صمیمیت با فرزندان | راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

صمیمیت با فرزندان، راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

صمیمیت با فرزندان یعنی این که توانایی حس نزدیکی و رابطه عمیقی با آن ها داشته باشید.

برخی والدین تصور می کنند که فرزندان باید بزرگ شوند تا با آن ها ارتباط نزدیکی برقرار کنند اما همدلی باید از کودکی شروع شود تا فرزندان با مهارت های دوست داشتن و صمیمی شدن از همان کودکی آشنا شوند و آن را یاد بگیرند.

در خانواده سالم همه اعضای آن با یکدیگر احساس نزدیکی می کنند و خود را جزئی از کل می دانند، زمانی که با مشکلات رو به رو شوند و در شرایط سخت به حمایت یکدیگر می پردازند و اجازه نمی دهند عضوی از این خانواده در هر موقعیتی که باشند به سختی بیفتد.

اگر نمی توانید با فرزندان و اعضای خانواده رابطه صمیمانه و دوستی برقرار کنید زمان آن رسیده است تا از مشاور کمک بگیرید که در این زمینه شما را راهنمایی کنند و راهکارهای لازم را در اختیار شما قرار دهند.

راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

برای این که رابطه صمیمانه با فرزندان خود داشته باشید باید با مراحل رشد و توانایی های کودک خود در سنین مختلف آشنا شوید و در صورتی که بتوانید فرزندان خود را درک کنید راحت تر خواهید توانست با آن ها رابطه برقرار کنید. صمیمیت در خانواده لازمه رشد و پیشرفت اعضای خانواده می باشد.

برخی از راه هایی که باعث افزایش صمیمیت با فرزندان می شود عبارت اند از:

  1. احترام گذاشتن به فرزندان و گوش دادن به صحبت های آن ها، باعث می شود تا فرزندان احساس ارزشمندی در وجودشان حس کنند و احساس تعلق پذیری و مسئولیت پذیری در آن ها به وجود آید.
  2. با محبت کردن به فرزندان، به آن ها احساس آرامش و اطمینان دهید و هم چنین در تصمیم گیری های خود از آن ها مشورت بخواهید و در کارها آن ها را مشارکت دهید در این صورت اعتماد به نفس در نوجوانان افزایش می یابد و باعث استقلال در آن ها می شود.
  3. با فرزندان خود صحبت کنید و از آن ها در مورد دغدغه ها و مشکلاتشان بپرسید و سعی کنید حامی فرزندان خود باشید و برای مشکلاتشان راه حلی پیدا کنید.
  4. به عهدهایی که با فرزندان خود می بندید پایبند باشید و به آن ها عمل کنید، هم چنین رازهای فرزندتان را نگه دارید تا بتوانید اعتماد آن ها را جلب کنید.
  5. برای ایجاد صمیمیت با فرزندان، انتظارات و خواسته های خود را از آن ها مشخص کنید و با آن ها حرف زده و خواسته ها را مطرح نمایید تا بتوانند به خوبی شما را درک کنند.
  6. به جای فرزندانتان تصمیم نگیرید و به آن ها حق انتخاب دهید تا آن چه را که دوست دارند بتوانند انجام دهند.
  7. در صورتی که با اشتباهات نوجوان خود رو به رو شدید سعی کنید آن را مسئله را با صحبت کردن حل نمایید و در تصمیم گیری ها به نوجوان تان حق انتخاب بدهید، خودخواه نباشید.
  8. فرزندان خود را همانطور که هستند بپذیرید و او را با دیگران مقایسه نکنید و بین فرزندان خود فرق نگذارید، فقط سعی کنید زمینه رشد و پیشرفت آن ها را فراهم نمایید.

صمیمیت با فرزندان نه رفاقت با آن ها

معنای صمیمیت با رفیق بودن فرق دارد، در سبک فرزند پروری ایده آل باید با قاطعیت با فرزند خود رفتار کنید  و مرزها را به درستی مشخص کنید تا رابطه پدر و مادری حفظ شود.

فرزند خود را به درستی تربیت کنید و دائما به دنبال حل مشکلات و چالش های آن ها نباشید ولی در حل مشکلات به آن ها کمک کنید.

سعی کنید رفتاری متناسب با علایق، شخصیت و سن فرزند خود داشته باشید و در عین حال با فرزندان خود رابطه دوستانه برقرار کنید. والدین باید از ثبات روانی برخوردار باشند تا بتوانند فرزندان خود را به خوبی تربیت کنند و یک خانواده سالم تشکیل دهند.

چرا باید با فرزندان خود صمیمی باشیم؟

فرزندان شما نیاز دارند تا در مورد مسائل شان با کسی صحبت کنند، شما باید فضای صمیمی، محبت آمیزی و ایمن برای آن ها آماده کنید و این فرصت را به فرزندان خود بدهید تا درباره مسائلی که ذهنش درگیر کرده با شما صحبت نمایند.

حتی در مورد مسائل جنسی می توانید به صورت مستقیم و غیر مستقیم با آن ها صحبت کنید. رفتار صحیح والدین با فرزندان در سن بلوغ از اهمیت بسیاری برخوردار است، چون که مسائل جنسی نیز به دیگر مسائل اضافه می شود.

در صورتی که با فرزندان خود صمیمی باشید و نقش حامی برای آن ها داشته باشید اعتماد به نفس بالاتری پیدا خواهند کرد و مسئولیت های خود را با دلگرمی بیشتری انجام می دهند.

یکی از مشکلاتی که بسیاری از خانواده با فرزندان نوجوان خود تجربه می کنند مخفی کاری و پنهان کاری نوجوان می باشد، البته توجه داشته باشید که این مسئله امری شایع است و به خاطر تغییرات فیزیکی و روانی ایجاد می شود.

در این سنین نوجوانان کمی منزوی شده و تمایلی به ارتباط برقرار کردن به اطرافیانش ندارند، در صورتی که این رفتار بیش از حد باشد نمایانگر عدم صمیمت و ارتباط صحیح اعضای خانواده با یکدیگر می باشد.

کارهایی که باعث عدم صمیمیت با فرزندان می شود

برخی از اوقات والدین رفتارهایی انجام می دهند که باعث رنجیده شدن فرزندان می شود و صمیمیت بین آن ها را کاهش می دهد، والدین اگر رفتار خوبی با فرزندانشان داشته باشند می توانند رابطه نزدیکی با آن ها برقرار کنند.

اما اشتباهات تربیتی والدین می تواند این صمیمیت را از بین ببرد، که در ادامه این مقاله به برخی از این رفتارها اشاره می کنیم:

  1. در صورتی که فرزندانتان را سرزنش کنید به خصوص زمانی که کار اشتباهی انجام می دهند، این رفتار باعث می شود تا اعتماد به نفس آن ها کاهش یافته و بیشتر نگران و مضطرب شوند.
  2. مسخره کردن و تحقیر نوجوانان باعث می شود تا احساس بی ارزشی کنند و منزوی و گوشه گیر شوند، یکی از مهم ترین موانع در صمیمیت با فرزندان، مسخره کردن و تحقیر آن ها می باشد.
  3. در صورتی که به علایق فرزندان بی توجهی شود، به جای آن ها تصمیم گرفته شود و در مورد بسیاری از مسائل با آن ها به مخالفت بپردازید، فرزندتان در آینده قدرت تصمیم گیری و انتخاب نخواهد داشت و همیشه نیاز دارد تا شما برای او تصمیم بگیرید.
  4. از بحث کردن و مشاجره زیاد با فرزندتان بپرهیزید و خودتان را کنترل کنید، زیرا با داد و فریاد خود را ضعیف نشان می دهید. هم چنین باید در خانه فضایی ایجاد کنید که فرزندان بدون ترس با شما صحبت کنند. برای ایجاد انگیزه در نوجوانان بگذارید تا در مسیر زندگی کوشش و خطا کنند تا درس بگیرند.
  5. در جمع از فرزندتان بد گویی نکنید و او را دعوا نکنید زیرا با این کار به غرور او لطمه زده و آن جریحه دار می کنید و این رفتار تاثیرات مخربی بر روی ذهن شان می گذارد.
  6. توجه داشته باشید که در آخر شما الگوی رفتاری فرزندتان هستید و شاید رفتارهای بد را از خودتان یاد گرفته باشد بنابراین به جای سرزنش کردن او سعی کنید خودتان را اصلاح کنید.

تاثیر خدمات روانشناسی بر صمیمیت با فرزندان

یکی از اصول مهم تربیت فرزند، ارتباط خوب و صمیمی با آن ها می باشد که باعث می شود فرزندانی سالم و موفقی تربیت کنید.

در این شرایط روانشناس به شما کمک می کند تا فرزند خود را بهتر بشناسید و با آگاهی در مورد تفاوت های خود و آن ها، درک و همدلی بیشتری با فرزندان خود داشته باشید.

منبع : صمیمیت با فرزندان | راه های افزایش صمیمیت با فرزندان

۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

گاهی رفتار نامناسب کودکان برای والدین غیرقابل تحمل شده و باعث می شود والدین واکنش نامناسبی با کودکان خود داشته باشند که می تواند آثار بدی بر رشد آن ها بگذارد. والدین بهتر است که دلیل بدرفتاری کودک خود را پیدا کرده و روش مناسبی برای حل آن به کار گیرند.

دلایل رفتار نامناسب کودکان

این که والدین از رفتار نامناسب کودکان خود احساس خوشایندی داشته باشند، امری کاملا بعید است، در نتیجه آن ها در جست وجوی روشی هستند که بتوانند رفتار و عادات بد و ناخوشایند فرزندشان را اصلاح کنند.

فاکتورهای زیادی می تواند در ایجاد رفتار نامناسب کودکان موثر باشند که برخی از آن ها هم نامعلوم است، اما در این مقاله می خواهیم ۱۰ فاکتور احتمالی که می تواند سبب بروز این عادات در کودکان شود را معرفی کنیم و در هر مورد راه کار برخورد با آن را نیز بیان خواهیم کرد.

۱- حس کنجکاوی

تمایل کودکان به شناختن دنیای اطرافشان، می تواند احساس عجیب و غریبی در آن ها به وجود آورد. آن ها به چیزهای غیرمعمولی مثل ” اگر قفسه کتاب ها به زمین بیوفتد، چه می شود ؟” یا “ترکیب کردن ماست و نوشابه چه می شود؟” فکر می کنند.

سوالات و فکرهایی که کودکان به آن علاقه مندند و روی ذهن آن ها تاثیر گذار خواهد بود. این سوالات برای کودکان سوالت بزرگ علمی هستند حتی اگر از نظر شما خنده دار و ساده باشند. رفتار نامناسب کودکان در مواجهه با این افکار و سوالات می تواند باعث ایجاد خشم در آن ها شود.

راه کار

برای جواب دادن به سوالات غیرمعمولی ذهن کودکتان، با آن ها آزمایش کنید و به او اجازه دهید تحت نظارت شما آزمایش های خاصش را انجام دهد.

۲- مشکلات ارتباطی

در سنین ۱ تا ۲ سالگی، کودکان عموما حرف های بی معنی می زنند، در نتیجه برقراری ارتباط زبانی با اطرافیانشان کار بسیار سختی برای آن ها خواهد بود.

زمانی را تصور کنید که کودک شما ببیند که فردی عروسکش را برداشته است، او نمی تواند با گفتار خود آن فرد را متوجه کند که نباید به عروسکش نزدیک شود، پس کودک گریه می کند یا حتی خشمگین می شود؛

در این حالت نباید این کار کودک را پرخاشگری حساب کرد، زیرا کودک در این حالت فقط می خواهد به فرد مقابلش بگوید که این عروسک متعلق به او است و کسی اجازه دست زدن به آن را ندارد.

راه کار

در این مواقع بهتر است با کودک خود با آرامی و مهربانی صحبت کنید و همه چیز را برایش توضیح دهید. این کار باعث می شود که کودک توانایی برقراری ارتباط با شما را بدست آورد. اطمینان داشته باشید که فرزند شما در طی فرایند رشد خود، قوانین لازم را می آموزد.

۳- عدم تکامل سیستم عصبی

کودکان ۳ تا ۴ سال هنوز بر رفتار خود کنترل کاملی ندارند پس قوانین خانواده را نادیده می گیرند تا کارهایی که دلخواهشان است را انجام دهند. حتما کودکی را دیده اید که برای رفتن به بیرون در فصل تابستان، دوست دارد چکمه های زمستانی خود را به پا کند و با اصرار و پافشاری زیاد نیز موفق به انجام آن شده است.

همچنین کودکان تجربه های احساسی کمی دارند، پس کوچک ترین و پیش پا افتاده ترین اتفاقات می تواند، آن ها را به گریه بیندازند. برای مثال خراب شدن یک اسباب بازی هم باعث ناراحتی و رنجیده خاطر شدنش می شود.

