دلایل کم پشتی موی کودکان

یکی از مسائل نگران کننده برای والدین، کم پشت یا کرکی بودن موی نوزادشان است و معمولا دیگران، استفاده از تقویت کننده یا تراشیدن موی سر با تیغ را به آن ها پیشنهاد می کنند. کرکی و کم پشت بودن موی کودک تا سن ۵ سالی طبیعی بوده و جای هیچ نگرانی نیست، اما با رعایت برخی اصول مراقبتی می توان موها را تقویت کرد. سوالات مهمی که ذهن والدین را در این زمینه درگیر می کند عبارتند از:

آیا ریزش موی نوزاد ۶ ماهه طبیعی است؟ چه اتفاقی باعث ریزش مو در ۶ ماهگی می شود؟ آیا تکه های طاسی روی سر کودک دو ساله عادی است؟ دلایل ریزش مو و راه های تقویتی آن کدامند؟

به همین دلیل این بخش از مشاورانه را به بررسی علل ریزش موی کودک، راه های درمانی موثر بر تقویت مو اختصاص داده ایم.

علت ریزش و کم پشتی موی کودکان

دلایل پزشکی و غیرپزشکی زیادی می تواند در ریزش موی سر کودک نقش داشته باشد که در ادامه برخی از آن ها را عنوان خواهیم کرد:

  • علل غیرپزشکی ریزش مو

برخی مواقع کودکان موی خود را به دلایل غیرپزشکی از دست می دهند. این دسته از دلایل شامل موارد زیر می باشد:

  • ریزش طبیعی مو در ۶ ماهگی

اغلب نوزادان در ۶ ماهی دچار ریزش مو می شوند، ریزش مو به دلیل جایگزینی و رشد موهای بالغ صورت می گیرد. این ریزش کاملا طبیعی بوده و جای هیچ گونه نگرانی ندارد، پس والدین می توانند منتظر چنین اتفاقی در شش ماه اول زندگی نوزاد خود باشند.

کودک در درون رحم مادر از سطح بالایی از هورمون ها برخوردار بوده است، با تولد و قطع این ارتباط مستقیم خونی با مادر، میزان هورمون ها افت شدیدی پیدا می کند و باعث می شود که موهای نوزاد وارد فاز استراحت شده و دیگر رشد نکنند و یا حتی دچار ریزش شوند، بنابراین از دست دادن موهای اولیه در شش ماه اول زندگی کاملا عادی و طبیعی است.

  • ریزش به دلیل کشش زیاد

یکی از دلایل ریزش مو در کودکان، به خصوص دختران، کشیدن مو می باشد. بستن مدام مو یا کشیدن زیاد آن باعث ضعیف شدن ریشه مو و در نتیجه کاهش رشد یا حتی ریزش مو می گردد.

کشیدن مو در حالت های مختلف باعث واردشدن آسیب به فولیکول های مو می گردد خصوصا زمانی که موی بلندی داشته باشید، کشش مو به خاطر وزن مو تشدید می شود و این آسیب نیز افزایش می یابد. نهایتا آن بخش از مو که مدام در حالت کشیدگی است، به مرور زمان سست می شود و شروع به ریزش می کند.

  • ریزش مو به علت سایش

گاهی ساییده شدن مدام مو به بالش یا تشک باعث ریزش و نازک تر شدن مو می شود. برای همین لازم است به وضعیت کودک خود در هنگام خواب توجه کنید، برای مثال اگر کودک تان همیشه به چپ می خوابد و یا عادت دارد که سرش را بالش یا تشکش بمالد، موهای آن طرف سرش طاس یا نازک می شوند.

ادامه دار شدن این وضعیت خواب باعث ایجاد تکه های بی مو و کچلی روی سر کودک می شود و وقتی کودک بزرگ تر شد در موقع خواب این تکه ها مشخص می گردند.

  • استفاده از مواد شیمیایی

نباید برای کودکان، از محصولات شیمیایی مثل رنگ مو، بی رنگ کننده ی مو و یا مواد شیمیایی برای صاف یا فر کردن موهایشان استفاده کرد، زیرا اغلبِ این مواد شیمیایی بسیار قوی بوده و منجر به آسیب زدن به ساقه و ریشه مو خواهند شد که نهایتا باعث نازک شدن و ریزش مو می گردند.

  • محکم شانه زدن مو

یکی از دلایل دیگر ریزش موی، شانه زدن محکم موی سر کودکان است. بهتر است والدین موی نوزاد نوپای خود را شانه نکنند و یا از برس های موی نرم و طبیعی برای این کار استفاده کنند و حتما دقت کند که مو کاملا بدون گره باشد تا هنگام شانه کردن کشیده نشود.

  • خشک کردن موها

استفاده از سشوار برای خشک کردن یا صاف کردن موی کودکان باعث آسیب به موی کودک و ریزش آن می شود. برخی از والدین از سشوار برای خشک کردن موی کودک خود استفاده می کنند تا کودک سرما نخورد. اما باید به این نکته دقت کنید که برای استفاده از سشوار باید کم ترین گرمای آن را انتخاب کنید و نباید هر روز موی کودک خود را سشوار کشید.

  • دلایل پزشکی ریزش و کم پشتی موی کودکان

از دلایل پزشکی ریزش مو می توان به دلایل زیر اشاره کرد:

  • عفونت قارچی در پوست سر

عفونت قارچی یکی از دلایل ریزش موی کودکان است، عفونت قارچی سر پهن نوعی از عفونت قارچی است که منجر به ریزش موهای پشت سر کودک می شود. این بیماری زمانی پیشرفت بیشتری می کند که کودک از وسایلی مثل شانه و کلاه دیگران استفاده می کند. موی افراد مبتلا به این بیماری در قسمت های از سر ریخته و در این قسمت ها لکه های سیاه رنگی مشاهده می شود و همچنین در این نواحی پوست قرمز، برآمده و پوسته پوسته خواهد شد.

این بیماری ممکن است علایمی مانند تب و تورم غدد لنفاوی داشته باشد، برای درمان این نوع عفونت قارچی از داروهای خوراکی ضد قارچ به مدت هشت هفته و همچنین شامپوی ضد قارچ استفاده می گردد.

  • زمینه های ژنتیکی

کم پشتی و نازک بودن مو در دوران کودکی امری املا طبیعی است اما تداوم این طاسی ممکن است دلایل دیگری داشته باشد که نیاز به بررسی پزشکی دارد. برخی از کودکان به دلایل ژنتیکی و ارثی با موی پرپشت و ضخیم به دنیا می آیند و برخی نیز با موهای کم پشت و نازک.

  • تلوژن افلوویوم

رشد موها معمولا شامل دو دوره است، یک دوره استراحت و یک دوره رشد که معمولا دوره رشد حدود سه سال و فاز استراحت سه ماه به طول می انجامد.

یکی از مراحل طبیعی رشد مو تلوژن است و رشد مو زمانی که به این بخش از چرخه ی رشد خود می رسد، متوقف می شود. در این مرحله با ریزش موهای قدیمی، امکان رشد برای موهای جدید فراهم می شود. حدود ۵ درصد از موهای شما به طور همزمان در فاز استراحت خواهند بود.

در کودکان مبتلا به توژن افلوویوم تعداد پیازهای مویی که در فاز استراحت قرار می گیرند بیش از حد معمول است. در نتیجه این کودکان به جای ۱۰۰ تار مو در روز، ۳۰۰ تار موی خود را از دست می دهند. ممکن است این میزان از ریزش مو برای شما محسوس نباشد یا این که شما بتوانید، قسمت های خالی شده را روی سر کودک خود مشاهده کنید. استرس، تغییرات هورمونی و تب از دلایلی هستند که می توانند باعث افزایش تعداد مویی شوند که قرار است وارد فاز استراحت گردند.

  • آلوپسی آره آتا (طاسی سکه ای)

یکی از علت های شایع ریزش مو بیماری، آلوپسی آره آتا است که معمولا باعث ایجاد نواحی گرد طاس روی پوست سر می شود، آلوپسی یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن فولیکول های مو را خودی تشخیص نداده و به همین جهت به آن حمله کرده و منجر به ریزش موی سر می شود. این اختلال باعث ریزش تکه ای مو روی پوست سر می شود. این نوع بیماری براساس الگوی ریزشی که دارد به انواع مختلفی تقسیم می شود:

  • آلوپسی آره آتا که در آن بخش هایی از سر فرد طاس می شود.
  • آلوپسی توتالیس که در آن همه ی موی سر دچار ریزش می شود.
  • آلوپسی یونیورسالیس که باعث ریزش موی کل بدن می شود.

برای تشخیص این بیماری باید به پزشک مراجعه کرد، پزشک با معاینه پوست سر کودک می تواند این بیماری را تشخیص دهد. در بیشتر کودکان مبتلا به آلوپسی آره آتا، درمان دارویی صورت گرفته باعث رشد موی سر طی یک سال می گردد. معمولا در درمان این بیماری از لوسیون، کرم و یا پماد کورتیکواستروئید، محلول ماینوکسیدیل، شامپو ماینوکسیدیل، پماد آنترالین به مدت یک سال استفاده می شود.

  • اختلال موکَنی

اختلال موکنی نوعی اختلال روانی است که در دسته وسواس های فکری- عملی قرار می گیرد، در این نوع اختلال فرد برای رسیدن به آرامش به خصوص در مواجهه با موقعیت های استرس زا، شروع به کندن موهای سر و بدن خود می کند.

این اختلال در کودکان به سبب بروز عوامل استرس زا در زندگیش مثل از دست دادن فرد محبوب و یا به دنیا آمدن نوزاد جدید اتفاق می افتد و در آن موهای کودک به صورت تکه های نامنظمی خالی از مو می شود. کودکانی که به این اختلال دچار هستند معمولا روی سر خود تکه های بی مو و یا با موهای نصفه دارند.

شما برای رفع این مشکل باید در ابتدا عامل اصلی اضطراب و استرس کودک را شناسایی کنید و دقت کنید که سرزنش کودک به حل این مشکل کمکی نمی کند. زمانی که این اختلال در کودک رفع شود، موی او دوباره شروع به رشد می کند.

می توانید از درمان شناختی- رفتاری برای کودک استفاده کنید تا کودک دلیل انجام کار خود را درک کند و بتواند این رفتار را ترک نماید.

برخی از این کودکان، موهای کنده شده ی خود را می خورند و در نتیجه امکان دارد که توده ای از موهای هضم نشده در شکم آن ها تشکیل شود. پس باید این رفتار کودک را جدی بگیرید و برای حل آن اقدام نمایید.

گاهی اوقات که موهای کودکان را سفت می بندید، کودک موهای خود را می کشد، بهتر است در این مواقع موهای او را شل کنید تا کمی احساس راحتی کند و از کشیدن موی خود دست بردارد.

  • کمبودهای غذایی

کمبود برخی از مواد معدنی و ویتامین ها در بدن می تواند باعث ریزش مو در فرد شود. کمبود شدید آهن، روی و حتی پروتئین می تواند از دلایل ریزش و کم پشتی موی کودکان باشد. زمانی که بدن کودک مواد معدنی و ویتامین و پروتئین مورد نیاز خود را از طریق رژیم غذایی دریافت نکند و یا میزان جذب این مواد در بدن کودک پایین باشد، ریزش مو در آن ها اتفاق می افتد.

رژیم های غذایی ناسالم یا رژیم های کم پروتئین یا گیاه خواری و همچنین اختلالات عصبی مثل پرخوری عصبی نیز می توانند در بروز این مشکل نقش داشته باشند. والدین می توانند با مراجعه به یک متخصص اطفال و دریافت برنامه ی غذایی مناسب و مکمل های مورد نیاز، کمبودهای بدن کودک خود را رفع کنند.

  • کم کاری تیروئید:

تیروئید غده ای است که با ترشح هورمون ها به کنترل متابولیسم بدن کمک می کند. کم کاری و پرکاری تیروئید می تواند باعث بروز مشکلاتی در بدن گردد. به زمانی که غده ی تیروئید به اندازه ی کافی هورمون تولید و ترشح نمی کنند، کم کاری تیروئید اطلاق می شود.

یکی از نشانه های کم کاری تیروئید ریزش موی کل سر می باشد. در کودکان نیز کم کاری غده تیروئید باعث ریزش مو می شود. برای درمان کم کاری تیروئید باید به پزشک مراجعه کرد و پزشک درمان دارویی با دورهای هورمونی را شروع می کند که این باعث توقف ریزش مو می شود و همچنین پس از چند ماه مصرف دارو، موها دوباره شروع به رشد خواهند کرد.

  • شیمی درمانی:

شیمی درمانی به درمان دارویی گفته می شود که در آن از مواد شیمیایی قدرتمند برای از بین بردن سلول هایی که رشد سریعی در بدن دارند، استفاده می گردد. این درمان ریشه ی مو را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و باعث ریزش مو می شود. در کودکان و افرادی که برای درمان از این روش استفاده می کنند، موها دچار ریزش می شود ولی بعد از طی دوره ی درمان دوباره موی سر رشد خواهد کرد.

روش های افزایش رشد موی کودک

والدین برای افزایش رشد موی فرزند خود باید به نکات زیر دقت کنند.

  • درمان را جدی بگیرید.

باید علت ریزش موی کودک خود را شناسایی کنید و برای رفع آن اقدام نمایید. اگر ریزش موی کودک شما به دلایل پزشکی و به خاطر بیماری، کمبود مواد معدنی، کم کاری تیروئید، کم کاری غده هیپوفیز و غیره باشد می توان از طریق آزمایش خون آن را تشخیص داد و به کمک پزشک آن را معالجه کرد.

در کودکان نوپا ریزش مو امری عادی است اما اگر نگران ریزش موی کودک خود هستید می توانید به پزشک مراجعه کنید و از طبیعی بودن و حل مشکل به مرور زمان اطمینان حاصل کنید.

  • توجه به رژیم غذایی کودک

عوامل زیادی از جمله تغذیه می تواند بر سلامتی و رشد مو تاثیرگذار باشد. برای تحریک رشد مو لازم است که مطمئن شوید که کودک شما رژیم غذایی سالم و مناسبی دارد و کمبود مواد مغذی بر بدن کودک فشار وارد نمی کند. در تغذیه کودکان نکات زیر را در نظر بگیرید.

  • مراقب باشید که کودک غذای ناسالم مصرف نکند.

استفاده از مواد غذایی ناسالم در برنامه غذایی و انتخاب نوشیدنی ها کربناته باعث ترد و شکننده شدن موهای فرزند شما می شود. پس لازم است به این موارد ناسالم در برنامه غذایی کودک دقت کرده و میزان مصرف آن را به حداقل برسانید.

  • استفاده از سبزیجات و میوه جات

یکی از راه های رشد موی سالم، تغذیه سالم می باشد و استفاده از میوه و سبزیجات در برنامه غذایی باعث تقویت و کاهش ریزش مو می گردد، زیرا این مواد خوراکی سرشار از مواد معدنی و مغذی است که بر سلامت بدن و رشد مو تاثیر زیادی دارند.

  • مصرف ویتامین ها

سبزیجات نارنجی و زردرنگ به دلیل این که سرشار از ویتامین A هستند در بهبود سلامتی غدد پوست سر مفید خواهند بود.

مرکبات، توت فرنگی و سبزیجات تیره و گوجه فرنگی حاوی مقدار زیادی ویتامین ث هستند که در تقویت مو و جلوگیری از ریزش آن نقش به سزایی دارد.

وجود ویتامین E کافی در رژیم غذایی کودک به بهبود کیفیت موی او کمک می کند. پس مطمئن شوید که این ویتامین به مقدار کافی به بدن کودکتان می رسد.

سیلیس موجود در سبزیجات پر شاخ و برگ سبز مثل یونجه و چغندر، در استحکام بخشیدن به مو بسیار تاثیرگذار است. پس مصرف این مواد غذایی حاوی سیلیس را در برنامه غذایی کودک خود بگنجانید.

  • مصرف غذاهای سرشار از پروتئین

کمبود پروتئین معمولا باعث ایجاد مشکلاتی در مو و ناخن که از پروتئین ساخته شده اند، می گردد. پس لازم برای جلوگیری از ریزش مو مطمئن شوید که پروتئین به اندازه کافی در برنامه غذایی کودک وجود دارد.

می توانید برای تامین پروتئین کودک، صبحانه به او تخم مرغ بدهید. تخم مرغ و مواد پروتئینی دیگر باعث جلوگیری از قرار گرفتن مو در فاز استراحت می گردند. تخم مرغ منبعی غنی از ال- سیستئین می باشد که نوعی آمینواسید مهم در حفظ سلامت مو است. همچنین تخم مرغ حاوی منگنز و ویتامین Bمی باشد که به جلوگیری از ریزش مو کمک می کنند.

گوشت گوساله، مرغ و ماهی انتخاب های خوب و مناسبی برای تامین میزان پروتئین مورد نیاز کودک شما می باشند.

  • استفاده از غلات کامل در برنامه غذایی کودک

غلات کامل دارای خانواده ای از ویتامین B مانند بیوتین هستند که برای تولید کراتین ضروری می باشد. کراتین نام پروتئین سازنده ی مو می باشد. همچنین غلات دارای اینوزیتول فسفات هستند که از کیسه های ترشحی مو حفاظت می کنند. پس لازم است این مواد غذایی نیز در برنامه غذایی کودکتان گنجانده شود.

  • مصرف ماهی حداقل دوبار در هفته

ماهی های چرب دارای مقدار زیادی امگا ۳ که نوعی چربی ضروری است، می باشد. اسیدهای چرب ضروری برای سلامتی مو بسیار حائز اهمیت هستند. این اسیدها معمولا به محصولات مراقبتی مو افزوده می شوند. اسیدهای چرب امگا ۶  را از گوشت های ارگانیک و اسیدهای چرب امگا ۹ را از روغن زیتون می توان دریافت کرد.

  • میزان روی و آهن کودک را برسی کنید.

یکی از علل رایج ریزش مو کمبود آهن و روی در بدن می باشد. برای مواد غذایی حاوی روی می توان به گوشت گاو، مرغ، ملاس، میکروب گندم، دانه های آفتابگردان، سبوس و جو دو سر اشاره کرد، همچنین سبزیجات پر شاخ و برگ، کدو حلوایی، شیره قند، ملاس، غلات، گوشت و منابع سرشار از آهن هستند.

  • آموختن روش های مراقبت از موی کودک

برای داشتن موهای با کیفیت و سالم باید از آن ها مراقبت کرد. شما باید تکنیک های مراقبت از مو را به کودک خود بیاموزید تا از آسیب زدن به موهای او جلوگیری شود. نباید موهای خیس را با شدت و فشار حوله خشک کرد. از نرم کننده برای ساقه موها استفاده کنید، از کش های مو مناسب استفاده کنید و برای شانه کردن مو از برس های نرم استفاده نمایید.

روش های خانگی برای تقویت موی کودک

در زیر چند روش خانگی موثر در تقویت موهای کم پشت کودکان آورده شده است.

  • استفاده از ماست

یکی از روش های خانگی برای درمان ریزش مو استفاده از ماسک ماست است. در این روش باید یک فنجان ماست را به خوبی هم بزنید و آن را روی موی کودک خود بمالید. پس از نیم ساعت که ماست خشک شد، موها را بشویید. این کار را می توانید هر روز انجام دهید و از نتیجه آن شگفت زده خواهید شد.

