نوشته‌ها

لجبازی در کودکان

لجبازی کودکان، واکنش نامطلوبی است که کودکان نسبت به محیط ، شرایط و رفتار والدین از خود نشان می دهند. والدین پیش از تصمیم به بچه دار شدن باید رفتارها و مهارت های تربیت فرزند را بیاموزند تا از بروز ناهنجاری های رفتاری مانند لجبازی در کودکان پیشگیری شود. لجبازی جزو مراحل طبیعی رشد کودک است و استثنا بردار هم نیست. برخی اوقات از والدین می‌شنویم که «این بچه نیم وجبی داره تو روی من می‌ایسته»
این ایستادگی در مقابل والدین نیست و تا شش یا هفت سالگی ادامه دارد و کم کم به مرحله کمون یا نهفتگی وارد می‌شود. تقریبا همه کودکان به درجاتی متفاوت، منفی کاری را از خود بروز می‌دهند.

معمولا لجبازی یا منفی کاری از دو سالگی شروع، در حدود سه تا چهار سالگی به اوج می‌رسد و در حدود شش سالگی کاهش پیدا می‌کند.
نکته مهم این است که بچه‌ها از دو تا سه سالگی می‌خواهند خود را ثابت کنند و به استقلال برسند و همین را والدین لجبازی می‌نامند.
والدین و مربیانی که اعمال اراده کودک را به عنوان لجبازی تلقی نکرده بلکه آن را به عنوان تلاش طبیعی و سالم برای پرورش استقلال می‌دانند، می‌توانند به کودکان یاد دهند به خودشان نظم بدهند و در واقع افزایش رفتار خود انضباطی را در کودکان پرورش دهند.
به‌گونه‌ای که کودکان در پیدایش احساس کفایت و شایستگی در خود سهیم شوند و از تضاد‌ها و کشمکش‌ها پرهیز ‌کنند. بنابراین در این دوره واکنش های سخت و حساسیت های بی مورد از خود نشان ندهید. ما باید نظم را همراه با عشق و محبت به بچه‌ها آموزش بدهیم تا آن را بپذیرند.
در حالی که زمانی که دستور می‌دهیم مثل فرمان‌های ارتشی آن‌ها با ما مقابله می‌کنند و به اصطلاح لجبازی می‌کنند.

برخی از پیشنهادی به منظور کاستن از منفی‌کاری کودکان به شرح زیر است:

۱. نرمش و انعطاف داشته باشید.
این مرحله از رشد کودک را به خوبی بشناسید و جزو نیازهای رفتاری او بدانید.

۲. امنیت با قاعده ایجاد کنید.
والدین در این مرحله باید نقش فانوس دریایی را داشته باشند.
راهنمای فرزندان باشند ولی در عین حال محدودیت برای خود قائل باشند.
تکیه‌گاه امنی برای کودک باشند و از دور نور هدایت‌گرانه به آن‌ها ببخشند اما محدوده فعالیت کودک را از او نگیرند و از دور مراقب او باشند.
به آن‌ها اجازه دهند محیط اطراف را کشف کنند و مانع خلاقیت آن‌ها نباشند.

۳. خانه را برای فرزندان امن جالب و دوستانه درست کنید.
فضای خانه باید به‌گونه‌ای باشد که مجبور نباشید مرتب به او تذکر بدهید.

۴. از تنبیه پرهیز کنید.
تنبیه کلامی چشم غره، تحقیر کردن، تهدید کردن یا کتک زدن و امثال این‌هاست که همگی نتیجه معکوس می‌دهد.
اثرات سو این‌گونه رفتار به قدری در کودکان شدید است که ممکن است آثارش تا بزرگسالی هم مشاهده شود.

۵.به کودکان حق انتخاب بدهید.
وقتی کودکان یاد بگیرند که حق رای داشته باشند در زمان نوجوانی از بسیاری از مسائل و مشکلات پیشگیری خواهند کرد.

۶. قاطعیت داشته باشید.
در اعمال قوانین ضروری و مرزهایی که برای کودکان خطرناک است استوار باشید.

