جان بالبی یکی از روانشناساننامور است که تمرکز زیادی بر رفتارهای دلبستگی کرده است. او رفتار دلبستگی را هر شکلی از رفتار برشمرد که موجب ارتباط یا ادامه نزدیکی با افرادی می شود که فرد توانسته است آنها را به عنوان اشخاص توانا در مواجهه با دنیا درک کند.

رفتارهای دلبستگی در سراسر چرخه زندگی مشاهده می شوند اما آنها در طی دوره کودکی اولیه و هنگام واکنش به تهدید نمایان تر می باشند. ماری اینزورث پژوهشگر معروف در حیطه دلبستگی، کودکان را با استفاده از  پارادایم موقعیت عجیب بررسی کرد که در آن وی بر واکنش های کودک در حضور یک غریبه و نیز غیبت و حضور دوباره مادرش تمرکز کرد. اینزورث سه سبک عمده را بازشناسی کرد: دلبستگی ایمن،دلبستگی ناایمن- مقاوم و دلبستگی ناایمن – اجتنابی.

تحقیقات نشان داده اند که سبک های دلبستگی کودکی در بزرگسالی نیز پایدار می مانند. دلبستگی افراد در طی دوره کودکی در نتیجه تعاملات کودک با مراقبان آنها ایجاد می شود که با سبک های دلبستگی مشهود در روابط رمانتیک بزرگسالی آنها همسان است.

تأثیر سبک های دلبستگی در انتخاب همسر، روشی که در آن ما با دیگر شاخصه های زندگی خود ارتباط برقرار می کنیم و رفتارهایی که ما در طی دوره رابطه از خود نشان می دهیم نیز نمایان است. در نتیجه، هنگام بررسی رفتارهای رابطه ای باید سبک های دلبستگی درنظر گرفته شوند.

منبع: کانون مشاوران ایران

دلبستگی دوری گزین/گسسته در بزرگسالان

افرادی که در برابر یکی از والدینشان یا هر دو آنها دلبستگی دوری گزین شکل داده اند، زمانی که بزرگ می شوند دلبستگی ای  به عنوان دلبستگی طرد شده در بزرگسالی خواهند داشت. زیرا در نوزادی یاد گرفته اند از نیاز های جسمی شان دور شوند و احساسات را کم اهمیت بشمرند، آنها معمولا در روابط عاشقانه از نزدیکی عاطفی برخوردار هستند. بزرگسالان دلبسته ی دوری گزین معمولا به دنبال روابط و وقت گذراندن با زوج خود هستند اما ممکن است زمانی که رابطه زیاد از حد نزدیک شود معذب شوند. اگرزوجشان بیان کند که میل به روابط عاشقانه ی نزدیک دارد. آنها ممکن است حس کنند که زوجشان « زیاده خواه» است یا وابسته است.

خیلی از مردان و زنان گسسته وقتی با خطر جدایی یا صدمه مواجه می شوند، قادرند توجهشان را روی موضوعات و اهداف دیگر متمرکز کنند. برخی دیگر تمایل به کناره گیری دارند، به تنهایی سعی می کنند با خطر روبرو شوند. آنها آسیب پذیریشان را انکار می کنند و برای مدیریت احساساتی که به واسطه ی نیاز های دلبستگی یشان بر انگیخته می شود از سرکوب استفاده می کنند. وقتی میخواهند در مواقع بحرانی از شریک خود درخواست حمایت کنند، معمولا از روش های غیر مستقیم مثل نصیحت، سرزنش و بدعنقی استفاده می کنند.

طبق نظر محققانِ دلبستگی، فریلی و برومبو، خیلی از بزرگسالان طرد شده از روش های پیش دستی برای بی اثر کردن شیوه های وابستگی استفاده می کنند، برای مثال آنها ممکن است از ترس طرد شدن وارد رابطه نشوند، نگاهشان را از صحنه های ناخوشایند برگردانند یا ممکن است گفت و گوی مرتبط با موضوع های دلبستگی را به سمت دیگری بکشانند. روش دیگر سرکوب خاطرات رویداد های دلبستگی منفی است، مانند بهم زدن رابطه. در واقع بزرگسالانی که طرد شده شناخته شده اند خاطرات اندکی از روابط آغازینشان با والدین به یاد دارند. برخی دیگر ممکن است کودکیشان را شاد و پدر و مادرشان را مهربان توصیف کنند، اما قادر نخواهند بود مثال های روشنی برای تایید این ارزیابی مثبت بزنند.

افراد با این نوع از شیوه ی دلبستگی تمایل به توجه بیش از حد بر خود و راحتی خود دارند و به صورت گسترده به احساسات و علایق افراد دیگر بی اعتنایی می کنند. همچنین برایشان سخت است که  افکار و احساساتشان را برای زوجشان آشکار کنند. واکنش خاصشان به مجادله، کش مکش و دیگر موقعیت های پر استرس فاصله گرفتن و گوشه گیری است.

