بایگانی دسته ی کودک

پول توجیبی کودکان چقدر باید باشد؟

آیا دادن پول توجیبی به کودکان لازم است؟ شما چقدر و چطور به فرزندتان پول توجیبی می دهید؟ امروزه اقتصاد و رفاه خانواده ها به مدیریت مالی و پس انداز بستگی دارد و آموزش مهارت های مالی به کودکان اهمیت بسیاری دارد و هم چنین آموزش مسائل مالی و مدیریت از اصول مهمی است که بر روی شخصیت کودک اثر می گذارد.

یادگیری این مهارت ها از همان زمان کودکی و در محیط خانواده بسیار مهم می باشد زیرا فرد را در آینده و برای مدیریت خود و خانواده اش محیا می کند و به نوعی کمک می کند تا شخصیت مالی و اقتصادی او ساخته شود.

همچنین دادن پول توجیبی به کودک باعث می شود تا حس استقلال و مسئولیت پذیری در فرزندان تقویت شود و والدین با فراگیری مسائل مهم به تربیت صحیح فرزندشان اهمیت می دهند و در این زمینه از مشاوره روانشناسی نیز می توانند کمک بگیرند.

اهمیت پرداخت پول توجیبی کودکان

برخی از والدین اعتقادی به پرداخت پول به فرزندشان ندارند و ترجیح می دهند خودشان نیازها و خارج فرزندشان را تامین کنند در صورتی که کودک زمانی با مفاهیم و ارزش پول آشنا می شود که مقداری پول در اختیار داشته باشد و برای آن ها برنامه ریزی کند.

به عقیده روانشناسان و متخصصان تربیت فرزند، دادن پول توجیبی به کودک آموزش عملی اندوخته کردن، بخشیدگی و آینده نگری را به کودک می آموزد، والدین باید هر ماه یا هر هفته مبلغ پولی را برای فرزندشان در نظر بگیرند و به او بیاموزند که مقداری از آن را خرج کند و مقداری را نگه دارد و پس انداز نماید.

اگر وضع اقتصادی خوبی ندارید اما باز هم پول توجیبی را به کودکان بدهید هر چند اندک باشد ولی به رشد شخصیت کودک، ایجاد حس استقلال و تقویت حس مسئولیت پذیری در فرزندتان کمک می کند.

از چه زمانی باید به کودکان پول توجیبی داد؟

زمانی که کودک با مفاهیم شمارش، اعداد، مقایسه و ارزش چیز ها آشنا می شود بهترین زمان است تا با مفهوم خرج کردن آشنا شود، کودکی که به سن ۷ ساله می رسد می داند که برای به دست آوردن خوراکی ها، اسباب بازی ها و چیزهایی که لازم دارد باید مبالغی را پرداخت کند.

مناسب ترین زمان برای دادن پول توجیبی زمانی است که می خواهد وارد اجتماع شود مثلا به مدرسه برود، بنابراین بهترین زمان پول توجیبی دادن به کودک  از ۶ تا ۷ سالگی می باشد.

کودک هر طور که دوست داشته باشد پول توجیبی خود را خرج می کند مثلا دلش می خواهد برای خرید خوراکی از بوفه مدرسه خرج کند یا چیز هایی که دوست دارد بخرد. زمانی که فرزند شما به سن بلوغ رسید بهتر است رفتاری مناسب با سن او در پیش بگیرید.

مقدار مناسب پول توجیبی کودکان

مقدار مناسب پول توجیبی برای کودکان با توجه به سن کودک و شرایط اقتصادی و مالی خانواده و نیاز بچه ها تعیین می شود، برخی از والدین پول بسیاری به عنوان توجیبی در اختیار فرزندشان قرار می دهند و عقیده دارند که از این طریق فرزندشان از همان ابتدا با حقیقت پول آشنا می شود و کمبود آن را در زندگی خود حس نمی کند.

کودکان و نوجوانانی که از همان ابتدا پول توجیبی زیادی دریافت می کنند به طور ناخودآگاه ولخرجی کردن را می آموزند و هیچ گاه به مهارت مدیریت مالی دست نمی یابند. و دادن پول زیاد باعث می شود تا روحیه زیاده خواهی در این افراد ایجاد شود.

از طرفی دیگر اگر به کودکان پول کم به عنوان توجیبی بدهید ممکن است باعث بروز برخی از رفتارهای اشتباه در کودکان و به ویژه نوجوانان شود مثلا برداشتن پول از جیب پدر و مادر بدون اجازه. والدین باید پول توجیبی مناسبی به فرزندشان بدهند و از از افراط و تفریط در قبال پول توجیبی بپرهیزند. و رفتارهای صحیحی با فرزندان خود داشته باشند.

نحوه دادن پول توجیبی به فرزندان

برای کودکان تا قبل از مقطع راهنمایی پول توجیبی به صورت هفتگی بهترین حالت می باشد و باید این مبلغ به گونه ای باشد که بخشی از نیازهای کودک را مانند خرید لوازم التحریر، وسایل و خوراکی هایی که دوست دارد را تامین کند و مقداری از آن را به عنوان پس انداز در نظر بگیرد اما همانطور که بیان شد این مبلغ نباید بیش از حد باشد.

همچنین برای کودکان دبستانی پول توجیبی به صورت ماهانه توصیه نمی شود و در صورتی که به صورت ماهانه به کودک تان پول توجیبی بدهید باید بر روی خرج کردن آن نظارت و کنترل بیشتری داشته باشید و برای کودکتان مشخص کنید که اگر پول توجیبی اش را به صورت بیهوده خرج کند در این صورت پول اضافه تری به او نخواهید داد و باید تا هفته آینده و یا ماه آینده صبر کند، این کار باعث می شود تا مسئولیت پذیری و مدیریت مالی در کودکتان تقویت شود.

به فرزندان خود رشوه ندهید

به کودکتان نباید رشوه بدهید! یکی از اشتباهاتی که والدین انجام می دهند این است که پول توجیبی به فرزندان را به انجام مسئولیت ها و وظایف او در خانه و مدرسه ربط می دهند مثلا والدین به فرزندشان می گویند که اگر تکالیفت را به درستی انجام دهید پول توجیبی ات را دریافت خواهی کرد در این هنگام کودک شرطی می شود و گمان می کند که همیشه برای انجام دادن وظایف و مسئولیت هایش مستحق دریافت پاداش خواهد بود. این امر باعث می شود تا کودک شخصیتی پر توقع داشته باشد .

باید به کودک آموزش های لازم داده شود و به او بگویند که برخی از امور جز وظایف او هستند و در صورتی که انجام ندهند مورد بازخواست قرار خواهند گرفت و پاداش دادن به کودک باید به خاطر شخصیت کودک باشد و جنبه رشوه دادن نداشته باشد.

نکات مهم در پول توجیبی کودکان

• ممکن است کودکتان برای این که وسیله یا اسباب بازی خاص خودش را بخرد از شما تقاضای پول می کند در این صورت شما باید به او یاد دهید تا تلاش کند و صبر و تحمل خودش را برای رسیدن به خواسته ها افزایش دهد.
• نسبت به قوانین مالی که برای نوجوانتان در نظر می گیرید پایبند باشید و هیچ ایرادی ندارد تا فرزندتان با بحران مالی مواجه شود.
• زمانی که متوجه شدید فرزندتان به خوبی می توانند پول هایش را مدیریت کند و مشاهده کردید که در حال پس انداز کردن پول توجیبی اش می باشد حتما او را تشویق کنید و موفقیت هایش را ببینید. در مورد بهترین روش های تشویقی می توانید از متخصصین و روانشناسان کودک کمک بخواهید، در این زمینه مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با داشتن مشاورانی برجسته در زمینه کودک می تواند به شما کمک کند تا کودکتان را به درستی تربیت کنید و آموزش های لازم را به فرزندتان بدهید.

منبع : پول توجیبی کودکان چقدر باید باشد؟ متخصص تربیتی

رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باشد؟

رفتار با کودک در هر سنی متفاوت می باشد و حساسیت های خاص خودش را دارد بسیاری از والدین در جلسات مشاوره نگران فرزندشان می باشند که با او چطور رفتار کنند و در مورد روش های تربیتی سوال های بسیاری می پرسند. تربیت کودک امری ساده و راحت نمی باشد و نیاز به اطلاعات خاصی دارد بنابراین والدین نمی دانند در برابر رفتارهای کودک مانند شیطنت، پرخاشگری، دروغ گویی و غیره چه رفتاری داشته باشند و چه واکنشی از خودشان نشان دهند.

در صورتی که شما در مورد تربیت کودک و نحوه رفتار با او چالش هایی را تجربه می کنید، این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید زیرا در آن به توضیحات بیشتری در مورد روش های رفتار با کودکان در سنین مختلف پرداخته شده است، می توانید از مشاوره کودک کمک بخواهید تا در این خصوص شما را راهنمایی کند.

رفتار با کودک در سنین مختلف

چگونگی رفتار با فرزندان از مسائل حیاتی و مهم هر پدر و مادری می باشد و والدین در این خصوص باید اطلاعات را کسب کنند، این آگاهی را می توانند از طریق مطالعه و یا مشورت با روانشناس متخصص مهارت رفتار با کودکان به دست آورند، برای آن که بتوانید با کودکتان رفتار صحیح و درستی داشته باشند باید نسبت به تغییرات شناختی، زیستی، اجتماعی و روانی فرزندتان در هر دوره سنی آگاهی به دست آورند و از این طریق با نیازهای کودک به درستی آشنا شوند و مناسب ترین شیوه رفتاری را در پیش بگیرند، در ادامه این مقاله با توجه به نیازها و تغییرات کودک در سنین مختلف نکات تربیتی به طور جداگانه بیان شده است که می تواند برای شما مفید باشد.

رفتار با کودک، ترتیب کودک ۲ تا ۳ سال

باید والدین این نکته را در نظر بگیرند که علاوه بر نیاز جسمانی به نیاز عاطفی فرزندان باید بسیار توجه شود زیرا در این سن نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار مهم و برجسته می باشد و کودک در این دوره سنی از لحاظ عاطفی و هیجانی به مراقبت ویژه ای نیاز دارد.

شاید برای شما باورنکردنی باشد اما دریافت محبت و مراقبت هیجانی از جانب والدین باعث می شود تا بر میزان ترشح هورمون رشد و ابتلا به اختلالات سازگاری که در دوران بعدی زندگی فرد به وجود می آید اثر بگذارد، به همین دلیل لازم است تا سطح متعادلی از محبت و توجه را به فرزندتان منتقل کنید و رفتار صحیح و درستی با آن ها داشته باشید.

استقلال کودک

از نظر روانشناسی مهم ترین مسئله ای که در سنین ۲ تا ۳ سال رخ می دهد این است که کودک نیاز به استقلال پیدا می کند، به همین دلیل ممکن است برای هر کاری مانع شما شود و دوست داشته باشد خودش آن کار را انجام دهد، تا جایی که برای کودک خطری نداشته باشد می توانید به او فرصت بدهید تا استقلال را در این امور تجربه کند این کار به رشد روان شناختی و اجتماعی کودکتان کمک می کند و در صورتی که بیش از حد در برابر کودک مقاومت کنید باعث لج بازی شدید و پرخاشگری او می شوید و نیاز به استقلال را در او سرکوب می کنید.

هم چنین باید این نکته را در نظر بگیرید که فرزندتان هنوز مهارت های حرکتی را به درستی یاد نگرفته است و ممکن است در انجام برخی کارها اشتباهاتی داشته باشد بنابراین شما باید سعی کنید در برابر این اشتباهات صبور باشید و کودک تان را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید زیرا اگر کودک احساس شرمندگی و تحقیر کند ممکن است در دوره های بعدی در رشد کودک اختلالاتی به وجود آید که به سلامت روحی و هیجانی او آسیب بزند.

وقایع مهم تا قبل از ۴ سالگی

در این دوره دو رویداد مهم برای کودک وجود دارد که یکی از پوشک گرفتن و دیگری قطع پستانک می باشد،  این دو معمولا در دوره ۲ تا ۳ سالگی و قبل از ۴ سال اتفاق می افتد، بر اساس نظر متخصصان نباید در این دوره فشار زیادی به کودک وارد شود و باید به طور صمیمی با کودک گفت و گو کرد و علت از پوشک گرفتن و پستانک گرفتن را به او توضیح داد.

زمانی که می خواهید کودک را از شیر یا پستانک بگیرید باید رابطه عاطفی خوبی را با کودک برقرار کنید، در صورتی که رابطه عاطفی و صمیمانه ای با کودک نداشته باشید گذر از این مرحله برای او بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

در واقع در این سن باید به آمادگی کودک توجه شود زیرا اصل اساسی می باشد و بسیار از دانشمندان نظیر فروید معتقد هستند فشار زیاد والدین هنگام از پوشک گرفتن کودک در روند رشدی او اختلالاتی را به وجود می آورد و باعث می شود تا در آینده این اختلال به صورت حساسیت بیش از حد به نظم و پاکیزگی و یا شلختگی و بی نظمی آشکار شود.

رفتار با کودک، ۴ تا ۶ سال ( سنین پیش دبستانی)

در این دوره سنی باید به رشد شناختی کودک توجه شود زیرا در این سن بازی کردن با کودک اهمیت بسیاری دارد و به رشد شناختی، اجتماعی و روانی کودک بسیار کمک می کند، برای این که به کودک مفاهیم اخلاقی و رشد زبان را آموزش دهید و مهارت های اجتماعی را به او یاد بدهید می توانید از بازی کردن کمک بگیرید و در حین بازی مهارت ها را به خوبی به او آموزش دهید.

ابتکار عمل کودکان

در این دوران کودکان ذهنی خلاق دارند و دست به ابتکار عمل های بیشتری می زنند به همین دلیل در این سن شما می توانید بر روی تفکر خلاق در فرزندتان تاثیر بگذارید و به رشد آن کمک کنید، به عنوان مثال می توانید به کمک کودکتان فعالیت های هنری نظیر نقاشی کشیدن انجام دهید تا در این خصوص به کودکتان کمکی کرده باشید، در صورتی که هوش هیجانی کودکتان در سنین ۳ تا ۶ رشد کند کودکتان خواهد توانست به فهم بیشتری از احساسات دیگران برسد.

در صورتی که کودک هوش هیجانی خوبی داشته باشد به پرورش و افزایش مسئولیت پذیری او کمک بسیاری می شود البته باید این نکته را در نظر بگیرید که هرگز کودکتان را به خاطر اشتباهاتش سرزنش نکنید و سعی کنید مسئولیت پذیری را در او تقویت کنید و به او نشان دهید که رفتارش چه تاثیری بر روی دیگران می گذارد، در صورتی که کودکتان را سرزنش و شرمنده کنید او احساس گناه می کند و این حس در آینده بر روی سلامت روان او تاثیر منفی خواهد گذاشت.

رفتار با فرزند، ۷ تا ۱۱ سال

هنگامی که کودک به سن مدرسه رفتن می رسد معمولا کودک و والدین وارد دنیای جدیدی می شوند در این حالت فرزندتان با ارزش های اجتماعی رو به رو می شود و باید بتواند به خوبی عمل کنید و توانایی لازم را داشته باشد تا کارهایی را در جمع انجام دهد، در این سن عزت نفس او در حال شکل گیری می باشد و نحوه رفتار شما در جمع با او اهمیت بسیاری دارد زیرا بر روحیه او تاثیر می گذارد.

رفتار والدین با فرزندشان بسیار مهم می باشد و نباید کودک با همسالان مورد مقایسه قرار بدهند، و هم چنین سرزنش کردن و تحقیر کردن او را نباید در پیش بگیرند زیرا مانع پیشرفت او در مدرسه و دنیای اجتماعی می شود و در این حالت کودک احساس بی کفایتی می کند و عزت نفس او کاهش می یابد.

در صورتی که مورد تحقیر و سرزنش قرار گیرد عزت نفس او پایین آمده و در دنیای نوجوانی با مشکلاتی رو به رو خواهد شد و در دوران های بعدی زندگی اختلالاتی مانند فوبیای اجتماعی را تجربه می کند به همین دلیل رفتار درست با کودکان اهمیت بسیاری دارد و در این زمینه باید از همه منابع اطلاعاتی و تخصصی کمک بگیرید تا راهنمایی های لازم را دراین خصوص بیان کنند.

رفتار با کودک، نکات کلی برای تربیت کودک

علاوه بر این که در هر سنی باید به نکات اختصاصی در آن سن توجه شود باید توصیه های عمومی مربوط به رفتار با کودکان را در همه سنین مدنظر قرار داد و به آن اهمیت داد که مهم ترین آن در زیر بیان شده است.

1. به جای تنبیه به تشویق و تقویت توجه کنید

روانشناسان کودک بر این باور هستند که هیچ چیز به اندازه تشویق و تقویت رفتارهای صحیح کودک بر روی او تاثیر گذار نمی باشد و تشویق بر روی تربیت و شکل دهی رفتار های او تاثیر بسیاری دارد، والدین برای این که رفتار صحیح را در فرزندشان تقویت کنند لازم نیست حتما جایزه بخرند با آغوش گرفتن ساده، لبخند زدن و گفتن جملاتی مانند آفرین، تاثیرات شگفت انگیزی بر روی او می گذارد.

روانشناسان بسیار تاکید دارند تا رفتارهای کودکان را به صورت صحیح تقویت کنند و در این حالت والدین به کودکان می آموزند که شیوه صحیح رفتار کردن چه چیزی می باشد اما در صورتی که کودک تان را تنبیه کنید تنها در مورد این که چه کاری انجام ندهد اطلاعاتی را به او می دهید و در مقابل گزینه جایگزین را یاد نمی گیرد و با شیوه صحیح رفتار آشنا نمی شود.

2. با کودکان گفت و گو کنید

بسیار اهمیت دارد تا زمان هایی را به حرف زدن با کودکتان اختصاص دهید و از این روش به فرزندتان نشان می دهید که برای گفته هایش ارزش و احترام قائل هستید و در صورتی که با او به گفت و گو می پردازید به کودک این فرصت را می دهید تا افکار و احساساتش را آزادانه بیان کند و آن ها را با شما در میان بگذارد، این کار باعث می شود تا از نگرانی ها و اضطراب هایی که در دوران کودکی ممکن است ایجاد شود پیشگیری شود.

بچه ها در سنین ابتدایی درک کمی نسبت به مقتضیات محیط دارند و در نتیجه واقع بینی پایین تری دارند و به همین دلیل ممکن است درخواست های نامعقولی داشته باشند در این حالت باید روش های صحیح نه گفتن را به کودک تان آموزش دهید و بتوانید به درستی با کودکتان مخالفت کنید ، هم چنین می توانید برای توضیح دادن رفتارتان از زبان کودکانه استفاده کنید و لحن وکلمات مناسبی را به کار ببرید و حق انتخاب های دیگری را برای فرزندتان کنار بگذارید، به کار گیری این روش ها می تواند برای شما مفید باشد و در این خصوص به شما کمک کند.

3. اقتدار و صمیمیت را در کنار هم داشته باشید

برای رفتار با کودک بسیار اهمیت دارد که صمیمیت و اقتدار را با یکدیگر ادغام نکنید و هیچ کدام را قربانی دیگری نکنید زیرا هر دو در تربیت فرزند نقش مهمی دارند، برای مثال برخی از پدر و مادرها به خاطر این که بخواهند با فرزندشان دوست باشند از اقتدارشان کم می کنند و همین مسئله باعث می شود تا کودک به درستی اصول خود انضباطی را یاد نگیرد، این شرایط باعث می شود تا مشکلاتی مانند لوس شدن فرزندان، بروز رفتارهایی مانند گریه های بی دلیل و شکل گیری توقعات بیش از حد والدین به وجود آید.

در مقابل برخی از خانواده ها برای این که کودک شان منضبط باشد روش مستبدانه را در پیش می گیرند و نمی توانند با فرزندشان رابطه صمیمانه و خوبی داشته باشند این نوع رفتار باعث می شود تا آزادی فرزندشان با اختلالاتی همراه شود و زمینه ساز بروز اضطراب های گوناگون شود به طوری که اعتماد به نفس فرد کم می شود.

