بایگانی دسته ی کودک

همه چیز در مورد افت فشار خون کودک

فشار خون، در واقع به نیرویی اطلاق می شود که خون هنگام عبور از رگ ها و عروق، به دیواره آن ها وارد می کند. زمانی که فشار خون به زیر سطح نرمال برسد، اصطلاحا گفته می شود، فشار پایین است و یا افت فشار اتفاق افتاده است.

فشار خون نرمال به سن، جنسیت، قد، وزن افراد بستگی دارد؛ زمانی که فشار خون کودک در حالت انقباض به زیر ۹۰ میلی متر جیوه(عدد اول روی فشارسنج) و در حالت استراحت زیر ۶۰ میلی متر جیوه (عدد دوم روی فشارسنج) باشد، کودک دچار افت فشار خون می شود. اگر فشار خون کودک اکثر اوقات پایین باشد، باید حتما به آن توجه نمود.

فشار پایین در کودک به دلایل مختلفی رخ می دهد و فشار خون آن ها مقدار ثابتی نیست. پس در مواجهه با افت فشار خون کودک باید علت آن را شناسایی و رفع کنید. در ادامه این بخش از مشاورانه علت و علائم فشار پایین در کودکان را بیان خواهیم کرد، با ما همراه باشید.

پایین بودن و افت فشار خون کودک

فشار خون در کودکان نسبت به سن، جنسیت و قد آن ها متفاوت است، اما سه نوع کاهش فشار در کودکان وجود دارد که عبارتند از:

افت فشار وضعیتی

کاهش فشار خون به دلیل ایستادن طولانی مدت از نوع وضعیتی یا ارتواستاتیک می باشد، در این حالت افت فشار کودک همراه با علائمی مثل سردرد و مشکلات بینایی مثل سیاهی رفتن چشم همراه می باشد.

افت فشار عصبی

این نوع افت فشارعصبی که به سنکوپ نیز معروف است، به دلیل اختلال و اشکال در تعامل مغز و قلب رخ می دهد. در این حالت جریان خون به مغز قطع می شود، به همین دلیل هوشیاری فرد به طور ناگهانی از بین می رود. این اتفاق معمولا زمان های می افتد که کودک به مدت طولانی ایستاده است، یا زمان زیادی ورزش کرده باشد. زمانی که افت فشار عصبی اتفاق می افتد، کودک دچار سرگیجه، تهوع و غش می گردد.

افت شدید فشار خون کودک

کاهش فشار خون شدید، می تواند به دلایلی مثل عفونت های شدید، آلرژی شدید، از دست دادن مقدار زیادی خون، جراحت و آسیب دیدگی رخ دهد.

علت های افت فشار خون کودک

همان طور که گفته شد، دلایل زیادی می تواند باعث افت فشار خون در کودک شود، در زیر علت های رایج و عمومی تر را بیان خواهیم کرد.

کم آبی بدن کودک

حجم خون، در واقع میزان مایعاتی است که در رگ ها در جریان است؛ برای این که خون به تمام بافت ها برسد، باید حجم طبیعی خون حفظ شود. وقتی که مایعات و آب بدن کم باشد، حجم خون کاهش پیدا می کند و این اتفاق می تواند منجر به افت فشار خون شود.

زمانی که مقادیر زیادی از مایعات از بدن کودک خارج می شود، برای مثال در طریق ادرار و عرق کردن زیاد هنگام فعالیت های جسمی و ورزش، و این میزان آب جبران نمی شود، در بدن کودک کم آبی اتفاق می افتد در نتیجه کودک دچار افت فشار خون می گردد.

آلرژی

آلرژی به واکنش شدید سیستم ایمنی بدن به موادی که در واقع خطرناک نیستند گفته می شود، موادی مثل گرده گل، خوردن بعضی غذاها، زهر زنبور از جمله مواردی هستند که برخی افراد به آن آلرژی دارند. بروز آلرژی می تواند نشان هایی مثل التهاب، گیجی، عطسه، آبریزیش بینی و… داشته باشد. یکی از نشانه هایی که در موارد آلرژی شدید رخ می دهد کاهش فشار خون می باشد.

عفونت خون

ورود عفونت به درون جریان خون، می تواند باعث کاهش فشار خون شود. زمانی که باکتری های به جای حضور در مکان همیشگی خود مثل ریه وارد جریان خون می شوند، سمی آزاد می کنند که بر روی جریان خون تاثیر می گذارد و سبب کاهش فشار خون می شوند. این نوع کاهش فشار خون می تواند خطرات جدی سلامتی را در پی داشته باشد.

کمبود آهن

یکی از دلایلی که می تواند باعثافت فشار خون کودک شود، کمبود و فقر آهن است. در فقر آهن میزان اکسیژنی که خون حمل می کند بسیار کاهش پیدا می کند، در نتیجه می تواند باعث بروز مشکلاتی مثل سرگیجه، خستگی، تپس قلب در کودک شود، کاهش فشار نیز یکی از علائم کمبود آهن است.

مشکلات قلب

یکی از دلایل دیگری که می تواند سبب افت فشار خون کودک شود، وجود مشکلی در سیستم خون رسانی بدن است. برای مثال یکی از نشانه های نارسایی و مشکلات قلبی، کاهش فشار خون می باشد. در این مشکلات تعرق زیاد، مشکلات رشدی و مشکلات تنفسی نیز بروز پیدا می کنند.

وجود جراحت یا آسیب دیدگی

آسیب دیدگی هایی که با از دست رفتن میزان زیادی خون همراه باشند می تواند دلیلی برای افت فشار خون باشد. اگر کاهش فشار خون پس از وارد شدن ضربه شدید به بدن و یا تصادف اتفاق بیفتد و با دل درد شدید همراه باشد، می تواند نشان دهنده ی خونریزی داخلی باشد.

کمبود مواد معدنی و مغذی

هر نوع مواد مغذی که کمبود آن باعث کم خونی شود می تواند باعث کاهش فشار خون شود. موادی مثل فولیک اسید و ویتامین ب از این دست هستند.

افت فشار خون کودک به دلایل جسمی و محیطی

گاهی اوقات افت فشار خون در کودک به دلیل شرایط محیطی و فیزیکی اتفاق می افتد. زمانی که کودک مدت زیادی را در معرض آفتاب قرار دارد، یا فعالیت زیاد و ورزشی سنگین انجام می دهد یا به مدت طولانی در وضعیت ایستاده و یا نشسته قرار دارد و حتی گاهی استرس های روحی، می توانند باعث افت فشار خون کودک شوند.

تشخیص دادن علت کاهش فشار همیشه هم آسان نیست، اما آگاهی از علت آن می تواند در بسیاری از موارد مفید و کمک کننده باشد.

علائم افت فشار خون در کودکان

فشار خون پایین همراه با علائمی است که عبارتند از:

• احساس گیجی
• پایین آمدن تمرکز
• تار شدن دید
• احساس خستگی زیاد
• احساس ضعف و بیماری
• تنگی نفس و مشکلات تنفسی
• در برخی موارد سردرد خفیف و خستگی مزمن نیز می تواند از علائم کاهش فشار خون در کودک باشد.

 مراحل معاینه و تشخیص فشار خون پایین توسط پزشک

پزشک برای تشخیص و بررسی فشار خون پایین و علت آن کودک مراحل زیر را انجام می دهد.

