بایگانی دسته ی کودک

سندرم کودک تکان خورده (SBS) که آسیب بدرفتاری باسر، سندرم اثر تکان دادن، آسیببه سر یا سندرم سریع یا تکان ناگهانی نیز نامیده می شود یک صدمه مغزی جدی می باشد که از تکان شدید در اطفال یا خردسالان نشأت می گیرد.

سندرم تکان دادن کودک موجب تخریب سلول و عروق خونی مغز کودک شده  و مانع از رسیدن اکسیژن کافی به مغز می شود. این سندرم نوعی سوءاستفاده از کودک است که می تواند آسیب های دائم مغزی یا مرگ را به دنبال داشته باشد.

این نوع سندرم قابل پیشگیری است. برای والدینی که مستعد آسیب رساندن به کودک هستند، راهبردهایی وجود دارد. همچنین والدین می توانند دیگر مراقبان یا پرستار کودک را در مورد خطرات سندرم تکان دادن کودک آموزش دهند.

میانگین سنی کودک مبتلا به این سندرم بین ۳ تا ۸ ماه است. سندرم کودک تکان خورده در کودکان زیر ۲ سال شایع تر است، اما می تواند کودکان را تا ۵ سالگی نیز درگیر کند.

سندرم کودک تکان خورده چیست

سندرم کودک تکان داده شده زمانی رخ می دهد که یک نوزاد یا کودک کوچک به شدت تکان می خورد یا سرش به شدت به جسمی مانند تشک، زمین یا دیوار برخورد می کند. سر نوزاد تقریباً ۲۵ درصد وزن کل بدن او را تشکیل می دهد. سر نوزادان نسبت به بدنشان بزرگ و سنگین است و عضلات گردنشان ضعیف است. علاوه بر این، رگ های خونی اطراف مغز نوزادان و کودکان زیر پنج سال نسبت به کودکان بزرگتر و بزرگسالان مستعد پارگی بیش تری قرار دارد.

مطالب مرتبط: سندروم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS)

صدمات دیگری که اساساً قابل توجه نیست مواردی از جمله خونریزی مغزی یا شبکیه چشم، آسیب نخاع مغزی و گردن و شکستگی مهره های کمر، جمجمه و استخوان را در بر می گیرد. همچنین، وجود شواهدی مبتنی بر سوء استفاده قبلی از کودک عادی است. در موارد خفیف سندرم  تکان دادن کودک، ممکن است نرمال به نظر برسد اما با گذشت زمان او ممکن است دچار مشکلات سلامتی، یادگیری و رفتاری شود.

عوامل خطر

مواردی که ممکن است خطر این آسیب را افزایش دهد شامل موارد زیر است:

• آزار خانگی یا کودک
• سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
• استرس یا مشکلات اجتماعی

علت سندرم کودک تکان خورده

سندرم کودک تکان خورده در اثر تکان دادن نوزاد یا کودک خردسال ایجاد می شود. این کار حتی چند ثانیه می تواند باعث آسیب شود زیرا عضلات گردن آن ها قوی نیست و مغز آن ها هنوز در حال رشد است.

این وضعیت اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که والدین یا سایر مراقبان عصبانی یا ناامید می‌شوند، مانند زمانی که کودک به شدت گریه می کند و والدین نمی دانند برای آرام کردن او چکار کنند.

علائم تکان خوردن مغز نوزاد

علائم و نشانه های سندرم کودک تکان خورده عبارتند از:

• بی قراری یا تحریک پذیری شدید
• مشکل بیدار ماندن
• مشکلات تنفسی
• کم اشتهایی
• لرزش های بدنی
• صرع
• بیهوش شدن یا تشنج ناگهانی
• بد غذا خوردن
• استفراغ
• پوست رنگ پریده یا مایل به آبی
• تشنج
• فلج
• عدم لبخند و ایجاد صدا
• سر یا پیشانی بزرگتر از حد معمول به نظر می رسد.
• کما

موارد خفیف ممکن است علائم فوری یا آسیب قابل توجهی را نشان ندهند، بنابراین مورد توجه متخصصان پزشکی قرار نمی گیرد. اگرچه این موارد ممکن است هرگز تشخیص داده یا گزارش نشوند، اما همچنان می‌توانند باعث آسیب یا عواقب طولانی مدت شوند. اثرات طولانی مدت احتمالی عبارتند از:

• ناتوانی های جسمی و یادگیری
• اختلال بینایی یا نابینایی
• اختلال شنوایی
• ناتوانی های گفتاری
• فلج مغزی
• تشنج
• اختلالات رفتاری
• مرگ

گاهی اوقات، آسیب مغزی ممکن است پیامدهای خود را بر روی بدن خارجی نیز نشان دهد، مانند:

• خونریزی چشم یا گوش
• کبودی های بی دلیل روی صورت
• آسیب به نخاع یا دنده 
• شکستگی دنده، جمجمه، پاها یا سایر استخوان ها

علائم ذکر شده ممکن است بلافاصله پس از تکان دادن ظاهر شوند و معمولاً در عرض ۶-۴ ساعت به اوج خود می رسند. علائم و نشانه های زیر ممکن است نشان دهنده سندرم تکان خوردن کودک باشد: تغییر سطح هوشیاری. خواب آلودگی همراه با تحریک پذیری.

علت تکان دادن سر نوزاد به چپ و راست

نوزادان عضلات گردن ضعیفی دارند و نمی توانند وزن سر خود را تحمل کنند. اگر کودک به شدت تکان بخورد، مغز حساس او در داخل جمجمه به جلو و عقب حرکت می کند. این باعث کبودی، تورم و خونریزی می شود.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که والدین یا مراقب کودک به‌دلیل ناامیدی یا عصبانیت شدیداً کودک را تکان می‌دهند، اغلب به این دلیل که کودک گریه خود را متوقف نمی‌کند.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً به دلیل افتادن کودک روی زانو یا زمین خوردن های جزئی ایجاد نمی شود.

اگر تکان دادن سر مکرر و طولانی مدت و همراه با علائم زیر در نوزادان و کودکان نوپا باشد، توصیه می کنیم با پزشک اطفال خود مشورت کنید زیرا احتمال وجود اوتیسم وجود دارد:

• عدم پاسخگویی به نام، صدای والدین و خواهر و برادر
• لبخند نمی‌زند، ارتباط برقرار نمی‌کند یا نگاه غیرمعمولی دارد.
• رفتارها و حرکات را با وسواس تکرار می کند.
• پسرفت در مهارت های اکتسابی مانند زبان، کلامی یا اجتماعی
• کوبیدن مکرر و طولانی سر به تخت خواب یا دیوار

تکان دادن سر نوزاد هنگام خواب

چگونه خود را آرام کنید

اگر احساس کردید که دیگر نمی توانید گریه کودک خود را کنترل کنید و احساس می کنید ممکن است به کودک خود آسیب بزنید توقف کنید و از کارهای زیر کمک بگیرید:

• نفس عمیق بکشید.
• چشمان خود را ببندید و به آرامی تا ۱۰ بشمارید.
• کودک خود را به پشت در مکانی امن (تخت، تخت و غیره) قرار دهید، در را ببندید و برای دقایقی به اتاق دیگری بروید.
• هر ۵ تا ۱۰ دقیقه یکبار نوزاد خود را چک کنید.
• با یک دوست قابل اعتماد، یکی از اعضای خانواده یا همسایه تماس بگیرید و در مورد احساسات خود صحبت کنید.
• در صورت امکان کمک بخواهید تا کسی برای مدت کوتاهی مسئولیت را بر عهده بگیرد.
•  به موسیقی گوش دهید، تلویزیون تماشا کنید، ورزش کرده یا فقط استراحت کنید.
• تا زمانی که احساس آرامش نکردید، کودک خود را بلند نکنید.

علت تکان دادن سر نوزاد به چپ و راست |تکان دادن سر نوزاد هنگام خواب

1. نوزادان ممکن است برای آرام کردن خود، سرش را به پهلو تکان دهد. این می تواند یک تکنیک طبیعی برای آرام کردن خود هنگام خواب باشد. اگر اینگونه باشد درست قبل از خوابیدن کودکتان متوجه این رفتار شوید.
2. حرکت سر نوزاد در ماه های اول بخشی از تعامل اجتماعی وی می باشد. در این شرایط هنگامی که کودک هیجان زده است بیش تر سر خود را حرکت می دهد.
3.  تکان دادن سر می تواند یک روش غیرکلامی برای برقراری ارتباط باشد.

درسندرم کودک تکان خورده حرکت سر به شکل زیر عادی نمی باشد:

•  تب، گریه و عفونت گوش میانی
• اوتیسم
• صرع میوکلونیک
• تکان دادن مکرر سر به پهلو هنگام خواب

عوارض سندرم کودک تکان خورده

در بیشتر مواقع، نوزادانی که تحت تاثیر سندرم کودک تکان خورده  قرار می گیرند زنده نمی مانند. حتی اگر زنده بمانند، دچار عوارض زیر می‌شوند و باید تا پایان عمر تحت درمان قرار گیرند:

• نابینایی جزئی یا کامل
• مسائل رفتاری
• تاخیر در رشد
• ناتوانی های شناختی
• اختلالات یادگیری
• فلج مغزی
• اختلالات تشنجی

چه زمانی به پزشک مراجعه می کنید

اگر شما تردید دارید که کودکتان با تکان سختی صدمه دیده است فوراً در پی کمک باشید. با پزشکتان ارتباط داشته باشید یا کودکتان را به نزدیکترین اورژانس برسانید. مراقبت های درمانی فوری ممکن است زندگی کودکتان را نجات دهد یا از بروز مشکلات جدی سلامت پیشگیری کند.

متخصصان سلامت قانوناً باید همه موارد مشکوک به کودک آزاری را به مراجع ذیصلاح کشوری گزارش دهند. کودکان عضلات ناحیه گردن ضعیفی دارند و اغلب قدرت تحمل حرکات سر را ندارند. اگر کودک تکان شدیدی خورده است، مغز ظریف او در جمجمه به عقب و جلو می لغزد. این کار موجب خون مردگی، آماس یا تورم و خونریزی مغزی می شود.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً وقتی اتفاق می افتد که والد یا مراقب کودک یا طفل را به دلیل ناکامی یا عصبانیت و اغلب به دلیل گریه کردن مداوم کودک به شدت تکان می دهد. این سندروم معمولاً به دلیل افتادن کودک از روی زانو، سقوط های جزیی یا حتی بازی های خشن نیست.