راه کار

باید در حین این که کارهای خود را انجام می دهید به کارهای کودک خود هم نظارت کنید، طوری که ناراحت یا آزرده نشوند.

۴- تمایل به مستقل شدن و ساخت شخصیت مورد نظر

فرزند شما با اینکه سن کمی دارد اما دیدن کارتون های مختلف، می تواند موجب شکل گیری شخصیت و حتی ایجاد تفکر مستقل درباره زندگی در او شود.

اگر علایق و سلایق کودک نادیده گرفته شوند می تواند باعث ایجاد آسیب و ضربه روحی در کودک شود و هم چنین در صورت بی توجهی والدین به کودکان، ممکن است کودک به دروغ گفتن تمایل پیدا کند.

راه کار

زمانی را برای گوش دادن به حرف های کودکتان در نظر بگیرید، حرف های او را بشنوید و آن ها را جدی بگیرید، این کار باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکتان می شود.

۵- تغییرات زندگی

کودک با تغییرات زندگی، تغییر پیدا می کنند در نتیجه برای داشتن رشد خوب و هماهنگ، نیازمند ثبات است. هرگونه تغییری در زندگی چه مثبت و چه منفی می تواند منجر به تغییر در رفتار در کودکان شود، پس زمانی که کودک بعد از تغییراتی که در زندگیش به وجود آمده است، بدرفتار و پرخاشگر شود، امری عادی است.

این تغییرات می تواند طلاق والدین، جابجا شدن مدرسه به خاطر تغییر محل زندگی، رفتن به مدرسه و یا تولد فرزند جدید و… باشد.

راه کار

به کودک خود اجازه دهید با دوستانش ارتباط برقرار کرده و با آن ها بازی کند، در عین حال یک محیط پرثبات و امن را برای او فراهم کنید. این کار باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک خواهد شد.

۶- غذاهایی با قند بالا

از آن جا که والدین گزارش می کنند که کودکشان با استفاده از مواد غذایی شیرین، تغییرات نامطلوب و رفتارهای نامناسب بروز داده اند، بررسی تاثیر مصرف مواد غذایی شیرین بر رفتار کودک، به بحث داغی بین متخصصان اطفال تبدیل شده است.

مطالعات نیز نشان می دهد که مصرف شیرینی بیش از حد باعث بیش فعال در کودکان می شود.

راه کار

فقط نوشابه و شکلات نیست که میزان قندی بسیار بالایی دارد، برخی مواد غذایی دیگر مثل ماست های طعم دار، بستنی، موزلی که ترکیب میوه های خشک که کودکان با شیر می خورند نیز سطح قند خون را بالا می برند.

در نتیجه باید این مواد غذایی را شناسیایی کرده و میزان استفاده از این مواد غذایی در برنامه کودک را به حداقل رساند.

۷- ارثی بودن

گاهی اوقات رفتار نامناسب کودکان زمینه ارثی دارد و از پدر و مادر به کودکان به ارث می رسد و باعث ایجاد بیش فعالی در کودک می گردد. اما این بدان معنا نیست باید والدین را سرزنش کرد.

گاهی اوقات این والدین به قدری مورد سرزنش و اتهام دیگران قرار می گیرند که دچار آسیب روحی می شوند، در نتیجه هم والدین و هم کودک روحیه بسیار بدی پیدا می کنند.

راه کار

بیش فعالی نوعی اختلال عصبی- رفتاری است. برای تشخیص این نوع اختلال باید به پزشک متخصص مراجعه کرد تا آن ها بتوانند در زمان کمی بیش فعالی کودک را درمان یا کنترل کنند.

۸- اوقات فراغت بسیار کم

کودکان در زندگی مدرن امروز بسیار مشغول و درگیر هستند، زیرا زمان زیادی را در مدرسه، کلاس های آموزشی فوق برنامه، کلاس های ورزشی، کلاس های هنری و… می گذرانند و تقریبا ۹۰ درصد روز خود را بیرون از منزل سپری می کنند.

یکی از نیازهای ضروری کودکان در سنین کم، بازی کردن با دوستان هم سنشان است که به خاطر شرکت در کلاس های مختلف نه تنها از نیاز محروم می شوند، بلکه حتی فرصت زیادی برای استراحت کردن هم نخواهند.

زمانی که کودک با این مشکل مواجه می شود، فقدان بسیار سختی را تجربه می کند که می تواند باعث ایجاد خشونت در آن ها شود.

راه کار

نباید زمان کودک را آنقدر از کلاس های آموزشی پر کنید که کودک فرصت استراحت کردن هم نداشته باشد. هیچ اشکالی ندارد اگر شما دوست دارید، فرزند خود را در کلاسی ثبت نام کنید، اما باید این نکته را هم در نظر بگیرید که زمانی را برای بازی کردن آن ها با دوستانشان باقی بگذارید تا آن ها سرگرم شوند.

کودکان حین بازی کردن و تعامل با دوستان هم سن خود، روش های برقراری ارتباط را یاد می گیرند که باعث می شود در آینده نیز ارتباط بهتر و مطلوب تری با دیگران برقرار کنند.

۹- خودمختاری کودکان

روانشناسان معتقدند که کودکان در زمان خردسالی، نوعی احساس خودمختاری را تجربه می کنند که نمی توان آن ها را به سادگی برای انجام دادن کاری قانع کرد. کودکان به انجام کارهایی تمایل نشان می دهند که خودشان دوست دارند.

اگر گفت و گوی کودک خود را زیر نظر بگیرید و به حرف های آن ها دقت کنید، متوجه خواهید شد که آن ها فقط حرف و نظر خود را قبول دارند و نظرات دوستانشان را قبول نمی کنند، دلیل این نوع رفتار احساس خودمختاری در سنین پایین می باشد.

راه کار

تنها راه کار برای رفع این مشکل صبر کردن است. شما باید تا ۴ سالگی کودکتان صبر کنید، زیرا آن ها در این سن، به تدریج متوجه می شوند که در دنیای اطرافشان چه اتفاقاتی می افتد و همچنین نحوه ی صحیح ارتباط برقرار کردن، بازی با هم سن هایشان و به اشتراک گذاشتن وسایل بازیشان با دوستان خود را یاد می گیرند.

۱۰- افسردگی

یکی از حالات ذهنی نامطلوبی که انسان را از انجام کارهایش باز می دارد، افسردگی است. زمانی که والدین از فرزند خود چیزی می خواهند و پاسخ منفی می گیرند، ممکن است ناراحت و عصبانی شوند و در نتیجه واکنش تند و با عصبانیت نسبت به فرزند خود نشان دهند.

این رفتار نامطلوب می تواند باعث ایجاد خشونت، استرس و افسردگی در کودک شود.

راه کار

باید شرایط و دلایلی که می تواند منجر به افسردگی و ایجاد تنش در فرزندتان شود را شناسایی کنید و مانع ایجاد چنین شرایطی برای کودک شوید.

نباید زمانی که فرزندانتان حالت روحی مناسبی ندارند، از آن

ها چیزی در خواست کنید زیرا این مساله می تواند باعث بروز آسیب هایی در آن ها شود که در آینده نیز مشکلات جدی برای زندگیشان به وجود می آورد.

منبع : ۱۰ دلیل مهم بدرفتاری کودکان

علائم والدین مضطرب

علائم والدین مضطرب

برخی از والدین بدون اینکه متوجه باشند، رفتارهای نادرستی انجام می دهند که باعث ایجاد اضطراب در فرزندشان می شود؛ میزان بالای اضطراب و استرس اثرات منفی و مخربی در آینده کودکان می گذارد.

این والدین معمولا به دنبال این هستند که فرزندشان هیچ کمبودی احساس نکند و نگرانند که مبادا مشکلی برای آن ها پیش بیاید، این والدین حتی با تغییرات آب و هوا هم نگران می شوند، زیرا می ترسند که فرزندشان بیمار شود یا آسیبی ببیند.

در این قسمت از مشاورانه قصد داریم علائمی که نشان دهنده والدین دلواپس و نگران است را بیان کنیم.

والدین مضطرب – والدینی که مدام با نگرانی با فرزندشان صحبت می کنند.

والدین مضطرب به طور مداوم در مورد احتمال آسیب دیدن و با ابراز نگرانی با کودک خود صحبت می کنند. برای مثال دائما به کودک می گویند، مراقب باش زمین نخوری، با احتیاط حرکت کن و از این دست جملات. ترس های زیاد آن ها در مورد فرزندشان به یک فوبیا تبدیل شده است.

اگر شما از این دست والدین هستید بای بدانید که، انجام این کار و تکرار این رفتارها باعث ایجاد اضطراب در فرزند شما می شود، شما باید خود را کنترل کنید و بهتر است به جای تذکر دادن و ابراز نگرانی، راه کارهایی که باعث جلوگیری از آسیب خوردنش می شود را به او یاد بدهید.

چیزهای مختلفی را از دسترس کودک خارج می کنند.

والدینی که چیزهای خاصی را از دسترس کودک خود خارج می کنند نیز والدینی مضطرب هستند. گاهی اوقات ترس های ما بی جا و احمقانه است. کودک شما نباید با ترس های شما بزرگ شود، زیرا این باعث ایجاد استرس و اضطراب زیاد در او خواهد شد.

شما باید دلیل و منشا ترس های خودتان را شناسایی کنید و هر نوع محرکی که باعث افزایش این ترس می شود را از محیط حذف کنید. اگر نتوانید با این کار، ترس خود را کنترل کنید باید حتما از مشاور کمک بگیرید.

کودک خود را ۲۴ ساعت زیر نظر دارند.

والدین مضطرب عموما دچار وسواس هستند و هر ثانیه کودک خود را تحت نظر دارند و حواسشان به او است و حتی کوچک ترین اشتباه فرزندشان را به او گوشزد می کنند؛ این رفتار والدین، کودک را کلافه می کند.

شما باید این را بدانید که کنترل همه چیز در دست شما نخواهد بود. شما باید فقط روی بخشی از کارها و رفتارهای کودک تمرکز داشته باشید و بهتر است که او را به حال خودش بگذارید.

همه خواسته های کودکشان را برآورده می کنند.

والدینی که همه درخواست های فرزند خود را برآورده می کنند تا مبادا ناراحت شود یا غر بزند و همچنین والدینی که به طور مدام دنبال راضی کردن فرزند خود هستند، جز والدین مضطرب و همیشه نگران دسته بندی می شوند.

گاهی لازم است که خواسته های کودک را نادیده بگیرید و به دنبال برآوده کردن همه خواسته فرزند خود نباشید.

مدام از فرزندشان سوال می پرسند.

از آن جا که والدین مضطرب، همیشه نگران و دلواپس هستند، دوست دارد از کوچک ترین جزئیات همه چیز مطلع باشند. به همین خاطر مدام از فرزند خود سوال می پرسند تا جزئیات کارها و اتفاقات آن ها را بفهمند و اگر فرزندشان اشتباهی کرده باشد، با اغراق و بزرگنمایی با آن موضوع برخورد می کنند.

تمرکز بیش از حد روی رفتار فرزند و جزئیات کارهایش، قطعا والدین و فرزند را دچار دردسر خواهد کرد.

بهتر است خونسردی خود را حفظ کنید و سعی کنید افکار منفی را از ذهن خود دور کنید، زیرا در غیر این صورت شرایط بدتر و پیچیده تر خواهد شد. این را بدانید که نگرانی هایی که اکثر اوقات به سراغ شما می آید، بی اساس بوده و هیچ گاه به واقعیت نمی پیوندند.

اجازه نمی دهند که فرزندشان رازی داشته باشد.

والدین مضطرب می خواهند از همه چیز سر در بیاورند، پس اگر بفهمند که فرزندشان چیزی را پنهان می کنند، از دستش ناراحت می شوند. شما قرار نیست فرزند خود را برای گفتن هر چیزی تحت فشار قرار دهید و او را مجبور به گفتن مسائل خصوصیش کنید، شما با این رفتار فقط به او آسیب می زنید و در تربیت او مشکل ایجاد خواهید کرد.

شما باید این مساله را بپذیرید که فرزند شما هم به عنوان فردی مستقل می تواند برای خودش رازی داشته باشد که شاید گفتن آن ها باعث خجالت زدگی و شرمندگی او می شود. پس بهتر است فاصله خود را با فرزندتان حفظ کنید و به حریم شخصی او احترام بگذارید.

اجازه نمی دهند که فرزندشان به تنهایی کاری انجام دهد.

والدین مضطرب علاوه بر اینکه به دیگران اعتماد ندارند، به اینکه فرزندشان کاری را به تنهایی و بدون دخالت آن ها انجام دهد هم اعتماد ندارند و با همین رفتار مانع رشد و پیشرفت فرزندشان می شوند. والدین باید به فرزند خود فضا بدهند تا آن ها بتوانند مستقل شوند و مستقل عمل کنند.

