور موجب تحریک و فعالیت می شود. به گفته ی سیلبرمن “اگر نوجوان شما شبها نمی تواند استراحت کند، آنها را وادار کنید تا در ظهرو بعد از ظهر از عینک های ضد آفتاب استفاده کنند.” در عوض نوجوان می تواند صبح ها از نور برای بیدار شدن استفاده کند (برای مثال با کنار زدن پرده های پنجره ی اتاق).
  2. آنها را از اتاق شان خارج کنید. سیلبرمن می گوید: “نوجوانان میل دارند در اتاق خود به خواب زمستانه بروند”. اما این کار می تواند از بخواب رفتن فرد جلوگیری کند، زیرا رخت خواب را باید تنها برای زمان خواب استفاده کرد. با این کار می توانید یک رابطه ی روانی میان رخت خواب و خوابیدن ایجاد کنید. اگر نوجوان در رخت خواب به کارهای دیگری مانند بازی های رایانه ای، کتاب خواندن، غذا خوردن و دیگر کارها بپردازد این ارتباط از میان خواهد رفت.
  3. خود داری از خوابیدن در روزهای تعطیل. این کار ممکن است دشوار باشد، اما هرقدر نوجوان درروزهای تعطیل، دیرتر از خواب بیدار شود، شبها نیز به همان اندازه دیرتر به خواب خواهد رفت و بدین ترتیب برنامه ی خواب هفتگی آنها نیز از بین خواهد رفت. آنها را تشویق کنید تا سیکل هر روزه ی خواب و بیداری منسجم و پایداری داشته باشند.
  4. درباره ی خواب با آنها صحبت کنید. سیلبرمن می گوید با فرزند خود در باره ی تغییرات طبیعی ریتم خواب آنها صحبت کنید. او همچنین می افزاید: علاوه بر آن باید درباره ی اهمیت خواب و علت قرار گرفتن آن در اولویت ها نیز با نوجوان گفت وگو کنید.

مطالعات بسیاری نشان داده اند که عدم خواب کافی می تواند تاثیرات منفی بسیاری برروی عملکرد در مدرسه داشته باشند و عملکرد های شناختی را با اختلال موجه سازند. محرومیت از خواب در صورتی که فرزند شما صبح مسیر مدرسه را به تنهایی طی می کند، حتی می تواند برای نوجوان خطرناک باشد.

  1. میزان خواب نوجوان خود را مورد بررسی قرار دهید. با آنکه می دانیم نوجوان نیاز به خواب بیشتری دارد اما میزان مشخصی برای آن تعیین نشده است. مانند بزرگسالان، در نوجوانان نیز میزان نیاز به خواب از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

سیلبرمن می گوید یک راه ساده برای برآورد این موضوع مشاهده ی زمان طبیعی رفتن آنها به رخت خواب و برخواستن آنها در روزهای تعطیل است. سپس ساعاتی را که خوابیده اند را محاسبه کنید. برای مثال، اگر در نیمه شب (ساعت 12) به خواب رفته اند و به طور طبیعی در ساعت 10 صبح بیدار شده اند، این بدان معناست که آنها به 10 ساعت خواب نیاز دارند و باید هر شب به همین اندازه بخوابند.

منبع: کودک و نوجوان

هیجانات مسری هستند

/0 دیدگاه /در /توسط

 

هیجانات افرادی که با شما در تعامل هستند می تواند به شما سرایت کند.

زمانی که به یک تئاتر شاد می روید هنگام برگشتن به چهره تمام افراد نگاه کنید، همگی درحال شادی و خنده هستند .

