بایگانی دسته ی کودک

فوبیا پاسخی غیر طبیعی و وسواسی به خطرات بالقوه است که زندگی روزمره را مختل می کند.

فوبیایی بیماری است که در دوران کودکی ریشه دارد، بنابراین باید در همان کودک درمان شود.

در این مقاله ما در مورد انواع فوبیا در کودکان بحث می کنیم تا خانواده ها بیشتر با آن ها آشنا شوند.

فوبیای حیوانات

برخی از کودکان از ابتدا حیوانات را دوست دارند، اما برخی دیگر حیوانات را به عنوان هیولا می بینند.

احتیاط در برابر حیوانات معمولا در کودکان کم سن و سال رخ می دهد.

هنگامی که کودک رشد می کند تا درک کند.

بعضی از حیوانات ترسناک هستند، اما کودک تفاوت بین آنها را نمی فهمد، و برخلاف ان از ان هایی که خیلی هم ترسناک نیستند ممکن است بترسد.

معمولا تا سن پنج یا شش سالگی فوبیا خود را از دست می دهند.

حیوانات زیادی در جهان وجود دارد.

بسیاری از مردم برای مقابله با برخی از آنها مانند مارها و حیوانات متحدالفکر هستند و این وحشتناک است.

اما برخی حیوانات خانگی نیستند و فوبیا کودک از آنها می تواند خنثی شود.

شما می توانید چیزهای زیادی را برای کاهش فوبیا فرزندتان انجام دهید.

بنابراین، آنها با حیوانات بسیار آرام خواهند بود.

فوبیای حشرات

نه تنها اکثر مردم حشرات را دوست ندارند، بلکه می خواهند فرزند ان ها نیز این گونه باشد.

زیرا تغییر آن بسیار دشوار است.

بسته به شخصیت کودک و احساسات خانوادگی.

در مورد حشرات، نزاع طبیعی می تواند به یک فوبیا واقعی و خشن تبدیل شود.

ما با کودکان و بزرگسالانی مشاوره کرده ایم که بدون فوبیا و وحشت حتی نمی توانستند به حریم حشرات نزدیک شوند.

فوبیای تاریکی

تقریبا هر کودک حداقل برای مدتی فوبیای تاریکی دارد.

این فوبیا از دو یا سه سال اول شروع می شود.

فوبیا های رایج در میان کودکان متفاوت هستند و در طول زمان تغییر می کنند.

یک روز کودک از کمد لباس و هیولا و یک شب دیگر وحشت دزد دارد.

اگر به این فوبیا ها توجه کنید و آنها را از بین ببرید، این فوبیا از تاریکی نباید به نقطه ای که بر زندگی تاثیر می گذارد رشد کند.

معمولا، کمی اطمینان از همه چیز است که از تشدید و تثبیت فوبیا جلوگیری می کند.

این اجازه نمی دهد که بعدا بر زندگی شما تأثیر بگذارد، اما گاهی اوقات این فوبیاها همچنان ادامه دارد.

فوبیا از ارتفاع

بسیاری از والدین ترسو، هنگامی که فرزندان خود را بالای درخت می بینند سریعا ترسیده و با این ترس به او نیز فوبیا را القا می کنند.

همانند بسیاری از فوبیا های اساسی، فوبیا ارتفاع نیز شدید است و زمان خود را دارد.

نوزادان کمتر فوبیا دارند این به خاطر درک عمیق آنها از تکامل آنهاست.

اما یک فرزند سه ساله حتی زمانی که اولین پله برقی را می بیند نیز ممکن است وحشت کند.

بسیاری از کودکان از ارتفاع ها فوبیا دارند که حتی بر ارتفاعات کم هم پا نمی گذارند.

فوبیا از ارتفاع باعث می شود کودک از بسیاری از تفریحات سالم محروم شود.

هر سال آنها را در این وضعیت باقی مانده و این فوبیا با زندگی او عجین می شود.

تحقیقات نشان داده است که حدود یک سوم بزرگسالان این فوبیا را دارند.

همه کسانی که از این هراس را دارند علائم مشابه، سرگیجه، عدم تعادل و اغلب احساس می کنند که گرانش آنها را به لبه می کشد.

فوبیا از مکان های بسته

فوبیا از مکان های کوچک و بسته فوبیا رایج در بزرگسالان است که اغلب به تجربیات دوران کودکی شان باز می گردد.

گاهی اوقات این تجربیات شامل علائم واضح مانند اقامت در آسانسور برای چندین ساعت است، اما معمولا به دلیل وقایع کوچک که به نظر می رسد فوبیا را تشدید می کند.

از علائم اولیه فضای بسته و فوبیا از فرزندتان آگاهی داشته باشید.

جلوگیری از فوبیا کوچک از رشد به یک فوبیا بزرگ و ثابت مهم است.

اشکال اولیه شامل نگرانی در مورد نشستن در صندلی عقب یک ماشین یا اتوبوس در یک اتاق بسته و ماسک هایی که از مهمترین ها هستند.

راه های زیادی برای جلوگیری از توسعه این نگرانی وجود دارد.

فوبیا از مرگ در میان کودکان

این یک فوبیا رایج در میان کودکان است و می تواند باعث اضطراب شدید در جدایی، عدم توانایی خوابیدن یا بحث مکرر در مورد مرگ شود.

خانواده ها به نزد ما می آیند و در مورد دختر سه ساله خود نگران اند.

مادربزرگ و دو توله سگ نوزاد در عرض چند هفته درگذشته اند و کودک کاملا آشفته بود.

والدین می خواستند اطمینان یابند که می توانند وضعیت درست را کنترل کنند و این همان بود.

آنها به والدین حقیقت را گفتند و به کودک خود در سطح خودش پاسخ دادند و به سرعت یک حیوان مرده را با یک زنده عوض کردند و فوبیا در زمان ناپدید شد.

حدود پنج یا شش سالگی است که اکثر کودکان از مسائل مربوط به مرگ سوال می کنند.

اما آنها تنها درک ناقصی از چرخه زندگی مرتبط با مرگ را در سن پایین می یابند که آنها را از خطر بررسی و درک مرگ دور نگه می دارد.

منبع : آیا کودک شما از فوبیا رنج می برد؟ فوبیا در کودکان

پرخاشگری کودکان، علت پرخاشگری کودکان زیر ۳ سال، علت پرخاشگری کودکان ۵ ساله، علت پرخاشگری کودکان ۴ ساله، پرخاشگری در کودکان ۷ ساله، علت پرخاشگری کودکان ۱۰ ساله و سؤالات دیگر والدین در این مقاله توضیح داده شده است. پرخاشگری رفتاری خصومت‌آمیز و غیردوستانه است که در طی آن فرد تمایل دارد به دیگران صدمه و یا آسیب برساند. معمولاً کودکان خیلی سریع ناامید و مأیوس می‌شوند و پرخاشگری را مطابق با سنشان به شیوه‌های متفاوتی نشان می‌دهند. در اینجا دو شیوهٔ پرخاشگری مطرح شده است:

1. پرخاشگر ابزاری، که شئ محور است.
2. پرخاشگری خصومت آمیز یا ارتباطی، که شخص محور است.

---

•  

علائم پرخاشگری کودکان

اگر نشانه های زیر به مرور در فرزندتان دیده می شود، حتما باید از مشاور کمک بگیرید:

• اغلب عصبانی است.
• بسیار تحریک پذیر یا تکانشی است و در تمرکز کردن مشکل دارد.
• به راحتی ناامید می‌شود.
• به کودکان یا بزرگسالان دیگر حمله فیزیکی می‌کند.
• غالباً مجادله گر یا عبوس است.
• در مدرسه عملکرد ضعیفی دارد یا نمی تواند در کلاس درس یا سایر فعالیت‌های سازماندهی شده شرکت کند.
• در شرکت در موقعیت های اجتماعی و دوست یابی مشکل دارد.
• مدام با اعضای خانواده دعوا می کند و اختیارات والدین را نمی پذیرد.
• اغلب مسئولیت رفتار نادرست خود را انکار می کند و دیگران را مقصر می داند.