بزرگسالان گسسته معمولا تصور بیش از حد مثبتی از خود و تصور منفی و بدبینانه ای نسبت به دیگران دارند. در خیلی از موارد، این اعتماد به نفس بالا دفاعی است و از شخص آسیب پذیر که بشدت نسبت به کم محلی، طرد شدن و دیگر زخم های خودشیفتگی حساس است محافظت می کند. این معمولا برای جبران اعتماد به نفس ضعیف و نفرت از خود به وجود می آید. طبق نظر کارشناسانِ دلبستگی بزرگسالان فیل شاور و ماریو میکولیوکر، زوج های دوری‌گزین معمولا به کم محلی یا دیگر تهدید های واردشده به اعتماد به نفسشان با عصبانیت واکنش نشان می دهند. برای مثال، هروقت شخص دیگری حمایتشان نکند یا تصور اغراق آمیزشان از خود را تایید نکند.

منبع:مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

مهارت نه گفتن به کودک

 یکی از ابعاد مهم آموزش به کودک “گفتن نه ” به کودک است که والدین این مهارت را در کودک نهادینه کنند.

یکی از راهکارهای آموختن این مهارت در کودک مقابله در برابر خواسته های غیر منطقی آنهاست ،

که با توضیح درباره انجام ندادن این درخواست ها به کودک محدودیت را میتوان یاد داد.

مهم تر از آن این است باید در برخورد تان ثابت بمانید و نباید با گریه افتادن کودک از تصمیم خود کوتاه بیایید و خواسته اش برآورده کنید.

درست یاد دادن این کلمه به کودک یاد بدهید که کلمه “نه ”  شخصیت او را زیر سوال نمیبرد بلکه نظرها متفاوت است

و برایش به روشنی توضیح بدهید این کلمه به رابطه بین من و تو آسیب نمیزند.

کودکی که در جریان کلمه ” نه ” قرار بگیرد در دوران جوانی یاد میگیرد که به طور مثال وقتی دوستی به او سیگار تعارف کرد

بدون ترس از قطعی رابطه به اون نه بگوید .

همین طور در زندگی زناشویی به توقع های نا به جای همسرش بدون در نظر گرفتن خطر زندگی جواب منفی دهد.

وقتی کودکان پشت سرهم از شما درخواستی دارد و جواب منفی میگیرد بخاطر بی حوصلگی نظرتان را عوض نکنید

و روی تصمیم خود بایستید و با مهربانی با او یاد دهید تکرار آن موجب عوض شدن نظر شما نمیشود

و دلیلی ندارد به خاطر پافشاری  نظر شما عوض شود.

منبع: کودک و نوجوان

فیلم و فایل صوتی آموزشی روانشناسی رایگان و مشاوره

کودکان تحت تأثیر والدین و اعضای خانواده و جامعه رفتارهای خاصی را یاد می گیرند. بیشتر بچه ها مسائل رفتاری جزئی مانند لجوج بودن و بی ادب بودن و یا کمبود توجه را از خود بروز می دهند. اگر این مسائل پیچیده شوند می توانند تبدیل به اختلالات شوند. در اینجا چند اختلال شایع روانی در کودکان آورده شده است:

1. اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD): کودکان مبتلا به ADHD سه ویژگی های اصلی دارند: بی توجهی، تکانش گری وبیش فعالی. آن ها همچنین می توانند بی قرار، پرخاش گر و تحریک پذیر باشند.

2. افسردگی و اختلال دوقطبی: کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی تمایل به نوسانات خلقی ناگهانی، دوره های طولانی از بیش فعالی و به دنبال آن بی حالی، بداخلاقی، سرخوردگی و رفتار تهاجمی دارند.

3. اختلال اضطراب: کودکان مبتلا به اختلال اضطراب تمایل به نگرانی بیش از حد در مورد همه چیز دارند. حتی بی اهمیت ترین مسائل باعث بی خوابی شبانه آن ها می شود.

4. سندرم اسپرجر: این سندرم فرم خفیفی از اوتیسم است. علائم این بیماری شامل عدم توانایی در مهارت های اجتماعی، دوست نداشتن تغییر در محیط آشنا و زندگی روزمره،

نداشتن تماس چشمی، حرکات و حالات صورت غیر معمول، نداشتن همدلی و مهارت های حرکتی.

5. ناتوانی در یادگیری: این یک اختلال روانی است که یادگیری را برای کودک به یک چالش تبدیل می کند. علائم این بیماری شامل ناتوانی در توجه، حافظه ضعیف، هماهنگی ضعیف، عدم توانایی در دنبال کردن دستورالعمل ها و یا راهنمایی ها و عدم سازمان یافتگی است.

