نحوه بیرون کردن دوستان یا بستگان از خانه تان

درخواست کمک توسط یکی از دوستان یا بستگان در زمان هایی که خود فرد هم مشکلاتی دارید، عبارت از یک موقعیتی است که برای اکثر افراد می تواند پیش بیاید.

اکثر افراد، حداقل برای یک دوره زمانی کوتاه، از کمک کردن خوشحال می شوند.

اختلافات زن ‌و ‌شوهری بر‌ سر ‌رفت ‌و ‌آمد‌های‌ خانوادگی

آیا تا به حال برای شما پیش آمده است که در خانه تان یک مهمانی داشته باشید که رابطه تان با وی برای شما خیلی مهم باشد و بخواهید وی را (بدون ایجاد هیچ نوع کدورت و ناراحتی) از خانه تان خارج کنید.

بدون شک این کار بدون نقش بازی کردن امکان پذیر نخواهد بود.

با راهکارهای زیر می توانید نحوه بیرون کردن دوستان از خانه تان را یاد بگیرید.

از آن فرد بخواهید که به بیرون برود

1. مشخص کنید که به چه دلیلی از آنها می خواهید که به بیرون بروند.

شما باید قبل از داشتن هر نوع بحثی با میهمان خودتان، دلیل این کار را برای خودتان مشخص کنید.

تمامی توافقاتی که مابینتان وجود دارند را بررسی کنید یا هر نوع قولی که صورت گرفته است (یا شکسته است) را بررسی کنید.

در حالیکه عبارت “من زندگی کردن با آنها را دوست ندارم” می تواند یک دلیل قابل قبولی برای درخواست کردن از یک فرد برای بیرون رفتن باشد، ولی شما قبل از صبحت کردن با آنها باید یک سری دلایل محکمی را برای خودتان بیان کنید؛

مواردی همانند “آنها هیچ وقت ظرف ها را نمی شورند”، “آنها قبلا گفته اند که می خواستند چند ماه قبل بیرون بروند” و غیره.

مشکلات موجود به همراه اطلاعات مربوطه را به محض اتفاق افتادن یادداشت کنید.

در زمانی که شرایط سختی پیش می آید، شما به یک سری گزارشات دقیق و خاص از رفتارهای آنها نیاز خواهید داشت.

این مکالمه یک مکالمه راحتی نخواهد بود و به احتمال زیاد به روابط شما آسیب خواهد زد.

با این وجود، زندگی کردن در کنار یکدیگ و با وجود تفاوت ها یا مشکلات قابل توجه هم به روابط دوستی شما هم آسیب خواهد زد؛

بنابراین در صورتی که آنها مدت زمان زیادی در خانه شما حضور داشته باشند، شما باید نظر واقعی خودتان را به آنها بگویید.

در صورتی که قبل از ورود آنها به خانه تان یک سری قواعدی مشخص کرده باشید، این مکالمه می تواند به راحتی صورت بگیرد.

بهترین روش ممکن عبارت از امضاء کردن یک قراردادی می باشد که تمامی انتظارات موجود از هر فرد را قبل از ورود وی به خانه تان مشخص می کند.

2. با یک لحن منطقی و احترام آمیز صحبت کنید.

هر چند که ممکن است شما احساس هتک حرمت، تنفر یا آزرده شدن داشته باشید، ولی عصبانی نشدن و عدم ارائه درخواست های غیرمنطقی اهمیت زیادی خواهد داشت.

دلایل خودتان را برای بیرون رفتن آنها بیان کنید تا آنها متوجه شوند که بیان کردن چنین درخواستی تا چه حدی برای شما سخت می باشد.

سعی کنید همانطور که با همکارانتان صحبت می کنید، با این مهمان هایتان صحبت کنید، فقط واقعیات را بیان کنید و از بروز احساسات اجتناب کنید.

به آنها بگویید که “ما از بودن در کنار شما لذت می بریم، ولی متاسفانه باید به بیرون برویم و مجبوریم از شما بخواهیم که تا دو هفته آینده از خانه ما بیرون باشید.”

بر اساس دلیلی که آنها در خانه شما هستند، شاید نیاز باشد که شما یک سری اطلاعاتی را در مورد خدمات اجتماعی موجود در اختیار آنها قرار بدهید تا در زمانی که بیرون از خانه شما هستند، بتوانند از این خدمات استفاده کنند.

در صورتی که آنها با ریسک مربوط به زندگی کردن در ماشین یا در خیابان مواجه باشند، با خدمات اوژانسی حمایت از بی خانمانان ها تماس بگیرید تا این افراد به کمک های مورد نیازشان دسترسی داشته باشند.

حتی ممکن است که این خدمات یک خانه موقتی را در اختیار این افراد قرار دهد.

دلایلی که قبلا آماده کرده اید را بیان کنید.

در صورتی که آنها مشکلی داشته باشند یا یک قولی را نقض کرده باشند، به آنها یادآوری کنید که حق چانه زنی ندارند و باید به یک جای دیگری بروند.

3. یک سری مثال های شفاف کننده و غیر شخصی را بیان کنید تا برای آنها مشخص شود که به چه دلیلی باید از خانه شما بیرون بروند.

سعی نکنید که از عباراتی همانند “به دلیل اینکه من از شما متنفر هستم” یا “به دلیل اینکه شما تنبل هستید” استفاده کنید.

سعی کنید که به جای تحقیر کردن آنها، یک سری مثال های ملموس و قابل درکی بیان کنید. در این صورت آنها متوجه یک سری دلایل منطقی برای این درخواستتان خواهند شد.

در صورتی که آنها همواره منجر به ایجاد مشکلاتی برای شما شوند، هر مورد از این مشکلات را به همراه تاریخ آن یادداشت کنید.

زمانی که آنها دلیل این درخواستتان را پرسیدند، دو یا سه مورد خاص از قول هایی که آنها شکسته اند یا چند مثال از مواردی که منجر به ایجاد مشکلی برای شما شده اند را بیان کنید.

تا جایی که ممکن است بر روی دلایل خودتان متمرکز شوید و کمتر بر روی عیب های آنها تاکید کنید.

سعی کنید که بیشتر از عباراتی همانند “ما به یک فضای بیشتری نیاز داریم”، “ما بیش از این نمی توانیم شما را در اینجا نگه داریم” و سایر موارد مشابه استفاده کنید.

4. یک تاریخ قطعی را تعیین کنید که باید آنها در آن تاریخ از خانه شما بیرون بروند.

گفتن این مورد به آنها که باید همین امشب خانه را ترک کنند، می تواند منجر به ایجاد استرس و تنش شود و دوستان یا بستگان شما جایی نداشته باشند که به آنجا بروند.

به جای این کار یک تاریخی را تعیین کنید که آنها باید در آن تاریخ خانه شما را ترک کنند و به آنها گوشزد کنید که این تاریخ یک سررسید قطعی می باشد.

سعی کنید که یک یا دو هفته یا تا پایان ماه به آنها فرصت دهید تا آنها فرصت کافی داشته باشند که خودشان را برای جابه جایی بعدی آماده کنند.

یک عبارت مناسب می تواند “من از شما می خواهم که تا 20 آوریل به طور کامل بیرون رفته باشید” باشد.

در صورتی که یک دلیل قانونی برای بد بودن این تاریخ وجود داشته باشد، می توانید با آنها صحبت کنید تا یک تاریخ بهتری را تعیین کنید.

به هر حال سعی نکنید که تاریخ جدید بیش از 3 تا 5 روز با تاریخ قبلی تفاوت داشته باشد.

5. با یک حالت مناسبی اطلاعات یا گزینه های در دسترس را برای مهمان خودتان بیان کنید.

در صورتی که شما منابع خوبی داشته باشید، یک سری از ایده های موجود را به مهمان خودتان بگویید و در فرآیند مربوط به پیدا کردن جای جدید به وی کمک کنید.

