بایگانی دسته ی کودک

افزایش مسئولیت پذیری در کودکان با ۴ ترفند علمی

برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان چه باید کرد؟ بسیاری از مفاهیم اخلاقی، ارزش های اجتماعی و ویژگی های رفتاری باید در سنین کودکی آموزش داده شود و یکی از آن ویژگی ها مسئولیت پذیری می باشد که در سنین بزرگسالی از اهمیت بالاییی برخوردار می باشد، در واقع فردی که شخصیت پذیر است به رشد شخصیت کودک و بهداشت جسمی و روانی او بسیار کمک می شود.

بسیاری از والدین در جلسات مشاوره خانواده و مشاوره کودک شرکت می کنند و دنبال راهکارهایی هستند تا بتوانند ویژگی مسئولیت پذیری را در کودکشان افزایش دهند و آن را تقویت نمایند در این مقاله راهکارهایی که باعث افزایش مسئولیت پذیری می شود بیان می شود و در این خصوص می توان از مشاور روانشناسی کمک گرفت تا تحت نظر روانشناس و متخصصان این ویژگی در کودک افزایش یابد.

راهکارهایی برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان

دغدغه بسیاری از والدین این است تا راهکارهای عملی پیدا کنند تا بتوانند به وسیله آن ها کودکانی مسئولیت پذیری را تربیت نمایند در ادامه این مقاله به راهکارهایی که به وسیله متخصصین روانشناس کودک بیان می شود اشاره می کنیم.

در صورتی که راهکارهای عمومی بر روی رفتارهای کودکتان تاثیری ندارند در این زمینه می توانید از مشاور و روانشناس و متخصص کودک کمک بگیرید تا شرایط فرزندتان را مورد بررسی قرار دهد و راه حل های اختصاصی تری را در اختیار شما قرار دهد، هم چنین در این دوره چیزهایی که لازم است به کودک تان آموزش دهید را یاد می گیرید.

1. مسئولیت پذیری با شرکت دادن کودک در کارهای خانه

کوچک بودن فرزندتان به این معنی نمی باشد که او قادر نیست کارهای خانه را انجام دهد و نمی تواند در هیچ کدام از کارها به شما کمک کند، یکی از راه هایی که می توانید به وسیله آن مسئولیت پذیری کودکان را افزایش دهید انجام دادن کارهای ساده مانند خرید کردن، تمیز کردن خانه، غذا پختن و غیره می باشد.

شما می توانید در انجام این کارها کودک تان را درگیر کنید و باعث افزایش عزت نفس و استقلال در او شوید هم چنین این رفتار شما باعث می شود تا کودک تان را برای پذیرفتن مسئولیت ها قبول داشته باشید و او را باور کنید.

2. افزایش مسئولیت پذیری در کودکان با وضع قوانین

شما نباید از فرزندتان انتظار داشته باشید که بدون این که به او بگویید کارهایش را انجام دهد شما باید به فرزندتان کمک کنید تا وظایفش را بشناسد و به درستی آن ها را انجام دهد و هم چنین با قوانین محیط های مختلف مانند خانه و مدرسه آشنا شود، هر چقدر این قوانین به صورت درست و واضح تری برای کودکتان تعریف شده باشد بهتر می تواند به این قوانین پاسخ دهد، به طور مثال برای این که فرزندتان تکالیف مدرسه اش را به درستی انجام دهد باید برای او زمان خاصی در نظر بگیرید و بعد به او اجازه دهید تا کارهای مورد علاقه اش بپردازد.

هم چنین برای صرف وعده های غذایی کودک زمان مشخصی داشته باشید و به او بیاموزید که خودش باید غذای خود را میل کند، درصورتی که در خانه شما قوانین منظمی وجود داشته باشد باعث افزایش مسئولیت پذیری فرزندتان می شود.

باید این نکته را در نظر بگیرید که قوانین نباید خشک و تغییرناپذیر باشند بلکه باید از انعطاف درست و کافی برخوردار باشند تا در صورتی که نیاز است با توجه به نیاز های کودک تغییراتی در آن به وجود آید.۳٫ مسئولیت پذیری در کودکان را تشویق کنید

زمانی که کودک می تواند وظایفش را به درستی انجام دهد و به خوبی مسئولیت هایش را می پذیرد به سادگی از این مسئله نگذرید و این رفتارش را مورد تشویق قرار دهید و در بعضی وقت ها کودک برای انجام وظایفش پیش قدم می شود که این مسئله بسیار اهمیت دارد.

به عنوان مثال زمانی که شما درگیر کارهای خانه می باشید و او پیشنهاد می دهد که از خواهر و برادر کوچک خود مراقبت می کند با گفتن جملاتی مانند به تو افتخار می کنم باعث افزایش روحیه مسئولیت پذیری کودک را تقویت کنید، این کار نقش بسیار مهمی در تقویت روحیه کودک دارد.

برخی از والدین و خانواده ها به تشویق کلامی اهمیت نمی دهند و آن را نادیده می گیرند در حالی که یکی از روش های موثر برای تربیت کودک تقویت و تشویق کلامی می باشد، والدین باید این نکته را در نظر بگیرند که چه چیزهایی باید در کودک شان تقویت کنند و چه چیزهایی به او بیاموزند.

۴٫افزایش مسئولیت پذیری در کودکان، به جای سرزنش یادآوری کنید

به عنوان مثال وقتی فرزندتان مسئولیت های خود را به طور دائم به تعویق می اندازد و آن ها را انجام نمی دهد، بسیاری از والدین با جملاتی مانند تکالیفت را انجام ندادی یا چرا هیچ وقت کارها را به درستی انجام نمی دهی تلاش می کنند تا کودک خود را ترغیب کنند تا کارهایش را به درستی انجام دهد در این حالی که استفاده از این جملات سرزنش و اجبار را نشان می دهد و کودک نسبت به این جملات جبهه می گیرد و مقاومت می کند در این صورت تلاش نمی کند تا مسئولیت پذیری را به خوبی یاد بگیرد.

یکی از اصول پایه و مهم در مهارت های فرزند پروری حفظ ارتباط عاطفی مناسب با کودک می باشد و از روش های تاثیر گذاری است، در این شرایط بهترین راه حل این است که وظایف کودک تان را به او یادآوری کنید و از نظر عاطفی سعی کنید او را حمایت کرده و پشتیبانش باشید .

به عنوان مثال اگر فرزندتان تکالیفش را انجام نداده است و اصرار دارد که او را به پارک ببرید در این حالت می توانید به او بگویید “که خیلی دوست دارم تو را به پارک ببرم اما تو باید اول تکلیفت را به درستی انجام بدهی تا زمان بیشتری بتوانیم در پارک بمانیم “در این موارد آن چیزی که اهمیت دارد این است که به فرزندتان بفهماند که شما در کنار او است نه در جبهه مقابل او.

۵٫ نوشتن برنامه برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان

نوشتن برنامه روزانه از همان سنین کودکی لازم می باشد زیرا باعث می شود فرزندتان با نظم آشنا شود و آن را در سنین بالاتر خواه یا ناخواه این مهارت را می آموزد، در ابتدا می توانید در نوشتن برنامه های روتین به همسرتان کمک کنید، برای این کار می توانید یک کاغذ بردارید و کارهایی که کودکتان لازم است آن ها را در طول روز انجام دهد را بنویسید و ساعت های روز آن را در ستون مقابلش یادداشت کنید.

برنامه های کودک در طول روز می تواند شامل تفریحات، وظایف کودک در خانه و درس خواندن او باشد، بر اساس نظر روانشناسان داشتن برنامه به کودک کمک می کند تا استرس او کاهش یابد و هم چنین نظم را به خوبی یاد بگیرد و از این طریق به درستی می تواند زمان خود را مدیریت نماید.