• بررسی علایم: پزشک در مورد علائم کودک از والدین سوال می کند.
• اندازه گیری فشار خون: فشار خون را به وسیله فشار سنج دستی یا دیجیتالی اندازه می گیرد.
• میزان نبض: نبض دست کودک را می گیرد تا متوجه تعداد ضربان آن شود.
• تست ECG: در صورت وجود هر گونه علائم غیر طبیعی، پزشک برای تشخیص بهتر چکاپ قلب از طریق دستگاهECG را تجویز می کند.

درمان افت فشار خون کودک

در صورتی که کاهش فشار خون به دلیل بیماری های جسمی مثل آلرژی، عفونت یا مشکلات قلبی باشد، پزشک داروهای مناسب را تجویز می کند.

راهکار خانگی برای افت فشار خون کودک یا فشار خون پایین

وجود یک رژیم غذایی مناسب و یک روتین مراقبتی در خانه می تواند در مدیریت فشار خون کودکان بسیار کمک کننده باشد و در برخی موارد سطح فشار خون کودک را به حد نرمال برساند.

یکی از عناصری که باعث بالا آمدن فشار خون می شود، سدیم است، استفاده از مواد غذایی سدیم دار می تواند به رسیدن فشار خون پایین به سطح نرمال کمک کند. تخم مرغ، نان، پنیر، سوپ و نمک مود غذایی حاوی سدیم هستند. بهتر است برای مصرف میزان سدیم با متخصص تغذیه مشورت نمایید تا میزان سدیم لازم با توجه به شرایط سنی و جسمی کودک تعیین شود.

مواد غذایی حاوی ویتامین ب و آهن نیز می تواند باعث بهبود فشار خون شود. مصرف مواد غذایی سالم مثل میوه، سبزیجات و آجیل به طور روزانه می تواند در این امر بسیار کمک کند.

جلوگیری از بروز کم آبی بدن نیز می تواند از کاهش فشار ناشی از خشکی بدن در کودک جلوگیری کند. باید مطمئن شوید کودکتان در طول روز به میزان کافی آب مصرف می کند، خصوصا زمانی که فعالیت هایی انجام می دهد که با تعرق زیاد همراه است.

بهتر است حرکات ورزشی کودکتان سبک تر شود و همچنین کودک زمان زیادی در حالت نشسته یا ایستاده قرار نگیرد. قرار گرفتن کودک در محیط های بیش از حد گرم نیز می تواند باعث کاهش فشار خون و حتی گرما زدگی کودک شود، در نتیجه کودک در این مکان ها نیز نباید قرار بگیرد.

عادت های سالم در تغذیه و زندگی می تواند در متعادل نگه داشتن فشار خون بسیار موثر باشد.

اگر کودک شما، افت فشار خون ناگهانی به همراه علائم غیرطبیعی مثل سر درد شدید و یا درد در قفسه سینه را تجربه می کند، حتما باید برای تشخیص علت آن به پزشک مراجعه کنید.

منبع : افت فشار خون کودک

بسیاری والدین از خودارضایی در کودکان می ترسند و نگران آن هستند. کودکان همیشه به دنبال کشف و یادگیری هستند این کنجکاوی ابتدا شامل بدن خود و تفاوت های آن با خواهر، برادر و جنس مخالف می باشد. ما به این کار آن ها به چشم جنسی نگاه می کنیم اما باید به یاد داشته باشیم که این کار برای کودکان بخشی از کنجکاوی آن ها می باشد.

بسیاری از افراد ممکن است احساس شود که بخشی از معصومیت کودک از بین رفته است اما در کودکان خردسال، تحریک دستگاه تناسلی با فعالیت جنسی مرتبط نیست و نباید این دو را یکی دانست.

توجه داشته باشید کودکان نباید برای بازی یا کنجکاوی در مورد اندام تناسلی خود تنبیه شوند یا احساس بدی داشته باشد، این امر می تواند تأثیر زیادی ای بر عزت نفس آن ها در زمینه فعالیت جنسی در بزرگسالی دارد و ممکن است باعث مشکلات جنسی در بزرگسالی شود.

5 نکته برای صحبت با کودک در مورد خودارضایی

1. تاکید بر حریم خصوصی

2. در صورت نیاز از مشاور کمک بگیرید

3. نگران نباشید

4. پاسخ سوالات آن ها را بدهید

5. زمانی را برای گفت و گو مداوم اختصاص دهید

هنگام صحبت با فرزندان خود از اصطلاحات مناسب استفاده کنید. توضیح دهید که خودارضایی لمس یا حرکت ناحیه تناسلی تا حد یک احساس فیزیکی به نام برانگیختگی است اگر نمی توانید با کودکتان در این مورد صحبت کنید حتما از مشاور کمک بگیرید.

پیشنهاد مشاور: تربیت یک فرزند شاد و سالم پس از طلاق

برخورد صحیح با خودارضايي كودكان

خودارضایی یک موضوع حساس و اغلب بحث برانگیز می باشد. براساس بیانیه های سازمان های جهانی بهداشت کودکان زیر چهار سال باید در مورد خودارضایی بیاموزند، همان طور که گفته شد کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند و اغلب به طور تصادفی احساسی تحریک جنسی را کشف می کنند. 

به یاد داشته باشید که  این موضوع به طور طبیعی برای کودکان خردسال شرم آور نیست مگر اینکه این موضوع را برای آن ها ناراحت کننده سازیم.

بسیاری از کودکان خردسال والدین را با تحریک اندام تناسلی خود در محیط عمومی شگفت زده می کنند. به یاد داشته باشید که کودکان زیر هشت سال هنوز در حال گذار به آگاهی از رفتار خصوصی و عمومی هستند پس رفتار کودک شما به این معنی نیست که در مسیر انحراف جنسی قرار دارد. آن ها به احتمال زیاد متوجه شده اند که این رفتار احساس خوبی دارد و نمی دانند که باید متوقف کنند.

خودارضايي کودک یک ساله نی نی سایت

کودکان خردسال اغلب درک درستی از رفتار در جمع ندارند و ممکن در جمع با خودشان دست بزنند. در این سن، بچه ها به ندرت تصور می کنند که امری جنسی را تجربه کنند بلکه تنها لذت و یک حس جدید را درک می کنند. 

خودارضایی کودکان دبستانی: 4 تا 8 سال

وقتی بچه ها وارد مدرسه می شوند، از فرهنگ و رفتارهای دیگران بیشتر آگاه می شوند. شروع گفتگو در مورد خودارضایی آسان تر است. به خصوص زمانی که کودکان 4 تا 8 ساله هستند، زیرا در این سن کودکان بیشتر تمایل دارند که آشکارا صحبت کنند.  در سن مدرسه، گاهی اوقات از خودارضایی به عنوان رفتار آرامش بخش استفاده می شود. وقتی بچه‌ها احساس تنهایی می‌کنند یا توسط همکلاسی‌هایشان طرد می‌شوند ممکن است از این روش خود را آرام کنند.

والدین باید سخت تلاش کنند تا واکنش معقولی داشته باشند تنبیه کودک، گریه، فریاد و موارد دیگر زندگی جنسی آینده او را خراب می کند. به کودک خود دروغ هم نگویید و تنها از حقایقی استفاده کنید که ثابت شده است.

