راهبردهای یادگیری در مورد نحوه برخورد با کودک بیش فعال در خانه می تواند آرامش را در خانه به ارمغان بیاورد(منبع).

با کودک بیش‌فعال چه کنیم؟ بهترین راهکارهای روان‌شناسان برای آرامش در خانه

برای مدیریت موثر کودک بیش فعال، ترکیبی از فعالیت های ساختاریافته، بازی آزاد، تکنیک های آرام بخش و تقویت مثبت را در نظر بگیرید: فعالیت های بدنی ساختاریافته با ریتم و مرزها کودک خود را در فعالیت هایی که هم حرکت و هم ساختار را فراهم می کند، مانند

• ورزش (شنا، ژیمناستیک)،
• راه رفتن با موانع،
• راه رفتن یا دویدن با آوازها یا آهنگ های موزون،
• پرش ترامپولین همراه با شمارش و بالا رفتن، درگیر کنید.

این فعالیت ها به هدایت انرژی اضافی به روشی کنترل شده کمک می کند و می تواند اثر آرام بخشی داشته باشد.

بازی فعال بدون قانون را اجازه دهید دوره‌هایی از بازی بدون ساختار که در آن کودک بتواند آزادانه بدود، بپرد، برقصد یا بازی کند، با رعایت قوانین ایمنی.

علائم و درمان بیش فعالی در کودکان| کودک بیش فعال حادثه ساز می شود

اگر بازی آزاد بیش فعالی را افزایش داد، به فعالیت های ساختاریافته تر را امتحان کنید.

• تکنیک های آرامش بخش از صندلی های راک، تاب، نور کم، فضاهای سازماندهی شده، موسیقی ملایم یا نورهای شب با تغییر آرام آرام برای کمک به آرامش کودک، به خصوص قبل از خواب یا زمانی که رفتار آرام لازم است، استفاده کنید(منبع)(منبع).
• یوگا، مدیتیشن و تمرینات تنفس عمیق نیز می توانند با افزایش جریان اکسیژن به مغز به آرامش کودک کمک کنند.
• استراتژی های رفتاری دستورالعمل‌های واضح و عملی بدهید و رفتار مثبت را بدون زیاده‌روی تحسین کنید.
• از لیست کارهایی که باید انجام دهید استفاده کنید تا به کودک کمک کنید در انجام وظایف خود باقی بماند و مراحل را به خاطر بسپارد.
• به احساسات کودک گوش دهید و او را در راهبردهایی برای مدیریت رفتارش مشارکت دهید.

فعالیت هایی برای هدایت انرژی و توسعه مهارت ها کودک را در فعالیت‌هایی مانند هنرهای رزمی، کلاس‌های موسیقی، تئاتر، شنا یا بازی‌های فکری ثبت‌نام کنید که تمرکز، اعتماد به نفس و نظم و انضباط را در حین مصرف انرژی افزایش می‌دهند.

این فعالیت ها می تواند هماهنگی، حافظه و مهارت های اجتماعی را بهبود بخشد.

باید بدانید که بیش فعالی با شیطنت صرف متفاوت است و به صبر و رویکردهای متناسب نیاز دارد. از عجله در مصرف دارو خودداری کنید؛ این باید آخرین راه حل پس از آزمایش استراتژی های رفتاری و محیطی باشد.

با ترکیب این رویکردها-حرکات ساختاریافته، بازی آزاد، روال های آرام بخش و حمایت رفتاری مثبت- می توانید به کودک بیش فعال کمک کنید تا انرژی خود را مدیریت کند و تمرکز و رفتار را در طول زمان بهبود بخشد(منبع)(منبع)(منبع).

اصول طلایی رفتار با کودک بیش‌فعال چطور بدون تنش او را تربیت کنیم؟

اصول مراقبت و درمان برای کودکان بیش فعال، به ویژه آنهایی که مبتلا به ADHD تشخیص داده شده اند، بر رویکردهای مبتنی بر شواهد و چندوجهی با ترکیب راهبردهای رفتاری و دارویی تأکید دارند:

1. آموزش روانی و مشارکت خانواده آموزش خانواده ها در مورد ADHD برای بهبود درک و مشارکت در درمان. آموزش رفتاری والدین (BPT) یک مداخله روانی اجتماعی است که به والدین مهارت‌هایی را برای مدیریت مؤثر رفتار کودک آموزش می‌دهد که منجر به بهبود هم در شیوه‌های فرزندپروری و هم در نتایج کودک می‌شود.

مدیریت دانش‌آموزان بیش‌فعال (ADHD) در محیط آموزشی

2. مداخلات رفتاری از رفتار درمانی با تمرکز بر ایجاد روال‌ها، مدیریت حواس‌پرتی، محدود کردن انتخاب‌ها و ارائه ارتباطات واضح و خاص به کودک استفاده کنید. مداخلات رفتاری را می توان در خانه، مدرسه و محیط های همسالان، از جمله آموزش مهارت های سازمانی و گزارش کارت های روزانه برای نظارت بر پیشرفت، اعمال کرد. تقویت مثبت و پیامدهای ثابت به شکل گیری رفتارهای مطلوب کمک می کند.