علت پرخاشگری کودکان زیر ۳ سال

در این دوره سنی، کودکان نسبت به هر شیء که در اطرافشان وجود دارد، احساس مالکیت می‌کنند و فکر می‌کنند تمام لوازم اطرافشان متعلق به آن‌هاست. پرخاشگری در این دوره سنی شیء محور یا ابزاری است و غالباً به‌خاطر به‌دست‌آوردن چیزی رخ می‌دهد. برای درک بهتر شیوه های ابزار پرخاشگری کودکان (از تولد تا سه سالگی) به مثال های زیر توجه کنید:

•  کودکی را می‌زند تا بیسکویت او را بگیرد.
•  کودکی را به زمین هل می‌دهد تا با قطارش بازی کند.
•  عروسک کودک دیگر را به‌زور می‌گیرد.
•  دوستش را هل می‌دهد تا بتواند کنار پنجره ماشین بنشیند.

علت پرخاشگری کودکان ۴ ساله

تروما، شرایط خانواده و برخی از سبک‌های فرزندپروری (مانند تنبیه شدید و متناقض) احتمال پرخاشگری کودک ۴ ساله را افزایش می‌دهد و باعث اختلال در زندگی او می‌شود. مسائل کنترل خشم کودکان اغلب به این دلیل اتفاق می‌افتد که نمی‌دانند چگونه با ناامیدی یا سایر احساسات ناراحت‌کننده خود کنار بیایند، آن‌ها هنوز مهارت‌هایی را برای حل مشکلات بدون ناراحتی یاد نگرفته‌اند؛ بنابراین ممکن است پرخاشگر شوند.

علت پرخاشگری کودکان ۵ ساله

در این سن، کودکان مهارت‌های شناختی و کلامی را کسب می‌کنند. معمولاً کودکان مهارت‌های جدید را که آموخته‌اند در رفتارهای پرخاشگرانه نیز به کار می‌گیرند. آن‌ها پیامدها و نتایج رفتار پرخاشگرانه را می‌فهمند، بنابراین اگر رفتار پرخاشگرانه به طور مثبت تقویت شود، آن رفتار می‌تواند دائماً تکرار شده یا شدت پیدا کند و یا آنکه آن رفتار هم تکرار شود و هم شدت یابد.

•  در این دوره سنی، پرخاشگری ابزاری هنوز وجود دارد و علاوه‌برآن پرخاشگری شخص محور نیز می‌شود.
•  پرخاشگری بیشتر خصومت‌آمیز یا ارتباطی است و هدف آن صدمه‌زدن به فردی دیگر برای کسب تسلط و گرفتن انتقام است.

برای درک بهتر شیوه های ابزار پرخاشگری کودکان سه تا پنج ساله به مثال های زیر توجه کنید:

•  کودکی، کودک دیگر را با مشت و لگد می‌زند به‌خاطر آنکه، آنچه را که از او می‌خواسته انجام نداده است (مسلط‌شدن).
•  گوشی هدفون خواهر یا برادرش را خراب می‌کند، چون آن‌ها اجازه نداده‌اند تا سی دی مورد دلخواهش را تماشا کند (انتقام‌جویی).
•  کودک شروع به بدگویی در مورد کودکی می‌کند که از او می‌ترسد، یا وقتی با او مواجهه می‌شود احساس تهدید می‌کند.

رفتار با کودک پرخاشگر ۶ ساله

طبیعی است که کودکان خردسال گاهی اوقات ضداجتماعی، سرکش، و حتی به‌صورت کلامی پرخاشگر باشند و برای کودکان عصبی تا سن حدود شش‌سالگی نیز گاهی طبیعی است که از نظر فیزیکی پرخاشگر باشند.

پرخاشگری در کودکان ۷ ساله

از مهم‌ترین عوامل پرخاشگری در کودکان می‌توان به بیش‌فعالی اشاره کرد. تکانشگری و تصمیم‌گیری ضعیف می‌تواند منجر به رفتاری شود که به‌عنوان پرخاشگری تعبیر می‌شود. این کودکان معمولاً عواقب اعمال خود را در نظر نمی‌گیرند و ممکن است خود و دیگران را به خطر بی اندازند. یکی از نشانه‌های دیگر پرخاشگری نیز می‌تواند تروما باشد.

مواقعی وجود دارد که پرخاشگری در کودکان یا نوجوانان توسط عوامل استرس‌زا در موقعیت تحریک می‌شود و نشان دهنده بیماری عاطفی است. اما درک این نکته مهم است که این نسبتاً نادر است و وقتی پرخاشگری به طور مکرر شروع به رخ‌دادن می‌کند، می‌تواند یک مشکل عاطفی در حال ظهور باشد.

علت پرخاشگری کودکان ۱۰ ساله

اکثر بچه‌ها گاهی اوقات عصبانی می‌شوند. اما اگر زیاد اتفاق بیفتد، می‌تواند نشانه از یک مشکل باشد، به‌خصوص در کودک بزرگ‌تر از هشت سال خشونت مداوم نشانه یک اختلال شدید است. اگر طغیان برای کودک یا دیگران خطرناک باشد و در خانه و مدرسه مشکل ایجاد کند باید از مشاور کمک بگیرید و این مشکل را شناسایی و درمان کنید.

نحوه برخورد با کودک پرخاشگر 

نحوه برخورد با کودک پرخاشگر نی نی سایت اهمیت زیادی دارد و نباید آن را سرسری گرفت. رفتارهای زیر می تواند به کنترل پرخاشگری کودک کمک کند:

۱.نقش خانواده

خانواده نقش اساسی در حفظ سلامت روانی، اجتماعی و جسمانی کودکان و والدین دارند. خانواده اولین و مهم‌ترین بافت اجتماعی را برای رشد انسان فراهم می‌سازد. در جریان رشد طبیعی هر کودک، یک‌رشته تغییرات شناختی، عاطفی و اجتماعی را شاهد هستیم. تقریباً همهٔ کودکان در طول رشد و در جریان سازگاری با این تغییرات، دچار مشکلاتی می‌شوند و استرس و تعارضی را که به دنبال آن می‌آید، می‌تواند به مشکلات رفتاری – عاطفی و یادگیری در آن‌ها بینجامد.

اکثر مشکلات رفتاری کودکان، منعکس‌کننده شرایط پیچیده بین‌فردی اعضای خانواده به‌ویژه والدین است. به‌عبارت‌دیگر؛ وجود مشکلات رفتاری کودک به‌منزلهٔ روابط معیوب اعضای خانواده با یکدیگر است و با روش‌های تربیتی نادرست والدین و تمایلات معیوب آن‌ها با فرزندان ارتباط دارد.

۲. کودکان نیاز به احساس امنیت و دوست داشته شدن دارند

یکی از نیازهای مهم کودکان نیاز به امنیت است. چنانچه کودکان در فضای آرام و توأم با امنیت زندگی کنند در نتیجه با آرامش بیشتری رشد پیدا می‌کنند؛ بنابراین لازم است تا در خانه فضایی آرام و توأم با پذیرش فراهم کنید، تا کودک شما در خارج از خانه کمتر پرخاش کند و دردسرساز باشد.