برای والدین و دیگر مراقبان عواملی وجود دارند که ممکن است ریسک ایجاد سندرم کودک تکان خورده را افزایش دهند، از جمله این موارد می توان به نکات زیر اشاره کرد:

• داشتن انتظارات غیرواقعی از کودکان
• جدایی والدین یا والد جوان بی تجربه
• استرس
• خشونت خانوادگی
• مصرف الکل یا سوءمصرف مواد
• تعامل ضعیف با مراقبین
• حرکات غیر طبیعی چشم
• افزایش لرزش سر در هنگام اضطراب
• تلاش برای صدمه زدن به خود
• عدم پاسخ به صداها
• شرایط خانوادگی بی ثبات
• افسردگی
• هر گونه بدرفتاری در گذشته کودک

همچنین مردان نسبت به زنان بیشتر مستعد اعمال سندرم کودک تکان خورده می باشند. فقط چند ثانیه تکان دادن کودکان ممکن است موجب آسیب های مغزی برگشت ناپذیر شود. بسیاری از کودکانی که تحت تأثیر سندرم کودک تکان خورده قرار می گیرند می میرند. نجات یافتگان از سندرم کودک تکان خورده نیز ممکن است در شرایطی مانند زیر نیاز  به مراقبت های پزشکی مادام العمر باشند:

• نابینایی دائم یا موقت
• از دست دادن قوه شنوایی
• عقب ماندگی ذهنی
• تأخیر رشدی، مشکلات یادگیری و موارد رفتاری
• اختلالات صرع
• فلج مغزی

مطالب مرتبط: مسئله امنیت نوزادان هنگام خواب

کودکی که دچار این سندرم شده است ممکن است نیاز به بررسی توسط تعدادی از متخصصان پزشکی و نیز متخصصان کودک آزاری داشته باشد. آزمایش های گوناگونی که در ادامه ذکر شده است ممکن است برای کشف صدمات نیاز باشد:

• سی تی اسکن. یک سی تی اسکن از تصاویر از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر مقطعی از مغز کودک استفاده می کند. این آزمایش به کشف صدمات پایه برای مداخلات ضروری کمک می کند.
• ام آر آی. عکسبرداری ام آر آی از میدان مغناطیسی نیرومند یا امواج رادیویی برای خلق تصاویری با جزئیات کامل از مغز کودک استفاده می کند. به دلیل آنکه انجام ام آر آی برای کودک ناآرام مشکل است، معمولاً دو یا سه روز پس از صدمه انجام می شود.
• بررسی اسکلت بندی. مجموعه ای از اشعه های ایکس اسکلتی که احتمالاً شامل بازو و دستان، پاها، انگشتان، ستون فقرات، دنده ها و جمجمه باشد، ممکن است برای آزمایش چه شکستگی های اتفاقی و چه عمدی به کار برده شوند و شکستگی های قبلی را جستجو و کشف می کنند.
• آزمایش میکروسکوپیOphthalmologicalعارضه های چشمی. آزمایش چشم می تواند خونریزی و دیگر صدمات چشمی را نشان دهد.
• آزمایش های خون. برخی از اختلالات ژنتیکی و متابولیکی مانند اختلالات لخته شدن خون و خونریزی مغزی نیز می توانند نشانه هایی را ردیابی کند که ممکن است شبیه به سندرم کودک تکان خورده به نظر برسد. آزمایش های خون می توانند در پیشگیری از برخی از این شرایط مفید واقع شود.

براساس شدت صدمات یک کودک ممکن است نیاز به نگهداری در بخش های مراقبت ویژه داشته باشد. درمان اضطراری برای کودکی که تکان خورده است ممکن است شامل بررسی وجود علائم حیاتی مانند تأیید تنفس و جراحی برای متوقف کردن خونریزی مغز  باشند.

زمانی که گریه کودکتان متوقف نمی شود شما ممکن است هرکاری انجام دهید تا از میزان اشک ریختن و گریه کودکتان بکاهید اما بهتر است کودکتان به تدریج درمان شود.

هیچ چیز تکان شدگی کودک را توجیه نمی کند. فقط چند ثانیه تکان دادن کافی است تا آسیب جبران ناپذیری در مغز کودک ایجاد شود. اگر شما نمی توانید هیجان ها یا استرس والدینی را کنترل کنید در خواست کمک کنید. پزشک کودک شما ممکن است شما را به مشاور یا دیگر مراقبان سلامت روانی ارجاع دهد.

اگر افراد دیگری به شما در مراقبت از کودکتان کمک می کنند خواه پرستار کودک، خواهر و برادرها و خواه پدربزرگ یا مادربزرگ؛ آن ها را از خطرات سندرم کودک تکان خورده آگاه کنید.

آیا درمانی برای سندرم کودک تکان خورده وجود دارد؟

خیر. درمان مناسبی برای کودک تکان خورده در دسترس نیست، اما چند مداخله فوری برای کاهش عواقب بعدی آن وجود دارد که در ادامه بیان شده است:

• اگر مشکوک به آسیب گردن یا ستون فقرات باشد، حتما بلافاصله به دکتر مراجعه کنید.
• فشار قفسه سینه: فشارهای محکم و سریع قفسه سینه ممکن است توسط پزشکان انجام شود تا در صورت بیهوشی یا عدم پاسخ نوزاد، او را به هوش بیاورند.
• تنفس برای نجات: در صورتی که نوزاد هوشیاری خود را از دست بدهد یا در تنفس مشکل پیدا کند، پزشکان از تنفس مصنوعی استفاده می کنند تا کودک را به زندگی برگردانند.

کاهش فشار روی مغز

ممکن است برای کاهش فشار روی مغز ناشی از خونریزی یا تورم به درمان نیاز باشد. این را می توان با:

• دارو
• تخلیه مایع از سر
• جراحی برای برداشتن خون روی مغز یا به ندرت برداشتن بخشی از جمجمه

منبع : سندرم کودک تکان خورده چیست | نشانه ها، عوارض و درمان

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث اضطراب بیش از حد مربوط به جدایی یک کودک از خانه و یا از کسانی (در نوجوانان و بزرگسالان) است که به فرد به آن ها وابسته است.

این اضطراب فراتر از میزانی است که برای رشد فرد انتظار می رود. ترس، اضطراب و  یا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه یا بیشتر در بزرگسالان به طول می انجامد.
اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، معمولا از خانواده های غیرصمیمی نشات می گیرند. هنگامی که نوزاد از خانه و یا افراد وابسته اصلی جدا می شوند، ممکن است به طور پیوسته  احساس طرد، بی تفاوتی، غم و اندوه اجتماعی و یا مشکل تمرکز بر روی کار و یا بازی را نشان دهند.

بسته به سن افراد، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، دزد، سارق، آدم ربایان، حوادث رانندگی، سفر هواپیما، و شرایط دیگری را داشته باشند که به عنوان خطری برای یکپارچگی خانواده و یا خود افراد تلقی می شوند.

نگرانی در مورد مرگ و مردن نیز رایج است. امتناع از مدرسه رفتن ممکن است به مشکلات تحصیلی و اجتناب اجتماعی منجر شود.

کودکان ممکن است از این امر شکایت کنند که هیچ کس آن ها را دوست ندارد و یا مراقب آن ها نیست و در نتیجه آرزو می کنند که مرده بودند.

هنگامی که زمان جدایی بسیار ناراحت می شوند، ممکن است خشم و یا گاهی اوقات تنفر خود را نسبت به کسی که‌ آن ها را مجبور به جدایی‌ کرده، نشان دهند.

اضطراب جدایی در نوزادان دکتر هلاکویی

وقتی کودکان خردسال در شب تنها هستند، ممکن است تجارب ادراکی غیرمعمولی را گزارش دهند (مانند کودکانی که می گویند تصور می کنند افرادی که به اتاقشان ‌نگاه می کند، موجودات ترسناک به آن ها نزدیک می شوند یا حس می کنند چشم هایی به آن ها خیره شده اند).

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان اغلب به صورت سخت گیر، فضول و نیازمند توجه مداوم، می باشند. اغلب اوقات تقاضاهای مفرط کودک، به یک منبع سرخوردگی والدین تبدیل می شوند که  منجر به خشم و درگیری در خانواده است.

کودکان مبتلا به این اختلال اضطراب جدایی در نوزادان، گاهی اوقات، به صورت افراد وظیفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازی توصیف می شوند. کودکان ممکن است شکایت های جسمانی داشته باشند که به آزمایشات فیزیکی و روش های پزشکی منجر می شود ولی در  حقیقت مشکلی وجود ندارد.

حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممکن است با گذر زمان تداوم بیشتری پیدا کند و تشخیص فرعی اختلال افسرده خویی و یا اختلال افسردگی اساسی را توجیه کند. این اختلال ممکن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مکان های شلوغ اولویت داشته باشد.

اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان ممکن است باعث شود که کودک گریه کند، جیغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تکان دهد یا صورتش را پنهان کند، این کودکان وقتی کسی که او را نمی شناسد به آن ها نزدیک می شود غوغا می کنند.

همین واکنش‌ها ممکن است در مورد اعضای خانواده و دوستانی نیز رخ دهد که به نظر می‌رسید کودک شما زمانی از آن ها لذت می‌برد اما اکنون آن ها را “غریبه” یا حتی یک تهدید می‌داند.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مرحله ای از رشد طبیعی است. در این مرحله، کودکان وقتی از والدین یا مراقبان اصلی خود جدا می شوند، مضطرب می شوند. اختلال اضطراب جدایی در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگی کودکان شروع می شود و در سنین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شدیدتر می شود.

هنگامی که از والدین یا مراقبان خود جدا می شوند، به ویژه زمانی که از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامنی می کنند.

آن ها برای امنیت و اطمینان به والدین و مراقبان خود نگاه می کنند. گریه نشان می دهد که کودکان احساس دلبستگی به والدین یا مراقبان خود را ایجاد کرده اند. گریه در این شرایط یک واکنش مثبت است.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان تا ۲۴ ماهگی کودکان ادامه دارد. در این سن، کودکان ماندگاری اشیا را یاد گرفته اند و اعتماد پیدا کرده اند. اضطراب جدایی به مرور برطرف می شود زیرا کودکان یاد گرفته اند که والدین یا مراقبان آن ها حتی زمانی که دیده نمی شود نیز هنوز وجود دارند.