6. اختلال رفتار مخرب: کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است به رفتار هایی مانند قلدری برای دیگران، منزوی بودن در موقعیت های اجتماعی، از بین بردن اموال و یا صدمه زدن به حیوانات از عمد، دروغ و یا حتی سرقت تمایل داشته باشند.

7. اختلال در خوردن: کودکان مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری تمایل به عادات غیر طبیعی در مورد غذا خوردن دارند. این اختلالات معمولا در نتیجه تفکر وسواسی در مورد افزایش وزن و ظاهر فیزیکی می باشد. علائم این اختلال شامل ناتوانی در خوردن چیز های مختلف، استفراغ و شراب خواری باشد.

8. اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی در کودکان به اندازه بزرگسالان رایج نیست. علائم این اختلال روانی دوری گزینی اجتماعی، بی خوابی، فقدان انگیزه، افت در مدرسه، افسردگی، فراموشی و رفتار عجیب و غریب می باشد.

اگر فکر می کنید که فرزند تان علائم هر یک از اختلالات ذکر شده در موارد بالا را بروز می دهد، بلافاصله با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

روانشناسان کودک با دو نظریه اصلی سر و کار دارند

رشد در کودکان درونی است و تغییر ذاتی است (طبیعت)

رشد کودکان بستگی به محیط خارجی آن ها دارد (پرورش)

کارشناسان، رشد در کودکان را در مورد زمینه های مختلفی از جمله موارد زیر مطالعه کرده اند:

زمینه اجتماعی: چگونه روابط با پدر و مادر، خواهر و برادر، دوستان، معلمان، و دیگران بر توسعه کودک اثری قابل توجه می گذارد.

زمینه های فرهنگی: چگونه عوامل فرهنگی مانند سنت ها، ارزش های از پیش تعیین شده ودستورالعمل های زندگی بر رشد و توسعه کودک تاثیر می گذارد.

زمینه های اجتماعی و اقتصادی: چگونه موقعیت اجتماعی، سطح خانواده، شیوه زندگی و در دسترس بودن (و یا عدم) منابع مالی می تواند بر رشد کودک تاثیر بگذارد.

خود را به چالش بیندازید

درک ویژگی های روانشناختی کودکان می تواند چالش برانگیز باشد. اگر شما بیش ازیک فرزند دارید، ویژگی های روانشناختی اولین فرزندتان ممکن است با فرزند دیگر متفاوت باشد.

اعتقاد به این که همه کودکان یکسان هستند و با استفاده از یک روش مناسب برای پرورش کودک می توانید آن سبک را برای همه فرزندان خود استفاده کنید، می تواند شما را به اشتباه بیندازد. درک ویژگی های روانشناختی هر کودک ممکن است خسته کننده و وقت گیرباشد،اما با انجام این کار است که می توانید کودک را به شکل یک فرد بالغ سالم پرورش دهید.

منبع: کودک و نوجوان

    دلشوره و اضطراب

دلشوره و اضطراب شاید به ظاهر ساده و بی ضرر باشد اما پنهانی تمامی اعضای بدن شما را تحت تاثیر خودش قرار می دهد و ممکن است در یک لحظه شما را از پا در بیاورد.نحوه ی زندگی ، محیط اجتماع و شرایط اقتصادی در هر منطقه از عوامل مهم بروز استرس در افراد است.امروزه ماشینی شدن کار ها باعث شده است ، بیشتر فعالیت ها با نیروی فکری انجام شود و نیروی بدنی کاربرد کمتری پیدا کند. همین مسئله باعث می شود که افراد به مشکلات روحی زیادی برخورد کنند که از اصلی ترین این مشکلات ، مسئله ی دلشوره و فشار های روحی است.

از جمله این عوارض ایجاد دل درد، دل پیچه، گرفتگی عضلات، مشکلات گوارشی، احساس سوزش سرمعده یا لرزش عضلات و خوردن ناخن نمونه ای از تاثیرات دلشوره است.

علایم:

لرزش و گرفتگی عضلات یا پرش عضلات

احساس گرفتگی یا پری در ناحیه گلو یا قفسه سینه

نفس تنگی و افزایش ضربان قلب

سبکی سر یا گیجی

عرق سرد و دستان مرطوب

دردهای عضلانی

خستگی مفرط

مشکلات خواب (مشکل در به خواب رفتن یا بیدار ماندن به مدت طولانی یا احساس ناراحتی در به خواب رفتن)

نداشتن احساس راحتی، بی قراری، احساس تحریک پذیری بیش از اندازه

نگرانی بیش از حد

ترس دایم از اینکه اتفاقی بد در حال وقوع است یا احساسی مبنی بر اینکه دنیا به آخر رسیده است

عدم توانایی در تمرکز و احساس اینکه همه چیز را فراموش می کنی

درمان قطعی برای رفع دلشوره وجود ندارد بلکه رفتار خود شخص است که می تواند بهترین درمان باشد. در زیر به برخی از این رفتارهای درمانی اشاره می کنیم.

