نحوه بیرون کردن دوستان یا بستگان از خانه تان

نحوه بیرون کردن دوستان یا بستگان از خانه تان

درخواست کمک توسط یکی از دوستان یا بستگان در زمان هایی که خود فرد هم مشکلاتی دارید، عبارت از یک موقعیتی است که برای اکثر افراد می تواند پیش بیاید.

اکثر افراد، حداقل برای یک دوره زمانی کوتاه، از کمک کردن خوشحال می شوند.

اختلافات زن ‌و ‌شوهری بر‌ سر ‌رفت ‌و ‌آمد‌های‌ خانوادگی

آیا تا به حال برای شما پیش آمده است که در خانه تان یک مهمانی داشته باشید که رابطه تان با وی برای شما خیلی مهم باشد و بخواهید وی را (بدون ایجاد هیچ نوع کدورت و ناراحتی) از خانه تان خارج کنید.

بدون شک این کار بدون نقش بازی کردن امکان پذیر نخواهد بود.

با راهکارهای زیر می توانید نحوه بیرون کردن دوستان از خانه تان را یاد بگیرید.

از آن فرد بخواهید که به بیرون برود

1. مشخص کنید که به چه دلیلی از آنها می خواهید که به بیرون بروند.

شما باید قبل از داشتن هر نوع بحثی با میهمان خودتان، دلیل این کار را برای خودتان مشخص کنید.

تمامی توافقاتی که مابینتان وجود دارند را بررسی کنید یا هر نوع قولی که صورت گرفته است (یا شکسته است) را بررسی کنید.

در حالیکه عبارت “من زندگی کردن با آنها را دوست ندارم” می تواند یک دلیل قابل قبولی برای درخواست کردن از یک فرد برای بیرون رفتن باشد، ولی شما قبل از صبحت کردن با آنها باید یک سری دلایل محکمی را برای خودتان بیان کنید؛

مواردی همانند “آنها هیچ وقت ظرف ها را نمی شورند”، “آنها قبلا گفته اند که می خواستند چند ماه قبل بیرون بروند” و غیره.

مشکلات موجود به همراه اطلاعات مربوطه را به محض اتفاق افتادن یادداشت کنید.

در زمانی که شرایط سختی پیش می آید، شما به یک سری گزارشات دقیق و خاص از رفتارهای آنها نیاز خواهید داشت.

این مکالمه یک مکالمه راحتی نخواهد بود و به احتمال زیاد به روابط شما آسیب خواهد زد.

با این وجود، زندگی کردن در کنار یکدیگ و با وجود تفاوت ها یا مشکلات قابل توجه هم به روابط دوستی شما هم آسیب خواهد زد؛

بنابراین در صورتی که آنها مدت زمان زیادی در خانه شما حضور داشته باشند، شما باید نظر واقعی خودتان را به آنها بگویید.

در صورتی که قبل از ورود آنها به خانه تان یک سری قواعدی مشخص کرده باشید، این مکالمه می تواند به راحتی صورت بگیرد.

بهترین روش ممکن عبارت از امضاء کردن یک قراردادی می باشد که تمامی انتظارات موجود از هر فرد را قبل از ورود وی به خانه تان مشخص می کند.

2. با یک لحن منطقی و احترام آمیز صحبت کنید.

هر چند که ممکن است شما احساس هتک حرمت، تنفر یا آزرده شدن داشته باشید، ولی عصبانی نشدن و عدم ارائه درخواست های غیرمنطقی اهمیت زیادی خواهد داشت.

دلایل خودتان را برای بیرون رفتن آنها بیان کنید تا آنها متوجه شوند که بیان کردن چنین درخواستی تا چه حدی برای شما سخت می باشد.

سعی کنید همانطور که با همکارانتان صحبت می کنید، با این مهمان هایتان صحبت کنید، فقط واقعیات را بیان کنید و از بروز احساسات اجتناب کنید.

به آنها بگویید که “ما از بودن در کنار شما لذت می بریم، ولی متاسفانه باید به بیرون برویم و مجبوریم از شما بخواهیم که تا دو هفته آینده از خانه ما بیرون باشید.”

بر اساس دلیلی که آنها در خانه شما هستند، شاید نیاز باشد که شما یک سری اطلاعاتی را در مورد خدمات اجتماعی موجود در اختیار آنها قرار بدهید تا در زمانی که بیرون از خانه شما هستند، بتوانند از این خدمات استفاده کنند.