  • استفاده از زرده تخم مرغ

تخم مرغ منبع غنی از پروتئین است اما بسیاری از کودکان تمایلی به خوردن آن نشان نمی دهند. تخم مرغ برای تغذیه  ضخیم شدن مو بسیار مفید است.

برای استفاده از ماسک تخم مرغ باید زرده تخم مرغ را بزنید و به مدت یک ساعت روی پوست سر کودک خود بگذارید، سپس با شامپو ملایم و آب آن را بشویید.

از آن جا که تخم مرغ بوی نامطبوعی دارد ممکن است کودک از استفاده از آن خودداری کند، برای از بین بردن بوی بد تخم مرغ می توانید یک قاشق سوپ خوری از اسانس روغن های خوشبو مثل روغن یاسمن یا چوب صندل به تخم مرغ اضافه کنید.

  • استفاده ازژل آلوئه ورا

برای استفاده از این ماسک باید ژل آلوئه ورا را از برگ های آن جدا کرده و به طور مستقیم روی موی کودک استفاده کنید. این ژل علاوه بر افزایش رشد مو باعث خنک شدن و مرطوب شدن پوست سر می شود. همچنین از شوره سر جلوگیری کرده و از آسیب هایی مثل شکسته شدن مو نیز جلوگیری می کند.

  • استفاده از آب لیمو

آب لیمو باعث براق و ضخیم شدن و سالم ماندن موی سر می شود. می توانید برای جلوگیری از خشکی پوست سر آب لیمو را روی پوست سر کودک بمالید.

  • استفاده از شیر نارگیل

شیر نارگیل یکی از مواد عالی برای تغذیه موهای خشک آسیب دیده می باشد. برای استفاده از آن باید بعد از شستن موها، شیر نارگیل را به پوست سر مرطوب کودک خود ماساژ دهید.

  • استفاده از ترکیب آب لیمو و روغن نارگیل

یک از روش های قدیمی برای حفظ مو، ضخیم شدن و درخشش آن، ماساژ روغن نارگیل به سر می باشد. می توانید روغن نارگیل را هر روز یا چند روز در هفته، قبل از شست و شوی موها روی پوست سر بمالید و آن را ماساژ دهید. بعد از نیم تا یک ساعت موهای کودک را بشویید.

روش دیگری که می توانید استفاده کنید، ترکیب روغن نارگیل و یک قاشق سوپ خوری آب لیمو می باشد. این ترکیب را روی موهای کودک خود بگذارید و کمی ماساژ دهید و اجازه دهید یک شب روی سر کودک بماند و صبح روی بعد آن را با آب گرم بشویید.

استفاده از دانه های شنبلیله

خاصیت ضدباکتری شنبلیله باعث جلوگیری از شوره سر و عفونت پوست سر می شود، همچنین شنبلیله باعث درخشان شدن و حفظ سلامت مو می گردد.

در روش اول می توانید دانه های شنبلیله را یک شب در آب خیس کنید و روز بعد از آن ماسکی نرم تهیه کنید که می توانید آن را روی سر کودک خود اعمال کنید.

در روش دیگر می توانید دانه های شنبلیله را با ژل آلوئه ورا ترکیب کنید، استفاده از این ترکیب باعث افزایش رشد مو و حفظ رنگ طبیعی موها کودک می شود.

  • ماساژ روغن روی سر کودک

ماساژ پوست سر با روغن بادام، نارگیل و زیتون برای مو بسیار مفید است. شما می توانید یکی از این روغن ها که با پوست کودک شما سازگاری دارد را انتخاب کرده و آن را روی موی کودک بمالید و کمی ماساژ دهید و نتایج شگفت انگیز آن را مشاهده کنید.

از ترکیب زیر می توانید سه بار در هفت روی موهای کودک خود ماساژ دهید.

یک فنجان روغن نارگیل خالص،۱ قاشق چای خوری دانه زیره ی سبز، ۱ قاشق چای خوری دانه ی شنبلیله، ۲ قاشق چای خوری روغن آملا، نصف فنجان گل بامیه را با هم ترکیب کرده و آن ها را روی شعله ملایم بگذارید، تا به ۱حجم آن به یک سوم مقدار اولیه، کاهش یابد، سپس بگذارید ترکیب به دست آمده خنک شود و آن را فشار دهید تا روغن آن بیرون بیاد، روغن را در بطری تمیزی بریزید و از آن استفاده کنید.

با استفاده از این روغن ترکیبی در عرض مدت کوتاهی شاهد افزایش حجم موی کودکتان خواهید شد.

منبع : دلایل کم پشتی موی کودکان

معذرت خواهی والدین از کودک

معذرت خواهی والدین از کودک درست است یا نه؟

والدین نیز گاهی در زندگی خانوادگی و حتی در مقابل فرزندان خود دچار اشتباهی می شوند. بعضی از والدین معتقدید که ‌شأن با عذرخواهی از فرزندشان زیر سؤال می‌رود، یا اینکه می گویند، اگر اشتباه خود را جلوی بچه، به روی خود بیاوری، دیگر روی حرفت حساب نمی‌کند و برخی نیز معذرت خواستن را وظیفه ابدی و ازلی فرزند بدانید و والدین را از این موضوع معاف بدانید.

البته دسته دیگری از والدین نیز هستند که پذیرفته اند که هر کسی ممکن است اشتباه کند و معذرت ‌خواهی، کوچک و بزرگ و بچه و والد نمی‌شناسد.

اگر جزء دسته های اول هستید با بدانید که معذرت خواهی از کودکان، زمانی که مرکتب اشتباه شده اید باعث ایجاد رابطه ای پر از اعتماد بین شما و آن ها شود و اصلا به سن شما و اینکه شما او را بزرگ کرده اید، ندارد.

هر کسی که اشتباهی مرتکب می شود، باید شجاعت معذرت خواهی داشته باشد. شما با عذرخواهی کردن از فرزندتان، این رفتار پسندیده را نیز به او می آموزید.

تاثیر و اهمیت معذرت خواهی شما از فرزندتان

رفتار کودکان آینه رفتار شما است، آن ها با دقت زیادی به رفتار شما نگاه می کنند و مسائل مختلفی یاد می گیرند، شما باید قبل از هر کسی شجاعت معذرت خواهی را به او بیاموزید.

در این قسمت از مشاورانه، دلایل مهم بودن معذرت خواهی از فرزندتان، زمانی که دچار اشتباه می شوید، را بیان می کنیم.

با معذرت خواهی از فرزند به او مسئولیت پذیری را یاد می دهید.

همه ما می خواهیم که اخلاقیات را به کودک خود آموزش داده و رابطه قوی و سالمی با آن ها داشته باشیم. یکی از راه هایی که به کودک یاد می دهد، اشتباه خود را قبول کند و مسئولیت آن را به عهده بگیرد و زمانی که دچار اشتباهی می شود، معذرت خواهی کند، این است که این رفتار را در خود تقویت کنیم.

در واقع شما با معذرت خواهی بعد از اشتباهی که مرتکب شده اید، به فرزند خود می آموزید که باید در چنین شرایطی باید مسئولیت اشتباهش را پذیرفته و عذرخواهی کند.

با معذرت خواهی از فرزند، تواضع را به او آموزش می دهید.

تواضع یکی دیگر از ویژگی‌ های خوب شخصیتی و ارزش‌های اخلاقی تحسین ‌برانگیز است، که در دنیا مدرن امروز به آن کم تر توجه می شود. امروزه بیش تر افراد سعی می کنند که همیشه برنده باشند و تواضع کم تری نشان می دهند.

 اگر بعد از اشتباهی که مرتکب شده اید از فرزند خود معذرت خواهی کنید، تواضع خود را به او نشان می دهید و به او می آموزید که برایان فرقی ندارد که با چه کسی مواجه هستید، در هر صورت کار درست را انجام می دهید. این کار باعث تقویت تواضع در فرزند شما می شود، هم چنین باعث می شود که او دچار غرور بی جا نگردد.

منبع : معذرت خواهی والدین از کودک

علائم بیش فعالی در کودکان| کودک بیش فعال حادثه ساز می شود

بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی از علائم بیش فعالی در کودکان (ADHD) هستند که گاهی اوقات به عنوان اختلال کمبود توجه یا ADD شناخته می شوند.

بیش فعالی یک اختلال عصبی شایع است که معمولاً در اوایل کودکی، قبل از هفت سالگی ظاهر می شود. این اختلال مهار پاسخ‌های خود به خودی را برای کودکان دشوار می‌کند، همه ما بچه‌هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند آرام بنشینند، به نظر می‌رسد هرگز گوش نمی‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم که واضح ارائه کنید، دنبال نمی‌کنند، یا در زمان‌های نامناسب نظرات عجیبی را بیان می‌کنند. 

علائم بیش فعالی در کودکان

اگر فرزند شما درگیر بیش فعالی باشد ممکن است علائم زیر را تجربه کند.

  • در متمرکز ماندن مشکل دارند. به راحتی حواسش پرت می شود و قبل از اتمام کار خسته می گردد.
  • به نظر می رسد وقتی با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
  • در به خاطر سپردن چیزها و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارد و به جزئیات توجه نمی کند.
  • در سازماندهی، برنامه ریزی و به پایان رساندن پروژه ها مشکل دارد.
  • مکرراً تکالیف، کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها یا سایر اقلام را گم می کند.

مهمترین علائم بیش فعالی

در صورتی که فرزندتان از این اختلال رنج ببرد ممکن است علائم زیر را نشان دهد:

  • بی قراری و غر زدن به صورت مداوم
  • در یک جا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارد.
  • به طور مداوم در اطراف حرکت می کند، اغلب در حال دویدن یا بالا رفتن از مکان های نامناسب است.
  • زیاد حرف می زند.
  • بدون فکر عمل می کند.
  • اگر معلم سوالی بپرسد بدون اجازه گرفتن یا فکر کردن پاسخ را بیان می کند.
  • در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت می کند.
  • اغلب حرف دیگران را قطع می کند. 
  • قادر به کنترل احساسات نیست.

علائم بیش فعالی در کودکان ۹ ساله

کودک نه ساله به صورت زیر بیش فعالی را نشان می دهد:

  1. بی توجهی
  2. مشکل در گوش دادن
  3. پیروی نکردن از دستورالعمل ها
  4. اشتباهات بی دقتی
  5. حواس پرتی
  6. خیال بافی
  7. فراموش کردن
  8. عدم انجام وظایف
  9. به راحتی خسته می شود
  10. بی قرار است
  11.  بدون اجازه صندلی را ترک می کند
  12. زیاد حرف می زند
  13. نمی تواند منتظر بماند
  14. در نوبت گرفتن مشکل دارند
  15. قبل از اینکه سوال کامل شود پاسخ می دهد

برای کودکان 6 سال و بالاتر، درمان شامل دارودرمانی و رفتار درمانی با هم می باشد، والدین و مدارس نیز در درمان نقش زیادی دارند بنابراین آن ها نیز باید آموزش لازم را ببینند.

درمان کودکان 9 ساله شامل موارد زیر می شود:

  • آموزش والدین در مدیریت رفتار
  • مداخلات رفتاری در کلاس درس
  • آموزش مهارت های سازمانی

علائم بیش فعالی در کودکان 6 ساله

  • اغلب در حفظ توجه در کار یا بازی مشکل دارد.
  • اغلب به نظر می رسد به آنچه به او گفته می شود گوش نمی دهد.
  • از انجام کارهایی (مانند تکالیف مدرسه) که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، اجتناب می کند یا به شدت از آنها متنفر است
  • بیش تر اوغات فراموشکار است و ممکن است وظایف خود را فراموش کند.
  • بیش از حد صحبت می کند.
  • زیاد رویاپردازی کند.
  • همیشه در حرکت است.
  • رفتار پرخاشگرانه در بازی که ممکن است باعث تنهایی آن ها شود.
  • رفتار بیش از حد جسورانه
  • به خطر انداختن خود یا دیگران به دلیل نترسی

توجه داشته باشید که مشکلات فرزند شما باید به اندازه کافی شدید باشد که به طور قابل توجهی به تعاملات اجتماعی یا عملکرد تحصیلی او آسیب برساند. درمان بیش فعالی در کودکان 6 ساله شامل موارد زیر می باشد:

  • آموزش مهارت های لازم به والدین برای مدیریت رفتار 
  • عوارض جانبی دارو ها توضیح داده می شود.
  • اثرات طولانی مدت داروهای ADHD بر کودکان خردسال توضیح داده می شود و مورد توافق قرار می گیرد.

عوارض

ADHD می تواند زندگی را برای کودکان دشوار کرده و باعث شود که با مشکلات زیر روبرو شوند:

  • در کلاس درس با مشکل جدی مواجه می شوند و افت تحصیلی را تجربه می کنند.
  • ممکن است بیش از اندازه آسیب ببینند.
  • در معرض خطر مصرف الکل و مواد مخدر قرار دارند.

اختلالات مرتبط به ADHD

برخی از کودکان ممکن است اختلال دیگری را در کنار بیش فعالی داشته باشند،که شامل موارد زیر می باشد:

  1. اضطراب. که با نگرانی و اضطراب کودک همراه است و می تواند علائمی مانند ضربان قلب بالاذو سرگیجه را به همراه داشته باشد.
  2. اختلال سلوک. رفتارهای ضد اجتماعی، مانند سرقت، دعوا، قتل و آسیب رساندن به دیگران جزو این اختلال می باشد..
  3. افسردگی
  4. مشکلات خواب
  5. اختلال اوتیسم (ASD)  
  6. صرع
  7. مشکلات یادگیری

علائم بیش فعالی در بزرگسالان

در ادامه علائم تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان ذکر شده است:

  • بی دقتی به جزئیات
  •  سازمانی دهی ضعیف
  • از دست دادن یا جاگذاشتن وسایل
  • فراموشی
  • عصبانیت و پرخاشگری
  • ناتوانی در رعایت نوبت
  • نوسانات خلقی
  • ناتوانی در مقابله با استرس
  • بی صبری
  • ریسک کردن بدون توجه به عواقب و حتی به خطر انداختن جان دیگران

زندگی کودکان مبتلا به بیش فعالی

کودکان مبتلا به ADHD می توانند خلاقانه به فعالیت هایی بپردازند که دوست دارند و بسیار دوست دارند که کارهای جدید را امتحان کنند. این کودکان معمولا در به خواب رفتن و خواب ماندن مشکل دارند و این امر ممکن است باعث مشکل برای والدین شود.

 اغلب در مدرسه مشکلاتی از جمله اختلالات یادگیری را تجربه می کنند که ممکن است باعث افت تحصیلی آن ها شود، به همین دلیل گفته می شود که در صورتی که بیش فعالی درمان نشود باعث اضطراب و افسردگی کودک می شود.

درمان بیش فعالی در کودکان

ADHD با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمانی، درمان می شود. برنامه های درمانی نتیجه بخش شامل نظارت دقیق، پیگیری و ایجاد تغییرات خواهد بود.

نکاتی برای والدین

  • سعی کنید یک برنامه روتین برای زندگی خوب داشته باشید، به طور مثال سر ساعت مشخص بیدار شوید.
  • فرزندتان را تشویق کنید تا وسایل خود را در جای مشخص قرار دهد، این امر باعث می شود وسایل خود را گم نکنند.
  • حواس پرتی را کم کنید به طور مثال هنگامی که فرزندتان در حال درس خواندن است تلویزیون را خاموش کنید.
  • وقتی با فرزندتان صحبت می کنید واضح و مشخص باشید جملات طولانی و قوانین پیچیده باعث می شود که نتواند قوانین را رعایت کند.
  • به فرزندتان کمک کنید برنامه ریزی کند.
  • از پاداش استفاده کنید تا به فرزندتان نشان دهید که از رفتار خوب او سپاس گزاری می کنید.

منبع : علائم بیش فعالی در کودکان| کودک بیش فعال حادثه ساز می شود 

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

مدرسه می‌تواند برای دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی چالش‌برانگیز باشد، اما در اینجا نحوه کمک به موفقیت فرزند کودک یا نوجوان در کلاس درس آورده شده است.

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

فرزندتان را برای موفقیت در مدرسه آماده کنید

محیط کلاس می تواند چالش هایی را برای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADD) ایجاد کند. وظایفی که این دانش‌آموزان برایشان سخت‌ترین کارهاست (بی‌حرکت نشستن، آرام گوش دادن، تمرکز کردن) همان کارهایی هستند که باید در طول روز انجام دهند.

شاید ناامیدکننده‌تر از همه این باشد که بیشتر این کودکان می‌خواهند یاد بگیرند و مانند همسالان معمولی خود رفتار کنند. نقایص عصبی و عدم تمایل کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه را از یادگیری به روش های سنتی باز می دارد.

به عنوان والد، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا با این کمبودها کنار بیاید و بر چالش هایی که مدرسه ایجاد می کند غلبه کند. می‌توانید با فرزندتان برای اجرای استراتژی‌های عملی برای یادگیری هم در داخل و هم در خارج از کلاس کار کنید و با معلمان در مورد اینکه چگونه فرزندتان به بهترین شکل بتواند یاد بگیرد ارتباط برقرار کنید.

با حمایت مداوم، استراتژی‌های زیر می‌توانند به فرزند شما کمک کنند از یادگیری لذت ببرد، با چالش‌های آموزشی روبرو شود و موفقیت در مدرسه و فراتر از آن را تجربه کند.

نکاتی برای کار با معلمان

به یاد داشته باشید که معلم فرزند شما وظایف زیادی دارد: علاوه بر مدیریت گروهی از کودکان با شخصیت ها و سبک های یادگیری متمایز، آن ها همچنین می توانند حداقل به یک دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در کلاس کمک کنند.

معلمان ممکن است تمام تلاش خود را به کار گیرند تا به کودک شما که دچار اختلال کمبود توجه است کمک کنند تا به طور موثر یاد بگیرد، اما مشارکت والدین می تواند به طور چشمگیری آموزش کودک را بهبود بخشد.

شما این قدرت را دارید که با حمایت از اقدامات انجام شده در کلاس، شانس موفقیت فرزندتان را بیشتر کنید. اگر بتوانید با معلم فرزندتان کار و از او حمایت کنید، می توانید مستقیماً بر تجربه یادگیری فرزندتان که اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی دارد، در مدرسه تأثیر بگذارید.

راه‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید با معلمان کار کنید تا فرزندتان را در مسیر مدرسه نگه دارید. با هم می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یاد بگیرد که مسیر خود را در کلاس پیدا کند و در چالش های روزمره مدرسه به طور موثر کار کند.

به عنوان والدین، شما وکیل فرزندتان هستید. برای موفقیت فرزندتان در کلاس درس، ضروری است که نیازهای او را با بزرگسالان مدرسه در میان بگذارید. به همان اندازه باید به آنچه معلمان و سایر مسئولان مدرسه می گویند گوش دهید.

مطمئن باشید که ارتباط با مدرسۀ فرزندتان سازنده است. سعی کنید به خاطر داشته باشید که هم شما و هم کارکنان مدرسه هدف مشترکی دارد و آن هدف این است که بفهمید چگونه به بهترین نحو به موفقیت فرزندتان در مدرسه کمک کنید.