۷.تمرکز را در بچه‌ها تقویت کنید.
مثلا وقتی کودک کارتون می‌بیند او را دائم صدا نکنید یا وقتی نقاشی می‌کشد ریخت و پاش مداد رنگی‌هایش را به طور مرتب به او متذکر نشوید.
۸. به کودکان فرصت دهید از دو تا هفت سالگی که سن شکوفایی خلاقیت آنان است راهی را برای انجام کارشان پیدا کنند و عجولانه با آن‌ها برخورد نکنید.
۹. به بچه‌ها پیشنهاد کنید و دستور ندهید.
خواسته‌های خود را به جای دستور و تحقیر و تنبیه با لبخند زدن و پرسش همراه کنید.
با این کار کودکان یاد می‌گیرند به آن‌ها احترام گذاشته شود و از این رابطه لذت ببرند.
۱۰.پیشنهاد مطبوع یا لذت بخش بدهید.
مثلا در پایان بازی یا هنگام ترک پارک به آن‌ها پیشنهاد کنید که برای خانه با هم به خرید می‌روید.
۱۱. یادآوری کنید.
یکی از مشکلات والدین در تربیت این است که فکر می‌کنند با یکی دو بار تذکر دادن کودک یاد می‌گیرد.
این در حالی است که باید مدام به کودک نکات تربیتی را یادآوری کنید.
۱۲. صبر داشته باشید.
نکته مهم این است که در این سن باید برای مقابله با منفی کاری کودک وقتی دستور می‌دهید حداقل ده دقیقه صبر داشته باشید تا کودک عمل کند.
۱۳. تغییر را در خود ایجاد کنید.
برای هر موضوع بی اهمیتی روی رفتار دلخواه تان اصرار نکنید. اگر واقعاً رفتاری از کودک سر می زند که واقعاً دخالت نکردن شما برای او یا دیگران خطرناک است آنگاه وارد عمل شوید در اصطلاح خودتان را بیهوده هزینه نکنید. مثلاً اگر می خواهد بازی کند به زور او را مجبور نکنید که با شما عصرانه بخورد.
۱۴. زمانی که کودک لجبازی می کند شما نیز متقابلاً رفتار کودکانه نداشته باشید و بر خواسته خود اصرار نورزید بلکه با بی توجهی از او دور شوید و خود را به کار دیگری مشغول سازید تا او دریابد که در هر زمانی که بخواهد از این طریق به خواسته اش برسد توجه شما را از دست می دهد. البته دقت کنید که از هر نوع خشونتی پرهیز کنید. به این معنا که والدین باید در مقابل رفتارهای منفی بی خطر کودک هیچ واکنش کلامی، دیداری و شنیداری انجام ندهند انگار که چیزی را ندیده اند.

منبع : لجبازی در کودکان

لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله | بهترین برخورد را داشته باشید

لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله، بهترین برخورد را داشته باشید

لجبازی در کودکان ۲ تا ۳ ساله امری شایع می باشد و بسیاری اوقات این رفتار والدین را کلافه کرده است و آن ها را وادار به تسلیم می کند. آیا واقعا کوتاه آمدن در برابر لجبازی های کودک صحیح می باشد؟ کودک در این سن دوست دارد تا استقلال خود را تثبیت کند و کارها را با لجبازی و به شیوه خودش انجام دهد، در این هنگام اگر والدین رفتار مناسبی از خودشان نشان ندهند کودک در آینده با مشکلاتی رو به رو می شود و یاد می گیرد که با لجبازی و پرخاشگری کارهایش را انجام دهد و زمانی که در اجتماع تقاضای او به درستی برآورده نشود نسبت به توانایی های خود دچار یاس و ناامیدی خواهد شد، به همین دلیل اگر کودک لجبازی دارید بهتر است از مشاوره کودک کمک بگیرید و با یاری مشاور به رفتار های صحیح او پی ببرید.

لجبازی کوکان ۲ و ۳ ساله، علت اصلی

کودکان ۲ ساله شخصیت خود شیفته دارند و باید در مورد تربیت کودکان ۲ تا ۳ ساله آگاهی لازم را داشته باشید زیرا در این سن کودکان در سطحی از دوره رشدی قرار دارند که تمام دنیا متعلق به خودشان می دانند و تمایل دارند تا هر چیزی که می خواهند سریعا برای آن ها فراهم شود و زمانی که چیزی از او سلب می کنید و یا با محدودیت هایی رو به رو می شود واکنش های خود را به صورت لجبازی و جیغ زدن نشان می دهد تا حق خود را از دیگران بگیرد، حتی احتمال دارد احساسات و عواطفش آن قدر برانگیخته شود که راهی برای بروز آن ها پیدا نکند و شروع به لجبازی کردن نماید.

علت دیگر لجبازی ناتوان بودن کودک است چون قادر نیست کاری که می خواهد را به درستی انجام دهد و ناامیدی خود را با لجبازی کردن نشان می دهد، در هر صورت لجبازی به خاطر هر علتی که باشد قابل پذیرفتن نیست و شما باید این رفتار را در کودک تان تغییر دهید و به او بفهمانید که با لجبازی کردن کاری پیش نمی رود و لجبازی کردن رفتار صحیحی نمی باشد.