در صورتی که آنها با ریسک مربوط به زندگی کردن در ماشین یا در خیابان مواجه باشند، با خدمات اوژانسی حمایت از بی خانمانان ها تماس بگیرید تا این افراد به کمک های مورد نیازشان دسترسی داشته باشند.

حتی ممکن است که این خدمات یک خانه موقتی را در اختیار این افراد قرار دهد.

دلایلی که قبلا آماده کرده اید را بیان کنید.

در صورتی که آنها مشکلی داشته باشند یا یک قولی را نقض کرده باشند، به آنها یادآوری کنید که حق چانه زنی ندارند و باید به یک جای دیگری بروند.

3. یک سری مثال های شفاف کننده و غیر شخصی را بیان کنید تا برای آنها مشخص شود که به چه دلیلی باید از خانه شما بیرون بروند.

سعی نکنید که از عباراتی همانند “به دلیل اینکه من از شما متنفر هستم” یا “به دلیل اینکه شما تنبل هستید” استفاده کنید.

سعی کنید که به جای تحقیر کردن آنها، یک سری مثال های ملموس و قابل درکی بیان کنید. در این صورت آنها متوجه یک سری دلایل منطقی برای این درخواستتان خواهند شد.

در صورتی که آنها همواره منجر به ایجاد مشکلاتی برای شما شوند، هر مورد از این مشکلات را به همراه تاریخ آن یادداشت کنید.

زمانی که آنها دلیل این درخواستتان را پرسیدند، دو یا سه مورد خاص از قول هایی که آنها شکسته اند یا چند مثال از مواردی که منجر به ایجاد مشکلی برای شما شده اند را بیان کنید.

تا جایی که ممکن است بر روی دلایل خودتان متمرکز شوید و کمتر بر روی عیب های آنها تاکید کنید.

سعی کنید که بیشتر از عباراتی همانند “ما به یک فضای بیشتری نیاز داریم”، “ما بیش از این نمی توانیم شما را در اینجا نگه داریم” و سایر موارد مشابه استفاده کنید.

4. یک تاریخ قطعی را تعیین کنید که باید آنها در آن تاریخ از خانه شما بیرون بروند.

گفتن این مورد به آنها که باید همین امشب خانه را ترک کنند، می تواند منجر به ایجاد استرس و تنش شود و دوستان یا بستگان شما جایی نداشته باشند که به آنجا بروند.

به جای این کار یک تاریخی را تعیین کنید که آنها باید در آن تاریخ خانه شما را ترک کنند و به آنها گوشزد کنید که این تاریخ یک سررسید قطعی می باشد.

سعی کنید که یک یا دو هفته یا تا پایان ماه به آنها فرصت دهید تا آنها فرصت کافی داشته باشند که خودشان را برای جابه جایی بعدی آماده کنند.

یک عبارت مناسب می تواند “من از شما می خواهم که تا 20 آوریل به طور کامل بیرون رفته باشید” باشد.

در صورتی که یک دلیل قانونی برای بد بودن این تاریخ وجود داشته باشد، می توانید با آنها صحبت کنید تا یک تاریخ بهتری را تعیین کنید.

به هر حال سعی نکنید که تاریخ جدید بیش از 3 تا 5 روز با تاریخ قبلی تفاوت داشته باشد.

5. با یک حالت مناسبی اطلاعات یا گزینه های در دسترس را برای مهمان خودتان بیان کنید.

در صورتی که شما منابع خوبی داشته باشید، یک سری از ایده های موجود را به مهمان خودتان بگویید و در فرآیند مربوط به پیدا کردن جای جدید به وی کمک کنید.

حتی شما می توانید با وی بحث کنید و آنها را مطلع کنید که باید خانه شما را ترک کنند، ولی یک سری گزینه هایی در دسترس آنها قرار دارد.

ممکن است که آنها ایده های شما را رد کنند، ولی در صورتی که به آنها نشان بدهید که همچنان به بهزیستی آنها اهمیت می دهید، این کار می تواند برخورد وی نسبت به شما را مهربانانه تر و بهتر کند.

6. تصمیم مصمم، شفاف و نامتناقضی داشته باشید.

  زمانی که تصمیم گرفتید آنها را بیرون کنید، بر روی تصمیم خودتان بمانید.

بحث های صورت گرفته در این مورد می تواند نامنظم باشد و صرف نظر از میزان آمادگی شما برای مقابله با این شرایط، عواطف قبلی از بین خواهند رفت.