۳. کودکان از طریق مشاهده می آموزند

کودکان با استفاده از مشاهده و دیدن، رفتارهای مختلفی را می‌آموزند. آن‌ها به‌دقت به رفتار اطرافیان خود توجه می‌کنند و آن‌ها را یاد می‌گیرند. همچنین کودکان با دیدن شخصیت‌هایی که در تلویزیون، ویدئو و سینما نیز رفتارهای مختلفی را مشاهده کرده و آن‌ها را یاد می‌گیرند.

شما به‌عنوان فردی که از کودک نگهداری می‌کنید، وقتی با موقعیت‌های مشکل‌زا روبه‌رو می‌شوید، چه واکنش‌هایی را از خودتان نشان می‌دهید؟ چطور نسبت به همسر، دوستان، همسایه‌ها، و یا دیگر اعضای خانواده برخورد می‌کنید؟ کودکان شیوه و نحوهٔ رفتار شما را مشاهده می‌کنند و همان شیوه‌ها را یاد می‌گیرند . وقتی شما مشکلاتتان را آرام و بدون خشونت حل می‌کنید، کودکتان شیوه صحیح حل مشکلات را می‌آموزد. زمانی که شما با اطرافیانتان در حضور کودک به شیوه‌ای پرخاشگرانه برخورد کنید، او هم یاد می‌گیرد تا مانند شما رفتار کند.

۴. نشان دهید که خشونت مضر و زیان آور است 

اگر به رفتارهای کودکان خردسال توجه کنید، متوجه می‌شوید که خشونت روی آن‌ها اثرگذار است. اگر فرزند شما شاهد دعوا و خشونت یکی از اعضای خانواده با بقیه باشد، نباید سریع خود را ببازید، بلکه ابتدا به او اجازه دهید تا درباره خشونت با شما حرف بزند. ممکن است که فرزند شما در مدرسه، همسایگان و یا در تلویزیون نیز موارد مشابهی را ببیند، بنابراین به او اجازه دهید تا دربارهٔ آن رفتارها و احساساتی که نسبت به خشونت‌ورزی پیدا کرده صحبت کند.

بهتر است که برای کودکتان موقعیت‌های آرام توأم با امنیت را ایجاد کنید، تا او نمونه‌های بیشتری از مردم را که با همدیگر به‌صورت دوستانه با هم رفتار می‌کنند و در کارها با هم همکاری می‌کنند را مشاهده کند. تا جایی که می‌توانید سعی کنید که کودک شما کمتر نظاره‌گر افرادی باشند که با خشونت همدیگر را تهدید می‌کنند و کتک‌کاری می‌کنند. لازم است که کودکان شیوه‌های برخورد با مردم و حل تعارضات را به طور صحیح یاد بگیرند و بفهمند که خشونت بهترین شیوه برای به‌دست‌آوردن خواسته‌هایشان نیست.

۵. وقتی کودکان قربانی هستند

متأسفانه، گاهی کودکانمان قربانی خشونت می‌شوند. کودکی که در زندگی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد، احساس ترس و درد دارد. ممکن است باگذشت زمان اثرات ناشی از بدرفتاری فیزیکی بهبود پیدا کند، اما اثرات مخرب و نامطلوب هیجانات و احساساتی که تجربه کرده می‌تواند در تمام طول زندگی برایش حل نشده باقی بماند.

اگر کودکی را می‌شناسید که مورد سوءاستفاده قرار گرفته یا اگر حدس می‌زنید که شما از او مراقبت می‌کنید، مورد سوءاستفاده و آزار قرار گرفته است؛ بلافاصله در جست‌وجوی کمک باشید، در غیر این صورت ممکن است که وقتی کودک بزرگ شد، تبدیل به یک بزرگ‌سال خشن شود و یا ممکن است درون الگویی قرار گیرد که به طور پی‌درپی قربانی شود.

۶. خودکنترلی را ترویج دهید.

 سعی کنید خوب بودن او را ترویج کنید، وقتی رفتار خوبی دارد آن را ستایش کرده و به او توجه کنید. تاکید کنید که خودکنترلی و حل تعارض مهارت هایی هستند که او برای موفقیت و دوست داشتن در دبیرستان و بعد از آن به آن نیاز دارد. اگر او در این مورد مشکل خاصی دارد، ممکن است بخواهید هر بار که موفق شد عصبانیت خود را کنترل کند، با یک رفتار ویژه به او پاداش دهید یا از مشاور کمک بگیرید تا رفتار درست را به فرزند خود یاد دهید.

منبع : پرخاشگری کودکان در سنین مختلف

علت لکنت زبان ناگهانی کودکان چیست؟ لکنت زبان در کودکان ۶ ساله، درمان لکنت زبان ناشی از ترس در کودکان، لکنت زبان در کودکان ۴ ساله در این مقاله آمده است. تحقیقات مختلف در این زمینه نشان می­ دهند که لکنت زبان بر اثر مجموعه­ ای از علل و عوامل به وجود می­ آید. از جمله این عوامل می توان به وجود زمینه­ های ژنتیکی، آسیب­ های مغزی، اختلال سیستم گویای، الگوهای نامناسب محیطی عقب ماندگی ­های ذهنی، اختلالات شنیداری، بحران­ های روحی

علت لکنت زبان ناگهانی کودکان

از علت لکنت زبان ناگهانی در کودکان نی نی سایت باید ذکرد کرد که یک عامل به تنهایی علت لکنت زبان ناگهانی کودکان نمی­ باشد، امازمینه را برای ابتلا به ناروانی­ های گفتاری هموار می­ کنند. از جمله عوامل مهم بروز لکنت زبان می­توان به چند علت عمدۀ زیر اشاره کرد:

1. عوامل ژنتیکی و عصب­ شناسی: تحقیقات­ گروهی از متخصصین ­گفتار درمانی نشان می­دهد که کودکانی که خانواده­ هایی با سابقۀ اختلالات گفتاری، ناروانی در صحبت و لکنت هستند، بیشتر احتمال دارد که دچار نقص سیستم گویایی شوند. براساس این پژوهش ­ها، فرد مبتلا به لکنت زبان از نظر ژنتیکی با شخص سالم متفاوت است.
2. عوامل بیولوژیک: از آن­جایی که سلامت مغز در گفتار و کلام کودک از اهمیت ویژه­ای برخوردار است، لذا هرگونه فشار، آسیب، ضربه و صدمه ­به مغز­ می ­تواند عوارض گوناگونی در برداشته باشد. از جمله؛ فشارها و آسیب ­های هنگام زایمان، نرسیدن اکسیژن به نوزاد هنگام تولد، آسیب­های مغزی، صرع، بیماری­های عفونی مغز که منجر به اختلال سیستم گویایی در مغز شوند می­تواند منجر به بروز لکنت زبان در کودک شوند.
3. عوامل روان­شناختی: بدیهی است هرکودکی دارای­ توانایی­ها، استعداد­ها، ویژگی­ ها و خصوصیات رفتاری خاصی است­ که او را از سایر کودکان متمایز می­کند. هیجانات، احساسات تنش ­ها، ضربه­ های عاطفی و غیره همگی از جمله عوامل روانی گوناگونی هستند که تأثیراتی منفی بر گویش و کلام می گذارند.
4. عوامل محیطی: در برخی موارد متأسفانه والدین، مربیان و اعضای خانواده کارهایی می­ کنند که مانع از سخن گفتن عادی کودک می‌شود و او را به عجولانه صحبت کردن و اشتباهات گفتاری وا می­ دارد. برای مثال، قطع کردن نا به جای کلام کودک، انتقادهای بیش از اندازه از صحبت­ های کودک، اصلاح گفتار کودک ( تلفظ صداها، کلمات و جملات). کامل کردن جملات کود، شتاب زده صحبت کردن باکودک، تأکید بیش از اندازه به کودک برای تند حرف زدن، فشارهای انضباطی شدید توقعات بیش از حد توان کودک، تجربیات ناگوار زندگی، اضطراب شدید مادر و غیره.

انواع لکنت 

به طور کلی ۲ نوع لکنت زبان وجود دارد که هر کدام درمان و علت متفاوتی دارند:

1. لکنت رشدی: رایج ترین نوع لکنت زبان در کودکان لکنت رشدی است که که در اوایل کودکی اتفاق می افتد. اوایل کودکی درست  زمانی است که مهارت های گفتاری در حال تکامل و رشد هستند، بنابراین آسیب آن می تواند نتایج بلندمدتی را به دنبال داشته باشد.
2. لکنت زبان اکتسابی: این نوع لکنت نادر است و در اثر آسیب به سر یا سکته مغزی، ترس، مصرف برخی داروها یا آسیب های عاطفی ایجاد شود.
3. لکنت روانی لکنت پس از ضربه روحی داده یا ممکن است همراه با مشکلات تفکر یا استدلال رخ دهد.

علت لکنت زبان در کودکان زیر ۳ سال

لکنت زبان در کودکان نوپا بسیار نادر و ناشی از استرس های محیطی و استرس والدین است. این مرحله گذرا است اما اگر استرس مدیریت نشده و این اختلال بیش از ۶ ماه طول بکشد باید حتما از مشاور و روند درمانی کمک بگیرید تا در آینده این مشکل رفع شود، دقت داشته باشید هرچه دیر تر برای درمان مراجعه کنید، کودک بیش تر آسیب دیده و درمان طولانی تر می شود.

لکنت زبان در کودکان ۳ ساله

لکنت زبان در این سن نسبتا شایع است، به طوری که می توان گفت تقریباً ۸.۵ درصد از کودکان در سنین دو تا چهار سالگی لکنت زبان را پشت سر می گذارند و این والدین را نگران می کند اما جای نگرانی نیست با کمک مشاور این لکنت های گاه و بی گاه به سرعت درمان شده و تاثیری در آینده کودک نمی گذارد.

لکنت زبان ناگهانی در کودک ۴ ساله

همان طور که گفته شد لکنت رشدی در کودکان ۳ تا ۸ ساله رخ داده و به تدریج بروز می کند، این لکنت زمانی اتفاق می افتد که کودک در حال توسعه مهارت های گفتاری و زبانی خود است. برای درمان ای اختلال مرکز مشاوره ستاره از به روز ترین دستگاه های علمی استفاده می کند که بدون هیچ عوارضی درمان قطعی را به هراه دارد و به صورت کاملا پیشرفته و تخصصی لکنت کودک را برای همیشه درمان می کند.

لکنت زبان در کودکان ۶ ساله

رشد هر کودک متفاوت و منحصر به فرد است. یک کودک ممکن است علائم لکنت داشته باشد در حالی که کودکان دیگر ندارند. والدین در این مورد باید از مشاور کمک بگیرند. اگر لکنت بیش از شش ماه طول کشید حتما درمان را پیش بگیرید و از تشدید آن جلوگیری کنید. معمولا لکنت زبان پیش از ۶ سالگی از بین می رود بنابراین در صورت مشاهده لکنت زبان در کودکان ۶ ساله حتما به مشاور مراجعه کنید.

علائم لکنت در کودک 

اگر علائم زیر بین سه تا شش ماه طول بکشد باید به مشاور مراجعه کنید. علائم لکنت در شب و روز متفاوت است اما به طور کلی می توان به علائم زیر اشاره کرد:

• تکرار صداها، هجاها یا کلمات
• طولانی شدن صداها
• با استفاده از الفاظی مانند ام
• آهسته صحبت کردن یا مکث زیاد
• دهان برای صحبت باز  شده، اما چیزی گفته نمی شود.
• نفس نفس زدن یا عصبی بودن
• افزایش لکنت در هنگام خستگی، هیجان یا استرس
• ترس از صحبت

تاثیر لکنت زبان در زندگی

1. لکنت کودکان پیش دبستانی تاثیری بر شرایط نخواهد داشت و می توانند مهارت های اجتماعی را یاد بگیرند اما معمولا کمی خجالتی یا گوشه گیر می شوند و کمی در یادگیری هارت های اجتماعی یا پیدا کردن دوست با مشکل رو برو می شوند.
2. لکنت در مدرسه می تواند مشکل ساز شود، زیرا کودکان دیگر از حرف زدن آن ها تعجب کرده و حتی ممکن است آن ها را مسخره کرده یا حرف های آن ها را تمام کنند. بنابراین بسیار مهم است که با معلم آن ها در این مورد صحبت کنید.
3. نوجوانانی که لکنت دارند به دلیل لکنت استرس یا اضطراب زیادی را تجربه کرده و عزت نفس پایینی دارند، حتی ممکن است افت درسی شدیدی را تجربه کنند زیرا تصور می کنند که نباید در کلاس صحبت کنند. علاوه بر این قلدری در سن نوجوانی بسیار دیده می شود و دیگران ممکن است به فرزند شما زور بگویند و او را در کلاس مسخره کنند، در این شرایط فرزندتان از مدرسه رفتن ممانعت می کند.

درمان سریع لکنت زبان

۱.تکنیک های بدون عوارض

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با گفتار درمانی، ریهاکام، تی دی سی اس و لورتا بدون هیچ عوارض جانبی در کم ترین مدت ممکن به صورت تضمینی لکنت کودک را درمان کرده و به او کمک می کنند تا با شیوایی جملات و کلمات را بیان کند. این دستگاه ها اثربخشی بالایی داشته و بهترین درمان برای لکنت زبان است.

۲.  تاثیر والدین

والدین نقش زیادی در درمان لکنت کودک دارند و به همین دلیل توصیه می شود تا موارد زیر را رعایت کنند:

• محیطی آرام ایجاد کنید تا فرزندتان اعتماد به نفس بیشتری هنگام صحبت داشته باشد.
• با کمک مشاور تکنیک هایی برای افزایش اعتماد به نفس کودک استفاده کنید.
• حرف های او را تمام نکنید یا نشان ندهید که از انتظار خسته شده اید.
• با معلمان فرزندتان حرف بزنید و از آن ها بخواهید محیط مدرسه را برای او امن تر سازند تا مورد قلدری قرار نگیرد.
• فرزندتان را تشویق کنید تا درباره موضوعات سرگرم کننده و آسان با شما صحبت کند.
• زمانی را برای صحبت با کودک خود در نظر بگیرید.
• ممکن است خسته شوید اما نباید او را با کسی مقایسه کنید.
• هنگام صحبت با فرزندتان، فعالانه گوش دهید، تماس چشمی برقرار کنید و خود را مشتاق نشان دهید.

بسیار مهم است که کودکی که لکنت زبان دارد احساس کند توسط بزرگسالان مهم زندگی خود پذیرفته شده و مورد حمایت قرار می گیرد.

۳. گفتاردرمانی

گفتار درمانی تلاش می‌کند تا نحوه صحبت کردن کودک را تغییر دهد. هدف از گفتار درمانی این است که لکنت زبان حذف شده و همیشه روان صحبت کنید. برخی از درمان ها از وسایل کمکی مانند بازخورد شنیداری تاخیری برای کمک به این تلاش استفاده می کنند. اصلاح لکنت شامل آموزش و مشاوره با هدف کاهش اضطراب هنگام صحبت کردن می باشد. همچنین گفتار درمانی می‌تواند شامل تکنیک‌هایی برای تغییر شرایط باشد.

درمان لکنت زبان ناشی از ترس در کودکان

لکنت می تواند ناشی از  استرس باشد، اولین گام برای کاهش این احساس افزایش آرامش در خانه است. تمرین آهسته صحبت کردن هر روز می تواند مفید باشد. به عنوان مثال، افراد خودتان سعی کنید با صدای بلند با سرعت آهسته حرف بزنید تا به کودکتان این کار را یاد دهید. اگر لکنت آن ها بیش از چهار ماه طول کشید حتما به مشاور مراجعه کنید و اجازه ندهید که لکنت تبدیل به یک مشکل بزرگ برای فرزندتان شود.

چرا مرکز ستاره ایرانیان؟

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان برترین مرکز مشاوره تخصصی کودک و نوجوان در ایران است و در سه شعبه در تهران، امکان مشاور حضوری، تلفنی و آنلاین را به‌صورت تخصصی برای فرزند دلبند شما فراهم کرده است. در جلسات درمانی با کمک بازی درمانی، نقاشی درمانی، داستان درمانی و درمان‌های لازم کودک مشکلات روانشناختی خود را نشان داده و برطرف می کند. علاوه بر این مشاوره کودک برای درمان اختلالات از دستگاه های به روز دنیا نیز استفاده می کند، برای تماس و کسب اطلاعات از این مرکز با شماره های بالای صفحه تماس حاصل کنید.

منبع : علت لکنت زبان ناگهانی کودکان

مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن، آموزش دستشویی به کودک سه ساله، آموزش دستشویی رفتن کودک پسر، علت مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن، آموزش دستشویی به کودک سه ساله، آموزش دستشویی رفتن کودک دو ساله و موارد دیگر در این مقاله آمده است. متخصصان و والدین موافق هستند که آموزش دستشویی رفتن به کودکان جزو سخت‌ترین مراحل است. هر کودک نوپا روند متفاوتی را طی می‌کند بنابراین نمی‌توان قانون مشخصی برای آن تعریف کرد اما می‌توان گفت که چه نکاتی به آسان‌شدن این مراحل برای تمام کودکان کمک می‌کنند.

بسیاری از کودکان شب‌ادراری را حتی پس از یادگیری دستشویی رفتن تجربه می‌کنند این مشکل ریشه در اضطراب شدید آن‌ها دارد، در این شرایط مشاوران و روان‌شناسان کودک مرکز ستاره ایرانیان با بازی‌درمانی و داستان درمانی اضطراب کودک را شناسایی و با بهترین روش درمان می‌کنند.

علت مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن

احتمالاً نام شخصیت نگه دارنده مقعدی را شنیده‌اید، و اگر نام زیگموند فروید پدر روان تحلیلی را شنیده باشید می‌دانید که احتمالاً نوع آموزش توالت رفتن کودک و از پوشک گرفتن او ممکن است روی روانش تأثیر بگذارد.

بر اساس نظر فروید یک فرد یا ویژگی‌های نگهدارنده مقعدی، کسی است که در طول آموزش توالت رفتن تنبیه شده است، و باعث می‌شود فرد بیش از حد مرتب، پیرو قانون، شسته‌ورفته و سرسخت شود یا برعکس. نظریه فروید را قبول داشته باشید یا نه یک سری نکات روان‌شناختی مهم وجود دارند که در هنگام آموزش توالت رفتن باید در نظر گرفته شوند تا لجبازی کودک برای دستشویی رفتن را کاهش دهید.

راه حل دستشویی رفتن کودکان

 آموزش درست از مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن خودداری می‌کند و کمک می‌کند تا این روند به بهترین شکل طی شود.

۱. به کودکتان فرصت دهید

 برای‌آنکه کودک توالت رفتن را بیاموزد ابتدا باید مغز او تکامل یابد و دستگاه عصبی مرکزی بتواند مثانه او را کنترل کند. وقتی هنوز مغز کامل نیست، کودک بدون اختیار ادرار می‌کند؛ یعنی مثانه یا روده‌ها به‌محض پرشدن، خالی می‌شوند. تقریباً در تمام کودکان از ۲۸ ماهگی به بعد، مغز تکامل پیدا می‌کند و می‌توانند ادرارشان را کنترل کنند.

۲. از فصل تابستان استفاده کنید

 فصل تابستان، بهترین زمان برای گرفتن کودک از پوشک است. کودک را تشویق کنید اگر ادرار یا مدفوع دارد، بگوید. چند ساعت در روز او را بدون پوشک بگذارید.

۳. آموزش دستشویی رفتن به کودکان انجام شود

 برای کودکتان یک صندلی توالت کوچک بخرید و به او یاد دهید که هر زمان احساس نیاز کرد، روی آن بنشیند. می‌توانید این صندلی را در حمام، دستشویی یا اتاق خود کودک قرار دهید.

۴.مثل بزرگ‌ترها با او رفتار کنید

 اگر فرزندتان به تکامل مغزی رسیده؛ اما هنوز توالت رفتن را نیاموخته، او را همراه با خواهر یا برادرزاده‌هایتان به مسافرت ببرید. بودن در کنار کودکان بزرگ‌تر و دیدن آن‌ها باعث می‌شود کودک شما نیز از رفتارهای آن‌ها تقلید کند. فقط مراقب باشید رقابت ایجاد نشود یا اگر فرزندتان اختیار خود را از دست داد، مسخره‌اش نکنید.

۵.اجازه ندهید بیش از ۱۰ دقیقه روی صندلی بنشیند

 اگر از کودکتان خواستید روی صندلی توالت بنشیند، اما ۱۰ دقیقه گذشت و او کاری نکرد، مجبورش نکنید تا همچنان روی صندلی بماند. صندلی توالت او را جمع کنید و ساعتی بعد دوباره از او بخواهید این کار را انجام دهد.

۶.به او اطمینان دهید

 برخی کودکان از مدفوع یا ادرارکردن می‌ترسند؛ چون هنوز نمی‌دانند بدن آنها مواد مضر را دفع می‌کند و فکر می‌کنند قسمتی از بدنشان را از دست می‌دهند. ماجرا را برای آنها توضیح دهید تا ترسشان از بین برود.

۷.لباس‌های راحت تن او کنید

 وقتی توالت رفتن را به کودک آموزش می‌دهید لباس‌های راحت تن او کنید تا بتواند بلافاصله آن‌ها را دربیاورد. فاصله زمانی بین حس کودک برای توالت رفتن و انجام این کار گاهی بسیار کوتاه است. در تابستان فقط یک شورت پای او کنید تا بلافاصله بتواند آن را دربیاورد.

۸.تشویقش کنید

 برای آموختن پاکیزگی باید کودک را تشویق کرد. تشویق‌های زبانی مثل «تو بزرگ‌شده‌ای» «مایه افتخار هستی» در کنار تشویق‌های عملی!

 مثلاً هر بار که کودکتان ادرار یا مدفوعش را کنترل کرد، به او امتیاز بدهید و بعد از هر ۱۰-۵ امتیاز برایش هدیه بخرید. ولی این تکنیک آموزش دستشویی رفتن به کودکان همیشه جواب نمی‌دهد.

۹.پوشک‌های شورتی بخرید

 در طول زمانی که قرار است پاکیزگی را به فرزندتان آموزش دهید، از پوشک‌های شورتی استفاده کنید تا هم مطمئن باشید همه‌جا را کثیف نمی‌کند هم بتواند در صورت تمایل فوراً آن را درآورد.

۱۰.سرزنش نکنید

 توصیه‌ای مهم جهت آموزش دستشویی رفتن به کودکان است. شاید کودک برای چند روز اختیار مدفوع و ادرارش را به دست بیاورد؛ اما بعد از آن دوباره نتواند خود را کنترل کند. در این صورت او را سرزنش نکنید و فقط مرتب توالت رفتن را به او یادآور شوید.