چه در صحبت رو در رو، چه از طریق ایمیل یا ملاقات حضوری، سعی کنید آرام و مهمتر از همه مثبت باشید (نگرش مثبت و سازنده می تواند در برقراری ارتباط با مدرسه کمک زیادی به شما بکند).

درمان اختلال نقص توجه در مدرسه

برنامه ریزی از پیش

می توانید قبل از شروع سال تحصیلی ترتیبی دهید که با مسئولان مدرسه یا معلمان صحبت کنید. اگر سال تحصیلی شروع شده است، برنامه ریزی کنید که حداقل به صورت ماهانه با یک معلم یا مشاور صحبت کنید.

جلسه برگزار کنید

در مورد زمانی که هم برای شما و هم برای معلم فرزندتان مفید باشد، توافق کنید و به آن پایبند باشید. اگر مانعی وجود ندارد، کلاس درس فرزندتان را ملاقات کنید تا بتوانید محیط یادگیری فیزیکی او را درک کنید.

با هم هدف‌گذاری کنید

در مورد امیدهای خود برای موفقیت فرزندتان در مدرسه صحبت کنید. با هم اهداف مشخص و واقع بینانه را بنویسید و در مورد چگونگی کمک به فرزندتان برای رسیدن به آن ها صحبت کنید.

با دقت گوش کنید

معلم فرزندتان نیز مانند شما می خواهد موفقیت او را در مدرسه ببیند. به آنچه می گویند گوش دهید  (حتی اگر گاهی شنیدن آن سخت باشد). درک چالش های فرزندتان در مدرسه، کلید یافتن راه حل های موثر است.

اطلاعات خودتان را به اشتراک بگذارید

شما سابقۀ فرزندتان را می دانید و معلم فرزندتان هر روز او را می بیند: هر دو اطلاعات زیادی دارید که می تواند به درک بهتر مشکلات فرزندتان منجر شود. مشاهدات خود را آزادانه به اشتراک بگذارید و معلمان فرزندتان را تشویق کنید که همین کار را انجام دهند.

سوالات سخت را بپرسید و یک تصویر کامل ارائه دهید

حتماً داروهایی را که فرزندتان مصرف می‌کند فهرست کنید و سایر روش‌های درمانی را نیز ارائه دهید. با معلم در میان بگذارید که کدام تکنیک برای فرزندتان در خانه خوب است (و کدام نه). بپرسید که آیا فرزندتان در مدرسه، از جمله در زمین بازی، مشکلی دارد یا خیر. دریابید که آیا آن ها واجد شرایط کمک به یادگیری فرزندشما هستند یا خیر.

توسعه و استفاده از یک برنامه رفتاری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی قادر به رفتار مناسب در کلاس هستند، اما برای کنترل علائم خود به ساختار و انتظارات روشن نیاز دارند.

به عنوان والدین، می‌توانید با ایجاد یک برنامه رفتاری برای فرزندتان و پایبندی به آن به او کمک کنید. هر نوع طرح رفتاری را که تصمیم به اجرای آن دارید را با همکاری نزدیک با فرزندتان و معلمش ایجاد کنید.

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بهترین پاسخ را به اهداف خاص و حمایت‌های روزانه و همچنین پاداش های ارزشمند می دهند.

بله، ممکن است مجبور شوید یک هدیه کوچک برای فرزندتان تعیین کنید تا به او انگیزه دهد تا در کلاس بهتر رفتار کند. برنامه‌ای ایجاد کنید که شامل پاداش‌های کوچک برای پیروزی‌های کوچک و پاداش‌های بزرگ‌تر برای دستاوردهای بزرگ‌تر باشد.

نکاتی برای مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به طور متفاوتی بر مغز هر کودک تأثیر می گذارد، بنابراین هر مورد می تواند در کلاس درس کاملاً متفاوت به نظر برسد.

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی طیف وسیعی از علائم را نشان می دهند: برخی ممکن است که از محدوده کلاس خارج شوند، برخی دائماً رویاپردازی می کنند و برخی دیگر ممکن است که قوانین را رعایت نکنند.

به عنوان والدین، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یک یا همه این نوع رفتارها را کاهش دهد. درک اینکه چگونه اختلال کمبود توجه بر رفتار کودکان مختلف تأثیر می گذارد بسیار مهم است تا بتوانید راهبردهای مناسب برای مقابله با مشکل را انتخاب کنید.

روش‌های بسیار ساده‌ای وجود دارد که شما و معلم فرزندتان می‌توانید برای مدیریت بهتر علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی و قرار دادن فرزندتان در مسیر موفقیت در مدرسه استفاده کنید.

مدیریت حواس پرتی

دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است به راحتی توسط صداها، رهگذران یا افکار خود منحرف شوند و باعث شود که اطلاعات مهم کلاس درس را از دست بدهند.

این کودکان در تمرکز بر کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارد مشکل دارند. ممکن است به نظر برسد که دارند به شما گوش می دهند، اما چیزی مانع توانایی آن ها در حفظ اطلاعات می شود.

کمک به کودکانی که به راحتی حواسشان پرت می شود شامل آرام گرفتن فیزیکی، افزایش فعالیت فیزیکی و تقسیم کارهای طولانی مدت به بخشهای کوتاهتر است.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را دور از در و پنجره بنشانید. وقتی که دانش آموز در حال کار است، حیوانات خانگی را در اتاق یا گوشه ای دیگر از خانه قرار دهید.

فعالیت های نشستۀ متناوب را با فعالیت هایی که به کودک اجازه می دهد بدن خود را در اتاق حرکت دهد، همراه کنید. در صورت امکان، حرکات بدنی را در دروس بگنجانید.

اطلاعات مهم را در جایی بنویسید که کودک بتواند به راحتی آن ها را بخواند و به آن ها ارجاع دهد. به دانش آموز یادآوری کنید که اطلاعات در کجا قرار دارد.

تکالیف بزرگ را به تکالیف کوچکتر تقسیم کنید و به کودکان اجازه استراحت های مکرر بدهید.

کاهش وقفه

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه ممکن است نتوانند تکانه های خود را کنترل کنند، بنابراین اغلب خارج از نوبت صحبت می کنند. در کلاس درس یا در خانه، در حالی که دیگران در حال صحبت هستند، دیگران را صدا می زنند یا نظر می دهند.

طغیان آن ها ممکن است پرخاشگرانه یا حتی بی ادبانه باشد و مشکلات اجتماعی نیز ایجاد کند. عزت نفس کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب بسیار شکننده است، بنابراین اشاره به این موضوع در کلاس یا در مقابل اعضای خانواده به حل مشکل کمک نمی کند و حتی ممکن است اوضاع را بدتر کند.

اصلاح وقفه های کودکان مبتلا به بیش فعالی باید با دقت انجام شود تا عزت نفس کودک به خصوص در مقابل دیگران حفظ شود. با کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی یک «زبان مخفی» ایجاد کنید.

می توانید از حرکات محتاطانه یا کلماتی که قبلاً با آن ها توافق کرده اید استفاده کنید تا به کودک بفهمانید که در حال قطع صحبت است. کودک را برای وقفه ایجاد نکردن در مکالمات تحسین کنید.

مدیریت تکانشگری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است قبل از فکر کردن عمل کنند و علاوه بر مشکلات در کلاس، موقعیت های اجتماعی دشواری را ایجاد کنند. کودکانی که با کنترل تکانه مشکل دارند ممکن است پرخاشگر یا سرکش ظاهر شوند. این شاید مخل‌ترین علامت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، به ویژه در مدرسه باشد.

مطمئن شوید که یک برنامه رفتاری مکتوب در نزدیکی دانش آموز است. حتی می توانید آن را به دیوار یا میز کودک بچسبانید.

بلافاصله پس از رفتار نادرست عواقب را بیان کنید. در توضیح خود دقیق باشید و مطمئن شوید که کودک از نحوه رفتار نادرست خود آگاه شود.

رفتار خوب را با صدای بلند تایید کنید. در تعریف و تمجید را به روشنی انجام دهید و مطمئن شوید که کودک می داند چه کاری را درست انجام داده است.

برنامه هر روز را روی تخته یا روی یک تکه کاغذ بنویسید و بعد از اتمام هر مورد آن را خط بزنید. کودکانی که مشکلات تکانه ای دارند وقتی بدانند که چه انتظاری از آن ها می‌رود ممکن است توانایی کنترل را به دست آورند و احساس آرامش بیشتری کنند.

مدیریت بی قراری و بیش فعالی

دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب در حال حرکات فیزیکی مداوم هستند. شاید برای این بچه ها ماندن روی صندلی هایشان سخت به نظر برسد. کودکان مبتلا به ADD ممکن است بپرند، لگد بزنند، بپیچند، بی قراری کنند و یا از جای خود حرکت کنند که این موارد آموزش آن ها را دشوار می کند.

راهبردهای مبارزه با بیش فعالی شامل روش های خلاقانه ای است که به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اجازه می دهد تا در زمان های مناسب به روش های مناسب حرکت کند. آزاد کردن انرژی از این طریق ممکن است باعث شود کودک راحت‌تر بدن خود را در طول زمان کار آرام‌ نگه دارد.

از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بخواهید که کاری را انجام دهند یا یک کار را برای شما انجام دهند، حتی اگر این کار فقط به معنای راه رفتن در اتاق برای تراشیدن مداد جمع کردن گذاشتن ظرفها باشد.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را تشویق کنید تا ورزش کند  (یا حداقل قبل و بعد از مدرسه بدود) و مطمئن شوید که کودک هرگز استراحت را از دست نمی دهد.

یک توپ ضد استرس، اسباب بازی کوچک، یا یک شی دیگر را برای کودک فراهم کنید تا بتواند وقتی روی صندلی نشسته با آن بازی کند.

مقابله با مشکل پیروی از دستورالعمل ها

مشکل در پیروی از دستورالعمل ها یک مشکل شایع برای بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی است. ممکن است احساس کنید که این بچه‌ها دستور العملها را می‌فهمند و حتی ممکن است دستورالعمل‌ها را بنویسند، اما نمی‌توانند آن‌طور که از آن ها خواسته شده است از آن ها پیروی کنند.

گاهی اوقات این دانش‌آموزان مراحلی از کار را جا می‌اندازند و کارهای ناقص انجام می‌دهند، یا یک تکلیف را به‌طور کلی اشتباه می‌فهمند و به طور کامل کار دیگری را انجام می‌دهند.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای پیروی از دستورالعمل ها به معنای انجام اقداماتی برای تقویت مراحل مربوط به دستورالعمل ها است. سعی کنید دستورات خود را بسیار مختصر نگه دارید، به کودک اجازه دهید یک مرحله را کامل کند و سپس برگردد تا بفهمد که در مرحله بعد چه کاری باید انجام دهد.

اگر کودک از مسیر خارج شد، به آرامی یادآوری کنید و با صدایی آرام اما محکم تغییر مسیر ایجاد کنید. در صورت امکان، مسیرها را با یک نشانگر پررنگ یا با گچ رنگی روی تخته سیاه یادداشت کنید.

نکاتی برای سرگرم‌کننده کردن یادگیری

یکی از راه های مثبت برای متمرکز نگه داشتن توجه کودک بر یادگیری این است که این فرآیند را سرگرم کننده کنید. استفاده از حرکت فیزیکی در یک درس، ارتباط حقایق خشک به چیزهای بی اهمیت و جالب، یا اختراع جملات آهنگین احمقانه که به خاطر سپردن جزئیات را آسان تر می کند،

می تواند به کودک شما کمک کند از یادگیری لذت ببرد و حتی علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای اینکه از ریاضی لذت ببرند

کودکانی که دارای اختلال کمبود توجه هستند، تمایل دارند به شیوه ای «مضاعف» فکر کنند. آن ها اغلب دوست دارند تجربه کرده، لمس کنند یا در آن شرکت کنند تا چیز جدیدی یاد بگیرند. با استفاده از بازی ها و اشیاء برای نشان دادن مفاهیم ریاضی، می توانید به کودک خود نشان دهید که ریاضی می تواند معنادار و سرگرم کننده باشد.

  • بازی کنید. برای جذاب کردن اعداد، از کارت های حافظه، تاس یا دومینو استفاده کنید. یا به سادگی از انگشتان دست و پای خود استفاده کنید، آن ها را در هنگام جمع کردن یا تفریق تکان دهید.
  • رسم تصاویر. به خصوص برای مشکل در فهم کلمات، تصاویر می توانند به بچه ها در درک بهتر مفاهیم ریاضی کمک کنند.
  • کلمات اختصاری احمقانه اختراع کنید. برای به خاطر سپردن ترتیب عملیات، به عنوان مثال، شعر یا عبارتی بسازید که از حرف اول هر عمل به ترتیب صحیح درست شده باشد.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای آنکه از خواندن لذت ببرند

راه‌های زیادی برای هیجان‌انگیز کردن خواندن وجود دارد، حتی اگر خود این مهارت برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی مشکل ایجاد کند. به خاطر داشته باشید که خواندن در ابتدایی ترین سطح خود شامل داستان ها و اطلاعات جالبی است که همه کودکان از آن لذت می برند.

پیش‌بینی کنید. دائماً از کودک بپرسید که فکر می کند در آینده چه اتفاقی می افتد. پیش‌بینی مانند: «دختری در داستان بسیار شجاع به نظر می‌رسد (شرط می‌بندم که برای نجات خانواده‌اش تلاش خواهد کرد.)»

داستان را اجرا کنید. اجازه دهید کودک شخصیت خود را انتخاب کند و به شما نیز شخصیتی اختصاص دهد. از صداها و لباس های خنده دار برای زنده کردن داستان استفاده کنید.

فرزند شما دوست دارد چگونه یاد بگیرد؟

زمانی که اطلاعات به گونه ای به کودکان داده می شود که دریافت آن ها آسانتر باشد، یادگیری بسیار سرگرم کننده تر است. اگر دریافته باشید که فرزندتان دارای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی شما چگونه به بهترین شکل یاد می گیرد، می توانید درس های لذت بخشی را ایجاد کنید که اطلاعاتی را به او بدهد.

اگر کودک شما با حس شنوایی خود بهتر یاد می‌گیرد. از این او بخواهید اطلاعات خود را با یک ریتم مورد علاقه خود بخواند. بگذارید وانمود کند که در یک برنامه رادیویی حضور دارد..

کودکان یادگیرندۀ بصری از طریق خواندن یا مشاهده بهتر یاد می گیرند. بگذارید آن ها با فونت های مختلف در رایانه سرگرم شوند و از فلش کارت های رنگی برای مطالعه استفاده کنند. و اجازه دهید که ایده های خود را روی کاغذ بنویسند یا ترسیم کنند.

یادگیرندگان لمسی از طریق لمس فیزیکی یا حرکت به عنوان بخشی از یک درس به بهترین شکل یاد می گیرند. برای این دانش آموزان، لباس هایی برای اجرای بخش هایی از ادبیات یا تاریخ تهیه کنید. اجازه دهید از خاک رس استفاده کنند یا کلاژ بسازند.

نکاتی برای تسلط بر تکالیف

مطمئناً، بچه‌ها ممکن است به طور کلی از تکالیف خاصی وحشت داشته باشند (اما برای والدین کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی این تکالیف یک فرصت طلایی است).

با حمایت شما، بچه‌های مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی می‌توانند از زمان تکالیف نه تنها برای مسائل ریاضی یا نوشتن انشا، بلکه برای تمرین مهارت‌های سازمانی و مطالعه‌ای که برای پیشرفت در کلاس درس نیاز دارند، استفاده کنند.

کمک به سامان‌بخشی کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی

وقتی صحبت از سامان بخشی می شود، می تواند به شروعی تازه کمک کند. حتی اگر شروع سال تحصیلی نیست، با فرزندتان به خرید بروید و وسایل مدرسه را انتخاب کنید که شامل پوشه‌ها، کلاسور سه حلقه‌ای و تقسیم‌کننده‌های رنگی است.

یک پوشه تکالیف برای تکالیف تمام شده ایجاد کنید و کاغذها را با پوشه های رنگی سازماندهی کنید. به فرزند خود نشان دهید که چگونه به طور صحیح تکالیف خود را مرتب کند.

به کودک خود کمک کنید تا وسایل خود را به طور روزانه مرتب کند، از جمله کوله پشتی، پوشه ها و حتی جیب لباس.

در صورت امکان، مجموعه ای اضافی از کتاب های درسی و سایر مواد را در خانه نگه دارید.

به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد که چک لیست درست و از آن استفاده کند و در حین انجام کارها، موارد انجام شده را تیک بزند.

کمک به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای انجام به موقع تکالیف

درک مفاهیم و سامان بخشی دو گام در مسیر درست است، اما تکالیف نیز باید بعدازظهر تکمیل و به موقع انجام شوند. به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کمک کنید تا با استراتژی هایی که ساختار ثابتی را فراهم می کند، به خط پایان برسد.

زمان و مکان خاصی را برای انجام تکالیف انتخاب کنید که تا حد امکان عاری از شلوغی، حیوانات خانگی و تلویزیون باشد.

به کودک اجازه دهید هر ده تا بیست دقیقه یکبار استراحت کند.

آموزش درک بهتر از گذر زمان

  • از یک ساعت آنالوگ و تایمر برای نظارت بر کارایی تکالیف استفاده کنید.
  • روش خاصی برای ارائه تکلیف در مدرسه تنظیم کنید، مکانی را ایجاد کنید که دانش آموز بتواند به راحتی تکالیف تمام شده خود را پیدا کند و زمان ثابتی را برای تحویل دادن کار به معلم انتخاب کند.

راه های دیگری برای کمک به فرزندتان در انجام تکالیف

ورزش و خواب را تشویق کنید. فعالیت بدنی تمرکز را بهبود می بخشد و باعث رشد مغز می شود. مهم تر از همه، برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، خوابِ بهتر نیز به دنبال دارد که به نوبه خود می تواند علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.

به کودک خود کمک کنید تا درست غذا بخورد. برنامه‌ریزی منظم وعده‌های غذایی و میان وعده‌های مغذی و در عین حال کاهش مصرف غذاهای ناسالم و شیرین می‌تواند به مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کمک کند.

مراقب خودتان باشید تا بتوانید بهتر از فرزندتان مراقبت کنید. از نیازهای خود غافل نشوید. سعی کنید درست غذا بخورید، ورزش کنید، به اندازه کافی بخوابید، استرس را مدیریت کنید، و از خانواده و دوستان خود حمایت لازم را دریافت کنید.

منبع : اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

خوراکی های مضر برای کودکان

خوراکی های مضر برای کودکان

تنقلات سالم برای کودکان تاثیر مستقیم و زیادی در سلامتی آن ها دارد، پس بهتر است در برنامه غذایی بچه ها از مواد غذایی سالم استفاده کرد. برای رشد خوب و نرمال، کودکان باید یک برنامه غذایی سالم و متنوع که شامل گروه های مختلف غذایی است، داشته باشند.

از آن جا که اکثر کودکان علاقه بسیار زیادی به خوراکی هایی مثل چیپس، پفک، فست فود ها و غیره دارند که اکثر آن ها نیز مضر می باشند، لازم است که والدین با نظارت مناسب روی غذای کودک، این گونه مواد را با تنقلات سالم جایگزین کنند.