شما نباید مدام فرزند خود را کنترل کنید و در انجام هر کاری دخالت کنید. تمرکز خود را فرزندتان و کارهایش بردارید و فقط سعی کنید که برای رشد و پرورش او، محیطی امن بسازید. این را بپذیرید که حتی اگر فرزندتان مرتکب اشتباهی شود، در نهایت از آن تجربه ای کسب می کند که می تواند در آینده از آن استفاده کند.

منبع : علائم والدین مضطرب

صمیمیت بین خواهر و برادر | راه های بهبود رابطه خواهر و برادر

صمیمیت بین خواهر و برادر، راه های بهبود رابطه خواهر و برادر

صمیمیت خواهر و برادر در بسیاری از خانواده ها مورد توجه بوده و برای این که این صمیمیت در میان آن ها نقش بندد باید هر کدام از اعضای خانواده تلاش کنند.

روابط خواهر و برادر  نقش مهمی در رفتارهای ضد اجتماعی و اجتماع پسند کودکان و برخی ابعاد شخصیت، هوش و پیشرفت آن ها دارد. سازگاری خواهر و برادرها و کنار آمدن با یکدیگر باعث می شود تا احساس امنیت به دیگران انتقال داده شود.

کودکان در روابط تنگاتنگ و صمیمی خود با خواهر و برادرشان مهارت های اجتماعی و شناختی را کسب می کنند، بسیار مهم است تا بین آن ها روابط صمیمانه وجود داشته باشد.

در ادامه این مقاله عوامل موثر بر صمیمیت بین خواهران و برادران، نقش والدین در ایجاد صمیمیت و راه های افزایش صمیمیت بین فرزندان را بیان می کنیم، هم چنین در این خصوص می توانید از مشاوره تخصصی کمک بگیرید تا به کاهش های تنش ها میان فرزندان خود کمک کنید.

صمیمیت بین خواهر و برادر –  چرا خواهر برادرها با هم دعوا می کنند؟

برخی از عوامل بر روی روابط صمیمانه خواهر و برادر تاثیر می گذارد و آن ها را بهتر می کند، به طور مثال اگر فاصله سنی میان فرزندان بیش از چهار سال باشد احتمال صمیمیت در میان آن ها بیشتر است. هم چنین روابط دو خواهر و یا دو برادر دارای صمیمیت بیشتری نسبت به روابط خواهر برادری است.

برخی از عوامل باعث به وجود آمدن نقش مثبت و نقش منفی در کیفیت روابط خواهر و برادر دارند، که در ادامه این مقاله پررنگ ترین عوامل تاثیرگذار بر صمیمیت خواهر برادر را مورد بررسی قرار می دهیم:

  1. برخورد متفاوت والدین با هر یک از فرزندان

اکثر پدر و مادرها اعتقاد دارند که با فرزندانشان، رفتارهای یکسانی دارند، اما در حقیقت به دلیل تفاوت هایی که کودکان با یکدیگر دارند ( سن، جنسیت، خلق و غیره) والدین رفتار یکسانی با فرزندانشان ندارند.

در صورتی که والدین دو فرزند هم سن داشته باشند ممکن است تا حد زیادی رفتارهای آن ها یکسان باشد در غیر این صورت احتمال یکسان بودن رفتارهای والدین کاهش می یابد.

برای مثال مادری که با فرزند کوچکتر خود مهربان تر است و بر روی رفتار و اعمال او کنترل بیشتری دارد، در این صورت خواهر و برادرهای بزرگتر حساس می شوند و احساس بی ارزشی می کنند.

زمانی که کودک برخورد متفاوت والدین و فرق گذاشتن بین فرزندان را به دلیل بی توجهی والدین و دوست داشتنی نبودن خودش بداند در این حالت اختلاف در میان خواهر و برادر بیشتر می شود، در حالی که پدر و مادر ها اگر با همه بچه های خود مهربان باشند و به آن ها رسیدگی کنند اختلاف میان خواهر و برادر به شدت کاهش می یابد.

  1. خواهر برادر، خلق و خوی بچه ها

هر کودکی خلق و خوی منحصر به فرد خودش را دارد، کودکانی که رفتارهای هیجانی دارند و میزان تحرک و رفتارهای تکانشی آن ها بالا است روابط منفی تری با خواهر و برادرشان خواهند داشت.

بر اساس مشاهدات انجام شده، خصوصیات فرزند اول تعیین کننده حال و هوای روابط دیگر خواهر و برادران خواهد بود. خلق و خوی بد فرزند اول بر روی فرزندان دیگر اثر می گذارد بدون آن که به خلق و خوی فرزندان کوچک تر توجه شود که چگونه بوده است.

  1. کیفیت رابطه زن و مرد

میان مشکلات روابط زناشویی و افزایش اختلافات خواهر و برادرها رابطه ای وجود دارد.

زمانی که والدین با یکدیگر دعوا می کنند باعث به وجود آمدن اضطراب در میان فرزندان شده و برخورد و تنش ارتباطی میان فرزندان بیشتر می شود. در صورتی که صمیمیت در میان زوجین وجود داشته باشد تضمینی بر وجود صمیمیت در میان اعضای خانواده و فرزندان می باشد.

  1. وسایل و مکان مشترک

در صورتی که خواهر و برادر اتاق و وسایل های مشترکی داشته باشند باعث دعوا و جر و بحث در میان فرزندان می شود و زمانی که هر دو آن ها بخواهند از یک وسیله در یک زمان استفاده کنند، دعوا و جر و بحث شروع می شود.

اگر به هر دلیل آن وسیله خراب شد دعوای بزرگی در میان آن ها به وجود می آید. هم چنین بچه ها سعی دارند تا برای خودشان حریم شخصی و مستقلی داشته باشند و اگر به صورت طولانی اتاق مشترکی داشته باشند باعث جنگ و دعوا در میان آن ها می شود.

  1. خواهر برادر، تفاوت سنی

در صورتی که تفاوت سنی فرزندان بسیار زیاد باشد به دلیل تفاوت در آزادی فرزندان در خانواده و محدودیت هایشان با چالش ها و مشکلاتی مواجه می شوند.

به طور مثال فرزند بزرگ شما می تواند به تنهایی از خانه بیرون برود و با دوستانش بازی کند اما فرزند کوچک تان این اجازه را ندارد و این محدودیت ها را نمی تواند به درستی درک کند در نتیجه این مسئله باعث وجود اختلاف و جر و بحث در میان خواهر و برادر می شود.

  1. رقابت طلبی

توجه و تحسین والدین یک وسیله بسیار خوشایند برای فرزندان می باشد اما در برخی از مواقع همین تشویق کودکان باعث اختلاف فرزندان می شود.

فرزندان برای این که به والدین شان ثابت کنند که باهوش تر و باارزش تر از دیگری هستند با یکدیگر به جر و بحث و دعوا می پردازند به همین دلیل والدین باید نسبت به تعریف و تمجید فرزندشان مراقب باشند و سعی کنند به یک اندازه از فرزندشان تعریف کنند.

نقش والدین در ایجاد صمیمیت بین خواهر و برادر

  1. والدین باید کودکان را تشویق کنند تا به خواهر و برادر خود احترام بگذارند، نباید بی احترامی و رفتارهای آسیب زای بین فرزندان را تحمل کنند، باید به فرزندشان احترام بگذارند تا این طریق احترام گذاری را به آن ها یاد دهند و این نگرش را به آن ها انتقال دهند.
  2. برای هر کدام از فرزندان وقت کافی بگذرانید و سعی کنید به فعالیت های مورد علاقه آن ها بپردازید، با این کار نه تنها صمیمیت با فرزندان را تقویت می کنید بلکه رقابت میان خواهر و برادران را از بین می برید. هم چنین توجه داشته باشید که تبعیض میان فرزندان عامل دشمنی در میان آن ها می شود. والدین باید سعی کنند برای هر کدام از آن ها به طور جداگانه وقت بگذرانند تا احساس مورد توجه و مهم بودن را به تک تک فرزندان خود بدهند.
  3. آزادی در خانواده باعث می شود تا کودکان در خانه فرصت اظهارنظر داشته باشند شما باید به کودکتان فرصت بدهید تا بتواند آزادانه حرف هایش را بزند و به او اجازه دهید تا نظراتش را هر چند پیش پا افتاده بیان کند، بدون آن که نگران قضاوت شدن باشد.
  4. به فرزندان تان یاد بدهید که اختلاف نظر طبیعی می باشد و برای این که با یکدیگر به نتیجه برسند نیاز به مذاکره دارند . اگر میان فرزندان دعوایی پیش آمد باید وقفه ای بیندازید و از خواهر و برادر بخواهید تا نفس عمیقی بکشند و مدتی از یکدیگر فاصله بگیرند. هم چنین از آن ها بخواهید تا خواسته هایشان را بیان کنند و سعی کنند اختلاف نظرشان را با آرامش حل نمایند.
  5. سعی کنید از قبل برای مسائل قابل پیش بینی قوانینی را در نظر بگیرید و در زمانی که میان فرزندان جر و بحث و کشمکش به وجود آمد قوانین را به آن ها یادآوری کنید و از آن ها بخواهید تا نسبت به این قوانین پایبند باشند و به آن احترام بگذارند.

راه های افزایش صمیمیت بین خواهر و برادر

اگر رابطه خودتان با خواهر و برادرتان صمیمی باشد می توانید الگوی خوبی برای فرزندان خود باشید، در این صورت علاوه بر داشتن یک حامی، راه را برای داشتن یک خانواده سالم هموارتر کرده اید. به نکات زیر توجه کنید:

  1. هرگز پشت سر اعضای خانواده تان بدگویی نکنید به خصوص زمانی که با دوستانتان هستید نسبت به اعضای خانواده و خواهر و برادر بزرگترتان بد نگویید.
  2. اگر ازدواج کرده اید و یا جدا از یکدیگر زندگی می کنید سعی کنید با یکدیگر صمیمی برخورد کنید و روابط رسمی را کنار بگذارید.
  3. خوب صحبت کردن را یاد بگیرید و سعی کنید با زبان مناسب و لحن خوب از یکدیگر انتقاد کنید. اما در مورد انتقادات به خصوص در ارتباط با خواهر و برادر بزرگتر سعی کنید انعطاف پذیری بالاتری داشته باشید و او را مورد سرزنش و نصیحت قرار ندهید.
  4. تفاوت عقیده در هر خانواده ای وجود دارد و این امر در میان اعضای خانواده بسیار طبیعی می باشد در صورتی که شما با خواهر و برادرتان تفاوت دیدگاه دارید سعی کنید با آن ها بحث نکنید و احترام یکدیگر را نگه دارید.
  5. با انجام کارهایی هر چند کوچک یکدیگر را خوشحال کنید و به بهانه های مختلف برای شاد کردن یکدیگر به هم هدیه دهید. دادن هدیه یا صرف غذا در کنار هم بیرون از خانه می تواند روابط شما را صمیمانه تر کند. هم چنین به خواهر و برادر خود نشان دهید از خوشحالی آن ها خوشحال هستید و از ناراحتی آن ها غمگین می شوید.
  6. با خواهر و برادرتان صادقانه برخورد کنید و سعی کنید با آن ها رابطه واقعی و حقیقی داشته باشید و نشان دهید از دیدنشان خوشحال می شوید و چقدر برای شما ارزشمند هستند و دوستشان دارید. در صورتی که با خواهر و برادر خود روابط صمیمانه ای داشته باشید می توانید روابط میان فرزندانتان را بهبود بخشید و خانواده سالمی را برای خود تشکیل دهید. این امور باعث ایجاد صمیمیت در خانواده می شود و خشونت و اختلاف میان اعضای خانواده را به شدت کاهش می دهد.

سن جدا کردن خواهر برادر و تاثیر آن بر صمیمیت فرزندان

خواهر و برادر به دلیل تفاوت های جنسی که دارند باید در سنین مشخصی از یکدیگر جدا شوند، از سنین ابتدایی به بعد بچه ها راجع به تفاوت و هویت جنسی آگاهی دارند و در این شرایط حمام رفتن و هم اتاقی بودن کار چندان درستی نمی باشد.

ممکن است والدین در این شرایط نگران ناراحتی فرزندان  و از بین رفتن صمیمیتشان باشند در حالی که اگر برخورد صحیحی با بچه ها داشته باشید این اتفاق نمی افتد.

در این شرایط سعی کنید وسایل اتاق بچه ها را مشابه انتخاب کنید تا نسبت به این موضوع دچار مشکل نشوند هم چنین با هر کدام از آن ها به صورت جداگانه و به  اندازه فهمشان در مورد تفاوت های جنسی توضیحاتی بدهید تا علت این کار را متوجه شوند.