3. درمان دارویی داروهای محرک (به عنوان مثال، متیل فنیدات، آمفتامین ها، لیسدگزامفتامین) بیشترین درمان دارویی برای کاهش علائم اصلی ADHD و بهبود رفتارهای مخرب هستند. داروهای غیر محرک (به عنوان مثال، اتوموکستین، گوانفاسین) جایگزین هایی با شواهد کمتر گسترده اما در برخی موارد مفید هستند.

دارو همچنین می تواند علائم ADHD والدین و رفتارهای والدین را بهبود بخشد، زمانی که والدین خود دارای ADHD هستند. داروها باید از نظر عوارض جانبی مانند سرکوب اشتها، مشکلات خواب و تحریک پذیری به دقت کنترل شوند(منبع)(منبع).

درمان قطعی بیش فعالی بزرگسالان بدون دارو: نوروفیدبک و tDCS

4. رویکرد درمان ترکیبی ترکیب دارو و درمان‌های روانی-اجتماعی اغلب نتایج بهتری نسبت به هر یک به تنهایی به همراه دارد، که هم علائم و هم آسیب‌های عملکردی را برطرف می‌کند. برنامه های درمانی باید فردی باشد و با مداخلات رفتاری شروع شود و در صورت نیاز بر اساس شدت و پاسخ دارو اضافه شود.

5. نظارت و تنظیم مداوم ارزیابی منظم اثربخشی درمان و عوارض جانبی ضروری است. درمان ممکن است شامل توالی یا ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی باشد که بر اساس عملکرد کودک در محیط های مختلف تنظیم می شود(منبع)(منبع).

6. پشتیبانی و دسترسی گسترده تر بهبود دسترسی به مداخلات مبتنی بر شواهد از طریق مدارس، سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی و فناوری برای افزایش دسترسی و اثربخشی درمان مهم است.

به طور خلاصه، مراقبت از کودکان بیش فعال مبتلا به ADHD باید جامع باشد، ترکیبی از آموزش رفتاری متمرکز بر والدین، مداخلات رفتاری با هدایت کودک، و دارو در صورت لزوم، همه در چارچوب آموزش، نظارت، و برنامه ریزی فردی برای بهینه سازی نتایج و به حداقل رساندن اثرات نامطلوب(منبع)(منبع)(منبع).

چگونه پرخاشگری کودک بیش‌فعال را کنترل کنیم؟ راهکارهای مؤثر والدین آگاه

برای کنترل پرخاشگری در کودکان بیش فعال، به ویژه کودکان مبتلا به ADHD، ترکیبی از راهبردهای رفتاری، تکنیک های تنظیم هیجانی و مدیریت محیطی موثر است: استراتژی های کلیدی برای کنترل پرخاشگری

1. مدل رفتار مثبت والدین و مراقبان باید در هنگام درگیری خونسرد و آرام باقی بمانند و راه‌های سازنده‌ای برای مقابله با ناامیدی نشان دهند. کودکان با تقلید یاد می گیرند، بنابراین نشان دادن آرامش به آنها کمک می کند تا مهارت های مقابله ای مشابهی را توسعه دهند.

2. مهارت های تنظیم هیجانی را آموزش دهید به کودکان کمک کنید تا احساسات خود را به جای پرخاشگری از طریق کلمات بشناسند و بیان کنند. تکنیک هایی مانند تنفس عمیق، شمردن تا ده، یا استفاده از “گوشه ای آرام” که در آن کودک می تواند برای آرامش عقب نشینی کند، مفید هستند. فعالیت هایی مانند نقاشی یا گوش دادن به موسیقی نیز می تواند به تنظیم هیجانی کمک کند.

بهترین برخورد با کودکان پرخاشگر و زورگو

3. مرزهای واضح و ثابتی را تعیین کنید قوانین محکمی در مورد رفتارهای غیرقابل قبول ایجاد کنید (مثلاً “ضربه مجاز نیست”) و پیامدهای آن را به طور مداوم اجرا کنید. برای جلوگیری از سردرگمی و کاهش پرخاشگری، یکپارچگی در میان همه مراقبان بسیار مهم است.

4. از تقویت مثبت استفاده کنید رفتارهای مثبت را برای تشویق به تکرار پاداش دهید و تحسین کنید. بازخورد مثبت فوری و مداوم به کودکان کمک می کند تا رفتار خوب را با نتایج مثبت مرتبط کنند و تمایلات پرخاشگرانه را کاهش دهند.

5. فعالیت بدنی را ارتقا دهید ورزش منظم مانند دویدن، شنا، هنرهای رزمی، یا ورزش های گروهی به رها شدن انرژی و ناامیدی فروخورده کمک می کند، که می تواند پرخاشگری را کاهش دهد. فعالیت بدنی همچنین از طریق ترشح اندورفین خلق و خو را بهبود می بخشد و نظم و انضباط خود را می آموزد(منبع).

6. قرار گرفتن در معرض رسانه های خشونت آمیز را محدود کنید برای جلوگیری از حساسیت زدایی نسبت به پرخاشگری و کاهش تقلید از رفتارهای خشونت آمیز، دسترسی به نمایش های تلویزیونی، فیلم ها و بازی های ویدئویی خشونت آمیز را محدود کنید. فعالیت های جایگزین مانند خواندن یا کاردستی را تشویق کنید(منبع).

7. مهارت های ارتباطی و مقابله ای را آموزش دهید کودکان را تشویق کنید تا از کلمات برای ابراز خشم یا ناامیدی استفاده کنند (“من احساس عصبانیت می کنم زیرا …”). ایفای نقش و مربیگری می‌تواند توانایی آن‌ها را در بیان احساسات بهبود بخشد و طغیان‌های پرخاشگرانه را کاهش دهد(منبع).

8. یک برنامه مدیریت رفتار تهیه کنید یک برنامه متناسب با تمرکز بر آموزش رفتار مناسب به جای تنبیه ایجاد کنید. این طرح باید به طور منظم مورد بازبینی قرار گیرد و همه مراقبان را برای یکپارچگی درگیر کند.

9. خواب و تغذیه سالم را حفظ کنید خواب کافی و رژیم غذایی متعادل و غنی از مواد مغذی مانند منیزیم و اسیدهای چرب امگا 3 از سلامت مغز و تنظیم عاطفی حمایت می کند و به کاهش پرخاشگری کمک می کند.

10. در صورت نیاز به دنبال پشتیبانی حرفه ای باشید اگر پرخاشگری شدید یا مداوم است، برای رفتار درمانی (به عنوان مثال، CBT) یا مدیریت دارو با متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. گروه های حمایت از والدین و آموزش های تخصصی نیز می توانند ارزشمند باشند(منبع)(منبع).

با ترکیب این رویکردها – مشاوره، مرزهای ساختاریافته، فعالیت بدنی، تقویت مثبت، و تنظیمات محیطی – والدین و مراقبان می توانند به طور موثری پرخاشگری را در کودکان بیش فعال کاهش دهند و از رشد عاطفی آنها حمایت کنند(منبع).

درمان بیش‌فعالی بدون دارو با نوروفیدبک روش نوین و ایمن برای کودکان ADHD

نوروفیدبک یک درمان نوظهور و امیدوارکننده برای بیش فعالی است، به ویژه در کودکان مبتلا به ADHD، با هدف کمک به آنها در تنظیم الگوهای فعالیت مغزی مرتبط با علائمی مانند بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی.

شواهد اثربخشی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده اخیر نشان می‌دهد که حدود 30 تا 40 جلسه نوروفیدبک می‌تواند به اندازه داروهای محرک (مانند متیل فنیدات) در کاهش بیش‌فعالی و بی‌توجهی مؤثر باشد، با برخی از مطالعات به بهبود عملکرد تحصیلی پس از درمان اشاره شده است(منبع).

متاآنالیزها نشان می دهد که نوروفیدبک اندازه اثر زیادی در کاهش علائم ADHD از جمله بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی دارد و اثرات آن حداقل تا شش ماه پس از درمان باقی می ماند.

همچنین نشان داده شده است که نوروفیدبک مهارت های خودتنظیمی را بهبود می بخشد و به کودکان کمک می کند کنترل بهتری بر رفتار و توجه خود داشته باشند.

نوروفیدبک یا دارو؟ مقایسه علمی دو روش درمان بیش‌فعالی در کودکان

برخی مطالعات نشان می‌دهند که نوروفیدبک می‌تواند مؤثرتر از دارو در بهبود توجه باشد، در حالی که دارو ممکن است در کاهش بیش فعالی در موارد خاص مؤثرتر باشد. نوروفیدبک به طور کلی به جای یک راه حل مستقل به عنوان یک درمان مکمل برای درمان دارویی و رفتار درمانی در نظر گرفته می شود(منبع)(منبع).

ملاحظات عملی درمان معمولاً شامل جلسات متعدد در طول هفته یا ماه است که متناسب با مشخصات EEG و شدت علائم فرد است. نوروفیدبک غیر تهاجمی است و کمترین عوارض جانبی را در مقایسه با درمان های دارویی دارد. این نیاز به دسترسی به تجهیزات تخصصی و پزشکان آموزش دیده دارد(منبع).

برای بیش فعالی دارو بهتر است یا نوروفیدبک؟

نوروفیدبک با آموزش تنظیم امواج مغزی، یک رویکرد غیردارویی و علمی برای درمان بیش فعالی در کودکان مبتلا به ADHD ارائه می دهد. این می تواند بیش فعالی را کاهش دهد و توجه و تکانشگری را بهبود بخشد، با اثرات قابل مقایسه با دارو در برخی مطالعات، آن را به یک جزء ارزشمند از یک برنامه درمانی چندوجهی تبدیل می کند.

منبع : تربیت کودک بیش‌فعال | راهکارهای طلایی برای والدین خسته اما امیدوار