حتی شما می توانید با وی بحث کنید و آنها را مطلع کنید که باید خانه شما را ترک کنند، ولی یک سری گزینه هایی در دسترس آنها قرار دارد.

ممکن است که آنها ایده های شما را رد کنند، ولی در صورتی که به آنها نشان بدهید که همچنان به بهزیستی آنها اهمیت می دهید، این کار می تواند برخورد وی نسبت به شما را مهربانانه تر و بهتر کند.

6. تصمیم مصمم، شفاف و نامتناقضی داشته باشید.

  زمانی که تصمیم گرفتید آنها را بیرون کنید، بر روی تصمیم خودتان بمانید.

بحث های صورت گرفته در این مورد می تواند نامنظم باشد و صرف نظر از میزان آمادگی شما برای مقابله با این شرایط، عواطف قبلی از بین خواهند رفت.

با این وجود شما باید در مورد تصمیم تان قاطع و مصمم باشید.

در صورتی که هم اتاقی تان شما را قانع کند که تصمیم خودتان را تغییر دهید، وی به این نتیجه دست خواهد یافت که می تواند قواعد و قول های بیان شده را بشکند، بدون آنکه هیچ تغییر دیگری صورت بگیرد.

در صورتی که شرایط موجود آنقدر بد باشند که شما بخواهید آنها را بیرون بیاندازید، باید برای بیرون کردن آنها آمادگی داشته باشید.

7. مطلع باشید که این کار می تواند به روابط شما آسیب بزند یا آن را از بین ببرد.

بیرون انداختن یک دوست یا یکی از بستگان یک کار استرس زایی می باشد و به احتمال خیلی زیاد یک نفرت دائمی را ایجاد خواهد کرد.

با این وجود، شما در نهایت نیاز دارید به خودتان یادآوری کنید که نگه داشتن آنها به مدت خیلی طولانی در خانه تان، آسیب زیادی به روابط شما خواهد زد.

در صورتی که شما همواره با هم اختلاف داشته باشید، دوست (یا یکی از بستگان شما) از شما سوء استفاده خواهد کرد یا یک زندگی ناخوشایندی خواهید داشت؛ در نهایت در صورتی که شما همچنان به زندگی در کنار چنین فردی ادامه دهید، رابطه شما به یک رابطه مسموم و نامناسبی تبدیل خواهد شد.

یک سری روش های برای حفظ کردن و سرزنده نگه داشتن روابط شما وجود دارند. شما می توانید:

• به آنها کمک کنید که یک مکان یا شغل جدیدی پیدا کنند.
• حتی در موقعیت های تنش زا هم از توهین کردن اجتناب کنید. در صورتی که وی عصبانی باشد، آرام باشید و این مورد را چند بار به خودتان یادآوری کنید که چرا پیدا کردن یک مکان جدید و ترک کردن خانه شما توسط دوستتان برای شما اهمیت دارد. سعی نکنید که به صورت مستمر به وی توهین کنید.
• یک سری زمان هایی را برای ملاقات کردن در نظر بگیرید، در حین شام در کنار آنها باشید و به عنوان یک دوست همچنان با هم ملاقات داشته باشید.
• در صورتی که یک اختلاف و دعوای قابل توجهی مابین شما ایجاد شود، یا در صورتی که اختلافات جدی وجود داشته باشند، شاید صرف نظر کردن از رابطه موجود به صورت کلی یک ایده مناسبی باشد.

بیرون کردن افراد به صورت قانونی

1. یک نامه رسمی به آنها بفرسید و از آنها بخواهید که ظرف سی روز یا زودتر خانه شما را ترک کنند.

هر چند که بر اساس اصول موجود یک مهمان، مستاجر نمی باشد ولی در صورتی که یک فردی بیش از 30 روز در خانه شما باشد، برخی از قوانین موجر – مستاجر می توانند در مورد روابط شما اعمال شوند.

با یک وکیل مشورت کنید و یک نامه ای را در مورد خارج شدن وی از خانه تان تنظیم کنید.

ارائه هشدار های اولیه به صورت نوشتاری یک مورد مهمی برای حمایت کردن از منافع خودتان می باشد.

این هشدار آنها را به یک “مستاجر دلخواه” تبدیل خواهد کرد.

در صورتی که شما بخواهید یک اقدام قانونی انجام بدهید، به چنین وضعیتی نیاز خواهید داشت؛ بنابراین نسبت به انجام دادن آن بی توجه نباشید.

در مورد زبان نوشتاری خودتان احتیاط کنید تا آنها در حین اجتناب از بیرون انداخته شدن از خانه تان نتوانند از قوانین مربوط به مستاجر استفاده کنند.

سیاست های مربوط به وضعیت انفرادی خودتان را بررسی کنید و مشخص کنید که می خواهید چه نوع زندگی با این فرد داشته باشید، به خصوص در صورتی که آنها هیچ نوع اجاره ای را به شما پرداخت نکنند.

2. یک فرم رسمی مربوط به خارج شدن مستاجر از خانه تان را از طریق دادگاه محلی تان تنظیم کنید.

در صورتی که همچنان مهمان شما نخواهد که خانه تان را ترک کند، باید این مشکل را از طریق دادگاه حل کنید.

در صورتی که آنها هزینه های مربوط به خریدهای  خانه یا هر نوع قرضی را پراخت کنند، ممکن است که آنها از نظر قانونی به یک “مستاجر دلخواه” تبدیل شوند و این شرایط باعث خواهد شد که فرآیند بیرون انداختن آنها از خانه سخت تر شود.

در صورتی که آنها به اولین هشدار کتبی بی توجه باشند، شما باید در دادگاه منطقه محلی خودتان یک فرآیند رسمی مربوط به بیرون انداختن را تکمیل کنید تا بتوانید آنها را از خانه تان بیرون کنید.

در صورتی که شما با طرف مقابلتان در دادگاه قرار ملاقات داشته باشید، یک لیست از مشکلات و تخلف های وی (که به عنوان “دلایل مربوط به بیرون انداختن” شناخته می شوند) تهیه کنید و همچنین یک کپی از اجاره نامه و هر نوع توافق دیگری را به همراه داشته باشید.

معمولا نامه شما یک مکانی را به آنها معرفی خواهد کرد که در صورت بیرون نرفتن از خانه تان، وسایلشان به آن مکان منتقل خواهند شد و همچنین یک تاریخی را مشخص خواهد کرد که وسایلشان در آن تاریخ از خانه شما بیرون انداخته خواهند شد.

3. کلید های خانه تان را تغییر ندهید، مگر در شرایطی که نگران سلامتی خودتان باشید.

در صورتی که شما به صورت ناگهانی مانع از وارد شدن یک مستاجر دلخواه به خانه تان شوید، به خصوص در صورتی که وسایل وی همچنان در خانه شما باشند، احتمالا شما با تقاضاهای مدنی و اقدامات محلی هزینه بر مواجه خواهید شد.

تغییر کلید خانه و ممانعت از ورود مهمان به خانه، در صورتی که منجر به ایجاد مشکلاتی شود یا آنها را از آن ملک بیرون بیاندازد، حتی می تواند منجر به زندانی شدن شما شود.

علاوه بر این، این کار در اغلب مواقع منجر به ایجاد تنش های قابل توجهی خواهد شد و حتی می تواند یک سری مشکلات دیگری را هم ایجاد کند.

در صورتیکه شما یک دستور از طرف دادگاه داشته باشید و (یا) به پلیس اطلاع داده باشید که نگران ایمنی و سلامت خودتان هستید، هیچ نوع مشکلی برای تغییر کلیدهای خودتان نخواهید داشت.

4. در صورتی که آنها همچنان از این کار امتناع کنند، این موضوع را با پلیس در میان بگذارید.