توجه داشته باشید که صحبت کردن در مورد تفاوت های جنسی و تربیت جنسیتی کودکان مسئله بسیار مهمی می باشد به همین دلیل باید قبل از هر گونه صحبتی ابتدا با روانشناس مشورت کنید و آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهید تا بتوانید به راحتی و به صورت صحیح اطلاعات لازم را در اختیار فرزندتان قرار دهید.

نکاتی جالب علمی در مورد خواهر برادرها

  1. خواهر و برادرها بخش عظیمی از زندگی شان را با یکدیگر می گذارند پس دعوا و جر و بحث میان آن ها یک امر طبیعی می باشد.
  2. خواهر برادرهایی با جنس مخالف، روابط عاطفی عمیق تری را تجربه می کنند و نسبت به تفاوت های جنسیتی و هویتی آگاهی بیشتری را به دست می آورند.
  3. بر اساس تحقیقات انجام شده، نشان داده شده است که افرادی که خواهر و برادر دارند به احتمال کمتری با خطر چاقی مواجه هستند البته توجه کنید این مسئله کاملا قطعی نمی باشد بلکه تنها آمار موجود در جامعه است.
  4. خواهر برادرها بر روی یکدیگر اثر می گذارند و می توانند بر روی عادت های خوب و بد یکدیگر تاثیر بگذارند و آن ها تقویت کنند.
  5. بر اساس تحقیقات انجام شده فرزندان بزرگ تر باهوش تر از سایر فرزندان هستند و فرزندان کوچک تر سرکش تر هستند.

در صورتی که فرزندان با یکدیگر سازگار باشند حس خوشایند و آرامش بخشی را برای والدین به وجود می آورند البته توجه داشته باشید علاوه بر خصوصیات رفتاری و شخصیتی هر یک از بچه ها، نحوه برخورد والدین در ایجاد رابطه دوستانه بین فرزندان نقش بسیار موثری خواهد داشت.

سخن آخر

صمیمیت میان خواهر برادرها بسیار مهم می باشد زیرا اگر جنگ و دعوایی میان فرزندان باشد آرامش خانه را از بین می برد و برعکس صمیمیت میان فرزندان باعث سلامت اعضای خانواده می شود.

البته با وجود نکات بیان شده ممکن است میان فرزندان مشکلاتی به وجود آید در این صورت باید حتما از روانشناس کمک بگیرید تا شرایط و مشکلات فرزندان را ریشه یابی کند و برای بهبود روابط راهکارهای لازم را ارائه نماید.

در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان خدماتی را به صورت حضوری و تلفنی ارائه می دهند تا بتوانند در این زمینه شما را یاری کند.

منبع : صمیمیت بین خواهر و برادر | راه های بهبود رابطه خواهر و برادر

میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

میزان خواب کودکان، کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

خواب کودکان بسیار مهم است و بر روی رشد و سلامت آن ها تاثیر می گذارد، و به اندازه غذا خوردن و تغذیه ضروری می باشد. در صورتی که کودکتان خواب کافی نداشته باشد بر روی هوش، عملکرد روزانه و خلق و خوی او اثر منفی می گذارد.

کودکان نیاز خوابشان متفاوت است و همین مسئله بر روی برنامه خواب والدین تاثیر می گذارد و خوابشان را دچار تغییراتی می کند.

این تفاوت ها باعث دشواری در داشتن یک برنامه منظم و متداول برای خواب کودک می شود اما به دلیل این که میزان خواب کودکان بسیار مهم است و حساسیت خاصی در میزان خواب آن ها وجود دارد بسیاری از والدین برنامه های زندگی شان را بر اساس نیازهای فرزندشان می چینند.

در ادامه مقاله برای این که برنامه ریزی بهتری برای ساعات خواب کودکتان داشته باشید میزان خواب کودکان، فواید و روش های خواب کافی در کودکان را بیان می کنیم هم چنین در این خصوص می توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید تا در این زمینه اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهند و به شما کمک کنند.

میزان خواب کودکان  – فواید خواب کافی برای کودکان

خواب کافی بر روی کارایی ذهنی و جسمی افراد تاثیر مستقیم می گذارد، کودکانی که در ساعت منظمی می خوابند  نسبت به کودکانی که خواب کافی و منظمی ندارند دارای هوش و سرعت یادگیری بالاتری هستند، هم چنین خواب کافی در کودکان فواید دیگری دارد که برخی از آن ها به شرح زیر است:

  • تقویت سیستم ایمنی
  • افزایش قدرت یادگیری در طول روز
  • رشد طبیعی و مناسب
  • خلق و خوی خوب در طول روز

توجه کنید خواب کودکان بسیار مهم می باشد و از جمله نیازهای اساسی و اولیه کودکان است که به طور مستقیم بر روی مغز آن ها اثر می گذارد، در صورتی که فرزندتان در سنین کودکی به دلایل مختلفی خواب کافی و با کیفیتی نداشته باشد در آینده با مشکلات بسیاری رو به رو خواهد شد.

میزان خواب مناسب در سنین مختلف کودکان

نیازهای انسان در طول مراحل رشد در حال تغییر می باشد و به همین دلیل میزان خواب مورد نیاز کودکان در سنین مختلف متفاوت می باشد و والدین باید بر اساس این تفاوت ها برنامه ریزی داشته باشند.

در ادامه این مقاله خواب هر کدام از سنین را مورد بررسی قرار می دهیم. این برنامه خواب به طور کلی برای کودکان ثابت است ولی هر کودکی ویژگی منحصر به فرد خودش را دارد و ممکن است به خواب کمتر یا بیشتری نیاز داشته باشد.

میزان خواب نوزاد

خواب نوزاد به طور کلی ۱۶ تا ۲۰ ساعت می باشد و هر چه به یک سالگی نزدیک می شود میزان خواب او کمتر شده و به ۱۰ تا ۱۳ ساعت می رسد، نوزاد خواب پیوسته و مشخصی ندارد.

هر وقت گرسنه شود از خواب بیدار می شود و شیر می خورد و دوباره به خواب می رود. این چرخه به علت وزن گیری نوزاد می باشد.

نوزاد معمولا به طور پیوسته ۴ تا ۵ ساعت می خوابد، برای این که کودکان در شب خواب خوبی داشته باشد بهتر است قبل از خواب شب او را به حمام ببرید و در هنگام بیداری کودک را در معرض نور خورشید قرار دهید و با او بازی کنید.

میزان خواب در دو سالگی

در دو سالگی معمولا کودک به ۱۰ الی ۱۲ ساعت خواب در طول شب و تقریبا ۱ الی ۳ ساعت در طول روز نیاز دارد، معمولا کودکانی که بازیگوش هستند نسبت به خوابیدن تقلا می کنند و والدین باید سعی کنند با روش های مختلف آن ها را بخوابانند.

والدین باید توجه داشته باشند که زمانی که کودک یاد می گیرد از گهواره بیرون آید تمایل دارد تا روی تخت و در کنار والدینش بخوابد، از همان ابتدا باید به این موضوع توجه داشته کنند زیرا کودک به خوابیدن در کنار والدینش عادت می کند و جدا خوابیدن برای کودک بسیار سخت می شود و به راحتی از والدین جدا نخواهد شد.

میزان خواب در سه سالگی

در سه سالگی کودک ۹ الی ۱۱ ساعت در طول شب و ۱ الی ۳ ساعت در طول روز می خوابد و به مرور زمان نیاز به خواب کودک کم می شود به طوری که در ۴ سالگی ۱ الی ۲ ساعت در طول روز و در پنج سالگی بسیار کمتر از قبل یا اصلا نمی خوابد و تا پایان ۵ سالگی نیاز خواب او به ۸ الی ۱۱ ساعت می رسد.

میزان خواب از شش سالگی تا نه سالگی کودکان

در سنین ۶ تا ۹ سالگی کودک در طول شب بین ۱۰ الی ۱۱ ساعت می خوابد و به طور معمول در طول روز به خواب نمی رود، در این شرایط والدین باید انجام تکالیف و برنامه های تلویزیونی را را به گونه ای برای کودکشان برنامه ریزی کنند که با خواب فرزندشان تداخلی نداشته باشد.

نکته: برخی از کودکان کم خواب هستند، اگر چه آن ها در طول شب به میزان کافی نمی خوابند اما هیچ مشکل و کسالتی ندارند در مورد کم خوابی این کودکان جای نگرانی نیست و نباید آن ها را به زور مجبور به خواب زیاد کرد. البته باید میزان کم خوابی کودکان توسط متخصص مورد بررسی قرار گیرد و علت آن مشخص شود.

چگونگی خواب کودکان بهتر خواهد بود؟

گاهی اوقات والدین از نخوابیدن کودکشان شکایت دارند هر چند کودک را به موقع می خوابانند اما کودکشان در طول روز کسل و بدخلق است.

به طور معمول کودکانی که کیفیت خواب خوبی ندارند، نمی توانند از فواید خواب بهره ببرند و دچار نشانه های بی خوابی می شوند. در این شرایط باید در برخورد و رفتار خود با کودک تان تجدیدنظر کنید و از روش هایی استفاده کنید تا کودکتان به راحتی بخوابد.

  1. خسته کردن

سعی کنید کودکتان را خسته کنید در طول روز کودکتان را به پارک ببرید تا حسابی بازی کند و خسته شود تا شب خواب راحتی داشته باشد چون یکی از مهم ترین دلایلی که کودکان دیر می خوابند نداشتن فعالیت در طول روز است هم چنین خوابیدن زیاد در طول روز باعث می شود تا شب نیاز به خواب نداشته باشد.

تنظیم برنامه خواب مشخص برای کودک بسیار ضروری می باشد و این مسئله در صورتی که کودکتان بیش فعال است و در طول روز جنب و جوش بیشتری دارد از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد.

  1. آرامش دادن به کودک

ممکن است کودک به خاطر دلایلی مانند ترس از تاریکی به سختی به خواب برود در این حالت باید قبل از خواب به او سر بزنید و آرامش کنید و برخی از کودکان از تاریکی می ترسند و این ترس آن قدر شدید است که نیاز به مداخله دارد.

اگر نمی توانید در این شرایط او را آرام کنید حتما برای درمان ترس از تاریکی کودک خود به مشاور کودک مراجعه نمایید.

  1. اتاق خواب را محل تنبیه نکنید

از خواب و اتاق خواب برای تنبیه استفاده نکنید زیرا خوابیدن و محل خواب باید برای کودکان یک نقطه امنی باشد که با آرامش و رضایت به خواب بروند.

در زمان تشویق و تنبیه باید جوانب مختلف را بسنجید زیرا تنبیه باعث افزایش ترس کودک می شود اگر چه تنبیه در کوتاه مدت جوابگو است اما در بلند مدت آثار جانبی بدی به همراه خواهد داشت.

  1. قصه خواندن

یکی از روش های موثر برای خوابیدن تشویق کودکان به خواب با استفاده از قصه و لالایی می باشد در این صورت برای کودک یک جذابیت ایجاد می شود و او راحت تر به سمت اتاق خواب کشیده می شود، هم چنین ماندن شما در اتاق و قصه گویی برای کودک باعث آرامش کودک قبل از خواب می شود.

علاوه بر این که قصه خواندن به خوابیدن کودک کمک می کند باعث می شود تا اطلاعات کودک با شنیدن داستان با موضوعات مختلف افزایش یابد و او پندها و حکایت های مختلفی را یاد بگیرد.

نکته: توجه داشته باشید که هر کودکی روش خاصی برای خوابیدن دارد و این راهکارهای بیان شده می تواند در تسهیل فرایند خواب کمک کننده باشد.

در صورتی که با وجود استفاده از روش ها موفق به خوابیدن کودکتان نشدید باید به یک مشاور و روانشناس مراجعه کنید تا در این خصوص شما را راهنمایی کنند، در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان خدماتی را به صورت حضوری و تلفنی ارائه می دهد.

منبع : میزان خواب کودکان | کودکان چند ساعت باید بخوابند؟

مدیریت دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان

چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان را مدیریت کنیم؟

بعضی از بچه ها علاقه ای به اشتراک گذاشتن اسباب بازی خود با بچه های دیگر ندارند و یا حتی اسباب بازی آن ها را به زور می گیرند. گاهی هم بر سر وسایل بازی در مهدکودک یا خانه بازی دعوا و کتک کاری می کنند.

