مشاوره افسردگی فرآیندی است که آن مشاور به تشخیص و درمان فرد افسرده پرداخته و ابتدا با روش های بدون دارو شروع شده و سپس در صورت نیاز و شدت افسردگی دارو نیز تجویز می شود.
آیا افسردگی منجر به تنبل شدن شما می شود؟
فرد افسرده را نمی توانید با فرد بی احساس و تنبل مقایسه کنید. اگر فردی تنبل باشد، هیچ کاری انجام نمی دهد یا کارهای ناخوشایندی انجام می دهد، حتی زمانی که انرژی لازم برای انجام دادن کارش را داشته باشند.
افراد به دلیل افسردگی بی انگیزه می شوند، معمولا می خواهد کار کند ولی احساس می کند که چنین توانایی ندارد. آیا می دانید چرا این اتفاق رخ می دهد؟
علائم افسردگی چه مواردی می باشند؟
از نظر مشاور افسردگی : تشخیص علائم افسردگی اهمیت زیادی دارد.
متاسفانه نیمی از افرادی که افسردگی دارند، هیچ وقت شناسایی نمی شوند یا تحت درمان قرار نمی گیرند.
علائم افسردگی عبارتند از: • عدم تمرکز، یادآوری جزئیات و تصمیم گیری ها • خستگی • احساس گناه، بی ارزش بودن و درماندگی • بدبینی و ناامیدی • بی خوابی، بیدار ماندن تا اوایل صبح، یا خوابیدن بیش از اندازه • بیقراری • تحریک پذیری • از دست دادن علاقمندی نسبت به مواردی که قبلا لذت بخش بوده اند، همانند سکس • خوردن بیش از حد غذا یا از دست دادن اشتها • درد ها، ناراحتی ها، سردردها یا گرفتگی های عضلانی که خوب نمی شوند • مشکلات گوارشی که بدون دریافت درمان بهبود نمی یابند • ادامه داشتن احساسات غمگینی، اضطراب یا پوچ گرایی • تفکرات یا اقدامات خود کشی
علائم افسردگی در مردان چگونه است؟
افراد مختلف علائم مختلفی از افسردگی را تجربه می کنند و همچنین علائم موجود در مردان نسبت به علائم موجود در زنان متفاوت می باشد. مردان به احتمال زیاد احساس خستگی و بی قراری می کنند، علاقه شان نسبت به کار، خانواده و یا سرگرمی ها کاهش پیدا می کند و با مشکلات خوابی مواجه می شوند.
مردها معمولا در جلسه مشاوره افسردگی علائم را بیان کرده و در بسیاری موارد بیان آن برایشان سخت است.
آیا افسردگی قابل معالجه است؟
در حالی که افسردگی قابل درمان می باشد و علائم آن قابل رفع است، ولی نمی تواند به صورت کامل معالجه شود.
در مقابل، هدف درمانگر بهبود دادن می باشد. همانند سایر شرایط مزمن، حتی در صورتی که فرض بر امکان بروز مجدد آن باشد، یک سری روش های درمانی برای کاهش شدت علائم، مدیریت شرایط و حمایت از شما وجود دارند.
آیا اضطراب و افسردگی می تواند به خودی خود از بین برود؟
در اکثر موارد، اضطراب یک شرایطی می باشد که به صورت خود به خود به وجود می آید و از بین می رود. ولی در برخی مواقع، اضطراب نمی تواند بدون استفاده کردن از درمان، به صورت کامل از بین برود. این یک نکته منفی می باشد.
نکته مهم این است که شما می توانید علائم خودتان را مدیریت کنید تا آنها شرایط شما را مدیریت نکنند.
من به چه نحوی می توانم تشخیص بدهد که دچار اضطراب شده ام یا افسردگی؟
اختلال های اضطرابی از طریق علائم مختلفی مشخص می شوند. یکی از رایج ترین علامت های موجود عبارت از نگرانی افراطی یا ناگهانی می باشد که منجر به ایجاد اختلال در عملکرد روزمره می شود. سایر علائم موجود شامل بیقراری، سراسیمگی، خستگی، مشکل تمرکز، تحریک پذیری، درد عضلات و مشکلات خوابی می باشند.