کودکان یاد گرفته اند که به والدین خود اعتماد کنند یا در نهایت مراقبان خود باز خواهند گشت.

چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهد

1. به طور منظم او را در آغوش بکشید. کودک خود را در آغوش بگیرید و دلبستگی او را تقویت کنید
2.  جدایی های کوتاه مدت را شروع کنید. او را در اتاقی قرار دهید و ابتدا مطمن شوید که اتاق امن است و سپس او را برای مدت کوتاهی تنها بگذارید.
3. استقلال را تقویت کنید. به نوزاد خود اجازه دهید راحت در اتاق بگردد.
4. توضیح دهید که چرا او را ترک می کنید و کی بر می گردید.  هرچه کودک بزرگ تر می شود بیش تر می توانید توضیح دهید.
5. هرگز دزدکی او را تنها نگذارید. این کار باعث می شود که کودک اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظی از او باعث می شود که احساس کند والدینش بی دلیل و ناگهانی او را ترک نمی کنند.
6. بنشینید و با هم کتاب بخوانید.
7. با کودک خود نقاشی بکشید.
8. به کودک خود اجازه دهید با یکی از دوستان خود فعالیتی انجام دهد.
9. وقتی فرزندتان بدون شما روز را پشت سر می گذارد، با تمجید از او، عزت نفسش را تقویت کنید.

درمان اضطراب جدایی در نوزادان

1. پس از هربار شیر دادن کمی از کودک خود فاصله بگیرید تا اختلال اضطراب جدایی در نوزادان را کاهش دهید.
2. حتما پیش از رفتن به کودک خود اطلاع دهید.
3. به وعده هایی که می دهید عمل کنید تا اعتماد او را تقویت کنید.
4. او را در محیط آشنا قرار دهید و از پرستار بخواهید به خانه بیاید.
5. سعی کنید برنامه های ترسناک را مشاهده نکنید.
6. به فرزندتان بگویید که حالش به مرور بهتر خواهد شد.

درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان

• روانپزشکان کودک، روانشناس کودک یا روانپزشک کودک می تواند در مورد اضطراب جدایی کودک و نوزاد تشخیص درست را دهد و برای درمان آن برنامه لازم را تهیه کند:
• گفتار درمانی. گفتار درمانی به کودک شما کمک می کند تا احساسات خود را بیان کند و بدون استرس و نگرانی نشان دهد که چه چیزی باعث اختلال اضطراب جدایی در نوزادان در او می شود.
• بازی درمانی. استفاده از بازی درمانی یک راه بسیار موثر برای درمان اختلال اضطراب جدایی در نوزادان است که باید توسط متخصص صورت بگیرد. بازی درمانی کمک می کند تا کودک با احساسات خود روبرو شود.
• مشاوره خانواده. مشاوره خانواده به کودک کمک می کند تا با افکاری که باعث اضطراب او می شود روبرو شده و با آن کنار بیاید، مشاوره خانواده کمک می کند که مهارت های مقابله ای لازم را یاد بگیرد.
• درمان شناختی رفتاری. برنامه های درمانی شناختی رفتاری بر اضطراب جدایی دوران کودکی تمرکز دارد و شامل جلسات هفتگی با کودک و والدین است.

کنترل اضطراب جدایی در شب

ایجاد آسایش و اطمینان در طول روز ممکن است به کاهش اضطراب جدایی های شبانه کمک کند. با این حال، اغلب اوقات کمی حمایت اضافی در زمان خواب ضروری است و به کودکان کمک می  کند قبل از به خواب رفتن احساس امنیت کنند. برای ایجاد این حس امنیت کارهای زیر را انجام دهید:

• به یک روال منظم قبل از خواب پایبند باشید.
• مطمئن شوید که یک اسباب بازی یا پتوی مناسب و مورد علاقه خود را به همراه دارند.
• هنگام گفتن شب بخیر آرام باشید، زیرا کودکان می توانند حالات مراقبین خود را تشخیص دهند.
• اگر کودک از خواب بیدار شد با نوازش او را آرام کنید تا آرام شود، سپس اورا ترک کنید.
• در صورت امکان از بیرون آوردن آن ها از رختخواب و تکان دادن آن ها برای خواب پرهیز کنید.

اضطراب جدایی کودکان در مدرسه

• به کودک کمک کنید تا سریع تر به مدرسه بازگردد.
• یک مکان امن را شناسایی کنید. در مدرسه مکانی امن پیدا کنید تا کودکتان در آن احساس آرامش پیدا کند و بر اختلال اضطراب جدایی در نوزادان غلبه کند.
• از مربی کودک خود بخواهید تا اجازه دهد که با خانه تماس بگیرد و زمان کمی را با شما صحبت کند و با این کار استرس خود را کاهش دهد.
• برای فرزند خود در ظرف غذایش نوشته ای بگذارید تا به او یادآوری کند که او را دوست دارید.
• از مربی کودک خود کمک بگیرید و از او بپرسید که چه کارهایی ممکن است به او کمک کند.
• به تلاش و پیشرفت کودک خود احترام گذاشته و او را ستایش کنید.

با کاهش استرس خود به فرزندتان کمک کنید

• کودکانی که والدین مضطرب یا استرس دارند بیشتر مستعد اختلال اضطراب جدایی در نوزادان هستند و استرس بیش تری را تجربه می کند..
• در مورد احساسات خود صحبت کنید. سعی کنید با مشاور در مورد احساسات خود صحبت کنید این کار به شما کمک می کند که بهتر بتوانید استرس و اضطراب خود را کنترل کنید.
• به طور منظم تمرین کنید. ورزش باعث می شود که بتوانید استرس و اضطراب خود را بهتر کنترل کنید.
• درست بخورید. تغذیه سالم به شما کمک می کند تا راحت تر با استرس کنار بیایید.
• تمدد اعصاب را تمرین کنید. با کمک مدیتیشن و یوگا می توانید با استرس خود کنار بیایید.
• به اندازه کافی بخوابید.
• حس شوخ طبعی خود را حفظ کنید. خندیدن به بدن شما کمک می کند تا به طرق مختلف با استرس مبارزه کند.

علل شایع اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان دارای علل بیولوژیکی، خانوادگی و محیطی هستند. عدم تعادل شیمیایی شامل دو ماده شیمیایی در مغز (نوراپی نفرین و سروتونین) به احتمال زیاد باعث ایجاد اختلالات اضطرابی می شود.

یک کودک یا نوجوان می تواند مضطرب بودن را به ارث برده باشد، اضطراب و ترس را نیز می توان از اعضای خانواده و دیگران آموخت. یک تجربه آسیب زا نیز ممکن است باعث اضطراب شود. روشی که فرد با اضطراب کنار می آید ممکن است در طول زمان آن را بدتر یا بهتر کند.

یک رویداد استرس زا در زندگی مانند تروما می تواند منجر به چسبیدن شخص یا کودک به یکی از عزیزان شود. طلاق، مرگ یا بیماری، آسیب محرکی است که اغلب در افراد مبتلا به مسائل اضطراب جدایی دیده می شود.

 

علائم اضطراب جدایی در نوزادان

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان مربوط به جدایی از خانه یا کسانی که فرد به آن وابسته است، توسط سه مورد (یا بیشتر) از موارد زیر، مشهود است:

• پریشانی بیش از حد هنگام جدایی از خانه یا افرادی با‌‌ وابستگی بیشتر رخ می دهد و یا پیش بینی می شود.
• نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد از دست دادن یا آسیب دیدن احتمالی افراد
• خجالتی بودن
• گریه و جیغ زدن یا عصبانیت هنگام جدایی از والدین.
• امتناع از تنها خوابیدن و گریه در صورت جدایی از والدین.
• کابوس با موضوع جدایی و دوری از والدین و خانه
• نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی یکی از اعضای خانواده
• معده درد، سردرد، یا سایر شکایات فیزیکی که باعث شکایت والدین می شود.
• نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی
• امتناع از ترک والدین و چسبیدن بیش از حد به آن ها
• تظاهر به بیمار بودن برای جوگیری از جدایی
• نگرانی دائمی و بیش از حد در مورد اینکه یک واقعه نامطلوب منجر به جدایی آن ها از افراد نزدیکشان بیشتر می شود.
• بی میلی یا امتناع از رفتن مداوم به مدرسه یا جای دیگر به دلیل ترس از جدایی
• ترس یا عدم تمایل بیش از حد نسبت به ماندن در خانه یا بودن در مکان های دیگر بدون حضور افراد بزرگسال
• کابوس های تکراری در مورد جدایی از خانه و اختلال اضطراب جدایی در نوزادان
• شکایات مکرر از علائم فیزیکی (مانند سردرد، دل درد، تهوع یا استفراغ) که هنگام جدایی از افرادی با وابستگی اصلی رخ می دهد.

اختلال اضطراب جدایی در نوزادان باعث پریشانی بالینی قابل توجه و یا اختلال در  حوزه های مهم عملکردی اجتماعی، تحصیلی (شغلی) و یا موارد دیگر می شود.

این اختلال منحصرا در طول دوره اختلال فراگیر رشد، اسکیزوفرنی، یا دیگر اختلالات روان پریشی رخ نمی دهد.

بهترین سن جدایی کودک از مادر

نوزادانی که بعد از ۴ ماهگی در اتاق خود می‌خوابند، به طور کلی بیشتر می‌خوابیدند و کم تر بیدار می شوند، این نوزادان در آینده راحت تر به اختلال اضطراب جدایی در نوزادان بسیار کمک می کند.

تحقیقات نشان داده است که نوزادان در اتاق جدا بهتر می‌خوابند، زودتر به رختخواب می‌روند و مدت طولانی‌تری می‌خوابند. نوزادانی که در ۴ ماهگی به تنهایی می‌خوابند، دو برابر بیشتر از سایر نوزادان احتمال دارد که زمان خواب ثابتی داشته باشند و تا ساعت ۸ شب در رختخواب باشند.