به جز در شرایطی که دوست یا یکی از بستگانتان یک مستاجر قانونی باشد (که معمولا مربوط به شرایطی می باشد که آنها یک ایمیلی دریافت کنند یا در وضعیت اجاره باشند)، آنها به عنوان متجاوز در نظر گرفته خواهند شد و می توانند از خانه شما بیرون انداخته شوند.

به طور بدیهی، فقط در موارد افراطی و مشکل زا باید از پلیس استفاده شود و حتی تماس گرفتن با شماره 911 می تواند برای بیرون انداختن یک فرد از خانه تان کافی باشد.

برخی از کارمندان پلیس از درگیر شدن در چنین مواردی اجتناب می کنند.

با این وجود، در صورتیکه شما یک نامه ای بفرستید، و (یا) یک نامه اخراج از خانه را در دادگاه تنظیم کرده باشید، پلیس مهمان شما را به عنوان یک متجاوز در نظر خواهد گرفت و از خانه تان بیرون خواهد انداخت.

تنظیم کردن دستور العمل هایی برای مهمانان خانه

1. هر چه سریع تر یک سری قواعد و محدودیت هایی را مشخص کنید.

در صورتی که متوجه شوید یک فرد بیشتر به یک هم اتاقی تبدیل شده است تا یک مهمان، در سریع ترین زمان ممکن یک سری دستور العمل هایی را مشخص کنید.

این کار مشخص خواهد کرد که چه زمانی باید او را از خانه بیرون بیاندازید – شما به جای عاطفی شدن باید بر روی قواعد اصلی متمرکز باشید.

در هفته اول انتظارات خودتان را مشخص کنید.

آیا آنها می توانند اجاره پرداخت کنند؟

آیا آنها می توانند به مصاحبه های شغلی مختلفی بروند؟

یک سری معیارهای خاصی را برای آنها تعیین کنید تا در صورتی که بخواهند همچنان در خانه شما بمانند، این معیارها را تامین کنند.

یک قرارداد رسمی مکتوب و امضا شده بهترین روش برای تنظیم کردن قواعد و راهنماها و انتظارات موجود می باشد.

همچنین داشتن اسناد رسمی و دارای گواهی نامه ایده بهتری می باشد.

برخی از بانک ها برای افرادی که می خواهند اسنادشان را در آن بانک ها نگه داری کنند، چنین اسنادی را به صورت رایگان ارائه می دهند.

2. یک جدول زمانی برای بیرون رفتن آنها مشخص کنید.

قبل از اینکه به صورت رسمی از آنها بخواهید که به بیرون بروند، با آنها صحبت کنید و از آنها بپرسید که می خواهند در چه زمانی از خانه شما بیرون بروند.

اسناد موجود را به دادگاه ارائه بدهید، چرا که این کار باعث خواهد شد که بیرون انداختن آنها در زمان سررسید راحت تر باشد.

در صورتی که آنها هیچ جدول زمانی خاصی را برای این کار در نظر نداشته باشند، شما خودتان باید این جدول زمانی را تهیه کنید.

سعی کنید که یک جدول زمانی متمرکز و دقیقی را تهیه کنید؛

برای مثال زمان رفتن را به “زمانی که آنها یک شغلی پیدا می کنند” یا برای “شش ماه بعد” موکول کنید.

در صورتی که آنها نیاز به پیدا کردن یک کار داشته باشند، با آنها همکاری کنید تا بتوانید یک شغل مناسبی برای وی پیدا کنید – درخواست کردن برای یک کار جدید، بازنویسی رزومه آنها و غیره.

مطمئن شوید که آنها واقعا به دنبال پیدا کردن یک کاری هستند و نمی خواهند که برای همیشه از خانه شما به صورت رایگان استفاده کنند.

در صورتی که نسبت به اقامت کردن آنها در خانه تان اطمینان نداشته باشید، این کار را به صورت آزمایشی انجام دهید.

به آنها اطلاع بدهید که به مدت 2 تا 3 هفته می توانند در خانه شما بمانند، ولی در مورد اقامت آنها بعد از 2 یا 3 هفته در خانه خودتان، هنوز هیچ تصمیمی نگرفته اید.

3. مشکلات و مسائل را به محض ایجاد شدن یادداشت کنید.

در صورتی که دوست یا یکی از بستگان شما قواعد موجود را رعایت نکند، بی احترامی کند، یا قول های داده شده به شما را زیر پا بگذارد، این موارد و همچنین تاریخ و زمان آنها را در یک دفترچه کوچک یادداشت کنید.

این کار مشخص خواهد کرد که چه زمانی برای صحبت کردن در مورد بیرون رفتن آنها از خانه تان مناسب است و از بروز ابهامات و عواطف جلوگیری خواهد کرد.

تا حد ممکن این موارد را به صورت غیرشخصی نگه داری کنید.

از آنها بخواهید که بیرون انداختنشان از خانه هیچ تاثیری بر روی روابط دوستانه تان نداشته باشد، به خصوص در صورتیکه دلایل شما بیشتر بر مبنای واقعیات باشد نه بر مبنای احساسات.

4. به آنها کمک کنید تا بتوانند مستقل شوند.

برخی از افراد می توانند با دریافت یک مقدار راهنمایی و کمک مسیر زندگی خودشان را پیدا کنند.

رزومه آنها را بخوانید و یک سری درخواست هایی را برای شغل های مختلف بفرستید، خانه های خالی را با آنها بررسی کنید و آنها را تشویق کنید که از خانه شما بیرون بروند و یک زندگی مستقلی داشته باشند.

در صورتی که بتوانید به یک فردی کمک کنید تا خودکفا شود، ممکن است که این فرد بدون ایجاد کوچکترین تضاد و اختلافی از خانه شما بیرون برود.

اهداف و قول های آنها را به صورت مرتب و با هم بخوانید و با یکدیگر همکاری کنید تا وی به اهداف تعیین شده خودش دست پیدا کند.

در صورتی که شما بتوانید از نظر مالی وی را حمایت کنید، شاید وی بتواند یک زندگی مستقلی را برای خودش ایجاد کند.

نویسنده: Tasha Rube, LMSW

منبع: کانون مشاوران ایران

اعتیاد چیست؟

اعتیاد عبارت از شرایط پیچیده و یک نوع بیماری روانی می باشد که از طریق استفاده وسواسی از مواد ایجاد می شود، هر چند که این مواد پیامد های خطرناک و مضری برای فرد به دنبال دارند.

افراد دچار شده به اعتیاد (اختلال استفاده شدید از مواد) یک تمرکز شدیدی را بر روی استفاده از مواد خاص، همانند الکل یا مواد دارند، به نحوی که این رفتار زندگی وی را تحت تاثیر قرار می دهد.

این افراد استفاده از الکل و مواد را حتی در زمانی که می دانند منجر به مشکلاتی می شود، ادامه می دهند.

همچنین تعدادی از روش های کارا در دسترس می باشد و افراد می توانند از اعتیاد بهبود یابند و یک زندگی نرمال و خلاقانه داشته باشند.

موارد ابتلا به اعتیاد

• الکل
• ماری جوانا
• PCL، LSD و سایر داروهای هالوژن[1]
• مواد استنشاق کننده، همانند تنیر های رنگ و چسب ها
• داروهای ضد درد افیونی، همانند کدئین و اوکسیکودون[2]، هروئین
• مسکن ها، خواب آور ها و مواد ضد اضطرابی[3] ( داروهایی برای رفع اضطراب  همانند مسکن ها)
• کوکائین، متامفتامین[4] و سایر محرک ها
• تنباکو

افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد، دارای تفکرات، رفتارها و عملکرد های بدنی منحرفی هستند.

تغییر در ارتباطات مغز منجر به افزایش تمایل افراد برای مصرف مواد شده است و متوقف کردن مصرف مواد را مشکل تر ساخته است.