تحقیقات از مد ت ها پیش نشان داده اند  که هیجانات نیز واگیر دار هستند. جیمز فولر (2008) درباره ی گسترش شادی در طی 20 سال در یک جامعه نوشته است. در این جامعه گروه هایی شاد و گروه هایی ناشاد وجود داشتند. شادی در سه گروه متمایز از یکدیگر درجه بندی شدند. افرادی که توسط افراد شاد احاطه شده بودند دارای شانس بیشتری برای شاد بودن در آینده بودند. برآورد های آماری نشان داد که این مساله تنها ناشی از تمایل افراد شاد به تعامل با دیگر افراد شاد نبود، بلکه علاوه بر آن افرادی که در تماس با افراد شاد هستند شانس بیشتری نیز برای شاد بودن خواهند داشت. حتی فاصله ی فیزیکی نیز در این مسئله نقش دارد، افرادی که دوستان شادی در یک مایلی خود داشتند به میزان 25 درصد شانس بیشتری برای شاد بودن داشتند. آنهایی که دارای همسایه ی شادی بودند داری 34 درصد شانس بیشتر برای شادتر شدن بودند.

و تنها شادی نیست که از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. در مطالعه ای در سال 1985 توسط M.J. Howes مشخص شد که افراد بدون مشکل افسردگی که با افراد دچار حتی افسردگی ملایم در یک اتاق قرار می گرفتند، با گذشت زمان دچار افسردگی می شدند.

در مطالعه ی فولر، تاثیر عامل سرایت هیجانات در افرادی که یکدیگر را برای مدتی طولانی می شناختند و نزدیکی فیزیکی با یکدیگر داشتند مشاهده شده بود. اما تاثیر سرایت هجانات در افراد غریبه چگونه است؟ و یا تاثیر افرادی که تصویر آنها را از طریق رسانه ها می بینیم؟

ایمی کادی از دانشکده ی بازرگانی دانشگاه هاروارد، تاثیر ژست های خاص ظاهری را در تغیییرات شیمیایی عصبی مغز مورد مطالعه قرار داده است. هنگامی که احساس غم و اندوه می کنید، اخم می کنید، سر خود را پایین می اندازید، وبدن خود را منقبض می کنید. ممکن است تابحال متوجه نشده باشید، که عکس این مسئله نیز می تواند اتفاق بیفتد. حتی هنگامی که غمگین نباشید، اگر اخم کرده، سر خود را پایین بیندازید، و خود را منقبض کنید، بدن شما سیگنال های شیمیایی عصبی را آزاد خواهد کرد که درواقع شما را غمگین خواهند کرد. این مسئله در مورد دیگر حالت های بدن و هیجانات نیز صادق است. برای مثال، باز کردن دست ها و پاها و بدن می تواند به احساس قدرت و اعتماد به نفس منجر شود.

یک نظریه در مورد اینکه چرا هیجانات می توانند سرایت کنند واز فردی به فرد دیگر انتقال یابند این است که افراد گرایش به تقلید حالت های بدنی افراد اطراف  خود و یا افرادی که تصاویر آنها را از طریق رسانه ها می بینند دارند. و این مسئله باعث می شود تا افراد احساسی مشابه احساس افراد پیرامون خود را تجربه کنند، حتی اگر این افراد کاملا غریبه باشند و یا تصاویر آنها را از طریق رسانه ها ببینند.

 

ما اکنون این مسئله را می دانیم که افراد تحت تاثیر احساسات و هیجانات یکدیگر قرار می گیرند، و این اتفاق می تواند حتی در طی چند ثانیه اتفاق بیفتد. بخصوص حالت های چهره بسیار در سرایت احساسات موثر هستند، حتی اگر مشاهده این حالت ها از طریق رسانه ها و تصاویر ویدیویی باشد.

منبع: com.مشاوره-خانواده

پنج راه برای حل اختلافات رابطه

/0 دیدگاه /در , /توسط

فیلم و فایل صوتی آموزشی روانشناسی رایگان و مشاوره

برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.

شکل ریشه ای پنهانی را که در پس مشکلات دیگر نهفته است را بیابید. تقریبا همیشه مشکلی ریشه ای وجود دارد که از چشمان ما پنهان می ماند.

 

خانم آن می گوید: “می خواهم پدر و مادرم را آخر هفته برای شام دعوت کنم.”