با این وجود شما باید در مورد تصمیم تان قاطع و مصمم باشید.

در صورتی که هم اتاقی تان شما را قانع کند که تصمیم خودتان را تغییر دهید، وی به این نتیجه دست خواهد یافت که می تواند قواعد و قول های بیان شده را بشکند، بدون آنکه هیچ تغییر دیگری صورت بگیرد.

در صورتی که شرایط موجود آنقدر بد باشند که شما بخواهید آنها را بیرون بیاندازید، باید برای بیرون کردن آنها آمادگی داشته باشید.

7. مطلع باشید که این کار می تواند به روابط شما آسیب بزند یا آن را از بین ببرد.

بیرون انداختن یک دوست یا یکی از بستگان یک کار استرس زایی می باشد و به احتمال خیلی زیاد یک نفرت دائمی را ایجاد خواهد کرد.

با این وجود، شما در نهایت نیاز دارید به خودتان یادآوری کنید که نگه داشتن آنها به مدت خیلی طولانی در خانه تان، آسیب زیادی به روابط شما خواهد زد.

در صورتی که شما همواره با هم اختلاف داشته باشید، دوست (یا یکی از بستگان شما) از شما سوء استفاده خواهد کرد یا یک زندگی ناخوشایندی خواهید داشت؛ در نهایت در صورتی که شما همچنان به زندگی در کنار چنین فردی ادامه دهید، رابطه شما به یک رابطه مسموم و نامناسبی تبدیل خواهد شد.

یک سری روش های برای حفظ کردن و سرزنده نگه داشتن روابط شما وجود دارند. شما می توانید:

• به آنها کمک کنید که یک مکان یا شغل جدیدی پیدا کنند.
• حتی در موقعیت های تنش زا هم از توهین کردن اجتناب کنید. در صورتی که وی عصبانی باشد، آرام باشید و این مورد را چند بار به خودتان یادآوری کنید که چرا پیدا کردن یک مکان جدید و ترک کردن خانه شما توسط دوستتان برای شما اهمیت دارد. سعی نکنید که به صورت مستمر به وی توهین کنید.
• یک سری زمان هایی را برای ملاقات کردن در نظر بگیرید، در حین شام در کنار آنها باشید و به عنوان یک دوست همچنان با هم ملاقات داشته باشید.
• در صورتی که یک اختلاف و دعوای قابل توجهی مابین شما ایجاد شود، یا در صورتی که اختلافات جدی وجود داشته باشند، شاید صرف نظر کردن از رابطه موجود به صورت کلی یک ایده مناسبی باشد.

بیرون کردن افراد به صورت قانونی

1. یک نامه رسمی به آنها بفرسید و از آنها بخواهید که ظرف سی روز یا زودتر خانه شما را ترک کنند.

هر چند که بر اساس اصول موجود یک مهمان، مستاجر نمی باشد ولی در صورتی که یک فردی بیش از 30 روز در خانه شما باشد، برخی از قوانین موجر – مستاجر می توانند در مورد روابط شما اعمال شوند.

با یک وکیل مشورت کنید و یک نامه ای را در مورد خارج شدن وی از خانه تان تنظیم کنید.

ارائه هشدار های اولیه به صورت نوشتاری یک مورد مهمی برای حمایت کردن از منافع خودتان می باشد.

این هشدار آنها را به یک “مستاجر دلخواه” تبدیل خواهد کرد.

در صورتی که شما بخواهید یک اقدام قانونی انجام بدهید، به چنین وضعیتی نیاز خواهید داشت؛ بنابراین نسبت به انجام دادن آن بی توجه نباشید.

در مورد زبان نوشتاری خودتان احتیاط کنید تا آنها در حین اجتناب از بیرون انداخته شدن از خانه تان نتوانند از قوانین مربوط به مستاجر استفاده کنند.

سیاست های مربوط به وضعیت انفرادی خودتان را بررسی کنید و مشخص کنید که می خواهید چه نوع زندگی با این فرد داشته باشید، به خصوص در صورتی که آنها هیچ نوع اجاره ای را به شما پرداخت نکنند.

2. یک فرم رسمی مربوط به خارج شدن مستاجر از خانه تان را از طریق دادگاه محلی تان تنظیم کنید.

در صورتی که همچنان مهمان شما نخواهد که خانه تان را ترک کند، باید این مشکل را از طریق دادگاه حل کنید.