منبع : انواع اختلالات گفتاری در کودکان | ۱۴درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان

 راه درمان نگه داشتن مدفوع، عوارض نگه داشتن مدفوع، ترس کودک از مدفوع اگر نگران این هستید که کودک نوپایتان مدفوع نگه دارد و از دفع مدفوع امتناع کند، تنها نیستید. این رفتار در کودکان نوپا بسیار رایج است. آنچه ضروری است، درک علت این رفتار است زیرا باید برطرف شود، در غیر این صورت می تواند منجر به مشکلات سلامتی دیگری در کودک نوپا شما شود.

مشکلات دفع مدفوع در کودکان

اولین نشانه این است که متوجه شوید که کودک نوپا چند روزی است که مدفوع نمی کند. برخی از علائم دیگر مدفوع نگه داشتن کودک نوپا عبارتند از:

• بی اختیاری ادرار
• دفع مدفوع سفت، خشک یا توده ای
• داشتن مدفوع که دفع آن دشوار یا دردناک است
• به شما می گوید که احساس می کند تمام مدفوع دفع نشده است
• فشار دادن باسن
• سفت کردن بدنشان
• زمانی که میل به مدفوع دارند، روی انگشتان پا ایستاده یا پاهای خود را روی هم قرار می دهند.

چرا کودکان نوپا مدفوع خود را نگه می دارند؟

شایع ترین دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا عوامل روانی یا فیزیکی است. برخی از این دلایل عبارتند از:

ترس

اگر کودک نوپا شما قبلاً تجربه بدی داشته است که مربوط به مدفوع باشد، مانند درد هنگام دفع مدفوع به دلیل مدفوع سفت، کودک نوپا به احتمال زیاد به دلیل دفع مدفوع را مهار می کند. دلیل دیگر می تواند ترس از رفتن به دستشویی به دلیل صدای بلند سیفون یا حادثه های دیگر باشد.

سرگرمی

اغلب زمانی که کودک نوپا مشغول انجام کاری است که دوست دارد و از آن لذت می برد، تمایل دارند مدفوع خود را مهار کنند. آن ها تمایل دارند از رفتن به دستشویی اجتناب کنند زیرا بیش از حد غرق در فعالیت های سرگرم کننده ای هستند که انجام می دهند. کودک در این حالت ترجیح می دهد بازی کند تا به دستشویی برود.

اضطراب

برخی از کودکان نوپا بسیار حساس هستند و ممکن است احساس دفع مدفوع را دوست نداشته باشند زیرا بو یا ظاهر از نظر آن ها زشت می باشد. این نوع رفتار را می توان به ویژه در کودکان نوپا با اختلال پردازش حسی یا در کودکان مبتلا به اوتیسم می توان مشاهده کرد.

مصرف دارو از راه درمان نگه داشتن مدفوع

گاهی اوقات، داروهای ضد افسردگی، مسکن و کمبود آهن می‌توانند باعث یبوست و جلوگیری از دفع می شوند. در نوزادان تغییر از شیر مادر به شیر خشک یا تغییر غذا می تواند باعث یبوست شود. کودکانی که از سمت والدین فشار زیادی را احساس می کنند تا به دستشویی بروند نیز ممکن است برای مدتی درگیر یبوست شوند.

در برخی موارد نادر، برخی شرایط سلامتی نادر می تواند دلیل نگه داشتن مدفوع در کودک نوپا باشد. این شرایط عبارتند از:

• نهفتگی مدفوع
• خونریزی گوارشی (GI)
• کم کاری تیروئید
• اینرسی کولون
• سفت شدن مقعد
• بیماری سلیاک
• سندرم روده تحریک‌پذیر
• عفونت های دستگاه ادراری

عصبانی شدن

سرزنش فرزندتان یا ایجاد احساس شرم در او هیچ گاه نتیجه ای که می خواهید را به دنبال ندارد، به یاد داشته باشید که او برای عصبانی کردن شما این کار را انجام نمی دهد. اگر فرزندتان در شلوارش مدفوع می کند، او را با آرامش به حمام ببرید، محتویات آن را بشویید و توضیح دهید که مدفوع داخل دستشویی می رود.

عوارض نگه داشتن مدفوع

یبوست کوتاه مدت معمولاً عوارضی ندارند. با این حال، اجتناب یا به تاخیر انداختن مدفوع ممکن است منجر به موارد زیر می شود:

• یبوست طولانی مدت
• حرکات دردناک روده
• مشکلات کنترل مثانه
• هموروئید از عوارض نگه داشتن مدفوع در کودکان
• شقاق مقعد
• افتادگی ‌روده

۹ نشانه نگران کننده هنگام یبوست کودک

در کودکان، یبوست می تواند زمانی شروع شود که تغییری در رژیم غذایی، آموزش توالت رفتن یا پس از بیماری ایجاد شود. اغلب بچه ها استفاده از توالت خارج از خانه را دوست ندارند، بنابراین تا زمانی که به خانه برگردند از توالت خودداری می کنند. نگه داشتن مدفوع محرک بسیار رایجی برای یبوست است.

یبوست نه تنها با دفعات دفع مدفوع کودک، بلکه با حجم یا مقدار آن مشخص می شود. علائم مختلفی در ارتباط با یبوست وجود دارد. مردم فکر می کنند یبوست به این معنی است که فرد روزها بدون دفع مدفوع می گذرد، اما علائم دیگری نیز وجود دارد که والدین باید از آن ها آگاه باشند، این علائم عبارت هستند از:

• یبوست از بدو تولد یا اوایل نوزادی وجود داشته است.
• هر گونه علائم دیگر همراه با یبوست مانند تب، استفراغ یا اسهال
• خونریزی در مدفوع یا از راست روده
• تورم یا انبساط شکم
• مدفوع بلند و باریک
• عفونت های مکرر دستگاه ادراری
• رشد ضعیف یا کاهش وزن
• به ویژه علائم عصبی مانند ضعف
• یافته های غیر طبیعی در قسمت پایین کمر

 راه درمان نگه داشتن مدفوع

در اینجا چند راه ساده برای برخورد با کودک نوپایی که مدفوع خود را نگه می دارد آورده شده است:

۱. غذاهای غنی از فیبر

یکی از دلایل اصلی نگه داشتن مدفوع کودک نوپا درد ناشی از دفع مدفوع سفت به دلیل یبوست است، بنابراین رژیم غذایی غنی از فیبر به حرکات روده او کمک می کند. سبزیجات برگ سبز، میوه ها، غلات و غیره را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید.

منابع فیبر خوب چیست؟

غذاهای متنوعی وجود دارد که می تواند منابع عالی فیبر در رژیم غذایی کودک باشد:

• غلات غنی شده با فیبر
• غلات کامل
• جو دوسر
• لوبیا
• سبزیجات به خصوص سبزیجات برگ سبز
• میوه ها به ویژه سیب، کشمش، گلابی، آلو و انجیر.

۲. مطمئن شوید که آب کافی می خورند

راه درمان نگه داشتن مدفوع علاوه بر فیبر، اطمینان از اینکه کودک نوپا شما به اندازه کافی آب می‌نوشد نیز به همان اندازه مهم است. اگر کودک نوپای شما در برابر نوشیدن آب مقاومت می کند، به او اسموتی های سالم، آب میوه های تازه، سوپ یا حتی غذاهایی مانند هندوانه و خیار که آب زیادی دارند، بدهید.

۳. داروی ملین

داروهای ملین زیادی برای درمان کودکان مبتلا به یبوست عملکردی وجود دارد که شامل نرم‌کننده‌های مدفوع، ملین‌های محرک، ملین‌های ترشح‌کننده و درمان‌های مقعدی می‌شود.

۴. ایجاد نوعی سیستم پاداش

یک  راه درمان نگه داشتن مدفوع، جایزه کوچک غیرغذایی برای مدفوع روی دستشویی معمولاً پیشرفت زیادی می باشد. با تشویق کردن او یاد می دهید که بیش تر این کار را انجام دهد.

۵. ماساژ |  راه درمان نگه داشتن مدفوع

ماساژ شکم یک راه عالی برای تحریک حرکات روده در نوزادان است. توصیه می شود از حرکات ملایم دست در جهت عقربه های ساعت برای تحریک روده ها استفاده کنید. می توانید از روغن کودک برای ماساژ استفاده کنید.

۶. ورزش

اگر احساس می کنید کودکتان دچار نفخ و تنبلی شده و چند روزی است که مدفوع نکرده است، سعی کنید در اطراف حرکت کنید و از او بخواهید شما را همراهی کند.

حرکت و ورزش می تواند ماهیچه های شکم و جریان خون به روده ها را تحریک کند.

علاوه بر این داشتن یک برنامه منظم روزانه و اولویت دادن به خواب می تواند به دفع منظم کمک کند.

مدفوع نکردن کودک تا چند روز طبیعی است

در حالی که برخی از کودکان نوپا هر روز چند بار به دستشویی می روند، کودکان دیگر می توانند دو، سه روز یا حتی بیشتر بدون دفع تحمل کنند. این ممکن است والدین را دچار وحشت کند، اما یبوست در کودکان نوپا معمولاً نشانه بیماری جدی نیست اما اگر یبوست بیش از دو هفته طول کشید یا با موارد زیر همراه بودباید کودک خود را نزد پزشک ببرید .

چرا درمان یبوست مهم است؟

• عفونت های ادراری کودک را کاهش می دهید، زیرا حدود ۱۰ درصد از کودکان مبتلا به یبوست دچار عفونت های مکرر ادراری می شوند.
• کاهش ناراحتی شکم.
• میزان ادرار در طول روز را کاهش دهید، زیرا یک سوم کودکان یبوست بی اختیاری در طول روز را تجربه می کنند.
• رفلاکس مثانه ادراری کودک را بهبود می بخشید، زیرا کودکان مبتلا به رفلاکس احتمال بیشتری برای ابتلا به عفونت را دارند.

در چه شرایطی باید از دکتر کمک بگیرید

• تب.
• غذا نخوردن به مدت طولانی
• خون در مدفوع
• احساس سرما حتی زمانی که هوا گرم است
• تورم شکم
• کاهش وزن
• درد در هنگام دفع

توصیه می شود قبل از اتخاذ هر گونه درمان خانگی برای کودک خود با پزشک مشورت کنید. اگر کودک شما به درستی تغذیه نمی شود، وزن کم می کند یا خون در مدفوع دارد به دنبال کمک پزشکی باشید.