بررسی های صورت گرفته بر روی تصاویر مغزی نشان داده است که در بخش هایی از مغز که مربوط به تشخیص، تصمیم گیری، یاد گیری و کنترل رفتاری می باشد، مصرف این مواد منجر به ایجاد تغییراتی می شود.

این مواد می توانند به بروز تغییرات خطرناکی در نحوه عملکرد مغز منجر شوند.

این تغییرات می توانند بعد از تاثیرات آنی مواد، تا یک مدت زمان طولانی ادامه یابند – که مسمومیت نامیده می شوند.

مسمومیت عبارت از لذت شدید، آرامش، احساسات افزایش یافته یا بالا رفته می باشد که به دلیل مصرف مواد ایجاد می شود.

علائم مسمومیت مربوط به مواد های مختلف، متفاوت می باشد.

 در طول زمان، قدرت تحمل افراد معتاد نسبت به مواد یا مسمومیت آن افزایش می یابد و این امر باعث می شود که آنها برای احساس کردن تاثیر مواد به صورت قبلی، به مصرف مقادیر زیادتری از مواد نیاز پیدا کنند.

بر اساس بیانیه موسسه ملی سوء استفاده از مواد[5]، افراد به دلایل مختلف شروع به مصرف مواد می کنند که برخی از آنها عبارتند از:

• برای به دست آوردن یک احساس خوب – بالا
• به دست آوردن یک احساس بهتر – برای مثال، از بین بردن استرس
• برای داشتن کارایی بهتر – بهبود عملکرد
• کنجکاوی و فشار دوستان

افراد دارای اختلال های اعتیادی می توانند نسبت به مشکلات خودشان مطلع باشند، ولی حتی در صورت تمایل به متوقف کردن و ترک آن، ممکن است که قادر به انجام دادن چنین کاری نباشند.

اعتیاد می تواند منجر به بروز مشکلات سلامتی و همچنین مشکلاتی در محیط کار و ارتباط فرد با اعضای خانواده و دوستان شود.

این سوء استفاده از الکل و دارو ها رایج ترین عامل بیماری و مرگ زودرس می باشند.

علائم مربوط به اختلال استفاده از مواد

کنترل ناقص

یک انگیزه یا تمایل قوی به استفاده از مواد؛ تمایل یا تلاش های ناموفق برای کاهش دادن یا کنترل مصرف مواد

مشکلات اجتماعی

استفاده از مواد منجر به عدم موفقیت فرد در انجام وظایف مهم در محیط کاری، مدرسه ای و خانه می شود؛ به دلیل استفاده از مواد، فعالیت های اجتماعی، کاری و رفاهی فرد کاهش می یابد

استفاده خطرناک

مواد در مجموعه های خطرناک مورد استفاده قرار می گیرد؛ با وجود مطلع بودن نسبت به این مشکلات، همچنان مصرف فرد افزایش می یابد.

تاثیرات مواد

روا داری (نیاز به مقدار زیاد مواد برای به دست آوردن تاثیرات مشابه با تاثیرات گذشته؛ علائم ترک مواد (که برای مواد مختلف، متغیر است).

برخی از افراد هر دو مورد اعتیاد و بیماری روانی را با هم تجربه می کنند.

ممکن است که بیماری روانی قبل از اعتیاد وجود داشته باشد. یا اینکه اعتیاد منجر به ایجاد یا وخیم تر شدن اختلال روانی شود.

درمان اعتیاد

چگونه می توان از اعتیاد درمان یافت؟

روش های درمان موثر برای اعتیاد در دسترس می باشند.

اولین اقدام در مسیر بهبود عبارت از شناخت و تشخیص مشکل می باشد.

در زمانی که شخص مشکل خودش را انکار کند و نسبت به سوء استفاده از مواد یا اعتیاد آگاهی نداشته باشد، فرآیند بهبود به تاخیر می افتد.

معمولا اقدامات و مداخلات دوستان و اعضای خانواده منجر به تسریع و تاثیر گذاری درمان می شود.

یک متخصص سلامت روان می تواند یک ارزیابی از علائم را انجام بدهد تا وجود داشتن اختلال مصرف مواد را مشخص کند.

حتی در صورتی که مشکل موجود شدید به نظر برسد، اکثر افراد دارای اختلال استفاده از مواد می توانند بهبود یابند.

متاسفانه اکثر افرادی که می توانند بهبود یابند، هیچ نوع اقدامی برای دریافت کمک نمی کنند.

به دلیل اینکه اعتیاد بر روی جنبه های زیادی از زندگی فرد معتاد تاثیر می گذارد، روش های درمانی متنوعی مورد نیاز است.

در اکثر موارد یک ترکیب از تجویز دارویی و گروه یا فرد درمانی، بیشترین تاثیر را می گذارد.

رهیافت های درمانی که وضعیت های فرد و سایر مشکلات پزشکی، روان شناختی و اجتماعی همزمان را شناسایی می کنند ، به دست یابی به یک بهبود ثابت و ماندگار منجر می شوند.

برخی از داروها به منظور کنترل تمایل به مواد و از بین بردن علائم شدید ترک آن مورد استفاده قرار می گیرند.

درمان می تواند به افراد معتاد کمک کند که رفتار و محرک های خودشان را شناسایی کنند، عزت نفس خودشان را افزایش دهند، با استرس مقابله کنند و سایر مشکلات سلامت روانی را شناسایی کنند.

همچنین درمان می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بستری شدن
• انجمن های درمان (با کنترل بالا، محیط های عاری از مواد) یا خانه های درمان
• برنامه های مربوط به بیماری های سرپایی

همچنین در مورد بسیاری از افراد، استفاده از گره های خود کمکی برای افراد (افراد الکلی بدون مشخص شدن نام، افراد مصرف کننده مواد مخدر بدون مشخص شدن نام) و همچنین اعضای خانواه آنها (گروه های خانوادگی فوری و غیر فوری) روش مفیدی می باشد.

پیشگیری از اعتیاد

اعتیاد به مواد اجتناب پذیر است.

فعالیت های مربوط به آموزش و پیشگیری از اعتیاد، که جامعه کودکان، نوجوانان را مورد هدف قرار داده است و شامل خانواده ها، مدارس، انجمن ها و رسانه ها می باشد، می توانند در کاهش سوء استفاده از مواد مفید باشند.

رفتار های پرخاشگرانه دردوران کودکی / خود کنترلی مناسب	نبود سرپرستی والدین / نظارت و حمایت والدینی
مهارت های اجتماعی ضعیف / روابط مثبت	آزمایش مواد / شایستگی آکادمیکی
در دسترس بودن مواد در مدرسه / سیاست های ضد موادی مدرسه	فقر جامعه / تفاخر همسایه

13 اصل در رابطه با موثر بودن درمان اعتیاد به مواد

این 13 اصل مربوط به درمان موثر اعتیاد به مواد، بر منبای تحقیقات علمی صورت گرفته در طول سه دهه گذشته به دست آمده است.

تحقیقات صورت گرفته نشان داده است که درمان می تواند به افراد معتاد به مواد کمک کند تا مصرف مواد را متوقف کنند، از بازگشت به وضعیت قبل جلوگیری کنند و زندگی خودشان را به صورت موفقی نجات بدهند.