۶٫به کودک خود هرگز نگویید بی مسئولیت

در صورتی که کودک تان کارهایش را به درستی انجام نمی دهد هرگز او را به اسم بی مسئولیت خطاب نکنید و باید سعی کنید این مهارت را در او تقویت کرده و افزایش دهید، به عنوان مثال در صورتی که وسایلش را در مدرسه جا می گذارد به او بگویید بیشتر حواسش باید و در مورد این مسئله دقت بالاتری داشته باشد.

زیرا اگر فرزندتان را بی مسئولیت خطاب کنید او به این باور می رسد که بی مسئولیت می باشد و تغییر دادن این نگرش در کودک بسیار سخت خواهد بود.

در صورتی که این راهکارها مناسب نبود و نتوانست باعث افزایش مهارت مسئولیت پذیری در کودکتان شود در این شرایط می توانید از مشاور کودک کمک بگیرید تا بتوانید به خوبی این مهارت را در کودک تان تقویت نمایید، در این خصوص می توانید از مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید تا به صورت تلفنی و حضوری در این خصوص خدماتی را به شما ارائه دهند.

منبع : افزایش مسئولیت پذیری در کودکان با ترفندهای باورنکردنی متخصص کودک

نکات تربیتی فرزندان و آموزش والدین، نکات اصلی در پرورش کودکان

نکات تربیتی فرزندان به موضوعات بسیاری مربوط می شود و آشنایی والدین با این موضوعات به آن ها کمک می کند تا برای رشد فرزندشان شیوه رفتاری مناسبی را اتخاذ کنند و چالش هایی که مرتبط با پرورش کودکشان می باشد را به خوبی و با سهولت بیشتری مدیریت می کنند.

همه پدر و مادر ها دوست دارند تا فرزندشان به خوبی تربیت شوند و همیشه به دنبال تربیت مناسب کودکشان می باشند ولی این کار آسان نمی باشد و نیاز به یادگرفتن مهارت والدگری از طریق مطالعه و بروز رسانی اطلاعات دارد.

در این مقاله نکات مهم در تربیت فرزندان را بیان می کنیم و همچنین مراجعه به مشاور کودک می تواند در این امر به شما کمک کند و راهکارهای مختلفی در اختیار شما قرار دهد.

نکات تربیتی فرزندان

در این مقاله برخی از چالش های مهم که والدین با فرزندشان رو به رو می شوند را مطرح می کنیم تا در مورد نکات تربیتی اطلاعات بیشتری را کسب کنید، این چالش ها اکثرا توسط پدر و مادر در جلسات مشاوره ای مطرح می شود.

نکات تربیتی فرزندان، عصبانی شدن از دست کودک

کودکان به مرور زمان سعی می کنند که مستقل شوند و از موجوداتی مطیع به افرادی مستقل تبدیل شوند، این روند مستقل شدن باعث می شود تا در مقابل دستورات والدین خود مقاومت کنند و تمایل دارند کارها را آن گونه که خودشان می خواهند انجام دهند، و اگر والدین این مسئله را به درستی مدیریت نکنند فرزندان آن ها به کودکانی لجباز و بهانه گیر تبدیل می شوند.

قدم اول در اینجا این است که هنگامی که کودک به حرف های والدین توجه نمی کند والدین باید هیجانات خود را کنترل کنند و اجازه ندهند تا عصبانیت آن ها به پرخاشگری تبدیل شود زیرا اگر رفتاری خشن با کودک داشته باشند اثر معکوسی بر روند تربیت فرزند می گذارد و باعث تشدید رفتار های نادرست او می شود.

والدین با حفظ آرامش و تلاش برای گفت و گو با کودک به او یاد می دهند که می توانند همه چیز را به درستی و به طور مسالمت آمیز حل کند.

زمانی که از دست کودک ناراحت هستید به او توضیح دهید که او را دوست دارید و تنها از رفتارهای او ناراحت می باشید، شما در این هنگام باید علت ناراحتی خود را به او توضیح دهید، این کار به شما کمک می کند تا ارتباط عاطفی خوبی با فرزندتان داشته باشید زیرا ارتباط عاطفی مناسب بیش از هر چیزی در حرف شنوی فرزندتان تاثیر دارد و باعث می شود که کودک نسبت به حرف های شما سرپیچی نکند.

نکات تربیتی فرزندان، پرورش کودک قوی و با اعتماد به نفس

در جلسات مشاوره بسیاری از کودکان دنبال راه هایی برای افزایش اعتماد به نفس فرزندشان می باشند به خصوص زمانی که فرزند آن ها وارد اجتماع می شود و به مدرسه و پیش دبستانی می رود اعتماد به نفس اهمیت بیش تری پیدا می کند زیرا عزت نفس باعث می شود تا عملکرد تحصیلی فرد تا حد زیادی تحت تاثیر قرار دهد.

برای مثال بسیاری از بچه ها زمانی که در جمع قرار می گیرند دچار استرس می شوند و از سرزنش و مقایسه شدن می ترسند اعتماد به نفس پایینی پیدا می کنند، برای آن که فرزندتان در این زمینه مشکلات کمتری داشته باشند فارغ از نتیجه کارها به تلاش آن ها توجه کنید و موفقیت ها و نکات مثبتی که دارند را تشویق کرده و به آن ها روحیه دهید و از مقایسه کردن او با همسالانش بپرهیزید زیرا هر فرد استعداد و توانایی های خودش را دارد و شما باید سعی کنید توانایی ها و ویژگی های منحصر به فرد کودک خود را پیدا کنید تا بتوانید اعتماد به نفس او را افزایش دهید.

لوس شدن کودک

یکی از چالش ها که برای پدر و مادر ها بسیار اتفاق می افتد لوس شدن کودک و روش های مقابله با آن می باشد و به همین دلیل از نکات مهم تربیتی فرزندان به حساب می آید.

بسیاری از کودکان به دلیل دریافت توجهات زیاد و افراطی از جانب دیگران دائما می خواهند تا به خواسته های آن ها فورا رسیدگی شود و در غیر این صورت رفتار های نادرستی از خود نشان می دهند و جیغ و داد راه می اندازند، مدیریت کردن این شرایط برای والدین سخت است اما غیر ممکن نمی باشد.

برای حل این مشکل کودک باید یاد بگیرد که رابطه دو طرف می باشد و اگر به دنبال خواسته ها خود می باشد باید تلاش کند و سعی کند برخی از قوانین را رعایت کند، در این هنگام والدین باید قوانین روشنی برای فرزندان وضع کنند و زمانی که آن قوانین انجام داده شد به خواسته های او عمل کنند.

در این فرایند نباید به کودک باج بدهند و تسلیم گریه ها و داد و فریاد های او شد زیرا تسلیم شدن باعث می شود تا کودک رفتار های نادرست خود را تقویت کند و هر بار این رفتار های بد را با شدت بیشتری تکرار کند.

بازی کردن با کودک

بسیاری از والدین بازی کردن با کودک را جدی نمی گیرند و از اهمیت بازی با فرزندشان آگاهی ندارند، در حالی که بازی باعث رشد شناختی، هیجانی و حرکتی فرزندان می شود.

والدین باید تلاش کنند تا اوقات فراغت بیشتری در اختیار فرزندشان قرار دهند و بازی هایی که فعالیت های حرکتی دارند با آن ها انجام دهند همچنین در حین بازی می توانند احساساتشان را به کودک ابراز کنند و مشارکت فعال را به او آموزش دهند، انجام بازی های مناسب با فرزندان باعث می شود تا رابطه عاطفی آن ها به بهترین صورت شکل گیرد و یکی از نکات تربیتی مهم به شمار می آید.

علاوه بر این بازی با کودکان تنها مربوط به سنین پیش از مدرسه نمی باشد و بازی کردن در دوران مدرسه از اهمیت بسیاری برخوردار است.