جیک با حالتی گلایه آمیز می گوید: “واقعا؟ بازم؟ مگه اونها دو هفته پیش اینجا نبودن؟”

آن با صدایی بلندتر پاسخ می دهد: “دو هفته نه و سه هفته پیش بود. اینکه بخوام پدر و مادرم را ببینم مشکلی داره؟ تو که حتی با پدر و مادر خودت حرف هم نمی زنی.”

جیک ناگهان با صدای بلند می گوید: “بهتره دوباره شروع نکنی، باشه؟ بار آخری که پدر و مادر تو اینجا بودن …”

حتما می توانید حدس بزنید که این بحث پایان خوشی نخواهد داشت.

 

اگر تا بحال با یک فروشنده خوب برخورد کرده باشید، هنگام خریدن یک اتوموبیل و یا وسیله دیگری، احتمالا متوجه دو عاملی که آنها را در کار خود توانمند کرده است شده اید. عامل اول که احتمالا خود شما هم متوجه آن شده اید، این است که آنها به خوبی به حرف های شما گوش می دادند و به اینکه شما چه چیزی می خواهید توجه می کردند، و بنابراین آنها می توانستند شما را در جهت درست راهنمایی کنند.

 

کار دیگری که احتمالا آن فروشنده انجام داده است، و ممکن است شما متوجه نشده باشید، این است که او تمام حالات و عکس العمل های شما را زیر نظر داشته است. هنگامی که او به یک اتومبیل اشاره کرده و به شما می گوید که اندکی گرانتر است اما در عوض دارای یک ویژگی اضافی ایمنی دید از بغل است، و می بیند که شما به آرامی سر خود را تکان  می دهید، او احتمالا همان جا متوقف شده و نظر شما را در مورد این ویژگی امنیتی جویا می شود، و یا شما را به سمت خودروی دیگری که بدون آن ویژگی می باشد و با بودجه ی شما نیز همخونی بیشتری دارد راهنمایی می کند.

هنر فروشندگی مستلزم گرفتن پاسخ های مثبت از مشتری در تمام مدت گفت و گو و مذاکرهاست. هرگونه مخالفت و نارضایتی احتمالی که از چشم فروشنده پنهان بماند می تواند در لحظه ی بسته شدن معامله منجر به گفتن این جمله توسط مشتری شود: “درباره اش فکر می کنم”.

توجه نزدیک برای اینکه درصورت بروز مقاومت بتوانید متوجه آن شوید و با آن مقابله کنید، اهمیت زیادی دارد. مثلا هنگامی که می خواهید همسر خود را ترغیب کنید که در بردن بچه ها به رخت خواب به شما کمک کند. یا در موقعیت هایی مانند موقعیتی که خانم آن با آن مواجه بود، برای اینکه همسر خود را به پذیرش اینکه والدین او برای شام خواهند آمد ترغیب کند.

در مباحث درمان مسئله ی تقابل محتوا و پروسه بسیار مورد بحث قرار گرفته است. آن و جیک با انجام کارهایی که همه ی ما با توجه به طبیعت انسانی خود انجام می دادیم، در حال ایجاد مشکل برای خود هستند. وقتی شما در طرف مقابل، مقاومت را احساس می کنید، استدلال و شواهد بیشتری را برای اثبات گفته های خود مطرح می کنید(محتوا)، و هم زمان احساسات شما نیز تشدید می شوند، و شما به صورت پیاپی دلایل بیشتری را برای اثبات نظر خود بیان می کنید. مشکل اینجاست که طرف مقابل نیز در حال عصبانی شدن است و در حالی که او نیز در حال مطرحکردن دلایل و استدلال های خود است، اما هیچ کدام از شما قادر نیستید این دلایل را به صورت منطقی مورد بررسی قرار دهید زیرا بخش عاطفی مغز شما بخش منطقی مغز شما را از کار انداخته است. در چنین موقعیت هایی شما می باید بجای تمرکز بر چیستی، بر چگونگی روند احساسات و گفتگوها متمرکز شوید.

