اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟

مدرسه می‌تواند برای دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی چالش‌برانگیز باشد، اما در اینجا نحوه کمک به موفقیت فرزند کودک یا نوجوان در کلاس درس آورده شده است.

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

فرزندتان را برای موفقیت در مدرسه آماده کنید

محیط کلاس می تواند چالش هایی را برای کودک مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADD) ایجاد کند. وظایفی که این دانش‌آموزان برایشان سخت‌ترین کارهاست (بی‌حرکت نشستن، آرام گوش دادن، تمرکز کردن) همان کارهایی هستند که باید در طول روز انجام دهند.

شاید ناامیدکننده‌تر از همه این باشد که بیشتر این کودکان می‌خواهند یاد بگیرند و مانند همسالان معمولی خود رفتار کنند. نقایص عصبی و عدم تمایل کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه را از یادگیری به روش های سنتی باز می دارد.

به عنوان والد، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا با این کمبودها کنار بیاید و بر چالش هایی که مدرسه ایجاد می کند غلبه کند. می‌توانید با فرزندتان برای اجرای استراتژی‌های عملی برای یادگیری هم در داخل و هم در خارج از کلاس کار کنید و با معلمان در مورد اینکه چگونه فرزندتان به بهترین شکل بتواند یاد بگیرد ارتباط برقرار کنید.

با حمایت مداوم، استراتژی‌های زیر می‌توانند به فرزند شما کمک کنند از یادگیری لذت ببرد، با چالش‌های آموزشی روبرو شود و موفقیت در مدرسه و فراتر از آن را تجربه کند.

نکاتی برای کار با معلمان

به یاد داشته باشید که معلم فرزند شما وظایف زیادی دارد: علاوه بر مدیریت گروهی از کودکان با شخصیت ها و سبک های یادگیری متمایز، آن ها همچنین می توانند حداقل به یک دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در کلاس کمک کنند.

معلمان ممکن است تمام تلاش خود را به کار گیرند تا به کودک شما که دچار اختلال کمبود توجه است کمک کنند تا به طور موثر یاد بگیرد، اما مشارکت والدین می تواند به طور چشمگیری آموزش کودک را بهبود بخشد.

شما این قدرت را دارید که با حمایت از اقدامات انجام شده در کلاس، شانس موفقیت فرزندتان را بیشتر کنید. اگر بتوانید با معلم فرزندتان کار و از او حمایت کنید، می توانید مستقیماً بر تجربه یادگیری فرزندتان که اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی دارد، در مدرسه تأثیر بگذارید.

راه‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید با معلمان کار کنید تا فرزندتان را در مسیر مدرسه نگه دارید. با هم می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یاد بگیرد که مسیر خود را در کلاس پیدا کند و در چالش های روزمره مدرسه به طور موثر کار کند.

به عنوان والدین، شما وکیل فرزندتان هستید. برای موفقیت فرزندتان در کلاس درس، ضروری است که نیازهای او را با بزرگسالان مدرسه در میان بگذارید. به همان اندازه باید به آنچه معلمان و سایر مسئولان مدرسه می گویند گوش دهید.

مطمئن باشید که ارتباط با مدرسۀ فرزندتان سازنده است. سعی کنید به خاطر داشته باشید که هم شما و هم کارکنان مدرسه هدف مشترکی دارد و آن هدف این است که بفهمید چگونه به بهترین نحو به موفقیت فرزندتان در مدرسه کمک کنید.

چه در صحبت رو در رو، چه از طریق ایمیل یا ملاقات حضوری، سعی کنید آرام و مهمتر از همه مثبت باشید (نگرش مثبت و سازنده می تواند در برقراری ارتباط با مدرسه کمک زیادی به شما بکند).

درمان اختلال نقص توجه در مدرسه

برنامه ریزی از پیش

می توانید قبل از شروع سال تحصیلی ترتیبی دهید که با مسئولان مدرسه یا معلمان صحبت کنید. اگر سال تحصیلی شروع شده است، برنامه ریزی کنید که حداقل به صورت ماهانه با یک معلم یا مشاور صحبت کنید.

جلسه برگزار کنید

در مورد زمانی که هم برای شما و هم برای معلم فرزندتان مفید باشد، توافق کنید و به آن پایبند باشید. اگر مانعی وجود ندارد، کلاس درس فرزندتان را ملاقات کنید تا بتوانید محیط یادگیری فیزیکی او را درک کنید.