1. اعتیاد عبارت از شرایط پیچیده ای می باشد، ولی قابل درمان است و یک بیماری است که بر روی عملکرد ذهن و رفتار فرد تاثیر گذار می باشد.
2. هیچ نوع روش منحصر به فردی برای همه افراد مناسب نمی باشد.
3. روش های درمانی باید در دسترس باشند.
4. روش های درمان موثر، نیاز های مختلف فرد را شامل می شود و فقط شامل سوء استفاده از مواد نمی باشد.
5. باقی ماندن در پروسه درمانی برای یک مدت زمان مورد نیاز، یکی از عوامل مهم و حیاتی می باشد.
6. مشاوره – به صورت فردی یا گروهی –  و سایر روش های رفتار درمانی، رایج ترین روش های مورد استفاده برای درمان سوء استفاده از مواد می باشد.
7. تجویز دارویی یک بخش مهم از درمان مربوط به اکثر بیماران می باشد، به خصوص در زمانی که این روش درمان با مشاوه و سایر روش های رفتار درمانی ترکیب شود.
8. برنامه درمانی و خدمات فردی باید به صورت مستمری مورد بررسی و اصلاح قرار بگیرد تا نسبت به تامین الزامات در حال تغییر فرد اطمینان ایجاد شود.
9. اکثر افراد معتاد به مواد، همچین دارای اختلالات روانی دیگری هم می باشند.
10. دفع مسمومیت هایی که از نظر بالینی مورد بررسی قرار گرفته اند، فقط اولین مرحله از درمان اعتیاد می باشد و سوء استفاده بلند مدت از مواد را به میزان محدودی تغییر می دهد.
11. به منظور تاثیر گذار بودن درمان، هیچ نوع نیازی به داوطلبانه بودن آن وجود ندارد.
12. داروهایی که در طول درمان مورد استفاده قرار می گیرند، باید به صورت مستمری مورد نظارت قرار بگیرند، چرا که انحرافات و تغییراتی در طول درمان صورت می گیرد.
13. برنامه های درمانی باید وجود داشتن HIV / AIDS، هپاتیت های B و C، بیماری سل و سایر بیماری های عفونی را مورد بررسی قرار دهند و همچنین مشاوره هایی با هدف کاهش ریسک را ارائه کنند تا به بیماران کمک کنند آن بخش از رفتار های خودشان را که منجر به در خطر افتادن آنها می شود یا بیماری های عفونی را گسترش می دهد، اصلاح کنند و تغییر بدهند.

منبع: موسسه ملی سوء استفاده از مواد. این اصول به صورت دقیق در اصول درمان اعتیاد به موادNIDA : یک راهنمای مبتنی بر تحقیق، بیان شده است.

چگونه می توان به یک دوست یا عضو خانواده کمک کرد؟

برخی از توصیه ها برای شروع کردن کمک به این افراد عبارتند از:

• تمام کار هایی را که می توانید در رابطه با سوء مصرف الکل و مواد و اعتیاد به آنها انجام دهید را یاد بگیرد.
• با این افراد صحبت کنید و کمک های خودتان را ارائه بدهید: در رابطه با نگرانی های خود با این اشخاص صحبت کنید، و حمایت و کمک خودتان را ارائه بدهید که باید شامل تمایل شما برای همراهی کردن با آنها و کمک باشد. همانند سایر بیماری های مزمن، درمان زودتر اعتیاد منجر به دست یابی به نتایج بهتری می شود.
• عشق و نگرانی خودتان را بیان کنید: منتظر نباشید که شخص محبوب شما در بدترین شرایط ممکن قرار بگیرد. شما می توانبد با عذر خواهی، انکار یا عصبانیت با وی برخورد داشته باشید. نسبت به پاسخ داده شدن از طریق برخی رفتار های خاصی که نسبت به آن نگران هستید، خودتان را آماده کنید.
• انتظار نداشته باشید که فرد معتاد، بدون کمک گرفتن از دیگران اعتیاد خودش را ترک کند: شما این را از قبل شنیده اند که – عهد بستن فرد برای قطع یا متوقف کردن کافی است – ولی این روش جواب نمی دهد. درمان، حمایت و مهارت های مقابله ای جدیدی برای غلبه بر اعتیاد به الکل و مواد مورد نیاز است.
• حمایت کردن از فرد به عنوان یک پروسه مستمر: زمانی که دوست شما یا عضوی از خانواده شما به درمان مراجعه می کند، یا به جلسات می رود، همراه وی باشید. این کار را ادامه بدهید تا نشان دهید که شما به بهبود بلند مدت و موفق وی اهمیت می دهید.

مواردی که شما نباید تمایلی به انجام دادن آنها داشته باشید:

نصیحت نکنید.

هیچ وقت سخنرانی ، تهدید ، تطمیع ، نصیحت یا نتیجه گیری اخلاقی نکنید.

فدایی نباشید.

از درخواست های عاطفی که فقط احساس گناه را افزایش می دهند و از وسواس مربوط به نوشیدن یا مصرف سایر دارو ها اجتناب کنید.

هیچ وقت رفتار وی را پوشش ندهید، یا در رابطه با رفتار وی دروغ نگویید و بهانه نیاورید.

مسولیت های آنها را تقبل نکنید.

بر عهده گرفتن مسولیت های رفتار آنها باعث می شود که آنها همواره از عواقب مربوط به رفتار هایشان در امان باشند و آن رفتار ها را به صورت مستمر تکرار کنند.

در زمانی که از مواد استفاده می کنند، با آنها بحث نکنید

زمانی که فرد الکل یا مواد مصرف می کند، از بحث کردن با آنها جتناب کنید

در این شرایط وی نمی تواند که یک بحث عقلایی با شما داشته باشد.

به خاطر رفتار آنها احساس گناه یا مسولیت نداشته باشید؛ این کار تقصیر شما نیست.

به آنها ملحق نشوید.

سعی نکنید که در هنگام مشروب خوردن یا مصرف مواد با آنها همراه شوید.

مطابقت داده شده با: مشاوره ملی وابستگی به الکل و مواد

شرایط مرتبط

اختلال استفاده از مواد شبه افیونی[6]

مواد شبه افیونی منجر به افزایش سطح قدرت مثبت و افزایش شرط بندی خواهند شد که افراد با وجود پیامدهای منفی آن، همچنان به آن ادامه خواهند داد.

اختلال استفاده از مواد شبه افیونی یک اختلال مضری در طول کل زندگی می باشد که به صورت بالقوه می تواند به پیامدهایی همانند معلولیت، برگشت بیماری و مرگ منجر شود.

پنجمین ویرایش از راهنمای تشخیصی و آماری اختلال روانی، اختلال استفاده از مواد شبه افیونی را به عنوان یک الگوی مشکل زا از مصرف مواد شبه افیونی تعریف کرده است که می تواند منجر به ایجاد مشکلات یا اختلالاتی شود.

اختلال قمار[7]

در پنجمین ویرایش از راهنمای آماری و تشخیصی اختلال های روانی[8] (DSM- 5)، اختلال قمار یک گروه جدیدی از اعتیاد های رفتاری می باشد.

این نکته بیانگر این مورد می باشد که نتایج تحقیقی مربوط به اختلال قمار، تا حد زیادی مشابه با اختلال های مربوط به مواد می باشد.

شناسایی این مشابهت ها به افراد دچار شده به اختلال قمار کمک خواهد کرد تا به خدمات و درمان های مورد نیازشان دست یابند و به افراد دیگر کمک خواهد کرد تا شناخت بهتری نسبت به چالش هایشان داشته باشند.

اختلال بازی اینترنتی[9]

در DSM – 5 ، اختلال بازی اینترنتی در بخش اختلال هایی که به تحقیقات بیشتر نیاز دارند، دسته بندی شده است.

این مورد بیان می دارد که ادبیات علمی نشان گر این است که استفاده مداوم و مکرر از بازی های اینترنتی، و شیفتگی و اشتغال به آنها می تواند به معایب یا ناراحتی های قابل توجهی منجر شود.

معیار شرطی مربوط به این اختلال، شامل استفاده عمومی از اینترنت یا رسانه های اجتماعی نمی باشد

اختلال استفاده از کافئین[10]

مسمومیت و ترک کافئین در DSM – 5 آورده شده است.

با این وجود اختلال استفاده از کافئین، در بخشی از DSM – 5 قرار دارد که به تحقیقات بعدی نیاز دارد.