در اینجا، چگونگی انجام این کار در پنج مرحله شرح داده می شود:

1- بلافاصله پس از احساس مقاومت در طرف مقابل توقف کنید.

بلافاصله پس از آنکه جیک ناخوشنودی خود را با آه کشیدن نشان می دهد، آن می باید متوجه شود که مشکلی وجود دارد، و مسئله دیگر والدین او و یا شام نیستند، بلکه  مشکل احساسات جیک است. آن باید از تلاش برای تغییر نظر جیک با احساساتی شدن و اسرار بیشتر و بیان استدلال، خود داری کند. می باید هدف اصلی در این موقعیت ها، دوری جستن از شعله ور ساختن آتش احساسات باشد.

 

2- بپرسید و به دقت گوش دهید.

برای مثال:

-“جیک، احساس می کنم با من موافق نیستی. در این باره چه چیزی تو را ناراحت کرده؟”

-“پدر و مادرت همین تازگی اینجا بودن”

 

3- مشکل را ریشه یابی کنید.

واکنش منفی را که شما شاهد هستید،نتیجه ی یک مشکل است و یا راه حلی نادرست برای آن مشکل،اما مشکل اصلی چیز دیگری است. و گام بعدی شما باید یافتن آن مشکل اصلی باشد. در چنین موقعیتی، یک فروشنده ممکن است بگوید: “من متوجه شدم که شما سر خود را تکان دادید. چه چیزی شما را ناراحت می کند؟ با قیمت مشکل دارید، یا اینکه این مدل را نمی پسندید؟”

آن هم می تواند دقیقا همین کار را در خانه انجام دهد: “از اینکه والدین من دوباره بیایند چه چیزی تورا ناراحت می کند؟” در اینجاست که آن ممکن است متوجه شود که جیک برای آخر هفته برنامه ی دیگری دارد، یا اینکه جیک آخرین باری که والدین آن به خانه ی آنها آمده بودند از حرف های پدر او رنجیده است، یا شاید جیک از اینکه آن همواره به تنهایی برای آخر هفته ها تصمیم می گیرد ناراحت شده است. در صورتی که جیک معمولا فردی است که به سختی از احساسات خود سخن می گوید، آن می تواند سوالات جهت داری بپرسد تا جیک را به سخن گفتن ترغیب کند مانند: “برای آخر هفته برنامه ی دیگه ای داری؟”

 

4- در مورد چگونگی حل این مشکل گفتگو کنید.

طبیعتا این گام بعدی است. اگر جیک برنامه های دیگری دارد، می توانید در مورد آن صحبت کنید و تصمیم بگیرید. اگر پدر زن جیک با حرف های خود او را ناراحت کرده است، ممکن است بخواهد پیش از آنکه دوباره او را ببیند، در باره ی ناراحتی خود صحبت کند، یا شاید آن نیز بتواند در این باره کاری انجام دهد، و اگر مشکل در تصمیم گیری در باره ی آخر هفته ها باشد، می توانند در این باره با هم گفت و گو کنند، و البته مسئله در اینجا کوتاه آمدن جیک و یا آن نیست، بلکه یافتن راهی برای رضایت دو طرف باید مد نظر قرار گیرد.

5- احساسات خود را کنترل کنید و هنگام صحبت کردن مواظب لحن و تون صدای خودباشید

این مسئله بسیار اهمیت دارد و در تمام طول گفت و گو باید رعایت شوند، هر چند این کار به هیچ وجه ساده نخواهد بود. معمولا علایم غیر کلامی صدای ما است که پیش از هر چیز طرف مقابل ما را خشمگین می سازد. بنابراین به آرامی سخن بگویید. اگر احساس کردید که در حال عصبانی شدن هستید و نمی توانید جلوی احساسات خود را بگیرید، دست از گفتگو بردارید و کمی به خود فرصت دهید. تنها زمانی برای حل مشکل اقدام کنید که کاملا آرام هستید و کنترل احساسات خود را در دست دارید.

