برای پخش فایل مرورگر خود را آپدیت کنید یا از اینجا فایل را دانلود نمایید.
اگر شما سرپرست یک نوجوانی باشید که نسبت به شما خشمگین، سلطه جو یا پرخاشگر می شود، شما ممکن است نسبت به آنها احساس ترس کنید. هر تماس تلفن یا ضربه زدن در، می تواند حامل این خبر باشد که پسر شما آسیب دیده است ، یا به طور جدی ، به دیگری صدمه زده است.
البته، نوجوانان دختر هم به همین صورت عصبی می شوند، ولی این عصبانیت معمولا به صورت شفاهی نه فیزیکی، ابراز می شود. برای کودکان ، پرت کردن وسایل، ضربه زدن به در، یا سوراخ کردن دیوار، در زمانی که عصبی هستند یک کار معمول می باشد، ممکن است برخی از این اقدامات به سمت شما و به منظور آسیب رساندن به شما صورت گیرد. ولی شما مجبور نیستید که تحت شرایطی زندگی کنید که از طریق این رفتارهای خشن، تهدید شوید.
طرز رفتار با نوجوان خشمگین
خشم می تواند یک هیجان چالش برانگیز برای بیشتر نوجوانان باشد، همچنان که این عامل باعث می شود که این افراد حالت هایی از قبیل ناامیدی، خجالت، ناراحتی، آسیب دیدن، ترس، یا آسیب پذیری را احساس کنند. در زمانی که نوجوانان نتوانند با این احساسات مقابله کنند، ممکن است سعی کنند با حرف های خود بقیه را ناراحت کنند، یا خودشان و دیگران را با خطری مواجه کنند. در دوره نوجوانی، برای بسیاری از پسرها شناخت احساسات بسیار سخت است، تنها گذاشتن آنها، باعث می شود که آنها قادر به بیان احساسات خود باشند، یا درخواست کمک بکنند.
چالش های مربوط به والدین برای کمک به نوجوانان، به منظور غلبه بر عواطف و تعامل با خشم، از طریق روشهای موثر تر، عبارتند از :
ایجاد قانون و پیامدهای مرتبط با هر عمل.
در زمانی که هر شما و فرزندتان آرام هستید، توضیح دهید که احساس عصبانیت به طور کلی نادرست نیست، ولی روش های غیر قابل پذیرش برای بیان آن وجود دارد. برای مثال، اگر نوجوان شما حرف‌های نادرست و پرخاشگرانه نسبت به شما بزند، او مجبور است که با پیامدهای مربوط به آن مواجه شود – از دست دادن برخی مزایا، یا در صورت لزوم دخالت پلیس. نوجوانان، در زمان کنونی، بیشتر از هر زمان دیگری، به قوانین نیاز دارند.
دلایل پشت خشم را بیابید.
آیا بچه شما ناراحت یا افسرده است؟ برای مثال، آیا او احساس نابسندگی و نارسایی می کند که به دلیل امکاناتی است که هم سن و سال های وی دارند ولی او ندارد؟ آیا نوجوان شما، فقط به یک فردی نیاز دارد که بدون هیچ قضاوتی، حرف های وی را بشنود؟
نسبت به علائم هشدار دهنده و عوامل تحریک کننده خشم، آگاه باشید.
آیا فرزند نوجوان شما سردرد دارد یا قبل از اینکه عصبانیت خود را نشان دهد، شروع به پیاده روی می کند؟ یا اینکه، آیا کلاسی در مدرسه هست که وی در آنجا تحریک به خشم شود؟ زمانی نوجوانان قادر به شناسایی علائم هشدار دهنده هستند که دمای بدن آنها بالا رود، این امر به آنها اجازه می دهد که شروع به قدم زدن کنند تا عصبانیت خود را، قبل از اینکه غیر قابل کنتر باشد، متوقف کنند.
به فرزندتان کمک کنید که روش های مناسب تری و سالم تری برای بیان خشم پیدا کنند.
تمرین و ورزش، ورزش های گروهی، حتی ضربه به کیف یا بالشت، می تواند برای نشان دادن تنش و خشم، مفید باشد. همچنین بیشتر نوجوانان از هنر یا نوشتن، به منظور ابراز خشم خود، به صورت خلاقانه استفاده می کنند. رقص یا بازی کردن بلند، و همچنین موسیقی خشمگین می تواند عصبانیت آنها را کاهش دهد.