در این مطلب قصد داریم، خوراکی های مفیدی که می توان جایگزین خوراکی های مضر کرد را معرفی کنیم.

خوراکی های مضر برای کودکان

انواع آب میوه های صنعتی و نوشابه

آب میوه های صنعتی به هیچ وجه نباید در برنامه غذایی کودکان زیر یک سال قرار بگیرید، حتی افراد مسن نیز مجاز به نوشیدن آب میوه نیستند. مواد موجود در نوشابه ها و نوشیدنی های ورزشی می تواند باعث مسمومیت غذایی شده و هم چنین تاثیرات بدی روی سیستم عصبی، حافظه و پوست کودکان داشته باشد.

این گونه نوشیدنی ها کالری و قند بسیار بالایی دارند اما هیچ گونه مواد معدنی ویتامینی را تامین نمی کنند، قند بالای این نوشیدنی ها می تواند منجر به پوسیدگی دندان کودک نیز شود.

بهتر است به جای استفاده از این نوع نوشیدنی ها از اسموتی میوه ای همراه با ماست یا شیر یا آب گازدار استفاده کنید.

عسل

در حالی که عسل یک ماده بسیار مغذی برای بزرگسالان است، اما می تواند برای کودکان زیر یک سال بسیار خطرناک باشد. عسل حاوی باکتری هایی است که باعث ایجاد بیماری بوتولیسم در نوزاد می شود، این باکتری بر سیستم ایمنی بدن کودک اثر منفی دارد و باعث مشکلات تنفسی و ضعف عضلانی در آن ها می شود.

برای کودکان زیر یک سال بهتر است از میوه ای خرد شده که هم منبع ویتامین هستند و هم شیرینی طبیعی دارند استفاده شود. کودکان بعد از یک سالگی می توانند عسل بخورند.

ماست صنعتی کودکان

ماست صنعتی طعم دار که مخصوص کودکان تولید می شود و اغلب آن را با نام دنت می شناسیم، یکی از انواع خوراکی های مضر برای کودکان است،

زیرا در این گونه ماست ها از رنگ های مصنوعی استفاده می شود که می تواند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا حتی بیش فعالی در کودک شود، هم چنین قند موجود در این محصولات برای کودک مضر است.

این در حالی است که ماست معمولی یک چاشنی خوشمزه و سالم برای کودک است. می توان برای کودکان بالای یک سال با استفاده از کشمش، عسل یا میوه، ماست را طعم دار کرده و در برنامه غذایی کودک قرار داد.

پاپ کورن صنعتی

یکی دیگر از خوراکی های مورد علاقه کودکان در میان وعده ها، پاپ کورن است.

پاپ کورن های صنعتی در کیسه های پلاستیکی بسته می شوند که برای بسته بندی فست فود نیز مورد استفاده قرار می گیرند، این پلاستیک ها حاوی ماده شیمیایی فلورین هستند که هنگام گرم شدن، مواد شیمیایی تولید می کنند.

مواد شیمیایی تولید شده هم بر رشد کودک تاثیر منفی می گذارد و هم با سرطان ارتباط دارد. بهتر است به جای پاپ کورن ماکروویوی، آن را با روغن زیتون در تابه آماده کنید. این کار زمان زیادی نمی برد و طعم آن هم واقعا خوب است.

غذای های کنسرو شده

در بسیاری از مواد بسته بندی مثل پلاستیک ها و قوطی های کنسرو، ماده ای سمی به نام بیسفنول A وجود دارد که بخش زیادی از آن نیز می تواند وارد مواد غذایی موجود در بسته بندی شود. بیسفنول A می تواند تاثیرات بسیار منفی روی رشد کودک، مغز و حتی سیستم تولید مثل او بگذارد و هم چنین می تواند عامل ایجاد سرطان شود.

بهتر است زمانی که می خواهید از محصولات بسته بندی استفاده کنید، از بسته بندی شیشه ای استفاده نمایید. برای مثال بهتر است از گوجه فرنگی تازه به جای رب گوجه های صنعتی استفاده کنید یا از رب هایی با بسته بندی شیشه ای استفاده کنید.

برنج و غلات برنج

برنج و غلات آن یکی از پرمصرف ترین مواد در برنامه غذایی کودکان است، میزان مصرف برنج در نوزادان سه برابر بیشتر از مصرف بزرگسالان است و این احتمال بالا رفتن سطح آرسنیک معدنی که ماده ای سمی در برنج و غلات برنج است، در بدن نوزاد را افزایش می دهد؛ سطح بالای آرسنیک تاثیر منفی زیادی روی توانایی و رشد کودک می گذارد.

کینوا، غلات تهیه شده از جو دوسر و میوه های تازه می توانند جایگزینی مناسبی برای برنج باشند.

مواد غذایی کم چرب حاوی آسپارتام

اکثر والدین به جای قند، از محصولات مصنوعی شیرین کننده در غذای کودک استفاده می کنند، اما باید این نکته را در نظر گرفت که محصولی سبک که حاوی اسپارتام است می توانند انتخابی خطرناک تر و مضرتر باشد. تحقیقات نشان می دهد که این مواد، آنزیم های بسیار مهمی بدن را محدود می کند که مسئول جلوگیری از چاقی و دیابت هستند.

می توانید از قندهای طبیعی مثل میوه در غذای کودک استفاده کنید یا با ترکیب آب سبزیجات و میوه های تازه با ماست و منجمد کردن آن، بستنی خوشمزه ای برای کودکتان درست کنید.

سوسیس و گوشت های فراوری شده

تحقیقات نشان می دهد که مصرف۵۰ گرم گوشت فراروی شده در روز، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را ۱۸ درصد بالا می برد. باید از مصرف سوسیس و هرگونه گوشت قرمز فراوری شده اجتناب کرد تا خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ یا احتمالا سایر سرطان ها را کاهش داد.

تخم مرغ، حبوبات و محصولات ماهی جایگزین های بهتری برای این مواد غذایی می باشد. گوشت ماهی بسیار سالم تر از گوشت قرمز است. می توان به جای همبرگر گوشت از همبرگر ماهی یا سبزیجات استفاده کرد.

پاستیل میوه ای

پاستیل یکی از تنقلات بسیار پرطرفدار در بین کودکان و حتی بزرگسالان است، اما هیچ چیز مفیدی در این نوع تنقلات وجود ندارد.

قند بسیار بالای این محصول می تواند انرژی اضافی زیادی به کودک بدهد. طبق تحقیقات مقادیر زیاد قندی که به عنوان مثال در تنقلات چرب وجود دارد باعث ایجاد رفتارهای پرخاشگرایانه، بیش فعالی و بی توجهی در کودکان شود.

کودکان خود را به مصرف میوه های طبیعی یا خشک بدون شیرینی تشویق کنید.

آدامس

آدامس ها حاوی مقادیر زیادی قند هستند و جویدن آن ها می تواند موجب پوسیدگی دندان شود. حتی نمونه های بدون قند آدامس نیز مضر هستند،

زیرا اکثرا حاوی سوربیتول می باشند که باعث اسهال در کودک می شود. از طرفی جویدن آدامس در کودکان و بلعیدن تصادفی آن می تواند خطر خفگی ایجاد کند و یا بلعیدن تکه های کوچک آن هم باعث انسداد دستگاه گوارش کودک می شود.

پس استفاده از هر نوع آدامسی برای کودک ممنوع می باشد. بهتر است به جای آدامس سبزیجاتی مثل هویج و خیار به کودک بدهید.

چیپس

چیپس سیب زمینی یکی دیگر از میان وعده های خوشمزه و مورد علاقه کودکان است که سرشار از چربی و کالری و نمک است و به هیچ وجه سالم نیست و نه تنها کودکان بلکه بزرگسالان نیز باید از مصرف آن اجتناب کنند. نمک بالای این خوراکی می تواند باعث ایجاد سنگ کلیه، فشار خون بالا و حتی چاقی شود.

برای درست کردن چیپس می توانید سیب زمینی را با روغن کم تر و درون فر بپزید.

پیتزا

پیتزای آماده که در فست فودها فروخته می شود به طور کاملا مشخص برای سلامت کودکان مضر است. نمک، چرب و افزودنی هایی با منشا ناشناخته کاملا مضر هستند.

اعتیاد به فست فود به خصوص در کودکان یکی از مشکلات بهداشتی سراسر جهان است و پزشکان در تلاش اند تا آگاهی افراد را نسبت به مضرات آن بالا ببرند، زیرا مصرف غذای ناسالم رابطه مستقیمی با چاقی و دیابت دوران کودکی دارد.

برای جایگزین های مناسب برای خوراکی های مضر بچه ها می توانید برای کودکان خود پیتزای خانگی با مواد سالم مثل گوجه، قارچ و زیتون درست کنید. با مشارکت دادن کودکان در فرایند تهیه پیتزا، آن ها را به آشپزی کردن در خانه تشویق کرده و سبک زندگی سالم تری در آن ها ایجاد کنید.

بستنی

بستنی های صنعتی که در مغازه ها فروخته می شوند، از شکر و خامه درست شده اند و اکثرا حاوی امولسیفایر هستند که باعث اختلال در عملکرد باکتری های خوب معده و نهایتا چاقی می شوند.

بستنی ذوب شده و دوباره منجمد شده هم می تواند محیط مناسبی برای رشد باکتری لیستریا باشد که برای سلامتی مضر است و باعث ایجاد مسمومیت می شود.

به جای استفاده از بستنی های صنعتی می توان از بستنی خانگی که با میوه های تازه یخ زده درست شده اند استفاده کرد. بدین ترتیب هم از سلامت مواد اولیه مطمئن هستید و هم خوراکی سالم تر و حاوی ویتامین را به کودک خود خواهید داد.

شیر خام

شیرخام غیر پاستوریزه علی رغم مغذی بودن، می تواند برای کودکان و هم بزرگسالان خطرناک باشد، چون در بسیاری از موارد حاوی ویروس، باکتری و انگل های مضر مانند کریپتوسپوریدیوم، کمپیلوباکتر،E. coli   و سالمونلا می باشد.

بنابراین استفاده از شیرهای پاستوریزه که در همه سوپرمارکت ها یافت می شود، امن ترین انتخاب برای کودکان است. هم چنین می توان از محصولات لبنی دیگر مثل ماست و یا سبزیجاتی که منبع کلسیم هستند، به جای شیر استفاده کرد.

بعضی از پنیرها

پنیر منبع کلسیم، ویتامین و پروتئین ها است اما نمی توان از همه انواع پنیر برای کودکان استفاده کرد. پنیرهای آبی، پنیرهای نرم شده و کپک زده و محصولات لبنی که با شیر غیرپاستوریزه درست می شوند، می توانند باعث مسمومیت غذایی کودکان شود، زیرا ممکن است حاوی باکتری لیستریا باشند.

پنیرهای خامه ای، سفت و پرچرب گزینه های سالم تری هستند که می توانند از شش ماهگی در برنامه غذایی کودکان قرار بگیرند.

توصیه ها و نکات پایانی

از غذاها و خوراکی های مضر در برنامه غذایی کودک اجتناب کنید یا از آن ها در مقادیر کم و گهگاهی استفاده نمایید.

برچسب مواد تشکیل دهنده هر نوع محصول را به دقت بررسی کنید و موادی که حاوی مقادیر پایین تری از چربی اشباع، قند و نمک و چربی هستند را انتخاب کنید.

دندان های کودک خود را دو بار در روز تمیز کنید و آخر شب نیز مسواک کنید.

منبع : خوراکی های مضر برای کودکان

شب ادراری در خواب

شب ادراری که ترشح ناخواسته ادرار در طول خواب است. اگرچه اکثر کودکان بین سنین سه تا پنج سال شروع به خشک ماندن در شب می کنند، سنی که کودکان از نظر فیزیکی و عاطفی برای کنترل کامل مثانه آماده هستند متفاوت است.

شرح

اغلب کودکان گهگاه رختخواب را خیس می کنند و تعاریف سن و دفعاتی که در آن شب ادراری به یک مشکل پزشکی تبدیل می شود تا حدودی متفاوت است. کلمه شب ادراری از یک کلمه یونانی به معنای “آب ساختن” گرفته شده است. شب ادراری به صورت دفع مکرر ادرار در رختخواب یا لباس حداقل دو بار در هفته برای حداقل سه ماه متوالی در کودکی که حداقل پنج سال سن دارد، تعریف می شود. می تواند شبانه (در شب رخ می دهد) یا روزانه (در طول روز اتفاق می افتد). شب ادراری یک بیماری نسبتاً شایع در کودکان است. این می تواند یک وضعیت استرس زا برای والدین و فرزندان نیز باشد. برخی از کودکان شب ادراری را بسیار شرم آور می دانند. گاهی اوقات والدین هم ناامید و هم عصبانی می شوند.

شب ادراری به دو دسته تقسیم می شود. کودک مبتلا به شب ادراری اولیه هرگز به طور مداوم در طول شب خشک نشده است. کودک مبتلا به شب ادراری ثانویه پس از یک دوره خشکی طولانی مدت شروع به خیس شدن می کند. برخی از کودکان هم شب ادراری دارند و هم شب ادراری روزانه.

جمعیت شناسی

شیوع شب ادراری در دوران کودکی به تدریج کاهش می یابد. از بین کودکان پنج ساله، ۲۳ درصد مبتلا به شب ادراری هستند. در طول سال های دبستان، این مشکل همچنان رایج است، به طوری که ۲۰ درصد از کودکان هفت ساله و ۴ درصد از کودکان ده ساله هنوز شب ادراری را تجربه می کنند. شب ادراری در مردان شایع تر است. در پسران هفت و ده ساله به ترتیب ۹ و ۷ درصد در مقایسه با ۶ درصد و ۳ درصد در دختران رخ می دهد.

علل و علائم شب ادراری در خواب

دلایل شب ادراری به طور کامل شناخته نشده است. تمایل دارد در خانواده ها اجرا شود. اکثر کودکان مبتلا به شب ادراری اولیه، یکی از بستگان نزدیکشان – والدین، عمه یا عمو – دارند که او نیز این اختلال را داشته است. بیش از ۷۰ درصد از کودکانی که دو والدینشان تخت را خیس کرده اند، تخت را نیز خیس می کنند. مطالعات دوقلو نشان داده است که هر دوی یک جفت دوقلوهای همسان بیشتر از هر دوی یک جفت دوقلوهای برادر شب ادراری را تجربه می کنند.

گاهی اوقات شب ادراری می تواند ناشی از یک مشکل پزشکی جدی مانند دیابت، کم خونی داسی شکل یا صرع باشد. خروپف و اپیزودهای تنفس قطع شده در طول خواب (آپنه خواب) گهگاه به مشکلات شب ادراری کمک می کند. آدنوئیدهای بزرگ شده می توانند این شرایط را ایجاد کنند. سایر مشکلات فیزیولوژیکی مانند عفونت دستگاه ادراری، یبوست شدید یا آسیب نخاعی می تواند باعث خیس شدن در بستر شود.

کودکانی که به طور مکرر رختخواب را خیس می کنند ممکن است ظرفیت عملکردی مثانه کمتر از حد معمول داشته باشند. ظرفیت عملکردی مثانه مقدار ادراری است که فرد می تواند قبل از احساس میل شدید برای ادرار کردن در مثانه نگه دارد. وقتی ظرفیت عملکردی کم باشد، مثانه تمام ادرار تولید شده در طول شب را در خود نگه نمی دارد. آزمایشات نشان داده است که اندازه مثانه در این کودکان طبیعی است. با این وجود، آنها اصرار شدید مکرر برای ادرار کردن را تجربه می کنند. چنین کودکانی اغلب در طول روز ادرار می کنند و ممکن است چندین بار در شب خیس شوند. اگرچه ظرفیت عملکردی کوچک مثانه ممکن است به دلیل تأخیر رشدی ایجاد شود ، اما ممکن است عادت کودک به دفع ادرار مکرر رشد مثانه را کند کند.

والدین اغلب گزارش می دهند که کودکی که در رختخواب آنها خیس می شود، خواب بسیار خوبی دارد و به سختی بیدار می شود. با این حال، چندین مطالعه تحقیقاتی نشان داد که کودکانی که در رختخواب خیس می‌شوند، الگوهای خواب طبیعی دارند و خیس کردن تخت می‌تواند در هر مرحله از خواب رخ دهد.

در اوایل دهه ۲۰۰۰ تحقیقات پزشکی نشان داد که بسیاری از کودکانی که رختخواب را خیس می کنند ممکن است دچار کمبود هورمون مهمی به نام هورمون ضد ادرار (ADH) باشند. ADH به تمرکز ادرار در ساعات خواب کمک می کند، به این معنی که ادرار حاوی آب کمتری است و بنابراین فضای کمتری را اشغال می کند. این کاهش حجم آب معمولاً از پر شدن بیش از حد مثانه کودک در طول شب جلوگیری می کند، مگر اینکه کودک درست قبل از رفتن به رختخواب زیاد آب بنوشد. آزمایش بر روی بسیاری از کودکانی که در بستر مرطوب هستند نشان داده است که این کودکان در طول خواب افزایش معمول ADH را ندارند. بنابراین، کودکانی که رختخواب را خیس می کنند، اغلب در طول ساعات خواب، ادرار بیشتری نسبت به مثانه خود تولید می کنند. اگر بیدار نشوند، مثانه ادرار اضافی را آزاد می کند و کودک تخت را خیس می کند.

تحقیقات نشان می دهد که در بیشتر موارد شب ادراری نشان دهنده این نیست که کودک مشکل جسمی یا روانی دارد. کودکانی که رختخواب را خیس می‌کنند معمولاً دارای مثانه‌هایی با اندازه طبیعی هستند و الگوی خواب آنها با کودکانی که شب ادراری ندارند تفاوتی ندارد. گاهی اوقات استرس عاطفی، مانند تولد یک خواهر یا برادر، مرگ در خانواده ، یا جدایی از خانواده، ممکن است با شروع شب ادراری در کودکی که قبلاً توالت را آموزش دیده، همراه باشد. با این حال، خیس شدن در طول روز ممکن است نشان دهنده این باشد که مشکل یک علت فیزیکی دارد.

در حالی که اکثر کودکان در نتیجه شب ادراری مشکلی طولانی مدت ندارند، برخی از کودکان ممکن است دچار مشکلات روانی شوند. اعتماد به نفس پایین ممکن است زمانی رخ دهد که این کودکان که قبلاً احساس خجالت می‌کنند، بیشتر توسط والدین عصبانی یا ناامید که آنها را تنبیه می‌کنند یا در مورد آموزش توالت بیش از حد پرخاشگر هستند، تحقیر می‌شوند . زمانی که همبازی های همبازی مسخره می کنند یا زمانی که از فعالیت های اجتماعی مانند کمپ دور از خواب به دلیل ترس از مسخره کردن اجتناب می شود، مشکل می تواند تشدید شود.

چه زمانی با دکتر تماس بگیرید

اگر کودک پس از مدتی خشک ماندن طولانی مدت شروع به خیس کردن رختخواب کرده است، والدین باید با پزشک کودک خود تماس بگیرند. همچنین اگر کودک بالای پنج سال در طول روز دچار بی اختیاری ادرار شد، والدین باید به پزشک اطلاع دهند، زیرا ممکن است به دلیل یک اختلال فیزیکی ایجاد شود.

تشخیص

اگر کودک پس از شش سالگی به خیس کردن تخت ادامه دهد، ممکن است والدین نیاز به بررسی و تشخیص توسط پزشک خانواده یا متخصص کودکان (متخصص اطفال) داشته باشند. به طور معمول، قبل از اینکه پزشک بتواند تشخیص دهد، یک تاریخچه پزشکی کامل گرفته می شود. سپس کودک معاینه فیزیکی، آزمایش های آزمایشگاهی مناسب از جمله آزمایش ادرار و در صورت لزوم مطالعات رادیولوژیک (مانند اشعه ایکس ) دریافت می کند.

اگر کودک سالم باشد و مشکل جسمی پیدا نشود، که در ۹۰ درصد موارد وجود دارد، پزشک ممکن است درمان را توصیه نکند، بلکه ممکن است به والدین و کودک اطمینان، اطلاعات و توصیه هایی ارائه دهد.

رفتار

گاهی اوقات پزشک تشخیص می دهد که مشکل به اندازه ای جدی است که نیاز به درمان دارد. درمان های استاندارد برای شب ادراری شامل تمرینات تمرینی مثانه، انگیزش درمانی، دارودرمانی، روان درمانی و رژیم درمانی است.

تمرینات تمرینی مثانه مبتنی بر این تئوری است که کسانی که بستر را خیس می کنند ظرفیت عملکردی مثانه کمی دارند. به کودکان گفته می شود که مقدار زیادی آب بنوشند و سعی کنند دوره های بین دفع ادرار را طولانی کنند. این تمرینات برای افزایش ظرفیت مثانه طراحی شده اند، اما تنها در رفع خیس شدن بستر در تعداد کمی از بیماران موفق هستند.

در درمان انگیزشی، والدین سعی می کنند کودک را به مبارزه با خیس کردن تخت تشویق کنند، اما کودک باید بخواهد به موفقیت برسد. تقویت مثبت، مانند تمجید یا پاداش برای خشک ماندن، می تواند به بهبود تصویر خود و حل این وضعیت کمک کند. تنبیه برای شب های مرطوب اعتماد به نفس کودک را مختل می کند و مشکل را تشدید می کند.

تکنیک های انگیزشی زیر معمولا استفاده می شود:

  • اصلاح رفتار: این روش درمانی با هدف کمک به کودکان برای به عهده گرفتن مسئولیت کنترل مثانه در شب با آموزش رفتارهای جدید است. به عنوان مثال، به کودکان آموزش داده می شود که قبل از خواب از دستشویی استفاده کنند و بعد از شام از نوشیدن مایعات خودداری کنند. در حالی که اصلاح رفتار عموماً نتایج خوبی ایجاد می کند، درمان طولانی مدت است.
  • هشدارها: این شکل از درمان از حسگری استفاده می کند که در لباس خواب کودک یا روی تختخواب قرار می گیرد. این سنسور زنگ هشداری را ایجاد می کند که با اولین نشانه خیسی کودک را بیدار می کند. اگر کودک بیدار شود، می تواند به دستشویی رفته و ادرار را تمام کند. هدف این است که وقتی مثانه پر است، یک پاسخ شرطی شود که بیدار شود. هشدارهای مرطوب کردن رختخواب به انگیزه والدین و فرزندان نیاز دارد. آنها از سال ۲۰۰۴ به عنوان مؤثرترین شکل درمانی موجود در نظر گرفته شدند.

تعدادی از داروها نیز برای درمان شب ادراری استفاده می شود. این داروها معمولاً سریع الاثر هستند. کودکان اغلب در هفته اول درمان به آنها پاسخ می دهند. در میان داروهایی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند، اسپری بینی دسموپرسین استات (DDAVP)، ماده‌ای شبیه به هورمونی است که به تنظیم تولید ادرار کمک می‌کند. و ایمی پرامین هیدروکلراید، دارویی که به افزایش ظرفیت مثانه کمک می کند. مطالعات نشان می دهد که ایمی پرامین برای ۵۰ درصد از بیماران موثر است. با این حال، کودکان اغلب پس از قطع دارو، تخت را دوباره خیس می کنند و عوارض جانبی دارد. برخی از شب ادراری با یک علت فیزیکی زمینه ای را می توان با روش های جراحی درمان کرد. این علل عبارتند از بزرگ شدن آدنوئید که باعث آپنه خواب، نقص فیزیکی در سیستم ادراری یا تومور ستون فقرات می شود.

روان درمانی زمانی نشان داده می شود که کودک در واکنش به رویدادهایی مانند مرگ در خانواده، تولد فرزند جدید، تغییر مدرسه یا طلاق ، علائم پریشانی شدید عاطفی را نشان دهد . همچنین در صورتی که کودک نشانه هایی از عزت نفس پایین یا افسردگی را نشان دهد، روان درمانی نشان داده می شود.

در موارد نادر، آلرژی یا عدم تحمل به برخی غذاها – مانند محصولات لبنی، مرکبات، یا شکلات – می تواند باعث خیس شدن در رختخواب شود. هنگامی که کودکان حساسیت غذایی دارند ، ممکن است با کشف موادی که باعث واکنش آلرژیک می شوند و حذف این مواد از رژیم غذایی کودک، به شب ادراری کمک کند.

پیش بینی

گهگاه خیس کردن بستر بیماری نیست و درمان ندارد. اگر کودک هیچ مشکل جسمی یا روانی زمینه‌ای نداشته باشد که باعث خیس شدن در رختخواب شود، در بیشتر موارد بدون درمان از این بیماری پیشی می‌گیرد. حدود ۱۵ درصد از افراد بستری پس از شش سالگی هر سال خشک می شوند. اگر شب ادراری مکرر است، همراه با خیس شدن در طول روز، یا در تعریف تشخیصی شب ادراری انجمن روانپزشکی آمریکا قرار دارد، باید با پزشک مشورت شود. اگر درمان نشان داده شود، معمولاً مشکل را با موفقیت حل می کند. بهبود قابل توجهی در حدود ۷۵ درصد از مواردی که با هشدارهای مرطوب درمان می شوند مشاهده می شود.

جلوگیری

اگرچه جلوگیری از خیس کردن تخت کودک همیشه امکان پذیر نیست، والدین می توانند اقداماتی را برای کمک به کودک در خشک نگه داشتن تخت در شب انجام دهند. این مراحل عبارتند از:

  • تشویق و تمجید کودک به خاطر خشک ماندن به جای تنبیه وقتی کودک خیس می شود
  • به کودک یادآوری کنید که در صورت احساس نیاز قبل از رفتن به رختخواب ادرار کند
  • محدود کردن مصرف مایعات حداقل دو ساعت قبل از خواب

نگرانی های والدین

خیس کردن رختخواب به دلیل خجالت و گناهی که ممکن است کودک احساس کند، اغلب منجر به مشکلات رفتاری می شود. والدین نباید سعی کنند که فرزندشان در مورد خیس کردن تخت احساس گناه کند. آنها باید به کودک بفهمانند که شب ادراری تقصیر آنها نیست. تنبیه پاسخی نامناسب به شب ادراری است و مشکل را حل نمی کند.

شرایط کلیدی

هورمون ضد ادرار (ADH) – همچنین وازوپرسین نامیده می شود، هورمونی که بر روی کلیه ها برای تنظیم تعادل آب عمل می کند.

شب ادراری – ترشح غیر ارادی ادرار در طول شب.

خالی کردن – برای تخلیه مثانه.

منبع : شب ادراری کودکان در خواب

چگونه اعتماد به نفس فرزندمان را افزایش دهیم؟

چگونه اعتماد به نفس فرزندمان را افزایش دهیم؟

اعتماد به نفس در فرزندان باعث ایجاد سلامتی روان و شادی اجتماعی می شود و عاملی اساسی برای احساس خوشبختی و موفقیت کودک در سنین کم و بزرگسالی می باشد.

احساسی که به خودتان دارید فارغ از اینکه چند ساله هستید، بر رفتار شما تاثیر می گذارد؛ اگر حس خوبی به خود دارید در نتیجه می توانید به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنید و نسبت به آن ها هم حس خوبی داشته باشید.

اعتماد به نفس و حس مثبت و خوبی که هر کودک می تواند به خود داشته باشد، یکی از زیباترین و با ارزش ترین هدیه هایی که هر پدر و مادری می توانند در تمام طول زندگی به فرزند خود بدهند.

برای اینکه کودک شما با اعتماد به نفس شده و احساس ارزشمندی داشته باشد، هیچ راه مستقیم و یکتایی وجود ندارد، بلکه برای آن که بتوانید فرزند خود را در این مسیر کمک کنید و نقش موثری ایفا کنید، باید نسبت به یک سری بایدها و نبایدهای اساسی آگاهی پیدا کرده و به آن عمل کنید.

اگر شما با فرزند خود به احترام رفتار کنید و به افکار، احساسات و تجربیات کودک خود علاقه و توجه واقعی نشان دهید، قدمی در راه رسیدن به اعتماد به نفس او برداشته اید. پس نمی توانید، اهمیت بالای نقش خود به عنوان والدین را در این مسیر نادیده بگیرید.

در این بخش از مشاورانه راه های ایجاد ارتباط سالم و سازگار با کودکان که باعث ایجاد و تقویت حس ارزشمندی در آن ها می شود را معرفی خواهیم کرد.

 راه هایی برای افزایش و تقویت اعتماد به نفس در فرزندان

زمانی را برای گذران وقت با کودک اختصاص دهید.

یکی از اصلی ترین راه ها برای اینکه کودک احساس کند که شما برای او ارزش قائل هستید، این است که زمانی را به او اختصاص داده و با او وقت بگذراید و به این کار اهمیت زیادی بدهید.

باید راه هایی را برای گذراندن اوقاتِ با هم بودن تان پیدا کنید. این کار باعث ایجاد احترام و حس نزدیکی بین شما و فرزندتان می شود که در نتیجه می توانید نسبت به نیازها و خواسته های او نیز آگاهی پیدا کنید.

این زمان را می توانید به پیاده روی، رفتن به پیک نیک کوتاه یا رفتن به جایی که او دوست دارد صرف کنید. اگر در این مواقع فرزند شما احساس راحتی و نزدیکی با شما داشته باشد، مسلما می تواند راحت تر با شما صحبت کند.

به کودک خود بگویید که دوستش دارید.

کودکان باید حس کنند که برای بزرگسالان خود ارزشمند هستند، در زندگی آن ها جایگاه ویژه ای دارند و دوست داشته می شوند، عشق و محبتی که بی قید و شرط است. شما باید بدانید که فقط عشق بدون شرط و شروط و قضاوت است که برای آن ها ارزشمند و واقعی است.

مثلا وقتی فرزندتان کارنامه خود با نمرات بالا و کامل را به خانه آورده است باید به در حین اینکه به دستاورد او افتخار می کنید، به او بفهمانید که حتی بدون نمرات بالا هم او را دوست دارید.

با فرزند خود حرف بزنید.

باید در طول روز وقتی را برای حرف زدن با فرزند خود اختصاص دهید تا او در مورد فعالیت های روزانه اش با شما صحبت کند و بفهمد که شما به زندگی او و حرف هایش اهمیت می دهید. این گفت و گو باعث ایجاد حس بلوغ مثبت در فرزند شما می شود.

برای کمک به مکالمه خود می توانید سوال هایی از فرزند خود بپرسید ولی این سوالات نباید به گونه ای باشد که فرزندتان از تفسیر آن آگاه نیست. تا جای ممکن سوالات شفاف و ساده بپرسید تا کودک بتواند آن را پاسخ دهد و به او اجازه دهید بفهمد که شما به حرف های او علاقه دارید.

سوالات ساده و شفاف یا به اصطلاح باز معمولاً با چه، چه کسی، چه وقت، کجا، چرا یا چگونه شروع می شود.

ادامه داشتن این روند گفت و گوها و به اشتراک گذاشتن تجربیات فرزندتان باعث می شود او بفهمد که شما برای دیدگاه فردیش احترام و ارزش قائل هستید. همچنین باعث می شود که او بتواند، توانایی خود در بیان تجربیات و احساساتش را افزایش دهد.

احساسات فرزند خود را تأیید کنید.

حتی زمانی که منظور کودکتان را متوجه نمی شوید یا با آن مخالف هستید، باید احساسات او را مهم تلقی کنید تا کودک شما متوجه شود که دیدگاهش برایتان مهم بوده و نظراتش ارزش شنیدن دارد. باید این را به وضوح به کودک خود بگویید که اشکالی ندارد که او این احساس را دارد.

شما می توانید در حالی که احساس او را تایید می کنید، می توانید با گفت و گو کردن، او را به کاری باید انجام دهد، تشویق کنید.

مثلا فرض کنید که کودکتان می خواهد بازی کند و دوست ندارد حمام کند. بازی کردن برای او کاری سرگرم کننده است اما کاری که شما از او می خواهید، سرگرم کننده نیست؛ می توانید به او بگویید که برای تمیز ماندن و نظافت نیاز به حمام دارد، ولی می تواند در حمام با اسباب بازی هایش بازی کند یا اینکه می تواند در حمام حباب بازی کند.

به فرزند خود احترام بگذارید

زمانی که به شما برای کودک خود وقت می گذارید و یا زمانی که داستان اتفاقات روزانه اش را برایتان تعریف می کند به او گوش می دهید، به فرزندان تان نشان می دهید که برایش ارزش قائل هستید و به او احترام می گذارید.

نباید در حین گوش دادن به کودک تان طوری رفتار کنید که او حس کند حواستان جای دیگری است مثلا هنوز سوالش را تمام نکرده است نباید سریع و با عجله به او پاسخ دهید. با این رعایت این نکات به کودک خود یاد می دهید که ارزشمند است زیر شما وقت گذراندن با او را در اولویت قرار داده اید.

به توانایی های کودک احترام بگذارید.

شما باید به کودک اجازه دهید که کارهایی که خودش می تواند را انجام دهد. گاهی پیش می آید که شما کارهای کودک را خودتان انجام می دهید، این کار به معنی این است که شما به توانایی او شک دارید. این کار در طولانی مدت باعث ایجاد احساس درماندگی در فرزندتان خواهد شد.

پس لازم است صبور باشید و به کودک خود وقت و اجازه انجام وظایف و کارهایش را بدهید، در این حالت شما او و توانایی هایش را تایید کرده و به آن احترام گذاشته اید.

به کودک اجازه دهید از اشتباه کند.

اغلب والدین برای جلوگیری از احساس افسردگی و پریشانی در فرزندشان، مانع اشتباه کردنشان می شوند. این در صورتی است که کودکان در سن کم اصلا نگران به هم ریختگی نیستند. والدین باید این را بدانند، اگر زمانی که کودکشان کاری انجام می دهد، اشتباه او را فورا و وسط کار تصحیح کنند، نود درصد فرصت یادگیری و آموزش را از او گرفته اند.

فقط در دو صورت می توانید کار اشتباه او را تصحیح کنید، اول زمانی که کار او خطرات سلامتی و جانی برای او دارد، دوم زمانی که کار او عواقب بدی در بلند مدت برای او خواهد داشت.

باید به کودک خود یاد بدهید که امکان اشتباه در هر شرایطی وجود دارد و این نتیجه طبیعیِ یادگیری یک مهارت جدید است. این رفتار بخش مهمی از آموزش استقلال به فرزندتان نیز هست.

کودکان خردسال دارای متفکران عینی هستند، در نتیجه بخش مهمی از فرایند یادگیری آن ها، از تجربه ی پیامدهای طبیعی ناشی از یک عمل صورت می گیرد.

این که به کودک خود اجازه می دهید تا خود انتخاب کند و از اشتباهاتش درس بگیرد، نشان دهنده این است که به او اعتماد دارید و برای استقلالش ارزش قائلید.

به فرزند خود حق انتخاب دهید.

رفتار مهم دیگری که نشان دهنده  افزایش اعتماد به نفس  می باشد این است که برای ترجیحات فرزندتان ارزش قائل هستید، این است که برای داشتن انتخاب های واقعی، به او فرصت و اجازه دهید. نباید با ایجاد محدودیت در گزینه ها و یا انتخاب هایی که به کودک پیشنهاد می کنید، او را مجبور به انتخاب مورد نظر خود کنید.

مثلا نباید دو انتخاب را پیش روی او بگذارید که یکی از آن ها انتخاب شما است و گزینه ی دیگر، چیزی است که مطمئن هستید کودک تان آن را انتخاب نمی کند؛ در عین حال می توانید با محدود کردن تعداد انتخاب ها، کار را برای کودک آسان کنید.

برای مثال ۲-۳ گزینه خوب و مناسب را به او پیشنهاد کنید، برای مثال از او بپرسید دوست دارد سیب زمینی بخورد یا پفیلا یا ذرت به یاد داشته باشید ارائه گزینه هایی که شما در انتخاب آن دخیل نیستید، باعث افزایش و تقویت حس استقلال در کودک می شود.

به خصوصیات و ویژگی ها فرزند خود احترام بگذارید.

هر کودک، یه شخص منحصر به فرد با خصوصیات و ویژگی های خاص و متفاوت از دیگری است. شما باید به کودک خود آموزش دهید، اما نباید سعی کنید ویژگی های او را عوض کنید. باید اجازه دهید تا او همانی باشد که هست و از خودش بودن نترسد و با خود بودنش احساس راحتی کند.

به عنوان مثال، اگر فرزندتان از کلاس خاصی بدش می آید نباید او را مجبور به شرکت در آن کنید، فقط برای اینکه شما فکر می کنید این کلاس برای او مفید خواهد بود. در عوض باید به او کمک کنید تا حرفه و مهارت مورد علاقه خود را پیدا کرده و در آموزش های مربوط به آن شرکت کند.

یا حتی اگر کودک شما بیماری خاصی دارد باید اجازه دهید که خودش باشد و هرگز نباید به او بگویید که باید آن بیماری را از دیگران پنهان کند.

نشان دهید که برای خودتان ارزش قائلید.

باید بدانید که کودکان از رفتار شما الگو برداری می کنند، در نتیجه مراقبت از خود یکی از جنبه های مهم تقویت و آموزش احساس ارزشمندی به کودک است.

اگر شما در جایگاه والدین به سلامتی، بهداشت و احساسات و نیازهای روانی خود و هر آن چیزی که به معنای مراقبت از خود است، بی توجه باشید، نمی توانید به کودک خود یاد بدهید که برای خودش ارزش و اهمیت قائل باشد.

به کودک خود حس امنیت بدهید.

یکی از راه های اینکه کودک حس ارزشمندی کند، این است که باید احساس امنیت کنند. فقط بزرگسالانی می توانند به فرزند خود احساس امنیت دهند که خودشان مرزهای رفتاری خوب و سالمی دارند.

در لحظات غمگین، کنار آن ها باشید.

زمانی که فرزند شما ناراحت است نباید احساس او را نادیده بگیرید یا او را قضاوت کنید، در عوض با همدردی و همدلی با او، هم او غم او را تسکین می دهید و هم اینکه حس ارزشمندی را در او تقویت می کنید. از او در مورد مشکل و ناراحتیش سوال کنید و برای بهبود اوضاع به او کمک کنید.