با گوش دادن و خود داری از جدال، شعله های احساسات را از گفت وگوی خود با همسرتان دور کنید. به دقت مخالفت ها و مقاومت های او را زیر نظر داشته باشید و در زمان مشاهده ی یک مقاومت سعی کنید آن را حل کنید. و تا زمانی که یک پاسخ مثبت قاطع دریافت نکرده اید دست برندارید.

می دانم که اکنون با خود خواهید گفت: گفتن آن آسان است. اما توانایی ارتباط خوب مهارتی است که می توان آموخت. اگر انجام این کار با همسرتان برای شما دشوار است چون سریع از کوره در رفته و عصبانی می شوید، می توانید برای شروع ابتدا این مهارت را با افراد دیگر تمرین کنید، مثلا همکاران، فرزندان، یا فروشنده ها. سعی کنید برروی روند گفت و گو متمرکز باشید و نه مهتوای آن، و بدین طریق شما می توانید از به دام افتادن در جزئیات بحث و شروع مشاجره جلوگیری کنید.

همه چیز به میزان کوشش شما و تمرین بستگی دارد.

مترج: محمد آلاله

منبع: فارس پاتوق

ذهن آگاهی: راه حل شگفت انگیز درمان اضطراب که باید بدانید

/0 دیدگاه /در , /توسط

 

داشتن ذهن آگاهی نوعی تمرین است که باعث می شود که شما در لحظه زندگی کنید.

چرا مضطرب بودن به نوعی اتلاف وقت است؟

زمانی که اضطراب بخش جدایی ناپذیر زندگی شما می شود تبدیل به ترس غیر منطقی در وجود شما خواهد شد.

اضطراب ها و نگرانی ها سعی می کنند که به شما بگویند که اتفاق بدی در حال رخ دادن است و ممکن است شما به اندازه کافی توانایی انجام کار را نداشته باشید و یا طرف مقابلتان افکار مبهمی درباره شما داشته باشد.

دنیای اضطراب دنیایی خیالی است اضطراب زاییده و محصول ترس‌های اغراق شده و غیر منطقی است برای انسانها ی اولیه ترس دائمی یک ضرورت همیشگی بوده است. زمانی که تنها افراد قوی تر می توانستند زنده بمانند ترس در خطر بودن همیشه همراه آنها بوده است و باعث شده که مدام حالت تدافعی خود را حفظ کنند  همواره به دنبا غذا، سرپناه و آب باشند.

در دنیای امروزه نیازهای اولیه انسانها همواره تامین است و لازم نیست که همواره نگران تهدیدهایی باشیم که ممکن است از اطراف به ما آسیب وارد کنند. اما هنوز بخشی از مغز اسانها که میراث پیشینیان است همواره نگران و مضطرب از تهدیدات محیط اطراف است و این مسئله را در بسیاری از انسانهای امروز می توان دید.

این ترس غیر منطقی را مقاوم می نامند و ما باید با این ترس مقابله کنیک. ما هرگز نباید اجازه دهیم که این ترس ها و نگرانی های بی مورد باعث شوند که ما از رسیدن به اهدافمان باز بمانیم.

پس این ترس ها مضر و غیر منطقی هستند، اما فهمیدن اینکه این ترس ها چیستند و چگونه باید آنها را متوقف کرد دو چیز کاملا جدا از هم هستند. وجود اضطراب فعالیت های روزمرۀ ما را مختل می کند و زندگی ما را تحت تاثیرات منفی خود قرار می دهد به همین دلیل باید سریعا راه حلی برای متوقف کردن این احساسات یافت.

ذهن آگاهی را وارد کنید!

اگر چه تاکتیک های مختلفی برای متوقف کردن افکار منفی و اضطراب ها وجود دارند اما من می خواهم موثرترین و کار آمدترین راه حل را برای حل این مشکل ارائه کنم و ان هم ذهن آگاهی است. اگر به درستی از این تاکتیک استفاده کنید ذهن آگاهی به شما کمک می کند تا افکار پراکنده و مضطرب خود را کنار بگذارید. اما ذهن آگاهی چیست؟

ذهن آگاهی نوعی فعالیت خودآگاه است و تلاشی است برای انجام فعالیتی که مغز به طور طبیعی خلاف آن را انجام می دهد.