برای فرزند خود فضایی اختصاص دهید که تنها باشد.
زمانی که فرزند شما عصبانی باشد، به وی اجازه دهید که در یک جایی تنها بشیند، و این فضا باید مکانی باشد که در آن احساس آرامش و خونسردی دارند. در زمانی که فرزند شما خشمگین است، او را دنبال نکنید و به اصرارتان ادامه ندهید یا از وی توضیح نخواهید؛ این امر تنها منجر به طولانی شدن عصبانیت و شدت گرفتن آن می شود، یا حتی منجر به تحریک واکنش فیزیکی آنها شود.
خشم خود را کنترل کنید.
در صورتی که خشم خود را کنترل نکنید، شما نمی توانید به نوجوان خود کمک کنید. همانطور که مفهوم آن هم سخت می باشد، شما مجبور هستید که آرام باشید و تعادل خود را حفظ کنید و اینکه فرزند شما چقدر نسبت به شما خشمگین هست، بی اهمیت می باشد. اگر شما یا دیگر اعضای خانواده شما بر سر هم جیغ بکشند و فریاد بزنند، همدیگر را بزنند، یا وسایل را پرتاب کنند، نوجوان شما به طور طبیعی فرض می کند که این روش‌ها برای بیان خشم، به نحوه مناسب، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
اگر احساس کنید که نوجوان شما، شما را تهدید می کند
هر فردی این حق را دارد که احساس امنیت فیزیکی نماید.
اگر نوجوان شما نسبت به شما عصبانی شود، فورا به وی کمک کنید. در صورت لزوم، با دوستان ، بستگان ، یا پلیس تماس بگیرید. این بدان معنا نیست که شما بچه خود را دوست ندارید، ولی امنیت شما و خانواده شما، همیشه باید در اولویت قرار گیرد.
https://kanonm.ir/wp-content/uploads/2016/07/images-4.jpg224225مشاورhttps://kanonm.ir/wp-content/uploads/2019/07/logo-kanonm-horizental-mobile.pngمشاور2016-07-23 11:58:192020-04-11 18:15:00خشم و پرخاشگری در نوجوانان
12پاسخ
میترا گفته:
ببینید مطمئنا کودکتون صحنه ی تصادف را مشاهده کرده چه به صورت واقعی و یا در بازی با هم بازی هایش.به همین دلیل این رفتار ها رو در بازی بروز میده.مثلا دارید خانوادکی فیلم نگاه می کنید.و در صحنه ی فیلم ماشین تصادف میکنه و شما به صورت ناخود آگاه میگید که وای مردن آدماش…کودکتون به علت دقت بالا و حس کنجکاوی این مطلب رو تایید میکنه و این صحنه رو با ماشین های خودش انجام میده.شما نباید در این سن روی کودکتون حساسیت بیش از اندازه نشون بدید چون کودکتون رو حساس تر میکنه و باعث میشه در آینده در برخورد و ایجاد رابطه مشکل پیدا کنه …بذارید آزاد باشه و با همسالانش بازی کنه ولی از دور شما زیر نظر داشته باشیدش.
میتونه این کارها برای جلب توجه بیشتر باشه و شما هر چه بیشتر حساسیت نشون بدید کودکتون این کا رو بیشتر تکرار میکنن.سعی کنید در عکس العملی که برای کودکتون در انجام این کارها نشون میدید دعوا کردن و پرخاشگری نباشه.با لحنی آرام بهش بگید که این کار رو نکن باید نازش کنی و بگید ،ببین که مثلا خاله دوست داره…یا وقتی میخواد چیزی رو پرت کنه حواسشو به یک اسباب بازی یا یه چیزی که دوست داره جلب کنید تا یادش بره که میخواسته چکار کنه…بیشتر برای کارهای خوبی که انجام میده یا صرف نظر میکنه از پرت کردن…تشویق کنید و با لحن مهربان.آفرین پسرم ببینید چقد پسرم خوبو مهربونه.