هر چند که شواهدی برای در نظر گرفتن این مورد به عنوان یک اختلال وجود دارد، ولی کارشناسان نتیجه گیری کرده اند که همچنان حوزه های مربوط به این اختلال که باید به عنوان اختلال قابل توجه بالینی در نظر گرفته شود، نا مشخص است.

اطلاعات بیشتر:

• اداره سوء استفاده از مواد و خدمات سلامت روانی (SAMHSA)[11]
• موسسه ملی سوء استفاده از مواد: مواد، مغز و رفتار – علم اعتیاد[12]
• شورای ملی الکلیسم و وابستگی به مواد[13]
• مرکز ملی سوء استفاده از مواد در دانشگاه کلمبیا[14]
• افراد الکلی بدون نام[15]
• افراد وابسته به مواد مخدر بدون نام[16]

نویسنده: کانون مشاوران ایران

مقاله پزشکی ارائه شده توسط:

Ranna Parekh, M.D., M.P.H.

ژانویه 2017

---

• [1] Halluinogens
• [2] Codeine and oxycodone
• [3] Sedatives, hypnotics and anxioltic
• [4] methamphetamine
• [5] National Institute on Drug Abuse
• [6] Opoik Use Disorder
• [7] Gambling Disorder
• [8] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders 
• [9] Internet Gaming Disorder
• [10] Caffeine Use Disorder
• [11] Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA)
• [12] National Institute on Drug Abuse: Drugs, Brains, and Behavior – The Science of Addiction
• [13] National Council on Alcoholism and Drug Dependence
• [14] National Council on Alcoholism and Drug Dependence
• [15] Alcoholics Anonymous
• [16] Narcotics Anonymous

پیشبینی بارداری

شاید شما بدون هیچ نوع مشکلی، هفته های بارداری را پشت سر بگذارید.

بارداری منجر به ایجاد تغییرات زیادی در بدن شما می شود، ولی این تغییرات همواره یک تاثیر جدی و خطرناکی بر روی سلامتی شما ندارند.

با این وجود، تاثیر انتخاب های مربوط به سبک زندگی خاص بر روی رشد نوزاد شما، هم می تواند مضر باشد و هم می تواند مفید باشد.

اقدامات مناسب در هنگام بارداری

برخی از اقداماتی که می توانند شما و نوزادتان را در وضعیت سالم نگه دارند، عبارتند از:

• مصرف مالتی ویتامین
• داشتن خواب کافی
• استفاده از رابطه جنسی ایمن
• زدن واکسن آنفلوانزا
• ملاقات داشتن با دندان پزشکتان

برخی از مواردی که باید از آنها اجتناب کنید، عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• مصرف الکل
• خوردن گوشت خام، گوشت آماده خوردن که در مغازه ها فروخته می شود یا محصولات لبنی پاستوریزه نشده
• نشستن در وان یا سونای داغ
• افزایش وزن به صورت قابل توجه

داروهای قابل مصرف در هنگام بارداری

تعیین داروهایی که باید در دوره بارداری مصرف کرد و داروهایی که باید طی این دوره از آنها اجتناب شود، یک کار سختی می باشد.

شما باید یک وزنی داشته باشید که با توجه به ریسک های بالقوه مربوط به رشد نوزاد، یک وزن مناسبی برای سلامتی شما باشد.

از ارائه دهنده مراقبت سلامتی خودتان بخواهید که یک دارویی، حتی داروی قاچاق یا OTC، به شما بدهد که ناراحتی هایی از قبیل سردرد را به سطح حداقلی برساند.

بر اساس بیانیه اداره غذا و دارو (FDA)، در هر سال 50 درصد از زنان بارداری در ایالت متحده، مصرف حداقل یک دارو را گزارش کرده اند.

در دهه 1970،  FDA یک سیستم الفبایی را ایجاد کرد تا داروها و ریسک های آن را برای زنان باردار دسته بندی کند.

با این وجود، آنها این سیستم الفبایی را در سال 2015 حذف کردند ( و از یک برچسب گذاری دارویی به روز رسانی شده استفاده کردند).

قوانین جدید آنها برای برچسب گذاری دارویی، فقط بر روی داروهای تجویزی اعمال می شود.

همچنین سرویس MotherToBaby، اطلاعات به روزی را در مورد ایمنی داروهای خاص ارائه می دهد.

نتیجه گیری

یادگیری یا یادگیری مجدد تمامی قواعد بارداری می تواند مضحمل کننده باشد، به خصوص در صورتی که شما اولین بارداریتان را تجربه کنید.

تامین هزینه های بارداری

بر اساس قانون مراقبت قابل تامین (ACA)، تمامی سیاست های بیمه ای سلامتی در ایالات متحده ملزم هستند که تا یک حدی هزینه های مربوط به مراقبت پیش از تولد را پوشش بدهد.

با تایید شدن بارداری تان، با ارائه دهنده بیمه خودتان تماس بگیرید تا نسبت به میزان تامین هزینه های بارداری توسط آنها آگاهی پیدا کنید.

در صورتی که در حین باردار شدن فاقد بیمه سلامتی باشید، در رابطه با اقداماتی که باید برای دریافت پوشش بیمه ای انجام دهید، با پزشک خودتان صحبت کنید.

زمان بندی مربوط به اولین ویزیت پیش از زایمان، بستگی به وضعیت سلامت کلی شما دارد.

اکثر زنان در طول 8 هفته اول بارداری با پزشکشان ملاقات می کنند.

در رابطه با زنانی که بارداری آنها به عنوان بارداری با ریسک بالا در نظر گرفته می شود، همانند زنانی که حاملگی آنها از هفته 35 گذشته است یا دارای شرایط مزمنی هستند، شاید از آنها درخواست شود که زودتر به پزشک مراجعه کنند.

آمادگی روانی و فیزیکی برای زایمان

روش های زیادی برای به دست آوردن آمادگی روانی و فیزیکی برای زایمان وجود دارد.

بیمارستان های زیادی کلاس های به دنیا آوردن نوزاد را قبل از زایمان آموزش می دهند تا زنان شناخت بیشتر نسبت به علائم و مراحل زایمان داشته باشند.

در سه ماهه سوم، شاید بخواهید که یک کیف بیمارستانی مربوط به لوازم آرایشی، وسایل خواب و سایر وسایل ضروری روزمره خودتان را آماده کنید.

این کیف باید در حین شروع زایمان در کنار شما باشد. همچنین در طول سه ماهه سوم، شما و پزشکتان می توانید به صورت جزئی در مورد برنامه زایمان و فراغت از زایمان بحث کنید.

شناخت زمانی که باید به یک مجموعه تولد بروید، افرادی که در حین تولد به شما کمک خواهند کرد، و نقش پزشک شما در این فرآیند، می تواند آرامش ذهنی بیشتری را در طول هفته های آخر زایمان در شما ایجاد کند.

منبع: کانون مشاوران ایران

حل مشکلات بغرنج زندگی به کمک مهارت حل مساله

آیا تا به حال مهارت حل مساله را آموخته اید؟ آیا در طول زندگی تان با موقعیتی مواجه شده اید که احساس کنید به تنهایی قادر به حل مساله تان نیستید و یا نیاز به کمک گرفتن از فردی دارید؟

همه ی ما ممکن است در برهه هایی از زندگی، برای حل مسایل مان احساس ناتوانی کنیم و این احساس در وضعیت های حساس و پر تنش می تواند شدیدتر نیز شود.

در چنین شرایطی، برخورداری از مهارت حل مساله به شما کمک می کند تا بتوانید از بن بست خارج شوید و راحت تر تصمیم بگیرید.

اگر با چنین وضعیتی دست به گریبان هستید، این مطلب می تواند برای تان مفید باشد.

مهارت حل مساله چگونه یادگرفته می شود؟

همین حالا، آخرین موقعیت مهم زندگی تان را که برای تصمیم گیری در مورد آن دچار شک و تردید هستید، به خاطر بیاورید.