زمانی که مشغول کارهای روزانه خود هستیم ذهن ما شناور است و به هر چیز ممکنی فکر می کند، زمانی که ذهن آگاه هستید فعالانه در مقابل این پدیده می ایستید.

ذهن آگاهی به معنای ان است که شما تمام هوش و حواستان را روی لحظه ی حاضر و اتفاقی که اکنون در حال رخ دادن است قرار می دهید.

ذهن آگاهی هنگام کار کردن

زمانی که در حال انجام وظیفه ای هستید داشتن ذهن آگاهی به معنای این است که تمام هوش و حواستان متوجه کاری است که در حال انجام دادن آن هستید و خبری از انجام چند کار به صورت هم زمان و خیال پردازی نیست و تنها تلاش و تمرکز شما بر روی کار است که باید با موفقیت آن را به پایان برسانید.

زمانی که در حال شستن ظرف ها و یا جارو کردن خانه هستید توجه خود را بر روی ریتم کاری که انجام می دهید قرار دهید. به طور دقیق به صداهایی که در حین انجام کار تولید می شوند گوش دهید بوی صابون را استشمام کنید و یا روی حرکت ماهیچه های خود در حال انجام کار متمرکز شوید.

هدف شما بایستی این باشد که روی کاری که در حال حاضر آن را انجام می دهید متمرکز باشید

ذهن آگاهی در حال استراحت

زمانی که شما در حال استراحت هستید ذهن آگاهی به معنای این است که کاملا متوجه احساسات بدنی خود هستید. اغلب اوقات ما متوجه نمی شویم اما در حین استراحت نیز حس لامسه، بویایی، شنوایی و بینایی در حال انجام کار هستند.

هنگم ذهن آگاهی کاملا متوجه این احساسات هستیم.

حرارتی که ماهیچه های بدنتان دارد حس کنید. هوای خنک یا تمیز را تنفس کنید به رنگ آبی آسمان نگاه کنید. به صدای زوزۀ باد و پرندگان به دقت گوش دهید. و از همه مهم تر ذهن خود را آرام کنید. هدف ذهن آگاهی این است که ما را مجبور کند تا در لحظه زندگی کنیم  بنابراین دیگر روزهای با ارزش خود را برسر نگرانی ها ی بی مورد تلف نمی کنیم.

اگر افکار منفی به ذهن ما نفوذ نکنند ترس و اضطراب نیز بر ما تحمیل نمی شود و سپس ما می توانیم در یک زمان مشخص تنها بر یک چیز تمرکز کنیم.

زمانی که شما از کاری که انجام می دهید اگاهی کامل دارید امکان ندارد که دچار اضطراب‌های بی مورد شوید.

ضرورت تمرین

مهارت ذهن آگاهی چیزی نیست که با ما به دنیا آمده باشد و در واقع یک ویژگی بالفطره و داتی نیست. مانند اکثر مهارت‌ها، این مهارت نیز برای توسعه یافتن و رشد کردن نیاز به تکرار و تمرین دارد. بهر حال تمرین ذهن آگاهی فوق العاده است زیرا هر زمانی که شما اراده کنید می توانید ان را انجام دهید. در ابتدای شروع تمرین احساس می کنید که ذهن شما مانند دیوانگان سرگردان است و تقلیل افکار سخت است، که البته این مسئله بسیار طبیعی و قابل انتظار است.

سعی کنید که ذهنتان را برای 10 تا 15 ثانیه متوقف کنید. به همه چیز به عنوان فرصتی برای ذهن آگاهی نگاه کنید. ذهن آگاهی را در حین راه رفتن، تمیز کردن دوش گرفتن و هر فعالیت دیگری انجام دهید. این کار باعث می شود تا بتوانید افکار منفی را برای مدت طولانی تری متوقف کنید .

منبع: ساینس دیلی