ترس کودک از مدفوع

اولین کاری که برای درمان ترس کودک از مدفوع باید انجام دهید این است که مشخص کنید آیا کودک یبوست دارد یا خیر، و اگر چنین است، مطمئن شوید که او یک رژیم غذایی سرشار از فیبر دارد. ممکن است او به مایعات بیشتری نیاز داشته باشد. اگر این شرایط را تغییر ندهد، یک دوز کوچک ملین ملایم از طرف پزشک کمک می کند.

ترس کودک از مدفوع ممکن است منجر به یبوست شود بنابراین بیاید به دنبال راهی برای درمان ترس کودک از مدفوع بود.

برخی از مشکلات مشکلات دفع مدفوع در کودکان می تواند باعث یبوست و ترس کودک از مدفوع در کودکان شود:

• نخوردن فیبر کافی
• ننوشیدن مایعات کافی یا کم آبی بدن
• بیماری هیرشپرونگ
• بیماری سلیاک
• اختلالاتی که بر مغز و ستون فقرات تأثیر می گذارد
• آسیب های نخاعی یا مغزی
• شرایطی که بر متابولیسم کودکان تأثیر می گذارد مانند دیابت
• شرایطی که بر هورمون های آن ها تأثیر می گذارد، مانند کم کاری تیروئید
• مشکلاتی که می توانند کولون یا رکتوم را مسدود یا باریک کنند، از جمله تومورها

منبع : راه درمان نگه داشتن مدفوع | ترس کودک از مدفوع

عوارض نوروفیدبک در کودکان، نوروفیدبک مغز را تقویت می کند و به مغز می آموزد که چگونه خود را تنظیم کند تا فرد بتواند تمرکز کند، آرام باشد و یاد بگیرد. بدون تنظیم سیستم عصبی، فرد نمی تواند توجه کند، بیاموزد یا اقدامی موثر و بهینه انجام دهد.
نوروفیدبک به طور ایمن و موثر تغییرات پایداری را در طول زمان در مغز ایجاد می‌کند، زیرا فعالیت امواج مغزی را بررسی می کند تا به حالت پاراسمپاتیک آرام و متمرکز برود، و این چیزی است که ما برای فرزندانمان می‌خواهیم.

هر پدر و مادری دوست دارد فرزندش مغز و بدنی سالم داشته باشد تا بتواند دائماً احساس خوبی داشته و به خودش اطمینان داشته باشد. بچه ها وقتی اعتماد به نفس ندارند، نمی توانند در زندگی به موفقیت برسند، چه از نظر تحصیلی و چه از نظر اجتماعی.

نوروفیدبک چیست و چگونه کمک می کند؟

نوروفیدبک حدود سی سال است که مورد استفاده قرار می گیرد، اما در سال های اخیر بیش از قبل شناخته شده است. این روش بر اساس اصول بنیادی بایوفیدبک یا بازخورد زیستی می باشد و هدف اصلی ان ثبات کارکرد مغز است.

تا همین اواخر اگر به دنبال سلامت روان خود بودید تنها دو گزینه وجود داشت، روان درمانی و دارو و دارودرمانی، اما امروزه گزینه سومی به نام درمان نوروفیدبک وجود دارد.

هنگامی که با یک درمانگر ملاقات می کنید که از نوروفیدبک استفاده می کند، خواهید دید که الکترودهایی روی سر شما میگذارد که بدون ضرر هستند.

سنسورها فعالیت الکتریکی مغز شما را ثبت می کنند. این فعالیت الکتریکی تقویت شده و روی کامپیوتر به  صورت باندهای فرکانسی مجزا دیده می شود. فرکانس هایی که اندازه گیری می شوند عبارتند از دلتا، تتا، الفا و بتا. مغز از این بازخوردها استفاده می کند تا تا الگوهای التریکی مشکل دار را تغییر دهد.

نوروفیدبکیک روش ایمن، طبیعی و بسیار موثر برای تنظیم سیستم عصبی و تأثیر مستقیم بر عملکرد امواج مغزی ما است. همه ما امواج مغزی یکسانی داریم، اما بسته به اینکه از آن ها برای چه کاری استفاده می کنیم تغییر می کنند. به عنوان مثال، زمانی که می خوابیم، اغلب در حالت دلتا هستیم. اگر آرام باشیم، ممکن است در حالت آلفا قرار بگیریم.

امواج بتا امواج مهمی هستند زیرا با تمرکز گره خورده اند. امواج مغزی ما می‌تواند در نواحی خاص کم‌رنگ شود یا در نواحی دیگری بیش از حد شوند و این زمانی است که اختلال ظاهر می‌شوند. مشکلات تمرکز، تحریک یا بدخلقی، مسائل یادگیری، مسائل رفتاری و غیره همه به این دلیل می باشند. بیشتر رفتارها ناشی از اختلال در تنظیم سیستم عصبی است و خبر خوب این است که می‌توانیم با تنظیم امواج مغزی با نوروفیدبک، امواجی مغزی و رفتار را تنظیم کنیم.

فواید نوروفیدبک چیست

فواید نوروفیدبک بسیار زیاد است که در ادامه به برخی از آن ها اشاره شده است:

1. در بسیاری از موارد نوروفیدبک به اندازه دارو موثر است و  برای کسانی که مایلند از درمان روان‌دارویی خودداری کنند انتخاب بسیار مناسبی می باشد.
2. نتایج مطالعات نشان داده اند که روی طیف وسیعی از اختلالات تاثیر می گذارد: سر درد، افسردگی، ناتوانی های یادگیری، اختلال بیش فعالی و نقص توجه، اضطراب و حملات پانیک، اختلالات وسواس جبری، اختلالات خواب، اعتیاد، اختلال استرس پس از سانحه، آسیب مغزی، سکته، کما، سندروم خستگی مزمن، فیبرومیالژی و صرع.
3. هم چنین اختلالات دیگری نیز از نوروفیدبک تاثیر می گیرند مثل رعشه و لرزش بدن، افراد پرخاشگر، کاهش خشم، مشکلات حافظه و مشکلات گفتار.
4. نوروفیدبک هم چنین برای افزایش عملکرد موسیقیایی نیز مورد استفاده می شود. ناسا چندین سال است که از نوروفیدبک به منظور افزایش تمرکز خلبانان خود استفاده می کند.
5. نوروفیدبک تمرکز و توجه را تقویت می کند و به کودکان می آموزد که چگونه بدن خود را آرام و ذهن خود را پاک کنند.
6. نوروفیدبک به کودکان می آموزد که چگونه احساسات خود را تنظیم کنند.
7. آموزش خود تنظیمی
8.  دفعات و شدت اپیزودهای افسردگی، اضطراب، حملات پانیک و موارد دیگر را کاهش دهد.
9. بهبود عملکرد شناختی
10. نمرات IQ بهبود می یابند
11. اثرات طولانی مدت
12. اضطراب، عصبانیت، افسردگی. این فقط بزرگسالان نیستند که با این احساسات دست و پنجه نرم می کنند. یک واقعیت تلخ این است که هم اضطراب و هم افسردگی در جوانان در حال افزایش است. اگر کودک شما درگیر این احساسات است نوروفیدبک می تواند کمک کند.

نوروفیدبک می تواند به موارد زیر کمک کند و در عین حال عوارض نوروفیدبک در کودکان بسیار کمی را به دنبال داشته باشد:

• تکانشگری. مطالعات نشان داده است که تکانشگری و میل به مصرف موراد ارتباط قوی دارند. نوروفیدبک یک درمان موثر برای کاهش رفتار تکانشی و دوری از مواد مخدر می باشد. 
• بیش فعالی، نوروفیدبک سریع ترین درمان بیش فعالی می باشد.
• اختلال نافرمانی 
• اوتیسم. نوروفیدبک برای اختلال طیف اوتیسم بسیار مفید می باشد، این درمان الگوهای امواج مغزی بیمار را برای دستیابی به تعادل بهینه‌ امواج مغزی تقویت می‌کند. 
• افسردگی. درمان نوروفیدبک یک درمان موثر برای انواع اختلالات و شرایط از جمله افسردگی بالینی است.
• اضطراب
• اختلالات تشنجی یا صرع. با (EEG) یا نوروفیدبک می‌توان مغز را آموزش داد تا به جای ریتم‌هایی که منجر به ایجاد و انتشار تشنج می‌شوند بر ریتم‌هایی تأکید شود که احتمال وقوع تشنج را کاهش می‌دهند.
• آسیب های تروماتیک مغزی
• اختلالات رشد عصبی
• دلبستگی
• تروما و PTSD. هدف نوروفیدبک التیام آسیب های دوران کودکی یا تغییر وقایع نیست. در عوض، نوروفیدبک روی تأثیراتی که این ضربه روی مغز شما می گذارد تمرکز می کند. هدف درمان دستیابی به یک حالت بهینه است که در آن هر دو سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک در تعادل کار می کنند.
• میگرن، سردرد و مشکلات گوارشی
• مشکلات خواب. نوروفیدبک تأثیر مثبتی بر خواب دارد، زیرا بر روی نواحی از مغز که خواب را  تنظیم می کند، اثر می گذارد. با نوروفیدبک، اکثر مردم می توانند مغز خود را آموزش دهند تا الگو سالمی برای خواب داشته باشند.
• خودکشی. 

آیا نوروفیدبک درمان قطعی بیش فعال است

نوروفیدبک یک درمان امیدوارکننده برای بیش فعالی است. تحقیقات اخیر ثابت کرده اند که ۳۰ جلسه درمان نوروفیدبک می تواند به اندازه دارو درمانی در کاهش علائم ADHD موثر باشد. پس از درمان نوروفیدبک فرد دیگر به داروهای ADHD نیاز نداشته و می تواند دارو درمانی را برای همیشه کنار بگذارد.

میزان موفقیت نوروفیدبک چقدر است؟

میزان موفقیت نوروفیدبک در کودکان که توسط پزشکان و در تحقیقات علمی منتشر شده است برای نوروفیدبک ۸۰-۷۵ درصد است که بسیار درخشان می باشد.

نوروفیدبک باید حداقل دو بار در هفته رخ دهد.  اکثر افراد فرآیند نوروفیدبک  را آرامش بخش می دانند اما هر بیمار متفاوت است. اکثر بیماران فواید و نتیجه نوروفیدبک را در ۳-۴ هفته یا ۶-۸ جلسه احساس می کنند.

آیا درمان نوروفیدبک دائمی است؟

نتایج حاصل از درمان نوروفیدبک به تحریک خارجی یا داروها وابسته نیست، بنابراین عوارض نوروفیدبک در کودکان بسیار نادر، کوتاه مدت و خفیف هستند.