علت خود ارضايي در كودكان دختر

دختران خردسال عمدتاً به دو دلیل خود را لمس می کنند که اولی برای لذت است. در مراحل ابتدایی که بین سنین 3 تا 5 سالگی شروع می شود، بچه ها بدن خود را کشف می کنند. آن ها یاد می گیرند که چه چیزی حس خوبی دارد و به لمس خود ادامه می دهند.

 دلیل دوم کاهش استرس و آرامش است. برخی از کودکان در سنین مختلف بر اثر تجربه می آموزند که برای کاهش استرس خودارضایی کنند که باعث اعتیاد آن ها به خوداراضیی می شود.

درمان خودارضايي كودكان نی نی سایت

اگر تصمیم دارید به فرزندان خود آموزش دهید که از خودارضایی پرهیز کنند، باید درک روشنی در مورد اینکه چرا باید از آن اجتناب شود، داشته باشید. فرزند شما سؤالاتی در مورد چرایی ممنوعیت این امر خواهند داشت. آن ها احتمالاً از خود می پرسند: “چرا این کار باوجود حس خوبی که داره ممنوعه؟” به عنوان والد، باید با پاسخ های خوب، انعطاف پذیری و تشویق های محبت آمیز فراوان آماده باشید تا سوالات آن ها را پاسخ دهید.

در مورد خودارضایی با کودکان بحث کنید

 سرزنش یا سخنرانی راه حلی برای حل مسئله نیست. در مورد خودارضایی صحبت کنید و بدانید که آن ها چند بار این کار را انجام می دهند. والدین باید بدانند که کودک این فعالیت را کجا انجام می دهند و چه احساسی نسبت به آن دارند.

فرزندان خود را در مورد فعالیت جنسی آگاه کنید

به کودکان آموزش دهید که در مکان های عمومی خودارضایی نکنند زیرا ممکن است منجر به سوء استفاده جنسی شود. اگر چنین وضعیتی را تجربه می کنید، کودکتان هنوز مفهوم اعضای خصوصی بدن را درک نکرده اند. در مورد خطرات خودارضایی مانند عفونت و تحریک نیز به آن ها بگویید.

ارائه فعالیت های جایگزین

فعالیت های جایگزینی ارائه دهید که کودکان را خوشحال می کند تا دیگر نیازی به خودارضایی احساس نکنند. توجه داشته باشید که این فعالیت باید متناسب با ترجیحات کودکان باشد، نه فقط با خواسته های والدین. برخی از کودکان برای رهایی از تنش خودارضایی می کنند. در این مورد، به والدین اکیداً پیشنهاد می‌شود که فعالیت‌های جایگزینی را ارائه دهند که تنش‌ها را از بین می‌برند، مانند ورزش یا هنر.

با روانشناس مشورت کنید

اگر کودک شما شروع خودارضایی می‌کند تا جایی که زندگی روزمره آن ها را مختل می‌کند، به والدین پیشنهاد می‌شود که با متخصصی مانند روان‌شناس مشورت کنند. مشاور به شما کمک می کند تا به صورت تخصصی این مرحله را پشت سر بگذارید. به خاطر داشته باشید که اگر درمان درستی نداشته باشید کودکتان در آینده برای امورجنسی به مشکل بر میخورد.

منبع : خودارضایی در کودکان| بهترین برخورد+ درمان 

معذرت خواهی والدین از کودک درست است یا نه؟

والدین نیز گاهی در زندگی خانوادگی و حتی در مقابل فرزندان خود دچار اشتباهی می شوند. بعضی از والدین معتقدید که ‌شأن با عذرخواهی از فرزندشان زیر سؤال می‌رود، یا اینکه می گویند، اگر اشتباه خود را جلوی بچه، به روی خود بیاوری، دیگر روی حرفت حساب نمی‌کند و برخی نیز معذرت خواستن را وظیفه ابدی و ازلی فرزند بدانید و والدین را از این موضوع معاف بدانید.

البته دسته دیگری از والدین نیز هستند که پذیرفته اند که هر کسی ممکن است اشتباه کند و معذرت ‌خواهی، کوچک و بزرگ و بچه و والد نمی‌شناسد.

اگر جزء دسته های اول هستید با بدانید که معذرت خواهی از کودکان، زمانی که مرکتب اشتباه شده اید باعث ایجاد رابطه ای پر از اعتماد بین شما و آن ها شود و اصلا به سن شما و اینکه شما او را بزرگ کرده اید، ندارد.

هر کسی که اشتباهی مرتکب می شود، باید شجاعت معذرت خواهی داشته باشد. شما با عذرخواهی کردن از فرزندتان، این رفتار پسندیده را نیز به او می آموزید.

تاثیر و اهمیت معذرت خواهی شما از فرزندتان

رفتار کودکان آینه رفتار شما است، آن ها با دقت زیادی به رفتار شما نگاه می کنند و مسائل مختلفی یاد می گیرند، شما باید قبل از هر کسی شجاعت معذرت خواهی را به او بیاموزید.

در این قسمت از مشاورانه، دلایل مهم بودن معذرت خواهی از فرزندتان، زمانی که دچار اشتباه می شوید، را بیان می کنیم.

با معذرت خواهی از فرزند به او مسئولیت پذیری را یاد می دهید.

همه ما می خواهیم که اخلاقیات را به کودک خود آموزش داده و رابطه قوی و سالمی با آن ها داشته باشیم. یکی از راه هایی که به کودک یاد می دهد، اشتباه خود را قبول کند و مسئولیت آن را به عهده بگیرد و زمانی که دچار اشتباهی می شود، معذرت خواهی کند، این است که این رفتار را در خود تقویت کنیم.

در واقع شما با معذرت خواهی بعد از اشتباهی که مرتکب شده اید، به فرزند خود می آموزید که باید در چنین شرایطی باید مسئولیت اشتباهش را پذیرفته و عذرخواهی کند.

با معذرت خواهی از فرزند، تواضع را به او آموزش می دهید.

تواضع یکی دیگر از ویژگی‌ های خوب شخصیتی و ارزش‌های اخلاقی تحسین ‌برانگیز است، که در دنیا مدرن امروز به آن کم تر توجه می شود. امروزه بیش تر افراد سعی می کنند که همیشه برنده باشند و تواضع کم تری نشان می دهند.

 اگر بعد از اشتباهی که مرتکب شده اید از فرزند خود معذرت خواهی کنید، تواضع خود را به او نشان می دهید و به او می آموزید که برایان فرقی ندارد که با چه کسی مواجه هستید، در هر صورت کار درست را انجام می دهید. این کار باعث تقویت تواضع در فرزند شما می شود، هم چنین باعث می شود که او دچار غرور بی جا نگردد.

منبع : معذرت خواهی والدین از کودک

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

مدرسه می‌تواند برای دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی چالش‌برانگیز باشد، اما در اینجا نحوه کمک به موفقیت فرزند کودک یا نوجوان در کلاس درس آورده شده است.

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

فرزندتان را برای موفقیت در مدرسه آماده کنید

محیط کلاس می تواند چالش هایی را برای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADD) ایجاد کند. وظایفی که این دانش‌آموزان برایشان سخت‌ترین کارهاست (بی‌حرکت نشستن، آرام گوش دادن، تمرکز کردن) همان کارهایی هستند که باید در طول روز انجام دهند.

شاید ناامیدکننده‌تر از همه این باشد که بیشتر این کودکان می‌خواهند یاد بگیرند و مانند همسالان معمولی خود رفتار کنند. نقایص عصبی و عدم تمایل کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه را از یادگیری به روش های سنتی باز می دارد.