یادگیری مهارت های گوناگون به کودکان

والدین باید سعی کنند تا در دوران کودکی و در سنین مختلف مهارت های مختلفی را به کودکشان آموزش دهند، کودک باید مهارت هایی مانند دوستیابی، ارتباط و تعامل با دیگران، رعایت نظم، خانه داری و غیره را بیاموزد.

یاد گرفتن این مهارت ها باعث می شود تا کودک در آینده شخص موفقی شود و به بهداشت جسمی و روانی دست یابد، زیرا اگر مهارتی را فرا نگیرد و به والدین وابسته باشد به تنهایی نمی تواند از عهده مشکلاتش بر آید و این موضوع باعث می شود تا دچار اختلالاتی نظیر استرس و اضطراب شود، والدین باید با روش های تربیتی صحیح کودک در سنین مختلف شرایط را برای رشد فرزندشان مهیا کنند.

نقش روانشناس کودک در تربیت فرزندان

رواشناس کودک سعی می کند تا با استفاده از روش ها و رویکرد های مختلف مهارت های گوناگونی را به کودکان آموزش دهند و این مهارت ها را در آن ها تقویت کنند و همچنین با بیان نکات تربیتی به رشد بهتر فرزندان و سلامت جسم و روانشان کمک می کنند علاوه بر این ها به والدین در جهت تربیت فرزندان کمک می کنند و مهارت های فرزند پروری را به آن ها آموزش می دهند.

والدین می توانند با مراجعه به مراکز مشاوره معتبر اصول و روش های تربیتی صحیح را بیاموزند و کودکی سالم از نظر اخلاقی و رفتاری تربیت نمایند و مشاوران با توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی و فردی هر خانواده راهکار های گوناگونی را در اختیار والدین می گذارند.

منبع : نکات تربیتی فرزندان و آموزش والدین، نکات اصلی در پرورش کودکان

به ایجاد یک رابطه عاطفی صمیمی با یک مراقب نیاز دارند و در صورتیکه مراقب یک واکنش مناسبی ارائه دهد، این رابطه در طول شش ماه اول زندگی کودک ایجاد خواهد شد.

این نظریه که توسط یک روان شناس بریتانیایی به اسم جان بالبی (John Bowlby) مطرح شد، بر روی تجربه کردن، بیان کردن و کنترل کردن عواطف در هر دو سطح عاطفی مربوط به هم نوع (هنجاری) و فردی (مختص به یک فرد) تاکید دارد.

بالبی بر این عقیده بود که سیستم دلبستگی (که وی برای این رابطه نام گذاری کرده بود) دو کاربرد خیلی مهمی دارد:

مورد اول عبارت از محافظت کردن از افراد آسیب پذیر از تهدیدات یا آسیب ها می باشد و مورد دوم عبارت از کنترل کردن عواطف و احساسات منفی می باشد که بعد از اتفاقات تهدید کننده یا مضر ایجاد می شوند.

مولفه هنجاری نظریه دلبستگی، محرک و زمینه هایی را مشخص می کند که منجر به تحریک یا خاتمه دادن به احساسات مختلف و همچنین توالی و زنجیره عواطفی می شوند که معمولا فرد بعد از صورت گرفتن اتفاقاتی در رابطه خاص تجربه می کند.

مولفه تفاوت فردی بررسی می کند که سابقه دریافت حمایت و کمک از افراد دلبسته در حین پیش آمدن اتفاقات تحریک کننده عاطفی در روابط، چه تاثیری بر روی شکل گیری اهداف، مدل های کاری (به معنای برخورد فردی، انتظارات و طرح های شناختی) و استراتژی های مقابله ای فرد خواهد داشت.

ویژگی های هنجاری مربوط به نظریه دلبستگی

علاقه بالبی به پیوند های عاطفی که انسان ها را به یکدیگر مرتبط می کند، با یک مشاهده هوشیارانه شروع شد.

در تمامی فرهنگ های انسانی و در واقع در تمامی گونه های اولیه، بچه های کوچک و آسیب پذیر بعد از جدا شدن از مراقبان قوی تر، بزرگتر و عاقل تر خودشان یک سری واکنش های خاصی نشان می دهند.

بچه ها بلافاصله بعد از جدا شدن به صورت شدیدی اعتراض می کنند و معمولا این اعتراض خودشان را از طریق گریه کردن، جیغ زدن یا کج خلقی کردن در حین جستجوی مراقبان خودشان نشان می دهند.

بالبی بر این عقیده بود که اعتراض شدید در طول اولین مرحله از نبود مراقب یک استراتژی اولیه مناسبی برای افزایش بقاء می باشد؛

این مورد به ویژه در مورد گونه هایی که در یک وضعیت نارس رشدی و کاملا وابسته به دنیا می آیند، مصداق بیشتری دارد.

اعتراض شدید در اغلب مواقع منجر به توجه کردن مراقبان به بچه هایشان می شود و در صورتی که بچه ها بدون توجه رها شوند، در طول مرحله تکامل خودشان آسیب پذیر خواهند بود یا در معرض شکار خواهند بود.

در صورتیکه اعتراض های گوش خراش و مداوم منجر به جلب توجه مراقب نشود، بچه ها وارد مرحله ثانویه به اسم ناامیدی خواهند شد که در طول آن هیچ حرکتی نخواهند کرد و ساکت خواهند بود.

بالبی معتقد بود که از دیدگاه تکاملی، وابستگی یک استراتژی ثانویه مناسبی برای افزایش بقاء می باشد.

حرکات اضافی می توانند منجر به بروز حادثه یا آسیب شوند و اعتراضات گوش خراش به همراه حرکت کردن می توانند منجر به جلب توجه شکارچیان شوند.

بر مبنای این منطق، در صورتیکه معترضان نتوانند سریعا مراقبان خودشان را به دست بیاورند، بهترین استراتژی مقابله بعدی عبارت از اجتناب کردن از اقداماتی می باشد که می توانند ریسک خود آسیب زنی یا شکار شدن را کاهش دهند.

بعد از مرحله ناامیدی، بچه هایی که به پیش مراقبان خودشان بر نمی گردند وارد مرحله سوم یا مرحله نهایی می شوند که عبارت از جدا شدن می باشد.

بچه ها در طول این مرحله بدون مراقبان خودشان شروع به ادامه دادن به فعالیت عادی خودشان می کنند و به صورت تدریجی یاد می گیرند که به صورت مستقل و از طریق متکی بودن به خودشان رفتار کنند.

بالبی بر این عقیده بود که کارکرد جدایی عاطفی عبارت از ایجاد روابط عاطفی جدید با مراقبان جدید می باشد. وی اثبات کرد که پیوندهای عاطفی با مراقبان قبلی باید قبل از تشکیل یافتن کامل روابط جدید از بین بروند.

بر اساس فرضیه تکامل، جدایی این امکان را برای بچه ها فراهم می کند تا روابط و پیوندهای گذشته را دور بیاندازند و یک سری روابط جدیدی را با مراقبانی ایجاد کنند که می توانند به این بچه ها توجه کنند و منابع لازم برای بقاء آنها را تامین کنند.

همچنین بالبی معتقد بود که این مراحل و فرآیندهای هنجاری منجر به مشخص شدن واکنش ها نسبت به جدایی های طولانی مدت و غیر قابل برگشت در روابط بزرگسالان می شود؛

همچنین این مورد می تواند یک ارزش انطباقی تکاملی در نگه داری، طرح ریزی یا شکل دهی زوج های عاطفی جدید داشته باشد.

بالبی علاوه بر شناسایی جریان و کارکرد این سه مرحله مجزا، چند رفتار هنجاری را مشخص کرد که بچه ها معمولا در روابط دلبستگی و عاطفی خودشان نشان می دهند.

این رفتارهای معیار شامل شیر خوردن، چسبیدن، گریه کردن، خندیدن و دنبال کردن مراقب می باشد که همه آنها باعث می شود تا بچه یا کودک از نظر فیزیکی در نزدیکی مراقب قرار داشته باشد.

همچنین بالبی به صورت مستند نشان داد که ویژگی های منحصر به فرد مراقبان و تعاملات آنها با کودکان می توانند منجر به بهبود روابط دلبستگی شوند. این ویژگی های منحصر به فرد مراقبان عبارتند از:

شایستگی، که مراقب در نتیجه آن اضطراب بچه را از بین می برد؛ سرعتی که یک مراقب به بچه جواب می دهد و آشنایی مراقب با بچه دارد.

همچنین فرض بر این است که این رفتارها و ویژگی ها یک نقش مهمی در گسترش روابط دلبستگی بزرگسالان دارد.

نویسنده: Jeffry A Simpson, Lane Beckes

ترجمه : تیم کانون مشاوران ایران

آیا شما به دنبال آگاهی یافتن در مور علائم سوء استفاده از کودک و بی توجهی نسبت به کودک هستید؟

با مطالعه ادامه این مقاله و مقالات مشابه در سایت مشاورانه می توانید پاسخ تعداد زیادی از سوالات خودتان را پیدا کنید.

سوء استفاده از کودک و بی توجهی نسبت به کودک چه چیزی است؟

سوء استفاده از کودک فقط به معنای کبود شدن چشم ها و صورت یک کودک نیست.

در حالیکه سوء استفاده از کودک به دلیل علائمی که ایجاد می کند منزجر کننده می باشد، ولی تمامی علائم مربوط به سوء استفاده از کودک عبارت از علائم مشخص نمی باشند.

بی توجهی به نیازهای کودک، قرار دادن آنها در یک جای محافظت نشده و موقعیت های خطرناک، قرار دادن آنها در موقعیت های جنسی یا ایجاد احساس بی ارزش بودن یا احمق بودن در آنها از جمله علائم سوء استفاده از کودک و بی توجهی هستند (این علائم می توانند عمیق تر باشند و تاثیرات آنها بر روی کودک پایدار باشد)

صرفنظر از نوع سوء استفاده، نتیجه هر نوع سوء استفاده ای عبارت از یک آسیب عاطفی جدی می باشد.

در صورتیکه نسبت به رنج کشیدن یک کودک از یک سوء استفاده یا بی توجهی مظنون باشید، اعلان کردن این مورد اهمیت زیادی خواهد داشت.

در صورتیکه این مشکل سریع تر اطلاع رسانی شود، هم کودک و هم فرد سوء استفاده کننده قادر خواهند بود تا کمک های مورد نیازشان را دریافت کنند.

برای شروع کردن این بحث، ابتدا باید افسانه های مربو به سوء استفاده از کودک و بی توجهی را از واقعیات مربوط به این موضوع جدا کرد:

افسانه: یک رفتار فقط در صورتیکه خشن و شدید باشد، یک نوع سوء استفاده خواهد بود.

واقعیت: سوء استفاده فیزیکی فقط یکی از حالت های مربوط به سوء استفاده از کودک می باشد.

بی توجهی به کودک و سوء استفاده جنسی و عاطفی از وی می تواند به اندازه سوء استفاده فیزیکی مضر باشد و به دلیل اینکه این نوع سوء استفاده ها مشخص نمی باشند، احتمال مداخله و میانجی گری سایر افراد در این نوع سوء استفاده ها پایین می باشد.

افسانه: فقط افراد بد از کودکان خودشان سوء استفاده می کنند.

واقعیت: تمامی والدین سوء استفاده کننده صرفا به صورت هدفمند به بچه های خودشان آسیب نمی زنند.

برخی از والدین از بچه های خودشان سوء استفاده می کنند و روش دیگری را برای سرپرستی کردن بلد نیستند. سایر والدین سوء استفاده کننده هم با مشکلات سلامت روانی یا مشکلات مربوط به سوء مصرف مواد مواجه هستند.

افسانه: سوء استفاده در خانواده های خوب صورت نمی گیرد.

واقعیت: سوء استفاده و بی توجهی فقط در خانواده های فقیر یا همسایه های بد صورت نمی گیرد.

این رفتارها فراتر از مرزهای نژادی، اقتصادی و فرهنگی هستند. در برخی مواقع خانواده هایی که در ظاهر شبیه هم می باشند، یک سری داستان های مخفی را در پشت درهای بسته شان دارند.

افسانه: اکثر سوء استفاده کنندگان از کودک عبارت از افراد غریبه می باشند.

واقعیت: هر چند که برخی از موارد مربوط به سوء استفاده توسط افراد غریبه صورت می گیرد، ولی اکثر سوء استفاده کنندگان عبارت از اعضای خانواده کودکان سوء استفاده شده یا سایر افراد نزدیک به خانواده می باشند.

افسانه: کودکان سوء استفاده شده بعد از بزرگ شدن به افراد سوء استفاده کننده ای تبدیل می شوند.

واقعیت: این مورد صحیح است که کودکان سوء استفاده شده به احتمال زیاد این چرخه را در دوران بزرگسالی ادامه خواهند داد و به صورت ناخودآگاه موارد تجربه شده در دوران کودکی شان را تکرار خواهند کرد.

از طرف دیگر، اکثر افراد بزرگسالی که در دوران کودکی شان مورد سوء استفاده و تجاوز قرار گرفته اند، انگیزه بیشتری برای محافظت از کودکان خودشان در برابر تجاوز دارند و والدین فوق العاده ای می باشند.

تاثیرات مربوط به سوء استفاده از کودک و بی توجهی

تمامی حالت های مربوط به سوء استفاده و بی توجهی منجر به ایجاد تاثیرات پایداری می شوند.

برخی از این تاثیرات می توانند به صورت فیزیکی باشند، ولی تاثیرات عاطفی یک سری تاثیرات پایدارتری در طول زندگی خواهند بود و بر روی اعتماد به نفس کودک، روابط آنها و توانایی آنها برای انجام دادن وظایفشان در محیط مدرسه، کار و مدرسه تاثیر گذار خواهد بود. این تاثیرات عبارتند از:

مواجه شدن با مشکلات مربوط به اعتماد کردن و مشکلات رابطه ای. در صورتیکه شما نتوانید به والدین خودتان اعتماد کنید، به چه کسی خواهید توانست اعتماد کنید؟

بدون داشتن این مورد مبنایی، یادگیری برای اعتماد به سایر افراد یا شناخت افراد قابل اعتماد برای شما سخت خواهد بود. این شرایط می تواند به ایجاد مشکلاتی برای حفظ رابطه در دوره بزرگسالی منجر شود.

همچنین این شرایط می تواند منجر به ایجاد روابط ناسالمی شود، چرا که این فرد در دوره بزرگسالی هم یک تعریف مشخص و دقیقی از رابطه خوب نخواهد داشت.

احساسات اصلی مربوط به “بی ارزش” بودن. در صورتیکه به صورت مکرر در دوران کودکی تان به شما گفته شود که یک فرد احمق یا بدی هستید، غلبه بر این احساسات اصلی برای شما سخت خواهد بود.

بعد از بزرگ شدن کودکان مورد سوء استفاده قرار گرفته، ممکن است این افراد نسبت به آموزش خودشان بی توجه باشند یا اینکه یک شغل کم در آمدی داشته باشند، چرا که خودشان را لایق درآمد بالاتر نمی دانند.

افراد بزرگسالی که در دوران کودکی مورد سوء استفاده جنسی و همچنین بدنامی و خجالت مربوط به این سوء استفاده مواجه می شوند، در اغلب مواقع این احساس را پیدا می کنند که آسیب دیده اند.

مشکلات مربوط به کنترل عواطف. کودکانی که مورد سوء استفاده قرار گرفته اند، نمی توانند احساسات خودشان را به صورت ایمن بیان کنند.

در نتیجه، عواطف این افراد سرکوب می شود و به صورت غیر قابل پیشبینی بروز پیدا می کند.