واکنش صحیح در مقابل لجبازی کودکان

والدین لازم است ابتدا علت لجبازی کودک ۲ و ۳ ساله خود را بیابند و آگاهی لازم در مورد آن را به دست آورند تا در این صورت بتوانند واکنش صحیح که همان بی اعتنایی است را از خودشان نشان دهند این شیوه در طولانی مدت مناسب است و باعث تغییر رفتار لجبازی در کودک می شود، همچنین در بعضی مواقع کودک برای این که توجه شما را به خودش جلب کند لجبازی می کند.

به طور مثال فرض کنید کودک از شما آبمیوه در خواست کرد و شما آن را در خانه ندارید و در این صورت شروع به داد و بیداد می کند و از شما می خواهد تا همین الان برای او آبمیوه فراهم نمایید اگر شما به خواسته او توجه کنید و آن را برآورده نمایید سبب تشویق رفتار لجبازانه او می شوید.

بر اساس اصول روانشناسی بی توجهی باعث خاموشی رفتار می شود و هنگامی که کودک شما شروع به جیغ و فریاد می کند و یا خودش را به زمین می کوبد در این صورت شما محل را ترک کنید و به کار خودتان ادامه دهید؛ تلویزیون تماشا کنید، آشپزی کنید با دیگری صحبت کنید  و به کودک نشان دهید که نسبت به رفتارش بی توجه هستید به این طریق می توانید لجبازی کودکان ۲ و ۳ ساله خودتان را کاهش دهید.

در مواجهه با لجبازی کودکان محل را ترک کنید

در بسیاری اوقات لجبازی با بهانه گیری کودک با هم همزمان می شود و ممکن است کودکی دو ساله برای رسیدن به خواسته خود اصرار ورزد و پافشاری نماید و ساعت ها به جیغ و فریاد زدن بپردازد در این هنگام شما باید نسبت به او بی اعتنا باشید و در بی اعتنایی به او مصمم باشید و اگر از اتاق بیرون آمدید و او به دنبال شما آمد بدانید که کار خود را درست انجام داده اید زیرا او به دنبال شنونده می باشد.

واکنش دیگر این است که کودک را مجبور کنید روی صندلی بنشیند و بیرون نیاید و خودتان از اتاق بیرون بروید جایی که شما را نبیند، و به او بفهمانید که حق ندارد صندلی خود را برای دقایقی که شما تعیین کرده اید ترک کند و باید همانجا بماند و به او اجازه دهید تا جیغ و داد خود را در همان جا ادامه دهد.

لجبازی کودکان ۲ و ۳ ساله، بهترین روش برخورد

گاهی اوقات لجبازی کودک هدفدار می شود و اگر او بداند که با لجبازی کردن به هدف خود نمی رسد آن را تکرار نمی کند. زمانی که کودک رفتار درستی از خود نشان می دهد و بد اخلاقی نمی کند و جیغ و فریاد نمی زند در این صورت او را تشویق کنید و چیزی که دوست دارد و شما صلاح می دانید به او هدیه بدهید تا یاد بگیرد اگر خوش رفتار باشد می تواند پاداش بگیرید.

باید به این نکته توجه کنید که پاداش کودک نباید به صورت رشوه باشد و باید به او بفهمانید که زمانی که کاری را به او محول می کنید باید به درستی انجام دهد و نباید جیغ و فریاد زدن او مانع انجام کار شود.

اجازه ندهید تا لجبازی کودکتان بر روی تصمیمات شما اثر بگذارد و نظرات شما را تغییر دهد و در صورتی که هیچ کدام از روش ها مناسب نبود احتمال دارد لجبازی کودکتان علت ریشه ای داشته باشد و در این صورت باید از مشاوره روانشناس کمک بگیرید تا علت آن را شناسایی کند و اقدامات لازم برای درمان را انجام دهد.

نقش روانشناس در کاهش لجبازی کودکان ۲ تا ۳ ساله

روانشناسان متخصص که در زمینه کودک فعالیت می کنند باید علت لجبازی کودک را بیابند و بعد به کاهش عواملی که باعث لجبازی می شود کمک کنند و با استفاده از راهکار های کاربردی و اصولی پیشگیری های لازم برای لجبازی و درمان آن انجام دهند.

در بعضی اوقات والدین رفتار های اشتباهی دارند که باعث تقویت و افزایش لجبازی کودکان می شود و در صورتی که لجبازی تداوم داشته باشد در بلند مدت و بزرگسالی تاثیرات نامطلوبی بر روی فرد خواهد گذاشت.

در همین راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان با استفاده از مشاوران برجسته در زمینه کودک به شما کمک می کند تا لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله کاهش یابد این مرکز به صورت حضوری و تلفنی پاسخ گو مراجعین می باشد.

منبع : لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله | بهترین برخورد را داشته باشید