۱۱.ترس‌هایش را از بین ببرید

 اگر کودکتان از ریختن آب بعد از اجابت مزاج می‌ترسد، به او آموزش دهید آب برای شستن و پاک‌کردن است و وقتی روی توالت نشسته آسیبی به او نخواهد زد. نگذارید که دستشویی رفتن کودکان سبب ایجاد ترس از آب یا ادرارکردن شود.

۱۲.عصرها او را کنترل کنید

کودکان در ۳ سالگی تقریباً کنترل ادرار و مدفوع را می‌آموزند؛ اما باز هم کنترل این مسئله طی شب‌کار آسانی نیست و بیشتر کودکان یا آن‌قدر هوشیار نیستند که خود را کنترل کنند یا توانایی برخاستن از خواب را ندارند.

 شب‌ها کودکتان را پوشک کنید و برای چند ماه عصرها که او را می‌خوابانید، مراقب کنترل ادرارش باشید. اگر لباس‌های او هنگام بیدارشدن خشک بودند، یعنی شب‌ها هم می‌شود خیالتان راحت باشد.

پیشنهاد مشاور: سن توالت رفتن کودک

۱۳. به‌تدریج شروع کنید

ابتدا در مورد دستشویی صحبت کنید یا کتاب‌هایی در این مورد بخوانید. حتماً پیش از رفتن به دستشویی به او بگویید تا متوجه شود که والدین او به دستشویی می‌روند. هرچه بیش‌تر در مورد آن صحبت کنید کودک بیش‌تر به این روند عادت می‌کند.

۱۴. وقت زیادی به این روند اختصاص دهید

 زمانی این روند را شروع کنید که بتوانید زمان زیادی اطراف کودک باشید در این روند حضور شما اهمیت زیادی دارد.

۱۵. آن را به یک بازی تبدیل کنید

 کودک عاشق بازی است و بهترین راه برای اینکه او را به هر چیزی علاقه‌مند کنید این است که آن‌ها را به یک بازی تبدیل کنید و قوانین ساده‌ای برای آن تعریف کنید، آموزش را نیز جزوی از این بازی کنید و آن را هیجان‌انگیز سازید.

۱۶. او را روی دستشویی قرار دهید.

 کودکتان هنگام شروع این روند دقیق نمی‌داند که چه زمانی به دستشویی نیاز دارد؛ بنابراین زیاد از آن‌ها بپرسید و اجازه دهید که مدتی را در دستشویی باشد و این روند را چند بار در روز تکرار کنید تا کودک به دستشویی عادت کند.

۱۷.کودک خود را تحسین کنید.

 وقتی کودک خود به شما می‌گوید که نیاز به دستشویی دارد او را تحسین کنید حتی هدیه کوچکی برای بار اول بخرید تا به او نشان دهید که موفقیت‌های او را متوجه شده و جشن می‌گیرید.

 ۱۸. روان‌شناسی معکوس را امتحان کنید.

 اگر متوجه شدید که کودکتان تمایلی به استفاده از دستشویی ندارد و بهانه می‌آورد از روان‌شناسی معکوس استفاده کنید. برای مثال، به‌آرامی بپرسید که آیا ترجیح می‌دهند همیشه در پوشک بمانند، حتی زمانی که پسر یا دختر بزرگی شد؟ به‌هیچ‌عنوان در این روش نباید استرس به کودک وارد شود؛ زیرا نتیجه عکس به همراه دارد؛ بنابراین بدون هیچ استرس و ناراحتی سؤال را مطرح کنید.

۱۹. تنبیه نکنید.

 هنگام آموزش دستشویی رفتن کودک دو ساله ممکن است تلاش‌های شما بی‌نتیجه باشد یا کودک نوپا در برابر یادگیری مقاومت کند. در عوض به آن‌ها اطمینان دهید که به‌مرور یاد می‌گیرند. استرس و اضطراب بیش از اندازه باعث می‌شود در برابر یادگیری مقاومت کنند، علاوه بر این در آینده آن‌ها نیز تأثیر منفی می‌گذارد.

۲۰. پسرفت

 ممکن است پس از یادگیری کودک شما پسرفت داشته باشد، اصلاً نگران نباشید این اتفاق عادی و بخشی از فرایند یادگیری است تنها باید صبور باشید و روند را ادامه دهید.

۲۱. بهداشت صحیح را در سنین پایین آموزش دهید

 هنگام آموزش دستشویی رفتن کودک پسر نیز به آن‌ها بیاموزید دست‌های خود را بعد از دستشویی بشویند، چگونه خودشان را تمیز کنند و از عفونت جلوگیری کنند. درست است که پسرها به‌اندازه دخترها عفونت را تجربه نمی‌کنند؛ اما آموزش برای آن‌ها نیز لازم است.

۲۲. نشان بدهید و بگویید.

 صحنه «دستشویی رفتن» را اجرا کنید. از عروسک موردعلاقه آن‌ها استفاده کنید تا نحوه دستشویی رفتن را نشان دهید. حتی می‌توانید از فرزندتان بخواهید تا او هم این نمایش را انجام دهد.

آسیب روان‌شناختی

 اگر هنگام آموزش توالت رفتن به کودک او را زیاد تنبیه یا شرمنده کنید، یا هنگامی که خرابکاری می‌کند با او بدرفتاری کنید، به‌احتمال زیادی وی را دچار تروما یا آسیب روانی می‌کنید و باعث مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن نی نی سایت می‌شود.

 سوءاستفاده و خشونت علیه کودک در طول دوره آموزش توالت رفتن در این دوره سنی بیش از هر دوره رشدی دیگر رخ می‌دهد. کودک نمی‌تواند سوءاستفاده و خشونت از سوی یک بزرگسال را از لحاظ روانی پردازش کند. او ممکن است در سنین جوانی شروع به عقب‌نشینی کند، رؤیاهای بد داشته باشد، علاقه به فعالیت‌ها را از دست بدهد و عصبانی و خشن شود.

احساس کنترل در کودک

ممکن است کودک شما از لحاظ جسمی آماده آموزش توالت رفتن باشد اما از لحاظ روانی آمادگی لازم ایجاد نشده باشد. حدود دو سالگی کودک، دوره آموزش توالت رفتن کودک کاملا منفی نگر می شود.

به‌عبارت‌دیگر، او بسیار کلمه “نه” را استفاده می‌کند. برای کودک دو ساله هیچ سرگرمی ای بالاتر از مخالفت با شما نیست، تا قدرت جدید خود را به شما نشان دهد؛ لذا آموزش دستشویی رفتن به کودکان مبنی برای آموزش سایر چیزهاست.

علت دیر دستشویی رفتن کودکان

 اگر در این دوره به کودک فشار بیاورید، ممکن است وارد یک میدان نبرد شوید که اگر در آن شکست بخورید، خاطره بدی را رابطه والد – فرزندی باقی می‌گذارید، و رابطه شما با کودک تبدیل به میدان نشان‌دادن قدرت می‌شود تا محل آموزش.

 بهتر است تا زمانی که کودک آمادگی لازم را کسب کند صبر کنید، تا اینکه به او فشار بیاورید و شکست بخورید. نسبت به این مسئله بی‌تفاوت باشید، و وانمود کنید که برایتان مهم نیست. اگر به دلیل عدم استفاده از لگن یا قصری با او برخورد کنید، نتیجه خوبی نخواهید گرفت و باعث مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن می‌شوید.