افراد بزرگسالی که در دوران کودکی شان مورد سوء استفاده قرار گرفته اند، ممکن است با اضطراب، افسردگی یا عصبانیت بی دلیل مواجه باشند.

همچنین این امکان وجود دارد که این افراد به منظور از بین بردن این احساسات دردناک خوشان به الکل یا مواد مخدر اعتیاد پیدا کنند.

شناسایی انواع مختلف سوء استفاده از کودک

رفتارهای سوء استفاده کننده به صورت های مختلفی بروز پیدا می کنند، ولی رایج ترین شاخص برای این رفتار عبارت از تاثیر عاطفی آن بر روی کودک می باشد.

چه در صورتیکه سوء استفاده به صورت سیلی زدن، حرف تند، سکوت سنگین یا روش های دیگری بروز پیدا کند، نتیجه نهایی همه آنها به صورت ایجاد احساس ناایمنی، احساس بی توجهی شدن و احساس تنهایی خواهد بود.

سوء استفاده عاطفی. بر اساس عقیده برخی از متخصصان، کلمات می توانند آسیب بزنند و سوء استفاده عاطفی می تواند آسیب زیادی به رشد اجتماعی یا سلامت روانی کودک بزند. برخی از موارد سوء استفاده عاطفی از کودک عبارتند از:

• تحقیر کردن، خجالت زده کردن و مسخره کردن مداوم
• اسم گذاری و انجام دادن قیاس های منفی
• گفتن این مورد به کودک که “خوب نیست”، “بی ارزش است”، “بد است” یا “اشتباه می کند”
• داد زدن، تهدید کردن یا قلدری کردن مکرر
• بی توجهی یا طرد کردن کودک به عنوان یک مجازات و داشتن یک برخورد ساکت با وی
• محدود کردن ارتباط فیزیکی با یک کودک – در آغوش نگرفتن، نبوسیدن یا انجام ندادن سایر حرکات محبت آمیز
• قرار دادن کودک در معرض خشونت سایر افراد؛ این افراد می توانند سرپرست دیگر، برادر یا خواهر یا حتی یک حیوان خانگی باشند

بی توجهی به کودک (که یک حالت کاملا رایجی از سوء استفاده از کودک می باشد) عبارت از یک الگوی مربوط به عدم تامین نیازهای مبنایی کودک می باشد که شامل عدم تامین غذای کافی، لباس مناسب، وسایل بهداشتی یا نظارت کافی می باشد.

تشخیص دادن بی توجهی به کودک همواره به راحتی امکان پذیر نمی باشد. در برخی مواقع یکی از والدین نمی تواند به صورت فیزیکی یا روانی از کودک خودش مراقبت کند؛

برای مثال در حین بروز یک بیماری یا آسیب جدی یا افسردگی یا اضطراب درمان نشده این شرایط پیش می آید.

در سایر مواقع، سوء مصرف الکل یا مواد مخدر می تواند به صورت قابل توجهی قدرت تشخیص و توانایی نگهداری ایمن از کودک را با آسیب های جدی مواجه کند.

سوء استفاده فیزیکی شامل آسیب یا صدمه فیزیکی به کودک می باشد.

این شرایط می تواند در نتیجه تلاش عمدی برای آسیب زدن به کودک یا مجازات فیزیکی وی به صورت افراطی صورت بگیرد.

اکثر والدین دارای سوء استفاده فیزیکی بر این مورد اصرار می کنند که اقدامات آنها یک حالت ساده ای از نظم و تربیت می باشد که باعث می شود تا کودک نحوه رفتار کردن را یاد بگیرد.

اما یک تفاوت عمده مابین استفاده از مجازات فیزیکی برای منظم کردن و سوء استفاده فیزیکی وجود دارد.

در نتیجه سوء استفاده فیزیکی، موارد زیر بروز خواهند کرد:

غیر قابل پیشبینی بودن. کودک هیچ وقت نخواهد فهمید که چه چیزی منجر به عصبانیت والدین شده است.

هیچ نوع محدودیت یا قواعد خاصی در این زمینه وجود ندارد. کودک همواره در موقعیت خطرناک و بی ثباتی قرار خواهد داشت و هیچ وقت مطمئن نخواهد بود که چه رفتاری منجر به حمله فیزیکی نسبت به وی می شود.

حمله زبانی همراه با عصبانیت. والدین سوء استفاده کننده همواره با عصبانیت برخورد می کنند و دوست دارند که همواره بچه شان را کنترل کنند و هیچ نوع تمایلی برای آموزش دادن محبت آمیز به بچه شان ندارند. هر چقدر که والدین عصبی تر باشند، سوء استفاده آنها شدیدتر خواهد بود.

استفاده از ترس برای کنترل رفتار. ممکن است والدین سوء استفاده کننده بر این عقیده باشند که بچه شان برای داشتن یک رفتار درست، به ترسیدن از آنها نیاز دارد؛

به همین دلیل این والدین به منظور منظم نگه داشتن و کنترل فرزندانشان از سوء استفاده فیزیکی به عنوان یک ابزار استفاده می کنند.

با این وجود، چیزی که بچه ها در واقعیت یاد می گیرند عبارت از نحوه اجتناب از آسیب دیدن می باشد و آنها نحوه رفتار کردن مناسب یا رشد کردن به عنوان یک فرد سالم و عادی را یاد نمی گیرند.

سوء استفاده جنسی. سوء استفاده جنسی از کودک یک حالت کاملا پیچیده ای از سوء استفاده می باشد، چرا که منجر به ایجاد احساس گناه و ترس در کودک می شود.

نکته مهمی که باید مورد توجه قرار بگیرد، عبارت از این مورد است که سوء استفاده جنسی همواره شامل تماس بدنی نمی باشد.

قرار دادن یک کودک در یک موقعیت جنسی یا کالاهای جنسی یک نوع سوء استفاده جنسی می باشد و هیچ الزامی به لمس شدن وجود ندارد.

کودکانی که مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرند، در اغلب مواقع همراه با یک نوع احساس خجالت و گناه اذیت می شوند.

شاید آنها بر این باور باشند که خودشان مسئول و مقصر سوء استفاده هستند.

این شرایط می تواند به بروز تنفر از خود و مشکلات جنسی و رفتاری این افراد در دوره بزرگسالی منجر شود.

احساس خجالت ایجاد شده در نتیجه سوء استفاده جنسی باعث می شود تا کودک نتواند یک واکنش مناسبی نسبت به این مورد بروز دهد.

شاید آنها نگران این موضوع باشند که سایر افراد حرف های آنها را باور نخواهند کرد، نسبت به آنها عصبانی خواهند شد یا این شرایط منجر به از جدا شدن خانواده شان خواهد شد.

به دلیل وجود داشتن این مشکلات، تهمت های اشتباه مربوط به سوء استفاده جنسی زیاد رایج نمی باشند؛

بنابراین در صورتیکه یک بچه به شما اعتماد داشته باشد، این مسائل را با شما در میان خواهد گذاشت.

علائم نگران کننده مربوط به سوء استفاه از کودک و بی توجهی

علائم هشدار دهنده سوء استفاده عاطفی از کودک عبارتند از:

• صرف نظر کردن، ترس داشتن یا مضطرب بودن بیش از حد در مورد انجام دادن یک چیز اشتباه
• رفتار کردن به صورت افراطی (اعتراض کردن، تقاضا کردن، انفعالی بودن یا عصبانی بودن بیش از حد)
• دلبستگی و ارتباط نداشتن با والدین یا مراقبان
• رفتارهای نامناسب در دوران بزرگسالی (مراقبت کردن از سایر بچه ها) یا رفتارهای نامناسب بچه گانه (خوردن انگشت، کج خلقی کردن)

علائم هشدار دهنده سوء استفاده فیزیکی:

• صدمات مکرر یا کوفتگی، تاول یا زخم های بی دلیل
• هوشیار بودن یا مراقب بودن دائمی و منتظر بودن برای صورت گرفتن یک اتفاق بد
• صدماتی که نشان دهنده یک الگو هستند، همانند علامت های مربوط به دست یا کمربند
• خجالت کشیدن از لمس شدن، عقب کشیدن با حرکت های ناگهانی یا ترس داشتن از رفتن به خانه
• پوشیدن لباس های نامناسب برای پوشاندن صدمات؛ همانند پوشیدن پیراهن های آستین بلند در روزهای گرم.