با هم هدف‌گذاری کنید

در مورد امیدهای خود برای موفقیت فرزندتان در مدرسه صحبت کنید. با هم اهداف مشخص و واقع بینانه را بنویسید و در مورد چگونگی کمک به فرزندتان برای رسیدن به آن ها صحبت کنید.

با دقت گوش کنید

معلم فرزندتان نیز مانند شما می خواهد موفقیت او را در مدرسه ببیند. به آنچه می گویند گوش دهید  (حتی اگر گاهی شنیدن آن سخت باشد). درک چالش های فرزندتان در مدرسه، کلید یافتن راه حل های موثر است.

اطلاعات خودتان را به اشتراک بگذارید

شما سابقۀ فرزندتان را می دانید و معلم فرزندتان هر روز او را می بیند: هر دو اطلاعات زیادی دارید که می تواند به درک بهتر مشکلات فرزندتان منجر شود. مشاهدات خود را آزادانه به اشتراک بگذارید و معلمان فرزندتان را تشویق کنید که همین کار را انجام دهند.

سوالات سخت را بپرسید و یک تصویر کامل ارائه دهید

حتماً داروهایی را که فرزندتان مصرف می‌کند فهرست کنید و سایر روش‌های درمانی را نیز ارائه دهید. با معلم در میان بگذارید که کدام تکنیک برای فرزندتان در خانه خوب است (و کدام نه). بپرسید که آیا فرزندتان در مدرسه، از جمله در زمین بازی، مشکلی دارد یا خیر. دریابید که آیا آن ها واجد شرایط کمک به یادگیری فرزندشما هستند یا خیر.

توسعه و استفاده از یک برنامه رفتاری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی قادر به رفتار مناسب در کلاس هستند، اما برای کنترل علائم خود به ساختار و انتظارات روشن نیاز دارند.

به عنوان والدین، می‌توانید با ایجاد یک برنامه رفتاری برای فرزندتان و پایبندی به آن به او کمک کنید. هر نوع طرح رفتاری را که تصمیم به اجرای آن دارید را با همکاری نزدیک با فرزندتان و معلمش ایجاد کنید.

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بهترین پاسخ را به اهداف خاص و حمایت‌های روزانه و همچنین پاداش های ارزشمند می دهند.

بله، ممکن است مجبور شوید یک هدیه کوچک برای فرزندتان تعیین کنید تا به او انگیزه دهد تا در کلاس بهتر رفتار کند. برنامه‌ای ایجاد کنید که شامل پاداش‌های کوچک برای پیروزی‌های کوچک و پاداش‌های بزرگ‌تر برای دستاوردهای بزرگ‌تر باشد.

نکاتی برای مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه

اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی به طور متفاوتی بر مغز هر کودک تأثیر می گذارد، بنابراین هر مورد می تواند در کلاس درس کاملاً متفاوت به نظر برسد.

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی طیف وسیعی از علائم را نشان می دهند: برخی ممکن است که از محدوده کلاس خارج شوند، برخی دائماً رویاپردازی می کنند و برخی دیگر ممکن است که قوانین را رعایت نکنند.

به عنوان والدین، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا یک یا همه این نوع رفتارها را کاهش دهد. درک اینکه چگونه اختلال کمبود توجه بر رفتار کودکان مختلف تأثیر می گذارد بسیار مهم است تا بتوانید راهبردهای مناسب برای مقابله با مشکل را انتخاب کنید.

روش‌های بسیار ساده‌ای وجود دارد که شما و معلم فرزندتان می‌توانید برای مدیریت بهتر علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی و قرار دادن فرزندتان در مسیر موفقیت در مدرسه استفاده کنید.

مدیریت حواس پرتی

دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است به راحتی توسط صداها، رهگذران یا افکار خود منحرف شوند و باعث شود که اطلاعات مهم کلاس درس را از دست بدهند.

این کودکان در تمرکز بر کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارد مشکل دارند. ممکن است به نظر برسد که دارند به شما گوش می دهند، اما چیزی مانع توانایی آن ها در حفظ اطلاعات می شود.

کمک به کودکانی که به راحتی حواسشان پرت می شود شامل آرام گرفتن فیزیکی، افزایش فعالیت فیزیکی و تقسیم کارهای طولانی مدت به بخشهای کوتاهتر است.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را دور از در و پنجره بنشانید. وقتی که دانش آموز در حال کار است، حیوانات خانگی را در اتاق یا گوشه ای دیگر از خانه قرار دهید.

فعالیت های نشستۀ متناوب را با فعالیت هایی که به کودک اجازه می دهد بدن خود را در اتاق حرکت دهد، همراه کنید. در صورت امکان، حرکات بدنی را در دروس بگنجانید.

اطلاعات مهم را در جایی بنویسید که کودک بتواند به راحتی آن ها را بخواند و به آن ها ارجاع دهد. به دانش آموز یادآوری کنید که اطلاعات در کجا قرار دارد.

تکالیف بزرگ را به تکالیف کوچکتر تقسیم کنید و به کودکان اجازه استراحت های مکرر بدهید.

کاهش وقفه

کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه ممکن است نتوانند تکانه های خود را کنترل کنند، بنابراین اغلب خارج از نوبت صحبت می کنند. در کلاس درس یا در خانه، در حالی که دیگران در حال صحبت هستند، دیگران را صدا می زنند یا نظر می دهند.

طغیان آن ها ممکن است پرخاشگرانه یا حتی بی ادبانه باشد و مشکلات اجتماعی نیز ایجاد کند. عزت نفس کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب بسیار شکننده است، بنابراین اشاره به این موضوع در کلاس یا در مقابل اعضای خانواده به حل مشکل کمک نمی کند و حتی ممکن است اوضاع را بدتر کند.

اصلاح وقفه های کودکان مبتلا به بیش فعالی باید با دقت انجام شود تا عزت نفس کودک به خصوص در مقابل دیگران حفظ شود. با کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی یک «زبان مخفی» ایجاد کنید.

می توانید از حرکات محتاطانه یا کلماتی که قبلاً با آن ها توافق کرده اید استفاده کنید تا به کودک بفهمانید که در حال قطع صحبت است. کودک را برای وقفه ایجاد نکردن در مکالمات تحسین کنید.

مدیریت تکانشگری

کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی ممکن است قبل از فکر کردن عمل کنند و علاوه بر مشکلات در کلاس، موقعیت های اجتماعی دشواری را ایجاد کنند. کودکانی که با کنترل تکانه مشکل دارند ممکن است پرخاشگر یا سرکش ظاهر شوند. این شاید مخل‌ترین علامت اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، به ویژه در مدرسه باشد.

مطمئن شوید که یک برنامه رفتاری مکتوب در نزدیکی دانش آموز است. حتی می توانید آن را به دیوار یا میز کودک بچسبانید.

بلافاصله پس از رفتار نادرست عواقب را بیان کنید. در توضیح خود دقیق باشید و مطمئن شوید که کودک از نحوه رفتار نادرست خود آگاه شود.

رفتار خوب را با صدای بلند تایید کنید. در تعریف و تمجید را به روشنی انجام دهید و مطمئن شوید که کودک می داند چه کاری را درست انجام داده است.

برنامه هر روز را روی تخته یا روی یک تکه کاغذ بنویسید و بعد از اتمام هر مورد آن را خط بزنید. کودکانی که مشکلات تکانه ای دارند وقتی بدانند که چه انتظاری از آن ها می‌رود ممکن است توانایی کنترل را به دست آورند و احساس آرامش بیشتری کنند.

مدیریت بی قراری و بیش فعالی

دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اغلب در حال حرکات فیزیکی مداوم هستند. شاید برای این بچه ها ماندن روی صندلی هایشان سخت به نظر برسد. کودکان مبتلا به ADD ممکن است بپرند، لگد بزنند، بپیچند، بی قراری کنند و یا از جای خود حرکت کنند که این موارد آموزش آن ها را دشوار می کند.

راهبردهای مبارزه با بیش فعالی شامل روش های خلاقانه ای است که به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی اجازه می دهد تا در زمان های مناسب به روش های مناسب حرکت کند. آزاد کردن انرژی از این طریق ممکن است باعث شود کودک راحت‌تر بدن خود را در طول زمان کار آرام‌ نگه دارد.

از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بخواهید که کاری را انجام دهند یا یک کار را برای شما انجام دهند، حتی اگر این کار فقط به معنای راه رفتن در اتاق برای تراشیدن مداد جمع کردن گذاشتن ظرفها باشد.

کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را تشویق کنید تا ورزش کند  (یا حداقل قبل و بعد از مدرسه بدود) و مطمئن شوید که کودک هرگز استراحت را از دست نمی دهد.

یک توپ ضد استرس، اسباب بازی کوچک، یا یک شی دیگر را برای کودک فراهم کنید تا بتواند وقتی روی صندلی نشسته با آن بازی کند.

مقابله با مشکل پیروی از دستورالعمل ها

مشکل در پیروی از دستورالعمل ها یک مشکل شایع برای بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی است. ممکن است احساس کنید که این بچه‌ها دستور العملها را می‌فهمند و حتی ممکن است دستورالعمل‌ها را بنویسند، اما نمی‌توانند آن‌طور که از آن ها خواسته شده است از آن ها پیروی کنند.

گاهی اوقات این دانش‌آموزان مراحلی از کار را جا می‌اندازند و کارهای ناقص انجام می‌دهند، یا یک تکلیف را به‌طور کلی اشتباه می‌فهمند و به طور کامل کار دیگری را انجام می‌دهند.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای پیروی از دستورالعمل ها به معنای انجام اقداماتی برای تقویت مراحل مربوط به دستورالعمل ها است. سعی کنید دستورات خود را بسیار مختصر نگه دارید، به کودک اجازه دهید یک مرحله را کامل کند و سپس برگردد تا بفهمد که در مرحله بعد چه کاری باید انجام دهد.

اگر کودک از مسیر خارج شد، به آرامی یادآوری کنید و با صدایی آرام اما محکم تغییر مسیر ایجاد کنید. در صورت امکان، مسیرها را با یک نشانگر پررنگ یا با گچ رنگی روی تخته سیاه یادداشت کنید.

نکاتی برای سرگرم‌کننده کردن یادگیری

یکی از راه های مثبت برای متمرکز نگه داشتن توجه کودک بر یادگیری این است که این فرآیند را سرگرم کننده کنید. استفاده از حرکت فیزیکی در یک درس، ارتباط حقایق خشک به چیزهای بی اهمیت و جالب، یا اختراع جملات آهنگین احمقانه که به خاطر سپردن جزئیات را آسان تر می کند،

می تواند به کودک شما کمک کند از یادگیری لذت ببرد و حتی علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای اینکه از ریاضی لذت ببرند

کودکانی که دارای اختلال کمبود توجه هستند، تمایل دارند به شیوه ای «مضاعف» فکر کنند. آن ها اغلب دوست دارند تجربه کرده، لمس کنند یا در آن شرکت کنند تا چیز جدیدی یاد بگیرند. با استفاده از بازی ها و اشیاء برای نشان دادن مفاهیم ریاضی، می توانید به کودک خود نشان دهید که ریاضی می تواند معنادار و سرگرم کننده باشد.

• بازی کنید. برای جذاب کردن اعداد، از کارت های حافظه، تاس یا دومینو استفاده کنید. یا به سادگی از انگشتان دست و پای خود استفاده کنید، آن ها را در هنگام جمع کردن یا تفریق تکان دهید.
• رسم تصاویر. به خصوص برای مشکل در فهم کلمات، تصاویر می توانند به بچه ها در درک بهتر مفاهیم ریاضی کمک کنند.
• کلمات اختصاری احمقانه اختراع کنید. برای به خاطر سپردن ترتیب عملیات، به عنوان مثال، شعر یا عبارتی بسازید که از حرف اول هر عمل به ترتیب صحیح درست شده باشد.

کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای آنکه از خواندن لذت ببرند

راه‌های زیادی برای هیجان‌انگیز کردن خواندن وجود دارد، حتی اگر خود این مهارت برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی مشکل ایجاد کند. به خاطر داشته باشید که خواندن در ابتدایی ترین سطح خود شامل داستان ها و اطلاعات جالبی است که همه کودکان از آن لذت می برند.

پیش‌بینی کنید. دائماً از کودک بپرسید که فکر می کند در آینده چه اتفاقی می افتد. پیش‌بینی مانند: «دختری در داستان بسیار شجاع به نظر می‌رسد (شرط می‌بندم که برای نجات خانواده‌اش تلاش خواهد کرد.)»

داستان را اجرا کنید. اجازه دهید کودک شخصیت خود را انتخاب کند و به شما نیز شخصیتی اختصاص دهد. از صداها و لباس های خنده دار برای زنده کردن داستان استفاده کنید.

فرزند شما دوست دارد چگونه یاد بگیرد؟

زمانی که اطلاعات به گونه ای به کودکان داده می شود که دریافت آن ها آسانتر باشد، یادگیری بسیار سرگرم کننده تر است. اگر دریافته باشید که فرزندتان دارای اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی شما چگونه به بهترین شکل یاد می گیرد، می توانید درس های لذت بخشی را ایجاد کنید که اطلاعاتی را به او بدهد.

اگر کودک شما با حس شنوایی خود بهتر یاد می‌گیرد. از این او بخواهید اطلاعات خود را با یک ریتم مورد علاقه خود بخواند. بگذارید وانمود کند که در یک برنامه رادیویی حضور دارد..

کودکان یادگیرندۀ بصری از طریق خواندن یا مشاهده بهتر یاد می گیرند. بگذارید آن ها با فونت های مختلف در رایانه سرگرم شوند و از فلش کارت های رنگی برای مطالعه استفاده کنند. و اجازه دهید که ایده های خود را روی کاغذ بنویسند یا ترسیم کنند.

یادگیرندگان لمسی از طریق لمس فیزیکی یا حرکت به عنوان بخشی از یک درس به بهترین شکل یاد می گیرند. برای این دانش آموزان، لباس هایی برای اجرای بخش هایی از ادبیات یا تاریخ تهیه کنید. اجازه دهید از خاک رس استفاده کنند یا کلاژ بسازند.

نکاتی برای تسلط بر تکالیف

مطمئناً، بچه‌ها ممکن است به طور کلی از تکالیف خاصی وحشت داشته باشند (اما برای والدین کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی این تکالیف یک فرصت طلایی است).

با حمایت شما، بچه‌های مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی می‌توانند از زمان تکالیف نه تنها برای مسائل ریاضی یا نوشتن انشا، بلکه برای تمرین مهارت‌های سازمانی و مطالعه‌ای که برای پیشرفت در کلاس درس نیاز دارند، استفاده کنند.

کمک به سامان‌بخشی کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی

وقتی صحبت از سامان بخشی می شود، می تواند به شروعی تازه کمک کند. حتی اگر شروع سال تحصیلی نیست، با فرزندتان به خرید بروید و وسایل مدرسه را انتخاب کنید که شامل پوشه‌ها، کلاسور سه حلقه‌ای و تقسیم‌کننده‌های رنگی است.

یک پوشه تکالیف برای تکالیف تمام شده ایجاد کنید و کاغذها را با پوشه های رنگی سازماندهی کنید. به فرزند خود نشان دهید که چگونه به طور صحیح تکالیف خود را مرتب کند.

به کودک خود کمک کنید تا وسایل خود را به طور روزانه مرتب کند، از جمله کوله پشتی، پوشه ها و حتی جیب لباس.

در صورت امکان، مجموعه ای اضافی از کتاب های درسی و سایر مواد را در خانه نگه دارید.

به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد که چک لیست درست و از آن استفاده کند و در حین انجام کارها، موارد انجام شده را تیک بزند.

کمک به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی برای انجام به موقع تکالیف

درک مفاهیم و سامان بخشی دو گام در مسیر درست است، اما تکالیف نیز باید بعدازظهر تکمیل و به موقع انجام شوند. به کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کمک کنید تا با استراتژی هایی که ساختار ثابتی را فراهم می کند، به خط پایان برسد.

زمان و مکان خاصی را برای انجام تکالیف انتخاب کنید که تا حد امکان عاری از شلوغی، حیوانات خانگی و تلویزیون باشد.

به کودک اجازه دهید هر ده تا بیست دقیقه یکبار استراحت کند.

آموزش درک بهتر از گذر زمان

• از یک ساعت آنالوگ و تایمر برای نظارت بر کارایی تکالیف استفاده کنید.
• روش خاصی برای ارائه تکلیف در مدرسه تنظیم کنید، مکانی را ایجاد کنید که دانش آموز بتواند به راحتی تکالیف تمام شده خود را پیدا کند و زمان ثابتی را برای تحویل دادن کار به معلم انتخاب کند.

راه های دیگری برای کمک به فرزندتان در انجام تکالیف

ورزش و خواب را تشویق کنید. فعالیت بدنی تمرکز را بهبود می بخشد و باعث رشد مغز می شود. مهم تر از همه، برای کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، خوابِ بهتر نیز به دنبال دارد که به نوبه خود می تواند علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی را کاهش دهد.

به کودک خود کمک کنید تا درست غذا بخورد. برنامه‌ریزی منظم وعده‌های غذایی و میان وعده‌های مغذی و در عین حال کاهش مصرف غذاهای ناسالم و شیرین می‌تواند به مدیریت علائم اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی کمک کند.

مراقب خودتان باشید تا بتوانید بهتر از فرزندتان مراقبت کنید. از نیازهای خود غافل نشوید. سعی کنید درست غذا بخورید، ورزش کنید، به اندازه کافی بخوابید، استرس را مدیریت کنید، و از خانواده و دوستان خود حمایت لازم را دریافت کنید.

منبع : اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی در مدرسه آشوب به پا می کند؟