فرض کنید در حالی که کودکتان با دوستش درحال بازی است، شما متوجه می شوید که دوستش، ماشین اسباب بازی مورد علاقه کودکتان را از او گرفته و دارد بازی می کند، کودکتان که از این مساله خوشحال نیست، ماشین را از او می گیرد و دعوا و جیغ شروع می شود. رفتار شما در برخورد با این اتفاق چیست؟

اسباب بازی را از کودکتان گرفته به دوستش می دهید؟ وارد دعوای آن ها نمی شوید و منتظر می مانید خودشان این مساله را حل کنند؟ کودک خود را خسیس خطاب می کنید و سرزنشش می کنید؟

بنظرتان چه رفتار و واکنشی در مواقع دعوای کودکان درست است؟ اگر واکنش مناسبی در این شرایط نداشته باشید، ممکن است با رفتار خود به کودکتان آسیب وارد کنید و یا رفتاری داشته باشید که تبدیل به یک عادت شده و کودکتان برای رسیدن به خواسته هایش از آن استفاده خواهد کرد.

اگر شما هم در این شرایط آشفته می شوید و نمی دانید واکنش درست چیست، این بخش از مشاورانه به شما کمک خواهد کرد.

واکنش درست والدین هنگام دعوای کودکان سر وسایل

والدین در برخورد با این شرایط، واکنش های متفاوتی دارند. برخی از والدین نگران قضاوت دیگران در مورد روش تربیت شان می شوند، در نتیجه از این اتفاق بسیار ناراحت و آشفته می شوند و کودک خود را سرزنش می کنند. گروهی دیگر از والدین کاملا بی تفاوت برخورد می کنند و وارد دعوا کودک نمی شوند.

برخی از والدین نیز در مواقعی که کودک بر سر وسایل خود دعوا می کند، خوشحال می شوند چون تصور می کنند این رفتار به این معناست که کودکشان می تواند از پس حق خود دفاع کنند و گلیمش را از آب بکشد. در ادامه نکاتی را آورده ایم که کمک می کند بهترین رفتار را در این مواقع داشته باشید.

اسباب بازی او را به زور از دستش نگیرید.

در این مواقع باید اول از همه به سن کودک توجه کنید.

مثلا نباید انتظار نداشته باشید که کودک دو ساله ی شما معنای بخشش را درک کند.

اگر زودتر از زمان مناسب کودک را مجبور به کنار گذاشتن خودخواهی کنید و یا او را مجبور کنید که وسایلش را به کودک دیگری بدهد یا به زور وسایلش را گرفته و به کودک دیگری بدهید، باعث ایجاد احساس عدم امنیت در کودک خود می شوید.

کودکتان همواره ترس و نگرانی دارد که وسایلش را باید به کودک دیگری بدهد، در نتیجه از بازی با دیگر بچه ها خودداری می کند و وقتی بازی می کند، با نزدیک شدن هر کودکی به وسایلش دچار ترس و وحشت شده و او را پس می زند.

بگذارید او با کودکی کمی بزرگتر از خود بازی کند

کودک دو ساله مفهوم رعایت حق دیگران را نمی داند، پس اگر او وسایل بچه های دیگر را می گیرد، زورگو نیست. بهتر است بگذارید کودکتان با بچه های کمی بزرگتر از خود، که می توانند در مقابل این رفتار کودکتان مقاومت کرده و از حق خود دفاع کنند، بازی کند.

هیچ گاه فرزندتان را سرزنش نکنید

اگر کودکی دارید که همواره اسباب بازی بچه های دیگر را می گیرد و مهاجمی رفتار می کند نباید او را سرزنش کنید، زیرا سرزنش کردن او را بیشتر تهاجمی کرده و هم باعث ایجاد حس تنهایی در او می شود.

توجه آن ها را به وسیله یا موضوع دیگری جلب کنید

اگر فرزندتان رفتار تهاجمی دارد و با بچه دیگری مدام در حال دعوا و جدل است، بهتر است برای مدتی آن ها را جدا کرده و توجه کودکتان را به وسایل یا موضوعات دیگری جلب کنید.

 اسباب بازی دیگری به آن ها بدهید

زمانی که دو کودک بر سر یک وسیله بازی دعوا می کنند باید حواسشان را پرت کنید، می توانید با یک اسباب بازی دیگر شوق کودک را برای بازی کردن برانگیخته کنید.

از یک اسباب بازی چند تا تهیه کنید

برای جلوگیری از دعوا بر سر اسباب بازی ها، بهتر است قبل از اینکه دو کودک بازی خود را شروع کنند، اسباب بازی یک شکل به هر دو بدهید. این گونه احتمال دعوا کردن آن ها بسیار کم خواهد شد.

واکنش مثبت نشان ندهید

زمانی که بچه ها بر سر وسیله بازی دعوا می کنند، نباید هیچ واکنش مثبتی در برابر کودکی که وسیله دیگری را به زور گرفته، نشان دهید. از کودک بخواهید که وسیله را به دوستش پس دهد و از دوستش محترمانه بخواهد که وسیله بازی خود را به او بدهد.

هرگز کودکتان را مجبور به کاری نکنید

اگر کودکتان به هیچ وجه قصد ندارد که اسباب بازی خود را به اشتراک بگذارد و یا به دوستش بدهد، باید به تصمیمش احترام بگذارید و به هیچ وجه او را مجبور به انجام کاری که دوست ندارد، نکنید. کودک را با اجبار و اکراه به تقسیم وسایلش با کودک دیگر وادار نکنید.

به سخاوتمند شدن کودک اصرار نورزید

وقت کودک شما هنوز معنای سخاوت و بخشش را درک نمی کند، نباید با اعمال فشار و سخت گیری بیجا، سعی کنید آن ها سخاوتمند کنید. این رفتار فقط رشد نرمال کودک را به تاخیر می اندازد.

اسباب بازی را از هر دو بگیرید

وقتی کودکان بر سر یک وسیله دعوا می کنند و هیچ یک نیز کوتاه نمی آیند و دعوا تمام نمی شود، به جای این که اسباب بازی را به زور از یکی گرفته و به دیگری بدهید، بهتر است وسیله را از هر دوی آن ها بگیرید و آن ها را سرگرم بازی دیگری کنید.

تا جایی که می شود، مداخله نکنید

بهتر است زمانی که کودکان برای تملک وسیله ای دعوا می کنند تا جایی که ممکن است، مداخله نکنید و چیزی نگویید و اجازه دهید این مشکل را خودشان حل کنند.

از مشاور کمک بگیرید

اگر کودک شما همیشه حالتی مهاجم و پرخاشگر دارد و نمی تواند با کودکان دیگر بدون دعوا بازی کند، بهتر است با یک روانشناس کودک صحبت کرده و با کمک از مشاوره این رفتار را در او اصلاح کنید.

در چه رده سنی  می شود با کودکان در مورد بخشش صحبت کرد؟

در سنین پایین زمانی که کودک در مراحل ابتدایی رشد است، اول با مفهوم کلمه ی «مال من» آشنا می شود ، این باعث ایجاد حس استقلال در او شده و اعتماد به نفسش را بالا می برد.

پس می توان گفت خودخواهی در کودکان یک امر نرمال و طبیعی است. اما در طول فرایند رشدی کودک می فهمد که بعضی از وسایل متعلق به نیست و با مفاهیم «مال من» و «مال تو» یا «مال او» نیز آشنا می شود.

رفتار کودک دو ساله ای که وسایلش را به دیگران نمی دهد، کاملا طبیعی و به اقتضای سن او است. پس اگر او را مجبور به تقسیم یا به اشتراک گذاشتن وسایلش با کودک دیگری کنید او را حریص تر می کنید.

زمانی که کودک به سه سالگی می رسد، آمادگی شرکت در بازی های جمعی را پیدا می کند اما هنوز خیلی از مفاهیم را درک نمی کند.

رفته رفته کودک با مفاهیم مثل قرض دادن و قرض گرفتن، با هم استفاده کردن، بخشش و مال من و تو را آشنا می شود. اگر کودک در این سن اسباب بازی کودک دیگری را برداشت نیز امری طبیعی است و نباید آن را دزدی تلقی کرد.

در سن سه تا چهار سالگی، کودک علاقه مند به بازی گروهی و معاشرت با دیگران است ولی هنوز نمی تواند اسباب بازی مورد علاقه اش را به کودکی دیگری بدهد تا با آن بازی کند ولی وسایل دیگری که فعلا با آن ها بازی نمی کند را در اختیار بقیه می گذارد.

کودک پنج ساله به بازی های گروهی و فعالیت های جمعی علاقه پیدا می کند و در این سن مفهوم «مال من» و «مال تو» یا «مال او» را درک کرده و به چیزی که مال دیگری است احترام می گذارد و دیگر به زور وسایل بقیه را از دستشان نمی گیرد.

زمانی که کودم به مدرسه می رود، مراقب از وسایل و حس تملک را نیز می آموزد. در این سن است که والدین می توانند با کودک خود در مرد مفاهیم بخشش و سخاوتمندی صحبت کنند، اما والدین نباید بدون اجازه ی او به وسایلش دست بزنند و یا آن ها به خواهر و برادر کوچک ترش ببخشند.

منبع : چگونه دعوای کودکان بر سر اسباب بازیشان را مدیریت کنیم؟

بد غذایی کودکان | دلیل و درمان بد غذایی کودک

بد غذایی کودکان، دلیل و درمان بد غذایی کودک

یکی از مسائلی که ذهن والدین را درگیر خودش دارد، موضوع بد غذایی کودکان می باشد، برخی از کودکان دچار بی اشتهایی می باشند و هر گونه غذایی را نمی خورند و بیشتر به غذاهای مخصوص مانند شیرینی جات و یا آب میوه ها تمایل دارند و تمایلی به خوردن سبزیجات و گوشت نشان نمی دهند.

در صورتی که کودک از مواد مغذی و مفید استفاده نکند رشد طبیعی نخواهد داشت او باید در سن رشد از مواد غذایی تغذیه کند تا انرژی لازم برای فعالیت ها و سوخت و ساز بدن به دست آورد و رشد و وزن مناسب را داشته باشد، از طرف دیگر اگر والدین برخورد نامناسبی با کودک شان نداشته باشند و او را به اجبار و زور به غذا خوردن وادار کنند موجب لجبازی و تنفر آن ها از غذا خواهد شد.

البته قبل از هر چیزی برای تغذیه مناسب باید دید که کودک در چه مرحله رشدی قرار دارد، بعد از آن راهکارهای مناسبی را برای رفع بد غذایی کودک در نظر بگیرید و برای بد غذایی او اقداماتی را انجام دهید.

دلیل بد غذایی کودکان

برای این که بد غذایی کودکتان را درمان کنید باید ابتدا منشا آن را بیابید به طور معمول دلیلی که باعث بد غذایی کودکان می شود شیوه فرزند پروری می باشد.

یکی از دلایل بدغذایی کودکان، شیوه نادرستی است که والدین برای غذا دادن به کودک شان به کار می برند، به طور مثال برخی از والدین از غذا به عنوان تنبیه کودک استفاده می کنند و زمانی که کودک کار اشتباهی می کند او را مجبور می کنند تا غذایی که دوست ندارد را بخورد، در حالی برای تنبیه کودک باید از روش های سالم استفاده کرد و این روش مناسب تنبیه کودک نمی باشد.

در صورتی که ساعت دقیق غذا خوردن کودک رعایت نشود و کودک برنامه غذایی درستی نداشته باشد، کودک تمایلی به خوردن غذا نخواهد داشت و از اهمیت غذا خوردن برای کودک کم می شود، اگر در محیط های شلوغ و پر تنش کودک را مجبور به غذا خوردن کنید کودک آرامش کافی نخواهد داشت و اشتهای خود را از دست می دهد.

هم چنین بسیاری از مادران با ظرف غذا دنبال کودک شان می دوند توجه داشته باشید که اصرار بیش از حد، کودک را کلافه می کند و کودک دیگر اشتیاقی به غذا خوردن نخواهد داشت. از دیگر دلایلی که باعث بدغذایی کودک می شود می توان به استقلال طلبی کودک اشاره نمود زیرا بسیاری از آن ها دوست دارند قاشق را در دست بگیرند و خودشان به طور مستقل غذا بخورند.

برای این که روش های غذا خوردن کودک تان را اصلاح کنید باید از مشاوره کودک کمک بگیرید تا با استفاده از راهکارهای مناسب به شما کمک کند و تغییرات کاربردی ایجاد نماید.

توجه داشته باشید در برخی از موارد ممکن است کودک به دلیل اسهال، ورم گلو، عفونت ادراری و بی اشتهایی عصبی دچار بد غذایی شود که در این صورت باید به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات لازم را انجام دهد.

انواع بد غذایی در کودکان

ممکن است کودکتان به برخی از غذاها علاقه داشته باشد و با میل و اشتیاق بخورد اما برخی دیگر را دوست نداشته باشد و تمایلی به خوردن آن نشان ندهد.

در این مواقع با او به جر وبحث و جنگ نپردازید بلکه اگر به تغذیه کودک تان اهمیت می دهید غذاهای مختلفی را به او پیشنهاد دهید و توجه داشته باشید که تغذیه کودک بسیار مهم می باشد و از نیازهای اساسی و اولیه کودکان است.