علائم هشدار دهنده مربوط به بی توجهی نسبت به کودک:

• لباس های نامناسب، کثیف یا نامناسب برای شرایط آب و هوایی
• وضعیت بهداشتی نامناسب (حمام نکردن، موهای در هم و برهم و شسته نشده، بوی نامناسب بدن)
• بیماری ها و صدمات فیزیکی درمان نشده
• مراقبت نشدن یا تنها گذاشته شدن یا اجازه داشتن برای بازی کردن در موقعیت های ناایمن
• همواره دیر رفتن به مدرسه یا نرفتن به مدرسه

علائم هشدار دهنده مربوط به سوء استفاده جنسی در کودکان

• مشکل داشتن در پیاده روی یا نشستن
• مطلع بودن در مورد کارهای جنسی که این آگاهی متناسب با سن آنها نیست یا حتی بروز دادن یک رفتار نامناسب
• تلاش کردن به منظور اجتناب از یک فرد خاص، بدون وجود داشتن یک دلیل مشخص
• تعویض نکردن لباس خودشان در برابر سایر افراد یا شرکت نکردن در فعالیت های فیزیکی
• مبتلا شدن به STD یا بارداری، بخصوص قبل از 14 سالگی
• فرار کردن از خانه

عوامل ریسک برای سوء استفاده از کودک و بی توجهی

در حالیکه سوء استفاده و بی توجهی در هر نوع خانواده ای بروز پیدا می کند، ولی کودکانی که در موقعیت های خاص قرار می گیرند، با ریسک بیشتری در رابطه با سوء استفاده شدن مواجه هستند. برخی از این موقعیت ها عبارتند از:

خشونت خانگی. حتی در صورتیکه والدین سوء استفاده شده بیشترین تلاش خودشان را برای مراقبت از بچه هایشان انجام دهند، خشونت خانگی همچنان یک مورد خطرناکی خواهد بود. ترک کردن این خشونت بهترین روش برای کمک به بچه تان خواهد بود.

سوء مصرف الکل و مواد مخدر. افرادی که همواره مست یا خمار هستند، توانایی لازم را برای مراقبت از بچه های خودشان، گرفتن تصمیمات سرپرستی مناسب یا کنترل تکانش های خطرناک نخواهند داشت. همچنین سوء استفاده از مواد می تواند به سوء استفاده فیزیکی منجر شود.

بیماری روانی درمان نشده. والدینی که به افسردگی، یک اختلال روانی، اختلال دو قطبی یا یک بیماری روانی دیگری مبتلا هستند، برای مراقبت از خودشان و همچنین بچه هایشان با یک سری مشکلاتی مواجه خواهند بود.

والدینی که دارای یک بیماری یا آسیب ذهنی هستند، ممکن است از سایر کودکان فاصله بگیرند یا اینکه بدون هیچ دلیل خاصی عصبانی شوند.

در این شرایط درمان مراقب بهترین ابزار ممکن برای مراقبت از بچه ها خواهد بود.

نبود مهارت های سرپرستی. برخی از مراقبان مهارت های لازم و ضروری را برای سرپرستی مناسب ندارند.

برای مثال، افرادی که در سنین پایین بچه دار می شوند، ممکن است یک سری انتظارات واقعی در مورد توجه به کودک و نیازهای آنها نداشته باشند.

همچنین والدینی که در دوران کودکی شان قربانی سوء استفاده از کودک بوده اند، شاید بخواهند بچه شان را همانند خودشان بزرگ کنند و هیچ روش مناسب دیگری را برای بزرگ کردن بچه شان بلد نباشند.

کلاس های سرپرستی، درمان و گروه های حمایتی مراقب عبارت از یک سری منابع مناسب برای یادگیری بهتر مهارت های سرپرستی هستند.

استرس و نبود حمایت. سرپرستی می تواند یک شغل زمان بر و استرس زایی باشد، بخصوص در صورتیکه شما بچه تان را بدون دریافت حمایت از طرف خانواده و دوستان خودتان بزرگ کنید یا اینکه با یک سری مشکلات رابطه ای یا مشکلات مالی مواجه باشید.

همچنین بزرگ کردن یک کودک معلول، یک کودک دارای نیاز های خاص یا دارای مشکلات رفتاری هم یک مورد چالش زایی می باشد.

نکته مهمی که وجود دارد عبارت از دریافت کردن حمایت مورد نیاز می باشد تا در نتیجه آن بتوانید به صورت عاطفی و فیزیکی از بچه خودتان مراقبت کنید.

شناسایی رفتارهای سوء استفاده کننده در خودتان

بزرگ کردن کودکان یکی از بزرگترین چالش های موجود در زندگی می باشد و این چالش ها می تواند منجر به عصبانیت یا ناامیدی والدین یا مراقبانی شود که به راحتی عصبانی نمی شوند.

در صورتیکه شما در یک خانه ای بزرگ شوید که در آن دادن زدن، جیغ کشیدن یا خشونت کردن یک مورد کاملا نرمالی می باشد، شاید هیچ روش دیگری را برای تربیت کردن بچه تان بلد نباشید.

تایید کردن این مورد که خود شما مشکل دارید، عبارت از بزرگترین قدمی می باشد که می توانید برای دریافت کمک بردارید.

علائم بیان شده در زیر عبارت از یک سری مواردی هستند که می توانند به سوء استفاده منجر شوند:

شما نتوانید عصبانیت خودتان را کنترل کنید. یک سری اختلافات محدودی که به دلیل عصبانیت شروع می شوند، ممکن است به بروز آسیب های سخت تر و شدیدتر منجر شوند.

ممکن است که بچه خودتان را بیشتر تکان بدهید و در نهایت از دستتان بیافتد. همچنین در صورتیکه به بلند صحبت کردن عادت کنید، ممکن است قادر به متوقف کردن خودتان نباشید.

احساس خواهید کرد که ارتباط عاطفی شما با بچه تان قطع شده است.

ممکن است به اندازه ای دچار اضمحلال و دست پاچگی شوید که نخواهید هیچ کاری با بچه تان انجام دهید.

در این شرایط دوست خواهد داشت که تنها باشید و بچه تان ساکت باشد.

تامین کردن نیازهای روزمره بچه تان غیرممکن به نظر برسد.

در حالیکه همه افراد به منظور ایجاد یک توازن مابین لباس پوشیدن، غذاخوردن و بردن بچه ها به مدرسه و سایر فعالیت ها با یک سری چالش هایی مواجه هستند، ولی در صورتی که شما نتوانید این نیاز ها را به صورت پیوسته تامین کنید، این موضوع نشان دهنده وجود داشتن یک مشکل خواهد بود.

سایر افراد نگرانی خودشان را بیان می کنند. شاید مواجه شدن با سایر افرادی که نگرانی خودشان را بیان می کنند، برای شما آسان باشد.

با این وجود، باید گفته های این افراد را به صورت دقیق در نظر بگیرید.

آیا این حرف ها از طرف یک فردی بیان می شود که در حالت عادی به وی احترام می گذارید  و نسبت به وی اعتماد دارید؟

از بین بردن چرخه سوء استفاده

در صورتیکه شما (در دوران بچگی تان) مورد سوء استفاده قرار گرفته باشید، بچه دار شدنتان باعث خواهد شد تا خاطرات و احساساتی که سرکوب کرده اید مجددا تحریک شوند و بروز پیدا کنند.