از آنجایی که نتایج حاصل از آموزش نوروفیدبک توسط خود فرد تولید می‌شود، بیماران توانایی «تغییر» رویکرد ناقص به یک الگوی عملکرد سالم‌تر را حتی پس از پایان درمان نیز ایجاد می‌کنند.

نوروفیدبک مانند یادگیری تعادل در دوچرخه با استفاده از چرخ های تمرینی است، می تواند به شما نشان دهد که عملکرد صحیح مغز چگونه به نظر می رسد و به مغز شما اجازه می دهد الگوهای امواج مغزی سالم تر و کاربردی تر را تولید کند.

بنابراین به طور کلی می توان نتیجه گرفت که درمان نوروفیدبک می‌تواند یک گزینه درمانی طولانی‌مدت، ایمن، مؤثر و بدون عوارض نوروفیدبک در کودکان باشد، نبود عوارض نوروفیدبک در کودکان آن را به روشی بسیار بهتر از دارو درمانی تبدیل می کند.

نوروفیدبک چگونه باعث درمان نقص توجه و بیش فعالی می شود؟

اختلال نقص توجه و بیش فعالی بیشترین مشکلی است که افراد را به سمت درمان با نوروفیدبک می برد.

مطالعات نشان داده اند که نوروفیدبک می تواند تا ۸۰ درصد علائم این اختلال را بهبود بخشد، و هوشبهر را ۶ تا ۱۵ نمره بالاتر می برد این آمار بسیار درخشان می باشد و مهم ترین نکته این است که درمان بدون عوارض نوروفیدبک در کودکان انجام می دهد.

متداول ترین شاخص برای اختلال بیش فعالی نسبت باندهای فرکانسی تتا به بتا در نواحی مرکزی سر می باشد. اگر این نسبت بسیار بالا باشد، می توان با استفاده از نوروفیدبک این نسبت را کوچکتر کرد و حیطه توجه را افزایش داد و تکانشگری را کم کرد.

گاهی اوقات باند فرکانسی آلفا نیز در نواحی جلوی سر بزرگتر است و با کاهش آن می توان توجه متمرکز و باقی ماندن روی تکلیف را افزایش داد.

درمان قطعی استرس کودکان نی نی سایت

اضطراب یک اختلال روانی رایج است که در بین کودکان کشف شده است. دارو فقط تا حدی موثر است و می تواند عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشد بنابراین در این شرایط نوروفیدبک اهمیت زیادی دارد.

به صورت کلی درمان با نوروفیدبک برای اضطراب بسیار مفید می باشد، و به روش های مختلفی انجام می شود.

در این حالت بتای بالایی در نواحی پشت سر دیده می شود و هدف درمان کاهش بتا در این نواحی است. هم چنین بتای بالا (نزدیک به گاما) در کاهش علائم اضطراب موثر است.

طول زمان درمان در طول جلسات افزایش می یابد. زمان نوروفیدبک اولین جلسه معمولا ۲۰ دقیقه است. جلسه دوم معمولاً ۲۵-۳۰ دقیقه است. برای چند جلسه بعدی زمان درمان ۳۰ دقیقه برگزار می شود. هنگامی که مشخص شد که پیشرفت در راه است، زمان واقعی نوروفیدبک به ۴۰-۵۰ دقیقه در هر جلسه افزایش می یابد. اما به طور کلی این جلسات به ویژگی های فرد بستگی دارد.

نوروفیدبک چگونه در بهبود افسردگی موثر است؟

در بیماران افسرده معمولا بین توان باندهای فرکانسی در دو نیمکره مغز در نواحی پیشانی عدم توازن دیده می شود، مخصوصا در باند فرکانسی آلفا. ناحیه پیشانی چپ ما را به سمت چیزی که می خواهیم می برد و ناحیه راست ما را از آنچه نمی خواهیم دور می کند.

در افراد افسرده ناحیه چپ فعالیت کمتری در مقایسه با نواحی راست نشان می دهد. در نوروفیدبک فعالیت در نواحی چپ پیشانی را تقویت کرده و فعالیت نواحی راست را کمتر می کنیم و بدون عوارض نوروفیدبک در کودکان افسردگی را به طور کامل درمان می کنیم.

آیا نوروفیدبک تاثیر دارد؟ |عوارض نوروفیدبک در کودکان

میزان اثربخشی درمان نوروفیدبک به نوع اختلالی که فرد دارد بستگی دارد.

در حدود ۵۰ تا ۹۵ درصد. درمان را می توان تا جایی ادامه داد که نتیجه حداکثر را بگیرد. برخی مغزها به صورت دوره ای نیاز به تنظیم دارند.

نتیجه بستگی به عوامل بسیاری دارد از جمله مدت زمانی که وضعیت مورد نظر (مثلا افسردگی) را دارا هستید، طول مدت کافی جلسات نوروفیدبک، مهارت های فرد مورد درمان، و تناسب لازم بین فرد و دستگاه.

به طور معمول، کودکان و نوجوانان از بازخوردی که دریافت می کنند لذت می برند. اغلب ما نشانه هایی از بهبود شرایط در طی ۱ یا ۲ جلسه مشاهده می کنیم. با ادامه جلسات، پیشرفت ها عمیق تر، گسترده تر و ثابت تر می شوند.

درمان نوروفیدبک را مانند دماسنج در نظر بگیرید. همانطور که دماسنج دمای شما را بدون تغییر اندازه گیری و ثبت می کند، نوروفیدبک نیز فقط فعالیت امواج مغزی شما را بدون تغییر اندازه گیری و نمایش می دهد، اما با نمایش فعالیت امواج مغزی می توانید تغییرات مطلوبی را در فعالیت امواج مغزی آغاز  کنید.

عوارض نوروفیدبک در کودکان

تاکنون عوارض نوروفیدبک در کودکان گزارش نشده اند.

گاهی سردرد یا احساس خستگی ذهنی در گزارش ها آمده اند که خفیف و گذرا بوده اند. در برخی موارد بی خوابی و یا مه مغزی ثبت شده اند، اما با این وجود در مدت زمانی کوتاه از بین می روند و اغلب با یک چرت آرام یا آرامش به سرعت حل می شود.

توجه داشته باشید که با یک درمان گر آموزش دیده و مجرب هرگز دچار مشکل نخواهید شد و عوارض نوروفیدبک در کودکان را تجربه نخواهید کرد.

درک این نکته مهم است که چیزهای زیادی وجود دارد که می تواند امواج مغزی ما را منحرف کند، مانند ژنتیک، استرس مزمن و بیماری های عفونی. حتی استرس می تواند تغییری در عملکرد امواج مغزی ما ایجاد کند. ما به اشتباه به این باور رسیده ایم که همه مشکلات رفتاری، توجهی یا خلقی ناشی از انتقال دهنده عصبی است، در حالی که این مسائل به احتمال زیاد به دلیل استرس طولانی مدت و بیماری های عفونی ایجاد یا تشدید می شوند. در دنیای پر استرس امروزی، حتی شادترین بچه ها هم می توانند تحت تاثیر استرس مزمن قرار بگیرند.

آیا نوروفیدبک می تواند شما را باهوش تر کند؟

نوروفیدبک می تواند عملکرد و کارایی شناختی را بهبود بخشد، تحقیقات نشان داده است که درمان نوروفیدبک نمرات IQ را بهبود می بخشد و به عملکرد بهتر کمک می کند تا افراد بهره وری کلی، عملکرد و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند و تمام این اتفاقات بدون عوارض نوروفیدبک در کودکان رخ می دهد.

وقتی امواج مغزی ما خیلی آهسته یا خیلی سریع هستند، ممکن است احساس تنبلی یا بیش از حد عصبانیت داشته باشیم. امواج مغزی هماهنگ برای احساس خوب و عملکرد در محدوده بهینه ضروری هستند، نوروفیدبک نوعی بیوفیدبک است که به شما کمک می کند امواج مغزی خود را به طور طبیعی (بدون دارو) و بدون عوارض نوروفیدبک در کودکان، هماهنگ کنید.

طرز کار دستگاه نوروفیدبک

برای درمان نوروفیدبک ابتدا کلاهی را روی سر شما قرار می گیرد که دارای ۲۰ سوراخ در مکان های خاص است. ژل که معمولا روی پوست سر شما احساس خنکی ایجاد می کند، در هر یک از سوراخ ها قرار می گیرد این ژل کمک می کند که  حسگرهایی در هر یک از این سوراخ ها تعبیه شده اند و می توانند تکانه های الکتریکی مغز شما را ثبت کنند.

در درمان نوروفیدبک، دستگاه (EEG) الگوهای امواج مغزی شما را کنترل می کند. این الگوها روی صفحه کامپیوتر به صورت خطوط، نمودارها یا حتی بازی های ساده نشان داده می شوند. شما می توانید آگاهانه فعالیت امواج مغزی خود را کنترل کنید تا خطوط یا نمودارها حرکت کنند.

نوروفیدبک تکنیک های خودتنظیمی را به بیماران می آموزد تا عملکرد امواج مغزی آن ها را به سمت الگوهای مطلوب تری هدایت کند و امکان تمرکز آن ها را افزایش می دهد.

تاریخچه درمان نوروفیدبک

در دهه ۱۹۶۰ دکتر جوزف کامیا از دانشگاه شیکاگو توانست که با موفقیت ثابت کند که با کنترل امواج مغزی می توان برخی از اختلالات را درمان کرد. تقریباً در همان زمان، بری استرمن از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس (UCLA) دریافت که نوروفیدبک می تواند به بیماران مبتلا به صرع کمک کند، این نتایج باعث تغییر بسیاری از شیوه های درمانی شد.

نوروفیدبک از دهه ۱۹۸۰ برای درمان افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) استفاده شده است. از اواخر دهه ۱۹۹۰، برای کودکان اوتیستیک استفاده می شود. امروزه نوروفیدبک درمان ثابت شده و بدون عوارض نوروفیدبک در کودکان برای استرس، اضطراب، وسواس، افسردگی و بسیاری از اختلالات دیگر می باشد.

امواج مغزی با توجه به احساس شما یا کاری که انجام می دهید تغییر می کند. به عنوان مثال، امواج مغزی شما زمانی که آرام هستید یا می خوابید کندتر است و زمانی که هوشیار و متمرکز هستید سریعتر می شود.