باید به فرزند خود بفهمانید، حتی اگر رفتار او در این شرایط، برای شما قابل قبول نباشد، باز هم دوستش دارید و برایتان با ارزش است. کودک شما باید بفهمد که همه مرتکب اشتباه می شوند و تصمیم اشتباه می گیرند،

مهم این است که از این اشتباهات درس بگیرد و هیچ کدام از این اشتباهات باعث نمی شود که شما او را دوست نداشته باشید و از میزان ارزشمندی او برای شما کم نمی شود.

منبع : چگونه اعتماد به نفس فرزندمان را افزایش دهیم؟

مقابله با پرخاشگری کودک و کنش نمایی

عمل کردن به عنوان رها شدن انگیزه های پرخاشگرانه یا جنسی خارج از کنترل به منظور رهایی از تنش یا اضطراب تعریف می شود. چنین انگیزه هایی اغلب منجر به رفتارهای ضد اجتماعی یا بزهکارانه می شود. این اصطلاح همچنین گاهی اوقات در رابطه با آزادسازی روان درمانی احساسات سرکوب شده استفاده می شود، همانطور که در سایکودرام اتفاق می افتد.

شرح  رفتار بد کودک و کنش نمایی

نوزادان و کودکان نوپا

از اولین رفتارهای فعال اغلب به عنوان کج خلقی یاد می شود. این رفتارها معمولاً برای اولین بار در نوزادان بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی مشاهده می شود. در آن مرحله، کج خلقی را می توان بخشی طبیعی از رشد و تکامل در نظر گرفت. این عصبانیت های اولیه صرفاً تلاش یک نوزاد برای برقراری ارتباط با احساس نارضایتی یا ناامیدی شدید است. رفتارهای مشاهده شده در نوزادانی که سعی در ابراز خشم یا ناامیدی خود دارند معمولاً شامل گریه با صدای خشمگین، لگد زدن به دست ها و پاها و احتمالاً حتی تلاش برای بیرون زدن است. برای کودکان نوپا، چنین طغیان خشونت آمیزی اغلب شامل ضربه زدن، لگد زدن و گاز گرفتن دیگران است. و احتمالاً رفتارهای خودآزاری مانند ضربه سر. بچه واکنش به علت مفروض کج خلقی اغلب به طور قابل توجهی با حادثه تسریع کننده نامتناسب است. یک مثال می تواند کودکی باشد که به او گفته می شود که نمی تواند آب نبات چوبی داشته باشد و سپس به شدت به مادر حمله می کند، او را می زند و لگد می زند، در حالی که با صدای بلند فریاد می زند.

انجام رفتار می تواند شامل هر طغیان شدید عاطفی، مخرب و غیرقابل قبولی باشد که به نظر می رسد واکنش کودک به نیازها یا خواسته های برآورده نشده باشد. دلیل اصلی چنین عدم کنترل عاطفی در کودک، به ویژه در سن بالای سه یا چهار سالگی، این است که یاد نگرفته است چگونه با ناامیدی خود کنار بیاید. چنین کج خلقی معمولاً بین دو تا سه سالگی به اوج خود می رسد. از آنجایی که در شرایط عادی، کودک تا زمانی که به سن چهار سالگی می رسد، درس های لازم را در مورد نحوه برخورد با ناامیدی آموخته است، پس از آن کاهش محسوسی در این نوع رفتارهای کنشگرانه وجود دارد.

کودکان در سنین پیش دبستانی و مدرسه

هنگامی که هیچ تصمیم پزشکی یا روانشناختی برای انجام رفتارهای رفتاری در کودکان خردسال بالای چهار سال کشف نمی شود، می توان این فرض را ایجاد کرد که کج خلقی یک رفتار آموخته شده است. کودکان نوپا و کودکان پیش دبستانی به سرعت اثربخشی چنین رفتارهایی را یاد می گیرند. اگر والدین یا سایر مراقبان هر بار به خواسته های کودک تن بدهند تا از بروز عصبانیت جلوگیری کنند، به سرعت برای کودک آشکار می شود که این موفق ترین وسیله برای برآورده شدن خواسته های اوست. ایفای نقش به سرعت تبدیل به یک پاسخ قدیمی به کلمه “نه” می شود.

رفتارهای منفی انتقادی تر، از جمله اقدامات پرخاشگرانه یا توهین آمیز نسبت به سایر کودکان، حیوانات، بزرگسالان، یا حتی خودشان، معمولاً شکل جدی تر و طولانی تر رفتار کردن هستند. اینها معمولاً به علل مهم تری از جمله بیماری روانی یا شرایط پاتولوژیک در زندگی کودک، چه در خانه و چه در جنبه های دیگر محیط کودک مربوط می شود. چنین رفتارهای منفی دوران کودکی اغلب در کودکانی دیده می شود که قربانی آزار فیزیکی و/یا جنسی یا غفلت شدید شده اند. چنین رفتارهایی برای این گروه از کودکان اغلب در میان متخصصان بهداشت روان به عنوان “فریاد کمک” نامیده می شود. اگرچه قطعاً مشکلات مهمی وجود دارد، انجام رفتارهای سرکشی مختلف که خودآزاری یا تهدید کننده زندگی نیست، شکل کمتر جدی این “فریاد کمک” تلقی می شود. این اقدامات شامل نافرمانی از والدین و معلمان، مصرف غیرتهدید کننده الکل یا مواد مخدر، بی بند و باری، و قضاوت ضعیف در روابط و فعالیت ها است.

مشکلات معمول

جنایات پرمخاطب مانند تیراندازی در دبیرستان کلمباین باعث شده است که بیشتر مردم از خطر بالقوه ناشی از رفتار بسیار ضد اجتماعی جوانان آگاه شوند. در سال ۲۰۰۰، موسسه ملی سلامت روان (NIMH) شروع به مطالعه خشونت کودکان و نوجوانان در ایالات متحده کرد. یکی از یافته‌های اولیه NIMH نشان می‌دهد که اگرچه خشونت جوانان واقعاً یک مشکل جدی است، رویدادهایی مانند کلمباین یک اتفاق نادر است. به طور متوسط در سراسر ایالات متحده، هر روز ۶ تا ۷ جوان توسط همسالان خود به قتل می رسند. اکثریت قریب به اتفاق این قتل ها در محدوده شهرها رخ می دهد و قربانیان عادی عضوی از یک گروه اقلیت هستند. این نوجوانان مرگ و میر در بیشتر موارد در محوطه مدرسه اتفاق نمی افتد. علاوه بر این، بسیاری از عوامل غیر از عواملی که باعث ایجاد رفتار می شود ممکن است در ایجاد این جنایات نقش داشته باشد.

NIMH در تحقیقات خود دریافته است که عواملی برای اقدام جدی عبارتند از:

  • پیوند ضعیف با والدین، ناشی از عدم دسترسی والدین از نظر جسمی یا عاطفی به کودک
  • فرزندپروری ناتوان که با ناتوانی در مراقبت از کودکان، با سختگیری بیش از حد، یا با ارائه نظم و انضباط خشن و ناسازگار آشکار می شود.
  • محیط خانه ای که کودکان را در معرض خشونت قرار می دهد و از رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت آمیز حمایت و الگوبرداری می کند
  • تأثیر طرد شدن توسط همسالان یا رقابت با همسالان در سال‌های ابتدایی مدرسه (در برخی موارد این تجربه منجر به این می‌شود که بچه‌هایی که از نظر اجتماعی یا تحصیلی موفق نمی‌شوند با هم متحد شوند تا عمل کنند). .)
  • جنسیت (تقریباً از سن چهار سالگی، طبق مطالعه NIMH، پسران بیشتر از دختران درگیر رفتارهای پرخاشگرانه و کنشی بودند.)
  • آسیب شناسی روانی کودک (مطالعه NIMH نشان می دهد که کودکان دارای مشکلات رفتاری احتمالاً دارای دو یا چند مشکل روانی مانند اختلالات رفتاری یا اضطرابی یا افسردگی هستند.)
  • وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین تر (همبستگی بین درآمد کم خانواده و رفتارهای ضد اجتماعی بارها ذکر شده است.)
  • وراثت (شاید شگفت‌انگیزترین عامل مطالعه NIMH این احتمال بوده است که ژن‌ها واقعاً بر رفتارها تأثیر می‌گذارند. دقیقاً چگونگی تأثیر ژنتیک بر شخصیت و بیماری روانی مشخص نیست. نحوه تعامل محیط با این مؤلفه ژنتیکی نیز یک راز باقی مانده است. در سال ۲۰۰۴، این عنصر ژنتیکی در رفتارهای رفتاری موضوع مطالعه برای NIMH بود.)

مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۱ در دانشگاه کارلتون (اتاوا، کانادا) که در مجله تحقیقات در آموزش کودکی منتشر شد، تلاش کرد به روش‌هایی برای پیش‌بینی اینکه کدام یک از کودکان پیش دبستانی مستعدتر عمل می‌کنند یا مشکلات تحصیلی یا اجتماعی در مدرسه را تجربه می‌کنند، بررسی شود. مطالعه با عنوان ” رفتار بازی انفرادی-فعال : متغیر نشانگر ناسازگاری در پیش دبستانی؟” به این نتیجه رسیدند که کودکان خردسالی که به تنهایی به شیوه ای بسیار فعال و پرهیاهو بازی می کنند، بیشتر در معرض مشکلات سازگاری در مدرسه هستند.

مشکلات شناسایی شده برای این گروه از کودکان شامل موارد زیر است:

  • نشان دادن دامنه توجه کمتر
  • راحت تر بودن
  • ترسوتر و خجالتی تر بودن
  • پرخاشگری بیشتری نشان می دهد و عمل می کند
  • در تست های آکادمیک برای مهارت های اولیه ضعیف تر عمل می کنند
  • نشان دادن پاسخ مثبت کمتر به حضور در مدرسه
  • نشان دادن توانایی کمتر برای ایجاد روابط مثبت با سایر کودکان

مطالعه کارلتون دو نکته را بیان کرد: اول، تحقیقات آنها هیچ مدرکی مبنی بر این که این کودکان نسبت به سایر کودکان توانایی یادگیری کمتری داشتند، ارائه نکرد، بلکه آنها به سادگی مشکلاتی را در سازگاری با مدرسه تجربه کردند. ثانیاً، انجام بازی های انفرادی برای کودکان سنین پیش دبستانی طبیعی است. با این حال، به نظر می‌رسد این حالتی است که در آن کودک به تنهایی بازی می‌کند – به شیوه‌ای بیش از حد پر شور و بیش فعال – که نشانگر مشکلات احتمالی در آینده است. محققان کانادایی این مطالعه را صرفاً برای شناسایی کودکان فعال در آینده انجام ندادند، بلکه برای یافتن آن دسته از کودکانی که می‌توانند از برنامه‌های آموزشی تخصصی و جامعی که هم نیازهای تحصیلی و هم نیازهای اجتماعی را برطرف می‌کنند، بهره‌مند شوند.

نگرانی های والدین

چه زمانی با دکتر تماس بگیرید

والدینی که فرزندشان رفتارهای منفی به نام “بازی کردن” از خود نشان می دهد احتمالاً از خود می پرسد که چه چیزی طبیعی است و چه چیزی نیست. دوستان و خانواده با نیت خوب ممکن است به آنها اطمینان دهند که وقتی رفتارهای کنش‌آمیز به وضوح بخش طبیعی رشد و تکامل نباشد، کودک «از آن رشد خواهد کرد». برخی افراد انجام رفتارها را صرفاً بخشی از فرآیند یادگیری کودکان خردسال می دانند که نیازی به کمک حرفه ای ندارد. نتایج مداخله مناسب والدین ممکن است نشان دهنده شدت واقعی رفتار باشد. مثلا،

کج خلقی پس از چهار سالگی یا در کودکان کمتر از چهار سال که بسیار مکرر و/یا طولانی مدت باشد (یعنی بیش از نیم ساعت طول بکشد) باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی ارزیابی شود زیرا ممکن است دلایل پزشکی یا روانشناختی دیگری وجود داشته باشد. هر نوع رفتاری که می تواند ناامن، آسیب رساندن به دیگران یا خودآزاری نامیده شود، احتمالاً باید توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کودک ارزیابی شود.

از جمله انواع رفتارهای نمایشی که در کودکان و نوجوانان دیده می شود و توجه حرفه ای را ایجاب می کند، موارد زیر است:

  • پاتولوژیک
  • قلدری به دیگران
  • آسیب به خود، مانند بریدن خود یا ضربه زدن به سر
  • سوء مصرف الکل یا مواد مخدر
  • مدرسه گریزی
  • گریختن
  • شرکت در فعالیت های جنسی ناایمن
  • وارد دعوا شدن
  • حمله
  • وندالیسم
  • آتش زدن
  • دزدی
  • تجاوز جنسی
  • قتل

مقابله با رفتار بد کودک

برای کودکان نوپا، اکثر متخصصان مراقبت از کودک توصیه می کنند که والدین این نکته را آشکار کنند که عصبانیت و عصبانیت راه مناسبی برای مقابله با ناامیدی نیست. دادن “تایم اوت”، رفتن کودک به اتاقش یا یک منطقه آرام دیگر برای مدت معینی یا تا زمانی که بتواند به شیوه ای قابل قبول از نظر اجتماعی تعامل داشته باشد، ابزار موثری برای مقابله با این شکل از نمایش است. اگرچه کودکان کوچک اغلب قادر به شنیدن یا درک دلیل به نظر نمی رسند، اما والدین کاملاً مناسب است که توجه داشته باشند که ناامیدی یا ناامیدی کودک را درک می کنند اما رفتار منفی کودک وضعیت را تغییر نمی دهد. برخی از والدین اوقات فراغت را با این پیام ترکیب می کنند: “با آن کنار بیایید”. با گذشت زمان، زمان استراحت کمتر ضروری می شود و جهت “با آن مقابله کن” کافی است تا کودک دوباره کنترل خود را به دست آورد. کودک یاد می گیرد که مردم همیشه به آنچه می خواهند نمی رسند.

یک برنامه تحقیقاتی زیر نظر NIMH از سال ۲۰۰۴ دارای دو دهه تجربه در پیشگیری از اقدامات جدی دوران کودکی است. برنامه بازدید از خانه پرستار در کلرادو، نیویورک و تنسی فعالیت می کند. پرستاران از خانواده های پرخطر که از دوران بارداری شروع می شود و تا دو سالگی کودک ادامه می یابد، بازدید می کنند. خانواده های انتخاب شده به دلیل داشتن درآمد کم و/یا تک والد در معرض خطر در نظر گرفته می شوند. هدف از این ملاقات ها بهبود نتیجه در زایمان استارتقاء سلامت و رشد کودک و کمک به افزایش خودکفایی مالی خانواده. پیگیری این کودکان تا سن ۱۵ سالگی نشان می دهد که آنها نسبت به کودکان ۱۵ ساله بدون خدمات، مشکلات رفتاری کمتری دارند. مشکلات رفتاری مورد مطالعه شامل استفاده از مواد مخدر و الکل، فرار، اعمال جنسی و دستگیری و محکومیت برای جنایات بود.

شرایط کلیدی

ضداجتماعی – اقداماتی که به‌عنوان پرخاشگرانه و گاهی خشونت‌آمیز توصیف می‌شوند که با قوانین اجتماعی و اخلاقی تثبیت‌شده مطابقت ندارند.

اختلال اضطراب – یک اختلال روانی که با نگرانی طولانی مدت و بیش از حد در مورد شرایط زندگی فرد مشخص می شود. اختلالات اضطرابی شامل آگورافوبیا و سایر فوبیاها، اختلال وسواس فکری-اجباری، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال هراس است.

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) – وضعیتی که در آن یک فرد (معمولاً یک کودک) دارای سطح فعالیت غیرمعمول بالا و دامنه توجه کوتاه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به صورت تکانشی عمل کنند و ممکن است مشکلات یادگیری و رفتاری داشته باشند.

اختلال سلوک – یک اختلال رفتاری و عاطفی در دوران کودکی و نوجوانی. کودکان مبتلا به اختلال سلوک رفتار نامناسبی دارند، حقوق دیگران را زیر پا می گذارند و هنجارهای اجتماعی را زیر پا می گذارند.

بزهکار – اصطلاحی است که به جوانانی اطلاق می‌شود که رفتاری خلاف قوانین اجتماعی و اخلاقی تثبیت شده دارند.

افسردگی – یک وضعیت روانی است که در آن فرد به شدت احساس غمگینی می کند و علاقه خود را به زندگی از دست می دهد. فرد مبتلا به افسردگی ممکن است مشکلات خواب و بی اشتهایی داشته باشد و ممکن است در تمرکز و انجام فعالیت های روزمره دچار مشکل شود.

سایکودرام – شکل خاصی از بازی نقش که بر نمایش “فیلمنامه” مسائل حل نشده در خانواده تمرکز دارد، یا به اعضای خانواده کمک می کند تا رویکردهای جدید و درک یکدیگر را اتخاذ کنند.

آسیب شناسی روانی – مطالعه اختلالات یا بیماری های روانی، مانند اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت، یا اختلال افسردگی اساسی.

روان درمانی — مشاوره روانشناسی که به دنبال تعیین علل زمینه ای افسردگی بیمار است. شکل این مشاوره ممکن است شناختی/رفتاری، بین فردی یا روان پویشی باشد.

مقابله با کنش گرایی در کودکان پیش دبستانی و مدرسه

اداره کودکان، جوانان و خانواده ها (ACYF) با NIMH در توسعه چندین ارزیابی همکاری کرده است.ابزارهایی برای شناسایی کودکان در معرض خطر مشکلات رفتاری بسیاری از این ابزارها برای شناسایی دقیق کودکان پیش دبستانی در معرض خطر طراحی شده اند و در برنامه هایی مانند Head Start ارائه می شوند. اکنون مشخص شده است که ۷۰ تا ۸۰ درصد از همه کودکانی که برای مشکلات سلامت روان در مدارس ایالات متحده خدمات ارائه می دهند، این خدمات را توسط خود سیستم مدرسه، توسط مشاوران راهنمایی مدرسه و روانشناسان ارائه می دهند. چندین ابتکار اخیر توسط NIMH به عنوان هدف آنها همکاری با کودک، همکلاسی ها، والدین و معلمان برای کاهش رفتارهای مخرب است. برنامه پیگیری خانواده ها و مدارس با هم (FAST) در حال حاضر در کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، تنسی و واشنگتن فعال است. FAST Track چندین سال است که کودکان پرخاشگر را از شش سالگی به بعد مورد مطالعه قرار داده است. ارائه مداخله در صورت لزوم مطالعات بعدی نشان داده است که آن دسته از کودکان برنامه FAST Track که مداخله دریافت کردند، نیاز کمتری داشتند خدمات آموزش ویژه کلاس ۳ نسبت به کودکانی که در برنامه شرکت نکرده اند.