در ادامه این مقاله به برخی از غذاهای مفیدی که کودکان تمایلی به آن ندارند را بیان می کنیم و بیان راهکارهای مناسبی برای خوردن آن ها توسط کودک می پردازیم.

نخوردن سبزیجات از انواع بد غذایی کودک

بسیاری از کودک در حالی که مزه سبزیجات را نچشیده اند و آن را امتحان نکرده اند به خاطر بوی بدشان آن ها را دوست ندارند و ممکن است آن ها را بخورند و تف کنند، در این شرایط والدین باید مواظب واکنش شان باشند و واکنش تندی نداشته باشند بلکه در روز دیگر به کودک تان پیشنهاد بدهید تا سبزیجات بخورد.

همیشه سعی کنید به کودکتان حق انتخاب بدهید و در مورد انتخاب سبزیجات با کودکتان مشورت کنید و نظر او را بپرسید، ممکن است کودکتان سبزیجات سبز را دوست نداشته باشد اما از سبزیجات نارنجی و قرمز در سالادها خوشش بیاید و بتواند به صورت خام از آن ها استفاده کند.

کودکی که تنها آب میوه می خورد

بسیاری از کودکان در طول روز غذا نمی خورند و تنها به مصرف آب میوه، شیر یا نوشابه می پردازند، این شرایط می تواند بسیار آسیب زا باشد، برای کودکان تا ۶ سالگی مصرف ۱۷۵ گرم نوشیدنی کافی است، نوشیدنی های صنعتی که به آن ها شکر اضافه می شود برای کودکان مضر می باشد.

به همین دلیل لازم است که نوشابه را از دسترس کودکان دور کنید هم چنین به مرور هر روز میزان آب را بیشتر کنید.

کودکی که تنها به شیرینی جات تمایل دارد

برخی از کودکان به خوردن غذاهای شیرین علاقه بسیاری دارند و بیشتر تمایل دارند تا شیرینی جات و شکلات بخورند، مواظب میزان شیرینی جاتی که مصرف می کنند باشید زیرا منجر به چاقی در کودک می شود، سعی کنید برای میان وعده ها از غذاهایی که به طور طبیعی شیرین هستند مانند ماست کم چرب، میوه، موز منجمد یا انگور، برش های سیب با کره بادوم زمینی استفاده کنید.

در صورتی که سلامتی کودکتان برای شما مهم می باشد که شیرینی جات در خانه نگه ندارید و سعی کنید از دسترس کودکتان دور باشد.

بد غذایی کودک هایی که فقط به تنقلات مضر اشتیاق دارد

کودکانی که به طور مداوم از چیپس و پفک استفاده می کنند دیگر جایی برای خوردن غذاهای اصلی ندارند و دچار بی اشتهایی می شوند، .

نهار و شام خود را به طور کامل بخورد و از مصرف هله هوله دور شود و در صورتی که برای هله هوله بهانه گیری کرد بر روی برنامه غذایی خود پایبند باشید و تا می توانید از میوه، سبزیجات و خوراکی های مفید تر به او بدهید.

 توجه داشته باشید خوردن خوراکی هایی مانند پفک و چیپس یک بار در ماه اشکالی ندارد و نباید مصرف آن به طور کلی برای کودکان منع شود.

نکاتی برای درمان بد غذایی کودک

  • سعی کنید غذا خوردن را برای کودکتان سرگرم کننده کنید و غذای او را با قالب های مختلف برش بزنید و هم چنین از رنگ های متنوعی در غذا استفاده کنید تا کودک جذب آن ها شود.
  • زمانی که به کودکتان غذاهای جدید پیشنهاد می دهید، مایوس نشوید زیرا بسیاری از کودکان پس از ۱۰ الی ۱۵ بار بالاخره غذای جدید را امتحان می کنند، زمانی که غذاهای جدیدی را پیشنهاد می دهید ابتدا با لقمه های کوچک شروع کنید و سپس غذاهایی که به آن علاقه دارد را برای او بپزید.
  • سعی کنید غذاهایی که تمام اعضای خانواده می خورند به او بدهید، و آن عضوی از خانواده که با اشتیاق غذا می خورد را در کنار کودک بد غذا بنشانید تا برای خوردن غذا وسوسه شود.
  • کودکانی که در پختن و آماده سازی غذا به شما کمک می کنند تمایل بیشتری دارند تا آن غذا را بخورند به همین دلیل به کودکتان اجازه دهید تا وارد آشپزخانه شود و با نظارت و حفظ امنیت به شما کمک کند، به طور مثال کارهایی مانند پوست کندن نخود فرنگی، پهن کردن خمیر، شستن کاهو یا کارهای آسان آشپرخانه را به او بدهید.
  • در امر غذا دادن به کودک بیش از اندازه اصرار نکنید، غذا را جلوی او قرار دهید و به او بگویید که فعلا همین غذا برای او آماده کرده اید و اگر آن را نخورد گرسنه می ماند و غذای دیگری هم فعلا آماده نیست تا او بخورد. بعد کودکتان را به حال خودش رها کنید تا مراحل گرسنگی را بگذراند بعد از چند دفعه او مجبور می شود غذا را بخورد.

نکات مهم در درمان بد غذایی کودک

گاهی اوقات کودک بسیار بدغذا است و با راهکارهایی که بیان کردیم بد غذایی او درمان نمی شود، این مسئله برای والدین به یک دغدغه تبدیل شده است در این شرایط باید از مشاورین و روانشناسان تخصصی کمک بگیرید.

روانشناس با بررسی همه جانبه، به درمان و علت یابی آن می پردازند، موضوع تغذیه در رشد کودک اهمیت بسیاری دارد زیرا تغذیه ی مناسب یکی از نیازهای اساسی کودکان است در این شرایط باید هر چه زودتر برای رفع بدغذایی کودک اقداماتی صورت گیرد تا کودک بتواند رشد لازم را داشته باشد.

منبع : بد غذایی کودکان | دلیل و درمان بد غذایی کودک

نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

نوروفیدبک یک روش درمانی جدید در روانشناسی می باشد و طرفداران بسیاری دارد و در درمان اختلالات عصبی رشدی از جمله بیش فعالی و اختلالات طیف اوتیسم بسیار کمک کننده می باشد.

در این روش با استفاده از کامپیوتر، امواج مغزی کودک بر روی صفحه نمایش داده می شود و سپس به کودک آموزش داده می شود که این امواج را به شکل مورد نظر کنترل کند.

در واقع هدف کلی از نوروفیدبک در کودکان، آموزش خود تنظیمی به آن ها می باشد، پزشکان این روش را توصیه می کنند زیرا این روش غیرتهاجمی و بدون دارو می باشد و هیچ عوارضی برای کودک ندارد.

زمانی که در این شرایط قرار گرفتید قبل از انجام نوروفیدبک از مشاوره کودک کمک بگیرید تا با اطمینان خاطر بیشتری بتوانید از این روش استفاده کنید.

نوروفیدبک در کودکان چیست؟

نوروفیدبک یک روش درمانی جدید و غیرتهاجمی می باشد و به کودکان کمک می کند تا با اصلاح و تعادل امواج مغزشان آرام شود و در مدرسه بتوانند تمرکز بیشتری داشته باشند و در این صورت شب ها سریع تر و راحت تر می خوابند.

نوروفیدبک به معنی آموزش مغز توسط خود مغز می باشد و روش ایمن برای تنظیم و بهینه سازی امواج مغزی به حساب می آید، انسان در حالت عادی نسبت به امواج مغزی اش آگاهی ندارد و نمی تواند آن را کنترل کند.

اما در طی جلسات درمانی نوروفیدبک فرد یاد می گیرد که چطور این امواج را در بهینه ترین حالت ممکن تنظیم و مدیریت نماید، به زبان ساده تر نوروفیدبک فرد را قادر به دیدن دنیای درون مغزش می کند.

جلسات نوروفیدبک چطور برگزار می شوند؟

در جلسه نوروفیدبک در ابتدا شرح حال مراجعه پرسیده می شود و بعد کودک بر روی صندلی مخصوص نوروفیدبک می نشیند و متخصص سنسورهایی را بر روی نقاط مختلف سر او قرار می دهد.

وظیفه این سنسورها این است که فعالیت های الکتریکی و امواج مغز را ثبت می کند در این حالت کودک باید آرام باشد و به صفحه نمایشی که رو به رویش قرار دارد توجه نماید.

در صفحه نمایش کامپیوتر به طور معمول از فیلم، تصویر یا بازی های رایانه ای مخصوص استفاده می شود و کودک باید بدون دخالت دست و با استفاده از امواج مغزی اش بازی را هدایت کند.

این مسئله باعث می شود تا کودک به روش نوروفیدبک علاقه نشان دهد و آن را دنبال کند با توجه به بازخوردهایی که کودک دریافت می کند به مرور زمان یاد می گیرد که امواج مغزی اش را کنترل کند  و بهترین عملکرد را از خود نشان دهد.

نکته ای که باید به آن توجه کرد تعداد جلسات درمانی می باشد برای این که جلسات اثربخش و مفید باشند پیشنهاد می شود که به طور معمول ۲ یا ۳ بار در هفته و به مدت ۲ تا ۳ ماه کودک تحت درمان قرار گیرد.

کاربردهای نوروفیدبک در کودکان

نوروفیدبک یک روش غیرتهاجمی و بدون دارو می باشد و کودک را آماده می کند تا در آینده موفقیت تحصیلی داشته باشد، هم چنین مشکلات رفتای او کاهش می یابد و مدت زمان و کیفیت خواب او افزایش می یابد.

نکته ای که باید در ارتباط با روش نوروفیدبک به آن توجه کرد برای درمان اختلالات کودکان نظیر بیش فعالی و اوتیسم و هم چنین برای مشکلات رفتاری کودکان مانند پرخاشگری و لجبازی موثر می باشد و مورد استفاده قرار می گیرد.

به طور تخصصی در بسیاری از موارد متخصصین جهت درمان و کاهش علائم کودکان که با اختلالات کمبود توجه و بیش فعالی رو به رو هستند از روش نوروفیدبک استفاده می کنند، هم چنین در موارد دیگری هم از نورفیدبک استفاده می کنند که شامل موارد زیر می شود:

  • مشکلات توجه در کودکان
  • اضطراب( اضطراب جدایی، اضطراب اجتماعی، اضطراب فراگیر و …)
  • آسیب مغزی
  • درد مزمن و سردرد
  • افسردگی
  • مشکلات خواب
  • مشکل تمرکز در کلاس و هنگام مطالعه
  • پرخاشگری کودک
  • اختلالات یادگیری

نکته ای که روش نوروفیدبک باید به آن توجه شود این است که این روش درمانی در کودکان محدودیت هایی دارد و به نوعی دوای درد هر نوع بیماری محسوب نمی شود.

بازگشت علائم بیماری

یکی از سوالاتی که معمولا در مورد روش های نوروفیدبک برای کودکان مطرح می شود این است که آیا این روش درمانی اثر قطعی دارد  و یا پس از مدتی علائم بیماری مجددا باز خواهد گشت؟

زمانی که از روش درمانی نوروفیدبک استفاده می شود کودک یک مهارت جدید را آموزش می بیند و تا زمانی که کودک از این تکنیک ها استفاده می کند می تواند از بازگشت علائم بیماری جلوگیری کند اما زمانی که جلسات درمان به درستی انجام نشود و به طور کامل طی نشود و یا مهارت هایی که به دست آورده است را استفاده نکند.

احتمال بازگشت علائم بسیار زیاد می باشد و این اتفاق مخصوصا در کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی بیش تر رخ می دهد.

عوارض نوروفیدبک در کودکان

با توجه به تحقیقاتی که در سال های گذشته در ایران و در کشور های جهان در مورد عوارض نوروفیدبک بیان شده است خوشبختانه عوارض جانبی خاصی برای این روش درمانی وجود ندارد این مسئله نشان دهنده این است که درمان نوروفیدبک می تواند یک روش موثر و کم خطر برای کودکان باشد.

برای این که بتوانیم از روش نوروفیدبک در درمان بیماری های خود استفاده کنیم علاوه بر کم خطر یا بی خطر بودن، موفقیت این روش درمانی توسط تحقیقات علمی معتبر بسیار شناخته شده است.

منبع : نورفیدبک در کودکان و نقش آن در درمان اختلالات مربوط به کودکان

مشاهده رابطه جنسی والدین توسط کودک او را معتاد می کند

مشاهده رابطه جنسی والدین توسط کودک

یکی از نگرانی هایی که والدین در مورد رابطه جنسی خود دارد تماشای رابطه جنسی شان توسط کودک شان می باشد، هنگامی که زوجین تصمیم می گیرند تا فرزندی داشته باشند و عضو جدیدی به جمع آن ها اضافه شود باید چیز هایی که مربوط به قبل از آمدن نوزاد می باشد در آن تغییراتی انجام گیرد.