بله درسته لج بازی ها بیشتر وقتی شروع میشه که مهمان یه بچه داشته باشه و من واقعا عصبی میشم وقتی رفتارهای بچم رو میبینم من تو خونه خودمون پسرم رو اصلا محدود نمیکنم اما در مهمانی ها چرا اون اجازه نداره به هیچ چیزی حتی اسباب بازی های بچه میزبان دست بزنه و کم کم اون شروع به لجبازی و اذیت می کنه.من رو تربیت بچم خیلی حساسم و دوست دارم همیشه مودب و حرف گوش کن باشه اون خیلی مودبه حتی تو مهمونی هام خیلی مدبه اما گاهی واقعا اینجور اذیت ها رو داره.اما بیشترین چیزی که منو الان اذیت میکنه مدل داستان ها و بازی های بچمه.امکان نداره اون ماشین بازی کنه و یه تصادف وحشتناک نداشته نباشه هر دفعه یکی از ماشیناشو میشکنه و میگه آدماش مردن
ممنون از صحبت هاتون.بعید نیست تو کارتون ها این چیزا رو دیده باشه اما داستان محاله نه من براش یه همچین داستان هایی تعریف می کنم نه اجازه میدم کسی دیکه براش تعریف کنه.حالا با این اوصافی که گفتین اینها فقط تقلیده یا زمینه خشونت من چه کاری می تونم بکنم؟؟؟
سلام اینکه می گید در داستانهاش از خشونت شخصیت ها استفاده میکنه پس در نتیجه یا صحنه ای از این پرخاشگری ها دیده یا داستانی در این باره برای کودکتون تعریف شده…چرا ؟به دلیل اینکه شخصیت ها رو بر اساس رفتارهاشون میشناسه .مثلا اگر کسی کودکی رو به خشونت باهاش رفتار کنه که این کودک وقتی با فرد روبه رو میشه یا حالت پرخاشگری میگیره یا مصداق بد رو به طرف میده.چرا؟چون این رفتار را قبلا ز این شخص دیده.حالا انیکه میگه اژها انگشتامو کند یا یک صحنه ی پرخاشگر ی که اژدها درون بوده را دیده.و یا کسی در این باره داستانی براش تعریف کرده.زیرا در این سن کودکان بسیار از شخصیت های کارتونی الگو برداری می کنند .کودک در این سن شخصیت داره و باید به کودک احترام گذاشته باشه.مثلا اگر میوه جلو کسی میگیرید دقت کنید که اگر کودک هواسش باشه انتطار داره که جلوی اونم بگیرید
پسرم سه سال و نمیشه.گاهی اقات مهربون و متین بیشتر وقتایی که تو خونه خودمون هستیم هیچ مشکلی باهم نداریم.حرف گوش کن و آروم اما وقتی کسی میاد خونمون یا ما جایی میزیم من اصلا دیگه نمیشناسمش هر کاری برای اذیت کردن بقیه از دستش بر بیاد انجام میده.داد میزنه اما هیچ وقت فحش نمیده اسباب بازی پرت میکنه یا در بهترین حالتش با صدای بلند شروع میکنه داستان میگه قوه تخیل خیلی قوی داره بداهه می تونه تا نیم ساعت داستان تعریف کنه بدون اینکه فکر کنه اما هیشه تو داستاناش خشونت موج میزنه.مثلا میگه ازدها اومد انگشتای من رو کند یا دزد سر منو برید .به نظرتون فقط جلبه توجه می کنه و یا زمینه خشونت داره.ما هیچ وقت تو خونه فیلمای خشن نگاه نمیکنیم.و بچه ما این صحنه ها رو ندیده این که چرا این چیزا تو ذهنشه همیشه فکر منو مشغول کرده.
سلام مهمولا از سن چهار سال میشه بگیم که کودک پرخاشگره.پرخاشگری منشا اصلیش میتونه رفتارهای پدر و مادر در منزل باشه که کودک الگو قرار میده.اخلاق تند…زدن…پرت کردن اشیاء.
میشه بگید کودکتون چجور خصوصیاتی دارن؟؟؟
این که از چه سنی واژه پرخاشگر به یک کودک اطلاق میشه رو نمی دونم و فکر هم نمیکنم که سن خاصی داشته باشه.ولی معمولا شایع ترین زمان پرخاشگری کودکان در سنین دو تا سه سالگی هست.