دوره مقابله با استرس یک برنامه آموزشی گروهی از سال ۲۰۰۴ برای نوجوانان در مریلند، اوهایو و اورگان است. هدف آن کمک به جوانان برای ایجاد راهبردهایی برای مقابله مثبت با افکار منفی، گرایش به افسردگی و رفتارهای رفتاری است. نتایج اولیه این دوره نتایج موفقیت آمیزی را برای شرکت کنندگان دوره نشان داده است. در میان نوجوانانی که این دوره را نگرفتند، علائم افسردگی دو برابر بیشتر گزارش شد. نوجوانانی که دوره مقابله با استرس را گذرانده بودند، کاهش علائم افسردگی و افزایش سازگاری مثبت کلی را نشان دادند. با این حال، به نظر می رسد که زمان قدرت این تجربه یادگیری را کاهش داده است. تحقیقات در یک دوره طولانی تر تفاوت کمتری را بین دو گروه نشان داد.

مطالعه NIMH در مورد رفتار بد کودک به این نتیجه رسید که این یک مشکل چند وجهی است که شامل تعاملات بین کودک و خانواده، دوستان، همکلاسی‌ها، مدرسه و جامعه است. کودکانی که دوران کودکی گرم، محبت‌آمیز و حمایت‌کننده‌ای دارند، کمتر احتمال دارد به‌عنوان فریاد کمک یا رفتار خشونت‌آمیز رفتار کنند. دو نوع رفتار ضد اجتماعی نوجوانان توسط NIMH شناسایی شده است: دوره زندگی مداوم و نوجوانی .محدود. نوجوانانی که دارای رفتارهای مداوم در طول زندگی هستند، از اوایل کودکی به بعد، در موقعیت های مختلف به شیوه های خشونت آمیز رفتار می کنند. در نظر گرفته می شود که آنها دارای آسیب شناسی روانی هستند که اغلب شامل اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) می شود. معمولاً تا بزرگسالی به رفتارهای منفی ادامه می دهند. آن دسته از جوانان با رفتارهای محدود در دوران نوجوانی معمولاً در موقعیت‌های اجتماعی تعریف‌شده خاصی عمل می‌کنند و معمولاً قبل از رسیدن به بزرگسالی از انجام این رفتارها دست می‌کشند.

منبع : مقابله با پرخاشگری کودک و کنش نمایی

عادات افراد موفق

عادات افراد موفق، ۱۰ کاری که افراد موفق هرگز دوبار انجام نمی دهند

افراد موفق عادت ها و سبک زندگی خاص خودشان را دارند در واقع همین مسئله باعث پیشرفت و موفقیت آن ها می شود، آن ها عادت های خاصی دارند که در زیر برخی از آن ها را بیان می کنیم:

  • یکی از عادت های افراد موفق، هدایت و پیشروی آن ها در جهت رشد و پیشرفت شان می باشد، آن ها سعی می کنند برای رسیدن به هدف شان تلاش کنند.
  • افرادی که موفق هستند هوشمندی خاصی دارند و در صورتی که تجربه ناموفقی داشته باشند و با شکست رو به رو شوند از تلاش شان دست بر نمی دارند و ناامید نمی شوند. این افراد همیشه به دنبال راهی برای رسیدن به اهداف شان هستند.
  • یکی از رمزهای موفقیت این افراد این است که از اشتباهاتشان درس می گیرند و سعی می کنند از تجربه ای که در این زمینه کسب کرده اند در جهت موفقیت در زندگی، کسب و کار یا روابط خود استفاده کنند.

در صورتی که از عادت های افراد موفق آگاه باشید می توانید با الگو برداری از آن ها سبک زندگی خودتان را تغییر دهید و در جهت پیشرفت و موفقیتتان گام بردارید.

افراد موفق چه عاداتی دارند؟

برخاستن بعد از شکست اگر چه سخت است اما امکان پذیر می باشد به همین دلیل تا جایی که امکان دارد برای رسیدن به اهداف تان باید تلاش کنید و از رو به رو شدن با موانع هراسی نداشته باشید.

برای رسیدن به اهداف و رویاهایتان باید انعطاف پذیر باشید و اگر اتفاق ها مطابق میل شما نبود مسیرتان را تغییر دهید و از این تغییر هیچ ترسی نداشته باشید.

سعی کنید موقعیت و شرایط خودتان را مورد بررسی قرار دهید تا اشتباهات گذشته برای شما تکرار نشود هم چنین نگران تاخیر و وقفه ای که در کارتان به وجود آمده است نباشید زیرا پذیرفتن شکست ودرس گرفتن از اشتباهات مانند سکوی پرشی به سمت موفقیت و پیشرفت می باشد.

۱۰ کاری که افراد موفق هرگز دوبار انجام نمی دهند

در ادامه این مقاله ۱۰ کاری که افراد موفق سعی می کنند آن را انجام ندهند را مورد بررسی قرار می دهیم:

۱٫ عادات افراد موفق، تکرار اشتباهات گذشته و گیر افتادن در تله های قدیمی

افراد موفق زمانی که با شکست در زمینه شغلی، عشقی و یا غیره رو به رو می شوند، موقعیت خود را به طور دقیق بررسی می کنند. تا بتوانند عواملی که منجر به عدم موفقیت و شکست آن ها شده است را مورد بررسی قرار دهند، از اشتباهاتشان درس بگیرند و سعی کنند آن اشتباهات را دوباره تکرار نکنند.

آن ها بعد از تغییر شرایط وبه دست آوردن آمادگی لازم، دوباره وارد عمل می شوند تا برای رسیدن به اهداف شان تلاش کنند.

۲٫ شروع به کار یا فعالیت قبل از اطمینان یافتن از صلاحیت خود

آدم های موفق اگر چه برای رسیدن به اهدافشان تلاش می کنند و به دنبال رویاهاشان می روند تا به شادکامی درونی برسند اما آن ها قبل از آن که وارد عمل شوند اطلاعات و آگاهی خود را در آن زمینه افزایش می دهند تا با آگاهی و اراده کافی برای رسیدن به موفقیت تلاش نماید.

آن ها قبل از شروع انجام کاری سوالات زیر را از خودشان می پرسند و در صورتی که به جواب قانع کننده برای سوالاتشان برسند، اقداماتی را انجام می دهند در غیر این صورت تا ریشه مشکلات را پیدا نکنند و آن را رفع نکنند هیچ اقدامی برای شروع کار صورت نمی گیرد.

  • چرا این کار را انجام می دهم؟
  • آیا شرایط و موقعیت فعلی من برای شروع این کار مناسب می باشد؟
  • آیا برای شروع این کار آگاهی و اطلاعات کافی دارم؟

۳٫ تلاش در جهت تغییر دیگران

اصراری به تغییر دیگران نداشته باشید زیرا دیر یا زود خودتان متوجه این قضیه می شوید که نمی توانید کسی را به زور تغییر دهید و یا او را مجبور به انجام کاری کنید. باید به دیگران فرصت دهید خودشان برای زندگی شان تصمیم بگیرند و با عواقبت و نتایج کارشان رو به رو شوند.

در صورتی که به این آگاهی برسید که نمی توانید دیگران را تغییر دهید، خواهید توانست بر روی رفتار خودتان کار کنید و در جهت تغییر در رفتار خود تلاش نمایید در این شرایط شاهد رشد چشم گیر در شیوه های تبادلی دیگران با خودتان خواهید بود و روز به روز به اهداف تان نزدیک تر خواهید شد.

توجه داشته باشید یکی از عادت های افراد موفق، ارتباط برقرار کردن با دیگران و داشتن ارتباط موثر با آن ها می باشد.

۴٫ عادات افراد موفق، تلاش برای راضی نگه داشتن همه

در صورتی که بخواهید همه افراد را از خودتان راضی نگه دارید خسته خواهید شد، شما نباید برای راضی کردن دیگران وقت زیادی بگذارید، بلکه باید به آن ها فرصت دهید تا به مرور زمان با مسائل آشنا شوند و شما را همان طور که هستید بشناسند.

شما بر روی اهداف تان تمرکز کنید و سعی کنید در جهت رسیدن به اهدافتان قدم بردارید، تا با رسیدن به اهدافتان موجب خشنودی دیگران شوید. در این بین باید رضایت و خشنودی افراد مهم زندگی تان در اولویت باشد.

۵٫ ترجیح دادن راحتی های کوتاه مدت بر منافع بلند مدت

افراد موفق می دانند برای این که به اهدافشان برسند باید سختی ها و شرایط سختی را تحمل کنند و آن ها ترجیح می دهند برای این که به منافع بلندمدتی برسند، این سختی ها را تحمل کرده و راحتی کوتاه مدتی داشته باشند.

به همین دلیل تسلیم شرایط سخت نمی شوند و می دانند که برای رسیدن به هدف نیاز است تا از منطقه امن و زندگی راحت شان مقداری دور شوند. این افراد قدرت ریسک پذیری زیادی دارند و از انجام کارهای جدید نمی ترسند.

۶٫ اعتماد کردن بی چون و چرا به عالی رتبه ها

انسان ها به طور طبیعی به دنبال رشد و تعالی و رسیدن به موفقیت هستند و سعی می کنند ویژگی ها و خصوصیات مثبت شان را تقویت نمایند به همین دلیل در بسیاری از مواقع جذب افراد یا چیزهایی می شوند که از نظر آن ها بی عیب و نقص هستند و باورنکردنی و استثنایی به نظر می رسند.

آن ها تمایل دارند با افرادی کار کنند که عملکرد عالی دارند و از نظر آن ها شخصیتی موفق و بلندمرتبه هستند و با این افراد رابطه دوستی برقرار می کنند.

اما توجه داشته باشید که همه افراد کامل نیستند و هر کس عیب و نقص خاص خودش را دارد .

یکی از عادت های افراد موفق این است که به خوبی با این مسئله آشنا هستند و می دانند که هر انسانی دارای عیب و نقص است و این عیب و نقص ذات وجودی جهانیان می باشد، به همین دلیل آن ها چشم بسته به کسی اعتماد نمی کنند و ابتدا سعی می کنند به طور کامل طرف را بشناسند و بعد به او اعتماد کنند.

۷٫ عادات افراد موفق، فاجعه نمایی شکست ها و تعمیم آن به کل زندگی

شکست به معنی تباه شدن زندگی نمی باشد، افرادی که در زندگی شان موفق هستند از شکست نمی ترسند زیرا آن ها شکست را مقدمه ای برای موفقیت می دانند و برای آن ها جزئی از زندگی است و آن را به تمام موقعیت های زندگی تعمیم نمی دهند.

آن ها در این زمینه آگاهی لازم را دارند و می دانند در مسیر اهدافشان با مشکلاتی رو به رو خواهند شد ولی با وجود این مشکلات و شکست ها باز هم بر روی موفقیت شان باید تمرکز داشته باشند و به دنبال علل عدم موفقیت هستند.

۸٫ ناامید شدن و دست برداشتن از تلاش و کوشش

افراد موفق زمانی که با شکست و ناکامی ها رو به رو می شوند باز هم به تلاش شان ادامه می دهند و به این راحتی ناامید نمی شوند، زیرا آن ها به هدف شان باور دارند و می توانند به خوبی با تمام سختی ها و ناملایمتی هایی که در مسیر هدف برای آن ها پیش آمده است مقابله کنند و سرانجام به هدفی که می خواهند برسند.

آن ها سعی می کنند در این مسیر، اراده قوی و انگیزه کافی داشته باشند و خستگی ناپذیر به کار خود ادامه دهند، هم چنین آن ها ناامیدی و بی انگیزگی در برابر سختی ها را دشمن اصلی در راه کسب موفقیت و رسیدن به اهداف شان می دانند.

۹٫ عادات افراد موفق، ترس از شکست و تحمل نکردن شرایط بحرانی

یکی از مهم ترین تفاوت هایی که افراد موفق با دیگران دارند این است که در تمامی مسائل زندگی شان از جمله شغل، زندگی، عشق و روابط یا هر چیز دیگری در زندگی شان به بررسی و نقش و عمل خود در آن کار توجه می کنند و سعی می کنند کسی را در زندگی شان مقصر ندانند.

حتی زمانی که با شکست رو به رو می شوند و یا مشکلاتی در زندگی آن ها به وجود می آید، آن ها سعی می کنند تا علت شکست را پیدا کنند و برای حل آن اقداماتی را انجام دهند. به همین دلیل شکست برای آن ها هراس انگیز نمی باشد بلکه آن را پلی برای موفقیت می دانند.

۱۰٫ فراموش کردن ارتباط بین موفقیت بیرونی با هیجانات و باور درونی

افراد موفق شاد هستند و احساس شادی و خوشبختی درونی دارند.

اگر آن ها در زندگی شان با مشکلاتی رو به رو شوند باز هم سعی می کنند روحیات خوب شان را حفظ کنند آن ها می دانند که حالت روحی و طرز فکر آن ها مانند خودباوری، موفقیت بیرونی شان را شکل می دهد و باعث می شود تا از شرایط بد زندگی بیرون کشیده شوند و شرایط خوبی برای آن ها محیا گردد.

عادت های روزانه افراد موفق

افراد موفق عادت دارند تا به طور روتین کارهایی را در طول روز انجام دهند که برخی از آن ها به شرح زیر می باشد:

  • شب ها به موقع می خوابند تا صبح زود شاد و سرحال بیدار شوند.
  • کارهای روزانه را در ذهن شان مرور می کنند و آن ها را منظم کرده و سعی می کنند اتفاقات آن روز را به بهترین شکل ممکن در ذهن شان تصور کنند.
  • صبحانه شان به صورت کامل می خورند و از مواد سالم و مفید در هنگام صبحانه استفاده می کنند.
  • به ورزش صبحگاهی می روند تا خلق و روحیه شان شاد شود و انرژی کافی در طول روز داشته باشند.
  • کاری که به نظر آن ها سخت است را ترجیح می دهند در همان ابتدای روز انجام دهند تا در کل روز برای آن نگران نباشند و ذهن شان درگیر آن کار نشود.
  • افراد موفق در لحظه زندگی می کنند و به اتفاقاتی که در گذشته افتاده است توجه نمی کنند و سعی می کنند اطلاعات و افکار گذشته را دور بریزند.
  • برای کارهایی که می خواهند انجام دهند برنامه ریزی دقیقی دارند و برای روز و حتی هفته خود برنامه ریزی می کنند تا کارهای خود را به طور مشخص و دقیق انجام دهند.
  • کارهای خود را نیمه تمام رها نمی کنند بلکه کارهایی که شروع کرده اند را به پایان می رساند و بعد سراغ کار بعدی می روند.
  • وقت شان برای آن ها با ارزش است به همین دلیل سعی می کنند از تمام دقایق به خوبی استفاده کنند و کار بیهوده انجام ندهند.
  • عادت های روزانه خود را به طور منظم انجام می دهند و سعی می کنند این روتین را حفظ کنند و آن را بر هم نزنند.

عادت غذایی افراد موفق

تغذیه و عادت غذایی از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا انرژی لازم را به افراد می بخشد و باعث می شود افراد در طول روز کارکرد و عملکرد مفیدی داشته باشند.

بسیاری از افراد موفق در سطح جهانی، نقش تغذیه را بسیار مهم و حیاتی می دانند و آن را از رازهای موفقیت شان می دانند. به طور مثال خوردن قهوه، پرهیز از خوردن غذاهای سنگین ومصرف میوه و سبزیجات انرژی لازم در طول روز را فراهم می کند تا بتوانید کارهای خود را به درستی انجام دهید.

نویسنده معروف به نام ست گودین در این خصوص بیان کرده است که هر روز صبح یک اسموتی با موز یخ زده، آلو، گردو، شاهدانه و شیر بادام مصرف می کند او به صبحانه اش بسیار اهمیت می دهد و از مواد مفید و مغذی استفاده می کند و تاکید دارد که هیچ گاه آن را فراموش نکنید.

کمک گرفتن از روانشناس

تغییر سبک زندگی بعد از چند سال عادت کار آسانی نمی باشد برای این که بتوانید سبک زندگی سالم و خاصی برای خود ایجاد کنید این کار به تنهایی سخت بوده و فشار روانی بسیاری بر روی شما وارد می کند که ممکن است نتیجه عکس داشته باشد.

در این شرایط کمک گرفتن از روانشناس ضروری می باشد. روانشناس به شما کمک می کند تا به خودشناسی برسید و با انگیزه زیاد بتوانید تغییراتی در سبک زندگی تان ایجاد کنید در این حالت احتمال موفقیت شما افزایش می یابد و می توانید زندگی شاد و خوبی را برای خود رقم بزنید.

منبع : عادات افراد موفق

بی خوابی در کودکان

بی خوابی در کودکان و مشکلات خواب آن ها

آیا کودک شما مشکلات خواب را تجربه می کند؟ بی خوابی، ترس از خواب، ترس شبانه و شب ادراری از مشکلات رایج خواب در کودکان می باشد. در این مقاله نکاتی ذکر شده است که کمک می کند کودک شما خواب کافی را تجربه کند.

درک مشکلات خواب و بی خوابی در کودکان

مشکلات خواب در میان کودکان به خصوص در سنین پایین امری رایج می باشد. بی خوابی، ترس قبل از خواب، وحشت شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری می تواند الگوی طبیعی خواب کودک شما را مختل کنند.

برخی از کودکان ممکن است در زمان خواب احساس خستگی نکنند، در به خواب رفتن بدون حضور والدین مشکل داشته باشند، در نیمه شب از خواب بیدار می شوند، می چرخند، در خواب احساس سقوط دارند و نمی توانند خواب با کیفیتی را تجربه کنند.

این روند می تواند برای والدین نیز خسته کننده باشد زیرا بیدار شدن کودکان خواب والدین را نیز مختل می کند، صبح ها باید عجله کنند چون فرزندان دیر بیدار می شوند یا مجبور هستند با کودک بداخلاق که کم خواب است کنار بیایند.

بسیاری از مشکلات خواب در دوران کودکی با رفتارهای روزانه و عادات قبل از خواب مرتبط است که با کمک نکاتی که در این مقاله ذکر شده است می توانید بر آن غلبه کنید. با کمی صبر و انضباط می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر مشکلات خواب خود غلبه کند.

کودکان چقدر به خواب نیاز دارند؟

برای عملکرد بهتر، کودکان و نوجوانان معمولاً به خواب بیشتری نسبت به بزرگسالان نیاز دارند. نمودار زیر ساعاتی که کودکان در حال رشد باید در خواب بگذرانند را نشان می دهد.

بچه ها به چند ساعت خواب نیاز دارند؟

نوزادان (۴ تا ۱۲ ماه) ۱۲ تا ۱۶ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان نوپا (۱ تا ۲ سال)       ۱۱ تا ۱۴ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۳ تا ۵ سال) ۱۰ تا ۱۳ ساعت (شامل چرت زدن)

کودکان (۶ تا ۱۲ سال)          ۹ تا ۱۲ ساعت

نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ سال)        ۸ تا ۱۲ ساعت

کمبود کدام ویتامین باعث بی خوابی در کودکان میشود ؟

کمبود ویتامین D در کودکان با کاهش طول مدت خواب و بازده خواب ضعیف‌تر همراه بود. علاوه بر این، کمبود ویتامین D با تاخیر در زمان خواب همراه بود، که نشان می دهد ویتامین D و ریتم شبانه روزی می توانند مرتبط باشند. مطالعات آینده نگر در کودکان برای یادگیری اینکه آیا کمبود ویتامین D منجر به اختلال خواب می شود یا بالعکس مفید خواهد بود.