یکی از مواردی که زن و شوهر باید با آمدن فرزند آن را تغییر دهند رابطه جنسی و معاشقه آن ها می باشد به طوری که نباید در جلوی فرزند به رابطه جنسی بپردازند.

هنگامی که کودک در خانه هست زن و شوهر نسبت به رابطه جنسی دچار محدودیت می شوند و والدین در مورد رابطه جنسی شان نگرانی هایی دارند چون فرزند رابطه جنسی والدین را با محدودیت هایی رو به رو کرده است، در این هنگام برای والدین سوال پیش می آید که چه کنیم که فرزندمان متوجه رابطه جنسی ما نشود؟

اگر کودک مان رابطه جنسی ما را ببیند چه مسئله ای پیش می آید و در آن صورت باید چگونه بااین قضیه برخورد کنیم؟

در این مقاله به این سوالات پاسخ داده می شود و به شما می گوییم که زمانی که این اتفاق افتاد و فرزند رابطه زناشویی شما را مشاهده کرد چه عکس العملی را نشان دهید و چگونه با قضیه برخورد کنید و همین طور چگونه از این اتفاق پیشگیری کنید.

اثرات منفی مشاهده رابطه جنسی والدین بر کودک

بسیاری از والدین فکر می کنند چون فرزندشان کوچک است چیزی در مورد رابطه جنسی  و مسائل جنسی نمی داند و به همین دلیل روابط جنسی شان را در حضور کودک و فرزند خردسال به طور آزادانه انجام می دهند ولی آن ها باید بدانند که این یک باور بسیار اشتباه می باشد.

بر اساس تحقیقاتی که امروزه انجام شده است مشخص شده که کودکان دو ساله همه تصاویر و صدا ها را در حافظه شان ضبط می کنند.

والدین باید این موضوع را در نظر بگیرند که دیدن رابطه جنسی والدین و ضبط شدن آن در حافظه کودکان می تواند آسیب های زیاد و بسیار عمیقی بر روی او به جای بگذارد که در این مقاله این موضوع را مورد بررسی قرار می دهیم.

کودکان تخیلات بسیار قوی دارند به همین دلیل اگر با صحنه های روابط جنسی رو به رو شوند دچار آسیب هایی شوند یا تخیلاتی برای خود ایجاد کنند مثلا ممکن است ترس، اضطراب و تخیلات جنسی از اولین پیامد هایی باشد که با دیدن رابطه جنسی والدین توسط کودکان به وجود می آید.

کودکان به دلیل ذهن خلاق خود ممکن است در مورد هر موضوع نظر جذابی داشته باشد و هر چیزی که می بیند ممکن است یه دلیل جالب خلق کند مثلا برای غروب کردن خورشید را به خوابیدن مربوط سازد و یا هنگامی که باران می آید بگوید ابرها ناراحت هستند و گریه می کنند و برای هر چیز دیگری دلایل خلاقی داشته باشد.

تصور کودک

کودک زمانی که سر و صدایی را از اتاق خواب پدر و مادرش بشنود به نظرتان به چه چیز هایی ربط می دهد و چطور تفسیر می کند؟ به احتمال زیاد او با خودش فکر می کند که پدر دارد مادرش را اذیت می کند و او را آزار و شکنجه می دهد در این صورت کودک با این افکار بسیار ناراحت می شود و ترس و اضطراب به سراغش می آید.

مواردی که ذکر شد پیامد های اولیه این امر می باشد که با مشاهده رابطه جنسی والدین در کودک به وجود می آید اما اگر والدین با کودک خود برخورد نادرستی داشته باشند و بیشتر ذهن او را درگیر کنند و او را در ابهام قرار دهند در این صورت تاثیرات منفی و عمیق تری بر روی کودک به وجود خواهد آمد.

والدین اگر واکنش اشتباه در چنین شرایطی نشان دهند باعث می شوند تا کودک مستعد مشکلاتی شود ک در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم.

  • افسردگی
  • مشکل در ایجاد روابط عاطفی
  • اختلال جنسی ( سادیسم، مازوخیسم)
  • بلوغ زود رس
  • ترس از تنهایی
  • تنفر از رابطه جنسی در بزرگسالی
  • تمایل به آزار دیگران
  • شهوانی شدن

نحوه برخورد با کودکی که رابطه جنسی  والدین را دیده است

بر اساس مطالبی که بیان شد یکی از بدترین اتفاق هایی که می تواند برای پدر و مادر ها بیفتد تماشای رابطه جنسی والدین، توسط کودکان شان می باشد.

کودکان وقتی این صحنه های جنسی را مشاهده می کنند ممکن است بر روی سلامت روان آن ها تاثیر منفی بگذارد و باعث ایجاد ترس و اضطراب در کودک شود.

هنگامی که این اتفاق افتاد و کودک رابطه جنسی شما را مشاهده کرد در این صورت تصور نکنید که آینده فرزندتان تباه شده است و کاری از دستتان بر نمی آید.

در این هنگام برخورد والدین بسیار اهمیت دارد و مهم می باشد زیرا اگر آن ها بر خورد صحیحی داشته باشند می توانند اثرات منفی را از بین ببرند و اگر واکنش منفی داشته باشند و برخورد اشتباهی کنند در این صورت تاثیرات عمیق تر و مخرب تری بر روی کودک می گذارند.

بهترین عکس العمل

در این مقاله توضیح می دهیم تا اگر به هر دلیل با این موقعیت رو به رو شدید باید چه عکس العملی را نشان دهید و بهترین عکس العمل چه می تواند باشد.

  • هنگامی که فرزند شما رابطه جنسی شما را مشاهده کرد خونسردی خود را حفظ کنید بسیار شوک بزرگی برای شما می باشد که فرزند تان شاها رابطه جنسی تان باشد اما شما باید سعی کنید دستپاچه نشوید و بتوانید خونسرد و مسلط بر اوضاع باشید.
  • کودکتان را مورد سرزنش قرار ندهید و با او دعوا نکنید که چرا به اتاق بدون اجازه به اتاقتان آماده است زیرا در این صورت نگرانی او شدید تر شده و ممکن است عواقب بسیار وحشتناکی در پی داشته باشد.
  • سعی کنید در اولین فرصت خودتان را بپوشانید و لباس هایتان را تن کنید اگر فرصت لباس پوشیدن نیست حتما ملحفه را به دور خود بپیچانید.
  • با کودک تان مهربان باشید و روی خوش به او نشان دهید و به او محبت کرده و او را در آغوش بگیرید و با او صحبت کنید و از او سوال کنید که آیا چیزی را نیاز دارد که نیمه شب به اتاق شما وارد شده و به سراغتان آمده است؟

اگر برای کودکتان سوالی پیش آمده است به سوال هایش پاسخ دهید و در صورتی که صحنه که دیده است برایش ایجاد سوال کرده به درستی برایش توضیح دهید که چیزی که مشاهده کرده و شاهدش بوده است دعوا و کتک کاری نیست و والدینش با یکدیگر جر وبحثی نداشته اند بلکه به او بگویید پدر و مادر هایی که علاقه بسیاری به یکدیگر دارند و یکدیگر را دوست دارند با این روش به یکدیگر ابراز علاقه می کنند و یکدیگر را می بوسند و در آغوش می گیرند.

  • موضوع را پیگیری کنید، در ابتدا ممکن است کودک تان چیزی از شما نپرسد پس به او محبت کنید و با خوش رویی او را به اتاق خوابش راهنمایی کنید اما این به معنی خیر گذاشتن همه چیز نمی باشد زیرا ممکن است ذهن کودک در گیر این مسئله باشد.

به همین دلیل صبح در اولین فرصت با او صحبت کنید و از او سوال بپرسید که دیشب دقیقا چه چیزی دیده است و چه احساسی نسبت به مشاهده اش دارد؟ در این صورت به خوبی این پرسش ها به شما کمک می کند که فرزند تان چه چیزی را مشاهده کرده است و با توجه به مشاهدات کودکتان به او توضیح می دهید.

نکاتی درباره نحوه بر خورد والدین با کودکی که شاهد رابطه جنسی  آن ها بوده

با توجه به اصولی که بیان شد والدین می توانند تاثیرات منفی مشاهده رابطه جنسی والدین را در فرزندشان کاهش دهند و به حداقل برسانند در ادامه مقاله نکاتی را بیان می کنیم که باید هنگامی که به کودکتان توضیح می دهید به این نکات توجه کنید.

  • هنگامی که فرزندتان در مورد مسائل جنسی از شما سوال می پرسد طفره نروید و آن سوال ها را گناه به حساب نیاورید و نسبت به پاسخ دادن به آن ها شرمسار نباشید زیرا در این صورت ممکن است فرزندتان از شما فاصله بگیرد و برای این که سوال هایش را پاسخ دهد به منابع دیگری رجوع کنند که می تواند آن منابع تاثیرات و عواقب بدی به همراه داشته باشد.
  • سعی کنید با کودکتان رو راست باشید و از دروغ گفتن دوری کنید و این مسائل را طوری برای کودکتان توضیح دهید که وارد جزئیات نشوید و درباره اصل رابطه جنسی و فرآیند آن به کودکتان توضیح ندهید.
  • اما برای کودکتان سوال های بسیاری به وجود آمده و در یک لحظه سوال غیر منتظره ای از شما پرسید در این هنگام ادامه بحث را به جلسه دیگری موکول کنید و برای خود زمان بخرید، در این هنگام به دنبال پاسخ صحیح باشید که در حد همان سوال باشد می توانید در این فاصله با یک متخصص مشورت کنید و پاسخ سوالتان را به بهترین شکل ممکن به دست آورید.
  • با کودکتان حرف بزنید تا راحت بتواند با شما صحبت کند و به او بگویید در مورد چیزی که دیده است در بیرون از منزل با کسی صحبت نکند.
  • اگر فرزند شما به بلوغ رسیده است و درباره مسائل جنسی اطلاعاتی دارد و با این صحنه جنسی رو به رو شده است نیازی نیست که به او توضیحاتی بدهید اما اگر دوباره با این صحنه رو به رو شد و این موضوع تکرار شد باید در مورد حریم خصوصی با او حرف بزنید و به او بگویید هر کس به خصوص والدین حریم خصوصی خودشان را دارند و باید برخی از ملاحظلات را مانند در زدن قبل از ورود به اتاق را رعایت کند.

کلام آخر

بسیار برای پدر و مادر سخت می باشد که کودکشان شاهد رابطه جنسی  و رابطه جنسی و خصوصی آن ها باشد و یکی از بدترین وقایع است که امکان دارد برای والدین به وجود آید.

والدین باید تا حد امکان از این اتفاق پیشگیری کنند و خودشان رعایت کنند و مواظب باشند که فرزندشان آن صحنه را مشاهده نکند و اگر فرزند به طور اتفاقی آن صحنه را داد و والدین با چنین مشکلی رو به رو شدند باید واکنش صحیح و به موقعی از خود نشان دهند.

والدین باید برخورد صحیحی با فرزندشان داشته باشند تا اثرات منفی دیدن چنین صحنه هایی در کودک به حداقل برسد.

منبع : مشاهده رابطه جنسی والدین توسط کودک

۹ نکته حساس در تربیت فرزند

۹ نکته حساس در تربیت فرزند

در صورتی که نکات حساس در تربیت فرزند رعایت شود کودک می تواند رشد مناسب و سالمی داشته باشد، به طور کلی شکل گیری شخصیت فرد بر اساس تربیت و نحوه رفتار با او در کودکی شکل می گیرد، عوامل بسیاری در سبک تربیتی والدین موثر هستند که می توان به موارد زیر اشاره نمود:

  • عوامل فرهنگی و اجتماعی
  • میزان تحصیلات و خصوصیات شخصیتی والدین
  • سطح رشدی کودک و توانایی های شناختی او

قالب های رفتاری و اصول فکری فرزندتان بر اساس نحوه تربیت والدین شکل می گیرد، در این شرایط باید کودک به گونه ای رشد یابد که بتواند در هنگام رویارویی با مشکلات، عملکرد خوب و مطلوبی داشته باشد.

به همین دلیل باید اطلاعات و آگاهی خود را در تربیت کودک افزایش دهد و به نکات حساسی که در تربیت فرزند لازم است توجه داشته باشید، هم چنین توجه به بهداشت جسمی و روانی فرزندتان می تواند در این امر به شما کمک کند.

با کمک گرفتن از مشاوره کودک می توانید در زمینه تربیتی به کودکتان کمک کنید تا فرزندتان را در مسیر موفقیت و رسیدن به آینده روشن و درخشان یاری کند و در آینده فرزندی موفق و شاد داشته باشید.