به طور کلی می توان عوامل موثر آن را به سه دسته تقسیم نمود:
الف) عوامل زیستشناختی در این زمینه روان شناسان در پژوهش های خود به این نتیجه رسیدند که افزایش ترشح هورمون تستوسترون ( معروف به هورموون پرخاشگری) در سطح خون موجب پرخاشگری می شود و همچنین کاهش یا پایین بودن قند خود به عنوان یکی دیگر از عوامل ، موجب بروز خصومت و تمایلات پرخاشگرانه در فرد می گردد.
ب) عوامل روانشناختی ماند افسردگی ، الگوهای شخصیتی و تاثیر احساس گناه.
ج) عوامل فرهنگی ، اجتماعی ، اقصادی و محیطی مانند خانواده ، فقر ،تاثیرات الگویی، تاثیرات پاداش و تایید اجتماعی و تاثیر وسایل ارتباط جمعی ، درمان پرخاشگری برای درمان پرخاشگری ، گام اول شناخت و ریشه یابی علت یا علل پرخاشگری است.با شناخت این عوامل می توان همکاری های لازم را برای کاستن از میزان و شدت پرخاشگری ارائه نمود.
ببینید مطمئنا کودکتون صحنه ی تصادف را مشاهده کرده چه به صورت واقعی و یا در بازی با هم بازی هایش.به همین دلیل این رفتار ها رو در بازی بروز میده.مثلا دارید خانوادکی فیلم نگاه می کنید.و در صحنه ی فیلم ماشین تصادف میکنه و شما به صورت ناخود آگاه میگید که وای مردن آدماش…کودکتون به علت دقت بالا و حس کنجکاوی این مطلب رو تایید میکنه و این صحنه رو با ماشین های خودش انجام میده.شما نباید در این سن روی کودکتون حساسیت بیش از اندازه نشون بدید چون کودکتون رو حساس تر میکنه و باعث میشه در آینده در برخورد و ایجاد رابطه مشکل پیدا کنه …بذارید آزاد باشه و با همسالانش بازی کنه ولی از دور شما زیر نظر داشته باشیدش.
ممنون بابت راهنمایی هاتون
میتونه این کارها برای جلب توجه بیشتر باشه و شما هر چه بیشتر حساسیت نشون بدید کودکتون این کا رو بیشتر تکرار میکنن.سعی کنید در عکس العملی که برای کودکتون در انجام این کارها نشون میدید دعوا کردن و پرخاشگری نباشه.با لحنی آرام بهش بگید که این کار رو نکن باید نازش کنی و بگید ،ببین که مثلا خاله دوست داره…یا وقتی میخواد چیزی رو پرت کنه حواسشو به یک اسباب بازی یا یه چیزی که دوست داره جلب کنید تا یادش بره که میخواسته چکار کنه…بیشتر برای کارهای خوبی که انجام میده یا صرف نظر میکنه از پرت کردن…تشویق کنید و با لحن مهربان.آفرین پسرم ببینید چقد پسرم خوبو مهربونه.
بله درسته لج بازی ها بیشتر وقتی شروع میشه که مهمان یه بچه داشته باشه و من واقعا عصبی میشم وقتی رفتارهای بچم رو میبینم من تو خونه خودمون پسرم رو اصلا محدود نمیکنم اما در مهمانی ها چرا اون اجازه نداره به هیچ چیزی حتی اسباب بازی های بچه میزبان دست بزنه و کم کم اون شروع به لجبازی و اذیت می کنه.من رو تربیت بچم خیلی حساسم و دوست دارم همیشه مودب و حرف گوش کن باشه اون خیلی مودبه حتی تو مهمونی هام خیلی مدبه اما گاهی واقعا اینجور اذیت ها رو داره.اما بیشترین چیزی که منو الان اذیت میکنه مدل داستان ها و بازی های بچمه.امکان نداره اون ماشین بازی کنه و یه تصادف وحشتناک نداشته نباشه هر دفعه یکی از ماشیناشو میشکنه و میگه آدماش مردن
ممنون از صحبت هاتون.بعید نیست تو کارتون ها این چیزا رو دیده باشه اما داستان محاله نه من براش یه همچین داستان هایی تعریف می کنم نه اجازه میدم کسی دیکه براش تعریف کنه.حالا با این اوصافی که گفتین اینها فقط تقلیده یا زمینه خشونت من چه کاری می تونم بکنم؟؟؟
در پسرتون استعداد عجیبی در تبدیل شدن به ” هیچکاک ” و ” برام استوکر” و ” مری شلی ” میبینم.