به عنوان والد، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا با این کمبودها کنار بیاید و بر چالش هایی که مدرسه ایجاد می کند غلبه کند. می‌توانید با فرزندتان برای اجرای استراتژی‌های عملی برای یادگیری هم در داخل و هم در خارج از کلاس کار کنید و با معلمان در مورد اینکه چگونه فرزندتان به بهترین شکل بتواند یاد بگیرد ارتباط برقرار کنید.

با حمایت مداوم، استراتژی‌های زیر می‌توانند به فرزند شما کمک کنند از یادگیری لذت ببرد، با چالش‌های آموزشی روبرو شود و موفقیت در مدرسه و فراتر از آن را تجربه کند.

نکاتی برای کار با معلمان

به یاد داشته باشید که معلم فرزند شما وظایف زیادی دارد: علاوه بر مدیریت گروهی از کودکان با شخصیت ها و سبک های یادگیری متمایز، آن ها همچنین می توانند حداقل به یک دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در کلاس کمک کنند.

معلمان ممکن است تمام تلاش خود را به کار گیرند تا به کودک شما که دچار اختلال کمبود توجه است کمک کنند تا به طور موثر یاد بگیرد، اما مشارکت والدین می تواند به طور چشمگیری آموزش کودک را بهبود بخشد.

شما این قدرت را دارید که با حمایت از اقدامات انجام شده در کلاس، شانس موفقیت فرزندتان را بیشتر کنید. اگر بتوانید با معلم فرزندتان کار و از او حمایت کنید، می توانید مستقیماً بر تجربه یادگیری فرزندتان که اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی دارد، در مدرسه تأثیر بگذارید.

راه‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید با معلمان کار کنید تا فرزندتان را در مسیر مدرسه نگه دارید. با هم می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یاد بگیرد که مسیر خود را در کلاس پیدا کند و در چالش های روزمره مدرسه به طور موثر کار کند.

به عنوان والدین، شما وکیل فرزندتان هستید. برای موفقیت فرزندتان در کلاس درس، ضروری است که نیازهای او را با بزرگسالان مدرسه در میان بگذارید. به همان اندازه باید به آنچه معلمان و سایر مسئولان مدرسه می گویند گوش دهید.

مطمئن باشید که ارتباط با مدرسۀ فرزندتان سازنده است. سعی کنید به خاطر داشته باشید که هم شما و هم کارکنان مدرسه هدف مشترکی دارد و آن هدف این است که بفهمید چگونه به بهترین نحو به موفقیت فرزندتان در مدرسه کمک کنید.

چه در صحبت رو در رو، چه از طریق ایمیل یا ملاقات حضوری، سعی کنید آرام و مهمتر از همه مثبت باشید (نگرش مثبت و سازنده می تواند در برقراری ارتباط با مدرسه کمک زیادی به شما بکند).

درمان اختلال نقص توجه در مدرسه

برنامه ریزی از پیش

می توانید قبل از شروع سال تحصیلی ترتیبی دهید که با مسئولان مدرسه یا معلمان صحبت کنید. اگر سال تحصیلی شروع شده است، برنامه ریزی کنید که حداقل به صورت ماهانه با یک معلم یا مشاور صحبت کنید.

جلسه برگزار کنید

در مورد زمانی که هم برای شما و هم برای معلم فرزندتان مفید باشد، توافق کنید و به آن پایبند باشید. اگر مانعی وجود ندارد، کلاس درس فرزندتان را ملاقات کنید تا بتوانید محیط یادگیری فیزیکی او را درک کنید.

با هم هدف‌گذاری کنید

در مورد امیدهای خود برای موفقیت فرزندتان در مدرسه صحبت کنید. با هم اهداف مشخص و واقع بینانه را بنویسید و در مورد چگونگی کمک به فرزندتان برای رسیدن به آن ها صحبت کنید.

با دقت گوش کنید

معلم فرزندتان نیز مانند شما می خواهد موفقیت او را در مدرسه ببیند. به آنچه می گویند گوش دهید  (حتی اگر گاهی شنیدن آن سخت باشد). درک چالش های فرزندتان در مدرسه، کلید یافتن راه حل های موثر است.

اطلاعات خودتان را به اشتراک بگذارید

شما سابقۀ فرزندتان را می دانید و معلم فرزندتان هر روز او را می بیند: هر دو اطلاعات زیادی دارید که می تواند به درک بهتر مشکلات فرزندتان منجر شود. مشاهدات خود را آزادانه به اشتراک بگذارید و معلمان فرزندتان را تشویق کنید که همین کار را انجام دهند.

سوالات سخت را بپرسید و یک تصویر کامل ارائه دهید

حتماً داروهایی را که فرزندتان مصرف می‌کند فهرست کنید و سایر روش‌های درمانی را نیز ارائه دهید. با معلم در میان بگذارید که کدام تکنیک برای فرزندتان در خانه خوب است (و کدام نه). بپرسید که آیا فرزندتان در مدرسه، از جمله در زمین بازی، مشکلی دارد یا خیر. دریابید که آیا آن ها واجد شرایط کمک به یادگیری فرزندشما هستند یا خیر.

توسعه و استفاده از یک برنامه رفتاری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی قادر به رفتار مناسب در کلاس هستند، اما برای کنترل علائم خود به ساختار و انتظارات روشن نیاز دارند.

به عنوان والدین، می‌توانید با ایجاد یک برنامه رفتاری برای فرزندتان و پایبندی به آن به او کمک کنید. هر نوع طرح رفتاری را که تصمیم به اجرای آن دارید را با همکاری نزدیک با فرزندتان و معلمش ایجاد کنید.

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بهترین پاسخ را به اهداف خاص و حمایت‌های روزانه و همچنین پاداش های ارزشمند می دهند.

بله، ممکن است مجبور شوید یک هدیه کوچک برای فرزندتان تعیین کنید تا به او انگیزه دهد تا در کلاس بهتر رفتار کند. برنامه‌ای ایجاد کنید که شامل پاداش‌های کوچک برای پیروزی‌های کوچک و پاداش‌های بزرگ‌تر برای دستاوردهای بزرگ‌تر باشد.

نکاتی برای مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به طور متفاوتی بر مغز هر کودک تأثیر می گذارد، بنابراین هر مورد می تواند در کلاس درس کاملاً متفاوت به نظر برسد.

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی طیف وسیعی از علائم را نشان می دهند: برخی ممکن است که از محدوده کلاس خارج شوند، برخی دائماً رویاپردازی می کنند و برخی دیگر ممکن است که قوانین را رعایت نکنند.

به عنوان والدین، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یک یا همه این نوع رفتارها را کاهش دهد. درک اینکه چگونه اختلال کمبود توجه بر رفتار کودکان مختلف تأثیر می گذارد بسیار مهم است تا بتوانید راهبردهای مناسب برای مقابله با مشکل را انتخاب کنید.

روش‌های بسیار ساده‌ای وجود دارد که شما و معلم فرزندتان می‌توانید برای مدیریت بهتر علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی و قرار دادن فرزندتان در مسیر موفقیت در مدرسه استفاده کنید.

مدیریت حواس پرتی

دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است به راحتی توسط صداها، رهگذران یا افکار خود منحرف شوند و باعث شود که اطلاعات مهم کلاس درس را از دست بدهند.