شاید عصبانیت تان منجر به آسیب دیدن و ناامید شدن شما شود و به این احساس دست پیدا کنید که نمی توانید این احساسات را کنترل کنید.

ولی شما همچنان می توانید روش های جدیدی را برای مدیریت عواطف خودتان و از بین بردن الگوهای قبلی تان یاد بگیرید.

این نکته را همواره به یاد داشته باشید که شما مهمترین فرد در دنیای بچه تان هستید.

همچنین شما برای انجام دادن تعهدتان در برابر بچه تان تنها نیستید؛

همواره یک سری گزینه هایی وجود دارند که می توانید از آنها کمک بگیرد و حمایت مورد نیازتان را دریافت کنید.

موارد متناسب با سن و غیر متناسب با سن بچه تان را یاد بگیرید.

داشتن یک انتظار واقعی از مواری که بچه تان در سن خاص خودش می تواند مدیریت کند، به شما کمک خواهد کرد تا در نتیجه بروز یک رفتار نرمال توسط بچه تان دچار ناامیدی یا عصبانیت نشوید.

برای مثال، بچه های تازه به دنیا آمده بدون وجود داشتن روشنایی کم نخواهند خوابید و کودکان نوپا تا یک مدت زمان طولانی نخواهند توانست به صورت کامل بنشینند.

مهارت های سرپرستی جدید را در خودتان ایجاد کنید. تکنیک های نظم دهی و تربیت مناسب و نحوه تعیین کردن محدودیت های مشخص را برای بچه تان یاد بگیرید.

کلاس های سرپرستی، کتاب ها و سیمنارها منابع مناسبی برای بدست آوردن این اطلاعات هستند.

همچنین شما می توانید یک سری توصیه ها و نصیحت هایی را از طرف سایر افراد دریافت کنید.

از خودتان مراقبت کنید. در صورتیکه شما به اندازه کافی استراحت نکنید و حمایت مناسبی را دریافت نکنید یا احساس ناامیدی کنید، احتمال بروز یافتن عصبانیت در شما افزایش خواهد یافت.

عدم توانایی برای خوابیدن (که یک مورد رایجی در مابین بچه های جوان می باشد) منجر به افزایش بدخلقی و تحریک پذیری می شود (دقیقا همان مواردی پیش می آید که شما تلاش می کنید تا از آنها فرار کنید).

از یک متخصص کمک بگیرید. در صورتیکه والدین در شرایط سختی قرار بگیرند، از  بین بردن چرخه مربوط به سوء استفاده سخت تر خواهد بود. د

ر صورتیکه تلاش های شما به منظور متوقف کردن این چرخه بی فایده باشد، باید به دریافت کمک اقدام کنید؛

این کمک می تواند به صورت دریافت درمان، شرکت کردن در کلاس های سرپرستی یا انجام دادن سایر اقدامات درمانی مناسب باشد. بچه تان به دلیل این کار از شما تشکر خواهد کرد.

نحوه کنترل کردن عواطف خودتان را یاد بگیرید. در صورتیکه شما در دوران کودکی تان مورد سوء استفاده یا بی توجهی قرار گرفته باشید، در این صورت تکرار شدن خاطرات و احساسات مربوط به این دوران از زندگی تان برای شما سخت خواهد بود.

شاید این احساسات را در دوران کودکی خودتان انکار یا سرکوب کرده باشید ولی در شرایط فعلی نتوانید آنها را کنترل کنید و این احساسات بروز پیدا کنند.

به چه نحوی می توان به یک کودک مورد سوء استفاده قرار گرفته یا مورد بی توجهی قرار گرفته کمک کرد

در صورتیکه به مورد سوء استفاده قرار گرفتن یک کودک مظنون باشید، چه کاری باید انجام دهید؟ در این شرایط یک مقدار احساس ناامیدی و دستپاچه شدن یک احساس نرمالی خواهد بود.

سوء استفاده از کودک یک مورد سخت و مشکل زایی می باشد که پذیرش آن سخت است و حتی بحث کردن در مورد آن سخت تر می باشد (این شرایط هم برای شما و هم برای بچه تان وجود دارد).

بهترین روش برای تشویق کردن یک کودک مورد سوء استفاده قرار گرفته عبارت از ایجاد آرامش در وی و ارائه یک کمک بدون قید و شرط به وی می باشد.

در صورتیکه پیدا کردن کلمات و عبارات مناسب برای شما سخت باشد، سعی کنید این احساساتتان را از طریق واکنش ها و کارهای خودتان بروز دهید.

از رد کردن این موارد اجتناب کنید و آرامش خودتان را حفظ کنید. رایج ترین واکنشی که بعد از شنیدن اخبار ناراحت کننده و تکان دهنده ای همانند مورد سوء استفاده قرار گرفتن کودک صورت می گیرد، عبارت از انکار کردن این خبر می باشد.

با این وجود، در صورتیکه شما حرف های بچه تان را انکار کنید یا ناراحتی و اضطراب خودتان را در حرف های خودتان نشان دهید، شاید بچه تان برای ادامه دادن به حرف هایش دچار ترس شود و ترجیح دهد که ادامه ندهد. هر چند که شنیدن این موارد سخت می باشد، ولی باید سعی کنید که آرامش و اعتماد خودتان را حفظ کنید.

بازجویی نکنید. اجازه بدهید که بچه تان خودش در مورد اتفاقات صورت گرفته صحبت کند و سعی نکنید که از بچه تان بازجویی کنید یا یک سری سوالات خاصی را بپرسید که حرف های وی به یک سمت خاصی کشیده شود.

این شرایط می تواند منجر به بروز اضطراب و دست پاچگی در بچه تان شود و بچه تان نتواند به راحتی به حرف های خودش ادامه دهد.

این اطمینان را در بچه تان ایجاد کنید که هیچ کار اشتباهی انجام نداده است. واکنش نشان دادن به یک سوء استفاده یک پروسه زمان بری برای کودک می باشد.

این اطمینان را در بچه تان ایجاد کنید که حرف هایش جدی گرفته می شود و شرایط پیش آمده در نتیجه اشتباه او ایجاد نشده است.

ایمنی را به عنوان اصلی ترین اولویت در نظر بگیرید.

در صورتیکه احساس کنید ایمنی شما یا ایمنی بچه تان در نتیجه شرایط پیش آمده با خطر مواجه شده است، باید از یک متخصص کمک بگیرید. شاید در مراحل بعدی خودتان به تنهایی بتوانید حمایت بیشتری را از بچه تان به عمل بیاورید.

گزارش کردن سوء استفاده از کودک یا بی توجهی نسبت به کودک

در صورتیکه به سوء استفاده شدن از یک کودک مظنون باشید، گزارش کردن این مورد اهمیت زیادی خواهد داشت (همچنین در صورتیکه این اتفاق مجددا صورت بگیرد، باید دوباره این مورد را گزارش دهید).

گزارش شما نشان دهنده اتفاقات در حال وقوع در خانواده خواهد بود. هر چقدر بتوانید اطلاعات بیشتری را فراهم کنید، این کودک شانس بیشتری را برای دریافت کمک های مورد نیازش خواهد داشت.

با این وجود کتمان سوء استفاده از کودک یا نگران شدن در مورد این گزارش ها یک مورد نرمالی می باشد.

من به هیچ وجه نمی خواهم در یک خانواده دیگری دخالت کنم. سوء استفاده از کودک و بی توجهی نسبت به کودک یک موضوعی نمی باشد که صرفا به خانواده مرتبط باشد؛

همچنین پیامد مربوط به سکوت کردن در برابر این سوء استفاده عبارت از نابود شدن کودک خواهد بود.