*

همه چیز از یک فکر شروع می شود که نخستین نشانه اش این است که احساس می کنید همه عضلات بدنتان گرفته است اما کنترل کردن این حس در دست شماست.
قبل از هر چیز مانع افکار منفی خود باشید و به آن ها شاخ و برگ اضافه ندهید آگاهانه افکارتان را تحت کنترل بگیرید و روی آن ها تمرکز کنید .
می توانید برداشت های قابل قبول و مثبت تری را از شرایط بحرانی که برایتان پیش آمده برای خود ایجاد کنید وقتی توانستید فکر خود را به صورتی دیگر درآورید دلشوره شما هم به همان سرعت تغییر می کند.
در شرایطی که دلشوره به سراغتان می آید اگر تنها باشید بیشتر به این حس دامن می زنید اما اگر این مواقع وقت خود را با دوستان و افراد خانواده تان بگذرانید و احساسات خود را با آن ها در میان بگذارید نگرانی هایتان را کم کرده اید و سعی کنید با شخصی مثبت اندیش و خونسرد دلشوره هایتان را در میان بگذارید.
چرا که در این مواقع فرد خونسرد و مثبت اندیش می تواند با جملاتی مثبت آرام تان کند و دلشوره هایتان را کم کند.
سعی نکنید در تنهایی بمانید و حتماً اطراف خود را در موقعیت های استرس زا شلوغ کنید تا خود را گرفتار افکار منفی نکنید.
ورزش را از یاد نبرید که اگر اکسیژن و هوا ی تازه مدام به شما برسد تاثیر زیادی در بالا بردن روحیه و اعتماد به نفس شما دارد و افکار شما را قوی تر خواهد کرد.

*

شاید تا به حال به این موضوع توجه نکرده اید اما به همان اندازه ای که داشتن فکر بد و منفی می تواند باعث به وجوه آمدن دلشوره شود استفاده نادرست کلمات می تواند به این موضوع شدت بیشتری ببخشد.

در موقعیت استرس زا و شرایطی که دلشوره کسی یا چیزی را پیدا می کنید مراقب نوع کلماتی که به زبان می آورید باشید.
باید از این جملات به مثل:می ترسم اتفاقی افتاده باشد و احساس بی تابی می کنم و … که دلشوره و نگرانی هایتان را شدت می بخشد دوری کنید.
جایگزین کردن این جملات به جملاتی مثل هیچ اتفاقی پیش نیامده و … کمک زیادی به از بین بردن دلشوره شما می کند.

درمان اضطراب و استرس

1 ابتدا ترس و اضطراب خود را در رابطه با موقعیت خاص بشناسید و قبول کنید که شما دچار این اضطراب هستید و برای مواجهه با این موقعیت برنامه ریزی کنید. برای مثال اگر شما دایم در خصوص مسایل مالی اضطراب دارید، یک برنامه پس انداز طراحی کنید یا بودجه را به طور مجزا در نظر بگیرید.

2 در مشکلات قبلی خود باقی نمانید. تغییراتی در شرایط ایجاد کنید که احساس راحتی بیشتری داشته باشید و اجازه دهید تا مشکلات را پشت سر بگذارید.

3 با روح و جسم خود مهربان باشید.

4 سعی کنید تنش ها را با ورزش سنگین و ماساژ رها کنید.

5 از تکنیک های آرام سازی و رها سازی (Relaxation) استفاده کنید.

6 به اندازه کافی استراحت کنید و اگر در خواب مشکل دارید به پزشک مراجعه کنید.

7 از کافئین و شکلات و نیکوتین دوری جویید.

8 فکر خود را مشغول مسایل مثبت و غیراضطراب زا کنید.

9 برای لذت بردن برنامه ریزی کنید، مثلا به دیدن یک فیلم کمدی، پیاده روی یا کوهنوردی بروید.

10 برنامه ریزی روزانه داشته باشید، داشتن کار بیش از حد یا بیکار بودن در طول روز می تواند به اضطراب شما بیفزاید.

11 علایم اضطرابی خود را یادداشت کنید و گاهی به همسر یا دوست صمیمی خود آنها را بگویید، برخی مواقع گفت وگو با یک دوست از اضطراب شما می کاهد.

12 در گروه های فعال اجتماعی یا خیریه شرکت کنید یا به طور داوطلبانه به دیگران کمک کنید.

منبع:مرکز مشاوره ستاره ایرانیان