برای آنکه بتوانید در این شرایط بهترین تصمیم را بگیرید، لازم است تا مراحل 5 گانه ی مهارت حل مساله را به درستی طی کنید.

1. مساله را تعریف کنید.

بیان نگرانی های کلی و مبهم و اضطراب های درونی، امری متفاوت با بیان مساله است.

در اولین قدم باید بتوانید مساله تان رابه شکل روشن و واضح تعریف کنید.

بهتر آن است که صورت مساله را برای خودتان یادداشت کنید تا بتوانید دقیقا به دنبال یافتن راه حل برای چه چیز هستید؟

2. نوع مساله تان را مشخص کنید.

به طور کلی می توان مساله های مختلف را به 4 دسته تقسیم کرد.

الف) مسایل مهم و غیر فوری

مسایلی که مهم اند اما محدودیت زمانی برای انجام دادن آن ها ندارید. مانند قبول شدن در دوره ی تحصیلی بالاتر

ب) مسایل مهم و فوری

مسایلی که هم مهم اند و هم برای انجام دادن آن ها دارای محدویت های زمانی هستید.

مانند استفاده از سهمیه ی استعداد درخشان برای رفتن به مقطع بالاتر و یا گرفتن مجوز کار برای شروع فعالیت حرفه ای.

ج) مسایل فوری و غیر مهم

مسایلی که شاید مهم نباشند اما پس از گذشتن زمانی خاص، زمانی برای انجام دادن آن ها ندارید. مانند استفاده از سهمیه لاتاری

د) مسایل غیر مهم و غیر فوری

مسایلی که نه مهم اند و نه محدودیتی زمانی برای انجام شان وجود دارد. مانند رنگ کردن مو در شرایطی که مسایل بسیار مهم دیگری در زندگی تان دارید که به آن ها نپرداخته اید.

کمی فکر کنید و مشخص کنید مساله تان جزء کدام یک از دسته های زیر است.

این تقسیم بندی وقتی به شما بسیار کمک می کند که بین دو یا چند مساله گیر کرده اید و نمی دانید کدام یک در اولویت است.

3. خودآگاهی تان را افزایش دهید.

لازم است از افکاری که در ذهن تان می چرخد و تصور شما را در مورد قابل حل بودن یا نبودن مساله تحت تاثیر قرار می دهد، بشناسید و به آن ها آگاه باشید.

مشخص کنید که افکار شما به هنگام مواجه با مسایل مختلف، بیشتر شامل کدام نوع است:

افکار نوع 1:

• من توانمندم و مساله ام را حل می کنم.
• من به دنبال راه حل مناسب می گردم.
• این هم یک مساله است و راه حل های خودش را دارد.

افکارنوع 2 :

• من خیلی بدبختم.
• من تنها و بی پناهم و به تنهایی از پس مشکلم بر نخواهم آمد.
• موفقیت، ابزارهای زیادی می خواهد و من هیچ پشتوانه ای ندارم.
• هر چه مشکل است بر سر من فرود می آید.
• من از پس حل این وضع بر نمی آیم.
• اوضاع خراب تر از آن است که درست شود.

به هنگام برخورد با مسائل مختلف، اگر گفتگوهاي درونی منفی در ذهن شما فعال شوند، آنگاه شما نمی توانید به خوبی مسائل خود را حل کنید و ناتوانی در حل مسائل، خود باعث تقویت و تشدید افکار منفی و کاهش اعتماد به نفس تان می شود.

 اما اگر به هنگام برخورد با مسائل، گفتگوهاي درونی مثبت در ذهن شما فعال شوند شما می توانید مسائل خود را حل کنید.

 توانمندي حاصل از حل مسائل به شما قدرت می بخشد و احساس اعتماد به نفس را در شما بالا می برد.

بنابر این اولین گام در هنگام برخود با مسائل زندگی، شناخت گفتگوهاي درونی خود می باشد.

اگر در چنین مواقعی گفتگوهاي درونی منفی در شما فعال می شوند باید آن ها را شناسایی کرده و سعی کنید گفتگوهاي درونی مثبت را جایگزین آن نمایید.

4. پیدا کردن راه حل های مختلف

در این مرحله تلاش کنید تا راه حل های مختلف را بنویسید .

مهم نیست که آن ها تا چه حد عملی و یا واقعی هستند.

هر راهی را که به ذهن تان می رسد بنویسید.

این روش می تواند باعث شود تا به مساله ی تان خلاقانه تر نگاه کنید و راه حل های سازنده ای بیابید.

در مرحله ی بعد نیازمند آن هستید تا برای اجرایی کردن بهترین راه حل، تصمیم بگیرید.

5. تصمیم گیری و اجرا

برای تصمیم گیری در مورد بهترین راه حل، لازم است تا راه حل های احتمالی را بنویسید و لیستی از مزایا و معایب انتخاب هر راه تهیه کنید.

به خاطر داشته باشید که هیچ راه حلی صد درصد خوب و فاقد ضرر نیست.

بنابراین واقع بین باشید و راهی را انتخاب کنید که ضررهای کمتر و منافع بیشتری را در بر می گیرد.

سپس برای اجرای راه حل تان اقدام کنید و از درستی تصمیم تان مطمین باشید.

در چه شرایطی باید به متخصص مراجعه کنیم؟

در صورتی که از مراحل حل مساله به خوبی اگاه هستید، اما باز هم قادر به حل مساله تان نیستید و در صورت دارا بودن علایم زیر بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید:

1. استرس زیادی دارید و به تنهایی قادر به کنترل آشفتگی ذهنی تان نیستید.
2. مدتی است در مدیریت احساسات تان با مشکل مواجه شده اید، مردد و دو دل هستید، تصمیم گیری برای تان دشوار دشوار شده است و علایمی از افسردگی و رخوت در خود مشاهده می کنید.
3. علایم اضطراب را تجربه می کنید. علایمی از جمله بی قراری، دلشوره، افکار منفی و فاجعه آمیز، مشکلات خواب و .. می تواند نشان دهنده ی آن باشد که شما موقعیت را ترسناک تر از آنچه که هست برداشت می کنید و با کمک یک متخصص خواهید توانست بر اضطراب تان چیره شوید و تصمیم درستی بگیرید.
4. شرایط حساس و غیر قابل جبران

شرایطی که احساس می کنید برای تان بسیار حیاتی هستند و تصمیم گیری تان می تواند کاملا سرنوشت ساز باشد.

در چنین شرایطی نیز مشورت با فردی دیگر می تواند شما را از درست بودن تصمیم تان مطمین کند.

بنابراین به خاطر داشته باشید که هر شرایطی با هر میزان از حساسیت و دشواری، از طریق اجرای فرایندهای حل مساله، قابل حل است.

از درجا زدن و گیر کردن در مشکل خودداری کنید و تلاش کنید تا با به کار گیری راه حل ها مختلف، بهترین راه حل را بیابید و اجرا کنید.

منبع: کانون مشاوران ایران

روانشناسی عشق و رابطه ی عاشقانه واقعی

 چگونه بفهمیم که عشق طرف مقابل مان واقعی است؟

با ورود به روابط عاطفی، ممکن است با این سوال مواجه شوید که چگونه می توانم از دوست داشتن طرف مقابلم مطمین شوم؟

مشاوره ازدواج در جلسات مشاوره قبل از ازدواج (NOFOLLOW)در این راه به شما کمک می کند.

از کجا معلوم که حرف هایش واقعی باشند و به دنبال سوء استفاده نباشد؟

چظور می توانم بفهمم آیا این فرد، بهترین گزینه ی موجود برای من است؟

در صورتی که با این سوالات باعث سردرگمی و تردیدتان شده است، با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با مهم ترین نشانه های دوست داشتن واقعی آشنا کنیم.