سلام اینکه می گید در داستانهاش از خشونت شخصیت ها استفاده میکنه پس در نتیجه یا صحنه ای از این پرخاشگری ها دیده یا داستانی در این باره برای کودکتون تعریف شده…چرا ؟به دلیل اینکه شخصیت ها رو بر اساس رفتارهاشون میشناسه .مثلا اگر کسی کودکی رو به خشونت باهاش رفتار کنه که این کودک وقتی با فرد روبه رو میشه یا حالت پرخاشگری میگیره یا مصداق بد رو به طرف میده.چرا؟چون این رفتار را قبلا ز این شخص دیده.حالا انیکه میگه اژها انگشتامو کند یا یک صحنه ی پرخاشگر ی که اژدها درون بوده را دیده.و یا کسی در این باره داستانی براش تعریف کرده.زیرا در این سن کودکان بسیار از شخصیت های کارتونی الگو برداری می کنند .کودک در این سن شخصیت داره و باید به کودک احترام گذاشته باشه.مثلا اگر میوه جلو کسی میگیرید دقت کنید که اگر کودک هواسش باشه انتطار داره که جلوی اونم بگیرید
پسرم سه سال و نمیشه.گاهی اقات مهربون و متین بیشتر وقتایی که تو خونه خودمون هستیم هیچ مشکلی باهم نداریم.حرف گوش کن و آروم اما وقتی کسی میاد خونمون یا ما جایی میزیم من اصلا دیگه نمیشناسمش هر کاری برای اذیت کردن بقیه از دستش بر بیاد انجام میده.داد میزنه اما هیچ وقت فحش نمیده اسباب بازی پرت میکنه یا در بهترین حالتش با صدای بلند شروع میکنه داستان میگه قوه تخیل خیلی قوی داره بداهه می تونه تا نیم ساعت داستان تعریف کنه بدون اینکه فکر کنه اما هیشه تو داستاناش خشونت موج میزنه.مثلا میگه ازدها اومد انگشتای من رو کند یا دزد سر منو برید .به نظرتون فقط جلبه توجه می کنه و یا زمینه خشونت داره.ما هیچ وقت تو خونه فیلمای خشن نگاه نمیکنیم.و بچه ما این صحنه ها رو ندیده این که چرا این چیزا تو ذهنشه همیشه فکر منو مشغول کرده.
سلام مهمولا از سن چهار سال میشه بگیم که کودک پرخاشگره.پرخاشگری منشا اصلیش میتونه رفتارهای پدر و مادر در منزل باشه که کودک الگو قرار میده.اخلاق تند…زدن…پرت کردن اشیاء.
میشه بگید کودکتون چجور خصوصیاتی دارن؟؟؟
این که از چه سنی واژه پرخاشگر به یک کودک اطلاق میشه رو نمی دونم و فکر هم نمیکنم که سن خاصی داشته باشه.ولی معمولا شایع ترین زمان پرخاشگری کودکان در سنین دو تا سه سالگی هست.
به طور کلی می توان عوامل موثر آن را به سه دسته تقسیم نمود:
الف) عوامل زیستشناختی در این زمینه روان شناسان در پژوهش های خود به این نتیجه رسیدند که افزایش ترشح هورمون تستوسترون ( معروف به هورموون پرخاشگری) در سطح خون موجب پرخاشگری می شود و همچنین کاهش یا پایین بودن قند خود به عنوان یکی دیگر از عوامل ، موجب بروز خصومت و تمایلات پرخاشگرانه در فرد می گردد.
ب) عوامل روانشناختی ماند افسردگی ، الگوهای شخصیتی و تاثیر احساس گناه.
ج) عوامل فرهنگی ، اجتماعی ، اقصادی و محیطی مانند خانواده ، فقر ،تاثیرات الگویی، تاثیرات پاداش و تایید اجتماعی و تاثیر وسایل ارتباط جمعی ، درمان پرخاشگری برای درمان پرخاشگری ، گام اول شناخت و ریشه یابی علت یا علل پرخاشگری است.با شناخت این عوامل می توان همکاری های لازم را برای کاستن از میزان و شدت پرخاشگری ارائه نمود.
علت اصلی این پرخاشگری چیست؟