مادران کودکان بیش فعال با چالش های مهم متعددی روبرو هستند که بر سلامت روانی، پویایی خانواده و کیفیت کلی زندگی آنها تأثیر می گذارد.
خصوصیات بچه های بیش فعال
کودکان بیش فعال، معمولاً طیفی از ویژگی های رفتاری مربوط به بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی را نشان می دهند. این ویژگی ها عبارتند از:
رفتارهای بیش فعال و تکانشی
بی قراری، ضربه زدن به دست ها یا پاها، یا چرخیدن روی صندلی خود
مشکل در نشستن در موقعیت هایی که انتظار می رود، مانند کلاس درس یا سر میز شام
دائما در حال حرکت بودن، دویدن در اطراف یا بالا رفتن در موقعیت های نامناسب
حرف زدن بیش از حد و پر سر و صدا
داشتن مشکل در بازی یا شرکت در فعالیت های بی سر و صدا
بی حوصلگی، مشکل در انتظار نوبت، و قطع مکرر مکالمات یا بازی ها
بدون فکر کردن عمل کردن، مانند محو کردن پاسخ‌ها قبل از اتمام سؤال یا استفاده از چیزها بدون اجازه
ریسک‌های غیرضروری و گاهی انجام رفتارهای خطرناک بدون در نظر گرفتن عواقب
علائم و درمان بیش فعالی در کودکان| کودک بیش فعال حادثه ساز می شود
رفتارهای بی توجه (اغلب همراه با بیش فعالی)
مشکل در توجه به جزئیات و اشتباهات بی دقت در تکالیف مدرسه
مشکل در تمرکز روی کارها یا بازی و به نظر می رسد که وقتی مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهید.
مشکلات در پیروی از دستورالعمل ها و انجام کارهایی مانند تکالیف یا کارهای خانه
به راحتی توسط محرک های بیرونی حواس پرت می شوند.
فراموش کردن فعالیت های روزانه و از دست دادن اقلام مورد نیاز برای انجام وظایف (مانند اسباب بازی، وسایل مدرسه)
اجتناب از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، مگر اینکه لذت بخش باشند(منبع)(منبع).
دختران مبتلا به ADHD اغلب کمتر بیش فعال و بی توجه هستند، که می تواند تشخیص علائم آنها را دشوارتر کند.
بیش فعالی در نوجوانان ممکن است بیشتر به صورت بی قراری یا مشکل در فعالیت های ساکت ظاهر شود تا دویدن یا بی قراری آشکار شود(منبع)(منبع).
دلایل و درمان سریع پرخاشگری نوجوانان
به طور خلاصه، کودکان بیش فعال معمولاً انرژی بالایی از خود نشان می دهند، مشکل در یک جا نشستن، اقدامات تکانشی و اغلب در تمرکز و تکمیل وظایف مشکل دارند، که می تواند عملکرد روزانه آنها را در خانه، مدرسه و در محیط های اجتماعی به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد(منبع)(منبع).
تاثیر بیش فعالی کودک بر زندگی مادر
بیش فعالی کودک به طور قابل توجهی زندگی مادر را تحت تاثیر قرار می دهد، در درجه اول با افزایش سطح استرس، اضطراب و بار عاطفی او. تأثیرات کلیدی عبارتند از:
مادران کودکان بیش فعال یا ADHD در مقایسه با مادران کودکان غیر ADHD استرس را به میزان قابل توجهی تجربه می کنند. این استرس از مدیریت رفتارهای چالش برانگیز مانند تکانشگری، بی توجهی و بیش فعالی ناشی می شود(منبع).
استرس بالا و مزمن است و در اوایل زندگی کودک شروع می شود و بر سلامت روانی و کارآمدی والدین تاثیر می گذارد. میزان اضطراب و افسردگی مادر کودکان بیش فعال بیشتر است که تا حدی به دلیل احساس ناکارآمدی والدین و نگرانی دائمی در مورد رفتار و آینده کودک است(منبع)(منبع).
تأثیرات استرس بر صورت | علائم+درمان
پیامدهای عاطفی و اجتماعی
مادران اغلب نسبت به رفتار فرزندشان احساس گناه، سرزنش و پشیمانی می کنند که می تواند منجر به ناراحتی عاطفی و قسمت های گریه شود.
آنها ممکن است به دلیل رفتارهای مخرب کودک، که می تواند روابط با خانواده، دوستان و همسران را تیره کند، انزوای اجتماعی و طرد شدن را تجربه کنند. برخی از مادران با کنترل واکنش‌های خود دست و پنجه نرم می‌کنند، گاهی اوقات به فریاد زدن یا احساس پرخاشگری متوسل می‌شوند که می‌تواند بر پویایی خانواده تأثیر بگذارد(منبع).
تأثیر بر والدین و پویایی خانواده
رفتارهای چالش برانگیز کودکان بیش فعال می تواند دلبستگی مادر به کودک را کاهش دهد و ارتباطات درون خانواده را مختل کند(منبع).
مادران خودکارآمدی پایین‌تری را گزارش می‌کنند و اغلب احساس می‌کنند که تحت تأثیر نیازهای مداوم مدیریت علائم فرزندشان قرار می‌گیرند، که می‌تواند منابع عاطفی آنها را تحلیل ببرد(منبع).
حمایت از طرف همسر، خانواده و شبکه های اجتماعی، و همچنین دانش و آموزش در مورد ADHD، می تواند خودکارآمدی مادر را بهبود بخشد و استرس را کاهش دهد(منبع).