برای موفقیت کودک ابراز افتخار کنید

 زمانی که کودک آماده است و می‌خواهد که به‌تنهایی توالت برود، ممکن است از اینکه جلوی هم‌بازی‌هایش مانند یک کودک با او برخورد می‌شود خجالت بکشد. به او نشان دهید که چقدر از بابت موفقیت وی احساس افتخار می‌کنید. ارائه این نگرش نتایج آتی خوبی را در پی خواهد داشت. اما اگر به او بگویید که “بالاخره تونستی” یا اینکه بگویید: “فکر نمی‌کردم بتونی”، ممکن است کودک خشمگین شود و جنگ قدرت راه بیندازد.

بعد از آموزش دستشویی به کودک سه ساله به کودک افتخار کنید تا:

• افزایش اعتماد به نفس
• آموزشهای بعدی آسانتر شود
• از مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن جلوگیری کنید.
• به شما اطمینان کنند
• حس مثبت از یادگیری داشته باشد
• مشکلات توالت رفتن کاملا حل شود
• جلوگیری از پرخاشگری کودک

منبع : مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری مزمن است که اغلب در دوران کودکی ظاهر می‌شود و با نشانه‌های بیش فعالی، تکانشگری یا بی‌توجهی مشخص می‌شود، البته تمام بیماران سه نشانه را با هم تجربه نمی‌کنند، اما این علائم با مشکل در عملکرد تحصیلی، عاطفی و اجتماعی همراه است. اختلال نقص توجه و بیش فعالی ممکن است با سایر ناتوانی‌های عصبی، رفتاری، رشدی و یادگیری مرتبط باشد. درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان شامل دارودرمانی، رفتاردرمانی و تنظیم فعالیت‌های روزمره است.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی یکی از شایع‌ترین اختلالات دوران کودکی است و در پسران بیش‌تر از دختران رخ می‌دهد و در صورت عدم درمان تحصیل و آینده کودک را کاملاً تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ بنابراین توصیه می‌شود که هر چه زودتر به درمان و کنترل آن اقدام کنید تا آینده‌ای درخشان را برای کودک خود رقم بزنید.

خصوصیات بچه های بیش فعال

معمولاً نشانه‌های بیش فعالی حدود ۷ سالگی کودک مشاهده می‌شود، این کودکان اغلب از نظر عاطفی تأخیر دارند، به‌طوری‌که برخی از آن‌ها در مقایسه با همسالان خود تا ۳۰ درصد تأخیر در بلوغ دارند؛ بنابراین دانش‌آموز ۱۰ساله مبتلا به بیش فعالی ممکن است؛ مانند یک کودک ۷ساله رفتار کند.

پسران بیشتر از دختران به ADHD مبتلا می‌شوند. علائم بیش فعالی ممکن است با افزایش سن کاهش یابد، معمولاً در بلوغ کاهش می‌یابد؛ اما تأثیر آن بر کار و یا تحصیل کم‌رنگ نمی‌شود. خصوصیات بچه‌های بیش فعال نی نی سایت شامل موارد زیر می‌شود:

1. بی‌توجهی: کودک به‌صورت مکرر بی‌توجهی و ناتوانی در حفظ تمرکز بر فعالیت‌ها را نشان می‌دهد. در کلاس درس این کودکان نمی‌توانند تمرکز کنند و معلم را کلافه می‌کنند بنابراین درس خواندن بچه های بیش فعال سخت است و دشواری های زیادی دارد.
2. رفتار تکانشی: رفتارهای تکانشی و حرکات نامناسب که برخلاف بی‌توجهی شامل رفتارهایی می‌شود که باعث می‌شود آرامش خانه یا کلاس را به هم بریزد و گاهی هم خنده‌دار باشد.
3. نشانه ترکیبی: نوع ترکیبی ADHD رایج‌ترین است که شامل هردو مورد بالا در کنار هم است.
4. مشکل در سازماندهی افکار
5. مشکل در برنامه‌ریزی و تعیین هدف

علت بیش فعالی کودکان

علت ADHD مشخص نیست و نمی‌توان علت مشخصی را برای آن تعیین کرد. مطالعات حیوانی تفاوت‌هایی را در فرستنده‌های مغزی نشان داده‌اند. یک تحقیق ژنتیکی در مطالعات دوقلوها و خواهر و برادرها (یکسان) نشان‌داده‌شده است. اگر یکی از دوقلوهای همسان مبتلا به ADHD تشخیص داده شود، به‌احتمال ۹۲ درصد همان تشخیص در خواهر و برادر دوقلو وجود دارد. هنگام مقایسه خواهر و برادر دوقلو غیر همسان، احتمال به ۳۳٪ کاهش می‌یابد، بنابراین نقش ژنتیک را نباید در این اختلال نادیده گرفت.

کنترل بیش فعالی

با بچه بیش فعال چه کنیم نی نی سایت؟ برخورد با بچه بیش فعال به چه شکلی است؟ موارد زیر به شما کمک می کند تا تمرکز کودک بیش فعال را افزایش دهید.

۱. رژیم غذایی

کودک و نوجوان مبتلا به ADHD باید رژیم غذایی سالم داشته و از مصرف کافئین به‌طورجدی اجتناب کنند. همان‌طور که گفته شد، توصیه می‌شود که از متخصص کودک رژیم غذایی مناسبی را برای کودک بیش‌فعال گرفته و با کمک آن سعی در کنترل هیجانات کودک خود داشته باشید.

۲. ورزش

فعالیت بدنی منظم نقش مهمی در برخی از اختلالات رایج (به‌عنوان‌مثال، افسردگی، اضطراب) و بهبود تمرکز دارد. ورزش منظم برای کودکان مبتلا به ADHD مفید بوده و کمک می‌کند تا تمرکز خود را افزایش دهند. چندین مطالعه روی کودکان مبتلا به ADHD که دارو مصرف نمی‌کنند نشان داد که ورزش باعث افزایش تمرکز و کاهش رفتار تکانشی دارد.

۳. درمان های جایگزین

در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان برای درمان بیش فعالی از دستگاه‌های بروز دنیا استفاده می‌شود که کم‌ترین عوارض را به دنبال دارد. این درمان تأثیر به‌شدت زیادی داشته و کاملاً بدون عوارض است و در جلسات اولیه نتایج بسیار مشخص و قابل‌توجهی را به دنبال دارد. برای آگاهی و اطلاعات بیش‌تر در مورد درمان بیش فعالی با مرکز ستاره تماس بگیرید.

۴.درمان بیش فعالی کودکان با داروهای گیاهی

دمنوش های گیاهی می تواند به بهبود حال و افزایش آرامش کودکان بیش فعال کمک می کند. برای این کار می توانید از متخصص کودک کمک بگیرید و ترکیب دمنوش های مناسب برای کودک خود را با توجه به شرایط او پیدا کنید.

تربیت کودک بیش فعال

آیا تربیت کودک بیش فعال سخت است؟ کودکان مبتلا به بیش فعالی مانند همه دوستان همسن غیر بیش فعال دارای نقاط قوت و ضعف تحصیلی خواهند بود. برخی از کودکان مبتلا به بیش فعال بسیار برون‌گرا هستند، درحالی‌که برخی دیگر محتاط‌تر بوده و کمی درون‌گرا هستند. کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب از نظر عاطفی تأخیر نسبتاً زیاد و مهمی را تجربه می‌کنند، به‌طوری‌که برخی از افراد در مقایسه با همسالان خود تأخیر در بلوغ را تجربه می‌کنند؛ بنابراین، دانش‌آموز ۱۰ساله ممکن است؛ مانند یک کودک ۷ساله رفتار کند. مهارت‌های زیر کمک می‌کند تا تربیت کودک بیش فعال برای شما آسان تر شود:

۱. برقراری نظم

والدین معمولاً قوانین مشخصی برای برقراری نظم در خانه ندارند، اما کودک بیش فعال به نظم زیادی نیاز دارد؛ بنابراین قوانین خانه را به شیوه‌ای شفاف و منظم نگه دارید و همه چیز را برای کودک توضیح دهید، علاوه بر این دلایل قوانین را نیز به او توضیح دهید. به‌این‌ترتیب کودک می‌داند که از او چه انتظاری می‌رود. حتماً دستورالعمل‌های مشخصی داشته باشید تا کودک بداند چه انتظاری داشته باشد علاوه بر این برای او شرح دهید که در صورت شکستن قوانین چه برخوردی با او خواهید داشت.