در صورتیکه در یک خانواده دیگری دخالت کنم، چه اتفاقی پیش خواهد آمد؟ گزارش سوء استفاده از کودک باعث نخواهد شد که کودک به صورت اتوماتیک وار از خانواده اش جدا بشود (به غیر از مواردی که بچه ها در یک موقعیت خطرناکی قرار داشته باشند).

همچنین این احتمال وجود دارد که یک سری حمایت هایی از والدین صورت بگیرد؛ برای مثال ممکن است والدین در کلاس های سرپرستی شرکت داده شوند یا مشاوره های مدیریت عصبانیت به آنها ارائه شود.

آنها در نهایت متوجه خواهند شد که من گزارش کرده ام. معمولا این گزارش ها به صورت بی نام می باشند.

در اکثر موارد شما به منظور گزارش دادن یک سوء استفاده از کودک، هیچ الزامی به معرفی خودتان نخواهید داشت.

گزارش من فایده ای نخواهد داشت. در صورتیکه به این احساس دست پیدا کنید که یک چیزی اشتباه می باشد، در این شرایط ایمن بودن کودک بهتر از متاسف بودن شما خواهد بود.

حتی در صورتیکه شما یک درک کلی از وضعیت سوء استفاده نداشته باشید، ممکن است یک سری علائم دیگری وجود داشته باشند که احتمال صورت گرفتن سوء استفاده افزایش پیدا کند؛ در این شرایط حتما باید گزارش دهید.

منبع : کانون مشاوران ایران

آیا مسافرت خانوادگی طولانی مدت همراه با ماشین منجر به خسته شدنتان می شود؟ در چنین سفری خستگی یک مورد اجتناب ناپذیری است؛

ولی در واقعیت مسافرت طولانی با ماشین یک فرصت مناسبی برای انجام دادن یک سری کارهای سرگرم کننده است که همه آنها را می توانید بر روی صندلی راحت ماشینتان انجام دهید.

روش یک – فعالیت ها

1. خواندن یک کتاب.

این روش ممکن است روش خوبی برای برخی از افراد باشد و تا زمانی مفید خواهد بود که از آن خسته نشده باشید. در صورتیکه از کتاب خواندن خسته شده باشید، می توانید مطالعه را متوقف کنید.

سعی کنید یک کتاب مناسبی بخوانید که تاثیرگذار باشد – این کتاب می تواند شما را سرگرم نگه دارد!

2. مشغول شدن با ابزارهای تکنولوژی.

در صورتیکه یک آیفون، آی پد یا آی پاد داشته باشید، می توانید سرگرم انجام یک سری بازی هایی شوید که به اینترنت نیاز ندارند!

برخی از بازی های خوب شامل Painsparkle، برنامه های صحبت کردن با دوستان (که برخی از آنها پولی هستند) همانند Tom Heat Angela، Talking Larry (Talking Larry هم می تواند به پرداخت پول نیاز داشته باشد)، Talking Rex، Talking Lila و Talking Hippo  که پولی است، Garfield diner app، Pet Puppy، Angry Birds، Hungry Hippo،Zoom، و Math Puppy می باشند.

همچنین می توانید در تبلت دیجیتال خودتان یا DVD پلیر پرتابلتان یک فیلمی ببینید.

3. با عروسک ها بازی کنید.

در صورتیکه حیوانات عروسکی داشته باشید، می توانید در بیرون از ماشین با آنها بازی کنید. همچنین می توانید با هر چیز دیگری که از خانه آورده باشید، همانند عروسک ها، باربی ها و سایر موارد بازی کنید.

4. به موسیقی گوش کنید.

سعی کنید که به جای موسیقی های راک به موسیقی های آرامش بخش گوش دهید تا بتوانید در ماشین آرامش مناسبی داشته باشید.

همچنین می توانید از موسیقی های کلاسیک، سرودها، آوازهای دسته جمعی و سایر موارد هم استفاده کنید! سعی کنید که سبک های مختلفی را امتحان کنید.

5. از منظره خارج از ماشین عکس بگیرید.

روش دو – تعامل با سایر افراد

1. صحبت کردن با خانواده تان.

داستان های خودتان را به اشتراک بگذارید، اتفاقات یا خاطرات سرگرم کننده را بیان کنید، یا در مورد کارهایی که بعد از رسیدن به مقصد می خواهید انجام دهید، صحبت کنید.

همچنین می توانید از طریق تلفن با خانواده تان چت کنید و از آنها بخواهید کارهایی که فراموش کرده اید را که انجام دهند.

2. با یک سری از بازی های ماشینی مشغول شوید.

برخی از این بازی ها عبارتند از: I Spy، بازی اسم و فامیل که با کلمات خاصی شروع می شوند، درست کردن مخفف برای گواهی نامه ها و بازی مامور اعدام در صورتیکه شما کاغذ و مداد یا خودکار داشته باشید. همچنین هر کار دیگری که به نظرتان می رسد را می توانید انجام دهید!

3. با هم آواز خواندن.

می توانید یک موسیقی را از ضبط ماشین پخش کنید و آن را به همراه هم بخوانید.

یا به همراه هم یک ترانه ای بخوانید که همه تان آن را بلد باشید. همچنین می توانید یک سری ترانه های جدیدی به خانواده تان آموزش دهید.

می توانید یک کاغذی بردارید و شعر های مربوط به برخی از ترانه ها را در آن بنویسید. اجازه دهید که کودکان ترانه های خودشان را بنویسند و به همراه آنها آن را بخوانید.

روش سه – تجدید قوای خودتان

1. استراحت کنید.

در صورتیکه به مدت طولانی رانندگی کرده باشید، باید برای یک مدت زمان مناسبی بخوابید!

2. خوراکی بخورید.

حتما باید تغذیه کافی داشته باشید، ولی در صورتیکه سفر شما خیلی طولانی شود و برای خوردن غذا ماشینتان را نگه دارید، نباید بیش از حد غذا بخورید. همچنین بدنتان باید آب کافی داشته باشد، در غیر اینصورت سردرد خواهید گرفت.

3. زمانی که احساس تشنگی می کنید، باید آب بخورید.

توصیه ها:

• زمان سفر خودتان را به صحبت کردن با خانواده و آواز خواندن به همراه آنها اختصاص دهید؛ کل سفر جاده ای تان را باید به این موارد اختصاص دهید.
• حتما در شب قبل از سفر تمامی وسایل الکترونیک خودتان را به اندازه کافی شارژ کنید، تا باتری آنها در وسط سفر تمام نشوند!
• یک بازی انجام دهید که در آن باید کلمات مربوط به آوازهایی که می خوانید را پیدا کنید.
• باید داخل ماشین را منظم نگه دارید؛ شما نباید داخل ماشین را کاملا پر کنید یا برخی از وسایل مورد نیازتان را جا بگذارید!
• همواره یک سری کتاب ها یا عروسک هایی در ماشین داشته باشید. در این صورت، حتی برای سفرهای کوتاه مدت هم یک محیط سرگرم کننده ای در داخل ماشین خواهید داشت.
• در صورتیکه بتوانید در ماشین بخوابید، صرف بستن چشم هایتان هم می تواند به شما کمک کند. شنیدن صداها و سایر موارد باعث خواهد شد که این احساس را داشته باشید که سرعت ماشین نسبت به قبل بیشتر شده است.
• می توانید یک سری بازی های تخته ای یا بازی های ویدئویی مورد علاقه تان را انجام دهید و یک ورژن کلامی از آن را ایجاد کنید تا بتوانید این سفر را به همراه خانواده تان پشت سر بگذارید. خودتان را سرگرم کنید!

هشدار:

• هیچ وقت صدایتان را بلند نکنید یا حرکات ناگهانی انجام ندهید. این کارها منجر به حواسپرت شدن راننده خواهد شد و ممکن است خودتان و سایر مسافران با خطر تصادف مواجه شوید.

به روز رسانی شده در: 14 اکتبر 2019 , ترجمه : کانون مشاوران ایران