علائمی که نشان می دهد کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد

کودکان، درست مانند بزرگسالان، در هنگام کم خوابی در کنترل خلق و خوی خود مشکل دارند. کمبود خواب بر رفتار و وضعیت ذهنی کودک تأثیر می گذارد. در برخی موارد، علائم خواب ناکافی حتی می تواند شبیه علائم ADHD باشد.

اگر کودک شما به اندازه کافی نمی خوابد، ممکن است:

اغلب بداخلاق، تحریک پذیر یا بیش از حد احساسی به نظر برسد.

عدم تمرکز در مدرسه

خوابیدن هنگام سوار شدن به ماشین

در بیدار شدن مشکل دارد یا بعد از اینکه آن ها را بیدار کردید دوباره به خواب می روند.

اغلب خیلی زودتر از زمان خواب خواب آلود می شوند.

اگر کودک شما اغلب در شب از خواب بیدار می شود ممکن است درگیر بی خوابی شده باشد که یکی از بزرگ ترین مشکلات در کودکان می باشد.

بی خوابی در کودکان

بی خوابی عبارت است از ناتوانی در به خواب رفتن یا خواب ماندن در شب که منجر به خواب بی کیفیت می شود. البته در اغلب اوقات این موضوع به مرور زمان حل می شود.

اما اگر فرزند شما بیش از سه بار در هفته برای چند ماه مشکل خوابیدن داشته و به طور قابل توجهی عملکرد روزانه او را مختل شود، ممکن است به بی خوابی یا اختلال خواب متفاوتی دچار شده باشد.

علل بی خوابی در کودکان

برای بسیاری از کودکان، مشکلات آن ها در به خواب رفتن ناشی از عادات روزانه یا نحوه گذراندن وقت قبل از خواب می باشد.

به عنوان مثال، خوردن بیش از حد غذاهای شیرین در طول روز یا تماشای تلویزیون درست قبل از خواب می تواند برای اختلال در خواب کودک شما کافی باشد.

البته کودکان کوچکتر در ایجاد ارتباط میان عادات و کیفیت خواب با مشکل مواجه خواهند شد، بنابراین شما باید به این امر نظارت کافی را داشته باشید.

دلایل دیگر برای اختلال خواب

استرس

بله، آن ها کم سن هستند، اما آن ها همانند بزرگسالان می توانند استرس و فشار را احساس کنند، که اغلب به دلیل مسائل مدرسه یا خانه ایجاد می شود. آن ها ممکن است در کلاس افت درسی را تجربه کنند، با دوستان خود مشکلاتی داشته باشند یا حتی مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.

در خانه، استرس می تواند ناشی از مشکلات زناشویی والدین یا به دنیا آمدن فرزند جدید باشد.

کافئین

بسیاری از نوشیدنی ها و نوشابه های انرژی زا که حاوی کافئین هستند می توانند بچه ها را در شب بیدار نگه دارند، بنابراین سعی کنید مصرف کودک را محدود کنید. بهتر است سعی کنید تا  حد امکان این نوع نوشیدنی ها را از خانه خود حذف کنید.

عوارض جانبی داروها

برخی از داروها، مانند داروهایی که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و افسردگی استفاده می شوند، نیز می توانند باعث بی خوابی در کودکان شوند.

سایر مسائل پزشکی

مشکلات سلامتی می‌تواند باعث اختلال خواب شود، مانند  آپنه خواب، سندرم پای بی‌قرار، گرفتگی بینی، آلرژی، درد ناشی از رشد یا خارش پوست ناشی از اگزما. معاینات پزشکی می‌تواند به شناسایی مشکلاتی که می‌تواند خواب فرزند شما را مختل کند کمک کند.

گذراندن زمان زیادی در رختخواب

برای پیدا کردن یک زمان خواب ایده آل، توجه کنید که چه زمانی کودک شما خواب آلود می شود. این زمانی است که آن ها باید به رختخواب بروند، بنابراین برنامه خواب را حدود ۴۵ دقیقه زودتر شروع کنید. اگر کودکتان مدت زمان طولانی تری بیدار باشند، ممکن است کنترل او دشوارتر شود.

مقابله با بی خوابی در کودکان

ایجاد عادات خوب در سبک زندگی می تواند باعث یک خواب راحت و آسوده برای کودکان شود. توجه داشته باشید که خواب باکیفیت برای فرزندتان به ویژه کودکان بزرگتر و نوجوانان مهم است.

مطمئن شوید که فرزندتان از تخت فقط برای خواب استفاده می کند

در صورت امکان، آن ها را تشویق کنید که از رختخواب فقط برای خواب و فعالیت قبل از خواب مثل کتاب خواندن استفاده می کند و به او یاد آوری کنید که تخت مکان مناسبی برای انجام تکالیف نیست. در غیر این صورت، آن ها به جای استراحت و آرامش، تخت را با فعالیت های دیگر مرتبط می دانند.

اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب او راحت است

اکثر بچه ها خواب مناسب را در اتاقی کمی خنک (حدود ۶۵ درجه) تجربه می کنند. اگر صدایی از بیرون وجود دارد که خواب کودک را آشفته می کند، سعی کنید منبع این صدا را برطرف کنید.

مطمئن شوید که تخت کودک شما مملو از اسباب‌بازی‌ها نیست، زیرا شلوغی هنگام خواب باعث پرت شدن حواس او می شود.

سعی کنید برنامه خواب یکسانی داشته باشید، حتی در تعطیلات

این کار باعث می شود کودک شما راحت تر از خواب بیدار شود و به طور طبیعی به خواب برود. نوجوانان نباید بیش از یک ساعت از زمان معمول بیداری خود در تعطیلات آخر هفته بخوابند. اگر این کار را انجام دهند، احتمالا در طول هفته خواب کافی را دریافت نمی کنند.

کودک خود را پیش از خواب خیلی گرسنه یا سیر نگه ندارید.

یک میان وعده سبک (مانند شیر گرم و یک موز) قبل از خواب می تواند ایده خوبی باشد. با این حال، وعده های غذایی سنگین یک یا دو ساعت پیش از خواب ممکن است کودک را بیدار نگه دارد.

سبک زندگی فعال

ورزش منظم از بی قراری و بی خوابی در طول شب جلوگیری می کند. یک ساعت در روز را به ورزش یا پیاده روی بپردازید. با این حال، از فعالیت های سنگین سه ساعت قبل از خواب دوری کنید.

قرار گرفتن در معرض نور طبیعی

باز کردن پرده به کودک شما کمک می کند تا از خواب بیدار شود و روز جدیدی را آغاز کند.

به چرت زدن توجه کنید

کودکان معمولاً حداقل به چهار ساعت بین دوره های خواب نیاز دارند تا به اندازه کافی خسته شوند و چرت بزنند. اگرچه زمان چرت زدن می تواند متفاوت باشد، اما مطمئن شوید که کودک شما برای مدت طولانی یا خیلی نزدیک به زمان خواب چرت نمی زند .

محدودیت در استفاده از وسایل الکترونیک

نور آبی ساطع شده از تلویزیون، تلفن، تبلت و بازی های ویدیویی می تواند چرخه خواب/بیداری بدن را مختل کند و خواب را سخت تر کند. این وسایل را حداقل یک ساعت قبل از خواب خاموش کنید و در ساعات خواب بیرون از اتاق خواب فرزندتان نگهداری کنید.

زمان با کیفیتی را با کنارهم بگذرانید

برخی از بچه ها می خواهند بیش تر بیدار بمانند، زیرا نیاز به توجه بیشتر والدین دارند. اگر هر دو والد در طول روز کار می کنند، عصرها تنها زمانی است که کودک آن ها را می بیند.

سعی کنید به کودک خود توجه کنید و در مورد روزش از او سوال بپرسید در برخورد با نوزادان هم می توانید برای آن ها شعر بخوانید و با آن ها ارتباط چشمی برقرار کنید.

مقابله با سایر مشکلات خواب دوران کودکی

علاوه بر عادات روزانه و روتین های قبل از خواب، بچه ها اغلب موانع دیگری را نیز برای داشتن خواب خوب شبانه تجربه می کنند.

ترس از تاریکی، رویاهای ترسناک، ترس های شبانه، راه رفتن در خواب و شب ادراری از دیگر مشکلات خواب هستند که اغلب کودکان با آن ها دست و پنجه نرم می کنند.

بیش تر این مشکلات در روند رشد برطرف می شوند اما راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید مشکلات خواب فرزندتان را برطرف کنید و اطمینان حاصل کنید که خواب کافی و باکیفیت را تجربه می کند.

ترس های قبل از خواب و اضطراب خواب

در مقطعی از دوران کودکی، اکثر کودکان ترس از تاریکی یا خوابیدن در شب را تجربه می کنند. بسیاری از کودکان نمی توانند فاصله میان تخیل و واقعیت را درک کنند، بنابراین از هیولای زیرتخت، تاریکی درون کمد و موارد دیگر که به نظر ما مسخره است می ترسند.

نباید ترس های فرزند خود را مسخره کنید تا کودکتان احساس شرمساری پیدا کند از طرف دیگر نباید ترس های او را تشویق و حمایت کنید.

به طور مثال به جای اینکه از داستان های خرافی استفاده کنید بهتر است به کودک خود توضیح دهید که چگونه تخیل او می‌تواند او را فریب دهد تا چیزهای عادی مانند سایه را با اشیا اشتباه بگیرد.

علاوه بر موارد ذکر شده می توانید با استفاده از نکات زیر به کودک خود کمک کنید:

  • ترس آن ها را درک کنید، قبل از اینکه به او اطمینان دهید که ترس های او واقعیت ندارد و هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد، ترس های او را بپذیرید و با او همدلی کنید.
  • از چراغ شب استفاده کنید تا کودکتان در شب امنیت بیشتری در رختخوابش داشته باشد، البته نباید به اندازه ای روشن باشد که خواب او را مختل کند.
  • اجازه دهید فرزندتان در شب یک وسیله آرامش بخش مانند پ اسباب بازی یا پتوی مخصوصش همراه خود داشته باشد. همراه داشتن حیوان خانگی در اتاق نیز می تواند به رفع ترس او کمک کند، البته تا زمانی که خواب او را مختل نکند.
  • به کودک خود کمک کنید ترس های خود را در طول روز قبل از خواب کشف کند. از آن ها بخواهید که زیر تخت را چک کنند تا ببینند، مثلاً چیزی زیر آن نیست. صحبت در مورد ترس در طول روز به جای قبل از خواب نیز می تواند به تقویت اعتماد به نفس آن ها کمک کند تا در شب کمتر مضطرب شوند.
  • از خواندن کتاب و دیدن فیلم ها یا برنامه های تلویزیونی ترسناک حتی در طول روز خودداری کنید. این برنامه ها فقط تخیل کودک شما را تقویت می کند و به ترس او در شب می افزاید.
  • فرزندتان را تشویق کنید که حتی اگر بیدار شد در رختخواب بماند. شما می خواهید فرزندتان یاد بگیرد که تخت او مکانی امن است، بنابراین بهتر است به جای اینکه او از اتاق بیرون بیاید، کنار او بنشینید تا به خواب برود.

کابوس ها

وقتی کودکان به سن پیش‌دبستانی می‌رسند و ترس از تاریکی به سراغشان می‌آید، بیشتر مستعد کابوس‌های شبانه می‌شوند. مشکلات و استرس های آن ها در طول روز، می‌تواند خود را در خواب‌های آزاردهنده در شب نشان دهد.

علاوه بر صحبت در مورد ترس ها و اضطراب ها در طول روز، مهم است که با فرزند خود در مورد تغییراتی که در زندگی خود تجربه می کند صحبت کنید.

نقل مکان به خانه یا مدرسه، جدایی والدین، یا اضافه شدن یک خواهر یا برادر جدید به خانواده، همگی می توانند به عدم اطمینان در زندگی کودک دامن بزنند و باعث کابوس های شبانه شوند.

سن و شرایط فرزندتان هر چه که باشد، هر روز زمانی را برای ارتباط با او اختصاص دهید و در جریان اتفاقات زندگی او و هر مشکلی که ممکن است در مدرسه یا با دوستانش داشته باشد، قرار بگیرید.

اگر فرزندتان بعد از یک کابوس شما را از خواب بیدار کرد، به او اطمینان دهید که واقعی نیست اما زیاد روی محتوای خواب ترسناک تمرکز نکنید. در عوض، روی آماده کردن دوباره آن ها برای خواب متمرکز شوید.

وحشت های شبانه

وحشت های شبانه شامل جیغ زدن، لرزیدن و ترس شدید در خواب می باشد. مشاهده ترس شبانه فرزندتان می تواند آزاردهنده باشد، اما معمولاً جایی برای نگرانی نیست.

این علائم اغلب محصول جانبی استرس، کمبود خواب، داروهای جدید یا تغییرات در محیط خواب هستند و بیشتر بچه ها در سنین نوجوانی آن ها را پشت سر می گذارند.

علائم وحشت شبانه

  • لگد زدن
  • فریاد زدن و پریشانی.
  • نفس سنگین و ضربان قلب بالا.
  • تعریق.
  • روی تخت نشستن.
  • حرکت در خانه

مقابله با وحشت شبانه

هیچ درمان قطعی برای ترس های شبانه وجود ندارد اما شما می توانید اقدامات پیشگیرانه ای را برای ایمن کودک خود انجام دهید.

اگر هنگام وحشت شبانه حرکت می کند، مطمئن شوید که درهای خانه قفل هستند، ایمنی راه پله ها را رعایت کنید و هر گونه اشیاء خطرناک یا شکستنی را از دسترس او خارج کنید.

راه رفتن در خواب

راه رفتن در خواب فقط شامل بلند شدن از رختخواب نیست. بسیاری از خوابگردها صحبت نیز می کنند، در رختخواب می نشینند، یا حرکات تکراری مانند مالیدن چشمان خود انجام می دهند.

اگرچه چشمان کودک شما باز است، اما از آنجایی که هنوز خواب است، مانند زمانی که بیدار است نمی بیند. در حالی که رفتار آنها ممکن است شما را نگران کند، فرزند شما از کاری که انجام می دهد آگاه نیست و به احتمال زیاد صبح روز بعد آن را به خاطر نخواهد آورد.

علل راه رفتن در خواب

برخی از عوامل موثر در راه رفتن در خواب عبارتند از کمبود خواب، برنامه خواب نامنظم، بیماری، استرس یا مصرف برخی داروها. معمولاً نیازی به مراجعه به پزشک نیست، مگر  کودک رفتارهای پرخطر داشته باشد یا منجر به احساس خواب آلودگی کودک شما در روز بعد شود.

به برنامه خواب منظم و اطمینان از اینکه کودک شما به اندازه کافی استراحت می کند اغلب برای حل مشکل راه رفتن در خواب کافی است.

شما همچنین می توانید با درگیر کردن کودک خود در فعالیت های آرامش بخش قبل از خواب به کاهش سطح استرس کمک کنید. کودک خود را تشویق کنید قبل از خواب به دستشویی برود، زیرا مثانه پر می تواند باعث راه رفتن در خواب شود.

راه رفتن در خواب و ایمنی

سعی نکنید فرد خوابگرد را بیدار کنید، زیرا ممکن است باعث ترس او شود. در عوض، به آرامی آن ها را به تخت خود هدایت کنید.

اطمینان حاصل کنید که پنجره‌ها و درها قفل هستند و در نظر بگیرید که یک دروازه ایمنی در خارج از اتاق خواب فرزندتان یا بالای پله‌ها نصب کنید. اشیای تیز یا شکستنی را از اطراف تخت خود بردارید و هر گونه اسباب بازی را که ممکن است در شب به آن دست بزنند مرتب کنید.

اگر فرزندتان با خواهر یا برادرش در اتاق مشترکی قرار دارد، اجازه ندهید که در بالای تختخواب دو طبقه بخوابد. اگرچه راه رفتن در خواب معمولاً در سنین نوجوانی متوقف می شود اما کلید ماشین را از دسترس بچه هایی که به اندازه کافی برای رانندگی سن دارند دور نگه دارید.

شب ادراری

اگرچه برخی از کودکان خردسال می توانند در طول روز به درستی از دستشویی استفاده کنند، ممکن است در شب با مشکلات کنترل مثانه دست و پنجه نرم کنند که استرس زا باشد.

شب ادراری معمولاً در کودکان دو تا چهار ساله رخ می دهد. با این حال، می تواند در مورد کودکان در سن مدرسه نیز ادامه یابد. اگر پدر و مادر هر دو در جوانی رختخواب را خیس کنند، به احتمال زیاد فرزندشان نیز این کار را تکرار خواهد کرد.

سایر علل احتمالی شب ادراری عبارتند از:

  • مثانه کودک شما به اندازه کافی رشد نکرده است که بتواند ادرار را برای یک شب کامل نگه دارد یا ارتباط بین مغز و مثانه آنها ممکن است به طور کامل شکل نگیرد.
  • استرس، تغییرات در خانه، یک بیماری جزئی یا خستگی
  • کودک شما خواب عمیقی دارد و مثانه پر نمی تواند او را بیدار کند.
  • کودک یبوست دارد. پر بودن روده به مثانه فشار وارد می کند.
  • بدن کودک در شب ادرار زیادی تولید می کند.

کمک به فرزندتان

حتی اگر کودک شما می داند که مقصر نیست، ادرار شبانه اغلب باعث می شود که او احساس خجالت و گناه پیدا کند. برای مثال آن ها ممکن است در مورد خوابیدن در خانه دوست یا رفتن به مهمانی احساس بی میلی داشته باشند.

یک پوشش پلاستیکی روی تشک قرار دهید.

اجازه دهید فرزندتان در تعویض ملحفه ها کمک کند. توضیح دهید که این یک مجازات نیست بلکه به آموزش مسئولیت کمک می کند.

سیستم پاداش تنظیم کنید. برچسب‌هایی برای شب های بدون ادرار با یک جایزه کوچک به فرزندتان بدهید.

قبل از خواب از مصرف مایعات زیاد خودداری کنید. به کودک خود یادآوری کنید که قبل از خواب دوباره از دستشویی استفاده کند.

زنگ شب ادراری تنظیم کنید. اگر مشکل ادامه داشت، از پزشک کودک خود در مورد زنگ هشدار سوال کنید. این دستگاه  رطوبت را تشخیص می دهند و کودک را برای استفاده از توالت بیدار می کنند. این دستگاه می تواند برای افرادی که خواب عمیقی دارند نیز مفید باشد.

چه زمانی باید در مورد شب ادراری به پزشک مراجعه کنیم

اگر کودک شما حداقل شش ماه به طور کامل در مورد توالت رفتن آموزش دیده و بازهم درگیر شب ادراری باشد باید به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر این در صورت مشاهده موارد زیر نیز باید به دکتر متخصص مراجعه کنید:

درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن.

لکه های خونی یا صورتی روی لباس زیر.

خیس کردن شلوار در طول روز.

تورم پا یا مچ پا

خیس کردن تخت در سن هفت سالگی یا بیشتر.

تداوم خیس کردن در رختخواب، به خصوص اگر کودک هفت سال سن یا بیش تر داشته باشد ممکن است نشانه سوء استفاده جنسی باشد.

منبع : بی خوابی در کودکان