این کودکان در تمرکز بر کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارد مشکل دارند. ممکن است به نظر برسد که دارند به شما گوش می دهند، اما چیزی مانع توانایی آن ها در حفظ اطلاعات می شود.

کمک به کودکانی که به راحتی حواسشان پرت می شود شامل آرام گرفتن فیزیکی، افزایش فعالیت فیزیکی و تقسیم کارهای طولانی مدت به بخشهای کوتاهتر است.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را دور از در و پنجره بنشانید. وقتی که دانش آموز در حال کار است، حیوانات خانگی را در اتاق یا گوشه ای دیگر از خانه قرار دهید.

فعالیت های نشستۀ متناوب را با فعالیت هایی که به کودک اجازه می دهد بدن خود را در اتاق حرکت دهد، همراه کنید. در صورت امکان، حرکات بدنی را در دروس بگنجانید.

اطلاعات مهم را در جایی بنویسید که کودک بتواند به راحتی آن ها را بخواند و به آن ها ارجاع دهد. به دانش آموز یادآوری کنید که اطلاعات در کجا قرار دارد.

تکالیف بزرگ را به تکالیف کوچکتر تقسیم کنید و به کودکان اجازه استراحت های مکرر بدهید.

کاهش وقفه

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه ممکن است نتوانند تکانه های خود را کنترل کنند، بنابراین اغلب خارج از نوبت صحبت می کنند. در کلاس درس یا در خانه، در حالی که دیگران در حال صحبت هستند، دیگران را صدا می زنند یا نظر می دهند.

طغیان آن ها ممکن است پرخاشگرانه یا حتی بی ادبانه باشد و مشکلات اجتماعی نیز ایجاد کند. عزت نفس کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب بسیار شکننده است، بنابراین اشاره به این موضوع در کلاس یا در مقابل اعضای خانواده به حل مشکل کمک نمی کند و حتی ممکن است اوضاع را بدتر کند.

اصلاح وقفه های کودکان مبتلا به بیش فعالی باید با دقت انجام شود تا عزت نفس کودک به خصوص در مقابل دیگران حفظ شود. با کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی یک «زبان مخفی» ایجاد کنید.

می توانید از حرکات محتاطانه یا کلماتی که قبلاً با آن ها توافق کرده اید استفاده کنید تا به کودک بفهمانید که در حال قطع صحبت است. کودک را برای وقفه ایجاد نکردن در مکالمات تحسین کنید.

مدیریت تکانشگری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است قبل از فکر کردن عمل کنند و علاوه بر مشکلات در کلاس، موقعیت های اجتماعی دشواری را ایجاد کنند. کودکانی که با کنترل تکانه مشکل دارند ممکن است پرخاشگر یا سرکش ظاهر شوند. این شاید مخل‌ترین علامت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، به ویژه در مدرسه باشد.

مطمئن شوید که یک برنامه رفتاری مکتوب در نزدیکی دانش آموز است. حتی می توانید آن را به دیوار یا میز کودک بچسبانید.

بلافاصله پس از رفتار نادرست عواقب را بیان کنید. در توضیح خود دقیق باشید و مطمئن شوید که کودک از نحوه رفتار نادرست خود آگاه شود.

رفتار خوب را با صدای بلند تایید کنید. در تعریف و تمجید را به روشنی انجام دهید و مطمئن شوید که کودک می داند چه کاری را درست انجام داده است.

برنامه هر روز را روی تخته یا روی یک تکه کاغذ بنویسید و بعد از اتمام هر مورد آن را خط بزنید. کودکانی که مشکلات تکانه ای دارند وقتی بدانند که چه انتظاری از آن ها می‌رود ممکن است توانایی کنترل را به دست آورند و احساس آرامش بیشتری کنند.

مدیریت بی قراری و بیش فعالی

دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب در حال حرکات فیزیکی مداوم هستند. شاید برای این بچه ها ماندن روی صندلی هایشان سخت به نظر برسد. کودکان مبتلا به ADD ممکن است بپرند، لگد بزنند، بپیچند، بی قراری کنند و یا از جای خود حرکت کنند که این موارد آموزش آن ها را دشوار می کند.

راهبردهای مبارزه با بیش فعالی شامل روش های خلاقانه ای است که به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اجازه می دهد تا در زمان های مناسب به روش های مناسب حرکت کند. آزاد کردن انرژی از این طریق ممکن است باعث شود کودک راحت‌تر بدن خود را در طول زمان کار آرام‌ نگه دارد.

از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بخواهید که کاری را انجام دهند یا یک کار را برای شما انجام دهند، حتی اگر این کار فقط به معنای راه رفتن در اتاق برای تراشیدن مداد جمع کردن گذاشتن ظرفها باشد.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را تشویق کنید تا ورزش کند  (یا حداقل قبل و بعد از مدرسه بدود) و مطمئن شوید که کودک هرگز استراحت را از دست نمی دهد.

یک توپ ضد استرس، اسباب بازی کوچک، یا یک شی دیگر را برای کودک فراهم کنید تا بتواند وقتی روی صندلی نشسته با آن بازی کند.

مقابله با مشکل پیروی از دستورالعمل ها

مشکل در پیروی از دستورالعمل ها یک مشکل شایع برای بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی است. ممکن است احساس کنید که این بچه‌ها دستور العملها را می‌فهمند و حتی ممکن است دستورالعمل‌ها را بنویسند، اما نمی‌توانند آن‌طور که از آن ها خواسته شده است از آن ها پیروی کنند.

گاهی اوقات این دانش‌آموزان مراحلی از کار را جا می‌اندازند و کارهای ناقص انجام می‌دهند، یا یک تکلیف را به‌طور کلی اشتباه می‌فهمند و به طور کامل کار دیگری را انجام می‌دهند.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای پیروی از دستورالعمل ها به معنای انجام اقداماتی برای تقویت مراحل مربوط به دستورالعمل ها است. سعی کنید دستورات خود را بسیار مختصر نگه دارید، به کودک اجازه دهید یک مرحله را کامل کند و سپس برگردد تا بفهمد که در مرحله بعد چه کاری باید انجام دهد.

اگر کودک از مسیر خارج شد، به آرامی یادآوری کنید و با صدایی آرام اما محکم تغییر مسیر ایجاد کنید. در صورت امکان، مسیرها را با یک نشانگر پررنگ یا با گچ رنگی روی تخته سیاه یادداشت کنید.

نکاتی برای سرگرم‌کننده کردن یادگیری

یکی از راه های مثبت برای متمرکز نگه داشتن توجه کودک بر یادگیری این است که این فرآیند را سرگرم کننده کنید. استفاده از حرکت فیزیکی در یک درس، ارتباط حقایق خشک به چیزهای بی اهمیت و جالب، یا اختراع جملات آهنگین احمقانه که به خاطر سپردن جزئیات را آسان تر می کند،

می تواند به کودک شما کمک کند از یادگیری لذت ببرد و حتی علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای اینکه از ریاضی لذت ببرند

کودکانی که دارای اختلال کمبود توجه هستند، تمایل دارند به شیوه ای «مضاعف» فکر کنند. آن ها اغلب دوست دارند تجربه کرده، لمس کنند یا در آن شرکت کنند تا چیز جدیدی یاد بگیرند. با استفاده از بازی ها و اشیاء برای نشان دادن مفاهیم ریاضی، می توانید به کودک خود نشان دهید که ریاضی می تواند معنادار و سرگرم کننده باشد.