۱۱ علامت و نشانه مربوط به اختلال های اضطرابی از جمله افسردگی
اکثر افراد در برخی از مراحل زندگی خودشان اضطراب را تجربه می کنند.
در واقع، اضطراب یک واکنش کاملا نرمال به اتفاقات استرس زای زندگی، همانند جابجایی، تغییر شغل و مواجه شدن با مشکلات مالی می باشد.
با این وجود، زمانی که علائم اضطراب طولانی مدت تر از اتفاقات محرک کننده آن باشند و در زندگی شما تداخل ایجاد کنند، این موارد می تواند نشانه دهنده یک اختلال اضطرابی باشند.
اختلال های اضطرابی می توانند ناتوان کننده باشند، با این حال می توان از طریق دریافت یک کمک مناسب از یک متخصص بالینی مدیریت شوند. شناخت علائم اولین مرحله می باشد.
در ادامه ۱۱ علامت رایج مربوط به یک اختلال اضطرابی در مشاوره افسردگی و همچنین نحوه کاهش یافتن اختلال به صورت طبیعی و زمانی که به کمک یک متخصص نیاز پیدا می شود، بیان شده اند:
۱٫ نگرانی بیش از حد
یکی از رایج ترین علامت های اختلال اضطرابی، نگرانی بیش از حد می باشد.
نگرانی مربوط به اختلال اضطرابی، هیچ نوع تناسبی با اتفاقات تحریک کننده آن ندارند و معمولا در واکنش به یک موقعیت نرمال و روزانه صورت می گیرند.
به منظور اینکه یک نگرانی به عنوان علامتی از اختلال اضطراب عمومی شده در نظر گرفته شود، باید در اکثر روزها و حداقل به مدت شش ماه ادامه داشته باشد و کنترل کردن آن سخت باشد.
نگرانی ایجاد شده باید شدید و ناگهانی باشد، منجر به ایجاد مشکل در تمرکز و انجام دادن وظایف روزمره شود.
افراد زیر ۶۵ سال با بیشترین ریسک مربوط به اختلال اضطراب عمومی شده مواجه هستند، به خصوص افرادی که مجرد هستند، یک وضعیت اقتصادی اجتماعی سطح پایینی دارند و عوامل استرس زای زیادی در زندگی آنها وجود دارد.
۲٫ احساس تهییج شدن
زمانی که یک فردی اضطراب را احساس می کند، بخشی از سیستم عصبی آنها بیش از حد فعال می شود.
این تاثیرات بر روی کل بدن تاثیر می گذارد که شامل ضربان شدید قلب، عرق ریزی کف پا و کف دست، لرزان بودن دست ها و خشکی دهان می باشد.
دلیل صورت گرفتن این علائم، وجود داشتن این احساس در ذهن شما می باشد که یک خطری را درک کرده اند و به همین دلیل ذهنتان تلاش می کند بدن شما را آماده واکنش نشان دادن به تهدید بکند.
بدن شما جریان خونی را از سیستم گوارشی منحرف کرده و آن را به سمت عضلاتی می فرستد که شما برای دویدن یا مبارزه به آنها نیاز دارید.
همچنین این کار منجر به افزایش ضربان قلب شما می شود و احساس های شما را شدیدتر می کند.
هر چند که این احساسات در حین مواجه شدن با یک تهدید واقعی مفید می باشند، ولی در صورتی که ترس فقط در سر (ذهن) شما وجود داشته باشد، می تواند ناتوان کننده باشد.
حتی برخی از تحقیقات صورت گرفته بیانگر این است که افراد دارای اختلال های اضطرابی، نمی توانند حالت انگیختگی خودشان را همانند افراد بدون اختلال اضطرابی، سریع کاهش بدهند؛ این بدان معنا است که آنها تاثیرات اضطراب را برای یک دوره طولانی مدت تری تجربه می کنند.
بی قراری یکی دیگر از علائم رایج اضطراب به خصوص در کودکان و نوجوانان است.
زمانی که یک فردی بیقراری را تجربه می کند، در اغلب مواقع آن را به عنوان یک احساس حدی (جوش آوردن را متصور شوید یا سریز شدن آب) یا یک اصرار ناخوشایند برای حرکت کردن تعریف می کنند.
مطالعه صورت گرفته بر روی ۱۲۸ کودکی که در آنها اختلال های اضطرابی تشخیص داده شده بود، نشان داد که ۷۴% از آنها بی قراری را به عنوان یکی از علائم اضطراب اصلی شان توصیف می کنند.
در حالیکه بیقراری در تمامی افراد مبتلا به اضطراب صورت نمی گیرد، ولی یک معیاری می باشد که پزشکان در حین صورت دادن تشخیص، به صورت مکرر از آن استفاده می کنند.
در صورتی که شما بی قراری را در اغلب مواقع روزها و به مدت بیش از شش ماه تجربه کنید، این حالت می تواند نشان دهنده یک اختلال اضطرابی باشد.
۴- خستگی یکی از علائم بارز در جلسات مشاوره بیماران افسرده
در جلسات مشاوره احساس خستگی در بیماران افسرده بسیار دیده می شود.
به راحتی خسته شدن می تواند یک علامت بالقوه دیگری از اختلال اضطراب عمومی شده باشد.
این علامت می تواند منجر به شگفت زده شدن برخی از افراد شود، چرا که یک اضطراب معمولا با فعالیت بیش از حد یا برانگیختگی مرتبط است.
در برخی موارد، خستگی می تواند بعد از یک حمله اضطرابی صورت بگیرد، در حالیکه در مورد سایر افراد، خستگی می تواند مزمن باشد.
هنوز مشخص نمی باشد که آیا این خستگی به دلیل سایر علائم اضطراب، همانند بی خوابی یا گرفتگی عضلات، یا به خاطر تاثیرات هورمونی اضطراب مزمن ایجاد می شود.
با این وجود، نکته مهمی که باید مورد توجه قرار بگیرد عبارت از این نکته است که خستگی همچنین می تواند علامتی از افسردگی یا شرایط بالینی دیگری باشد؛ به همین دلیل خستگی برای تشخیص یک اختلال اضطرابی کافی نمی باشد.
۵-مشکل داشتن در تمرکز
اکثر افراد دارای اضطراب، یک سری مشکلات مربوط به تمرکز را گزارش می کنند.
یک مطالعه صورت گرفته بر روی ۱۵۷ کودک و نوجوان دارای اختلال اضطراب عمومی شده نتیجه گیری کرد که بیش از دو سوم آنها دارای مشکل تمرکز می باشند.
یک مطالعه دیگری که بر روی ۱۷۵ فرد بالغ دارای همان اختلال صورت گرفته بود، نتیجه گیری کرد که تقریبا ۹۰% از مشارکت کنندگان دارای مشکل تمرکز می باشند. زیاد بودن میزان اضطراب در این افراد، احتمال بروز مشکل را افزایش می داد.
برخی از مطالعات روانشناسی صورت گرفته نشان داده اند که اضطراب می تواند در کارکرد حافظه (در واقع حافظه ای که مسئول نگهداری اطلاعات کوتاه مدت است) تداخل ایجاد کند. به عبارت دیگر :
می تواند در باعث جلوگیری از بروز اضطراب بالا در افراد دارای سطح عملکردی پایین شود.
با این وجود، مشکلات تمرکز همچنین می تواند نشان دهنده یک شرایط بالینی دیگری، همانند اختلال کمبود توجه یا افسردگی باشد؛ به همین دلیل مشکل تمرکزی یک دلیل کافی برای وجود داشتن اختلال اضطراب نمی باشد.اختلال افسردگی دوره زایمان
۶-تحریک پذیری
اکثر افراد دارای اختلال های اضطرابی، همچنین تحریک پذیری افراطی را هم تجربه می کنند و این در جلسات مشاوره افسردگی بسیار دیده می شود.
بر اساس نتایج مربوط به یک مطالعه جدید صورت گرفته بر روی ۶۰۰۰ فرد بالغ، بیش از ۹۰% افراد دارای اختلال اضطراب عمومی شده، احساس تحریک پذیری را در زمانی گزارش کرده بودند که اختلال اضطرابی در وخیم ترین شرایط خودش قرار داشت.
بزرگسالان جوان و میانسال دارای اختلال اضطراب عمومی شده، تحریک پذیری صورت گرفته در طول زندگی روزمره را دو برابر بیشتر از نگرانی های موجود گزارش کرده بودند.
با توجه به اینکه اضطراب با سطح تهییج و نگرانی افراطی زیادی مرتبط است، تعجب آور نخواهد بود که تحریک پذیری یک علامت رایجی باشد.
۷-گرفتگی عضلات
گرفتگی عضلات در بیشتر روزهای هفته، یک علامت رایج دیگری از اضطراب می باشد.
هر چند که این علائم می توانند رایج باشند، ولی ارتباط آنها با اضطراب تا به حال مشخص نشده است. ولی همچنین این امکان وجود دارد که اضطراب منجر به افزایش سفتی ماهیچه ها شود یا یک عامل سومی وجود داشته باشد که منجر به بروز هر دو اینها شود.
به صورت جالب توجهی نشان داده شده است که درمان درد عضلات با استفاده از روش درمان ریلکسیشن عضلات ،می تواند نگرانی را در افراد مبتلا به اختلال اضطراب عمومی شده کاهش دهد. حتی برخی از مطالعات نشان داده اند که این روش کارایی مشابهی با روش درمان شناختی رفتاری دارد.
۸-مشکل داشتن در خوابیدن یا باقی ماندن در حالت خواب
اختلالات خوابی رابطه قوی با اختلالات اضطرابی دارند. بیدار شدن در میانه های شب و مشکل داشتن در خوابیدن، دو مورد از رایج ترین مشکلات خوابی گزارش شده می باشند.
برخی از تحقیقات صورت گرفته نشان داده اند که حتی بی خوابی در طول دوران کودکی، می تواند با افزایش اضطراب در مراحل بعدی زندگی مرتبط باشد.
یک مطالعه ای که به مدت ۲۰ سال نزدیک به ۱۰۰۰ کودک را مورد مطالعه قرار داده بود، نتیجه گیری کرد که بی خوابی در کودکان، با ۶۰% ریسک افزایش یافته مربوط به ایجاد اختلال اضطراب تا سن ۲۶ سالگی مرتبط بوده است.
هر چند که بی خوابی و اضطراب ارتباط قوی با یکدیگر دارند، ولی هنوز مشخص نیست که آیا بی خوابی منجر به اضطراب می شود، یا اضطراب منجر به ایجاد بی خوابی می شود یا یک رابطه دو طرفه ای مابین آنها وجود دارد.
آنچیزی که مشخص می باشد، عبارت از این است که در حین درمان شدن یک اختلال اضطرابی، بی خوابی هم در اغلب مواقع بهبود می یابد.
۹-حملات وحشت زدگی
یکی از انواع اختلال های اضطرابی، اختلال وحشت زدگی نام دارد که با صورت گرفتن مکرر حمله های وحشت زدگی مرتبط است.
حمله های وحشت زدگی منجر به ایجاد یک احساس ترس شدید و مضمحل کننده ای می شود که می تواند ناتوان کننده باشد.
معمولا این ترس های افراطی با ضربان شدید قلبی، عرق ریزی، لرزش، تنگی نفس، کم عمق بودن تنفس، تهوع و ترس از مردن یا از دست دادن کنترل همراه می شوند.
حمله های وحشت زدگی می توانند به صورت مجزا صورت بگیرند، ولی در صورتی که به صورت مکرر و پیشبینی نشده صورت بگیرند، می توانند نشان دهنده یک اختلال وحشت زدگی باشند.
تخمین زده شده است که ۲۲% از بزرگسالان آمریکا، در برخی از مراحل زندگی خودشان وحشت زدگی را تجربه می کنند، ولی در حدود ۳% از آنها به اندازه ای حمله وحشت زدگی دارند که معیار مربوط به اختلال وحشت زدگی را تامین می کنند.
۱۰-اجتناب از موقعیت های اجتماعی
شما در صورت داشتن علائم زیر می توانید نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را نشان بدهید:
احساس اضطراب یا ترس در مورد موقعیت های اجتماعی پیش رو
نگران بودن نسبت به این مورد که توسط سایر افراد قضاوت شوید یا مورد بررسی قرار بگیرید
ترس داشتن نسبت به خجالت زده شدن یا استهزا شدن در برابر دیگران
اجتناب از موقعیت های اجتماعی خاص به دلیل ترس های موجود
اختلال اضطراب اجتماعی یک مورد کاملا رایجی می باشد و تقریبا بر روی زندگی ۱۲% از افراد بزرگسال آمریکایی تاثیر می گذارد.
اضطراب اجتماعی معمولا در مراحل اولیه زندگی شروع شود. در واقع، این اختلال در مابین حدود ۵۰% از افراد، قبل از سن ۱۱ سالگی تشخیص داده شده بود و در مورد ۸۰% از افراد، این اختلال قبل از سن ۲۰ سالگی تشخیص داده شد بود.
افراد دارای اضطراب اجتماعی در گروه های خودشان یا در حین ملاقات با سایر افراد، ممکن است که کاملا خجالتی و ساکت باشند. هر چند که ممکن است در ظاهر مضطرب به نظر برسند، ولی در درون خودشان یک ترس و اضطراب شدیدی خواهند داشت.
این کناره گیری در برخی مواقع می تواند باعث شود که افراد دارای اضطراب اجتماعی، پر افاده به نظر برسند، ولی این اختلال با عزت نفس پایین، خود انتقادی شدید و افسردگی همراه است.
۱۱-ترس های غیر عقلایی
ترس های شدید نسبت به موارد خاص، همانند عنکبوت ها، فضاهای بسته یا ارتفاعات، می تواند یک علامتی از فوبیا باشد.
یک فوبیا به عنوان یک اضطراب یا ترس افراطی نسبت به یک شئی یا موقعیت خاص در نظر گرفته می شود. این احساس به اندازه کافی شدید می باشد که می تواند توانایی شما برای عملکرد نرمال را دچار اختلال کند.
برخی از فوبیاهای رایج عبارتند از:
فوبیاهای مربوط به حیوانات: ترس از حیوانات یا حشرات خاص
فوبیاهای مربوط به محیط طبیعی: ترس نسبت به اتفاقات طبیعی همانند تند باد ها یا سیل ها.
فوبیای مربوط به خون – تزریق – جراحت: ترس نسبت به خون، تزریقات، سوزن ها یا جراحت ها
فوبیاهای موقعیتی: ترس نسبت به موقعیت های خاص، همانند هواپیما یا آسانسور
اگوروفوبیا Agoraphobia (ترس نسبت به مکان های باز) یک فوبیای دیگری می باشد که شامل ترس داشتن نسبت به حداقل دو مورد از موارد زیر است:
استفاده از حمل و نقل عمومی
قرار گرفتن در مکان های باز
قرار گرفتن در مکان های بسته
قرار گرفتن در صف یا در یک جای شلوغ
رفتن به بیرون از خانه به تنهایی
فوبیا بر روی بخشی از زندگی ۱۲٫۵% از آمریکایی ها تاثیر گذار می باشد. معمولا این افراد در دوران کودکی یا سال های نوجوانی دچار فوبیا می شوند و همچنین این فوبیان در زنان رایج تر از مردان می باشد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.