چگونه وقت بیشتری با خانواده سپری کنیم؟ فواید گذراندن وقت با خانواده
تأثیر شخصیت مادر و علائم ADHD
مادرانی که خود دارای علائم ADHD یا ویژگی های شخصیتی خاصی هستند (مانند روان رنجوری بالا، وظیفه شناسی پایین) ممکن است استرس بیشتری را تجربه کنند.
با این حال، علائم شخصیت مادر و ADHD به تنهایی سطوح بالای استرس را به طور کامل توضیح نمی دهند. وضعیت کودک خود یک عامل استرس زا است(منبع). به طور خلاصه، بیش فعالی کودک عمیقاً بر سلامت روان مادر تأثیر می گذارد، اضطراب، استرس و چالش های عاطفی را افزایش می دهد، در حالی که بر روابط خانوادگی و اعتماد به نفس والدین تأثیر می گذارد. سیستم های حمایتی و راهبردهای مقابله ای برای کمک به مادران در مدیریت موثر این عوامل بسیار مهم هستند.
درمان قطعی بیش فعالی بزرگسالان بدون دارو: نوروفیدبک و tDCS
راهکارهای مؤثر برای مراقبت و تربیت کودکان بیش‌فعال در خانه
مراقبت موثر برای کودکان بیش فعال، به ویژه آنهایی که ADHD دارند، شامل ترکیبی از راهبردهای رفتاری، روال های منظم و ارتباطات حمایتی است. رویکردهای کلیدی عبارتند از:
استراتژی های رفتاری
رفتار مثبت را تحسین و پاداش دهید: برای تقویت عزت نفس و انگیزه، حداقل پنج برابر بیشتر از انتقاد از رفتار بد، روی تشخیص و پاداش دادن به رفتار خوب تمرکز کنید. از سیستم‌های پاداش یا امتیاز ملموس برای تشویق به دنبال کردن قوانین و اقدامات مثبت استفاده کنید.
دستورالعمل های واضح و کاربردی بدهید: از دستورات ساده و مختصر استفاده کنید و توجه کودک را از طریق تماس چشمی یا لمس ملایم قبل از دادن دستورالعمل جلب کنید. برای کاهش سردرگمی از مسیرهای طولانی یا پیچیده خودداری کنید.
تنظیم قوانین واضح با پیامدهای منسجم: تعریف کنید که کدام رفتارها قابل قبول هستند و کدام رفتارها قابل قبول نیستند. عواقب ثابتی مانند وقفه های زمانی یا از دست دادن امتیازات ناشی از رفتار نادرست را اعمال کنید و در عین حال برای ویژگی های شخصیتی منحصر به فرد کودک انعطاف پذیری داشته باشید.
ایجاد ساختار و روال
یک برنامه روزانه قابل پیش بینی ایجاد کنید: زمان های ثابتی را برای وعده های غذایی، تکالیف، بازی و زمان خواب تعیین کنید تا اضطراب را کاهش دهید و به کودک کمک کنید بداند چه چیزی باید انتظار داشته باشد.
وظایف را به مراحل قابل مدیریت تقسیم کنید: از ابزارهایی مانند تقویم یا نمودارهای رنگی برای کمک به کودکان در سازماندهی کارها و تکالیف مدرسه استفاده کنید و از سردرگمی جلوگیری کنید.
یک فضای ساکت و منظم تعیین کنید: برای کمک به تمرکز کودک، فضایی آرام و عاری از حواس‌پرتی برای انجام تکالیف، مطالعه یا استراحت فراهم کنید.
برای بیش فعالی دارو بهتر است یا نوروفیدبک؟
سلامتی و عادات سبک زندگی
از خواب، تغذیه و ورزش کافی اطمینان حاصل کنید: بهداشت خواب خوب را با برنامه های آرام بخش قبل از خواب ارتقا دهید و محرک هایی مانند شکر و کافئین را محدود کنید. فعالیت بدنی روزانه را برای سوزاندن انرژی اضافی و بهبود تمرکز تشویق کنید.
اگر کودک دارو دارد، نسخه‌ها را با دقت دنبال کنید: مطمئن شوید که کودک داروهای را طبق تجویز مصرف می‌کند و در مورد هر مشکلی با ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ارتباط برقرار کنید.
حمایت عاطفی و شناختی
افکار کلامی را تشویق کنید: به کودک بیاموزید که از تفکر با صدای بلند استفاده کند تا واکنش های تکانشی را کاهش دهد و قبل از اقدام فکر کند.
راهبردهای زمان انتظار را بیاموزید: به کودک کمک کنید قبل از صحبت یا پاسخ دادن مکث کند تا خودکنترلی ایجاد کند.
نگرش مثبت و دلگرم کننده را حفظ کنید: برای ایجاد اعتماد به نفس و انعطاف پذیری، درک و شکیبایی خود را نشان دهید، دستاوردها را تحسین کنید و از انتقاد تند خودداری کنید(منبع)(منبع).
همکاری و سازگاری
با مراقبان و معلمان ارتباط برقرار کنید: قوانین، انتظارات و استراتژی های رفتاری را در خانه، مدرسه و سایر تنظیمات هماهنگ کنید تا یکپارچگی ایجاد شود.
آموزش والدین و پشتیبانی حرفه ای را در نظر بگیرید: یادگیری روش های انضباط فعال و تکنیک های مدیریت رفتار از متخصصان می تواند اثربخشی را افزایش دهد(منبع)(منبع).
با ترکیب این راهبردها، والدین می توانند محیطی حمایتی ایجاد کنند که به کودکان بیش فعال کمک می کند علائم خود را مدیریت کنند، رفتارشان را بهبود بخشند و در خانه و مدرسه رشد کنند(منبع)(منبع).
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.