• بازی کنید. برای جذاب کردن اعداد، از کارت های حافظه، تاس یا دومینو استفاده کنید. یا به سادگی از انگشتان دست و پای خود استفاده کنید، آن ها را در هنگام جمع کردن یا تفریق تکان دهید.
• رسم تصاویر. به خصوص برای مشکل در فهم کلمات، تصاویر می توانند به بچه ها در درک بهتر مفاهیم ریاضی کمک کنند.
• کلمات اختصاری احمقانه اختراع کنید. برای به خاطر سپردن ترتیب عملیات، به عنوان مثال، شعر یا عبارتی بسازید که از حرف اول هر عمل به ترتیب صحیح درست شده باشد.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای آنکه از خواندن لذت ببرند

راه‌های زیادی برای هیجان‌انگیز کردن خواندن وجود دارد، حتی اگر خود این مهارت برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی مشکل ایجاد کند. به خاطر داشته باشید که خواندن در ابتدایی ترین سطح خود شامل داستان ها و اطلاعات جالبی است که همه کودکان از آن لذت می برند.

پیش‌بینی کنید. دائماً از کودک بپرسید که فکر می کند در آینده چه اتفاقی می افتد. پیش‌بینی مانند: «دختری در داستان بسیار شجاع به نظر می‌رسد (شرط می‌بندم که برای نجات خانواده‌اش تلاش خواهد کرد.)»

داستان را اجرا کنید. اجازه دهید کودک شخصیت خود را انتخاب کند و به شما نیز شخصیتی اختصاص دهد. از صداها و لباس های خنده دار برای زنده کردن داستان استفاده کنید.

فرزند شما دوست دارد چگونه یاد بگیرد؟

زمانی که اطلاعات به گونه ای به کودکان داده می شود که دریافت آن ها آسانتر باشد، یادگیری بسیار سرگرم کننده تر است. اگر دریافته باشید که فرزندتان دارای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی شما چگونه به بهترین شکل یاد می گیرد، می توانید درس های لذت بخشی را ایجاد کنید که اطلاعاتی را به او بدهد.

اگر کودک شما با حس شنوایی خود بهتر یاد می‌گیرد. از این او بخواهید اطلاعات خود را با یک ریتم مورد علاقه خود بخواند. بگذارید وانمود کند که در یک برنامه رادیویی حضور دارد..

کودکان یادگیرندۀ بصری از طریق خواندن یا مشاهده بهتر یاد می گیرند. بگذارید آن ها با فونت های مختلف در رایانه سرگرم شوند و از فلش کارت های رنگی برای مطالعه استفاده کنند. و اجازه دهید که ایده های خود را روی کاغذ بنویسند یا ترسیم کنند.

یادگیرندگان لمسی از طریق لمس فیزیکی یا حرکت به عنوان بخشی از یک درس به بهترین شکل یاد می گیرند. برای این دانش آموزان، لباس هایی برای اجرای بخش هایی از ادبیات یا تاریخ تهیه کنید. اجازه دهید از خاک رس استفاده کنند یا کلاژ بسازند.

نکاتی برای تسلط بر تکالیف

مطمئناً، بچه‌ها ممکن است به طور کلی از تکالیف خاصی وحشت داشته باشند (اما برای والدین کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی این تکالیف یک فرصت طلایی است).

با حمایت شما، بچه‌های مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی می‌توانند از زمان تکالیف نه تنها برای مسائل ریاضی یا نوشتن انشا، بلکه برای تمرین مهارت‌های سازمانی و مطالعه‌ای که برای پیشرفت در کلاس درس نیاز دارند، استفاده کنند.

کمک به سامان‌بخشی کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی

وقتی صحبت از سامان بخشی می شود، می تواند به شروعی تازه کمک کند. حتی اگر شروع سال تحصیلی نیست، با فرزندتان به خرید بروید و وسایل مدرسه را انتخاب کنید که شامل پوشه‌ها، کلاسور سه حلقه‌ای و تقسیم‌کننده‌های رنگی است.

یک پوشه تکالیف برای تکالیف تمام شده ایجاد کنید و کاغذها را با پوشه های رنگی سازماندهی کنید. به فرزند خود نشان دهید که چگونه به طور صحیح تکالیف خود را مرتب کند.

به کودک خود کمک کنید تا وسایل خود را به طور روزانه مرتب کند، از جمله کوله پشتی، پوشه ها و حتی جیب لباس.

در صورت امکان، مجموعه ای اضافی از کتاب های درسی و سایر مواد را در خانه نگه دارید.

به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد که چک لیست درست و از آن استفاده کند و در حین انجام کارها، موارد انجام شده را تیک بزند.

کمک به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای انجام به موقع تکالیف

درک مفاهیم و سامان بخشی دو گام در مسیر درست است، اما تکالیف نیز باید بعدازظهر تکمیل و به موقع انجام شوند. به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کمک کنید تا با استراتژی هایی که ساختار ثابتی را فراهم می کند، به خط پایان برسد.

زمان و مکان خاصی را برای انجام تکالیف انتخاب کنید که تا حد امکان عاری از شلوغی، حیوانات خانگی و تلویزیون باشد.

به کودک اجازه دهید هر ده تا بیست دقیقه یکبار استراحت کند.

آموزش درک بهتر از گذر زمان

• از یک ساعت آنالوگ و تایمر برای نظارت بر کارایی تکالیف استفاده کنید.
• روش خاصی برای ارائه تکلیف در مدرسه تنظیم کنید، مکانی را ایجاد کنید که دانش آموز بتواند به راحتی تکالیف تمام شده خود را پیدا کند و زمان ثابتی را برای تحویل دادن کار به معلم انتخاب کند.

راه های دیگری برای کمک به فرزندتان در انجام تکالیف

ورزش و خواب را تشویق کنید. فعالیت بدنی تمرکز را بهبود می بخشد و باعث رشد مغز می شود. مهم تر از همه، برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، خوابِ بهتر نیز به دنبال دارد که به نوبه خود می تواند علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.

به کودک خود کمک کنید تا درست غذا بخورد. برنامه‌ریزی منظم وعده‌های غذایی و میان وعده‌های مغذی و در عین حال کاهش مصرف غذاهای ناسالم و شیرین می‌تواند به مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کمک کند.

مراقب خودتان باشید تا بتوانید بهتر از فرزندتان مراقبت کنید. از نیازهای خود غافل نشوید. سعی کنید درست غذا بخورید، ورزش کنید، به اندازه کافی بخوابید، استرس را مدیریت کنید، و از خانواده و دوستان خود حمایت لازم را دریافت کنید.

منبع : اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

شب ادراری که ترشح ناخواسته ادرار در طول خواب است. اگرچه اکثر کودکان بین سنین سه تا پنج سال شروع به خشک ماندن در شب می کنند، سنی که کودکان از نظر فیزیکی و عاطفی برای کنترل کامل مثانه آماده هستند متفاوت است.