۲. به کودک کمک کنید فهرستی از کارها ایجاد کند

فهرستی از مسئولیت‌ها و کارها می‌تواند به افزایش استقلال و تمرکز کودک کمک کند. به کودک یاد دهید که هر وقت تمرکز خود را از دست داد به این فهرست مراجعه کند. سخت‌گیری زیادی نشان ندهید و اجازه دهید تا کودک فهرست کارها را به هر شکلی که می‌خواهد انجام دهد. سرگرمی برای بچه های بیش فعال خیلی مهم است بنابراین حتما بازی هایی در برنامه داشته باشید که در آن به سرگرمی کودک پرداخته شود.

۳. آموزش

برای اینکه با کودکتان ارتباط خوبی برقرار کنید نیاز به آموزش دارید. مشاور به شما کمک می‌کند تا تکنیک‌های لازم را در موردنیازهای کودک بیش فعال را یاد بگیرید. این تکنیک‌ها علاوه بر اینکه به شما کمک می‌کند، به‌مرور شرایط را برای تربیت کودک بیش فعال هموار می‌کند. حتماً آموزش لازم را ببینید تا شرایط را برای بهبود کودک خود مساعد سازید. آموزش به شما کمک می‌کند تا درک کنید که دقیقاً چه انتظاری باید از کودکان خود داشته باشید. متخصص کودک می‌تواند به محدودکردن تمرکز بر روی چند رفتار خاص کمک کرده و بسیار تأثیرگذار است.

۴. به موفقیت های فرزندتان توجه کنید، هر چقدر هم که کوچک باشد.

کودک شما به‌خوبی توجه می‌کند که به‌خاطر کارهای خوب مورد تقدیر قرار می‌گیرد یا نه. به فرزندتان بگویید دقیقاً چه کاری را به‌خوبی انجام داده است. این کار می‌تواند به افزایش عزت‌نفس کودک شما کمک می‌کند و به‌مرور باعث بهبود عملکرد او می‌شود.

۵. به فرزندتان بگویید و نشان دهید که او را بدون قید و شرط دوست دارید.

روزهایی خواهد بود که ممکن است خودتان این را باور نکنید. این روزهایی خواهند بود که اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که مشکلاتی را که فرزندتان دائماً با آن روبرو می‌شود بپذیرید و عشق خود را ابراز کنید. به فرزندتان اجازه دهید تا بداند که در کنار یکدیگر زمان‌های سخت و دشوار را پشت سر خواهید گذاشت.

۶. از ساعت و تایمر استفاده کنید.

ساعت‌های زیادی را در سرتاسر خانه قرار دهید، به‌خصوص در اتاق‌خواب فرزندتان نیز از ساعت‌های بزرگ استفاده کنید تا همیشه متوجه شود که در چه ساعتی از شبانه‌روز قرار است چه کاری را انجام دهد. سعی کنید برنامه تقریباً مشخصی را تعیین کنید؛ ولی سخت‌گیری بیش از حد نداشته باشید.

۷. نقاط قوت فرزندتان را شناسایی کنید.

کودکان بیش فعال در زمینه‌های خاص مانند هنر، ورزش، تکنولوژی یا توانایی مکانیکی دارای توانایی بسیار بالایی هستند؛ بنابراین سعی کنید این نقاط قوت را شناسایی کنید. این نقاط قوت کمک می‌کند تا فرزندتان احساس غرور و موفقیت داشته باشد و بسیار مهم است. این نقاط قوت اهمیت زیادی دارد و باید برای کشف آن‌ها تلاش کنید همچنین، تاحدامکان از اجبار آن‌ها خودداری کنید.

۸. مشاور

تربیت کودک بیش فعال باید زیر نظر مشاور باشد تا بتواند عملکرد خوب و مناسبی در زندگی خود نشان دهد. مشاور کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی کودک به سطح مطلوبی برسد، زیرا کودکان مبتلا به ADHD ممکن است توسط همسالان خود به دلیل رفتارهای بیش فعال، تکانشی یا پرخاشگرانه طرد شوند. آموزش والدین می‌تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که چگونه به فرزندتان در دوست‌یابی و یادگیری همکاری با دیگران کمک کنید.

علاوه بر این خودتان نیز ممکن است به جلسات مشاوره احتیاج داشته باشید؛ زیرا نگهداری از کودک بیش فعال سخت است. کودک بیش فعال نیاز به مراقبت بیش‌تری نیاز به کودکان دیگر دارد؛ بنابراین باید به خودتان استراحت بدهید و اگر کمکی نداشته باشید به‌احتمال زیاد درگیر مشکلات زیادی مانند اضطراب یا افسردگی می‌شوید.

چرا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان؟

مرکز تخصصی کودک مشاوره ستاره ایرانیان در سه شعبه در تهران به‌صورت حضوری، تلفنی و آنلاین در زمینه اختلالات کودک و نوجوان به‌صورت تخصصی تکنیک‌های مؤثری را برای مدیریت آن‌ها ارائه می‌دهد. هزینه جلسات برای درمان بیش فعالی کودک باتوجه‌به مدرک کارشناسی ارشد، دکترا و سابقه کاری یا اساتید دانشگاه متفاوت است. مشاوران کودک ستاره ایرانیان تمام مهارت‌های درمانی کودک را داشته و دوره‌های مربوط به درمان کودک، بیش فعالی، داستان درمانی، بازی‌درمانی و مهارت‌های دیگر را گذرانده‌اند، هزینه مشاوره کودک از ۱۸۰ تا ۴۰۰ هزار تومان متفاوت است و با تماس با مراکز می‌توانید از قیمت و مهارت مشاوران به‌صورت دقیق اطلاع پیدا کنید و پاسخ سوالات خود را دریافت کنید.

مرکز مشاوره ستاره با سال‌ها تجربه در سه شعبه در تهران به‌صورت حضوری، تلفنی و آنلاین خدمات تخصصی را ارائه می‌دهد. نشانی و شماره این سه شعبه در ادامه ذکر شده است:

• قیطریه، چیذر، میدان ندا، جنب بانک دی، پلاک ۵۶، طبقه ۴ شماره تماس: ۲۲۲۴۷۱۰۰-۰۲۱
• شعبه شریعتی، چهارراه قصر، خیابان قدوسی، پلاک ۱۵۶، واحد ۱ شماره تماس: ۸۸۴۲۲۴۹۵-۰۲۱
• شعبه سعادت‌آباد، ضلع جنوب غربی چهارراه سرو، خیابان پاک‌نژاد کوچه گل‌ها، پلاک ۵ طبقه ۴ شماره تماس: ۲۲۳۵۴۲۸۲-۰۲۱

مشاوران ما در این مرکز دارای سطح علمی بالایی اعم از اساتید دانشگاه، دکتری روان‌شناسی، کارشناسی ارشد و همچنین روان‌شناسان با بیش از ۱۵ سال سابقه کار هستند.

منبع : تربیت کودک بیش فعال