تاثیر روش های تربیت فرزند در فرآیند رشد  یادگیری او

اگر چه سن تربیت کودک محدود به زبان خاصی نمی باشد، ولی کودک در هر دوره از رشدش با چالش ها و نیازهای اساسی رو به رو می شود، شیوه تعامل والدین با فرزندشان نقش بسیار مهمی بر او دارد و در چگونگی شکل گیری توانایی های شناختی او اثر زیادی می گذارد.

به طور کلی نحوه نگرش شما در شیوه تربیتی کودک بسیار اهمیت دارد به عنوان مثال در صورتی که شما تصور کنید فرزندتان نقش فعالی در یادگیری دارد، می توانید در مورد مسائل مختلف با او صحبت کنید، به سوال هایش با بردباری و صبوری پاسخ دهید، هم چنین در این خصوص تفکر و استدلال او را مورد تقویت قرار می دهید.

در مقابل والدینی که تصور می کنند فرزندشان یادگیرندگانی منفعل هستند بسیار کنترل کننده یا هدایت کننده رفتار می کنند و سعی می کنند جلوی خلاقیت و پیشرفت فرزندشان را بگیرید و حتی گاهی به جای او تصمیم بگیرند.

در نتیجه والدین نقش بسیار مهمی بر روی تربیت فرزندان می گذارند و در تربیت آن ها بسیار تاثیر گذار هستند. نکته حساس برای تربیت فرزند چیست؟

توجه به نکات تربیتی فرزندان و به کارگیری آن ها توسط والدین در سنین مختلف رشدی از اهمیت بسیاری برخوردار است، در این شرایط نکات کلی در تربیت فرزندان و در برخورد با کودکان وجود دارد که باید در هر سن و سالی به آن توجه شود. در ادامه این مقاله به بررسی این نکات حساس تربیتی می پردازیم.

  1. برای فرزند خود منبع امنیت و اطمینان باشید

یکی از اولین نیازهای هیجانی فرزندان به دست آوردن حس امنیت و اطمینان می باشد، کودکان در اولین مرحله از زندگی با چالش اعتماد در برابر بی اعتمادی رو به رو می شود.

کودکان از همان دوران نوزادی از رفتار والدینشان تاثیر می پذیرند و در صورتی که در محیط های پر تنش و عصبی قرار گیرند دچار احساس هایی مانند عدم امنیت، بی اعتمادی و در نهایت سبک دلبستگی نا ایمن می شوند این امر بر روابط بعدی آن ها با دیگران تاثیر می گذارد و دید آن ها را نسبت به زندگی منفی و تیره می کند.

در این شرایط برای این که اعتماد کودک دچار مشکل نشود باید از انجام رفتارهای منفی مانند دروغ گویی یا فریب دادن فرزندتان بپرهیزید.

باید سعی کنید که به او نشان دهید در برابر تهدید های محیطی در کنار او هستید و هیچ مسئله ای مانع محبت و عشق شما نسبت به او نمی شود و همیشه سعی می کنید برای حل مشکلات و چالش ها به او کمک کنید و در کنار او باشید.

  1. به کودک احترام بگذارید

نوع رفتار شما با فرزندتان در دوران کودکی نقش بسیار مهمی در پرورش اعتماد به نفس او خواهد داشت، سعی کنید رفتارهایی مانند سرزنشگری، تحقیر و تنبیه را انجام ندهید.

زیرا احترام کودک را نادیده گرفته و به اعتماد به نفسش لطمه می زنید. سعی کنید از همان ابتدا با کودکتان محترمانه حرف بزنید و هرگز نپندارید که کودک توهین ها را جدی نمی گیرد یا آن ها را فراموش می کند.

توجه داشته باشید انجام دادن رفتارهای ساده ای مانند سلام کردن به فرزندتان در بدو ورود به خانه و صدا زدن او با صفات پسندیده می تواند تاثیر بسیاری بر روی پرورش عزت نفس کودک داشته باشد.

زمانی که کودک متوجه رفتار محترمانه والدین نسبت به خود می شود بیشتر به حرف های آن ها توجه می کند و  تلاش می کند احترام آن ها را نگه دارد.

  1. به علایق کودک توجه کنید

بسیاری از والدین برای پر کردن اوقات فراغت فرزندشان بیش از آن که به علایق آن ها توجه داشته باشند سعی می کنند گزینه هایی را انتخاب کنند که خودشان در گذشته مشتاق به انجام آن ها بوده اند.

در صورتی که ممکن است کودک به آن موارد علاقه ای نداشته باشد زیرا سلیقه او بسیار منحصر به فرد و متفاوت نسبت به شما می باشد.

در صورتی که علایق کودک تان را نادیده بگیرید و به آن توجهی نداشته باشید در آینده سطح رضایتمندی فرزندتان نسبت به زندگی پایین می آید و نخواهد توانست استعدادهایش را به درستی کشف کند و برای رسیدن به اهداف و خواسته هایش تلاش نماید.

  1. اخلاقیات را متناسب با سطح رشدی کودک آموزش دهید

برای این که فرزندتان در آینده شخصیتی متعالی داشته باشد باید سعی کنید مفاهیم اخلاقی را به او آموزش دهید، در این شرایط توجه داشته باشید که آموزش ها باید متناسب با سن و سطح رشدی فرزندتان باشد.

والدینی که در سنین پایین کودکشان را به خاطر مفاهیم اخلاقی نظیر رعایت نکردن عدالت یا ادب مورد سرزنش قرار می دهند ناخواسته احساس گناه شدید را در فرزندشان به وجود می آورند که این مسئله باعث می شود در آینده نتواند در برابر مشکلات مقاومت کند و در برابر مشکلاتی مانند افسردگی و اضطراب مفرط دچار آسیب خواهد شد.

به همین دلیل بسیار اهمیت دارد که با زبان کودک با او حرف بزنید و مفاهیم اخلاقی را متناسب با ظرفیت روانی در اختیارش قرار دهید تا در سطح کودکانه با این مفاهیم آشنا شود.

  1. برای تربیت فرزند خود از تشویق بیشتر از تنبیه استفاده نمایید

بر اساس مطالعات یادگیری در مورد شکل گیری رفتار انسان همواره بر این اصل تاکید دارد که تشویق ها نقش بسیار مهم تری نسبت به تنبیه دارند زیرا در تنبیه کودک از انجام یک رفتار بد منع می شود و نمی تواند جایگزین خوبی برای آن پیدا کند اما در صورتی که کودک مورد تشویق قرار گیرد.

علاوه بر این که رفتار صحیح را یاد می گیرد و پاداش دریافت می کند، انگیزه لازم برای موفق شدن و پیشرفت را به دست می آورد.

  1. به کودک نشان دهید که شکست بخشی از زندگی است

بسیاری از پدر و مادرها در مورد موفقیت با فرزندشان صحبت می کنند و از فرزندشان انتظار دارند تا همیشه به موفقیت و پیشرفت برسد تا بتواند در زندگی یک مسیر صعودی را طی کند.

توجه داشته باشید تاکید بیش از حد والدین به موفقیت و پیشرفت باعث می شود که کودک تصویر فاجعه آوری نسبت به شکست در ذهن خود شکل دهد و هنگام مواجه با آن نمی داند که باید چه عکس و العملی نشان دهد و هنگام شکست با مشکلاتی رو به رو خواهد شد.

این کودکان زمانی که با شکست رو به رو شوند به دلیل عدم آمادگی ذهنی از نظر روحی و روانی بسیار آسیب پذیر می شوند که این مسئله در آینده زمینه ساز بسیاری از مشکلات است.

در نتیجه بسیار اهمیت دارد تا به فرزندتان در کنار آموزش در مورد ارزش پیشرفت و رشد توانایی ها، در زمینه شکست هم صحبت کنید و به او نشان دهید که هر انسان در زندگی مشکلاتی دارد آن چیزی که اهمیت دارد مقاومت و ایستادگی در برابر شکست ها می باشد.

باید سعی کنیم پشتکار خود را از دست ندهیم و برای موفقیت تلاش کنیم و در صورتی که با مشکلات و چالش هایی رو به رو شدیم با آن مقابله کنیم.

  1. برای بزرگ شدن کودک عجله نکنید

برخی از پدر و مادرها می خواهند تمام فرصت ها و آرزوهایی که از دست رفته خودشان را از طریق فرزندشان محقق کنند به همین دلیل به کودکی فرزندشان زیاد توجهی ندارند  و دائما به فکر بزرگ شدن او و دست یابی به اهداف از پیش تعیین شده می باشند.

البته والدین باید توجه داشته باشند که کودکی یکی از مهم ترین دوره های زندگی هر فردی می باشد و در صورتی به درستی به آن توجه نشود می تواند آینده فرد را تحت تاثیر قرار دهد، والدین باید سعی کنند کودکشان از دوران کودکی لذت ببرد و بی جهت او را برای دست یابی به موفقیت های مختلف تحت فشار قرار ندهد.

باید به فرزندتان اجازه دهید تا خودش مسیر زندگی اش را انتخاب کند و در آن مسیر پیش رود در این صورت خواهد توانست علاقه مندی هایش را به درستی کشف کند و در راستا علاقه مندی هایش تلاش نماید.

  1. در تربیت فرزند محبت نامشروط را فراموش نکنید

یکی از اصول تربیتی این است که هرگز ابراز علاقه و محبت خود را به موضوع خاصی گره نزنید به عنوان مثال به کودکتان نگویید “اگر درس هایت را نخوانی و تکالیفت را انجام ندهی دیگر دوستت ندارم” یا “اگر این کار را بکنی دیگر مادر تو نیستم” این جملات به اعتماد به نفس کودکتان لطمه می زند و او را درگیر استرس و اضطراب های مختلفی می کند .

دراین شرایط باید به او نشان ندهید گاهی اوقات از دستش ناراحت می شوید اما در همه حال دوستش دارید و او را طرد نخواهید کرد.

  1. اجازه دهید کودک ناکامی را نیز تجربه کند

برخی از والدین به دلیل این که دوران کودکی سختی داشته اند دوست دارند همه چیز را برای فرزندشان فراهم کنند تا او کمبود چیزی را حس نکند به عبارتی نمی گذارند خاری در پای فرزندشان فرو برود!

در حالی که بسیاری از روانشناسان معتقدند که تجربه ناکامی یکی از نیازهای هیجانی انسان ها می باشد و افراد برای این که بتوانند در برابر شکست ها مقابله کنند باید از همان کودکی برخی از ناکامی ها را تجربه نمایند.

افرادی که در دوران کودکی ناکامی و سختی را تجربه نکرده اند و همواره پدر و مادرشان کارهایشان را انجام می دادند و آن ها را رفع و رجوع می کردند به مرور زمان شخصیت ضعیفی در آن ها شکل می گیرد که آمادگی مواجه با سختی ها و دشواری ها را نخواهند داشت این مسئله باعث به وجود آمدن مشکلاتی در آن ها می شود و در نهایت احساس بی کفایتی درونی را ایجاد می کند.

هم چنین در بزرگسالی مشکلات متعددی را برای آن ها به وجود می آورد، در نتیجه افراد باید به کودک شان اجازه دهند که گاهی با سختی و دشواری رو به رو شود و ناکامی هایی را تجربه کند در این شرایط باید مسئولیت کارهایش را بپذیرد و طعم دشواری ها را متناسب با سن خود بچشد.

چرا باید به نکات تربیت فرزند پایبند بود؟

کودک از همان ابتدا عشق، محبت و احترام را درک می کند و به خوبی آن را در پدر و مادرش جستجو می نماید، در صورتی که به نیازهای کودک به درستی پاسخ ندهید فرزندتان دچار سرخوردگی و نوعی بد رفتاری ناشی از برآورده نشدن نیازهای اساسی اش می شود.

در این مقاله ۹ نکته حساس در رابطه با تربیت فرزند بیان شده است که بیانگر نقش مهم والدین در رشد کودک و تقویت استعدادهای ذاتی او می باشد، در صورتی که در مورد چگونگی رفتار با کودکتان آگاهی داشته باشید می توانید بر روی شکل گیری تیپ شخصیتش تاثیر بگذارید و این مسئله از اهمیت بسیاری برخوردار است.

والدین نقش بسیار مهمی در چگونگی رویارویی فرزندشان با چالش ها متناسب با سن آن ها دارند، در این شرایط مشاوره کودک به شما کمک می کند تا نیازهای اساسی و بنیادین فرزندتان را در هر سنی به خوبی بشناسید و در مورد آن آگاهی کسب کنید، زیرا این عوامل تضمین کننده شکل گیری ایمن دلبستگی در کودکان می باشد.

منبع : ۹ نکته حساس در تربیت فرزند