در صورتی که آنها هزینه های مربوط به خریدهای  خانه یا هر نوع قرضی را پراخت کنند، ممکن است که آنها از نظر قانونی به یک “مستاجر دلخواه” تبدیل شوند و این شرایط باعث خواهد شد که فرآیند بیرون انداختن آنها از خانه سخت تر شود.

در صورتی که آنها به اولین هشدار کتبی بی توجه باشند، شما باید در دادگاه منطقه محلی خودتان یک فرآیند رسمی مربوط به بیرون انداختن را تکمیل کنید تا بتوانید آنها را از خانه تان بیرون کنید.

در صورتی که شما با طرف مقابلتان در دادگاه قرار ملاقات داشته باشید، یک لیست از مشکلات و تخلف های وی (که به عنوان “دلایل مربوط به بیرون انداختن” شناخته می شوند) تهیه کنید و همچنین یک کپی از اجاره نامه و هر نوع توافق دیگری را به همراه داشته باشید.

معمولا نامه شما یک مکانی را به آنها معرفی خواهد کرد که در صورت بیرون نرفتن از خانه تان، وسایلشان به آن مکان منتقل خواهند شد و همچنین یک تاریخی را مشخص خواهد کرد که وسایلشان در آن تاریخ از خانه شما بیرون انداخته خواهند شد.

3. کلید های خانه تان را تغییر ندهید، مگر در شرایطی که نگران سلامتی خودتان باشید.

در صورتی که شما به صورت ناگهانی مانع از وارد شدن یک مستاجر دلخواه به خانه تان شوید، به خصوص در صورتی که وسایل وی همچنان در خانه شما باشند، احتمالا شما با تقاضاهای مدنی و اقدامات محلی هزینه بر مواجه خواهید شد.

تغییر کلید خانه و ممانعت از ورود مهمان به خانه، در صورتی که منجر به ایجاد مشکلاتی شود یا آنها را از آن ملک بیرون بیاندازد، حتی می تواند منجر به زندانی شدن شما شود.

علاوه بر این، این کار در اغلب مواقع منجر به ایجاد تنش های قابل توجهی خواهد شد و حتی می تواند یک سری مشکلات دیگری را هم ایجاد کند.

در صورتیکه شما یک دستور از طرف دادگاه داشته باشید و (یا) به پلیس اطلاع داده باشید که نگران ایمنی و سلامت خودتان هستید، هیچ نوع مشکلی برای تغییر کلیدهای خودتان نخواهید داشت.

4. در صورتی که آنها همچنان از این کار امتناع کنند، این موضوع را با پلیس در میان بگذارید.

به جز در شرایطی که دوست یا یکی از بستگانتان یک مستاجر قانونی باشد (که معمولا مربوط به شرایطی می باشد که آنها یک ایمیلی دریافت کنند یا در وضعیت اجاره باشند)، آنها به عنوان متجاوز در نظر گرفته خواهند شد و می توانند از خانه شما بیرون انداخته شوند.

به طور بدیهی، فقط در موارد افراطی و مشکل زا باید از پلیس استفاده شود و حتی تماس گرفتن با شماره 911 می تواند برای بیرون انداختن یک فرد از خانه تان کافی باشد.

برخی از کارمندان پلیس از درگیر شدن در چنین مواردی اجتناب می کنند.

با این وجود، در صورتیکه شما یک نامه ای بفرستید، و (یا) یک نامه اخراج از خانه را در دادگاه تنظیم کرده باشید، پلیس مهمان شما را به عنوان یک متجاوز در نظر خواهد گرفت و از خانه تان بیرون خواهد انداخت.

تنظیم کردن دستور العمل هایی برای مهمانان خانه

1. هر چه سریع تر یک سری قواعد و محدودیت هایی را مشخص کنید.

در صورتی که متوجه شوید یک فرد بیشتر به یک هم اتاقی تبدیل شده است تا یک مهمان، در سریع ترین زمان ممکن یک سری دستور العمل هایی را مشخص کنید.

این کار مشخص خواهد کرد که چه زمانی باید او را از خانه بیرون بیاندازید – شما به جای عاطفی شدن باید بر روی قواعد اصلی متمرکز باشید.

در هفته اول انتظارات خودتان را مشخص کنید.