در صورتی که با خیانت روبرو شدید می توانید از مشاوره خیانت بهره ببرید.

9 نشانه ی رابطه عاشقانه ی واقعی

به شما وعده ی سر خرمن می دهد.

فردی که دوستدار واقعی شماست، هرگز تلاش نمی کند تا با وعده و وعیدهای واهی و بی اساس، شما را امیدوار نگه دارد.

این کار می تواند نشان دهنده ی این باشد که او نه تنها برای شما ارزشی قایل نیست برای خودش نیز ارزشی ندارد.

در صورتی که وعده های بی ثمر در ارتباط تان زیاد شده، بهتر است بیتشر فکر کنید و دلایل آن را بررسی کنید.

بهتر است بدانید که شلوغی های روزمره، حجم زیاد کارها و مشغله ها، دلیل قانع کننده ای باری خلف وعده نیستند.

بنابراین بهتر است با خودتان صادق باشید و واقعیت ها را با چشمان بازتری ببینید.

برای دیدن تان از زیر سنگ هم که شده، وقت پیدا می کند.

در روانشناسی عشق و رابطه ی عاشقانه ی واقعی بسیار مهم است.

اگر برای فردی مهم باشید، علی رغم همه ی شلوغی ها، شما را خواهد دید.

در صورتی که بارها از او درخواست ملاقات کرده اید و این اتفاق نیفتاده، بهتر است بدانید که برای طرف مقابل تان مهم نیستید.

در روابط سالم، شما و طرف مقابل تان تلاش می کنید تا برای ملاقات هم، برنامه های دیگرتان را جابجا کنید و برای مدتی هر چند کوتاه، از بودن در کنار یکدیگر لذت ببرید.

در کنار او احساس می کنید فرد بهتری هستید.

اینار تلاش کنید تا به هنگام قرار گرفتن در کنار او، به احساسی که در مورد خودتان دارید بیشتر توجه کنید.

آیا بودن در کنار او باعث می شود تا خودتان را فردی خوب و دوست داشتنی بدانید؟

آیا بازخوردهای او در مورد شما به توانایی ها و نقاط قوت تان اشاره دارد؟

فردی که شما را دوست داشته باشد، تلاش می کند تا نقاط قوت تان را به شما گوشزد کند و شما را آنگونه که هستید خواهد پذیرفت.

در کنار چنین فردی هرگ مورد توهین، تحقیر، سرزنش و یا تهدیدهای مستمر قرار نمی گیرید و می توانید با خیال راحت، خودتان باشید.

به هر آنچه مربوط به شما باشد احترام می گذارد.

مرد واقعی زندگی تان، نه تنها از ظاهرتان تعریف می کند بلکه به عقایدتاننیز احترام می گذارد.

در صورتی که در مورد مساله ای نظر دهید، به آن توجه می کند. حتی اگر بر اساس آن عمل نکند.

علاوه بر احترام به ارزش ها، عقاید، نظرات و ظاهرتان، او به افراد مربوط به شما به ویژه خانواده تان احترام می گذارد چرا که ان ها را بخشی از زندگی شما می داند.

شما را از دید دیگران مخفی نمی کند.

مخفیک ردن شما از خانواده، دو ستنا، همکاران و اطرافیان می تواند نشان دهنده ی عدم صداقت و دوست داشتن پوشالی باشد.

فردی که شما را از صمیم قلب دوست داشته باشد، از بودن در کنارتان احساس افتخار می کند و در جمع های خانوادگی و دوستانه با شما خواهد بود.

توجه: اطلاعات و نکات در مورد تربیت کودک و نوجوان به تفکیک سنین در سایت کودک و نوجوان برای شما فراهم شده است.

شرایط تان را درک می کند و انتظارات بی جا را کنار می گذارد.

اینکه فردی در لحظات خوشی و شادی در کنارتان باشد و به هنگام بیماری، ناراحتی، استرس و سختی های زندگی از شما فاصله بگیرد، حقیقتا فرد مناسبی برای رابطه نخواهد بود.

اگر شما تصمیم گرفته اید تا زمان، انرژی وحتی رختخواب تان را با فردی شریک شوید، حق دارید تا مناسب ترین و صادق ترین فرد را انتخاب کنید. کسی که شرایط تان را درک می کند و در همه ی لحظات، در کنارتان است.

روانشناسی عشق دررابطه ی عاشقانه ی واقعی بسیار نقش دارد.

حاضر است از آسایشش فاصله بگیرد و برای شما خطر کند.

در شرایط فرهنگی جامعه ی ایران، در بسیاری از موارد این زنان هستند که از خودگذشتگی می کنند و اسوه ی ایثار هستند.

واقعیت آن است که اگر این شما هستید که دایما در ارتباط تان از خودگذشتگی می کنید و طرف مقابل تان در نقطه ی امن خودش آسوده است، شما در یک رابطه ی بیمارگون گرفتار شده اید.

بهتر است برای مدتی، استراحت کنید و اجازه دهید تا دیگران نیز علاقه و عشق شان را به شما ثابت کنند.

دوست داشتن یک طرفه، همواره با خطر فرسودگی همراه است و می تواند شما را بیمار و درمانده کند.

به شما احساس امنیت می دهد.

حالا که در حال خواندن این مطلب هستید، احساسات کل تان در مورد رابطه را مورد بازبینی قرار دهید و به این سوال پاسخ دهید که ” آیا من در این رابطه احساس امنیت دارم و از من مراقبت می شود؟”

در صورتی که پاسخ تان منفی است، بهتر است برای پایان دادن رابطه تان با ی مشاور در ارتباط قرار گیرید

در روابط سالم، طرفین تلاش می کنند تا از یکدیگر مراقبت کنند و احساس امنیت را بالا برند.

همه چیز را با شما می خواهد و از بودن در کنارتان لذت می برد.

مردی که شما را عمیقا دوست دارد نیاز ی به ررسی این مورد ندارد که گام بعدی چیست.

 اگر او آینده ای را با شما می خواهد ، به شما اجازه می دهد آن را بشناسید. شما هر دو رویاهای تان را ایجاد می کنید و آینده خود را با هم می سازید به شکلی که متناسب هر دوی تان باشد.

یک نشانه‌ی بارز مردی که شما را دوست دارد این است که شما می خواهد با او درگیر شوید تا بتوانید او را بیشتر بشناسید. او تلاش می کند تا در موقعیت های مختلف، شما را در کنار خود داشته باشد و فرصت شناخت را افزایش دهد.

 مرد واقعی زندگی تان، تنها درباره ی خیالپردازی های جنسی اش با شما گفت و گو نمی کند و تصوراتش در مورد زندگی کامل با شما را نیز بدون خجالت به تصویر می کشد.

رابطه عاشقانه تان با روانشناسی عشق ارزیابی کنید.

پس از خواندن نشانه های رابطه ی عاشقانه ی واقعی، لازم است تا باری خودتان لیستی تهیه کنید و به رابطه تان امتیاز دهید.

بهتر است در این امتیاز دهی، جانب صداقت را رعایت کنید تا واقعیت ارتباط تان را بهتر درک کنید.

در صورتی که به این نتیجه رسیدید که در رابطه ای بیمارگون قرار گرفته اید، نگران نباشید.

می توانید با یک مشاور متخصص در زمینه مشاوره پیش از ازدواج (NOFOLLOW) در حیطه ی روابط عاطفی گفت و گو کنید تا بهترین تصمیم را اتخاذ کنید.

به یادداشته باشید که شما لایق عشق و محبت حقیقی هستید و تا زمانی که خودتان را دوست نداشته باشید، معجزه ای از دوست داشته شدن را در روابط تان تجربه نخواهید کرد.

برای اطلاعات بیشتر می توانید مشاوره روابط دوستی (NOFOLLOW)دریافت کنید.

منبع: کانون مشاوران ایران