چگونه برای یک جلسه نوروفیدبک آماده می شوید؟

برنامه ریزی و آماده شدن برای جلسه نوروفیدبک می تواند پیشرفت به سمت اهداف درمان را بهبود بخشد. در اینجا چندین پیشنهاد وجود دارد که ممکن است بخواهید قبل از جلسه نوروفیدبک در نظر بگیرید:

• شب قبل استراحت کافی داشته باشید
• تلفن همراه و سایر وسایل الکترونیکی خود را خاموش کنید
• از مصرف کافئین در آن روز اجتناب کرده یا آن را کاهش دهید
• موهای خود را بشویید تا تمیز و خشک شوند
• به جای تمرکز بر افکار خود در جلسه، روی تنفس خود تمرکز کنید. ممکن است فکر کنید این دستورالعمل ساده تأثیر چندانی ندارد، اما در هشت سال گذشته دیده‌ام که مشتریان نوروفیدبک که تنفس آگاهانه یا تمرین ذهن آگاهی را تمرین می‌کنند، نتایج بهتری را گزارش می‌دهند و عوارض نوروفیدبک در کودکان با رعایت این شرایط کم تر می باشد.

منبع : عوارض نوروفیدبک در کودکان|سلامت روانی کودک را بهبود بخشید

درمان کودک خجالتی، راههای درمان کمرویی کودکان و بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان در این مقاله آورده شده است. در چنین مواردی والدین عموما دچار اضطراب شدیدی می شوند و ممکن است از جملاتی مثل “ببخشید پسر من یه کم خجالتیه” و یا ” این که خجالت نداره پسرم!” استفاده کنند.

در بعضی موارد حتی ممکن است والدین به عنوان یک راه حل، کودک را مجبور به مواجهه با موقعیت خجالت آور کنند.

مثلا مادری که بدون توجه به خجالت کودکش، او را مجبور می کند تا در جمع به آواز خواندن، ساز زدن یا پذیرایی از مهمان ها بپردازد نمونه ای از این گونه رفتارهاست.

اگر به عنوان والدین با مساله ی کمرویی فرزندتان مواجه هستید لازم است بدانید، رفتارهایی از قبیل آنچه در بخش بالا مثال زده شد، در درمان کمرویی کودک تان تاثیری معکوس دارند.

بر اساس اصول روانشناسی کودک، کمرویی پدیده ای پیچیده است که دلایل مختلفی دارد و درمان کودک خجالتی نیازمند آگاهی از دلایل اولیه آن است.

بنابراین برای شروع اقدامی آگاهانه، علمی و موثر در جهت رفع کمرویی با ادامه ی متن همراه باشید.

نشانه های کودک خجالتی

• اضطراب در هنگام تعاملات اجتماعی و برخورد با دیگران
• ترس از موقعیت هایی که کودک ممکن است در آن ها مورد قضاوت قرار بگیرد.
• ترس شدید کودک از حرف زدن و تعامل با افراد غریبه که شناختی از آن ها ندارد
• ترس از علائم جسمانی که نشان دهنده استرس آن ها می باشد. مانند قرمز شدن یا عرق کردن شدید که توسط دیگران دیده می شود.
• پرهیز از کارهای گروهی
• از هر گونه توجهی بیزار است و دوست ندارد در جمع دیگران به او توجه کنند.
• پرهیز از سخنرانی در اجتماعات 
• از گفتگو اجتناب می کند، کودک خجالتی دوست دارد بیش تر شنونده باشد و تا زمانی که دیگران را به خوبی نشناسد شروع به حرف زدن نمی کند.
• تجزیه و تحلیل شدید رفتار خود پس از تعامل با دیگران.

علائم جسمانی کودک خجالتی شامل موارد زیر می باشد: 

• خجالت زدگی
• ضربان قلب تند
• تعریف
• حالت تهوع
• میگرن یا سردرد
• تنگی قفسه سینه
• وحشت زدگی
• سرگیجه

علت خجالتی بودن کودکان

برای کودکان خردسال طبیعی است که از تجربیات جدید اجتناب کنند و در هنگام ناراحتی به سختی صحبت کنند. با این حال، کودکان خجالتی ممکن است علائمی مانند نگرانی در مورد اشتباه کردن، اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی، احساس خجالت و اضطراب در اطراف همسالان خود نشان دهند.

به عنوان روانشناس کودک و نوجوان، والدین زیادی را دیده ام که معتقدند “بچه ام دقیقا مثل پدرشه. پدرش هم مثل خودش خجالتیه”.

این جمله اگر چه جمله ی ساده ای به نظر می رسد، اما دربردارنده ی “باور اساسی” است که تغییر کمرویی کودک را با مشکل مواجه می کند.

باور به اینکه ” کمرویی پدیده ای ارثی است که از والدین به ارث رسیده است”، یکی از مهم ترین باورهای غلط در درمان کودک خجالتی است.

بر اساس دیدگاه کتل که یکی از مهم ترین نظریه پردازان حوزه ی شخصیت است، ممکن است برخی کودکان نسبت به سایرین با زمینه ی کمرویی بیشتری متولد شوند، اما باور به ارثی بودن ویژگی های شخصیتی باوری غلط است.

این جمله به این معناست که اگر شما پدر یا مادری کمرو و خجالتی هستید، فرزندتان نیز زمینه ی بیشتری برای پرورش کمرویی دارد.

چراکه رفتارهای توام با کمرویی بیشتری را در ارتباطش باشما مشاهده می کند، یاد می گیرد و با آن ها همانند سازی می کند.

براین اساس باید گفت، اصولا همه ی رفتارها قابل یادگیری هستند و می توانید باورتان را به این شکل تغییر دهید که “فرزندم کمرویی را یادگرفته است و لازم است نحوه ی یادگیری اش را تغییر دهم تا اجتماعی تر برخورد کند”.جدیدترین روش های روانشناسی کودک

درمان کم رویی و کم حرفی کودکان | درمان کودک خجالتی

آگاه شدن از این نکته که کمرویی یادگرفتنی است، مساله ی بسیار مهمی است که راه درمان را برای شما بسیار کوتاه تر می کند.

حالا برای درمان لازم است گام های زیر را اجرا کنید.

۱) یادگیری های قبلی را تغییر دهید.

 برای تغییر یادگیری ها، به خوبی فکر کنید و اطرافیان کودتان را از لحاظ رفتار اجتماعی بررسی کنید.

آیا در اطراف کودک تان فرد یا افرادی خجالتی وجود دارند که با آن ها به همانند سازی پرداخته باشد؟

مطمئنا پاسخ تان مثبت است. از آنجا که تغییر رفتار دیگران امری دشوار است، پیشنهاد می شود کودکی اجتماعی تر را به جمع دوستان فرزندتان اضافه کنید.

در این شرایط کودک کمرو به همانند سازی با دوست اجتماعیش می پردازد و به مرور، رفتارهای اجتماعی را از او خواهد آموخت.

۲) تشویق رفتارهای توام با خجالت، تعطیل.

 بر اساس اصول روانشناسی، هیچ رفتاری ادامه پیدا نمی کند، مگر آنکه تشویق شود.

برای درمان کودک خجالتی، لازم است به این سوال پاسخ دهید که “رفتارهای توام با خجالت فرزندم در چه موقعیت هایی تشویق شده اند؟ “

اگر کودک تان را در مدرسه ای ثبت نام کرده اید که دانش آموزان ساکت و آرام، نمره انضباط بالا می گیرند و تشویق می شوند، چگونه انتظار دارید کودک تان خجالتی بار نیاید؟

او در محیط مدرسه بخاطر رفتارهای آرام و بی حاشیه اش تشویق می شود و تصمیم می گیرد تا همواره خجالتی باشد و آفرین و احسنت دریافت کند. بنابراین لازم است با معلم و یا مشاور مدرسه صحبتی در این خصوص داشته باشید.

۳) رفتارهای اجتماعی را تشویق کنید.

برای معکوس کردن یادگیری ها، لازم است رفتارهای متضاد با کمرویی مانند بلند سلام کردن، صحبت کردن در جمع، شیطنت، صحبت کردن با همسالان و… را تشویق کنید و به رفتارهای نشانگر کمرویی بی توجه باشید.

اگر در مهمانی که کودک تان از حضار جدید خجالت کشیده، واکنش شما این باشد که “خجالت نکش، بیا برای خاله شعر بخون”، کودک خجالتی احساس درک نشدن و اضطراب شدید کرده و بیشتر خجالت خواهد کشید.

اما اگر به رفتار توام با خجالتش بی توجه باشید (یعنی در مورد خجالت هیچ صحبتی نکنید) و رفتارهای اجتماعی و هرچند کوچک فرزندتان را تشویق و تحسین کنید، موفق شده اید چرخه را برعکس کنید.

۴) خوبی های کودک تان را ببینید و بازخورد دهید.

کودکان خجالتی و یا دارای زمینه ی درونگرایی، نسبت به سایر همسالان خود از دقت دیداری و شنیداری بیشتری برخوردارند و مشاهده گران و شنوندگان ماهری هستند.

از این توانایی طلایی استفاده کنید و به او بازخورد مثبت دهید.

به عنوان مثال اگر در جمعی هستید که کودکی با صحبت کردن زیبا می درخشد، ممکن است محو توانایی کلامی او شوید و در ذهن تان این مقایسه ایجاد شود که ” چرا بچه من بلد نیست توی جمع حرف بزنه”.

به این حالت آگاه باشید و فرزندتان را به خاطر چیزهایی که به دقت می بیند و می شنود تشویق کنید و به هیچ عنوان او را مقایسه نکنید.

مثلا در جمع فامیل به پدر بزرگش بگویید ” ببینید پسرم چی رو دیده؟ چقدر خوب دقت می کنه. هیچ کدوم بچه ها اینو ندیده بودن! “.

۵) برای تغییر عجله نکنید.

تغییر عادات رفتاری امری زمان بر است و یک شبه اتفاق نمی افتد.

اگر دستورات رفتاری گفته شده را اجرا کنید، می توانید اطمینان داشته باشید که فرزندتان تغییر می کند اما این تغییر زمان بر و نیازمند صبوری است.

۶) کودک خجالتی را در موقعیت اضطراب برانگیز تنها نگذارید.