آیا آنها می توانند اجاره پرداخت کنند؟

آیا آنها می توانند به مصاحبه های شغلی مختلفی بروند؟

یک سری معیارهای خاصی را برای آنها تعیین کنید تا در صورتی که بخواهند همچنان در خانه شما بمانند، این معیارها را تامین کنند.

یک قرارداد رسمی مکتوب و امضا شده بهترین روش برای تنظیم کردن قواعد و راهنماها و انتظارات موجود می باشد.

همچنین داشتن اسناد رسمی و دارای گواهی نامه ایده بهتری می باشد.

برخی از بانک ها برای افرادی که می خواهند اسنادشان را در آن بانک ها نگه داری کنند، چنین اسنادی را به صورت رایگان ارائه می دهند.

2. یک جدول زمانی برای بیرون رفتن آنها مشخص کنید.

قبل از اینکه به صورت رسمی از آنها بخواهید که به بیرون بروند، با آنها صحبت کنید و از آنها بپرسید که می خواهند در چه زمانی از خانه شما بیرون بروند.

اسناد موجود را به دادگاه ارائه بدهید، چرا که این کار باعث خواهد شد که بیرون انداختن آنها در زمان سررسید راحت تر باشد.

در صورتی که آنها هیچ جدول زمانی خاصی را برای این کار در نظر نداشته باشند، شما خودتان باید این جدول زمانی را تهیه کنید.

سعی کنید که یک جدول زمانی متمرکز و دقیقی را تهیه کنید؛

برای مثال زمان رفتن را به “زمانی که آنها یک شغلی پیدا می کنند” یا برای “شش ماه بعد” موکول کنید.

در صورتی که آنها نیاز به پیدا کردن یک کار داشته باشند، با آنها همکاری کنید تا بتوانید یک شغل مناسبی برای وی پیدا کنید – درخواست کردن برای یک کار جدید، بازنویسی رزومه آنها و غیره.

مطمئن شوید که آنها واقعا به دنبال پیدا کردن یک کاری هستند و نمی خواهند که برای همیشه از خانه شما به صورت رایگان استفاده کنند.

در صورتی که نسبت به اقامت کردن آنها در خانه تان اطمینان نداشته باشید، این کار را به صورت آزمایشی انجام دهید.

به آنها اطلاع بدهید که به مدت 2 تا 3 هفته می توانند در خانه شما بمانند، ولی در مورد اقامت آنها بعد از 2 یا 3 هفته در خانه خودتان، هنوز هیچ تصمیمی نگرفته اید.

3. مشکلات و مسائل را به محض ایجاد شدن یادداشت کنید.

در صورتی که دوست یا یکی از بستگان شما قواعد موجود را رعایت نکند، بی احترامی کند، یا قول های داده شده به شما را زیر پا بگذارد، این موارد و همچنین تاریخ و زمان آنها را در یک دفترچه کوچک یادداشت کنید.

این کار مشخص خواهد کرد که چه زمانی برای صحبت کردن در مورد بیرون رفتن آنها از خانه تان مناسب است و از بروز ابهامات و عواطف جلوگیری خواهد کرد.

تا حد ممکن این موارد را به صورت غیرشخصی نگه داری کنید.

از آنها بخواهید که بیرون انداختنشان از خانه هیچ تاثیری بر روی روابط دوستانه تان نداشته باشد، به خصوص در صورتیکه دلایل شما بیشتر بر مبنای واقعیات باشد نه بر مبنای احساسات.

4. به آنها کمک کنید تا بتوانند مستقل شوند.

برخی از افراد می توانند با دریافت یک مقدار راهنمایی و کمک مسیر زندگی خودشان را پیدا کنند.

رزومه آنها را بخوانید و یک سری درخواست هایی را برای شغل های مختلف بفرستید، خانه های خالی را با آنها بررسی کنید و آنها را تشویق کنید که از خانه شما بیرون بروند و یک زندگی مستقلی داشته باشند.

در صورتی که بتوانید به یک فردی کمک کنید تا خودکفا شود، ممکن است که این فرد بدون ایجاد کوچکترین تضاد و اختلافی از خانه شما بیرون برود.

اهداف و قول های آنها را به صورت مرتب و با هم بخوانید و با یکدیگر همکاری کنید تا وی به اهداف تعیین شده خودش دست پیدا کند.

در صورتی که شما بتوانید از نظر مالی وی را حمایت کنید، شاید وی بتواند یک زندگی مستقلی را برای خودش ایجاد کند.

نویسنده: Tasha Rube, LMSW

منبع: کانون مشاوران ایران