شرح

اغلب کودکان گهگاه رختخواب را خیس می کنند و تعاریف سن و دفعاتی که در آن شب ادراری به یک مشکل پزشکی تبدیل می شود تا حدودی متفاوت است. کلمه شب ادراری از یک کلمه یونانی به معنای “آب ساختن” گرفته شده است. شب ادراری به صورت دفع مکرر ادرار در رختخواب یا لباس حداقل دو بار در هفته برای حداقل سه ماه متوالی در کودکی که حداقل پنج سال سن دارد، تعریف می شود. می تواند شبانه (در شب رخ می دهد) یا روزانه (در طول روز اتفاق می افتد). شب ادراری یک بیماری نسبتاً شایع در کودکان است. این می تواند یک وضعیت استرس زا برای والدین و فرزندان نیز باشد. برخی از کودکان شب ادراری را بسیار شرم آور می دانند. گاهی اوقات والدین هم ناامید و هم عصبانی می شوند.

شب ادراری به دو دسته تقسیم می شود. کودک مبتلا به شب ادراری اولیه هرگز به طور مداوم در طول شب خشک نشده است. کودک مبتلا به شب ادراری ثانویه پس از یک دوره خشکی طولانی مدت شروع به خیس شدن می کند. برخی از کودکان هم شب ادراری دارند و هم شب ادراری روزانه.

جمعیت شناسی

شیوع شب ادراری در دوران کودکی به تدریج کاهش می یابد. از بین کودکان پنج ساله، ۲۳ درصد مبتلا به شب ادراری هستند. در طول سال های دبستان، این مشکل همچنان رایج است، به طوری که ۲۰ درصد از کودکان هفت ساله و ۴ درصد از کودکان ده ساله هنوز شب ادراری را تجربه می کنند. شب ادراری در مردان شایع تر است. در پسران هفت و ده ساله به ترتیب ۹ و ۷ درصد در مقایسه با ۶ درصد و ۳ درصد در دختران رخ می دهد.

علل و علائم شب ادراری در خواب

دلایل شب ادراری به طور کامل شناخته نشده است. تمایل دارد در خانواده ها اجرا شود. اکثر کودکان مبتلا به شب ادراری اولیه، یکی از بستگان نزدیکشان – والدین، عمه یا عمو – دارند که او نیز این اختلال را داشته است. بیش از ۷۰ درصد از کودکانی که دو والدینشان تخت را خیس کرده اند، تخت را نیز خیس می کنند. مطالعات دوقلو نشان داده است که هر دوی یک جفت دوقلوهای همسان بیشتر از هر دوی یک جفت دوقلوهای برادر شب ادراری را تجربه می کنند.

گاهی اوقات شب ادراری می تواند ناشی از یک مشکل پزشکی جدی مانند دیابت، کم خونی داسی شکل یا صرع باشد. خروپف و اپیزودهای تنفس قطع شده در طول خواب (آپنه خواب) گهگاه به مشکلات شب ادراری کمک می کند. آدنوئیدهای بزرگ شده می توانند این شرایط را ایجاد کنند. سایر مشکلات فیزیولوژیکی مانند عفونت دستگاه ادراری، یبوست شدید یا آسیب نخاعی می تواند باعث خیس شدن در بستر شود.

کودکانی که به طور مکرر رختخواب را خیس می کنند ممکن است ظرفیت عملکردی مثانه کمتر از حد معمول داشته باشند. ظرفیت عملکردی مثانه مقدار ادراری است که فرد می تواند قبل از احساس میل شدید برای ادرار کردن در مثانه نگه دارد. وقتی ظرفیت عملکردی کم باشد، مثانه تمام ادرار تولید شده در طول شب را در خود نگه نمی دارد. آزمایشات نشان داده است که اندازه مثانه در این کودکان طبیعی است. با این وجود، آنها اصرار شدید مکرر برای ادرار کردن را تجربه می کنند. چنین کودکانی اغلب در طول روز ادرار می کنند و ممکن است چندین بار در شب خیس شوند. اگرچه ظرفیت عملکردی کوچک مثانه ممکن است به دلیل تأخیر رشدی ایجاد شود ، اما ممکن است عادت کودک به دفع ادرار مکرر رشد مثانه را کند کند.

والدین اغلب گزارش می دهند که کودکی که در رختخواب آنها خیس می شود، خواب بسیار خوبی دارد و به سختی بیدار می شود. با این حال، چندین مطالعه تحقیقاتی نشان داد که کودکانی که در رختخواب خیس می‌شوند، الگوهای خواب طبیعی دارند و خیس کردن تخت می‌تواند در هر مرحله از خواب رخ دهد.

در اوایل دهه ۲۰۰۰ تحقیقات پزشکی نشان داد که بسیاری از کودکانی که رختخواب را خیس می کنند ممکن است دچار کمبود هورمون مهمی به نام هورمون ضد ادرار (ADH) باشند. ADH به تمرکز ادرار در ساعات خواب کمک می کند، به این معنی که ادرار حاوی آب کمتری است و بنابراین فضای کمتری را اشغال می کند. این کاهش حجم آب معمولاً از پر شدن بیش از حد مثانه کودک در طول شب جلوگیری می کند، مگر اینکه کودک درست قبل از رفتن به رختخواب زیاد آب بنوشد. آزمایش بر روی بسیاری از کودکانی که در بستر مرطوب هستند نشان داده است که این کودکان در طول خواب افزایش معمول ADH را ندارند. بنابراین، کودکانی که رختخواب را خیس می کنند، اغلب در طول ساعات خواب، ادرار بیشتری نسبت به مثانه خود تولید می کنند. اگر بیدار نشوند، مثانه ادرار اضافی را آزاد می کند و کودک تخت را خیس می کند.

تحقیقات نشان می دهد که در بیشتر موارد شب ادراری نشان دهنده این نیست که کودک مشکل جسمی یا روانی دارد. کودکانی که رختخواب را خیس می‌کنند معمولاً دارای مثانه‌هایی با اندازه طبیعی هستند و الگوی خواب آنها با کودکانی که شب ادراری ندارند تفاوتی ندارد. گاهی اوقات استرس عاطفی، مانند تولد یک خواهر یا برادر، مرگ در خانواده ، یا جدایی از خانواده، ممکن است با شروع شب ادراری در کودکی که قبلاً توالت را آموزش دیده، همراه باشد. با این حال، خیس شدن در طول روز ممکن است نشان دهنده این باشد که مشکل یک علت فیزیکی دارد.

در حالی که اکثر کودکان در نتیجه شب ادراری مشکلی طولانی مدت ندارند، برخی از کودکان ممکن است دچار مشکلات روانی شوند. اعتماد به نفس پایین ممکن است زمانی رخ دهد که این کودکان که قبلاً احساس خجالت می‌کنند، بیشتر توسط والدین عصبانی یا ناامید که آنها را تنبیه می‌کنند یا در مورد آموزش توالت بیش از حد پرخاشگر هستند، تحقیر می‌شوند . زمانی که همبازی های همبازی مسخره می کنند یا زمانی که از فعالیت های اجتماعی مانند کمپ دور از خواب به دلیل ترس از مسخره کردن اجتناب می شود، مشکل می تواند تشدید شود.

چه زمانی با دکتر تماس بگیرید

اگر کودک پس از مدتی خشک ماندن طولانی مدت شروع به خیس کردن رختخواب کرده است، والدین باید با پزشک کودک خود تماس بگیرند. همچنین اگر کودک بالای پنج سال در طول روز دچار بی اختیاری ادرار شد، والدین باید به پزشک اطلاع دهند، زیرا ممکن است به دلیل یک اختلال فیزیکی ایجاد شود.