موقعیت هایی مانند صحبت کردن در جمع، پذیرایی کردن و … برای بزرگسالان نیز تا حدودی اضطراب آور است. بنابراین کودک خجالتی را مجبور نکنید تا در موقعیتی اضطراب آور، وارد عمل شود.

لازم است از موقعیت های کوچک شروع کنید. مثلا اگر یک دوست صمیمی دارد، یک دوست دیگر را نیز به دوستانش اضافه کنید تا بتواند به تدریج بدون اضطراب در جمع عمل کند.

۷) برچسب نزنید.

 برچسب زدن به کودک خجالتی می تواند در تشدید نشانه های کمرویی بسیار موثر باشد. بنابراین در موقعیت های مختلف از بیان اینکه “بچه ام خجالتیه” دوری کنید چراکه این مساله می تواند باور خجالتی بودن را در او درونی کند و عزت نفس را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

۸) استقلال را توسعه دهید |راههای درمان کمرویی کودکان

کودکان خجالتی معمولاً برای مستقل شدن بیشتر به تشویق بیشتری نیاز دارند، اما ایجاد تغییرات خیلی سریع می تواند باعث آسیب به آن ها شود. اینکه کودکان خجالتی وظایف کوچکی را به طور مستقل انجام دهند، مانند تهیه صبحانه یا بستن چمدان برای مدرسه، می تواند به آنها کمک کند تا در این موقعیت ها اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند بدون اینکه فشار زیادی به آن ها وارد شود.

 به عنوان مثال، یک کودک کمرو در مدرسه ممکن است از بالا بردن دست برای پاسخ دادن به سوالات یا معاشرت با دیگران در زمین بازی اجتناب کند. آن ها ممکن است بیشتر وقت خود را صرف انجام فعالیت های انفرادی (مانند مطالعه) یا معاشرت با یک دوست خاص کنند.

۹) یک مکان آرام در خانه ایجاد کنید

برای کودک خجالتی، داشتن فضای اختصاصی برای زمانی که احساس خستگی می کند، بسیار مهم می باشد. ایجاد یک منطقه امن در خانه برای آن ها که می توان آن را هر طور که دوست دارند تزئین کنند به کودک ترسو کمک می کند تا کمتر استرس داشته باشد و آن ها را تشویق می کند تا زمانی را دور از دیگران بگذرانند.

فضای آرام به کودک ترسو کمک می کند تا مکانی مناسب برای خواندن، تماشای تلویزیون، بازی کردن یا انجام هر کار دیگری که از آن لذت می برد فراهم کند. همچنین اتاق باید نور طبیعی زیادی داشته باشد تا روشن و جذاب باشد.

کمرویی کودکان در مدرسه | کودک کمرو

دانش‌آموزان دیگر ممکن است نشانه‌هایی از خجالتی بودن را نشان دهند زیرا در یک محیط جدید و ناآشنا هستند، اغلب در کودکان کوچکتر که تازه وارد مدرسه شده‌اند یا دانش‌آموزانی که تازه وارد محله شده‌اند رایج می باشد.

۱۰) مجبورش نکنید

کمرویی کودکان در مدرسه ممکن است مشکل ساز شود، اگر کودک کمرو نمی توانند جلوی کلاس بایستند یا با صدای بلند بخوانند، آن ها را مجبور نکنید. همانطور که همه بچه ها متفاوت یاد می گیرند، به طور متفاوتی نیز با هم تعامل دارند!

۱۱) مراقب باشید که خجالتی بودن آن ها چگونه بر یادگیری آن ها تأثیر می گذارد

به‌طور کلی، خجالتی بودن بر یادگیری دانش‌آموز تأثیری نمی‌گذارد، اما «اگر خجالتی بودن دانش‌آموز باعث نگرانی یا مشغله او در بیشتر روز و استرس او شود آنگاه بر یادگیری او نیز تاثیر می گذارد.»

۱۲) با ارتباطات غیر کلامی شروع کنید

بسیاری از دانش آموزان ابتدایی عاشق صحبت کردن هستند. چند بار مجبور شده اید بگویید که آن را برای بعد از کلاس نگه دارند اما برای دانش‌آموزان خجالتی که تمایلی به صحبت کردن ندارند، باید سعی کنید با روش‌های غیرکلامی شروع کنید تا بتواند با شما ارتباط برقرار کنند و شروع به ایجاد رابطه بسیار مهم بین معلم و دانش‌آموز کنید.

۱۳) ملاقات با معلم، درمان کودک خجالتی

ارتباط شفاف بین والدین و معلمان تضمین می کند که به نیازها و چالش های کودک به مفیدترین و سازنده ترین راه ها پاسخ داده می شود. معلم و والد می توانند ایده ها را با هم بررسی کنند و روش مناسبی در مورد اینکه چه چیزی جواب می دهد و چه چیزی خوب نیست، به دست آورند. 

۱۴) کودک را تشویق کنید تا علایق خود را به اشتراک بگذارد

یکی از راه‌های وارد کردن راحتی خانه به محیط مدرسه، تشویق کودک برای به اشتراک گذاشتن علایق شخصی خود با همکلاسی‌هایش است. به عنوان مثال، اگر فرزند شما به دایناسورها علاقه دارد و مجموعه ای از انواع دایناسورها دارد، از او بخواهید چند تا در مورد آن ها در مدرسه با دوستان خود صحبت کند یا انشایی بنویسد.

۱۵)  از قطع کردن گفتار کودک خودداری کنید

بسیاری از بزرگسالان عادت دارند به طور مداوم گفتار کودک خود را تصحیح کنند، ممکن است نیت آن ها درست باشد، اما این روی اعتماد به نفس کودک تأثیر می گذارد و باعث می شود کودک احساس کند که صحبت های او ارزش کافی را ندارد.

۱۶) درمان کودک خجالتی، با مشاور حرفه ای تماس بگیرید

گاهی اوقات تربیت فرزندان مستقل می تواند یک چیز چالش برانگیز باشد. عدم رسیدگی به این موضوع احتمالاً بر عزت نفس و اعتماد به نفس کودک در مراحل بعدی زندگی تأثیر می گذارد. بنابراین، کمک گرفتن از یک مشاور حرفه ای می تواند کمک کننده باشد.

برای کمک گرفتن از مشاور می توانید به راحتی می توانید با مرکز برتر مشاوره کودک همچون “مرکز مشاوره ستاره” تماس حاصل کنید، رزرو وقت با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰ و ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

۱۷) کودک را مقایسه نکنید

بسیاری از والدین عادت دارند بچه خجالتی را با دوستان یا خواهر و برادر خود مقایسه کنند. این تکنیک معمولاً کودک را دلسرد می کند و عزت نفس او را پایین می آورد. حتی باعث می شود که بیش تر از همسالان خود دور شود و منزوی تر گردد.

۱۸) کودک را تشویق کنید که تماس چشمی خود را حفظ کند

بچه‌های خجالتی معمولاً هنگام صحبت به کناری نگاه می‌کنند. اما تشویق کودک کمرو به حفظ تماس چشمی در حین صحبت کردن به الگوسازی اعتماد به نفس کمک می کند برای این کار می توانید ابتدا از آن ها بخواهید تماس چشمی را با شما حفظ کنند.

۱۹) اهداف قابل دستیابی را تعیین کنید

اهداف معقولی داشته باشید و به کودک کمک کنید تا بر کمرویی غلبه کند. در نظر داشته باشید که این اهداف به تدریج محقق خواهند شد.

سعی کنید گام به گام به کودک آموزش دهید که با این مسئله برخورد کند. عجله نکنید زیرا سرعت کار را سخت تر می کند. همیشه پس از انجام هر مرحله کودک را تحسین کنید و به او پاداش دهید.

۲۰) خواندن کتاب

بر اساس تحقیقات در دهه ۱۹۸۰، خواندن کتاب با فرزندتان درباره غلبه بر کمرویی واقعا می تواند به او کمک کند. کتاب های زیادی در مورد کودکان خجالتی وجود دارد که می توانید آن ها را برای او بخوانید و خجالت کودک خود را کاهش دهید.

۲۱) به کودکان خجالتی زمان زیادی بدهید

به کودکان خجالتی زمان زیادی بدهید تا به سؤالات پاسخ دهند یا با کودکان کلاس صحبت کنند. عجله نکنید که به جای آن ها صحبت کنید، صبور باشید، ممکن است مدتی طول بکشد تا بر اضطراب خود غلبه کنند و صحبت کنند. 

بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان

۱.بازی صنایع دستی | درمان کودک خجالتی

می توانید از هر کودک بخواهید صنایع دستی ایجاد کند و در کلاس میزی را به هرکدام اختصاص دهید. این کار نشان می دهد که هرکدام می توانند ایستگاهی داشته باشند و سپس معلم با بچه ها می چرخند و از هرکدام می پرسند تا در مورد چیزی که آماده کرده است توضیح دهند.

۲.باغبانی در فضای باز

سعی کنید با راه اندازی یک باغ، مهارت های باغبانی را در کودک خجالتی پرورش دهید. این کار به کودک کمرو کمک می کند تا فعالیت های بیرون از خانه را دوست داشته باشد و یاد بگیرد که چگونه با درست کردن باغ مسئولیت پذیر باشد و به آن رسیدگی کند.

۳. ایجاد مجلات خانوادگی

والدین باید اهمیت و ارزش با هم بودن در خانواده را به فرزندان یادآوری کنند. این را می توان با ایجاد خاطرات خانوادگی فراموش نشدنی از طریق ایجاد مجلات انجام داد. می توانید از کودکان بخواهید تا روزنامه دیواری از خانواده و علاقه مندی های خود ایجاد کنید و در مورد آن جلوی کلاس و بقیه کودکان توضیح دهید.

۴. بازی های گروهی و تیمی

بازی والیبال، فوتبال، بسکتبال یا هندبال می تواند به کودک شما کمک کند تا بازی گروهی و روحیه تیمی را یاد بگیرند و یاد بگیرند که چگونه با یکدیگر تعامل کنند و کمرویی آن ها کم تر می شود.

عوارض کمرویی کودک چیست؟

• عصبی بودن
• کاهش روابط نزدیک
• تداخل در یادگیری و کاهش فرصت‌ها برای تمرین و بهبود مهارت‌های اجتماعی. 
• اثرات منفی بر عزت نفس کودک کمرو

منبع : درمان کودک خجالتی و کمرو، ۲۱ راه تضمینی | بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان