باور های غیر عادی و ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD)

اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD)

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب باورهای غیرعادی (مانند تله پاتی، روشن بینی و تفکر جادویی) را تا حدی که فراتر از هنجارهای فرهنگی و خرده فرهنگی است، می پذیرند. از نظر اجتماعی، آن ها ناراحت محسوب می شوند. سبک لباس آن ها ممکن است نامناسب و عجیب به نظر برسد.

گفتار آن ها اغلب مبهم، انحرافی یا به طور نامناسب انتزاعی است و ممکن است در جمع با خود صحبت کنند. محتوای  سخنان آن ها همچنین منعکس کننده ایده ها، توهمات و پارانویا آن ها می باشد.

تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپی با معیارهای بالینی صورت گرفته و درمان آن با داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد افسردگی و درمان شناختی-رفتاری می باشد.

در اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، تجارب شناختی نشان دهنده انحراف از واقعیت و بی نظمی در تفکر و گفتار نسبت به سایر اختلالات شخصیتی است.

شیوع اختلال شخصیت اسکیزوتایپی متفاوت است، اما تخمین زده شده است که حدود ۳٫۹٪ از جمعیت عمومی ایالات متحده درگیر آن می باشند، این اختلال ممکن است کمی بیشتر در بین مردان دیده شود.

اختلال های متفاوتی همراه با شخصیت اسکیزوتایپی دیده می شود به طور مثال بیش از نیمی از بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی بیش از ۱ اختلال افسردگی اساسی را داشته اند و ۳۰ تا ۵۰ درصد از آن ها در صورت تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، به اختلال افسردگی اساسی مبتلا هستند. این بیماران اغلب دارای اختلال مصرف مواد نیز می باشند .

علل اختلال شخصیت اسکیزوتایپی

علت اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اساساً بیولوژیکی است زیرا در بسیاری از ناهنجاری های مغزی مشخصه اسکیزوفرنی در میان بستگان مشترک است. این بیماری در میان بستگان درجه یک افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روان پریشی شایع تر است.

علائم و نشانه های شخصیت اسکیزوتایپی

بیماران مبتلا به شخصیت اسکیزوتایپی، به جز بستگان درجه یک، دوستان صمیمی یا نزدیکی ندارند، آن ها در رابطه با افراد بسیار ناراحت هستند. ترجیح می دهند این کار را نکنند زیرا احساس می کنند متفاوت هستند و به دیگران تعلق ندارند.

با این حال، آن ها ممکن است بگویند عدم روابط متفاوت آن ها را ناراضی می کند. آن ها در موقعیت های اجتماعی، به ویژه در موقعیت های ناآشنا، بسیار مضطرب هستند. صرف زمان بیشتر در موقعیت نیز اضطراب آن ها را کاهش نمی دهد.

این بیماران اغلب وقایع معمولی را به معنی خاصی تعبیر می کنند. آن ها ممکن است خرافاتی باشند یا فکر کنند که دارای قدرت های ماوراء الطبیعه خاصی هستند که به آن ها امکان می دهد رویدادها را قبل از وقوع حس کنند یا ذهن دیگران را بخوانند.

آن ها همچنین ممکن است فکر کنند که کنترل جادویی بر دیگران دارند و فکر می کنند که دیگران را وادار به انجام کارهای معمولی می کنند، یا با انجام روند خاصی می تواند از آسیب جلوگیری کند به طور مثال با شستن مرتب دست هایش از تصادف جلوگیری می کند.

گفتار آن ها ممکن است عجیب و غریب بوده یا حاوی عبارات عجیب و غریب باشد. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب لباس های عجیب و غریب یا نامرتب می پوشند (مانند پوشیدن لباس های نامرتب یا کثیف) و رفتارهای عجیب و غریب دارند.

آن ها ممکن است قراردادهای اجتماعی معمولی را نادیده بگیرند (مثلاً تماس چشمی برقرار نکنند)، و چون نشانه های اجتماعی معمولی را درک نمی کنند، ممکن است به طور نامناسب یا سخت با دیگران تعامل داشته باشند.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی اغلب مشکوک هستند و ممکن است فکر کنند که دیگران برای آن ها نقشه کشیده اند.

تشخیص شخصیت اسکیزوتایپی

• معیارهای بالینی ( بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم [DSM-5])

برای تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، بیماران باید شرایط زیر را داشته باشند:

• یک الگوی مداوم از ناراحتی شدید
• کاهش روابط نزدیک
• تحریفات شناختی یا ادراکی و غیرعادی بودن رفتار

• باورهای عجیب و غریب و اعتقاد های ماورایی م
• تجارب ادراکی غیرمعمول (مثلاً شنیدن صدایی که نام آن ها را زمزمه می کند یا با آن ها صحبت می کند)
• فکر و گفتار عجیب و غریب (مثلاً مبهم، استعاری، بیش از حد مفصل یا کلیشه ای)
• سوء ظن یا افکار پارانوئید
• رفتار و ظاهر عجیب و غریب
• فقدان دوستان نزدیک یا افراد مورد اعتماد، به جز اقوام درجه یک
• اضطراب اجتماعی مفرط که با آشنایی کاهش نمی یابد و عمدتاً به ترس های پارانوئید مربوط می شود

همچنین، علائم باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد.

تشخیص اختلالات مرتبط

در چالش تشخیصی اولیه باعث اختلالات مرتبط با شخصیت اسکیزوتایپی شناسایی شوند:

• اختلالات فکری عمده:این اختلال (مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، یا اختلال افسردگی با ویژگی های روان پریشی) معمولاً ظاهر شدیدتری دارند و با هذیان و توهم همراه هستند.

• اختلال شخصیت پارانوئید واختلال شخصیت اسکیزوئید :اختلال شخصیت اسکیزوتایپی را می توان از اختلالات شخصیت پارانوئید و اسکیزوئید متمایز کرد زیرا بیماران مبتلا به این اختلالات افکار و رفتارهای عجیب و غریب و نامرتب را تجربه نمی کنند.
• درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپی

• داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی
• درمان شناختی- رفتاری

درمان عمومی اختلال شخصیت اسکیزوتایپی مانند درمان همه اختلالات شخصیت است.

اختلالات شخصیت اسکیزوتایپی معمولاً با دارو درمان می شود. داروهای ضد روان پریشی، اضطراب و علائم شبه روان پریشی را کاهش می دهند. داروهای ضد افسردگی همچنین ممکن است به کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی کمک کنند.

البته دارو درمانی باید زیر نظر پزشک متخصص انجام شود، دوز دارو باید توسط دکتر تعیین شود و در صورتی که فرد بخواهد مصرف دارو را متوقف کند باید با دکتر مشورت کند.

درمان شناختی-رفتاری بر کسب مهارت های اجتماعی و مدیریت اضطراب تمرکز دارد و می تواند به کنترل اضطراب فرد کمک کند. چنین درمانی همچنین می تواند آگاهی بیماران را از نحوه رفتار آن ها افزایش دهد.

روان درمانی نیز مفید بوده و هدف آن ایجاد یک رابطه عاطفی، تشویقی و حمایتی با بیمار و کمک به بیمار در ایجاد مکانیسم های دفاعی سالم، به ویژه در روابط بین فردی است.

منبع : باور های غیر عادی و ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD)