اختلال دوقطبی در کودکان نوعی اختلال سلامت روان است، آیا فرزند شما دچار تغییرات شدید خلق و خو و رفتار می شود؟ آیا کودک شما نسبت به سایر بچه ها بسیار هیجان زده تر یا تحریک پذیرتر است؟ آیا متوجه می‌شوید که کودک شما بیشتر از سایر کودکان چرخه‌های تغییرات خلقی را پشت سر می‌گذارد؟ آیا این تغییرات خلقی بر رفتار فرزند شما در مدرسه یا خانه تأثیر می گذارد؟
که باعث تحریک پذیری قابل توجه و نوسانات خلقی در کودکان می شود. هیچ درمان مشخصی برای اختلال دوقطبی وجود ندارد، اما با درمان موثر (درمان و دارو) کودک می تواند روند رشد طبیعی را طی کند.
تخمین زده می‌شود که اختلال دوقطبی در ۱.۳درصد از نوجوانان رخ می‌دهد، که اکثر آن ها را نوجوانان تشکیل می‌دهند. تشخیص این عارضه می‌تواند چالش برانگیز بوده و ممکن است چندین سال طول بکشد تا پزشکان تشخیص دقیق دهند.
اختلال دوقطبی چیست؟
اختلال دوقطبی مانیا در کودکان یک اختلال روانی است که باعث می شود افراد تغییرات قابل توجه و گاهی شدید در خلق و خو و رفتار را تجربه کنند. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی احساس خوشحالی شدید می کنند و بسیار پرانرژی و فعال تر از حد معمول هستند. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار احساس غم می کنند و بسیار کمتر از حد معمول تحرک دارند.
اختلال دوقطبی مانیا در کودکان
اختلال دوقطبی (که قبلاً به عنوان بیماری شیدایی-افسردگی یا افسردگی شیدایی شناخته می‌شد) می‌تواند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد و در توانایی شما برای انجام فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.
این جابجایی‌ها می‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشند و توانایی شما را برای انجام کارهای روزمره مختل کنند.
در اکثر مواقع افراد در نوجوانی یا بزرگسالی مبتلا به اختلال دوقطبی تشخیص داده می شوند، اما علائم می توانند زودتر در دوران کودکی ظاهر شوند.
انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که بیشتر آن ها شامل تجربه دوره های شیدایی و افسردگی است. با این حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همیشه دوره های شیدایی یا دوره های افسردگی را تجربه نمی کنند.
شیدایی وضعیتی است که در آن فرد یک دوره تغییرات غیرعادی بالا و شدید در خلق و خو، احساسات، سطح انرژی و سطح فعالیت خود دارد. افراد مبتلا به انواع خاصی از اختلال دوقطبی می توانند هیپومانیا را تجربه کنند که شکل دیگری از شیدایی است.
در طول دوره افسردگی، فرد مبتلا خلق و خوی ضعیف یا افسرده از دست دادن علاقه به بیشتر فعالیت ها و همچنین بسیاری از علائم افسردگی دیگر را تجربه می کنند.
اوتیسم و اختلال دوقطبی
مانند سایر اختلالات روانپزشکی، مطالعات نشان می دهد که اختلال دوقطبی در میان کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نسبتاً شایع می باشد. برخی مطالعات نشان داده اند که ۲۷ درصد از مبتلایان به اوتیسم و اختلال دوقطبیرا نیز دارند.
روانپزشکان اغلب داروهای روانگردان را برای درمان اختلال دوقطبی تجویز می کنند. لیتیوم یکی از رایج ترین درمان ها است. متأسفانه، لیتیوم اغلب عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد می کند که می تواند شامل تشنگی، خیس کردن بستر، لرزش دست ها و حتی مشکلات تهدید کننده زندگی باشند. این امر به ویژه در مورد افرادی که مشکلات ارتباطی دارند بسیار نگران کننده است، زیرا ممکن است نتوانند مراقبین را در مورد عوارض جانبی که تجربه می کنند آگاه سازند.
اختلال دوقطبی چگونه بر کودکان تأثیر می گذارد؟
اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان با بزرگسالان متفاوت است. بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب دوره های واضح شیدایی یا افسردگی دارند که یک هفته یا بیشتر طول می کشد.
در کودکان و نوجوانان، مراحل ممکن است وضوح کم تری داشته باشند و تغییرات ممکن است سریعتر اتفاق بیفتد. برای مثال، ممکن است دوره‌هایی از سرگیجه، طغیان خشم و گریه‌های بی‌مورد را در طول روز از خود نشان دهد.
اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی و فراز و نشیب های معمولی که هر کودک و نوجوانی با آن روبرو می شود متفاوت است. تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی شدیدتر است و در موارد زیر خود را نشان می دهد:
تغییر در الگوهای خواب.
تغییرات در سطح انرژی.
ناتوانی در تمرکز و توانایی تفکر واضح.
علائم اختلال دوقطبی می تواند عملکرد کودک را در مدرسه یا کنار آمدن با دوستان و اعضای خانواده دشوار کند.
برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است سعی کنند به خود آسیب برسانند یا اقدام به خودکشی کنند.
اختلال دوقطبی در کودکان چقدر شایع است؟
مطالعات نشان می دهد که حدود ۴ درصد از افراد زیر ۱۸ سال، از جمله کودکان ۵ ساله، به اختلال دوقطبی مبتلا هستند.
برای در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا شایع ترین شرایط سلامت روانی که کودکان را تحت تاثیر قرار می دهند آورده شده است:
۸ درصد از کودکان اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) دارند.
۴ درصد کودکان دارای اختلال اضطراب هستند.
۴ درصد از کودکان افسردگی دارند.
علائم اختلال دوقطبی در کودکان
دوره‌های شیدایی دوره‌هایی را توصیف می‌کنند که کودک احساس هیجان، اعتماد به نفس و انرژی زیادی دارد. این احساس می تواند به سرعت جای خود را به سردرگمی، حرکتی و احتمالاً خشم بدهد.
دوره‌های افسردگی دوره‌هایی را توصیف می‌کنند که کودک احساس غمگینی (افسردگی) و انرژی کم دارد.
اپیزودهای افسردگی، شیدایی یا مختلط، طبق تعریف، تغییری در رفتار است که با حالت اولیه و اصلی کودک متفاوت است.
علائم و نشانه های دوره های شیدایی در کودکان
در طول یک دوره شیدایی، کودک شما ممکن است:
بیش از حد شاد، امیدوار و هیجان زده است که با رویدادهای بیرونی همخوانی نیست.
انرژی زیادی داشته و بسیار فعال باشد.
کج خلقی های مکر داشته باشد.
نافرمان بوده و طبق قوانین پیش نمی رود.
روزهایی را بدون خواب ادامه می دهد.
بی حوصله و بی قرارتر از حد معمول است.
خیلی سریع صحبت می کند.
حواس پرت می باشد، نمی تواند روی یک ایده خاص تمرکز کند
باور دارد که مهارت‌ها و قدرت‌های غیرواقعی می باشد و می‌تواند کارهایی را انجام دهند که دیگران نمی‌توانند انجام دهند.
به نظر می رسد بیش از حد علاقه مند یا درگیر فعالیت های لذت بخش اما پرخطر، مانند رابطه محافظت نشده و نوشیدن الکل است.
کارهای مخاطره آمیز یا بی پروا انجام می دهد که نشان دهنده قدرت قضاوت ضعیف است.
علائم و نشانه های اختلال مانیا در کودکان
در طول دوره افسردگی کودک ممکن است، علائم زیر را تجربه کند:
غم و اندوه مکرر و بی دلیل
نسبت به چیزهایی که قبلاً از آن ها لذت می برند بی علاقه هستید.
در به خواب رفتن مشکل دارد، خیلی زود بیدار می شود یا زیاد می خوابید.
انرژی کمی دارد.
عشق خود را به دوستان یا همکلاسی ها از دست می دهند و از اجتماع منزوی می شود.
نسبت به هرگونه شکست بسیار حساس می باشد.
در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها مشکل دارد.
عملکرد ضعیفی در مدرسه دارد.
خیلی کم یا زیاد می خورید.
نکات منفی چیزها را بیان می کند.
درباره مرگ و خودکشی صحبت یا فکر می کند.
علل اختلال دوقطبی در کودکان
تاکنون علت اصلی دو قطبی در کودکان مشخص نشده است.
البته روانشناسان معتقدند که یک مؤلفه ژنتیکی (ارثی) قوی برای دوقطبی وجود دارد. بیش از دو سوم افراد مبتلا به دوقطبی حداقل یک خویشاوند بیولوژیکی نزدیک مبتلا به این بیماری دارند.
البته فقط به این دلیل که یک خویشاوند نزدیک مبتلا به اختلال دوقطبی است، لزوماً به این معنی نیست که شما نیز به آن مبتلا می شوید.
تحقیقات همچنین نشان می دهد که ضربه و رویدادهای استرس زای زندگی (مانند مرگ یکی از اعضای خانواده یا سوء استفاده ) احتمال وقوع دوقطبی را افزایش می دهد.
برخی از کودکان مبتلا به دوقطبی ممکن است تغییراتی در مغز خود داشته باشند، نشان می دهد برخی از قسمت های مغز آن ها نسبت به سایر کودکان کمتر فعال است.
تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که ناملایمات، تروما، و رویدادهای استرس‌زا زندگی ممکن است شانس ابتلا به اختلال دوقطبی در کودکان را در افرادی که در معرض خطر ژنتیکی ابتلا به این بیماری هستند، افزایش دهد.
برخی از مطالعات تحقیقاتی تفاوت هایی را در ساختار و عملکرد مغز بین افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و افرادی که این بیماری را ندارند، یافته اند. محققان در حال مطالعه این اختلال هستند تا در مورد علل و درمان های موثر آن اطلاعات بیشتری کسب کنند.
درمان اختلال دوقطبی در کودکان
یک برنامه درمانی موثر برای اختلال مانیا در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از درمان های زیر است:
روان درمانی (گفتار درمانی).
دارودرمانی شامل ترکیبی از داروها می باشد که شامل داروهای ضد افسردگی، تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد روان پریشی یا داروهای ضد اضطراب باشد. از آنجایی که مغز کودک هنوز در حال رشد است، پزشکان کمترین دارو و کمترین دوز ممکن را که بهترین نتیجه را برای کودک شما به همراه داشته باشد تجویز می کنند. اثربخشی دارو ممکن است با افزایش سن تغییر کند.
عادات مفید سبک زندگی، مانند ورزش، مدیتیشن و روتین های مداوم.
سایر روش های درمانی
مشکل دوقطبی یک بیماری مادامر است، بنابراین درمان مادام العمر برای کنترل آن لازم است.
گاهی ممکن است ماه تا سال طول بکشد تا شما، و فرزندتان یک برنامه درمانی جامع را پیدا کنید که بهترین شرایط را برای کودک شما داشته باشد. این روند ممکن است شما را خسته کند ولی نباید ناامید شوید.
حمایت دوستان و کادر مدرسه در درمان کودکان مبتلا به بیماری روانی ضروری است. اگر کودک شما مبتلا به اختلال دوقطبی در کودکان تشخیص داده شود، نیاز به یک برنامه آموزشی فردی (IEP) دارد که تجارب آموزشی او را با نیازها، نقاط قوت و چالش‌های او تطبیق می‌دهد.
مشاوران مدرسه، روانشناسان مدرسه، مددکاران اجتماعی، پرستاران و سایر کارکنان مدرسه می توانند در اجرای این طرح مشارکت داشته باشند و به موفقیت فرزند شما در مدرسه و فراتر از آن کمک کنند.
کودکانی که در جلسات مدیتیشن شرکت می کنند در عملکرد اجرایی و انعطاف پذیری خود بهبود می یابند. استفاده از (CBD) نیز به طور فزاینده ای به عنوان یک درمان جایگزین بالقوه برای بیماری های کودکان استفاده می شود اما برای بهترین درمان مناسب با نیازهای فرزند خود بهتراست از مشاور کمک بگیرید.
پیشگیری از اختلال دو قطبی
متأسفانه هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از اختلال دوقطبی در کودکان وجود ندارد زیرا دانشمندان علت دقیق آن را نمی دانند.
اما دانستن علائم و نشانه های اختلال دوقطبی در کودکان و مداخله زودهنگام بسیار مهم است.
چگونه می توانم به کودک یا نوجوانم کمک کنم؟
کمک با تشخیص و درمان صحیح شروع می شود. در مورد علائمی که مشاهده می کنید با مشاور یا روانپزشک صحبت کنید.
اگر فرزند شما مبتلا به اختلال دوقطبی است، در اینجا چند کار اساسی وجود دارد که می توانید انجام دهید:
صبور باشید.
فرزندتان را تشویق کنید تا صحبت کند و با دقت به او گوش دهید.
به حالات روحی و نشانه های اختلال دوقطبی در کودکان فرزندتان توجه کنید و نسبت به تغییرات عمده روحیه او هوشیار باشید.
محرک ها را درک کنید و استراتژی هایی برای مدیریت احساسات شدید و تحریک پذیری بیاموزید.
به فرزندتان کمک کنید تا سرگرم شود.
به یاد داشته باشید که درمان به زمان نیاز دارد: پایبندی به برنامه درمانی می تواند به بهتر شدن و بهتر ماندن فرزند شما کمک کند.
به فرزندتان کمک کنید بفهمد که درمان می تواند زندگی را بهتر کند.
سخن پایانی
مشاهده اختلال دوقطبی در کودکان، ممکن است احساس درماندگی ارتباط داشته باشد، بنابراین بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که صبور باشید و کودک خود را با محبت و حمایت احاطه کنید. اگرچه ممکن است برای تشخیص دقیق زمان لازم باشد، اما باید بدانید که در این بین، اشکال مختلف درمان می تواند تفاوت بزرگی در زندگی کودک و نوجوان شما ایجاد کند.
اگر کودک شما با هر یک از این علائم اختلال دوقطبی در کودکان دست و پنجه نرم می کند، در نظر بگیرید که چگونه می توانید در مورد چالش ها و فرصت های سلامت روان کودک خود آگاه تر شوید تا بتوانید به او کمک کنید که به پتانسیل کامل خود در زندگی دست یابد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.