بسیار مهم است تا در این دو جنبه به تعادل برسید و در کنار این که برای فرزندتان یک دوست صمیمی هستید نقش راهنما نیز داشته باشید و به او کمک کنید.

4. الگوی مناسبی باشید

باید به این نکته توجه کنید که فرزند شما در دوران کودکی از طریق مشاهده کردن  و الگو سازی اصول رفتاری را یاد می گیرد و در صورتی که می خواهید ویژگی خاصی در کودک پرورش دهید باید سعی کنید خودتان آن را رعایت کنید به عنوان مثال در صورتی که دوست دارید کودک تان راستگو باشد باید خودتان در رابطه با او صادق باشید و تمرین صداقت کنید و توجه داشته باشید که هیچ چیز به اندازه الگوی سالم نمی تواند فرزندتان را تحت تاثیر قرار دهد.

گاهی اوقات والدین مجبور می شوند برای فرزندشان پرستار بگیرند باید این نکته را در نظر بگیرید که کودک ممکن است رفتار پرستار را الگوی خود قرار دهد و به همین دلیل باید در انتخاب پرستار حساس باشید و توجه داشته باشید که چه کسی را برای این امر انتخاب می کنید.

5. مسئولیت پذیری را از همان ابتدای کودکی آموزش دهید

لازم است به فرزندتان نشان دهید که هر کس در برابر رفتارهاش مسئول می باشد و به همین دلیل همه ما وظیفه داریم تا رفتارهای صحیح و درستی از خودمان نشان دهیم، این گفته ها به کودک می آموزد که در تعاملات گوناگون دیگران را نیز در نظر بگیرد و بدرفتاری کم تری از خودش نشان دهد.

منبع : رفتار با کودک در سنین مختلف چگونه باید باشد؟

آموزش دوستیابی در مدرسه، راهکارهایی برای والدین و مربیان

روش های آموزشی دوستیابی در مدرسه به چه شکل می باشند؟ یکی از مهم ترین موضوعات در فرایند اجتماعی شدن به ویژه در سنین دبستان، دوستیابی می باشد، بسیاری از کودکان زمانی که می خواهند گفتگویی را آغاز کنند و یا رابطه دوستی با همسالان خود برقرار کنند با مشکلاتی برخوردار می شوند.

این موضوع می تواند نشان دهنده اختلالاتی در کودکان مانند افسردگی و اوتیسم باشد و نگرانی های زیادی را برای والدین ایجاد می کند، همچنین در بعضی مواقع عدم توانایی در دوستیابی می تواند به خاطر عدم آموزش کافی توسط والدین باشد. برای این که کودک با مهارت های دوستیابی آشنا شوند می توانید از مشاوران ومتخصصانی که در این زمینه اطلاعات کافی دارند کمک بگیرید و اگر کودک شما مشکلاتی در این زمینه تجربه می کند در ادامه این مقاله توضیحاتی در مورد آموزش دوستیابی بیان شده است که مطالعه آن می تواند برای شما مفید باشد.

آموزش دوست یابی در مدرسه برای کودکان چه اهمیتی دارد؟

یکی از راه های افزایش مهارت های اجتماعی دوستیابی و برقراری روابط دوستانه با دیگران می باشد که از زمان کودکی آغاز می شود و با توجه به این که اجتماعی بودن یکی از ویژگی های مهم و اصلی برای هر انسانی می باشد و نحوه شکل گیری آن بر روی مسائلی که در سنین بالاتر به وجود می آید اثر می گذارد.

زمانی که کودک مهارت های لازم برای دوستیابی و برقراری ارتباط با دیگران و روابط اجتماعی را یاد بگیرد در این هنگام به راحتی دیگران را به سمت خود جذب می کند و با وجود دوستان زندگی اش رنگ و بوی تازه ای به خود می گیرد.

همچنین تجربیاتی که کودک در مدرسه و هنگام برقراری رابطه دوستانه به دست می آورد به او کمک می کنند تا حد زیادی اعتماد به نفس او افزایش یابد و با توجه به این که کمبود اعتماد به نفس در بسیاری از اختلالات روانی دخیل می باشد می توان به نقش و اهمیت دوستیابی در کودکان پی برد.

اگر کودک در دوستیابی و برقراری ارتباط در مدرسه ناتوان باشد در این صورت آسیب های زیادی برای او به وجود خواهد آمد به عنوان مثال کودکانی که روابط اجتماعی محدودی دارند استرس و اضطراب زیادی را تجربه می کنند و دچار افت تحصیلی خواهند شد به همین دلیل دوستیابی بسیار اهمیت دارد و باید آموزش آن در اولویت مدرسه و والدین قرار گیرد.

بهترین زمان برای آموزش دوستیابی

از آن جایی که سنین مدرسه بهترین زمان برای رشد فردی و اجتماعی می باشد والدین باید از همان ابتدای تحصیل و روز های ابتدایی که فرزندشان به مدرسه می رود مهارت های لازم را به کودک خود آموزش دهند.

البته باید توجه داشته باشید که فرایند دوستیابی از زمان خردسالی آغاز می شود و کودک باید مهارت دوستیابی داشته باشد و اگر والدین در همان زمان کودکی آموزش های لازم را به کودک بدهد و با تمرین کند در مدرسه با مشکلات کمتری رو به رو خواهد شود و هم چنین آموزش این مهارت نیاز به تخصص دارد و بهتر است از مشاور و روانشناس در این زمینه کمک بخواهید.

آموزش دوستیابی در مدرسه، لزوم همکاری والدین با مدرسه

روش های آموزش دوستیابی به کودکان در مدرسه متفاوت می باشد و کودکان معمولا از لحاظ مهارت های اجتماعی به دو دسته تقسیم می شوند، گروه اول کودکانی که به مهدکودک رفته اند و اولین تجربه دوستی و سازگاری را در آن محیط یاد گرفته اند و گروه دوم کودکی که در کنار اعضای خانواده اش بزرگ شده و به خاطر رفتارهای والدین و نداشتن ارتباطات اجتماعی با هم سن و سالان، رابطه دوستی ضعیفی دارد و مفهوم مشارکت و همراهی با دیگران را کمتر از بیقه یاد گرفته است.

در نتیجه معلمان و مربیان باید به دانش آموزان توجه کنند و در مدرسه روش های آموزش مهارت دوستیابی را به کودکان آموزش دهند.

کودکان قبل از سن دبستان در موقعیت های مختلف با هم سن و سالان خود دوست می شوند اما به زبان ساده دوستی هایی بر پایه هدف تجربه نکرده اند و به همین دلیل والدین، مربیان  و معلمان باید این نکته را در نظر بگیرند که باید هدف های دوستی و برقراری روابط دوستانه را به کودکان دبستانی آموزش دهند تا بتوانند درک صحیحی از شکل گیری این روابط داشته باشند.

همکاری والدین

آموزش در مدرسه به تنهایی کافی نمی باشد و کودک مهارت های دوستیابی را یاد نمی گیرد بلکه خانواده ها باید در این زمینه همکاری کنند تا آموزش های لازم به طور صحیح به کودکشان داده شود.

به عنوان مثال کودکی که در محیط مدرسه ساکت و آرام است از خانواده او بخواهید تا با او صحبت کنند که در محیط خانه با صدای بلندتری با اعضای خانواده حرف بزند تا بتواند روابطش را با اعضای خانواده گسترش دهد همچنین والدین می توانید با پرسیدن سوالاتی درباره این که “روزش را چطور سپری کرده است “و “زنگ تفریح سرگرم چه  کاری بوده است” با مربیان همکاری کنند.

آموزش دوستیابی در مدرسه، راهکارهایی برای والدین

برای این که مهارت های دوستیابی را در مدرسه فرا بگیرید می توانید از چند راهکار صحیح در این زمینه استفاده کنید توجه داشته باشید که این راهکارها کلی هستند و نسبت به فرد و ویژگی های هر شخص متفاوت می باشند.

آموزش های دوستیابی به کودکان مانند دیگران مهارت های زندگی می باشد که باید به دیگران آموزش داده شود زیرا از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد.

1. آموزش معرفی خود

به کودکتان یاد بدهید برای این که دوستی اش را در مدرسه آغاز کند به سراغ دانش آموزی برود که مانند خود تنها است و بعد از سلام خودش را معرفی کند و به او بگوید که” می خواهی با من دوست بشی؟ “و بعد به کودکتان آموزش دهد که با استفاده از چه نکاتی می تواند دوستی اش را تداوم بخشد.

2. آموزش مهارت های گفت و گو

به کودکتان مهارت های گفت و گو را اموزش دهید تا بتواند به راحتی سلام و احوال پرسی نماید و بدون استرس خودش را معرفی کند و بعد از این که گفت و گو را آغاز کردید از طرف مقابلتان بخواهید خودش را معرفی نماید.

کودکان باید از همان دوران کودکی فرایند اجتماعی شدن را بیاموزند و بتواند به درستی با دیگران ارتباط برقرار کنند و با آن ها به صحبت بپردازند.

3. اضافه شدن به گروه های دوستی

به کودک تان یاد بدهید تا به سمت گروه هایی که دوستانه هستند و با یکدیگر بازی می کنند برود و خودش را معرفی کند و از آن ها اجازه بگیرد که در بازی همراهشان باشد معمولا بسیاری از کودکان از وارد شدن دوستان دیگر به گروه بازی شان استقبال می کنند و خوش حال می شوند.

4. یاد دادن ویژگی های یک دوست خوب

ویژگی های دوست خوب را به او بگویید و به او توضیح دهید دوستانی پیدا کند که ویژگی های دوست خوب را داشته باشد به عنوان مثال دوستان خوب با هم شریک می شوند و نوبت را رعایت می کنند، به حرف های یکدیگر گوش می دهند، با یکدیگر دعوا نمی کنند و یکدیگر را نمی زنند و بچه های دیگر را مورد تمسخر قرار نمی دهند.

5. آموزش دوستیابی در مدرسه، استفاده از فیلم، نمایش یا بازی

والدین می توانند با دیدن فیلم یا کارتون های که با موضوع دوستیابی می باشد اهمیت موضوع و ویژگی های دوست خوب را برای کودک بیان کند و همچنین می تواند با انجام نمایش و بازی های دونفره یا نمایش های عروسکی موضوع را به درستی به فرزندش منتقل کند.

6. آموزش دوستیابی در مدرسه، اشتراکات و علاقه مندی ها

می توانید از کودکتان بخواهید با یکی از دوستان و همکلاسی هایش درباره کلاس های مورد علاقه اش صحبت کند  و از این طریق اشتراکاتی را در میان خود و دوستش به وجود آورد و دوستی خود را بیشتر کرده و با یکدیگر به این فعالیت بپردازند.

7. شرکت در اردوها یا گردش های خانوادگی

می توانید کودک را به اردوهای تفریحی ببرید و به صورت مستقیم دوستیابی و نحوه برقراری ارتباط با دیگران را به او آموزش دهید، همچنین با شرکت کردن در گردش های خانوادگی کودک می تواند ویژگی های دوست خوب و هدف از شکل گیری گروه های دوستی را به طور مستقیم یاد بگیرد و با مهارت های ارتباطی آشنا شود.

کلام آخر

یکی از مهارت های مهمی که والدین باید به کودک خود آموزش بدهد دوستیابی در مدرسه می باشد در واقع دوستیابی باعث می شود تا شخصیت کودک به درستی شکل گیرد و رشد کند و کودک زمانی که در جمع دوستان قرار گیرد می تواند به نیاز های خود به درستی پاسخ دهد و اجتماعی تر شود.

این موضوع در آینده تاثیر مثبتی خواهد گذاشت و زمینه های مختلفی مانند روابط بین فردی و اشتغال بسیار برای فرد مفید خواهد بود.

گاهی اوقات ممکن است که کودکان با حالت هایی از انزوا و گوشه گیری رو به رو باشند و در دوستیابی با مشکلاتی رو به رو شوند در این صورت باید توسط روانشناس و متخصص کودک بررسی های لازم انجام گیرد و مشاور با بررسی کردن همه جوانب به شما کمک می کند تا در صورتی که کودک با اختلالات و مشکلاتی در این زمینه رو به رو شود بتواند آن را حل نماید. در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان  با داشتن مشاوران برجسته خدمات لازم را در اختیار عزیزان قرار می دهند و به آن ها کمک می کنند.

منبع : آموزش دوستیابی در مدرسه | راهکارهایی عالی برای والدین و مربیان

روان شناسی کودک (که همچنین به عنوان رشد کودک شناخته می شود) عبارت از مطالعه فرآیندهای روان شناختی کودک است .

به صورت تخصصی عبارت از نحوه تفاوت داشتن این فرآیندها با فرآیندهای صورت گرفته در مورد افراد بزرگسال، نحوه توسعه آن از زمان تولد تا پایان دوره نوجوانی و نحوه و دلیل متفاوت بودن آن مابین کودکان می باشد.

این موضوع در برخی مواقع با موضوعاتی همانند دوران کودکی، دوران بزرگسالی و مسن شدن در یک گروه قرار می گیرد و به عنوان زیر مجموعه روان شناسی رشد دسته بندی می شود.

مطالعه کودک به عنوان یک رشته علمی دارای مبنای تجربی قوی می باشد و تقریبا یک رشته نوپایی است. این رشته در سال 1840 شکل گرفته است؛

در این سال کارلز داروین (Charles Darwin) رشد یکی از بچه های خودش را ثبت کرد و در نتیجه مطالعه گونه های شناخته نشده یک سری اطلاعاتی را جمع آوری کرد.