تشخیص

اگر کودک پس از شش سالگی به خیس کردن تخت ادامه دهد، ممکن است والدین نیاز به بررسی و تشخیص توسط پزشک خانواده یا متخصص کودکان (متخصص اطفال) داشته باشند. به طور معمول، قبل از اینکه پزشک بتواند تشخیص دهد، یک تاریخچه پزشکی کامل گرفته می شود. سپس کودک معاینه فیزیکی، آزمایش های آزمایشگاهی مناسب از جمله آزمایش ادرار و در صورت لزوم مطالعات رادیولوژیک (مانند اشعه ایکس ) دریافت می کند.

اگر کودک سالم باشد و مشکل جسمی پیدا نشود، که در ۹۰ درصد موارد وجود دارد، پزشک ممکن است درمان را توصیه نکند، بلکه ممکن است به والدین و کودک اطمینان، اطلاعات و توصیه هایی ارائه دهد.

رفتار

گاهی اوقات پزشک تشخیص می دهد که مشکل به اندازه ای جدی است که نیاز به درمان دارد. درمان های استاندارد برای شب ادراری شامل تمرینات تمرینی مثانه، انگیزش درمانی، دارودرمانی، روان درمانی و رژیم درمانی است.

تمرینات تمرینی مثانه مبتنی بر این تئوری است که کسانی که بستر را خیس می کنند ظرفیت عملکردی مثانه کمی دارند. به کودکان گفته می شود که مقدار زیادی آب بنوشند و سعی کنند دوره های بین دفع ادرار را طولانی کنند. این تمرینات برای افزایش ظرفیت مثانه طراحی شده اند، اما تنها در رفع خیس شدن بستر در تعداد کمی از بیماران موفق هستند.

در درمان انگیزشی، والدین سعی می کنند کودک را به مبارزه با خیس کردن تخت تشویق کنند، اما کودک باید بخواهد به موفقیت برسد. تقویت مثبت، مانند تمجید یا پاداش برای خشک ماندن، می تواند به بهبود تصویر خود و حل این وضعیت کمک کند. تنبیه برای شب های مرطوب اعتماد به نفس کودک را مختل می کند و مشکل را تشدید می کند.

تکنیک های انگیزشی زیر معمولا استفاده می شود:

• اصلاح رفتار: این روش درمانی با هدف کمک به کودکان برای به عهده گرفتن مسئولیت کنترل مثانه در شب با آموزش رفتارهای جدید است. به عنوان مثال، به کودکان آموزش داده می شود که قبل از خواب از دستشویی استفاده کنند و بعد از شام از نوشیدن مایعات خودداری کنند. در حالی که اصلاح رفتار عموماً نتایج خوبی ایجاد می کند، درمان طولانی مدت است.
• هشدارها: این شکل از درمان از حسگری استفاده می کند که در لباس خواب کودک یا روی تختخواب قرار می گیرد. این سنسور زنگ هشداری را ایجاد می کند که با اولین نشانه خیسی کودک را بیدار می کند. اگر کودک بیدار شود، می تواند به دستشویی رفته و ادرار را تمام کند. هدف این است که وقتی مثانه پر است، یک پاسخ شرطی شود که بیدار شود. هشدارهای مرطوب کردن رختخواب به انگیزه والدین و فرزندان نیاز دارد. آنها از سال ۲۰۰۴ به عنوان مؤثرترین شکل درمانی موجود در نظر گرفته شدند.

تعدادی از داروها نیز برای درمان شب ادراری استفاده می شود. این داروها معمولاً سریع الاثر هستند. کودکان اغلب در هفته اول درمان به آنها پاسخ می دهند. در میان داروهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند، اسپری بینی دسموپرسین استات (DDAVP)، ماده‌ای شبیه به هورمونی است که به تنظیم تولید ادرار کمک می‌کند. و ایمی پرامین هیدروکلراید، دارویی که به افزایش ظرفیت مثانه کمک می کند. مطالعات نشان می دهد که ایمی پرامین برای ۵۰ درصد از بیماران موثر است. با این حال، کودکان اغلب پس از قطع دارو، تخت را دوباره خیس می کنند و عوارض جانبی دارد. برخی از شب ادراری با یک علت فیزیکی زمینه ای را می توان با روش های جراحی درمان کرد. این علل عبارتند از بزرگ شدن آدنوئید که باعث آپنه خواب، نقص فیزیکی در سیستم ادراری یا تومور ستون فقرات می شود.

روان درمانی زمانی نشان داده می شود که کودک در واکنش به رویدادهایی مانند مرگ در خانواده، تولد فرزند جدید، تغییر مدرسه یا طلاق ، علائم پریشانی شدید عاطفی را نشان دهد . همچنین در صورتی که کودک نشانه هایی از عزت نفس پایین یا افسردگی را نشان دهد، روان درمانی نشان داده می شود.

در موارد نادر، آلرژی یا عدم تحمل به برخی غذاها – مانند محصولات لبنی، مرکبات، یا شکلات – می تواند باعث خیس شدن در رختخواب شود. هنگامی که کودکان حساسیت غذایی دارند ، ممکن است با کشف موادی که باعث واکنش آلرژیک می شوند و حذف این مواد از رژیم غذایی کودک، به شب ادراری کمک کند.

پیش بینی

گهگاه خیس کردن بستر بیماری نیست و درمان ندارد. اگر کودک هیچ مشکل جسمی یا روانی زمینه‌ای نداشته باشد که باعث خیس شدن در رختخواب شود، در بیشتر موارد بدون درمان از این بیماری پیشی می‌گیرد. حدود ۱۵ درصد از افراد بستری پس از شش سالگی هر سال خشک می شوند. اگر شب ادراری مکرر است، همراه با خیس شدن در طول روز، یا در تعریف تشخیصی شب ادراری انجمن روانپزشکی آمریکا قرار دارد، باید با پزشک مشورت شود. اگر درمان نشان داده شود، معمولاً مشکل را با موفقیت حل می کند. بهبود قابل توجهی در حدود ۷۵ درصد از مواردی که با هشدارهای مرطوب درمان می شوند مشاهده می شود.

جلوگیری

اگرچه جلوگیری از خیس کردن تخت کودک همیشه امکان پذیر نیست، والدین می توانند اقداماتی را برای کمک به کودک در خشک نگه داشتن تخت در شب انجام دهند. این مراحل عبارتند از:

• تشویق و تمجید کودک به خاطر خشک ماندن به جای تنبیه وقتی کودک خیس می شود
• به کودک یادآوری کنید که در صورت احساس نیاز قبل از رفتن به رختخواب ادرار کند
• محدود کردن مصرف مایعات حداقل دو ساعت قبل از خواب

نگرانی های والدین

خیس کردن رختخواب به دلیل خجالت و گناهی که ممکن است کودک احساس کند، اغلب منجر به مشکلات رفتاری می شود. والدین نباید سعی کنند که فرزندشان در مورد خیس کردن تخت احساس گناه کند. آنها باید به کودک بفهمانند که شب ادراری تقصیر آنها نیست. تنبیه پاسخی نامناسب به شب ادراری است و مشکل را حل نمی کند.

شرایط کلیدی

هورمون ضد ادرار (ADH) – همچنین وازوپرسین نامیده می شود، هورمونی که بر روی کلیه ها برای تنظیم تعادل آب عمل می کند.

شب ادراری – ترشح غیر ارادی ادرار در طول شب.

خالی کردن – برای تخلیه مثانه.

منبع : شب ادراری کودکان در خواب