بعدا یک مطالعه مشابه و دقیق تری توسط یک روان شناس آلمانی به اسم ویلیام پریر (William Preyer) منتشر شد که در آن این روش برای مجموعه های دیگری به کار برده شد.

در سال 1891 یک روان شناس آمریکایی به اسم جی. استانلی هال (G. Stanley Hall) مجله دانشکده آموزشی (Pedagogical Seminary) را تاسیس کرد که مختص روان شناسی و آموزش کودکان بود.

در اوایل قرن بیستم، توسعه صورت گرفته در آزمون های هوش و ایجاد کلینیک های راهنمای کودکان منجر به تاسیس روان شناسی کودک شد.

یک تعدادی از روان شناسان قرن بیستم (از جمله سیگموند فروید(Sigmund Freud)، ملانی کلین (Melanie Klein) و دختر فروید، آنا فروید(Anna Freud) ) از دیدگاه روان کاوی موضوع رشد کودک را مورد بررسی قرار دادند.

شاید تاثیرگذارترین فرد بر روی روان شناسی کودک در دوره معاصر عبارت از جین پیاگت (Jean Piaget) سوئیسی باشد.

پیاگت در نتیجه مشاهدات مستقیم و برهم کنش متقابل یک نظریه ای را در مورد به دست آوردن شناخت در کودکان بیان کرد.

پیاگت مراحل مختلف یادگیری در دوران کودکی را توصیف کرد و درک کودکان از خودشان و جهان را در هر یک از مراحل یادگیری بیان کرد.

اطلاعات مربوط به روان شناسی کودک از منابع مختلفی جمع آوری شده است.

مشاهدات صورت گرفته توسط خویشاوندان، معلمان و سایر افراد بزرگسال و همچنین مشاهده مستقیم خود روان شناس و مصاحبه با کودک (یا کودکان) منبع اصلی جمع آوری اطلاعات در مورد کودکان می باشند.

در برخی از مطالعات از روش پنجره یا آینه یک جانبه استفاده می شود و کودکان بدون اینکه متوجه شوند که دیده می شوند، هیچ لزومی به تعامل با محیط خودشان یا افراد دیگر ندارند.

آزمون های شخصیتی، آزمون های هوش و روش های تجربی هم در شناخت رشد کودک مفید هستند.

با وجود تلاش های صورت گرفته به منظور متحد کردن نظریه های مربوط به رشد کودک، این رشته همانند سایر حوزه های روان شناسی فعال می باشد و بدون توقف پیشرفت می کند.  

ترجمه : تیم کانون مشاوران ایران

نحوه شکایت کردن از خدمات محافظت کننده از کودک

هر ایالتی یک آژانس خدمات محافظت کننده از کودک[1] (CPS) مخصوص به خودش را دارد که مسولیت آن عبارت از محافظت کردن از سلامتی و رفاه کودکان می باشد.

بررسی هایی که توسط CPS صورت می گیرد، می تواند برای هر دو مورد کودکان و بزرگسالان آسیب زا و استرس زا باشد. با این وجود، صرف وجود داشتن ناراحتی عاطفی باعث نمی شود که شما حق استفاده از CPS را داشته باشید.

به دلیل اینکه مددکاران اجتماعی CPS عبارت از عوامل دولتی می باشند، آنها نمی توانند حقوق شهروندی شما را نقض کنند.

یک کارمند CPS که نسبت به کار خودش علاقه زیادی دارد، ممکن است که حقوق اساسی شما را نقض کند یا یک تحقیق یا تصرف غیر منطقی در مورد شما داشته باشد.

در صورت پیش آمدن چنین شرایطی، می توانید درخواست دریافت خسارت مالی داشته باشید.

مشخص کردن موارد صورت گرفته در مورد خودتان

1. اتفاقات صورت گرفته را بر اساس ترتیب تاریخی یادداشت کنید.

این یادداشت را با اولین برخوردی که با CPS داشته اید، شروع کنید و از تمامی برخوردها و ارتباطاتی که با مددکاران اجتماعی CPS و سایر کارمندان آن داشته اید، یک پیش نویسی را تهیه کنید.

برای هر یک از مددکاران CPS که با آنها برخورد داشته اید یا به هر نحوی یک ارتباطی برقرار کرده اید، اسم، عنوان شغلی و اطلاعات مربوط به برخورد مستقیم را  بنویسید.

همچنین شما باید هر کاری که CPS در مورد فرزندتان انجام داده است و دلیل ارتباط برقرار کردن CPS با کودکتان را مشخص کنید.

2. تمامی اسناد مرتبط و سایر شواهد را جمع آوری کنید.

شما باید قبلا تمامی تعاملات خودتان با CPS را مستند کرده باشید.

همه این یادداشت ها عبارت از شواهدی می باشند که شما می توانید در دادخواهی های خودتان مورد استفاده قرار دهید.

در صورتی که شما یک سری اسناد مکتوبی داشته باشید که بیش از این نمی توانید نگهداری کنید، یک یادداشت از آنها بردارید.

همچنین CPS باید یک سری کپی از اسناد مختلف داشته باشد و شما می توانید بعدا آنها را درخواست کنید.

همچنین شما باید تمامی اسناد مربوط به کارهایی که با کودکتان صورت گرفته است را جمع آوری کنید.

برای مثال، در صورتی که شما در خانه خودتان به فرزندتان تدریس کنید، باید تمامی برنامه های مدرسه ای، تکالیف و دوره های تحصیلی را جمع کنید و یک کپی از آنها بگیرید.

3. با یک وکیل مشورت کنید.

دادخواهی های حقوق شهروندی در دادگاه محلی کاملا پیچیده می باشند.

در صورتی که شما به دلیل نقض شدن حقوق شهروندیتان از CPS شکایت داشته باشید، در این صورت به یک وکیل حقوق شهروندی نیاز خواهید داشت.

معمولا وکلای حقوق شهروندی یک مشاوره رایگانی را ارائه می دهند، بنابراین شما با استفاده از این فرصت می توانید با چند وکیل صحبت کنید.

این کار می تواند به شما کمک کند تا بهترین وکیل ممکن در مورد مسئله مربوط به خودتان را انتخاب کنید.

این دادخواهی ها می توانند یک پروسه زمان بری باشند.

یک وکیلی انتخاب کنید که نسبت به مسئله شما علاقمند باشد و بتواند مسئله موجود را دنبال کند .

شما مدت زمان زیادی در کنار آنها خواهید بود و در مورد برخی از مشکلات حساس بالقوه صحبت خواهید کرد.

در صورتی که شما به دلیل سوء استفاده از کودک یا بی توجهی به کودک با یک جریمه کیفری مواجه شوید، شاید از قبل یک وکیل مدافع کیفری داشته باشید.

از آنها بخواهید که شما را به یک وکیل حقوق شهروندی ارجاع دهند که بتواند در شکایت از CPS به شما کمک کند.

4. شناسایی حقوق مسلم خودتان.

اولین مانعی که شما با آن مواجه می شوید، اشاره کردن به یک حقوق اساسی خاص و مسلمی می باشد که CPS در حین کار کردن بر روی شما و کودکتان، آن حقوق را نقض کرده است.

این بحث یک بحث کاملا حقوقی می باشد.

وکیل شما اسناد و یادداشت هایتان را بررسی خواهد کرد تا مشخص کند که کدام یک از حقوق شما نقض شده است.

این بخش از مستند سازی دلایل مربوط به تعاملات شما با CPS، اهمیت زیادی دارد. یک موردی که ممکن است در مورد شما ناعادلانه باشد، عبارت از نقض شدن یک حق اساسی می باشد.

با این وجود، ممکن است برخی از مواردی که برای شما بی اهمیت هستند، موارد مهم و تاثیرگذاری باشند.

5. خسارت های خودتان را محاسبه کنید.

شاید شما شنیده باشید والدینی که از CPS شکایت کرده اند، هزاران یا حتی میلیون ها دلار خسارت دریافت کرده اند.

با این وجود، مقدار این پول دریافت شده بستگی به نقض های صورت گرفته در مورد حقوق شما دارد.

در صورتی که خسارتی وجود داشته باشید، وکیل شما در مرحله اول خسارت های واقعی را بررسی خواهد کرد.

برای مثال، در صورتی که شما یا همسرتان به دلیل یک آسیب ایجاد شده در نتیجه CPS به یک مشاور مراجعه کنید.

هزینه های مربوط به این مشاوره می تواند به عنوان خسارت های واقعی در نظر گرفته شوند.

در صورتی که اقدامات صورت گرفته توسط مددکاران اجتماعی CPS در مورد شما به صورت برجسته و قابل توجه باشد.

احتمالا بتوانید یک سری خسارت های اضافی دریافت کنید که به عنوان خسارت های تنبیهی شناخته می شوند.

شروع کردن دادخواهی تان

1. یک شکایت نامه ای را تهیه کنید.

معمولا شکایت نامه ها دارای اطلاعات کاملا دقیق و جزئی نمی باشند.

با این وجود، یک شکایت نامه مربوط به دادگاه فدرالی که مربوط به نقض های صورت گرفته در مورد حقوق شهروندی می باشد، اطلاعات بیشتری در مقایسه با شکایت نامه های عمومی دارد.

در صورتی که خسارت های صورت گرفته به صورت صحیحی توضیح داده نشوند، ممکن است که دادخواهی ارائه شده رد شود.

به همین دلیل است که شما به یک وکیل حقوق شهروندی با تجربه نیاز دارید.

زمانی که شکایت نامه تان را تنظیم می کنید، به هیچ نوع اثبات یا شاهدی نیاز نخواهید داشت.

در این مرحله، شما به صورت مناسبی یک سری ادعاهایی را مطرح خواهید کرد.

وکیل تان شکایت نامه شما را در یک دادگاه فدرالی ارائه خواهد کرد که اختیار قانونی آن فراتر از سطح ایالت شما است و حکم آن در ایالتی که CPS در آن قرار گرفته است هم لازم الاجرا می باشد.

شاید شما مجبور باشید که حق الزحمه 400$ پرداخت کنید؛

همچنین این امکان وجود دارد که وکیل شما این هزینه را پرداخت کند و آن را به هزینه های مربوط به دادخواهی که از شما دریافت خواهد کرد، اضافه کند.

2. CPS را از شکایت خودتان مطلع کنید.

با کامل شدن شکایت نامه، CPS باید در مورد دادخواهی شما مطلع باشد تا بتواند یک فرصتی را برای پاسخ دادن در اختیار داشته باشد.

معمولا وکیل شما یک کپی از شکایت نامه را به وکلای ثبت شده CPS ارائه خواهد کرد.

3. پاسخ های احتمالی که CPS ارائه خواهد کرد را بررسی کنید.

زمانی که CPS از شکایت شما مطلع شود، این آژانس فرصت زمانی محدودی برای آماده کردن پاسخ های خودش و ارائه آن به دادگاه خواهد داشت.

یک کپی از پاسخ کتبی ارائه شده به وکیل شما ارائه خواهد شد.

وکلیتان پاسخ ارائه شده را به شما خواهد داد.

معمولا پاسخ ارائه شده تمامی ادعاها را انکار خواهد کرد و از مصونیت مشروط خودش دفاع خواهد کرد.

پاسخ ارائه شده توسط CPS می تواند شامل پیشنهاد دادن یک قضاوت مختصر باشد.

این پیشنهاد همانند پیشنهاد مربوط به مختومه کردن، استدلال خواهد کرد که شما نتوانسته اید ادعای خودتان را برای دادگاه اثبات کنید و دادگاه نباید هیچ نوع خسارت حقوی یا مالی برای CPS در نظر بگیرد.

4. به قضاوت مختصر ارائه شده گوش کنید.

زمانی که از CPS شکایت می کنید، این آژانس احتمالا یک سری دفاعیاتی را در مورد داشتن مصونیت مشروط ارائه خواهد کرد.

در صورتی که یک طرح دفاع فنی صورت بگیرد و دادگاه مجوز چنین مصونیت مشروطی را به آژانس (و مددکاران اجتماعی آن) ارائه دهد، در این صورت هیچ وقت نخواهید توانست از آژانس شکایت کنید.

در صورتی که CPS بیان کند که دارای مصونیت مشروط می باشد، قبل از آنکه شما اجازه طرح کردن دادخواهی خودتان را داشته باشید، دادگاه باید مدارک آژانس را بررسی کند.

تا زمانی که در این رابطه تصمیم گیری نشده باشد، شما اجازه انجام دادن کار بعدی یا ارائه اطلاعات مربوط به دادخواهی خودتان را نخواهید داشت.

وکیل شما و وکلای CPS یک سری دفاعیات مختصری را از طرف شما و آژانس به قاضی ارائه خواهند کرد.

شاید قاضی تصمیم بگیرد که بعد از مطالعه این دفاعیات مختصر، یک سری سوالاتی را بپرسد یا دادرسی را انجام بدهد.

در صورتی که قاضی مصونیت مشروط CPS را رد کند، شاید شما همچنان نتوانید مرحله بعدی تعقیب قضایی را انجام دهید.

CPS حق درخواست تجدید نظر در مورد حکم تعیین شده را دارد و در دادگاه استینافی می تواند دلایل برخورداری آژانس از حق مصونیت مشروط را اثبات کند.

رفتن به محاکمه

1. یک سری سوالات و درخواست های کتبی به CPS بفرستید.

در صورتی که شما بتوانید یک سری دلایل قابل قبولی را در مورد وجود نداشتن حق مصونیت مشروط آژانس ارائه دهید، در این صورت به مرحله بررسی وارد خواهید شد.

شما به منظور آماده کردن سوالات و درخواست های کتبی و مستنداتی که ممکن است از طرف CPS پاسخ داده شوند، از یک وکیل کمک خواهید گرفت.

شما فایل کامل مربوط به خانواده خودتان و همچنین تمامی مدارک داخلی، شامل ایمیل هایی که مربوط به بررسی وضعیت خانواده شما می باشد را از CPS درخواست خواهید کرد.

اسناد و پاسخ های ارائه شده می توانند یک سری مشکلات یا موارد نقض دیگری را مشخص کنند که شما قبلا نسبت به آنها مطلع نبوده اید.

2. استشهادیه مددکار اجتماعی باید در مدارک ارائه شده توسط شما وجود داشته باشد.

یک استشهادیه عبارت از یک مصاحبه ای می باشد که یک نفر قسم می خورد در آن مصاحبه فقط حقایق را بیان کند.

به دلیل اینکه اکثر موارد موجود در پرونده شما مربوط به عقاید و تفاسیر ذهنی از مددکاران اجتماعی درگیر می باشند، این استشهادیه ها اهمیت فوق العاده ای خواهند داشت.

ممکن است که به این استشهادیه نیاز داشته باشید یا نیاز نداشته باشید.

وکیل شما می تواند در مورد مناسب بودن یا نبودن حضور مددکاران اجتماعی و استشهادیه آنها تصمیم گیری کند.

صرف نظر از جایی که شما در آن از مددکاران اجتماعی استشهادیه می گیرید، وکیلتان استشهادیه ها را بررسی خواهد کرد و تاثیر هر یک از آنها در مورد پرونده شما را به اطلاعتان خواهد رساند.

3. استشهادیه خودتان را هم آماده کنید.

شاید وکلای CPS از خود شما هم بخواهند که یک استشهادیه ارئه دهید.

وکیل شما حداقل یک بار در مورد سوالاتی که احتمالا از شما پرسیده خواهند شد، با شما صحبت خواهد کرد و به شما توضیح خواهد داد که به چه نحوی به سوالات مربوط به استشهادیه پاسخ دهید.

معمولا شما می خواهید که به صورت مستقیم و صادقانه به سوالات پاسخ دهید، ولی باید از بی هدف صحبت کردن و بحث اضافی اجتناب کنید.

برای مثال، در صورتی که سوالات دارای پاسخ بله یا خیر از شما پرسیده شوند، پاسخ شما باید «بله» یا «خیر» باشد و نباید توضیحات اضافی بیان کنید.

4. به سوالات بیان شده توسط CPS پاسخ دهید.

به محض اینکه سوالاتی به CPS بفرستید، احتمالا این آژانس یک سری پاسخ های کتبی به سوالات شما ارائه خواهد کرد.

یک وکیل بعد از مشاوره کردن با شما، پاسخ های خاص را یادداشت خواهد کرد.

شاید وکیل شما در مورد برخی از سوالات اعتراض داشته باشد.

در صورتی که در مورد سوال خاصی اعتراضی وجود داشته باشد، در آن صورت وکیلتان توضیح خواهد داد که چرا شما مجبور نیستید به این سوالات پاسخ دهید.

هر چند که این سوالات به صورت کتبی می باشند، ولی به عنوان سوالاتی در نظر گرفته می شوند که شما بعد از قسم خوردن مبنی بر گفتن حقیقت به آنها جواب می دهید.

سعی کنید که به صورت صادقانه و دقیق به سوالات بیان شده پاسخ دهید.

در صورتی که چیزی به یاد نداشته باشید، سعی نکنید که بر اساس حدسیات خودتان پاسخ دهید.

5. در دادرسی های قبل از دادگاه مشارکت کنید.

معمولا دادگاه های دادرسی های زیادی را برگزار می کنند تا نسبت به رسیدگی شدن به اختلافات به صورت درست و بر اساس یک برنامه در حال پیشرفت اطمینان مطمئن شوند.

وکیلتان شما را در مورد اتفاقات صورت گرفته مطلع خواهد کرد.

6. هر نوع توافق پیشنهاد شده را ارزیابی کنید.

دادخواهی های موجود در دادگاه فدرالی در موارد محدودی به محاکمه ها ارجاع داده می شوند.

فرآیند حل این اختلافات می تواند چند ماه به طول بکشد و اکثر طرفین دعوا ترجیح می دهند که از ابهامات و احتمالات مربوط به محاکمه ها اجتناب کنند.

ممکن است که قاضی طرفین را به گفت و گوهای سازش تشویق کند و یا اینکه خودش ریاست کنفرانس سازش را برعهده داشته باشد.

هر سازشی که از طرف CPS مطرح شود، به وکیل شما ارائه خواهد شد.

وکیلتان این پیشنهاد را به شما ارائه خواهد کرد و توصیه خودش را هم بیان خواهد کرد.

صرف نظر از پیشنهادی که وکیل شما ارائه می کند، تصمیم گیری در مورد پذیرفتن یا رد کردن طرح سازش به خود شما بستگی خواهد داشت.

منبع: کانون مشاوران ایران

[1] Child Protective Services

طرحواره نقص و شرم چیست؟ من کافی نیستم!

طرحواره نقص و شرم یکی از طرحواره های ناسازگار اولیه است که در طرحواره درمانی…

دکتر بازی در کودکان

دکتر بازی در کودکان و نحوه بازی با کودک، آیا دکتربازی در کودک بد است؟،…

قصه شب برای کودکان هشت ساله

قصه شب برای کودکان هشت ساله، قصه برای کودکان دبستانی، قصه شب آموزنده، قصه های…

مقابله با نافرمانی کودک

در پاسخ به سوال: با بچه نفهم چه کنم باید بگویم. اختلالات کودکان سبب کاهش…

خصوصیات کودک ۹ ساله

خصوصیات کودک ۹ ساله، پرخاشگری در کودکان ۹ ساله، علت لجبازی دختر ۹ساله، لجبازی کودک…

۵ قصه برای اموزش احساسات کودکان

قصه برای اموزش احساسات سرمایه گذاری  بزرگ، مهم و اساسی برای آینده است و به…

۱۱ بازی با کودک ۹ ساله که باید انجام دهید!

بازی با کودک ۹ ساله برای افزایش و بهبود یادگیری خلاقانه، افزایش عزت نفس و…

اوتیسم آسپرگر

اوتیسم آسپرگر (Asperger Syndrome) نوعی اوتیسم است که از طریق مشکلات رفتاری مختلف بروز می…

بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم عبارتی پزشکی است که به اختلالات مختلف در زمینه رشدی اشاره دارد. کودکان…